Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik bezpieczeństwa i higieny pracy
Kwalifikacja: BPO.01 - Zarządzanie bezpieczeństwem w środowisku pracy
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 00:52
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 01:21

Egzamin niezdany

Wynik: 12/40 punktów (30,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Pracownik doznał wypadku podczas drogi powrotnej z pracy. Z uwagi na swoją nieobecność w tym okresie ma on prawo do wynagrodzenia w wysokości

A. 100%

B. 70%

C. 80%

D. 90%

Kiedy zdarzy się wypadek przy pracy, pracownik ma prawo do 100% wynagrodzenia przez czas, kiedy nie może pracować. Zgodnie z Kodeksem pracy, jeśli wypadek wydarzył się w drodze do pracy lub z pracy, to traktuje się to jako wypadek przy pracy, co daje pełne prawo do wynagrodzenia. Na przykład, jakby ktoś miał wypadek wracając z biura do domu, to powinien dostać 100% pensji za czas swojej niezdolności do pracy. To ważne, bo chodzi o to, żeby chronić jego sytuację finansową i rodzinę. Dodatkowo, można też starać się o zasiłek chorobowy z ZUS-u, który też może wynosić 100% podstawy. Fajnie by było, żeby każdy wiedział, że musi zgłosić wypadek swojemu pracodawcy i odpowiednim instytucjom, bo to pozwoli uniknąć późniejszych problemów z wypłatą wynagrodzenia.

Pytanie 2

Do głównych zagrożeń mechanicznych zaliczają się

A. substancje płynne i środki do dezynfekcji i sterylizacji

B. promieniowanie jonizujące, laserowe

C. zgniecenie, zmiażdżenie, przecięcie lub odcięcie

D. hałas, wibracje oraz mikroklimat

Nie wszystkie inne odpowiedzi dotyczą podstawowych zagrożeń mechanicznych. Przykładowo, promieniowanie jonizujące i laserowe to zupełnie inny temat, związany z niebezpiecznymi formami energii, które mogą zaszkodzić zdrowiu, ale nie mają bezpośredniego powiązania z mechanicznymi urazami. Hałas czy wibracje też są istotne, ponieważ mogą wpływać na komfort ludzi, ale tu znów brakuje związku z mechaniką. Z kolei wszystkie te płynne substancje do dezynfekcji to zagrożenia chemiczne, i one też w jakiś sposób mogą być groźne, ale to już nie dotyczy interakcji mechanicznych z ciałem. Z moich obserwacji wynika, że problemy z rozpoznawaniem zagrożeń mogą wynikać z tego, że niektórzy nie do końca rozumieją różnice pomiędzy różnymi rodzajami ryzyk. Pracownicy, którzy mylą zagrożenia mechaniczne z chemicznymi czy fizycznymi, mogą po prostu nie stosować odpowiednich środków ostrożności, co może prowadzić do wypadków. Dlatego tak ważne jest, żeby szkolenia BHP były naprawdę dokładne i obejmowały różne rodzaje zagrożeń, co pomoże zwiększyć świadomość pracowników i ograniczyć ryzyko.

Pytanie 3

Przepisy chroniące środowisko ograniczają emisję różnych pyłów do atmosfery. Najskuteczniejsze usuwanie pyłów ze spalin odlotowych można osiągnąć przy użyciu

A. elektrofiltrów

B. filtrów tkaninowych

C. multicyklonów

D. filtrów zwężkowych

Elektrofiltry są jednymi z najbardziej efektywnych technologii stosowanych w celu usuwania pyłów ze spalin odlotowych. Działają na zasadzie elektrostatycznego przyciągania cząstek stałych do naładowanych elektrod, co pozwala na skuteczne oddzielanie pyłów od gazów. W praktyce, elektrofiltry mogą osiągać efektywność usuwania pyłów na poziomie 99% lub wyższym, co czyni je idealnym rozwiązaniem dla przemysłów, gdzie emisja pyłów jest znacząca, takich jak przemysł energetyczny czy metalurgiczny. W porównaniu do innych systemów filtracyjnych, takich jak filtry tkaninowe, elektrofiltry nie wymagają tak częstej wymiany materiałów filtracyjnych, co obniża koszty eksploatacyjne. Dodatkowo ich zastosowanie zmniejsza ryzyko zatkania filtrów, co mogłoby prowadzić do obniżonej wydajności systemu. W kontekście norm środowiskowych, elektrofiltry spełniają wymagania dyrektyw unijnych dotyczących jakości powietrza, co jest kluczowe w kontekście rosnących regulacji dotyczących ochrony środowiska.

Pytanie 4

W jakich sytuacjach, z wymienionych poniżej, konieczne jest stosowanie rękawic, które chronią przed lekkimi urazami mechanicznymi?

A. Zagrożenia urazami wynikającymi z użycia podstawowych narzędzi ręcznych: przecinaki, pilniki, piły ręczne, wkrętaki (śrubokręty), klucze.

B. Zagrożenie urazami wynikającymi z poślizgnięć, potknięć i upadków na podłodze lub innym podłożu w miejscu pracy, przejściach, dojściach lub drogach komunikacyjnych.

C. Narażenie na szkodliwe substancje chemiczne i pyły, w tym: mgłę olejów mineralnych, rozpuszczalniki, benzyne, naftę, dymy spawalnicze, pyły metali.

D. Narażenie na wibracje generowane przez maszyny i narzędzia: pras i innych obrabiarek do metalu, narzędzi ręcznych napędzanych, środków transportu.

Odpowiedzi odnoszące się do narażenia na drgania pochodzące od maszyn i narzędzi, zagrożeń wynikających z poślizgnięć, potknięć i upadków, czy narażenia na szkodliwe substancje chemiczne i pyły nie są właściwe w kontekście stosowania rękawic chroniących przed lekkimi urazami mechanicznymi. Rękawice chroniące przed urazami mechanicznymi zostały zaprojektowane do ochrony rąk przed uszkodzeniami spowodowanymi kontaktami z twardymi i ostrymi przedmiotami, a nie do ochrony przed drganiami lub chemikaliami. W przypadku drgań, odpowiednie środki ochrony obejmują rękawice z właściwościami tłumiącymi, co jest zupełnie inną klasą ochrony. Podobnie, w przypadku ryzyk związanych z upadkami, kluczowe są inne środki, takie jak obuwie ochronne czy zabezpieczenia przed poślizgiem. Zastosowanie rękawic w tych sytuacjach może dawać mylne poczucie bezpieczeństwa, ponieważ ich funkcja nie obejmuje ochrony przed tymi konkretnymi zagrożeniami. Pracownicy muszą być świadomi, że wybór odpowiednich środków ochrony osobistej jest kluczowy dla zapewnienia ich bezpieczeństwa w miejscu pracy, a rękawice powinny być używane zgodnie z ich przeznaczeniem, co jest zgodne z wytycznymi organizacji zajmujących się bezpieczeństwem i higieną pracy.

Pytanie 5

W urzędzie miasta w godzinach od 8⁰⁰ do 16⁰⁰ jest zatrudnionych 134 pracowników, w tym 93 kobiety. Zgodnie z wyciągiem z załącznika do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w toaletach damskich powinny być zainstalowane umywalki w liczbie minimum

Wyciąg z załącznika nr 3 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 26 września 1997 r.
w sprawie ogólnych przepisów bezpieczeństwa i higieny pracy.

§ 19. 2 Na każdych trzydziestu mężczyzn lub na każde dwadzieścia kobiet jednocześnie zatrudnionych przy pracach biurowych lub w warunkach zbliżonych do tych prac powinna przypadać co najmniej jedna umywalka, lecz nie mniej niż jedna umywalka przy mniejszej liczbie zatrudnionych.

A. 3

B. 5

C. 6

D. 4

Analizując niepoprawne odpowiedzi, należy zauważyć, że często wynikały one z błędnego zrozumienia zasad dotyczących instalacji umywalek w toaletach. Odpowiedzi takie jak 4, 3 czy 6 mogą wydawać się logiczne, ale nie opierają się na rzeczywistych przepisach prawnych. W przypadku odpowiedzi 4, choć bliżej jest do wymaganej liczby, to nie spełnia ona wymogów, ponieważ 4 umywalki nie są wystarczające dla 93 kobiet, co jest wyraźnie określone w regulacjach. Odpowiedź 3 także nie uwzględnia faktu, że przy liczbie 93 kobiet, konieczność posiadania większej liczby umywalek jest nieunikniona. Z kolei odpowiedź 6, mimo że jest większa niż wymagana liczba, sugeruje nadmiar, co nie jest konieczne, ale w praktyce może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania zasobów. Kluczowe jest zrozumienie, że liczba umywalek jest bezpośrednio uzależniona od liczby pracowników, co podkreśla znaczenie przestrzegania przepisów w celu zapewnienia komfortu i bezpieczeństwa w miejscu pracy. Warto także zwrócić uwagę na to, że nadmiar umywalek nie tylko nie rozwiązuje problemów związanych z higieną, ale może także wiązać się z dodatkowymi kosztami utrzymania i konserwacji.

Pytanie 6

Jakie są najskuteczniejsze metody redukcji szkodliwego hałasu generowanego przez sprężarki tłokowe?

A. słuchawkowych osłon słuchu

B. wkładek tłumiących - stoperów

C. hełmów tłumiących hałas

D. obudowy dźwiękochłonnej dla maszyn emitujących hałas

Obudowa dźwiękoizolacyjna maszyn hałasujących jest najskuteczniejszym rozwiązaniem w ograniczaniu szkodliwego hałasu generowanego przez sprężarki tłokowe. Takie obudowy, wykonane z materiałów o wysokiej izolacyjności akustycznej, skutecznie redukują emisję dźwięków poprzez absorpcję fal dźwiękowych oraz ich odbicie. Przykłady zastosowania obudów dźwiękoizolacyjnych można znaleźć w przemyśle, gdzie sprężarki są używane w halach produkcyjnych, gdzie obniżenie poziomu hałasu jest kluczowe dla komfortu pracowników. Zastosowanie takich rozwiązań jest zgodne z normami dotyczącymi ochrony zdrowia w miejscu pracy, takimi jak dyrektywa Unii Europejskiej 2003/10/WE, która wskazuje maksymalne dopuszczalne poziomy hałasu. Dobrze zaprojektowana obudowa nie tylko zmniejsza hałas, ale również chroni maszynę przed zanieczyszczeniami oraz poprawia efektywność energetyczną, co czyni ją inwestycją w długoterminową eksploatację. Co więcej, wprowadzenie takich rozwiązań często przyczynia się do zmniejszenia zużycia energii, co jest istotne w kontekście zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 7

Choroba zawodowa to dolegliwość, która wystąpiła na skutek

A. niewłaściwego użytkowania maszyn i urządzeń technicznych.

B. wpływu czynników szkodliwych dla zdrowia obecnych w miejscu pracy.

C. działania czynników niebezpiecznych.

D. wpływu czynników uciążliwych.

Choroba zawodowa jest definiowana jako schorzenie, które powstaje w wyniku długotrwałego działania czynników szkodliwych dla zdrowia, występujących w środowisku pracy. Takie czynniki mogą obejmować substancje chemiczne, hałas, wibracje, a także warunki fizyczne, które mogą wpływać negatywnie na organizm pracownika. Zgodnie z przepisami prawa pracy oraz normami takich jak ISO 45001, pracodawcy są zobowiązani do identyfikacji i oceny ryzyk związanych z zatrudnieniem, aby zminimalizować możliwość wystąpienia chorób zawodowych. Przykładem może być pracownik w przemyśle budowlanym, który narażony jest na długotrwałe działanie pyłów i substancji chemicznych. Właściwe procedury ochrony zdrowia, takie jak stosowanie odpowiednich środków ochrony osobistej i regularne badania lekarskie, mogą znacząco zmniejszyć ryzyko wystąpienia chorób zawodowych. Zrozumienie tej problematyki jest kluczowe dla promowania zdrowego i bezpiecznego środowiska pracy.

Pytanie 8

Akomodacja oka to proces

A. polegające na odróżnianiu kolorów

B. polegające na rozróżnianiu typów ruchu

C. dostosowania się oka do wyraźnego widzenia w ciemności

D. dostosowania się oka do wyraźnego widzenia obiektów znajdujących się w różnych odległościach

W kontekście akomodacji oka pojawiają się różne nieporozumienia, które mogą prowadzić do błędnych wniosków. Przykładowo, odpowiedzi sugerujące, że akomodacja to dostosowanie się oka do ostrego widzenia w ciemnościach, pomijają fundamentalne różnice między akomodacją a adaptacją do warunków oświetleniowych. Adaptacja to proces, w którym oko przystosowuje się do zmieniającego się poziomu światła i jest odpowiedzialna za percepcję w ciemnych i jasnych warunkach, a nie za zmiany w ostrości widzenia obiektów w różnych odległościach. Ponadto, niektóre odpowiedzi sugerują, że akomodacja polega na rozróżnianiu rodzaju ruchu lub barw. To także jest błędne, ponieważ akomodacja nie odnosi się do zdolności postrzegania ruchu czy kolorów, lecz wyłącznie do zmiany ogniskowej soczewki w celu uzyskania ostrego obrazu. Kluczowe jest zrozumienie, że akomodacja jest procesem czysto optycznym, podczas gdy percepcja ruchu i barw dotyczy innych mechanizmów w układzie wzrokowym. Zrozumienie tych różnic jest niezwykle istotne w kontekście edukacji, diagnostyki oraz stosowania technologii optycznych, takich jak soczewki asferyczne czy progresywne, które muszą uwzględniać naturalne zdolności akomodacyjne oka, aby mogły skutecznie wspierać widzenie w różnych odległościach.

Pytanie 9

W zależności od celu, do jakiego służą gaśnice, są one oznaczane literami "A", "B", "C", "D" i "F" Jakie litery wskazują gaśnicę, którą użyjesz do gaszenia pożaru gazów?

A. "A", "F"

B. "A", "B"

C. "B", "C"

D. "D"

Wybór odpowiedzi zawierających litery "A" i "F" jest nieprawidłowy, gdyż odnosi się do gaśnic przeznaczonych do innych typów pożarów. Gaśnice oznaczone literą "A" są dedykowane do gaszenia pożarów materiałów stałych, takich jak drewno, papier czy tekstylia. Użycie gaśnicy klasy A w przypadku pożaru gazu może być nie tylko nieskuteczne, ale również niebezpieczne, ponieważ woda, którą często stosuje się w tych gaśnicach, może wywołać rozprzestrzenienie się ognia. Z kolei litera "F" oznacza gaśnice przeznaczone do gaszenia pożarów tłuszczów i olejów jadalnych, co również nie ma zastosowania w przypadku pożarów gazów. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich odpowiedzi to mylenie typów materiałów palnych oraz nieświadomość specyfiki gaszenia pożarów gazowych. Właściwe zrozumienie znakowania gaśnic i ich przeznaczenia jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa oraz skuteczności działań gaśniczych. Zgodność z normami branżowymi, takimi jak PN-EN 2, określającymi klasyfikację gaśnic, jest niezbędna do skutecznego zarządzania ryzykiem pożarowym w różnych środowiskach.

Pytanie 10

Utrudnianie lub uniemożliwienie wykonania zadań służbowych osobie uprawnionej do nadzoru w zakresie inspekcji pracy niesie za sobą

A. odpowiedzialność karną

B. zawieszenie w czynnościach służbowych

C. odpowiedzialność porządkową

D. wypadek przy pracy

Odpowiedzi, które wskazują na odpowiedzialność porządkową, wypadek przy pracy oraz zawieszenie w czynnościach służbowych, nie są adekwatne do sytuacji, w której dochodzi do utrudniania wykonania czynności służbowej przez inspektora pracy. Odpowiedzialność porządkowa odnosi się głównie do naruszeń regulaminu pracy lub obowiązków pracowniczych, co w tym przypadku nie ma miejsca, gdyż chodzi o działania niezgodne z prawem wobec organów kontrolnych. Z kolei wypadek przy pracy dotyczy zdarzeń, które mają miejsce w wyniku wykonywania obowiązków zawodowych, a nie obstrukcji działań inspektora. Zawieszenie w czynnościach służbowych to środek dyscyplinarny, który może być zastosowany w przypadku naruszenia obowiązków pracowniczych, lecz nie odnosi się bezpośrednio do sytuacji konfliktowej z inspektorem pracy. Przykładem, który może prowadzić do nieporozumień, jest mylenie odpowiedzialności za przewinienia służbowe z odpowiedzialnością za działania mające na celu utrudnienie inspekcji. Konsekwencje prawne wynikające z takich działań mogą być poważne, a ich ocena przez prawo pracy jednoznacznie wskazuje na karne aspekty tego typu interakcji. W związku z tym, kluczowe jest, aby pracodawcy i pracownicy byli świadomi, że utrudnianie działań kontrolnych inspektora pracy może skutkować poważnymi konsekwencjami prawnymi, a nie jedynie odpowiedzialnością dyscyplinarną czy innymi formami odpowiedzialności, które są niewłaściwe w tym kontekście.

Pytanie 11

Jak często należy przeprowadzać kontrolę okresową instalacji elektrycznej oraz piorunochronnej w zakresie sprawności połączeń, osprzętu, zabezpieczeń i środków ochrony przed porażeniem, a także oporności izolacji przewodów oraz uziemień instalacji 1 aparatów?

A. co rok

B. co 2 lata

C. co 3 lata

D. co 5 lat

Wybór innej częstotliwości kontroli niż 5 lat może prowadzić do poważnych konsekwencji. Kontrola co 2 lata, 3 lata czy nawet raz w roku nie tylko nie jest zgodna z powszechnie przyjętymi normami, lecz także może wprowadzać w błąd co do rzeczywistych potrzeb związanych z utrzymaniem instalacji elektrycznych. Częstsze kontrole mogą być niepotrzebne, prowadząc do zmarnowania zasobów finansowych i ludzkich, które mogłyby być lepiej wykorzystane na inne aspekty konserwacji czy modernizacji systemów. W rzeczywistości, zbyt częste kontrole mogą prowadzić do zaślepienia na faktyczne problemy, ponieważ technicy mogą zacząć traktować te kontrole jako rutynowe, a nie jako krytyczne oceny stanu instalacji. Z kolei rzadkie kontrole, takie jak co 3 czy 2 lata, mogą prowadzić do poważnych zagrożeń, ponieważ nieprawidłowości w systemie mogą pozostać niewykryte przez dłuższy czas. Właściwe podejście powinno obejmować nie tylko przestrzeganie norm, ale także uwzględnienie specyfiki obiektu oraz jego użytkowania. Dlatego kluczowe jest, aby każdy operator instalacji elektrycznych stosował się do zaleceń oraz najlepszych praktyk branżowych, unikając pułapek związanych z niepoprawnymi założeniami dotyczącymi częstotliwości kontroli.

Pytanie 12

Miejsca w przestrzennej organizacji stanowiska pracy, które są dotykane przez operatora, takie jak narzędzia i elementy sterujące w kontekście ergonomii, określane są mianem

A. punktów manualnych

B. punktów kontaktowych

C. ergostyczników

D. zwornic

Odpowiedź "punkty kontaktowe" jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do miejsc w przestrzennej strukturze stanowiska pracy, które są bezpośrednio związane z interakcją operatora z otoczeniem. Punkty kontaktowe to elementy, z którymi operator ma bezpośredni kontakt dotykowy, takie jak narzędzia, elementy sterownicze czy inne urządzenia, które są kluczowe dla efektywności i bezpieczeństwa pracy. W ergonomii ważne jest, aby te punkty były odpowiednio zaprojektowane, co przyczynia się do zmniejszenia obciążenia ciała i poprawy komfortu użytkownika. Przykłady zastosowania to odpowiednio wyprofilowane uchwyty narzędzi, które umożliwiają lepsze przenoszenie sił, a także umiejscowienie elementów sterowniczych w zasięgu ręki operatora, co zapobiega przeciążeniom oraz kontuzjom. Dobre praktyki branżowe podkreślają znaczenie analizy ergonomicznej stanowiska pracy oraz dostosowywania go do indywidualnych potrzeb operatorów, co prowadzi do zwiększenia efektywności oraz satysfakcji z pracy.

Pytanie 13

Część I statystycznej karty zdarzenia należy sporządzić w terminie nieprzekraczającym

A. 15 dni roboczych od momentu, w którym doręczono poszkodowanemu protokół powypadkowy

B. 14 dni roboczych od dnia, w którym zatwierdzono protokół powypadkowy

C. 30 dni roboczych od daty, kiedy zatwierdzono protokół powypadkowy

D. 7 dni roboczych od chwili, gdy sporządzono kartę wypadku

Część I statystycznej karty wypadku jest kluczowym dokumentem w procesie zarządzania wypadkami w miejscu pracy. Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, ten dokument musi być sporządzony nie później niż w terminie 14 dni roboczych od dnia, w którym zatwierdzono protokół powypadkowy. Taki termin jest istotny, ponieważ pozwala to na szybkie i skuteczne zarejestrowanie wydarzenia, co jest niezbędne do analizy przyczyn wypadków oraz podejmowania działań zapobiegawczych. W praktyce, odpowiednie sporządzenie karty wypadku nie tylko wspiera organizację w dostosowywaniu polityki BHP, ale również jest istotne dla ochrony praw poszkodowanych oraz dla prawidłowego rozliczenia ewentualnych odszkodowań. Zastosowanie dobrych praktyk w dokumentacji wypadków, takich jak szczegółowe opisy i szybkie działanie, przyczynia się do budowania kultury bezpieczeństwa w firmie, co może znacznie zredukować liczbę wypadków w przyszłości. Warto również pamiętać, że zgodność z terminami przewidzianymi w przepisach wzmacnia wiarygodność przedsiębiorstwa oraz jego odpowiedzialność społeczną.

Pytanie 14

Pracodawca ma obowiązek zapewnienia, aby prace, w których może wystąpić szczególne zagrożenie dla życia lub zdrowia ludzi, były realizowane przez

A. specjalistę zewnętrznego.

B. co najmniej dwie osoby, aby zapewnić asekurację.

C. pracownika wyposażonego w środki ochrony osobistej.

D. pracownika posiadającego odpowiedni certyfikat.

Pracodawca ma obowiązek zapewnienia, aby prace, które mogą stwarzać szczególne zagrożenie dla zdrowia lub życia, były wykonywane przez pracowników z odpowiednim certyfikatem. Taki certyfikat potwierdza, że dana osoba posiada niezbędną wiedzę i umiejętności do wykonywania zadań w bezpieczny sposób. W Polsce istnieją określone normy prawne, takie jak kodeks pracy i przepisy BHP, które regulują te kwestie. Na przykład, pracownicy zajmujący się pracami na wysokości muszą posiadać odpowiednie uprawnienia wydane przez uprawnione instytucje. Certyfikowani pracownicy przechodzą szkolenia, które obejmują nie tylko teoretyczną, ale i praktyczną wiedzę z zakresu bezpieczeństwa. W praktyce oznacza to, że pracodawcy muszą inwestować w szkolenia oraz w ciągłe doskonalenie umiejętności swoich pracowników. Przykładem zastosowania może być sytuacja w budownictwie, gdzie pracownicy z certyfikatem na obsługę dźwigów są w stanie skutecznie i bezpiecznie przeprowadzać operacje związane z podnoszeniem i transportem materiałów budowlanych.

Pytanie 15

Pracodawca, który zatrudnia 5 pracowników biurowych w jednej zmianie, musi zapewnić im co najmniej

A. 10 m2 wolnej powierzchni podłogi i 90 m3 wolnej objętości

B. 2 m2 wolnej powierzchni podłogi i 13 m3 wolnej objętości

C. 2 m2 wolnej powierzchni podłogi i 65 m3 wolnej objętości

D. 10 m2 wolnej powierzchni podłogi i 65 m3 wolnej objętości

Wybór niepoprawnej odpowiedzi może wynikać z niepełnego zrozumienia wymagań dotyczących przestrzeni biurowej. W przypadku pierwszej z błędnych odpowiedzi, sugerowana minimalna powierzchnia 2 m2 jest zdecydowanie niewystarczająca, aby zapewnić odpowiednie warunki pracy dla jednego pracownika, a tym bardziej dla pięciu. Takie podejście nie uwzględnia podstawowych zasad ergonomii, które wymagają przestrzeni umożliwiającej swobodne poruszanie się oraz organizowanie stanowiska pracy. Ponadto, 13 m3 objętości nie zapewnia wystarczającej wentylacji, co jest kluczowe dla zdrowia pracowników. W drugiej błędnej odpowiedzi 2 m2 powierzchni oraz 65 m3 objętości powietrza również nie spełnia standardów. Choć objętość powietrza jest zadowalająca, powierzchnia robocza pozostaje poniżej akceptowalnych norm. W przypadku trzeciej błędnej odpowiedzi, 10 m2 powierzchni jest poprawne, jednak wskazana objętość 65 m3 jest zbyt niska dla pięciu osób, co może prowadzić do złej jakości powietrza oraz przeciążenia przestrzeni. Wreszcie, w czwartej z błędnych odpowiedzi, 10 m2 powierzchni zgadza się z wymaganiami, ale 90 m3 objętości jest przekroczeniem minimalnych norm, co może sugerować nieefektywne wykorzystanie przestrzeni. W praktyce, zrozumienie tych wymagań jest kluczowe dla zapewnienia zdrowego i wydajnego środowiska pracy.

Pytanie 16

Wsp współczesnych metodach organizacji szkoleń w zakresie bezpieczeństwa i higieny pracy stosuje się

A. edytory tekstu

B. arkusze kalkulacyjne

C. prezentacje multimedialne

D. bazy danych

W kontekście nowoczesnych metod szkoleń z zakresu bezpieczeństwa i higieny pracy, wykorzystanie edytorów tekstu, baz danych oraz arkuszy kalkulacyjnych nie jest uzasadnione. Edytory tekstu służą głównie do tworzenia dokumentów, takich jak raporty i notatki, co w kontekście szkoleń z BHP nie umożliwia efektywnego przekazywania wiedzy w sposób wizualny i interaktywny. Szkolenia powinny być skonstruowane w sposób umożliwiający łatwe przyswajanie informacji, a edytory tekstu nie są w stanie zaspokoić tej potrzeby. Bazy danych, mimo że mogą być użyteczne w gromadzeniu informacji dotyczących zdarzeń i statystyk w obszarze BHP, nie są narzędziem, które bezpośrednio wspomaga proces nauczania. Ich rolą jest raczej przechowywanie i zarządzanie danymi, co nie wpływa na interakcję ze szkolonymi. Arkusze kalkulacyjne, chociaż mogą być używane do analizy danych i tworzenia zestawień, nie dostarczają potrzebnych elementów wizualnych, które są kluczowe dla efektywnej edukacji w zakresie bezpieczeństwa. Uczestnicy szkoleń często popełniają błąd w myśleniu, zakładając, że wszelkie programy biurowe mogą być zastosowane w każdym kontekście edukacyjnym. W rzeczywistości, aby szkolenia były skuteczne, muszą być dostosowane do specyfiki tematu oraz odbiorców, co w przypadku BHP wymaga zastosowania narzędzi, które promują aktywne uczestnictwo i zrozumienie zagadnień związanych z bezpieczeństwem.

Pytanie 17

Minimalny czas trwania instruktażu stanowiskowego powinien wynosić

A. 8 godzin lekcyjnych

B. 6 godzin lekcyjnych

C. 4 godziny lekcyjne

D. 2 godziny lekcyjne

Niektóre odpowiedzi sugerują, że czas trwania instruktażu stanowiskowego powinien wynosić więcej niż 2 godziny lekcyjne. Takie podejście może wynikać z błędnego założenia, że dłuższy czas szkolenia automatycznie przekłada się na lepszą jakość przekazywanej wiedzy. W rzeczywistości, kluczowe jest nie tyle przedłużenie czasu szkolenia, co jego merytoryczna zawartość oraz dostosowanie do specyfiki stanowiska. Proponowane czasy, takie jak 4, 6 lub 8 godzin lekcyjnych, mogą prowadzić do nieefektywnego wykorzystania czasu, a pracownicy mogą odczuwać zmęczenie, co z kolei obniża ich zdolność do przyswajania informacji. Istnieje niebezpieczeństwo, że nadmiar informacji w krótkim czasie może prowadzić do frustracji i braku zrozumienia kluczowych zasad. Ponadto, w kontekście przepisów prawa, ustalanie zbyt długiego czasu szkolenia może być niezgodne z zaleceniami, które kładą nacisk na efektywność i zwięzłość przekazu. Właściwie zaplanowany instruktaż powinien być dostosowany do rzeczywistych potrzeb pracowników oraz warunków pracy, co sprzyja lepszemu zrozumieniu zagadnień związanych z bezpieczeństwem oraz podnosi jakość szkolenia.

Pytanie 18

Jakie środki ochrony osobistej powinien posiadać pracownik służby bhp podczas realizacji swoich obowiązków w stoczni na dziale budowy kadłubów?

A. W rękawice antywibracyjne

B. W hełm ochronny z osłonami na uszy

C. W gumowe obuwie

D. W szelki zabezpieczające

Wybór rękawic antywibracyjnych, szelek bezpieczeństwa czy butów gumowych jako środków ochrony indywidualnej dla pracownika służby bhp w stoczni na wydziale budowy kadłubów może prowadzić do błędnych wniosków o potrzebach ochrony w tym specyficznym środowisku. Rękawice antywibracyjne, choć istotne w kontekście pracy z narzędziami wibracyjnymi, nie są kluczowe w sytuacjach, gdy priorytetem jest ochrona głowy oraz słuchu. Ochrona rąk jest ważna, ale nie może zastępować bardziej krytycznych środków, jak hełm z ochronnikami słuchu. Szelki bezpieczeństwa są niezbędne w pracy na wysokości, natomiast na wydziale budowy kadłubów, gdzie prace często odbywają się na poziomie gruntu, nie są one tak istotne. Buty gumowe mogą być przydatne w przypadku kontaktu z wodą lub chemikaliami, ale nie chronią one przed urazami mechanicznymi, które mogą wystąpić w stoczni. Kluczowym błędem jest więc nieuznawanie faktu, że bezpieczeństwo głowy i słuchu jest nadrzędne w tym kontekście, podczas gdy wybór środków ochrony indywidualnej powinien zawsze bazować na szczegółowej ocenie ryzyka, dostosowanej do specyficznych warunków pracy. Ostatecznie, brak stosowania hełmu ochronnego w hałaśliwym i potencjalnie niebezpiecznym środowisku stoczniowym może prowadzić do poważnych urazów, co jest niezgodne z najlepszymi praktykami w zakresie ochrony zdrowia i bezpieczeństwa w pracy.

Pytanie 19

Czym jest identyfikacja zagrożeń w miejscu pracy?

A. przygotowaniem wykazu przepisów bhp, które są stosowane na danym stanowisku

B. przygotowaniem spisu maszyn, które stwarzają zagrożenie

C. przygotowaniem spisu zagrożeń występujących na danym stanowisku oraz określeniem ich cech

D. oceną stanowiska w kontekście wypadków i chorób zawodowych, które miały miejsce na tym stanowisku

Sporządzanie listy przepisów bhp obowiązujących na danym stanowisku nie jest właściwym podejściem do identyfikacji zagrożeń. Chociaż znajomość przepisów jest istotna z punktu widzenia przestrzegania prawa, sama lista przepisów nie dostarcza informacji o konkretnych zagrożeniach, które mogą występować w danym środowisku pracy. Takie podejście może prowadzić do mylnego przeświadczenia, że spełnienie wymogów prawnych automatycznie zapewnia bezpieczeństwo, co nie jest zgodne z rzeczywistością. Z drugiej strony, sprawdzanie stanowiska pod kątem wypadków i chorób zawodowych jest ważne, ale jest to działanie reaktywne, a nie proaktywne. Analiza zdarzeń, które już miały miejsce, nie pozwala na identyfikację potencjalnych zagrożeń, które mogą prowadzić do przyszłych incydentów. Z kolei sporządzanie listy maszyn powodujących zagrożenie nie jest wystarczające, ponieważ nie uwzględnia innych czynników, które mogą wpływać na bezpieczeństwo, takich jak organizacja pracy, szkolenie pracowników czy procedury eksploatacji. Właściwe podejście do identyfikacji zagrożeń wymaga holistycznej analizy, uwzględniającej różnorodne aspekty środowiska pracy, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie zarządzania bezpieczeństwem.

Pytanie 20

Wypadek przy pracy uznaje się za śmiertelny, gdy doprowadza do zgonu pracownika

A. w miejscu zdarzenia lub w czasie nieprzekraczającym 6 miesięcy od daty wypadku

B. na skutek oddziaływania uciążliwych warunków w środowisku pracy

C. na miejscu zdarzenia lub w ciągu 3 miesięcy od tego incydentu

D. tylko w miejscu zdarzenia

Nieprawidłowe odpowiedzi dotyczące definicji śmiertelnego wypadku przy pracy mogą prowadzić do poważnych konsekwencji, zarówno w kontekście prawnym, jak i praktycznym. Odpowiedzi sugerujące, że śmierć pracownika musi nastąpić wyłącznie na miejscu zdarzenia, ignorują fakt, że niektóre urazy mogą mieć długotrwałe skutki. Przykładowo, urazy głowy, które mogą nie wykazywać natychmiastowych objawów, mogą prowadzić do śmierci dopiero po pewnym czasie. Także, ograniczenie się do okresu 3 miesięcy jest niewystarczające z perspektywy medycznej, ponieważ niektóre powikłania, takie jak infekcje czy problemy z rehabilitacją, mogą ujawniać się później. Dodatkowo, odpowiedzi, które sugerują wpływ wyłącznie na miejscu zdarzenia, nie uwzględniają kontekstu, w którym pracownik może być narażony na czynniki ryzyka w pracy przez dłuższy czas. Ważne jest, aby zrozumieć, że przepisy dotyczące wypadków przy pracy są oparte na analizie ryzyka i mają na celu nie tylko dokumentowanie zdarzeń, ale także prewencję. Właściwe postrzeganie definicji wypadków przy pracy jest kluczowe dla skutecznego wdrażania procedur bezpieczeństwa i ochrony zdrowia pracowników oraz ich rodzin.

Pytanie 21

Zabrania się ręcznego przenoszenia w górę przedmiotów podczas pracy stałej oraz przedmiotów o masie większej niż 1 kg w trakcie pracy dorywczej?

A. matkom będącym w procesie karmienia

B. młodocianym pracownikom

C. ciężarnym kobietom

D. osobom z niepełnosprawnościami

Ręczne przenoszenie przedmiotów o masie przekraczającej 1 kg przez kobiety w ciąży jest zabronione ze względu na bezpieczeństwo zarówno matki, jak i dziecka. Ciąża wiąże się z różnymi zmianami w organizmie, w tym osłabieniem układu mięśniowo-szkieletowego, co zwiększa ryzyko kontuzji oraz urazów. W związku z tym w wielu krajach, w tym w Polsce, regulacje prawne, takie jak Kodeks pracy oraz przepisy dotyczące bhp, wyraźnie zakazują wykonywania prac, które mogą zagrażać zdrowiu kobiet w ciąży. Przykładem może być konieczność zapewnienia bezpiecznego środowiska pracy, w ramach którego kobiety w ciąży są zwolnione z obowiązków związanych z podnoszeniem ciężkich przedmiotów. W praktyce oznacza to, że pracodawcy powinni wprowadzać procedury ergonomiczne, umożliwiające przenoszenie przedmiotów w sposób bezpieczny, na przykład przez zastosowanie wózków transportowych lub automatykę, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania bezpieczeństwem w miejscu pracy.

Pytanie 22

W szkole podstawowej zakupiono urządzenia sportowe: bramki do piłki ręcznej i nożnej, drabinki, kozły. Zakupiony sprzęt powinien posiadać

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA EDUKACJI NARODOWEJ I SPORTU z dnia 31 grudnia 2002 r. w sprawie bezpieczeństwa i higieny w publicznych i niepublicznych szkołach i placówkach (Dz. U. z 2003 r. Nr 6, poz. 69 z późniejszymi zmianami) (wyciąg)
§ 9. 1. W pomieszczeniach szkoły i placówki zapewnia się właściwe oświetlenie, wentylację i ogrzewanie. 2. Sprzęty, z których korzystają osoby pozostające pod opieką szkoły lub placówki, dostosowuje się do wymagań ergonomii. 3. Szkoły i placówki nabywają wyposażenie posiadające odpowiednie atesty lub certyfikaty.

A. deklarację zgodności wystawioną przez dostawcę.

B. certyfikat zgodności z normą.

C. deklarację zgodności wystawioną przez producenta.

D. oznakowanie UE.

Wybór odpowiedzi dotyczącej "deklaracji zgodności wystawionej przez dostawcę" czy "oznaczenia UE" nie jest wystarczający w kontekście wymagań prawnych dotyczących sprzętu sportowego w szkołach. Deklaracja zgodności wystawiona przez dostawcę odnosi się do ogólnych wymogów dotyczących zgodności produktów z odpowiednimi dyrektywami Unii Europejskiej, jednak sama w sobie nie potwierdza, że sprzęt spełnia konkretne normy bezpieczeństwa. Oznakowanie UE, choć ważne, również nie zastępuje certyfikatu zgodności z normami, ponieważ jedynie wskazuje, że produkt spełnia ogólne wymogi unijne. Certyfikat jest natomiast dokumentem, który poświadcza, że dany produkt został dokładnie przetestowany według określonych standardów. Wybór odpowiedzi "deklaracja zgodności wystawiona przez producenta" również nie jest trafny, ponieważ choć producent może wystawić taką deklarację, to nie zastępuje ona konieczności posiadania certyfikatu, który ma większe znaczenie dla zapewnienia bezpieczeństwa użytkowników. W takim przypadku można dostrzec typowy błąd myślowy polegający na myleniu różnych form dokumentacji. Użytkownicy często nie doceniają znaczenia certyfikacji w kontekście bezpieczeństwa i ryzyka, które niesie ze sobą nieodpowiednie wyposażenie. Prawidłowe podejście do wyboru sprzętu wymaga zrozumienia, że sama deklaracja nie jest wystarczająca, a certyfikaty stanowią kluczowy element oceny jakości i bezpieczeństwa produktów, zwłaszcza w kontekście odpowiedzialności prawnej instytucji edukacyjnych.

Pytanie 23

Zmęczenie, w zależności od jego przebiegu, nie występuje w formie

A. zmęczenia podostrego

B. zmęczenia przewlekłego

C. znużenia

D. osłabienia

Znużenie, zmęczenie przewlekłe oraz zmęczenie podostre to stany, które są ściśle związane z doświadczeniem zmęczenia, lecz różnią się od niego pod względem intensywności i czasu trwania. Znużenie, często mylone ze zwykłym zmęczeniem, odnosi się do uczucia braku energii, które może występować w wyniku monotonnej pracy lub braku stymulacji. To uczucie, choć nieprzyjemne, jest częścią normalnej reakcji organizmu na długotrwałą aktywność umysłową lub fizyczną. Z kolei zmęczenie przewlekłe to stan, który może trwać przez dłuższy czas i często wymaga szczegółowej diagnostyki, ponieważ może być objawem poważnych zaburzeń zdrowotnych, takich jak zespół przewlekłego zmęczenia czy depresja. W przypadku zmęczenia podostrego, obserwujemy objawy zmęczenia, które trwają krócej niż w przewlekłym zmęczeniu, ale dłużej niż w typowym zmęczeniu po wysiłku. Dla wielu osób mogą być mylące, ponieważ łączą się z uczuciem zmęczenia, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków na temat ich stanu zdrowia. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie tych pojęć z osłabieniem, które jest niezwiązane z przebiegiem zmęczenia, lecz może być wynikiem różnych schorzeń. Zrozumienie tych różnic jest istotne, aby móc prawidłowo ocenić stan zdrowia i podjąć właściwe działania diagnostyczne oraz terapeutyczne.

Pytanie 24

Miejsce pracy nie powinno być usytuowane

A. w piwnicach i suterenach, gdy zapewnione jest oświetlenie dzienne oraz uzyskano zgodę właściwego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w porozumieniu z odpowiednim Okręgowym Inspektorem Pracy

B. w budowlach o konstrukcji żelbetowej

C. w pomieszczeniach, gdzie obecne są czynniki szkodliwe dla zdrowia przekraczające NDS lub NDN

D. w piwnicach i suterenach bez dostępu do światła dziennego i bez zgody odpowiedniego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego

Wybór odpowiedzi, które zakładają możliwość lokalizacji stałego miejsca pracy w pomieszczeniach nieodpowiednich, takich jak budynki o konstrukcji żelbetowej czy piwnice z dostępem do oświetlenia dziennego, ujawnia szereg błędnych założeń dotyczących standardów BHP. Budynki o konstrukcji żelbetowej mogą być w pełni odpowiednie, pod warunkiem że spełniają normy budowlane oraz zapewniają odpowiednie warunki sanitarno-epidemiologiczne, dlatego taka opcja nie jest błędna. Kluczowe jest, aby wszelkie pomieszczenia były odpowiednio wentylowane, a czynniki szkodliwe dla zdrowia nie przekraczały norm NDS (Najwyższe Dopuszczalne Stężenia) i NDN (Najwyższe Dopuszczalne Natężenia). Zmniejszenie ryzyka związanego z pracą w piwnicach i suterenach, które nie mają dostępu do naturalnego światła, jest istotne, ale nie wynika to wyłącznie z lokalizacji, lecz również z wymogów dotyczących zgody inspektora sanitarnego. W przypadku gdy te pomieszczenia są odpowiednio oświetlone oraz wentylowane, mogą być wykorzystane jako miejsca pracy. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do nieodpowiednich wniosków, które mogą zagrażać zdrowiu pracowników oraz naruszać przepisy prawa pracy.

Pytanie 25

Zdarzenie uznawane jest za śmiertelny wypadek w pracy, jeśli zgon pracownika wystąpił

A. w ciągu 3 miesięcy od tego incydentu

B. w ciągu 12 miesięcy od tego incydentu

C. w ciągu 1 miesiąca od tego incydentu

D. w ciągu 6 miesięcy od tego incydentu

Wybór odpowiedzi dotyczących krótszych okresów, takich jak 1 miesiąc, 3 miesiące czy 12 miesięcy, prowadzi do zrozumienia, że istnieją różne interpretacje regulacji dotyczących wypadków przy pracy. Z perspektywy przepisów prawa, okres 1 miesiąca jest zbyt krótki, aby w pełni ocenić skutki wypadku, co może prowadzić do niepełnych lub nieprawidłowych danych w raportach dotyczących wypadków. Pracownicy mogą cierpieć na długoterminowe konsekwencje zdrowotne, które mogą nie ujawniać się natychmiast po wypadku, co oznacza, że krótsze okresy mogą nie oddawać rzeczywistej sytuacji. Z kolei 12 miesięcy wydaje się być zbyt długim okresem, co może prowadzić do trudności w przypisaniu odpowiedzialności i ustaleniu przyczyn wypadku. Należy również zauważyć, że w praktyce zdarzenia mogą być związane z wieloma czynnikami, które rozwijają się w czasie. Na przykład, przewlekłe problemy zdrowotne mogą się ujawnić po wypadku, co sprawia, że kluczowe jest przestrzeganie ustalonego okresu 6 miesięcy. Osoby zajmujące się zarządzaniem bezpieczeństwem pracy muszą być świadome tych aspektów, aby skutecznie reagować na wypadki i podejmować działania zapobiegawcze, w tym szkolenia i audyty, które pomogą w identyfikacji potencjalnych zagrożeń oraz wprowadzeniu usprawnień w procedurach BHP.

Pytanie 26

Pracodawca ma obowiązek niezwłocznego powiadomienia o każdym wypadku przy pracy, który jest śmiertelny, ciężki lub zbiorowy?

A. policji oraz prokuratora

B. prokuratora oraz Urzędu Dozoru Technicznego

C. odpowiedniego inspektora pracy oraz prokuratora

D. policji oraz odpowiedniego inspektora pracy

Podczas analizy błędnych odpowiedzi warto zwrócić uwagę na kilka istotnych kwestii. Po pierwsze, powiadomienie policji w kontekście wypadków przy pracy jest uzasadnione jedynie w przypadku, gdy zajdzie potrzeba interwencji w związku z osobą zmarłą lub w sytuacji, gdy na miejscu wypadku może wystąpić przestępstwo. Policja nie jest jednak głównym organem odpowiedzialnym za dochodzenie i analizę wypadków w miejscu pracy. Z kolei prokurator również odgrywa swoją rolę, ale w kontekście powiadomienia o wypadku nie jest to pierwszy krok, a raczej następstwo działań inspektora pracy, który to kieruje postępowanie na podstawie przeprowadzonego śledztwa. Należy również zauważyć, że Urząd Dozoru Technicznego (UDT) zajmuje się kontrolą urządzeń technicznych i ich bezpieczeństwa, ale nie ma bezpośredniego związku z postępowaniem w sprawie wypadków, chyba że dotyczy to specyficznych urządzeń podlegających ich nadzorowi. Typowym błędem jest więc utożsamianie różnych instytucji i ich kompetencji, co prowadzi do mylnych wniosków. Zrozumienie właściwych procedur w przypadku wypadków przy pracy jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa, dlatego tak istotne jest przestrzeganie wytycznych Kodeksu pracy oraz regulacji BHP.

Pytanie 27

Aby stworzyć zestawienie pracowników z datami ostatniego i nadchodzącego szkolenia bhp, tak aby można było efektywnie uporządkować pracowników według terminów szkoleń oraz alfabetycznie według nazwisk, najbardziej przydatne będzie

A. procesor tekstu

B. arkusz kalkulacyjny

C. program do prezentacji

D. edytor tekstu

Wybór programu do prezentacji, procesora tekstu lub edytora tekstu do sporządzania listy pracowników z datą szkoleń bhp jest nieodpowiedni z kilku powodów. Program do prezentacji, choć przydatny do tworzenia wizualnych prezentacji dla szkoleń, nie ma funkcji, które umożliwiają efektywne zarządzanie danymi w formie tabelarycznej. Tego typu narzędzia są ograniczone w zakresie sortowania i analizy danych, co czyni je mało funkcjonalnymi w kontekście organizacji i przetwarzania informacji. Procesor tekstu i edytor tekstu, z kolei, oferują możliwość wprowadzania tekstu i formatowania dokumentów, jednak nie są przystosowane do zarządzania dużymi zbiorami danych, co może prowadzić do problemów z organizowaniem i aktualizowaniem informacji. Typowym błędem myślowym jest założenie, że każde narzędzie do tworzenia dokumentów nadaje się do zarządzania danymi. W praktyce jednak, do efektywnego zarządzania informacjami, takich jak daty szkoleń, najlepszym rozwiązaniem są arkusze kalkulacyjne, które są zaprojektowane specjalnie do tego celu, pozwalając na łatwe sortowanie, filtrowanie i analizę danych. Wybierając niewłaściwe narzędzie, można napotkać dodatkowe trudności, takie jak utrata danych, trudności w śledzeniu zmian czy ograniczona możliwość współpracy, co negatywnie wpływa na organizację pracy.

Pytanie 28

Jaki rodzaj rysunku technicznego jest zamieszczony poniżej?

A. złożeniowy

B. zestawieniowy

C. zabiegowy

D. wykonawczy

Zrozumienie różnych typów rysunków technicznych jest kluczowe dla właściwego ich wykorzystania w praktyce. Rysunek zestawieniowy, będący jedną z niepoprawnych odpowiedzi, służy do przedstawienia wykazu elementów i ich ilości, ale nie ukazuje one ich wzajemnych relacji ani szczegółów montażowych. Użytkownicy mogą mylić rysunek zestawieniowy z rysunkiem złożeniowym, co prowadzi do błędnych wniosków dotyczących jego zastosowania w praktyce. Kolejnym błędnym typem odpowiedzi jest rysunek wykonawczy, który ma na celu przedstawienie szczegółowych wymiarów oraz technologii wykonania pojedynczych elementów, a nie ich całościowego układu. Użycie tego rysunku w kontekście pytania prowadzi do pomyłek, ponieważ nie uwzględnia aspektu montażu i interakcji elementów. Z kolei rysunek zabiegowy, często stosowany w medycynie, nie ma zastosowania w kontekście rysunków technicznych dotyczących projektowania i produkcji. Zrozumienie różnic między tymi typami rysunków jest kluczowe dla efektywnego posługiwania się dokumentacją techniczną i unikania poważnych błędów w procesie produkcji oraz montażu. Typowe błędy myślowe mogą obejmować niewłaściwe przypisanie charakterystyki rysunków do ich funkcji, co z kolei prowadzi do nieporozumień w komunikacji w zespole projektowym oraz w realizacji zadań inżynieryjnych.

Pytanie 29

Jakie wymogi dotyczące bezpieczeństwa i higieny pracy nie są związane z używaniem drabin?

A. Powinny mieć ochronę przed porażeniem prądem

B. Mają spełniać normy określone w Polskich Normach

C. Mają zapewniać stabilność podczas korzystania

D. Muszą być ustawione na mocnym, trwałym, stabilnym podłożu

Odpowiedź 'Muszą mieć ochronę antyporażeniową' jest prawidłowa, ponieważ dotyczy szczególnego aspektu urządzeń elektrycznych, a nie drabin. Drabiny, które są używane w wielu środowiskach pracy, muszą spełniać określone normy dotyczące stabilności i podłoża, aby zapewnić bezpieczeństwo użytkownika. Przykładem mogą być drabiny, które muszą być ustawione na stabilnym, trwałym i nieruchomym podłożu, aby zminimalizować ryzyko przewrócenia się. Ochrona antyporażeniowa odnosi się do urządzeń elektrycznych, które mogą być narażone na kontakt z prądem, co nie dotyczy drabin. W normach takich jak PN-EN 131, które regulują wymagania dotyczące drabin, nie ma wzmianki na temat ochrony antyporażeniowej, co potwierdza słuszność tej odpowiedzi. W praktyce, użytkownicy drabin powinni być świadomi ich prawidłowego ustawienia oraz zasady BHP, aby zapewnić maksymalne bezpieczeństwo podczas pracy na wysokości.

Pytanie 30

Pomieszczenie ma powierzchnię 22 m2 i wysokość 3,8 m. Urządzenia i sprzęt spawalniczy zajmują 5 m3. Określ na podstawie rozporządzenia, ilu spawaczy może być zatrudnionych w tym pomieszczeniu.

ROZPORZĄDZENIE MINISTRA GOSPODARKI
z dnia 27 kwietnia 2000 r.
w sprawie bezpieczeństwa i higieny pracy przy pracach spawalniczych.
(wyciąg)

§ 6. Ścianki lub parawany kabiny spawalniczej powinny być wykonane z materiału niepełnego lub trudno zapalnego, umożliwiającego skuteczne pochłanianie optyczne. Powinny one mieć wysokość co najmniej 2 m, z zachowaniem przy podłodze szczeliny wentylacyjnej

§ 7. 1. W spawalni powinno przypadać na każdego pracownika wykonującego zmianę co najmniej 15 m³ wolnej objętości pomieszczenia nie zajętej przez urządzenia i sprzęt.
2. Wysokość pomieszczenia spawalni powinna wynosić co najmniej 3.75 m.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się przy pracach spawalniczych wykonywanych na statkach morskich i śródlądowych.

A. 1

B. 4

C. 5

D. 6

Zrozumienie wymagań dotyczących przestrzeni roboczej dla spawaczy jest kluczowe, ale wybór błędnej odpowiedzi może wynikać z kilku typowych nieporozumień. Odpowiedzi, które wskazują na mniejszą liczbę spawaczy, mogą sugerować bagatelizowanie przepisów dotyczących minimalnej przestrzeni. Na przykład, wybór odpowiedzi 1, 4 lub 6 może wynikać z nieprawidłowych obliczeń lub błędnej interpretacji przepisów. Warto zauważyć, że przepis nakładający obowiązek posiadania 15 m³ na jednego pracownika jest kluczowy dla zapewnienia odpowiednich warunków pracy. Często występuje błędne założenie, że można zatrudnić większą liczbę spawaczy, co może wynikać z niewłaściwego rozumienia przestrzeni dostępnej w pomieszczeniu. Z kolei wybór liczby 6 opiera się na mylnym przekonaniu, że więcej spawaczy można zatrudnić przy większej objętości, co nie uwzględnia wymogu wolnej przestrzeni. W praktyce, każde naruszenie tych przepisów może prowadzić do poważnych konsekwencji, w tym ryzyka wypadków oraz problemów zdrowotnych. Dlatego też istotne jest, aby dokładnie analizować dostępne dane i przestrzegać przepisów, które mają na celu ochronę zdrowia i bezpieczeństwa pracowników w miejscu pracy.

Pytanie 31

Jeśli podczas ostatnich pomiarów zaobserwowano stężenie substancji rakotwórczej przekraczające 0,5 wartości NDS, to należy przeprowadzać pomiary nie rzadziej niż

A. co 6 miesięcy

B. co 2 lata

C. raz na rok

D. co 3 miesiące

Wybierając opcje jak 'co 6 miesięcy' czy 'raz na rok', można w zasadzie mocno zaryzykować zdrowiem pracowników. Często mylenie częstotliwości pomiarów prowadzi do poważnych problemów zdrowotnych. Odpowiedź 'co 6 miesięcy' sugeruje, że pomiary wystarczą tylko dwa razy w roku, co w przypadku zagrożenia czynnikiem rakotwórczym to zdecydowanie za mało. Długie przerwy między pomiarami mogą sprawić, że nie zauważymy, że coś się zmienia i narażamy pracowników na niebezpieczeństwo. Odpowiedzi 'co 2 lata' czy 'raz na rok' to w ogóle niezbyt mądry wybór w kontekście zdrowia i powinny zostać naprawdę przemyślane. Z przepisów wynika, że regularne pomiary są kluczowe, a długie przerwy mogą opóźnić wykrywanie zagrożeń. Takie podejście może wynikać z nieporozumień co do przepisów lub po prostu braku wiedzy o zagrożeniach związanych z substancjami rakotwórczymi. Trzeba w miarę możliwości dostosowywać częstotliwość pomiarów do aktualnych wyników, co po prostu jest ważne dla skutecznego zarządzania ryzykiem w pracy.

Pytanie 32

Celem popularyzacji problematyki bhp jest

A. redukcja liczby pracowników

B. podwyższenie wynagrodzeń pracowników

C. aktualizacja parku maszynowego

D. ograniczenie liczby wypadków

Popularyzacja zagadnień BHP (bezpieczeństwa i higieny pracy) ma na celu przede wszystkim zmniejszenie liczby wypadków w miejscu pracy. Wprowadzenie zasad BHP oraz stałe edukowanie pracowników na temat bezpieczeństwa są kluczowymi elementami każdej organizacji. Dobre praktyki branżowe, takie jak regularne szkolenia z zakresu BHP, działania prewencyjne oraz monitorowanie przestrzegania norm bezpieczeństwa, znacząco wpływają na redukcję wypadków. Dzięki systematycznemu podejściu do kwestii BHP, pracodawcy mogą nie tylko zapewnić bezpieczeństwo swoim pracownikom, ale także zmniejszyć koszty związane z wypadkami, takie jak odszkodowania czy przerwy w pracy. Przykłady zastosowania tych praktyk obejmują wprowadzenie procedur dotyczących użycia sprzętu ochronnego, przeprowadzanie audytów bezpieczeństwa czy organizowanie warsztatów, które zwiększają świadomość pracowników na temat zagrożeń. Warto również zauważyć, że przestrzeganie zasad BHP jest zgodne z regulacjami prawnymi, takimi jak Kodeks pracy oraz normy ISO 45001, co dodatkowo podkreśla znaczenie tego zagadnienia dla każdej organizacji.

Pytanie 33

Jakie są cele ergonomii korekcyjnej?

A. projektowanie miejsc pracy z uwzględnieniem możliwości człowieka

B. tworzenie urządzeń, maszyn oraz miejsc pracy

C. eliminacja zagrożeń oraz usunięcie szkodliwych czynników w istniejących miejscach pracy, a także zapewnienie maksymalnej efektywności pracy przy jednoczesnym zmniejszeniu obciążenia

D. optymalizacja relacji człowiek - technika - środowisko na etapie projektowania

Analizując odpowiedzi, można zauważyć, że niektóre z nich odnoszą się do ogólnych praktyk ergonomicznych, które mogą być mylnie utożsamiane z celem ergonomii korekcyjnej. Na przykład, projektowanie stanowisk pracy z punktu widzenia ich dostosowania do możliwości człowieka, choć istotne, skupia się na etapie projektowania, a nie na korekcji istniejących rozwiązań. Tego typu podejście może prowadzić do przekonania, że ergonomia dotyczy jedynie nowo projektowanych stanowisk, podczas gdy w rzeczywistości istotnym aspektem jest także adaptacja i poprawa już funkcjonujących miejsc pracy. Inną mylną interpretacją jest optymalizacja układu człowiek-technika-środowisko, która, mimo że jest ważna w kontekście ergonomii, nie odnosi się bezpośrednio do eliminacji zagrożeń i czynników szkodliwych w aktualnych warunkach pracy. Zrozumienie różnicy między projektowaniem a korekcją jest kluczowe, aby skutecznie zastosować zasady ergonomii w praktyce. Dodatkowo, projektowanie urządzeń czy maszyn, bez kontekstu ich implementacji w środowisku pracy, nie uwzględnia potrzeb i ograniczeń użytkowników. W rezultacie, skupienie się na ergonomii korekcyjnej jako procesie poprawy istniejących warunków pracy jest kluczowe dla zapewnienia efektywności i bezpieczeństwa, co stanowi fundament zdrowego środowiska pracy.

Pytanie 34

W jednopoziomowej hali produkcyjnej zatrudnionych jest 200 pracowników. Przepisy regulują, że szerokość ewakuacyjnej drogi poziomej powinna wynosić 0,6 m na każde 100 osób, jednak nie może być mniejsza niż 1,4 m. Jaka powinna być szerokość drogi ewakuacyjnej w tej hali?

A. 0,6 m

B. 1,4 m

C. 1,7 m

D. 1,2 m

Szerokość poziomej drogi ewakuacyjnej w hali produkcyjnej dla 200 osób powinna wynosić 1,4 m, co jest zgodne z obowiązującymi przepisami. Zgodnie z normą, szerokość drogi ewakuacyjnej powinna wynosić 0,6 m na każdą 100 osób, co w przypadku 200 osób daje 1,2 m. Jednak przepisy określają minimalną szerokość drogi ewakuacyjnej na 1,4 m, co oznacza, że w sytuacji, gdy wyliczona szerokość jest mniejsza niż minimalna wymagana, należy zastosować wartość minimalną. Odpowiednia szerokość drogi ewakuacyjnej ma kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa w sytuacjach awaryjnych. W przypadku ewakuacji, szersze drogi ewakuacyjne pozwalają na sprawniejsze przemieszczanie się ludzi, co skraca czas ewakuacji i zmniejsza ryzyko paniki. Przykładem zastosowania tego przepisu może być projektowanie nowych obiektów przemysłowych, gdzie odpowiednie normy są brane pod uwagę na etapie planowania, aby zapewnić bezpieczeństwo pracowników. Warto również zwrócić uwagę na inne aspekty bezpieczeństwa, takie jak oznakowanie dróg ewakuacyjnych i dostępność wyjść ewakuacyjnych zgodnych z normami.

Pytanie 35

Podczas szkoleń dotyczących BHP, do przedstawiania typowych obszarów zagrożeń w miejscach pracy, wykorzystuje się program

A. Power Point

B. Word

C. Excel

D. Access

Wybór innych programów, takich jak Access, Word czy Excel, do wizualizacji miejsc zagrożeń w kontekście szkoleń BHP jest niewłaściwy, ponieważ te narzędzia nie są przystosowane do tego celu. Access jest bazą danych, której głównym zadaniem jest gromadzenie i zarządzanie dużymi zbiorami danych. Chociaż może być użyty do analizy informacji dotyczących bezpieczeństwa, nie ma odpowiednich funkcji do tworzenia wizualnych prezentacji, które są kluczowe w szkoleniach. Z kolei Word to edytor tekstu, który jest idealny do tworzenia dokumentów pisemnych, ale brakuje mu narzędzi do efektywnej prezentacji wizualnej. Ostatecznie, Excel, choć doskonały do analizy danych i tworzenia wykresów, nie jest ukierunkowany na prezentacje multimedialne. Stosowanie tych narzędzi w kontekście wizualizacji zagrożeń często prowadzi do nieefektywnej komunikacji, ponieważ uczestnicy szkoleń mogą mieć trudności z przyswojeniem informacji przedstawionych w formie tekstowej lub tabelarycznej. Kluczowym błędem myślowym jest nieuznawanie różnicy pomiędzy tworzeniem dokumentu a tworzeniem angażującej prezentacji, co może wpłynąć na efektywność szkoleń i zrozumienie zagrożeń przez pracowników.

Pytanie 36

W przypadku dostania się do środowiska, na skutek awarii, niebezpiecznych substancji chemicznych, należy zgłosić to

A. Państwowej Straży Pożarnej

B. Straży Ochrony Przyrody

C. Państwowej Inspekcji Sanitarnej

D. Straży Miejskiej

Wybór innych instytucji, takich jak Państwowa Inspekcja Sanitarna, Straż Miejska czy Straż Ochrony Przyrody, w kontekście zgłaszania awarii związanej z substancjami chemicznymi, opiera się na błędnym rozumieniu ich kompetencji. Państwowa Inspekcja Sanitarna zajmuje się przede wszystkim kontrolą warunków sanitarnych i zdrowotnych, a nie bezpośrednim działaniem w sytuacjach awaryjnych związanych z substancjami chemicznymi. Jej rola polega na monitorowaniu stanu zdrowia publicznego oraz zapobieganiu zagrożeniom zdrowotnym, co jest istotne, ale nie w kontekście pierwszego reagowania na sytuacje kryzysowe. Z kolei Straż Miejska ma za zadanie zapewnienie porządku publicznego i interwencje w sprawach związanych z naruszeniem prawa, lecz nie dysponuje odpowiednim sprzętem ani ekspertyzą w zakresie zarządzania substancjami chemicznymi. Co więcej, Straż Ochrony Przyrody, mimo zaangażowania w ochronę środowiska, nie jest wyspecjalizowaną jednostką do radzenia sobie z nagłymi awariami chemicznymi. Zatem, opierając się na tych błędnych wyborach, można narazić zdrowie ludzi i stan środowiska na niebezpieczeństwo. W sytuacjach kryzysowych konieczne jest zrozumienie, która instytucja posiada odpowiednie kompetencje i zasoby, co podkreślają standardy zarządzania kryzysowego oraz wytyczne dotyczące ochrony środowiska.

Pytanie 37

Kiedy pracodawca ma obowiązek powołać służbę BHP, która ma za zadanie doradzać i kontrolować kwestie związane z bezpieczeństwem i higieną pracy, jeżeli zatrudnia więcej niż

A. 50 pracowników

B. 20 pracowników

C. 100 pracowników

D. 25 pracowników

Zły wybór odpowiedzi, bo mówimy tu o tym, od ilu pracowników pracodawca musi powołać służbę BHP. Wiele osób myśli, że wystarczy mieć mniej, jak 25, 20 czy 50 pracowników, ale to nie tak. Prawo jasno mówi, że chodzi o 100 pracowników. Jak ktoś myśli, że mogą mieć BHP przy 20 osobach, to może się mylić, bo to prowadzi do złych przekonań o odpowiedzialności za bezpieczeństwo. W małych firmach, gdzie jest mniej niż 100 osób, często nie ma ani środków, ani potrzeby, żeby mieć osobną służbę BHP. To może prowadzić do złego zarządzania ryzykiem, bo zagrożenia i tak się zdarzają. Pracodawca zawsze ma obowiązek o to dbać i wdrażać odpowiednie procedury. Z mojego doświadczenia, brak BHP w małych firmach często kończy się zaniedbaniami oraz wypadkami, co pokazuje, jak ważne jest przestrzeganie przepisów dotyczących bezpieczeństwa w pracy.

Pytanie 38

Pomieszczenia sanitarno-higieniczne nie powinny być zlokalizowane

A. w piwnicach (o wysokości 2,3 m w świetle) obiektu, w którym prowadzi się działalność.

B. w innym obiekcie niż ten, gdzie odbywa się działalność.

C. w obiekcie, w którym prowadzi się działalność.

D. w obiekcie połączonym obudowanym przejściem z budynkiem, w którym prowadzi się działalność.

Umiejscowienie pomieszczeń higieniczno-sanitarnych w budynku, w którym odbywa się praca, jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i komfortu pracowników. Odpowiedzi sugerujące lokalizację w innym budynku ignorują podstawowe zasady ergonomii i zdrowia publicznego. Pracownicy często potrzebują dostępu do takich pomieszczeń w sposób niezwłoczny, a ich oddalenie może prowadzić do sytuacji, które narażają ich zdrowie, zwłaszcza w przypadku kontaktu z substancjami szkodliwymi lub w warunkach wysokiego ryzyka. Ponadto, odpowiedzi dotyczące umiejscowienia w piwnicach czy w budynkach połączonych przejściami noszą ryzyko związane z dostępnością i wentylacją. Pomieszczenia w piwnicach mogą mieć ograniczony dostęp naturalnego światła, co jest niekorzystne dla psychologicznego komfortu użytkowników, a także mogą być narażone na wilgoć, co sprzyja rozwojowi pleśni. Dlatego też, zgodnie z wytycznymi i normami, pomieszczenia higieniczno-sanitarne powinny znajdować się w pobliżu miejsc pracy, aby nie tylko spełniać wymagania sanitarno-epidemiologiczne, ale także wspierać zdrowie i dobre samopoczucie pracowników. Właściwe planowanie lokalizacji tych pomieszczeń jest kluczowe dla efektywności działań w zakresie ochrony zdrowia w miejscu pracy.

Pytanie 39

Szkolenia okresowe pracowników zatrudnionych na stanowiskach robotniczych, na których występują szczególne zagrożenia dla zdrowia, powinny być realizowane w formie

A. instruktażu - nie rzadziej niż raz na rok

B. wykładu - co 3 lata

C. seminarium - co 2 lata

D. pokazu - nie rzadziej niż raz na 3 lata

Szkolenia okresowe pracowników zatrudnionych na stanowiskach robotniczych, gdzie występują szczególne zagrożenia zdrowia, powinny być przeprowadzane w formie instruktażu, nie rzadziej niż raz na rok. Instruktaż jako forma szkolenia jest najbardziej efektywny, ponieważ pozwala pracownikom na bezpośrednie zapoznanie się z zagrożeniami, zasadami bezpiecznej pracy oraz procedurami awaryjnymi w kontekście konkretnego stanowiska. Zgodnie z przepisami prawa pracy oraz regulacjami BHP, takie szkolenia mają na celu systematyczne uaktualnianie wiedzy pracowników oraz praktycznych umiejętności związanych z bezpieczeństwem. Przykładowo, w branży budowlanej regularne instruktaże mogą obejmować tematy takie jak obsługa sprzętu budowlanego, zasady zachowania się w sytuacjach awaryjnych oraz procedury ochrony osobistej. Warto również zauważyć, że częstotliwość takich szkoleń ma kluczowe znaczenie dla utrzymania wysokiego poziomu bezpieczeństwa w miejscu pracy, co jest zgodne z najlepszymi praktykami i standardami zarządzania BHP.

Pytanie 40

Jakie jest zastosowanie diagnozy ergonomicznej?

A. oceny poziomu zużycia maszyn po ośmiu godzinach ich użytkowania

B. tworzenia projektów stanowisk pracy lub określania wymagań umownych przy zakupie maszyn oraz urządzeń

C. analizy motywacji do pracy grupy pracowników

D. ustalania braku zdolności do pracy konkretnego pracownika

Diagnoza ergonomiczna nie jest narzędziem służącym do orzekania o niezdolności do pracy pojedynczego pracownika. Tego rodzaju diagnoza koncentruje się na optymalizacji warunków pracy, a nie na ocenie zdrowia jednostki. Orzekanie o niezdolności do pracy wymaga specjalistycznych badań medycznych oraz analizy stanu zdrowia, co wykracza poza kompetencje diagnozy ergonomicznej. W kontekście projektowania stanowisk pracy, kluczowe jest zrozumienie, że ergonomia opiera się na naukowym podejściu do analizy interakcji między człowiekiem a jego środowiskiem, co różni ją od bardziej subiektywnych ocen zdrowotnych. Badanie stopnia zużycia maszyn, choć istotne dla zarządzania sprzętem, nie wiąże się bezpośrednio z aspektami ergonomii. Zmniejszenie zużycia sprzętu jest ważne, ale nie dotyczy to ergonomicznych elementów, które mają na celu poprawę komfortu pracy. Badanie motywacji do pracy grupy pracowników to zupełnie inny temat, który koncentruje się na psychologicznych aspektach pracy, a nie na fizycznych wymaganiach stanowiska. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że diagnoza ergonomiczna ma na celu zwiększenie efektywności i bezpieczeństwa w miejscu pracy, a nie ocenę zdrowia czy motywacji jednostek.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej