Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.14 - Organizacja i kontrola robót budowlanych oraz sporządzanie kosztorysów
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 16:36
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 16:53

Egzamin zdany!

Wynik: 34/40 punktów (85,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Kolejność technologicznych działań w procesie tynkowania jest następująca:

A. przygotowanie podłoża do tynku, wyznaczenie powierzchni tynku, wykonanie obrzutki

B. przygotowanie podłoża do tynku, wykonanie obrzutki, wyznaczenie powierzchni tynku

C. wykonanie obrzutki, zrobienie narzutu, wyznaczenie powierzchni tynku

D. zrobienie narzutu, wyznaczenie powierzchni tynku, wykonanie obrzutki

Odpowiedź jest poprawna, ponieważ kolejność prac przy tynkowaniu zaczyna się od przygotowania podłoża. Jest to kluczowy etap, który zapewnia odpowiednią przyczepność tynku i jego trwałość. Przygotowanie podłoża obejmuje usunięcie wszelkich zanieczyszczeń, luźnych fragmentów oraz wyrównanie powierzchni, co jest zgodne z normami budowlanymi. Następnie, wyznaczenie powierzchni tynku polega na oznaczeniu granic obszaru, który będzie tynkowany. To istotny krok, który wpływa na estetykę i efektywność pracy. Ostatnim etapem jest obrzutka, czyli nałożenie tynku wstępnego, który zwiększa przyczepność kolejnej warstwy. Użycie obrzutki jest standardem w technice tynkarskiej, co potwierdzają wytyczne producentów materiałów budowlanych oraz branżowe standardy jakości. Przykładem zastosowania tej technologii jest tynkowanie ścian zewnętrznych, gdzie odpowiednie przygotowanie podłoża i właściwe wykonanie obrzutki ma kluczowe znaczenie dla izolacji termicznej i akustycznej budynku.

Pytanie 2

Jeśli według ustalonej normy jeden betoniarz w ciągu 26,38 r-g zrealizuje 100 m² stropu żelbetowego, to dwuosobowy zespół pracując przez 5 dni roboczych po 8 godzin dziennie wykona

A. 151,63 m2 stropu

B. 131,90 m2 stropu

C. 303,26 m2 stropu

D. 263,80 m2 stropu

Analizując dostępne odpowiedzi, można zauważyć typowe błędy w obliczeniach i założeniach dotyczących wydajności pracy. Wiele osób może przyjąć, że czas pracy zespołu 2-osobowego jest po prostu podzielony przez liczbę pracowników, co jednak nie uwzględnia rzeczywistej wydajności wynikającej z pracy zespołowej. Przykładowo, zakładając, że każdy z betoniarzy pracuje niezależnie, moglibyśmy błędnie obliczyć, że wykonają 131,90 m², co zasugerowałoby, że wydajność pracy nie wzrosła w wyniku współpracy. Ponadto, zignorowanie czasu potrzebnego na przygotowanie i sprzątanie miejsca pracy, które również wpływa na ogólną wydajność, może prowadzić do przeszacowania wyników. Obliczenia muszą uwzględniać nie tylko czas pracy, ale również wspólną dynamikę zespołu oraz praktyki organizacyjne, które wpływają na efektywność. W standardach budowlanych zaleca się przeprowadzanie analizy wydajności z uwzględnieniem czynników takich jak przerwy, zmęczenie, a także różne techniki budowlane, które mogą zwiększyć lub zmniejszyć wydajność. Zrozumienie tych aspektów jest kluczowe dla efektywnego zarządzania pracami budowlanymi i optymalizacji procesów.

Pytanie 3

Jakie pokrycia dachowe są tworzone przy użyciu połączeń na rąbki stojące oraz leżące?

A. Z powłok bezspoinowych

B. Z dachówek ceramicznych

C. Z płyt z tworzyw sztucznych

D. Z blach stalowych ocynkowanych

Pokrycia dachowe z płyt z tworzyw sztucznych, dachówek ceramicznych oraz powłok bezspoinowych nie wykorzystują połączeń na rąbki stojące i leżące. Płyty z tworzyw sztucznych, takie jak poliwęglan czy PVC, są zazwyczaj łączone w sposób przylegający lub za pomocą klipsów, co nie zapewnia tych samych właściwości szczelności, co rąbek. Tego rodzaju połączenia są bardziej podatne na nieszczelności, co w dłuższym okresie użytkowania może prowadzić do uszkodzeń i konieczności kosztownych napraw. Z kolei dachówki ceramiczne układa się na zasadzie pokrycia dachowego, bez stosowania rąbków; ich połączenie opiera się na mechanizmie zakładkowym, który nie oferuje takiej samej odporności na czynniki atmosferyczne. Powłoki bezspoinowe, takie jak membrany dachowe, również nie wykorzystują połączeń rąbkowych, lecz są aplikowane jako jednorodne warstwy, co sprawia, że ich technologia jest zupełnie inna niż w przypadku blachy stalowej. Właściwe zrozumienie technologii pokryć dachowych jest kluczowe dla ich efektywności i trwałości. Wykorzystywanie nieodpowiednich materiałów i technik połączeń prowadzi nie tylko do obniżenia wydajności dachu, ale również do potencjalnych problemów z jego szczelnością i trwałością.

Pytanie 4

Strzępia w ścianach budowlanych tworzy się w celu

A. wykonania przewodów kominowych

B. połączenia murów wznoszonych w różnym czasie

C. wykonania gzymsów

D. połączenia nadproża z stropem

Strzępia w ścianach murowych pełnią istotną rolę w zapewnieniu stabilności i trwałości konstrukcji budowlanych, szczególnie w przypadku murów, które są wznoszone w różnych okresach. Dzięki zastosowaniu strzępi, możliwe jest skuteczne połączenie nowych i istniejących elementów murarskich, co zapobiega powstawaniu pęknięć i osłabieniu konstrukcji. W praktyce, strzępia wykonuje się poprzez wbudowanie w mur prostokątnych fragmentów cegły, które są zakotwione w istniejącej konstrukcji, co pozwala na uzyskanie odpowiedniego połączenia. Tego typu rozwiązanie jest zgodne z normami budowlanymi, które zalecają taką metodę w przypadku rozbudowy lub renowacji obiektów. Przykładem praktycznego zastosowania strzępi może być sytuacja, gdy planujemy dobudowę nowej części budynku do już istniejącej. Wówczas strzępia zapewniają, że obie części będą stabilnie ze sobą powiązane, co jest kluczowe dla zachowania integralności całej konstrukcji. Działanie to jest również zgodne z dobrymi praktykami inżynieryjnymi, które promują trwałe i bezpieczne rozwiązania budowlane.

Pytanie 5

W technologii wykonuje się ściany fundamentowe z cegły pełnej na zaprawie cementowej w sposób

A. tradycyjny

B. wielkoblokowy

C. wielkopłytowy

D. uprzemysłowiony

Ściany fundamentowe z cegły pełnej stawiamy na zaprawie cementowej i robimy to w tradycyjny sposób. To znaczy, że cegły układa się ręcznie, co daje dużą precyzję. Dzięki temu możemy lepiej dopasować wszystko do tego, co mamy w lokalnych warunkach, tak geologicznych jak i klimatycznych. W praktyce ta technologia pozwala na użycie różnych zapraw, co z kolei wpływa na to, jak mocne i trwałe będą fundamenty. Poza tym, ręczne układanie cegieł zapewnia lepsze połączenia, a to znowu przekłada się na wytrzymałość ścian. W budownictwie mieszkalnym i publicznym, tradycyjne metody są wciąż popularne, bo są łatwe w naprawie i ogólnie dostępne.

Pytanie 6

Na podstawie przedstawionego rysunku inwentaryzacyjnego wskaż szerokość okna oznaczonego cyfrą 1.

A. 170 cm

B. 240 cm

C. 120 cm

D. 360 cm

Odpowiedź 360 cm jest prawidłowa, ponieważ na rysunku inwentaryzacyjnym wymiar okna oznaczonego cyfrą 1 jest jednoznacznie zaznaczony jako 360 cm. W inwentaryzacji budowlanej, precyzyjne określenie wymiarów, takich jak szerokość okna, jest kluczowe dla dalszych etapów projektowania i wykonania. Przykładowo, znajomość tych wymiarów pozwala na odpowiedni dobór okien oraz ich montaż zgodny z obowiązującymi normami budowlanymi. Zgodnie z Polskimi Normami, dokładność pomiarów powinna być dostosowana do specyfiki budynku, co czyni rysunki inwentaryzacyjne niezwykle wartościowymi narzędziami w procesie projektowania. Warto również zwrócić uwagę na to, że prawidłowe odczytanie wymiarów z rysunku inwentaryzacyjnego jest umiejętnością, która ma zastosowanie nie tylko w budownictwie, ale także w obszarze architektury, gdzie każdy szczegół ma znaczenie dla końcowego efektu wizualnego i funkcjonalności budynku.

Pytanie 7

Przedstawiony na rysunku szkielet jest zbrojeniem

A. belki wspornikowej.

B. belki swobodnie podpartej.

C. płyty stropowej.

D. płyty z żebrami i podciągiem.

Na przedstawionym rysunku widzimy szkielet zbrojenia, który jednoznacznie wskazuje na belkę swobodnie podpartą. Belka ta charakteryzuje się tym, że ma podpory umiejscowione wyłącznie na obu końcach, co pozwala na swobodny ruch w górę i w dół wzdłuż osi swojej długości. Jest to rozwiązanie często stosowane w budownictwie, gdzie wymagana jest elastyczność konstrukcji, na przykład w budynkach mieszkalnych czy przemysłowych. Poprawne zaprojektowanie i wykonanie zbrojenia tego typu belki jest kluczowe dla zapewnienia jej nośności oraz odporności na zginanie. W praktyce inżynieryjnej stosuje się różne normy, takie jak Eurokod 2, które określają wymagania dotyczące projektowania konstrukcji betonowych. Odpowiednie rozmieszczenie prętów zbrojeniowych w belkach swobodnie podparty jest istotne dla równomiernego rozkładu naprężeń, co w konsekwencji wpływa na bezpieczeństwo całej konstrukcji. Dobrze zaplanowane zbrojenie umożliwia również obniżenie kosztów budowy poprzez ograniczenie ilości użytych materiałów, przy jednoczesnym zachowaniu wysokiej jakości i wytrzymałości elementów.

Pytanie 8

Na podstawie danych zawartych w specyfikacji technicznej ustal maksymalną grubość warstwy gruntu, która może być układana i zagęszczana przy użyciu ubijaków ręcznych.

Specyfikacja techniczna ST-02 Roboty ziemne (wyciąg)

Warunki realizacji zasypek:
Zasypanie wykopów powinno być przeprowadzone niezwłocznie po zakończeniu przewidzianych robót.
Przed przystąpieniem do zasypywania dno wykopu musi być oczyszczone z resztek, materiałów budowlanych, śmieci oraz osuszone.
Układanie i zagęszczanie gruntów powinno być wykonywane warstwami o grubości:
– maksymalnie 0,20 m – w przypadku wykorzystania ubijaków ręcznych,
– maksymalnie 0,30 m – przy używaniu małogabarytowych ubijaków obrotowo-udarowych,
– maksymalnie 0,50 m – w przypadku zagęszczania walcami wibracyjnymi.
Ręczne metody zagęszczania mogą być stosowane jedynie w uzasadnionych sytuacjach i zawsze po wcześniejszym uzyskaniu zgody inspektora nadzoru.

A. 20 cm

B. 40 cm

C. 30 cm

D. 50 cm

Maksymalna grubość warstwy gruntu układanej i zgęszczanej za pomocą ubijaków ręcznych wynosi 20 cm. Tę wartość określa specyfikacja techniczna ST-02 Roboty ziemne, która podkreśla znaczenie odpowiedniego zagęszczania gruntów w procesie budowlanym. Przy układaniu warstw o grubości 20 cm, istotne jest, aby zapewnić właściwe zagęszczenie materiału, co wpływa na trwałość i stabilność przyszłych konstrukcji. Ubijaki ręczne są często stosowane w miejscach, gdzie dostęp do większego sprzętu jest ograniczony, dlatego znajomość tych parametrów ma kluczowe znaczenie w praktyce budowlanej. Dobre praktyki wskazują, że przy układaniu warstw nieprzekraczających 20 cm można osiągnąć odpowiednie parametry zagęszczenia, co jest niezbędne do uniknięcia osiadania gruntu w przyszłości oraz zapewnienia nośności podłoża. Przy projektowaniu i realizacji robót ziemnych, warto także pamiętać o sprzyjających warunkach pogodowych oraz dobrym stanie technicznym używanego sprzętu, co dodatkowo wpływa na efektywność i jakość wykonywanych prac.

Pytanie 9

Urządzenie wykorzystywane do prac wysokościowych, transportu ludzi i sprzętu, które przedstawiono na rysunku, jest

A. pomostem ruchomym masztowym.

B. dźwigiem budowlanym towarowym.

C. wyciągiem przyściennym jeójiosłupowym.

D. wyciągiem budowlanym osobowo-towarowym.

Pomost ruchomy masztowy, jako urządzenie wykorzystywane w pracach na wysokości, charakteryzuje się specjalnie skonstruowanym pionowym masztem, na którym umieszczona jest ruchoma platforma robocza. Dzięki tej konstrukcji, pomost masztowy umożliwia bezpieczny transport pracowników oraz narzędzi na znaczne wysokości, co jest kluczowe w budownictwie i innych branżach wymagających pracy w trudnodostępnych miejscach. Urządzenie to spełnia normy bezpieczeństwa, takie jak PN-EN 280 dotyczące podnośników, co zapewnia jego niezawodność oraz minimalizuje ryzyko wypadków. Przykłady zastosowania pomostów ruchomych masztowych obejmują prace montażowe w wysokich obiektach, konserwację elewacji budynków czy instalację oświetlenia w halach przemysłowych. Warto również zauważyć, że urządzenia te są często wykorzystywane w sytuacjach, gdzie dźwigi budowlane nie mogą zostać użyte z powodu ograniczonej przestrzeni lub dostępu. Zrozumienie zasadności stosowania pomostów masztowych w kontekście przepisów BHP oraz najlepszych praktyk pracy na wysokości jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa pracy.

Pytanie 10

Jakiego materiału należy użyć do nałożenia warstwy wykończeniowej podczas ocieplania zewnętrznej ściany budynku metodą lekką-mokrą?

A. blachy fałdowe

B. tynk cienkowarstwowy

C. panele z PVC

D. płyty styropianowe

Tynk cienkowarstwowy jest właściwym rozwiązaniem do wykonania warstwy wykończeniowej w systemie dociepleń ścian zewnętrznych metodą lekką-mokrą. Jest to technika, która łączy funkcje estetyczne i ochronne. Tynk cienkowarstwowy charakteryzuje się małą grubością, co pozwala na uzyskanie gładkiej powierzchni, a jednocześnie zapewnia odpowiednią ochronę przed niekorzystnymi warunkami atmosferycznymi. Dzięki zastosowaniu nowoczesnych materiałów, tynki te mają wysoką odporność na czynniki takie jak wilgoć, promieniowanie UV oraz zmiany temperatury. W praktyce, tynk cienkowarstwowy może być aplikowany na wcześniej nałożoną warstwę izolacyjną, zazwyczaj wykonaną z płyt styropianowych lub wełny mineralnej, co umożliwia uzyskanie wysokiej efektywności energetycznej budynku. W branży budowlanej istnieje wiele standardów, takich jak ETICS (External Thermal Insulation Composite Systems), które obejmują zasady stosowania tynków cienkowarstwowych, co podkreśla ich znaczenie i efektywność w dociepleniu budynków.

Pytanie 11

Z przedstawionego podsumowania kosztorysu ofertowego wynika, że wartość materiałów wraz z kosztami zakupu wynosi

A. 7 935,34 zł

B. 34 501,47 zł

C. 31 857,31 zł

D. 2 644,16 zł

Kwota 34 501,47 zł to faktycznie dobra odpowiedź, bo pokazuje całkowity koszt materiałów, łącznie z ich zakupem, jak to jest w kosztorysie. Wiesz, że w projektach budowlanych kluczowe jest, by dobrze określić te wydatki. To ma ogromny wpływ na to, jak budżet jest rozplanowany i jak negocjujemy z dostawcami. Dlatego ważne, żeby te wartości były dokładnie sprawdzane, bo wszystkie wydatki muszą być uwzględnione – to zasada dobrego zarządzania kosztami. Dokładne oszacowanie kosztów materiałów ratuje nas przed problemami finansowymi później w projekcie. Jeszcze jedno – rozumienie, ile kosztują materiały, może naprawdę pomóc w lepszym planowaniu i realizacji projektów, a także w optymalizacji zakupów. To istotne, bo przyszłość na rynku budowlanym zależy od tego, jak się poruszamy w kwestiach kosztów.

Pytanie 12

Określ zasady pomiaru schodów wykonanych z żelbetu.

A. Schody oblicza się w m2, jako powierzchnię wszystkich stopnic i podstopnic, z pominięciem powierzchni spoczników

B. Schody oblicza się w m2, jako powierzchnię wszystkich stopnic i podstopnic, z uwzględnieniem powierzchni spoczników

C. Schody oblicza się w m2, traktując powierzchnię rzutu biegów na płaszczyznę poziomą, z uwzględnieniem powierzchni spoczników

D. Schody oblicza się w m2, traktując powierzchnię rzutu biegów na płaszczyznę poziomą, bez brania pod uwagę powierzchni spoczników

Obliczanie schodów żelbetowych w m2 jako powierzchnię rzutu biegów na płaszczyznę poziomą, z uwzględnieniem powierzchni spoczników, jest zgodne z obowiązującymi normami budowlanymi oraz zasadami inżynieryjnymi. Rzut biegów schodowych odzwierciedla rzeczywistą powierzchnię, którą zajmują schody w projekcie, co jest kluczowe dla prawidłowego oszacowania materiałów budowlanych oraz kosztów wykonania. Uwzględnienie spoczników, które mają zasadnicze znaczenie dla bezpieczeństwa i funkcjonalności schodów, prowadzi do dokładniejszego obliczenia ilości betonu i zbrojenia potrzebnego do ich konstrukcji. Praktyka ta jest kluczowa w projektach budowlanych, gdzie spoczniki pełnią rolę przejść i miejsc odpoczynku, dlatego ich powierzchnia jest istotna dla zachowania ergonomii i wygody użytkowania. W kontekście wytycznych, takich jak PN-EN 1991-1-1, a także norm budowlanych dotyczących bezpieczeństwa pożarowego i użytkowego, takie podejście jest nie tylko zalecane, ale także niezbędne.

Pytanie 13

Przedstawiony na rysunku kontener wykorzystuje się na terenie budowy jako

A. magazyn spoiw przechowywanych luzem.

B. obiekt biurowy lub socjalny.

C. obiekt na odpady zawierające azbest.

D. magazyn kruszyw lekkich.

Kontener biurowy lub socjalny na budowie pełni kluczową rolę jako przestrzeń do pracy i odpoczynku dla pracowników. W przeciwieństwie do innych typów kontenerów, ten charakteryzuje się obecnością drzwi, okien i często instalacji elektrycznej, co czyni go funkcjonalnym dla codziennego użytku. Takie kontenery są nie tylko wygodne, ale również zgodne z zasadami bezpieczeństwa i higieny pracy, a ich wykorzystanie zwiększa komfort zatrudnionych. W praktyce, stają się one miejscem na spotkania, przechowywanie dokumentów czy relaks po ciężkim dniu pracy. Zgodnie z normami budowlanymi, takie przestrzenie powinny być odpowiednio wentylowane, aby zapewnić komfort pracowników, co również jest spełniane w przypadku kontenerów biurowych. Przykłady zastosowań obejmują wznoszenie tymczasowych biur na dużych placach budowy oraz miejsca do odpoczynku, co znacznie zwiększa efektywność pracy zespołu na budowie.

Pytanie 14

Podczas realizacji robót ziemnych, do określania różnic w wysokości terenu używa się

A. niwelatora

B. węgielnicy

C. kółka pomiarowego

D. dalmierza kreskowego

Niwelator jest specjalistycznym instrumentem pomiarowym, który służy do określania różnic wysokości terenu. Jego zastosowanie w robotach ziemnych jest nieocenione, ponieważ pozwala na precyzyjne wyznaczenie poziomów, co jest kluczowe przy pracach budowlanych, takich jak budowa dróg, mostów czy fundamentów. Niwelatory działają na zasadzie pomiaru kątów i odległości, a ich użycie umożliwia uzyskanie wyników z dokładnością do kilku milimetrów. Przykładowo, podczas budowy drogi niwelator pozwala zaplanować spadki, które są niezbędne do prawidłowego odwodnienia nawierzchni. W standardach branżowych, takich jak normy ISO dotyczące pomiarów geodezyjnych, niwelator jest wskazany jako podstawowe narzędzie do prac wysokościowych. Zastosowanie niwelatora jest zgodne z najlepszymi praktykami w geodezji, co dodatkowo podkreśla jego istotną rolę w zapewnieniu dokładności i bezpieczeństwa realizowanych inwestycji.

Pytanie 15

Zamierza się przeprowadzenie rozbiórki budynku mieszkalnego o czterech kondygnacjach, który jest podłączony do sieci gazowej, ciepłowniczej, elektroenergetycznej, teletechnicznej, wodociągowej oraz kanalizacyjnej. Przed rozpoczęciem prac rozbiórkowych należy odłączyć obiekt

A. od wszystkich sieci

B. od wszystkich sieci z wyłączeniem teletechnicznej

C. jedynie od sieci gazowej

D. tylko od sieci gazowej oraz elektroenergetycznej

Odpowiedź, że budynek musi być odłączony od wszystkich sieci, jest prawidłowa, ponieważ rozbiórka obiektu wiąże się z potencjalnym zagrożeniem dla bezpieczeństwa, zdrowia ludzi oraz środowiska. Odłączenie budynku od wszelkich sieci, w tym gazowej, elektroenergetycznej, cieplnej, wodociągowej, kanalizacyjnej i teletechnicznej, jest kluczowym krokiem w procesie dekonstrukcji. Praktyczne przykłady zastosowania tej zasady obejmują sytuacje, w których niewłaściwe odłączenie mogłoby prowadzić do wycieków substancji niebezpiecznych, takich jak gaz lub ścieki, co stanowiłoby zagrożenie dla pracowników i okolicznych mieszkańców. W zgodzie z normami branżowymi, przed przystąpieniem do rozbiórki, należy uzyskać odpowiednie pozwolenia i wykonać analizy ryzyk związanych z demontażem instalacji. Standardy BHP oraz przepisy dotyczące ochrony środowiska obligują do przeprowadzenia szczegółowej inspekcji wszystkich podłączonych mediów, co ma na celu zapewnienie, że prace rozbiórkowe będą wykonywane w sposób bezpieczny i zgodny z regulacjami prawnymi.

Pytanie 16

Jakie metody zabezpieczające skarpy wykopów powinny być stosowane w gruntach zalewowych?

A. Ścianki z profili stalowych Larsena

B. Segmentowe deskowanie stalowe

C. Szczelne deskowanie pionowe

D. Ażurowe deskowanie pionowe

Ścianki z profili stalowych Larsena są efektywnym rozwiązaniem w zakresie zabezpieczania skarp wykopów w gruntach nawodnionych, ponieważ ich konstrukcja pozwala na skuteczne przenoszenie obciążeń i stabilizację gruntu. Profile Larsena to stalowe elementy uformowane w kształt 'L', które są wbijane w ziemię, tworząc ciągłą ścianę oporową. Dzięki swojej sztywności oraz głębokości osadzenia, skutecznie zapobiegają osuwaniu się ziemi i zapewniają bezpieczeństwo podczas prowadzenia prac budowlanych. Dodatkowo, ich zastosowanie umożliwia ograniczenie wpływu wód gruntowych, co jest kluczowe w nawodnionych warunkach. W praktyce, ścianki Larsena często wykorzystuje się w budowach infrastrukturalnych, takich jak tunele czy mosty, gdzie stabilność wykopu jest kluczowa. Zgodnie z normami budowlanymi, stosowanie tego typu zabezpieczeń w gruntach nawodnionych jest zalecane, aby zminimalizować ryzyko związanego z erozją i osunięciami gruntu, co przekłada się na bezpieczeństwo pracowników oraz integralność całego projektu.

Pytanie 17

W skład zespołu oceniającego zakończenie prac remontowo-budowlanych wchodzą

A. reprezentanci zamawiającego i wykonawcy oraz inspektor nadzoru

B. reprezentanci zamawiającego, inspektor nadzoru i kierownik budowy

C. reprezentanci zamawiającego i wykonawcy oraz kierownik budowy

D. reprezentanci wykonawcy, inspektor nadzoru i kierownik budowy

Wybór błędnych odpowiedzi wskazuje na niepełne zrozumienie struktury komisji odbiorowej oraz jej funkcji. Na przykład, obecność kierownika budowy w komitecie, mimo że jest istotna w trakcie realizacji prac, w kontekście odbioru końcowego może prowadzić do konfliktu interesów. Kierownik budowy jest odpowiedzialny za nadzór nad procesem budowlanym, co może zniekształcać obiektywną ocenę jakości wykonanych robót. W sytuacji, gdy do komisji dołączy inspektor nadzoru, to jego rolą jest zapewnienie zgodności z normami, jednak jego obecność bez przedstawicieli zamawiającego i wykonawcy ogranicza możliwości pełnej weryfikacji wszystkich aspektów projektu. Ponadto, niektóre odpowiedzi sugerują, że inspektor nadzoru mógłby pełnić funkcję, która w rzeczywistości jest poza jego zakresem obowiązków. Inspektor ma oceniać i kontrolować, ale nie powinien być bezpośrednio zaangażowany w obronę interesów wykonawcy. Takie podejścia mogą prowadzić do nieporozumień i nieefektywności w procesie odbioru, co w praktyce skutkuje opóźnieniami i dodatkowymi kosztami. Przy odbiorze końcowym ważne jest zbudowanie zaufania i transparentności, co można osiągnąć tylko poprzez właściwe zdefiniowanie ról i obowiązków wszystkich uczestników procesu.

Pytanie 18

Weryfikację poprawności zawieszenia prefabrykowanego elementu na urządzeniu montażowym przeprowadza się po jego

A. uniesieniu na wysokość pierwszej kondygnacji

B. próbnym ustawieniu w miejscu zaplanowanym do wbudowania

C. ustawieniu nad miejscem zaplanowanym do wbudowania

D. próbnym uniesieniu na niewielką wysokość

Próbnym podniesieniem na niewielką wysokość kontroluje się prawidłowość podwieszenia elementu prefabrykowanego, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa montażu. Taki proces pozwala na obserwację i ocenę stabilności oraz równowagi elementu, zanim zostanie on wbudowany na docelową wysokość. Przykładowo, w przypadku dużych prefabrykatów betonowych, ich niewielkie podniesienie umożliwia sprawdzenie, czy nie występują jakiekolwiek nieprawidłowości w ich konstrukcji lub w systemie podwieszenia, które mogłyby prowadzić do niebezpiecznych sytuacji podczas dalszych prac. Dobre praktyki branżowe, takie jak te opisane w normach dotyczących budownictwa, zalecają przeprowadzanie takich prób, aby zminimalizować ryzyko błędów montażowych. Ponadto, kontrola przed wbudowaniem jest zgodna z procedurami zapewnienia jakości, które są standardem w profesjonalnych projektach budowlanych.

Pytanie 19

Do wykonywania profilu terenu pod budowę lotnisk, dróg i poboczy powinno się wykorzystać

A. koparki

B. spycharki

C. równiarki

D. zgarniarki

Wybór nieodpowiednich maszyn do profilowania gruntu w kontekście budowy infrastruktury, takiej jak lotniska i drogi, może prowadzić do poważnych konsekwencji zarówno w zakresie jakości, jak i bezpieczeństwa. Spycharki, mimo że są użyteczne do przesuwania dużych ilości ziemi, nie są zaprojektowane do precyzyjnego wyrównywania terenu. Ich główną rolą jest usuwanie gruntu lub materiału, co może prowadzić do nierównych powierzchni, które nie spełniają norm budowlanych. Zgarniarki, z kolei, są używane głównie do zbierania i transportowania materiału, ale ich zdolności do precyzyjnego profilowania są ograniczone. Mogą być skuteczne w sytuacjach, gdy potrzebne jest jedynie przemieszczenie materiału, ale nie w przypadku, gdy wymagana jest dokładność w kształtowaniu terenu. Koparki, chociaż doskonałe do wykopów i prac ziemnych, również nie są najlepszym wyborem do wygładzania i formowania powierzchni, ponieważ ich konstrukcja nie pozwala na precyzyjne profilowanie. Wszystkie te maszyny mają swoje zastosowanie, ale nie w kontekście profilowania gruntu. Typowym błędem myślowym jest postrzeganie wszystkich maszyn budowlanych jako uniwersalnych narzędzi, co prowadzi do wyboru niewłaściwych sprzętów do specyficznych zadań. Kluczowe jest zrozumienie, że dla każdego etapu budowy istnieją odpowiednie maszyny, które są zaprojektowane z myślą o konkretnych wymaganiach projektowych oraz normach budowlanych, co podkreśla znaczenie wyboru odpowiednich technologii dla sukcesu każdego projektu inżynieryjnego.

Pytanie 20

Kto jest odpowiedzialny za przygotowanie planu bezpieczeństwa oraz ochrony zdrowia?

A. inwestor

B. inspektor nadzoru inwestorskiego

C. projektant

D. kierownik budowy

Kierownik budowy jest osobą odpowiedzialną za opracowanie planu bezpieczeństwa i ochrony zdrowia, co wynika z przepisów prawa budowlanego oraz norm dotyczących zarządzania budową. Jego rola obejmuje nie tylko nadzorowanie prac budowlanych, ale również zapewnienie, że wszystkie działania są realizowane zgodnie z obowiązującymi standardami BHP. W praktyce oznacza to, że kierownik budowy musi ocenić potencjalne zagrożenia na placu budowy i wdrożyć odpowiednie środki ochrony. Przykładem może być stworzenie planu, który uwzględnia procedury ewakuacyjne w sytuacjach awaryjnych lub szkolenie pracowników w zakresie bezpiecznego używania narzędzi i sprzętu. Kierownik budowy powinien również regularnie przeprowadzać inspekcje bezpieczeństwa, aby upewnić się, że wszyscy pracownicy przestrzegają ustalonych norm i procedur. Dobre praktyki branżowe podkreślają znaczenie współpracy z innymi członkami zespołu projektowego, aby osiągnąć wysoki poziom bezpieczeństwa na budowie.

Pytanie 21

Na rysunku przedstawiono połączenie elementów stalowych za pomocą spoiny

A. czołowej 1/2V.

B. pachwinowej jednostronnej.

C. czołowej V.

D. pachwinowej dwustronnej.

Spoina pachwinowa jednostronna, którą poprawnie zidentyfikowałeś, jest jednym z najbardziej powszechnych typów połączeń stosowanych w konstrukcjach stalowych. Charakteryzuje się tym, że jest realizowana tylko z jednej strony narożnika, co czyni ją idealnym rozwiązaniem w zastosowaniach, gdzie dostęp do drugiej strony elementów jest ograniczony lub niemożliwy. W praktyce, takie połączenia są często wykorzystywane w budownictwie, np. w konstrukcjach stalowych w halach przemysłowych, gdzie spoiny te zapewniają dużą wytrzymałość na obciążenia statyczne i dynamiczne. Aby zwiększyć odporność na korozję, często stosuje się również różne metody zabezpieczeń powierzchni spoiny. Znajomość typów połączeń oraz ich zastosowań jest kluczowa dla inżynierów i techników, aby zapewnić stabilność i bezpieczeństwo konstrukcji. Warto zaznaczyć, że według normy ISO 5817, jakość spoiny pachwinowej jednostronnej powinna być odpowiednio kontrolowana, co jest istotne w kontekście zapewnienia standardów bezpieczeństwa.

Pytanie 22

Który z parametrów technicznych jest kluczowy przy wyborze paneli podłogowych do pomieszczeń z dużym ruchem pieszym?

A. Paroprzepuszczalność

B. Odporność na ścieranie

C. Wodoodporność

D. Wytrzymałość na ścinanie

Odporność na ścieranie jest kluczowym parametrem w kontekście paneli podłogowych, szczególnie w pomieszczeniach o dużym natężeniu ruchu, takich jak biura, sklepy czy korytarze. Panele podłogowe są klasyfikowane według skali AC, która określa ich odporność na ścieranie. Im wyższa klasa AC, tym większa odporność na uszkodzenia mechaniczne, co jest niezwykle istotne w miejscach intensywnie użytkowanych. Przykładowo, panele o klasie AC3 są przeznaczone do domów, natomiast AC4 i AC5 są odpowiednie do użytku komercyjnego, gdzie ruch jest znacznie większy. Wybierając panele do takich pomieszczeń, warto zwrócić uwagę na ich zastosowanie w standardach branżowych, takich jak EN 13329, które regulują charakterystyki podłóg laminowanych. Odpowiedni dobór paneli o wysokiej odporności na ścieranie zminimalizuje koszty związane z konserwacją i wymianą podłogi, a także zapewni estetyczny wygląd przez dłuższy czas.

Pytanie 23

Na podstawie przedstawionego wyciągu ze Szczegółowej Specyfikacji Technicznej wskaż sposób zagęszczania warstw piasku, liczbę warstw i wilgotność zagęszczanego gruntu w wykopie o głębokości 120 cm.

Szczegółowa Specyfikacja Techniczna SST B 02.00.00 (wyciąg)
Roboty ziemne
Zagęszczanie gruntów
—	Każda warstwa gruntu w nasypach i wykopach powinna być zagęszczana ręcznie lub mechanicznie poprzez wałowanie, wibrowanie lub ubijanie.
—	Grubość warstwy zagęszczanego gruntu nie powinna być większa niż:
—	15 cm przy zagęszczaniu ręcznym,
—	20 cm przy zagęszczaniu walcami,
—	40 cm przy zagęszczaniu walcami okołkowanymi wibracyjnymi lub ubijakami mechanicznymi.
—	Wilgotność gruntu podczas jego zagęszczania powinna być zbliżona do wilgotności optymalnej, która wynosi:
—	10 % dla piasków,
—	12 % dla piasków gliniastych i glin piaszczystych,
—	13 % dla glin,
—	19 % dla iłów, glin ciężkich, pyłów i lessów.

A. Ubijanie walcami wibracyjnymi, 3 warstwy, wilgotność 19%.

B. Ubijanie walcami, 6 warstw, wilgotność 10%.

C. Ubijanie ubijakami mechanicznymi, 2 warstwy, wilgotność 10%.

D. Ubijanie ręczne, 6 warstw, wilgotność 19%.

Wybór metody zagęszczania walcami jest zgodny z najlepszymi praktykami w budownictwie. Użycie walców do zagęszczania gruntu w wykopie o głębokości 120 cm jest zalecane, ponieważ walce zapewniają równomierne i efektywne zagęszczenie warstw gruntu o grubości 20 cm. Dzięki temu uzyskuje się stabilną podstawę, co jest kluczowe dla późniejszych prac budowlanych. Liczba 6 warstw wynika bezpośrednio z podziału głębokości wykopu przez grubość warstwy, co jest zgodne z zasadami zagęszczania gruntów. Wilgotność na poziomie 10% zapewnia optymalne warunki do zagęszczania, umożliwiając skuteczniejsze osiągnięcie wymaganej gęstości gruntu. W praktyce, kontrola wilgotności gruntów przed i podczas zagęszczania jest istotna, aby uniknąć problemów z osiadaniem konstrukcji w przyszłości. Zgodnie z wytycznymi branżowymi, takie podejście minimalizuje ryzyko powstawania pustek w gruncie oraz zapewnia odpowiednią nośność dla inwestycji budowlanych.

Pytanie 24

Narzędzie przedstawione na ilustracji przeznaczone jest do

A. badania betonu.

B. gięcia prętów.

C. wiązania zbrojenia.

D. odspajania tynku.

Narzędzie przedstawione na ilustracji, czyli hak zbrojeniowy, jest kluczowym elementem w procesie wiązania zbrojenia w budownictwie. Używa się go do skręcania drutu zbrojeniowego, co jest niezbędne przy tworzeniu szkieletów zbrojeniowych dla konstrukcji betonowych. Dobrze wykonane wiązania zapewniają stabilność i nośność konstrukcji, co jest zgodne z normami budowlanymi. W praktyce, podczas montażu zbrojenia, hak zbrojeniowy pozwala na szybkie i efektywne łączenie prętów, co przyspiesza proces budowy i zwiększa bezpieczeństwo konstrukcji. Warto również zaznaczyć, że stosowanie prawidłowego narzędzia, jak hak zbrojeniowy, jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi, które zalecają stosowanie odpowiednich akcesoriów zbrojeniowych, aby zapewnić wysoką jakość i trwałość wykonywanych prac budowlanych. Bez znajomości tego narzędzia oraz technik wiązania zbrojenia, może dochodzić do błędów konstrukcyjnych, które mogą mieć poważne konsekwencje w przyszłości.

Pytanie 25

Przedstawione na rysunku deskowanie segmentowe należy zastosować do zabezpieczenia

A. skarp nasypów stałych przed rozmyciem.

B. ścian wykopów czasowych pod instalacje sieci wodociągowych.

C. skarp nasypów stałych przed obsuwaniem.

D. ścian wykopów czasowych pod budynek podpiwniczony.

Zastosowanie deskowania segmentowego jest specjalistycznym rozwiązaniem, które ma na celu zabezpieczenie wykopów, a nie skarp nasypów stałych, co jest nieprawidłowym podejściem. Skarpy nasypów stałych mają swoją specyfikę i nie wymagają tego samego rodzaju zabezpieczeń jak ściany wykopów. Błędne jest myślenie, że deskowanie może być uniwersalnym rozwiązaniem dla różnych sytuacji budowlanych. Skarpy nasypów powinny być zabezpieczane innymi metodami, takimi jak umacnianie naturalne, stosowanie geotkanin lub systemy drenażowe, aby zapobiec ich erozji. Ponadto, odpowiedzi dotyczące zastosowania deskowania segmentowego do wykopów związanych z budynkami podpiwniczonymi bądź instalacjami wodociągowymi mogą wskazywać na niepełne zrozumienie różnicy między różnymi typami wykopów. W przypadku wykopów pod budynki podpiwniczone, niezbędne są bardziej zaawansowane techniki stabilizacji ścian, takie jak stosowanie wzmocnień stalowych lub systemów kotwienia, które dostosowują się do większych obciążeń. Należy zatem pamiętać, że każde podejście musi być dostosowane do specyfiki danego projektu budowlanego oraz warunków gruntowych, aby zapewnić bezpieczeństwo i efektywność prowadzonych prac.

Pytanie 26

Na podstawie danych zawartych w tablicy z KNR oblicz, ile kilogramów cementu portlandzkiego 35 należy przygotować do zamurowania w ścianie o grubości 12 cm, wymurowanej na zaprawie cementowo-wapiennej, dwóch otworów powstałych po usunięciu drzwi, każdy o wymiarach 1,0 × 2,10 m.

A. 10,88 kg

B. 13,40 kg

C. 5,44 kg

D. 26,80 kg

Aby poprawnie obliczyć ilość cementu portlandzkiego 35 potrzebną do zamurowania otworów w ścianie, należy najpierw zrozumieć, jak oblicza się powierzchnię otworów oraz zużycie materiału budowlanego. W naszym przykładzie, każdy otwór ma wymiary 1,0 × 2,10 m, co daje 2,1 m² dla jednego otworu. Dwa otwory sumarycznie dają powierzchnię 4,2 m². Z tabeli KNR odczytujemy, że dla ściany o grubości 12 cm, czyli 1/2 cegły, zużycie cementu przy zastosowaniu zaprawy cementowo-wapiennej wynosi 6,38 kg/m². Całkowite zużycie cementu obliczamy, mnożąc powierzchnię 4,2 m² przez 6,38 kg/m², co daje 26,796 kg. Po zaokrągleniu otrzymujemy 26,80 kg. Tego typu obliczenia są kluczowe w praktyce budowlanej, ponieważ precyzyjne dawkowanie materiałów wpływa na jakość wykonania oraz trwałość konstrukcji, co jest zgodne z dobrymi praktykami budowlanymi.

Pytanie 27

Do mocowania gontów bitumicznych do podłoża z desek należy użyć łącznika przedstawionego na

A. ilustracji 3.

B. ilustracji 4.

C. ilustracji 2.

D. ilustracji 1.

Gonty bitumiczne to popularny materiał stosowany w pokryciach dachowych, a ich prawidłowe mocowanie jest kluczowe dla zapewnienia trwałości i szczelności dachu. W przypadku mocowania gontów do podłoża z desek, należy użyć specjalnych gwoździ dachowych z szeroką łebką, które zapewniają odpowiednią stabilność i trzymanie gontów w odpowiedniej pozycji. Ilustracja 4 przedstawia taki gwóźdź, który charakteryzuje się dużą powierzchnią łebka, co zapobiega wnikaniu wody i uszkodzeniom gontów. Dodatkowo, stosowanie gwoździ zgodnych z normami branżowymi, takimi jak PN-EN 14566, jest niezbędne dla zapewnienia wysokiej jakości i bezpieczeństwa konstrukcji. W praktyce, montując gonty bitumiczne, warto również zwrócić uwagę na zachowanie odpowiednich odstępów pomiędzy nimi, co pozwala na ich swobodną ekspansję w odpowiedzi na zmiany temperatury. Użycie gwoździ z szeroką łebką jest zatem kluczowe dla długotrwałej efektywności pokrycia dachu.

Pytanie 28

Jakie są dopuszczalne wartości grubości spoin w poziomych i pionowych konstrukcjach murowych, wykonanych z użyciem zapraw lekkich i zwykłych, jeśli nominalna grubość wynosi 12 mm z odchyleniem +3 mm oraz -4 mm?

A. Minimum 8 mm, maksimum 16 mm

B. Minimum 9 mm, maksimum 15 mm

C. Minimum 9 mm, maksimum 16 mm

D. Minimum 8 mm, maksimum 15 mm

Dopuszczalna grubość spoin w konstrukcjach murowych, wykonanych z zapraw zwykłych i lekkich, wynika z określonych norm budowlanych, które definiują nominalną grubość oraz tolerancje. W tym przypadku nominalna grubość spoin wynosi 12 mm, z tolerancjami wynoszącymi +3 mm i -4 mm. Oznacza to, że maksymalna grubość spoiny może wynosić 15 mm, a minimalna 8 mm. Tolerancje te są niezbędne, aby zapewnić odpowiednią jakość wykonania oraz trwałość konstrukcji. W praktyce, przy stosowaniu tych zapraw, istotne jest przestrzeganie tych wymogów, aby uniknąć problemów związanych z osiadaniem czy pękaniem ścian. Na przykład w budynkach mieszkalnych, gdzie estetyka i trwałość są kluczowe, zachowanie tych wymagań pozwala na uzyskanie solidnych i estetycznych murów. Ważne jest także, aby wykonawcy byli świadomi tych norm i stosowali odpowiednie techniki murarskie, aby uzyskać optymalne wyniki.

Pytanie 29

Który etap wykonywania stropu Teriva przedstawiono na ilustracji?

A. Układanie belek stropowych.

B. Betonowanie żeber rozdzielnych.

C. Układanie pustaków stropowych.

D. Wykonywanie płyty nadbetonu.

Na ilustracji przedstawiono etap układania pustaków stropowych w systemie Teriva, co jest kluczowym elementem konstrukcyjnym stropu. Pustaki stropowe pełnią funkcję nośną oraz izolacyjną, a ich układanie odbywa się pomiędzy wcześniej zamontowanymi belkami stropowymi, co jest istotne dla zapewnienia stabilności całej konstrukcji. Warto podkreślić, że na tym etapie niezwykle ważne jest przestrzeganie zasad układania pustaków zgodnie z projektem budowlanym, aby uniknąć późniejszych problemów z nośnością i deformacjami stropu. W przypadku systemu Teriva, który charakteryzuje się lekką i jednocześnie wytrzymałą konstrukcją, odpowiednie ułożenie pustaków ma kluczowe znaczenie dla późniejszego betonowania płyty nadbetonu. Dobre praktyki budowlane sugerują, aby przed rozpoczęciem układania pustaków, dokładnie sprawdzić poziom i wyrównanie belek, co zapewnia równomierne obciążenie oraz prawidłowe rozkładane sił. Po zakończeniu układania pustaków, następuje etap betonowania, który w połączeniu z poprawnie ułożonymi pustakami gwarantuje trwałość i bezpieczeństwo stropu.

Pytanie 30

Tablica informacyjna dotycząca budowy powinna obejmować między innymi następujące dane:

A. imię oraz nazwisko projektanta i typ nawierzchni dróg tymczasowych na budowie

B. numer pozwolenia na budowę oraz numery telefonów inwestora i wykonawcy robót budowlanych

C. imię i nazwisko kierownika budowy oraz numery telefonów dostawców materiałów budowlanych

D. adres realizacji robót budowlanych oraz liczbę pracowników zaangażowanych na budowie

Tablica informacyjna budowy to naprawdę ważny element każdej inwestycji budowlanej, i tak mówi prawo budowlane. Znajdziesz na niej istotne dane, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa i jasności w tym, co się dzieje na budowie. Na przykład, numer pozwolenia na budowę oraz telefony inwestora i wykonawcy to fundamenty, które pozwalają na identyfikację prawnych aspektów projektu, a także umożliwiają łatwy kontakt, gdy zajdzie taka potrzeba. Pozwolenie potwierdza, że wszystko zostało zapięte na ostatni guzik, co jest istotne nie tylko dla pracowników, ale też dla osób z okolicy. Numery telefonów inwestora i wykonawcy naprawdę ułatwiają komunikację, zwłaszcza w nagłych sytuacjach czy podczas nadzoru budów. Jak dla mnie, umieszczenie tych informacji na tablicy zwiększa przejrzystość całego procesu budowlanego i wspiera lokalną społeczność w poznawaniu szczegółów dotyczących prac.

Pytanie 31

Na podstawie przedstawionego fragmentu przedmiaru robót murowych, sporządzonego w programie do kosztorysowania, odczytaj ilość robót związanych z wymurowaniem ścian z cegieł budowlanych pełnych grubości 38 cm na zaprawie cementowej.

A. 73,5 m2

B. 74,4 m2

C. 31,2 m2

D. 28,8 m2

Poprawna odpowiedź to 28,8 m2, co jest wynikiem odpowiedniego obliczenia powierzchni ścian murowanych. W przedstawionym przykładzie mamy do czynienia z dwoma ścianami o wymiarach 4,8 m x 3,0 m. Aby obliczyć powierzchnię jednej ściany, należy pomnożyć długość przez wysokość: 4,8 m * 3,0 m = 14,4 m2. Następnie, sumując powierzchnię obu ścian, otrzymujemy 14,4 m2 + 14,4 m2 = 28,8 m2. Tego typu obliczenia są kluczowe w branży budowlanej, gdzie precyzyjne wymiarowanie i kosztorysowanie mają znaczący wpływ na efektywność projektu. W dobrych praktykach budowlanych, szczególnie w kosztorysowaniu, istotne jest, aby dokładnie analizować plany budowlane oraz upewnić się, że wszystkie wymiary są prawidłowo ujęte w przedmiarze robót. Poznanie i umiejętność stosowania zasad obliczania powierzchni to umiejętność kluczowa dla każdego kosztorysanta.

Pytanie 32

Książka obiektu budowlanego służy do dokumentowania informacji dotyczących

A. wizyt inspektorów nadzoru budowlanego oraz kontrolerów

B. liczby oraz danych osobowych mieszkańców budynku

C. przeprowadzanych inwentaryzacji obiektu budowlanego

D. wyników badań i kontroli stanu technicznego obiektu

Książka obiektu budowlanego jest kluczowym dokumentem w zarządzaniu budynkami, ponieważ gromadzi szczegółowe informacje o wynikach badań oraz kontroli stanu technicznego obiektu. Dokument ten stanowi podstawę do oceny bezpieczeństwa i użyteczności budynku, a także jest niezbędny w procesie podejmowania decyzji dotyczących konserwacji i modernizacji obiektu. Zgodnie z obowiązującymi regulacjami prawnymi, każda osoba odpowiedzialna za zarządzanie obiektem budowlanym ma obowiązek prowadzenia takiej dokumentacji. Przykładowo, w przypadku stwierdzenia nieprawidłowości w stanie technicznym budynku, informacje zawarte w książce obiektu mogą być kluczowe dla inspektoratów nadzoru budowlanego oraz dla wykonawców prac remontowych. Dobrze prowadzona książka obiektu budowlanego pozwala na bieżąco monitorować stan techniczny i planować niezbędne działania, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zarządzaniu nieruchomościami i zgodne z normami PN-ISO 9001 dotyczącymi systemów zarządzania jakością.

Pytanie 33

Czym charakteryzuje się optymalne zagęszczenie mieszanki betonowej?

A. obecnością mleczka cementowego na górnej warstwie mieszanki oraz ustaniem pojawiania się pęcherzyków powietrza

B. wyrównaniem górnej warstwy mieszanki i pojawieniem się na niej wielu pęcherzyków powietrza

C. wyrównaniem wierzchniej powierzchni mieszanki oraz segregacją jej składników

D. obecnością mleczka cementowego na wierzchu mieszanki oraz segregacją jej składników

Wystąpienie mleczka cementowego na powierzchni mieszanki oraz zaprzestanie pojawiania się pęcherzyków powietrza są kluczowymi wskaźnikami optymalnego zagęszczenia betonu. Mleczko cementowe, będące wytworem hydratacji cementu, gromadzi się na wierzchu mieszanki, co świadczy o odpowiedniej konsystencji i doborze proporcji składników. Właściwe zagęszczenie betonu prowadzi do uzyskania jednorodnej struktury, co przekłada się na większą wytrzymałość oraz odporność na czynniki zewnętrzne. Zaprzestanie pojawiania się pęcherzyków powietrza oznacza, że mieszanka została skutecznie zagęszczona, eliminując potencjalne defekty, takie jak zmniejszona wytrzymałość czy podatność na pęknięcia. Przykładem zastosowania tych zasad jest produkcja elementów prefabrykowanych, gdzie optymalne zagęszczenie jest niezbędne dla zapewnienia wysokiej jakości i trwałości produktu. Standardy dotyczące betonu, takie jak PN-EN 206, podkreślają znaczenie odpowiedniego zagęszczenia, co wpływa na końcowe właściwości konstrukcyjne.

Pytanie 34

Zgodnie z normą czasu pracy, ręczne usunięcie warstwy ziemi urodzajnej (humusu) wymaga 21,90 r-g/100 m². Jak wiele 8-godzinnych dni roboczych powinno być zaplanowanych w harmonogramie prac na odspojenie humusu z działki o powierzchni 300 m², jeśli prace będą prowadzone przez 3 robotników?

A. 2 dni robocze

B. 9 dni roboczych

C. 8 dni roboczych

D. 3 dni robocze

Obliczenia dotyczące czasu pracy na usunięcie warstwy humusu z działki o powierzchni 300 m² opierają się na normie wynoszącej 21,90 roboczogodzin na 100 m². Aby obliczyć całkowity czas potrzebny na wykonanie zadania, najpierw należy obliczyć, ile roboczogodzin potrzebujemy dla całej działki. Wzór to: (300 m² / 100 m²) * 21,90 r-g = 65,7 roboczogodzin. Następnie, biorąc pod uwagę, że prace będą wykonywane przez 3 robotników, dzielimy całkowity czas przez liczbę robotników: 65,7 r-g / 3 = 21,9 r-g na osobę. Przy 8-godzinnym dniu roboczym, czas pracy jednego robotnika wynosi 21,9 r-g / 8 h = 2,74 dni roboczych. Ponieważ nie możemy mieć częściowego dnia, zaokrąglamy do 3 dni roboczych. W praktyce, planując harmonogram, uwzględniamy również możliwe opóźnienia i problemy, co czyni te 3 dni bardziej realistycznym i stosunkowo bezpiecznym rozwiązaniem. Takie podejście jest zgodne z dobrą praktyką w zarządzaniu projektami budowlanymi, gdzie dokładne planowanie i kalkulacje są kluczowe dla osiągnięcia sukcesu.

Pytanie 35

Czym jest naprawa interwencyjna?

A. wiąże się z wymianą wszystkich wyeksploatowanych elementów budynku.

B. zakłada kompleksowe przywrócenie funkcji użytkowych obiektu.

C. polega na usunięciu nagłych uszkodzeń.

D. obejmuje wykonanie przeglądu technicznego obiektu.

Naprawa interwencyjna to proces, który ma na celu szybkie usunięcie nagłych uszkodzeń, które mogą zagrażać bezpieczeństwu użytkowników obiektu lub powodować dalsze straty. Przykładem takiej interwencji może być usunięcie skutków powodzi, gdzie kluczowe jest natychmiastowe osuszenie i naprawa zniszczonych elementów budynku, aby zapobiec dalszym szkodom. W branży budowlanej zgodnie z normą PN-EN 13306 'Zarządzanie utrzymaniem ruchu – Terminologia' naprawy interwencyjne są klasyfikowane jako działania mające na celu eliminację ryzyka oraz przywrócenie funkcjonalności obiektów. W praktyce, kluczowym elementem jest szybka reakcja, co pozwala na ograniczenie kosztów oraz minimalizację przestojów w użytkowaniu obiektu. Właściwe przeprowadzanie takich napraw jest niezbędne dla zachowania wartości użytkowej budynku i zapewnienia bezpieczeństwa jego użytkowników.

Pytanie 36

Na podstawie danych zawartych w tabeli wskaż dopuszczalne odchylenie od kierunku pionowego krawędzi muru przeznaczonego do tynkowania.

Dopuszczalne warunki techniczne wykonania i odbioru robót murarskich
Rodzaj pomiaru	Maksymalne dopuszczalne odchyłki
Rodzaj pomiaru	Mury licowane (spoinowane)	Mury pozostałe
Zwichrowanie i skrzywienie powierzchni	3 mm/m i nie więcej niż 10 szt. na całej powierzchni	6 mm/m i nie więcej niż 20 szt. na całej powierzchni
Odchylenie krawędzi od linii prostej	2 mm/m i nie więcej niż 1 szt. na długości 2 m	4 mm/m i nie więcej niż 2 szt. na długości 2 m
Odchylenie powierzchni i krawędzi muru od pionu	3 mm/m i nie więcej niż 6 mm na wysokości kondygnacji oraz 20 mm na całej wysokości budynku	6 mm/m i nie więcej niż 10 mm na wysokości kondygnacji oraz 30 mm na całej wysokości budynku

A. 2 mm/m i nie więcej niż 10 mm na wysokości kondygnacji.

B. 10 mm/m i nie więcej niż 30 mm na całej wysokości budynku.

C. 6 mm/m i nie więcej niż 10 mm na wysokości kondygnacji.

D. 3 mm/m i nie więcej niż 20 mm na całej wysokości budynku.

Poprawna odpowiedź wskazuje, że dopuszczalne odchylenie krawędzi muru od kierunku pionowego, przeznaczonego do tynkowania, wynosi 6 mm/m na wysokości kondygnacji oraz nie więcej niż 10 mm na całej wysokości kondygnacji. Taki parametr jest zgodny z wymaganiami branżowymi, które regulują jakość wykonania murów. W praktyce, zachowanie tych norm pozwala na zapewnienie odpowiedniej estetyki i funkcjonalności tynków, co jest kluczowe w procesie budowlanym. Przykładowo, przekroczenie tego odchylenia może prowadzić do problemów z aplikacją tynku, co może skutkować pękaniem lub odpadaniem tynku w przyszłości. Zgodność z tymi wartościami jest często kontrolowana podczas odbiorów budowlanych, co podkreśla ich znaczenie. Warto również zauważyć, że przy projektowaniu konstrukcji warto brać pod uwagę tolerancje związane z różnorodnymi czynnikami, takimi jak skurcz materiałów budowlanych czy osiadanie budynku, co może wpływać na ostateczny efekt.

Pytanie 37

Na podstawie informacji zamieszczonych w tabeli określ minimalną szerokość wygrodzonej na terenie rozbiórki strefy niebezpiecznej, liczoną od płaszczyzny obiektu budowlanego, jeżeli maksymalna wysokość, z której mogą spadać materiały wynosi 5 m.

Opis sposobu zapewnienia bezpieczeństwa ludzi i mienia przy prowadzeniu robót rozbiórkowych
(fragment)

Teren rozbiórki należy ogrodzić i wyznaczyć strefy niebezpieczne. Ogrodzenie terenu należy wykonać w taki sposób, aby nie stwarzać zagrożeń dla ludzi. Wysokość ogrodzenia powinna wynosić co najmniej 1,50 m.

Strefy niebezpieczne wyznacza się przez ich ogrodzenie i oznakowanie.

Strefę niebezpieczną, w której istnieje zagrożenie spadania przedmiotów z wysokości, ogradza się balustradami.

W swym najmniejszym wymiarze liniowym liczonym od płaszczyzny obiektu budowlanego, strefa niebezpieczna nie może wynosić mniej niż 1/10 wysokości, z której mogą spadać przedmioty, lecz nie mniej niż 6 m.

W zwartej zabudowie miejskiej strefa niebezpieczna może być zmniejszona pod warunkiem zastosowania innych rozwiązań technicznych lub organizacyjnych, zabezpieczających przed spadaniem przedmiotów.

Przejścia, przejazdy i stanowiska pracy w strefie niebezpiecznej zabezpiecza się daszkami ochronnymi. Daszki ochronne powinny znajdować się na wysokości nie mniejszej niż 2,4 m nad terenem w najniższym miejscu i być nachylone pod kątem 45° w kierunku źródła zagrożenia.

Pokrycie daszków powinno być szczelne i odporne na przebicie przez spadające przedmioty. W miejscach przejść i przejazdów szerokość daszka ochronnego wynosi co najmniej o 0,5 m więcej z każdej strony niż szerokość przejścia lub przejazdu.

A. 6,00 m

B. 0,50 m

C. 5,00 m

D. 2,40 m

Odpowiedź 6,00 m jest jak najbardziej trafna. Zgodnie z przepisami, minimalna szerokość strefy niebezpiecznej przy rozbiórce to przynajmniej 6 m. To nie jest tylko kwestia przepisów, ale też bezpieczeństwa. Jeśli z góry coś spada, to trzeba mieć zapas, który chroni wszystkich w pobliżu. Dla przykładu, przy rozbiórce wysokich budynków strefa ta ma kluczowe znaczenie dla ochrony ekip budowlanych, przechodniów i mienia. Wiadomo, że normy są ważne, ale trzeba też zwracać uwagę na lokalne regulacje, które mogą być jeszcze bardziej rygorystyczne. Dlatego w obszarach zagrożonych wszyscy muszą wiedzieć, jak się zachować i jakie są zasady bezpieczeństwa.

Pytanie 38

Zanim na betonowych ścianach fundamentowych zostanie ułożona hydroizolacja z membran samoprzylepnych, co należy zrobić?

A. wykonać na nich okładzinę z płytek klinkierowych

B. zamocować do nich mechanicznie warstwę folii polietylenowej

C. wykonać na nich warstwę obrzutki z zaprawy cementowej

D. zagruntować je masą bitumiczną wskazaną przez producenta membran

Zagruntowanie betonowych ścian fundamentowych masą bitumiczną wskazaną przez producenta membran jest kluczowym etapem w procesie aplikacji hydroizolacji. Gruntowanie poprawia przyczepność membrany do podłoża, co jest niezbędne, aby zapewnić szczelność i trwałość systemu hydroizolacyjnego. W przypadku zastosowania membran samoprzylepnych, właściwe przygotowanie podłoża jest szczególnie ważne, ponieważ wszelkie niedoskonałości mogą prowadzić do odklejania się membrany oraz powstawania nieszczelności. W praktyce, przed nałożeniem masy bitumicznej, powierzchnia betonu powinna być dokładnie oczyszczona z wszelkich zanieczyszczeń, takich jak kurz, oleje czy resztki starych powłok. Grunt, zgodnie z zaleceniami producenta, nie tylko zwiększa adhezję, ale także zabezpiecza przed wilgocią, co jest niezwykle istotne w kontekście długoterminowej trwałości konstrukcji. Użycie masy bitumicznej w tym procesie jest zgodne z normami budowlanymi oraz dobrymi praktykami w zakresie hydroizolacji, co potwierdzają liczne badania oraz doświadczenia inżynierów budowlanych.

Pytanie 39

Płyta biegowa schodów żelbetowych, których przekrój przedstawiono na rysunku, oparta jest na

A. ścianach klatki schodowej.

B. belkach policzkowych.

C. wieńcach stropowych.

D. belkach spocznikowych.

Odpowiedź, którą wskazałeś, jest jak najbardziej w porządku. Płyta biegowa schodów żelbetowych rzeczywiście opiera się na belkach spocznikowych. Te belki są mega ważne, bo przenoszą wszystkie obciążenia na inne elementy budynku, jak stropy czy ściany. Z mojego doświadczenia wynika, że dobrze dobrane belki spocznikowe to klucz do stabilnej i bezpiecznej konstrukcji. Warto znać standardy budowlane, takie jak Eurokod 2, bo mówią one, jak prawidłowo wymiarować te belki, żeby wszystko było solidne. Belki spocznikowe można wykorzystać w różnych systemach konstrukcyjnych, co czyni je naprawdę uniwersalnymi. Na przykład w budynkach użyteczności publicznej, gdzie schody muszą być wygodne i bezpieczne dla ludzi. Znajomość roli belek spocznikowych to istotna sprawa dla każdego inżyniera budowlanego czy architekta.

Pytanie 40

Na podstawie informacji zamieszczonych w tabeli określ, ile powinna wynosić wygrodzona strefa niebezpieczna w swoim najmniejszym wymiarze liniowym liczonym od płaszczyzny obiektu budowlanego, jeżeli maksymalna wysokość, z której podczas prac rozbiórkowych będą spadać materiały budowlane wynosi 32 m.

Opis sposobu zapewnienia bezpieczeństwa ludzi i mienia przy prowadzeniu robót rozbiórkowych (fragment)
−	Teren rozbiórki należy ogrodzić i wyznaczyć strefy niebezpieczne. Ogrodzenie terenu należy wykonać w taki sposób, aby nie stwarzać zagrożeń dla ludzi. Wysokość ogrodzenia powinna wynosić co najmniej 1,50 m.
−	Strefa niebezpieczna w swym najmniejszym wymiarze liniowym liczonym od płaszczyzny obiektu budowlanego nie może wynosić mniej niż 1/10 wysokości, z której mogą spadać przedmioty, lecz nie mniej niż 6,0 m.
−	Strefę niebezpieczną ogradza się i oznakowanie w sposób uniemożliwiający dostęp osobom postronnym.
−	W zwartej zabudowie strefa niebezpieczna może być zmniejszona pod warunkiem zastosowania innych rozwiązań technicznych lub organizacyjnych zabezpieczających przed spadaniem przedmiotów.
−	Daszki ochronne powinny znajdować się na wysokości co najmniej 2,40 m nad terenem i nachylone pod kątem

A. 2,40 m

B. 1,50 m

C. 3,20 m

D. 6,00 m

Wybór odpowiedzi, która jest niezgodna z wymogami dotyczącymi szerokości strefy niebezpiecznej, może wynikać z niepełnego zrozumienia podstawowych zasad bezpieczeństwa obowiązujących w czasie prac budowlanych. Na przykład, odpowiedzi wskazujące na wartości takie jak 3,20 m czy 2,40 m nie biorą pod uwagę kluczowej regulacji, która określa, że minimalna szerokość strefy niebezpiecznej nie może być mniejsza niż 6,0 m, nawet jeśli 1/10 wysokości, z której spadają materiały, wynosi mniej. Jest to fundamentalna zasada, która ma na celu ochronę pracowników i osób postronnych przed potencjalnymi zagrożeniami związanymi z opadającymi przedmiotami. Niezrozumienie tej zasady może prowadzić do niewłaściwej oceny ryzyka i niewystarczającego zabezpieczenia obszaru robót, co stwarza poważne zagrożenie dla bezpieczeństwa. Na przykład, w sytuacji, gdyby strefa niebezpieczna została ustalona na 3,2 m zamiast wymaganych 6,0 m, mogłoby to doprowadzić do sytuacji, w której osoby znajdujące się w pobliżu byłyby narażone na ryzyko zranienia w przypadku opadnięcia materiałów budowlanych. Tego rodzaju błędy mogą wynikać z niedostatecznej wiedzy na temat przepisów oraz praktycznych aspektów prowadzonych prac budowlanych. Dlatego tak ważne jest, aby dobrze znać i rozumieć zasady BHP oraz odpowiednie normy, które regulują szerokość stref bezpieczeństwa.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej