Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik teleinformatyk
Kwalifikacja: INF.07 - Montaż i konfiguracja lokalnych sieci komputerowych oraz administrowanie systemami operacyjnymi
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 00:58
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 01:23

Egzamin zdany!

Wynik: 32/40 punktów (80,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

ARP (Adress Resolution Protocol) to protokół, którego zadaniem jest przekształcenie adresu IP na

A. nazwę domenową

B. nazwę urządzenia

C. adres sprzętowy

D. adres poczty elektronicznej

ARP (Address Resolution Protocol) jest kluczowym protokołem w komunikacji sieciowej, który umożliwia odwzorowanie adresu IP na adres sprzętowy (MAC). Gdy komputer chce wysłać dane do innego urządzenia w sieci lokalnej, musi znać jego adres MAC. Protokół ARP działa na poziomie warstwy 2 modeli OSI, co oznacza, że jest odpowiedzialny za komunikację w obrębie lokalnych sieci Ethernet. Proces rozpoczyna się od wysłania przez komputer zapytania ARP w formie broadcastu, aby dowiedzieć się, kto posiada dany adres IP. Odpowiedź na to zapytanie zawiera adres MAC docelowego urządzenia. Dzięki ARP, protokół IP może skutecznie współdziałać z warstwą sprzętową, co jest niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania sieci TCP/IP. Przykładem zastosowania ARP jest sytuacja, gdy użytkownik przegląda zasoby w sieci, a jego komputer musi wysłać pakiet do serwera, którego adres IP został wcześniej ustalony, ale adres MAC jest mu nieznany. Poprawne działanie ARP zapewnia, że dane dotrą do właściwego odbiorcy.

Pytanie 2

Jak wygląda ścieżka sieciowa do folderu pliki, który jest udostępniony pod nazwą dane jako ukryty zasób?

A. \pliki

B. \dane$

C. \pliki$

D. \dane

Odpowiedź \dane$ jest poprawna, ponieważ w systemach Windows oznaczenie znaku dolara ('$') na końcu ścieżki wskazuje, że folder jest udostępniony jako zasób ukryty. Taki sposób oznaczania zasobów jest zgodny z konwencją stosowaną w sieciach Windows, gdzie ukryte zasoby są niewidoczne dla użytkowników, którzy nie mają odpowiednich uprawnień. Umożliwia to większe bezpieczeństwo i kontrolę dostępu do danych, co jest kluczowe w środowiskach z wieloma użytkownikami. Na przykład, jeśli organizacja ma folder z wrażliwymi danymi, udostępnienie go jako zasobu ukrytego uniemożliwia przypadkowe przeglądanie zawartości przez niepowołane osoby. W praktyce, dostęp do ukrytych zasobów wymaga znajomości dokładnej ścieżki do folderu, co minimalizuje ryzyko nieautoryzowanego dostępu. Warto również zauważyć, że zasoby ukryte są często stosowane do przechowywania plików konfiguracyjnych lub krytycznych danych, które nie powinny być dostępne dla standardowych użytkowników.

Pytanie 3

Instalator jest w stanie zamontować 5 gniazd w ciągu jednej godziny. Ile wyniesie całkowity koszt materiałów i instalacji 20 natynkowych gniazd sieciowych, jeśli cena jednego gniazda to 5,00 zł, a stawka za roboczogodzinę instalatora wynosi 30,00 zł?

A. 130,00 zł

B. 220,00 zł

C. 350,00 zł

D. 700,00 zł

Poprawna odpowiedź to 220,00 zł, co można obliczyć, biorąc pod uwagę koszty materiałów oraz robocizny. Koszt samego materiału na 20 gniazd wynosi 20 gniazd x 5,00 zł/gniazdo = 100,00 zł. Instalator montuje 5 gniazd w ciągu godziny, więc na zamontowanie 20 gniazd potrzebuje 20 gniazd ÷ 5 gniazd/godzinę = 4 godziny. Koszt robocizny wynosi 4 godziny x 30,00 zł/godzinę = 120,00 zł. Sumując te dwa koszty: 100,00 zł (materiały) + 120,00 zł (robocizna) = 220,00 zł. Takie podejście do obliczeń jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, które zalecają zawsze dokładne oszacowanie zarówno kosztów materiałów, jak i pracy. Dobrą praktyką jest również uwzględnianie ewentualnych kosztów dodatkowych, takich jak transport czy opłaty za materiały, co może mieć miejsce w rzeczywistych projektach.

Pytanie 4

Jakie medium transmisyjne w sieciach LAN wskazane jest do używania w obiektach historycznych?

A. Kabel koncentryczny

B. Fale radiowe

C. Światłowód

D. Kabel typu "skrętka"

Fale radiowe są zalecanym medium transmisyjnym w zabytkowych budynkach ze względu na ich zdolność do omijania przeszkód fizycznych, takich jak grube mury czy elementy architektoniczne, które mogą utrudniać tradycyjnym kablom dostęp do miejsc, gdzie potrzebna jest infrastruktura sieciowa. Wykorzystanie technologii Wi-Fi, które działa na falach radiowych, jest praktycznym rozwiązaniem, ponieważ nie wymaga dużych modyfikacji budowlanych, co jest kluczowe w kontekście zachowania integralności zabytków. Dodatkowo, fale radiowe oferują elastyczność w instalacji, umożliwiając łatwą adaptację w miarę zmieniających się potrzeb użytkowników. Stosowanie systemów bezprzewodowych w takich lokalizacjach jest zgodne ze standardami branżowymi, które promują minimalne zakłócenia w strukturze obiektu. Przykładem zastosowania mogą być hotele w zabytkowych budynkach, gdzie bezprzewodowy dostęp do Internetu umożliwia gościom korzystanie z sieci bez ingerencji w zabytkowe elementy wystroju.

Pytanie 5

Jakie urządzenie powinno być użyte do połączenia komputerów, aby mogły działać w różnych domenach rozgłoszeniowych?

A. Mostu

B. Rutera

C. Koncentratora

D. Regeneratora

Ruter jest urządzeniem, które odgrywa kluczową rolę w łączeniu różnych domen rozgłoszeniowych, co pozwala na efektywną komunikację między różnymi sieciami. W przeciwieństwie do mostu czy koncentratora, które operują na warstwie drugiej modelu OSI (warstwie łącza danych), ruter funkcjonuje na warstwie trzeciej (warstwa sieci). Jego zadaniem jest zarządzanie ruchem danych pomiędzy różnymi sieciami, co oznacza, że pakiety danych mogą być kierowane do odpowiednich adresów IP, co jest istotne w przypadku, gdy komputery są w różnych podsieciach. Dzięki temu, ruter potrafi zrozumieć, kiedy dane powinny zostać wysłane do innej sieci, a kiedy pozostają w obrębie tej samej. Przykładowo, w dużych organizacjach, które mają różne lokalizacje geograficzne, rutery umożliwiają komunikację między nimi poprzez sieci WAN. Praktyczne zastosowanie ruterów obejmuje nie tylko łączenie lokalnych sieci, ale także umożliwiają one stosowanie zaawansowanych funkcji, takich jak QoS (Quality of Service), które pomagają w zarządzaniu ruchem sieciowym, co jest kluczowe w przypadku aplikacji wymagających niskich opóźnień, jak np. wideokonferencje. W kontekście standardów, rutery muszą być zgodne z protokołami, takimi jak IP (Internet Protocol) oraz muszą wspierać różnorodne protokoły routingu, co czyni je nieodzownym elementem nowoczesnych infrastruktur sieciowych.

Pytanie 6

Jak nazywa się adres nieokreślony w protokole IPv6?

A. 2001::/64

B. ::/128

C. FE80::/64

D. ::1/128

Odpowiedzi, które wskazują na FE80::/64, ::1/128 oraz 2001::/64 jako adresy nieokreślone, są błędne z kilku powodów. Pierwszym z nich jest fakt, że FE80::/64 to zarezerwowany zakres adresów do komunikacji lokalnej w sieci, znany jako adresy link-local. Te adresy są używane do komunikacji w obrębie pojedynczej sieci lokalnej i nie są routowalne w Internecie. Z tego powodu nie mogą być uznawane za adresy nieokreślone, które są używane w sytuacjach, gdy adres jest całkowicie nieznany. Kolejną nieprawidłową odpowiedzią jest ::1/128, który jest adresem lokalnym (loopback). Adres ten odnosi się do samego urządzenia, co również nie czyni go odpowiednim przykładem adresu nieokreślonego. W przypadku 2001::/64, mamy do czynienia z globalnym adresem unicast, który jest przypisany do konkretnych urządzeń w Internecie. To jest adres, który można użyć do identyfikacji i komunikacji z urządzeniem w sieci IP. Adresy nieokreślone są używane do zasygnalizowania, że urządzenie nie ma przypisanego adresu, co różni się od koncepcji adresów link-local lub globalnych. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do takich wniosków, obejmują mylenie funkcji różnych typów adresów w IPv6 oraz niepełne zrozumienie kontekstu, w jakim dany adres jest używany. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania sieciami opartymi na protokole IPv6.

Pytanie 7

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 8

Narzędzie przedstawione na zdjęciu to

A. zaciskarka.

B. nóż monterski.

C. narzędzie uderzeniowe.

D. ściągacz izolacji.

Odpowiedź "ściągacz izolacji" jest poprawna, ponieważ narzędzie przedstawione na zdjęciu ma oznaczenia "CABLE STRIPPER/CUTTER", co w tłumaczeniu na język polski oznacza "ściągacz izolacji/przecinak". Narzędzia te są kluczowe w pracy z instalacjami elektrycznymi, gdyż umożliwiają sprawne usuwanie izolacji z przewodów. W praktyce, ściągacz izolacji jest niezbędny przy przygotowywaniu przewodów do połączeń, co jest istotne w kontekście zgodności z normami bezpieczeństwa. Poprawne zdjęcie izolacji zapobiega zwarciom oraz innym problemom związanym z niewłaściwym połączeniem. Użycie ściągacza izolacji minimalizuje ryzyko uszkodzenia żył przewodu, co jest kluczowe dla zapewnienia trwałości połączeń elektrycznych. W wielu krajach, w tym w Polsce, stosowanie odpowiednich narzędzi do obróbki przewodów jest regulowane standardami, które nakładają obowiązek stosowania narzędzi przystosowanych do danej aplikacji, co podkreśla znaczenie tego narzędzia w branży elektrycznej.

Pytanie 9

Administrator zamierza zorganizować adresację IP w przedsiębiorstwie. Dysponuje pulą adresów 172.16.0.0/16, którą powinien podzielić na 10 podsieci z równą liczbą hostów. Jaką maskę powinien zastosować?

A. 255.255.128.0

B. 255.255.192.0

C. 255.255.240.0

D. 255.255.224.0

Odpowiedź 255.255.240.0 jest poprawna, ponieważ ta maska podsieci (znana również jako /20) umożliwia podział puli adresów 172.16.0.0/16 na 16 podsieci, z których każda ma 4096 adresów (w tym 4094 adresy hostów). Aby uzyskać 10 równych podsieci, administrator powinien wybrać maskę, która zapewni wystarczającą ilość adresów. Maska 255.255.240.0 dla podsieci /20 jest odpowiednia, ponieważ pozwala na stworzenie 16 podsieci (2^4), gdzie każda podsieć ma 4094 hosty (2^(32-20)-2). Takie rozwiązanie jest zgodne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu adresacją IP, ponieważ zapewnia elastyczność w przyszłych rozbudowach sieci. Umożliwia to także efektywne wykorzystanie dostępnych adresów IP oraz ułatwia zarządzanie ruchem sieciowym.

Pytanie 10

Kable światłowodowe nie są często używane w lokalnych sieciach komputerowych z powodu

A. znaczących strat sygnału podczas transmisji.

B. wysokich kosztów elementów pośredniczących w transmisji.

C. niski poziom odporności na zakłócenia elektromagnetyczne.

D. niskiej wydajności.

Kable światłowodowe są efektywnym medium transmisyjnym, wykorzystującym zjawisko całkowitego wewnętrznego odbicia światła do przesyłania danych. Choć charakteryzują się dużą przepustowością i niskimi stratami sygnału na długich dystansach, ich powszechne zastosowanie w lokalnych sieciach komputerowych jest ograniczone przez wysokie koszty związane z elementami pośredniczącymi w transmisji, takimi jak przełączniki i konwertery. Elementy te są niezbędne do integrowania technologii światłowodowej z istniejącymi infrastrukturami sieciowymi, które często opierają się na kablach miedzianych. W praktyce oznacza to, że organizacje, które pragną zainwestować w sieci światłowodowe, muszą być przygotowane na znaczne wydatki na sprzęt oraz jego instalację. Z drugiej strony, standardy takie jak IEEE 802.3 zdefiniowały wymagania techniczne dla transmisji w sieciach Ethernet, co przyczyniło się do rozwoju technologii światłowodowej, ale nadal pozostaje to kosztowną inwestycją dla wielu lokalnych sieci komputerowych.

Pytanie 11

Który z zakresów adresów IPv4 jest właściwie przyporządkowany do klasy?

Zakres adresów IPv4	Klasa adresu IPv4
1.0.0.0 ÷ 127.255.255.255	A
128.0.0.0 ÷ 191.255.255.255	B
192.0.0.0 ÷ 232.255.255.255	C
233.0.0.0 ÷ 239.255.255.255	D

A. B.

B. D.

C. A.

D. C.

Wybór innej odpowiedzi nie oddaje właściwego zrozumienia klasyfikacji adresów IPv4. Adresy IP są klasyfikowane w systemie klas A, B, C, i D w zależności od ich zakresu. Klasa A, obejmująca zakres od 0.0.0.0 do 127.255.255.255, jest przeznaczona dla bardzo dużych sieci, natomiast klasa C, z zakresem od 192.0.0.0 do 223.255.255.255, jest idealna dla małych sieci. Wybierając adres z innej klasy, można wprowadzić zamieszanie w zarządzaniu adresacją, co prowadzi do problemów z routingiem. Na przykład, wybór odpowiedzi dotyczącej klasy C dla przypisania adresu, który powinien być w klasie B, może prowadzić do nieprawidłowych ustawień w sieciach, co z kolei może uniemożliwić poprawną komunikację między urządzeniami. Ponadto, klasy adresów IP są ściśle związane z protokołami routingu i zarządzaniem siecią. Niepoprawne przypisanie adresu może prowadzić do niskiej wydajności sieci oraz trudności w identyfikacji i rozwiązywaniu problemów. Warto również pamiętać, że stosując się do standardów branżowych, takich jak RFC 791, inżynierowie sieci muszą być świadomi klasyfikacji adresów IP oraz ich zastosowań, aby uniknąć takich błędów. Ostatecznie, zrozumienie klasycznych podziałów adresów IP jest kluczowe dla skutecznego projektowania i zarządzania sieciami.

Pytanie 12

Interfejs graficzny Menedżera usług IIS (Internet Information Services) w systemie Windows służy do ustawiania konfiguracji serwera

A. terminali

B. DNS

C. wydruku

D. WWW

Menedżer usług IIS (Internet Information Services) to kluczowe narzędzie do zarządzania serwerami WWW w systemie Windows. Umożliwia nie tylko konfigurację, ale także monitorowanie i optymalizację wydajności aplikacji webowych. Dzięki interfejsowi graficznemu, użytkownicy mogą łatwo tworzyć i zarządzać witrynami internetowymi, a także ustawiać różne protokoły, takie jak HTTP czy HTTPS. IIS wspiera wiele technologii, w tym ASP.NET, co pozwala na rozwijanie dynamicznych aplikacji internetowych. Przykładem praktycznego zastosowania IIS jest uruchamianie serwisów e-commerce, które wymagają stabilnego i bezpiecznego serwera do obsługi transakcji online. Dobrze skonfigurowany IIS według najlepszych praktyk zapewnia szybkie ładowanie stron, co jest niezbędne w kontekście SEO oraz doświadczenia użytkowników. Umożliwia także zarządzanie certyfikatami SSL, co jest kluczowe dla zabezpieczenia danych przesyłanych przez użytkowników.

Pytanie 13

Aby zmierzyć tłumienie łącza światłowodowego w dwóch zakresach długości fali 1310 nm oraz 1550 nm, powinno się wykorzystać

A. reflektometr TDR

B. tester UTP

C. rejestrator cyfrowy

D. miernik mocy optycznej

Reflektometr TDR, rejestrator cyfrowy oraz tester UTP to urządzenia, które mają zastosowanie w różnych obszarach telekomunikacji, jednak nie spełniają one wymogów do pomiaru tłumienia w łączach światłowodowych. Reflektometr TDR (Time Domain Reflectometer) jest narzędziem używanym głównie do pomiaru długości linii oraz lokalizacji uszkodzeń w przewodach miedzianych, a nie w światłowodach, gdzie dominują inne mechanizmy tłumienia. Rejestrator cyfrowy służy do zbierania i archiwizowania danych, ale nie wykonuje bezpośrednich pomiarów mocy optycznej, co jest kluczowe przy ocenie tłumienia sygnału. Natomiast tester UTP, przeznaczony do testowania kabli miedzianych, nie ma zastosowania w przypadku światłowodów, ponieważ działa na zupełnie innej zasadzie, a światłowody wymagają innego podejścia do pomiaru i diagnostyki. Wybór niewłaściwego urządzenia do pomiaru tłumienia może prowadzić do błędnych wniosków na temat stanu sieci, co w konsekwencji może skutkować nieoptymalnym działaniem systemów danych, zwiększeniem kosztów napraw oraz obniżeniem jakości usług. Dlatego kluczowe jest zrozumienie specyfiki każdego z tych narzędzi oraz ich zastosowań w kontekście konkretnej infrastruktury telekomunikacyjnej.

Pytanie 14

Które z urządzeń służy do testowania okablowania UTP?

A. 4.

B. 2.

C. 3.

D. 1.

Urządzenie oznaczone numerem 2 to tester okablowania UTP, który jest kluczowym narzędziem w branży IT oraz telekomunikacyjnej. Tester ten sprawdza integralność połączeń w kablu UTP, umożliwiając identyfikację problemów technicznych, takich jak przerwy w przewodach, zwarcia czy niewłaściwe połączenia. Zastosowanie testera okablowania jest niezwykle ważne w kontekście budowy i konserwacji sieci komputerowych, gdzie odpowiednia jakość połączeń wpływa na stabilność i wydajność całego systemu. Dobre praktyki wskazują, że przed uruchomieniem sieci należy przeprowadzić dokładne testy, aby upewnić się, że wszystkie połączenia są poprawne. Testery UTP mogą również wykrywać długość kabla oraz jego typ, co jest niezbędne przy projektowaniu i wdrażaniu nowych instalacji. W kontekście standardów branżowych, zgodność z normami takimi jak TIA/EIA-568 jest kluczowa dla osiągnięcia wysokiej jakości usług transmisji danych.

Pytanie 15

Urządzenie, które łączy sieć kablową z siecią bezprzewodową, to

A. punkt dostępu.

B. koncentrator.

C. most.

D. przełącznik.

Punkt dostępu (ang. Access Point, AP) jest urządzeniem, które umożliwia bezprzewodowe połączenie z siecią, a jego kluczową rolą jest integracja sieci przewodowej z siecią bezprzewodową. Działa jako mostek pomiędzy tymi dwoma typami sieci, co pozwala na bezprzewodowy dostęp do zasobów i usług, które są fizycznie umiejscowione w sieci przewodowej. Przykładowo, w biurze, punkt dostępu może być używany do tworzenia sieci Wi-Fi, umożliwiając pracownikom korzystanie z laptopów, tabletów lub smartfonów bez konieczności podłączania się do kabli. Zgodnie z branżowymi standardami, takimi jak IEEE 802.11, punkty dostępu powinny być odpowiednio rozmieszczone, aby zapewnić optymalny zasięg i minimalne zakłócenia. Dobre praktyki wskazują na zapewnienie odpowiedniego zabezpieczenia sieci bezprzewodowej, np. poprzez użycie WPA3, co zwiększa bezpieczeństwo danych przesyłanych przez punkt dostępu. Ponadto, punkty dostępu mogą wspierać różne technologie, takie jak MESH, co pozwala na tworzenie rozbudowanych i skalowalnych sieci bezprzewodowych.

Pytanie 16

Atak DDoS (ang. Distributed Denial of Service) na serwer spowoduje

A. zatrzymywanie pakietów danych w sieci.

B. zbieranie danych o atakowanej infrastrukturze sieciowej.

C. zmianę pakietów transmisyjnych w sieci.

D. przeciążenie aplikacji dostarczającej określone informacje.

Atak DDoS, czyli Zdalne Odrzucenie Usługi, polega na jednoczesnym obciążeniu serwera dużą ilością zapytań przesyłanych z różnych źródeł, co prowadzi do przeciążenia aplikacji serwującej określone dane. Taki atak ma na celu uniemożliwienie dostępności usługi dla legalnych użytkowników. Przykładem może być atak na serwis internetowy, gdzie atakujący wykorzystują sieć botnetów do wysyłania ogromnej liczby żądań HTTP. W rezultacie aplikacja serwisowa nie jest w stanie przetworzyć wszystkich zapytań, co prowadzi do spowolnienia lub całkowitym zablokowaniem dostępu. W praktyce organizacje powinny implementować mechanizmy ochrony przed atakami DDoS, takie jak systemy zapobiegania włamaniom (IPS), a także skalowalne architektury chmurowe, które mogą automatycznie dostosowywać zasoby w odpowiedzi na wzrost ruchu. Przestrzeganie dobrych praktyk, takich jak regularne testowanie odporności aplikacji oraz monitorowanie ruchu sieciowego, jest kluczowe w zapobieganiu skutkom ataków DDoS.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

Jaki protokół umożliwia przeglądanie stron www w przeglądarkach internetowych poprzez szyfrowane połączenie?

A. SSH File Transfer Protocol

B. Hypertext Transfer Protocol Secure

C. Hypertext Transfer Protocol

D. FTP Secure

Hypertext Transfer Protocol Secure (HTTPS) to protokół, który zapewnia bezpieczne przesyłanie danych między przeglądarką internetową a serwerem. Działa on na bazie standardowego protokołu HTTP, ale dodaje warstwę szyfrowania przy użyciu protokołów TLS (Transport Layer Security) lub SSL (Secure Sockets Layer). Dzięki temu, przesyłane informacje, takie jak dane osobowe czy informacje płatnicze, są chronione przed przechwyceniem przez osoby trzecie. Przykłady zastosowania HTTPS to wszelkie strony internetowe, które wymagają bezpieczeństwa, takie jak banki online, sklepy internetowe oraz portale społecznościowe. Zastosowanie HTTPS jest obecnie standardem w Internecie, a wiele przeglądarek oznacza niezaszyfrowane strony jako mniej bezpieczne. Wdrożenie HTTPS jest zgodne z zaleceniami organizacji takich jak W3C oraz IETF, które promują bezpieczne praktyki w sieci. Warto również dodać, że korzystanie z HTTPS może wpływać na lepsze pozycjonowanie w wyszukiwarkach internetowych, co czyni go korzystnym nie tylko z perspektywy bezpieczeństwa, ale także SEO.

Pytanie 19

Który z poniższych adresów IP należy do sieci o adresie 10.16.0.0/13?

A. 10.31.234.32 /13

B. 10.15.0.112 /13

C. 10.24.88.67 /13

D. 10.22.0.45 /13

Adres IP 10.22.0.45 należy do podsieci o adresie 10.16.0.0/13, ponieważ maska /13 oznacza, że pierwsze 13 bitów adresu IP definiuje sieć, a pozostałe bity są dostępne do użycia dla hostów. Adres 10.16.0.0/13 obejmuje zakres od 10.16.0.0 do 10.23.255.255. Wartości IP zapisane w systemie binarnym dla 10.16.0.0 to 00001010.00010000.00000000.00000000, a dla 10.22.0.45 to 00001010.00010010.00000000.00101101. Jak można zauważyć, pierwsze 13 bitów jest identyczne dla obu adresów, co potwierdza przynależność 10.22.0.45 do tej samej podsieci. W praktyce, zrozumienie klas adresów IP i ich podziału jest kluczowe w projektowaniu sieci komputerowych, co stanowi podstawę dla wydajnego zarządzania adresacją oraz bezpieczeństwem sieci. Dobrą praktyką w administrowaniu sieciami jest stosowanie planów adresacji, które uwzględniają odpowiednie maski podsieci, aby optymalnie wykorzystać dostępne adresy oraz zminimalizować ryzyko konfliktów.

Pytanie 20

Podczas realizacji projektu sieci LAN zastosowano medium transmisyjne w standardzie Ethernet 1000Base-T. Która z poniższych informacji jest poprawna?

A. Standard ten pozwala na transmisję w trybie half-duplex przy maksymalnym zasięgu 1000 metrów

B. Standard ten umożliwia transmisję w trybie full-duplex przy maksymalnym zasięgu 100 metrów

C. To standard sieci optycznych, którego maksymalny zasięg wynosi 1000 metrów

D. Jest to standard sieci optycznych działających na wielomodowych światłowodach

Standard Ethernet 1000Base-T, znany również jako Gigabit Ethernet, jest jednym z najpopularniejszych standardów transmisji w sieciach lokalnych. Umożliwia on przesył danych z prędkością 1000 Mbps (1 Gbps) przy użyciu standardowych kabli miedzianych typu skrętka (Cat 5e lub wyższej). Ważnym aspektem tego standardu jest to, że obsługuje on transmisję typu full-duplex, co oznacza, że dane mogą być jednocześnie wysyłane i odbierane, co podwaja efektywną przepustowość kanału. Maksymalny zasięg tego medium wynosi 100 metrów, co czyni go idealnym rozwiązaniem dla typowych zastosowań w biurach i małych instalacjach sieciowych. Przykładowo, w biurze z wieloma komputerami można zainstalować sieć 1000Base-T, aby zapewnić wysoką prędkość przesyłu danych między urządzeniami, co jest kluczowe przy przesyłaniu dużych plików czy korzystaniu z aplikacji wymagających dużej szerokości pasma. Warto również zaznaczyć, że standard ten jest zgodny z istniejącymi infrastrukturami Ethernet, co ułatwia migrację z wolniejszych standardów, takich jak 100Base-TX. "

Pytanie 21

Jakie protokoły są częścią warstwy transportowej w modelu ISO/OSI?

A. ICMP oraz RIP (Internet Control Message Protocol i Routing Information Protocol)

B. IP oraz IPX (Internet Protocol i Internetwork Packet Exchange)

C. ARP oraz RARP (Address Resolution Protocol i Reverse Address Resolution Protocol)

D. TCP oraz UDP (Transmission Control Protocol i User Datagram Protocol)

TCP (Transmission Control Protocol) oraz UDP (User Datagram Protocol) to dwa kluczowe protokoły warstwy transportowej w modelu ISO/OSI. TCP zapewnia niezawodną, połączeniową komunikację, co oznacza, że gwarantuje dostarczenie danych i ich kolejność. Jest powszechnie używany w zastosowaniach wymagających wysokiej niezawodności, jak przeglądarki internetowe, e-maile czy przesyłanie plików. Przykładem wykorzystania TCP jest protokół HTTP, który jest fundamentem przeglądania sieci. Z kolei UDP, będący protokołem bezpołączeniowym, pozwala na szybszą transmisję danych, co sprawia, że jest idealny do aplikacji, które mogą tolerować utratę pakietów, takich jak przesyłanie strumieniowe audio i wideo czy gry online. Oba protokoły są zgodne z dobrą praktyką projektowania systemów, gdyż są dostosowane do różnych potrzeb aplikacji, co sprawia, że warstwa transportowa jest elastyczna i wydajna.

Pytanie 22

Jakiego wtyku należy użyć do zakończenia ekranowanej skrętki czteroparowej?

A. RP-SMA

B. RJ-11

C. SC

D. 8P8C

Wtyk 8P8C, znany również jako RJ-45, jest standardowym złączem stosowanym w sieciach Ethernet oraz do zakończeń ekranowanych skrętek, takich jak skrętki czteroparowe. Umożliwia on przesyłanie danych z prędkością do 10 Gbps na odległość do 100 metrów, co czyni go odpowiednim wyborem dla nowoczesnych aplikacji sieciowych. Wtyk 8P8C jest zaprojektowany do obsługi ośmiu żył, które są odpowiednio parowane, co minimalizuje zakłócenia elektromagnetyczne. Użycie wtyku 8P8C w kablach sieciowych zapewnia zgodność z normami TIA/EIA-568, które definiują sposób układania i zakończenia przewodów. W praktyce, właściwe zakończenie kabla skręcanego z użyciem wtyku 8P8C pozwala na osiągnięcie optymalnej wydajności oraz stabilności połączeń, co jest kluczowe w środowiskach biurowych i przemysłowych, gdzie jakość sygnału ma ogromne znaczenie dla pracy systemów informatycznych.

Pytanie 23

Administrator systemu Windows Server zamierza zorganizować użytkowników sieci w różnorodne grupy, które będą miały zróżnicowane uprawnienia do zasobów w sieci oraz na serwerze. Najlepiej osiągnie to poprzez zainstalowanie roli

A. usługi domenowe AD

B. serwera DHCP

C. serwera DNS

D. usługi wdrażania systemu Windows

Usługi domenowe Active Directory (AD) to kluczowy element infrastruktury zarządzania użytkownikami i zasobami w systemie Windows Server. Dzięki tej roli administratorzy mogą tworzyć i zarządzać różnymi grupami użytkowników, co pozwala na efektywne przydzielanie uprawnień do zasobów w sieci. Przykładowo, można skonfigurować grupy dla różnych działów w firmie, takich jak sprzedaż, marketing czy IT, co umożliwia wdrażanie polityk bezpieczeństwa oraz kontroli dostępu do plików i aplikacji. Standardy branżowe, takie jak model RBAC (Role-Based Access Control), opierają się na zasadzie, że użytkownicy powinni mieć dostęp tylko do zasobów, które są im niezbędne do wykonywania swoich zadań. Implementacja AD wspiera ten model, co jest zgodne z praktykami zarządzania bezpieczeństwem w organizacjach. Ponadto, AD pozwala na scentralizowane zarządzanie użytkownikami, co upraszcza procesy administracyjne i zwiększa bezpieczeństwo systemu.

Pytanie 24

Protokół ARP (Address Resolution Protocol) pozwala na konwersję logicznych adresów z poziomu sieci na rzeczywiste adresy z poziomu

A. transportowej

B. fizycznej

C. łącza danych

D. aplikacji

Wybór niewłaściwych odpowiedzi opiera się na kilku kluczowych nieporozumieniach dotyczących warstw modelu OSI oraz funkcji poszczególnych protokołów. Protokół ARP jest ściśle związany z warstwą łącza danych, a nie z warstwą transportową. Warstwa transportowa (TCP/UDP) odpowiada za dostarczanie danych pomiędzy aplikacjami, a nie za mapowanie adresów. Wybór związany z warstwą aplikacji również wprowadza w błąd, ponieważ ARP nie działa na poziomie aplikacji, lecz na poziomie sieciowym i łącza danych, co oznacza, że nie ma bezpośredniego związku z funkcjami aplikacyjnymi czy interfejsami użytkownika. Wreszcie, twierdzenie, że ARP jest związany z warstwą fizyczną, jest również mylące. Warstwa fizyczna dotyczy aspektów takich jak sygnały, media transmisyjne, a nie zarządzania adresami logicznymi i fizycznymi. Takie błędne zrozumienie prowadzi do problemów w projektowaniu i zarządzaniu sieciami, ponieważ kluczowe funkcje protokołów mogą być mylone lub niewłaściwie stosowane. Aby lepiej zrozumieć rolę ARP, warto zwrócić uwagę na standardy i dobre praktyki związane z zarządzaniem adresacją w sieciach komputerowych, takie jak DHCP dla dynamicznego przypisywania adresów IP, które są często używane w połączeniu z ARP w celu efektywnego zarządzania zasobami sieciowymi.

Pytanie 25

Jaki jest skrócony zapis maski sieci, której adres w zapisie dziesiętnym to 255.255.254.0?

A. /22

B. /24

C. /23

D. /25

Zapis skrócony maski sieci 255.255.254.0 to /23, co oznacza, że w pierwszych 23 bitach znajduje się informacja o sieci, a pozostałe 9 bitów jest przeznaczone na identyfikację hostów. W zapisie dziesiętnym maska 255.255.254.0 ma postać binarną 11111111.11111111.11111110.00000000, co potwierdza, że pierwsze 23 bity są jedynkami, a pozostałe bity zerami. Ta maska pozwala na adresowanie 512 adresów IP w danej podsieci, co jest przydatne w większych środowiskach sieciowych, gdzie liczba hostów może być znacząca, na przykład w biurach czy na uczelniach. Dzięki zapisie skróconemu łatwiej jest administracyjnie zarządzać adresami IP, co jest zgodne z dobrymi praktykami w dziedzinie inżynierii sieciowej. Zrozumienie, jak funkcjonują maski sieciowe, pozwala na efektywne projektowanie sieci oraz optymalizację wykorzystania dostępnych zasobów adresowych.

Pytanie 26

Urządzenia spełniające standard 802.11 g mogą osiągnąć maksymalną prędkość transmisji danych wynoszącą

A. 54 Mb/s

B. 150 Mb/s

C. 11 Mb/s

D. 108 Mb/s

Odpowiedzi takie jak 150 Mb/s, 11 Mb/s czy 108 Mb/s to niestety nieporozumienia. Przykładowo, 150 Mb/s nie pasuje do żadnego dobrze znanego standardu 802.11; to prędkość z 802.11n lub 802.11ac, ale nie 802.11g. Natomiast 11 Mb/s odnosi się do 802.11b, który był stosowany głównie przed 802.11g. 108 Mb/s to też chyba mylne wrażenie, bo to wartość z dodatkowego trybu w 802.11g, ale nie jest to maksymalna prędkość. Takie błędne myślenie często bierze się z mylenia różnych standardów i ich specyfikacji, co prowadzi do przypisania złej prędkości. Warto więc lepiej poznać różnice między standardami oraz ich zastosowaniem, aby nie wpaść w takie pułapki.

Pytanie 27

Podłączając wszystkie elementy sieciowe do switcha, wykorzystuje się topologię fizyczną

A. gwiazdy

B. pierścienia

C. magistrali

D. siatki

Topologia gwiazdy to jedna z najczęściej stosowanych architektur sieciowych, w której wszystkie urządzenia są podłączone do centralnego przełącznika. Taki układ umożliwia łatwe zarządzanie siecią, ponieważ awaria jednego z urządzeń nie wpływa na funkcjonowanie pozostałych. W praktyce, ta topologia jest wykorzystywana w biurach, szkołach oraz innych instytucjach, gdzie wydajność i łatwość konfiguracji są kluczowe. Dzięki zastosowaniu przełączników, możliwe jest również zwiększenie przepustowości sieci oraz lepsze zarządzanie ruchem danych. W kontekście standardów branżowych, topologia gwiazdy jest zgodna z normami takich jak IEEE 802.3, które definiują zasady komunikacji w sieciach Ethernet. Właściwe wdrożenie tej topologii pozwala na elastyczne rozbudowywanie sieci, co jest istotne w szybko zmieniającym się środowisku technologicznym.

Pytanie 28

Zgodnie z normą PN-EN 50173 segment okablowania pionowego łączącego panele krosownicze nie powinien przekraczać długości

A. 2000 m

B. 1500 m

C. 100 m

D. 500 m

Wybór długości 1500 m, 100 m lub 2000 m jako maksymalnej dla odcinka okablowania pionowego jest nieprawidłowy z kilku istotnych powodów. Przede wszystkim długości te nie są zgodne z normą PN-EN 50173, która wyraźnie określa limit na poziomie 500 m. Odpowiedzi 1500 m i 2000 m ignorują zasady dotyczące degradacji sygnału w medium transmisyjnym, co prowadziłoby do znacznych strat jakości sygnału i tym samym obniżenia wydajności sieci. Dłuższe odcinki kabli mogą powodować problemy z zakłóceniami, co jest szczególnie istotne w przypadku transmisji danych na wysokich prędkościach. Z kolei odpowiedź 100 m może wydawać się rozsądna w kontekście okablowania poziomego, ale nie uwzględnia pełnego zakresu, jaki dotyczy okablowania pionowego. Typowym błędem myślowym jest mylenie okablowania pionowego z poziomym, co prowadzi do suboptymalnych rozwiązań w projektach sieciowych. Właściwe zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego projektowania oraz instalacji systemów okablowania, co w dalszej perspektywie przekłada się na niezawodność i stabilność funkcjonowania całej infrastruktury IT.

Pytanie 29

Która z grup w systemie Windows Serwer ma najniższe uprawnienia?

A. Administratorzy.

B. Użytkownicy.

C. Wszyscy

D. Operatorzy kont.

Odpowiedź "Wszyscy" jest jak najbardziej na miejscu. Ta grupa użytkowników w Windows Serwer ma najniższe uprawnienia. W praktyce oznacza to, że ci użytkownicy nie mogą robić rzeczy administracyjnych, jak chociażby zmieniać ustawień systemowych, instalować programy czy zarządzać innymi kontami. Ograniczenie ich uprawnień do grupy "Wszyscy" to kluczowy ruch w kontekście bezpieczeństwa, bo zmniejsza ryzyko nieautoryzowanego dostępu. W firmach, które działają według zasady minimalnych uprawnień, użytkownicy mają dostęp tylko do tego, co jest im potrzebne do pracy. Dzięki temu, w przypadku ataku czy błędu, możliwe szkody są ograniczone. To podejście jest zgodne z tym, co mówią normy jak NIST czy ISO 27001, które akcentują znaczenie dobrego zarządzania uprawnieniami dla ochrony danych.

Pytanie 30

Najbardziej efektywnym sposobem dodania skrótu do danego programu na pulpitach wszystkich użytkowników w domenie jest

A. mapowanie dysku

B. ponowna instalacja programu

C. pobranie aktualizacji Windows

D. użycie zasad grupy

Użycie zasad grupy, czyli Group Policy, to świetna metoda na dodanie skrótu do programu na pulpitach wszystkich użytkowników w domenie. Dzięki narzędziu GPO, administratorzy mogą w łatwy sposób zarządzać ustawieniami komputerów i użytkowników w sieci. Na przykład, można stworzyć GPO, które automatycznie doda skrót do aplikacji na pulpicie dla wszystkich w danej jednostce organizacyjnej. To naprawdę ułatwia życie, bo zautomatyzowanie tego procesu zmniejsza ryzyko błędów i sprawia, że wszyscy mają spójne środowisko pracy. No i warto zauważyć, że zasady grupy są zgodne z tym, co najlepiej się praktykuje w zarządzaniu IT, bo pozwalają efektywnie wdrażać polityki bezpieczeństwa i standaryzować konfiguracje w organizacji. A to wszystko jest kluczowe, żeby utrzymać porządek w infrastrukturze IT i zadbać o bezpieczeństwo.

Pytanie 31

W metodzie dostępu do medium CSMA/CD (Carrier Sense Multiple Access with Collision Detection) stacja, która planuje rozpocząć transmisję, nasłuchuje, czy w sieci występuje ruch, a następnie

A. oczekuje na żeton pozwalający na nadawanie

B. czeka na przydzielenie priorytetu transmisji przez koncentrator

C. wysyła prośbę o rozpoczęcie transmitowania

D. po zauważeniu ruchu w sieci czeka, aż medium stanie się wolne

Odpowiedź 'po wykryciu ruchu w sieci czeka aż nośnik będzie wolny' jest trafna. W przypadku CSMA/CD stacja przed tym, jak zacznie przesyłać dane, musi najpierw posłuchać, co się dzieje w sieci. Jeśli zauważy, że coś już nadaje, to nie wysyła swoich danych, tylko czeka, aż będzie wolno. Dzięki temu ograniczamy szansę na kolizje, które mogą wystąpić, gdy kilka stacji chce jednocześnie wysłać swoje dane. Jak już medium się zwolni, wtedy stacja może rozpocząć nadawanie. W praktyce takie metody jak CSMA/CD są mega ważne w sieciach Ethernet, bo pomagają w tym, żeby nie było kolizji, co z kolei wpływa na wydajność i stabilność komunikacji. Warto też pamiętać, że jak projektujemy sieci, to dobrze jest dodać mechanizmy do wykrywania kolizji i zarządzania pasmem, żeby jak najmniej danych się gubiło i usługi działały lepiej.

Pytanie 32

Jakie oprogramowanie do wirtualizacji jest dostępne jako rola w systemie Windows Server 2019?

A. Virtual Box

B. Virtual PC

C. Hyper-V

D. VMware

Hyper-V to zaawansowane oprogramowanie do wirtualizacji, które jest dostępne jako rola w systemie Windows Server 2019. Umożliwia ono tworzenie i zarządzanie wirtualnymi maszynami (VM), co pozwala na efektywne wykorzystanie zasobów serwera fizycznego. Hyper-V obsługuje różne systemy operacyjne, co czyni go elastycznym narzędziem dla administratorów IT. Przykładowo, dzięki Hyper-V można uruchamiać wiele serwerów na jednym fizycznym urządzeniu, co znacząco obniża koszty sprzętowe oraz zmniejsza zużycie energii. Hyper-V wspiera również funkcje takie jak migracja maszyn wirtualnych, co pozwala na przenoszenie VM między hostami bez przerywania ich pracy. W kontekście standardów branżowych, Hyper-V spełnia wymogi wielu organizacji dotyczące efektywności i bezpieczeństwa, oferując mechanizmy izolacji i zarządzania zasobami. Dodatkowo, integracja z powiązanymi technologiami Microsoft, takimi jak System Center, umożliwia zaawansowane zarządzanie infrastrukturą wirtualną, co czyni Hyper-V preferowanym rozwiązaniem dla wielu przedsiębiorstw.

Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 34

Kontrola pasma (ang. bandwidth control) w przełączniku to funkcjonalność

A. umożliwiająca zdalne połączenie z urządzeniem

B. pozwalająca ograniczyć przepustowość na wyznaczonym porcie

C. pozwalająca na równoczesne przesyłanie danych z wybranego portu do innego portu

D. umożliwiająca jednoczesne łączenie przełączników przy użyciu wielu łącz

Wybór odpowiedzi dotyczącej zdalnego dostępu do urządzenia jest nieadekwatny w kontekście zarządzania pasmem. Zdalny dostęp to funkcjonalność, która odnosi się do możliwości administracji i monitorowania urządzeń sieciowych zdalnie, co nie ma bezpośredniego związku z kontrolą przepustowości. Oprócz tego, odpowiedź mówiąca o łączeniu przełączników równocześnie kilkoma łączami odnosi się do technik takich jak link aggregation (802.3ad), które zwiększają przepustowość i redundancję, lecz nie dotyczą ograniczania pasma. Problematyczne jest również stwierdzenie, że zarządzanie pasmem polega na przesyłaniu danych z wybranego portu równocześnie do innego portu; to również nie jest związane z kontrolą pasma, a raczej z routingiem czy switchingiem, co jest odrębną funkcjonalnością. Często takie nieporozumienia wynikają z mylenia podstawowych funkcji sieciowych, co może prowadzić do niewłaściwego zarządzania siecią. Kluczowe jest zrozumienie, że zarządzanie pasmem koncentruje się na efektywnym alokowaniu istniejącego pasma oraz priorytetyzacji ruchu sieciowego, co jest niezbędne w przypadku korzystania z zasobów o różnym zapotrzebowaniu.

Pytanie 35

Jakie jest adres rozgłoszeniowy (broadcast) dla hosta z adresem IP 192.168.35.202 oraz 26-bitową maską?

A. 192.168.35.0

B. 192.168.35.255

C. 192.168.35.63

D. 192.168.35.192

Adres rozgłoszeniowy (broadcast) dla danej sieci to adres, który umożliwia wysyłanie pakietów do wszystkich urządzeń w tej sieci. Aby obliczyć adres rozgłoszeniowy, należy znać adres IP hosta oraz maskę podsieci. W przypadku adresu IP 192.168.35.202 z 26-bitową maską (255.255.255.192), maska ta dzieli adres na część sieciową i część hosta. W tym przypadku, maska 26-bitowa oznacza, że ostatnie 6 bitów jest przeznaczone dla hostów. Mamy zakres adresów od 192.168.35.192 do 192.168.35.255. Adres rozgłoszeniowy to ostatni adres w danym zakresie, co w tym przypadku wynosi 192.168.35.255. Przydatność tego adresu jest szczególnie istotna w sieciach lokalnych, gdzie urządzenia mogą komunikować się ze sobą w sposób grupowy, co jest zrealizowane właśnie poprzez użycie adresu rozgłoszeniowego. Przykładem zastosowania adresu rozgłoszeniowego może być wysyłanie aktualizacji oprogramowania do wszystkich komputerów w sieci jednocześnie, co znacznie ułatwia zarządzanie i oszczędza czas.

Pytanie 36

Podstawową rolą monitora, który jest częścią oprogramowania antywirusowego, jest

A. nadzór nad aktualnymi działaniami komputera w trakcie uruchamiania oraz pracy programów

B. zapewnienie bezpieczeństwa systemu operacyjnego przed atakami z sieci komputerowej

C. cykliczne skanowanie plików przechowywanych na dysku twardym komputera

D. ochrona poczty elektronicznej przed niechcianymi wiadomościami

Monitor w oprogramowaniu antywirusowym to naprawdę ważny element. Jego główną rolą jest pilnowanie, co się dzieje na komputerze podczas pracy różnych aplikacji. Jak to działa? Oprogramowanie antywirusowe śledzi wszystko na bieżąco, dzięki czemu szybko łapie jakieś podejrzane zagrożenia, jak wirusy czy inne złośliwe programy, które mogłyby włożyć nos w twoje sprawy. Na przykład, kiedy ściągasz plik z Internetu, monitor działa od razu, sprawdzając ten plik w czasie rzeczywistym. Jeżeli zauważy coś podejrzanego, potrafi go szybko zablokować lub wrzucić do kwarantanny. To naprawdę dobra praktyka w bezpieczeństwie komputerowym! Regularne aktualizacje baz wirusów oraz ciągłe pilnowanie ruchu w sieci są super istotne, żeby skutecznie chronić system. Szybka reakcja na zagrożenia to klucz do trzymania swoich danych w bezpieczeństwie.

Pytanie 37

Jaką wartość ma domyślna maska dla adresu IP klasy B?

A. 255.255.255.0

B. 255.255.255.255

C. 255.0.0.0

D. 255.255.0.0

Domyślna maska dla adresu IP klasy B to 255.255.0.0. Oznacza to, że pierwsze dwa oktety adresu IP (16 bitów) są zarezerwowane na identyfikator sieciowy, podczas gdy pozostałe dwa oktety (16 bitów) mogą być wykorzystywane do identyfikacji poszczególnych hostów w tej sieci. Ta struktura pozwala na obsługę dużej liczby hostów, co czyni ją idealną do zastosowań w średnich i dużych sieciach. Na przykład, w sieci klasy B z maską 255.255.0.0 można zaadresować do 65,534 hostów (2^16 - 2, gdzie 2 odejmujemy z powodu adresu sieci oraz adresu rozgłoszeniowego). Użycie klasy B i odpowiedniej maski pozwala na efektywne zarządzanie adresacją IP w organizacjach, które wymagają dużej liczby unikalnych adresów, takich jak uczelnie czy duże przedsiębiorstwa. W praktyce, często wykorzystuje się tę maskę w połączeniu z protokołami routingu, aby zapewnić optymalne przesyłanie danych w sieciach rozległych (WAN).

Pytanie 38

Jaki jest adres rozgłoszeniowy dla sieci 172.30.0.0/16?

A. 172.30.0.255

B. 172.0.255.255

C. 172.30.255.255

D. 172.255.255.255

Adres rozgłoszeniowy dla sieci 172.30.0.0/16 jest 172.30.255.255, co wynika z zasad obliczania adresów IP w sieciach klasy C. W przypadku notacji CIDR /16 oznacza to, że pierwsze 16 bitów identyfikuje sieć, a pozostałe 16 bitów mogą być użyte do adresowania urządzeń w tej sieci, co daje maksymalnie 65,536 adresów (od 172.30.0.0 do 172.30.255.255). Adres rozgłoszeniowy jest ostatnim adresem w tej przestrzeni adresowej i jest używany do wysyłania pakietów do wszystkich hostów w danej sieci. W praktyce, rozgłoszenia są często wykorzystywane w protokołach takich jak DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) czy ARP (Address Resolution Protocol), gdzie urządzenia muszą komunikować się z wieloma innymi urządzeniami w danej sieci lokalnej. Zrozumienie tego konceptu jest kluczowe dla projektowania i implementacji efektywnych rozwiązań sieciowych, zgodnych z najlepszymi praktykami branżowymi oraz standardami sieciowymi.

Pytanie 39

Który z protokołów przesyła pakiety danych użytkownika bez zapewnienia ich dostarczenia?

A. HTTP

B. ICMP

C. TCP

D. UDP

UDP (User Datagram Protocol) jest protokołem, który dostarcza mechanizm do przesyłania datagramów bez gwarancji ich dostarczenia. Oznacza to, że podczas korzystania z UDP, nie ma żadnych mechanizmów potwierdzających odbiór wysłanych danych. Jest to niezwykle przydatne w zastosowaniach, w których szybkość jest kluczowa, a niewielkie straty danych są akceptowalne. Przykłady zastosowania UDP obejmują transmisję strumieniową audio i wideo, gier online oraz VoIP, gdzie opóźnienie jest bardziej problematyczne niż utrata pojedynczych pakietów. W odróżnieniu od TCP, który zapewnia niezawodność dzięki mechanizmom takim jak retransmisje i kontrola błędów, UDP jest prostszy i wymaga mniej zasobów, co przyczynia się do niższych opóźnień i większej wydajności w odpowiednich zastosowaniach. W branży IT przyjęto, że protokoły transportowe powinny być dobierane w zależności od wymagań aplikacji, co czyni UDP ważnym elementem zestawu narzędzi do komunikacji sieciowej.

Pytanie 40

Podstawowy protokół wykorzystywany do określenia ścieżki i przesyłania pakietów danych w sieci komputerowej to

A. POP3

B. SSL

C. PPP

D. RIP

RIP (Routing Information Protocol) to protokół trasowania, który jest używany w sieciach komputerowych do wymiany informacji o trasach między routerami. Działa na zasadzie protokołu wektora odległości, co oznacza, że każdy router informuje inne routery o znanych mu trasach oraz ich kosztach. Koszt trasy jest zazwyczaj mierzony w liczbie hopów, co oznacza liczbę routerów, przez które musi przejść pakiet, aby dotrzeć do celu. RIP jest szczególnie przydatny w małych i średnich sieciach, gdzie prostota konfiguracji i niskie wymagania dotyczące zasobów są kluczowe. Przykładem zastosowania RIP może być mała sieć biurowa, w której kilka routerów musi współdzielić informacje o trasach, aby zapewnić poprawne kierowanie ruchu. Zgodnie z najlepszymi praktykami, protokół RIP jest często wykorzystywany w połączeniu z innymi protokołami trasowania, takimi jak OSPF (Open Shortest Path First), w celu zwiększenia elastyczności i wydajności zarządzania ruchem w większych sieciach. Zrozumienie działania RIP oraz jego odpowiednich zastosowań jest kluczowe dla każdego specjalisty zajmującego się sieciami komputerowymi.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej