Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Asystentka stomatologiczna
Kwalifikacja: MED.01 - Asystowanie lekarzowi dentyście i utrzymanie gabinetu w gotowości do pracy
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 22:32
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 22:50

Egzamin zdany!

Wynik: 31/40 punktów (77,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

U pacjenta przewidziano realizację protez pełnych. Po ustaleniu zwarcia centralnego przy pomocy wzorników, w dokumentacji laboratoryjnej należy skierować prośbę do technika dentystycznego, aby na kolejną wizytę przygotował

A. modele orientacyjne

B. gotowe protezy akrylowe

C. łyżki indywidualne

D. protezy w fazie wosku

Wybór protez w fazie wosku jako etapu w procesie tworzenia protez całkowitych jest kluczowy pod względem technicznym i klinicznym. Protezy w fazie wosku są niezbędnym krokiem w celu dokładnej oceny estetyki, funkcji oraz komfortu pacjenta przed ostatecznym wykonaniem gotowych protez akrylowych. Dzięki możliwości wykonania próbnych protez z wosku, dentysta ma szansę na ocenę occlusji, zaznaczenie punktów stycznych oraz wprowadzenie ewentualnych poprawek. To podejście pozwala na symulację ostatecznego efektu, co zwiększa satysfakcję pacjenta oraz redukuje ryzyko konieczności późniejszych korekt. Standardy branżowe, takie jak te promowane przez American Dental Association, sugerują, że etapy protetyczne powinny być dobrze zorganizowane, a każda faza powinna być starannie zaplanowana z uwzględnieniem potrzeb pacjenta. Przygotowanie protez w fazie wosku pozwala również na lepszą współpracę z technikiem dentystycznym, co przyczynia się do szybszego i bardziej efektywnego procesu produkcyjnego.

Pytanie 2

K-Reamers to instrumenty wchodzące w skład zestawu do terapii

A. endodontycznego

B. periodontologicznego

C. chirurgicznego

D. protetycznego

K-Reamers to narzędzia, które są głównie używane w endodoncji, innymi słowy w stomatologii, gdy mówimy o leczeniu kanałowym. Służą do mechanicznego poszerzania i formowania kanałów korzeniowych, co jest mega ważne, żeby dobrze usunąć zainfekowaną miazgę i przygotować ten kanał do wypełnienia. Dzięki swojej budowie, K-Reamers dają możliwość precyzyjnego kształtowania kanału, co zdecydowanie zwiększa efektywność leczenia i zmniejsza ryzyko nawrotu infekcji. W praktyce korzysta się z nich razem z innymi technikami, jak na przykład irygacja, żeby skutecznie pozbyć się resztek tkanek i bakterii. Ważne, żeby używać K-Reamers zgodnie z tym, co mówi producent i z obowiązującymi standardami endodontycznymi, wtedy leczenie jest bardziej skuteczne i pacjent czuje się lepiej. Dentysta powinien znać te narzędzia i ich zastosowanie, bo to znacząco wpływa na sukces całej terapii endodontycznej.

Pytanie 3

Celem testu Helix jest udowodnienie

A. stopnia zdemineralizowania wody w autoklawie

B. osiągnięcia wymaganej temperatury wsadu w autoklawie klasy B

C. faktu zniszczenia drobnoustrojów Geobacillus stearothermophilus

D. skuteczności penetracji pary do wnętrza kapilarnych wsadów

Test Helix jest istotnym narzędziem w procesie sterylizacji, które pozwala ocenić skuteczność penetracji pary do wnętrza kapilarnych wsadów. Kapilarne wsady często zawierają materiały, które mogą utrudniać przenikanie pary, co może prowadzić do niepełnej sterylizacji. Dlatego kluczowe jest, aby przed rozpoczęciem właściwego procesu sterylizacji, przeprowadzić test, który potwierdzi, że para dotarła do wszystkich zakamarków wsadu. W praktyce, stosowanie Testu Helix jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi sterylizacji, takimi jak normy ISO 17665, które podkreślają znaczenie testowania skuteczności procesu sterylizacji. Dzięki odpowiednim testom możemy zminimalizować ryzyko zakażeń, co jest kluczowe, szczególnie w branży medycznej, gdzie bezpieczeństwo pacjentów ma priorytetowe znaczenie. Właściwe przeprowadzenie Testu Helix i jego interpretacja mogą znacząco wpłynąć na jakość procesu sterylizacji, zapewniając, że wszystkie mikroorganizmy zostały skutecznie zniszczone.

Pytanie 4

Jakie środki stosuje się do dezynfekcji kanałów korzeniowych?

A. tymol

B. podchloryn sodu

C. rezoform

D. kamfokrezol

Podchloryn sodu jest uznawany za standardowy środek do odkażania kanałów korzeniowych w endodoncji ze względu na swoje silne właściwości antyseptyczne. Działa poprzez denaturację białek oraz niszczenie bakterii, co jest kluczowe w leczeniu zainfekowanych kanałów. Jego skuteczność w eliminacji biofilmu bakteryjnego oraz materiały organicznego sprawia, że jest pierwszym wyborem w wielu protokołach leczenia. W praktyce, podchloryn sodu stosuje się w różnych stężeniach, najczęściej od 0,5% do 5%, w zależności od etapu leczenia i charakterystyki infekcji. Dodatkowo, jego zdolność do rozpuszczania tkanki martwej oraz resztek organicznych czyni go niezastąpionym narzędziem w procedurach endodontycznych. Warto również zaznaczyć, że stosowanie podchlorynu sodu powinno być zgodne z zaleceniami i protokołami klinicznymi, aby maksymalizować efekty terapeutyczne oraz minimalizować ryzyko powikłań.

Pytanie 5

Doktor zalecił przygotowanie kątnicy przyspieszającej do procedury szlifowania zęba pod koronę. Asystentka stomatologiczna przygotowała narzędzie oznaczone paskiem w kolorze

A. niebieskim

B. czerwonym

C. zielonym

D. białym

Odpowiedź oznaczona kolorem czerwonym jest poprawna, ponieważ w przypadku narzędzi stomatologicznych, kolor czerwony najczęściej wskazuje na instrumenty przeznaczone do pracy w obszarze stomatologii chirurgicznej, w tym także do zabiegów związanych z preparacją zębów pod korony. W praktyce stomatologicznej, asystentki stosują kody kolorystyczne, aby szybko i efektywnie identyfikować narzędzia zgodnie z ich przeznaczeniem. Na przykład, czerwone narzędzia mogą być używane do szlifowania, co jest kluczowe podczas przygotowania zębów do odbudowy protetycznej. Zgodnie z wytycznymi i standardami branżowymi, umiejętność szybkiego rozpoznawania narzędzi na podstawie ich oznaczeń kolorystycznych zwiększa bezpieczeństwo i efektywność pracy w gabinecie stomatologicznym, a także minimalizuje czas potrzebny na przygotowanie do zabiegu. Warto również pamiętać, że odpowiednie oznaczenie narzędzi jest kluczowe dla utrzymania wysokiej jakości usług oraz zadowolenia pacjentów.

Pytanie 6

Miękkim, biologicznym osadem na zębach jest

A. płytka nazębna

B. biały nalot

C. zalegające resztki pokarmowe

D. nabyta osłonka zębowa

Pojęcia płytki nazębnej, białego nalotu oraz zalegających resztek pokarmowych często są mylone z nabytą osłonką zębową, mimo że mają różne znaczenie i konsekwencje dla zdrowia jamy ustnej. Płytka nazębna jest to zespół bakterii i ich produktów metabolicznych, który może stać się twardym złogiem, tzw. kamieniem nazębnym, gdy nie jest regularnie usuwany. To zjawisko, jeśli nie kontrolowane, prowadzi do chorób dziąseł i próchnicy. Biały nalot natomiast to najczęściej osad, który może być wynikiem nieodpowiedniej higieny jamy ustnej lub problemów zdrowotnych, takich jak suchość w ustach. Zalegające resztki pokarmowe są zjawiskiem, które może występować po posiłkach i mogą sprzyjać rozwojowi płytki nazębnej, ale same w sobie nie są złogiem nazębnym. Kluczowym błędem myślowym jest więc utożsamianie tych pojęć z nabyta osłonką zębową, co prowadzi do niewłaściwego podejścia do higieny jamy ustnej. Aby skutecznie dbać o zdrowie zębów i dziąseł, ważne jest zrozumienie różnicy między tymi pojęciami oraz wprowadzenie właściwych nawyków higienicznych, w tym regularne szczotkowanie z użyciem pasty z fluorem oraz wizyty u dentysty, co podkreśla znaczenie proaktywnego podejścia do zdrowia jamy ustnej.

Pytanie 7

Całkowite wydobycie miazgi z zębowej komory nazywa się

A. mumifikacją

B. amputacją

C. apeksifikacją

D. dewitalizacją

Amputacja miazgi zęba odnosi się do całkowitego usunięcia miazgi z komory zęba, co jest kluczowym krokiem w leczeniu endodontycznym, szczególnie w przypadkach, gdy miazga jest zainfekowana lub martwa. W praktyce stomatologicznej amputacja miazgi może być wykonywana w przypadku dużego zniszczenia zęba, urazów mechanicznych, czy w stanach zapalnych. W przypadku ciężkiej inwazji próchnicy, amputacja może uratować ząb przed ekstrakcją, pozwalając na zastosowanie dalszego leczenia, takiego jak leczenie kanałowe, które pomoże przywrócić funkcję zęba. Procedura ta wymaga zachowania szczególnej ostrożności, aby nie uszkodzić otaczających tkanek. Po amputacji, istotne jest monitorowanie stanu zęba oraz odpowiednie planowanie dalszego leczenia, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w stomatologii. Użycie odpowiednich materiałów do wypełnienia i rekonstrukcji zęba po amputacji jest również kluczowe dla zapewnienia długotrwałego efektu terapeutycznego.

Pytanie 8

Jakie oznaczenie w systemie FDI odnosi się do zębów stałych w zakresie drugiego sekstantu?

A. 43÷33

B. 13÷23

C. 48÷44

D. 18÷14

Odpowiedź 13÷23 odnosi się do zębów stałych w systemie FDI, gdzie pierwszy numer oznacza ćwiartkę zęba, a drugi numer wskazuje konkretne zęby w obrębie tej ćwiartki. Zakres 13÷23 obejmuje zęby górne siekacze po stronie prawej i lewej, a w tym przypadku drugi sekstant oznacza identyfikację zębów w górnym łuku zębowym. Poprawne rozumienie systemu FDI jest istotne w praktyce stomatologicznej, ponieważ umożliwia precyzyjną komunikację między specjalistami. Na przykład, w przypadku planowania leczenia ortodontycznego, znajomość oznaczeń zębów pozwala na dokładne określenie, które zęby będą wymagały interwencji. Ponadto, standardy FDI są szeroko akceptowane w międzynarodowej stomatologii, co podkreśla ich znaczenie w codziennej praktyce. Właściwe identyfikowanie zębów jest niezbędne do skutecznego diagnozowania i leczenia, a także do dokumentacji medycznej oraz edukacji pacjentów.

Pytanie 9

Preparaty Parapasta, Depulpin oraz Caustinerf przeznaczone są do

A. terapii głębokiej próchnicy

B. dezynfekcji kanału korzeniowego

C. pokrywania zębów lakierem

D. dewitalizacji miazgi

Leki Parapasta, Depulpin i Caustinerf są używane przy dewitalizacji miazgi zębów, co znaczy, że stosuje się je w przypadku, gdy miazga jest chora lub uszkodzona. Dewitalizacja, czyli leczenie endodontyczne, polega na tym, że dentysta usuwa chore tkanki z miazgi, potem ją dezynfekuje i zabezpiecza ząb, żeby nie doszło do kolejnych infekcji. W praktyce dentystycznej te leki pomagają zmniejszyć ból i ryzyko powikłań po zabiegu. Na przykład, przy głębokiej próchnicy, jeśli dentysta stwierdzi zapalenie miazgi, może podjąć decyzję o dewitalizacji i użyć Parapasty na chwilowe uśmierzenie bólu, a Caustinerf do zniszczenia chorych tkanek. Trzeba pamiętać, że korzystanie z tych leków powinno być zgodne z aktualnymi wytycznymi i standardami, żeby zapewnić dobrą jakość leczenia i zmniejszyć ryzyko nawrotów choroby.

Pytanie 10

Określ sposób przygotowania preparatu wodorotlenkowo-wapniowego do bezpośredniego pokrycia miazgi.

A. Na sterylną płytkę szklaną należy wysypać proszek wodorotlenkowo-wapniowy, dodać sól fizjologiczną i wymieszać sterylną łopatką

B. Na płytkę Petriego należy wysypać proszek wodorotlenkowo-wapniowy, dodać sól fizjologiczną i wymieszać łopatką

C. Na płytkę szklaną należy wysypać proszek wodorotlenkowo-wapniowy, dolać wodę destylowaną i wymieszać łopatką

D. Na papierek należy wysypać proszek wodorotlenkowo-wapniowy, dolać wodę destylowaną i wymieszać sterylną łopatką

Poprawna odpowiedź dotyczy prawidłowego przygotowania preparatu wodorotlenkowo-wapniowego, który jest kluczowym materiałem stosowanym w endodoncji do bezpośredniego pokrycia miazgi zębowej. Wodorotlenek wapnia charakteryzuje się wysokim pH, co sprzyja odbudowie miazgi i działa antybakteryjnie. Wybór sterylnej płytki szklanej jako podłoża do przygotowania mieszanki jest istotny, ponieważ zapewnia aseptyczne warunki, minimalizując ryzyko zakażeń. Dodanie soli fizjologicznej umożliwia uzyskanie odpowiedniej konsystencji preparatu, co jest kluczowe dla skuteczności zabiegu. W praktyce dentystycznej, preparat ten stosuje się nie tylko w przypadku bezpośredniego pokrycia miazgi, ale również przy leczeniu perforacji korony czy w przypadku miażdżycy miazgi. Dobrze przygotowany wodorotlenek wapnia jest niezbędny dla sukcesu terapii endodontycznej i powinien być stosowany zgodnie z najlepszymi praktykami, aby zapewnić maksymalną efektywność i bezpieczeństwo zabiegu.

Pytanie 11

Jakie materiały stomatologiczne powinny być przechowywane w chłodni?

A. Masy wyciskowe oraz lakiery ochronne

B. Preparaty dezynfekujące oraz materiały do opatrunków

C. Preparaty wybielające zęby oraz odczynniki chemiczne

D. Materiał do tymczasowych wypełnień i cementy podkładowe

Preparaty do wybielania zębów oraz odczynniki chemiczne powinny być przechowywane w lodówce ze względu na ich skład chemiczny oraz wrażliwość na temperaturę. Wiele z tych preparatów zawiera substancje aktywne, które mogą ulegać degradacji w wyniku działania wysokich temperatur, co może wpływać na ich skuteczność i bezpieczeństwo stosowania. Przechowywanie ich w chłodnym środowisku pomaga zachować ich stabilność i przedłuża okres przydatności do użycia. Na przykład, preparaty wybielające zęby oparte na nadtlenku karbamidu są bardziej efektywne, gdy są przechowywane w ustalonym zakresie temperatur, co gwarantuje ich optymalną aktywność podczas aplikacji. Warto również zauważyć, że wielu producentów zaleca przechowywanie tych preparatów w temperaturze 2-8°C, co jest zgodne z ogólnymi wytycznymi dotyczącymi przechowywania materiałów medycznych oraz dentystycznych. Z tego względu, odpowiednie warunki przechowywania są kluczowe dla utrzymania jakości i funkcjonalności tych materiałów.

Pytanie 12

Jaką cyfrą według FDI oznaczany jest prawy dolny kwadrant dla zębów mlecznych?

A. 5

B. 4

C. 3

D. 8

Prawy dolny kwadrant zębów mlecznych oznaczany jest cyfrą 8 zgodnie z systemem numeracji FDI (Fédération Dentaire Internationale). W ramach tej klasyfikacji, zęby mleczne od 1 do 5 są przypisane do kwadrantów w sposób określony przez ich położenie w jamie ustnej. Cyfra 8 odnosi się do dolnego prawego kwadrantu, co oznacza, że obejmuje zęby mleczne w tej okolicy, w tym dolne prawy siekacz, dolne prawy kieł, dolne prawe zęby przedtrzonowe oraz dolne prawe zęby trzonowe. W praktyce znajomość tej klasyfikacji jest kluczowa w stomatologii dziecięcej, zwłaszcza podczas diagnozowania i leczenia problemów z uzębieniem. Dobrze zrozumiana klasyfikacja zębów mlecznych umożliwia lekarzom precyzyjne i skuteczne planowanie leczenia oraz komunikację z pacjentami i innymi specjalistami. Warto również zaznaczyć, że poprawne oznaczenie zębów mlecznych jest istotne przy ich ekstrakcji oraz w przypadku leczenia ortodontycznego, aby zapewnić prawidłowy rozwój szczęki i zgryzu u dzieci.

Pytanie 13

Jakiego materiału używa się do wypełnienia ubytku bez etchingowania tkanek?

A. Herculite

B. Dyract

C. Heliomolar

D. Charisma

Herculite, Heliomolar oraz Charisma to różne materiały dentystyczne, które w swoich zastosowaniach wymagają wytrawiania tkanek zęba przed ich nałożeniem. Herculite to szkło kompozytowe, które oferuje wysoką estetykę i wytrzymałość, ale jego skuteczność jest ściśle związana z przygotowaniem powierzchni zęba, co zazwyczaj polega na wytrawianiu. W przypadku Heliomolar, który jest materiałem hybrydowym, również istotne jest przygotowanie powierzchni, co obejmuje techniki wytrawiania. Charisma, z kolei, jest materiałem kompozytowym, który charakteryzuje się doskonałą estetyką, lecz także wymaga wytrawiania, aby uzyskać odpowiednią adhezję do zęba. Błędem myślowym związanym z tymi odpowiedziami jest przekonanie, że każdy materiał kompozytowy może być stosowany bez dodatkowych przygotowań. W rzeczywistości, wiele z tych materiałów nie osiągnie swoich optymalnych właściwości wytrzymałościowych ani estetycznych bez odpowiedniego przygotowania tkanek zęba. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć różnice między różnymi materiałami i ich zastosowaniem w praktyce stomatologicznej, aby podejmować świadome decyzje w zakresie leczenia stomatologicznego.

Pytanie 14

Jakiego systemu oznaczania zębów użył dentysta, który zarejestrował ząb symbolem +2 w dokumentacji medycznej pacjenta?

A. Zsigmondy'ego

B. FDL

C. Amerykański

D. Haderupa

Odpowiedź Haderupa jest prawidłowa, ponieważ system ten jest powszechnie stosowany w stomatologii do oznaczania zębów. W systemie Haderupa zęby są numerowane od 1 do 8 dla każdego kwadrantu, co oznacza, że '+' przed numerem wskazuje ząb znajdujący się w danym kwadrancie. W tym przypadku '+2' odnosi się do drugiego zęba w górnym prawym kwadrancie. Zastosowanie tego systemu ułatwia lekarzom dentystom komunikację oraz dokumentację przypadków, ponieważ jest zrozumiały i standardowy. Na przykład, w przypadku leczenia ortodontycznego lub protetycznego, jasne oznaczenie zębów przy użyciu systemu Haderupa pozwala na precyzyjne określenie, które zęby wymagają interwencji. Zrozumienie i stosowanie tego systemu jest kluczowe w praktyce dentystycznej, ponieważ zwiększa efektywność i dokładność diagnostyki oraz leczenia.

Pytanie 15

Słodzik pochodzenia naturalnego, który ma właściwości przeciwpróchnicze i jest pozyskiwany z brzozy, to

A. aspartam

B. mannitol

C. sorbitol

D. ksylitol

Mannitol, sorbitol oraz aspartam to substancje słodzące, które różnią się od ksylitolu zarówno w kwestii pochodzenia, jak i działania na zdrowie. Mannitol, będący alkoholem cukrowym, ma zastosowanie medyczne, zwłaszcza w leczeniu obrzęków, ale nie wykazuje właściwości przeciwpróchniczych. Sorbitol, który jest również alkoholem cukrowym, ma tendencję do fermentacji w jamie ustnej, co może prowadzić do powstawania kwasów, które przyczyniają się do rozwoju próchnicy. Dlatego nie jest skutecznym środkiem zapobiegawczym. Z kolei aspartam to syntetyczny słodzik, który nie wykazuje działania przeciwpróchniczego, a jego stosowanie wiąże się z kontrowersjami zdrowotnymi. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru tych odpowiedzi obejmują nieznajomość różnic między naturalnymi a syntetycznymi słodzikami oraz braku zrozumienia, jakie właściwości prozdrowotne ma konkretny słodzik. Zastosowanie mannitolu i sorbitolu w produktach spożywczych również nie odnosi się do profilaktyki próchnicy, co potwierdzają badania naukowe. Aby skutecznie dbać o zdrowie jamy ustnej, ważne jest wybieranie substancji, które rzeczywiście wspierają remineralizację szkliwa i hamują rozwój bakterii, co jest charakterystyczne dla ksylitolu.

Pytanie 16

Zanim rozpocznie się jakikolwiek zabieg dentystyczny, asystentka stomatologiczna powinna

A. założyć nową jednorazową końcówkę do ssaka i ślinociągu

B. przepłukać unit środkiem do dezynfekcji

C. przekazać dentyście informacje dotyczące zachowania pacjenta

D. zdezynfekować każdą powierzchnię w gabinecie

Założenie nowej jednorazowej końcówki do ssaka i ślinociągu przed każdym zabiegiem stomatologicznym jest kluczowym elementem procedur zapewniających bezpieczeństwo pacjenta oraz utrzymanie wysokich standardów higieny w gabinecie stomatologicznym. Końcówki te, jako elementy jednorazowe, minimalizują ryzyko zakażeń krzyżowych oraz zapewniają odpowiedni poziom sterylności. W kontekście praktycznym, każda procedura stomatologiczna generuje różne rodzaje płynów ustrojowych, które mogą stanowić źródło patogenów. Przy użyciu nowych końcówek, asystentka stomatologiczna zapewnia, że nie występują żadne pozostałości czy zanieczyszczenia z poprzednich zabiegów, co jest zgodne z wytycznymi CDC (Centers for Disease Control and Prevention) oraz normami ISO dotyczącymi sterylizacji. Dodatkowo, systematyczne stosowanie jednorazowych akcesoriów jest rekomendowane przez organizacje zawodowe, takie jak American Dental Association (ADA), jako praktyka podnosząca standardy bezpieczeństwa i jakości opieki stomatologicznej.

Pytanie 17

Po wykonaniu nacięcia dziąsła, lekarz przystępuje do odklejenia i odsunięcia okostnej oraz błony śluzowej, w tym celu asystentka podaje

A. raspator

B. imadło

C. nożyczki do dziąseł

D. dźwignię korzeniową

Raspator jest narzędziem chirurgicznym zaprojektowanym specjalnie do odwarstwienia tkanek, takich jak okostna i śluzówka, co czyni go idealnym wyborem w stomatologii podczas zabiegów chirurgicznych w obrębie jamy ustnej. Jego konstrukcja umożliwia delikatne, ale skuteczne odsunięcie tkanek, co pozwala chirurgowi na uzyskanie lepszego dostępu do obszarów wymagających interwencji. Raspatory mogą mieć różne kształty i rozmiary, co pozwala na ich zastosowanie w różnych sytuacjach klinicznych, w zależności od wielkości i lokalizacji wykonywanego zabiegu. Użycie raspatora w zgodzie z zasadami aseptyki i antyseptyki, a także w kontekście ergonomii pracy, przyczynia się do zwiększenia bezpieczeństwa pacjenta oraz efektywności zabiegu. Dobrą praktyką jest również dobieranie raspatorów w zależności od specyfiki zabiegu, co podnosi jakość wykonanej pracy i wspiera szybszy proces gojenia się tkanek.

Pytanie 18

Zanim lekarz przystąpi do opracowania kanału korzeniowego, określa odległość pomiędzy końcem instrumentu a wierzchołkiem korzenia zęba. W tym celu asystentka powinna przygotować

A. endoskop.

B. diafanoskop.

C. endometr.

D. unistom.

Endometr to precyzyjne narzędzie stosowane w endodoncji do pomiaru długości kanału korzeniowego. Umożliwia ono lekarzowi dokładne określenie odległości między końcem narzędzia a wierzchołkiem korzenia zęba, co jest kluczowe dla skutecznego opracowania kanału korzeniowego. Precyzyjne pomiary są niezbędne, aby uniknąć przypadkowego przemieszczenia narzędzia poza wierzchołek korzenia, co może prowadzić do komplikacji takich jak perforacje lub uszkodzenie tkanek okołowierzchołkowych. Dobre praktyki w endodoncji zalecają stosowanie endometru, który pozwala na ustalenie długości roboczej, co wpływa na efektywność leczenia oraz gojenie się tkanek. Warto zwrócić uwagę na regularne kalibracje urządzenia, aby zapewnić dokładność pomiarów i poprawność wykonania zabiegu. Dzięki temu możliwe jest uzyskanie lepszych wyników leczenia oraz zminimalizowanie ryzyka powikłań.

Pytanie 19

W trakcie przeprowadzania resuscytacji krążeniowo-oddechowej u osoby dorosłej, uciskanie klatki piersiowej powinno odbywać się na głębokość przynajmniej

A. 2 cm

B. 3 cm

C. 4 cm

D. 5 cm

Uciskanie klatki piersiowej na mniej niż 5 cm to spory błąd. Jak wybierzesz odpowiedź np. 4 cm, 3 cm czy 2 cm, to pokazałbyś, że może nie do końca rozumiesz, jak działa resuscytacja. Ucisk na 2 cm niby wygląda na w porządku, ale w rzeczywistości to za mało, żeby dobrze dostarczyć krew do organów. Serce potrzebuje odpowiedniego ciśnienia, a to osiąga się właśnie przy 5 cm. Jeśli uciskasz zbyt płytko, to możesz nie uzyskać reakcji, co w nagłych wypadkach jest strasznie ważne. Poza tym, są też mylne założenia, że u osób o niższej masie ciała można uciskać mniej intensywnie. W przypadku dzieci i niemowląt są inne zasady, ale dla dorosłych 5 cm to minimum, które powinno się przestrzegać. Dlatego konieczne jest ciągłe szkolenie w RKO, by móc działać skutecznie w kryzysowych chwilach.

Pytanie 20

Podczas przygotowywania Biopulp - preparatu wodorotlenkowo-wapniowego, asystentka powinna zmieszać proszek z płynem ex tempore, którym może być

A. woda utleniona

B. alkohol etylowy

C. sól fizjologiczna

D. eugenol

Sól fizjologiczna to roztwór chlorku sodu (NaCl) w wodzie, o stężeniu 0,9%. Jest to substancja, która doskonale sprawdza się jako rozpuszczalnik w różnych zastosowaniach farmaceutycznych, w tym w preparacie Biopulp, który zawiera wodorotlenek wapnia. Przygotowując taki preparat, asystentka powinna kierować się zasadami aseptyki oraz właściwego doboru składników. Sól fizjologiczna jest izotoniczna względem płynów ustrojowych, co czyni ją bezpiecznym i efektywnym medium do mieszania i aplikacji. Działa nawilżająco, co wspomaga właściwe wchłanianie substancji czynnych, a także może pomóc w neutralizacji ewentualnych podrażnień. W praktyce jest często stosowana w medycynie do nawadniania, dezynfekcji oraz jako nośnik dla leków w infuzjach. W kontekście Biopulp, sól fizjologiczna nie tylko wspiera proces rozpuszczania wodorotlenku wapnia, ale także sprzyja stabilizacji chemicznej preparatu, co jest kluczowe dla jego skuteczności i bezpieczeństwa stosowania.

Pytanie 21

Ewidencja pacjentów w systemie chronologicznym polega na rejestrowaniu pacjentów według

A. nazwiska pacjenta

B. kolejności zapisu

C. adresu zamieszkania

D. daty urodzenia w systemie PESEL

Prowadzenie dokumentacji pacjentów w sposób niezgodny z zasadami chronologii w kontekście daty urodzenia jest istotnym błędem w systemie ewidencyjnym. Rejestrowanie pacjentów według kolejności rejestru nie uwzględnia istotnych aspektów organizacyjnych oraz prawnych. Taki sposób prowadzenia dokumentacji może prowadzić do dezorganizacji danych, co w efekcie utrudnia identyfikację pacjentów oraz ich historii leczenia. Ponadto, organizacje ochrony zdrowia muszą przestrzegać przepisów dotyczących ochrony danych osobowych, a stosowanie kolejności rejestru nie spełnia tych wymogów, potęgując ryzyko pomyłek i naruszeń. Z kolei klasyfikowanie pacjentów według nazwiska czy miejsca zamieszkania również nie jest wystarczająco precyzyjne i skuteczne. Nazwiska mogą być powtarzalne, co może prowadzić do niejasności, a miejsce zamieszkania nie jest wystarczającą podstawą do efektywnego zarządzania dokumentacją medyczną. Tym samym, podejście oparte na dacie urodzenia w systemie PESEL jest jedynym efektywnym sposobem na zapewnienie przejrzystości i dokładności w prowadzeniu dokumentacji pacjentów, co jest kluczowe dla świadczonych usług medycznych oraz ich jakości.

Pytanie 22

Kleszcze Bertena są wykorzystywane w gabinecie

A. chirurgicznym

B. protetycznym

C. zachowawczym

D. ortodontycznym

Kleszcze Bertena są narzędziem wykorzystywanym w chirurgii stomatologicznej do precyzyjnego usuwania zębów, co jest niezbędne w przypadku powikłań lub patologicznych zmian w obrębie jamy ustnej. Dzięki swojej konstrukcji umożliwiają lekarzowi łatwy dostęp do trudnych lokalizacji oraz minimalizują ryzyko uszkodzenia sąsiednich tkanek. Stosowanie kleszczy Bertena w chirurgii ma na celu nie tylko efektywne usunięcie zęba, ale również zapewnienie pacjentowi jak najwyższego komfortu w trakcie zabiegu. Kleszcze te są dostosowane do różnych typów zębów, co sprawia, że są wszechstronnym narzędziem w praktyce stomatologicznej. Właściwe użycie kleszczy zgodnie z procedurami chirurgicznymi oraz standardami aseptyki pozwala na zminimalizowanie ryzyka powikłań i szybszą rekonwalescencję pacjenta, co jest kluczowe w nowoczesnej medycynie. Warto również zaznaczyć, że zrozumienie mechanizmu działania tych narzędzi i ich zastosowania w praktyce jest niezbędne dla każdego chirurga stomatologicznego.

Pytanie 23

Choroba, która dotyczy przede wszystkim zębów mlecznych i objawia się ciemnymi plamami na zewnętrznych powierzchniach zębów siecznych oraz kłów, a jej zmiany rozprzestrzeniają się na obwód i w stronę zębiny, to

A. melanodoncja

B. fluoroza

C. hipoplazja

D. porfiria wrodzona

W przypadku hipoplazji szkliwa, mamy do czynienia z defektem w rozwoju szkliwa, który prowadzi do jego niedoboru. Objawy tej choroby obejmują płytsze zmiany w strukturze zębów, co skutkuje zwiększoną podatnością na uszkodzenia oraz próchnicę. Ciemne plamy mogą występować, ale ich charakterystyka oraz lokalizacja są inne niż w przypadku melanodoncji. Fluoroza to z kolei stan spowodowany nadmiernym spożyciem fluoru w okresie rozwoju zębów, co skutkuje pojawieniem się białych plam oraz brązowych przebarwień na szkliwie. Różni się to od charakterystycznych ciemnych plam związanych z melanodoncją. Porfiria wrodzona to schorzenie metaboliczne, które prowadzi do problemów z wytwarzaniem hemu i może objawiać się różnorodnymi symptomami, ale nie jest związana bezpośrednio z wyglądem zębów. Melanodoncja jest specyficzną jednostką chorobową, której zrozumienie wymaga znajomości procesów patofizjologicznych oraz ich różnicowania od innych schorzeń stomatologicznych. Często można spotkać się z mylnym utożsamianiem różnych schorzeń z podobnymi objawami, co prowadzi do złych diagnoz i niewłaściwych terapii. Kluczowe jest, aby stomatolodzy i lekarze rozumieli te różnice, co pozwoli na skuteczniejsze podejście do leczenia i profilaktyki zdrowia jamy ustnej u dzieci.

Pytanie 24

W celu przeprowadzenia biologicznej kontroli procesu sterylizacji powinno się wykorzystać test

A. Bowie-Dicka

B. SonoCheck

C. Sporal A

D. Helix

Sporal A to test biologiczny, który jest powszechnie stosowany do monitorowania skuteczności procesów sterylizacji, zwłaszcza w przypadku autoklawów. Test ten zawiera bakterie z rodzaju Geobacillus stearothermophilus, które są odporne na działanie wysokich temperatur i pary wodnej, co czyni je idealnym wskaźnikiem dla procesów parowych. Przeprowadzenie testu Sporal A polega na umieszczeniu wskaźnika w autoklawie podczas cyklu sterylizacji, a następnie inkubacji go w odpowiednich warunkach. Jeżeli bakterie nie przeżyją, co jest potwierdzeniem, że cykl był skuteczny, zmiana koloru wskaźnika świadczy o zrealizowanej sterylizacji. Testy biologiczne są zgodne z normami ISO 11138 oraz ANSI/AAMI ST79, które nakładają obowiązek ich regularnego stosowania w placówkach medycznych i laboratoryjnych, aby zapewnić bezpieczeństwo pacjentów i skuteczność procedur sterylizacyjnych. W praktyce, testy te są istotnym elementem systemów zarządzania jakością, gdyż dostarczają dowodów na spełnienie wymagań dotyczących sterylizacji.

Pytanie 25

Aby uzyskać chemoutwardzalny materiał kompozytowy, należy zastosować

A. plastikową łopatkę i szklaną płytkę

B. metalową łopatkę oraz bloczek papierowy

C. metalową łopatkę oraz szklaną płytkę

D. plastikową łopatkę i bloczek papierowy

Plastikowa łopatka i bloczek papierowy są optymalnym wyborem do przygotowania chemoutwardzalnego materiału kompozytowego ze względu na ich właściwości chemiczne i fizyczne. Plastikowa łopatka, w przeciwieństwie do metalowej, nie reaguje z materiałami chemicznymi, co minimalizuje ryzyko kontaminacji oraz pozwala na precyzyjne wymieszanie składników kompozytu. Bloczek papierowy jest idealny do wchłaniania nadmiaru substancji, co ułatwia kontrolę nad procesem przygotowania. W praktyce, zastosowanie tych narzędzi pozwala na osiągnięcie jednorodnej konsystencji materiału, co jest kluczowe dla jego późniejszych właściwości mechanicznych. W wielu branżach, takich jak budownictwo, motoryzacja czy lotnictwo, standardy obowiązujące w produkcji kompozytów wymagają stosowania odpowiednich narzędzi, co zapewnia bezpieczeństwo i jakość finalnych wyrobów. Przykładowo, w procesie produkcji elementów kompozytowych dla sektora motoryzacyjnego, stosowanie niewłaściwych narzędzi może prowadzić do defektów, które wpłyną na trwałość i wydajność pojazdu.

Pytanie 26

Jak oznaczana jest próchnica zęba na schemacie?

A. literą W

B. literą C

C. literą K

D. literą R

Prawidłowa odpowiedź to literka C, która odnosi się do oznaczenia próchnicy zęba na diagramie. Próchnica, znana również jako karies, jest jedną z najczęstszych chorób zębów i jest wynikiem demineralizacji twardych tkanek zęba. Oznaczenie C na diagramie jest zgodne z międzynarodowymi standardami dentystycznymi, które ułatwiają identyfikację problemów z zębami. W codziennej praktyce stomatologicznej, lekarze stomatolodzy często wykorzystują takie oznaczenia do szybkiej komunikacji z pacjentami oraz innymi specjalistami. Na przykład, jeżeli dentysta zauważy początki próchnicy, może od razu oznaczyć ząb literą C, co pozwala na łatwe śledzenie postępu leczenia i planowanie interwencji. Ważne jest, aby pacjenci byli świadomi znaczenia tych oznaczeń, gdyż mogą one wpływać na dalsze działania, takie jak leczenie czy profilaktyka. Ponadto, edukacja na temat próchnicy jest kluczowa, aby zapobiegać jej występowaniu poprzez odpowiednią higienę jamy ustnej oraz regularne wizyty kontrolne.

Pytanie 27

Liczba planowanych testów biologicznych w autoklawie uzależniona jest od

A. typy zastosowanego opakowania narzędzi

B. liczby pakietów przeznaczonych do sterylizacji

C. pojemności komory sterylizacyjnej

D. ciśnienia wewnętrznego w komorze

Prawidłowa odpowiedź to pojemność komory sterylizatora, ponieważ to właśnie ta wielkość determinuje, ile pakietów można jednocześnie poddać procesowi sterylizacji. W praktyce, każdy autoklaw ma określoną maksymalną pojemność, którą można znaleźć w dokumentacji producenta. Przykładowo, autoklaw o pojemności 10 litrów zmieści określoną ilość pakietów, a jego przeciążenie może prowadzić do niewłaściwej cyrkulacji pary wodnej i, co za tym idzie, zmniejszenia skuteczności sterylizacji. Zgodnie z normami ISO 13485 w zakresie produkcji wyrobów medycznych, kluczowe jest przestrzeganie zaleceń producenta dotyczących maksymalnej pojemności, aby zapewnić optymalne warunki do sterylizacji. Dobrą praktyką jest także przeprowadzanie testów walidacyjnych, które potwierdzą, że proces sterylizacji jest skuteczny dla konkretnej konfiguracji załadunku. Utrzymanie odpowiednich warunków w komorze, takich jak czas i temperatura, również jest ściśle związane z pojemnością, co czyni ją kluczowym parametrem w procesie sterylizacji.

Pytanie 28

Aby uzyskać kęsek zgryzowy, konieczne jest przygotowanie

A. gipsu odlewniczego

B. cementu tymczasowego

C. wosku modelarskiego

D. masy hydrokoloidalnej

Wybór wosku modelowego do pobrania kęska zgryzowego jest uzasadniony ze względu na jego właściwości, które idealnie odpowiadają potrzebom stomatologii. Wosk modelowy charakteryzuje się odpowiednią plastycznością, co pozwala na precyzyjne odwzorowanie kształtu zgryzu pacjenta. Po podgrzaniu, wosk staje się miękki i łatwy do formowania, a po schłodzeniu sztywnieje, co umożliwia uzyskanie stabilnego odcisku. W praktyce, wosk jest często wykorzystywany w technice protetycznej oraz ortodontycznej do tworzenia modeli, a także w sytuacjach, gdy wymagane jest tymczasowe odtworzenie kształtu zgryzu. Ponadto, zastosowanie wosku modelowego jest zgodne z aktualnymi standardami branżowymi, które podkreślają znaczenie obowiązkowego uzyskiwania dokładnych i precyzyjnych odcisków w celu zapewnienia wysokiej jakości leczenia stomatologicznego. Wykorzystując wosk, można również elastycznie dostosowywać formy i kształty, co jest kluczowe w pracy z różnymi pacjentami i ich indywidualnymi potrzebami.

Pytanie 29

Jaka masa wyciskowa, stosowana do wykonywania odlewów w trakcie leczenia ortodontycznego, powinna zostać uwzględniona w zamówieniu przygotowanym przez asystentkę stomatologiczną?

A. Polisulfidowa

B. Stentsowa

C. Alginatowa

D. Agarowa

Alginatowa masa wyciskowa jest najczęściej stosowanym materiałem do pobierania wycisków w ortodoncji ze względu na jej korzystne właściwości. Charakteryzuje się ona dużą elastycznością oraz łatwością w aplikacji, co umożliwia uzyskanie dokładnych i szczegółowych wycisków, niezbędnych do planowania leczenia ortodontycznego. Alginat posiada także właściwości hydroskopijne, co oznacza, że dobrze współpracuje z wilgotnymi strukturami jamy ustnej. Przy użyciu alginatu można uzyskać wyciski zarówno z zębów mlecznych, jak i stałych, co jest istotne w praktyce ortodontycznej. Dodatkowo, alginat jest materiałem jednorazowym, co wpływa na standardy higieniczne w gabinetach stomatologicznych. Stosując alginat, asystentki stomatologiczne mogą szybko i efektywnie zdobyć potrzebne informacje do dalszej diagnostyki i planowania leczenia, co podnosi komfort pacjentów oraz efektywność pracy zespołu stomatologicznego.

Pytanie 30

Która forma próchnicy najczęściej diagnozowana jest u dzieci i młodzieży?

A. Ostra

B. Powikłana

C. Przewlekła

D. Nietypowa

Ostra próchnica jest najczęściej występującym rodzajem próchnicy u dzieci i młodzieży. Charakteryzuje się szybkim postępem choroby, co prowadzi do nagromadzenia się bakterii w jamie ustnej oraz do szybkiej demineralizacji szkliwa. W przypadku dzieci, ich dietetyczne nawyki, bogate w cukry, oraz niewystarczająca higiena jamy ustnej są głównymi czynnikami sprzyjającymi rozwojowi ostrej próchnicy. Szkoły powinny edukować dzieci w zakresie profilaktyki, w tym regularnego mycia zębów oraz ograniczania spożycia słodyczy. Wczesne wykrycie i leczenie ostrej próchnicy jest kluczowe, aby zapobiec powikłaniom, takim jak ból, infekcje, a także konieczność przeprowadzenia bardziej skomplikowanych zabiegów stomatologicznych. Zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia, regularne wizyty u dentysty oraz stosowanie fluoru mogą znacząco poprawić stan zdrowia jamy ustnej dzieci, co potwierdzają liczne badania kliniczne.

Pytanie 31

Pierwszy etap próchnicy, w którym nie wystąpiło jeszcze widoczne uszkodzenie szkliwa, to próchnica

A. początkowa

B. głęboka

C. średnia

D. powierzchniowa

Odpowiedź 'początkowa' jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do pierwszego stadium próchnicy, które charakteryzuje się demineralizacją szkliwa, ale nie prowadzi jeszcze do jego uszkodzenia ilościowego. W tym etapie, zmiany w szkliwie są odwracalne, co oznacza, że odpowiednia higiena jamy ustnej oraz zastosowanie fluorów mogą pomóc w remineralizacji i leczeniu tego stanu. Przykładowo, stosowanie past z fluorem lub preparatów do płukania jamy ustnej z jego zawartością może wspierać odbudowę mineralną szkliwa. Zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia oraz towarzystw stomatologicznych, wczesne wykrywanie i interwencja w przypadku próchnicy początkowej są kluczowe, aby zapobiegać dalszym uszkodzeniom zębów oraz konieczności bardziej inwazyjnych procedur stomatologicznych. Dlatego zrozumienie tego etapu próchnicy jest istotne zarówno dla pacjentów, jak i profesjonalistów, aby promować zdrowe nawyki oraz odpowiednią profilaktykę.

Pytanie 32

Jakiej klasy według Blacka dotyczą ubytki próchnicowe na stycznych powierzchniach zębów przednich, które mają zachowany kąt sieczny?

A. IV

B. I

C. II

D. III

Niepoprawne odpowiedzi wynikają najczęściej z niepełnego zrozumienia klasyfikacji Blacka oraz zdolności do identyfikacji lokalizacji ubytków próchnicowych. Klasa II dotyczy ubytków na powierzchniach stycznych zębów tylnych, co nie ma związku z pytaniem, które odnosi się do zębów przednich. Z kolei klasa IV obejmuje ubytki, które wpływają na krawędź sieczną zębów przednich, co również nie pasuje do opisanego przypadku, gdyż w pytaniu zaznaczono, że kąt sieczny jest zachowany. Klasa I odnosi się do ubytków, które występują na powierzchni żującej zębów tylnych, co jest zupełnie innym przypadkiem. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych wniosków, to pomieszanie lokalizacji ubytków oraz ich klasyfikacji. Klasyfikacja Blacka jest narzędziem, które stanowi fundament dla diagnostyki i planowania leczenia w stomatologii, dlatego właściwe zrozumienie i zastosowanie tej klasyfikacji jest kluczowe dla skutecznego leczenia ubytków próchnicowych.

Pytanie 33

Rehabilitacja obszaru stomatognatycznego polega na

A. aplikowaniu profesjonalnych preparatów fluoru

B. wprowadzaniu oraz realizacji uzupełnień protetycznych

C. regularnym eliminowaniu złogów nazębnych

D. przeprowadzeniu leczenia kanałowego zębów z zaawansowaną próchnicą

Rehabilitacja układu stomatognatycznego to proces, który ma na celu przywrócenie lub poprawienie funkcji żucia, mowy oraz estetyki w obrębie jamy ustnej. Wykonywanie i zastosowanie uzupełnień protetycznych jest kluczowym elementem tego procesu, ponieważ pozwala na odbudowę zębów, które zostały utracone na skutek urazów, chorób czy procesów degeneracyjnych. Uzupełnienia protetyczne mogą przyjmować różne formy, takie jak korony, mosty, protezy stałe czy ruchome, które są dostosowywane do indywidualnych potrzeb pacjenta. Standardy w stomatologii protetycznej wymagają, aby wszystkie rozwiązania były zgodne z zasadami biomechaniki oraz estetyki, co w praktyce oznacza, że protetyk musi dokładnie ocenić funkcje zgryzowe oraz wygląd estetyczny pacjenta, aby osiągnąć jak najlepsze rezultaty. Przykładowo, pacjenci z brakami zębowymi mogą korzystać z mostów, które nie tylko przywracają funkcję żucia, ale także poprawiają estetykę uśmiechu, co wpływa na samopoczucie i jakość życia. Właściwe planowanie oraz skuteczna rehabilitacja są istotne dla długotrwałego sukcesu leczenia i powinny być przeprowadzane przez wykwalifikowanych specjalistów.

Pytanie 34

Cement, który służy do uzupełnienia ubytków spowodowanych próchnicą, to

A. cynkowo-siarczanowy

B. wodorotlenkowo-wapniowy

C. krzemowy

D. fosforanowy

Wybór innych typów cementów, takich jak wodorotlenkowo-wapniowy, fosforanowy czy krzemowy, do wypełnień czasowych może prowadzić do nieodpowiednich rezultatów klinicznych. Cement wodorotlenkowo-wapniowy jest materiałem, który ma na celu stymulację odbudowy tkanek zęba, ale nie jest dostosowany do długotrwałego zabezpieczania ubytków, a jego struktura nie zapewnia wystarczającej szczelności ani wytrzymałości, co może prowadzić do infiltracji bakterii i dalszego rozwoju próchnicy. Z kolei cement fosforanowy, choć znany z wysokiej wytrzymałości mechanicznej, jest zbyt twardy i może powodować podrażnienia miazgi zębowej, co czyni go mniej odpowiednim do zastosowań tymczasowych. Cement krzemowy, mimo że posiada dobre właściwości estetyczne, nie jest materiałem dedykowanym do wypełnień czasowych i często wymaga długotrwałej obróbki oraz może nie zapewniać odpowiedniej ochrony przed dalszymi uszkodzeniami. Te błędne wybory wynikają z niepełnego zrozumienia właściwości materiałów stomatologicznych i ich zastosowań, co jest kluczowe w zapewnieniu skuteczności leczenia i komfortu pacjenta.

Pytanie 35

Po przeprowadzeniu zabiegu lakierowania zębów, pacjent powinien zostać poinformowany

A. o zakazie podejmowania wysiłku fizycznego przez 2 godziny po zabiegu

B. o możliwości wystąpienia przebarwień

C. o zakazie płukania jamy ustnej natychmiast po zabiegu

D. o ryzyku wystąpienia nadwrażliwości zębów

Wybór odpowiedzi dotyczącej możliwości wystąpienia nadwrażliwości zębów jest niewłaściwy, choć temat ten jest istotny w kontekście zabiegu lakierowania. Należy zauważyć, że nadwrażliwość zębów jest zjawiskiem, które może występować w różnych sytuacjach, ale po zabiegu lakierowania sytuacja jest specyficzna. W rzeczywistości, odpowiednio przeprowadzony zabieg lakierowania powinien przyczynić się do zmniejszenia nadwrażliwości, a nie jej nasilenia. Z kolei informowanie pacjentów o przebarwieniach nie jest adekwatne, ponieważ lakierowanie zębów ma na celu ich ochronę i estetykę, a nie powodowanie zmian kolorystycznych. Co więcej, nie istnieje związek między zabiegiem a zaleceniem zakazu wykonywania wysiłku fizycznego przez 2 godziny po zabiegu. Tego typu zalecenia są bardziej związane z innymi procedurami, takimi jak ekstrakcje zębów czy implantacje, gdzie wysiłek mógłby wpłynąć na krwawienie lub stan zapalny. Użytkownicy mogą wpaść w pułapkę błędnych interpretacji, gdyż nadwrażliwość i przebarwienia zębów mogą być mylone z efektami ubocznymi, które nie mają miejsca po lakierowaniu. Właściwe zrozumienie procesu lakierowania i jego korzyści jest kluczowe dla pacjentów, dlatego ważne jest, aby unikać dezinformacji na ten temat.

Pytanie 36

Czynnikiem prowadzącym do tworzenia się ubytków abrazyjnych może być

A. zbyt częste używanie płukanek do jamy ustnej

B. niewłaściwe wykonywanie techniki szczotkowania zębów

C. wykorzystywanie pasty do zębów o małym wskaźniku RDA

D. wysokie spożycie soków owocowych

Stosowanie nieprawidłowej techniki szczotkowania zębów jest jedną z głównych przyczyn powstawania ubytków abrazyjnych. Ubytek abrazyjny powstaje na skutek mechanicznego usuwania twardej tkanki zęba, co może być skutkiem zbyt agresywnego lub nieodpowiedniego szczotkowania. Właściwa technika szczotkowania polega na delikatnym, okrężnym ruchu, który minimalizuje ryzyko uszkodzenia szkliwa. Dobrą praktyką jest także unikanie szczotkowania zębów bezpośrednio po spożyciu kwasnych pokarmów, gdyż szkliwo jest wówczas bardziej podatne na uszkodzenia. Należy również pamiętać o wyborze odpowiedniej szczoteczki – szczoteczki z miękkim włosiem są zalecane przez specjalistów dentystycznych. Dobrze dobrana pasta do zębów oraz regularne wizyty u dentysty pozwalają na monitorowanie stanu uzębienia i wczesne wykrywanie potencjalnych problemów, co jest kluczowe dla utrzymania zdrowia jamy ustnej.

Pytanie 37

Po przeprowadzonym zabiegu lekarz zalecił asystentce, by dokonała następującego wpisu do karty pacjenta: <br> - ząb: siódemka górna prawa, <br> - rozpoznanie: próchnica średnia. <br><br> Rozpoznanie powinno być zapisane przy użyciu terminologii łacińskiej. Odpowiedni zapis to

A. 17 caries media

B. 27 pulpitis

C. 37 macula caries

D. 47 gangrena pulpae

Odpowiedź "17 caries media" jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z terminologią stomatologiczną, rozpoznanie "próchnica średnia" w języku łacińskim należy zapisać jako "caries media". Pełna informacja o zębie, czyli numerację w systemie FDI, wskazuje na ząb 17, który odpowiada górnej prawej siódemce. W praktyce klinicznej kluczowe jest stosowanie terminologii łacińskiej, nie tylko z uwagi na precyzję, ale także z powodów standardyzacyjnych, co umożliwia komunikację między specjalistami na całym świecie. Terminy takie jak "caries media" są powszechnie uznawane w międzynarodowych standardach, takich jak klasyfikacje ICD-10 oraz systemy nomenklatury stomatologicznej. Przykładowo, "caries media" odnosi się do próchnicy, która nie przekroczyła jeszcze części miazgi zęba, co ma znaczenie dla dalszego leczenia. Poprawne dokumentowanie i terminologia mają kluczowe znaczenie w praktyce stomatologicznej, ponieważ wpływają na późniejsze decyzje terapeutyczne oraz monitorowanie stanu zdrowia pacjenta. Prawidłowe zapisy pomagają także w analizie danych klinicznych oraz w edukacji medycznej.

Pytanie 38

Aby uzyskać masę wyciskową hydrokoloidalną, trzeba przygotować

A. wstrząsarkę do materiałów kapsułkowych

B. miskę gumową oraz łopatkę

C. płytkę papierową i szpatułkę

D. mieszalnik rodzaju Pentamix

Odpowiedź 'miskę gumową i łopatkę' jest prawidłowa, ponieważ przy przygotowywaniu masy wyciskowej hydrokoloidalnej kluczowe jest wykorzystanie odpowiednich narzędzi do mieszania i formowania materiału. Miska gumowa jest elastyczna, co pozwala na łatwe mieszanie składników bez ryzyka ich uszkodzenia, a łopatka umożliwia precyzyjne dozowanie i mieszanie masy. W kontekście pracy z materiałami hydrokoloidalnymi, które wymagają starannego przygotowania, istotne jest, aby narzędzia były wykonane z materiałów odpornych na chemikalia, co zapewnia ich długotrwałość. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce może być przygotowanie masy do odlewów protetycznych, gdzie właściwe wymieszanie składników wpływa na finalną jakość wyrobu. Dobrze wymieszana masa zapewnia prawidłowe odwzorowanie detali w wycisku, co jest kluczowe w protetyce oraz stomatologii, gdzie precyzyjne odwzorowanie struktury anatomicznej pacjenta jest niezbędne dla funkcji i estetyki uzupełnień protetycznych.

Pytanie 39

Przechowywanie odpadów medycznych z kodem 18 01 03 przez 30 dni powinno odbywać się w temperaturze

A. od 18°C

B. powyżej 18°C

C. do 10°C

D. od 10°C do 18°C

Magazynowanie odpadów medycznych o kodzie 18 01 03, które zawierają odpady niebezpieczne, wymaga szczególnej uwagi ze względu na ich potencjalne zagrożenie dla zdrowia publicznego i środowiska. Odpady te powinny być przechowywane w temperaturze do 10°C w celu minimalizacji ryzyka ich rozkładu oraz namnażania patogenów, które mogą prowadzić do poważnych zakażeń. Przechowywanie w niskiej temperaturze ogranicza degradację substancji czynnych oraz zmniejsza ryzyko emisji niebezpiecznych substancji do atmosfery. Przykładem odpowiedniego zastosowania jest wykorzystanie specjalistycznych chłodni w placówkach medycznych, które zapewniają odpowiednie warunki do przechowywania tego typu odpadów przez określony czas. Zgodnie z przepisami prawa oraz standardami branżowymi, takimi jak normy ISO dla zarządzania odpadami, przestrzeganie tych wymagań jest kluczowe dla zapewnienia ochrony zdrowia i środowiska. Właściwe magazynowanie odpadów medycznych minimalizuje także koszty związane z ich utylizacją i ewentualnymi konsekwencjami prawnymi wynikającymi z niewłaściwego zarządzania odpadami.

Pytanie 40

Preparaty wodorotlenkowo-wapniowe, które nie twardnieją i są przeznaczone do pokrywania obnażonej miazgi, należy przygotować na

A. gładkiej stronie zdezynfekowanej płytki szklanej z użyciem plastikowej łopatki, dodając eugenol

B. matowej powierzchni szklanej płytki przy użyciu plastikowej łopatki, dodając sól fizjologiczną

C. matowej stronie jałowej płytki szklanej przy użyciu jałowej metalowej łopatki, dodając płyn

D. woskowanym bloczku za pomocą metalowej łopatki, dodając wodę destylowaną

Preparaty wodorotlenkowo-wapniowe nietwardniejące, przeznaczone do pokrycia obnażenia miazgi, powinny być mieszane na matowej stronie jałowej płytki szklanej z użyciem jałowej łopatki metalowej, dodając odpowiedni płyn. Takie podejście zapewnia utrzymanie sterylności i minimalizuje ryzyko kontaminacji preparatu, co jest kluczowe w kontekście ochrony miazgi zębowej. Płytka szklana, dzięki swoim właściwościom, nie tylko ułatwia mieszanie, ale także umożliwia dokładne kontrolowanie konsystencji preparatu. W praktyce, takie preparaty są stosowane w przypadkach, gdy istnieje potrzeba ochrony miazgi przed działaniem szkodliwych substancji oraz w celu stymulacji regeneracji tkankowej. Należy również zwrócić uwagę na to, że stosowanie jałowych narzędzi i materiałów jest zgodne z wytycznymi dotyczącymi procedur stomatologicznych, które podkreślają znaczenie aseptyki w celu uniknięcia potencjalnych infekcji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej