Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik teleinformatyk
  • Kwalifikacja: INF.07 - Montaż i konfiguracja lokalnych sieci komputerowych oraz administrowanie systemami operacyjnymi
  • Data rozpoczęcia: 2 listopada 2025 20:32
  • Data zakończenia: 2 listopada 2025 20:36

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jakie polecenie w systemie Windows należy wykorzystać do obserwacji listy aktywnych połączeń karty sieciowej w komputerze?

A. Ping
B. Telnet
C. Ipconfig
D. Netstat
Polecenie Netstat (od network statistics) jest nieocenionym narzędziem w systemie Windows, które umożliwia użytkownikom monitorowanie aktywnych połączeń sieciowych oraz portów. Dzięki niemu można uzyskać informacje o tym, jakie aplikacje są aktualnie połączone z siecią, co jest kluczowe dla diagnostyki i zabezpieczeń. Na przykład, uruchamiając polecenie 'netstat -an', można zobaczyć listę wszystkich połączeń oraz portów, zarówno w stanie nasłuchu, jak i aktywnych. W praktyce, administratorzy często używają tego narzędzia do identyfikacji potencjalnych zagrożeń, takich jak nieautoryzowane połączenia wychodzące, co jest istotne w kontekście ochrony danych. Dobrą praktyką jest regularne monitorowanie połączeń w celu szybkiego wykrywania anomalii i podejrzanych działań w sieci, co pozwala na efektywne zarządzanie bezpieczeństwem infrastruktury IT.
Pytanie 2

Jakie polecenie w systemie Windows pokazuje tablicę routingu hosta?

A. netstat -n
B. netstat - r
C. ipconfig /release
D. ipconfig /renew
Polecenie 'netstat -r' w systemie Windows jest używane do wyświetlania tabeli routingu, która zawiera informacje o dostępnych trasach sieciowych, jakie komputer wykorzystuje do komunikacji z innymi urządzeniami w sieci. To polecenie dostarcza przede wszystkim informacji o lokalnych interfejsach sieciowych, ich adresach IP, maskach podsieci oraz bramach domyślnych. W praktyce, administratorzy sieci korzystają z tego narzędzia do diagnozowania problemów z połączeniami sieciowymi, monitorowania tras przesyłania danych oraz weryfikacji poprawności konfiguracji sieci. Znajomość tabeli routingu jest kluczowa dla efektywnego zarządzania ruchem sieciowym oraz dla zapewnienia, że dane są kierowane prawidłowo do odpowiednich docelowych adresów. Dodatkowo, w standardach branżowych, takich jak TCP/IP, zarządzanie trasami jest jednym z fundamentalnych aspektów, który wpływa na wydajność i niezawodność komunikacji w sieci.
Pytanie 3

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 4

Aby stworzyć las w strukturze katalogowej AD DS (Active Directory Domain Services), konieczne jest zrealizowanie co najmniej

A. czterech drzew domeny
B. dwóch drzew domeny
C. jednego drzewa domeny
D. trzech drzew domeny
Utworzenie lasu w strukturze katalogowej Active Directory Domain Services (AD DS) wymaga jedynie jednego drzewa domeny, co stanowi podstawowy element struktury AD. Drzewo domeny to kolekcja jednego lub więcej obiektów, w tym domen, które są ze sobą powiązane w hierarchii. Przykładowo, w organizacji, która potrzebuje zorganizować swoje zasoby w sposób hierarchiczny, wystarczy założyć jedną domenę, aby umożliwić zarządzanie kontami użytkowników, komputerami i innymi zasobami. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy można zaobserwować w małych firmach, które często korzystają z jednego drzewa domeny do centralizacji swoich zasobów i ułatwienia zarządzania. W rzeczywistości, dodatkowe drzewa domeny są niezbędne jedynie w bardziej złożonych środowiskach, gdzie potrzeba zarządzania wieloma, różnymi domenami w ramach jednego lasu, na przykład w międzynarodowych korporacjach. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, minimalizowanie liczby drzew domeny ogranicza złożoność zarządzania oraz poprawia bezpieczeństwo i wydajność systemu.
Pytanie 5

Które polecenie systemu Windows zostało zastosowane do sprawdzenia połączenia z serwerem DNS?

1<1 ms<1 ms<1 mslivebox.home [192.168.1.1]
244 ms38 ms33 mswro-bng1.tpnet.pl [80.50.118.234]
334 ms39 ms33 mswro-r2.tpnet.pl [80.50.119.233]
433 ms33 ms33 ms212.244.172.106
533 ms33 ms32 msdns2.tpsa.pl [194.204.152.34]
Trace complete.
A. route
B. nslookup
C. tracert
D. ping
Polecenie 'tracert' jest narzędziem diagnostycznym w systemie Windows, które pozwala na śledzenie trasy, jaką pakiety danych przechodzą do określonego hosta. Użycie tego polecenia ma kluczowe znaczenie w analityce sieciowej, ponieważ umożliwia zidentyfikowanie opóźnień oraz potencjalnych problemów na trasie do serwera DNS. W wyniku działania 'tracert' uzyskujemy listę wszystkich przekaźników (routerów), przez które przechodzi nasz pakiet, co jest niezwykle przydatne w diagnozowaniu problemów z połączeniem. Na przykład, jeżeli widzimy, że pakiet zatrzymuje się na jednym z przekaźników, może to wskazywać na problem z siecią w danym miejscu. Ponadto, 'tracert' jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania siecią, ponieważ pozwala na wczesną identyfikację problemów i szybkie ich rozwiązanie, co jest zgodne z zasadami efektywnego zarządzania infrastrukturą IT. Warto również zaznaczyć, że 'tracert' działa na zasadzie wysyłania pakietów ICMP Echo Request, co pozwala na pomiar czasu przejazdu do każdego z przekaźników na trasie.
Pytanie 6

Adres IP serwera, na którym jest zainstalowana domena http://www.wp.pl to 212.77.98.9. Co jest przyczyną sytuacji przedstawionej na zrzucie ekranowym?

C:\>ping 212.77.98.9

Pinging 212.77.98.9 with 32 bytes of data:
Reply from 212.77.98.9: bytes=32 time=29ms TTL=60
Reply from 212.77.98.9: bytes=32 time=29ms TTL=60
Reply from 212.77.98.9: bytes=32 time=30ms TTL=60
Reply from 212.77.98.9: bytes=32 time=29ms TTL=60

Ping statistics for 212.77.98.9:
    Packets: Sent = 4, Received = 4, Lost = 0 (0% loss),
Approximate round trip times in milli-seconds:
    Minimum = 29ms, Maximum = 30ms, Average = 29ms

C:\>ping www.wp.pl
Ping request could not find host www.wp.pl. Please check the name and try again.
A. Nie ma w sieci serwera o adresie IP 212.77.98.9.
B. Błędny adres serwera DNS lub brak połączenia z serwerem DNS.
C. Stacja robocza i domena www.wp.pl nie pracują w tej samej sieci.
D. Domena o nazwie www.wp.pl jest niedostępna w sieci.
Poprawna odpowiedź wskazuje, że problem z dostępem do domeny www.wp.pl może być spowodowany błędnym adresem serwera DNS lub brakiem połączenia z tym serwerem. Zrzut ekranowy pokazuje, że ping do adresu IP 212.77.98.9 zakończył się sukcesem, co oznacza, że serwer odpowiada na zapytania. Jednakże, gdy próbujemy pingować nazwę domeny www.wp.pl, otrzymujemy komunikat o błędzie. To sugeruje, że system nie może przetłumaczyć nazwy domeny na odpowiedni adres IP. W praktyce, taka sytuacja może wystąpić, gdy konfiguracja serwera DNS jest błędna lub gdy urządzenie nie ma dostępu do serwera DNS. W organizacjach wdraża się monitorowanie i diagnostykę DNS jako standardową praktykę, aby szybko identyfikować i rozwiązywać tego typu problemy. Użytkownicy powinni także być świadomi, że poprawne ustawienia DNS są kluczowe dla funkcjonowania wszelkich usług internetowych, w tym e-maila oraz stron www.
Pytanie 7

Aby zrealizować ręczną konfigurację interfejsu sieciowego w systemie LINUX, należy wykorzystać komendę

A. ipconfig
B. ifconfig
C. eth0
D. route add
Odpowiedź 'ifconfig' jest poprawna, ponieważ jest to klasyczne polecenie używane w systemach Linux do konfigurowania i zarządzania interfejsami sieciowymi. Umożliwia ono nie tylko wyświetlenie szczegółowych informacji o aktualnych ustawieniach interfejsów, takich jak adres IP, maska podsieci czy stan interfejsu, ale także pozwala na zmianę tych ustawień. Przykładem użycia może być wydanie polecenia 'ifconfig eth0 192.168.1.10 netmask 255.255.255.0 up', które ustawia adres IP dla interfejsu eth0. Pomimo że 'ifconfig' był standardowym narzędziem przez wiele lat, od czasu wprowadzenia narzędzia 'ip' w pakiecie iproute2, zaleca się używanie polecenia 'ip' do zarządzania interfejsami sieciowymi. Niemniej jednak, 'ifconfig' pozostaje w użyciu w wielu systemach oraz w starszych instrukcjach i dokumentacjach, co czyni go istotnym elementem wiedzy o administracji sieciami w systemach Linux.
Pytanie 8

Wynik wykonania którego polecenia widoczny jest na fragmencie zrzutu z ekranu?

Network DestinationNetmaskGatewayInterfaceMetric
0.0.0.00.0.0.0192.168.0.1192.168.0.6550
127.0.0.0255.0.0.0On-link127.0.0.1331
127.0.0.1255.255.255.255On-link127.0.0.1331
127.255.255.255255.255.255.255On-link127.0.0.1331
169.254.0.0255.255.0.0On-link169.254.189.240281
169.254.189.240255.255.255.255On-link169.254.189.240281
169.254.255.255255.255.255.255On-link169.254.189.240281
192.168.0.0255.255.255.0On-link192.168.0.65306
192.168.0.65255.255.255.255On-link192.168.0.65306
192.168.0.255255.255.255.255On-link192.168.0.65306
192.168.56.0255.255.255.0On-link192.168.56.1281
192.168.56.1255.255.255.255On-link192.168.56.1281
192.168.56.255255.255.255.255On-link192.168.56.1281
224.0.0.0240.0.0.0On-link127.0.0.1331
224.0.0.0240.0.0.0On-link192.168.56.1281
224.0.0.0240.0.0.0On-link192.168.0.65306
224.0.0.0240.0.0.0On-link169.254.189.240281
255.255.255.255255.255.255.255On-link127.0.0.1331
255.255.255.255255.255.255.255On-link192.168.56.1281
255.255.255.255255.255.255.255On-link192.168.0.65306
255.255.255.255255.255.255.255On-link169.254.189.240281
A. ipconfig /all
B. netstat -r
C. ipconfig
D. netstat -a
Użycie polecenia 'netstat -r' to super wybór, bo pokazuje tabelę routingu IP, która ma naprawdę ważne informacje o trasach w systemie. W tej tabeli znajdziesz rzeczy takie jak 'Network Destination', 'Netmask', 'Gateway', 'Interface' i 'Metric'. Te dane są kluczowe, żeby ogarnąć, jak pakiety są kierowane przez sieć. Na przykład, gdy masz problemy z połączeniem, albo chcesz ustawić routing w swojej lokalnej sieci, to znajomość tej tabeli jest must-have. Administracja siecią często korzysta z tego polecenia, żeby sprawdzić, czy trasy są poprawnie ustawione i żeby wykryć ewentualne problemy z routingiem. Dobrze jest regularnie sprawdzać tabelę routingu, zwłaszcza w bardziej skomplikowanych sieciach, gdzie może być sporo tras i bramek. Warto też dodać, że fajnie jest użyć 'traceroute' razem z 'netstat -r', bo wtedy można lepiej analizować jak dane przechodzą przez sieć.
Pytanie 9

Jakie urządzenie pozwala na podłączenie drukarki bez karty sieciowej do sieci lokalnej komputerów?

A. Koncentrator
B. Regenerator
C. Serwer wydruku
D. Punkt dostępu
Serwer wydruku to specjalistyczne urządzenie, które umożliwia podłączenie drukarek nieposiadających wbudowanej karty sieciowej do lokalnej sieci komputerowej. Działa on jako pomost pomiędzy drukarką a siecią, zatem umożliwia użytkownikom zdalne drukowanie z różnych urządzeń w tej samej sieci. Użytkownik podłącza drukarkę do serwera wydruku za pomocą interfejsu USB lub równoległego, a następnie serwer łączy się z siecią lokalną. Zastosowanie serwera wydruku jest szczególnie przydatne w biurach oraz środowiskach, gdzie wiele osób korzysta z jednej drukarki. W praktyce, standardowe serwery wydruku, takie jak te oparte na protokole TCP/IP, umożliwiają również zarządzanie zadaniami drukowania oraz monitorowanie stanu drukarki, co jest zgodne z dobrymi praktykami w obszarze zarządzania zasobami drukującymi.
Pytanie 10

Rezultatem wykonania komendy ```arp -a 192.168.1.1``` w systemie MS Windows jest przedstawienie

A. sprawdzenia połączenia z komputerem o wskazanym IP
B. parametrów TCP/IP interfejsu sieciowego
C. wykazu aktywnych zasobów sieciowych
D. fizycznego adresu urządzenia o wskazanym IP
Polecenie <i>arp -a 192.168.1.1</i> jest używane w systemach operacyjnych MS Windows do wyświetlania tabeli ARP (Address Resolution Protocol), która mapuje adresy IP na adresy fizyczne (MAC) urządzeń w sieci lokalnej. W odpowiedzi na to polecenie, system zwraca adres fizyczny urządzenia, które odpowiada podanemu adresowi IP, co jest niezwykle przydatne w diagnostyce sieci. Na przykład, jeśli administrator sieci chciałby zidentyfikować, do jakiego urządzenia należy dany adres IP, może użyć polecenia ARP, aby uzyskać adres MAC. W praktyce, znajomość adresów MAC jest kluczowa w zarządzaniu siecią, ponieważ pozwala na identyfikację i monitorowanie urządzeń, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie bezpieczeństwa sieci. Warto również dodać, że ARP jest protokołem stateless, co oznacza, że nie wymaga utrzymywania stanu sesji, co przyspiesza wymianę informacji w sieci. Ogólnie rzecz biorąc, poprawne zrozumienie działania polecenia ARP jest istotne zarówno dla administratorów, jak i dla wszystkich osób zajmujących się zarządzaniem sieciami komputerowymi.
Pytanie 11

Jakie polecenie diagnostyczne powinno się wykorzystać do sprawdzenia, czy miejsce docelowe odpowiada oraz w jakim czasie otrzymano odpowiedź?

A. ipconfig
B. nbtstat
C. ping
D. route
Polecenie 'ping' jest jednym z najważniejszych narzędzi diagnostycznych w sieciach komputerowych, umożliwiającym sprawdzenie dostępności hosta w sieci. Działa na zasadzie wysyłania pakietów ICMP (Internet Control Message Protocol) Echo Request do wskazanego adresu IP, a następnie oczekiwania na odpowiedź w postaci pakietów Echo Reply. Dzięki temu użytkownik uzyskuje informację o tym, czy miejsce docelowe odpowiada oraz czas, który upłynął od wysłania zapytania do odebrania odpowiedzi. Praktycznym zastosowaniem polecenia 'ping' jest diagnozowanie problemów z łącznością sieciową, zarówno w lokalnych sieciach LAN, jak i w Internecie. W kontekście dobrych praktyk, regularne monitorowanie stanu dostępności kluczowych serwerów za pomocą 'ping' może pomóc w szybkim identyfikowaniu problemów z łącznością i wydajnością sieci. Dodatkowo, polecenie to może być używane w skryptach automatyzujących testy dostępności zasobów sieciowych, co przyczynia się do utrzymania wysokiej jakości usług sieciowych.
Pytanie 12

Wskaż błędne stwierdzenie dotyczące Active Directory?

A. W Active Directory informacje są organizowane w sposób hierarchiczny
B. Domeny uporządkowane w hierarchii mogą tworzyć strukturę drzewa
C. Active Directory to usługa, która monitoruje wykorzystanie limitów dyskowych aktywnych katalogów
D. Active Directory stanowi system katalogowy w sieciach operacyjnych firmy Microsoft
Active Directory (AD) to usługa katalogowa stworzona przez firmę Microsoft, która ułatwia zarządzanie użytkownikami i zasobami w sieci. Obejmuje funkcje takie jak zarządzanie tożsamościami, kontrola dostępu oraz centralizacja informacji o użytkownikach, grupach oraz urządzeniach. W praktyce AD umożliwia administratorom zarządzanie kontami użytkowników, grupami, komputerami oraz politykami bezpieczeństwa w zorganizowany sposób. Na przykład, dzięki hierarchicznej strukturze domen i jednostek organizacyjnych, administratorzy mogą łatwo przypisywać odpowiednie uprawnienia i ograniczenia w zależności od potrzeb organizacji. Standardy takie jak LDAP (Lightweight Directory Access Protocol) są wykorzystywane do komunikacji z katalogiem, co zapewnia interoperacyjność z innymi systemami. Dobre praktyki w zakresie bezpieczeństwa, takie jak regularne audyty i stosowanie polityk dostępu, są kluczowe dla ochrony danych i zasobów w środowisku AD.
Pytanie 13

Termin hypervisor odnosi się do

A. wbudowanego konta administratora w wirtualnym systemie
B. oprogramowania kluczowego do zarządzania procesami wirtualizacji
C. wbudowanego konta administratora w systemie Linux
D. głównego katalogu plików w systemie Linux
Hypervisor, znany również jako monitor wirtualizacji, to kluczowy element technologii wirtualizacji, który pozwala na uruchamianie wielu systemów operacyjnych na jednym fizycznym komputerze. Jego główną rolą jest zarządzanie i alokacja zasobów sprzętowych, takich jak procesory, pamięć RAM, a także przestrzeń dyskowa, pomiędzy różnymi maszynami wirtualnymi. Przykłady zastosowania hypervisorów obejmują centra danych, gdzie umożliwiają one efektywne wykorzystanie sprzętu, co prowadzi do oszczędności kosztów oraz zwiększenia elastyczności operacyjnej. Hypervisory mogą działać w trybie typu 1 (bare-metal), gdzie instalowane są bezpośrednio na sprzęcie, lub w trybie typu 2 (hosted), gdzie działają jako aplikacje na istniejącym systemie operacyjnym. W kontekście dobrych praktyk, stosowanie hypervisorów jest zgodne z zasadami efektywności energetycznej i optymalizacji zasobów w środowiskach IT.
Pytanie 14

Protokół SNMP (Simple Network Management Protocol) służy do

A. szyfrowania połączeń terminalowych z zdalnymi komputerami
B. konfiguracji urządzeń sieciowych oraz zbierania danych na ich temat
C. przydzielania adresów IP oraz adresu bramy i serwera DNS
D. odbierania wiadomości e-mail
Protokół SNMP, czyli Simple Network Management Protocol, to naprawdę ważne narzędzie, jeśli chodzi o zarządzanie i monitorowanie urządzeń w sieci. Dzięki niemu, administratorzy mogą zbierać wszystkie ważne info o stanie czy wydajności różnych urządzeń, jak routery czy serwery. Ma to ogromne znaczenie, żeby sieć działała sprawnie. Na przykład, SNMP może pomóc w monitorowaniu obciążenia procesora lub pamięci. A to z kolei pozwala szybko zlokalizować problemy i podjąć odpowiednie działania. SNMP działa na zasadzie klient-serwer, gdzie agent na urządzeniu zbiera dane i przesyła je do systemu. To wszystko sprawia, że wiele procesów, jak aktualizacja konfiguracji, można zautomatyzować. Protokół ten jest zgodny z normami IETF, co również wspiera dobre praktyki w zarządzaniu sieciami oraz sprawia, że różne urządzenia od różnych producentów mogą ze sobą współpracować. To czyni SNMP naprawdę kluczowym elementem w nowoczesnych infrastrukturach IT w firmach.
Pytanie 15

Jakie oprogramowanie do wirtualizacji jest dostępne jako rola w systemie Windows Server 2019?

A. VMware
B. Virtual PC
C. Hyper-V
D. Virtual Box
Hyper-V to zaawansowane oprogramowanie do wirtualizacji, które jest dostępne jako rola w systemie Windows Server 2019. Umożliwia ono tworzenie i zarządzanie wirtualnymi maszynami (VM), co pozwala na efektywne wykorzystanie zasobów serwera fizycznego. Hyper-V obsługuje różne systemy operacyjne, co czyni go elastycznym narzędziem dla administratorów IT. Przykładowo, dzięki Hyper-V można uruchamiać wiele serwerów na jednym fizycznym urządzeniu, co znacząco obniża koszty sprzętowe oraz zmniejsza zużycie energii. Hyper-V wspiera również funkcje takie jak migracja maszyn wirtualnych, co pozwala na przenoszenie VM między hostami bez przerywania ich pracy. W kontekście standardów branżowych, Hyper-V spełnia wymogi wielu organizacji dotyczące efektywności i bezpieczeństwa, oferując mechanizmy izolacji i zarządzania zasobami. Dodatkowo, integracja z powiązanymi technologiami Microsoft, takimi jak System Center, umożliwia zaawansowane zarządzanie infrastrukturą wirtualną, co czyni Hyper-V preferowanym rozwiązaniem dla wielu przedsiębiorstw.
Pytanie 16

Użytkownicy należący do grupy Pracownicy nie mają możliwości drukowania dokumentów za pomocą serwera wydruku w systemie operacyjnym Windows Server. Dysponują jedynie uprawnieniami do 'Zarządzania dokumentami'. Co należy uczynić, aby rozwiązać ten problem?

A. Dla grupy Administratorzy należy cofnąć uprawnienia 'Zarządzanie drukarkami'
B. Dla grupy Pracownicy należy cofnąć uprawnienia 'Zarządzanie dokumentami'
C. Dla grupy Administratorzy należy usunąć uprawnienia 'Drukuj'
D. Dla grupy Pracownicy należy przyznać uprawnienia 'Drukuj'
Odpowiedź 'Dla grupy Pracownicy należy nadać uprawnienia "Drukuj"' jest jak najbardziej na miejscu. Dlaczego? Bo użytkownicy z grupy Pracownicy, którzy mają tylko uprawnienia do 'Zarządzania dokumentami', nie mogą faktycznie drukować dokumentów. W praktyce, te uprawnienia dają im jedynie możliwość zarządzania dokumentami w kolejce drukarskiej – czyli mogą je zatrzymywać czy usuwać, ale już nie wydrukują. Żeby pracownicy mogli sensownie korzystać z serwera wydruku, to muszą mieć to uprawnienie 'Drukuj'. Dobrym nawykiem w zarządzaniu uprawnieniami jest to, żeby przydzielać tylko te, które są naprawdę potrzebne do wykonania zadań. Dzięki temu można poprawić bezpieczeństwo systemu i zmniejszyć ryzyko jakichś błędów. Na przykład, gdyby zespół administracyjny dał uprawnienia 'Drukuj' pracownikom, to mogliby oni swobodnie korzystać z drukarek, co jest niezbędne w ich codziennej pracy. Warto też pomyśleć o szkoleniu pracowników, żeby wiedzieli, jak korzystać z zasobów sieciowych, co na pewno zwiększy wydajność ich pracy.
Pytanie 17

Jaką komendę wykorzystuje się do ustawiania interfejsu sieciowego w systemie Linux?

A. netstate
B. netsh
C. ipconfig
D. ifconfig
Odpowiedź 'ifconfig' jest poprawna, ponieważ jest to narzędzie używane w systemach operacyjnych Linux do konfigurowania interfejsów sieciowych. Umożliwia ono wyświetlanie informacji o interfejsach, takich jak adresy IP, maski podsieci oraz status interfejsów. Przykładowe użycie to komenda 'ifconfig eth0 up', która aktywuje interfejs sieciowy o nazwie 'eth0'. Warto zaznaczyć, że 'ifconfig' jest częścią pakietu net-tools, który w wielu nowoczesnych dystrybucjach Linuxa jest zastępowany przez bardziej zaawansowane narzędzie 'ip'. Do konfigurowania interfejsów sieciowych zgodnie z aktualnymi standardami zaleca się korzystanie z polecenia 'ip', które oferuje szersze możliwości i jest bardziej zgodne z standardami sieciowymi. Prawidłowe zarządzanie konfiguracją interfejsów ma kluczowe znaczenie dla zapewnienia stabilności i bezpieczeństwa systemu operacyjnego oraz efektywności sieci.
Pytanie 18

Polecenie dsadd służy do

A. usuwania użytkowników, grup, komputerów, kontaktów oraz jednostek organizacyjnych z usług Active Directory
B. przenoszenia obiektów w ramach jednej domeny
C. dodawania użytkowników, grup, komputerów, kontaktów oraz jednostek organizacyjnych do usług Active Directory
D. modyfikacji właściwości obiektów w katalogu
Polecenie dsadd jest kluczowym narzędziem w administracji usługi Active Directory, ponieważ umożliwia dodawanie nowych obiektów, takich jak użytkownicy, grupy, komputery, kontakty oraz jednostki organizacyjne. W praktyce, administratorzy sieci używają tego polecenia do efektywnego zarządzania zasobami w organizacji. Przykładowo, gdy nowy pracownik dołącza do firmy, administrator może szybko utworzyć nowe konto użytkownika przy pomocy dsadd, co pozwala mu na dostęp do zasobów sieci. Dodatkowo, dzięki możliwości tworzenia grup, administratorzy mogą przypisywać różne uprawnienia do grup, co ułatwia zarządzanie dostępem. W kontekście standardów branżowych, stosowanie Active Directory oraz narzędzi takich jak dsadd jest zalecane w celu zapewnienia spójności i bezpieczeństwa w zarządzaniu zasobami IT. Obiektowe podejście do zarządzania użytkownikami i zasobami w Active Directory jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania infrastrukturą IT.
Pytanie 19

Zarządzanie uprawnieniami oraz zdolnościami użytkowników i komputerów w sieci z systemem Windows serwerowym zapewniają

A. zasady zabezpieczeń
B. listy dostępu
C. zasady grupy
D. ustawienia przydziałów
Zasady grupy to mechanizm stosowany w systemach operacyjnych Windows, który umożliwia centralne zarządzanie uprawnieniami i dostępem do zasobów sieciowych. Dzięki zasadom grupy administratorzy mogą definiować, które ustawienia dotyczące bezpieczeństwa, konfiguracji systemów i dostępów do aplikacji oraz zasobów mają być stosowane w obrębie całej organizacji. Przykładem zastosowania zasad grupy jest możliwość wymuszenia polityki haseł, która określa minimalną długość haseł oraz wymagania dotyczące ich złożoności. W praktyce, zasady grupy mogą być przypisywane do jednostek organizacyjnych, co pozwala na elastyczne i dostosowane do potrzeb zarządzanie uprawnieniami. Wspierają one również dobre praktyki branżowe, takie jak zasada najmniejszych uprawnień, co oznacza, że użytkownicy oraz komputery mają dostęp tylko do tych zasobów, które są niezbędne do wykonywania ich zadań. Efektywne wykorzystanie zasad grupy przyczynia się do zwiększenia bezpieczeństwa sieci oraz uproszczenia zarządzania tymi ustawieniami.
Pytanie 20

Jakie miejsce nie powinno być używane do przechowywania kopii zapasowych danych z dysku twardego komputera?

A. Zewnętrzny dysk
B. Pamięć USB
C. Inna partycja dysku tego komputera
D. Płyta CD/DVD
Inna partycja dysku tego komputera nie powinna być miejscem przechowywania kopii bezpieczeństwa danych, ponieważ w przypadku awarii systemu operacyjnego lub problemów z dyskiem twardym, zarówno oryginalne dane, jak i kopie zapasowe mogą zostać utracone. Zgodnie z zasadą 3-2-1, która jest powszechnie stosowana w zarządzaniu danymi, zaleca się posiadanie trzech kopii danych na dwóch różnych nośnikach, z jedną kopią przechowywaną w innym miejscu. Przykładowo, jeśli wszystkie kopie zapasowe znajdują się na tej samej partycji, usunięcie systemu operacyjnego lub uszkodzenie sektora dysku prowadzi do utraty zarówno danych, jak i ich kopii. W praktyce, właściwym podejściem jest przechowywanie kopii na zewnętrznym dysku twardym lub w chmurze, co zapewnia większe bezpieczeństwo. Takie działanie zabezpiecza przed jednoczesnym usunięciem danych i kopii zapasowych, co jest kluczowe w kontekście zachowania integralności danych.
Pytanie 21

Jakie dane należy wpisać w adresie przeglądarki internetowej, aby uzyskać dostęp do zawartości witryny ftp o nazwie domenowej ftp.biuro.com?

A. http.ftp.biuro.com
B. http://ftp.biuro.com
C. ftp.ftp.biuro.com
D. ftp://ftp.biuro.com
Jak się przyjrzymy błędnym odpowiedziom, to widać, że często wynikają z nieporozumienia z tymi wszystkim protokołami. Na przykład 'http.ftp.biuro.com' to dość dziwny pomysł, bo nie ma czegoś takiego jak 'http.ftp'. HTTP i FTP to inne bajki - HTTP jest do stron internetowych, a FTP do przesyłania plików. Z kolei 'ftp.ftp.biuro.com' to znowu nie to, bo nie ma potrzeby powtarzać 'ftp'. Takie błędy mogą się zdarzać, szczególnie gdy myślimy, że coś powinno być zrobione inaczej, niż jest. Jeszcze 'http://ftp.biuro.com' nie zadziała, bo przeglądarka będzie próbowała użyć HTTP zamiast troszkę bardziej odpowiedniego FTP. Takie nieporozumienia mogą frustrować, gdy nie do końca rozumie się różnice między tymi protokołami. Ważne jest, żeby wiedzieć, że każdy protokół ma swoje zadania i używanie ich w niewłaściwy sposób może prowadzić do problemów z dostępem do zasobów w internecie.
Pytanie 22

Jakie narzędzie wirtualizacji stanowi część systemów operacyjnych Windows?

A. VMWARE
B. ESXI
C. HYPER-V
D. QEMU
W kontekście wirtualizacji i systemów operacyjnych, odpowiedzi takie jak VMWARE, QEMU czy ESXI, choć są uznawane za solidne technologie wirtualizacji, nie stanowią składnika systemów Windows. VMWARE jest komercyjnym rozwiązaniem, które oferuje różne produkty do wirtualizacji, ale nie jest zintegrowane bezpośrednio z systemami Windows, co ogranicza możliwości użytkowników korzystających z natywnej wirtualizacji. Z kolei QEMU to emulator i wirtualizator, który działa głównie w systemach Linux, a jego zastosowanie w środowisku Windows wymaga dodatkowych konfiguracji i nie jest powszechnie stosowane w przedsiębiorstwach opartych na systemach Microsoft. ESXI to hipernadzorca stworzony przez firmę VMware, który również nie jest wbudowany w systemy Windows i wymaga osobnego wdrożenia oraz zarządzania. Wybór tych technologii może wynikać z błędnego rozumienia ich funkcji i zastosowań. Przykładowo, myślenie, że wszystkie popularne narzędzia do wirtualizacji mogą być używane jako integralne komponenty systemów operacyjnych, prowadzi do nieporozumień. Kluczowe jest zrozumienie, że HYPER-V, jako natywna technologia Microsoft, zapewnia lepszą integrację, wsparcie oraz optymalizację zasobów dla środowisk Windows, co czyni go bardziej odpowiednim wyborem dla organizacji, które chcą w pełni wykorzystać możliwości systemów operacyjnych Microsoft.
Pytanie 23

Poniżej przedstawiono wynik polecenia ipconfig /all Jaką bramę domyślną ma diagnozowane połączenie?

Connection-specific DNS Suffix  . : 
Description . . . . . . . . . . . : Karta Intel(R) PRO/1000 MT Desktop Adapter #2
Physical Address. . . . . . . . . : 08-00-27-69-1E-3D
DHCP Enabled. . . . . . . . . . . : No
Autoconfiguration Enabled . . . . : Yes
Link-local IPv6 Address . . . . . : fe80::d41e:56c7:9f70:a3e5%13(Preferred)
IPv4 Address. . . . . . . . . . . : 70.70.70.10(Preferred)
Subnet Mask . . . . . . . . . . . : 255.0.0.0
IPv4 Address. . . . . . . . . . . : 172.16.0.100(Preferred)
Subnet Mask . . . . . . . . . . . : 255.255.255.0
Default Gateway . . . . . . . . . : 70.70.70.70
DHCPv6 IAID . . . . . . . . . . . : 319291431
DHCPv6 Client DUID. . . . . . . . : 00-01-00-01-28-11-7D-57-08-00-27-EB-E4-76
DNS Servers . . . . . . . . . . . : 8.8.8.8
NetBIOS over Tcpip. . . . . . . . : Enabled
A. 172.16.0.100
B. fe80::d41e:56c7:9f70:a3e5%13
C. 70.70.70.70
D. 08-00-27-69-1E-3D
Bramą domyślną w sieci jest adres IP, który router wykorzystuje do kierowania pakietów do internetu lub do innych sieci. W wyniku polecenia ipconfig /all dla karty Intel(R) PRO/1000 MT Desktop Adapter na ilustracji widoczny jest adres 70.70.70.70 jako brama domyślna. Jest to standardowy sposób identyfikacji urządzeń w sieci lokalnej oraz ich punktów dostępowych do innych sieci. Użycie polecenia ipconfig /all jest kluczowe dla administratorów sieci, gdyż umożliwia uzyskanie szczegółowych informacji o konfiguracji sieci, takich jak adres IP, maska podsieci, brama domyślna oraz serwery DNS. W praktyce, znajomość bramy domyślnej jest niezbędna do rozwiązywania problemów z połączeniem z internetem oraz przy konfigurowaniu urządzeń w sieci. Ponadto, znajomość i umiejętność analizy wyników polecenia ipconfig /all jest jedną z podstawowych umiejętności administracyjnych w kontekście zarządzania siecią, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży IT.
Pytanie 24

Narzędzie z grupy systemów Windows tracert służy do

A. nawiązywania połączenia zdalnego z serwerem na wyznaczonym porcie
B. śledzenia ścieżki przesyłania pakietów w sieci
C. uzyskiwania szczegółowych informacji dotyczących serwerów DNS
D. wyświetlania oraz modyfikacji tablicy trasowania pakietów sieciowych
Wygląda na to, że wybrałeś złe odpowiedzi, bo pomyliłeś funkcje narzędzia <i>tracert</i>. To narzędzie nie jest do zmieniania tablicy trasowania pakietów, tym zajmują się inne programy, jak <i>route</i>. <i>Tracert</i> bardziej koncentruje się na tym, jak pakiety przemieszczają się przez sieć, a nie na ich routingu. Ponadto, jeśli myślisz, że <i>tracert</i> może szukać informacji o serwerach DNS, to też nie jest do końca prawda. To narzędzie może pokazać niektóre trasy do serwerów DNS, ale nie jest to jego główna rola. Jeszcze jest ten temat łączenia się ze zdalnym serwerem na określonym porcie – <i>tracert</i> tego nie robi, on tylko śledzi trasę pakietów. Często ludzie mylą te różne funkcje, co prowadzi do błędnych wniosków. Dobrze byłoby, jakbyś poświęcił chwilę na poznanie możliwości różnych narzędzi, żeby uniknąć takich pomyłek.
Pytanie 25

Stworzenie symulowanego środowiska komputerowego, które jest przeciwieństwem środowiska materialnego, określa się mianem

A. wirtualizacją.
B. modernizacją.
C. ustawieniem.
D. aktualizacją.
Konfiguracja to termin ogólny odnoszący się do ustawienia i dostosowania systemu lub aplikacji do określonych wymagań użytkownika. Nie jest to proces związany z tworzeniem środowiska wirtualnego, co czyni tę odpowiedź niepoprawną. Aktualizacja dotyczy procesu wprowadzania najnowszych poprawek lub ulepszeń do oprogramowania i nie ma związku z tworzeniem symulowanego środowiska. Modernizacja to proces dostosowywania lub ulepszania istniejącego systemu do nowych standardów technologicznych, co również nie odnosi się bezpośrednio do idei wirtualizacji. Typowym błędem myślowym jest mylenie wirtualizacji z innymi procesami zarządzania systemami IT, co może prowadzić do nieporozumień na temat ich funkcji i zastosowania. W rzeczywistości wirtualizacja ma na celu efektywne wykorzystanie zasobów sprzętowych poprzez ich logiczne oddzielenie, co nie jest celem ani charakterystyką wymienionych koncepcji. Zrozumienie różnicy między tymi terminami jest kluczowe dla prawidłowego posługiwania się technologiami wirtualizacji oraz dla ogólnego zarządzania systemami informatycznymi.
Pytanie 26

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 27

Która forma licencjonowania nie pozwala na korzystanie z programu bez opłat?

A. GNU GPL
B. adware
C. freeware
D. MOLP
Wybór odpowiedzi nieprawidłowej wiąże się z nieporozumieniami dotyczącymi różnych modeli licencjonowania. GNU GPL (General Public License) jest przykładem licencji open source, która pozwala na pobieranie, modyfikowanie i rozpowszechnianie oprogramowania bez opłat. Licencje te promują wolność użytkowników i zachęcają do wspólnego rozwoju oprogramowania, co jest sprzeczne z ideą płatnego licencjonowania. Freeware to kategoria oprogramowania, które jest dostępne za darmo, lecz zazwyczaj z ograniczeniami, takimi jak brak dostępu do kodu źródłowego, co również nie ma nic wspólnego z płatnym modelem licencjonowania. Adware to oprogramowanie, które generuje reklamy, a jego model finansowania opiera się na wyświetlaniu reklam użytkownikom. Warto zrozumieć, że choć adware może być oferowane za darmo, jego użytkowanie nie jest bezwarunkowo wolne od obowiązków; użytkownicy często muszą akceptować politykę prywatności, która może wiązać się z przekazywaniem danych osobowych. Te różnice w modelach licencjonowania są kluczowe w zrozumieniu, jak i dlaczego różne rodzaje oprogramowania mogą wiązać się z opłatami lub być dostępne bezpłatnie. Zrozumienie tych koncepcji jest niezbędne dla prawidłowego podejścia do kwestii korzystania z oprogramowania w środowisku biznesowym czy prywatnym.
Pytanie 28

W systemach Microsoft Windows, polecenie netstat –a pokazuje

A. statystyki odwiedzin witryn internetowych
B. aktualne ustawienia konfiguracyjne sieci TCP/IP
C. tabelę trasowania
D. wszystkie aktywne połączenia protokołu TCP
Analizując inne odpowiedzi, można dostrzec, że niektóre z nich opierają się na pomyłkach dotyczących działania polecenia <b>netstat</b>. Wskazanie, że polecenie to wyświetla aktualne parametry konfiguracyjne sieci TCP/IP jest błędne, ponieważ <b>netstat</b> koncentruje się na połączeniach, a nie na ich konfiguracji. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że parametry konfiguracyjne, takie jak adres IP czy maska podsieci, są wyświetlane, gdy w rzeczywistości wymagają one innych narzędzi, takich jak <b>ipconfig</b>. Natomiast stwierdzenie, że <b>netstat –a</b> dostarcza statystyki odwiedzin stron internetowych, jest zupełnie nie na miejscu. <b>Netstat</b> nie śledzi aktywności przeglądania, co jest domeną narzędzi analitycznych, a nie diagnostycznych. Wreszcie, opcja dotycząca tablicy trasowania, chociaż może sugerować związane z routingiem funkcjonalności, nie jest spełniana przez <b>netstat</b>. Ta funkcjonalność jest realizowana przez inne polecenia, takie jak <b>route</b>. Te błędne przekonania mogą prowadzić do nieefektywnego zarządzania siecią i zrozumienia jej działania, co podkreśla znaczenie znajomości narzędzi oraz ich właściwego zastosowania w praktyce administracyjnej.
Pytanie 29

Jak nazywa się usługa, która pozwala na przekształcanie nazw komputerów w adresy IP?

A. DNS (Domain Name System)
B. DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol)
C. WINS (Windows Internet Name Service)
D. NIS (Network Information Service)
Wybór odpowiedzi innych niż DNS (Domain Name System) odzwierciedla nieporozumienia dotyczące różnych usług sieciowych. DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) jest protokołem używanym do automatycznego przydzielania adresów IP urządzeniom w sieci, ale nie zajmuje się tłumaczeniem nazw na adresy IP. Może to prowadzić do zamieszania, ponieważ DHCP i DNS współpracują ze sobą, ale ich funkcje są różne. NIS (Network Information Service) z kolei służy do centralnego zarządzania informacjami o użytkownikach i zasobach w sieciach UNIX-owych, ale nie ma związku z tłumaczeniem nazw domenowych. WINS (Windows Internet Name Service) to usługa specyficzna dla systemów Windows, która umożliwia rozwiązywanie nazw NetBIOS na adresy IP, jednak jest coraz rzadziej stosowana i nie jest standardem w Internecie. Te usługi nie mają na celu funkcji, którą pełni DNS; zrozumienie ich specyfiki i zastosowań jest kluczowe w budowaniu efektywnej sieci. Typowe błędy myślowe mogą wynikać z mylenia funkcjonalności DHCP i DNS, co prowadzi do przypisania im niewłaściwych ról w kontekście zarządzania nazwami i adresami IP w sieciach komputerowych.
Pytanie 30

Planowanie wykorzystania przestrzeni dyskowej komputera do przechowywania i udostępniania informacji, takich jak pliki i aplikacje dostępne w sieci oraz ich zarządzanie, wymaga skonfigurowania komputera jako

A. serwer DHCP
B. serwer aplikacji
C. serwer terminali
D. serwer plików
Wybór odpowiedzi dotyczącej serwera terminali, serwera DHCP lub serwera aplikacji może wynikać z nieporozumień dotyczących ich funkcji. Serwer terminali jest używany do zdalnego dostępu do aplikacji na komputerze serwerowym, co oznacza, że użytkownicy mogą korzystać z tych aplikacji bezpośrednio z innych urządzeń. Jednak nie jest on przeznaczony do przechowywania plików, a raczej do hostowania aplikacji, co czyni go nieodpowiednim rozwiązaniem w kontekście zarządzania plikami. Serwer DHCP, z kolei, jest odpowiedzialny za automatyczne przydzielanie adresów IP w sieci, co ma znaczenie dla konfiguracji i zarządzania siecią, ale nie ma związku z przechowywaniem danych. Z kolei serwer aplikacji to środowisko, w którym uruchamia się aplikacje, natomiast ich dane i pliki nadal muszą być przechowywane w odpowiednim miejscu, co wyklucza ten typ serwera z roli, której poszukujemy. Wybierając serwer plików, zapewniamy sobie centralizację zarządzania danymi, co jest kluczowe w obecnych czasach, gdzie dostęp do danych jest niezbędny dla efektywnej pracy zespołowej i organizacyjnej.
Pytanie 31

Użytkownik, którego profil jest tworzony przez administratora systemu i przechowywany na serwerze, ma możliwość logowania na każdym komputerze w sieci oraz modyfikacji ustawień. Jak nazywa się ten profil?

A. profil tymczasowy
B. profil lokalny
C. profil mobilny
D. profil obowiązkowy
Profil lokalny jest powiązany z jednym konkretnym komputerem i nie jest dostępny na innych urządzeniach. Użytkownik, który loguje się na systemie z wykorzystaniem profilu lokalnego, ma swoje ustawienia i dane jedynie na tym urządzeniu, co ogranicza mobilność i elastyczność w pracy. W przypadku awarii sprzętu lub zmiany komputera, użytkownik traci dostęp do swoich osobistych ustawień. Profil tymczasowy jest z kolei stworzony na potrzeby jednorazowego logowania i nie zachowuje żadnych zmian po wylogowaniu, co czyni go niepraktycznym w dłuższym okresie. Profil obowiązkowy jest stosowany w sytuacjach, gdzie administrator systemu chce narzucić określone ustawienia wszystkim użytkownikom, co również ogranicza ich możliwości personalizacji. Przy wyborze rozwiązania do zarządzania profilami użytkowników, istotne jest zrozumienie, jak różne typy profili wpływają na doświadczenie użytkownika oraz jak mogą wpłynąć na efektywność pracy w organizacji. Warto również zauważyć, że popularność pracy zdalnej oraz korzystania z różnych urządzeń w codziennej pracy czyni profil mobilny kluczowym elementem strategii IT, który zwiększa zarówno bezpieczeństwo, jak i użyteczność zasobów informacyjnych.
Pytanie 32

Do właściwości pojedynczego konta użytkownika w systemie Windows Serwer zalicza się

A. numer telefonu, na który serwer ma oddzwonić w przypadku nawiązania połączenia telefonicznego przez tego użytkownika
B. maksymalna objętość profilu użytkownika
C. maksymalna objętość pulpitu użytkownika
D. maksymalna objętość pojedynczego pliku, który użytkownik może zapisać na dysku serwera
Odpowiedzi dotyczące maksymalnej wielkości pojedynczego pliku, maksymalnej wielkości pulpitu użytkownika oraz maksymalnej wielkości profilu użytkownika są niepoprawne w kontekście cech pojedynczego konta użytkownika w systemie Windows Serwer. Pojedyncze konto użytkownika nie ma zdefiniowanej maksymalnej wielkości pliku, którą użytkownik mógłby zapisać na dysku serwera, ponieważ zależy to od ustawień systemowych oraz polityk grupowych, które mogą być zastosowane w danej infrastrukturze IT. Kolejnym błędnym założeniem jest to, iż maksymalna wielkość pulpitu użytkownika jest określona na poziomie konta. W rzeczywistości, pulpit jest przestrzenią roboczą, której rozmiar i wygląd można dostosować indywidualnie przez każdego użytkownika, a nie przez administratorów jako cechę konta. Wreszcie, maksymalna wielkość profilu użytkownika jest kwestią ograniczeń systemowych, a nie cechą przypisaną do konta. Profile użytkowników w Windows Serwer mogą mieć limitowane rozmiary, ale to nie jest właściwość konta samego w sobie. Te nieporozumienia mogą wynikać z mylnego założenia, że wszystkie parametry związane z użytkownikiem są sztywno określone przy tworzeniu konta, podczas gdy w rzeczywistości wiele z tych właściwości zależy od polityki IT oraz funkcji zarządzania, które są stosowane w danej organizacji.
Pytanie 33

Administrator zamierza udostępnić folder C:\instrukcje w sieci trzem użytkownikom należącym do grupy Serwisanci. Jakie rozwiązanie powinien wybrać?

A. Udostępnić grupie Wszyscy dysk C: i ograniczyć liczbę równoczesnych połączeń do 3
B. Udostępnić folder C:\instrukcje grupie Serwisanci bez ograniczeń co do liczby równoczesnych połączeń
C. Udostępnić grupie Wszyscy folder C:\instrukcje i ustalić limit równoczesnych połączeń na 3
D. Udostępnić dysk C: grupie Serwisanci i nie ograniczać liczby równoczesnych połączeń
Udostępnienie folderu C:\instrukcje grupie Serwisanci jest najlepszym rozwiązaniem, ponieważ pozwala na skoncentrowanie kontroli dostępu na niewielkiej grupie użytkowników, co jest zgodne z zasadą minimalnych uprawnień. Taka praktyka zapewnia, że tylko upoważnieni użytkownicy mają dostęp do niezbędnych zasobów, co zmniejsza ryzyko nieautoryzowanego dostępu. Ograniczenie dostępu do konkretnego folderu zamiast całego dysku C: minimalizuje potencjalne zagrożenia związane z bezpieczeństwem danych, umożliwiając jednocześnie łatwe zarządzanie uprawnieniami. W kontekście zarządzania systemem, unikanie ograniczeń w liczbie równoczesnych połączeń może przyspieszyć dostęp do folderu, co jest korzystne w przypadku, gdy trzech użytkowników jednocześnie potrzebuje dostępu do tych samych instrukcji. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania zasobami w sieci, gdzie kluczowe znaczenie ma efektywne zarządzanie dostępem i bezpieczeństwem.
Pytanie 34

Dwie stacje robocze w tej samej sieci nie mogą się nawzajem komunikować. Która z poniższych okoliczności może być prawdopodobną przyczyną tego problemu?

A. Identyczne adresy IP stacji roboczych
B. Inne systemy operacyjne stacji roboczych
C. Tożsame nazwy użytkowników
D. Różne bramy domyślne stacji roboczych
Sytuacje, w których dwa urządzenia nie mogą się komunikować, mogą być mylnie interpretowane, jeśli analiza opiera się na nieprawidłowych założeniach. Posiadanie tych samych nazw użytkowników nie jest przyczyną problemów z komunikacją w sieci komputerowej. Nazwy użytkowników są z reguły używane w kontekście systemów operacyjnych i aplikacji, a nie w odniesieniu do komunikacji sieciowej. Różne systemy operacyjne również nie są przeszkodą w komunikacji, gdyż wiele protokołów komunikacyjnych, takich jak TCP/IP, są standardami branżowymi, które umożliwiają wymianę danych pomiędzy różnymi systemami operacyjnymi. Różnice w systemach operacyjnych mogą czasami wpływać na zgodność aplikacji, ale nie są przyczyną problemów z komunikacją w sieci lokalnej. Kolejnym błędnym założeniem jest stwierdzenie, że różne bramy domyślne mogą powodować problemy z komunikacją. Choć różne bramy domyślne mogą prowadzić do problemów z dostępem do zewnętrznych zasobów, to w ramach samej sieci lokalnej mogą one funkcjonować poprawnie, o ile urządzenia są poprawnie skonfigurowane. Ważne jest zrozumienie, że do lokalnej komunikacji w sieci wystarczy, aby urządzenia miały poprawnie skonfigurowane adresy IP oraz maski podsieci. Dlatego kluczowe jest unikanie upraszczania problemów sieciowych na podstawie powierzchownych obserwacji, co może prowadzić do błędnych wniosków.
Pytanie 35

Aby utworzyć kontroler domeny w środowisku systemów Windows Server na lokalnym serwerze, należy zainstalować rolę

A. usług domenowej w Active Directory
B. usług zarządzania prawami dostępu w Active Directory
C. usług certyfikatów w Active Directory
D. usług LDS w Active Directory
Pojęcia związane z udzielonymi odpowiedziami, które nie są prawidłowe, mogą prowadzić do zamieszania dotyczącego roli i funkcji w systemie Windows Server. Usługi certyfikatów w usłudze Active Directory koncentrują się na zarządzaniu certyfikatami oraz bezpieczeństwie transmisji danych, ale nie są to usługi wymagane do utworzenia kontrolera domeny. Z kolei usługi LDS (Lightweight Directory Services) to usługa katalogowa, która nie zapewnia pełnej funkcjonalności kontrolera domeny, a jej zastosowanie jest ograniczone do specyficznych scenariuszy, takich jak aplikacje wymagające lekkiej, rozproszonej bazy danych użytkowników. Usługi zarządzania prawami dostępu w usłudze Active Directory również nie są bezpośrednio związane z konfiguracją kontrolera domeny, ponieważ te usługi skupiają się na zabezpieczeniu dostępu do zasobów w oparciu o prawa użytkowników i grup. Często pojawiają się błędne przekonania, że różne role w Active Directory mają podobne funkcje. Ważne jest, aby dokładnie zrozumieć, jakie konkretne usługi są związane z organizacją i zarządzaniem zasobami w sieci, ponieważ nieprawidłowe wybranie roli może prowadzić do poważnych problemów z bezpieczeństwem i dostępnością zasobów. W praktyce, wybór odpowiedniej roli w Active Directory jest kluczowy dla zachowania porządku i efektywności w zarządzaniu infrastrukturą IT.
Pytanie 36

Aby sprawdzić funkcjonowanie serwera DNS w systemach Windows Server, można wykorzystać narzędzie nslookup. Gdy w poleceniu podamy nazwę komputera, np. nslookup host.domena.com, nastąpi weryfikacja

A. obu stref przeszukiwania, najpierw wstecz, a następnie do przodu
B. aliasu przypisanego do rekordu adresu domeny
C. strefy przeszukiwania wstecz
D. strefy przeszukiwania do przodu
Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć pewne nieporozumienia dotyczące działania systemów DNS. Strefa przeszukiwania wstecz, jak sugeruje jedna z odpowiedzi, jest odpowiedzialna za tłumaczenie adresów IP na odpowiadające im nazwy domenowe. Użycie nslookup z adresem IP prowadziłoby do tego rodzaju zapytania, jednak w przypadku podania pełnej nazwy domeny, jak w podanym przykładzie, to strefa przeszukiwania do przodu jest tym, co jest wykorzystywane. Wspomniany alias dla rekordu adresu domeny również może wprowadzać w błąd, ponieważ nslookup nie sprawdza aliasów, gdy głównym celem jest uzyskanie adresu IP z nazwy domeny, ale zazwyczaj można to zrobić za pomocą opcji typu CNAME. Kluczowym błędem jest błędne zrozumienie funkcji narzędzia nslookup oraz roli poszczególnych stref w procesie rozwiązywania nazw. W praktyce, aby skutecznie diagnozować problemy z DNS, należy znać rolę stref przeszukiwania do przodu oraz wstecz, a także umieć korzystać z nslookup, aby odpowiednio testować i weryfikować rekordy DNS, co jest istotne w zarządzaniu infrastrukturą sieciową.
Pytanie 37

Najbardziej efektywnym sposobem dodania skrótu do danego programu na pulpitach wszystkich użytkowników w domenie jest

A. ponowna instalacja programu
B. użycie zasad grupy
C. mapowanie dysku
D. pobranie aktualizacji Windows
Mapowanie dysku, reinstalacja programu i pobieranie aktualizacji Windows to nie są najlepsze sposoby na dodanie skrótu na pulpicie wszystkich użytkowników domenowych. Wiesz, mapowanie dysku to przypisywanie zasobów sieciowych do stacji roboczej, co może być przydatne, ale nie ma nic wspólnego z tworzeniem skrótów na pulpicie. Reinstalacja programu to strasznie czasochłonny proces, który trzeba robić na każdym komputerze oddzielnie, co w większych firmach jest po prostu niepraktyczne. A pobranie aktualizacji Windows to zupełnie inna sprawa, bo to dotyczy uaktualniania systemu operacyjnego, a nie dodawania skrótów. Takie podejścia mogą się tylko skomplikować i zwiększyć ryzyko błędów, bo wymagają interwencji użytkownika na każdym urządzeniu. Lepiej postawić na zasady grupy, bo to ułatwia automatyzację i centralne zarządzanie, co jest mega ważne dla efektywności i bezpieczeństwa w IT.
Pytanie 38

Która z kombinacji: protokół – warstwa, w której dany protokół działa, jest poprawnie zestawiona według modelu TCP/IP?

A. ICMP - warstwa aplikacji
B. DHCP – warstwa dostępu do sieci
C. IGMP - warstwa Internetu
D. RARP – warstwa transportowa
Wybór RARP (Reverse Address Resolution Protocol) jako protokołu warstwy transportowej jest błędny, ponieważ RARP działa na warstwie łącza danych. Służy do mapowania adresów IP na adresy MAC, co jest kluczowe w kontekście lokalnych sieci komputerowych, gdzie urządzenia muszą znać adresy fizyczne dla udanej komunikacji. Przemieszczając się do kolejnej opcji, DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) to protokół używany do automatycznej konfiguracji urządzeń w sieci, jednak działa on na warstwie aplikacji, a nie dostępu do sieci. Wiele osób myli DHCP z operacjami na niższych warstwach, ponieważ jego funkcjonalność wpływa na sposób, w jaki urządzenia związane są z siecią. ICMP (Internet Control Message Protocol) pełni rolę komunikacyjną między węzłami w sieci, jednak również działa na warstwie Internetu, a nie aplikacji. Typowe błędy myślowe prowadzące do tych nieprawidłowych wniosków mogą obejmować zrozumienie protokołów jako jedynie narzędzi do komunikacji na poziomie użytkownika, podczas gdy wiele z nich operuje na znacznie niższych warstwach, pełniąc różne funkcje w zakresie zarządzania ruchem sieciowym oraz konfiguracji adresów.
Pytanie 39

Licencja typu TRIAL pozwala na korzystanie z oprogramowania

A. przez nieograniczony czas, z możliwością wprowadzenia zmian
B. wyłącznie do zastosowań niekomercyjnych
C. w ograniczonym zakresie, np. z pominięciem niektórych funkcji
D. przez określony okres (np. 3 miesiące)
Licencje TRIAL są często mylone z innymi rodzajami licencji, co prowadzi do nieporozumień. Na przykład licencja, która pozwala na użytkowanie oprogramowania przez dowolny czas z możliwością modyfikacji, jest typowym przypadkiem licencji open source, a nie trial. W przypadku licencji typu TRIAL użytkownicy mają ograniczony czas na testowanie oprogramowania, co jest kluczowym elementem tej formy licencjonowania. Licencje TRIAL nie są również przeznaczone tylko do celów niekomercyjnych, co jest błędnym założeniem. Użytkownicy mogą wykorzystać oprogramowanie trial zarówno w celach osobistych, jak i zawodowych, jednak z zastrzeżeniem, że po zakończeniu okresu próbnego muszą nabyć pełną wersję lub usunąć oprogramowanie. Kolejnym błędnym podejściem jest mylenie ograniczeń funkcjonalnych z całkowitym brakiem dostępu do oprogramowania. Oprogramowanie trial często oferuje pełny zestaw funkcji, ale na ograniczony czas, co pozwala użytkownikom na pełne zapoznanie się z możliwościami przed podjęciem decyzji o zakupie. W związku z tym kluczowe jest zrozumienie, że licencja TRIAL ma na celu umożliwienie użytkownikom oceny oprogramowania w określonym czasie, a nie w formie nieograniczonej lub ograniczonej do funkcji.
Pytanie 40

W jakiej warstwie modelu TCP/IP funkcjonuje protokół DHCP?

A. Aplikacji
B. Internetu
C. Transportowej
D. Łącza danych
Wybór odpowiedzi z warstwą Internetu, łącza danych lub transportową sugeruje, że może być jakieś nieporozumienie odnośnie tego, jak działa model TCP/IP i jakie są role poszczególnych protokołów. Warstwa Internetu, w której działają protokoły takie jak IP, zajmuje się przesyłaniem datagramów przez sieć i kierowaniem ich do odpowiednich adresów, ale nie odpowiada za przydzielanie adresów IP. Protokół DHCP nie działa na tym poziomie, bo nie zajmuje się routowaniem, tylko konfiguracją. Z kolei warstwa łącza danych zapewnia komunikację między urządzeniami w tej samej sieci lokalnej, używając adresów MAC, a nie IP. Warstwa transportowa to już inna bajka, bo to tam działają protokoły jak TCP i UDP, które odpowiadają za przesyłanie danych i kontrolę błędów, ale nie za konfigurację sieci. Często ludzie mylą funkcje protokołów i ich miejsca w modelu TCP/IP. DHCP jako protokół aplikacyjny tworzy most między aplikacjami a warstwą transportową, ale samo w sobie nie przesyła danych, tylko je konfiguruje, co dobrze pokazuje, czemu należy do warstwy aplikacji.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej