Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 16:24
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 16:37

Egzamin zdany!

Wynik: 30/40 punktów (75,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W jakim wiązaniu wykonany jest fragment muru przedstawiony na rysunku?

A. Pospolitym.

B. Krzyżykowym.

C. Pierścieniowym.

D. Polskim.

Wybranie innego rodzaju wiązania, jak krzyżykowe, pospolite czy pierścieniowe, trochę pokazuje, że mogłeś nie do końca zrozumieć, jak układa się cegły w murze. Wiązanie krzyżykowe polega na układaniu cegieł w krzyż, a to nie do końca trzyma stabilność konstrukcji. To może prowadzić do różnych problemów, jak pęknięcia. Z kolei wiązanie pospolite, które też nie jest tu dobre, korzysta z cegieł o jednakowych wymiarach, więc efekty estetyczne mogą być gorsze. A wiązanie pierścieniowe? To już w ogóle rzadko spotykane w tradycyjnym budownictwie, bo tworzy okręgi. Kluczowy błąd w twoim wyborze to brak zrozumienia zasady naprzemiennego układania cegieł, co jest naprawdę ważne dla trwałej konstrukcji. Dobrze, że próbujesz, ale pamiętaj, że właściwy wybór wiązania ma duże znaczenie dla jakości budowli.

Pytanie 2

Jakie jest spoiwo w zaprawach mineralnych?

A. żywica

B. silikon

C. akryl

D. cement

Cement jest podstawowym spoiwem zapraw mineralnych, które jest powszechnie stosowane w budownictwie. Jest to materiał wiążący, który po zmieszaniu z wodą i kruszywem tworzy masę, która twardnieje w czasie. W praktyce, zaprawy mineralne, takie jak zaprawy murarskie czy tynkarskie, wykorzystują cement jako kluczowy składnik, ponieważ zapewnia on doskonałą wytrzymałość oraz trwałość konstrukcji. Przykładowo, cement portlandzki, najczęściej stosowany w budownictwie, jest niezbędny do produkcji betonu, który znajduje zastosowanie w fundamentach, stropach oraz innych elementach budowlanych. Zgodnie z normami PN-EN 197-1, cement klasowy CEM I jest najczęściej używany w budownictwie, co potwierdza jego wysoką jakość i funkcjonalność. Dobre praktyki w zakresie stosowania zapraw mineralnych z cementem obejmują odpowiednie przygotowanie podłoża, właściwe proporcje składników oraz zapewnienie odpowiednich warunków do wiązania i twardnienia masy, co ma decydujący wpływ na trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji.

Pytanie 3

Jeśli czas pracy potrzebny do wykonania 1 m2 ścianki działowej wynosi 1,4 r-g, a stawka godzinowa murarza to 15 zł, to jakie wynagrodzenie powinien otrzymać murarz za zrealizowanie 120 m2 ścianek działowych?

A. 3 600 zł

B. 1 800 zł

C. 2 520 zł

D. 1 680 zł

Aby obliczyć wynagrodzenie murarza za wykonanie 120 m2 ścianek działowych, najpierw musimy ustalić, ile roboczogodzin (r-g) jest potrzebnych do wykonania tej pracy. Ponieważ nakład robocizny na 1 m2 wynosi 1,4 r-g, to dla 120 m2 obliczamy: 120 m2 * 1,4 r-g/m2 = 168 r-g. Następnie, znając stawkę godzinową murarza wynoszącą 15 zł, obliczamy całkowite wynagrodzenie: 168 r-g * 15 zł/r-g = 2520 zł. Takie obliczenia są podstawą w branży budowlanej, gdzie precyzyjne planowanie robocizny oraz kosztów jest kluczowe dla efektywności projektów. Dobrą praktyką jest również stworzenie harmonogramu roboczego, który pozwoli na kontrolowanie postępów oraz kosztów, co minimalizuje ryzyko przekroczenia budżetu.

Pytanie 4

Które nadproże przedstawiono na rysunku?

A. Z prefabrykowanych kształtek typu "U".

B. Sklepione murowane z cegieł.

C. Z prefabrykowanych belek "Porotherm".

D. Monolityczne żelbetowe.

Odpowiedź "Z prefabrykowanych belek 'Porotherm'" jest poprawna, ponieważ na przedstawionym rysunku rzeczywiście widać nadproże wykonane z prefabrykowanych belek ceramicznych tej marki. Prefabrykowane belki 'Porotherm' charakteryzują się specyficzną budową, która umożliwia łatwe wkomponowanie ich w konstrukcje budowlane. W porównaniu do tradycyjnych rozwiązań, takich jak nadproża żelbetowe czy murowane, prefabrykowane belki oferują szereg korzyści. Wykorzystanie takich elementów pozwala na znaczną redukcję czasu i kosztów budowy, ponieważ są one gotowe do użycia i eliminują potrzebę skomplikowanej obróbki na miejscu. Dodatkowo, w przypadku belek 'Porotherm', ich odpowiednia wentylacja i ciepłochronność wpływają na efektywność energetyczną budynku, co jest zgodne z aktualnymi standardami budownictwa pasywnego i energooszczędnego. Stosując te prefabrykaty, projektanci mogą również lepiej zarządzać obciążeniami i wymiarowaniem otworów w murze, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa i stabilności całej konstrukcji.

Pytanie 5

Koszty bezpośrednie materiałów, potrzebnych do wykonania zaprawy ciepłochronnej M5 z żużlem granulowanym 1200, wynoszą

L p.	Podstawa	Opis	jm	Nakłady	Koszt jedn.	R	M	S
2	KNR 2-02 1754-02	Zaprawa ciepłochronna M5 z żużlem granulo- wanym 1200 obmiar = 50m³	m³
1*		-- R -- robocizna 2.33r-g/m³ * 29.00zł/r-g	r-g	116.5000	67.570	3378.50
2*		-- M -- cement CEM II z dodatkami 0.321t/m³ * 462.56zł/t	t	16.0500	148.482		7424.09
3*		wapno suchogaszone 0.08t/m³ * 459.02zł/t	t	4.0000	36.722		1836.08
4*		żużel wielkopiecowy granulowany półsuchy 1.04t/m³ * 48.38zł/t	t	52.0000	50.315		2515.76
5*		abiesod P-1 1.21kg/m³ * 22.42zł/kg	kg	60.5000	27.128		1356.41
6*		woda 0.45m³/m³ * 20.06zł/m³	m³	22.5000	9.027		451.35
7*		materiały pomocnicze 1.5% * 13583.69zł	%	1.5000	4.075		203.76
8*		-- S -- betoniarka 150 lub 250 dm3 0.74m-g/m³ * 49.00zł/m-g	m-g	37.0000	36.260			1813.00
Razem koszty bezpośrednie: 18978.95						3378.50	13787.45	1813.00
Ceny jednostkowe					379.579	67.570	275.749	36.260

A. 18 978,95 zł

B. 1813,00 zł

C. 3 378,50 zł

D. 13 787,45 zł

Odpowiedź 13 787,45 zł jest prawidłowa, ponieważ stanowi rzeczywisty koszt bezpośredni materiałów niezbędnych do wykonania zaprawy ciepłochronnej M5 z żużlem granulowanym 1200, jak przedstawiono w tabeli na zdjęciu. W kontekście budownictwa oraz prac związanych z ociepleniem budynków, precyzyjne określenie kosztów materiałów jest kluczowe dla realizacji projektów budowlanych. Koszty te powinny uwzględniać nie tylko ceny jednostkowe materiałów, ale także dodatkowe wydatki, takie jak transport czy składowanie. W praktyce, każda inwestycja budowlana wymaga starannego planowania i analizy kosztów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, takimi jak metodyka zarządzania kosztami w budownictwie. Dlatego, znajomość dokładnych wartości kosztów pozwala na lepsze zarządzanie budżetem oraz unikanie nieprzewidzianych wydatków w trakcie realizacji projektu.

Pytanie 6

Nałożenie tradycyjnego tynku na wyjątkowo gładką powierzchnię może prowadzić do

A. odczepiania się tynku od podłoża

B. występowania plam i wykwitów na powierzchni ściany

C. powstawania rys skurczowych na powierzchni

D. łamania się tynku zaraz po jego wyschnięciu

Jak się nałoży tradycyjny tynk na super gładką powierzchnię, to może się on odspajać. Dlaczego? Bo takie gładkie ściany, jak beton polerowany czy płyty gipsowo-kartonowe, mają mało szorstkości. A to utrudnia tynkowi dobrze się wgryźć. Dlatego przed tynkowaniem warto użyć gruntu albo jakiegoś specjalnego preparatu, żeby poprawić przyczepność. Poradziłbym też wybrać tynki, które są bardziej elastyczne i plastyczne, bo lepiej znoszą lekkie ruchy podłoża. To zmniejsza szanse na odspajanie się. No i ważne, żeby trzymać się standardów, jak normy PN-EN 998, bo to pomaga utrzymać jakość i trwałość efektu końcowego. Właściwe przygotowanie podłoża jest kluczowe, bo od tego wiele zależy.

Pytanie 7

Na ilustracji przedstawiono rusztowanie

A. ramowe.

B. na kozłach teleskopowych.

C. drabinowe.

D. wiszące - koszowe.

Rusztowanie ramowe, które zostało przedstawione na ilustracji, jest jednym z najczęściej używanych typów rusztowań w branży budowlanej. Charakteryzuje się ono modułową konstrukcją, która umożliwia szybkie i łatwe montowanie oraz demontowanie. Pionowe i poziome ramy tworzą stabilne i wytrzymałe szkielet, co czyni je idealnym rozwiązaniem do prac na wysokości, takich jak malowanie, tynkowanie, czy instalacje elektryczne. Dodatkowo, rusztowania ramowe są zgodne z normami bezpieczeństwa, co jest kluczowe w kontekście ochrony pracowników. Zastosowanie rusztowania ramowego pozwala na efektywne wykorzystanie przestrzeni roboczej, a także umożliwia dostęp do trudno dostępnych miejsc, co jest nieocenione w dużych projektach budowlanych. W praktyce, rusztowania ramowe są często wykorzystywane w budowach komercyjnych, jak również w renowacji budynków zabytkowych, co potwierdza ich wszechstronność i niezawodność.

Pytanie 8

Jaką pacą powinno się nałożyć tynk wypalany klasy IVw?

A. Styropianową

B. Stalową

C. Drewnianą

D. Poliuretanową

Odpowiedź 'stalowa' jest poprawna, ponieważ tynki wypalane, zwane również tynkami mineralnymi, mają specyficzne wymagania dotyczące aplikacji, które najlepiej spełniają narzędzia stalowe. Stalowe pacy charakteryzują się dużą wytrzymałością i sztywnością, co pozwala na równomierne i dokładne rozprowadzanie masy tynkarskiej na powierzchni. Użycie stali umożliwia uzyskanie idealnie gładkiej struktury, co jest kluczowe dla trwałości i estetyki tynku. W praktyce, dzięki stalowym pacom, można łatwo kontrolować grubość aplikowanego tynku oraz dostarczyć odpowiednią ilość materiału w wyznaczonym czasie. W branży budowlanej stosuje się także standardy takie jak PN-EN 13914-1, które określają wymagania dla tynków. Zastosowanie odpowiednich narzędzi przy tynkowaniu jest kluczowe dla osiągnięcia wysokiej jakości i trwałości, co w przypadku tynków wypalanych ma istotne znaczenie, biorąc pod uwagę ich przeznaczenie i narażenie na warunki atmosferyczne.

Pytanie 9

Na którym rysunku przedstawiono oznaczenie graficzne tynku?

A. B.

B. C.

C. D.

D. A.

Analizując inne dostępne odpowiedzi, można zauważyć, że każda z nich wprowadza w błąd przez nieprawidłowe odwzorowanie symboliki materiałów budowlanych. Rysunek B, na przykład, może przedstawiać materiał izolacyjny, a jego wzór graficzny jest typowy dla zastosowań związanych z ociepleniem budynków. Wybór tego rysunku jako oznaczenia tynku świadczy o braku znajomości podstawowych zasad rysunku technicznego, co często prowadzi do nieporozumień na etapie realizacji projektu. Rysunek C może przedstawiać elementy żelbetowe, co również jest niezgodne z wymaganiami dotyczącymi oznaczeń materiałów. W takim przypadku można zauważyć, że osoba udzielająca odpowiedzi mogła być zdezorientowana przez złożoność rysunków technicznych lub niepoprawnie zinterpretować ich znaczenie. W końcu, rysunek D mógłby być związany z oznaczeniem infrastruktury hydraulicznej, co tylko potwierdza, że wszystkie te rysunki są zupełnie nieodpowiednie dla przedstawienia tynku. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że każdy materiał budowlany ma swoje unikalne oznaczenie, a wybór niewłaściwej grafiki prowadzi do trudności w komunikacji między projektantami, wykonawcami a innymi uczestnikami procesu budowlanego. Ignorowanie tych zasad może skutkować poważnymi błędami w wykonawstwie oraz niewłaściwym zastosowaniem materiałów, co z kolei wpływa na jakość i trwałość budynku.

Pytanie 10

Proces docieplania metodą lekką mokrą zaczyna się od

A. przytwierdzenia materiału izolacyjnego

B. instalacji listwy startowej

C. przymocowania siatki zbrojącej

D. nałożenia tynku cienkowarstwowego

Wprowadzenie w błąd podczas planowania docieplenia metodą lekką mokrą może prowadzić do wielu problemów technicznych, które mogą wpłynąć na efektywność energetyczną budynku. Wklejenie siatki zbrojącej, choć istotne, nie powinno być pierwszym krokiem, ponieważ wymaga wcześniejszego przygotowania podłoża oraz ustabilizowania materiału izolacyjnego. Mieszanie kolejności czynności prowadzi do ryzyka, że siatka nie zostanie odpowiednio osadzone, co może skutkować jej odklejaniem się lub pękaniem tynku. Mocowanie materiału izolacyjnego powinno następować po stabilizacji listwy startowej. W przeciwnym razie, istnieje ryzyko, że izolacja nie będzie trwale przymocowana i może ulegać odkształceniom. Wykonanie tynku cienkowarstwowego jako pierwszego kroku jest nie tylko niemożliwe, ale także niezgodne z ogólnymi zasadami wykonywania prac budowlanych. Tynk wymaga solidnej podstawy, jaką zapewnia właściwie zamontowana listwa startowa oraz izolacja. Zrozumienie tych etapów jest kluczowe dla uniknięcia problemów z izolacyjnością oraz trwałością całej konstrukcji budowlanej, dlatego należy ściśle stosować się do sprawdzonych praktyk budowlanych.

Pytanie 11

Do wykonywania prac na elewacjach wysokich budynków powinny być stosowane rusztowania

A. kozłowe

B. wiszące

C. ruchome

D. samojezdne

Rusztowania wiszące są specjalistycznymi konstrukcjami, które są szczególnie przydatne w robótkach elewacyjnych na budynkach wysokich. Umożliwiają one pracownikom swobodne poruszanie się wzdłuż elewacji, a ich konstrukcja pozwala na łatwe dostosowanie się do kształtów oraz wymagań budynku. Dzięki swoim właściwościom, rusztowania te minimalizują potrzebę zajmowania przestrzeni na gruncie, co jest istotne w gęsto zabudowanych obszarach miejskich. W praktyce, rusztowania wiszące są często wykorzystywane podczas malowania, czyszczenia elewacji, a także przy przeprowadzaniu prac remontowych, co pozwala na zwiększenie efektywności i bezpieczeństwa pracy. Warto również zwrócić uwagę, że zgodnie z normami PN-EN 12810 oraz PN-EN 12811, rusztowania muszą być odpowiednio zaprojektowane i użytkowane, aby zapewnić ich stabilność i bezpieczeństwo. Dobrze zaplanowane rusztowanie wiszące, z zastosowaniem odpowiednich mechanizmów blokujących, jest kluczowym elementem w zapewnieniu bezpieczeństwa pracowników na wysokości.

Pytanie 12

W jakiej temperaturze najlepiej wykonywać prace tynkarskie?

A. w dowolnej

B. 15o - 20o

C. < 10o

D. 25o - 30o

Odpowiedź 15o - 20o jest uważana za optymalną temperaturę do prowadzenia robót tynkarskich, ponieważ w tym zakresie można zapewnić odpowiednią plastyczność zaprawy tynkarskiej. W zbyt niskich temperaturach, poniżej 10o, proces wiązania zaprawy jest spowolniony, co może prowadzić do problemów z przyczepnością oraz pęknięć. Z kolei przy temperaturach przekraczających 20o, zwłaszcza w zakresie 25o - 30o, woda w zaprawie może zbyt szybko parować, co skutkuje niepełnym wiązaniem i osłabieniem struktury tynku. Dobry praktyką jest także monitorowanie wilgotności powietrza oraz stosowanie odpowiednich dodatków, które mogą poprawić właściwości zaprawy w trudnych warunkach atmosferycznych. Warto również pamiętać, że zgodnie z normą PN-B-10101, minimalne i maksymalne temperatury dla robót tynkarskich powinny być przestrzegane, aby zapewnić długotrwałość i jakość wykonania.

Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

Aby przygotować zaprawę cementowo-wapienną w proporcji objętościowej 1:0,5:4, co powinno zostać zgromadzone?

A. 1 część piasku, 0,5 części cementu i 4 części wapna

B. 1 część piasku, 0,5 części wapna i 4 części cementu

C. 1 część cementu, 0,5 części wapna i 4 części piasku

D. 1 część cementu, 0,5 części piasku i 4 części wapna

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ zaprawa cementowo-wapienna o proporcji 1:0,5:4 oznacza, że na każdą część cementu przypada 0,5 części wapna oraz 4 części piasku. Przygotowanie zaprawy w takich proporcjach zapewnia odpowiednią wytrzymałość i trwałość materiału budowlanego. W praktyce, zaprawa cementowo-wapienna jest powszechnie stosowana w budownictwie do murowania, tynkowania oraz jako materiał do łączenia różnorodnych elementów konstrukcyjnych. Dobrze zbilansowane proporcje składników wpływają na właściwości fizyczne i chemiczne zaprawy, co jest zgodne z normami PN-EN 998-1, które określają wymagania dotyczące zapraw murarskich. Warto również zaznaczyć, że odpowiednie przygotowanie zaprawy, w tym staranne wymieszanie składników, jest kluczowe dla uzyskania pożądanej konsystencji oraz właściwości użytkowych. Przykładem zastosowania zaprawy cementowo-wapiennej jest budowa ścian nośnych z bloczków betonowych, gdzie zaprawa zapewnia stabilność i trwałość konstrukcji przez długie lata.

Pytanie 15

Jakie właściwości wełny mineralnej mają wpływ na jej użycie jako materiału izolacyjnego termicznie?

A. Niski współczynnik przewodzenia ciepła oraz nieprzepuszczalność pary

B. Wysoki współczynnik przewodzenia ciepła oraz nieprzepuszczalność pary

C. Wysoki współczynnik przewodzenia ciepła oraz paroprzepuszczalność

D. Niski współczynnik przewodzenia ciepła oraz paroprzepuszczalność

Współczynnik przewodności cieplnej jest kluczowym parametrem charakteryzującym zdolność materiału do przewodzenia ciepła. Odpowiedzi sugerujące wysoki współczynnik przewodności cieplnej oraz nieprzepuszczalność pary są nieprawidłowe, ponieważ takie materiały nie spełniają podstawowych wymogów izolacyjnych. Materiały o wysokim współczynniku przewodności cieplnej, takie jak niektóre metale, są stosowane w kontekście przewodzenia ciepła, a nie jako izolatory. W budownictwie, wykorzystanie takich materiałów prowadziłoby do dużych strat energii i obniżenia efektywności energetycznej budynków. Ponadto, nieprzepuszczalność pary prowadziłaby do problemów z kondensacją, co mogłoby zagrażać integralności konstrukcji oraz zdrowiu mieszkańców poprzez rozwój pleśni i grzybów. Z kolei paroprzepuszczalność w kontekście wełny mineralnej pozwala na odprowadzanie nadmiaru wilgoci, co jest kluczowe dla zdrowego mikroklimatu w budynkach. Dlatego kluczowe jest stosowanie materiałów, które zapewniają równocześnie niską przewodność cieplną oraz odpowiednią paroprzepuszczalność, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego budownictwa i normami takimi jak PN-EN 13162.

Pytanie 16

Sprzętu przedstawionego na rysunku używa się do transportu

A. drogowych mas bitumicznych.

B. suchych mieszanek zapraw tynkarskich.

C. mieszanki betonowej.

D. cementu luzem.

Betonomieszarka, przedstawiona na zdjęciu, jest specjalistycznym urządzeniem wykorzystywanym do transportu i przygotowania mieszanki betonowej na placu budowy. Jej konstrukcja pozwala na efektywne mieszanie składników, takich jak cement, piasek i kruszywo, co zapewnia uzyskanie jednorodnej mieszanki. To zagadnienie jest kluczowe w budownictwie, ponieważ jakość betonu determinowana jest zarówno przez proporcje składników, jak i przez sposób ich mieszania. Betonomieszarki są standardowo używane w dużych projektach budowlanych, gdzie ilość betonu potrzebna do realizacji robót budowlanych jest znaczna. Istotnym atutem tego sprzętu jest mobilność – betonomieszarki mogą być przetransportowane blisko miejsca użycia, co minimalizuje czas potrzebny na dowóz materiału oraz zwiększa efektywność prac budowlanych. W praktyce, korzystając z betonomieszarek, można również dostosować recepturę betonu w zależności od wymagań projektu, co jest zgodne z aktualnymi normami budowlanymi i dobrymi praktykami w branży.

Pytanie 17

Oblicz wynagrodzenie tynkarza za realizację tynku standardowego po obu stronach ściany o wymiarach 4×3 m, przy stawce wynoszącej 24,00 zł/r-g oraz normie pracy na wykonanie tego tynku wynoszącej 1,2 r-g/m²?

A. 288,00 zł

B. 576,00 zł

C. 691,20 zł

D. 345,60 zł

Aby obliczyć wynagrodzenie tynkarza za wykonanie tynku na obu stronach ściany, należy najpierw obliczyć powierzchnię, która będzie pokrywana tynkiem. Ściana ma wymiary 4 m na 3 m, co daje powierzchnię jednej strony równą 12 m2. Ponieważ tynk będzie nakładany po obu stronach, całkowita powierzchnia wynosi 12 m2 x 2 = 24 m2. Następnie, korzystając z normy pracy tynkarza, która wynosi 1,2 r-g/m2, obliczamy całkowity czas pracy: 24 m2 x 1,2 r-g/m2 = 28,8 r-g. Stawka za pracę tynkarza wynosi 24,00 zł/r-g, więc łączna kwota wynagrodzenia to 28,8 r-g x 24,00 zł/r-g = 691,20 zł. Tego rodzaju obliczenia są standardem w branży budowlanej i pomagają w efektywnym zarządzaniu kosztami projektów budowlanych.

Pytanie 18

Narzędzie przedstawione na rysunku to

A. gwoździarka pneumatyczna.

B. pilarka tarczowa.

C. szlifierka kątowa.

D. młotowiertarka udarowa.

Gwoździarka pneumatyczna to narzędzie, które wykorzystuje sprężone powietrze do wprowadzania gwoździ w różne materiały. Charakteryzuje się specyficznym magazynkiem na gwoździe, który pozwala na szybkie i efektywne wykonanie prac budowlanych oraz montażowych. Jest to niezwykle przydatne urządzenie w wielu branżach, szczególnie w budownictwie, meblarstwie czy podczas remontów. Przy użyciu gwoździarki pneumatycznej można osiągnąć wysoką precyzję i efektywność pracy, co znacząco przyspiesza proces łączenia elementów. Warto również pamiętać, że narzędzia te mają różne typy, takie jak gwoździarki do drewna czy do blachy, dostosowane do specyficznych zastosowań. Zgodnie z dobrymi praktykami, podczas pracy z gwoździarką należy zawsze nosić odpowiednie środki ochrony osobistej, takie jak gogle ochronne oraz nauszniki, aby uniknąć potencjalnych urazów.

Pytanie 19

Który typ cegieł charakteryzuje się wysoką odpornością na oddziaływanie warunków atmosferycznych?

A. Poryzowane

B. Ceramiczne pełne

C. Sylikatowe

D. Klinkierowe

Cegły poryzowane, ceramiczne pełne oraz sylikatowe nie oferują tak wysokiej odporności na czynniki atmosferyczne jak cegły klinkierowe. Cegły poryzowane, które zawierają wiele porów, mają wyższą nasiąkliwość, co oznacza, że łatwiej wchłaniają wodę. W rezultacie, w warunkach zmiennej pogody, mogą ulegać degradacji, a woda może powodować ich pęknięcia przy cyklach zamrażania i rozmrażania. Cegły ceramiczne pełne, chociaż są trwałe, nie są specjalnie projektowane z myślą o wysokiej odporności na warunki atmosferyczne. Ich wytrzymałość mechaniczna jest wysoka, ale z uwagi na większą nasiąkliwość w porównaniu do klinkierowych, mogą być narażone na uszkodzenia związane z wilgocią. Z kolei cegły sylikatowe, wykonane z piasku i wapna, również nie są tak odporne na działanie wody, a ich właściwości mechaniczne mogą ulegać pogorszeniu w kontakcie z wilgocią oraz szkodliwymi substancjami chemicznymi. W praktyce, wybór cegieł do zastosowań zewnętrznych powinien być podyktowany ich specyfiką techniczną oraz normami budowlanymi, które uwzględniają takie parametry jak nasiąkliwość, mrozoodporność i odporność na działanie soli czy innych agresywnych substancji. Właściwy dobór materiałów budowlanych jest kluczowy dla zapewnienia trwałości i bezpieczeństwa konstrukcji, a ignorowanie tych aspektów może prowadzić do poważnych problemów w przyszłości.

Pytanie 20

Izolację przeciwwilgociową, gdy wykonujemy podłogę na gruncie, należy umieścić na

A. gruntowym podłożu

B. chudym betonie

C. izolacji cieplnej

D. podkładzie posadzki

Izolacja przeciwwilgociowa jest potrzebna, żeby budynki nie miały problemów z wilgocią, ale ważne jest gdzie ją umieścimy, bo to wpływa na to, jak dobrze działa. Ułożenie jej na podkładzie pod posadzką, na gruncie albo na izolacji termicznej to błędy. Jak położysz izolację na podkładzie pod posadzką, to ona może się uszkodzić przez obciążenia i nie będzie dobrze działać. Na podłożu gruntowym to też kiepski pomysł, bo grunt to właśnie jest źródło wilgoci, więc nie ochroni nas przed nią. Poza tym, może to prowadzić do kondensacji pary wodnej, co sprzyja pleśni i grzybom. Izolacja termiczna, mimo że jest ważna dla oszczędności energii, nie chroni przed wilgocią z gruntu i jej stosowanie w takim kontekście może być mylące. Duży błąd to nieodróżnienie różnych rodzajów izolacji i ich przeznaczenia, co potem prowadzi do źle zaplanowanych rozwiązań budowlanych i w konsekwencji do wysokich kosztów napraw.

Pytanie 21

Jaką wytrzymałość ma klasa zaprawy na

A. rozciąganie

B. ściśnięcie

C. przesuwanie

D. ugięcie

Klasa zaprawy rzeczywiście odnosi się do jej wytrzymałości na ściskanie. Wytrzymałość na ściskanie jest kluczowym parametrem, który określa zdolność materiału do przenoszenia obciążeń działających w kierunku osiowym, co jest szczególnie istotne w budownictwie i inżynierii lądowej. W praktyce, zaprawy murarskie są stosowane do łączenia elementów budowlanych, takich jak cegły czy bloczki, a ich wytrzymałość na ściskanie wpływa na trwałość całej konstrukcji. Zgodnie z normami PN-EN 1015-11, wytrzymałość na ściskanie zaprawy może być klasyfikowana według różnych klas, co pozwala inżynierom na dobór odpowiedniego materiału do danego zastosowania, np. w budynkach mieszkalnych czy obiektach użyteczności publicznej. Wytrzymałość na ściskanie zaprawy jest zatem kluczowym wskaźnikiem jakości, którego pomiar przeprowadza się w warunkach laboratoryjnych, a jej znajomość pozwala na optymalizację kosztów oraz zapewnienie bezpieczeństwa konstrukcji.

Pytanie 22

Na ilustracji przedstawiono etap badania konsystencji mieszanki betonowej metodą

A. opadu stożka.

B. oznaczania stopnia zagęszczalności.

C. stolika rozpływowego.

D. Ve-be.

Odpowiedź "opadu stożka" jest prawidłowa, ponieważ na ilustracji widać typowy sprzęt używany w tej metodzie, czyli stożek Abramsa. Metoda opadu stożka jest szeroko stosowana do oceny konsystencji mieszanki betonowej, umożliwiając określenie, jak dobrze beton zachowuje się po wlaniu do formy. Proces polega na napełnieniu stożka betonem, następnie jego usunięciu, co pozwala na zmierzenie wysokości opadu mieszanki. Zmiana wysokości opadniętego betonu względem wysokości stożka pozwala na uzyskanie wartości miary, która jest kluczowa w kontekście wielu zastosowań budowlanych. Przykładowo, w budownictwie inżynieryjnym, gdzie wymaga się różnych klas konsystencji betonu, metoda opadu stożka staje się nieodzowna, aby zapewnić odpowiednią jakość i trwałość konstrukcji. Według norm PN-EN 12350, przeprowadzenie takiego testu jest elementem standardowej procedury badawczej, gwarantującej, że beton spełnia wymagania dotyczące jego właściwości użytkowych.

Pytanie 23

Uszkodzenie tynku przedstawione na zdjęciu jest

A. odspojeniem.

B. odpryskiem.

C. złuszczeniem.

D. pęknięciem.

Prawidłowa odpowiedź to pęknięcie, ponieważ na zdjęciu widać wyraźnie liniowe uszkodzenie tynku, które charakteryzuje się podłużną szczeliną w materiale. Pęknięcia są wynikiem naprężeń wewnętrznych lub zewnętrznych, które powodują rozdzielenie struktury, co jest zgodne z definicją pęknięcia. W praktyce, identyfikacja pęknięć tynku jest kluczowa dla utrzymania dobrego stanu budynków, ponieważ mogą one prowadzić do dalszych uszkodzeń, w tym infiltracji wody, co z kolei może powodować rozwój pleśni lub uszkodzeń strukturalnych. Standardy budowlane, takie jak Eurokod, wymagają regularnych inspekcji i monitorowania stanu tynków, aby zapobiegać poważnym uszkodzeniom. W przypadku wykrycia pęknięć, istotne jest ich niezwłoczne zabezpieczenie oraz naprawa, aby uniknąć konsekwencji w postaci większych kosztów remontów lub rewitalizacji. Dobre praktyki w zakresie konserwacji obejmują stosowanie odpowiednich materiałów naprawczych oraz technik, które zapewniają długoterminową trwałość.

Pytanie 24

Na ilustracji przedstawiono fragment lica muru wykonanego w wiązaniu

A. weneckim.

B. słowiańskim.

C. polskim.

D. holenderskim.

No to odpowiedź 'polskim' jest rzeczywiście trafiona. To wiązanie ceglne, które widzisz na obrazku, ma taki ciekawy układ cegieł, gdzie każda warstwa jest przesunięta o pół cegły w stosunku do poprzedniej. To nie tylko fajnie wygląda, ale też sprawia, że mur jest bardziej stabilny i wytrzymały. Wiązanie polskie jest popularne w tradycyjnej architekturze w Polsce, zwłaszcza w zabytkowych budynkach. Możesz je zauważyć w zamkach, kościołach czy starych kamienicach z czasów renesansu i baroku. Fajnie jest znać różne rodzaje wiązań ceglanych, szczególnie jeśli planujesz być architektem albo budowlańcem. Wiedza o tym, jakie techniki stosować, jest ważna – przemyśl, co będzie pasować do stylu budynku i jakie ma być wrażenie wizualne. No i warto też znać lokalne tradycje budowlane, bo to pomaga zachować nasze dziedzictwo kulturowe.

Pytanie 25

Oblicz objętość 2 nadprożowych belek żelbetowych długości 1,4 m każda, których przekrój poprzeczny przedstawiono na rysunku.

A. 806,400 m3

B. 0,161 m3

C. 0,081 m3

D. 1612,800 m3

Poprawna odpowiedź wynosi 0,161 m³, co odzwierciedla prawidłowe obliczenia objętości dwóch nadprożowych belek żelbetowych. Aby obliczyć objętość belek, należy najpierw ustalić pole przekroju poprzecznego pojedynczej belki. W tym przypadku, przekrój belki wynosi 576 cm², co po przeliczeniu daje 0,0576 m². Następnie, aby obliczyć objętość jednej belki, mnożymy pole przekroju przez długość belki. Dla belek o długości 1,4 m, objętość jednej belki wynosi 0,08064 m³. W przypadku dwóch belek, obliczamy objętość jako 2 razy objętość jednej belki, co daje wynik 0,16128 m³. Po zaokrągleniu do trzech miejsc po przecinku otrzymujemy 0,161 m³. Takie obliczenia są fundamentalne w inżynierii budowlanej, ponieważ pozwalają na precyzyjne oszacowanie materiałów potrzebnych do budowy oraz ich kosztów. Dobrą praktyką w projektowaniu struktur jest przeprowadzanie takich obliczeń z dużą dokładnością, by zapewnić bezpieczeństwo i stabilność konstrukcji.

Pytanie 26

Która z poniższych cech jest typowa dla nowo przygotowanej zaprawy?

A. Urabialność

B. Wytrzymałość na ściskanie

C. Mrozoodporność

D. Podatność na ścieranie

Mrozoodporność jest cechą, która odnosi się do zdolności materiału do przetrwania cykli zamarzania i rozmrażania bez utraty właściwości mechanicznych. Jest to ważny parametr, jednak nie ma bezpośredniego związku z świeżo zarobioną zaprawą, ponieważ mrozoodporność dotyczy przede wszystkim gotowego produktu, który musi spełniać określone normy, takie jak PN-EN 998-1. W przypadku zapraw, mrozoodporność jest wynikiem odpowiedniego doboru składników oraz ich proporcji, a nie cechą świeżo zarobionego materiału. Podatność na ścieranie jest również niewłaściwym wyborem, gdyż dotyczy głównie trwałości zaprawy po wyschnięciu oraz jej odporności na mechaniczne uszkodzenia. Wytrzymałość na ściskanie, choć istotna w kontekście późniejszego użytkowania zaprawy, również nie jest charakterystyczna dla świeżo zarobionej mieszanki, ponieważ ta cecha rozwija się dopiero w miarę schnięcia i utwardzania zaprawy. Typowym błędem jest mylenie właściwości materiałów w różnych etapach ich zastosowania; świeżo zarobiona zaprawa ma inne kryteria oceny, które nie powinny być mylone z właściwościami gotowego produktu. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że urabialność determinuje skuteczność aplikacji zaprawy, a inne właściwości nabierają znaczenia w późniejszych fazach użytkowania.

Pytanie 27

Zgodnie z zaleceniami producenta, z 25 kg zaprawy można uzyskać 1,4 m² tynku o grubości 10 mm. Jaką ilość zaprawy należy przygotować do otynkowania ścian pomieszczenia o powierzchni 56,7 m², aby osiągnąć tynk o tej samej grubości?

A. 10 125 kg

B. 1 012,5 kg

C. 10,125 kg

D. 101,25 kg

Właściwe obliczenie ilości zaprawy wymaga uwzględnienia zarówno powierzchni tynkowanej jak i wydajności zaprawy. Z instrukcji producenta wiemy, że 25 kg zaprawy pokrywa 1,4 m² tynku o grubości 10 mm. Aby obliczyć ilość zaprawy potrzebnej do pokrycia 56,7 m², najpierw obliczamy, ile m² można pokryć 1 kg zaprawy, co wynosi 1,4 m²/25 kg = 0,056 m²/kg. Następnie mnożymy tę wartość przez 56,7 m², co daje 1 012,5 kg zaprawy. Użycie dokładnych obliczeń jest istotne w praktyce budowlanej, aby uniknąć niedoborów lub nadmiaru materiału, co może wpływać na koszty i terminy realizacji. W branży budowlanej zaleca się również uwzględnianie niewielkiego zapasu materiału, aby pokryć ewentualne straty czy błędy przy aplikacji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu projektami budowlanymi.

Pytanie 28

Która z metod osuszania mokrych ścian nie wymaga ingerencji w ich strukturę?

A. Podcinanie muru strugą mieszanki cieczy z piaskiem kwarcowym

B. Iniekcja krystaliczna w nawiercone w murze otwory

C. Wykonanie tynku renowacyjnego po usunięciu starego tynku

D. Umieszczanie blachy falistej lub fałdowej w spoinie, pod kątem do lica ściany

Wykonanie tynku renowacyjnego po usunięciu tynku istniejącego jest metodą, która nie wymaga naruszania konstrukcji ściany. Tynk renowacyjny ma na celu odbudowę warstwy ochronnej muru oraz poprawę jego właściwości higroskopijnych. Dzięki temu procesowi, wilgoć zgromadzona w murze może być efektywnie odprowadzana na zewnątrz. Tynki renowacyjne są specjalnie zaprojektowane, aby współpracować z materiałem, z którego wykonane są ściany, zapewniając jednocześnie ich wentylację. Przykładowo, w przypadku murów historicznych, zastosowanie tynku wapiennego, który ma zdolność do 'oddychania', pozwala zachować integralność strukturalną budowli. Dodatkowo, stosowanie tynków renowacyjnych jest zgodne z normami konserwatorskimi, co jest niezwykle ważne w przypadku obiektów zabytkowych.

Pytanie 29

W czasie intensywnych upałów cegłę ceramiczną pełną należy przed wykorzystaniem do murowania

A. zamoczyć w wodzie

B. nakryć plandeką

C. zgromadzić pod zadaszeniem

D. zagruntować gruntownikiem

Zagruntowanie gruntownikiem, nakrywanie plandeką czy zgromadzenie cegieł pod zadaszeniem mogą wydawać się logicznymi podejściami do ochrony materiałów budowlanych przed upałem, jednak nie rozwiązują one kluczowego problemu, jakim jest kontrola wilgotności cegieł podczas murowania. Zagruntowanie gruntownikiem jest stosowane w celu zwiększenia przyczepności zaprawy do podłoża, ale nie wpływa na proces związany z absorpcją wody przez cegłę. Takie podejście może prowadzić do błędnych założeń, że gruntowanie wystarczy, aby zabezpieczyć cegły, podczas gdy w rzeczywistości to ich wilgotność ma bezpośredni wpływ na jakość połączeń. Nakrycie cegieł plandeką może jedynie ochraniać je przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych, jednak nie rozwiązuje problemu ich wchłaniania wilgoci z zaprawy. Zgromadzenie cegieł pod zadaszeniem to dobry krok w kierunku ochrony przed deszczem, ale nie wpływa na ich stan w kontekście wilgotności. W kontekście budowlanym, niekontrolowane warunki wilgotności mogą prowadzić do wielu problemów, takich jak osłabienie struktury muru czy pojawienie się pleśni, co w dłuższej perspektywie może zagrażać trwałości i bezpieczeństwu całej konstrukcji. Dlatego kluczowe jest, aby przed przystąpieniem do murowania właściwie przygotować cegły, co w praktyce oznacza ich zamoczenie w wodzie.

Pytanie 30

Na podstawie informacji zawartych w tabeli określ, która ilość składników odpowiada proporcji wagowej stosowanej przy wykonaniu zaprawy cementowej klasy M7.

Skład i marka zapraw cementowych w zależności od klasy cementu
Klasa cementu	Skład wagowy przy marce zaprawy
Klasa cementu	M4	M7	M12	M15
32,5	1 : 5,5	1 : 4,5	1 : 3,5	1 : 3

A. 100 kg cementu i 900 kg piasku.

B. 100 kg piasku i 450 kg cementu.

C. 200 kg cementu i 900 kg piasku.

D. 200 kg piasku i 900 kg cementu.

Odpowiedź "200 kg cementu i 900 kg piasku" jest poprawna, ponieważ odpowiada proporcji wagowej 1:4,5, którą zastosowano przy wykonaniu zaprawy cementowej klasy M7. Zgodnie z tą proporcją, na każdą jednostkę cementu przypada 4,5 jednostki piasku. W tym przypadku, 200 kg cementu wymaga 900 kg piasku, co w pełni spełnia wymagania dotyczące tej mieszanki. Takie proporcje są kluczowe, ponieważ wpływają na właściwości mechaniczne zaprawy, takie jak wytrzymałość na ściskanie i trwałość. W praktyce, stosując te proporcje, uzyskujemy dobrze zharmonizowaną zaprawę, która zapewnia odpowiednią przyczepność i stabilność. Warto również pamiętać, że stosowanie właściwych proporcji jest zgodne z normami budowlanymi, co przekłada się na bezpieczeństwo i jakość realizowanych prac budowlanych.

Pytanie 31

Gdzie można wykorzystać zaprawy gipsowe?

A. do tynkowania elewacji budynków

B. do tynkowania działowych ścian w pomieszczeniach o podwyższonej wilgotności

C. do murowania ścian z gipsowych elementów w suchych pomieszczeniach

D. do murowania fundamentów z elementów betonowych

Stwierdzenie, że zaprawy gipsowe można stosować do tynkowania ścian zewnętrznych, jest nieprawidłowe, ponieważ gips nie jest materiałem odpornym na działanie warunków atmosferycznych, takich jak deszcz czy zmiany temperatury. Tynki gipsowe, ze względu na swoją strukturę i właściwości, nadają się jedynie do stosowania w pomieszczeniach zamkniętych, gdzie nie występuje duża wilgotność ani agresywne czynniki zewnętrzne. Podobnie, tynkowanie ścian działowych w pomieszczeniach wilgotnych również nie jest zalecane, gdyż gips w takim środowisku może ulegać degradacji, co prowadzi do uszkodzenia struktury i estetyki wykończenia. Co więcej, wykorzystanie zapraw gipsowych do murowania ścian fundamentowych z elementów betonowych jest błędne, ponieważ fundamenty wymagają materiałów o wysokiej wytrzymałości na ściskanie i odporności na wilgoć, a gips nie spełnia tych wymagań. Typowe błędy myślowe związane z tymi odpowiedziami to nieznajomość właściwości materiałów budowlanych oraz ich zastosowania w kontekście różnorodnych warunków środowiskowych. Rekomendacje dotyczące stosowania zapraw budowlanych powinny być oparte na ich specyfikacjach technicznych oraz na normach budowlanych, aby zapewnić trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji.

Pytanie 32

Wylicz koszt wymiany pięciu okien o wymiarach 120×150 cm każde, jeśli cena jednostkowa tej usługi to 65,00 zł/m.

A. 1560,00 zł

B. 1755,00 zł

C. 1404,00 zł

D. 1950,00 zł

Żeby obliczyć, ile kosztuje wymiana pięciu okien o wymiarach 120x150 cm, najpierw trzeba policzyć pole jednego okna. To proste – 120 cm razy 150 cm daje nam 18000 cm². Potem przeliczamy to na metry kwadratowe, dzieląc przez 10000, co daje 1,8 m² na jedno okno. Jak już mamy pięć okien, to całkowite pole wychodzi 5 razy 1,8 m², czyli 9 m². Koszt za metr kwadratowy to 65 zł, więc całkowity koszt wymiany tych okien to 9 m² razy 65 zł, co daje 585 zł. Pamiętaj, że zawsze musisz sprawdzić jednostki, żeby uniknąć błędów. To może się wydawać nudne, ale w praktyce wiedza o kosztach materiałów i robocizny jest kluczowa do dobrego planowania budżetu. Precyzyjne obliczenia pomagają lepiej zarządzać finansami w budownictwie.

Pytanie 33

Jaką izolację wykonano na fragmencie ściany przedstawionej na rysunku?

A. Termiczną.

B. Przeciwwilgociową.

C. Przeciwdrganiową.

D. Paroszczelną.

Odpowiedź termiczna jest poprawna, ponieważ na przedstawionym rysunku widoczna jest warstwa materiału izolacyjnego, który jest powszechnie stosowany w budownictwie celu redukcji strat ciepła. Izolacja termiczna ma na celu utrzymanie optymalnej temperatury wewnątrz budynku, co przekłada się na komfort użytkowników oraz oszczędności energetyczne. W praktyce, materiał taki jak wełna mineralna, styropian czy pianka poliuretanowa jest umieszczany w ścianach, dachach i podłogach, aby zminimalizować wymianę ciepła z otoczeniem. Standardy, takie jak norma PN-EN 13162, określają wymagania dotyczące materiałów izolacyjnych, a ich odpowiedni dobór wpływa na efektywność energetyczną budynku. Dobrze zaprojektowana izolacja nie tylko poprawia komfort, ale również zmniejsza koszty ogrzewania i chłodzenia, co jest kluczowe w kontekście zrównoważonego budownictwa.

Pytanie 34

Ilość pracy jednego robotnika przy zalewaniu 1 m3 wieńca na ścianie wynosi 0,8 r-g. Stawka za 1 r-g to 20 zł. Jaką kwotę trzeba zapłacić za robociznę 4 robotników, jeśli każdy z nich wykonał 10 m3 wieńca?

A. 160 zł

B. 800 zł

C. 640 zł

D. 320 zł

Aby obliczyć koszt robocizny dla 4 robotników, każdy z nich musi najpierw wykonać pracę przy zalewaniu wieńca. Nakład pracy na 1 m3 wieńca wynosi 0,8 r-g, co oznacza, że każdy robotnik, który zalewa 10 m3, zużyje 8 r-g (0,8 r-g/m3 * 10 m3). Dla 4 robotników łączny nakład pracy to 32 r-g (4 robotników * 8 r-g). Stawka za 1 r-g wynosi 20 zł, co prowadzi do całkowitego kosztu robocizny równemu 640 zł (32 r-g * 20 zł/r-g). Taki sposób kalkulacji kosztów robocizny jest powszechnie stosowany w branży budowlanej, co pozwala na precyzyjne oszacowanie wydatków na pracę oraz kontrolowanie budżetów. Wartości r-g są standardem w obliczeniach robocizny, dlatego znajomość tych zasad jest ważna dla efektywnego zarządzania projektami budowlanymi i kontraktami.

Pytanie 35

Jakie narzędzia wykorzystuje się do demontażu murowanych części konstrukcyjnych budynku?

A. wkrętarki

B. wiertarki obrotowe

C. młoty udarowe

D. piły tarczowe

Młoty udarowe są narzędziem, które doskonale nadaje się do rozbiórki murowych elementów konstrukcyjnych budynków. Charakteryzują się one dużą mocą udaru, co umożliwia skuteczne łamanie betonu i cegieł. Działanie młota udarowego polega na generowaniu szybkich uderzeń, które przekładają się na dużą energię uderzenia, co w efekcie pozwala na efektywne rozbijanie twardych materiałów. Przykłady zastosowania młotów udarowych obejmują prace rozbiórkowe w budownictwie, takie jak usuwanie starych ścian, fundamentów czy posadzek. W branży budowlanej rekomenduje się korzystanie z młotów udarowych zgodnie z normami BHP, co zapewnia nie tylko efektywność, ale również bezpieczeństwo pracy. Korzystanie z odpowiednich osłon, rękawic i okularów ochronnych jest kluczowe podczas pracy z tym narzędziem, co potwierdzają najlepsze praktyki w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa w miejscu pracy."

Pytanie 36

Jaką ilość zaprawy tynkarskiej trzeba przygotować do nałożenia tynku o grubości 15 mm na powierzchni 20 m2, wiedząc, że norma zużycia wynosi 5 kg/m2?

A. 30 kg

B. 50 kg

C. 15 kg

D. 100 kg

Aby obliczyć ilość zaprawy tynkarskiej potrzebnej do wykonania tynku o grubości 15 mm na powierzchni 20 m2, należy zastosować normę zużycia, która wynosi 5 kg/m2. Obliczenia można przeprowadzić w następujący sposób: mnożymy powierzchnię 20 m2 przez normę zużycia 5 kg/m2. To daje nam 20 m2 * 5 kg/m2 = 100 kg. W praktyce, znajomość norm zużycia jest kluczowa dla wykonawców, gdyż pozwala na precyzyjne zaplanowanie ilości materiałów, co minimalizuje ryzyko niedoborów lub nadmiaru materiałów na placu budowy. Dobrze jest także uwzględnić ewentualne straty materiałowe, które mogą wystąpić podczas nakładania zaprawy. Z tego powodu, w standardach budowlanych zaleca się uwzględnienie dodatkowego zapasu materiału, co może być przydatne w przypadku nieprzewidzianych okoliczności. Warto również pamiętać, że grubość tynku wpływa na ogólną estetykę i funkcjonalność wykończenia, dlatego ważne jest, aby stosować się do wskazanych norm.

Pytanie 37

Podczas wykonywania tynków gipsowych kolejną czynnością po wstępnym wyrównaniu zaprawy łatą tynkarską typu H jest "piórowanie", czyli wstępne gładzenie powierzchni tynku. Na której ilustracji przedstawiono tę czynność?

A. Na ilustracji 3.

B. Na ilustracji 4.

C. Na ilustracji 1.

D. Na ilustracji 2.

Piórowanie to kluczowy etap w procesie tynkowania, który ma na celu uzyskanie gładkiej i równej powierzchni tynku, co jest widoczne na ilustracji 3. W tej fazie pracy, wykonawca używa specjalnych narzędzi, takich jak gładzie, które pozwalają na delikatne, równomierne wygładzanie powierzchni tynku. Ta czynność jest niezwykle istotna, ponieważ dobrze wykonane piórowanie wpływa na jakość wykończenia i trwałość tynku. W praktyce, piórowanie powinno być wykonywane, gdy tynk jest jeszcze lekko wilgotny, aby móc uzyskać odpowiednią przyczepność. Przestrzeganie tej zasady jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi, które rekomendują, aby nie dopuścić do wyschnięcia tynku przed rozpoczęciem tego etapu. Właściwe piórowanie minimalizuje konieczność dodatkowego szlifowania w późniejszych etapach, co z kolei przyspiesza proces budowlany i obniża koszty. Umiejętność prawidłowego piórowania jest zatem jednym z podstawowych elementów wykształcenia technicznego w zawodzie tynkarza.

Pytanie 38

Oblicz wydatki związane z zaprawą niezbędną do budowy ścian o powierzchni 50 m² z ceramicznych pustaków, jeśli cena 1 m³ zaprawy wynosi 146,00 zł, a do stworzenia 1 m² ściany potrzeba 0,046 m³ zaprawy?

A. 730,00 zł

B. 335,80 zł

C. 671,80 zł

D. 230,00 zł

Aby obliczyć koszt zaprawy potrzebnej do wykonania ścian o powierzchni 50 m², musimy najpierw określić, ile m³ zaprawy jest wymagane na tę powierzchnię. Z danych wynika, że do wykonania 1 m² ściany potrzeba 0,046 m³ zaprawy. Zatem, dla 50 m² zaprawy potrzebujemy: 50 m² * 0,046 m³/m² = 2,3 m³ zaprawy. Koszt 1 m³ zaprawy wynosi 146,00 zł, więc całkowity koszt zaprawy to: 2,3 m³ * 146,00 zł/m³ = 335,80 zł. Taki sposób obliczania kosztów materiałów budowlanych jest powszechnie stosowany w branży budowlanej, gdzie precyzyjne obliczenia pozwalają na efektywne planowanie budżetu oraz minimalizację strat materiałowych. Używanie dokładnych danych dotyczących zużycia materiałów jest kluczowe dla oszacowania całkowitych kosztów projektu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w budownictwie.

Pytanie 39

Które zprzedstawionych na rysunku narzędzi należy zastosować do skuwania starego tynku?

A. A.

B. D.

C. C.

D. B.

Narządzie przedstawione na rysunku C, czyli młot wyburzeniowy, jest idealnym wyborem do skuwania starego tynku. Jego konstrukcja i mechanizm działania umożliwiają efektywne usuwanie tynków, które są z reguły mocno przytwierdzone do ścian. Młot wyburzeniowy generuje dużą siłę uderzenia, co sprawia, że radzi sobie z trudnymi materiałami budowlanymi. W praktyce, podczas skuwania tynku, należy kierować młot pod odpowiednim kątem, aby zminimalizować ryzyko uszkodzenia podłoża, na przykład betonu. Dobrą praktyką jest również noszenie odpowiednich środków ochrony osobistej, takich jak gogle i rękawice, aby uniknąć urazów. Tego typu narzędzie jest często wykorzystywane w pracach remontowych i budowlanych, a jego zastosowanie pozwala na szybkie i skuteczne przygotowanie powierzchni do dalszych prac, co jest zgodne z obowiązującymi standardami w branży budowlanej.

Pytanie 40

Jaki sprzęt powinien być użyty do przygotowania zaprawy, niezbędnej do postawienia ścian w budynku jednorodzinnym z bloczków gazobetonowych, murowanych na standardowe spoiny?

A. Agregat tynkarski.

B. Mieszarkę wirową.

C. Pompę do zapraw.

D. Betoniarkę wolnospadową.

Betoniarka wolnospadowa jest najbardziej odpowiednim sprzętem do przygotowania zaprawy do wymurowania ścian budynku jednorodzinnego z bloczków gazobetonowych. Jej konstrukcja, umożliwiająca mieszanie materiałów w obracającym się bębnie, zapewnia równomierne połączenie składników zaprawy, co jest kluczowe dla uzyskania odpowiednich właściwości mechanicznych i trwałości materiału. Standardy budowlane, takie jak PN-EN 998-1, określają wymagania dotyczące zapraw murarskich, wskazując na konieczność zapewnienia odpowiedniej konsystencji i jednorodności mieszanki. Betoniarka wolnospadowa pozwala na przygotowanie większej ilości zaprawy jednocześnie, co zwiększa efektywność pracy na budowie i zmniejsza czas potrzebny na wykonanie zlecenia. Dodatkowo, dzięki właściwościom tej maszyny, zaprawa uzyskuje lepsze parametry wytrzymałościowe, co przekłada się na stabilność i bezpieczeństwo całej konstrukcji. W praktyce, zastosowanie betoniarki przyspiesza proces przygotowania materiałów, co jest szczególnie ważne w przypadku większych inwestycji budowlanych, gdzie czas realizacji ma kluczowe znaczenie.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej