Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 10:28
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 10:34

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W przypadku fotografii zbiorowej uzyskanie równomiernego, łagodnego i rozproszonego oświetlenia jest możliwe dzięki zastosowaniu

A. beauty dish

B. parasolki białe

C. wrota

D. parasolki srebrne

Białe parasolki to naprawdę świetny wybór, jeśli chcesz uzyskać ładne, miękkie światło na zdjęciach grupowych. Działają one jak wielkie odbłyśniki, co zmiękcza cienie i sprawia, że wszystko wygląda naturalnie. Z własnego doświadczenia mogę powiedzieć, że kiedy używasz białych parasolek, światło jest rozprowadzane równomiernie, co sprawia, że skóra osób na zdjęciach wygląda dużo lepiej. Fajnie też, że białe parasolki są uniwersalne – sprawdzą się zarówno w plenerze, jak i w studio. Jeżeli chcesz, żeby każda osoba w grupie wyglądała dobrze i nie było ostrych cieni, to zdecydowanie warto się na nie zdecydować. Pamiętaj, że takie oświetlenie jest też bardziej przyjazne dla różnych odcieni skóry, co jest ważne przy fotografowaniu różnych modeli.

Pytanie 2

Oświetlenie w stylu Rembrandta sugeruje, że na portrecie modela

A. na twarzy nie występują żadne cienie

B. widać cienie pod oczami

C. na policzku można dostrzec światło w kształcie trójkąta

D. obie strony twarzy są równomiernie oświetlone

Oświetlenie rembrandtowskie to technika oświetleniowa, która charakteryzuje się tworzeniem na twarzy modela charakterystycznego trójkątnego obszaru światła, zazwyczaj na policzku. To oświetlenie uzyskuje się poprzez umieszczenie źródła światła pod kątem około 45 stopni względem modela, co pozwala na uzyskanie głębi i wymiaru w portrecie. Dobrą praktyką w fotografii portretowej jest stosowanie tej techniki do podkreślenia rysów twarzy oraz nadania jej bardziej dramatycznego wyglądu. Oświetlenie rembrandtowskie jest często stosowane w fotografii studyjnej, jak również w warunkach naturalnych, gdzie można wykorzystać światło słoneczne. Zastosowanie tej techniki daje wrażenie trójwymiarowości i jest zgodne z zasadami klasycznej kompozycji, które podkreślają walory estetyczne portretu. Przykłady zastosowania można zobaczyć w pracach takich artystów jak Rembrandt van Rijn, po którym technika ta została nazwana, ale również w nowoczesnej fotografii, gdzie jest ceniona za swoje walory estetyczne oraz emocjonalne.

Pytanie 3

Fotograf, planując sesję zdjęciową wymagającą wydłużenia ogniskowej posiadanego obiektywu, powinien zaopatrzyć się w

A. telekonwerter.

B. pierścień sprzęgający.

C. pierścień odwracający.

D. soczewkę nasadową.

Telekonwerter to chyba jedno z najczęściej wybieranych akcesoriów przez fotografów, którzy chcą wydłużyć ogniskową swoich obiektywów bez inwestowania w nowy sprzęt. Zresztą, sam nie raz korzystałem z takiego rozwiązania, szczególnie podczas fotografowania dzikiej przyrody czy sportu – tam, gdzie liczy się każdy dodatkowy milimetr ogniskowej. Telekonwerter montuje się pomiędzy obiektywem a korpusem aparatu i dzięki specjalnemu układowi optycznemu faktycznie zwielokrotnia ogniskową, najczęściej 1,4x lub 2x. Oczywiście trzeba pamiętać, że trochę na tym cierpi światłosiła, bo tracisz na jasności (np. przy 2x konwerterze przysłona maleje o dwa stopnie). Mimo to, dla wielu osób to sensowny kompromis – zyskujemy zasięg, a nie musimy targać ciężkiego superteleobiektywu. W profesjonalnych zastosowaniach to standardowe narzędzie, szczególnie w dziedzinach, gdzie nie zawsze można podejść bliżej do obiektu. Moim zdaniem, to najprostszy i najbardziej efektywny sposób na wydłużenie ogniskowej, zachowując przy tym pełną funkcjonalność automatyki ostrzenia i stabilizacji, o ile oczywiście używa się sprzętu dobrej klasy. Mając telekonwerter, spokojnie można planować sesje wymagające większego zbliżenia – to typowy patent ludzi z branży, sprawdzony w praniu.

Pytanie 4

Metoda uchwytywania zdjęć, których zakres tonalny przewyższa zdolności matrycy aparatu cyfrowego to

A. DSLR

B. HDR

C. Ultra HD

D. HD

HDR, czyli High Dynamic Range, to technika, która pozwala na rejestrowanie obrazów o znacznie szerszej rozpiętości tonalnej, niż jest to w stanie uchwycić pojedyncza klatka aparatu. Dzięki HDR, możliwe jest uchwycenie zarówno jasnych, jak i ciemnych szczegółów w jednej kompozycji, co jest szczególnie przydatne w fotografii krajobrazowej czy architektonicznej, gdzie często występują duże różnice w oświetleniu. W praktyce HDR polega na wykonaniu kilku zdjęć tego samego obiektu z różnymi ustawieniami ekspozycji, a następnie połączeniu ich w programie graficznym, co pozwala uzyskać obraz z szerszym zakresem tonalnym. Zastosowanie HDR jest szerokie, od tradycyjnej fotografii po filmy, gdzie technika ta pozwala uzyskać bardziej realistyczne odwzorowanie sceny. Warto również wspomnieć, że wiele nowoczesnych aparatów i smartfonów ma wbudowane funkcje HDR, co znacząco upraszcza proces fotografowania i pozwala uzyskać lepsze rezultaty bez konieczności posiadania zaawansowanej wiedzy o edycji zdjęć. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, stosowanie HDR staje się standardem w fotografii profesjonalnej.

Pytanie 5

Po ilu latach obowiązywania umowy licencyjnej wyłącznej uważa się ją zawartą na czas nieokreślony?

A. Po 3 latach.

B. Po 5 latach.

C. Po 4 latach.

D. Po 2 latach.

W polskim prawie autorskim, a dokładnie w art. 68 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, znajduje się zapis, że jeżeli umowa licencyjna wyłączna została zawarta na czas oznaczony dłuższy niż pięć lat, po upływie pięciu lat uważa się ją za zawartą na czas nieokreślony. To jest bardzo ważne, bo wiele osób myśli, że można swobodnie podpisywać takie umowy na 10, 20 lat albo nawet dłużej, a potem są zdziwieni, jak okazuje się, że po pięciu latach mają już do czynienia z innymi warunkami wypowiedzenia i przedłużania. W praktyce, zwłaszcza w branży IT czy marketingowej, spotyka się sytuacje, gdy licencjobiorca chciałby mieć pewność długotrwałej współpracy i myśli, że długość trwania umowy zapewni mu bezpieczeństwo. Jednak ten pięcioletni okres chroni przede wszystkim twórcę lub pierwotnego dysponenta praw - po tym czasie może on łatwiej rozwiązać umowę i ewentualnie udzielić licencji komu innemu. Moim zdaniem to fajny balans między ochroną interesów obu stron, choć czasem rodzi nieporozumienia przy negocjacjach. Warto pamiętać, że to ograniczenie dotyczy licencji wyłącznych, co jest jeszcze jednym powodem, by czytać umowę dokładnie i znać podstawy prawa autorskiego. Dobrą praktyką jest od razu w umowie określić, co się dzieje po pięciu latach, żeby uniknąć niejasności.

Pytanie 6

Który modyfikator światła daje najbardziej miękkie, rozproszone oświetlenie?

A. Plaster miodu

B. Wrota

C. Softbox

D. Strumienica

Strumienica, plaster miodu i wrota to modyfikatory, które mają swoje specyficzne zastosowania, ale nie są zaprojektowane do tworzenia miękkiego i rozproszonego światła. Strumienica, znana również jako snoot, jest stworzona do kierunkowania światła na wąski obszar, co skutkuje ostrym, wyraźnym oświetleniem. Użycie takiego modyfikatora w portretach może prowadzić do niepożądanych, mocnych cieni i dramatycznych kontrastów, które nie pasują do estetyki miękkiego portretu. Plaster miodu natomiast, który działa na zasadzie ograniczania kąta rozpraszania światła, również skupia je w jednym punkcie, co znowu nie sprzyja uzyskaniu subtelnych efektów. Wrota, z kolei, są używane do precyzyjnego kierunkowania światła i odbierania jego nadmiaru, co sprawia, że efektywnie przeszkadzają w budowaniu gładkiego i przyjemnego oświetlenia. Praktyka pokazuje, że wiele osób myli zastosowanie tych modyfikatorów z softboxem, co prowadzi do frustracji w procesie twórczym. Kluczowym błędem jest zakładanie, że wszystkie modyfikatory światła mogą być używane zamiennie, co jest dalekie od prawdy. Dlatego, aby uzyskać pożądany efekt miękkiego oświetlenia, konieczne jest zrozumienie różnic między tymi modyfikatorami oraz ich właściwego wykorzystania w kontekście celów zdjęciowych.

Pytanie 7

Pomiary padającego światła wykonuje się przy użyciu światłomierza, gdzie czujnik tego urządzenia

A. bez dyfuzora, skierowany jest w stronę źródła światła

B. z dołączonym dyfuzorem skierowany jest w stronę źródła światła

C. bez dyfuzora, skierowany jest w stronę aparatu

D. z dołączonym dyfuzorem skierowany jest w stronę fotografowanego obiektu

Prawidłowy pomiar światła wymaga zrozumienia, że różne sposoby ustawienia światłomierza oraz zastosowanie akcesoriów, takich jak dyfuzor, mają istotny wpływ na wyniki. Skierowanie czujnika światłomierza bez dyfuzora w stronę źródła światła prowadzi do pomiaru intensywności tylko w jednym punkcie, co może być mylące, zwłaszcza w sytuacjach, gdzie światło jest nierównomiernie rozłożone. Takie podejście zakłada, że źródło światła jest jednorodne, co w praktyce rzadko ma miejsce. Oprócz tego, skierowanie światłomierza w stronę obiektu, a nie źródła światła, sprawia, że pomiar koncentruje się na odbitym świetle, co może wprowadzić dodatkowe zniekształcenia i nieprawidłowe wartości. Ostatecznie, nieodpowiednie pomiary mogą prowadzić do błędnych decyzji w zakresie ustawień ekspozycji, co wpływa na jakość końcowego obrazu. Dlatego kluczowe jest, aby zawsze stosować się do zasad pomiaru światła i korzystać z dyfuzorów, które zapewniają pełniejsze i bardziej wiarygodne dane. Zrozumienie tego procesu jest niezbędne dla każdego, kto pracuje w dziedzinie fotografii czy filmowania.

Pytanie 8

Aby uzyskać maksymalny kontrast w obrazie negatywowym, do fotografowania obiektów o niewielkiej rozpiętości tonalnej powinno się użyć materiału światłoczułego o wartości ISO

A. ISO 800

B. ISO 50

C. ISO 1600

D. ISO 200

Wybór wyższych wartości ISO, takich jak 200, 800 czy 1600, w kontekście fotografowania motywów o małej rozpiętości tonalnej prowadzi do kilku kluczowych problemów. Przede wszystkim, wyższe ISO zwiększa czułość materiału na światło, co w rezultacie może powodować prześwietlenie jasnych obszarów obrazu. W efekcie, kontrast, który jest istotny dla uzyskania szczegółowych negatywów, ulega degradacji, a cienie mogą stać się nieczytelne lub zbyt rozmyte. W praktyce, fotografowie często popełniają błąd, zakładając, że wyższe ISO zawsze przyczyni się do lepszej jakości zdjęcia, co jest nieprawdziwe w przypadku motywów o ograniczonej rozpiętości tonalnej. Dodatkowo, użycie ISO 800 czy 1600 w dobrych warunkach oświetleniowych wprowadza niepożądaną szumowość do obrazu, co jest szczególnie zauważalne w czarno-białych negatywach. Fotografowie często zapominają, że kluczem do uzyskania wysokiej jakości obrazów jest właściwe dopasowanie parametrów ekspozycji do warunków oświetleniowych oraz charakterystyki używanego materiału światłoczułego. W przypadku fotografii o dużym kontraście, zyskuje się na jakościach, gdy stosuje się niskie ISO, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii.

Pytanie 9

Jakie jest pole widzenia obiektywu standardowego w fotografii analogowej?

A. 18°

B. 28°

C. 62°

D. 47°

Niepoprawne odpowiedzi sugerują różne kąty widzenia, które nie odpowiadają standardowym wartościom dla obiektywów. Kąt 28° jest typowy dla obiektywów szerokokątnych, które oferują szersze pole widzenia, co może skutkować zniekształceniem perspektywy, np. w fotografii architektury. Zastosowanie obiektywu szerokokątnego wymaga umiejętności w zakresie kompozycji, ponieważ łatwo jest wprowadzić zniekształcenia, zwłaszcza przy krawędziach kadru. Kąt 62° natomiast odpowiada obiektywom o ogniskowej nieco dłuższej, co zmienia sposób postrzegania głębi i proporcji w zdjęciach, czyniąc je mniej naturalnymi w odbiorze. Z kolei 18° to wartość charakterystyczna dla obiektywów rybiego oka, które wprowadzają ekstremalne zniekształcenia, a ich zastosowanie wymaga zaawansowanego podejścia do kompozycji i sztuki fotografii. Błąd w wyborze kąta widzenia często wynika z nieporozumienia dotyczącego typów obiektywów i ich zastosowań, co prowadzi do niewłaściwego doboru sprzętu do zamierzonych efektów artystycznych.

Pytanie 10

Uzyskanie na zdjęciu efektu "zamrożenia ruchu” szybko jadącego samochodu wymaga ustawienia czasu naświetlania na wartość

A. 1/30 s

B. 1/80 s

C. 1/15 s

D. 1/500 s

Zamrożenie ruchu w fotografii, zwłaszcza gdy chodzi o szybko jadący samochód, wymaga naprawdę krótkiego czasu naświetlania. Ustawienie czasu naświetlania na 1/500 sekundy to taki podręcznikowy przykład z praktyki – pozwala to uchwycić nawet bardzo szybko przemieszczające się obiekty bez rozmycia. Sprawdzi się to nie tylko przy samochodach na torze wyścigowym, ale też gdy na przykład chcesz sfotografować rozpędzony motocykl czy rowerzystę. W branży mówi się często, że wszystko co poniżej 1/250 s jest granicą dla zamrożenia większości codziennych ruchów, ale im szybciej porusza się obiekt, tym ten czas musi być krótszy – stąd 1/500 s to taka bezpieczna wartość. Oczywiście, są sytuacje, gdzie jeszcze szybszy czas (np. 1/1000 s, 1/2000 s) będzie potrzebny, np. przy fotografowaniu sportów motorowych czy ptaków w locie, ale dla samochodu na zwykłej drodze 1/500 s jest już bardzo skuteczne. Warto pamiętać, że tak krótki czas wymaga zazwyczaj dobrego światła lub wysokiego ISO, bo inaczej zdjęcie wyjdzie za ciemne. Z mojego doświadczenia, lepiej mieć trochę wyższe ISO i zamrożony ruch niż niższe ISO i rozmyty obraz – tu jakość czytelności sceny jest najważniejsza. Często widzę u początkujących fotografów, że próbują robić takie zdjęcia na zbyt długim czasie i potem są rozczarowani efektem. Dlatego zawsze warto pamiętać o tej zasadzie: szybki obiekt = szybki czas migawki.

Pytanie 11

W aparatach cyfrowych symbol „A (Av)” oznacza

A. automatykę z preselekcją przysłony.

B. automatykę z preselekcją czasu.

C. automatykę programową.

D. tryb manualny.

Symbol „A (Av)” w aparatach cyfrowych oznacza tryb automatyki z preselekcją przysłony i jest to bardzo ważny tryb, zwłaszcza dla osób, które chcą twórczo kontrolować głębię ostrości na zdjęciach. W tym trybie fotograf decyduje, jaką wartość przysłony ustawić, a aparat automatycznie dobiera odpowiedni czas naświetlania, żeby ekspozycja była prawidłowa. To rozwiązanie jest niezwykle popularne wśród fotografów portretowych czy krajobrazowych, bo dzięki zmianie przysłony można wpływać na rozmycie tła albo uzyskanie ostrości na całej scenie. Bardzo wygodne, gdy nie chce się za każdym razem myśleć o parametrach ekspozycji, a zależy nam głównie na efekcie wizualnym – na przykład na miękko rozmytym tle za osobą. Moim zdaniem ten tryb daje fajny kompromis: z jednej strony użytkownik decyduje o ważnym parametrze kreatywnym, a z drugiej aparat sam dba o techniczne szczegóły. W branży fotograficznej uznaje się to za standardową praktykę, a praktycznie każdy aparat – od lustrzanek po bezlusterkowce czy nawet zaawansowane kompakty – ma właśnie taki tryb. Warto się go nauczyć na pamięć, bo na sesjach zdjęciowych to prawdziwy „game changer”. Ciekawostka: w Canonach tryb ten nazywa się Av, natomiast w Nikonach zwykle tylko „A”.

Pytanie 12

Który z wymienionych formatów plików graficznych pozwala na zapisanie animacji?

A. GIF

B. PNG

C. TIFF

D. PSD

Format GIF (Graphics Interchange Format) jest jednym z nielicznych formatów plików graficznych, który umożliwia zapisanie animacji. Dzięki temu, w jednym pliku można mieć sekwencję obrazów, które odtwarzane są w określonym czasie, tworząc wrażenie ruchu. To czyni go bardzo popularnym w Internecie, szczególnie w mediach społecznościowych oraz na stronach internetowych, gdzie krótkie animacje mogą przyciągać uwagę użytkowników. GIF-y wspierają maksymalnie 256 kolorów na obraz, co sprawia, że są idealne do prostych animacji, jak również do grafik z ograniczoną paletą barw. Warto zauważyć, że GIF-y są również szeroko stosowane do prezentacji prostych efektów wizualnych, jak przyciski, ikony czy emotikony. W kontekście standardów, GIF jest uznawany za jeden z podstawowych formatów w branży, zwłaszcza wśród designerów i twórców treści internetowych.

Pytanie 13

Jeśli fotograf zaplanował wykonywanie zdjęć katalogowych produktów na materiałach negatywowych do światła sztucznego, to asystent planu fotograficznego powinien przygotować lampy

A. błyskowe, statywy oświetleniowe, blendę srebrną i złotą.

B. halogenowe, statywy oświetleniowe, stół bezcieniowy.

C. błyskowe, statywy oświetleniowe, stół bezcieniowy.

D. halogenowe, statywy oświetleniowe, blendę srebrną i złotą.

W fotografii katalogowej produktów, przy pracy na materiałach negatywowych do światła sztucznego, lampy halogenowe są faktycznie najlepszym wyborem. Halogeny emitują światło ciągłe o stałej temperaturze barwowej, najczęściej ok. 3200K, co pozwala łatwo kontrolować ekspozycję i balans bieli na negatywie. To jest ogromny plus, szczególnie gdy zależy nam na powtarzalności efektów i dokładnym odwzorowaniu kolorów produktów, co jest kluczowe w katalogu. Do tego, pracując ze stołem bezcieniowym, eliminujemy niepożądane cienie i uzyskujemy równomierne, miękkie oświetlenie – właśnie tego oczekują klienci przy zdjęciach produktów. Statywy oświetleniowe to już podstawa warsztatu fotografa, bo zapewniają stabilność i precyzyjne ustawienie lamp. Moim zdaniem, w profesjonalnych studiach katalogowych halogeny to taki niezawodny klasyk, bo pozwalają łatwo kontrolować światło i natychmiast widzieć efekty – w przeciwieństwie do lamp błyskowych, gdzie wszystko trzeba przewidzieć, a nie zobaczysz światła "na żywo". Z doświadczenia mogę dodać, że fotografowie doceniają ten setup za przewidywalność i spójność efektów, co jest nie do przecenienia przy dużych sesjach katalogowych. Warto pamiętać też o tym, że stoły bezcieniowe znacznie usprawniają workflow, skracając czas postprodukcji, bo zdjęcia wymagają mniej poprawek i retuszu cieni.

Pytanie 14

Aby sfotografować szklany obiekt bez widocznych refleksów na zdjęciu, należy użyć filtra

A. szarego

B. gwiazdkowego

C. połówkowego

D. polaryzacyjnego

Filtr polaryzacyjny jest kluczowym narzędziem w fotografii, szczególnie przy pracy ze szklanymi przedmiotami, gdzie refleksy mogą zakłócić odbiór detali. Działa on na zasadzie redukcji odbić światła padającego na powierzchnię materiałów, co jest istotne w przypadku obiektów o dużej gładkości, takich jak szkło. Używając filtru polaryzacyjnego, możemy znacząco poprawić kontrast zdjęcia oraz wyeliminować odblaski, co pozwala na uzyskanie czystszej i bardziej szczegółowej kompozycji. Przykładem praktycznego zastosowania może być fotografowanie szklanych waz lub butelek, gdzie refleksy mogą zniekształcać pierwotny zamysł artystyczny. Podczas pracy z takim filtrem, ważne jest również, aby zachować odpowiedni kąt padania światła, co może zwiększyć efekt jego działania. W branży fotograficznej filtry polaryzacyjne są szeroko stosowane w plenerze i wnętrzach, aby maksymalizować jakość obrazu oraz oddać naturalne kolory bez zakłóceń. Dobre praktyki wskazują na konieczność przemyślenia ustawienia filtru w zależności od źródła światła oraz orientacji obiektu, aby uzyskać optymalne rezultaty.

Pytanie 15

Aby umieścić plik cyfrowy w folderze reklamowym, powinien on być stworzony w minimalnej rozdzielczości

A. 150 ppi

B. 300 ppi

C. 75 ppi

D. 600 ppi

Wybór rozdzielczości 600 ppi może wydawać się atrakcyjny ze względu na pozornie wyższą jakość, jednak w praktyce jest to nadmiar gęstości pikseli. Tak wysoka rozdzielczość nie przynosi rzeczywistych korzyści wizualnych w kontekście standardowego druku reklamowego, ponieważ większość drukarek nie jest w stanie efektywnie wykorzystać takiej ilości pikseli. Generuje to jedynie niepotrzebnie dużą wielkość pliku, co może utrudniać jego przesyłanie i obróbkę. Z kolei 150 ppi, choć bliższe standardom, nadal nie spełnia wymogów jakościowych w przypadku druku, gdzie detale muszą być ostre, a kolory wyraźne. Użycie 75 ppi jest zupełnie niewystarczające, ponieważ obrazy i teksty mogą być rozmyte, a jakość końcowa materiału reklamowego będzie daleka od oczekiwanej. Błędne jest także myślenie, że niższa rozdzielczość wystarczy, ponieważ zmniejsza to jakość wizualną, co jest kluczowe w marketingu, gdzie pierwsze wrażenie ma ogromne znaczenie. Warto zawsze kierować się zaleceniami branżowymi, aby uniknąć tych pułapek i zapewnić wysoką jakość materiałów reklamowych.

Pytanie 16

Wada optyczna przedstawiona na rysunku to

A. aberracja komatyczna.

B. aberracja chromatyczna.

C. aberracja sferyczna.

D. astygmatyzm.

Odpowiedź "aberracja chromatyczna" jest poprawna, ponieważ na przedstawionym rysunku ilustrowane jest zjawisko, w którym światło białe, przechodząc przez soczewkę, ulega rozszczepieniu na różne kolory. Jest to spowodowane różnymi długościami fal świetlnych, które są różnie załamywane, co powoduje powstawanie kolorowych brzegów wokół obiektów widocznych w obrazie. Aberracja chromatyczna jest szczególnie istotna w przypadku soczewek optycznych, takich jak obiektywy aparatów fotograficznych czy mikroskopów, gdzie może wpływać na jakość obrazu. Aby zminimalizować ten efekt, inżynierowie optyczni często stosują soczewki achromatyczne, które łączą różne materiały optyczne, aby skompensować różnice w załamaniu światła. Znajomość aberracji chromatycznej jest kluczowa w projektowaniu systemów optycznych, ponieważ pozwala na uzyskanie bardziej precyzyjnych i kontrastowych obrazów, co jest niezbędne w wielu zastosowaniach, od fotografii po medycynę.

Pytanie 17

Dobór prawidłowych parametrów ekspozycji materiału zdjęciowego o określonej czułości możliwy jest przy zastosowaniu

A. spektrometru.

B. pehametru.

C. światłomierza.

D. kolorymetru.

Światłomierz to absolutnie podstawowe narzędzie w pracy każdego fotografa, niezależnie od poziomu zaawansowania. Jego głównym zadaniem jest dokładny pomiar ilości światła padającego na plan zdjęciowy lub odbitego od fotografowanej sceny, co pozwala precyzyjnie ustawić parametry ekspozycji takie jak czas naświetlania, wartość przysłony i czułość ISO. W praktyce, korzystanie ze światłomierza pomaga uniknąć prześwietleń oraz niedoświetleń, które potrafią zepsuć nawet najlepszy kadr. Moim zdaniem, szczególnie w fotografii studyjnej czy pracy z filmem światłoczułym, ręczny światłomierz bywa nieoceniony – żadne domysły czy ocena „na oko” nie zastąpi precyzyjnego pomiaru. Użycie światłomierza jest też zgodne ze standardami branżowymi, szczególnie gdy pracujemy z materiałami o zdefiniowanej czułości ISO, gdzie margines błędu jest mały. Warto dodać, że światłomierze bywają różne – są takie mierzące światło odbite (np. wbudowane w aparaty cyfrowe) oraz mierzące światło padające (ręczne, studyjne). Korzystając z nich, można uzyskać powtarzalne, przewidywalne efekty, co jest kluczowe w profesjonalnej fotografii i filmie. Z mojego doświadczenia, im szybciej nauczysz się korzystać ze światłomierza, tym szybciej zaczniesz świadomie panować nad ekspozycją – i to naprawdę daje przewagę na rynku.

Pytanie 18

W jakim modelu kolorów oraz w jakiej rozdzielczości powinno być zapisane zdjęcie, które ma być umieszczone w Internecie?

A. RGB i 150 dpi

B. CMYK i 150 dpi

C. CMYK i 72 dpi

D. RGB i 72 dpi

Wybierając tryb kolorów RGB i ustawiając rozdzielczość na 72 dpi, trafiłeś bardzo dobrze, jeśli chodzi o zdjęcia do wrzucenia w sieć. RGB, czyli czerwień, zieleń i niebieski, to standard, który świetnie się sprawdza na ekranach, bo tak właśnie działają monitory. Kolory w RGB wyglądają lepiej i są bardziej żywe niż w CMYK, który jest raczej do druku stworzony. A co do rozdzielczości - 72 dpi to w sam raz na internet, bo wygląda dobrze, a plik nie jest za duży. Jak wrzucasz zdjęcia na strony czy social media, to szybkie ładowanie jest kluczowe i 72 dpi w tym pomaga. Warto też pamiętać o kompresji zdjęć, bo to jeszcze bardziej przyspiesza ładowanie. W skrócie, RGB i 72 dpi to dobre połączenie jakości i wydajności, co ważne dla osób, które korzystają z internetu.

Pytanie 19

Na której fotografii zastosowano perspektywę ptasią?

A. Fotografia 4

B. Fotografia 1

C. Fotografia 3

D. Fotografia 2

Perspektywa ptasia to taki sposób fotografowania, w którym obraz jest uchwycony z bardzo wysokiego punktu widzenia, jakby patrzyć na scenę z góry, podobnie jak ptak lecący nad danym miejscem. Na fotografii nr 4 widać właśnie taką perspektywę — patrzymy na roślinę oraz otaczającą ją przestrzeń z wyraźnie podwyższonego miejsca. Dzięki temu zabiegowi widoczny jest nie tylko obiekt główny, ale też jego otoczenie oraz kontekst przestrzenny. Taki sposób kadrowania jest często wykorzystywany w fotografii przyrodniczej i krajobrazowej, gdzie chodzi o pokazanie zależności między elementami kompozycji. Moim zdaniem, perspektywa ptasia daje bardzo czytelny przekaz, bo pozwala zobaczyć układ oraz relacje między obiektami i tłem. Często spotyka się ją też w fotografii architektury oraz w zdjęciach z drona. Warto pamiętać, że dobre ujęcie z tej perspektywy pomaga uniknąć tzw. chaosu kadrowego, bo łatwiej objąć cały zamierzony fragment sceny i podkreślić hierarchię elementów. W branży przyjęło się, że stosowanie perspektywy ptasiej pozwala na oryginalne spojrzenie i jest cenione za kreatywność, szczególnie w zdjęciach reportażowych czy podróżniczych. Technika ta wymaga często wejścia na wyższy punkt lub użycia statywu, lecz efekt końcowy zdecydowanie wyróżnia takie fotografie na tle typowych, poziomych ujęć.

Pytanie 20

Jakie urządzenie powinno być wykorzystane do równomiernego oświetlania dużego obiektu światłem rozproszonym?

A. Lampa studyjna z ciągłym źródłem światła i reflektorem

B. Lampa studyjna błyskowa z wrotami

C. Lampa studyjna błyskowa z softboksem

D. Lampa studyjna z ciągłym źródłem światła i tubusem

Wybór studyjnej lampy światła ciągłego z tubusem nie jest optymalny do równomiernego oświetlenia dużego obiektu, ponieważ tubus skupia światło w wąski strumień, co prowadzi do powstawania ostrych cieni. Oświetlenie tego typu jest bardziej odpowiednie do akcentowania szczegółów, a nie do ogólnego oświetlenia. Z kolei studyjna lampa błyskowa z wrotami, które są używane do kierowania światła, również nie daje pożądanego efektu rozproszenia, a zamiast tego pozwala na regulację kierunku światła bez jego równomiernego rozkładu. Efekt może być zbyt dramatyczny i nieprzyjemny dla oka, co nie pasuje do większości zastosowań w fotografii. Studyjna lampa światła ciągłego z reflektorem, choć może oferować większą dyfuzję niż tubus, nadal nie zapewnia takiej jakości oświetlenia, jak softboks. Reflektor koncentruje światło i zmienia jego kierunek, co może prowadzić do niepożądanych cieni, zwłaszcza przy dużych obiektach, które wymagają bardziej jednolitego oświetlenia. Typowym błędem w myśleniu jest założenie, że jakiekolwiek źródło światła, które wytwarza intensywne światło, będzie wystarczające do uzyskania równomiernego oświetlenia. Oczywiście, kluczem do sukcesu jest odpowiednie rozproszenie światła, co jest niezbędne przy fotografii obiektów o większych wymiarach, a wybór niewłaściwego sprzętu może znacznie wpłynąć na końcowy rezultat.

Pytanie 21

Aby uzyskać płynne przejścia pomiędzy kolorami, konieczne jest skorzystanie z narzędzia

A. gradient

B. stempel

C. ołówek

D. aerograf

Gradient to technika, która pozwala na uzyskanie płynnych przejść między kolorami, co jest kluczowym aspektem w wielu dziedzinach sztuki i projektowania graficznego. Użycie gradientu umożliwia tworzenie efektów wizualnych, które mogą nadać głębię i dynamikę projektom, zarówno w grafice rastrowej, jak i wektorowej. Przykładowo, w projektowaniu stron internetowych gradienty są często wykorzystywane w tle lub elementach interfejsu, aby zwiększyć estetykę, a także poprawić użyteczność poprzez lepsze wyróżnienie kluczowych elementów. W programach graficznych, takich jak Adobe Photoshop czy Illustrator, narzędzie gradientu pozwala na precyzyjne dostosowanie kolorów, ich intensywności oraz kątów przejścia, co daje projektantom pełną kontrolę nad finalnym efektem. Warto również wspomnieć, że dobre praktyki w zastosowaniu gradientów sugerują unikanie przesadnego kontrastu oraz zbyt jaskrawych kolorów, aby nie przytłoczyć odbiorcy. Zastosowanie gradientów w designie to nie tylko estetyka, ale także technika, która może wpłynąć na emocje i wrażenia użytkowników.

Pytanie 22

Jakiego filtru należy użyć podczas przenoszenia negatywu na papier fotograficzny wielokontrastowy, aby zwiększyć kontrast obrazu?

A. Żółty

B. Purpurowy

C. Zielony

D. Szary

Zastosowanie filtrów innych niż purpurowy podczas kopiowania negatywu na wielokontrastowy papier fotograficzny może znacznie obniżyć jakość uzyskanego obrazu. Na przykład filtr zielony, choć przydatny w niektórych kontekstach, nie jest efektywny w zmniejszaniu kontrastu. Działa on w zakresie, który nie sprzyja poprawie różnic tonalnych, a raczej je wygładza, co może skutkować płaskim i mało ekspresyjnym obrazem. W przypadku filtra szarego, który teoretycznie nie wpływa na kolory, ani nie dodaje kontrastu, jego zastosowanie w tym kontekście jest zupełnie nieadekwatne. Filtr ten po prostu blokuje światło, nie wprowadzając żadnych modyfikacji tonalnych, co w rezultacie prowadzi do utraty potencjału, jaki daje wielokontrastowy papier. Filtr żółty, podobnie jak zielony, również nie podnosi kontrastu w sposób, który byłby korzystny dla wydruku fotograficznego. Jego użycie może skutkować zmiękczeniem tonalnym, co również nie jest pożądane przy pracy z negatywami, gdzie zależy nam na wyrazistych różnicach między jasnymi a ciemnymi partiami. Zrozumienie, jak poszczególne filtry wpływają na właściwości światła i jego interakcje z różnymi typami papieru, jest kluczowe w fotografii analogowej. Niezrozumienie tego aspektu i niewłaściwy dobór filtrów jest typowym błędem, który może prowadzić do nieodpowiednich rezultatów w procesie druku.

Pytanie 23

W trakcie chemicznej obróbki materiałów wrażliwych na światło, substancją służącą do utrwalania jest

A. tiosiarczan sodu

B. siarczan hydroksylaminy

C. żelazicyjanek potasu

D. chlorek srebra

Jeśli myślisz o użyciu innych substancji jako utrwalaczy, to pewnie troszkę mylisz się w temacie. Siarczan hydroksylaminy, choć używany w różnych reakcjach, nie ma właściwości, które są potrzebne do stabilizacji obrazów fotograficznych. To bardziej reduktor, a nie coś, co by usunęło jony srebra. Natomiast chlorek srebra to substancja, która już jest częścią emulsji, więc nie działa jako utrwalacz. Po naświetleniu musisz ją usunąć. Żelazicyjanek potasu, z kolei, może być używany w niektórych kolorowych procesach, ale w klasycznej czarno-białej fotografii nie jest aż tak przydatny. Często błędy wynikają z niezrozumienia, jakie funkcje chemiczne pełnią te substancje, co prowadzi do mylnych wniosków o ich zastosowaniu w praktyce fotograficznej.

Pytanie 24

Na zdjęciu zastosowano kompozycję

A. pionową.

B. ukośną.

C. symetryczną.

D. zamkniętą.

Ta odpowiedź o ukośnej kompozycji jest rzeczywiście na plus, bo jak się spojrzy na zdjęcie, to widać, że ta linia brzegowa dzieli obraz na dwie części. Ukośne linie wprowadza niezły ruch i dynamikę, co jest super ważne, zwłaszcza w zdjęciach krajobrazowych i codziennych scenach. Te linie przyciągają wzrok, co sprawia, że zdjęcie nabiera głębi. Zauważyłem, że w dobrych zdjęciach często właśnie takie ukośne kompozycje nadają przestrzeni, a linie prowadzące kierują nasz wzrok do wnętrza kadru. Warto też pomyśleć o tym, jak można połączyć ukośną kompozycję z zasadą trzeciego planu, żeby usprawnić tę całą estetykę. Jak się dobrze zastosuje te wszystkie zasady, to zdjęcie robi się o wiele bardziej ciekawe i zapada w pamięć.

Pytanie 25

Jeżeli fotograf planuje realizację zdjęć katalogowych produktów na materiałach negatywowych przeznaczonych do światła żarowego, to asystent fotograficzny powinien przygotować oświetlenie

A. błyskowe, statywy oświetleniowe, blendę srebrną i złotą

B. błyskowe, statywy oświetleniowe, stół bezcieniowy

C. halogenowe, statywy oświetleniowe, blendę srebrną i złotą

D. halogenowe, statywy oświetleniowe, stół bezcieniowy

Odpowiedź dotycząca użycia lamp halogenowych, statywów oświetleniowych oraz stołu bezcieniowego jest prawidłowa, ponieważ lampy halogenowe emitują światło o ciepłej temperaturze barwowej, które jest idealne do fotografii katalogowej wykonywanej w warunkach oświetlenia żarowego. W przypadku materiałów negatywowych, które są wrażliwe na różne spektra światła, halogeny zapewniają stabilność kolorystyczną i głębię detali, co jest kluczowe w prezentacji produktów. Stół bezcieniowy z kolei umożliwia równomierne oświetlenie przedmiotów, eliminując niepożądane cienie, co jest istotne w przypadku fotografii produktów, gdzie detale muszą być wyraźnie widoczne. Użycie statywów oświetleniowych jest również niezbędne do stabilizacji źródeł światła, co pozwala na precyzyjne kontrolowanie kierunku i intensywności oświetlenia. Praktyczne przykłady zastosowania to m.in. sesje zdjęciowe odzieży, biżuterii czy elektroniki, gdzie jakość oświetlenia ma kluczowe znaczenie dla odbioru wizualnego. Właściwe przygotowanie sprzętu oświetleniowego zgodnie z powyższymi zasadami jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej.

Pytanie 26

Jaki filtr powinien być użyty podczas wykonywania zdjęć szerokich krajobrazów, aby zredukować różnice w jasności pomiędzy częścią nad i pod horyzontem?

A. Konwersyjny

B. Polaryzacyjny

C. Połówkowy szary

D. Zwielokratniający

Wybór nieodpowiednich filtrów podczas fotografowania krajobrazów może prowadzić do znacznych różnic w jakości uzyskanych zdjęć. Na przykład, zastosowanie filtra zwielokratniającego, który jest zaprojektowany do zwiększania ilości światła, nie rozwiązuje problemu różnicy jasności między niebem a ziemią. Mimo że filtry zwielokratniające są użyteczne w innych kontekstach, ich stosowanie w sytuacji, gdy kluczowe jest zrównoważenie ekspozycji, może skutkować prześwietlonym niebem i zbyt ciemnym krajobrazem. Z kolei filtr polaryzacyjny jest doskonały do redukcji odbić oraz podkreślenia kolorów w niebie, ale nie ma on zdolności do równoważenia jasności, co czyni go nieodpowiednim wyborem w kontekście opisanego problemu. Filtr konwersyjny, który zmienia temperaturę barwową światła, również nie rozwiązuje problemu różnic w jasności między różnymi segmentami kadru. Błędem jest zakładać, że każdy filtr może być stosowany zamiennie; kluczowe jest zrozumienie, że każdy z nich ma swoje specyficzne zastosowanie i ograniczenia. Właściwe dobieranie narzędzi w fotografii jest podstawą uzyskania zamierzonych efektów artystycznych i technicznych.

Pytanie 27

Cechą charakterystyczną oświetlenia światłem miękko rysującym jest uzyskanie efektu

A. mocnego, głębokiego cienia i jasnych świateł.

B. małego kontrastu i delikatnego cienia.

C. wyraźnego kontrastu, ostrego konturu cienia.

D. wąskiego, intensywnego, wyraźnie zarysowanego cienia.

Oświetlenie światłem miękko rysującym to taki klasyk w fotografii czy na planie filmowym, gdzie naprawdę zależy nam na subtelnych przejściach między światłem a cieniem. Główna cecha – mały kontrast i delikatny cień – daje bardzo naturalny, przyjazny dla oka efekt, taki trochę jak światło w pochmurny dzień. Moim zdaniem, to idealne rozwiązanie do portretów, bo wygładza rysy twarzy, ukrywa niedoskonałości, no i model nie wygląda jakby miał „doczepiony” cień na twarzy. W praktyce uzyskujemy to przez stosowanie dużych, rozproszonych źródeł światła, na przykład softboxów czy blend. Branżowe standardy mówią wyraźnie: jeśli chcesz uzyskać efekt miękkiego, modelującego światła, musisz zadbać o to, by źródło było możliwie duże względem fotografowanego obiektu i ustawione blisko. To bardzo ważne np. przy fotografii reklamowej czy beauty, gdzie każdy detal cery ma znaczenie. Warto pamiętać, że światło miękko rysujące pozwala też na większą swobodę kadrowania, bo nie musisz się aż tak martwić o nieestetyczne, ostre cienie na tle albo twarzy. Z mojego doświadczenia wynika, że początkujący często nie doceniają siły miękkiego światła – a to jest jedno z najprostszych narzędzi, by podnieść jakość zdjęć czy ujęć praktycznie w każdej dziedzinie wizualnej.

Pytanie 28

Odbitki o wymiarach 10 x 15 cm można uzyskać bez kadrowania z negatywu?

A. 4 x 5 cala

B. 6 x 6 cm

C. 6 x 4,5 cm

D. 24 x 36 mm

Odpowiedź 24 x 36 mm jest prawidłowa, ponieważ jest to standardowy format negatywu filmowego, który odpowiada proporcjom 10 x 15 cm. Oznacza to, że negatyw w tym formacie doskonale pasuje do odbitki w podanym rozmiarze bez konieczności kadrowania, co jest kluczowe w procesie druku. W praktyce, gdy fotografujemy przy użyciu aparatu 35 mm, otrzymujemy obraz o wymiarach 24 x 36 mm, który w pełni można wykorzystać do wykonania odbitki o wymiarach 10 x 15 cm. Warto dodać, że podczas przetwarzania zdjęć i ich późniejszego drukowania, wiele laboratoriów fotograficznych stosuje ten standard, co ułatwia pracę fotografom. Zrozumienie tych proporcji jest istotne nie tylko dla dorosłych, ale także dla osób uczących się fotografii, ponieważ pozwala lepiej planować zdjęcia i ich późniejszą obróbkę. Standardy te są szczególnie ważne w profesjonalnej fotografii, gdzie jakość i dokładność formatu mają kluczowe znaczenie dla efektywności pracy.

Pytanie 29

Po ilu latach obowiązywania umowy licencyjnej wyłącznej uważa się ją zawartą na czas nieokreślony?

A. Po 2 latach.

B. Po 3 latach.

C. Po 4 latach.

D. Po 5 latach.

Prawidłowa odpowiedź opiera się na przepisach prawa autorskiego w Polsce, konkretnie na art. 68 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Tam jasno wskazano, że jeśli umowa licencyjna wyłączna zawarta została na czas oznaczony dłuższy niż pięć lat, po upływie tego okresu uważa się ją za zawartą na czas nieokreślony. To jest bardzo istotne z punktu widzenia zarówno licencjodawcy, jak i licencjobiorcy, bo daje pewność, że nie można związać się na wieczność z jedną stroną bez możliwości renegocjacji czy wypowiedzenia. W praktyce, przykładowo, jeżeli firma informatyczna podpisuje wyłączną licencję na korzystanie z oprogramowania na 7 lat, to po pięciu latach ta umowa automatycznie staje się bezterminowa i zastosowanie mają przepisy dotyczące wypowiadania licencji zawartej na czas nieokreślony. Takie rozwiązanie to pewien rodzaj zabezpieczenia dla obu stron i jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi – nie powinno się blokować rozwoju ani jednej, ani drugiej strony przez zbyt długie sztywne umowy. Moim zdaniem, z punktu widzenia praktyki gospodarczej, jest to bardzo rozsądne podejście, bo umożliwia elastyczne zarządzanie prawami i reagowanie na zmieniające się potrzeby rynku czy technologii. Warto pamiętać też, że te reguły dotyczą licencji wyłącznych, a w przypadku licencji niewyłącznych – nie ma aż takich ograniczeń czasowych. To dlatego pięć lat jest tutaj kluczowe, a nie np. dwa czy trzy.

Pytanie 30

Na zdjęciu zastosowano kompozycję obrazu z wykorzystaniem reguły

A. złotego podziału.

B. podziału ukośnego.

C. podziału diagonalnego.

D. trójpodziału.

Reguła podziału diagonalnego jest jedną z technik kompozycyjnych, która ma na celu wprowadzenie dynamiki i ruchu do obrazu. W przeciwieństwie do prostszych kompozycji, takich jak trójpodział czy złoty podział, podział diagonalny angażuje widza poprzez umiejscowienie kluczowych elementów wzdłuż przekątnych kadru. To sprawia, że obraz staje się bardziej interesujący i złożony, co może przyciągnąć uwagę widza na dłużej. Przykładem zastosowania tej reguły może być fotografia krajobrazowa, w której linie brzegów rzeki lub ścieżek układają się wzdłuż przekątnych, tworząc efekt głębi oraz dynamicznego ruchu. Warto także zauważyć, że zasady kompozycji są kluczowe w sztuce wizualnej, a ich umiejętne stosowanie znacząco wpływa na odbiór dzieła. W branży kreatywnej, umiejętność zastosowania reguły podziału diagonalnego jest uznawana za ważny aspekt w profesjonalnej pracy nad fotografią, grafiką oraz filmem.

Pytanie 31

W celu zlikwidowania refleksów widocznych na fotografowanym obiekcie należy podczas rejestracji obrazu zastosować

A. filtr polaryzacyjny.

B. blendę.

C. strumienicę.

D. filtr barwny.

Filtr polaryzacyjny jest naprawdę nieoceniony, gdy chodzi o eliminowanie niepożądanych refleksów na powierzchniach takich jak szkło, woda czy nawet błyszczące elementy przedmiotów podczas fotografowania. Jego działanie opiera się na selektywnym przepuszczaniu światła o określonej polaryzacji, co pozwala zredukować odbicia, które najczęściej zaburzają czytelność detali na zdjęciu. W praktyce – jeśli kiedyś próbowałeś sfotografować witrynę sklepową albo karoserię samochodu i miałeś problem z widocznymi odbiciami światła, to właśnie filtr polaryzacyjny jest tym, czego używają profesjonaliści. Obecnie uznaje się, że to jedno z podstawowych akcesoriów w fotografii produktowej, architektonicznej i krajobrazowej. Standardy branżowe fotograficzne wręcz zalecają stosowanie filtrów polaryzacyjnych szczególnie w pracy z błyszczącymi powierzchniami, gdzie liczy się czystość obrazu. Dodatkowy efekt to nasycenie kolorów — niebo staje się bardziej niebieskie, zieleń intensywniejsza, a barwy po prostu żywe, co często ratuje kadr, szczególnie na zewnątrz. Moim zdaniem, jeżeli chcesz panować nad światłem w sposób świadomy i profesjonalny, filtr polaryzacyjny to niezbędnik w torbie fotografa. Warto też pamiętać, że prawidłowe ustawienie filtra (obracając go na obiektywie) to klucz do maksymalnego efektu — i tu często praktyka czyni mistrza.

Pytanie 32

Funkcję wybielania zębów w programie Adobe Photoshop można zrealizować za pomocą opcji

A. lasso, barwy/nasycenie.

B. jasność, mieszanie kanałów.

C. kontrast, posteryzacja.

D. lasso, gradient.

Wybielanie zębów w programie Adobe Photoshop jest efektywnie realizowane za pomocą narzędzia lasso oraz funkcji barwy/nasycenie. Narzędzie lasso pozwala na precyzyjne zaznaczenie obszaru, który chcemy modyfikować, co jest kluczowe w przypadku zębów, aby uniknąć wpływu na sąsiadujące elementy. Po dokonaniu zaznaczenia, wybranie opcji barwy/nasycenie umożliwia dostosowanie kolorów w wyznaczonym obszarze, szczególnie poprzez zmniejszenie nasycenia odcieni żółtych, co skutkuje naturalnym efektem wybielenia. Przykładowo, używając tego podejścia, możemy uzyskać zadowalające rezultaty w retuszu zdjęć portretowych, gdzie estetyka uśmiechu jest ważnym elementem. Ponadto, stosując tę metodę, warto pamiętać o użyciu maski warstwy, aby mieć możliwość łatwego powrotu do pierwotnych ustawień, co jest częścią dobrych praktyk w obróbce graficznej.

Pytanie 33

Podczas fotografowania w słoneczny dzień, w celu ograniczenia refleksów i odbić powstających na zdjęciach, należy zastosować

A. filtr UV.

B. osłonę przeciwsłoneczną.

C. statyw.

D. telekonwerter.

Wielu początkujących fotografów często myli funkcje różnych akcesoriów, co prowadzi do niezbyt trafnych wyborów w praktyce. Statyw przydaje się głównie w sytuacjach, kiedy zależy nam na stabilizacji aparatu – szczególnie przy długich czasach naświetlania czy w fotografii nocnej. Nie ograniczy on jednak w żaden sposób odbić światła czy refleksów powstających na soczewkach obiektywu podczas słonecznego dnia; jego zadanie to wyeliminowanie poruszenia zdjęcia, a nie walka ze światłem bocznym. Filtr UV przez lata był stosowany, gdy materiały światłoczułe były bardziej podatne na promieniowanie ultrafioletowe, a także do ochrony frontowej soczewki, ale w nowoczesnych aparatach cyfrowych praktycznie nie wpływa na jakość obrazu czy redukcję refleksów – nie jest skutecznym narzędziem na flary czy odbicia. Spotkałem się z opinią, że filtr UV "coś poprawia", ale to raczej mit powtarzany z dawnych czasów. Telekonwerter natomiast służy do wydłużenia ogniskowej obiektywu, czyli zwiększa zbliżenie, co może być przydatne przy fotografii przyrodniczej czy sportowej, ale w ogóle nie rozwiązuje problemu nadmiaru światła, flar czy refleksów. To typowy przykład, kiedy ktoś sięga po droższe akcesoria, myśląc, że rozwiążą wszystkie bolączki – tymczasem każdy z nich ma zupełnie inne zastosowanie. Moim zdaniem, warto dobrze znać funkcję każdego narzędzia i kierować się nie tylko tym, co "popularne" w sklepach czy na forach, ale rzeczywistymi potrzebami zdjęciowymi. Ograniczenie refleksów i odbić to zadanie stricte dla osłony przeciwsłonecznej, która powinna być podstawowym wyposażeniem każdego plenerowca.

Pytanie 34

Jaki filtr należy zastosować, aby uzyskać łagodny efekt klasycznej fotografii w tonacji sepii?

A. Szary.

B. Polaryzacyjny.

C. Konwersyjny.

D. Połówkowy.

Zastosowanie filtru szarego, połówkowego czy polaryzacyjnego nie pozwoli uzyskać klasycznego efektu sepii, który od lat kojarzony jest z fotografią o ciepłym, brązowawym zabarwieniu. Filtr szary przede wszystkim służy do ograniczenia ilości światła wpadającego przez obiektyw, co umożliwia wydłużenie czasu naświetlania bez prześwietlania zdjęcia – na przykład w fotografii krajobrazowej, by uzyskać efekt rozmytej wody czy chmur. W żaden sposób nie wpływa on jednak na barwę zdjęcia, więc nie można przy jego pomocy uzyskać tonacji sepii. Filtr połówkowy stosowany jest głównie do wyrównywania ekspozycji między jasnym niebem a ciemniejszą ziemią, szczególnie podczas fotografowania krajobrazów – tutaj również nie ma wpływu na zabarwienie całego kadru, a już tym bardziej na uzyskanie efektu sepii. Z kolei filtr polaryzacyjny używany jest głównie do eliminowania odblasków i wzmocnienia nasycenia kolorów, zwłaszcza błękitu nieba czy zieleni roślin. To bardzo użyteczny filtr, ale zupełnie nie służy do tworzenia kreatywnych efektów barwnych takich jak sepia. Często spotykam się z błędnym przekonaniem, że niemal każdy filtr można wykorzystać do uzyskania dowolnego efektu kolorystycznego – i to jest podstawowy błąd myślowy, który prowadzi do takich pomyłek. Sepia to efekt uzyskany przez precyzyjną zmianę charakterystyki barwowej obrazu, co umożliwiają tylko filtry konwersyjne. Standardy fotografii mówią jasno: wybór filtra powinien być zawsze uzależniony od zamierzonego efektu końcowego i świadomego zrozumienia właściwości każdego typu filtra. Myląc zastosowania poszczególnych filtrów, można łatwo nie osiągnąć oczekiwanego rezultatu, a nawet uzyskać niepożądane rezultaty na zdjęciu lub w plikach cyfrowych. Warto zawsze kierować się praktyczną wiedzą i doświadczeniem oraz nie bać się eksperymentować, ale na podstawie właściwych narzędzi.

Pytanie 35

Aktualnie stosowana metoda zarządzania obrazami 16-bit w programie Adobe Photoshop pozwala na

A. bardziej precyzyjną edycję przejść tonalnych i unikanie posteryzacji

B. umieszczanie większej liczby obrazów w jednym pliku PSD

C. wykorzystanie szerszej przestrzeni barw niż ProPhoto RGB

D. uzyskanie wyższej rozdzielczości wydruku przy tej samej liczbie pikseli

Wybór niewłaściwych odpowiedzi może wynikać z nieprecyzyjnego zrozumienia, jak działają różne metody zarządzania obrazami w Photoshopie. Stwierdzenie, że 16-bitowa głębia pozwala na umieszczanie większej liczby obrazów w jednym pliku PSD, jest nieporozumieniem. Rozmiar pliku PSD zależy głównie od rozdzielczości obrazu oraz ilości warstw, a nie od głębi bitowej. Zwiększenie liczby bitów na kanał nie wpływa na zdolność do przechowywania większej liczby obrazów w jednym pliku. Ponadto, odpowiedź sugerująca, że wyższa rozdzielczość wydruku może być uzyskana przy tej samej liczbie pikseli, jest mylna, gdyż rozdzielczość wydruku jest ściśle związana z ilością pikseli na cal (PPI) i samą liczbą pikseli w obrazie, a nie z głębią kolorów. Co więcej, twierdzenie o wykorzystaniu szerszej przestrzeni barw niż ProPhoto RGB jest również błędne. ProPhoto RGB to jedna z najszerszych przestrzeni kolorów, przewyższająca wiele innych przestrzeni, w tym Adobe RGB, więc pomylenie ich w kontekście 16-bitowego zarządzania obrazami prowadzi do fałszywych wniosków. Zrozumienie tych podstawowych różnic jest kluczowe dla poprawnej edycji i zarządzania obrazami w Photoshopie, stąd tak ważne jest, by przyjrzeć się tym aspektom z większą uwagą.

Pytanie 36

Który element aparatu fotograficznego odpowiada za regulację czasu naświetlania materiału światłoczułego?

A. Obiektyw

B. Przysłona

C. Matówka

D. Migawka

Migawka to kluczowy element aparatu fotograficznego, który odpowiada za regulację czasu naświetlania materiału światłoczułego. Jej główną funkcją jest otwieranie i zamykanie się w określonym czasie, co pozwala na kontrolę ilości światła docierającego do matrycy lub kliszy. W praktyce, czas otwarcia migawki wpływa na to, jak zdjęcie będzie wyglądać – dłuższy czas naświetlania pozwala uchwycić więcej światła, co jest przydatne w słabo oświetlonych warunkach lub przy fotografowaniu ruchu, podczas gdy krótki czas pozwala na zarejestrowanie ostrego obrazu w jasnym świetle. Warto także znać różne rodzaje migawkek, takie jak migawki centralne i migawki szczelinowe, które mają różne zastosowania w fotografii. Zrozumienie roli migawki w kontekście ekspozycji, a także jej interakcji z innymi elementami, jak przysłona czy ISO, jest fundamentalne dla uzyskania pożądanych efektów w fotografii. W praktyce, wiele aparatów oferuje różne tryby pracy, w których można manualnie ustawić czas naświetlania, co pozwala na eksperymentowanie z kreatywnymi efektami. Dzięki tym informacjom, możemy lepiej zrozumieć, jak ważna jest migawka w procesie tworzenia zdjęć.

Pytanie 37

Najlepszym materiałem tła dla fotografii typu high-key jest

A. szary karton

B. białe płótno lub papier

C. czarny aksamit

D. czerwone sukno

Białe płótno lub papier to idealny materiał tła w fotografii high-key, ponieważ odbija światło w sposób, który pozwala uzyskać jasne, przemyślane kompozycje. W tej technice fotograficznej kluczowe jest unikanie cieni i stworzenie efektu jasności oraz lekkości. Białe tło działa jako neutralny odbłyśnik, co sprawia, że światło rozprasza się równomiernie, eliminując niepożądane kontrasty. Przykładowo, w fotografii portretowej z białym tłem skórna tonacja modela staje się bardziej równomierna, a detale odzieży są lepiej widoczne, co podkreśla elegancję ujęcia. Dodatkowo, użycie białego tła w połączeniu z odpowiednim oświetleniem, takim jak softboxy czy lampy błyskowe z dyfuzorami, pozwala na pełne wykorzystanie potencjału tej techniki, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej. Warto też pamiętać, że białe tło jest łatwe do edytowania w postprodukcji, co daje jeszcze większe możliwości twórcze.

Pytanie 38

Na fotografii największe wrażenie kontrastu walorowego stworzy połączenie kolorów

A. niebieskiego i żółtego.

B. niebieskiego i czerwonego.

C. białego i czarnego.

D. białego i szarego.

Połączenie bieli i czerni to absolutna klasyka, jeśli chodzi o kontrast walorowy na fotografii. Te dwa kolory znajdują się na przeciwległych krańcach skali szarości, co powoduje, że ich zestawienie daje maksymalną różnicę jasności. W praktyce fotografowie często wykorzystują ten kontrast, żeby podkreślić strukturę, formę czy głębię obrazu. Szczególnie w fotografii czarno-białej ten efekt jest nie do przecenienia – jasne elementy wybijają się na tle ciemnych i odwrotnie, przez co oko widza od razu skupia się na najważniejszych fragmentach zdjęcia. Moim zdaniem, to właśnie dlatego portrety czy zdjęcia architektury tak świetnie wypadają w tej stylistyce – kontury i detale są bardzo dobrze widoczne. Branżowe standardy w zakresie kompozycji czy ekspozycji (np. zasady „zone system” Anselma Adamsa) również opierają się na umiejętnym zarządzaniu walorem, żeby uzyskać pożądany efekt wizualny. Takie podejście warto stosować nie tylko w fotografii klasycznej, ale także w grafice komputerowej czy projektowaniu wizualnym, bo kontrast walorowy to podstawa czytelności i wyrazu obrazu. Jeśli kiedyś będziesz planować zdjęcie, w którym zależy ci na dramatycznym, wyrazistym efekcie – biel i czerń to najprostsza, a jednocześnie najskuteczniejsza droga.

Pytanie 39

Oznaczenie OS znajdujące się na obudowie obiektywu wskazuje na

A. ogniskową stałą

B. ogniskową zmienną

C. stabilizację obrazu

D. stabilizację ogniskowej

Wybór odpowiedzi dotyczących stabilizacji ogniskowej, ogniskowej stałej lub zmiennej wskazuje na pewne nieporozumienia w zakresie działania obiektywów. Stabilizacja ogniskowej nie jest terminem standardowym i nie odnosi się do technologii stabilizacji obrazu. Stabilizacja ogniskowej sugerowałaby, że ogniskowa obiektywu zmienia się w czasie, co jest niezgodne z zasadami fizyki optyki. Ogniskowa stała i zmienna odnoszą się do konstrukcji optycznej obiektywu, a nie do jego zdolności do redukcji drgań. Obiektywy o stałej ogniskowej mają jedną, ustaloną ogniskową, co oznacza, że wymagają zmiany pozycji aparatu, aby kadrować zdjęcia, podczas gdy obiektywy zmienne pozwalają na regulację ogniskowej w szerszym zakresie, ale niekoniecznie zawierają mechanizm stabilizacji obrazu. Zrozumienie różnicy między tymi terminami jest kluczowe dla prawidłowego wyboru sprzętu fotograficznego. Użytkownicy często mylą te pojęcia, co prowadzi do nieefektywnego użytkowania sprzętu i niezadowalających wyników fotograficznych. Warto skupić się na specyfikacjach technicznych obiektywów oraz ich zastosowaniu w praktyce, aby podejmować świadome decyzje dotyczące zakupu wyposażenia fotograficznego.

Pytanie 40

Technika Tethered Shooting w fotografii studyjnej oznacza

A. fotografowanie z wykorzystaniem wyzwalaczy czasowych

B. podłączenie aparatu bezpośrednio do komputera w celu natychmiastowego przesyłania zdjęć

C. synchronizację wielu lamp studyjnych za pomocą systemu radiowego

D. korzystanie ze statywów z głowicą umożliwiającą precyzyjny ruch w trzech osiach

Technika Tethered Shooting to metoda, która umożliwia bezpośrednie połączenie aparatu fotograficznego z komputerem. Dzięki temu, zdjęcia są natychmiastowo przesyłane na komputer, co pozwala na bieżąco podglądanie efektów pracy. Jest to niezwykle przydatne w fotografii studyjnej, gdzie priorytetem jest precyzyjne ustawienie światła i kompozycji. W praktyce, fotograf może na dużym ekranie ocenić jakość zdjęcia, dokonać korekty ustawień, a także łatwo organizować i katalogować zdjęcia w oprogramowaniu takim jak Lightroom czy Capture One. Umożliwia to również współpracę z klientami, którzy mogą na bieżąco obserwować efekty sesji, co zwiększa ich zaangażowanie i satysfakcję. To podejście nie tylko podnosi efektywność pracy, ale również przyspiesza proces postprodukcji, co jest nieocenione w branży, gdzie czas jest często kluczowy.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej