Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik teleinformatyk
  • Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi
  • Data rozpoczęcia: 22 października 2025 16:06
  • Data zakończenia: 22 października 2025 16:15

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jakie jest maksymalne dopuszczalne natężenie rezystancji linii telefonicznej razem z aparatem POTS?

A. 2 000 Ω
B. 2 200 Ω
C. 1 800 Ω
D. 1 600 Ω
Wiesz, że wartości rezystancji linii telefonicznych są mega ważne w projektowaniu i utrzymaniu systemów telekomunikacyjnych? Odpowiedzi, które dałeś, czyli 2 200 Ω, 2 000 Ω i 1 600 Ω, są po prostu nietrafione, bo nie odpowiadają standardowym wartościom dla linii POTS. Mogą być mylące i sugerować, że linie mogą działać dobrze przy wyższej rezystancji, ale to nie jest zgodne z rzeczywistością. Przekroczenie 1 800 Ω może powodować różne problemy, jak zniekształcenia czy nawet przerwy w komunikacji. Często zdarza się też pomylenie rezystancji z innymi parametrami, jak impedancja czy opór, co prowadzi do błędnych wniosków. Wiedza o tych różnicach jest naprawdę ważna dla inżynierów i techników, którzy muszą upewnić się, że wszystko jest zgodne z normami. Różne modele aparatów telefonicznych mogą mieć też swoje specyfikacje dotyczące rezystancji, co może wprowadzać jeszcze większy zamęt. Generalnie, wiedza o standardowych wartościach rezystancji linii telefonicznych jest kluczowa dla utrzymania ich prawidłowego działania i jakości usług.
Pytanie 2

Jak określane są oprogramowania, które nie wymagają instalacji?

A. Sniffer
B. Portable
C. Benchmark
D. Firewall
Odpowiedzi, takie jak "Benchmark", "Sniffer" i "Firewall", nie są właściwym określeniem dla programów, które nie wymagają instalacji, ponieważ odnoszą się one do zupełnie innych kategorii aplikacji oraz funkcji. Benchmarki to narzędzia służące do oceny wydajności sprzętu lub oprogramowania, a ich działanie zazwyczaj polega na przeprowadzaniu testów, które wymagają zainstalowania ich na systemie. Często są używane w kontekście testowania efektywności różnych komponentów komputera. Sniffery to programy do analizy ruchu sieciowego, których celem jest przechwytywanie danych przesyłanych przez sieć, co jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa IT. Z kolei firewalle są rozwiązaniami ochrony sieci, które monitorują i kontrolują ruch przychodzący i wychodzący, zabezpieczając system przed nieautoryzowanym dostępem. Mylenie tych terminów z aplikacjami portable wynika z braku zrozumienia specyfiki ich zastosowania. Warto zaznaczyć, że nie wszystkie programy muszą być zainstalowane, aby funkcjonować, ale te wymienione w odpowiedziach są przeznaczone do konkretnych zadań, które wymagają pełnej integracji z systemem operacyjnym, co jest przeciwieństwem idei programów portable. W branży IT kluczowe jest rozróżnianie tych terminów, aby efektywnie stosować odpowiednie narzędzia w praktycznych zastosowaniach.
Pytanie 3

Nawiązanie połączenia pomiędzy urządzeniami końcowymi przed przesłaniem informacji odbywa się w przypadku komutacji

A. ramek
B. pakietów w trybie datagram
C. wiadomości
D. łączy
Wybór odpowiedzi związanej z ramkami, pakietami w trybie datagram czy wiadomościami może wynikać z niepełnego zrozumienia różnic między różnymi metodami przesyłania danych w sieciach komputerowych. Komutacja ramek jest techniką, która pozwala na przesyłanie danych w postaci ramek, jednak nie przewiduje ona wcześniejszego ustanowienia połączenia. Ramki są wysyłane na zasadzie „bezpołączeniowej”, co oznacza, że nie jest zapewniana stała ścieżka komunikacji ani gwarancje dostarczenia. Z kolei pakiety w trybie datagram działają na zasadzie przesyłania informacji bez ustalania połączenia, co jest charakterystyczne dla protokołów takich jak UDP (User Datagram Protocol), gdzie każdy pakiet jest traktowany jako niezależna jednostka. Ostatecznie wybór wiadomości również nie jest trafny, ponieważ sposób ten również nie wymaga ustanowienia trwalej sesji między nadawcą a odbiorcą. W kontekście sieci komputerowych, błędne myślenie może prowadzić do mylnego przekonania, że wszystkie formy komunikacji muszą opierać się na połączeniach, podczas gdy wiele nowoczesnych protokołów i metod komunikacji działa efektywnie w trybie bezpołączeniowym. Kluczowe jest zrozumienie, że wybór odpowiedniej metody komunikacji powinien być dostosowany do wymagań aplikacji oraz charakterystyki przesyłanych danych.
Pytanie 4

Który standard technologii bezprzewodowej określa możliwość przesyłania danych na typową odległość 3-10 km?

A. IEEE 802.11 b
B. IEEE 802.16 d
C. IEEE 802.11 n
D. IEEE 802.15.1
Standard IEEE 802.16d, znany również jako WiMAX, został zaprojektowany z myślą o zapewnieniu szerokopasmowego dostępu do internetu na dużych odległościach, typowo od 3 do 10 km, a w niektórych warunkach może nawet sięgać 50 km. WiMAX obsługuje wiele użytkowników jednocześnie, co czyni go idealnym rozwiązaniem dla obszarów, gdzie tradycyjne połączenia kablowe są niepraktyczne lub kosztowne. Standard ten wykorzystuje pasma częstotliwości od 2 do 66 GHz, co pozwala na osiągnięcie wyższych prędkości transferu danych w porównaniu do technologii takich jak IEEE 802.11 (Wi-Fi). Przykładem zastosowania WiMAX są wdrożenia w miastach i na terenach wiejskich, gdzie zapewnia się dostęp do internetu w sposób efektywny kosztowo, umożliwiając jednocześnie rozwój lokalnych usług i aplikacji, takich jak telemedycyna, e-edukacja czy zdalne zarządzanie. Ponadto, WiMAX może być wykorzystywany do budowy sieci miejskich, które oferują użytkownikom szerokopasmowy dostęp do internetu z wysoką mobilnością oraz niskim opóźnieniem. W kontekście rozwoju technologii bezprzewodowej, WiMAX stanowi ważny krok w kierunku integracji różnych form dostępu do internetu.
Pytanie 5

Terminale urządzeń cyfrowych ISDN są podłączone do centrali ISDN lub urządzenia NT za pomocą wtyczki

A. RJ-45, przy użyciu dwóch par przewodów (pierwsza para - piny 4 i 5, druga 3 i 6)
B. RJ-45, przy użyciu jednej pary przewodów (piny 4 i 5)
C. RJ-11, przy użyciu dwóch par przewodów (pierwsza para - piny 2 i 3, druga 1 i 4)
D. RJ-11, przy użyciu jednej pary przewodów (piny 2 i 3)
Odpowiedź 1 jest prawidłowa, ponieważ urządzenia cyfrowe ISDN (Integrated Services Digital Network) rzeczywiście korzystają z wtyku RJ-45, który jest standardem w sieciach Ethernet i telekomunikacyjnych. W kontekście ISDN, wtyk RJ-45 umożliwia podłączenie terminali do centrali ISDN lub urządzenia NT (Network Termination). Wykorzystanie dwóch par przewodów, gdzie pierwsza para to piny 4 i 5, a druga para to piny 3 i 6, zapewnia odpowiednią przepustowość oraz stabilność połączenia. W praktyce oznacza to, że takie połączenie może obsługiwać zarówno telefoniczne, jak i dane cyfrowe, co jest kluczowe dla wykorzystania ISDN w różnych aplikacjach, takich jak systemy telekonferencyjne czy transmisja danych. Standardy telekomunikacyjne zalecają wykorzystanie RJ-45 dla takich zastosowań, co czyni tę odpowiedź zgodną z najlepszymi praktykami i obowiązującymi normami w branży.
Pytanie 6

Algorytm nazywany Round Robin polega na przydzieleniu jednego dysku do zapisu kopii bezpieczeństwa na każdy dzień tygodnia. Dyski są oznaczone jako: poniedziałek, wtorek, środa, czwartek, piątek, sobota, niedziela. Codziennie na wyznaczony dysk zapisywana jest cała kopia wszystkich danych przeznaczonych do backupu. Jaki jest maksymalny okres czasu, w którym opisana metoda tworzenia kopii zapasowych pozwala na odtworzenie danych?

A. Kwartału
B. Tygodnia
C. Dnia
D. Miesiąca
Odpowiedź 'tygodnia' jest prawidłowa, ponieważ algorytm karuzelowy (Round Robin) polega na cyklicznym przypisywaniu dysków do zapisu danych w określonych dniach tygodnia. W przedstawionym przypadku, każdy dysk jest używany raz w tygodniu, co oznacza, że maksymalny odstęp czasu, w jakim można odzyskać dane, wynosi dokładnie jeden tydzień. Jeśli na przykład dane zostały skasowane w czwartek, pełna kopia danych będzie dostępna dopiero w następnym tygodniu, w czwartek, kiedy to dany dysk ponownie zostanie użyty do zapisu. Dobrze zaplanowana strategia backupu, taka jak Round Robin, minimalizuje ryzyko utraty danych i jest zgodna z najlepszymi praktykami w obszarze zarządzania kopią bezpieczeństwa. W praktyce, przedsiębiorstwa często stosują tę metodę w połączeniu z innymi technikami, jak np. różnicowe lub inkrementacyjne kopie zapasowe, aby zwiększyć efektywność procesu ochrony danych.
Pytanie 7

Jak nazywa się faza procesu konwersji analogowo-cyfrowej, która polega na przyporządkowaniu dyskretnym wartości sygnału wejściowego do określonych wartości ciągłych z ograniczonego zestawu?

A. Modulacja
B. Kodowanie
C. Próbkowanie
D. Kwantyzacja
Próbkowanie, choć często mylone z kwantyzacją, odnosi się do procesu pomiaru wartości sygnału w określonych odstępach czasu. Jest to pierwszy krok w cyfryzacji sygnału, gdzie określa się, w jakich momentach czasowych mierzymy amplitudę sygnału. Bez próbkowania nie byłoby możliwe przeprowadzenie kwantyzacji, ponieważ nie mielibyśmy żadnych wartości do przetworzenia. Drugim terminem, kodowanie, odnosi się do systemu przekształcania wartości kwantyzowanych na postać binarną, co umożliwia ich zapis w pamięci komputerowej. Jest to również etap niezbędny po kwantyzacji, dlatego mylenie tych terminów jest powszechne. Modulacja zaś dotyczy zmiany właściwości fali nośnej w celu przeniesienia informacji. Proces ten jest używany głównie w telekomunikacji do transmisji sygnałów na różnych nośnikach, co ma zupełnie inny cel niż kwantyzacja. Typowe błędy myślowe prowadzące do mylenia tych pojęć to brak zrozumienia różnicy między przetwarzaniem w czasie (próbkowanie) a przetwarzaniem amplitudy (kwantyzacja) oraz nieprawidłowe utożsamienie kodowania z samym procesem kwantyzacji, co może prowadzić do niejasności w dyskusjach technicznych.
Pytanie 8

Aby obliczyć binarną przepustowość systemu plezjochronicznego El, należy

A. podzielić wartość binarnej przepustowości sygnału E2 przez 8
B. podzielić wartość binarnej przepustowości sygnału E4 przez 64
C. pomnożyć częstotliwość próbkowania przez liczbę bitów w jednej szczelinie oraz przez liczbę szczelin czasowych
D. pomnożyć dolną częstotliwość pasma przez liczbę szczelin czasowych i przez liczbę bitów w jednej szczelinie
Pomylenie odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia w kwestii obliczania przepływności binarnej. Na przykład, pierwsza błędna odpowiedź sugeruje, że można to zrobić przez pomnożenie dolnej częstotliwości pasma przez liczbę szczelin czasowych oraz liczbę bitów w jednej szczelinie. Tu brakuje kluczowego elementu – częstotliwości próbkowania, która jest naprawdę istotna w systemach cyfrowych. Dodatkowo, pomysły takie jak dzielenie wartości przepływności sygnału E2 przez 8 czy E4 przez 64 też nie mają sensu, bo nie oddają prawdziwej struktury sygnału ani nie uwzględniają specyfiki systemów plezjochronicznych. Często się zdarza, że ktoś myśli, że zmiana jednostki (np. z bitów na bajty) da mu prawidłowe wyniki, ale to nie tak działa. Żeby dobrze obliczyć przepływność, trzeba wziąć pod uwagę wszystkie istotne parametry dotyczące systemu, w tym sposób próbkowania i strukturę danych. Zrozumienie tego tematu jest naprawdę ważne dla inżynierów i ludzi, którzy projektują systemy komunikacyjne, bo dokładne obliczenia mają ogromne znaczenie dla jakości i efektywności przesyłanych danych.
Pytanie 9

Jeśli linia telefoniczna była zajęta przez 45 minut, jakie jest jej obciążenie?

A. 0,85 Erlanga
B. 0,55 Erlanga
C. 0,75 Erlanga
D. 0,65 Erlanga
Obciążenie linii telefonicznej, które wyrażamy w jednostkach Erlang, jest miarą intensywności użycia tej linii w danym czasie. W przypadku, gdy linia telefoniczna jest zajęta przez 45 minut w okresie godziny, obliczamy obciążenie jako stosunek czasu zajęcia do całkowitego czasu trwania (60 minut). Tak więc, obciążenie wynosi 45/60, co daje 0,75 Erlanga. W praktyce, wartość ta jest kluczowa dla operatorów telekomunikacyjnych, ponieważ pozwala na optymalne zarządzanie zasobami i planowanie pojemności sieci. Pomaga to w dostosowywaniu liczby linii telefonicznych do rzeczywistego zapotrzebowania, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu infrastrukturą telekomunikacyjną. Ustalanie właściwego obciążenia linii umożliwia również uniknięcie przeciążeń, co może prowadzić do obniżenia jakości usług oraz niezadowolenia użytkowników. Wiedza o obciążeniu linii jest zatem niezbędna w kontekście analizy wydajności sieci oraz zapewnienia odpowiedniego poziomu usług (Quality of Service, QoS).
Pytanie 10

Aby urządzenia w serwerowni działały prawidłowo, nie jest potrzebna kontrola

A. poziomu zanieczyszczenia powietrza
B. natężenia oświetlenia
C. wilgotności
D. temperatury
Odpowiedź dotycząca natężenia oświetlenia jako czynnika, który nie jest kluczowy dla prawidłowej pracy urządzeń w serwerowni, jest jak najbardziej trafna. W serwerowniach, gdzie liczy się przede wszystkim to, żeby sprzęt IT działał na pełnych obrotach, to temperatura, wilgotność i zapylenie są naprawdę ważne. Moim zdaniem, nie można tego lekceważyć, bo wysoka temperatura potrafi przegrzać procesory, a to już nie jest nic przyjemnego – kończy się na uszkodzeniach. Z kolei zbyt duża ilość kurzu może zatykać wentylatory i inne systemy chłodzenia, co negatywnie wpływa na wydajność. Wilgotność też nie jest bez znaczenia – jeżeli jest za wysoka lub za niska, może dojść do kondensacji lub wyładowań elektrostatycznych, a to już jest niebezpieczne dla sprzętu. W kontekście samego oświetlenia – jasne, że ważne jest dla wygody pracy ludzi, ale na same serwery to raczej nie wpływa. W praktyce w nowoczesnych serwerowniach dba się o to, żeby oświetlenie było na poziomie, który pozwala pracować, ale nie ma to większego znaczenia dla działania urządzeń. Dlatego lepiej skupić się na monitorowaniu temperatury, wilgotności i poziomu zapylenia, bo to są naprawdę kluczowe rzeczy w zarządzaniu IT.
Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

W dzisiejszych smartfonach używa się baterii

A. kwasowo-ołowiowe
B. niklowo-metalowo-wodorowe
C. niklowo-kadmowe
D. litowo-jonowo-polimerowe
Akumulatory litowo-jonowo-polimerowe (Li-Po) są obecnie najczęściej stosowanym typem akumulatorów w nowoczesnych telefonach komórkowych. Charakteryzują się one wysoką gęstością energii, co oznacza, że mogą przechowywać dużą ilość energii w stosunkowo niewielkiej objętości. Ponadto, akumulatory te są lekkie i mają elastyczną konstrukcję, co pozwala na ich dopasowanie do różnych kształtów urządzeń. Dzięki zastosowaniu technologii litowo-jonowej, akumulatory te cechują się także niskim efektem pamięci, co pozwala na ich ładowanie w dowolnym momencie bez obawy o degradację pojemności. To czyni je idealnym rozwiązaniem dla urządzeń mobilnych, które wymagają częstego ładowania. Standardy takie jak UN 38.3 dotyczące transportu akumulatorów litowych oraz IEC 62133 dotyczące ich bezpieczeństwa, zapewniają, że akumulatory te są produkowane zgodnie z najwyższymi normami bezpieczeństwa i wydajności. W praktyce, akumulatory Li-Po są wykorzystywane nie tylko w telefonach, ale również w laptopach, tabletach i dronach, co świadczy o ich wszechstronności i niezawodności.
Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

Urządzenia sieciowe mają ustawione adresy IP i maski zgodnie z tabelą. W ilu sieciach pracują te urządzenia?

Adres IP / Maska
9.1.63.11 /16
9.2.63.11 /16
9.3.65.11 /16
9.4.66.12 /16
9.5.66.12 /16
A. W dwóch sieciach.
B. W trzech sieciach.
C. W pięciu sieciach.
D. W jednej sieci.
Nieprawidłowe odpowiedzi często wynikają z niepełnego zrozumienia, jak działają adresy IP i maski podsieci. Wiele osób może pomylić liczbę podsieci z liczbą hostów w danej sieci, co prowadzi do błędnych wniosków. Na przykład, odpowiedź sugerująca, że urządzenia pracują w trzech lub dwóch sieciach, wynika z założenia, że różne adresy IP mogą być częścią tej samej sieci, co jest błędne przy analizie podanej maski /16. Ta maska jednoznacznie definiuje granice każdej z sieci; dlatego każdy adres IP w zestawie, który zaczyna się od różnych dwóch pierwszych oktetów, wskazuje na odrębną sieć. Warto również zauważyć, że niektóre odpowiedzi mogą sugerować, że liczba adresów IP jest równoznaczna z liczbą sieci, co jest fałszywym założeniem. Adresacja IP nie jest arbitralna, a każda sieć wymaga unikalnego identyfikatora, aby uniknąć konfliktów komunikacyjnych. Dlatego kluczowe jest, aby zrozumieć, że w pytaniu prezentowane są różne adresy IP, które są całkowicie niezależne od siebie, a ich podział na sieci jest oparty na maskach podsieci. Wiedza ta jest niezbędna w praktyce administracji siecią, ponieważ błędne zrozumienie podstawowych zasad adresacji może prowadzić do problemów z zarządzaniem siecią oraz komunikacją między urządzeniami.
Pytanie 15

Właściwością charakterystyczną lokalnej wirtualnej sieci, znanej jako sieć natywna, jest

A. zarządzanie ruchem oznakowanym.
B. zarządzanie ruchem nieoznakowanym.
C. przydzielanie ramkom numerów VLAN.
D. weryfikacja numerów VLAN przenoszonych przez ramki.
Nadawanie ramkom numerów VLAN-ów polega na etykietowaniu pakietów, co jest sprzeczne z ideą natywnej sieci, która obsługuje ruch bez dodatkowych oznaczeń. To podejście nie jest charakterystyczne dla sieci natywnych, gdzie kluczową rolę odgrywa ruch nieoznakowany. W kontekście VLAN-ów, oznaczanie ramki wymaga, aby wszystkie urządzenia w sieci były świadome, że określony ruch dotyczy danego VLAN-u, co prowadzi do zwiększenia złożoności konfiguracji. Obsługa ruchu oznakowanego odnosi się do przekazywania pakietów, które mają przypisane numery VLAN, co jest przydatne w środowiskach wymagających segmentacji i kontroli ruchu, ale nie jest cechą sieci natywnej. Ponadto sprawdzanie numerów VLAN-ów przenoszonych przez ramki jest procesem bardziej złożonym, związanym z nadzorem i kontrolą ruchu, a nie z jego podstawową obsługą. To podejście koncentruje się na przydzielaniu i zarządzaniu różnymi segmentami w sieci, co nie jest zgodne z ideą uproszczonej obsługi ruchu w sieci natywnej. W praktyce, wiele błędów myślowych wynika z nieporozumienia dotyczącego roli VLAN-ów i ich wpływu na architekturę sieci. Segmentacja ruchu jest istotna w większych, bardziej złożonych środowiskach, ale w sieciach natywnych, które obsługują ruch nieoznakowany, kluczowe jest zrozumienie, że chodzi o uproszczenie i zwiększenie wydajności, a nie o dodatkowe oznaczenia.
Pytanie 16

Główną właściwością protokołów routingu wykorzystujących metrykę stanu łącza (ang. link state) jest

A. przesyłanie pakietów przez ścieżki o najmniejszym koszcie
B. rutowanie najdłuższą trasą, określaną liczbą przeskoków
C. rutowanie najkrótszą trasą, określaną liczbą przeskoków
D. przesyłanie pakietów przez węzły ustalone przez administratora sieci
Prawidłowa odpowiedź to przesyłanie pakietów drogami o najniższym koszcie, co jest fundamentalną cechą protokołów rutingu opartych na metryce stanu łącza. W protokołach tych, takich jak OSPF (Open Shortest Path First) czy IS-IS (Intermediate System to Intermediate System), każdy węzeł w sieci ma pełną wiedzę na temat struktury topologii sieci. Węzły te zbierają informacje o stanie łączy (np. przepustowości, opóźnieniu) i przekazują je do innych węzłów. Na podstawie tych danych, protokoły te obliczają najlepsze trasy do przesyłania danych, w oparciu o metrykę, która często uwzględnia koszt, a nie tylko liczbę przeskoków. Przykładem praktycznym jest sytuacja, gdy w sieci są różne ścieżki do tego samego celu, ale jedna z nich ma znacznie mniejsze opóźnienie i wyższą przepustowość. Protokoły oparte na metryce stanu łącza wybiorą tę trasę, co zwiększa efektywność przesyłania danych i zmniejsza obciążenie sieci. Dobrą praktyką w administracji sieciowej jest wykorzystanie tych protokołów do dynamicznego dostosowywania tras w przypadku awarii lub zmian w topologii, co zapewnia ciągłość działania sieci.
Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

Komputery połączone w sieć mają ustawione we właściwościach protokołu TCP/IP adresy IP i maski, które zamieszczono w tabelce. Jaką strukturę tworzą te komputery?

Adres IPMaska
10.1.61.10255.0.0.0
10.2.61.11255.0.0.0
10.3.63.10255.0.0.0
10.4.63.11255.0.0.0
10.5.63.12255.0.0.0
A. 2 podsieci.
B. 3 podsieci.
C. 1 sieci.
D. 5 podsieci.
Wybór odpowiedzi wskazującej na istnienie podsieci jest błędny, ponieważ opiera się na niezrozumieniu zasady działania maski podsieci. Zgodnie z proponowanym schematem adresacji, maska 255.0.0.0 wskazuje, że jedynie pierwszy oktet jest wykorzystywany do identyfikacji sieci. Oznacza to, że wszystkie komputery z adresami zaczynającymi się od tego samego oktetu należą do tej samej sieci, a maska nie dzieli ich na podsieci. Często mylnie interpretowane jest, że zmiana maski może prowadzić do podziału na podsieci, co jest nieprawdziwe w kontekście podanego adresu IP. Różne odpowiedzi sugerujące istnienie dwóch, trzech czy pięciu podsieci wynikają z błędnego zrozumienia hierarchii adresów IP oraz zasad działania protokołów TCP/IP. Istotne jest, aby pamiętać, że podsieci mogą występować w sytuacjach, gdzie maska podsieci jest bardziej rozbudowana, np. 255.255.255.0, co dzieli większą sieć na mniejsze segmenty. W tym przypadku, przy zastosowaniu maski 255.0.0.0, nie mamy do czynienia z żadnym podziałem na podsieci, a wszystkie adresy IP są częścią jednego, jednolitego segmentu sieciowego. Dlatego kluczowe jest zrozumienie funkcji i zastosowania masek podsieci w praktyce, co pozwala uniknąć typowych błędów myślowych oraz poprawnie projektować rozwiązania sieciowe.
Pytanie 19

Jakie urządzenie można zastosować do pomiaru czasu narastania impulsu?

A. oscyloskop
B. analyzator widma
C. frekwencjometr
D. analyzator stanów logicznych
Oscyloskop jest kluczowym narzędziem w inżynierii i elektronice, które pozwala na precyzyjny pomiar czasu narastania impulsu. Czas narastania, definiowany jako czas potrzebny dla sygnału do przejścia z poziomu niskiego do wysokiego, jest niezwykle istotny w analizie wydajności układów elektronicznych, szczególnie w kontekście cyfrowych sygnałów logicznych. Oscyloskopy umożliwiają wizualizację przebiegów sygnałów w czasie rzeczywistym, co pozwala inżynierom na dokładne zmierzenie tego parametru. Na przykład, przy badaniu charakterystyki tranzystora, oscyloskop pozwala zobaczyć, jak szybko sygnał przechodzi przez różne stany, co jest kluczowe dla optymalizacji czasu reakcji urządzeń. Standardy branżowe, takie jak IEC 61010, podkreślają znaczenie oscyloskopów w pomiarach elektronicznych, zwłaszcza w kontekście zapewnienia bezpieczeństwa i dokładności pomiarów. Dzięki funkcjom takim jak wyzwalanie, pamięć i analiza matematyczna, oscyloskopy stanowią niezastąpione narzędzie w nowoczesnych laboratoriach badawczych oraz w procesach produkcyjnych.
Pytanie 20

Czy zapora systemu Windows jest standardowo aktywna dla

A. wszystkich interfejsów sieciowych
B. wybranych interfejsów sieciowych
C. wszystkich aplikacji
D. wybranych aplikacji
Odpowiedzi, które wskazują na 'wszystkie aplikacje' lub 'wybrane aplikacje', nie uwzględniają kluczowego aspektu działania zapory systemowej. Zapora nie filtruje ruchu na podstawie aplikacji, lecz na podstawie interfejsów sieciowych. W praktyce to oznacza, że nawet jeśli zapora jest skonfigurowana do zezwalania określonym aplikacjom na dostęp do sieci, to nie zmienia faktu, że musi być aktywna dla wszystkich interfejsów. Ponadto, odpowiedzi sugerujące 'wszystkie interfejsy sieciowe' lub 'wybrane interfejsy sieciowe' mogą prowadzić do mylnych wniosków o tym, że zapora może być włączana lub wyłączana na podstawie preferencji użytkownika dla konkretnych interfejsów. W rzeczywistości, jej domyślne ustawienia są zaprojektowane tak, aby zapewnić maksymalną ochronę, a wyłączenie zapory na jakimkolwiek interfejsie naraża system na niebezpieczeństwo. Kluczem do zrozumienia działania zapory jest rozróżnienie pomiędzy filtracją ruchu sieciowego a kontrolą dostępu aplikacji; zapora nie rozróżnia aplikacji, lecz interfejsy, przez które dane mogą wpływać do systemu. Użytkownicy często mylą te dwa pojęcia, co prowadzi do niepoprawnych wniosków na temat zakresu ochrony, jaką oferuje zapora.
Pytanie 21

Aby dodać kolejny dysk ATA do komputera PC, należy

A. ustalić tryb współpracy dysków MASTER/SLAVE
B. zainstalować na dodatkowym dysku aplikacje systemowe FTP
C. sformatować oba dyski w systemie NTFS lub FAT
D. podzielić nowy dysk na partycje zgodnie z ustawieniami systemu WIN
Wprowadzenie do systemu dodatkowego dysku ATA wiąże się z wieloma aspektami technicznymi, które muszą być właściwie zrozumiane, aby uniknąć nieprawidłowej konfiguracji. Formatowanie obu dysków w systemie NTFS lub FAT nie jest krokiem koniecznym na etapie ich instalacji, a jedynie procesem, który odbywa się po fizycznym podłączeniu dysków. Formatowanie ma na celu przygotowanie dysku do przechowywania danych, ale nie wpływa na to, jak dyski współpracują ze sobą w systemie. Ponadto, instalacja aplikacji systemowych FTP na dodatkowym dysku nie tylko nie jest wymagana, ale również nie jest związana z podstawowymi operacjami potrzebnymi do integracji nowego dysku w systemie. W rzeczywistości, FTP to protokół transferu plików, który nie ma bezpośredniego związku z procesem rozbudowy fizycznej komputera. Podzielanie nowego dysku na partycje, chociaż może być użyteczne, również nie odpowiada na pytanie o tryb współpracy dysków. Partycjonowanie jest procesem, który można przeprowadzić po zainstalowaniu i sformatowaniu dysku, ale nie zastępuje ono konieczności ustalenia, który z dysków będzie MASTER, a który SLAVE. Kluczowe jest zrozumienie, że odpowiednia konfiguracja dysków jest fundamentem, na którym opiera się stabilność działania całego systemu, a pomijanie tego elementu może prowadzić do wielu problemów, w tym błędów rozruchowych czy utraty danych.
Pytanie 22

Jakie są maksymalne prędkości transmisji danych do abonenta oraz od abonenta dla modemu działającego z wykorzystaniem podziału częstotliwościowego FDM, według standardu ADSL2+ ITU-T G.992.5 Annex M?

A. Do abonenta - 24 Mbit/s oraz od abonenta - 3,5 Mbit/s
B. Do abonenta - 1 Mbit/s oraz od abonenta - 12 Mbit/s
C. Do abonenta - 3,5 Mbit/s oraz od abonenta - 1 Mbit/s
D. Do abonenta - 12 Mbit/s oraz od abonenta - 24 Mbit/s
W analizie błędnych odpowiedzi należy zwrócić uwagę na kilka aspektów technicznych, które mogą wprowadzać w błąd. W przypadku odpowiedzi, które wskazują na maksymalne prędkości do abonenta wynoszące 12 Mbit/s, 3,5 Mbit/s lub 1 Mbit/s, ignoruje się kluczowe zasady działania technologii ADSL2+. Technologia ta została zaprojektowana tak, aby maksymalizować prędkość w kierunku do abonenta. W rzeczywistości, w przypadku ADSL2+, prędkość do abonenta wynosząca 24 Mbit/s jest standardem, a wartość 12 Mbit/s jest zaniżona. Przy odpowiedzi, która wskazuje na prędkość od abonenta równą 12 Mbit/s, powstaje mylne wrażenie, że teoretyczne ograniczenia dla tego standardu są znacznie wyższe, co nie odzwierciedla rzeczywistości rynkowej. Ponadto, niektóre odpowiedzi mogą sugerować, że prędkości od abonenta mogą osiągać wartości wyższe niż 3,5 Mbit/s, co również nie jest zgodne z danymi technicznymi dla ADSL2+. Kluczowym błędem myślowym jest nie uwzględnienie specyfiki architektury FDM, gdzie pasmo dla danych przesyłanych do abonenta jest znacznie szersze. Zrozumienie tych różnic jest istotne dla efektywnego wykorzystania technologii szerokopasmowych w różnych zastosowaniach, takich jak transmisje multimedialne czy usługi VoIP.
Pytanie 23

Zespół Liniowy Abonencki nie pełni funkcji

A. wysyłania prądów dzwonienia
B. rozdziału kierunków transmisji
C. kodowania oraz filtracji sygnałów
D. odbierania i nadawania sygnalizacji wybierczej
Choć odpowiedzi dotyczące kodowania i filtracji sygnałów, wysyłania prądów dzwonienia oraz rozdzielenia kierunków transmisji mogą wydawać się uzasadnione, każda z tych funkcji jest ściśle związana z rolą Abonenckiego Zespołu Liniowego w systemach telekomunikacyjnych. Kodowanie i filtracja sygnałów to kluczowe procesy, które zapewniają, że sygnały przesyłane w sieciach telekomunikacyjnych są jasne i zrozumiałe. AZL stosuje różne techniki kodowania, aby zmniejszyć szumy oraz zniekształcenia sygnałów, co jest niezbędne do utrzymania jakości połączeń. Wysyłanie prądów dzwonienia jest istotnym elementem pracy AZL, ponieważ umożliwia on sygnalizowanie do abonenta, że nadchodzi połączenie. Z kolei rozdzielenie kierunków transmisji jest ważne dla efektywnej komunikacji, pozwalając na jednoczesne prowadzenie wielu połączeń. Typowy błąd myślowy, prowadzący do fałszywego wniosku, polega na myleniu funkcji zarządzania sygnalizacją z innymi rolami technicznymi w telekomunikacji. Kluczowe jest zrozumienie, że AZL, mimo że realizuje ważne funkcje, nie jest odpowiedzialny za generowanie sygnałów wybierczych, co jest domeną bardziej zaawansowanych systemów i urządzeń. W związku z tym, zrozumienie tego podziału ról jest niezbędne dla skutecznego zarządzania i projektowania systemów telekomunikacyjnych.
Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 25

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 26

Komutacja kanałów to proces polegający na

A. wyznaczeniu jednolitej, wirtualnej trasy, która obowiązuje dla wszystkich pakietów w przesyłanej wiadomości
B. tworzeniu na życzenie połączenia pomiędzy dwiema lub większą liczbą stacji końcowych, które jest dostępne dla nich wyłącznie do momentu rozłączenia
C. przesyłaniu informacji, gdzie trasa poszczególnych pakietów jest ustalana indywidualnie
D. przesyłaniu danych pomiędzy stacjami końcowymi, przy czym wiadomości te mogą być przez pewien czas przechowywane w węzłach sieci przed dalszym przesłaniem
Zrozumienie komutacji kanałów wymaga różnicowania od innych podejść do przesyłania informacji w sieciach telekomunikacyjnych. Wiele osób myli komutację kanałów z komutacją pakietów, która opiera się na przesyłaniu danych w małych fragmentach, zwanych pakietami, które mogą podróżować różnymi trasami w sieci. Ta metoda, zaprojektowana z myślą o elastyczności i wykorzystaniu dostępnych zasobów, nie zapewnia wyłączności na trasie dla danej komunikacji. To może prowadzić do opóźnień i zmienności w jakości połączenia, ponieważ każdy pakiet może przechodzić przez różne węzły w sieci, co jest typowe dla odpowiedzi dotyczącej przechowywania wiadomości w węzłach. Podobnie, wytyczenie jednolitej, wirtualnej trasy dla wszystkich pakietów nie oddaje istoty komutacji kanałów, gdzie fizyczne połączenie jest zestawiane na czas trwania rozmowy. Takie podejście jest bardziej typowe dla protokołów opartych na komutacji pakietów, jak IP, gdzie trasa przesyłania danych nie jest ustalana z góry. Komutacja kanałów jest bardziej odpowiednia w sytuacjach wymagających stabilności i przewidywalności, a nie w przypadkach, gdy możliwe są wielokrotne trasy dla różnych pakietów, co skutkuje większymi trudnościami przy zapewnieniu jakości usług w czasie rzeczywistym.
Pytanie 27

W celu zainstalowania 64-bitowej wersji systemu Windows 7 na komputerze z:
- procesorem Intel Core 2 Duo 2.00 GHz 64-bit,
- pamięcią RAM 512 MB,
- dyskiem twardym o pojemności 80 GB,
- kartą graficzną Intel GMA X4500 obsługującą DirectX 10, co należy zrobić?

A. zainstalować kartę graficzną obsługującą DirectX 11 na porcie PCI Express
B. zwiększyć ilość pamięci RAM do 2 GB
C. wymienić procesor na bardziej wydajny, o prędkości zegara przynajmniej 3.00 GHz
D. zamienić dysk twardy na model o pojemności minimum 500 GB
Przykłady błędnych odpowiedzi wskazują na nieporozumienia dotyczące wymagań sprzętowych systemu Windows 7. Zakup karty graficznej z DirectX 11 na porcie PCI Express, chociaż może poprawić wydajność graficzną, nie jest kluczowy dla samej instalacji systemu operacyjnego. System Windows 7 w wersji 64-bitowej nie narzuca wymogu posiadania najnowszej technologii graficznej, zwłaszcza gdy karta Intel GMA X4500 obsługuje DirectX 10, co jest wystarczające do podstawowych zadań. Wymiana procesora na model o wyższej częstotliwości także nie jest konieczna, ponieważ aktualny procesor Intel Core 2 Duo 2.00 GHz, spełnia wymagania dla uruchomienia systemu, o ile pojemność RAM jest odpowiednia. Ponadto, wymiana dysku twardego na model o pojemności co najmniej 500 GB również nie jest konieczna na etapie instalacji, choć może być korzystna dla przechowywania większej ilości danych. Takie myślenie prowadzi do błędnych wniosków dotyczących upgradów sprzętowych, które są nieadekwatne do rzeczywistych wymagań systemowych.
Pytanie 28

W jakich jednostkach wyraża się zysk energetyczny anteny w porównaniu do dipola półfalowego?

A. dB
B. dBc
C. dBd
D. dBi
Wybór takich odpowiedzi jak dB, dBi czy dBc może wynikać z pewnego zamieszania z tymi jednostkami miary zysku antenowego. Zysk w dB to tylko względny pomiar i nie odnosi się bezpośrednio do żadnego konkretnego punktu odniesienia. Na przykład, dB jest jednostką logarytmiczną do porównania mocy czy napięcia, ale nie mówi nam o rzeczywistym zysku anteny. Jeśli chodzi o dBi, to mówi o zysku w porównaniu do idealnego promiennika, co jest trochę teoretyczne. A dBc się zajmuje poziomem sygnału nośnej względem sygnałów bocznych, co jest super przydatne, ale nie dotyczy bezpośrednio zysku anteny w odniesieniu do dipola. Takie różnice mogą prowadzić do nieporozumień, bo ważne jest, żeby zrozumieć kontekst użycia tych jednostek, by dobrze analizować efektywność anten. Dlatego przy ocenie zysku antenowego warto odnosić się do dipola półfalowego, który stanowi standard w telekomunikacji.
Pytanie 29

Jaka jest maksymalna liczba przeskoków w protokole RIP, po której pakiety kierowane do następnego rutera będą odrzucane?

A. 120
B. 15
C. 1
D. 256
W protokole RIP (Routing Information Protocol) maksymalna liczba przeskoków, która jest dozwolona dla pakietów, wynosi 15. Oznacza to, że jeśli liczba przeskoków do osiągnięcia danego celu przekroczy tę wartość, pakiety będą traktowane jako niedostępne i zostaną odrzucone. Jest to kluczowy mechanizm zapobiegający tworzeniu pętli routingu oraz zbyt dużemu obciążeniu sieci. Przykładem zastosowania tej zasady jest sieć, w której różne węzły komunikują się za pomocą RIP. Jeśli węzeł A chce wysłać pakiet do węzła D, a jego ścieżka prowadzi przez 16 przeskoków, pakiet zostanie odrzucony, co pozwala uniknąć nieefektywnego przesyłania danych. W praktyce, wiedza o liczbie przeskoków jest niezbędna dla inżynierów sieciowych, aby projektować odpowiednie topologie i unikać problemów związanych z wydajnością sieci. Ponadto, znajomość limitu 15 przeskoków jest zgodna z dokumentem RFC 1058, który definiuje RIP oraz jego mechanizmy działania.
Pytanie 30

Adres MAC oraz identyfikator producenta karty graficznej są elementami adresu

A. MAC
B. URL
C. IP
D. IPX
Poprawna odpowiedź to MAC, co odnosi się do adresu Media Access Control. Adres MAC jest unikalnym identyfikatorem przypisanym do interfejsu sieciowego, używanym w sieciach komputerowych do komunikacji na poziomie warstwy 2 modelu OSI. Składa się zazwyczaj z 48 bitów, co odpowiada 12 heksadecymalnym cyfrom, i jest unikalny dla każdego urządzenia, co zapobiega konfliktom w sieci. Przykład zastosowania adresu MAC można zobaczyć w lokalnych sieciach Ethernet, gdzie urządzenia wykorzystują adresy MAC do nawiązywania połączeń i wymiany danych. Adresy MAC są również wykorzystywane w filtracji adresów na routerach, co zwiększa bezpieczeństwo sieci. Ponadto, w kontekście standardów branżowych, adresy MAC są definiowane przez IEEE, co zapewnia ich globalną unikalność oraz spójność w różnych urządzeniach. Zrozumienie roli adresu MAC jest kluczowe dla zarządzania i diagnostyki sieci, a także dla programowania i konfigurowania sprzętu sieciowego.
Pytanie 31

Ile czasu zajmie impulsowi, by wrócić na wejście toru o długości 20 km po odbiciu od jego końca, zakładając średnią prędkość impulsu wynoszącą 20 cm/ns?

A. 1 mikro s
B. 2 mikro s
C. 100 mikro s
D. 200 mikro s
Odpowiedź 200 mikrosekund jest poprawna, ponieważ można ją obliczyć na podstawie znanej długości toru oraz prędkości impulsu. Długość toru wynosi 20 km, co w przeliczeniu na centymetry daje 2 000 000 cm. Przy prędkości impulsu 20 cm/ns, czas, który impuls potrzebuje na pokonanie tej długości, można obliczyć, dzieląc długość toru przez prędkość: 2 000 000 cm / 20 cm/ns = 100 000 ns. Impuls musi jednak pokonać tę drogę w obie strony, więc czas powrotu będzie podwójny, co daje 100 000 ns * 2 = 200 000 ns, co odpowiada 200 mikrosekund. Tego typu obliczenia są kluczowe w telekomunikacji i inżynierii, gdzie czas reakcji i prędkości sygnałów mają kluczowe znaczenie dla projektowania systemów komunikacyjnych, takich jak sieci optyczne czy systemy radarowe, które muszą być zoptymalizowane pod kątem efektywności przesyłania informacji.
Pytanie 32

Jakie jest znaczenie skrótu BIOS?

A. Zestaw podstawowych procedur zapisany w pamięci operacyjnej, który działa jako pośrednik między systemem operacyjnym a sprzętem
B. Dodatkowy koprocesor, który współpracuje z głównym procesorem w celu wykonywania zaawansowanych obliczeń matematycznych
C. Zapisany w pamięci ROM zestaw podstawowych procedur pośredniczących pomiędzy systemem operacyjnym a sprzętem
D. Układ pamięci, który pośredniczy między wejściami szeregowymi a równoległymi oraz odwrotnie
BIOS, czyli Basic Input/Output System, jest kluczowym elementem architektury komputerowej. To zapisany w pamięci ROM zestaw podstawowych procedur, które zarządzają komunikacją między systemem operacyjnym a sprzętem komputera. BIOS wykonuje szereg niezbędnych funkcji, takich jak testowanie komponentów sprzętowych podczas rozruchu komputera, inicjalizacja urządzeń oraz ładowanie systemu operacyjnego z nośnika. Przykładowo, podczas uruchamiania komputera BIOS sprawdza, czy pamięć RAM, procesor i inne urządzenia są sprawne, a następnie lokalizuje i uruchamia system operacyjny z odpowiedniej lokalizacji. W praktyce BIOS może być aktualizowany, co pozwala na wsparcie nowych komponentów sprzętowych oraz poprawę stabilności systemu. Dobre praktyki w zakresie zarządzania BIOS-em obejmują regularne aktualizacje oraz zabezpieczenia przed nieautoryzowanym dostępem, co jest szczególnie istotne w kontekście ochrony danych i integralności systemu.
Pytanie 33

Średnica rdzenia włókna światłowodowego o jednomodowej strukturze mieści się w zakresie

A. od 50 nm do 62,5 nm
B. od 50 µm do 62,5 µm
C. od 5 nm do 14 nm
D. od 5 µm do 14 µm
Kiedy wybierasz złą odpowiedź, to często wynika to z nieporozumienia na temat podstawowych rzeczy związanych z włóknami światłowodowymi. Jeśli zaznaczasz średnice w nanometrach, takie jak 5-14 nm, to jest błąd, bo to zupełnie nie dotyczy włókien światłowodowych. Włókna, zwłaszcza te jednomodowe, mają średnice rdzenia w mikrometrach. Innym błędnym zakresem jest 50-62,5 nm, co też nie ma sensu w kontekście normalnych włókien. Ważne jest, żeby zrozumieć, że średnica rdzenia musi być odpowiednia, żeby włókna działały jak należy. Z kolei błędne zakresy 50 µm do 62,5 µm wyglądają na pomyłkę z włóknami wielomodowymi, które faktycznie mogą mieć taką średnicę, ale one są do zupełnie innych zastosowań, przeważnie do krótkich połączeń w budynkach. Zrozumienie tych różnic między typami włókien to klucz do dobrego wykorzystania technologii światłowodowej.
Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

Urządzenie końcowe w sieci ISDN powinno być przypisane do co najmniej jednego numeru telefonicznego znanego jako

A. IP
B. MSN
C. DHCP
D. MAC
Wybór odpowiedzi IP, MAC i DHCP nie był najlepszy, bo te terminy są trochę pomieszane w kontekście ISDN. IP to protokół do adresowania danych w internecie, a nie do identyfikacji urządzeń w ISDN. MAC to unikalny adres karty sieciowej, który działa w sieciach lokalnych, więc nie ma tu nic wspólnego z numeracją telefoniczną. Z kolei DHCP to protokół do przydzielania adresów IP urządzeniom w sieci lokalnej, a to też nie ma związku z numerami telefonów w ISDN. Takie odpowiedzi mogą wprowadzać w błąd, bo mylą różne rodzaje adresacji i numeracji w różnych technologiach. Z mojego doświadczenia, lepiej znać funkcję MSN w ISDN, bo to naprawdę pomaga w konfiguracji i zarządzaniu połączeniami telefonicznymi.
Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 38

Jaką rolę odgrywa magistrala Control Bus w systemie mikrokomputerowym?

A. Łączy procesor z pamięcią podręczną
B. Przenosi sygnały sterujące pracą układu
C. Przesyła adresy z/do lokalizacji, z których jednostka centralna chce odczytywać lub zapisywać dane
D. Wysyła odpowiednie dane
Magistrala Control Bus odgrywa kluczową rolę w komunikacji między różnymi komponentami systemu mikrokomputerowego. Jej podstawowym zadaniem jest przenoszenie sygnałów sterujących, które informują inne części systemu o tym, jakie operacje powinny być wykonywane. Na przykład, gdy procesor chce zapisać dane w pamięci, wysyła odpowiednie sygnały sterujące przez magistralę Control Bus, które wskazują, że operacja zapisu jest w toku. To umożliwia synchronizację działań między procesorem, pamięcią a innymi urządzeniami. W praktyce, dobrze zrozumiane funkcje magistrali Control Bus są niezbędne do optymalizacji wydajności systemów komputerowych, ponieważ błędy w przesyłaniu sygnałów mogą prowadzić do zakłóceń w pracy całego układu. Z perspektywy branżowej, standardy takie jak PCI Express czy USB opierają się na podobnych koncepcjach kontrolnych, gdzie sygnały sterujące są kluczowe dla efektywnej komunikacji i wymiany danych.
Pytanie 39

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 40

Podaj komendę systemu operacyjnego Linux, która sprawdza logiczną integralność systemu plików?

A. fsck
B. regedit
C. df
D. chkdsk
fsck (file system check) to polecenie używane w systemach operacyjnych Linux do weryfikacji oraz naprawy logicznej spójności systemu plików. Jego podstawową funkcją jest skanowanie systemu plików w celu identyfikacji i naprawy błędów, które mogą wystąpić w wyniku niepoprawnego zamknięcia systemu, uszkodzeń sprzętowych, czy problemów z zasilaniem. Przykład zastosowania polecenia fsck: przed montowaniem dysku, administrator systemu może wykorzystać to polecenie w celu sprawdzenia i naprawy ewentualnych błędów. Warto wiedzieć, że fsck może być używane dla różnych typów systemów plików, takich jak ext2, ext3, ext4, czy XFS. Istotne jest także, aby regularnie monitorować stan systemu plików, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania serwerami i systemami operacyjnymi, by uniknąć poważniejszych problemów związanych z danymi i dostępnością. Z tego względu, fsck jest kluczowym narzędziem w arsenale każdego administratora systemu Linux, które przyczynia się do utrzymania stabilności i integralności systemu.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej