Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.03 - Tworzenie i administrowanie stronami i aplikacjami internetowymi oraz bazami danych
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 15:16
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 15:24

Egzamin niezdany

Wynik: 8/40 punktów (20,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W hurtowni danych stworzono tabelę sprzedaz, która zawiera pola: id, kontrahent, grupa_cenowa, obrot. Jakie polecenie trzeba zastosować, aby znaleźć tylko kontrahentów z grupy cenowej numer dwa, których obrót przekracza 4000 zł?

A. SELECT kontrahent FROM sprzedaz WHERE grupa_cenowa = 2 OR obrot > 4000;

B. SELECT sprzedaz FROM kontrahent WHERE grupa_cenowa = 2 AND obrot > 4000;

C. SELECT kontrahent FROM sprzedaz WHERE grupa_cenowa = 2 AND obrot > 4000;

D. SELECT sprzedaz FROM kontrahent WHERE obrot > 4000;

Twoja odpowiedź jest na właściwej drodze. Wykorzystałeś klauzulę SELECT w zapytaniu SQL, żeby wydobyć konkretne dane z tabeli sprzedaz. Świetnie, że zastosowałeś WHERE z warunkami 'grupa_cenowa = 2' oraz 'obrot > 4000', bo to dokładnie filtruje wyniki do tych kontrahentów, którzy są w drugiej grupie cenowej i mają obrót większy niż 4000 zł. Takie operacje są bardzo ważne w analizie danych, szczególnie w hurtowniach danych, gdzie musisz dobrze filtrować i agregować informacje, żeby wyciągnąć sensowne wnioski. W praktyce takie zapytania mogą być przydatne przy tworzeniu raportów sprzedażowych czy ocenie rentowności klientów. Warto też pamiętać, żeby tabele i kolumny były jasno nazwane, bo to zdecydowanie ułatwia tworzenie zapytań SQL.

Pytanie 2

Tabele Klienci oraz Zgłoszenia są ze sobą połączone relacją jeden do wielu. W celu uzyskania jedynie opisu zgłoszenia oraz odpowiadającego mu nazwiska klienta dla zgłoszenia o numerze 5, należy wykonać polecenie

A. SELECT opis, nazwisko FROM Zgłoszenia JOIN Klienci ON Klienci.id = Zgłoszenia.Klienci_id WHERE Klienci.id = 5

B. SELECT opis, nazwisko FROM Zgłoszenia JOIN Klienci ON Klienci.id = Zgłoszenia.Klienci_id WHERE Zgłoszenia.id = 5

C. SELECT opis, nazwisko FROM Zgłoszenia JOIN Klienci ON Klienci.id = Zgłoszenia.id WHERE Zgłoszenia.id = 5

D. SELECT opis, nazwisko FROM Zgłoszenia JOIN Klienci WHERE Klienci.id = 5

Niepoprawne odpowiedzi wynikają z błędnego zrozumienia, jak działa relacja klucz główny-klucz obcy w bazach danych. W relacyjnych bazach danych tabele są często powiązane relacjami, gdzie jedna tabela posiada klucz obcy odnoszący się do klucza głównego innej tabeli. W kontekście zapytania SQL, aby poprawnie połączyć tabele i uzyskać odpowiednie dane, musimy użyć klauzuli JOIN z właściwym warunkiem ON. Błędne odpowiedzi pokazują typowe nieporozumienia: jedna z alternatywnych odpowiedzi próbuje połączyć tabele bez użycia klauzuli ON, co prowadzi do błędnych wyników, ponieważ nie określa w jaki sposób rekordy z tabeli Klienci są powiązane z rekordami z tabeli Zgłoszenia. Inna odpowiedź błędnie zakłada, że filtrujemy dane na podstawie id klienta zamiast id zgłoszenia, co prowadzi do nieprawidłowego zestawu wyników niezgodnego z założeniami zadania. Takie błędy mogą wynikać z niedostatecznego zrozumienia struktury bazy danych oraz mechanizmów filtracji i łączenia danych w SQL. Kluczem do poprawnego zapytania jest jasne zrozumienie, jak relacje w bazach danych pozwalają na efektywne łączenie danych i selekcję pożądanych rekordów, co jest podstawą analizy danych i ich raportowania w systemach informacyjnych. Unikanie takich błędów wymaga znajomości syntaktyki SQL i logicznego sposobu myślenia o danych i ich powiązaniach.

Pytanie 3

Który z komponentów dokumentacji aplikacji powinien być zawarty w dokumentacji dla użytkownika?

A. Szczegółowy opis kodu źródłowego

B. Wyjaśnienie zastosowanych technologii oraz bibliotek

C. Instrukcja obsługi funkcji systemu

D. Opis algorytmów użytych w kodzie

Opis kodu źródłowego nie jest odpowiedni do zawarcia w dokumentacji użytkownika, ponieważ skupia się na technicznych detalach implementacji, które są zrozumiałe głównie dla programistów i osób zajmujących się rozwojem oprogramowania. Tego typu dokumentacja jest istotna w kontekście rozwoju aplikacji, ale nie ma zastosowania w kontekście użytkownika końcowego, który nie jest zazwyczaj zainteresowany wewnętrzną strukturą kodu. Opis wykorzystanej technologii i bibliotek również nie jest adekwatny do dokumentacji użytkownika, ponieważ użytkownik nie musi znać szczegółów dotyczących technologii, na której oparta jest aplikacja. W większości przypadków, klienci są bardziej zainteresowani funkcjonalnościami i sposobem użytkowania aplikacji, a nie tym, jakie technologie zostały użyte w jej produkcji. Opis algorytmów zastosowanych w kodzie również nie jest właściwy, ponieważ użytkownicy końcowi rzadko potrzebują wiedzieć, jakie algorytmy stoją za działaniem aplikacji. Chociaż zrozumienie algorytmów może być przydatne dla inżynierów i programistów, dla przeciętnego użytkownika najważniejsze jest to, jak aplikacja działa w praktyce i jak ją wykorzystać do realizacji swoich potrzeb. Z tego względu, informacje te są istotne w kontekście dokumentacji technicznej, ale nie są użyteczne w dokumentacji użytkownika.

Pytanie 4

Baza danych zawiera tabelę pod nazwą pracownicy, która ma pola: nazwisko, imię, pensja oraz wiek. Jak brzmi składnia zapytania, aby obliczyć średnią pensję pracowników?

A. select VAR(pracownicy) into pensja

B. select AVG(pensja) from pracownicy

C. select VAR(pensja) from nazwisko

D. select AVG(nazwisko) into pensja

Aby obliczyć średnią pensję pracowników w tabeli 'pracownicy', używamy funkcji agregującej AVG, która zwraca średnią wartość dla podanego pola. W kontekście SQL, składnia polecenia 'select AVG(pensja) from pracownicy' jest poprawna, ponieważ wskazuje, że chcemy obliczyć średnią z kolumny 'pensja' w tabeli 'pracownicy'. Funkcje agregujące, takie jak AVG, SUM, COUNT, MIN i MAX, są fundamentalne w analizie danych, ponieważ umożliwiają zestawienie wyników w sposób zrozumiały i zwięzły. Przydatność funkcji AVG można zauważyć w praktyce, gdy potrzebujemy ocenić wynagrodzenia w firmie, co może wpłynąć na decyzje dotyczące polityki płacowej. Przykładowo, w przypadku tabeli z danymi o wynagrodzeniach, takie zapytanie zwraca pojedynczą wartość – średnią pensję, co pozwala na szybkie zrozumienie sytuacji finansowej firmy. Zgodnie z standardami SQL, polecenia muszą być formułowane w sposób, który jasno określa zarówno źródło danych, jak i sposób ich agregacji, co zostało spełnione w tej odpowiedzi.

Pytanie 5

Jaki typ powinien być wykorzystany, aby pole danych mogło przyjmować liczby zmiennoprzecinkowe?

A. VARCHAR

B. CHAR

C. INT

D. FLOAT

Typ danych FLOAT jest idealnym rozwiązaniem do przechowywania liczb rzeczywistych, ponieważ umożliwia reprezentację wartości z przecinkiem dziesiętnym. W przeciwieństwie do typu INT, który obsługuje jedynie liczby całkowite, FLOAT potrafi przechowywać znacznie szerszy zakres wartości, w tym liczby z miejscami po przecinku. Użycie typu FLOAT jest szczególnie korzystne w aplikacjach wymagających precyzyjnych obliczeń, takich jak kalkulatory, systemy finansowe czy analizy danych. Przykładowo, w systemach baz danych SQL, definiując kolumnę jako FLOAT, możemy przechowywać wartości takie jak 3.14, -0.001 lub 2.71828. Standard SQL określa, że FLOAT może posiadać różne precyzje, co pozwala na dostosowanie pamięci do potrzeb konkretnej aplikacji. W praktyce, FLOAT jest wykorzystywany w złożonych obliczeniach inżynieryjnych, gdzie precyzyjne wartości są kluczowe dla wyników obliczeń.

Pytanie 6

Po wykonaniu przedstawionego poniżej polecenia SQL użytkownik Ela będzie mógł

GRANT SELECT, INSERT, UPDATE, DELETE ON baza1.tab1 TO 'Ela'@'localhost';

A. wykonywania wszelkich działań na danych

B. jedynie tworzenia i zmiany struktury tabel

C. jedynie dodawania i edytowania danych

D. wykonywania wszystkich operacji na strukturze danych

Polecenie SQL GRANT SELECT INSERT UPDATE DELETE ON baza1.tab1 TO 'Ela'@'localhost' przyznaje użytkownikowi Ela pełny dostęp do danych w tabeli tab1 w bazie danych baza1. Oznacza to możliwość wykonywania wszystkich operacji związanych z zarządzaniem danymi w tej tabeli. Komenda GRANT jest używana do nadawania uprawnień użytkownikom bazy danych. W tym przypadku uprawnienia obejmują SELECT do odczytu danych INSERT do dodawania nowych rekordów UPDATE do modyfikacji istniejących danych oraz DELETE do usuwania rekordów. Uprawnienia te pokrywają pełne spektrum operacji związanych z manipulacją danymi co jest kluczowe w sytuacjach gdzie użytkownik musi mieć elastyczność w zarządzaniu zawartością tabeli. Dobrymi praktykami jest ograniczanie nadawania takich szerokich uprawnień tylko wtedy gdy jest to absolutnie konieczne w celu minimalizacji ryzyka nieautoryzowanej manipulacji danymi. Rozumienie i zarządzanie uprawnieniami użytkowników jest kluczowym elementem bezpieczeństwa bazy danych ponieważ pozwala na kontrolę dostępu i zapewnienie integralności danych. Tak szeroki dostęp jak w tym przypadku powinien być przyznawany z rozwagą i jedynie zaufanym użytkownikom w środowiskach produkcyjnych gdzie dane są szczególnie wrażliwe.

Pytanie 7

W tabeli zadania znajduje się pole tekstowe status. Jakie zapytanie należy użyć, aby usunąć te zadania, które mają status 'zamknięte'?

A. TRUNCATE TABLE zadania;

B. DELETE FROM zadania;

C. DELETE FROM zadania WHERE status = 'zamknięte';

D. TRUNCATE TABLE zadania WHERE status = 'zamknięte';

Odpowiedź DELETE FROM zadania WHERE status = 'zamknięte' jest poprawna, ponieważ wykorzystuje standardową składnię SQL do usuwania rekordów z tabeli na podstawie zadanych warunków. W tym przypadku, kwerenda ta usuwa tylko te wiersze, które mają wartość 'zamknięte' w polu status. Jest to podejście zgodne z dobrymi praktykami, ponieważ pozwala na precyzyjne określenie, które dane mają zostać usunięte, co minimalizuje ryzyko przypadkowego usunięcia innych rekordów. Na przykład, w systemie zarządzania projektami, możemy mieć wiele zadań z różnymi statusami, takimi jak 'otwarte', 'w trakcie', czy 'zamknięte'. Użycie tej kwerendy pozwala na oczyszczenie bazy danych z nieaktualnych zadań, co jest kluczowe dla utrzymania porządku i efektywności w zarządzaniu projektami. Ponadto, stosując tę metodę, możemy w przyszłości łatwo modyfikować warunki usuwania, na przykład zmieniając status na 'wstrzymane', zachowując elastyczność w zarządzaniu danymi.

Pytanie 8

Kod```SELECT imie, pesel, wiek FROM dane WHERE wiek IN (18,30)```wybiera

A. imiona, numery PESEL oraz wiek osób mieszczących się w przedziale od 18 do 30 lat

B. imiona, nazwiska oraz numery PESEL osób, które mają mniej niż 18 lat

C. imiona, numery PESEL oraz wiek osób w wieku dokładnie 18 lub 30 lat

D. imiona, numery PESEL oraz wiek osób, które mają więcej niż 30 lat

W podejściu zawartym w niepoprawnych odpowiedziach występuje kilka kluczowych nieporozumień dotyczących interpretacji zapytań SQL i zasad działania operatora `IN`. Wybór danych na podstawie wieku poniżej 18 lat jest błędny, ponieważ zapytanie nie uwzględnia wieku poniżej tej granicy, a zatem nie może zwracać rekordów dla tej grupy wiekowej. Takie wnioski mogą wynikać z mylnej interpretacji operatora `IN`, który nie działa na zasadzie zakresu, lecz na precyzyjnych wartościach. Przyjmowanie, że zapytanie obejmuje osoby powyżej 30 lat jest również niepoprawne, ponieważ zapytanie nie zawiera takich warunków, co dowodzi braku zrozumienia filtracji danych. Kolejny typowy błąd poznawczy to mylenie pojęcia 'przedziału' z konkretnymi wartościami. W SQL, kiedy chcemy odwołać się do przedziału, stosuje się operator `BETWEEN`, co różni się od zastosowania `IN`. Zrozumienie tych podstawowych różnic jest kluczowe w pracy z bazami danych. Aby skutecznie budować zapytania SQL, ważne jest zrozumienie, jakie operatory są odpowiednie do konkretnych zadań oraz jakie są ich ograniczenia. Niewłaściwe interpretowanie wyników zapytań może prowadzić do błędnych wniosków i decyzji, co podkreśla znaczenie staranności w analizie danych.

Pytanie 9

Aby skutecznie stworzyć relację typu m…n, która będzie wolna od redundancji danych, konieczne jest

A. bezpośrednie połączenie kluczy obcych z obu tabel.

B. zaprojektowanie tabeli pomocniczej.

C. uporządkowanie przynajmniej jednej z tabel.

D. bezpośrednie połączenie kluczy podstawowych obu tabel.

Stworzenie tabeli pomocniczej to kluczowy element w projektowaniu relacji typu m:n (wiele do wielu) w bazach danych. Taka relacja, aby była efektywna i nienarażona na redundancję danych, wymaga wprowadzenia dodatkowej tabeli, która będzie pełniła rolę pośrednika między dwiema głównymi tabelami. Tabela pomocnicza zawiera klucze obce, które odnoszą się do kluczy podstawowych obu tabel, co pozwala na zminimalizowanie duplikacji danych. Na przykład, w bazie danych dotyczącej studiów, jeśli mamy tabelę studentów i tabelę kursów, relacja m:n między nimi mogłaby być reprezentowana przez tabelę pomocniczą 'Zapisani', która zawierałaby identyfikatory studentów i identyfikatory kursów. Dzięki temu każdy student może być zapisany na wiele kursów, a każdy kurs może mieć wielu studentów, bez powielania informacji. Tworzenie takich tabel pomocniczych jest zgodne z zasadami normalizacji danych, co jest standardem w projektowaniu baz danych, mającym na celu optymalizację struktury danych oraz eliminację redundancji.

Pytanie 10

W bazie danych produkt znajdują się artykuły wyprodukowane po 2000 roku, zawierające pola nazwa oraz rok_produkcji. Klauzula SQL wyświetli zestawienie artykułów wyprodukowanych

SELECT * FROM `produkt` WHERE
 SUBSTR(rok_produkcji, 3, 2) = 17;

A. w latach innych niż 2017

B. w roku 2017

C. po roku 2017

D. przed rokiem 2017

W tej klauzuli SQL, co widzimy, filtrujemy dane z tabeli produkt. Użycie funkcji SUBSTR(rok_produkcji, 2) pozwala nam wyciągnąć dwie ostatnie cyfry z roku produkcji. To jest super przydatne, bo dzięki temu możemy uzyskać rok w formacie dwu-cyfrowym. Jak porównujemy to z 17, to znaczy, że szukamy rekordów, których rok produkcji kończy się na 17, co odpowiada pełnemu roku, czyli 2017. Takie podejście ma sens, gdy chcemy szybko przeszukać dane dotyczące konkretnego roku, nie bawiąc się w cały numer. Umiejętność korzystania z funkcji tekstowych w SQL, jak SUBSTR, jest naprawdę istotna w analizie danych, szczególnie gdy struktura tabeli nie pozwala na łatwe użycie wartości liczbowych. Ludzie pracujący z bazami danych powinni znać te sztuczki, bo to pozwala na lepsze dopasowanie filtracji danych do potrzeb. Fajne jest też dokumentowanie takich zapytań, żeby inni mogli zrozumieć, o co chodzi.

Pytanie 11

W kolumnie, która pełni funkcję klucza głównego w tabeli, powinny się znajdować

A. ciągłe numery.

B. liczby.

C. inny typ niż inne kolumny.

D. wartości unikalne.

Kolumna, która pełni rolę klucza głównego w tabeli, powinna mieć unikalne wartości. To takie ważne w projektowaniu baz danych. Klucz główny to coś, co pozwala jasno zidentyfikować każdy rekord w tabeli. Czyli dla każdego wpisu w tej kolumnie musi być jedna, jedyna wartość, która nie powtarza się w innych wierszach. Na przykład w tabeli użytkowników kolumna 'ID' często jest kluczem głównym. Dzięki temu, jak chcemy znaleźć konkretnego użytkownika, to robimy to bez żadnych pomyłek, szukając go za pomocą tego jedynego identyfikatora. W praktyce używanie unikalnych wartości w kluczu głównym jest zgodne z zasadami normalizacji baz danych. To pomaga zredukować zbędne dane i zwiększa ich poprawność. No bo nie ma co ukrywać, unikalność klucza głównego to podstawa skutecznego zarządzania danymi i zapewnia porządek w aplikacjach bazodanowych. To zgodne z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 12

Wskaż komendę, która dokonuje aktualizacji danych w tabeli?

A. UPDATE

B. SELECT

C. ALTER

D. CREATE

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "UPDATE" jest jak najbardziej trafna. To takie podstawowe polecenie SQL, które pozwala na aktualizowanie już istniejących danych w tabeli. Możesz dzięki niemu zmienić jeden albo kilka wierszy w tabeli, w zależności od tego, jakie masz kryteria. Na przykład, jeśli mamy tabelę "pracownicy" i chcemy zwiększyć pensję programistów do 6000 zł, wystarczy użyć polecenia: `UPDATE pracownicy SET pensja = 6000 WHERE stanowisko = 'programista';`. To polecenie działa w taki sposób, że modyfikuje dane, ale przy tym dba o integralność, co jest bardzo ważne w pracy z bazami danych. Warto zawsze dodawać klauzulę WHERE, żeby zmiany dotyczyły tylko wybranych wierszy – to pomoże uniknąć sytuacji, w której przypadkiem zmienisz wszystko. Umiejętność korzystania z UPDATE jest naprawdę istotna, jeżeli chcesz efektywnie zarządzać swoimi danymi.

Pytanie 13

Utworzono bazę danych z tabelą mieszkancy, która zawiera pola: nazwisko, imie, miasto. Następnie zrealizowano poniższe zapytanie do bazy: ```SELECT nazwisko, imie FROM mieszkancy WHERE miasto='Poznań' UNION ALL SELECT nazwisko, imie FROM mieszkancy WHERE miasto='Kraków';``` Wskaź, które zapytanie zwróci te same dane.

A. ```SELECT nazwisko, imie FROM mieszkancy AS 'Poznań' OR 'Kraków';```

B. ```SELECT nazwisko, imie FROM mieszkancy WHERE miasto='Poznań' OR miasto='Kraków';```

C. ```SELECT nazwisko, imie FROM mieszkancy WHERE miasto BETWEEN 'Poznań' OR 'Kraków';```

D. ```SELECT nazwisko, imie FROM mieszkancy WHERE miasto HAVING 'Poznań' OR 'Kraków';```

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Zapytanie SELECT nazwisko, imie FROM mieszkancy WHERE miasto='Poznań' OR miasto='Kraków'; jest poprawne, ponieważ umożliwia uzyskanie danych mieszkańców, którzy znajdują się w jednym z dwóch zadanych miast. Użycie operatora 'OR' pozwala na połączenie dwóch warunków, co sprawia, że zapytanie zwróci mieszkańców zarówno z Poznania, jak i z Krakowa. Takie podejście jest zgodne z zasadami SQL i umożliwia elastyczne filtrowanie danych. Alternatywnie, zastosowanie operatora UNION ALL w pierwszym zapytaniu łączy wyniki z dwóch oddzielnych zapytań, co jest również poprawne, ale może być mniej wydajne w przypadku dużych zbiorów danych. Używając UNION ALL, zwracane są wszystkie wiersze, w tym duplikaty, natomiast w przypadku zapytania z OR, uzyskujemy wiersze spełniające przynajmniej jeden z warunków. Dobrą praktyką jest testowanie zapytań w rzeczywistej bazie danych, aby ocenić ich wydajność i poprawność. W kontekście standardów SQL, takie zapytania są zgodne z definicjami języka zapytań i są stosowane do przetwarzania danych w relacyjnych bazach danych.

Pytanie 14

Istnieje tabela o nazwie wycieczki z kolumnami: nazwa, cena oraz miejsca (reprezentujące liczbę dostępnych miejsc). Aby wyświetlić tylko nazwy wycieczek, których cena jest mniejsza od 2000 zł oraz mają co najmniej cztery wolne miejsca, należy użyć zapytania

A. SELECT * FROM wycieczki WHERE cena < 2000 AND miejsca > 4

B. SELECT nazwa FROM wycieczki WHERE cena < 2000 AND miejsca > 3

C. SELECT nazwa FROM wycieczki WHERE cena < 2000 OR miejsca > 4

D. SELECT * FROM wycieczki WHERE cena < 2000 OR miejsca > 3

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Twoja odpowiedź jest jak najbardziej na miejscu, bo trafnie wskazuje, jakie warunki trzeba spełnić, żeby uzyskać odpowiednie nazwy wycieczek. W tym zapytaniu SQL 'SELECT nazwa FROM wycieczki WHERE cena < 2000 AND miejsca > 3' użyto operatora AND, co oznacza, że oba warunki muszą być spełnione naraz. Pierwszy mówi, że cena wycieczki musi być mniejsza niż 2000 zł, co pomaga znaleźć tańsze oferty. Drugi warunek wymaga, żeby było przynajmniej cztery wolne miejsca, co jest ważne, gdy ktoś myśli o podróżach z rodziną lub przyjaciółmi. Takie podejście jest zgodne z tym, co powinniśmy stosować, pisząc zapytania SQL, bo powinny być one precyzyjne i skuteczne. Warto też pamiętać o dobrym używaniu operatorów logicznych, żeby uzyskać oczekiwane rezultaty. Dlatego zrozumienie, jak te operatory działają oraz jak je zastosować w kontekście danych, jest kluczowe w pracy z bazami danych.

Pytanie 15

Jakie będą skutki wykonania podanego zapytania w tabeli?

ALTER TABLE nazwa1 ADD nazwa2 DOUBLE NOT NULL;

A. dodanie kolumny nazwa2 typu zmiennoprzecinkowego

B. zmiana wartości kolumny nazwa2 na DOUBLE

C. dodanie kolumny nazwa2 z wartością domyślną typu DOUBLE

D. zmiana nazwy kolumny z nazwa1 na nazwa2

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Pytanie dotyczy użycia polecenia SQL ALTER TABLE w celu modyfikacji struktury istniejącej tabeli. W przedstawionym zapytaniu ALTER TABLE nazwa1 ADD nazwa2 DOUBLE NOT NULL; widzimy, że użyto słowa kluczowego ADD co wskazuje na dodanie nowej kolumny do tabeli. Kolumna ta nazywa się nazwa2 i ma typ danych DOUBLE co oznacza, że będzie przechowywać wartości zmiennoprzecinkowe. Specyfikacja NOT NULL oznacza, że żadna wartość w tej kolumnie nie może być NULL co jest częstym wymogiem w bazach danych aby zapewnić spójność i prawidłowość danych. Dodawanie nowych kolumn do tabeli jest typową operacją w zarządzaniu bazami danych umożliwiającą rozbudowę ich struktury w celu spełnienia nowych wymagań biznesowych. Typ DOUBLE jest szczególnie użyteczny w przechowywaniu danych liczbowych wymagających dużej precyzji takich jak wartości finansowe czy pomiary naukowe. Ważne jest aby zawsze po dodaniu nowej kolumny dostosować aplikacje korzystające z bazy danych aby mogły poprawnie obsługiwać nowe dane co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży IT.

Pytanie 16

Aby utworzyć tabelę w systemie baz danych, trzeba użyć komendy SQL

A. CREATE TABLE

B. ADD TABLE

C. PLUS TABLE

D. NEW TABLE

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Żeby stworzyć tabelę w bazie danych, musisz użyć polecenia CREATE TABLE. To jest taki standard w SQL, który jest mega popularny w zarządzaniu bazami danych. Jak używasz tego polecenia, to definiujesz, jak ma wyglądać twoja tabela – nazwę, kolumny i jakie dane będą w tych kolumnach. Na przykład, jeśli chcesz mieć tabelę z informacjami o użytkownikach, będziesz mógł napisać coś takiego: `CREATE TABLE users (id INT PRIMARY KEY, name VARCHAR(100), email VARCHAR(100));`. Fajnie jest również ustawić klucz główny (PRIMARY KEY), bo to zabezpiecza unikalność danych w tabeli. To wszystko jest zgodne z zasadami normalizacji danych, co pomaga uniknąć dublowania informacji i poprawia integralność bazy. Tak więc, znajomość CREATE TABLE to podstawa, gdy pracujesz z bazami danych, bo to klucz do dalszego działania z danymi, ich modyfikowania i zarządzania nimi.

Pytanie 17

Jaki typ powinien być zastosowany, aby pole w bazie danych mogło przechowywać liczby zmiennoprzecinkowe?

A. FLOAT

B. VARCHAR

C. INT

D. CHAR

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź FLOAT jest poprawna, ponieważ ten typ danych w systemach baz danych jest zaprojektowany do przechowywania liczb zmiennoprzecinkowych, co oznacza, że może reprezentować liczby rzeczywiste z ułamkami. Typ FLOAT jest szczególnie przydatny w aplikacjach wymagających precyzyjnych obliczeń matematycznych, takich jak finanse, nauki przyrodnicze czy inżynieria. W przeciwieństwie do INT, który przechowuje tylko liczby całkowite, FLOAT pozwala na dużą elastyczność w zakresie wartości. Przykładem może być aplikacja bankowa, która potrzebuje przechowywać wartości depozytów oraz wypłat, które mogą być liczone z dokładnością do dwóch miejsc po przecinku. Dobrą praktyką jest także zrozumienie, że FLOAT, w zależności od implementacji, może mieć ograniczenia precyzyjności, dlatego w sytuacjach wymagających ekstremalnej dokładności, takich jak obliczenia naukowe, warto rozważyć użycie typu DOUBLE, który oferuje większą precyzję. W kontekście zarządzania bazą danych, istotne jest również, aby typ danych był zgodny z wymaganiami aplikacji oraz stosowany w odpowiednich konwencjach i standardach branżowych.

Pytanie 18

W tabeli pracownicy zdefiniowano klucz główny jako INTEGER z atrybutami NOT NULL oraz AUTO_INCREMENT. Dodatkowo zdefiniowano kolumny imie oraz nazwisko. W przypadku wykonania poniższej kwerendy SQL wprowadzającej dane, w której pominięto pole klucza, w bazie danych MySQL wystąpi:

INSERT INTO pracownicy (imie, nazwisko) VALUES ('Anna', 'Nowak');

A. dodanie rekordu do tabeli, dla klucza głównego zostanie przypisana wartość NULL

B. błąd związany z nieprawidłową liczbą kolumn

C. dodanie rekordu do tabeli, dla klucza głównego zostanie przypisana kolejna wartość naturalna

D. ignorowanie polecenia, tabela nie ulegnie zmianie

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Jak używasz polecenia INSERT w MySQL i masz klucz główny ustawiony jako AUTO_INCREMENT, to system sam zajmie się przydzieleniem nowej, unikalnej wartości dla tego klucza dla każdego nowego rekordu. Kiedy wprowadzasz dane o pracowniku, takie jak imię i nazwisko, to nie musisz martwić się o podawanie wartości klucza głównego. MySQL świetnie to rozumie i dodaje kolejny wolny numer. To jest zgodne z dobrymi praktykami w bazach danych, gdzie klucz główny musi być unikalny dla każdego rekordu, ale niekoniecznie musisz go podawać ręcznie, szczególnie gdy korzystasz z mechanizmu AUTO_INCREMENT. Weźmy na przykład tabelę zamówień – tam każdy nowy wpis automatycznie dostaje unikalny numer zamówienia, co eliminuje ryzyko błędów i ułatwia późniejsze śledzenie danych. Dzięki AUTO_INCREMENT wprowadzanie danych staje się dużo prostsze, a szansa na pomyłki przy manualnym wpisywaniu wartości klucza głównego znacznie maleje.

Pytanie 19

Jakie polecenie pozwala na zwiększenie wartości o jeden w kolumnie RokStudiów w tabeli Studenci dla uczniów, którzy są na roku 1÷4?

A. UPDATE Studenci SET RokStudiow WHERE RokStudiow < 5

B. UPDATE Studenci, RokStudiow+1 WHERE RokStudiow < 5

C. UPDATE Studenci SET RokStudiow = RokStudiow+1 WHERE RokStudiow < 5

D. UPDATE RokStudiow SET RokStudiow++ WHERE RokStudiow < 5

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 'UPDATE Studenci SET RokStudiow = RokStudiow+1 WHERE RokStudiow < 5;' jest prawidłowa, ponieważ poprawnie wykorzystuje składnię SQL do aktualizacji wartości w tabeli. W tym przypadku, polecenie zmienia wartość kolumny RokStudiow o jeden dla wszystkich studentów, którzy mają przypisany rok studiów mniejszy niż 5. Użycie 'SET RokStudiow = RokStudiow+1' jest zgodne z zasadą aktualizacji danych, gdzie przypisanie nowej wartości korzysta z obecnej wartości i modyfikuje ją. W praktyce, takie operacje są niezbędne w systemach zarządzania bazami danych, zwłaszcza w kontekście obliczeń związanych z postępem akademickim studentów, a przestrzeganie standardów SQL pomaga w utrzymaniu spójności i integralności danych. Dobrą praktyką jest również wykonanie operacji aktualizacji w sposób, który minimalizuje ryzyko utraty danych oraz zwiększa efektywność zapytań, co jest istotne w dużych bazach danych.

Pytanie 20

Który z elementów relacyjnej bazy danych, zapisany w języku SQL, może być wykorzystany w zapytaniach modyfikujących kolumny danych udostępnione jako tabela, niezależnie od tego, czy jest stworzony programowo, czy dynamicznie?

A. Trigger

B. Zasada

C. Procedura składowa

D. Funkcja zdefiniowana

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Funkcja zdefiniowana przez użytkownika (UDF) w języku SQL jest obiektem bazy danych, który może być wykorzystywany w zapytaniach, w tym w zapytaniach modyfikujących kolumny danych. UDF mogą przyjmować argumenty, wykonywać operacje na tych danych i zwracać wynik, co czyni je wszechstronnym narzędziem w programowaniu baz danych. Użycie funkcji zdefiniowanej zwiększa modularność kodu oraz umożliwia ponowne wykorzystanie logiki biznesowej, co jest zgodne z zasadami DRY (Don't Repeat Yourself). Przykładem zastosowania może być funkcja, która oblicza rabat na podstawie ceny i procentu rabatu, co można wywołać w zapytaniach aktualizujących ceny produktów. Warto również zauważyć, że UDF mogą być używane w kontekście różnych zapytań, a ich wyniki mogą być przetwarzane jak każda inna kolumna w wynikach zapytań. Dzięki temu programiści mogą łatwo implementować bardziej złożoną logikę bezpośrednio w zapytaniach SQL, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania danymi.

Pytanie 21

Aby ustanowić relację jeden do wielu, w tabeli reprezentującej stronę "wiele", konieczne jest zdefiniowanie

A. klucza sztucznego odnoszącego się do kluczy podstawowych obydwu tabel

B. klucza obcego wskazującego na klucz podstawowy tabeli po stronie "jeden"

C. klucza podstawowego wskazującego na klucz podstawowy tabeli po stronie "jeden"

D. klucza obcego odnoszącego się do klucza obcego tabeli po stronie "jeden"

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Tak, relacja jeden do wielu w bazach danych faktycznie działa przez klucze obce. Kiedy mamy tabelę, która ma wiele rekordów, klucz obcy jest tworzony po to, żeby pokazać, który klucz podstawowy z drugiej tabeli jest z nim powiązany. To ważne, bo zapewnia, że każda wartość w kluczu obcym musi pasować do wartości klucza podstawowego w tabeli, na którą wskazuje. Na przykład, w systemie filmowym, mamy tabelę 'Filmy', która jest po stronie 'jeden', a obok niej tabelę 'Obsada', gdzie będą aktorzy. Klucz podstawowy w 'Filmy' to może być jakiś identyfikator filmu, a w 'Obsada' klucz obcy pokaże, do którego filmu się odnosi. Dzięki temu jeden film może mieć wielu aktorów. Dobrze jest pamiętać, że klucz obcy pomaga utrzymać porządek w danych i zapobiega problemom, które mogą się pojawić, jeśli coś się pomiesza. Jak projektujesz bazy danych, to warto używać kluczy obcych, żeby wszystko działało tak jak powinno.

Pytanie 22

W systemie baz danych sklepu znajdują się dwie tabele powiązane ze sobą relacją: produkty oraz oceny. Tabela oceny zawiera dowolną liczbę ocen wystawionych przez klientów dla konkretnego produktu, które są zdefiniowane przez pola: id, ocena (pole numeryczne), produktID (klucz obcy). Aby uzyskać maksymalną ocenę dla produktu o ID równym 10, należy użyć zapytania

A. COUNT MAX SELECT ocena FROM oceny WHERE produktID = 10;

B. SELECT MAX(ocena) FROM oceny WHERE produktID = 10;

C. SELECT MAX COUNT(ocena) FROM oceny WHERE produktID = 10;

D. MAX SELECT ocena FROM oceny WHERE produktID = 10;

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "SELECT MAX(ocena) FROM oceny WHERE produktID = 10;" jest prawidłowa, ponieważ wykorzystuje odpowiednią składnię SQL do uzyskania maksymalnej wartości z kolumny "ocena" dla produktu o określonym ID. Funkcja agregująca MAX() umożliwia znalezienie najwyższej oceny w zbiorze danych spełniających określone kryteria. W tym przypadku, zapytanie przeszukuje tabelę "oceny" i filtruje wyniki na podstawie "produktID" równym 10. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w obszarze SQL, ponieważ zapewnia prostotę i efektywność. W praktycznym zastosowaniu, w momencie gdy mamy do czynienia z dużymi zbiorami danych, takie zapytanie pozwala na szybkie uzyskanie potrzebnych informacji, co jest kluczowe dla analizy wydajności produktów w sklepie. Używanie funkcji agregujących, takich jak MAX(), jest standardem w relacyjnych bazach danych, co czyni to podejście odpowiednim w kontekście zarządzania danymi.

Pytanie 23

Model fizyczny replikacji bazy danych pokazany na ilustracji jest modelem

A. równorzędnym

B. centralnego subskrybenta

C. rozproszonym

D. centralnego wydawcy

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Model centralnego wydawcy jest popularnym rozwiązaniem w replikacji baz danych gdzie jeden centralny serwer działa jako główny wydawca danych do wielu subskrybentów. Kluczowa cecha tego modelu polega na tym że wszystkie zmiany są inicjowane na głównym serwerze co pozwala na scentralizowane zarządzanie danymi. Centralny wydawca zapewnia że dane są spójne i aktualizowane we wszystkich subskrybentach zmniejszając ryzyko konfliktów danych. Taka architektura jest często stosowana w organizacjach z rozproszonymi jednostkami gdzie centralny serwer w centrali obsługuje oddziały terenowe. Przykładami zastosowań są systemy ERP i CRM które wymagają jednoczesnej replikacji danych do wielu lokalizacji. Dobre praktyki w tej architekturze obejmują regularne monitorowanie wydajności serwerów oraz optymalizację przepustowości sieci by minimalizować opóźnienia. Modele centralnego wydawcy wykorzystują technologie takie jak SQL Server Replication czy Oracle Streams które są dobrze udokumentowane i szeroko stosowane w branży zapewniając niezawodność i skalowalność.

Pytanie 24

Wynikiem realizacji kwerendy

SELECT sezon, SUM(liczba_dn) FROM rezerwacje GROUP BY sezon;

na podstawie poniższej tabeli rezerwacje jest:

A. lato 10, 5, 5; zima 4, 6, 9, 8

B. lato 10, zima 4, lato 5, zima 6, lato 5, zima 9, zima 8

C. lato 3, zima 4

D. lato 20, zima 27

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wykonana kwerenda SQL agreguje dane z tabeli rezerwacje, grupując je według sezonu i sumując liczbę dni (liczba_dn) dla każdego sezonu. W tabeli znajdują się rekordy związane z sezonami letnim i zimowym. Analizując dane, dla sezonu letniego mamy trzy wpisy: 10 dni, 5 dni oraz 5 dni, co łącznie daje 20 dni. Dla sezonu zimowego mamy cztery wpisy: 4 dni, 6 dni, 9 dni oraz 8 dni, co po zsumowaniu daje 27 dni. Odpowiedź numer 2 jest zatem poprawna, ponieważ przedstawia poprawne sumy dla sezonów. Praktyczne zastosowanie takiej kwerendy może obejmować analizowanie sezonowości rezerwacji w hotelach, co wspiera procesy decyzyjne w zakresie zarządzania zasobami i planowania promocji. Zgodność z dobrymi praktykami w SQL wymaga znajomości funkcji agregujących, takich jak SUM, oraz umiejętności grupowania danych, co jest kluczowe w analizie danych w różnych dziedzinach biznesowych.

Pytanie 25

Jakie jest zadanie funkcji PHP o nazwie mysql_num_rows()?

A. ponumerować rekordy w bazie danych

B. zwrócić rekord o numerze podanym jako parametr funkcji

C. zwrócić następny rekord z wynikami zapytania

D. zwrócić liczbę wierszy znajdujących się w wyniku zapytania

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Funkcja mysql_num_rows() w PHP jest używana do zwracania liczby wierszy w wyniku zapytania SQL, co jest kluczowe w pracy z danymi w bazach danych. Gdy wykonujemy zapytanie, na przykład za pomocą mysql_query(), otrzymujemy wynik w formie zasobu. Funkcja mysql_num_rows() pozwala na określenie, ile wierszy zostało zwróconych przez to zapytanie. To jest szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy chcemy wiedzieć, czy dane istnieją, na przykład w aplikacjach webowych, gdzie użytkownik szuka określonych informacji. Oznacza to, że możemy dostosować logikę naszej aplikacji na podstawie liczby wyników. Ponadto, korzystając z tej funkcji, możemy monitorować i optymalizować zapytania, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie wydajności i zarządzania bazami danych. Warto również zauważyć, że mysql_num_rows() działa w kontekście wywołania do bazy danych, co oznacza, że musi być używana w kontekście zasobu wynikowego, aby działać poprawnie.

Pytanie 26

W podanym fragmencie zapytania w języku SQL, komenda SELECT jest używana do zwrócenia SELECT COUNT(wartosc) FROM …

A. summy w kolumnie wartosc

B. średniej wartości z tabeli

C. średniej w kolumnie wartosc

D. ilości wierszy

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Tak, masz rację! To zapytanie zwraca liczbę wierszy. Użycie funkcji COUNT w SQL jest jakby liczeniem, ile jest niepustych wartości w danej kolumnie. Kiedy piszemy coś takiego jak SELECT COUNT(wartosc) FROM ..., to ta funkcja sprawdza, ile wierszy ma coś w kolumnie 'wartosc'. Przykładowo, w tabeli z danymi sprzedażowymi, kolumna 'wartosc' może mieć wszystkie wartości transakcji. To zapytanie pokaże nam, ile transakcji się odbyło, co jest super przydatne, gdy analizujemy biznes. Funkcja COUNT jest szalenie popularna, bo daje nam jasny obraz tego, co się dzieje w naszych danych. A jeśli zamiast COUNT(wartosc) zrobimy COUNT(*), to dostaniemy ogólną liczbę wszystkich wierszy, niezależnie od tego, czy coś w nich jest, co może być też przydatne, gdy chcemy ogarnąć całą tabelę.

Pytanie 27

W algebrze relacji działanie selekcji polega na

A. usunięciu pustych wierszy

B. usunięciu krotek z powtórzonymi polami

C. wybór krotek, które spełniają określone warunki

D. wybór krotek, które nie zawierają wartości NULL

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
W algebrze relacji operacja selekcji, określana również jako filtracja, polega na wydobywaniu krotek z relacji (tabel), które spełniają określone warunki. Selekcja jest kluczowym narzędziem w zarządzaniu bazami danych, ponieważ umożliwia przetwarzanie i analizowanie dużych zbiorów danych poprzez skupienie się tylko na istotnych informacjach. Na przykład, w bazie danych zawierającej informacje o pracownikach, można zastosować selekcję, aby wyodrębnić jedynie tych pracowników, którzy mają wynagrodzenie powyżej określonej kwoty. W praktyce, operator selekcji jest często reprezentowany przez symbol sigma (σ) w notacji algebry relacji. Zgodnie z normami SQL, operacja ta odpowiada klauzuli WHERE, co pozwala na precyzyjne określenie kryteriów, według których krotki są wybierane. Selekcja nie zmienia struktury tabeli, lecz tworzy nową relację, która zawiera jedynie te krotki, które spełniają dane warunki. Przykładem może być zapytanie SQL, które zwraca dane o studentach, którzy uzyskali ocenę powyżej 4.0. Selekcja jest fundamentalnym elementem w projektowaniu baz danych, umożliwiającym efektywne przetwarzanie danych oraz wsparcie dla analizy danych w różnych aplikacjach biznesowych.

Pytanie 28

Jednym z kluczowych identyfikatorów wpisu w bazie danych jest pole

A. numeryczne

B. klucza podstawowego

C. relacji

D. klucza obcego

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Klucz podstawowy jest fundamentalnym elementem każdej relacyjnej bazy danych, ponieważ jednoznacznie identyfikuje każdy rekord w tabeli. Jego główną cechą jest unikalność, co oznacza, że żaden z rekordów w tabeli nie może mieć tego samego klucza podstawowego. Klucz podstawowy może składać się z jednego lub więcej atrybutów (kolumn), ale zawsze musi zapewniać jednoznaczność identyfikacji. Przykładem może być tabela 'Użytkownicy', gdzie 'ID_Użytkownika' działa jako klucz podstawowy, pozwalając na łatwe i szybkie wyszukiwanie konkretnych użytkowników. Zgodnie z najlepszymi praktykami projektowania baz danych, klucze podstawowe powinny być stabilne i niezmienne w czasie, aby uniknąć komplikacji związanych z aktualizacją wartości. Klucz podstawowy jest również kluczowy dla relacji między tabelami, ponieważ inne tabele mogą odwoływać się do niego poprzez klucze obce. Dzięki temu, struktura bazy danych staje się bardziej zorganizowana i lepiej znormalizowana, co z kolei prowadzi do zwiększonej wydajności i integralności danych.

Pytanie 29

Zaproponowana baza danych składa się z trzech tabel oraz dwóch relacji. Żeby uzyskać listę wszystkich lekarzy przypisanych do danego pacjenta, konieczne jest porównanie kluczy

A. Lekarze.id = Pacjenci.Recepty_id

B. Lekarze.id = Recepty.id

C. Lekarze.id = Pacjenci.id

D. Lekarze.id = Pacjenci.Lekarze_id

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poprawna odpowiedź polega na właściwym zrozumieniu relacji między tabelami Lekarze a Pacjenci w bazie danych. Aby wyświetlić wszystkich lekarzy przypisanych do konkretnego pacjenta konieczne jest użycie klucza obcego Lekarze_id w tabeli Pacjenci. Relacja ta jest kluczowa gdyż każda wizyta pacjenta jest przypisana konkretnemu lekarzowi dzięki temu kluczowi. W praktycznych zastosowaniach relacje takie są niezbędne do efektywnego zarządzania danymi w systemach zdrowotnych umożliwiając szybkie uzyskanie informacji o lekarzach opiekujących się pacjentem. Standardy baz danych zakładają użycie kluczy obcych w celu utrzymania integralności danych. Jest to zgodne z zasadą normalizacji polegającą na eliminacji redundancji i zapewnieniu spójności danych. W kontekście projektowania baz danych dobre praktyki wymagają jasno zdefiniowanych relacji co pozwala na łatwiejsze skalowanie i zarządzanie systemem. Zrozumienie i poprawne zastosowanie tej wiedzy umożliwia tworzenie wydajnych i elastycznych struktur danych.

Pytanie 30

Zgodnie z zasadami ACID, odnoszącymi się do przeprowadzania transakcji, wymóg trwałości (ang. durability) wskazuje, że

A. transakcja może w pewnych okolicznościach być rozdzielona na dwa niezależne etapy

B. dane zatwierdzone przez transakcję powinny być dostępne niezależnie od tego, co się wydarzy po jej zakończeniu

C. w sytuacji naruszenia spójności bazy danych transakcja eliminuje tabele z kluczami obcymi

D. w trakcie realizacji transakcji dane mogą być zmieniane przez inne transakcje

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wymóg trwałości (durability) w kontekście właściwości ACID oznacza, że po zatwierdzeniu transakcji, wszystkie zmiany dokonane na danych muszą być utrwalone w trwałym magazynie danych, a ich dostępność nie może być zagrożona przez awarie systemu, takie jak utrata zasilania czy awarie oprogramowania. Przykładem może być system bankowy, gdzie po wykonaniu operacji przelewu, saldo konta musi być natychmiastowo zaktualizowane i dostępne w systemie, niezależnie od tego, co wydarzy się później. W praktyce, wiele systemów zarządzania bazami danych, takich jak PostgreSQL czy MySQL, wykorzystuje mechanizmy logowania transakcji oraz techniki replikacji, aby zapewnić, że dane pozostaną spójne i dostępne nawet w obliczu kryzysów. Zgodność z zasadą trwałości jest kluczowa dla utrzymania zaufania użytkowników i stabilności operacyjnej systemów informacyjnych, co jest wspierane przez standardy takie jak ISO/IEC 27001 dotyczące zarządzania bezpieczeństwem informacji.

Pytanie 31

Jakie uprawnienia posiada użytkownik jan po wykonaniu poniższych poleceń na bazie danych? ```GRANT ALL PRIVILEGES ON klienci TO jan;``` ```REVOKE SELECT, INSERT, UPDATE, DELETE ON klienci FROM jan;```

A. Będzie miał możliwość zmiany struktury tabeli klienci

B. Będzie miał możliwość wyszukiwania danych w tabeli klienci

C. Będzie miał możliwość wstawiania rekordów do tabeli klienci

D. Będzie miał możliwość usuwania rekordów z tabeli klienci

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź jest poprawna, ponieważ po wykonaniu poleceń SQL użytkownik jan ma przyznane wszystkie uprawnienia do tabeli klienci, a następnie odebrano mu konkretne uprawnienia do wykonywania operacji SELECT, INSERT, UPDATE oraz DELETE. Oznacza to, że jedynym uprawnieniem, które pozostaje jemu po tych operacjach, jest możliwość zmiany struktury tabeli, co oznacza operacje takie jak ADD COLUMN czy DROP COLUMN. W praktyce, gdy przyznajemy użytkownikowi rolę, często stosujemy uprawnienia do wykonywania operacji DDL (Data Definition Language), które są niezbędne do modyfikacji schematu bazy danych. Odpowiedzi na pytania dotyczące uprawnień powinny uwzględniać kontekst celów administracyjnych, ponieważ różne role użytkowników mogą mieć różne poziomy dostępu. W związku z tym, zrozumienie systemu uprawnień w kontekście zarządzania bazą danych jest kluczowe, a dobrym standardem jest nadawanie użytkownikom tylko tych uprawnień, które są niezbędne do wykonywania ich zadań.

Pytanie 32

Jakie z poniższych stwierdzeń właściwie opisuje tabelę utworzoną przez: CREATE TABLE dane (kolumna INTEGER(3));

A. Kolumny w tabeli dane nazywają się: kolumna1, kolumna2, kolumna3

B. Tabela o nazwie dane ma jedną kolumnę typu liczb całkowitych

C. Tabela o nazwie dane zawiera trzy kolumny typu liczb całkowitych

D. Tabela zawiera jedną kolumnę, która składa się z trzyelementowych tablic

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź, że tabela o nazwie dane posiada jedną kolumnę liczb całkowitych, jest prawidłowa, ponieważ w definicji tabeli użyto składni CREATE TABLE, wskazując, że w tabeli znajduje się tylko jedna kolumna o nazwie 'kolumna'. Typ danych dla tej kolumny to INTEGER, co oznacza, że przechowuje ona liczby całkowite. Parametr (3) w INTEGER nie oznacza, że kolumna ta zawiera trzy elementowe tablice; w rzeczywistości jest to specyfikacja dotycząca maksymalnej liczby cyfr, które ta kolumna może przechowywać, co powoduje, że rozmiar wartości będzie ograniczony do 3 cyfr. W praktyce, przy projektowaniu baz danych, kluczowe jest zrozumienie typów danych oraz ich ograniczeń, aby zapewnić integralność danych. Dobrą praktyką jest używać odpowiednich typów danych i odpowiednio je definiować, by optymalizować wydajność zapytań oraz zużycie miejsca w bazie danych. W tym przypadku, zrozumienie, że kolumna 'kolumna' jest jedyną kolumną w tabeli o typie INTEGER, jest podstawą efektywnego projektowania struktury bazy danych.

Pytanie 33

W SQL klauzula DISTINCT w poleceniu SELECT zapewnia, że zwrócone wyniki

A. będą spełniały dany warunek.

B. będą zgrupowane według wskazanego pola.

C. będą uporządkowane.

D. nie zawiera będą duplikatów.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Klauzula DISTINCT w języku SQL jest używana w instrukcji SELECT do eliminacji duplikatów w zwracanych wynikach zapytania. Gdy zapytanie wykorzystuje DISTINCT, zwracane są tylko unikalne rekordy, co oznacza, że identyczne wiersze występujące w zestawie wyników są redukowane do jednego wystąpienia. Działa to poprzez porównywanie wszystkich kolumn wymienionych w SELECT, co oznacza, że różnice w jakiejkolwiek kolumnie będą skutkować zwróceniem oddzielnych wierszy. Przykładowe zapytanie: SELECT DISTINCT nazwisko FROM pracownicy; zwróci listę unikalnych nazwisk pracowników, eliminując wszelkie powtórzenia. Klauzula DISTINCT jest szczególnie przydatna w raportach i analizach danych, gdyż pozwala na zrozumienie częstotliwości występowania różnych wartości. Zgodnie z SQL ANSI, użycie DISTINCT jest standardem, co oznacza, że jest obsługiwane przez wszystkie główne systemy zarządzania bazami danych, takie jak MySQL, PostgreSQL czy Oracle. Warto jednak pamiętać, że dodanie DISTINCT do zapytania może wpływać na wydajność, zwłaszcza w przypadku dużych zbiorów danych, ponieważ wymaga dodatkowych operacji przetwarzania, aby zidentyfikować i usunąć duplikaty.

Pytanie 34

Utworzono bazę danych z tabelą mieszkańcy, która zawiera pola: nazwisko, imię oraz miasto. Następnie przygotowano poniższe zapytanie do bazy:
SELECT nazwisko, imie FROM mieszkańcy WHERE miasto='Poznań' UNION ALL SELECT nazwisko, imie FROM mieszkańcy WHERE miasto='Kraków';
Wskaż zapytanie, które zwróci takie same dane.

A. SELECT nazwisko, imie FROM mieszkańcy WHERE miasto HAVING 'Poznań' OR 'Kraków';

B. SELECT nazwisko, imie FROM mieszkańcy AS 'Poznań' OR 'Kraków';

C. SELECT nazwisko, imie FROM mieszkańcy WHERE miasto='Poznań' OR miasto='Kraków';

D. SELECT nazwisko, imie FROM mieszkańcy WHERE miasto BETWEEN 'Poznań' OR 'Kraków';

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybór odpowiedzi SELECT nazwisko, imie FROM mieszkańcy WHERE miasto='Poznań' OR miasto='Kraków' jest prawidłowy, ponieważ wykorzystuje operator logiczny OR, który umożliwia filtrowanie danych z tabeli mieszkańcy na podstawie wartości w polu miasto. To zapytanie zwraca wszystkich mieszkańców, którzy są z Poznania lub Krakowa, co odpowiada wymaganiom postawionym w pytaniu. Warto zauważyć, że taka konstrukcja jest efektywna, ponieważ nie używa złożonych zapytań ani nie tworzy zbiorów, które następnie muszą być łączone. Operator OR jest powszechnie stosowany w SQL do łączenia wielu warunków, co czyni go łatwym w użyciu. Dodatkowo, zgodnie z dobrymi praktykami baz danych, unikanie zbędnych operacji, jak UNION, gdy wystarczy proste OR, zwiększa wydajność i czytelność zapytań. Przykładowe zastosowanie tego zapytania może mieć miejsce w aplikacjach, które potrzebują zidentyfikować użytkowników z konkretnego regionu, co jest istotne w przypadku personalizacji treści lub promocji regionalnych.

Pytanie 35

W sklepie internetowym wykorzystuje się tabelę faktura. W trakcie generowania faktury pole dataPlatnosci nie zawsze jest uzupełnione. Aby to skorygować, pod koniec dnia należy wprowadzić bieżącą datę do wierszy, gdzie to pole jest puste. W tym celu można wykorzystać kwerendę

A. UPDATE faktury SET dataPlatnosci=CURDATE() WHERE dataplatnosci = '0000-00-00'

B. UPDATE faktury SET dataPlatnosci=CURDATE() WHERE dataPlatnosci IS NULL

C. UPDATE faktury SET dataPlatnosci=CURTIME() WHERE dataPlatnosci IS NOT NULL

D. UPDATE faktury SET dataPlatnosci=CURTIME() WHERE id = 3

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poprawna odpowiedź to 'UPDATE faktury SET dataPlatnosci=CURDATE() WHERE dataPlatnosci IS NULL;'. Ta kwerenda jest odpowiednia, ponieważ aktualizuje pole 'dataPlatnosci' w tabeli 'faktury' tylko w tych wierszach, gdzie to pole jest puste (NULL). Użycie funkcji CURDATE() pozwala na wprowadzenie aktualnej daty, co jest praktycznym rozwiązaniem dla problemu niewypełnionych dat płatności. Warto pamiętać, że korzystanie z NULL jest standardem w bazach danych, który oznacza brak wartości. Z perspektywy dobrych praktyk w zarządzaniu danymi, ważne jest, aby dbać o pełność danych, co wpływa na późniejsze analizy i generowanie raportów. Tego rodzaju kwerendy powinny być stosowane regularnie, aby zapewnić integralność i aktualność danych w systemie, co jest kluczowe w kontekście e-commerce, gdzie terminowość transakcji ma istotne znaczenie. Na przykład, w sytuacji, gdy system generuje raporty dotyczące płatności, brak daty płatności może prowadzić do nieprawidłowych wniosków.

Pytanie 36

W języku SQL podczas używania polecenia CREATE TABLE atrybut, który wskazuje na to, która kolumna jest kluczem podstawowym, to

A. PRIMARY KEY

B. IDENTITY FIELD

C. GŁÓWNY KLUCZ

D. UNIQUE

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "PRIMARY KEY" jest prawidłowa, ponieważ w języku SQL klucz podstawowy (ang. primary key) to unikalny identyfikator dla każdego rekordu w tabeli. Klucz podstawowy zapewnia, że żadne dwa rekordy nie mają tej samej wartości w kolumnie, co jest kluczowe dla integralności danych. Zwyczajowo klucz podstawowy definiuje się podczas tworzenia tabeli za pomocą polecenia CREATE TABLE, co zwiększa wydajność operacji wyszukiwania oraz modyfikacji danych. Przykład wykorzystania: tworząc tabelę pracowników, można zdefiniować kolumnę "id_pracownika" jako klucz podstawowy, co zapewni, że każdy pracownik będzie miał unikalny identyfikator. W standardach SQL zgodnych z ANSI, klucz podstawowy może składać się z jednej lub więcej kolumn, co pozwala na tworzenie bardziej skomplikowanych struktur danych. Dobrą praktyką jest również oznaczanie klucza podstawowego jako NOT NULL, co uniemożliwia wprowadzenie pustych wartości, co dodatkowo zwiększa integralność bazy danych.

Pytanie 37

Tabela filmy dysponuje kluczem głównym id oraz kluczem obcym rezyserlD. Tabela rezyserzy posiada klucz główny id. Obie tabele są połączone relacją jeden do wielu, gdzie rezyserzy są po stronie jeden, a filmy po stronie wiele. Jak należy zapisać kwerendę SELECT, aby połączyć tabele filmy i rezyserzy?

A. ... filmy JOIN rezyserzy ON filmy.rezyserlD = rezyserzy.id ...

B. ... filmy JOIN rezyserzy ON filmy.id = rezyserzy.filmylD ...

C. ... filmy JOIN rezyserzy ON filmy.id = rezyserzy.id ...

D. ... filmy JOIN rezyserzy ON filmy.rezyserlD = rezyserzy.filmylD ...

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Poprawna odpowiedź: '... filmy JOIN rezyserzy ON filmy.rezyserlD = rezyserzy.id ...' jest zgodna z zasadami łączenia tabel w relacyjnych bazach danych. W tym przypadku 'rezyserlD' jest kluczem obcym w tabeli 'filmy', który odnosi się do 'id' w tabeli 'rezyserzy', co oznacza, że jeden reżyser może być przypisany do wielu filmów. Dzięki temu połączeniu możemy uzyskać informacje o filmach razem z danymi reżyserów. W praktyce, aby uzyskać szczegółowe informacje o filmach oraz ich reżyserach, takie zapytanie umożliwia efektywne łączenie danych, co jest kluczowe w aplikacjach bazodanowych, które wymagają integracji danych z różnych źródeł. Zastosowanie kluczy obcych w relacyjnych bazach danych jest standardem i pozwala na zapewnienie integralności danych, a także optymalizację zapytań. Dobrą praktyką jest również dbałość o odpowiednie nazewnictwo kolumn, aby jasno wskazywały one na ich przeznaczenie oraz relacje między tabelami, co znacząco ułatwia późniejszą pracę z bazą.

Pytanie 38

W SQL po wykonaniu zapytania ALTER TABLE osoba DROP COLUMN grupa; co się stanie?

A. nazwa tabeli zmieni się na grupa

B. kolumna grupa zostanie dodana

C. kolumna grupa zostanie usunięta

D. nazwa kolumny zmieni się na grupa

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
No więc dobrze trafiłeś. To zapytanie SQL ALTER TABLE osoba DROP COLUMN grupa; jest używane do usunięcia kolumny 'grupa' z tabeli 'osoba'. To polecenie jest częścią SQL, który służy do zmieniania struktury tabel. Usunięcie kolumny może być fajne, gdy już nie jest potrzebna, albo jeśli wprowadzasz jakieś zmiany w danych. Na przykład, może się zdarzyć, że kolumna 'grupa' ma dane, które są już nieaktualne, bo zmieniłeś sposób klasyfikacji. A tak w ogóle, dobrze jest przed taką operacją zrobić kopię zapasową danych, bo usunięcie kolumny to trwała zmiana. To podejście jest powszechnie wykorzystywane w zarządzaniu bazami danych oraz w procesach ETL, gdzie ważne jest, by dane były dobrze zorganizowane.

Pytanie 39

W teorii relacji operacja selekcji polega na

A. pozbywaniu się pustych wierszy

B. wybraniu krotek, które spełniają określone warunki

C. eliminuje krotki z powtarzającymi się polami

D. wybraniu krotek, które nie zawierają wartości NULL

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Operacja selekcji w algebrze relacji polega na wydobywaniu z bazy danych krotek, które spełniają określone warunki. Tego rodzaju operacje są kluczowe w kontekście zapytań do baz danych, ponieważ pozwalają na precyzyjne filtrowanie danych. Na przykład, jeśli mamy tabelę 'Klienci' z informacjami o klientach, możemy użyć selekcji, aby wybrać tylko tych, którzy mają status 'aktywny', co pozwala nam skoncentrować się na aktualnych użytkownikach. Takie podejście jest zgodne z podstawowymi zasadami zarządzania danymi, w tym z zasadą minimalizacji danych, która mówi, że należy pracować tylko z tymi informacjami, które są istotne do danego zadania. Ponadto, operacja selekcji jest często używana w połączeniu z innymi operacjami, takimi jak projekcja czy łączenie, co pozwala na budowanie bardziej złożonych zapytań i uzyskiwanie bardziej szczegółowych informacji. W praktyce, umiejętność skutecznego stosowania selekcji jest niezbędna dla każdego, kto pracuje z bazami danych, a znajomość tej operacji stanowi podstawę dla bardziej zaawansowanych technik analizy danych.

Pytanie 40

Aby zainstalować system CMS Joomla!, potrzebne jest środowisko

A. PHP oraz MySQL

B. IIS, Perl oraz MySQL

C. Apache, PHP i MySQL

D. Apache oraz PHP

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Aby uruchomić system CMS Joomla!, niezbędne jest środowisko składające się z serwera Apache, języka PHP oraz bazy danych MySQL. Apache jest jednym z najpopularniejszych serwerów WWW, który obsługuje zapytania HTTP i serwuje zawartość stron internetowych. PHP to skryptowy język programowania, który jest powszechnie używany do tworzenia dynamicznych stron internetowych i aplikacji webowych. W kontekście Joomla!, PHP jest odpowiedzialne za przetwarzanie kodu i interakcję z bazą danych. MySQL natomiast to system zarządzania relacyjnymi bazami danych, który przechowuje wszystkie dane potrzebne do działania Joomla!, takie jak informacje o użytkownikach, artykułach i ustawieniach systemowych. Współpraca tych trzech komponentów tworzy stabilne środowisko do działania Joomla!, zapewniając optymalizację wydajności oraz bezpieczeństwo. Warto również zaznaczyć, że Joomla! wymaga minimum wersji PHP 7.2 oraz MySQL 5.5, aby zapewnić pełną funkcjonalność i wsparcie dla nowoczesnych rozwiązań webowych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej