Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik programista
  • Kwalifikacja: INF.04 - Projektowanie, programowanie i testowanie aplikacji
  • Data rozpoczęcia: 18 grudnia 2025 15:58
  • Data zakończenia: 18 grudnia 2025 16:13

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jak wygląda kod uzupełnienia do dwóch dla liczby -5 w formacie binarnym przy użyciu 8 bitów?

A. 10000101
B. 11111011
C. 11111101
D. 00000101
Pierwsza z niepoprawnych odpowiedzi, która przedstawia wartość 00000101, jest błędna, ponieważ jest to binarna reprezentacja liczby 5, a nie -5. Kod uzupełnieniowy do dwóch wymaga przedstawienia liczby ujemnej poprzez inwersję bitów i dodanie jedynki. Ta odpowiedź nie ma zastosowania przy obliczaniu liczb ujemnych, stąd jest niewłaściwa. Kolejna odpowiedź, 11111101, również jest nieprawidłowa. W przypadku tej liczby, zainwersowanie bitów liczby 5 dawałoby 11111010, a dodanie 1 do tej wartości prowadziłoby do 11111011, co wskazuje, że ta odpowiedź nie jest zgodna z zasadą uzupełnienia do dwóch. Ostatnia z niepoprawnych odpowiedzi, 10000101, jest również błędna, ponieważ nie odpowiada żadnej z reprezentacji liczby -5. Gdybyśmy spróbowali konwertować ją z powrotem na wartość dziesiętną, otrzymalibyśmy 133, co jest zdecydowanie niepoprawne. Warto zauważyć, że każda z tych niepoprawnych odpowiedzi wskazuje na brak zrozumienia zasad konwersji liczb ujemnych w systemie binarnym, co jest kluczowe w informatyce i programowaniu, a ich użycie w praktycznych aplikacjach mogłoby prowadzić do poważnych błędów w obliczeniach.

Pytanie 2

Co to jest Redux?

A. Biblioteka do zarządzania stanem aplikacji w JavaScript
B. Narzędzie do optymalizacji wydajności aplikacji React
C. System kontroli wersji dla projektów JavaScript
D. Framework do tworzenia aplikacji mobilnych
Chociaż odpowiedzi związane z frameworkami do tworzenia aplikacji mobilnych, narzędziami do optymalizacji wydajności czy systemami kontroli wersji mogą być interesujące, nie są one związane z funkcją, jaką pełni Redux. Frameworki do tworzenia aplikacji mobilnych, takie jak React Native, pozwalają na rozwijanie aplikacji mobilnych z użyciem JavaScript, ale nie zarządzają one stanem aplikacji w sposób, w jaki robi to Redux. Optymalizacja wydajności aplikacji React nie jest bezpośrednią funkcją Redux; chociaż biblioteka ta może pośrednio przyczynić się do lepszej wydajności przez poprawne zarządzanie stanem, nie jest narzędziem służącym do optymalizacji. Z kolei systemy kontroli wersji, takie jak Git, służą do zarządzania historią zmian w kodzie źródłowym aplikacji, a nie do zarządzania stanem wykonawczej logiki aplikacji. Wybór niewłaściwego narzędzia wynika często z braku zrozumienia ich funkcji oraz zastosowania w procesie tworzenia aplikacji. Aby skutecznie zarządzać stanem w aplikacji, kluczowe jest zrozumienie różnic między tymi narzędziami oraz ich zastosowaniem w architekturze aplikacji, co jest fundamentalnym elementem współczesnego rozwijania oprogramowania.

Pytanie 3

Jaka będzie złożoność czasowa wyszukiwania w posortowanej tablicy przy użyciu algorytmu binarnego?

A. O(n)
B. O(n²)
C. O(log n)
D. O(n log n)
Wybierając inne odpowiedzi, można napotkać typowe błędy w myśleniu o złożoności algorytmów wyszukiwania. Odpowiedź O(n) sugeruje, że czas wyszukiwania rośnie liniowo z liczbą elementów w tablicy, co jest charakterystyczne dla prostego algorytmu liniowego. Taki algorytm przeszukuje każdy element, co jest czasochłonne, zwłaszcza w przypadku dużych zbiorów danych. Z kolei O(n²) reprezentuje złożoność czasową, która mogłaby wystąpić w algorytmach sortujących, takich jak sortowanie bąbelkowe, a nie w wyszukiwaniu. Takie zrozumienie złożoności może prowadzić do nieefektywnych rozwiązań w praktyce. Odpowiedź O(n log n) wskazuje na złożoność czasową algorytmów sortujących, co również nie ma zastosowania w kontekście samego wyszukiwania. Warto zauważyć, że przy wyborze algorytmu do wyszukiwania danych, kluczowe jest zrozumienie, jakie operacje są wykonywane na danych i jakie są ich struktury, co wpływa na wybór najlepszej strategii. Wysoka złożoność algorytmów wyszukiwania może prowadzić do znacznych opóźnień w aplikacjach wymagających szybkiej reakcji. Dlatego tak ważne jest zrozumienie zasadności wykorzystania algorytmu binarnego w odpowiednich kontekstach.

Pytanie 4

Który z wymienionych typów stanowi przykład typu znakowego?

A. float
B. boolean
C. string
D. char
Typ 'char' to przykład typu znakowego, który przechowuje pojedynczy znak (litera, cyfra, symbol). W językach takich jak C++, Java czy C, typ 'char' zajmuje jeden bajt pamięci i jest podstawą do obsługi operacji tekstowych oraz przetwarzania danych wejściowych. Typy znakowe są często wykorzystywane do manipulacji łańcuchami tekstowymi, przechowywania kodów ASCII i pracy z danymi wejściowymi. Znaki są podstawowym elementem budowy tekstów i mogą być łączone w tablice (ciągi znaków) lub przetwarzane indywidualnie.

Pytanie 5

Jakie jest główne zadanie kontrolera w architekturze MVC (Model-View-Controller)?

A. Prezentowanie danych użytkownikowi
B. Obsługa logiki biznesowej i przetwarzanie danych wejściowych od użytkownika
C. Zarządzanie sesją użytkownika
D. Przechowywanie danych aplikacji
W architekturze MVC kontroler pełni kluczową rolę w procesie przetwarzania danych aplikacji. Jego głównym zadaniem jest obsługa logiki biznesowej oraz przetwarzanie danych, które pochodzą od użytkownika. Kontroler działa jako pośrednik pomiędzy modelem a widokiem, odbierając żądania użytkownika, przetwarzając je (często z wykorzystaniem logiki biznesowej) i decydując, które dane modelu powinny być przekazane do widoku. W praktyce oznacza to, że kontroler interpretuje dane wejściowe, modyfikuje stan modelu na ich podstawie, a następnie wybiera odpowiedni widok do wyświetlenia wyników użytkownikowi. Takie podejście pozwala na lepszą organizację kodu i oddzielenie logiki aplikacji od interfejsu użytkownika, co jest zgodne z dobrymi praktykami projektowania oprogramowania. Dzięki temu aplikacje są bardziej skalowalne i łatwiejsze w utrzymaniu.

Pytanie 6

Które z wymienionych oznaczeń wskazuje na liniową złożoność algorytmu?

A. O(1)
B. O(log n)
C. O(n²)
D. O(n)
Złożoność O(n) oznacza liniową zależność czasu wykonania algorytmu od rozmiaru danych wejściowych. Oznacza to, że dla każdego dodatkowego elementu algorytm wykonuje jedną dodatkową operację. Algorytmy liniowe są jednymi z najczęściej stosowanych w praktyce, ponieważ oferują dobrą równowagę między szybkością a złożonością implementacji. Przykłady algorytmów o złożoności O(n) to przeszukiwanie liniowe (Linear Search), sumowanie elementów tablicy oraz niektóre algorytmy sortowania, takie jak Counting Sort dla określonych warunków. Liniowa złożoność czyni te algorytmy bardzo efektywnymi przy przetwarzaniu dużych zbiorów danych.

Pytanie 7

Która z poniższych nie jest prawidłową metodą zarządzania stanem w React?

A. useState hook
B. Context API
C. React.stateManager
D. Redux
Odpowiedzi, które wskazałeś, takie jak Redux, Context API oraz useState hook, są w rzeczywistości powszechnie uznawanymi metodami zarządzania stanem w React. Redux, jako zewnętrzna biblioteka, usprawnia zarządzanie stanem poprzez wprowadzenie centralnego store'a, który przechowuje wszystkie dane w aplikacji. Dzięki temu, każdy komponent może subskrybować zmiany w stanie, co pozwala na prostą synchronizację danych oraz ich śledzenie. Context API jest wbudowane w React i pozwala na udostępnianie danych między komponentami bez potrzeby przekazywania propsów, co znacząco upraszcza hierarchię komponentów i poprawia ich czytelność. Hook useState natomiast, jest prostym i intuicyjnym rozwiązaniem do zarządzania lokalnym stanem w komponentach funkcyjnych, co jest szczególnie przydatne w mniejszych projektach. Zrozumienie, dlaczego te metody są uznawane za poprawne, jest kluczowe, ponieważ pozwala na efektywne zarządzanie stanem w aplikacjach React. Często błędne wnioski wynikają z nieznajomości narzędzi dostępnych w ekosystemie React lub z mylnego przekonania, że dany sposób zarządzania stanem musi być uniwersalny. W rzeczywistości, najlepsze podejście zależy od skali oraz specyfiki projektu.

Pytanie 8

Po uruchomieniu poniższego kodu w języku C++ w konsoli pojawi się ciąg liczb:

int a = 1;
while (a++ < 6) {
    cout << a << " ";
}
A. 2 3 4 5 6 7
B. 1 2 3 4 5
C. 1 2 3 4 5 6
D. 2 3 4 5 6
No i właśnie, to jest świetny przykład na to, dlaczego zrozumienie działania operatora postinkrementacji w C++ jest kluczowe. W tym kodzie pętla while wykorzystuje zapis a++ < 6, czyli najpierw sprawdza warunek (porównuje bieżącą wartość a z 6), a dopiero potem zwiększa a o 1. To sprawia, że pierwszy raz sprawdzane jest, czy 1 < 6 – warunek prawdziwy – a dopiero potem a staje się 2. W bloku pętli wypisywane jest już zaktualizowane a, czyli 2. I tak aż do momentu, gdy a osiągnie 6 i warunek będzie fałszywy. W praktykach branżowych bardzo często spotyka się takie niuanse, szczególnie gdy pracuje się z indeksami tablic czy implementuje różne algorytmy. Dobrze jest zawsze pamiętać, jak działają operatory ++ i --, bo ich nieuważne użycie może prowadzić do trudnych do wychwycenia błędów. Warto też zauważyć, że takie rozwiązanie pozwala w prosty sposób uzyskać liczby od 2 do 6 bez dodatkowego zwiększania wartości w środku pętli. Moim zdaniem, jeśli rozumiesz ten mechanizm, to już jesteś o krok dalej niż wielu początkujących programistów – w praktyce docenisz to przy debugowaniu bardziej złożonych fragmentów kodu. A co do dobrych praktyk: zawsze staraj się pisać czytelny kod i nie mieszaj zbyt wielu operacji w jednym wyrażeniu, żeby później nie zastanawiać się, dlaczego wynik jest inny niż oczekiwany.

Pytanie 9

Jakie jest znaczenie klasy abstrakcyjnej?

A. Klasa, która nie może posiadać żadnych metod
B. Klasa, która może zawierać zarówno metody zdefiniowane, jak i niezdefiniowane (czysto wirtualne)
C. Klasa, która zawsze dziedziczy z klasy bazowej
D. Klasa, która może być dziedziczona, ale nie można jej instancjonować
Klasa, która nie może mieć żadnych metod, jest niepraktyczna i nie spełnia żadnych funkcji w programowaniu obiektowym. Klasa dziedzicząca zawsze dziedziczy po klasie bazowej, a nie po klasie pochodnej – dziedziczenie odbywa się w jednym kierunku. Twierdzenie, że klasa abstrakcyjna zawsze dziedziczy z klasy pochodnej, jest błędne – klasy abstrakcyjne mogą być na szczycie hierarchii dziedziczenia i służą jako punkt wyjścia dla innych klas. Klasa, która nie może być instancjonowana, ale może być dziedziczona, to właśnie klasa abstrakcyjna, co czyni to stwierdzenie poprawnym.

Pytanie 10

Która z wymienionych aplikacji stanowi przykład prostego rozwiązania mobilnego?

A. Aplikacja do monitorowania użycia pamięci RAM
B. Aplikacja typu zegar
C. Aplikacja do analizy danych finansowych
D. Aplikacja z rozbudowanym systemem zarządzania projektami
Aplikacja typu zegar to jeden z najprostszych przykładów aplikacji mobilnej. Jej podstawowa funkcjonalność polega na wyświetlaniu aktualnego czasu oraz alarmów, a dodatkowo może zawierać funkcje takie jak minutnik czy stoper. Tego rodzaju aplikacje charakteryzują się niewielką liczbą funkcji, przejrzystym interfejsem i minimalnym zapotrzebowaniem na zasoby sprzętowe. Dzięki swojej prostocie, aplikacje typu zegar są doskonałym przykładem na to, jak przy użyciu niewielkiej liczby komponentów można stworzyć przydatne narzędzie dla użytkownika.

Pytanie 11

W jakim modelu Cyklu Życia Projektu Informatycznego znajduje się etap analizy ryzyka?

A. W spiralnym
B. W modelu z prototypem
C. W kaskadowym
D. W modelu Fry’ego
Często spotyka się przekonanie, że analiza ryzyka jest obecna w każdym modelu cyklu życia projektu informatycznego, ale to nie do końca tak działa. W modelu kaskadowym, czyli tzw. waterfall, wszystko odbywa się etapami – analiza, projektowanie, implementacja i tak dalej, w sztywno określonej kolejności. Tu niestety nie ma miejsca na systematyczną analizę ryzyka na każdym etapie, bo cała koncepcja tego modelu polega na tym, że raz wykonane czynności trudno potem cofnąć lub poprawić, szczególnie gdy coś pójdzie nie tak. To, moim zdaniem, jest jeden z powodów, dla których model kaskadowy bywa krytykowany – brak elastyczności i mała odporność na niespodziewane problemy. Podobnie jest w modelu z prototypem – tam niby tworzy się szybkie makiety czy prototypy, ale głównym celem jest poznanie potrzeb użytkownika i szybkie zebranie informacji zwrotnej, a nie formalna analiza ryzyka. Ryzyko oczywiście można zidentyfikować przy okazji, ale nie jest to centralny punkt tego podejścia. Model Fry’ego to już zupełnie inna bajka – jest bardzo liniowy, nacisk kładzie raczej na dokumentację i ścisłe trzymanie się etapów, a nie na adaptacyjność czy zarządzanie niepewnością. Z mojego punktu widzenia, błędne wybranie któregoś z tych modeli jako tego, gdzie analizuje się ryzyko, wynika z przekonania, że wszędzie jest miejsce na refleksję nad zagrożeniami – niestety, tylko model spiralny wprost i metodycznie wpisuje analizę ryzyka w swój rdzeń. W innych przypadkach analiza ryzyka jeśli się pojawia, to głównie z inicjatywy zespołu, a nie jako zaplanowany, powtarzający się etap procesu. Warto o tym pamiętać przy wyborze metodyki do danego projektu – nie każda zapewni takie same mechanizmy zabezpieczające przed błędami i nieprzewidzianymi zdarzeniami.

Pytanie 12

Który z wymienionych poniżej przykładów ilustruje użycie systemu informatycznego w działalności gospodarczej?

A. E-sklep
B. System wentylacji
C. System nawigacji GPS
D. System sterowania ruchem miejskim
E-sklep, jako przykład zastosowania systemu informatycznego w działalności biznesowej, reprezentuje złożony ekosystem technologiczny, który umożliwia przedsiębiorstwom sprzedaż produktów i usług w Internecie. E-sklepy wykorzystują różnorodne technologie, takie jak systemy zarządzania treścią (CMS), bazy danych oraz systemy płatności, co pozwala na efektywne zarządzanie ofertą, realizację zamówień oraz obsługę klienta. Przykładem może być platforma Shopify, która oferuje funkcjonalności umożliwiające łatwe tworzenie i zarządzanie sklepem online. E-sklepy są zgodne z różnymi standardami, takimi jak PCI DSS, które zapewniają bezpieczeństwo transakcji płatniczych. Dzięki integracji z systemami analitycznymi, właściciele e-sklepów mogą śledzić zachowania użytkowników, co pozwala na optymalizację oferty oraz strategii marketingowej. Tego rodzaju rozwiązania informatyczne fundamentalnie zmieniają sposób, w jaki przedsiębiorstwa prowadzą działalność i komunikują się z klientami, czyniąc procesy bardziej wydajnymi i zautomatyzowanymi.

Pytanie 13

Który aspekt projektu aplikacji jest kluczowy dla zabezpieczenia danych użytkowników?

A. Koncentracja na wyglądzie interfejsu użytkownika
B. Pominięcie testowania aplikacji w etapie produkcji
C. Tworzenie prostych formularzy do rejestracji
D. Zastosowanie zaawansowanych systemów ochrony
Stosowanie zaawansowanych mechanizmów bezpieczeństwa jest kluczowe dla ochrony danych użytkowników w aplikacjach. Wdrożenie technologii takich jak szyfrowanie, autoryzacja dwuskładnikowa (2FA), firewalle oraz regularne testy penetracyjne pozwala na minimalizację ryzyka ataków i naruszeń danych. Mechanizmy te nie tylko zabezpieczają dane, ale również budują zaufanie użytkowników do aplikacji, co jest niezwykle istotne w branżach takich jak bankowość, medycyna czy e-commerce.

Pytanie 14

Jednym z elementów, które mają zostać zaimplementowane w aplikacji, jest możliwość cofnięcia ostatnich działań do 20 operacji wstecz (undo). Struktura danych, która jest odpowiednia do tego celu i pozwala na dostęp tylko do ostatnio dodanego elementu, to:

A. stos
B. kolejka
C. tablica
D. drzewo
Stos to struktura danych, która działa na zasadzie LIFO (Last In, First Out), co oznacza, że ostatni dodany element jest pierwszym, który zostaje usunięty. Ta cecha sprawia, że stos jest idealnym rozwiązaniem dla funkcjonalności cofania operacji, ponieważ pozwala na skuteczne zarządzanie historią działań użytkownika. W przypadku aplikacji, która wymaga cofania ostatnich 20 operacji, stos może przechowywać te operacje, dodając nowe elementy na szczyt, a następnie usuwając je z tej samej pozycji. Przykładem zastosowania stosu w praktyce może być edytor tekstu, w którym użytkownik może cofać swoje ostatnie zmiany. Gdy użytkownik wykonuje operację, taka jak dodanie lub usunięcie tekstu, ta operacja jest umieszczana na stosie. Jeśli użytkownik wybiera opcję cofnięcia, ostatnia operacja jest usuwana z góry stosu, co przywraca wcześniejszy stan dokumentu. Warto również zauważyć, że wiele języków programowania oferuje wbudowane klasy lub biblioteki do zarządzania stosami, co ułatwia jego implementację. Stos jest nie tylko efektywny w kontekście czasowym, ale także pamięciowym, co czyni go doskonałym wyborem dla tego typu aplikacji.

Pytanie 15

Zaprezentowany fragment kodu w języku C# tworzy hasło. Wskaż zdanie PRAWDZIWE dotyczące charakterystyki tego hasła:

var random = new Random();
string pulaZnakow = "abcdefghijklmnopqrstuwxyzABCDEFGHIJKLMNOPQRSTUWXYZ0123456789";

int dlPuli = pulaZnakow.Length - 1;
char znak;
string wynik = "";

for(int i = 0; i < 8; i++)  {
    znak = pulaZnakow[random.Next(0, dlPuli)];
    wynik += znak;
}
A. Może zawierać zarówno małe, jak i wielkie litery, cyfry oraz symbole
B. Jest maksymalnie 7-znakowe, co wynika z wartości zmiennej i
C. Może zawierać małe i wielkie litery oraz cyfry
D. Ma co najmniej 8 znaków oraz zawiera małe i wielkie litery oraz cyfry
Patrząc na pozostałe odpowiedzi, nietrudno zauważyć typowe pomyłki, które pojawiają się przy analizie kodu generującego hasła. Często spotykam się z błędnym założeniem, że jeśli mamy losowy wybór ze znacznej puli znaków, to automatycznie generowane hasło może zawierać symbole czy inne znaki specjalne. W tym przypadku pulaZnakow wyraźnie ogranicza się tylko do liter – małych i wielkich – oraz cyfr, stąd nie ma możliwości, by pojawił się jakikolwiek symbol, co już obala pierwszą odpowiedź. Następna rzecz – twierdzenie, że hasło ma co najmniej 8 znaków – jest nieścisłe: kod ustawia pętlę for na osiem powtórzeń, więc hasło będzie miało zawsze dokładnie 8 znaków, ani więcej, ani mniej (chyba że ręcznie zmodyfikujemy kod), więc nie jest to 'co najmniej'. Sformułowanie o długości „maksymalnie 7-znakowej” wynika najpewniej z nieuważnego czytania zakresu powtórzeń pętli: for (int i = 0; i < 8; i++) oznacza 8 iteracji, czyli 8 znaków, a nie 7. Często w praktyce ludzie gubią się w liczeniu zakresów, bo zaczynają od zera, ale liczba iteracji jest tu bezpośrednio związana z warunkiem i<wartość>. To są pomyłki, które łatwo popełnić, gdy nie czyta się kodu bardzo uważnie albo nie ćwiczyło się podobnych przypadków na własnych przykładach. Wreszcie, niektóre odpowiedzi próbują dodać jakieś cechy hasła (np. obecność symboli), których w kodzie po prostu nie ma, bo pulaZnakow na to nie pozwala. W branży bezpieczeństwa takie detale są bardzo istotne i weryfikacja puli znaków to pierwszy krok przy analizie generatorów haseł. Zawsze warto szczegółowo patrzeć, co faktycznie znajduje się w zmiennej określającej dostępne znaki, a nie zakładać, że kod jest bardziej zaawansowany, niż jest w rzeczywistości.

Pytanie 16

Które z wymienionych stanowi przykład struktury dziedziczenia?

A. Klasa Pojazd nie dziedziczy z żadnej klasy
B. Klasa Samochód ma dziedziczenie od klasy Pojazd
C. Klasa Pojazd ma dziedziczenie od klasy Samochód
D. Klasa Samochód i Pojazd nie są ze sobą powiązane
Hierarchia dziedziczenia to struktura klas, w której klasa pochodna dziedziczy właściwości i metody klasy bazowej. Klasa 'Samochód' dziedzicząca po klasie 'Pojazd' jest przykładem prawidłowej hierarchii dziedziczenia – klasa 'Samochód' rozszerza klasę 'Pojazd', dziedzicząc ogólne właściwości pojazdu, takie jak prędkość czy typ silnika. Dziedziczenie umożliwia rozszerzanie istniejącej funkcjonalności bez konieczności przepisywania tego samego kodu, co jest jednym z fundamentów programowania obiektowego.

Pytanie 17

Co oznacza pojęcie TDD w kontekście programowania?

A. Type Definition Document - dokumentacja typów danych w aplikacji
B. Test-Driven Development - praktyka pisania testów przed implementacją kodu
C. Technical Design Document - dokumentacja techniczna projektu
D. Task Deployment Diagram - schemat wdrażania zadań w projekcie
Test-Driven Development (TDD) to metodologia programowania, w której proces tworzenia kodu zaczyna się od pisania testów. TDD polega na cyklicznym podejściu do rozwoju oprogramowania, w którym najpierw definiujemy, jakie funkcjonalności będzie miał nasz kod, a następnie implementujemy tylko te elementy, które są niezbędne do przejścia wcześniej napisanych testów. Dzięki temu, deweloperzy mają możliwość natychmiastowego sprawdzenia poprawności swojego kodu, co sprzyja eliminacji błędów na wczesnym etapie. Przykład zastosowania TDD można zobaczyć w tworzeniu aplikacji webowych, gdzie programista pisze testy jednostkowe dla nowych funkcji, a następnie implementuje te funkcje, poprawiając kod tylko w przypadku, gdy testy nie przechodzą. Takie podejście pozwala na zwiększenie jakości oprogramowania oraz jego łatwiejszą refaktoryzację. Warto również zauważyć, że TDD jest zgodne z praktykami Agile i Continuous Integration, co pozwala na efektywniejsze zarządzanie projektem i dostosowywanie go do wymagań zmieniającego się rynku.

Pytanie 18

Jakie z wymienionych funkcji są typowe dla narzędzi służących do zarządzania projektami?

A. Przeprowadzanie analizy statystycznej
B. Opracowywanie diagramów przepływu
C. Tworzenie interfejsu użytkownika
D. Nadzorowanie postępu realizacji
Tworzenie diagramów przepływu to funkcja wspierająca dokumentację i analizę procesów, ale nie jest podstawowym narzędziem monitorowania postępów prac. Projektowanie interfejsu użytkownika dotyczy tworzenia atrakcyjnych wizualnie i funkcjonalnych aplikacji, lecz nie odnosi się bezpośrednio do zarządzania projektami. Analiza statystyczna to ważny element podejmowania decyzji na podstawie danych, jednak jej celem jest przetwarzanie informacji, a nie zarządzanie zadaniami i postępem projektu.

Pytanie 19

Jaka będzie zawartość zmiennej filteredItems po wykonaniu poniższego kodu?

const items = [
  { id: 1, name: 'phone', price: 500 },
  { id: 2, name: 'laptop', price: 1000 },
  { id: 3, name: 'tablet', price: 750 }
];

const filteredItems = items.filter(item => item.price > 600)
                          .map(item => item.name);
A. ['laptop', 'tablet']
B. ['phone']
C. ['laptop', 'tablet', 'phone']
D. [{id: 2, name: 'laptop', price: 1000}, {id: 3, name: 'tablet', price: 750}]
W kontekście analizy błędnych odpowiedzi, istotne jest, aby zrozumieć, jak działają metody filter oraz map, które są kluczowe w tym przykładzie. Gdybyśmy zajęli się odpowiedzią, która wskazuje na to, że filteredItems to ['phone'], to błędne jest założenie, że 'phone' spełnia warunek price > 600. W rzeczywistości jego cena wynosi 500, co nie kwalifikuje go do dołączenia do wynikowej tablicy. Kolejna odpowiedź sugerująca, że filteredItems to [{id: 2, name: 'laptop', price: 1000}, {id: 3, name: 'tablet', price: 750}] nie uwzględnia, że metoda map zmienia obiekty na ich nazwy, a nie zwraca pełnych obiektów. To pokazuje nieporozumienie dotyczące łańcuchowego wywołania metod w JavaScript. Ostatnia opcja, która sugeruje, że do filteredItems dołączy się również 'phone', wynika z błędnego zrozumienia zasadności filtracji oraz pierwszeństwa warunków w metodach. Aby skutecznie korzystać z takich metod, ważne jest, aby dobrze zrozumieć ich działanie oraz potrafić analizować dane według zadanych kryteriów. W praktyce, często używa się takich metod w aplikacjach webowych do przetwarzania i wyświetlania zestawów danych, co czyni umiejętność ich zastosowania niezwykle istotną.

Pytanie 20

Który z poniższych przykładów stanowi aplikację mobilną wykorzystującą bazę danych?

A. Aplikacja kalkulator
B. Aplikacja do robienia zdjęć
C. Aplikacja wyświetlająca lokalny czas
D. Aplikacja gromadząca listę kontaktów użytkownika
Aplikacja przechowująca listę kontaktów użytkownika korzysta z bazy danych do przechowywania, odczytywania i zarządzania danymi. Tego typu aplikacje mobilne muszą efektywnie zarządzać dużą ilością danych i zapewniać ich szybki dostęp. Bazy danych, takie jak SQLite czy Firebase, są szeroko stosowane w aplikacjach mobilnych, umożliwiając przechowywanie kontaktów, wiadomości, notatek i innych informacji użytkownika. Dzięki bazom danych możliwe jest także synchronizowanie danych pomiędzy urządzeniami i przechowywanie ich w chmurze.

Pytanie 21

Jakie są kluczowe różnice między typami stałoprzecinkowymi a zmiennoprzecinkowymi?

A. Typy stałoprzecinkowe wymagają większej ilości pamięci niż typy zmiennoprzecinkowe
B. Typy stałoprzecinkowe obsługują liczby ujemne, natomiast typy zmiennoprzecinkowe tylko dodatnie
C. Typy stałoprzecinkowe przechowują liczby całkowite, a typy zmiennoprzecinkowe przechowują liczby z ułamkami dziesiętnymi
D. Typy zmiennoprzecinkowe przechowują wyłącznie liczby ujemne
Główna różnica między typami stałoprzecinkowymi a zmiennoprzecinkowymi polega na tym, że stałoprzecinkowe przechowują liczby całkowite, podczas gdy zmiennoprzecinkowe przechowują liczby z częściami dziesiętnymi. Stałoprzecinkowe typy, takie jak 'int', są bardziej efektywne pod względem wydajności i zajmują mniej pamięci, co czyni je idealnym rozwiązaniem w przypadkach, gdzie precyzja dziesiętna nie jest wymagana. Z kolei typy zmiennoprzecinkowe, takie jak 'float' i 'double', umożliwiają dokładne reprezentowanie wartości niecałkowitych, co jest niezbędne w aplikacjach matematycznych i graficznych. Każdy z tych typów ma swoje zastosowanie w zależności od wymagań projektu.

Pytanie 22

Który z etapów umożliwia zwiększenie efektywności aplikacji przed jej wydaniem?

A. Testowanie jednostkowe
B. Optymalizacja kodu
C. Dodawanie komentarzy do kodu
D. Tworzenie interfejsu graficznego
Optymalizacja kodu to kluczowy etap poprawy wydajności aplikacji przed jej publikacją. Polega na eliminacji zbędnych operacji, poprawie algorytmów oraz minimalizacji użycia zasobów, co pozwala na szybsze działanie aplikacji i zmniejszenie jej zapotrzebowania na pamięć. Optymalizacja kodu obejmuje również refaktoryzację, czyli przekształcenie kodu w bardziej czytelną i efektywną formę bez zmiany jego funkcjonalności. Dzięki optymalizacji aplikacje działają płynniej, szybciej się ładują i oferują lepsze doświadczenie użytkownika, co ma kluczowe znaczenie dla SEO oraz pozycjonowania aplikacji w wyszukiwarkach. Dodatkowo, zoptymalizowany kod jest łatwiejszy w utrzymaniu i rozwijaniu, co przekłada się na długoterminowe korzyści dla zespołu deweloperskiego.

Pytanie 23

Co będzie wynikiem działania poniższego kodu SQL?

SELECT COUNT(*)
FROM employees
WHERE salary > (SELECT AVG(salary) FROM employees);
A. Średnia pensja wszystkich pracowników
B. Błąd składni SQL
C. Liczba pracowników z pensją powyżej średniej
D. Liczba pracowników z najwyższą pensją
Odpowiedź, że wynik działania zapytania SQL to liczba pracowników z pensją powyżej średniej, jest całkowicie poprawna. Zapytanie to korzysta z funkcji agregującej COUNT(*), która zlicza liczbę rekordów spełniających określony warunek. W tym przypadku warunkiem jest, że pensja pracownika jest większa od średniej pensji wszystkich pracowników, którą obliczamy za pomocą wewnętrznego zapytania (subquery). Tego rodzaju operacje są powszechnie stosowane w analizie danych w bazach danych, gdzie często musimy wykonać porównania względem wartości agregatów, takich jak średnia, mediana czy suma. Przykładowo, w analizie wynagrodzeń w danej firmie, można użyć podobnych zapytań do oceny, jaki odsetek pracowników jest wynagradzanych powyżej średniej, co może być istotne z punktu widzenia polityki płacowej oraz budżetowania. Pamiętaj, że dobre praktyki w pracy z bazami danych obejmują optymalizację zapytań oraz unikanie niepotrzebnych obliczeń, co może wpłynąć na wydajność systemu.

Pytanie 24

Które z wymienionych sytuacji jest przykładem hermetyzacji w programowaniu obiektowym?

A. Ograniczenie dostępu do pól klasy poprzez modyfikatory dostępu
B. Tworzenie wielu metod o tej samej nazwie w różnych klasach
C. Tworzenie klasy abstrakcyjnej
D. Wykorzystanie klasy nadrzędnej w innej klasie
Hermetyzacja (ang. encapsulation) to mechanizm programowania obiektowego, który polega na ukrywaniu wewnętrznych danych obiektu oraz udostępnianiu dostępu do nich tylko za pośrednictwem metod publicznych (gettery i settery). Dzięki hermetyzacji dane klasy są chronione przed bezpośrednią modyfikacją, co zwiększa bezpieczeństwo i stabilność kodu. Przykład w C++: `class Konto { private: double saldo; public: void wplata(double kwota) { saldo += kwota; } }` – saldo jest polem prywatnym, które można modyfikować tylko poprzez metody publiczne, co zapobiega nieautoryzowanemu dostępowi.

Pytanie 25

Jaką wartość jest w stanie przechować tablica jednowymiarowa?

A. Wiele wartości pod tym samym indeksem
B. Wiele wartości pod różnymi indeksami
C. Wartość logiczną true lub false
D. Jedną wartość
Tablica jednowymiarowa przechowuje wiele wartości pod różnymi indeksami. Każdy element tablicy jest dostępny za pomocą indeksu, co pozwala na szybkie i efektywne przechowywanie oraz przetwarzanie danych. W programowaniu tablice jednowymiarowe są podstawą do implementacji algorytmów sortowania, wyszukiwania oraz przechowywania sekwencji danych. Tego rodzaju tablice są niezwykle użyteczne w organizowaniu danych o powtarzalnej strukturze, takich jak listy imion, wyniki testów czy współrzędne.

Pytanie 26

Jakiego rodzaju zmiennej użyjesz w C++, aby przechować wartość "true"?

A. tekst
B. bool
C. liczba całkowita
D. liczba zmiennoprzecinkowa
Typ danych 'bool' w języku C++ jest przeznaczony do przechowywania wartości 'true' lub 'false'. Deklaracja 'bool isReady = true;' to przykład poprawnego przypisania wartości logicznej do zmiennej. Typ boolean jest kluczowy w warunkach decyzyjnych, pętlach i operacjach porównawczych. W programowaniu typ 'bool' jest wykorzystywany do kontroli przepływu programu, obsługi wyjątków oraz sprawdzania poprawności danych. Użycie booleanów w kodzie zwiększa jego czytelność i pozwala na bardziej przejrzyste budowanie logiki aplikacji.

Pytanie 27

Co to jest REST API?

A. Protokół sieciowy do transferu danych binarnych
B. Framework do testowania API
C. Architektura API oparta o zasoby i standardowe operacje HTTP
D. Biblioteka JavaScript do komunikacji z bazami danych
REST API (Representational State Transfer Application Programming Interface) to architektura API, która koncentruje się na zasobach i wykorzystuje standardowe operacje HTTP, takie jak GET, POST, PUT i DELETE. Dzięki tej architekturze każdy zasób, na przykład użytkownik czy produkt, jest reprezentowany przez unikalny identyfikator URL, co ułatwia dostęp i manipulację danymi. REST API jest szeroko stosowane w aplikacjach webowych i mobilnych, ponieważ pozwala na łatwą integrację różnych systemów oraz umożliwia wykorzystanie technologii takich jak JSON i XML do wymiany danych. Przykładem praktycznego zastosowania REST API może być aplikacja do zarządzania zadaniami, w której użytkownicy mogą tworzyć, edytować i usuwać zadania za pomocą odpowiednich zapytań HTTP. Dobrą praktyką przy projektowaniu REST API jest stosowanie odpowiednich statusów HTTP, takich jak 200 (OK), 201 (Created) czy 404 (Not Found), co ułatwia komunikację między klientem a serwerem oraz zwiększa transparentność działania API. Dodatkowo, REST API jest zgodne z zasadą bezstanowości, co oznacza, że każdy nowy request zawiera wszystkie informacje potrzebne do jego przetworzenia.

Pytanie 28

Która z metod zarządzania projektami jest najbardziej odpowiednia, gdy w początkowej fazie projektu zakres nie jest w pełni określony, wymagania mogą zmieniać się podczas realizacji, a także mogą wystąpić nowe potrzeby?

A. Model V
B. Model kaskadowy
C. PRINCE2
D. Agile
Agile to podejście, które w mojej ocenie świetnie sprawdza się właśnie w sytuacjach, kiedy zakres projektu nie jest jasny od samego początku albo wymagania klienta mogą się zmieniać w trakcie prac. To nie tylko teoria – branża IT, ale i coraz więcej innych, korzysta z Agile'a tam, gdzie nie da się wszystkiego przewidzieć. Główna zaleta to iteracyjność i elastyczność. Zamiast jednego dużego planu, praca dzieli się na krótkie sprinty lub iteracje, gdzie co chwilę można coś poprawić, zmienić, dodać nową funkcjonalność albo wycofać się z pomysłu, który okazał się nietrafiony. W praktyce, jak klient zmienia zdanie albo rynek wymusza inne podejście – Agile pozwala szybko reagować bez katastrofalnych opóźnień. Moim zdaniem to właśnie dlatego standardy, takie jak Scrum czy Kanban (oba w duchu Agile), są dziś tak popularne nie tylko w software, ale nawet w marketingu czy budowlance. Co ciekawe, Agile promuje współpracę całego zespołu z klientem na każdym etapie, więc ryzyko, że coś zostanie źle zrozumiane i pójdzie do produkcji, jest dużo mniejsze niż w klasycznych podejściach. Warto pamiętać, że to nie jest model totalnego chaosu – są tu zasady i dobre praktyki, ale największym atutem jest właśnie ta adaptacyjność do zmieniających się warunków projektu.

Pytanie 29

Co to jest PWA (Progressive Web App)?

A. Aplikacja webowa działająca jak natywna aplikacja mobilna
B. Biblioteka graficzna do tworzenia animacji
C. Framework do tworzenia aplikacji mobilnych
D. System zarządzania treścią dla stron internetowych
Jednym z powszechnych nieporozumień jest mylenie Progressive Web App z frameworkami do tworzenia aplikacji mobilnych, takimi jak React Native czy Flutter. Te frameworki pozwalają na tworzenie natywnych aplikacji, które działają na platformach mobilnych i wykorzystują ich natywne API, podczas gdy PWA jest technologią webową, która działa w przeglądarkach internetowych, niezależnie od systemu operacyjnego urządzenia. Ponadto, niektóre osoby mogą myśleć, że PWA to system zarządzania treścią (CMS), co jest błędem. CMS, jak WordPress czy Joomla, skupiają się na tworzeniu i zarządzaniu treścią stron internetowych, natomiast PWA są aplikacjami zaprojektowanymi dla użytkowników, które wykorzystują technologię webową do zapewnienia natywnego doświadczenia. Inne odpowiedzi sugerują, że PWA to biblioteka graficzna, co również jest mylną interpretacją. PWA nie jest narzędziem do tworzenia animacji, ale raczej kompletnym podejściem do budowy aplikacji internetowych, które mogą działać offline i oferować natywne funkcjonalności. Kluczowym błędem myślowym jest brak zrozumienia, że PWA nie polega na technologiach służących do tworzenia aplikacji mobilnych, lecz na wykorzystaniu możliwości nowoczesnych przeglądarek w celu dostarczenia użytkownikom aplikacji działającej płynnie i efektywnie, z poprawioną dostępnością i użytecznością.

Pytanie 30

Zalecenia standardu WCAG 2.0 dotyczące percepcji koncentrują się na

A. zrozumieniu i wiarygodności prezentowanych treści na stronie
B. zapewnieniu odpowiedniej ilości czasu na przeczytanie i zrozumienie treści
C. umożliwieniu interakcji między komponentami użytkownika za pomocą klawiatury
D. prezentacji elementów interfejsu użytkownika
Rekomendacje standardu WCAG 2.0 dotyczące percepcji koncentrują się na tym, jak użytkownicy postrzegają i interpretują treści na stronach internetowych, co obejmuje również komponenty interfejsu użytkownika. Standardy te nakładają obowiązek projektowania elementów interaktywnych w sposób, który umożliwia ich łatwe identyfikowanie i zrozumienie przez wszystkich użytkowników, w tym osoby z niepełnosprawnościami. Przykłady obejmują odpowiednie etykietowanie przycisków, stosowanie kontrastujących kolorów oraz zapewnienie wyraźnych granic dla interaktywnych elementów. Komponenty takie jak formularze, menu nawigacyjne czy przyciski akcji muszą być intuicyjnie zrozumiałe i łatwe w obsłudze. Odniesienia do standardów WCAG 2.0, szczególnie do wytycznych związanych z percepcją, podkreślają znaczenie dostosowania treści do różnych percepcyjnych sposobów odbioru, co jest kluczowe dla zapewnienia dostępności. Właściwe zastosowanie tych zasad sprzyja lepszej użyteczności, co przekłada się na pozytywne doświadczenia użytkowników.

Pytanie 31

Który z wymienionych poniżej wzorców projektowych można zakwalifikować jako wzorzec strukturalny?

A. Fabryka abstrakcyjna (Abstract Factory)
B. Fasada (Facade)
C. Metoda szablonowa (Template method)
D. Obserwator (Observer)
Metoda Szablonowa (Template Method) to wzorzec behawioralny, który definiuje sposób realizacji algorytmu. Fabryka Abstrakcyjna (Abstract Factory) to wzorzec kreacyjny, który koncentruje się na tworzeniu obiektów bez określania ich konkretnych klas. Wzorzec Obserwator (Observer) to wzorzec behawioralny, który umożliwia powiadamianie obiektów o zmianach stanu innego obiektu, co jest kluczowe w implementacji reaktywnych systemów, ale nie jest przykładem wzorca strukturalnego.

Pytanie 32

Które z podanych logo reprezentuje narzędzie, które nie jest używane do tworzenia aplikacji mobilnych?

Ilustracja do pytania
A. 2
B. 1
C. 3
D. 4
Wybrałeś odpowiedź nr 4, czyli logo Xcode. To rzeczywiście poprawny wybór, bo Xcode to środowisko programistyczne stworzone przez Apple głównie do tworzenia aplikacji na systemy iOS, macOS, watchOS oraz tvOS. W praktyce Xcode jest praktycznie niezbędny, jeśli chodzi o natywny rozwój aplikacji mobilnych na iPhone’a czy iPada – zresztą Apple wymaga używania tego narzędzia do publikowania aplikacji w App Store. Jednak gdy spojrzymy na pozostałe loga: Android Studio (1), Xamarin (3) oraz Angular (2), to tylko Angular nie jest narzędziem do budowy natywnych aplikacji mobilnych. Angular to framework frontendowy, używany głównie do tworzenia aplikacji webowych typu SPA (Single Page Application). Oczywiście, da się użyć Angulara z Cordovą czy Ionicem, żeby zrobić hybrydową aplikację na telefon, ale to nie jest to samo, co pełnoprawny toolchain do mobilnych aplikacji natywnych. W branży panuje przekonanie, że lepiej korzystać z narzędzi dedykowanych platformie, bo to daje lepszą wydajność i stabilność, a Angular to rozwiązanie, które jest bliżej weba niż mobile. Takie rozróżnienie jest ważne zwłaszcza przy podejmowaniu decyzji o technologii przy większych projektach mobilnych.

Pytanie 33

Jakie znaczenie ma polimorfizm w programowaniu obiektowym?

A. Pozwala na tworzenie obiektów z wielu różnych klas równocześnie
B. Dzieli program na klasy oraz obiekty
C. Umożliwia jednej metodzie działać w różnorodny sposób w zależności od klasy, do której należy
D. Ogranicza dostęp do atrybutów klasy
Tworzenie obiektów z wielu klas jednocześnie nie jest związane z polimorfizmem – jest to raczej przykład wielokrotnego dziedziczenia, gdzie jedna klasa może dziedziczyć po wielu klasach bazowych. Dzielenie programu na klasy i obiekty to podstawowa cecha programowania obiektowego, ale nie jest to definicja polimorfizmu. Ograniczenie dostępu do pól klasy to hermetyzacja, a nie polimorfizm – celem polimorfizmu jest umożliwienie różnym klasom realizacji wspólnego interfejsu, a nie ukrywanie danych wewnętrznych obiektu.

Pytanie 34

Który z poniższych formatów plików jest używany do konfiguracji projektów Node.js?

A. settings.ini
B. node.config
C. package.json
D. config.xml
Wybór innych formatów plików, takich jak 'config.xml', 'settings.ini' czy 'node.config', wskazuje na pewne nieporozumienia związane z funkcjonowaniem projektów Node.js. 'config.xml' jest formatem często stosowanym w aplikacjach mobilnych, zwłaszcza tych opartych na platformie Apache Cordova, i nie ma zastosowania w kontekście Node.js. Z kolei 'settings.ini' to typowy plik konfiguracyjny stosowany w wielu aplikacjach, ale nie jest on specyficzny dla Node.js i nie spełnia roli, jaką pełni 'package.json'. Plik 'node.config', mimo że sugeruje powiązanie z Node.js, nie jest standardowym formatem i nie jest używany w praktyce. Zrozumienie, że 'package.json' pełni centralną rolę w ekosystemie Node.js, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania projektami oraz ich zależnościami. Ignorowanie tego faktu może prowadzić do problemów w zarządzaniu bibliotekami oraz ich wersjami, co jest istotne dla stabilności i bezpieczeństwa aplikacji. W praktyce, brak znajomości 'package.json' może skutkować trudnościami w implementacji nowych funkcjonalności czy aktualizacji istniejącego kodu.

Pytanie 35

Jakie aspekty powinny być brane pod uwagę przy tworzeniu struktury danych dla aplikacji?

A. Nie ma związku pomiędzy strukturą danych a efektywnością aplikacji
B. Tylko wymagania sprzętowe
C. Tylko typ języka programowania
D. Złożoność obróbki danych oraz ich efektywną organizację
Złożoność przetwarzania danych i ich optymalna organizacja to kluczowe elementy podczas projektowania struktury danych dla aplikacji. Dobrze zaprojektowana struktura danych wpływa na wydajność aplikacji, redukuje czas dostępu do informacji oraz minimalizuje zużycie zasobów. Optymalizacja algorytmów oraz wybór odpowiednich struktur danych, takich jak listy, drzewa czy tablice hashujące, ma bezpośredni wpływ na szybkość działania aplikacji.

Pytanie 36

Definicja konstruktora dla zaprezentowanej klasy w języku C++ może być sformułowana jak poniżej:

class Owoc
{
    public:
        double waga;
        string nazwa;
        Owoc(double waga, string nazwa);
};

Deklaracja 1:
Owoc::Owoc(double waga, string nazwa) {
    this -> waga = waga;
    this -> nazwa = nazwa;
}

Deklaracja 2:
Construct::Owoc(double waga, string nazwa) {
    this -> waga = waga;
    this -> nazwa = nazwa;
}

Deklaracja 3:
Construct::Owoc(double waga, string nazwa) {
    this.waga = waga;
    this.nazwa = nazwa;
}

Deklaracja 4:
Owoc::Owoc(double waga, string nazwa) {
    this.waga = waga;
    this.nazwa = nazwa;
}
A. Deklaracji 1
B. Deklaracji 4
C. Deklaracji 3
D. Deklaracji 2
Wiele osób, szczególnie na początku nauki, myli się tu przez znajomość składni z innych języków lub nie do końca rozumie, jak działa zakres nazw w C++. Najczęstszy błąd w przedstawionych błędnych deklaracjach polega na używaniu nieprawidłowej nazwy klasy w kwalifikatorze zasięgu, czyli przed '::'. W C++ implementując konstruktor poza ciałem klasy, musimy napisać Owoc::Owoc(...), a nie, na przykład, Construct::Owoc(...). To bardzo podstawowa, ale kluczowa kwestia, która wynika z zasad języka. Często osoby przesiadające się z innych języków, np. z Javy czy C#, próbują też używać notacji this.waga (z kropką), co niestety w C++ jest nieprawidłowe – tutaj operator dostępu do składowych przez wskaźnik to '->', bo this jest wskaźnikiem do obiektu. Takie subtelności bywają podchwytliwe i sam pamiętam, jak łatwo się na tym przejechać, zwłaszcza jak się przeskakuje pomiędzy językami. Jeszcze inny typowy błąd to mylenie konstruktora z zupełnie innymi funkcjami albo próba zadeklarowania konstruktora w przestrzeni nazw, która nie odpowiada klasie – przez co kompilator nie rozpoznaje takiej funkcji jako konstruktora i pojawiają się często niejasne błędy kompilacji. Warto mocno zapamiętać, że w C++ musimy bardzo pilnować zarówno nazewnictwa, jak i składni operatorów, bo automatycznych podpowiedzi na etapie pisania kodu czasem brakuje. Dobrą praktyką jest też sprawdzanie, czy używamy poprawnych typów dostępu do pól (-> zamiast .). Wreszcie, nie można używać innych nazw klas niż tej, której konstruktor rzeczywiście definiujemy. Każde odstępstwo od tej reguły prowadzi do sporych problemów i nieporozumień w kodzie. Z mojego doświadczenia wynika, że te drobiazgi, które wydają się mało istotne, potem najbardziej komplikują pracę i utrzymanie projektu. Warto więc od razu przyzwyczajać się do poprawnej składni i nie kombinować z rozwiązaniami "z innych światów" – C++ rządzi się swoimi prawami i trzymając się ich, można zyskać sporo pewności przy pisaniu kodu.

Pytanie 37

Co to jest Service Worker w kontekście Progressive Web Apps?

A. Usługa hostingowa dla aplikacji webowych
B. Narzędzie do testowania wydajności aplikacji
C. Protokół komunikacji między przeglądarką a serwerem
D. Skrypt działający w tle przeglądarki, niezależnie od strony webowej
Pojęcia związane z usługami hostingowymi, narzędziami do testowania wydajności oraz protokołami komunikacyjnymi są istotne w kontekście aplikacji webowych, ale nie mają bezpośredniego związku z tym, czym jest Service Worker. Usługa hostingowa dla aplikacji webowych zajmuje się udostępnianiem treści w Internecie, co jest zupełnie innym zagadnieniem. Aplikacje webowe mogą być hostowane na serwerach, ale to nie ma wpływu na sposób, w jaki działają one w przeglądarkach. Narzędzia do testowania wydajności są pomocne, ale nie są częścią samego procesu tworzenia aplikacji z użyciem Service Workera. Protokół komunikacji między przeglądarką a serwerem dotyczy wymiany danych, ale nie odnosi się do koncepcji działania skryptu w tle. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków to mylenie różnych aspektów technologii webowych i niezdolność do zrozumienia, jak elementy te współpracują w ekosystemie aplikacji. Aby lepiej zrozumieć Service Worker, warto przyjrzeć się jego roli w kontekście działania offline i poprawy doświadczeń użytkownika, co jest kluczowe dla nowoczesnych aplikacji webowych.

Pytanie 38

Zajmując się pracą w zespole oraz dbając o jego efektywne funkcjonowanie, nie powinniśmy

A. wspierać się nawzajem
B. skupiać się jedynie na własnych korzyściach
C. sumiennie i w ustalonym terminie realizować swoje zadania
D. przyjmować odpowiedzialności za swoje decyzje
Dokładnie o to chodzi – skupianie się tylko na własnych korzyściach prawie zawsze działa na szkodę zespołu. W praktyce, gdy ktoś patrzy wyłącznie na siebie, najczęściej zaniedbuje współpracę, co prowadzi do napięć i spadku efektywności grupy. W zespole liczy się wspólny cel, a nie indywidualne interesy, bo to właśnie dzięki wzajemnemu wsparciu i otwartej komunikacji można osiągnąć lepsze wyniki. Z mojego doświadczenia wynika, że projekty, w których członkowie współpracowali i dzielili się odpowiedzialnością, szły sprawniej i bez zbędnych spięć. Profesjonalne standardy, np. metodyki Scrum czy Agile, akcentują wartość pracy zespołowej i transparentności – jeśli każdy ciągnie w swoją stronę, cały model współpracy się sypie. Warto pamiętać, że nawet najlepszy specjalista sam nie pociągnie projektu, jeśli nie będzie działał fair wobec innych. Najlepiej się sprawdza takie podejście, gdzie ludzie podchodzą do pracy z otwartością, potrafią poprosić o pomoc i wspólnie świętują sukcesy, a nie tylko skupiają się na własnych liczbach czy bonusach. To naprawdę widać w praktyce – zespoły, gdzie nie liczy się tylko własny interes, mają zwykle znacznie lepsze efekty i atmosferę pracy.

Pytanie 39

Przeprowadzając analizę kodu interfejsu graficznego napisanego w języku XAML, można zauważyć, że:

<StackLayout Orientation="Vertical">
  <Label Text="Fotograf" />
  <Image Source="obraz.jpg" Aspect="AspectFill" />
  <StackLayout Orientation="Horizontal">
    <Button Text="Like" />
    <Button Text="Share" />
  </StackLayout>
  <Label Text="Fotka z moich wakacji" />
</StackLayout>
A. obraz znajduje się po lewej stronie, a pozostałe elementy po prawej
B. przyciski są ustawione poziomo obok siebie
C. elementy: tekst, obraz, przycisk Like, przycisk Share, tekst są ułożone jeden pod drugim
D. tekst "Fotograf" znajduje się po prawej stronie obrazu
W analizowanym kodzie XAML widzimy, że element <StackLayout> z atrybutem Orientation="Horizontal" zawiera przyciski <Button> z tekstami "Like" i "Share". W XAML, stosując stack layout z orientacją poziomą, elementy w nim zawarte są umieszczane obok siebie w rzędzie. To sprawia, że przyciski "Like" i "Share" są widoczne na interfejsie użytkownika ułożone poziomo, zgodnie z tym, co jest opisane w poprawnej odpowiedzi. Użycie StackLayout z orientacją poziomą to często spotykana praktyka w projektowaniu interfejsów, gdy chcemy zorganizować elementy w rzędzie, na przykład przyciski na pasku narzędzi. Zrozumienie tego mechanizmu jest istotne, ponieważ pozwala na efektywne zarządzanie przestrzenią w aplikacjach mobilnych i webowych, gdzie dostępne miejsce może być ograniczone. Praktyczne zastosowanie takiego układu można zobaczyć na przykład w projektowaniu formularzy, gdzie grupujemy elementy w logiczny sposób, ułatwiając użytkownikowi interakcję z aplikacją. Dobre praktyki w projektowaniu interfejsów użytkownika zalecają, aby układ elementów był intuicyjny i zgodny z oczekiwaniami użytkowników, co StackLayout z orientacją poziomą doskonale realizuje w wielu przypadkach.

Pytanie 40

Jakie zastosowanie ma język Swift w zakresie aplikacji mobilnych?

A. Do tworzenia aplikacji na system iOS
B. Do tworzenia aplikacji na system Android
C. Do przeprowadzania testów aplikacji mobilnych
D. Do zarządzania bazami danych w aplikacjach mobilnych
Swift to język programowania stworzony przez Apple, który służy do tworzenia aplikacji na system iOS, macOS, watchOS i tvOS. Swift został zaprojektowany z myślą o nowoczesnym i bezpiecznym programowaniu, eliminując wiele typowych błędów spotykanych w Objective-C, takich jak null pointer exceptions. Dzięki swojej wydajności, przejrzystej składni i integracji z XCode, Swift stał się standardem w ekosystemie Apple. Język wspiera interaktywną platformę Playground, co umożliwia szybkie testowanie kodu, a także pełną integrację z narzędziami Apple, co czyni go niezbędnym narzędziem dla deweloperów aplikacji na iPhone'y i iPady.