Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik logistyk
Kwalifikacja: SPL.04 - Organizacja transportu
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 20:48
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 21:23

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zgodnie z przedstawionym fragmentem ustawy, ładunek wystający poza płaszczyznę obrysu pojazdu o szerokości 2,55 m nie może wystawać z jednej strony boku pojazdu na odległość większą niż

Fragment ustawy Prawo o ruchu drogowym
Art. 61.
1. Ładunek nie może powodować przekroczenia dopuszczalnej masy całkowitej lub dopuszczalnej ładowności pojazdu. (...)
3. Ładunek umieszczony na pojeździe powinien być zabezpieczony przed zmianą położenia lub wywoływaniem nadmiernego hałasu. Nie może on mieć odrażającego wyglądu lub wydzielać odrażającej woni.
4. Urządzenia służące do mocowania ładunku powinny być zabezpieczone przed rozluźnieniem się, swobodnym zwisaniem lub spadnięciem podczas jazdy.
5. Ładunek sypki może być umieszczony tylko w szczelnej skrzyni ładunkowej, zabezpieczonej dodatkowo odpowiednimi zasłonami uniemożliwiającymi wysypywanie się ładunku na drogę.
6. Ładunek wystający poza płaszczyzny obrysu pojazdu może być na nim umieszczony tylko przy zachowaniu następujących warunków:
1) ładunek wystający poza boczne płaszczyzny obrysu pojazdu może być umieszczony tylko w taki sposób, aby całkowita szerokość pojazdu z ładunkiem nie przekraczała 2,55 m, a przy szerokości pojazdu 2,55 m nie przekraczała 3 m, jednak pod warunkiem umieszczenia ładunku tak, aby z jednej strony nie wystawał na odległość większą niż 23 cm;
2) ładunek nie może wystawać z tyłu pojazdu na odległość większą niż 2 m od tylnej płaszczyzny obrysu pojazdu lub zespołu pojazdów; w przypadku przyczepy kłonicowej odległość tę liczy się od osi przyczepy;
3) ładunek nie może wystawać z przodu pojazdu na odległość większą niż 0,5 m od przedniej płaszczyzny obrysu i większą niż 1,5 m od siedzenia dla kierującego.

A. 0,50 m

B. 3,00 m

C. 0,23 m

D. 1,50 m

Odpowiedź 0,23 m jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z przepisami zawartymi w Prawie o ruchu drogowym, dopuszczalna odległość, na jaką ładunek może wystawać z jednej strony pojazdu o szerokości 2,55 m, nie może przekraczać 0,23 m. Przepisy te mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa na drogach, zarówno dla kierowcy, jak i dla innych uczestników ruchu. Przykładowo, jeśli ładunek wystaje zbyt daleko, może to prowadzić do sytuacji, w których inni kierowcy nie będą w stanie odpowiednio ocenić odległości do pojazdu, co zwiększa ryzyko kolizji. Dodatkowo, w przypadku kontroli drogowych, nadmierne wystawanie ładunku może skutkować nałożeniem kar na kierowcę. Dlatego ważne jest, aby zawsze przestrzegać tych norm, aby uniknąć niebezpiecznych sytuacji na drodze oraz zapewnić zgodność z przepisami prawa.

Pytanie 2

Koszt transportu 20 ton ładunku na dystansie 250 km wynosi 2 500,00 zł. Ile wyniesie opłata za przewóz 1 tkm?

A. 10,00 zł

B. 125,00 zł

C. 25,00 zł

D. 0,50 zł

Wybór odpowiedzi 25,00 zł, 10,00 zł lub 125,00 zł na koszt przewozu za 1 tkm wskazuje na różne błędy w rozumieniu obliczeń związanych z transportem. Odpowiedź 25,00 zł mogła wynikać z nieprawidłowego podziału całkowitego kosztu przez 100 km, a nie przez całkowitą liczbę tkm. W rzeczywistości, aby uzyskać koszt na 1 tkm, musimy uwzględnić zarówno masę ładunku, jak i odległość, co jest często pomijane w powszechnych obliczeniach. Odpowiedź 10,00 zł mogła być uzyskana przez błędne założenie, że koszt jednostkowy powinien być wyższy w związku z większą odległością, co nie jest zgodne z zasadami kalkulacji kosztów transportu. Koszt 125,00 zł wskazuje na poważny błąd w obliczeniach, ponieważ to cena za przetransportowanie znacznie mniejszej ilości ładunku na dużą odległość, co jest niezgodne z rzeczywistością. W takich przypadkach ważne jest, aby dokładnie zrozumieć, jak obliczenia tkm wpływają na efektywność i koszty działań logistycznych. Również, kluczowe jest zastosowanie odpowiednich wzorów matematycznych do analizy kosztów transportu, co pozwoli uniknąć błędnych wniosków i lepiej zrozumieć mechanizmy rządzące tym sektorem.

Pytanie 3

Przedstawiony na rysunku znak, umieszczony na środku transportu, oznacza, że przewożone są materiały

A. promieniotwórcze.

B. żrące.

C. samozapalne.

D. zakaźne.

Wybór innych odpowiedzi, takich jak żrące, samozapalne czy promieniotwórcze, wynika z błędnych założeń dotyczących charakterystyki materiałów niebezpiecznych. Materiały żrące to substancje, które mogą powodować uszkodzenia tkanki żywej, a ich oznaczenie różni się od tego dla materiałów zakaźnych. W przypadku materiałów samozapalnych, są to substancje, które mogą zapalić się w kontakcie z powietrzem lub innymi substancjami, co również nie jest związane z transportem materiałów zakaźnych. Z kolei materiały promieniotwórcze emitują promieniowanie i są oznaczane zgodnie z innymi standardami bezpieczeństwa. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć różnice między tymi kategoriami, ponieważ błędne przypisanie oznaczenia może prowadzić do poważnych konsekwencji, w tym zagrożenia zdrowia. W praktyce, błędne zrozumienie oznaczeń może wynikać z niewystarczającej wiedzy na temat klasyfikacji materiałów niebezpiecznych. Kluczowe jest, aby osoby pracujące w tej dziedzinie posiadały odpowiednie szkolenia i wiedzę na temat klasyfikacji oraz oznakowania materiałów niebezpiecznych, co przyczyni się do większego bezpieczeństwa i skuteczności w transporcie.

Pytanie 4

Do atutów rynku usług transportu i spedycji możemy zaliczyć

A. rozbudowany zasób istniejących sieci, węzłów i terminali drogowych

B. liczne wąskie gardła w przepływie towarów

C. wysoki poziom zużycia infrastruktury transportowej

D. niska konkurencja wśród przewoźników lotniczych i morskich

Poprawna odpowiedź odnosi się do dużego zasobu istniejących sieci, węzłów i terminali drogowych, które są kluczowe dla efektywności rynku usług transportowo-spedycyjnych. Te elementy infrastruktury umożliwiają sprawne zarządzanie przepływem towarów, minimalizując czas transportu oraz koszty operacyjne. Na przykład, dobrze rozwinięta sieć drogowa pozwala na szybkie przemieszczanie się pojazdów, co jest istotne w logistyce just-in-time. Firmy spedycyjne i transportowe korzystają z technologii zarządzania flotą, aby optymalizować trasy i redukować zużycie paliwa, co jest możliwe dzięki istnieniu odpowiednich węzłów i terminali. Dodatkowo, standardy branżowe, takie jak ISO 9001 w zarządzaniu jakością, podkreślają znaczenie efektywnej infrastruktury dla zapewnienia wysokiej jakości usług. Wzrost liczby terminali i punktów przeładunkowych sprzyja również większej konkurencyjności na rynku, co prowadzi do innowacji i poprawy jakości świadczonych usług. Tego rodzaju zasoby są fundamentalne dla rozwoju zrównoważonego transportu, który odpowiada na potrzeby współczesnego rynku.

Pytanie 5

Znak "X" umieszczony przed numerem niebezpieczeństwa na tablicy ADR znajdującej się na pojeździe transportującym materiały niebezpieczne oznacza, że

A. zwiększa się intensywność zagrożenia podstawowego

B. przewożone materiały niebezpieczne wchodzą w reakcję z wodą

C. nie występuje żadne dodatkowe niebezpieczeństwo

D. transportowane materiały niebezpieczne mogą być przewożone jedynie w cysternach

Znak "X" przed numerem niebezpieczeństwa na tablicy ADR oznacza, że przewożone materiały niebezpieczne reagują z wodą. Reakcja z wodą może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji, takich jak wydzielanie gazów toksycznych lub wybuchowych, co czyni odpowiednie oznakowanie kluczowym elementem bezpieczeństwa transportu. Przykładami takich substancji są niektóre metale alkaliczne, jak sód, czy też niektóre kwasy, które mogą tworzyć niebezpieczne związki chemiczne w kontakcie z wodą. Zgodnie z przepisami ADR, konieczne jest, aby kierowcy oraz osoby zajmujące się transportem materials niebezpiecznych byli odpowiednio przeszkoleni i znali zasady postępowania w przypadku kontaktu tych substancji z wodą. Przestrzeganie tych standardów jest istotne nie tylko dla bezpieczeństwa osób zaangażowanych w transport, ale także dla ochrony środowiska oraz mienia.

Pytanie 6

Do zestawów drogowych należy załadunek 127,8 t ładunku w formie pakietowych jednostek ładunkowych. Masa brutto jednego pakietu wynosi 3 550 kg. Transport będzie przeprowadzany wózkiem, który jednorazowo przemieszcza jedną pakietową jednostkę ładunkową. Czas trwania jednego cyklu pracy wózka to 3,5 minuty. O której godzinie najpóźniej powinien rozpocząć się załadunek zestawów drogowych, aby cały ładunek był załadowany do godziny 9:00?

A. O godzinie 6:54

B. O godzinie 7:06

C. O godzinie 6:59

D. O godzinie 6:50

Odpowiedzi wskazujące na inne godziny rozpoczęcia załadunku wynikają z błędnych obliczeń dotyczących czasu potrzebnego na załadunek. W przypadku odpowiedzi o godzinie 6:59, użytkownik najprawdopodobniej nie uwzględnił, że 126 minut całkowitego czasu załadunku przekracza 5 minut, co prowadzi do opóźnienia w realizacji zadania. Z kolei sugestie godzin 6:50 oraz 7:06 również wskazują na nieprawidłowe zrozumienie wymaganego czasu; pierwsza z nich sugeruje rozpoczęcie zbyt wcześnie, co prowadzi do nieefektywności, a druga jest za późna, nie uwzględniając całkowitego czasu załadunku. Ważne jest, aby w tak kluczowych operacjach logistycznych uwzględniać nie tylko czas trwania poszczególnych cykli, ale także przewidywać wszelkie możliwe opóźnienia czy dodatkowe zmienne, takie jak przejrzystość komunikacji przy załadunku. W efekcie, odpowiedzi te pokazują typowe błędy myślowe związane z kalkulacjami czasowymi, gdzie brak uwzględnienia wszystkich czynników prowadzi do nieprawidłowych wniosków oraz decyzji, a także do znacznych strat czasowych i finansowych w operacjach logistycznych.

Pytanie 7

Jaką największą pracę przewozową w tonokilometrach (tkm) jest w stanie wykonać dziennie firma transportowa posiadająca 4 pojazdy o ładowności 15 ton oraz 5 pojazdów o ładowności 24 tony, jeśli każdy pojazd realizuje jeden przewóz dziennie na średnią odległość 200 km?

A. 12 000 tkm

B. 18 000 tkm

C. 36 000 tkm

D. 24 000 tkm

Aby obliczyć maksymalną pracę przewozową w tonokilometrach (tkm), należy wziąć pod uwagę ładowność pojazdów oraz odległość przewozu. W tym przypadku mamy 4 pojazdy o ładowności 15 ton oraz 5 pojazdów o ładowności 24 tony. Każdy pojazd wykonuje jeden przewóz dziennie na średnią odległość 200 km. Obliczamy całkowitą ładowność i następnie mnożymy ją przez odległość. Pojazdy o ładowności 15 ton mogą przewieźć 4 x 15 = 60 ton, a pojazdy o ładowności 24 ton przewożą 5 x 24 = 120 ton. Suma ładowności wynosi zatem 60 + 120 = 180 ton. Następnie, mnożąc tę wartość przez 200 km, otrzymujemy 180 ton x 200 km = 36 000 tkm. Taki sposób obliczania pracy przewozowej jest zgodny z najlepszymi praktykami w branży transportowej i pozwala na efektywne zarządzanie flotą. Warto również pamiętać, że optymalizacja tras i ładowności pojazdów jest kluczowa dla maksymalizacji efektywności operacyjnej przedsiębiorstwa transportowego.

Pytanie 8

Ile minimalnie wagonów o maksymalnej ładowności 44 t należy załadować, aby przewieźć 528 000 kg węgla?

A. 14 sztuk

B. 12 sztuk

C. 6 sztuk

D. 8 sztuk

Aby obliczyć minimalną liczbę wagonów potrzebnych do załadunku 528 000 kg węgla, należy najpierw zrozumieć, że każdy wagon ma maksymalną ładowność wynoszącą 44 tony, co przekłada się na 44 000 kg. Dzieląc całkowitą masę węgla przez ładowność jednego wagonu, możemy określić, ile wagonów będziemy potrzebować. W tym przypadku obliczenie wygląda następująco: 528 000 kg / 44 000 kg = 12. Oznacza to, że potrzebujemy 12 wagonów, aby pomieścić całą masę węgla. W praktyce, takie obliczenia są kluczowe w logistyce i transporcie, ponieważ pozwalają na efektywne planowanie i zarządzanie ładunkami. Dobrą praktyką w branży jest również uwzględnianie ewentualnych strat w transporcie i przestrzeganie przepisów dotyczących maksymalnych ładunków, co może wymagać dodatkowych wagonów w przypadku innych materiałów o różnej gęstości lub wymaganiach. Dlatego ważne jest, aby precyzyjnie planować operacje transportowe, aby zminimalizować koszty i czas dostawy.

Pytanie 9

System GSM-R to cyfrowy system komunikacyjny stworzony w celu umożliwienia kontaktu pomiędzy pracownikami przedsiębiorstw związanych z transportem

A. drogowym

B. kolejowym

C. lotniczym

D. morskim

Jak tak patrzę na błędy związane z GSM-R, to widać, że ludzie często mylą ten system z innymi, które działają w różnych branżach. Pamiętaj, że GSM-R to coś, co działa tylko w transporcie kolejowym. Na przykład, transport morski korzysta z GMDSS, który jest zupełnie inny i lepiej dopasowany do warunków na wodzie. Z kolei w lotnictwie używa się ACARS, które pomocne są w komunikacji między samolotami a ziemią. Trochę się to różni od GSM-R, który skupia się na komunikacji na torach. No i jeszcze w transporcie drogowym mamy inne systemy telematyczne, które są dostosowane do komunikacji między pojazdami a drogami. Więc nie można myśleć o GSM-R jako o uniwersalnym systemie, bo każda branża ma swoje unikalne potrzeby i zasady.

Pytanie 10

Zgodnie z regulacjami zatwierdzonymi przez lekarza weterynarii, dokumentacja dotycząca trasy transportu zwierząt kopytnych

A. zostaje u powiatowego lekarza weterynarii

B. jest przekazywana Inspekcji Transportu Drogowego

C. zostaje w siedzibie przewoźnika

D. jest dołączana do dokumentów towarzyszących przesyłce

Zgodnie z przepisami, plan trasy przewozu zwierząt kopytnych należy dołączyć do dokumentów towarzyszących przesyłce, co jest zgodne z zasadami bezpieczeństwa i dobrostanu zwierząt. Dokumentacja ta jest kluczowa dla zapewnienia nadzoru nad transportem zwierząt, a jej brak może prowadzić do licznych problemów prawnych oraz naruszeń przepisów. Przykładem zastosowania tej praktyki może być sytuacja, w której przewoźnik musi wykazać przed organami kontroli, że przestrzega wymogów dotyczących transportu zwierząt, takich jak trasa, czas transportu oraz warunki przewozu. Wprowadzenie i przestrzeganie takiej procedury jest zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak Rozporządzenie (WE) nr 1/2005 dotyczące ochrony zwierząt podczas transportu. Dobrą praktyką jest również zapewnienie, aby wszystkie dokumenty były dostępne dla inspekcji w trakcie transportu, co znacznie zwiększa transparentność i bezpieczeństwo całego procesu.

Pytanie 11

Firma transportowa ma zrealizować dostawę ładunku o wartości 50 000,00 zł do klienta, który znajduje się w odległości 300 km. Stawka netto za świadczoną usługę wynosi 3,00 zł/km. Koszt przewozu ładunku jest powiększony o koszt załadunku, który wynosi 100,00 zł. Jaką wartość brutto będzie miała usługa, jeżeli podlega 23% VAT?

A. 1 000,00 zł

B. 900,00 zł

C. 1 800,00 zł

D. 1 230,00 zł

Aby obliczyć wartość brutto usługi transportowej, należy najpierw obliczyć całkowity koszt przewozu ładunku. Przewoźnik ustalił stawkę netto na poziomie 3,00 zł/km, a ładunek ma być dostarczony na odległość 300 km. Koszt przewozu obliczamy jako: 3,00 zł/km * 300 km = 900,00 zł. Następnie dodajemy koszt załadunku, który wynosi 100,00 zł. Całkowity koszt usługi to zatem 900,00 zł + 100,00 zł = 1 000,00 zł. Wartość końcowa usługi obejmuje również podatek VAT w wysokości 23%. Aby obliczyć wartość brutto, używamy wzoru: wartość brutto = wartość netto * (1 + stawka VAT). Podstawiając wartości, otrzymujemy: 1 000,00 zł * 1,23 = 1 230,00 zł. Prawidłowe obliczenia są kluczowe w działalności transportowej, gdyż błędy w kalkulacjach mogą prowadzić do strat finansowych. W praktyce, przedsiębiorstwa często stosują systemy informatyczne do automatyzacji takich obliczeń, co zwiększa dokładność i efektywność operacyjną.

Pytanie 12

System Globalnego Pozycjonowania daje możliwość firmom transportowym

A. nadzoru nad pojazdem.

B. przeciążenia ruchu pojazdów.

C. zapisu danych z tachografów.

D. zwolnienia z używania tachografu.

Wybór odpowiedzi dotyczącej archiwizacji tarczek tachografu, kongestii pojazdów czy zwolnienia ze stosowania tachografu pokazuje pewne nieporozumienia dotyczące roli GPS w transporcie. Tarczki tachografu służą do rejestrowania czasu pracy kierowców oraz czasu jazdy, a ich archiwizacja jest procesem, który nie jest bezpośrednio związany z monitorowaniem przy użyciu GPS. Ważne jest zrozumienie, że tachograf i GPS to różne systemy, z których każdy ma swoją specyfikę i zastosowania. Kongestia pojazdów odnosi się do problemu zatorów drogowych i nie jest bezpośrednio kontrolowana przez systemy pozycjonowania, które są bardziej skoncentrowane na lokalizacji i monitorowaniu. Co więcej, zwolnienie ze stosowania tachografu dotyczy określonych warunków i typów pojazdów, a nie jest związane z technologią GPS. Często mylące może być także myślenie, że nowoczesne technologie, takie jak GPS, mogą zastąpić tradycyjne metody ewidencji i regulacji pracy kierowców, co jest błędne. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego wykorzystania technologii w zarządzaniu transportem.

Pytanie 13

Załadunek paletowych jednostek ładunkowych (pjł) do kontenera rozpoczął się o godzinie 8:00. Ładunek został rozmieszczony w kontenerze w dwóch warstwach, w każdej warstwie w liczbie zgodnej z przedstawionym rysunkiem. O której godzinie najwcześniej pojazd z kontenerem będzie mógł wyjechać w trasę, jeżeli załadunek 1 pjł trwa 2 minuty, a czas załadunku kontenera na środek transportu drogowego wynosi 10 minut?

Rozmieszczenie paletowych jednostek ładunkowych w kontenerze w jednej warstwie

A. O godzinie 9:00

B. O godzinie 9:10

C. O godzinie 9:50

D. O godzinie 10:00

Jak się wybiera niepoprawną odpowiedź, to może się zdarzyć, że umkną najważniejsze rzeczy w całym procesie załadunku. Czasami ludzie myślą o całym czasie załadunku jak o prostej sumie minut dla każdej jednostki, zapominając o dodatkowym czasie na załadunek kontenera. To bardzo łatwo przeoczyć i prowadzi do błędnych decyzji. Czas załadunku trzeba patrzeć w kontekście całego procesu, a nie tylko pojedynczych elementów. W logistyce musisz pamiętać, że każde opóźnienie ma wpływ na czas transportu. Często zbyt optymistyczne założenia na temat czasu załadunku mogą skończyć się problemami z harmonogramem. Dlatego warto zawsze zostawić trochę zapasu czasowego w planowaniu, żeby uniknąć stresu i poprawić ogólne wyniki. Nie zapominaj też o standardach branżowych, które podpowiadają, żeby dokładnie planować czas każdego kroku – to naprawdę ułatwia zarządzanie całym procesem.

Pytanie 14

Po pomyślnym zakończeniu kontroli przez Urząd Dozoru Technicznego, posiadacz wózka otrzymuje

A. dokumentację kontroli urządzenia

B. certyfikat pochodzenia

C. certyfikat jakości

D. księgę rewizyjną urządzenia technicznego

Wybór innych odpowiedzi może prowadzić do nieporozumień dotyczących funkcji i znaczenia dokumentacji związanej z urządzeniami technicznymi. Odpowiedź wskazująca na księgę kontroli urządzenia jest myląca, ponieważ dokument ten odnosi się zwykle do systemów zarządzania jakością i nie jest bezpośrednio związany z badaniami przeprowadzanymi przez Urząd Dozoru Technicznego. Księga rewizyjna jest natomiast kluczowym dokumentem, który rejestruje wszystkie istotne interwencje techniczne, jakie miały miejsce w urządzeniu, co jest istotne dla zachowania jego sprawności i bezpieczeństwa. Z kolei certyfikat pochodzenia dotyczy legalności i źródła urządzenia, a nie jego stanu technicznego czy przeprowadzonych kontroli. Certyfikat jakości, mimo że jest istotnym dokumentem w kontekście zapewnienia standardów produkcji, również nie jest bezpośrednio związany z inspekcją techniczną przeprowadzoną przez UDT. Zrozumienie różnic między tymi dokumentami jest kluczowe, aby uniknąć błędów myślowych i zapewnić właściwe zarządzanie dokumentacją urządzeń technicznych. Tylko właściwe podejście do tych kwestii pozwala na skuteczne monitorowanie i utrzymanie wysokich standardów bezpieczeństwa oraz jakości pracy urządzeń w różnych sektorach przemysłowych.

Pytanie 15

Najdłuższy czas ciągłej jazdy jednego kierowcy w dwuosobowej ekipie pojazdu wynosi

A. 5,5 godziny

B. 4,5 godziny

C. 9,0 godzin

D. 6,0 godzin

Maksymalny czas nieprzerwanej jazdy jednego kierowcy w dwuosobowej załodze pojazdu samochodowego wynosi 4,5 godziny. Ta zasada opiera się na przepisach dotyczących czasu pracy kierowców, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa na drogach. W przypadku dwuosobowej załogi, 4,5-godzinny limit pozwala na efektywną rotację między kierowcami, co minimalizuje ryzyko zmęczenia. W praktyce oznacza to, że po tym czasie kierowca powinien zrobić przerwę, a drugi kierowca może przejąć prowadzenie pojazdu. Przepisy te są zgodne z regulacjami Unii Europejskiej, które szczegółowo określają normy dotyczące czasu jazdy, czasu odpoczynku oraz przerw, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa transportu drogowego.

Pytanie 16

Pojazd z jedną osobą na pokładzie, który musi przestrzegać przepisów o czasie pracy kierowcy, wyruszył od nadawcy o godzinie 7:45. O której godzinie ładunek dotrze do odbiorcy, jeśli odległość do pokonania wynosi 375 km, a średnia prędkość pojazdu to 60 km/h?

A. O godzinie 14:55

B. O godzinie 14:45

C. O godzinie 14:00

D. O godzinie 14:10

Poprawna odpowiedź to 14:45, ponieważ obliczenia pokazują, że czas potrzebny na pokonanie 375 km przy średniej prędkości 60 km/h wynosi 6,25 godziny. Aby to obliczyć, należy podzielić całkowitą odległość przez prędkość: 375 km / 60 km/h = 6,25 h. Następnie przeliczamy 6,25 godzin na godziny i minuty, co daje 6 godzin i 15 minut. Dodając ten czas do godziny wyjazdu, czyli 7:45, otrzymujemy 14:00. Po dodaniu 15 minut otrzymujemy godzinę 14:15, co sugeruje, że czas dostawy powinien być zbliżony do 14:45. W praktyce, przy planowaniu transportu, ważne jest uwzględnienie nieprzewidywalnych okoliczności, takich jak korki czy postoje. Normy dotyczące czasu pracy kierowców nakładają również obowiązek przestrzegania przerw, co może wpłynąć na rzeczywisty czas dostawy. W branży logistycznej, poprawne obliczenia czasów przejazdów są kluczowe dla efektywności operacyjnej i zadowolenia klientów.

Pytanie 17

Jaką objętość ma paletowa jednostka ładunkowa utworzona na palecie o wymiarach (dł. x szer. x wys.): 1 200 x 1 000 x 150 mm, na której znajduje się 8 kartonów o wymiarach (dł. x szer. x wys.): 600 x 500 x 850 mm?

A. 1,776 m3

B. 2,220 m3

C. 1,200 m3

D. 2,040 m3

W przypadku niepoprawnych odpowiedzi ważne jest zrozumienie przyczyn, które prowadzą do błędnych obliczeń. Na przykład, nieprawidłowe podejście do obliczeń objętości może wynikać z braku uwzględnienia wszystkich wymiarów palety lub kartonów. Zdarza się, że osoby obliczają objętość tylko na podstawie jednego z wymiarów, co prowadzi do znaczących błędów. W praktyce, każdy wymiar odgrywa kluczową rolę, a pominięcie któregoś z nich skutkuje zaniżeniem lub zawyżeniem wyników. Ponadto, istotnym błędem jest brak konwersji jednostek. W przypadku tego pytania, aby uzyskać objętość w metrach sześciennych, trzeba podzielić przez 1 000 000 000. Ignorując ten krok, można uzyskać wyniki w milimetrach sześciennych, co jest nieodpowiednie dla kontekstu. Analiza przestrzeni magazynowej oraz planowanie transportu wymagają precyzyjnych obliczeń, dlatego zrozumienie podstawowych zasad obliczania objętości jest kluczowe. Standardy branżowe wymagają, aby wszystkie wymiary były dokładnie uwzględniane, a metody obliczeniowe były zgodne z najlepszymi praktykami, aby uniknąć kosztownych błędów oraz optymalizować procesy logistyczne.

Pytanie 18

Kierowca auta transportującego żywność w temperaturze kontrolowanej powinien dysponować ważnym oryginałem

A. instrukcji transportu

B. świadectwa homologacji

C. certyfikatu ADR

D. certyfikatu ATP

Odpowiedzi, takie jak świadectwo ADR, instrukcja przewozu czy świadectwo homologacji, pokazują, że mogą być pewne nieporozumienia co do tego, co jest wymagane przy transporcie żywności w kontrolowanej temperaturze. Świadectwo ADR dotyczy transportu materiałów niebezpiecznych, więc to nie ma nic wspólnego z żywnością. Instrukcja przewozu, chociaż potrzebna, nie jest dokumentem, który potwierdza spełnienie norm chłodniczych. Ona tylko informuje o właściwościach towaru i zasadach transportu. Co do świadectwa homologacji, to dotyczy zgodności technicznej pojazdu, a nie norm transportu żywności. Przewożąc produkty spożywcze, musisz znać przepisy dotyczące jakości i temperatury, co tylko certyfikat ATP może zapewnić. Posiadanie niewłaściwych dokumentów może prowadzić do problemów z prawem oraz stwarzać ryzyko zdrowotne dla konsumentów, więc naprawdę warto używać odpowiednich certyfikatów w transporcie.

Pytanie 19

Jaką technologię transportu intermodalnego wykorzystuje się do przewozu zestawu członowego na wagonach niskopodwoziowych?

A. Na barana

B. Cargobeamer

C. Ruchoma droga

D. Modalohr

Odpowiedzi, które wskazują na transport na barana, Modalohr oraz Cargobeamer, mylą podstawowe zasady dotyczące transportu intermodalnego oraz specyfikę przewozu zestawów członowych. Transport na barana, popularny w kontekście przewozu kontenerów, opiera się na innej zasadzie operacyjnej, polegającej na umieszczaniu ładunków na platformach, które następnie są transportowane na wagonach kolejowych. Ta metoda, choć efektywna, nie jest dostosowana do specyfiki przewozu zestawów członowych, które wymagają innych rozwiązań technologicznych. Modalohr to innowacyjny system, który umożliwia załadunek i rozładunek samochodów ciężarowych na wagony, jednak nie obsługuje zestawów członowych w ten sam sposób, co ruchoma droga. Cargobeamer z kolei jest systemem, który transportuje ładunki intermodalne przy użyciu specjalnych wagonów, ale również nie odpowiada na potrzeby przewozu zestawów członowych. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że wszystkie metody transportu intermodalnego można stosować zamiennie, podczas gdy każda technologia ma swoje unikalne cechy i zastosowania. Zrozumienie specyfiki i ograniczeń różnych technologii transportowych jest kluczowe dla efektywnego planowania i realizacji transportu w branży logistycznej.

Pytanie 20

Jaką największą ilość pracy przewozowej wyrażonej w tonokilometrach (tkm) może zrealizować dziennie firma transportowa, która posiada 4 pojazdy o nośności 15 ton oraz 5 pojazdów o nośności 24 tony, jeśli każdy pojazd wykonuje jeden transport dziennie na przeciętną odległość 200 km?

A. 18 000 tkm

B. 12 000 tkm

C. 36 000 tkm

D. 24 000 tkm

Aby obliczyć maksymalną pracę przewozową przedsiębiorstwa transportowego, należy uwzględnić ładowność pojazdów oraz odległość, na jaką są w stanie transportować ładunki. W przypadku omawianego przykład, przedsiębiorstwo dysponuje 4 pojazdami o ładowności 15 ton oraz 5 pojazdami o ładowności 24 ton. Każdy pojazd wykonuje jeden przewóz dziennie na średnią odległość 200 km. Obliczenie pracy przewozowej dla każdego typu pojazdu przedstawia się następująco: dla pojazdów o ładowności 15 ton: 4 pojazdy x 15 ton x 200 km = 12 000 tkm. Dla pojazdów o ładowności 24 ton: 5 pojazdów x 24 tony x 200 km = 24 000 tkm. Sumując obie wartości, otrzymujemy 12 000 tkm + 24 000 tkm = 36 000 tkm. Taki sposób obliczania pracy przewozowej jest zgodny z powszechnie przyjętymi praktykami w branży transportowej, które wskazują, że efektywne zarządzanie flotą i optymalizacja transportu opierają się na dokładnych kalkulacjach wydajności. Umożliwia to nie tylko planowanie operacji transportowych, ale również oszacowanie kosztów i przychodów. Zrozumienie tych obliczeń jest kluczowe dla przedsiębiorstw transportowych, aby mogły skutecznie konkurować na rynku.

Pytanie 21

Do transportu ładunków masowych luzem przeznaczone są wagony

A. bagażowe

B. platformy

C. chłodnie

D. węglarki

Węglarki to specjalistyczne wagony towarowe, które zostały zaprojektowane do przewozu ładunków masowych luzem, szczególnie węgla, ale także innych surowców sypkich, takich jak rudy metali, piasek czy żwir. Ich konstrukcja charakteryzuje się dużą pojemnością i otwartym dnem, co umożliwia łatwe załadunek i wyładunek towaru. Węglarki są powszechnie używane w przemyśle węglowym oraz w branżach, gdzie transport surowców w dużych ilościach jest niezbędny. Właściwe użytkowanie węglarek przyczynia się do efektywności transportu kolejowego, a także minimalizacji kosztów przewozu. Stosowanie standardów takich jak UIC (Międzynarodowy Związek Kolei) w zakresie konstrukcji i eksploatacji węglarek gwarantuje bezpieczeństwo oraz niezawodność przewozu. W praktyce, węglarki są często integrowane z systemami logistyki, co pozwala na optymalizację procesów transportowych i magazynowych.

Pytanie 22

Pojazd o niskiej prędkości może rozwijać maksymalną prędkość

A. 20 km/h

B. 15 km/h

C. 25 km/h

D. 23 km/h

Wybór odpowiedzi, które wskazują na inne prędkości, jak 20 km/h, 23 km/h czy 15 km/h, jest błędny z kilku istotnych powodów. Przede wszystkim, każda z tych wartości nie odpowiada definicji pojazdu wolnobieżnego zgodnie z aktualnymi regulacjami prawnymi. Wiele osób myli pojęcie maksymalnej prędkości pojazdów wolnobieżnych z innymi kategoriami pojazdów, co prowadzi do nieporozumień. Na przykład, wybierając 20 km/h, można pomyśleć o pojazdach dostawczych, które mogą być używane na terenach miejskich, gdzie ograniczenia prędkości mogą być niższe. Podobnie, wartości 23 km/h i 15 km/h mogą być mylnie kojarzone z pojazdami, które są przeznaczone do poruszania się w szczególnych warunkach, takich jak tereny budowy. Jednakże, pojazdy wolnobieżne, definiowane przez prawo, muszą spełniać określone normy, które jednoznacznie wskazują, że ich maksymalna prędkość nie może przekraczać 25 km/h. Ignorowanie tej definicji może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji na drogach, gdzie niewłaściwe zrozumienie kategorii pojazdów wpływa na ogólną dynamikę ruchu. W praktyce, błędne przekonania o prędkości pojazdów wolnobieżnych mogą skutkować nieodpowiednim zachowaniem na drodze, co zwiększa ryzyko wypadków oraz stwarza zagrożenie dla innych użytkowników ruchu. Dlatego ważne jest, aby mieć świadomość oraz aktualną wiedzę na temat klasyfikacji pojazdów i przepisów dotyczących ich użytkowania.

Pytanie 23

Firma transportowa otrzymała zlecenie na przewóz 120 m³ drewna. Masa jednego m³ drewna wynosi 800 kg.
Jakie jest minimalne zapotrzebowanie na zestawy drogowe o dopuszczalnej masie całkowitej (dmc) 27,6 t oraz masie własnej pojazdu 3,6 t, aby dostarczyć ładunek od nadawcy do odbiorcy?

A. 4 zestawy drogowe

B. 5 zestawów drogowych

C. 3 zestawy drogowe

D. 6 zestawów drogowych

Jak chcesz obliczyć, ile zestawów drogowych potrzeba do przewozu 120 m³ drewna ważącego 800 kg/m³, to najpierw musisz policzyć, ile to wszystko waży. Jeśli pomnożysz 120 m³ przez 800 kg/m³, to wychodzi 96 000 kg, czyli równo 96 ton. Zestaw drogowy może zabrać 27,6 t, ale pamiętaj, że auto samo też trochę waży - 3,6 t. Więc teoretycznie możesz przewieźć 24 t ładunku na jeden zestaw. Kiedy dzielisz 96 t przez 24 t, dostajesz 4. Tak więc potrzebujesz 4 zestawów, żeby przewieźć cały ten ładunek. Na koniec warto pamiętać, że dobrze jest mieć odpowiednią liczbę pojazdów, aby transport działał sprawnie i zgodnie z przepisami. Planując przewozy, można zaoszczędzić na kosztach i zwiększyć efektywność. No i nie zapomnij o czasach dostaw, to też jest ważne w logistyce!

Pytanie 24

Koszt przewozu 1 tony ładunku na dystansie 1 kilometra wynosi 0,30 zł. Jaką kwotę należy zapłacić za przewóz 24 ton ładunku na odległość 50 kilometrów oraz 20 ton ładunku na dystansie 70 kilometrów?

A. 1 400,00 zł

B. 1 584,00 zł

C. 780,00 zł

D. 1 200,00 zł

Poprawna odpowiedź to 780,00 zł, co można obliczyć na podstawie ceny przewozu 1 tony ładunku na 1 kilometr, wynoszącej 0,30 zł. Aby obliczyć całkowity koszt przewozu 24 ton ładunku na odległość 50 kilometrów oraz 20 ton ładunku na odległość 70 kilometrów, należy najpierw ustalić koszt dla każdej z tych tras. Dla pierwszej trasy: 24 tony * 50 kilometrów * 0,30 zł = 360,00 zł. Dla drugiej trasy: 20 ton * 70 kilometrów * 0,30 zł = 420,00 zł. Łączny koszt przewozu wynosi zatem 360,00 zł + 420,00 zł = 780,00 zł. Takie obliczenia są stosowane w logistyce, gdzie dokładne kalkulacje kosztów transportu są kluczowe dla efektywności operacji oraz optymalizacji kosztów. Ścisłe trzymanie się stawek za przewóz jednostkowy, jak w tym przypadku, jest zgodne z dobrymi praktykami w branży transportowej, które promują przejrzystość w wycenach usług transportowych.

Pytanie 25

Na której ilustracji jest przedstawiona infrastruktura liniowa transportu kolejowego?

A. Na ilustracji 3.

B. Na ilustracji 2.

C. Na ilustracji 1.

D. Na ilustracji 4.

Poprawna odpowiedź to ilustracja 3, ponieważ przedstawia ona kluczowe elementy infrastruktury liniowej transportu kolejowego, takie jak torowiska i sieci trakcyjne. Infrastruktura ta jest niezwykle istotna w kontekście zapewnienia bezpiecznego i efektywnego transportu kolejowego. Torowiska są fundamentem, po którym poruszają się pociągi, a ich jakość i sposób utrzymania mają bezpośredni wpływ na komfort i bezpieczeństwo podróży. Sieci trakcyjne, które dostarczają energię elektryczną do pociągów elektrycznych, również są częścią infrastruktury liniowej. Przykładem zastosowania dobrych praktyk w tej dziedzinie jest regularne monitorowanie stanu torów oraz sieci trakcyjnych, co pozwala na wczesne wykrywanie usterek i ich skuteczne usuwanie. Właściwe zarządzanie infrastrukturą kolejową jest kluczowe dla zminimalizowania ryzyka awarii i wypadków, a także dla zapewnienia terminowości przewozów.

Pytanie 26

Na ilustracji jest przedstawiony przewóz z zastosowaniem systemu

A. Modalohr.

B. ACTS.

C. Cargobeamer.

D. Ro-La.

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z mylnego zrozumienia funkcji i charakterystyk różnych systemów przewozu. Cargobeamer, na przykład, to system, który również zajmuje się transportem intermodalnym, ale opiera się na innych zasadach technicznych. Cargobeamer polega na wciąganiu naczep bezpośrednio na platformy kolejowe, co wymaga innego podejścia technicznego oraz infrastruktury. Ro-La, czyli Rollende Landstraße, z kolei opiera się na przewozie ciężarówek na wagonach, co również nie jest zgodne z opisanym w pytaniu systemem. Ro-La wymaga dźwigów do załadunku, co stoi w opozycji do kluczowych cech ACTS, które eliminują potrzebę dźwigów. Modalohr to kolejny system, który angażuje się w przewóz naczep, ale jego procedury i wymagania operacyjne są inne, skupiając się na naczepach zamiast kontenerów. Rozumienie różnic pomiędzy tymi systemami jest kluczowe, aby uniknąć typowych błędów myślowych, takich jak utożsamianie różnych technologii transportowych na podstawie podobieństw w ich zastosowaniu. Każdy z tych systemów ma swoje unikalne cechy i zastosowania, co podkreśla znaczenie analizy i znajomości zarówno teorii, jak i praktyki w logistyce i transporcie. W przypadku ACTS, kluczowym jest zrozumienie, że jego innowacyjność leży w szybkich przeładunkach bez potrzeby użycia dźwigów, co jest istotne w kontekście rosnących wymagań dotyczących efektywności operacyjnej w branży transportowej.

Pytanie 27

W dokumentacji serwisowej pojazdu zapisuje się

A. badanie diagnostyczne

B. konserwację początkową

C. codzienną konserwację

D. uprawnienia kierowcy

Pojęcie książki serwisowej pojazdu obejmuje szereg istotnych informacji, jednak wiele osób mylnie interpretuje, co powinno być w niej zawarte. Uprawnienia kierującego, chociaż istotne, nie mają związku z techniczną dokumentacją serwisową pojazdu. Książka serwisowa jest dokumentem związanym z serwisowaniem i konserwacją techniczną, a nie z kwalifikacjami osób prowadzących pojazdy. Obsługa codzienna, chociaż ważna w kontekście eksploatacji pojazdu, także nie jest bezpośrednio odnotowywana w książce serwisowej, lecz raczej w formie instrukcji dla kierowcy, mającej na celu zapewnienie prawidłowego użytkowania pojazdu na co dzień. Obsługa zerowa, polegająca na wstępnej kontroli stanu technicznego pojazdu, może być praktykowana przed pierwszym użytkowaniem, ale również nie jest standardowo dokumentowana w książce serwisowej. Badania diagnostyczne stanowią kluczowy element, który powinien być regularnie odnotowywany, gdyż dostarczają one informacji o aktualnym stanie technicznym pojazdu. Dlatego ważne jest zrozumienie, że książka serwisowa to dokument, który powinien zawierać szczegółowe zapisy dotyczące wszelkich działań serwisowych oraz diagnostycznych, co pozwala na kompleksowe zarządzanie historią serwisową pojazdu oraz monitoring jego stanu technicznego. Niezrozumienie tej kwestii może prowadzić do problemów w przyszłości, w tym niewłaściwego zarządzania konserwacją i naprawami pojazdu.

Pytanie 28

Jaką procedurę celną w obrocie gospodarczym należy wybrać przy imporcie towarów spoza obszaru celnego Unii Europejskiej w celu ich montażu?

A. Uszlachetnianie czynne

B. Uszlachetnianie bierne

C. Odprawa czasowa

D. Skład celny

Odprawa czasowa jest procedurą, która umożliwia przywóz towarów na terenie Unii Europejskiej na ograniczony czas, bez konieczności uiszczania ceł i podatków, pod warunkiem, że towary te opuszczą obszar celny w określonym terminie. Jest to podejście, które może być mylące, gdyż nie obejmuje ono montażu towarów, a jedynie ich czasowe użytkowanie. W przypadku, gdy towar wymaga montażu, odprawa czasowa nie jest właściwym rozwiązaniem, ponieważ nie przewiduje ona trwałego przetwarzania towaru. Skład celny, z kolei, odnosi się do procedury, w której towary są przechowywane w specjalnych miejscach, zanim zostaną odprawione celnie. Ta opcja nie jest odpowiednia dla przypadków, w których towar zostaje przetworzony lub zmieniony, jak ma to miejsce w przypadku montażu. Natomiast uszlachetnianie bierne pozwala na import towarów z zamiarem ich przetworzenia, ale zakłada, że towary te zostaną później wywiezione w stanie przetworzonym. To podejście z kolei nie jest optymalne w kontekście montażu, ponieważ nie dotyczy trwałych przemian, które są wymagane w tym procesie. W związku z tym, wybór nieodpowiedniej procedury celnej może prowadzić do problemów prawnych, dodatkowych kosztów oraz opóźnień w realizacji działalności gospodarczej.

Pytanie 29

Jakie są właściwe etapy realizacji procesu transportowego?

A. Dojazd pojazdu do punktu załadunku — rozładunek — transport — załadunek oraz zabezpieczenie ładunku — powrót pojazdu z miejsca rozładunku do bazy lub nowego punktu załadunku

B. Dojazd pojazdu do miejsca załadunku — załadunek oraz zabezpieczenie ładunku — transport — rozładunek — powrót pojazdu z miejsca rozładunku do bazy lub nowego punktu załadunku

C. Dojazd pojazdu do miejsca załadunku — załadunek oraz zabezpieczenie ładunku — transport — powrót pojazdu z miejsca rozładunku do bazy lub nowego punktu załadunku — rozładunek

D. Załadunek oraz zabezpieczenie ładunku — dojazd pojazdu do miejsca załadunku — transport — rozładunek — powrót pojazdu z miejsca rozładunku do bazy lub nowego punktu załadunku

Prawidłowa kolejność czynności w procesie przewozowym zaczyna się od dojazdu pojazdu do miejsca załadunku. Jest to kluczowy etap, ponieważ każdy transport wymaga najpierw dotarcia do lokalizacji, gdzie ładunek będzie załadowany. Następnie następuje załadunek oraz zabezpieczenie ładunku, co jest niezbędne w celu zapewnienia, że przewożony towar nie ulegnie uszkodzeniu w trakcie transportu. W tej fazie istotne jest przestrzeganie standardów dotyczących pakowania i mocowania, aby zminimalizować ryzyko uszkodzenia ładunku. Po załadunku, pojazd przystępuje do przewozu, co oznacza transport towaru do miejsca rozładunku. Ważne jest, aby podczas przewozu przestrzegać przepisów drogowych oraz norm przewozowych. Gdy pojazd dotrze na miejsce, następuje rozładunek. Należy pamiętać, że ten etap również wymaga staranności, aby zapewnić bezpieczeństwo zarówno ładunku, jak i osób pracujących w danym miejscu. Na koniec, po rozładunku, pojazd wraca do bazy lub nowego miejsca załadunku. Cały proces powinien być realizowany zgodnie z zasadami efektywności i bezpieczeństwa, co wpisuje się w najlepsze praktyki branżowe.

Pytanie 30

Firma wynajęła 3 podnośniki na okres 5 dni. Oblicz całkowity koszt brutto wynajmu podnośników, jeśli cena netto wynajęcia jednego podnośnika na dobę wynosi 200,00 zł. Usługa wynajmu objęta jest 23% stawką VAT.

A. 1 000,00 zł

B. 1 230,00 zł

C. 3 690,00 zł

D. 3 000,00 zł

Aby obliczyć łączny koszt wynajęcia podnośników, najpierw należy ustalić całkowite koszty wynajęcia w ujęciu netto. Koszt wynajęcia jednego podnośnika na dzień wynosi 200,00 zł, a wynajmowanych jest 3 podnośniki przez 5 dni. Wzór na to obliczenie to: koszt jednego podnośnika na dzień x liczba podnośników x liczba dni. Zatem: 200,00 zł x 3 x 5 = 3 000,00 zł. To jest koszt netto. Następnie, aby obliczyć koszt brutto, należy dodać podatek VAT, który w Polsce wynosi 23%. Obliczenie kwoty VAT: 3 000,00 zł x 0,23 = 690,00 zł. Następnie dodajemy VAT do kosztu netto: 3 000,00 zł + 690,00 zł = 3 690,00 zł. W kontekście praktycznym, znajomość obliczania kosztów wynajmu oraz uwzględnianie podatków jest kluczowe dla efektywnego zarządzania budżetem w projektach budowlanych i przemysłowych. Umożliwia to precyzyjne planowanie wydatków oraz optymalizację kosztów związanych z wynajmem sprzętu.

Pytanie 31

Dokumentem stosowanym dla jednego pojazdu lub zespołu pojazdów przy transporcie ładunków w międzynarodowym transporcie drogowym, który pełni rolę celną i gwarancyjną, jest

A. list UFO

B. karnet TIR

C. deklaracja RUS

D. list FIATA

Deklaracja RUS, list FIATA oraz list UFO nie są odpowiednimi dokumentami do stosowania w międzynarodowym transporcie drogowym, gdyż ich funkcje i zastosowanie znacząco różnią się od karnetu TIR. Deklaracja RUS to dokument stosowany w obrocie towarami, który głównie dotyczy procedur celnych na poziomie krajowym, a nie międzynarodowym. W związku z tym nie zapewnia takiej samej elastyczności i uproszczeń jak karnet TIR. List FIATA to międzynarodowy dokument przewozowy, który również jest stosowany w transporcie, jednak nie spełnia roli dokumentu celnego i nie oferuje gwarancji celnej w ramach systemu TIR. List UFO, będący mniej znanym dokumentem, również nie ma uznania w międzynarodowych procedurach celnych i transportowych. Typowym błędem jest mylenie rodzajów dokumentów i ich funkcji, co prowadzi do nieporozumień w zakresie obowiązków celnych i logistycznych. Ważne jest, aby zrozumieć, że karnet TIR nie tylko upraszcza proces przewozu, lecz także stanowi gwarancję zapewnianą przez odpowiednie organizacje i stowarzyszenia zawodowe, co czyni go fundamentalnym narzędziem w transporcie międzynarodowym.

Pytanie 32

Aktualny odczyt licznika całkowitego przebiegu pojazdu wynosi 128 720 km. Ostatni transport odbył się na trasie Bydgoszcz - Paryż - Bydgoszcz. Jaki był odczyt licznika przed wyjazdem z Bydgoszczy, jeśli dystans między Bydgoszczą a Paryżem to 1 424 km?

A. 130 144 km

B. 128 008 km

C. 127 296 km

D. 125 872 km

Błędne odpowiedzi można wyjaśnić poprzez analizę nieprawidłowych kalkulacji oraz podstawowych założeń dotyczących przebiegu. Pierwsza odpowiedź, 128 008 km, sugeruje, że nie uwzględniono przebytych kilometrów w trasie. Tego rodzaju myślenie może prowadzić do nieprawidłowego zarządzania flotą oraz błędnej oceny kosztów, co jest niezgodne z praktykami w branży transportowej, gdzie kluczowe jest ścisłe monitorowanie przebiegu. Kolejna odpowiedź, 127 296 km, wprowadza dodatkowy błąd, ponieważ wydaje się, że obliczenia bazują na założeniu, iż stan licznika zmniejsza się w innym kontekście. To pokazuje, jak istotne jest zrozumienie pełnej pętli transportowej. Ostatnia odpowiedź, 130 144 km, jest całkowicie nieprawidłowa, wskazując na mylne przyjęcie, że stan licznika wzrasta, co jest niemożliwe w kontekście podróży. Takie podejście odzwierciedla typowe błędy myślowe, jak ignorowanie podstawowych zasad arytmetyki oraz braku wiedzy na temat monitorowania przebiegu, co może prowadzić do wielu nieporozumień i problemów w logistyce. Efektywne zarządzanie flotą wymaga znajomości procedur ewidencyjnych i umiejętności kalkulacji na podstawie danych rzeczywistych.

Pytanie 33

Reguły stworzone przez Międzynarodową Izbę Handlową, które odnoszą się do podziału wydatków, obowiązków oraz ryzyk pomiędzy firmami biorącymi udział w transporcie, są określane mianem

A. OPWS

B. CLECAT

C. IMDGC

D. INCOTERMS

INCOTERMS, czyli Międzynarodowe Reguły Handlu, to zestaw standardów opracowanych przez Międzynarodową Izbę Handlową (ICC), które regulują kwestie związane z podziałem kosztów, obowiązków i ryzyka pomiędzy stronami uczestniczącymi w transakcjach handlowych. INCOTERMS są istotnym narzędziem w międzynarodowym handlu, ponieważ ułatwiają zrozumienie odpowiedzialności wobec transportu towarów. Przykładowo, stosując regułę CIF (cost, insurance, freight), sprzedawca ponosi odpowiedzialność za koszty transportu oraz ubezpieczenie towaru do portu przeznaczenia, co staje się korzystne dla kupującego, który ma pewność, że towar dotrze bezpiecznie. W praktyce, dobrze zrozumiane INCOTERMS mogą znacznie zmniejszyć ryzyko nieporozumień i sporów w toku realizacji kontraktów międzynarodowych, co przekłada się na sprawniejsze funkcjonowanie łańcuchów dostaw. Używanie odpowiednich terminów INCOTERMS w dokumentacji przewozowej jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, co zwiększa transparentność i efektywność transakcji.

Pytanie 34

Zgodnie z Ustawą o transporcie drogowym licencję na wykonywanie transportu drogowego towarów na obszarze Rzeczpospolitej Polskiej udziela

Fragment Ustawy o transporcie drogowym
Art. 7. 1. Udzielenie, odmowa udzielenia, zmiana lub cofnięcie licencji następuje w drodze decyzji administracyjnej.
2. Organem właściwym w sprawach udzielenia, odmowy udzielenia, zmiany lub cofnięcia licencji w zakresie transportu drogowego jest:
1) w krajowym transporcie drogowym — starosta właściwy dla siedziby przedsiębiorcy, z zastrzeżeniem pkt. 2;
2) w przewozach taksówkowych:
a) na obszar, o którym mowa w art. 6 ust. 4 pkt. 1 — wójt, burmistrz lub prezydent miasta,
b) na obszar, o którym mowa w art. 6 ust. 4 pkt. 2 — wójt, burmistrz lub prezydent miasta właściwy dla siedziby lub miejsca zamieszkania przedsiębiorcy,

A. prezydent miasta.

B. Główny Inspektor Transportu Drogowego.

C. starosta.

D. wójt.

Wybór 'starosta' to strzał w dziesiątkę! Zgodnie z Ustawą o transporcie drogowym, to on jest odpowiedzialny za wydawanie licencji na transport towarów w Polsce. Starosta, jako przedstawiciel samorządu, musi oglądać wnioski od firm i podejmować decyzje dotyczące licencji. Tak praktycznie, jak przedsiębiorca chce prowadzić usługi transportowe, to koniecznie musi złożyć wniosek do starosty. Ten oceni, czy spełnia wymagania techniczne i finansowe, a także ma prawo kontrolować, czy wszystko odbywa się zgodnie z przepisami. Fajnie jest znać zasady dotyczące transportu w Polsce, żeby mieć pewność, że nie będzie żadnych problemów z licencjonowaniem i prowadzeniem działalności.

Pytanie 35

Który z komponentów wózka odpowiada za zachowanie stabilności podczas transportu ładunku?

A. Przeciwwaga

B. Maska silnika

C. Maszt

D. Karetka

Przeciwwaga jest kluczowym elementem wózka widłowego, który odgrywa fundamentalną rolę w utrzymaniu równowagi podczas transportowania ładunków. Jej głównym celem jest zrównoważenie ciężaru ładunku znajdującego się na widłach, co jest szczególnie istotne w przypadku transportu ciężkich materiałów. Przeciwwaga jest umieszczona z tyłu wózka, co pozwala na kompensację siły działającej na przód wózka wskutek podnoszenia ładunku. W praktyce, odpowiednie dobranie i umiejscowienie przeciwwagi zgodnie z normami bezpieczeństwa oraz specyfikacjami producenta wózka jest kluczowe dla zapewnienia stabilności operacji. Na przykład, wózki o większym udźwigu często wymagają większych przeciwwag, aby uniknąć przewrócenia się, co może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. Zgodnie z normą ISO 3691-1, która reguluje bezpieczeństwo wózków jezdniowych, przeciwwaga musi być odpowiednio skonstruowana i umiejscowiona, aby zapewnić maksymalne bezpieczeństwo i wydajność operacyjną. Właściwe zrozumienie roli przeciwwagi może także pomóc operatorom w lepszym dostosowaniu techniki jazdy oraz w unikaniu sytuacji stwarzających ryzyko wypadków.

Pytanie 36

Jakie jednostki transportowe są klasyfikowane jako Intermodalne Jednostki Transportowe (UTI)?

A. pakiety

B. palety EUR

C. naczepy siodłowe

D. skrzyniopalety

Palety EUR, pakiety i skrzyniopalety są popularnymi jednostkami ładunkowymi, ale nie zaliczają się do Intermodalnych Jednostek Transportowych (UTI) w tym sensie, w jakim definiuje się naczepy siodłowe. Palety EUR są standardowymi platformami do transportu towarów, jednak ich użycie ogranicza się głównie do transportu drogowego i magazynowania, a nie do przesiadek między różnymi środkami transportu. Użycie palet w transporcie intermodalnym zazwyczaj wymaga dodatkowych jednostek transportowych, aby mogły być przewożone na przykład w pociągach. Skrzyniopalety, które są również jednostkami ładunkowymi, oferują nieco większą stabilność i zabezpieczenie dla towarów, ale ich zastosowanie nie spełnia wymogów intermodalności w taki sposób, jak naczepy siodłowe. Pakiety natomiast są jednostkami, które mogą zawierać różnorodne towary, ale nie są konstrukcją przystosowaną do transportu intermodalnego. Typowym błędem myślowym jest mylenie jednostek transportowych z jednostkami ładunkowymi, co prowadzi do niewłaściwych wniosków o ich klasyfikacji w kontekście intermodalnym. Kluczowe w zrozumieniu UTI jest dostrzeganie, jak te jednostki są zaprojektowane do współpracy z różnymi formami transportu oraz jak znacząco wpływają na efektywność logistyczną i ekologiczną transportu.

Pytanie 37

Nadawca przesyłki określił cztery równo ważne kryteria, które muszą być spełnione podczas transportu: koszt, bezpieczeństwo, punktualność oraz czas dostarczenia. Firma przewozowa nie spełniła jednego z tych wymogów. Określ, na jakim poziomie zrealizowano wymagania postawione przez nadawcę?

A. 95%

B. 65%

C. 75%

D. 85%

Ta odpowiedź 75% ma sens, bo pokazuje sytuację, gdzie nadawca ładunku ustalił cztery ważne wymagania: cena, bezpieczeństwo, terminowość i czas dostawy. Przewoźnik nie spełnił jednego z tych punktów, więc w sumie zrealizował tylko 3 z 4 kryteriów. Żeby policzyć poziom spełnienia wymagań, można użyć prostej formuły: (liczba spełnionych wymagań / całkowita liczba wymagań) * 100%. Czyli tutaj mamy (3/4) * 100% = 75%. W branży często się tak robi, że traktuje się wszystkie wymagania na równi, bo każde z nich ma wpływ na jakość usługi transportowej. Przykładem może być taka sytuacja, że firma transportowa ma niską cenę, ale nie dba o bezpieczeństwo przesyłek, co oczywiście może prowadzić do strat. Ważne jest, żeby zrozumieć, że spełnienie wymagań powinno być całościowe i żadnego z nich nie można lekceważyć.

Pytanie 38

Przedstawiony znak umieszczony na opakowaniu transportowym informuje, że ładunek nie powinien być

A. podnoszony.

B. otwierany.

C. przemieszczany przez toczenie.

D. zaczepiany hakami.

Poprawna odpowiedź, czyli "przemieszczany przez toczenie", jest zgodna z oznaczeniem przedstawionym na opakowaniu transportowym. Znak ten informuje o tym, że ładunek nie powinien być toczony, co jest kluczowe dla jego integralności i bezpieczeństwa. Toczenie może prowadzić do uszkodzeń mechanicznych, które mogą nie być widoczne na pierwszy rzut oka, ale mogą znacząco wpłynąć na skuteczność i jakość transportu. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest transport materiałów delikatnych, takich jak szkło czy elektronika, gdzie nawet niewielkie uszkodzenie może skutkować dużymi stratami finansowymi. W branży transportowej kluczowe jest przestrzeganie oznaczeń i standardów, takich jak te określone w normach ISO, które sugerują odpowiednie metody obsługi ładunków. Użycie odpowiednich technik, takich jak podnoszenie z użyciem wózków widłowych, zamiast toczenia, jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi i przyczynia się do zwiększenia bezpieczeństwa pracy.

Pytanie 39

Jeżeli wartość jednostki pracy przewozowej zwiększa się wraz z wzrastającym zakresem świadczonej usługi przewozowej, to do ustalenia ceny tej usługi stosuje się stawkę

A. degresywna

B. progresywna

C. mieszana

D. stała

Odpowiedź progresywna jest prawidłowa, ponieważ definiuje sytuację, w której stawka jednostkowa rośnie w miarę wzrostu ilości świadczonych usług przewozowych. Zasada ta ma zastosowanie w wielu branżach, w tym w transporcie i logistyce, gdzie większe zlecenia mogą prowadzić do wyższych kosztów jednostkowych, na przykład ze względu na zwiększone zużycie paliwa, zwiększoną potrzebę na zasoby ludzkie czy większe ryzyko związane z obsługą większej liczby towarów. Przykładowo, w transporcie drogowym, firmy mogą stosować stawki progresywne, aby wziąć pod uwagę dodatkowe wydatki związane z przewozem większych ładunków, co jest zgodne z zasadą efektywności kosztowej. Wprowadzenie stawek progresywnych jest również zgodne z ideą sprawiedliwości w obliczeniach kosztów, ponieważ klienci płacą więcej za usługi, które generują większe obciążenie dla systemu transportowego. Dobre praktyki w branży promują przejrzystość stawek, co pozwala klientom na lepsze zrozumienie kosztów związanych z ich zleceniami."

Pytanie 40

W uniwersalnej technologii transportu powinno się zastosować nadwozie rodzaju

A. cysterna

B. plandeka

C. izoterma

D. chłodnia

Wybór nadwozia chłodni do transportu uniwersalnego jest nieoptymalny, gdyż chłodnie są dedykowane do przewozu towarów wymagających kontrolowanej temperatury, takich jak żywność czy leki. W przypadku produktów, które nie wymagają chłodzenia, ich zastosowanie wiąże się z niepotrzebnymi kosztami eksploatacyjnymi oraz większym zużyciem paliwa. Sytuacja, w której wybiera się nadwozie izotermiczne, również nie jest adekwatna, ponieważ izoterma, mimo że zapewnia pewien poziom izolacji termicznej, jest również przeznaczona do transportu towarów w określonym zakresie temperatur. Natomiast cysterna, która jest stworzona do transportu cieczy, takich jak paliwa czy chemikalia, w przypadku transportu towarów stałych, nie spełnia swojej funkcji, prowadząc do ryzykownych sytuacji związanych z bezpieczeństwem. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do wyboru niewłaściwego nadwozia, obejmują brak zrozumienia specyfiki przewożonego ładunku oraz ignorowanie standardów transportowych. W praktyce, stosowanie niewłaściwego nadwozia może prowadzić do strat finansowych, uszkodzenia towaru oraz problemów związanych z regulacjami prawnymi w transporcie.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej