Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik geodeta
Kwalifikacja: BUD.19 - Wykonywanie prac geodezyjnych związanych z katastrem i gospodarką nieruchomościami
Data rozpoczęcia: 19 grudnia 2025 19:05
Data zakończenia: 19 grudnia 2025 19:37

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Który dokument nie stanowi dla geodety podstawy do ustalenia stanu prawnego nieruchomości w procesie rozgraniczenia?

A. Mapa ewidencyjna

B. Wypis z aktu notarialnego

C. Decyzja administracyjna

D. Ugoda sądowa

Decyzja administracyjna jest kluczowym dokumentem w postępowaniu rozgraniczeniowym, ponieważ stanowi formalne ustalenie prawa do nieruchomości lub jej części, wydane przez odpowiedni organ administracyjny. Zawiera informacje o właścicielach, granicach działek oraz prawach związanych z nieruchomościami. Właściwe wykorzystanie decyzji administracyjnych jest podstawą dla geodetów w określaniu stanu prawnego gruntów. Ugoda sądowa również odgrywa istotną rolę w procesie rozgraniczenia, gdyż jest to dokument wynikający z porozumienia stron, który ma moc prawną i może być podstawą do ustalenia granic działek. Z kolei wypis z aktu notarialnego to oficjalny dokument potwierdzający prawo własności oraz inne prawa rzeczowe, jak np. służebności. Użycie tych dokumentów w praktyce geodezyjnej jest niezbędne, aby zapewnić zgodność z obowiązującym prawem oraz właściwe ustalenie stanów prawnych nieruchomości. Typowym błędem myślowym, który prowadzi do nieprawidłowych wniosków, jest deprecjonowanie roli formalnych dokumentów w procesach prawnych; nie można ich zastąpić informacjami zawartymi w mapach ewidencyjnych, które pełnią inną funkcję. Zrozumienie różnicy pomiędzy dokumentami ewidencyjnymi a formalnymi aktami prawnymi jest kluczowe dla geodetów oraz wszystkich specjalistów zajmujących się obrotem nieruchomościami.

Pytanie 2

Granice terenów przeznaczonych do podziału ustala i przyjmuje się na podstawie

A. oświadczeń uczestników scalenia

B. ksiąg wieczystych

C. katastru nieruchomości

D. dokumentów określających status prawny nieruchomości

Odpowiedzi oparte na dokumentach określających stan prawny nieruchomości, księgach wieczystych oraz oświadczeniach uczestników scalenia nie stanowią właściwej podstawy do ustalania granic nieruchomości przeznaczonych do podziału. Dokumenty określające stan prawny, takie jak umowy, mogą jedynie dostarczać informacji o własności, ale nie precyzują fizycznych granic działek. Księgi wieczyste, choć ważne w kontekście potwierdzenia praw właścicieli, również nie zawierają szczegółowych informacji o granicach nieruchomości. Często zdarza się, że zapisy w księgach wieczystych są nieaktualne lub niezgodne z rzeczywistością. Oświadczenia uczestników scalenia, mimo że mogą dostarczać informacji na temat intencji właścicieli, są subiektywne i mogą prowadzić do nieporozumień, gdyż nie mają one mocy dowodowej w kontekście fizycznych granic działek. Typowym błędem jest mylenie formalności związanych z zarządzaniem nieruchomościami z rzeczywistym pomiarem i ustaleniem granic. W praktyce, nieprecyzyjne ustalenie granic może prowadzić do konfliktów sąsiedzkich oraz problemów prawnych, co podkreśla znaczenie korzystania z katastru jako wiarygodnego źródła informacji o granicach nieruchomości.

Pytanie 3

Jeśli nachylenie niwelety trasy wynosi -1% i wysokość punktu na kilometrze 3,8+50 wynosi 102,00 m, to jaka jest wysokość punktu na kilometrze 4,0+50?

A. 104,00 m

B. 103,00 m

C. 101,00 m

D. 100,00 m

Chociaż różne odpowiedzi mogą wydawać się logiczne przy pierwszym spojrzeniu, każda z nich zawiera błędy w obliczeniach i interpretacji podanego pochylenia. Wysokości takie jak 104,00 m i 103,00 m sugerują, że punkty te są wyżej od punktu 3,8+50, co jest niezgodne z informacją o pochyleniu niwelety wynoszącym -1%. Negatywne pochylenie oznacza, że wysokość punktów w kierunku milej trasy powinna maleć, a nie rosnąć. Ponadto, przyjąwszy, że 101,00 m to również błędna odpowiedź, nie uwzględnia ona obliczonego spadku wysokości wynikającego z ujemnego pochylenia. Typowym błędem myślowym w takich obliczeniach jest założenie, że zmiana kilometrów nie wpływa na wysokość punktów. W rzeczywistości, każde 100 metrów w terenie przekłada się na bezpośrednią zmianę wysokości zgodnie z podanym pochylem. Niedostateczne zrozumienie pojęcia niwelety i jej znaczenia w praktyce inżynieryjnej prowadzi do niepoprawnych wniosków. Dlatego ważne jest, aby dokładnie przeanalizować warunki i zastosować odpowiednie metody obliczeniowe, aby uzyskać prawidłowe wyniki w zakresie pomiarów terenu.

Pytanie 4

Który z podanych kodów cyfrowych właściwie przedstawia identyfikator działki ewidencyjnej?

A. 100611_5.0011.574/4

B. 10.0611.5_0011.574_4

C. 100611_5.574.4

D. 100611_5.574/4

Identyfikatory działek ewidencyjnych muszą być zgodne z określonym formatem, który zapewnia ich jednoznaczną interpretację. W przypadku podanych odpowiedzi, wiele z nich wykazuje istotne błędy w zastosowaniu odpowiednich znaków oddzielających poszczególne segmenty. Zapis 10.0611.5_0011.574_4, mimo że może wyglądać sensownie, wprowadza błąd poprzez użycie kropki oraz podkreślenia w niewłaściwych miejscach. Kropki są zarezerwowane dla segmentów numeru działki, natomiast podkreślenia są używane do oddzielania obrębu od numeru działki. Ponadto, zapis 100611_5.574/4 nie spełnia wymagań dotyczących numeracji poddziałek, gdzie wskazanie pełnego numeru odniesienia jest kluczowe. Z kolei zapis 100611_5.574.4, stosując dodatkową kropkę, wprowadza niejednoznaczność, ponieważ zmienia strukturę identyfikatora, co może skutkować problemami w odnalezieniu danej działki w systemach ewidencyjnych. Typowe błędy myślowe polegają na błędnym założeniu, że jakiekolwiek połączenie cyfr i znaków specjalnych będzie wystarczające dla identyfikacji działki. W rzeczywistości, każdy segment ma swoje miejsce i znaczenie, a ich niewłaściwe uporządkowanie może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych oraz administracyjnych. Przestrzeganie ustalonych standardów jest kluczowe dla poprawnego funkcjonowania systemu ewidencji gruntów i dla zapewnienia bezpieczeństwa prawnego w obrocie nieruchomościami.

Pytanie 5

Na szkicu dokumentacyjnym kolor czerwony powinien być użyty do oznaczenia

A. informacji o osnowie realizacyjnej

B. projektowanej treści oraz wyznaczonych miar kontrolnych

C. rysunku obiektów powierzchniowych istniejących w terenie

D. rysunku obiektów podziemnych znajdujących się w terenie

Oznaczanie treści projektowanej oraz obliczonych miar kontrolnych kolorem czerwonym na szkicach dokumentacyjnych jest powszechną praktyką w branży inżynieryjnej i architektonicznej. Czerwony kolor jest często używany, aby wyróżnić elementy, które są kluczowe dla wykonawców oraz inspektorów, a także do podkreślenia wszelkich zmian w projektach w porównaniu do stanu istniejącego. W kontekście projektowania, czerwony może wskazywać na nowe elementy, które zostały dodane do projektu, a także na obliczenia dotyczące wymiarów, które są istotne dla prawidłowej realizacji. Na przykład, w projektach budowlanych użycie czerwonego koloru do oznaczania nowych instalacji elektrycznych lub hydraulicznych jest w pełni uzasadnione, ponieważ pozwala to na szybszą lokalizację oraz ewentualne korekty. Wykorzystanie tego standardu znacząco zwiększa przejrzystość dokumentacji i minimalizuje ryzyko błędów podczas realizacji inwestycji.

Pytanie 6

Skurcze mapy wzdłuż krawędzi ramki sekcyjnej wynoszą odpowiednio p=0,18%, q=0,25%. Jakie jest powierzchniowe skurczenie tej mapy?

A. 0,07%

B. 0,43%

C. 0,25%

D. 0,18%

Skurcz powierzchniowy mapy można obliczyć przy użyciu wartości skurczu wzdłuż boków ramki sekcyjnej, które wynoszą p=0,18% i q=0,25%. W celu obliczenia skurczu powierzchniowego należy zastosować formułę: skurcz powierzchniowy = p + q + (p * q / 100). Podstawiając wartości, otrzymujemy: 0,18% + 0,25% + (0,18% * 0,25% / 100) = 0,43%. Taki sposób obliczeń jest zgodny z dobrą praktyką inżynierską i standardami stosowanymi w dziedzinie geodezji oraz kartografii, gdzie dokładność danych przestrzennych jest kluczowa. W praktyce, znajomość skurczu mapy jest istotna przy tworzeniu dokumentacji geodezyjnej oraz w procesie digitalizacji danych, ponieważ wpływa na precyzję modeli przestrzennych i ich zastosowanie w różnych systemach GIS. W przypadku projektów budowlanych czy urbanistycznych, błędne oszacowanie skurczu może prowadzić do niezgodności w wymiarach i układach, co może skutkować problemami na etapie realizacji inwestycji.

Pytanie 7

Który z wymienionych obiektów pozwala na uzasadnienie przyjęcia osnowy realizacyjnej w formie sieci dwurzędowej?

A. Budynek gospodarczy

B. Budynek mieszkalny

C. Dom jednorodzinny

D. Zakład przemysłowy

Zakład przemysłowy to obiekt, w którym procesy produkcyjne są na ogół bardziej złożone i wymagają większej precyzji oraz kontroli niż w przypadku budynków mieszkalnych czy jednorodzinnych. Osnowa realizacyjna jako sieć dwurzędowa jest uzasadniona w takich obiektach, ponieważ umożliwia dokładniejsze odwzorowanie skomplikowanych struktur i procesów związanych z produkcją. W zakładach przemysłowych często występują różne poziomy technologiczne, a także wiele urządzeń i maszyn, których rozmieszczenie musi być precyzyjnie zaplanowane i zrealizowane. Użycie sieci dwurzędowej pozwala na efektywniejsze zarządzanie przestrzenią oraz optymalizację procesów produkcyjnych. Przykładowo, w dużych zakładach zajmujących się produkcją chemiczną, złożoność procesów technologicznych sprawia, że precyzyjna kontrola geodezyjna jest kluczowa dla bezpieczeństwa i efektywności operacji. Standardy branżowe, takie jak normy ISO dotyczące zarządzania jakością, często wymagają zastosowania takich rozwiązań, co czyni je niezbędnymi w nowoczesnym przemyśle.

Pytanie 8

Na obiekcie o wysokości 10 m odnotowano wychylenie ściany równające się 25 mm. Jakie wychylenie tego obiektu wyraża się w promilach?

A. 0,25‰

B. 2,50‰

C. 250‰

D. 25,0‰

Może być tak, że sposób obliczania wychyleń w promilach trochę zmyli, co prowadzi do błędów. Na przykład, jeżeli ktoś używa tylko tych wartości bezwzględnych (jak 25 mm) albo myli jednostki, to może pomyśleć, że wychylenie wynosi 250‰ lub 25,0‰. W sumie, żeby mieć wartość w promilach, trzeba uwzględnić wysokość budynku jako odniesienie. A ten pomiar 25 mm przy wysokości budynku 10 m, czyli 10000 mm, daje nam konkretną wartość, która jest w proporcji do całej wysokości. Inny błąd to użycie niewłaściwej jednostki, bo promile odnoszą się do zjawisk proporcjonalnych, a nie do wartości bezwzględnych. Czasem ludzie mylą wychylenie z takimi wskaźnikami jak nachylenie czy deformacja, co prowadzi do złych wniosków. Jak nie weźmiemy pod uwagę odpowiednich odniesień w obliczeniach, nasze wyniki mogą być zafałszowane, co w praktyce inżynieryjnej może mieć poważne konsekwencje. Dlatego ważne jest, żeby rozumieć, jak wykorzystywać właściwe wzory i normy, żeby móc dokładnie oceniać stan budynków i ich bezpieczeństwo.

Pytanie 9

Na rzecz kogo możliwe jest przeprowadzenie wywłaszczenia nieruchomości?

A. Skarbu Państwa

B. mieszkaniowej spółdzielni

C. grupy wspólnotowej

D. poprzedniego właściciela

Wywłaszczenie nieruchomości na rzecz byłego właściciela, wspólnoty gruntowej czy spółdzielni mieszkaniowej nie znajduje podstawy w polskim prawie, co prowadzi do nieporozumień dotyczących celów i zasadności takiej procedury. Po pierwsze, wywłaszczenie jest procesem, który ma na celu zaspokojenie potrzeb publicznych, co oznacza, że nie może być skierowane na rzecz osób prywatnych ani stowarzyszeń, które nie mają statusu podmiotów publicznych. W przypadku byłego właściciela, niemożliwe jest przekazanie mu nieruchomości, z której został wywłaszczony, ponieważ procedura wywłaszczenia jest związana z realizacją określonych celów publicznych, a nie z przywracaniem praw do nieruchomości. Natomiast wspólnoty gruntowe oraz spółdzielnie mieszkaniowe działają na podstawie innych regulacji prawnych i nie mają kompetencji do przeprowadzania wywłaszczeń. Tego typu błędne myślenie może wynikać z braku zrozumienia różnicy między pojęciem wywłaszczenia, które służy ogólnemu interesowi publicznemu, a innymi formami zarządzania nieruchomościami. Wywłaszczenie to nie tylko mechanizm administracyjny, ale również instrument, który wymaga przestrzegania procedur i zasad określonych w polskim prawodawstwie, takich jak prawo do odszkodowania i transparentność działań. Wiedza na temat tych zasad oraz umiejętność ich właściwego zastosowania w praktyce są kluczowe dla skutecznego zarządzania nieruchomościami oraz ochrony praw właścicieli.

Pytanie 10

W procesie rozgraniczania, po przeprowadzeniu działań mających na celu ustalenie granic, geodeta przygotowuje protokół

A. graniczny

B. przyjęcia granic

C. kontrolny

D. ustalenia stanu władania

W postępowaniu rozgraniczeniowym, geodeta sporządza protokół graniczny po ustaleniu przebiegu granic działki. Protokół ten zawiera szczegółowe informacje dotyczące wyznaczenia granic, w tym opis miejsc, w których dokonano pomiarów oraz wszelkie ustalenia dotyczące granic nieruchomości. Dokumentacja ta jest kluczowa, ponieważ stanowi podstawę do późniejszego wpisania nowych granic do ewidencji gruntów oraz może być wykorzystywana w przypadku sporów dotyczących granic między sąsiadującymi działkami. Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa geodezyjnego, protokół graniczny musi być sporządzony w formie pisemnej, a jego treść powinna być zgodna z wytycznymi określonymi w standardach geodezyjnych, takich jak Ustawa o gospodarce nieruchomościami. Dobrą praktyką jest również włączenie do protokołu mapy sytuacyjnej, co ułatwia wizualizację ustalonych granic.

Pytanie 11

Na mapie katastralnej Austrii w skali 1:1440 zmierzono długość boku działki i uzyskano wynik 100 mm. Jaką wartość ma ta długość w rzeczywistości?

A. 1440,00 m

B. 1,44 m

C. 144,00 m

D. 14,40 m

Odpowiedź to 144,00 m. Gdy mamy mapę w skali 1:1440, to każdy milimetr na mapie to aż 1440 mm w rzeczywistości. Żeby obliczyć prawdziwą długość boku działki, to trzeba pomnożyć to, co zmierzyliśmy na mapie, czyli 100 mm, przez wartość skali. W tym przypadku wychodzi 100 mm * 1440 mm/mm = 144000 mm, co w praktyce daje nam 144 m. Zrozumienie skali mapy jest mega ważne, szczególnie w takich dziedzinach jak geodezja czy inżynieria, gdzie każdy pomiar ma znaczenie. W życiu codziennym, takie przeliczenia przydają się przy ustalaniu granic działek czy planowaniu budynków, więc warto umieć czytać mapy i rozumieć te jednostki.

Pytanie 12

Jakie działania należy podjąć w odniesieniu do dokumentu, na podstawie którego następuje zmiana w bazie danych operatu ewidencyjnego, złożona przez stronę?

A. Zwrócić stronie wnioskodawczej zmianę

B. Przekazać do odpowiedniego archiwum państwowego

C. Włączyć do zbioru dokumentów uzasadniających wpisy

D. Komisyjnie brakować po wykonaniu wpisu

Włączenie dokumentu do zbioru dokumentów uzasadniających wpisy jest kluczowym krokiem w procesie ewidencji danych. Tego rodzaju dokumenty stanowią nie tylko podstawę do wprowadzonych zmian w bazie danych operatu ewidencyjnego, ale również są istotnym elementem zapewniającym przejrzystość i prawidłowość procedur administracyjnych. Zgodnie z zasadami dobrego zarządzania dokumentacją, każdy dokument, który wpływa na stan ewidencji, powinien być odpowiednio udokumentowany i archiwizowany. Przykłady zastosowania tego podejścia obejmują przypadki, w których zmiany w ewidencji gruntów wynikają z decyzji administracyjnych, takich jak podziały nieruchomości czy zmiany właścicieli. Włączenie takich dokumentów do zbioru uzasadniającego wpisy nie tylko ułatwia późniejsze odnalezienie informacji, ale także może być niezbędne w przypadku audytów lub kontroli, gdzie konieczne jest wykazanie zgodności z obowiązującymi regulacjami prawnymi. Dodatkowo, praktyka ta wspiera transparentność działań organów ewidencyjnych, co jest zgodne z najlepszymi standardami w zakresie zarządzania danymi.

Pytanie 13

Jaką wartość ma styczna t łuku kołowego drogi o promieniu R = 200,00 m oraz kącie zwrotu stycznych a = 100,0000^g?

A. t = 150 m

B. t = 200 m

C. t = 100 m

D. t = 250 m

Odpowiedź t = 200 m jest prawidłowa, ponieważ długość stycznej t łuku kołowego jest związana z promieniem R oraz kątem zwrotu a. Wzór na obliczenie długości stycznej t można wyprowadzić z geometrii koła. Dla łuku kołowego o promieniu R i kącie zwrotu α w radianach, długość stycznej t oblicza się jako t = R * tan(α/2). W tym przypadku, przy promieniu R = 200 m i kącie α = 100° (co odpowiada około 1,745 radianów), obliczamy t = 200 * tan(1,745/2) = 200 * tan(0,8725) ≈ 200 m. Praktycznie, znajomość właściwej długości stycznej jest kluczowa w projektowaniu dróg i skrzyżowań, aby zapewnić odpowiednią widoczność i komfort jazdy. W branży inżynieryjnej stosuje się standardy, takie jak projektowanie według norm AASHTO, które uwzględniają promień łuku i kąty, aby zapewnić bezpieczeństwo na drogach. Zatem, długość stycznej ma istotne znaczenie dla stabilności toru jazdy oraz bezpieczeństwa kierowców. Dobre praktyki inżynieryjne wymagają dokładnych obliczeń w celu uniknięcia potencjalnych zagrożeń na drodze.

Pytanie 14

Kto jest uprawniony do złożenia w odpowiednim sądzie wniosku o ujawnienie w księdze wieczystej przystąpienia do scalenia oraz podziału nieruchomości?

A. wójt

B. geodeta

C. właściciel nieruchomości

D. użytkownik nieruchomości

Wybór geodety lub właściciela nieruchomości jako osoby odpowiedzialnej za złożenie wniosku to pomyłka. Każda z tych ról ma swoją specyfikę i różne obowiązki. Geodeta, chociaż jest ważny w kwestiach pomiarów i granic działek, działa na zlecenie wójta, a nie samodzielnie. Jego zadaniem jest robienie dokumentacji geodezyjnej, a nie składanie wniosków. Użytkownik nieruchomości, czyli ktoś, kto korzysta z danej ziemi, nie ma jakby formalnych uprawnień do zarządzania takimi sprawami, to już wymaga udziału organów samorządowych. Właściciel też nie jest tą osobą, która wszystko załatwi, mimo że ma wpływ na decyzje dotyczące swojej własności. Ważne jest, żebyśmy zrozumieli, że tylko wójt może podejmować te formalne kroki związane z administracją gruntami. Jego rola jest kluczowa, bo zapewnia, że wszystko idzie zgodnie z przepisami i lokalnymi planami.

Pytanie 15

Mapa, która nie służy celom prawnym, nie jest mapą

A. z projektem granic użytków gruntowych

B. do zniesienia współwłasności

C. do ustalenia służebności gruntowych

D. z projektem scalenia i podziału nieruchomości

Odpowiedź 'z projektem granic użytków gruntowych' jest prawidłowa, ponieważ mapy do celów prawnych powinny mieć na celu przedstawienie szczegółowych informacji dotyczących podziału gruntów oraz ich statusu prawnego. Mapa z projektem granic użytków gruntowych nie spełnia tych wymogów, ponieważ jest jedynie dokumentem informacyjnym, który nie jest wykorzystywany do określenia granic w sensie prawnym. W praktyce, naprawdę istotne jest, aby mapy wykorzystywane w procesach prawnych, takie jak podziały nieruchomości czy ustalanie służebności, były precyzyjne i sporządzone zgodnie z odpowiednimi normami, takimi jak Ustawa o geodezji i kartografii. Przykładowo, mapa do zniesienia współwłasności musi być stworzona przez uprawnionego geodetę, a jej celem jest formalne ustalenie granic działek oraz przeprowadzenie podziału praw majątkowych. Takie mapy mają również zastosowanie w toku postępowań sądowych, gdzie precyzyjne określenie granic jest kluczowe dla rozwiązania sporów między współwłaścicielami.

Pytanie 16

Wywłaszczenie nieruchomości odbywa się z odszkodowaniem dla osoby, która została wywłaszczona. Kto ustala wysokość tego odszkodowania?

A. prezydent miasta

B. starosta

C. uprawniony geodeta

D. expert majątkowy

Wybór odpowiedzi odnośnie rzeczoznawcy majątkowego, burmistrza czy uprawnionego geodety nie jest zgodny z obowiązującymi przepisami prawa dotyczącego wywłaszczenia nieruchomości. Rzeczoznawca majątkowy może być zaangażowany w proces wyceny nieruchomości, ale to jego wycena stanowi tylko jeden z elementów w ustalaniu wysokości odszkodowania. Organem, który podejmuje decyzję o wysokości odszkodowania, jest starosta, co jest kluczowe w kontekście ochrony interesów osób wywłaszczonych. Burmistrz, jako lokalny przedstawiciel władzy wykonawczej, nie ma kompetencji w tej kwestii, co może prowadzić do błędnych założeń na temat jego roli w procesie wywłaszczenia. Uprawniony geodeta, mimo że może przyczynić się do określenia granic nieruchomości, również nie ma uprawnień do ustalania odszkodowania. Tego rodzaju nieporozumienia mogą wynikać z braku znajomości struktury administracyjnej i zadań poszczególnych organów w procesie wywłaszczenia. Kluczowe jest zrozumienie, że wywłaszczenie to złożony proces wymagający współpracy wielu specjalistów, jednak to starosta jest ostatecznie odpowiedzialny za decyzje dotyczące rekompensaty.

Pytanie 17

Jakim urządzeniem można przeprowadzić pomiar poziomej osnowy realizacyjnej w kontekście geodezyjnej obsługi budowy obiektu przemysłowego?

A. Odbiornikiem GPS

B. Niwelatorem precyzyjnym

C. Skanerem laserowym

D. Tachimetrem elektronicznym

Wybór niewłaściwego sprzętu do pomiaru poziomej osnowy realizacyjnej może prowadzić do błędnych wyników i problemów w trakcie budowy. Niwelator precyzyjny, mimo że jest narzędziem stosowanym w geodezji, służy głównie do pomiaru różnic wysokości i nie jest przeznaczony do pomiarów kątów oraz poziomych osnow. Odbiorniki GPS, chociaż dostarczają informacji o lokalizacji w przestrzeni, są mniej dokładne w kontekście pomiarów wymagających wysokiej precyzji, szczególnie na małych odległościach, co jest kluczowe w geodezyjnej obsłudze budów. Skanery laserowe, z kolei, są zaawansowanymi narzędziami do skanowania terenu, jednak ich użycie w kontekście pomiaru osnowy realizacyjnej jest ograniczone przez potrzebę przetwarzania dużej ilości danych oraz specyfikę pomiarów, które wymagają bezpośredniego odniesienia do punktów kontrolnych. Zrozumienie właściwego zastosowania narzędzi geodezyjnych jest kluczowe, aby uniknąć typowych błędów myślowych, takich jak zakładanie, że jedno narzędzie może zastąpić inne bez uwzględnienia jego specyfikacji i przeznaczenia. Każde z wymienionych narzędzi ma swoje miejsce w geodezji, jednak ich zastosowanie powinno być zgodne z wymaganiami danego zadania pomiarowego.

Pytanie 18

Szkic z inwentaryzacji powykonawczej przyłącza gazowego do obiektu powinien zawierać

A. analizę lokalizacji w stosunku do granic

B. rysunek wewnętrznej sieci w budynku

C. diagram całej instalacji gazowej

D. informację o średnicy rury

Szkic z inwentaryzacji powykonawczej przyłącza gazowego nie powinien zawierać szkicu sieci wewnątrz domu ani rysunku całej sieci gazowej, ponieważ są to informacje bardziej szczegółowe, które dotyczą różnych aspektów instalacji gazowej. Szkic sieci wewnętrznej jest istotny dla projektantów i wykonawców, jednak nie ma bezpośredniego związku z dokumentacją powykonawczą samego przyłącza. W przypadku przyłącza gazowego, kluczowe jest skupienie się na elementach, które bezpośrednio wpływają na jego funkcjonalność, bezpieczeństwo oraz zgodność z obowiązującymi normami. Ustalenie granic położenia przyłącza w kontekście granic nieruchomości również jest istotne, ale nie jest to najważniejszy element dokumentacji inwentaryzacyjnej. Często można spotkać się z mylnymi wnioskami, że ogólny rysunek całej sieci gazowej powinien być częścią inwentaryzacji, natomiast w rzeczywistości szczegóły dotyczące całego systemu powinny być ujęte w oddzielnej dokumentacji projektowej. Właściwe podejście do inwentaryzacji wymaga zrozumienia, które informacje są kluczowe dla przyszłej analizy i bezpieczeństwa, a nie tylko pełnego obrazu instalacji.

Pytanie 19

Którego przyrządu, z uwagi na niewystarczającą precyzję pomiaru, nie powinno się stosować do przeprowadzania inwentaryzacji wysokościowej studni kanalizacyjnej?

A. Tachimetru elektronicznego

B. Niwelatora technicznego

C. Niwelatora precyzyjnego

D. Tachimetru optycznego

Tachimetr optyczny to taka maszyna, co ma swoje ograniczenia, szczególnie kiedy mówimy o mierzeniu wysokości studni kanalizacyjnych. Główna różnica między tachimetrami a niwelatorami jest taka, że tachimetry polegają na pomiarze kątów i odległości, przez co ich dokładność nie zawsze jest wystarczająca do precyzyjnych pomiarów wysokościowych. W praktyce, jak chcemy coś dokładnie zmierzyć, to lepiej sięgnąć po niwelatory precyzyjne lub techniczne, które używają poziomic do ustalania różnic wysokości. Dzięki nim mamy pewność, że pomiar będzie dokładniejszy, co jest mega ważne, bo nawet mały błąd w studni kanalizacyjnej może narobić sporych kłopotów. Z tego powodu, tachimetru optycznego lepiej nie używać w takich zastosowaniach, bo nie zapewnia on potrzebnej precyzji.

Pytanie 20

Protokół dotyczący wyznaczenia i utrwalenia nowych granicznych punktów musi zawierać

A. spis nowych punktów załamania granicy

B. współrzędne oraz wysokości punktów granicznych

C. metodę utrwalenia punktów granicznych

D. opisy topograficzne nowych punktów granicznych

Odpowiedź dotycząca sposobu utrwalenia punktów granicznych jest poprawna, ponieważ protokół związany z wyznaczeniem i utrwaleniem nowych punktów granicznych ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia ich trwałości i widoczności w terenie. Utrwalenie punktów granicznych może obejmować różnorodne metody, takie jak stosowanie trwałych znaczników geodezyjnych, które są zgodne z normami i standardami branżowymi. Na przykład, w przypadku terenów górzystych lub leśnych, często stosuje się znaki trwałe, takie jak betonowe słupki oznaczone odpowiednimi symbolami, które są łatwe do zlokalizowania w przyszłości. Protokół powinien również dokumentować techniki pomiarowe używane do wyznaczenia punktów, co jest istotne dla ich weryfikacji i ewentualnych przyszłych prac geodezyjnych. Przykładowo, może być zapisane, że punkty zostały wyznaczone przy użyciu technologii GNSS, co zapewnia wysoką dokładność. Takie szczegóły są nie tylko kluczowe dla realizacji procesu geodezyjnego, ale także dla późniejszych działań związanych z ewentualnymi sporami granicznymi. W kontekście praktyki geodezyjnej, odpowiednie utrwalenie punktów granicznych ma również istotne znaczenie dla ochrony praw własności oraz dla zapewnienia zgodności z zapisami w księgach wieczystych.

Pytanie 21

Jakim atrybutem jest oznaczona klasa bonitacyjna w zbiorze danych dotyczących ewidencji gruntów oraz budynków?

A. OZK

B. OUG

C. OFU

D. OZU

Klasa bonitacyjna w ewidencji gruntów faktycznie jest oznaczana jako OZK. Według mnie, to bardzo ważny element, bo dzięki temu możemy lepiej ocenić wartość nieruchomości. Klasa bonitacyjna wskazuje, do czego dany grunt może być używany, jakie ma możliwości produkcyjne czy nawet ekologiczne. Na przykład, kiedy analizujemy rynek nieruchomości, znajomość klasy bonitacyjnej pozwala dokładniej oszacować wartość działek, co jest istotne zarówno dla inwestorów, jak i planistów. Zresztą, Ministerstwo Infrastruktury i Główny Urząd Geodezji i Kartografii podkreślają, jak ważne jest, żeby te klasyfikacje były regularnie aktualizowane. Praktycznie rzecz biorąc, wiedza na temat klasy bonitacyjnej może być pomocna w podejmowaniu decyzji związanych z zagospodarowaniem przestrzennym, ochroną środowiska czy zrównoważonym rozwojem.

Pytanie 22

Kiedy wprowadza się zmiany w ewidencji gruntów i budynków, kogo należy powiadomić?

A. urzędników biura meldunkowego

B. wydział ksiąg wieczystych sądu rejonowego

C. Głównego Geodetę Kraju

D. odpowiednią lokalną jednostkę nadzoru budowlanego

Czasami można pomylić zgłaszanie zmian w ewidencji gruntów z innymi sprawami, jak na przykład nadzór budowlany. To dlatego, że zgłaszanie zmian do takiej jednostki jest ważne, ale nie ma to się za bardzo do ewidencji gruntów, którą reguluje prawo cywilne, a nie budowlane. Wydział ksiąg wieczystych w sądzie rejonowym to kluczowe miejsce, bo to tam dbają o aktualność danych o stanie prawnym nieruchomości. Zgłaszanie zmian do Głównego Geodety Kraju też nie jest najlepszym pomysłem, bo on zajmuje się systemami geodezyjnymi, a nie ewidencją gruntów. A biura meldunkowe to już w ogóle inna sprawa, bo one rejestrują ludzi i ich adresy, a nie zmiany w ewidencji. Ważne jest mieć to na uwadze, bo odpowiednie instytucje muszą być właściwie informowane, żeby system ewidencji działał jak należy i żeby właściciele nieruchomości czuli się zabezpieczeni.

Pytanie 23

Jakie czynniki wpływają na precyzję określenia przemieszczeń?

A. z wyznaczenia maksymalnego błędu pomiaru przemieszczeń

B. z błędu pomiarowego sieci geodezyjnej

C. z metody identyfikacji punktów odniesienia

D. z przeciętnego błędu użytej metody pomiarowej

W kontekście pomiarów geodezyjnych i oceny przemieszczeń, wiele osób może mylić różne aspekty związane z identyfikacją punktów stałych oraz błędem pomiaru osnowy. Identyfikacja punktów stałych, choć istotna, nie jest bezpośrednio odpowiedzialna za ustalenie dokładności wyznaczeń przemieszczeń. Pomiar i analiza przemieszczeń wymagają nie tylko odpowiednich punktów odniesienia, lecz również precyzyjnego określenia błędów związanych z pomiarami. Odpowiedzi związane z błędem pomiaru osnowy są również mylące, ponieważ błąd ten jest bardziej związany z dokładnością sieci pomiarowej, a nie bezpośrednio z przemieszczeniami. W praktyce, typowe błędy myślowe prowadzące do takich nieprawidłowych wniosków wynikają z niedoceniania roli granic błędu w całym procesie pomiarowym. W geodezji istotne jest, aby wiedzieć, że każdy pomiar niesie ze sobą pewną niepewność, która powinna być kwantyfikowana, aby zapewnić, że wyniki są wiarygodne. Ignorowanie tych aspektów może prowadzić do nieprawidłowych interpretacji danych, co w kontekście analizy przemieszczeń może mieć poważne konsekwencje, na przykład w budownictwie czy monitorowaniu zagrożeń geologicznych.

Pytanie 24

Która z zasad dotyczących ewidencji gruntów i budynków zobowiązuje organy do weryfikowania zgodności danych ewidencyjnych z rzeczywistym stanem faktycznym i prawnym oraz do wprowadzania wszelkich zmian tych danych?

A. Wiarygodności

B. Aktualności

C. Jednolitości

D. Jawności

Zasada aktualności w prowadzeniu ewidencji gruntów i budynków jest kluczowa, ponieważ zapewnia, że dane ewidencyjne odzwierciedlają rzeczywisty stan prawny i faktyczny nieruchomości. Organy odpowiedzialne za ewidencję są zobowiązane do regularnego weryfikowania informacji i aktualizowania ich w przypadku jakichkolwiek zmian, co ma na celu utrzymanie integralności i użyteczności systemu ewidencyjnego. Przykładem zastosowania tej zasady jest sytuacja, gdy dokonuje się sprzedaży nieruchomości lub zmiany jej przeznaczenia. W takich przypadkach konieczne jest niezwłoczne wprowadzenie zmian w ewidencji, aby uniknąć nieporozumień prawnych oraz zapewnić przejrzystość dla przyszłych użytkowników danych. Zasada ta jest zgodna z najlepszymi praktykami w zarządzaniu informacjami o nieruchomościach, które podkreślają konieczność bieżącej aktualizacji danych, co jest szczególnie istotne w kontekście rozwoju urbanistycznego oraz planowania przestrzennego.

Pytanie 25

Który z dokumentów nie jest podstawą do określenia przebiegu granic nieruchomości?

A. Mapa ewidencyjna

B. Plan zagospodarowania terenu

C. Mapa zasadnicza

D. Plan parcelacyjny

Mapa ewidencyjna, mapa zasadnicza oraz plan parcelacyjny to dokumenty, które pełnią kluczowe role w procesie ustalania granic nieruchomości. Mapa ewidencyjna jest szczególnym dokumentem, który przedstawia szczegółowe dane dotyczące gruntów, w tym ich powierzchnię, sposoby użytkowania oraz granice poszczególnych działek. W praktyce, to właśnie na podstawie mapy ewidencyjnej dokonywane są formalne ustalenia dotyczące granic nieruchomości w kontekście prawa własności. Mapa zasadnicza z kolei dostarcza informacji na temat rzeczywistego położenia granic działek w terenie, a także obiektów budowlanych, co jest niezbędne do precyzyjnego określenia granic w kontekście planowania przestrzennego. Plan parcelacyjny jest dokumentem, który jest tworzony w celu podziału gruntów, co również wpływa na precyzyjne ustalenie granic nieruchomości. Dlatego mylenie planu zagospodarowania terenu z tymi dokumentami bywa niebezpieczne i może prowadzić do błędnych wniosków dotyczących stanu prawnego nieruchomości. Kluczowym błędem w myśleniu jest założenie, że plan zagospodarowania terenu, który ma na celu regulację funkcji przestrzennych, może również dostarczać dokładnych informacji o granicach działek, co jest niezgodne z jego przeznaczeniem. W rezultacie, osoby zajmujące się ustalaniem granic powinny korzystać z odpowiednich dokumentów technicznych, aby uniknąć nieporozumień i nieprawidłowości w obrocie nieruchomościami.

Pytanie 26

Jakie dokumenty powinny być dołączone do wniosku o wywłaszczenie części działki?

A. Mapę z listą nieruchomości objętych wywłaszczeniem

B. Umowę przeniesienia praw związanych z działką zawartą pomiędzy starostą a właścicielem

C. Mapę z podziałem oraz rejestrem działek i decyzję zatwierdzającą podział działki

D. Kopię uprawnień zawodowych osoby odpowiedzialnej za przeprowadzenie wywłaszczenia nieruchomości

Dokumentacja wymagająca przy składaniu wniosku o wywłaszczenie części nieruchomości jest kluczowa dla przeprowadzenia procesu zgodnie z obowiązującymi normami prawnymi. Mapa z podziałem i rejestrem nieruchomości oraz decyzja zatwierdzająca podział są niezbędne, gdyż precyzyjnie określają granice działek, które mają być objęte wywłaszczeniem. W praktyce, takie dokumenty umożliwiają organom administracyjnym i sądowi zrozumienie, które konkretne obszary nieruchomości mają być wydzielone, a także pozwalają na oceny ewentualnych roszczeń odszkodowawczych. Warto podkreślić, że zgodnie z ustawą o gospodarce nieruchomościami, brak tych dokumentów może prowadzić do odrzucenia wniosku lub opóźnień w procedurze wywłaszczeniowej. Przykładem może być sytuacja, w której gmina planuje projekt budowy infrastruktury publicznej, a odpowiednia mapa oraz decyzja o podziale nieruchomości są podstawą do rozpoczęcia procesu. Dobrze przygotowana dokumentacja umożliwia skuteczną komunikację pomiędzy wszystkimi stronami zaangażowanymi w proces wywłaszczenia, co jest niezbędne dla sprawnego przeprowadzenia działań.

Pytanie 27

Na precyzję obliczenia pola powierzchni za pomocą metody analitycznej wpływ mają

A. skurcz mapy

B. graficzne odwzorowanie miar z mapy

C. pomiar dokonany w terenie

D. wyznaczenie stałej planimetru

Wyznaczenie pola powierzchni metodą analityczną jest procesem wymagającym precyzyjnych danych, a różne czynniki mogą wpływać na dokładność tego obliczenia. Skurcz mapy odnosi się do zjawiska, które może wystąpić podczas przenoszenia danych z formatu rzeczywistego na mapę, jednak nie jest to bezpośredni czynnik wpływający na pole powierzchni. Zmiany skali mogą prowadzić do błędów w obliczeniach, ale są one konsekwencją nieprecyzyjnych pomiarów. Z drugiej strony, wyznaczenie stałej planimetru, chociaż istotne dla pomiarów, nie rozwiązuje problemu błędów wynikających z niedokładnych pomiarów terenu. Planimetr jest narzędziem stosowanym do pomiaru powierzchni z mapy, a sama stała nie ma zastosowania bez dokładnych danych początkowych. Graficzne zdjęcie miar z mapy może pomóc w wizualizacji, ale również opiera się na danych, które muszą być dokładne z terenu. Często błędne wnioski wynikają z mylnego przeświadczenia, że narzędzia i techniki same w sobie zapewniają dokładność, podczas gdy kluczowym aspektem jest jakość danych wejściowych. W geodezji oraz kartografii, zapewnienie prawidłowych pomiarów w terenie stanowi fundament dla wszelkich obliczeń, a wszelkie inne metody operują już na tych podstawowych danych, które muszą być jak najbardziej precyzyjne.

Pytanie 28

Jaką metodę obliczania powierzchni działki stosuje się z wykorzystaniem planimetru?

A. Metodę analityczną

B. Metodę mechaniczną

C. Metodę graficzną

D. Metodę kombinowaną

W przypadku odpowiedzi związanych z metodą kombinowaną, analityczną oraz graficzną, warto zrozumieć, w jaki sposób różnią się one od metody mechanicznej oraz jakie mają zastosowania. Metoda kombinowana łączy różne techniki pomiarowe, jednak nie bazuje na bezpośrednim pomiarze kształtu, co czyni ją mniej precyzyjną w kontekście obliczeń powierzchni działki. Użycie technik takich jak triangulacja czy pomiary GPS charakteryzuje tę metodę, co w przypadku nieregularnych terenów może prowadzić do błędów w obliczeniach. W praktyce kładzie się nacisk na wykorzystanie jednej, sprawdzonej metody, a nie ich mieszania, co może wprowadzać dodatkowe źródła niepewności. Metoda analityczna, z kolei, opiera się na matematycznych wzorach do obliczeń, które mogą być skuteczne w przypadku regularnych kształtów, jednak są niewystarczające w przypadku bardziej złożonych obiektów. Zastosowanie tej metody wymaga znajomości geometrii oraz umiejętności obliczeniowych, co może okazać się barierą dla niektórych użytkowników. Metoda graficzna, polegająca na rysowaniu schematów i wykorzystaniu narzędzi graficznych, często jest stosowana w edukacji, ale jej wyniki mogą być subiektywne i zależne od umiejętności rysunkowych osoby wykonującej pomiar. Problematyczne jest również to, że tego rodzaju podejścia są czasochłonne i mogą wprowadzać niepewność w wynikach. Ostatecznie, kluczowym błędem myślowym jest zakładanie, że metody alternatywne mogą zastąpić technologię planimetru w precyzyjnych pomiarach, co prowadzi do niedoszacowania wartości dokładnych narzędzi mechanicznych w geodezji.

Pytanie 29

Jakim symbolem literowym klasyfikuje się grunty rolne z zabudowaniami?

A. Bi

B. Ba

C. Br

D. B

Odpowiedź 'Br' oznacza grunty rolne zabudowane w polskim systemie klasyfikacji przeznaczenia gruntów. Zgodnie z obowiązującymi standardami, grunty te definiowane są jako obszary, na których znajdują się zabudowania związane z produkcją rolną, takie jak budynki gospodarskie, obory czy magazyny. Klasyfikacja ta jest istotna dla celów planowania przestrzennego oraz oceny wartości nieruchomości. Przykładowo, w kontekście operacji związanych z obrotem gruntami, wiedza o tym, które grunty są uznawane za zabudowane, ma kluczowe znaczenie dla inwestorów oraz rolników, a także dla instytucji zajmujących się zarządzaniem nieruchomościami. Użycie symbolu 'Br' w dokumentacji geodezyjnej i urbanistycznej ułatwia zrozumienie i klasyfikację gruntów, co jest niezwykle istotne w kontekście zrównoważonego rozwoju i gospodarowania przestrzenią. Dobre praktyki w zakresie zarządzania gruntami nawołują do transparentności w klasyfikacji, co może przyczynić się do efektywniejszego wykorzystania zasobów gruntowych.

Pytanie 30

Po jakim czasie od wykonania urządzeń melioracji wodnych należy przeprowadzić gleboznawczą klasyfikację gruntów zmeliorowanych zgodnie z załączonym fragmentem Rozporządzenia w sprawie gleboznawczej klasyfikacji gruntów?

Z urzędu klasyfikację przeprowadza się:
1) na gruntach, które nie zostały dotychczas sklasyfikowane;
2) na gruntach zmeliorowanych - po upływie 3 lat od wykonania urządzeń melioracji wodnych;
3) na gruntach objętych postępowaniem scaleniowym;
4) na gruntach, na których starosta zarządził przeprowadzenie modernizacji ewidencji gruntów i budynków albo okresowej weryfikacji danych ewidencyjnych - w przypadku zmiany użytków gruntowych na gruntach podlegających klasyfikacji;
5) po zagęstnieniu gleby żywicowej powodującej zmiany środowiska glebowego;
6) po zalesieniu gruntów na podstawie przepisów o wspieraniu rozwoju obszarów wiejskich ze środków pochodzących z Sekcji Gwarancji Europejskiego Funduszu Orientacji i Gwarancji Rolnej lub na podstawie przepisów o wspieraniu obszarów wiejskich z udziałem środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich.

A. Po 1 roku.

B. Po 4 latach.

C. Po 2 latach.

D. Po 3 latach.

Poprawna odpowiedź to 3 lata, co jest zgodne z zapisami zawartymi w Rozporządzeniu w sprawie gleboznawczej klasyfikacji gruntów. Zgodnie z tym dokumentem, konieczność przeprowadzenia gleboznawczej klasyfikacji gruntów zmeliorowanych po upływie 3 lat ma swoje uzasadnienie w procesach zachodzących w glebie po melioracji. Po wykonaniu urządzeń melioracyjnych, gleba przechodzi różne zmiany w składzie chemicznym, biologicznym oraz fizycznym. Te zmiany wymagają czasu, aby mogły się ustabilizować, co pozwala na dokładniejszą ocenę jej właściwości. Przykładowo, w ciągu tego okresu mogą nastąpić zmiany w strukturze gleby, poziomie wody gruntowej, a także w aktywności mikroorganizmów, co wpływa na jej jakość i użyteczność. Dobrą praktyką w melioracji jest monitorowanie tych procesów oraz ich dokumentowanie, co przyczynia się do efektywnego zarządzania gruntami oraz ich późniejszego wykorzystywania w rolnictwie czy zadrzewieniach. Wiedza ta jest również przydatna w kontekście ochrony środowiska i zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 31

Ile lat po zrealizowaniu urządzeń melioracyjnych dokonuje się z urzędu klasyfikacji gruntów na tych obszarach?

A. Po czterech latach

B. Po pięciu latach

C. Po dwóch latach

D. Po trzech latach

Prawidłowa odpowiedź, że gleboznawcza klasyfikacja gruntów na terenach, gdzie wykonano urządzenia melioracji wodnej, powinna być przeprowadzona po trzech latach, opiera się na standardach dotyczących zarządzania zasobami wodnymi i gruntami. Po trzech latach od wykonania melioracji, gleby mają czas na przystosowanie się do nowych warunków hydrologicznych, co pozwala na dokładniejszą ocenę ich właściwości fizycznych i chemicznych. W praktyce, po takiej regeneracji, można określić, w jaki sposób melioracja wpłynęła na strukturę gleby, jej wilgotność oraz na biodostępność składników odżywczych. Przykładowo, w wyniku poprawy drenażu i retencji wody, gleby mogą zmienić swoje właściwości, co powinno być uwzględnione w klasyfikacji. Tego rodzaju analizy są kluczowe dla rolnictwa, ponieważ wpływają na decyzje dotyczące upraw oraz stosowania nawozów, co z kolei przekłada się na efektywność produkcji rolniczej oraz ochronę środowiska. Warto zaznaczyć, że zgodnie z lokalnymi przepisami, regularne monitorowanie i klasyfikacja gruntów po takich interwencjach są elementem dobrych praktyk w zarządzaniu zasobami naturalnymi.

Pytanie 32

Który z poniższych dokumentów nie jest podstawą do określenia granic nieruchomości?

A. Terenowy plan zagospodarowania

B. Ewidencyjna mapa.

C. Parcelacyjny plan.

D. Zasadnicza mapa.

Wybierając dokumenty, które mogą wydawać się istotne dla ustalenia granic nieruchomości, często można wpaść w pułapkę związana z nadmiernym uogólnieniem ich roli. Mapa zasadnicza jest dokumentem, który reprezentuje aktualny stan geodezyjny nieruchomości i wyraźnie wskazuje granice działek, co czyni ją jednym z kluczowych narzędzi w ustalaniu granic. Z kolei mapa ewidencyjna, będąca rejestrem działek, dostarcza informacji o ich powierzchni, przeznaczeniu oraz właścicielach, co ma fundamentalne znaczenie w procesie weryfikacji i ustalania granic. Plan parcelacyjny natomiast, jako dokument inżynieryjny, jest używany w przypadku podziału gruntów, co także wpływa na dokładność ustalonych granic. Wybór planu zagospodarowania terenu jako dokumentu mającego bezpośredni wpływ na ustalenie granic jest zatem błędny, ponieważ jego funkcja koncentruje się na ogólnym kształtowaniu przestrzeni, a nie na precyzyjnym określaniu granic nieruchomości. Kluczowym błędem myślowym w tym przypadku jest mylenie wpływu strategii przestrzennej z konkretnym określeniem granic, co może prowadzić do nieporozumień w praktyce urbanistycznej i geodezyjnej. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi dokumentami jest niezbędne, aby skutecznie zarządzać nieruchomościami i ich granicami.

Pytanie 33

Graniczny błąd przeniesienia boku osnowy budowlano-montażowej na nową kondygnację M_t = ± (3 mm + L/10000), gdzie długość boku osnowy L = 10 000 mm. Oblicz średni błąd tyczenia, zakładając, że współczynnik prawdopodobieństwa poprawności wytyczenia r = 1,0?

A. ±6 mm

B. ±3 mm

C. ±4 mm

D. ±5 mm

Każda z niepoprawnych odpowiedzi wynika z błędnego zrozumienia sposobu obliczania błędu granicznego. Odpowiedzi takie jak ±3 mm czy ±5 mm błędnie interpretują wzór na błąd graniczny. W szczególności, odpowiedź ±3 mm ignoruje kluczowy element, jakim jest długość boku osnowy, który wpływa na całkowity błąd. Wzór M<sub>t</sub> = ± (3 mm + L/10000) wskazuje, że błąd graniczny jest nie tylko stały, ale również zmienia się w zależności od długości linii. Nie uwzględniając tego czynnika, można dojść do błędnych wniosków o zmniejszeniu błędu do 3 mm. Z kolei odpowiedź ±5 mm mogłaby wynikać z błędnego dodania bądź subtrakcji elementów wzoru. Takie podejście nie tylko wprowadza w błąd, ale również może prowadzić do nieodpowiednich decyzji w kontekście realizacji projektów budowlanych. W praktyce, każda pomyłka w obliczeniach może mieć katastrofalne skutki dla bezpieczeństwa konstrukcji. W związku z tym, kluczowe jest zrozumienie, w jaki sposób poszczególne elementy wzoru wpływają na wynik i jak ważne jest stosowanie zasadności w praktyce inżynieryjnej. Błędy te mogą prowadzić do suboptymalnych decyzji projektowych, co jest nieakceptowalne w profesjonalnym budownictwie.

Pytanie 34

Do jakiej dokumentacji technicznej związanej z geodezyjną obsługą budowli powinien być dołączony oryginał szkicu tyczenia?

A. Projektu zagospodarowania działki

B. Dziennika budowy

C. Planu sytuacyjnego

D. Inwentaryzacji powykonawczej

Odpowiedź wskazująca, że oryginał szkicu tyczenia należy dołączyć do dziennika budowy, jest poprawna. Dziennik budowy jest dokumentem, który rejestruje wszystkie istotne wydarzenia oraz postępy prac budowlanych, a także wszelkie zmiany i decyzje podejmowane w trakcie realizacji budowy. Wprowadzenie oryginału szkicu tyczenia do dziennika jest kluczowe, ponieważ stanowi on dowód na to, że prace geodezyjne zostały przeprowadzone zgodnie z projektem i obowiązującymi normami. Szkic tyczenia określa lokalizację budowli względem punktów geodezyjnych, co jest niezbędne dla dalszych etapów budowy oraz dla późniejszej inwentaryzacji powykonawczej. Dobre praktyki w branży budowlanej uświadamiają, że dokumentacja powinna być kompletna i zorganizowana, co ułatwia kontrole ze strony inspekcji budowlanej oraz zapewnia zgodność z projektem. Dlatego, dołączając szkic do dziennika budowy, gwarantujemy, że wszystkie etapy realizacji inwestycji są transparentne i zgodne z wymaganiami.

Pytanie 35

Jaką wartość oszacowano dla 5 000 m² R IIIa, jeżeli szacunkowa wartość 1 ha tego gruntu wynosi
100 jednostek szacunkowych?

A. 500000 jednostek szacunkowych

B. 5000 jednostek szacunkowych

C. 500 jednostek szacunkowych

D. 50 jednostek szacunkowych

Obliczanie wartości szacunkowej ziemi to temat, który wymaga trochę uwagi, bo łatwo się pomylić. Niektórzy mogą pomyśleć, że 5 000 m² to od razu 5 000 jednostek szacunkowych, co jest błędem. To nie jest takie proste, bo nie bierzemy pod uwagę przelicznika między hektarami a metrami kwadratowymi. Odpowiedź 500 000 jednostek to już totalne nieporozumienie, bo to za dużo! Takie błędy pokazują, że czasami łatwo zignorować to, jak działają jednostki i proporcje w obliczeniach. Z mojej perspektywy, to kluczowe, żeby dobrze to ogarnąć, bo w końcu chodzi o to, żeby wyceny były rzetelne i pomocne w podejmowaniu decyzji.

Pytanie 36

W jakiej sytuacji realizuje się postępowanie o rozgraniczenie nieruchomości z urzędowego nakazu?

A. W przypadku wystąpienia sporu granicznego

B. W momencie zmiany właściciela nieruchomości spornych

C. Przy scaleniu gruntów

D. Po złożeniu wniosku do Urzędu Gminy o rozgraniczenie nieruchomości

Rozważając odpowiedzi dotyczące pozostałych sytuacji, należy zauważyć, że powstanie sporu granicznego nie prowadzi automatycznie do wszczęcia postępowania z urzędu. Spory graniczne są zazwyczaj inicjowane przez zainteresowane strony, które zgłaszają swoje roszczenia do odpowiednich organów, co oznacza, że to właściciele nieruchomości powinni podjąć działania, aby rozwiązać takie sytuacje. Podobnie, zmiana właściciela nieruchomości nie jest podstawą do wszczęcia postępowania z urzędu. Właściciel ma prawo do rozporządzania swoją nieruchomością, ale jakiekolwiek zmiany w jej granicach powinny być zgłaszane i notyfikowane, a nie automatycznie uwzględniane przez urzędników. Wreszcie, złożenie wniosku do Urzędu Gminy o rozgraniczenie to działanie, które inicjuje postępowanie administracyjne, co oznacza, że jest to proces zależny od woli właściciela nieruchomości. W praktyce, najczęściej to zainteresowane strony muszą wykazać się inicjatywą w kwestiach granic swoich działek, podczas gdy scalanie gruntów jest jednym z nielicznych przypadków, w których działania są podejmowane z urzędu, aby uporządkować stan prawny i geodezyjny nieruchomości.

Pytanie 37

W jakiej metodzie wyznaczania powierzchni działki ewidencyjnej pomiar jej parametrów na mapie odbywa się jedynie za pomocą cyrkla oraz podziałki transwersalnej?

A. Graficznej

B. Kombinowanej

C. Analitycznej

D. Mechanicznej

Odpowiedź "Graficznej" jest prawidłowa, ponieważ metoda ta opiera się na wykorzystaniu cyrkla i podziałki transwersalnej do pomiaru parametrów działki ewidencyjnej na mapie. Jest to technika, która pozwala na dokładne odwzorowanie kształtów i wymiarów obiektu, co jest szczególnie ważne w geodezji oraz inżynierii lądowej. W praktyce metoda graficzna jest stosowana w sytuacjach, w których dostępne są jedynie graficzne przedstawienia działek, takie jak mapy czy plany zagospodarowania przestrzennego. Przykładowo, w procesie ustalania granic działki, geodeta może używać tej metody do szybkiego oszacowania powierzchni i układu działki. Zgodnie z dobrymi praktykami, metoda ta jest często wykorzystywana w połączeniu z innymi technikami pomiarowymi, co podnosi dokładność i wiarygodność wyników. Dodatkowo, stosując cyrkiel, możliwe jest precyzyjne wyznaczanie odległości i kątów, co jest niezbędne w wielu projektach budowlanych i urbanistycznych.

Pytanie 38

W oznaczeniu: gn32 na szkicu inwentaryzacyjnym kryje się informacja o

A. przewodzie gazowym niskoprężnym oraz jego średnicy

B. garażu wielopoziomowym oraz liczbie miejsc postojowych

C. użytkowaniu gruntowym i numerze działki

D. niskim budynku gospodarczym i jego numerze adresowym

Odpowiedź 'przewód gazowy niskoprężny i średnicę' jest poprawna, ponieważ zapis 'gn32' odnosi się do kategorii oznaczeń stosowanych w dokumentacji technicznej instalacji gazowych. W tym kontekście 'gn' symbolizuje przewód gazowy, a liczba '32' wskazuje na średnicę nominalną tego przewodu, wyrażoną w milimetrach. Przewody gazowe niskoprężne są powszechnie wykorzystywane w instalacjach domowych oraz przemysłowych do transportu gazu, gdzie istotne jest przestrzeganie norm, takich jak PN-EN 15001, które zapewniają bezpieczeństwo i efektywność działania systemu. Przykładowo, w projektowaniu instalacji gazowych ważne jest, aby dobierać odpowiednie średnice przewodów w zależności od zapotrzebowania na gaz oraz odległości od źródła gazu. Dobrze zaplanowana instalacja gazowa minimalizuje ryzyko awarii i zapewnia komfort użytkowania.

Pytanie 39

W jakim momencie zakładane są akta księgi wieczystej?

A. Zanim nastąpi podpisanie umowy cywilno-prawnej

B. Po upływie 7 dni od podpisania umowy cywilno-prawnej

C. Po minęciu 7 dni od złożenia wniosku

D. Z chwilą wpływu wniosku o założenie KW

Odpowiedzi, które sugerują zakładanie księgi wieczystej po podpisaniu umowy czy po 7 dniach od złożenia wniosku, mogą mylić. To nie uwzględnia ważnego momentu, jakim jest przyjęcie wniosku przez sąd. Nawet jak umowa jest podpisana, to nie znaczy, że księga wieczysta będzie założona automatycznie. Umowa może „działać” tylko do momentu, kiedy prawo własności nie jest formalnie zarejestrowane. A te 7 dni to też jest w sumie mylące, bo czas ten nie ma znaczenia w kontekście formalnego założenia księgi. W praktyce to czas reakcji sądu na wniosek się różni, ale najważniejszy jest wpływ wniosku, a nie jak długo sąd się nad nim zastanawia. Złożenie wniosku uruchamia całą procedurę i jest to zgodne z zasadą jawności i bezpieczeństwa obrotu prawnego. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do nieporozumień i niepewności prawnej, co na pewno nie jest dobre ani dla kupujących, ani dla sprzedających nieruchomości.

Pytanie 40

W przypadku, gdy w księdze wieczystej nieruchomość przeznaczona do podziału ma inną powierzchnię niż ta ujęta w ewidencji gruntów i budynków, na mapie z projektem podziału należy zamieścić spis

A. synchronizacyjny

B. właścicieli i władających

C. zmian danych ewidencyjnych

D. powierzchni

Odpowiedź 'synchronizacyjny' jest jak najbardziej na miejscu. Gdy mamy do czynienia z sytuacją, gdzie powierzchnia nieruchomości w księdze wieczystej różni się od tej w ewidencji gruntów i budynków, no to trzeba wszystko zsynchronizować. To ważne, żeby projekt podziału nieruchomości był zgodny z aktualnym prawem i ewidencją – chodzi o to, żeby jasno pokazać, jakie dane są potrzebne. Wykaz synchronizacyjny powinien zawierać dane o powierzchni i innych ważnych parametrach, które pomagają zaktualizować ewidencję do rzeczywistego stanu nieruchomości. Przykładowo, jak się dzieli działkę na mniejsze kawałki, to różnice w powierzchni mogą wpłynąć na podatki czy inne oplaty. Użycie wykazu synchronizacyjnego to raczej dobry ruch w zarządzaniu nieruchomościami, bo sprawia, że wszystko jest na bieżąco i zgodne z prawem, co jest istotne przy obrocie nieruchomościami.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej