Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 21:02
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 21:12

Egzamin zdany!

Wynik: 33/40 punktów (82,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jeśli fotograf zaplanował wykonywanie zdjęć katalogowych produktów na materiałach negatywowych do światła sztucznego, to asystent planu fotograficznego powinien przygotować lampy

A. błyskowe, statywy oświetleniowe, blendę srebrną i złotą.

B. błyskowe, statywy oświetleniowe, stół bezcieniowy.

C. halogenowe, statywy oświetleniowe, blendę srebrną i złotą.

D. halogenowe, statywy oświetleniowe, stół bezcieniowy.

W fotografii katalogowej produktów, przy pracy na materiałach negatywowych do światła sztucznego, lampy halogenowe są faktycznie najlepszym wyborem. Halogeny emitują światło ciągłe o stałej temperaturze barwowej, najczęściej ok. 3200K, co pozwala łatwo kontrolować ekspozycję i balans bieli na negatywie. To jest ogromny plus, szczególnie gdy zależy nam na powtarzalności efektów i dokładnym odwzorowaniu kolorów produktów, co jest kluczowe w katalogu. Do tego, pracując ze stołem bezcieniowym, eliminujemy niepożądane cienie i uzyskujemy równomierne, miękkie oświetlenie – właśnie tego oczekują klienci przy zdjęciach produktów. Statywy oświetleniowe to już podstawa warsztatu fotografa, bo zapewniają stabilność i precyzyjne ustawienie lamp. Moim zdaniem, w profesjonalnych studiach katalogowych halogeny to taki niezawodny klasyk, bo pozwalają łatwo kontrolować światło i natychmiast widzieć efekty – w przeciwieństwie do lamp błyskowych, gdzie wszystko trzeba przewidzieć, a nie zobaczysz światła "na żywo". Z doświadczenia mogę dodać, że fotografowie doceniają ten setup za przewidywalność i spójność efektów, co jest nie do przecenienia przy dużych sesjach katalogowych. Warto pamiętać też o tym, że stoły bezcieniowe znacznie usprawniają workflow, skracając czas postprodukcji, bo zdjęcia wymagają mniej poprawek i retuszu cieni.

Pytanie 2

Podczas robienia zdjęć ustalono właściwe wartości ekspozycji: f/11 oraz 1/250 s. Jakie wartości ekspozycji w tych warunkach oświetleniowych powinno się przyjąć, aby uzyskać maksymalną głębię ostrości?

A. f/22 i 1/500 s

B. f/5,6 i 1/60 s

C. f/22 i 1/60 s

D. f/5,6 i 1/500 s

Odpowiedź f/22 i 1/60 s jest poprawna, ponieważ f/22 oznacza większą wartość przysłony, co skutkuje większą głębią ostrości. W praktyce, większa głębia ostrości jest pożądana w przypadku fotografii krajobrazowej, gdzie istotne jest, aby zarówno pierwszy plan, jak i tło były ostre. W warunkach oświetleniowych, w których pierwotne ustawienia to f/11 i 1/250 s, zmniejszenie wartości przysłony do f/22 pozwala uzyskać efekt większej głębi ostrości. Aby utrzymać prawidłową ekspozycję przy zmniejszonej przepuszczalności światła, konieczne jest obniżenie czasu naświetlania do 1/60 s, co zgodnie z zasadą ekspozycji potrójnej (przysłona, czas naświetlania, ISO) pomoże zrównoważyć te zmiany. Użycie takich parametrów jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii, gdzie kontrola nad głębią ostrości jest kluczowa dla uzyskania zamierzonego efektu artystycznego.

Pytanie 3

Jaka jest ogniskowa standardowego obiektywu dla aparatu średnioformatowego?

A. 18 mm

B. 80 mm

C. 180 mm

D. 50 mm

Ogniskowa standardowego obiektywu dla aparatu średnioformatowego wynosi zazwyczaj 80 mm, co odpowiada optymalnemu kątowi widzenia zbliżonemu do ludzkiego oka. Obiektyw o tej ogniskowej jest uważany za standardowy ze względu na swoją wszechstronność i zdolność do uchwycenia realistycznych proporcji w fotografii portretowej oraz krajobrazowej. Używając obiektywu 80 mm, fotograf może osiągnąć naturalne uwydatnienie detali twarzy w portretach, unikając jednocześnie zniekształceń, które mogą występować przy szerszych ogniskowych. Tego rodzaju obiektyw jest również często wykorzystywany w fotografii mody i produktowej, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów i detali jest kluczowe. Dodatkowo, standardowe obiektywy charakteryzują się dużą jasnością, co pozwala na uzyskanie pięknego rozmycia tła (bokeh), co jest pożądane w wielu stylach fotografii. W kontekście standardów branżowych, 80 mm jest powszechnie uznawana za idealny kompromis między szerokim i wąskim kątem widzenia.

Pytanie 4

Którego z wymienionych przedmiotów należy użyć do czyszczenia powierzchni monitora LCD z kurzu, plamek i tłuszczów?

A. Ściereczki z mikrofibry.

B. Chusteczki higienicznej.

C. Gąbki.

D. Ręcznika papierowego.

Ściereczka z mikrofibry to zdecydowanie najlepszy wybór do czyszczenia monitorów LCD, zarówno jeśli chodzi o usuwanie kurzu, jak i plam czy tłuszczów. Mikrofibra jest niezwykle delikatnym materiałem, który nie pozostawia zarysowań nawet na bardzo wrażliwych powierzchniach, a przy tym świetnie zbiera kurz i drobinki bez konieczności mocnego pocierania. Z mojego doświadczenia wynika, że większość producentów monitorów, np. Dell, LG czy Samsung, wyraźnie zaznacza w instrukcjach, żeby korzystać właśnie z mikrofibry. To taka branżowa podstawa – w serwisach sprzętu komputerowego praktycznie zawsze spotkasz się z mikrofibrą. Co ciekawe, samą ściereczką suchą można usunąć kurz i delikatne zabrudzenia, a do większych plam warto ją lekko zwilżyć wodą destylowaną lub specjalnym płynem do ekranów (ważne: nigdy nie spryskuj bezpośrednio ekranu!). Ściereczki z mikrofibry są wielorazowe, łatwo je wyprać i nie pozostawiają włókien. Zdecydowanie nie poleca się szorstkich czy papierowych materiałów, bo mogą uszkodzić powłokę antyodblaskową monitora. W praktyce – jeśli dbasz o sprzęt, zawsze miej gdzieś pod ręką mikrofibrę.

Pytanie 5

Na której ilustracji przedstawiono modyfikator oświetlenia dający ukierunkowany, wąski strumień światła?

A. Na ilustracji 4.

B. Na ilustracji 1.

C. Na ilustracji 3.

D. Na ilustracji 2.

Ilustracja 4 przedstawia snoot, który jest specjalistycznym modyfikatorem oświetlenia wykorzystywanym w fotografii i filmowaniu do tworzenia skoncentrowanego, wąskiego strumienia światła. Snooty są często stosowane w portretach i do oświetlania detali, ponieważ ich konstrukcja pozwala na precyzyjne kierowanie światła na wybrane elementy sceny, co może tworzyć interesujące efekty wizualne i dramatyczne cienie. W przeciwieństwie do innych modyfikatorów, takich jak parasole czy softboxy, które rozpraszają światło, snoot skupia je w wąski promień. W praktyce oznacza to, że fotograf może na przykład podświetlić atrybuty modela lub wyodrębnić jeden element ze sceny, nadając tym samym całości bardziej złożoną kompozycję. Użycie snoota jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii studyjnej, gdzie precyzyjne kierowanie światła odgrywa kluczową rolę w uzyskaniu pożądanych efektów estetycznych.

Pytanie 6

Jakie urządzenie jest wykorzystywane do konwersji obrazów analogowych na cyfrowe?

A. skaner

B. drukarka

C. kserokopiarka

D. nagrywarka

Skaner to urządzenie, które służy do przetwarzania obrazów analogowych na postać cyfrową. Działa poprzez skanowanie powierzchni dokumentu lub obrazu, rejestrując zawarte na nim dane wizualne i konwertując je na format cyfrowy. W praktyce, skanery są wykorzystywane w biurach, archiwach oraz w domach do cyfryzacji dokumentów, co znacząco ułatwia ich przechowywanie oraz udostępnianie. W standardzie ISO 19005, definiującym wymagania dla archiwizacji dokumentów elektronicznych, podkreślono znaczenie skanowania wysokiej jakości, co zapewnia trwałość i dostępność dokumentów w przyszłości. Skanery różnią się między sobą między innymi rozdzielczością, co wpływa na jakość skanowanych obrazów. Użycie skanera w procesie digitalizacji zdjęć, plików papierowych czy rysunków technicznych jest kluczowe w dzisiejszym świecie, w którym dominują dane cyfrowe.

Pytanie 7

Technika tilt-shift w fotografii architektonicznej służy głównie do

A. zwiększenia głębi ostrości

B. podwyższenia kontrastu obrazu

C. redukcji drgań przy długich ekspozycjach

D. korekcji perspektywy zbieżnej

Technika tilt-shift w fotografii architektonicznej, polegająca na stosowaniu obiektywów o ruchomej płaszczyźnie, jest przede wszystkim wykorzystywana do korekcji perspektywy zbieżnej. W tradycyjnej fotografii architektonicznej, obiektywy mogą powodować efekt zbieżających się linii, szczególnie przy fotografowaniu wysokich budynków. W przypadku użycia obiektywu tilt-shift, możemy przechylać i przesuwać płaszczyznę ostrości, co pozwala na prostowanie zbieżnych linii i uzyskanie bardziej naturalnego widoku budowli. Przykładowo, fotografując drapacze chmur, dzięki tej technice można uzyskać zdjęcia, które lepiej oddają rzeczywiste proporcje obiektów. Działania te są zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii architektonicznej, gdzie kluczowe jest przedstawienie obiektów w sposób odwzorowujący ich rzeczywisty wygląd. Ważnym aspektem jest również dbałość o kompozycję, co w połączeniu z techniką tilt-shift, pozwala uzyskać niezwykłe efekty wizualne, których nie osiągnęlibyśmy przy użyciu standardowych obiektywów.

Pytanie 8

W programie Photoshop narzędzie, które umożliwia efektywne i szybkie usuwanie niechcianych elementów z zdjęć, to

A. lasso

B. stempel

C. różdżka

D. rozmywanie

Narzędzie lasso, chociaż przydatne do zaznaczania obszarów, nie nadaje się do usuwania niechcianych elementów. Ono zaznacza kształty, ale samo zaznaczenie nie wystarczy, żeby coś usunąć. Trzeba jeszcze wykonać dodatkowy krok, co może sprawić, że praca z obrazem jest mniej efektywna. Narzędzie rozmywanie można wykorzystywać do łagodzenia krawędzi czy maskowania niedoskonałości, ale nie wymazuje obiektów, tylko zmienia ich ostrość. Czasami, przez tę technikę, mogą się zdarzyć niechciane efekty, które obniżają jakość zdjęcia. Różdżka to narzędzie do zaznaczania obszarów na podstawie kolorów, co czyni ją lepszą do selekcji jednorodnych miejsc, a nie do precyzyjnego usuwania. Ludzie mogą mylić te narzędzia z tym, co naprawdę potrafią, co sprawia, że trudno osiągnąć zamierzony efekt w retuszu zdjęć. Dużym błędem jest myślenie, że każde zaznaczenie da radę wykorzystać do efektywnego usunięcia obiektów, co zazwyczaj kończy się kiepskimi efektami wizualnymi.

Pytanie 9

Jakiego środka należy użyć do oczyszczania przedniej soczewki obiektywu, aby zapobiec zarysowaniom powłoki przeciwodblaskowej?

A. Pędzelka

B. Wilgotnej ściereczki

C. Sprężonego powietrza

D. Irchy

Użycie sprężonego powietrza do czyszczenia powierzchni przedniej soczewki obiektywu jest zalecane, ponieważ pozwala na usunięcie drobnych cząstek kurzu i zanieczyszczeń bez kontaktu z delikatną powłoką soczewki. Metoda ta zmniejsza ryzyko zarysowania powłoki przeciwodblaskowej, która jest kluczowa dla zachowania jakości obrazu. Przy czyszczeniu obiektywów, zaleca się stosowanie sprężonego powietrza w dedykowanych pojemnikach z aplikatorami, które umożliwiają precyzyjne kierowanie strumienia powietrza. Warto pamiętać, aby unikać stosowania kompresorów, które mogą wprowadzać wilgoć do soczewki. Standardy branżowe, takie jak zalecenia od producentów sprzętu optycznego, podkreślają znaczenie stosowania odpowiednich metod czyszczenia, aby zapewnić długotrwałość urządzeń oraz ich optymalną funkcjonalność. Dobrą praktyką jest również regularne czyszczenie obiektywu w odpowiednich warunkach, co zapobiega osadzaniu się zanieczyszczeń, a tym samym minimalizuje potrzebę stosowania bardziej agresywnych metod czyszczących.

Pytanie 10

W celu wyostrzenia szczegółów obrazu w programie Adobe Photoshop należy zastosować polecenie

A. Filtr>Wyostrzanie>Maska warstwy.

B. Filtr> Stylizacja/Błyszczące krawędzie.

C. Filtr>Wyostrzanie>Maska wyostrzająca.

D. Filtr> Artystyczne/Posteryzacja krawędzi.

Maska wyostrzająca (Unsharp Mask) to jedno z najczęściej wykorzystywanych narzędzi w profesjonalnej obróbce zdjęć w Photoshopie. W praktyce, jeśli chcesz poprawić ostrość detali, właśnie to polecenie znajdziesz zawsze w workflow każdego grafika czy fotografa. Działa to w ten sposób, że filtr analizuje różnice kontrastu na krawędziach i odpowiednio je wzmacnia, dzięki czemu szczegóły stają się wyraźniejsze bez wprowadzania nienaturalnych artefaktów, o ile nie przesadzisz z parametrami. Maska wyostrzająca pozwala na precyzyjną regulację – można ustawić zarówno promień działania, jak i siłę efektu oraz próg, co daje bardzo dużą kontrolę nad finalnym wyglądem obrazu. Osobiście uważam, że to podstawa retuszu portretów czy przygotowania zdjęć do druku – warto tylko pamiętać, by pracować na skopiowanej warstwie, żeby zawsze mieć możliwość cofnięcia zmian. Co ciekawe, choć nazwa może wprowadzać w błąd, nie chodzi tu o klasyczną maskę warstwy, tylko o specyficzny algorytm wyostrzania bazujący na osłabieniu zamglenia krawędzi. W branży to absolutny standard – zarówno w edycji zdjęć produktowych, jak i w fotografii ślubnej. Moim zdaniem każdy, kto na poważnie myśli o grafice komputerowej, powinien opanować właściwe wykorzystanie Maski wyostrzającej, bo to narzędzie daje fenomenalną kontrolę nad wyrazistością obrazu.

Pytanie 11

Zdjęcie, które ma być zabezpieczone przed wykorzystaniem go do celów komercyjnych przez innych użytkowników, powinno być objęte licencją typu

A. CC-BY

B. CC-BY-SA

C. CC-BY-ND

D. CC-BY-NC

Wiele osób myli się w tym temacie, bo skróty licencji Creative Commons bywają na pierwszy rzut oka mylące, a przecież chodzi o konkretne ograniczenia i uprawnienia. CC-BY to licencja najbardziej liberalna – pozwala praktycznie na wszystko, także na użycie komercyjne, pod warunkiem wskazania autora. Gdyby komuś zależało na zabezpieczeniu się przed komercyjnym wykorzystaniem zdjęcia, ta opcja jest zupełnie nietrafiona. Z kolei CC-BY-ND zabrania tworzenia dzieł zależnych (czyli przeróbek, remiksów itd.), ale nadal umożliwia komercyjne wykorzystanie oryginału, jeśli tylko podpisany jest autor. W praktyce to oznacza, że ktoś może wrzucić Twoje autorskie zdjęcie do katalogu reklamowego bez żadnych zmian – co przecież nie rozwiązuje problemu ograniczenia użycia komercyjnego. CC-BY-SA wymaga dzielenia się na tych samych zasadach (czyli kopiujący musi opublikować nowe dzieło na tych samych warunkach), ale nie wprowadza blokady na użycie komercyjne. Moim zdaniem to bardzo częsty błąd – myli się ograniczenia dotyczące modyfikacji i sposobu udostępniania z kwestią możliwości komercyjnego wykorzystania. Branżowe dobre praktyki podkreślają, że jeżeli zależy nam na wyłączeniu użytku komercyjnego, trzeba szukać w licencji oznaczenia NC (NonCommercial). Odpowiednie rozróżnienie tych oznaczeń jest kluczowe: ND = no derivatives (brak przeróbek), SA = share alike (na tych samych zasadach), NC = noncommercial (bez komercji). Dlatego warto poświęcić chwilę, by zapoznać się z opisami licencji lub nawet skorzystać z oficjalnych generatorów licencji Creative Commons, które krok po kroku prowadzą przez opcje. Typowym błędem jest przekonanie, że ograniczenie przeróbek lub kopiowania automatycznie zablokuje komercję – a to nieprawda, bo każda opcja CC precyzyjnie określa zakres praw i ograniczeń. Z mojego doświadczenia korzystanie z niewłaściwej licencji może potem skutkować nieprzyjemnymi sytuacjami, zwłaszcza gdy ktoś komercyjnie wykorzysta naszą pracę, mimo że tego nie chcieliśmy. Klucz to zawsze sprawdzać, czy na licencji widnieje NC, jeśli chcemy zablokować zarabianie na naszym dziele przez innych.

Pytanie 12

Efekt bokeh w fotografii to

A. estetyczna jakość rozmycia tła

B. odblaski powstające przy fotografowaniu pod światło

C. zniekształcenie perspektywy przy użyciu szerokiego kąta

D. efekt zbyt długiego czasu naświetlania

Efekt bokeh w fotografii jest często mylony z różnymi innymi zjawiskami optycznymi, co może prowadzić do nieporozumień. Na przykład, nieostrość związana z odblaskami powstającymi przy fotografowaniu pod światło to zupełnie inny efekt, który ma więcej wspólnego z aberracjami optycznymi niż z estetycznym rozmyciem tła. Z kolei zniekształcenie perspektywy przy użyciu szerokiego kąta dotyczy interakcji między obiektem a tłem, ale nie ma nic wspólnego z bokeh, który koncentruje się na jakości nieostrości. Co więcej, efekt zbyt długiego czasu naświetlania również nie należy do kategorii bokeh, choć może wpływać na ogólną jakość obrazu. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich nieporozumień, często wynikają z braku zrozumienia, czym właściwie jest bokeh. Bokeh to nie tylko rozmycie, ale także sposób, w jaki światło i kształt tła są interpretowane przez fotografa i postrzegane przez widza. Dlatego ważne jest, aby zgłębić temat i zrozumieć, jak różne elementy wpływają na efekt końcowy. W praktyce, umiejętność pracy z bokeh wymaga zarówno teoretycznej wiedzy o obiektywach, jak i praktycznego doświadczenia w fotografii, aby móc świadomie kreować pożądane efekty.

Pytanie 13

Fotografia przedstawiająca jasny obiekt na jasnym tle została zrobiona techniką

A. high-key

B. cyjanotypii

C. izohelii

D. low key

Odpowiedź 'high-key' jest poprawna, ponieważ technika ta charakteryzuje się wykorzystaniem jasnego oświetlenia, które skutkuje dominacją jasnych tonów w obrazie. W fotografii high-key dąży się do minimalizacji kontrastów, co sprawia, że obiekt wyróżnia się na jasnym tle. Tego rodzaju kompozycje są często stosowane w portretach, reklamach oraz fotografii produktowej, gdzie celem jest uzyskanie lekkości i pozytywnego nastroju. Przykładem zastosowania techniki high-key mogą być sesje zdjęciowe dla dzieci, w których delikatne, jasne tła i oświetlenie podkreślają urok i radość. Należy pamiętać, że w tym stylu kluczowe jest odpowiednie ustawienie świateł, aby uzyskać pożądany efekt bez nadmiernej refleksji czy prześwietlenia. W branży fotograficznej technika ta jest uznawana za standard w tworzeniu estetycznych, przyjaznych dla oka obrazów.

Pytanie 14

Obraz utajony tworzy się w trakcie

A. wywoływania

B. zadymiania

C. naświetlania

D. utrwalania

Utrwalanie, zadymianie i wywoływanie to procesy związane z obróbką materiałów światłoczułych, ale nie są odpowiednie do opisu momentu powstawania obrazu utajonego. Utrwalanie jest kluczowym krokiem po naświetlaniu, który stabilizuje obraz, czyniąc go odpornym na światło i umożliwiając jego dalsze eksponowanie. Użycie tego terminu w kontekście powstawania obrazu utajonego jest błędne, ponieważ obraz utajony już istnieje w momencie naświetlania, lecz nie jest widoczny. Z kolei zadymianie odnosi się do techniki używanej w fotografii artystycznej lub efektach specjalnych i nie jest bezpośrednio związane z procesem tworzenia obrazu utajonego. Zrozumienie tych terminów i ich zastosowania w praktyce jest kluczowe, aby uniknąć pomyłek w analizie procesów fotograficznych. Wywoływanie jest procesem, w którym obraz utajony staje się widoczny, jednak nie jest to moment jego powstawania. Pomyłki w tych koncepcjach mogą prowadzić do nieprawidłowych wniosków na temat procesów fotografii oraz ich zastosowań w praktyce, co jest szczególnie istotne dla osób pracujących w dziedzinie fotografii i obrazowania.

Pytanie 15

Zdjęcie wykonano z perspektywy

A. żabiej.

B. z lotu ptaka.

C. czołowej.

D. centralnej.

Odpowiedź "żabia" jest poprawna, gdyż odnosi się do perspektywy, w której zdjęcie jest wykonywane z niskiej pozycji, co pozwala na uchwycenie obiektów w ich naturalnym kontekście z dołu do góry. Tego rodzaju perspektywa często stosowana jest w fotografii architektury, gdzie fotograf starannie wybiera kąt, aby uwydatnić wysokość budynków oraz ich bryłę. Perspektywa żabia nie tylko dodaje dramatyzmu do obrazu, ale także podkreśla detale, które mogłyby być pominięte przy innych kątach. Przykładem zastosowania tej techniki może być fotografia przyrody, gdzie zdjęcia zwierząt są często robione z poziomu ich siedlisk, co daje widzowi lepsze pojęcie o ich otoczeniu. W kontekście architektury, użycie perspektywy żabiej może pomóc w tworzeniu kompozycji, które prowadzą wzrok widza w górę, co jest zgodne z zasadami kompozycyjnymi, takimi jak zasada trzeciego planu. Dobrze skonstruowana fotografia wykonana z tej perspektywy może również lepiej oddać emocje związane z obiektami przedstawionymi na zdjęciu.

Pytanie 16

Jaką minimalną odległość przedmiotową (x) w odniesieniu do ogniskowej zastosowanego soczewki (f) powinien mieć aparat fotograficzny względem obiektu, aby uzyskany obraz optyczny był rzeczywisty, odwrócony i miał taką samą wielkość?

A. x > 2f

B. x < f

C. x = f

D. x = 2f

Aby uzyskać rzeczywisty, odwrócony i tej samej wielkości obraz obiektu, aparat fotograficzny musi być umieszczony w odległości x równiej 2f od obiektu, gdzie f to ogniskowa obiektywu. Zasada ta wynika z podstawowych zależności w optyce, które opisują, jak promienie świetlne zachowują się w soczewkach. Kiedy obiekt znajduje się dokładnie w odległości 2f, obraz powstaje w punkcie ogniskowym, a jego wielkość jest równa wielkości obiektu. Praktyczne zastosowanie tego zjawiska można zaobserwować w fotografii portretowej, gdzie zachowanie proporcji jest kluczowe. Fotografowanie w tej odległości pozwala uzyskać naturalny wygląd osób na zdjęciu, unikając zniekształceń, które mogą wystąpić przy zbyt małej lub zbyt dużej odległości. Warto również zaznaczyć, że zasada ta jest stosunkowo uniwersalna dla większości obiektywów, co czyni ją podstawą w praktyce fotografii oraz w edukacji związanej z optyką.

Pytanie 17

Który z poniższych programów jest najczęściej używany do zaawansowanej obróbki graficznej?

A. Microsoft Word

B. Audacity

C. Adobe Photoshop

D. Blender

Adobe Photoshop jest jednym z najbardziej popularnych i uznawanych programów do zaawansowanej obróbki graficznej. Jest to narzędzie powszechnie używane przez profesjonalistów na całym świecie, od fotografów, przez grafików, aż po artystów cyfrowych. Photoshop oferuje szeroką gamę funkcji, które umożliwiają precyzyjną edycję zdjęć, tworzenie grafik od podstaw i zaawansowaną manipulację obrazów. Dzięki funkcjom takim jak warstwy, maski, efekty specjalne i obsługa trybów kolorów, użytkownik ma pełną kontrolę nad każdym aspektem obrazu. Co więcej, Photoshop jest kompatybilny z innymi programami Adobe, co pozwala na płynną integrację w procesie twórczym. Warto też wspomnieć, że Adobe regularnie aktualizuje Photoshopa, wprowadzając nowe funkcje i ulepszenia, co sprawia, że program ten jest zawsze na bieżąco z najnowszymi trendami i technologiami. To wszystko czyni go idealnym wyborem dla każdego, kto chce profesjonalnie zajmować się obróbką graficzną.

Pytanie 18

Efekt widoczny na fotografii uzyskano z wykorzystaniem funkcji

A. zniekształcenie wirówki.

B. zniekształcenie falowania.

C. krystalizacja.

D. solaryzacja.

Technika zniekształcenia wirówki, znana również jako efekt „twirl” w programach graficznych, opiera się na przekształceniu obrazu poprzez obrót wokół centralnego punktu. W praktyce wygląda to trochę tak, jakby ktoś chwycił środek zdjęcia i zakręcił nim jak karuzelą – im dalej od środka, tym bardziej linie zaczynają tworzyć charakterystyczny spiralny wzór. To narzędzie często wykorzystywane w grafikach kreatywnych, szczególnie gdy zależy nam na nadaniu statycznym obrazom dynamiczności i abstrakcyjnego charakteru. Moim zdaniem to bardzo efektowny sposób na ożywienie nudnych elementów lub zamaskowanie mniej udanych fragmentów zdjęcia. W branży graficznej, zniekształcenie wirówki jest stosowane zgodnie z dobrymi praktykami – przede wszystkim tam, gdzie liczy się ekspresja wizualna, na przykład w projektach okładek muzycznych, plakatach czy eksperymentalnych kampaniach reklamowych. Często polecam tę technikę uczniom podczas nauki Photoshopa lub GIMPa, bo bardzo dobrze pokazuje jak transformacje geometryczne potrafią zmienić odbiór obrazu. Warto pamiętać, że takie przekształcenia można kontrolować – intensywność efektu, kierunek skrętu czy punkt centralny. To daje duże pole do popisu i kreatywnej zabawy, a zarazem uczy praktycznych aspektów pracy z warstwami i narzędziami przekształceń.

Pytanie 19

Do wykonania zamieszczonego zdjęcia zastosowano technikę

A. fotomikrografii.

B. mikrofilmowania.

C. skaningową.

D. makrofotografii.

Makrofotografia to technika, która pozwala na uchwycenie małych obiektów w dużym powiększeniu, co idealnie ilustruje zamieszczone zdjęcie owada. W tej technice kluczowe jest wykorzystanie obiektywów makro, które umożliwiają uzyskanie wysokiej ostrości i szczegółowości w zbliżeniach. Przykładem makrofotografii mogą być zdjęcia owadów, roślin czy detali przedmiotów codziennego użytku. W praktyce, fotografowie często stosują techniki oświetleniowe, takie jak oświetlenie boczne czy użycie pierścieni oświetleniowych, aby uwydatnić detale i tekstury. Makrofotografia znajduje zastosowanie nie tylko w fotografii artystycznej, ale także w naukach przyrodniczych, gdzie może być używana do dokumentowania obserwacji w terenie lub w laboratoriach. Umożliwia to badanie morfologii i anatomii obiektów z bliska, co jest nieocenione w takich dziedzinach jak entomologia czy botanika. Warto również zaznaczyć, że technika ta wymaga dużej precyzji i umiejętności, aby uzyskać zadowalające rezultaty, zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii.

Pytanie 20

Aby uzyskać efekt zatrzymania ruchu opadającej kropli wody, jaki powinien być ustawiony czas naświetlania?

A. 1/500 s

B. 1/2000 s

C. 1/125 s

D. 1/30 s

Odpowiedź 1/2000 s jest prawidłowa, ponieważ czas naświetlania na poziomie 1/2000 sekundy jest wystarczająco krótki, aby zarejestrować bardzo szybkie zjawiska, takie jak spadająca kropla wody. Przy tak krótkim czasie naświetlania, aparat jest w stanie 'zamrozić' ruch, co oznacza, że zarejestruje obraz z minimalnym rozmyciem. W praktyce, takie ustawienia są często stosowane w fotografii sportowej, gdzie szybko poruszające się obiekty muszą być uchwycone w pełnej ostrości. W przypadku fotografii przyrody, na przykład podczas dokumentowania spadających kropli deszczu czy wodospadów, krótki czas naświetlania pozwala uwiecznić detale, które normalnie mogłyby umknąć w wyniku ruchu. Dobrą praktyką jest również zrozumienie, że dla osiągnięcia podobnych efektów, można zastosować dodatkowe akcesoria, takie jak lampy błyskowe, które umożliwiają jeszcze szybsze zamrożenie ruchu. Warto zaznaczyć, że techniki te są zgodne z zasadami stosowanymi w profesjonalnej fotografii, gdzie precyzyjne ustawienia aparatu mają kluczowe znaczenie dla jakości uzyskiwanych obrazów.

Pytanie 21

Wskaż prawidłowe parametry zdjęcia przeznaczonego do zamieszczenia w galerii internetowej.

A. JPEG, 300 ppi, CMYK

B. TIFF, 72 ppi, RGB

C. JPEG, 72 ppi, RGB

D. TIFF, 300 ppi, CMYK

Dobrze dobrane parametry zdjęcia do galerii internetowej to naprawdę kluczowa sprawa, bo wpływają zarówno na jakość wyświetlania, jak i na szybkość ładowania strony. Format JPEG jest powszechnie wykorzystywany w sieci, głównie dlatego, że daje dobry kompromis między jakością a wagą pliku. W praktyce – im mniejszy plik, tym szybciej wczytuje się strona, co użytkownicy od razu zauważają. 72 ppi to standardowa rozdzielczość ekranowa, bo praktycznie żaden monitor nie pokaże więcej detali. Oczywiście, teraz monitory mają czasem wyższą gęstość pikseli, ale trzymanie się 72 ppi pozwala zachować uniwersalność. RGB, czyli tryb kolorów używany przez wszystkie ekrany, to absolutna podstawa – CMYK to już domena druku i może wyglądać dziwnie po wrzuceniu do przeglądarki. Z mojego doświadczenia, gdy wrzucasz inne formaty lub tryby, pojawiają się rozjazdy kolorystyczne i niepotrzebne komplikacje z konwersją. Branżowe standardy, jak np. wytyczne Google czy W3C, też zalecają stosowanie JPEG oraz przestrzeni RGB do zdjęć w sieci. Dobrą praktyką jest też optymalizacja zdjęcia (np. krzywe, nasycenie, wyostrzenie) jeszcze przed eksportem do JPEG. Wtedy zdjęcia naprawdę robią robotę na stronie – wyglądają dobrze i nie zamulają ładowania. Praktyka pokazuje, że lepiej postawić na sprawdzone rozwiązania niż kombinować z nietypowymi parametrami.

Pytanie 22

Minimalna liczba zdjęć potrzebna do stworzenia panoramy sferycznej 360° wynosi

A. 20-24 zdjęcia przy teleobiektywie

B. 2-3 zdjęcia przy obiektywie szerokokątnym

C. 8-12 zdjęć przy obiektywie 15mm (kąt widzenia 110°)

D. 4-6 zdjęć przy obiektywie standardowym

W przypadku prób stworzenia panoramy sferycznej 360° z użyciem 2-3 zdjęć przy obiektywie szerokokątnym, można napotkać poważne ograniczenia. Szerokokątne obiektywy mają dużą perspektywę, jednak ich kąt widzenia nie jest wystarczająco szeroki, by uchwycić pełen zakres sceny. Wykonywanie zdjęć z tak małej liczby ujęć prowadzi do zniekształceń, a ostateczny obraz będzie niekompletny. Ponadto, obiektywy szerokokątne mogą wprowadzać efekty barrel distortion, co utrudnia łączenie zdjęć w jedną panoramę. Z kolei odpowiedź sugerująca, że 4-6 zdjęć przy obiektywie standardowym wystarczy, również jest mylna. Obiektywy standardowe mają ograniczone pole widzenia, co skutkuje koniecznością wykonania większej liczby zdjęć, aby uzyskać całkowity obraz 360°. Przy teleobiektywach, które oferują wąską perspektywę, sytuacja jest jeszcze gorsza; 20-24 zdjęcia są w tym przypadku niewystarczające, aby uzyskać panoramiczny widok. Typowym błędem jest założenie, że większa liczba zdjęć nie jest wymagana przy użyciu różnego rodzaju obiektywów. W praktyce, do stworzenia panoramy sferycznej, kluczowe jest wykorzystanie obiektywu o odpowiednim kącie widzenia oraz zapewnienie odpowiedniego pokrycia między zdjęciami, co jest fundamentem każdej dobrej panoramy.

Pytanie 23

Który format zapisu zdjęć pozwala na największą elastyczność podczas obróbki cyfrowej?

A. JPEG

B. GIF

C. PNG

D. RAW

Format RAW jest najczęściej wybieranym standardem w fotografii cyfrowej, gdyż zapewnia największą elastyczność w obróbce zdjęć. Pliki RAW przechowują dane bezpośrednio z matrycy aparatu, co oznacza, że zachowują pełną gamę informacji o kolorach i szczegółach, które są kluczowe w procesie edycji. Dzięki temu, podczas postprodukcji, możemy m.in. korygować ekspozycję, balans bieli czy kontrast bez utraty jakości. Przykładowo, profesjonalni fotografowie używają RAW-a, aby móc w pełni wykorzystać programy takie jak Adobe Lightroom czy Capture One, które oferują zaawansowane narzędzia do edycji. Warto też wspomnieć, że pliki RAW nie kompresują danych, co pozwala na zachowanie maksymalnej jakości, co jest nieocenione w przypadku późniejszego druku czy wystaw fotograficznych. Obowiązujące standardy branżowe, takie jak Adobe RGB czy sRGB, w połączeniu z plikami RAW, umożliwiają uzyskanie znakomitej precyzji kolorów, co jest istotne w wielu dziedzinach, od fotografii artystycznej po reklamową.

Pytanie 24

Wybielanie zębów w programie Adobe Photoshop realizuje się z użyciem opcji

A. kontrast, posteryzacja.

B. lasso, barwy/nasycenie.

C. lasso, gradient.

D. jasność, mieszanie kanałów.

Wybielanie zębów w Photoshopie najczęściej wykonuje się za pomocą kombinacji narzędzia lasso oraz opcji barwy/nasycenie. To podejście jest nie tylko szybkie, ale też daje bardzo naturalny efekt końcowy, jeśli dobrze się je wykona. Najważniejsze jest precyzyjne zaznaczenie zębów, właśnie lasso świetnie się tu sprawdza – pozwala na ręczne, dokładne wybranie obszaru, który chcemy edytować. Potem już tylko przechodzimy do opcji barwy/nasycenie (Hue/Saturation) i tam manipulujemy suwakiem nasycenia żółtego lub ogólnego, czasem też rozjaśniamy całość. Z mojego doświadczenia wynika, że taka metoda pozwala uniknąć sztucznego efektu "fluorescencyjnego" wybielenia, który często widać przy zbyt agresywnym użyciu narzędzi automatycznych. W branży graficznej to standardowa praktyka – profesjonalni retuszerzy niemal zawsze pracują na selektywnych zaznaczeniach i operują na warstwach dopasowania, żeby mieć pełną kontrolę nad każdą zmianą. Dobrze jest też maskować krawędzie zaznaczenia, żeby nie było ostrych linii. Takie podejście daje największą elastyczność i najnaturalniejszy efekt, a jednocześnie pozwala łatwo wrócić do pierwotnego wyglądu w razie potrzeby. Nawiasem mówiąc, ta metoda działa świetnie nie tylko na zęby, ale też na korektę innych kolorów w portretach, na przykład usuwanie zaczerwienień skóry.

Pytanie 25

Aby zrealizować serię 3 zdjęć z różnymi ustawieniami ekspozycji, w aparacie należy skorzystać z funkcji

A. wielokrotnej ekspozycji

B. samowyzwalacza

C. balansu bieli

D. bracketingu

Samowyzwalacz, balans bieli i wielokrotna ekspozycja to funkcje aparatu, które mają swoje specyficzne zastosowania, ale nie służą do seryjnego wykonywania zdjęć przy różnych parametrach ekspozycji. Samowyzwalacz pozwala na opóźnienie wyzwolenia migawki, co jest przydatne, gdy fotograf chce uniknąć drgań aparatu, na przykład podczas ujęć statycznych. Jednak nie zmienia on wartości ekspozycji, co czyni go niewłaściwym narzędziem w kontekście bracketingu. Balans bieli odnosi się do temperatury barwowej światła i jest używany do uzyskania naturalnych kolorów w zdjęciach. Zmiana balansu bieli nie wpływa na parametry ekspozycji, a jedynie na tonację kolorystyczną obrazu. Wreszcie, wielokrotna ekspozycja to technika polegająca na nałożeniu kilku zdjęć na siebie w celu uzyskania artystycznych efektów. Choć może to prowadzić do interesujących rezultatów wizualnych, nie jest to metoda uzyskiwania różnych ekspozycji tego samego kadru. Mylne jest więc założenie, że te funkcje mogą zastąpić bracketing, ponieważ każda z nich pełni inną rolę i nie spełnia celu, jakim jest uzyskanie serii zdjęć w różnych ustawieniach dla optymalizacji ekspozycji.

Pytanie 26

W celu wyeliminowania czerwonych kropek widocznych na zdjęciu należy skorzystać z narzędzia zaznaczenia, a następnie w programie Adobe Photoshop wybrać polecenie

A. Edycja/Wypełnij/Przeplatany.

B. Edycja/Wypełnij/Uwzględnienie zawartości.

C. Filtr/Inne/Przesunięty.

D. Filtr/Inne/Górnoprzepustowy.

Odpowiedź "Edycja/Wypełnij/Uwzględnienie zawartości" jest poprawna, ponieważ ta funkcja w programie Adobe Photoshop wykorzystuje zaawansowane algorytmy analizy zawartości do inteligentnego uzupełniania zaznaczonego obszaru w oparciu o otaczające piksele. Gdy zaznaczysz obszar z czerwoną kropką i zastosujesz tę funkcję, Photoshop automatycznie rozpozna wzory i tekstury w otoczeniu zaznaczonego obszaru, co pozwala na naturalne wypełnienie. Jest to szczególnie przydatne w przypadku usuwania niechcianych elementów z obrazów, ponieważ zapewnia spójność kolorów i detali. Funkcja ta jest powszechnie stosowana w retuszu zdjęć, dzięki czemu można zachować wysoką jakość obrazu, a także zmniejszyć czas potrzebny na ręczne poprawki. W praktyce, użycie "Uwzględnienia zawartości" znacznie podnosi efektywność pracy, co czyni tę metodę standardem w branży graficznej oraz przy edycji zdjęć.

Pytanie 27

Jakie urządzenie umożliwia uzyskanie cyfrowej reprodukcji obrazu pochodzącego z analogowego źródła?

A. Kopiarz

B. Skaner

C. Kserokopiarka

D. Powiększalnik

Skaner jest takim urządzeniem, które zamienia obrazy z papieru na cyfrowe pliki. Działa to tak, że skanujesz dokumenty lub zdjęcia, a on przekształca je w format, który można przechowywać lub edytować na komputerze. W skanerach są czujniki, które mierzą intensywność światła, co sprawia, że szczegóły i kolory wyglądają naprawdę dobrze. Dużo ludzi korzysta ze skanerów w biurach, żeby digitalizować dokumenty lub w archiwizacji zdjęć. Na przykład, stare zdjęcia można zeskanować i potem przerobić w programach graficznych – to świetny sposób na ich zachowanie. Jeśli chodzi o jakość skanowania, to rozdzielczość (dpi) jest mega ważna. Im wyższa rozdzielczość, tym lepsza jakość obrazu, co każdy pewnie zauważy.

Pytanie 28

Współczesny standard protokołu PTP/IP (Picture Transfer Protocol over Internet Protocol) umożliwia

A. kalibrację kolorów matrycy aparatu z użyciem wzorców kolorystycznych

B. bezpośrednie publikowanie zdjęć w mediach społecznościowych

C. synchronizację kilku aparatów do jednoczesnego wyzwalania migawek

D. bezprzewodowe sterowanie aparatem i transfer zdjęć przez sieć WiFi

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ PTP/IP, czyli Picture Transfer Protocol over Internet Protocol, to standard, który umożliwia bezprzewodowe sterowanie aparatem oraz transfer danych na zdjęcia przez sieć WiFi. Dzięki temu protokołowi użytkownicy mogą łatwo przesyłać zdjęcia z aparatu do komputerów, smartfonów czy chmur, co znacząco ułatwia pracę z fotografiami. Na przykład, fotograficy mogą korzystać z aplikacji na smartfony, które pozwalają na zdalne sterowanie aparatem, co jest szczególnie przydatne przy fotografowaniu w trudnych warunkach lub w przypadku autoportretów. Standard ten jest szeroko stosowany w nowoczesnych aparatach cyfrowych, co sprawia, że staje się on ważnym narzędziem w codziennej pracy profesjonalnych fotografów oraz amatorów. Dobrą praktyką jest także korzystanie z szybkiego łącza WiFi, co znacząco przyspiesza transfer dużych plików graficznych. Warto także dodać, że PTP/IP jest częścią większej rodziny protokołów, co zapewnia jego interoperacyjność z różnymi urządzeniami i platformami.

Pytanie 29

Etapy archiwizacji zdjęć obejmują następujące działania:

A. tworzenie przejrzystej struktury folderów, nazywanie plików, backup

B. backup, tworzenie folderów, nazywanie plików

C. nazywanie plików, backup

D. backup, tworzenie struktury folderów, nazywanie plików

Odpowiedź, która wskazuje na kolejność 'tworzenie przejrzystej struktury katalogów, nazywanie plików, backup' jest prawidłowa, ponieważ przedstawia systematyczny proces archiwizowania zdjęć. Pierwszym krokiem jest stworzenie przejrzystej struktury katalogów, co umożliwia łatwe zarządzanie i lokalizowanie plików w przyszłości. Na przykład, można utworzyć katalogi według dat, wydarzeń lub tematów, co ułatwia przeszukiwanie zbiorów. Następnie nazywanie plików w sposób zrozumiały i spójny, na przykład poprzez dodanie daty lub opisu, pozwala na szybkie zidentyfikowanie zawartości bez konieczności otwierania każdego pliku. Wreszcie, backup jest kluczowym elementem procesu archiwizacji, który chroni przed utratą danych. Warto stosować zewnętrzne nośniki pamięci oraz usługi chmurowe, co zapewnia dodatkowe bezpieczeństwo. Zgodnie z najlepszymi praktykami, należy regularnie aktualizować kopie zapasowe, aby mieć pewność, że wszystkie nowe zdjęcia również są chronione.

Pytanie 30

Aby zmniejszyć kontrast podczas kopiowania czarno-białego negatywu na papier fotograficzny wielogradacyjny, należy użyć filtru

A. purpurowy

B. żółty

C. niebieski

D. czerwony

Zastosowanie filtra żółtego podczas kopiowania czarno-białego negatywu na fotograficzny papier wielogradacyjny służy do zmniejszenia kontrastu obrazu. Filtr ten pozwala na osłabienie niebieskich i purpurowych tonów, co końcowo prowadzi do uzyskania łagodniejszych przejść tonalnych i bardziej zrównoważonych tonów szaro-skalowych. W praktyce, gdy kopiujemy negatyw, intensywność światła, które przechodzi przez filtr, będzie różna w zależności od koloru nasycenia w negatywie. Żółty filtr obniża kontrast, co jest kluczowe, gdy chcemy uzyskać mniej dramatyczny efekt lub gdy negatyw jest zbyt ostry. W fotografii analogowej dobór odpowiedniego filtra jest standardową praktyką, a dobrą praktyką jest eksperymentowanie z różnymi filtrami, aby osiągnąć pożądany efekt. Warto również zauważyć, że niektóre papiery wielogradacyjne reagują różnie na różne kolory filtrów, co czyni ich dobór istotnym elementem procesu tworzenia obrazu.

Pytanie 31

Aby osiągnąć wyraźny pierwszy plan oraz rozmyte tło w fotografii, jakie ustawienie przysłony należy zastosować?

A. f/2

B. f/8

C. f/11

D. f/22

Ustawienie przysłony na f/2 pozwala na uzyskanie płytkiej głębi ostrości, co oznacza, że pierwszy plan będzie ostry, a tło będzie rozmyte. Taka wartość przysłony powoduje, że obiektyw zbiera więcej światła, co nie tylko ułatwia fotografowanie w słabszych warunkach oświetleniowych, ale również umożliwia artystyczne efekty. W praktyce, korzystając z f/2, można skupić uwagę widza na głównym obiekcie zdjęcia, co jest szczególnie przydatne w portrecie, gdzie twarz modela pozostaje wyraźna, a tło tworzy miękki bokeh. Dobrą praktyką jest eksperymentowanie z różnymi wartościami przysłony, aby zobaczyć, jak zmienia się wygląd zdjęcia. Używając obiektywów stałoogniskowych, które często oferują szerokie otwarcia przysłony, można uzyskać niezwykle ciekawe efekty wizualne.

Pytanie 32

Wykonanie portretu rodzinnego pięcioosobowej grupy wymaga oświetlenia rozproszonego z zastosowaniem

A. transparentnych parasolek.

B. srebrnej blendy.

C. stożkowego tubusu.

D. softboxu z wrotami.

Transparentne parasolki to naprawdę jeden z najczęściej używanych modyfikatorów światła przy fotografowaniu większych grup, szczególnie w warunkach studyjnych. Ich główną zaletą jest to, że pozwalają uzyskać bardzo miękkie, rozproszone światło, które łagodnie obejmuje wszystkich uczestników zdjęcia, eliminując mocne cienie na twarzach. Z mojego doświadczenia wynika, że przy portretach rodzinnych właśnie taki efekt jest najbardziej pożądany, bo każdy członek rodziny jest równomiernie oświetlony, a skóra wygląda naturalnie. Parasolka transparentna działa trochę jak ogromny dyfuzor — światło przechodzi przez materiał, rozprasza się i otacza fotografowane osoby, co daje bardzo przyjazny klimat zdjęcia. W branży często mówi się, że tego typu oświetlenie pozwala wydobyć naturalność i spontaniczność na rodzinnych fotografiach, a przy pięcioosobowej grupie szczególnie widać różnicę w komforcie pracy. Dodatkowo, korzystanie z transparentnych parasolek jest proste, nie wymaga zaawansowanego sprzętu i daje powtarzalne efekty, co doceniają zarówno profesjonaliści, jak i osoby dopiero zaczynające przygodę z fotografią portretową. W praktyce, jeśli zależy nam na naturalności, miękkim świetle i braku ostrych przejść tonalnych, parasolka transparentna to wybór w punkt.

Pytanie 33

Fotografia przedstawia rodzaj kompozycji

A. linia horyzontu.

B. obramowanie.

C. przekątna.

D. symetria.

Obramowanie, znane w fotografii jako tzw. framing, to bardzo ciekawa technika kompozycyjna, która polega na wykorzystaniu elementów otoczenia do otoczenia głównego motywu zdjęcia niejako ramą. W tym przypadku łuk oraz ściany tworzą wyraźne, geometryczne obramowanie dla palmy i widoku na morze. Dzięki temu spojrzenie odbiorcy automatycznie kieruje się na właściwy temat fotografii. Moim zdaniem, ta metoda daje zdjęciom naturalną głębię i taką jakby warstwowość – patrząc przez coś, mamy wrażenie trójwymiarowości. W praktyce spotykam się z tym zabiegiem na wielu dobrych fotografiach architektury, krajobrazów czy nawet portretach. Ramą mogą być drzwi, okna, gałęzie drzew, a nawet cienie – kreatywność fotografa jest tu właściwie nieograniczona. Według klasycznych podręczników fotografii (np. Michael Freeman „Okiem fotografa”), obramowanie pozwala nie tylko wyróżnić główny temat, ale i uporządkować chaos na zdjęciu. To jeden z fundamentów dobrej kompozycji – zauważ, ile osób z branży sięga po ten zabieg, chcąc uatrakcyjnić swoje prace. Z mojego doświadczenia, dobrze zastosowane framing naprawdę potrafi wyciągnąć ze zdjęcia to „coś”.

Pytanie 34

Przy ustawieniu czułości matrycy na ISO 100/21° określono poprawne parametry ekspozycji: czas naświetlania 1/30 s oraz przysłonę 16. Jaką wartość czułości matrycy należy ustawić, aby po czterokrotnym skróceniu czasu naświetlania uzyskać tę samą ekspozycję bez zmiany przysłony?

A. ISO 50/18°

B. ISO 400/27°

C. ISO 800/30°

D. ISO 200/24°

Wybierając nieprawidłową odpowiedź, często nie uwzględnia się podstawowej zasady dotyczącej przysłony i czasu naświetlania. Przykładowo, odpowiedzi takie jak ISO 200/24° mogą wydawać się atrakcyjne, ponieważ zwiększają czułość, ale nie uwzględniają zmiany czasów naświetlania. ISO 200 oznacza tylko jedną przysłonę w górę, co jest niewystarczające w tym przypadku. Podobnie, ISO 50/18° faktycznie zmniejsza czułość, co prowadzi do jeszcze większego skrócenia ekspozycji i tym samym do niedoświetlenia zdjęcia. Odpowiedź ISO 800/30° z kolei, mimo że podnosi czułość, skutkuje nadmierną ekspozycją i może skutkować niepożądanym efektem prześwietlenia. Warto zrozumieć, że każdy z tych błędów wynika z niezrozumienia podstawowych zasad ekspozycji, takich jak zależność między przysłoną, czasem naświetlania a czułością ISO. Typowym błędem jest myślenie o ISO jako uniwersalnym rozwiązaniu, kiedy w rzeczywistości poleganie tylko na zwiększaniu czułości bez zrozumienia efektów, jakie to powoduje, prowadzi do obniżenia jakości zdjęć przez zwiększenie szumów. Kluczowe jest więc rozpoznanie, jak każda z tych zmiennych wpływa na końcowy efekt wizualny w fotografii.

Pytanie 35

Drukując barwny projekt graficzny na papierze przy użyciu drukarki atramentowej, należy pamiętać o ustawieniu przestrzeni barw

A. Skala szarości oraz o kalibracji drukarki.

B. PANTONE oraz o kalibracji drukarki.

C. LAB oraz o dopasowaniu powierzchni drukowania i wielkości dokumentu.

D. CMYK oraz o dopasowaniu powierzchni drukowania i wielkości dokumentu.

Ustawienie przestrzeni barw CMYK przed drukowaniem barwnego projektu na drukarce atramentowej to absolutna podstawa w poligrafii. Moim zdaniem, wiele osób lekceważy ten etap, a potem są narzekania, że kolory na wydruku wyglądają zupełnie inaczej niż na monitorze. Drukarki atramentowe, nawet te domowe, zawsze korzystają z tuszy w systemie CMYK, czyli Cyan, Magenta, Yellow, Black. Jeżeli projekt przygotujemy w RGB, który jest przestrzenią barw typową dla ekranów, to podczas wydruku i tak nastąpi automatyczna konwersja do CMYK, przez co kolory mogą być wyblakłe albo inne niż zamierzaliśmy. W praktyce, jeżeli grafik ustawi dokument w CMYK i przejrzy wszystkie elementy przed drukiem, zminimalizuje ryzyko wpadek kolorystycznych. Do tego – dopasowanie powierzchni drukowania i wielkości dokumentu to też nie jest żadna sztuka: trzeba po prostu sprawdzić, czy format projektu odpowiada formatowi papieru, a marginesy nie zostaną obcięte. Dobrą praktyką jest też robienie tzw. próbnych wydruków (proof) na tej samej drukarce i papierze, na którym będziemy drukować cały nakład. Z mojego doświadczenia nawet minimalne różnice w ustawieniach papieru potrafią mocno popsuć efekt końcowy albo przejaskrawić kolory. Tak więc, jak już ktoś pracuje z drukiem, niech zawsze pamięta: CMYK i dopasowanie do papieru i formatu – to podstawa profesjonalizmu w tej branży.

Pytanie 36

Którą fotografię wykonano zgodnie z regułą złotego podziału?

A. Fotografia II.

B. Fotografia I.

C. Fotografia IV.

D. Fotografia III.

Reguła złotego podziału to jedna z najbardziej znanych zasad kompozycji w fotografii, malarstwie czy architekturze. Jej działanie polega na podziale kadru według proporcji około 1:1,618, co w praktyce oznacza, że główny element fotografii powinien znajdować się w miejscu, gdzie linie podziału przecinają się na siatce złotego podziału, a nie centralnie lub na obrzeżach. Na czwartej fotografii dom dla owadów umieszczony jest właśnie w takim strategicznym punkcie – mniej więcej na 1/3 szerokości i 1/3 wysokości zdjęcia. Moim zdaniem, taka kompozycja sprawia, że zdjęcie jest ciekawsze dla oka, bo wprowadza lekki niepokój i asymetrię, przez co obraz wydaje się bardziej profesjonalny i zgodny z dobrymi praktykami branży fotograficznej. To nie tylko teoria – w reklamie, designie czy nawet projektowaniu stron internetowych ta zasada jest regularnie wykorzystywana dla uzyskania harmonii i przyciągnięcia uwagi odbiorców. Z mojego doświadczenia wynika, że stosowanie złotego podziału daje dużo bardziej naturalne i przyjemne w odbiorze efekty niż klasyczne centrowanie motywu, które często bywa nudne i przewidywalne. Jeśli chcesz rozwijać swoje umiejętności fotograficzne, warto pokombinować i poeksperymentować z tą zasadą – efekty mogą naprawdę pozytywnie Cię zaskoczyć.

Pytanie 37

Wskaż typ aparatów, które nie posiadają trybu rejestracji wideo.

A. Wodoodporne kompaktowe.

B. Kompaktowe.

C. Bezlusterkowe.

D. Wielkoformatowe.

Wielkoformatowe aparaty to sprzęt raczej z innej epoki, kojarzony głównie z fotografią analogową, choć są też wersje cyfrowe, ale te wciąż nastawione są na ultra-wysoką jakość statycznych zdjęć. Takie aparaty praktycznie nie mają funkcji rejestracji wideo, bo ich konstrukcja i przeznaczenie zupełnie tego nie wymagają. Te aparaty spotkasz głównie w profesjonalnych studiach fotograficznych, muzeach czy podczas cyfrowej archiwizacji dzieł sztuki i dokumentów. Rejestracja obrazu odbywa się tu na pojedynczych klatkach, zwykle na dużych płytach światłoczułych lub bardzo specjalistycznych matrycach, gdzie liczy się przede wszystkim jakość jednego zdjęcia, nie szybkość rejestrowania serii. Moim zdaniem taki aparat zupełnie nie nadaje się do filmowania – nawet nie ma w nim mechaniki do płynnej rejestracji klatek na sekundę, brak autofocusa, podglądu na żywo, a cała obsługa to ręczne manipulowanie mieszkiem i kasetami. W branży standardem jest, że każde urządzenie fotograficzne mające tryb wideo to raczej sprzęt kompaktowy, bezlusterkowy albo lustrzanka, a wielkoformaty to osobna kategoria, dedykowana tylko najwyższej jakości zdjęciom studyjnym. Nawet jeśli ktoś by się uparł, to nie uzyska z nich płynnego obrazu ruchomego, bo po prostu nie są do tego przystosowane. W zasadzie, jeśli komuś zależy na wideo, to wielkoformatowy aparat jest ostatnim wyborem z możliwych.

Pytanie 38

Liczba podana po symbolu LP przy lampach błyskowych określa

A. maksymalną liczbę błysków na jednym ładowaniu akumulatora

B. temperaturę barwową światła lampy w Kelwinach

C. zasięg efektywnego działania lampy przy danej wartości ISO

D. minimalny czas synchronizacji z migawką aparatu

Liczba podana po symbolu LP przy lampach błyskowych rzeczywiście odnosi się do zasięgu efektywnego działania lampy przy danej wartości ISO. W praktyce oznacza to, że im wyższa jest wartość LP, tym dalsze odległości lampy mogą być skutecznie oświetlane w danym scenariuszu fotograficznym. Dla przykładu, jeśli lampę błyskową ustawimy w trybie z większą wartością LP, możemy uzyskać lepsze efekty przy fotografowaniu obiektów w większej odległości, co jest szczególnie istotne w przypadku reportażu czy fotografii portretowej. Zastosowanie tej wartości w praktyce jest kluczowe, ponieważ pozwala na optymalizację parametrów naświetlania, co z kolei wpływa na jakość finalnych zdjęć. Przykładowo, podczas sesji w słabym oświetleniu, można zwiększyć wartość ISO, co w połączeniu z lampą o wyższej wartości LP zapewni odpowiednie naświetlenie obrazu. Warto znać te zależności, aby móc swobodnie manewrować ustawieniami aparatu i lampy oraz uzyskać zamierzony efekt wizualny.

Pytanie 39

Oblicz minimalną rozdzielczość obrazu formatu 10x15 cm przeznaczonego do wydruku w formacie 20x30 cm i rozdzielczości 300 dpi bez konieczności interpolacji danych.

A. 150 dpi

B. 1200 dpi

C. 300 dpi

D. 600 dpi

Podstawa tej odpowiedzi tkwi w zrozumieniu, jak działa przeliczanie rozdzielczości w kontekście przygotowywania plików do druku. Jeśli chcesz powiększyć zdjęcie z formatu 10x15 cm do wydruku na 20x30 cm w rozdzielczości 300 dpi, musisz zawczasu zapewnić odpowiednią ilość danych na każdym calu. Skoro docelowo masz otrzymać obraz 20x30 cm (czyli 7,87 x 11,81 cala) w 300 dpi, to wyjściowy plik musi mieć co najmniej tyle pikseli, by po dwukrotnym powiększeniu (bo 10x15 cm to dokładnie połowa wymiarów 20x30 cm) wciąż zachować te 300 dpi na wydruku. Dlatego obraz źródłowy (10x15 cm) musi mieć rozdzielczość 600 dpi – wtedy po powiększeniu do 20x30 cm rozdzielczość spada dokładnie do 300 dpi, a nie tracisz jakości, nie musisz interpolować żadnych danych. Z mojego doświadczenia wynika, że wielu grafików to przeocza i potem mają rozmyte wydruki. To jest kluczowa praktyka: zawsze przygotowuj pliki z rozdzielczością proporcjonalnie większą, jeśli wiesz, że będą powiększane. Standard branżowy mówi wprost – nie powiększaj obrazów do druku bez odpowiedniej gęstości pikseli na starcie. Przygotowanie pliku w 600 dpi na 10x15 cm oznacza, że po wydruku na 20x30 cm nie stracisz detali. Takie podejście daje swobodę przy późniejszej pracy i oszczędza nerwów przy finalnym wydruku. Bardzo polecam wyrobić sobie ten nawyk, bo to procentuje w każdej pracy z obrazem do druku.

Pytanie 40

Fotografię wykonano z wykorzystaniem oświetlenia

A. bocznego.

B. górnego.

C. przedniego.

D. tylnego.

Fotografia została wykonana z wykorzystaniem oświetlenia tylnego, czyli tzw. podświetlenia lub światła kontrowego. W praktyce oznacza to, że główne źródło światła (w tym przypadku słońce) znajduje się za fotografowanym obiektem i jest skierowane w stronę obiektywu aparatu. To ustawienie światła powoduje powstawanie charakterystycznych efektów, takich jak silne kontrasty, wyraźne zarysy kształtów, a także często widoczne promienie światła czy wręcz flary. W branży fotograficznej przyjęło się, że takie oświetlenie jest świetnym sposobem na uzyskanie klimatycznych i dynamicznych zdjęć, podkreślających kontury, a niekiedy nawet dodających tajemniczości obrazowi. Często fotografowie używają tej techniki do fotografii portretowej w plenerze lub do tworzenia tzw. rim light, który podkreśla sylwetkę fotografowanego obiektu. Warto pamiętać, że kontrola ekspozycji przy takim świetle wymaga wprawy, bo łatwo prześwietlić tło lub niedoświetlić przedni plan, ale efekt końcowy naprawdę robi wrażenie. Moim zdaniem to jedno z najciekawszych rozwiązań, szczególnie gdy chcemy wyeksponować strukturę liści czy dodać zdjęciu głębi. Z doświadczenia wiem, że dobrze wykorzystane tylne światło potrafi całkowicie odmienić charakter zdjęcia.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej