Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik teleinformatyk
Kwalifikacja: INF.07 - Montaż i konfiguracja lokalnych sieci komputerowych oraz administrowanie systemami operacyjnymi
Data rozpoczęcia: 7 grudnia 2025 11:19
Data zakończenia: 7 grudnia 2025 11:24

Egzamin zdany!

Wynik: 25/40 punktów (62,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Które z poleceń w systemie Windows umożliwia sprawdzenie zapisanych w pamięci podręcznej komputera tłumaczeń nazw DNS na odpowiadające im adresy IP?

A. ipconfig /displaydns

B. ipconfig /renew

C. ipconfig /flushdns

D. ipconfig /release

To polecenie 'ipconfig /displaydns' to naprawdę ważna rzecz, jeśli chodzi o zarządzanie pamięcią podręczną DNS w Windowsie. Dzięki niemu możemy zobaczyć, co jest w tej pamięci podręcznej, czyli jak wyglądają tłumaczenia nazw domen na adresy IP. To się przydaje zwłaszcza, gdy mamy problemy z dostępem do jakichś stron, bo pozwala nam sprawdzić, jakie zapytania DNS już zostały rozwiązane. Dla administratorów to bardzo pomocne, gdy muszą znaleźć błędy związane z nieaktualnymi lub błędnymi wpisami. Na przykład, po zmianie adresu IP serwera DNS, jak użytkownik wciąż nie może wejść na jakąś usługę, to właśnie to polecenie pomoże nam sprawdzić, czy stary adres IP nadal siedzi w pamięci. W pracy z sieciami warto też regularnie sprawdzać tę pamięć i czyścić ją, używając 'ipconfig /flushdns', co jest jednym z lepszych sposobów na utrzymanie sieci w dobrej formie, moim zdaniem.

Pytanie 2

Administrator zamierza udostępnić folder C:\instrukcje w sieci trzem użytkownikom należącym do grupy Serwisanci. Jakie rozwiązanie powinien wybrać?

A. Udostępnić folder C:\instrukcje grupie Serwisanci bez ograniczeń co do liczby równoczesnych połączeń

B. Udostępnić grupie Wszyscy dysk C: i ograniczyć liczbę równoczesnych połączeń do 3

C. Udostępnić grupie Wszyscy folder C:\instrukcje i ustalić limit równoczesnych połączeń na 3

D. Udostępnić dysk C: grupie Serwisanci i nie ograniczać liczby równoczesnych połączeń

Udostępnienie folderu C:\instrukcje grupie Serwisanci jest najlepszym rozwiązaniem, ponieważ pozwala na skoncentrowanie kontroli dostępu na niewielkiej grupie użytkowników, co jest zgodne z zasadą minimalnych uprawnień. Taka praktyka zapewnia, że tylko upoważnieni użytkownicy mają dostęp do niezbędnych zasobów, co zmniejsza ryzyko nieautoryzowanego dostępu. Ograniczenie dostępu do konkretnego folderu zamiast całego dysku C: minimalizuje potencjalne zagrożenia związane z bezpieczeństwem danych, umożliwiając jednocześnie łatwe zarządzanie uprawnieniami. W kontekście zarządzania systemem, unikanie ograniczeń w liczbie równoczesnych połączeń może przyspieszyć dostęp do folderu, co jest korzystne w przypadku, gdy trzech użytkowników jednocześnie potrzebuje dostępu do tych samych instrukcji. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania zasobami w sieci, gdzie kluczowe znaczenie ma efektywne zarządzanie dostępem i bezpieczeństwem.

Pytanie 3

Protokół stworzony do nadzorowania oraz zarządzania urządzeniami w sieci, oparty na architekturze klient-serwer, w którym jeden menedżer kontroluje od kilku do kilkuset agentów to

A. FTP (File Transfer Protocol)

B. SNMP (Simple Network Management Protocol)

C. SMTP (Simple Mail Transfer Protocol)

D. HTTP (Hypertext Transfer Protocol)

SNMP, czyli Simple Network Management Protocol, to standardowy protokół sieciowy, który umożliwia monitorowanie i zarządzanie urządzeniami w sieci IP. Opiera się na architekturze klient-serwer, gdzie agent (urządzenie zarządzane) przekazuje dane do menedżera (systemu zarządzającego). Dzięki SNMP administratorzy sieci mogą zbierać dane o stanie urządzeń, takich jak routery, przełączniki czy serwery, co pozwala na szybką identyfikację problemów, optymalizację wydajności oraz planowanie zasobów. Protokół SNMP jest szeroko stosowany w branży IT, będąc częścią standardów IETF. Przykładem zastosowania może być monitorowanie obciążenia serwera w czasie rzeczywistym, co pozwala na podejmowanie decyzji na podstawie zebranych danych. Ponadto, SNMP wspiera różne poziomy bezpieczeństwa i wersje, co pozwala na dostosowanie go do specyficznych potrzeb organizacji. Standardy SNMP są zgodne z najlepszymi praktykami, co daje pewność, że system zarządzania siecią będzie działał w sposób efektywny i bezpieczny.

Pytanie 4

Administrator zauważa, że jeden z komputerów w sieci LAN nie może uzyskać dostępu do Internetu, mimo poprawnie skonfigurowanego adresu IP. Który parametr konfiguracji sieciowej powinien sprawdzić w pierwszej kolejności?

A. Maskę podsieci

B. Adres MAC karty sieciowej

C. Adres serwera DNS

D. Adres bramy domyślnej

<strong>Adres bramy domyślnej</strong> jest kluczowym parametrem konfiguracji sieciowej, który umożliwia komputerowi w sieci LAN komunikację z urządzeniami poza swoją lokalną podsiecią, w tym z Internetem. Brama domyślna to zwykle adres IP routera lub innego urządzenia pośredniczącego, które przekazuje ruch wychodzący z lokalnej sieci do innych sieci. Nawet jeśli komputer ma poprawnie ustawiony adres IP i maskę podsieci, brak lub błędna konfiguracja bramy domyślnej uniemożliwi mu wysyłanie pakietów poza własny segment sieci – czyli właśnie do Internetu. To dlatego w praktyce administratorzy zawsze zaczynają od weryfikacji tego parametru, gdy urządzenie nie może się połączyć z zasobami zewnętrznymi. W standardowych systemach operacyjnych, takich jak Windows czy Linux, parametr ten jest podawany ręcznie lub automatycznie przez DHCP. Z mojego doświadczenia, nawet przy poprawnych pozostałych ustawieniach sieciowych najczęstszą przyczyną braku dostępu do Internetu jest właśnie brak lub literówka w adresie bramy. W środowiskach produkcyjnych i edukacyjnych regularnie powtarza się zasada: jeśli lokalna komunikacja działa, a Internet nie – sprawdź najpierw bramę domyślną. To podstawowy krok w diagnostyce sieciowej i element każdej checklisty administratora.

Pytanie 5

Aby utworzyć kontroler domeny w środowisku systemów Windows Server na lokalnym serwerze, należy zainstalować rolę

A. usług zarządzania prawami dostępu w Active Directory

B. usług domenowej w Active Directory

C. usług LDS w Active Directory

D. usług certyfikatów w Active Directory

Utworzenie kontrolera domeny w środowisku Windows Server jest kluczowym krokiem w ustanawianiu struktury Active Directory, a odpowiedzialna za to rola to usługi domenowej w usłudze Active Directory. Ta rola pozwala na zarządzanie zasobami sieciowymi, takimi jak komputery, użytkownicy i grupy, w centralny sposób. Kontroler domeny jest odpowiedzialny za autoryzację i uwierzytelnianie użytkowników oraz komputerów w sieci, co jest fundamentalne dla zabezpieczenia dostępu do zasobów. Przykładem zastosowania tej roli może być zbudowanie infrastruktury IT w firmie, gdzie kontroler domeny umożliwia wdrożenie polityk grupowych, co z kolei ułatwia zarządzanie konfiguracjami komputerów i bezpieczeństwem. Standardy branżowe, takie jak ITIL, podkreślają znaczenie posiadania dobrze zorganizowanej struktury zarządzania IT, a usługi domenowe w Active Directory są kluczowym elementem tej struktury, wspierającym zautomatyzowane zarządzanie oraz centralizację usług.

Pytanie 6

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 7

Użytkownicy z grupy Pracownicy nie mają możliwości drukowania dokumentów za pomocą serwera wydruku na systemie operacyjnym Windows Server. Przydzielone mają tylko uprawnienia "Zarządzanie dokumentami". Co należy wykonać, aby rozwiązać ten problem?

A. Należy dla grupy Administratorzy anulować uprawnienia "Zarządzanie drukarkami"

B. Należy dla grupy Administratorzy usunąć uprawnienia "Drukuj"

C. Należy dla grupy Pracownicy anulować uprawnienia "Zarządzanie dokumentami"

D. Należy dla grupy Pracownicy przypisać uprawnienia "Drukuj"

Aby umożliwić użytkownikom z grupy Pracownicy drukowanie dokumentów, niezbędne jest nadanie im odpowiednich uprawnień. Uprawnienie 'Drukuj' jest kluczowe, ponieważ pozwala na wysyłanie dokumentów do drukarki. W przypadku, gdy użytkownik ma przydzielone wyłącznie uprawnienia 'Zarządzanie dokumentami', może jedynie zarządzać już wydrukowanymi dokumentami, ale nie ma możliwości ich drukowania. Standardową praktyką w zarządzaniu dostępem do zasobów jest stosowanie zasady minimalnych uprawnień, co oznacza, że użytkownik powinien mieć tylko te uprawnienia, które są niezbędne do wykonywania jego zadań. W sytuacji, gdy użytkownicy nie mogą drukować, kluczowe jest zrozumienie, że ich ograniczenia w zakresie uprawnień są główną przyczyną problemu. Nadanie uprawnienia 'Drukuj' użytkownikom z grupy Pracownicy pozwoli im na wykonywanie niezbędnych operacji, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania systemami operacyjnymi i serwerami wydruku.

Pytanie 8

Rekord typu MX w serwerze DNS

A. mapuje nazwę domenową na serwer pocztowy

B. przechowuje alias dla nazwy domeny

C. mapuje nazwę domeny na adres IP

D. przechowuje nazwę serwera

Rekordy MX (Mail Exchange) w systemie DNS (Domain Name System) odgrywają kluczową rolę w kierowaniu wiadomości e-mail do odpowiednich serwerów pocztowych. Poprawna odpowiedź wskazuje, że rekord MX mapuje nazwę domenową na nazwę serwera poczty, co jest istotnym elementem procesu dostarczania e-maili. Dzięki temu, gdy użytkownik wysyła wiadomość do danej domeny, serwery pocztowe mogą zidentyfikować, gdzie ta wiadomość powinna być dostarczona, analizując rekordy MX. Przykładowo, jeśli ktoś wysyła e-mail na adres [email protected], serwer odpowiedzialny za przetwarzanie poczty sprawdza rekord MX dla domeny przyklad.pl, aby określić, który serwer jest odpowiedzialny za odbiór wiadomości. Dobrą praktyką jest zapewnienie, aby rekordy MX były aktualne i poprawnie skonfigurowane, ponieważ błędne ustawienia mogą prowadzić do utraty wiadomości lub opóźnień w ich dostarczaniu. Ponadto, w kontekście bezpieczeństwa, warto implementować dodatkowe mechanizmy, takie jak SPF (Sender Policy Framework) czy DKIM (DomainKeys Identified Mail), aby zabezpieczyć domenę przed fałszywymi wiadomościami e-mail.

Pytanie 9

Liczba 22 w adresie http://www.adres_serwera.pL:22 wskazuje na numer

A. PID procesu działającego na serwerze

B. sekwencyjny pakietu przesyłającego dane

C. aplikacji, do której skierowane jest zapytanie

D. portu, inny od standardowego numeru dla danej usługi

Dobra robota z wyborem odpowiedzi! Port 22 rzeczywiście jest tym, co używamy w protokole SSH. To taki numer, który pozwala różnym programom na komunikację przez ten sam adres IP. Wiesz, porty to jak adresy dla naszych usług w sieci. W przypadku SSH, numer 22 jest standardowy i wielu administratorów go używa do zdalnego logowania na serwery. Fajnie jest też wiedzieć, że zmiana portu na inny może pomóc w zwiększeniu bezpieczeństwa, bo trudniej wtedy nieautoryzowanym osobom się włamać. Warto pamiętać o podstawowych zasadach zarządzania portami, bo to naprawdę ważne zagadnienie w administracji sieci. No i te standardy jak RFC 793 czy 4253 pomagają zrozumieć, jak to wszystko działa.

Pytanie 10

Usługi na serwerze konfiguruje się za pomocą

A. serwer kontrolujący domenę

B. Active Directory

C. role i funkcje

D. panel administracyjny

Konfiguracja usług na serwerze za pomocą ról i funkcji jest zgodna z najlepszymi praktykami administracyjnymi w środowisku serwerowym. Role i funkcje w tym kontekście oznaczają specyficzne zestawy zadań, które serwer ma realizować, a także pożądane usługi, które mają być dostępne. Na przykład, w systemie Windows Server, administracja serwerem polega na przypisywaniu ról, takich jak serwer plików, serwer aplikacji czy kontroler domeny, co umożliwia skoncentrowanie się na konkretnych zadaniach i ich optymalizacji. Dobrą praktyką jest również korzystanie z Menedżera Serwera, który ułatwia zarządzanie rolami oraz funkcjami, umożliwiając łatwe dodawanie, usuwanie i konfigurowanie. Zrozumienie, jak działają role i funkcje, pozwala administratorom lepiej optymalizować zasoby serwera, a także zadbać o jego bezpieczeństwo i stabilność, co jest kluczowe w każdym środowisku IT.

Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

Jak dodać użytkownika jkowalski do lokalnej grupy pracownicy w systemie Windows za pomocą polecenia?

A. net group pracownicy jkowalski /ADD

B. net group jkowalski pracownicy /ADD

C. net localgroup pracownicy jkowalski /ADD

D. net localgroup jkowalski pracownicy /ADD

Błędne odpowiedzi na to pytanie wynikają z nieporozumień dotyczących struktury poleceń oraz ich kontekstu w systemie Windows. Odpowiedź "net group jkowalski pracownicy /ADD" jest nieprawidłowa, ponieważ polecenie "net group" nie obsługuje lokalnych grup użytkowników, co czyni je niewłaściwym w tej sytuacji. Typowym błędem jest mylenie lokalnych grup z grupami domenowymi, co prowadzi do użycia nieodpowiednich poleceń. Z kolei "net localgroup jkowalski pracownicy /ADD" również jest błędne, ponieważ nie możemy dodać grupy do grupy, a jedynie użytkownika do grupy. Odpowiedź "net group pracownicy jkowalski /ADD" jest myląca, ponieważ "net group" jest stosowane w kontekście grup domenowych, co również nie ma zastosowania w lokalnych grupach użytkowników. W każdej z tych odpowiedzi brakuje zrozumienia podstawowych zasad zarządzania użytkownikami i grupami w systemach Windows. Kluczowym elementem jest zrozumienie, że operacje na lokalnych grupach wymagają użycia "localgroup", co jest standardem w administracji systemami operacyjnymi. Właściwe rozpoznanie i wykorzystanie tych poleceń jest niezbędne dla prawidłowego zarządzania uprawnieniami i bezpieczeństwem w środowisku informatycznym.

Pytanie 13

Domyślnie dostęp anonimowy do zasobów serwera FTP pozwala na

A. prawa zarówno do odczytu, jak i zapisu

B. kompletne prawa dostępu

C. wyłącznie prawo do odczytu

D. wyłącznie prawo do zapisu

Odpowiedź 'tylko prawo do odczytu' jest prawidłowa, ponieważ domyślnie anonimowy dostęp do serwera FTP zazwyczaj ogranicza użytkowników jedynie do możliwości przeglądania i pobierania plików. W praktyce oznacza to, że użytkownik może uzyskać dostęp do plików na serwerze, ale nie ma możliwości ich modyfikacji ani dodawania nowych. Tego rodzaju ograniczenia są zgodne z najlepszymi praktykami bezpieczeństwa, które zalecają minimalizowanie ryzyka związanego z nieautoryzowanymi zmianami w danych. Ograniczenie dostępu tylko do odczytu jest szczególnie istotne w kontekście serwerów publicznych, gdzie zasoby mogą być dostępne dla szerokiej gamy użytkowników. W wielu przypadkach, aby uzyskać dostęp do pełnych praw, użytkownik musi zarejestrować się i otrzymać odpowiednie uprawnienia. Warto również wspomnieć, że zgodnie z protokołem FTP, dostęp do zasobów może być konfigurowany przez administratorów w celu dalszego zwiększenia bezpieczeństwa oraz kontroli dostępu.

Pytanie 14

Jakie dane należy wpisać w adresie przeglądarki internetowej, aby uzyskać dostęp do zawartości witryny ftp o nazwie domenowej ftp.biuro.com?

A. http.ftp.biuro.com

B. ftp.ftp.biuro.com

C. http://ftp.biuro.com

D. ftp://ftp.biuro.com

Odpowiedź 'ftp://ftp.biuro.com' jest całkiem na miejscu. To dobry sposób, żeby połączyć się z serwerem FTP, bo właśnie do tego ten protokół służy - do przesyłania plików w sieci. Jak przeglądarka widzi ten prefiks 'ftp://', to od razu wie, że chodzi o serwer FTP, a nie o coś innego. W praktyce wiele osób pewnie korzysta z programów typu FileZilla, bo są wygodne do zarządzania plikami, ale przeglądarki też dają radę. Warto jednak pamiętać, że lepiej używać bezpieczniejszego SFTP, bo to daje więcej ochrony dla danych. FTP może być super przy wysyłaniu dużych plików czy tworzeniu kopii zapasowych. Zrozumienie różnic między protokołami jest kluczowe, żeby dobrze ogarniać sprawy związane z danymi w sieci.

Pytanie 15

Jakie narzędzie wirtualizacji stanowi część systemów operacyjnych Windows?

A. QEMU

B. VMWARE

C. ESXI

D. HYPER-V

HYPER-V to natywne narzędzie wirtualizacji opracowane przez firmę Microsoft, które jest integralną częścią systemów operacyjnych Windows Server oraz Windows 10 i nowszych. Umożliwia tworzenie i zarządzanie maszynami wirtualnymi, co jest kluczowe w kontekście nowoczesnych środowisk IT, gdzie efektywność i elastyczność są na wagę złota. HYPER-V obsługuje wiele funkcji, takich jak dynamiczne przydzielanie pamięci, co pozwala na automatyczne dostosowywanie zasobów w zależności od potrzeb uruchomionych maszyn. Dodatkowo, HYPER-V wspiera różne systemy operacyjne gości, co zwiększa jego wszechstronność. Przykładowe zastosowanie HYPER-V obejmuje testowanie aplikacji w izolowanym środowisku, uruchamianie złożonych środowisk serwerowych w ramach jednego hosta, a także disaster recovery dzięki klonowaniu maszyn wirtualnych. W ramach branżowych standardów, HYPER-V spełnia wymagania dotyczące bezpieczeństwa oraz zgodności z technologiami wirtualizacji, takimi jak VDI (Virtual Desktop Infrastructure).

Pytanie 16

W lokalnej sieci stosowane są adresy prywatne. Aby nawiązać połączenie z serwerem dostępnym przez Internet, trzeba

A. przypisać adres publiczny jako dodatkowy adres karty sieciowej na każdym hoście

B. skonfigurować translację NAT na ruterze brzegowym lub serwerze

C. ustawić sieci wirtualne w obrębie sieci lokalnej

D. dodać drugą kartę sieciową z adresem publicznym do każdego hosta

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ translacja adresów sieciowych (NAT) jest kluczowym procesem umożliwiającym komunikację między prywatnymi adresami IP w sieci lokalnej a publicznymi adresami IP w Internecie. NAT działa na routerach brzegowych, które przekształcają adresy prywatne hostów w adresy publiczne, co pozwala na nawiązywanie połączeń z serwerami dostępnymi w sieci globalnej. Przykładem może być sytuacja, gdy użytkownik w domowej sieci lokalnej, korzystając z routera z włączonym NAT, chce uzyskać dostęp do strony internetowej. Router zmienia adres prywatny urządzenia na swój adres publiczny, a odpowiedzi z serwera są następnie kierowane z powrotem do właściwego urządzenia dzięki przechowywaniu informacji o sesji. NAT jest zgodny z protkokłami takimi jak TCP/IP i jest uznawany za standardową praktykę w zarządzaniu adresacją IP, co zwiększa bezpieczeństwo sieci lokalnych poprzez ukrycie rzeczywistych adresów IP. Dodatkowo, NAT umożliwia oszczędność adresów IP, ponieważ wiele urządzeń może korzystać z jednego adresu publicznego.

Pytanie 17

Aby podłączyć drukarkę, która nie posiada karty sieciowej, do przewodowej sieci komputerowej, konieczne jest zainstalowanie serwera wydruku z odpowiednimi interfejsami

A. Centronics i RJ11

B. Centronics i USB

C. USB i RS232

D. USB i RJ45

Odpowiedź 'USB i RJ45' jest prawidłowa, ponieważ obydwa interfejsy są powszechnie stosowane do podłączenia drukarek do sieci komputerowych. Interfejs USB umożliwia szybkie przesyłanie danych między urządzeniem a komputerem, co jest kluczowe w przypadku drukarek, które wymagają efektywnej komunikacji. Z kolei interfejs RJ45 jest standardem w sieciach Ethernet, co pozwala na podłączenie drukarki do lokalnej sieci komputerowej bez potrzeby posiadania wbudowanej karty sieciowej. W przypadku serwera wydruku, urządzenie takie działa jako mostek pomiędzy drukarką a komputerami w sieci, co umożliwia wielu użytkownikom dostęp do tej samej drukarki. Przykłady zastosowania obejmują podłączenie drukarki biurowej do serwera, co pozwala na zdalne drukowanie dokumentów przez pracowników z różnych stanowisk. Zgodność z tymi standardami w znaczący sposób zwiększa elastyczność i użyteczność urządzeń w środowisku pracy, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży IT.

Pytanie 18

Jakie oprogramowanie odpowiada za funkcję serwera DNS w systemie Linux?

A. bind

B. samba

C. apache

D. vsftpd

Poprawna odpowiedź to bind, który jest popularnym serwerem DNS w systemach Linux. Bind, czyli Berkeley Internet Name Domain, to oprogramowanie, które implementuje protokół DNS (Domain Name System). Umożliwia to rozwiązywanie nazw domenowych na adresy IP, co jest kluczowe dla funkcjonowania internetu. Bind jest skonfigurowany do pracy zarówno jako serwer nazw autoritarny, jak i serwer rekurencyjny, co oznacza, że może odpowiadać na zapytania o nazwę domeny i jednocześnie przekazywać zapytania do innych serwerów DNS w celu uzyskania odpowiedzi. Przykładowo, gdy użytkownik wpisuje adres www.example.com w przeglądarce, serwer DNS wykorzystujący bind przekształca tę nazwę w odpowiedni adres IP, co pozwala na nawiązanie połączenia z właściwym serwerem. Bind jest zgodny z różnymi standardami, w tym RFC 1035, co czyni go niezawodnym narzędziem w zarządzaniu nazwami domenowymi. Dobrą praktyką jest regularne aktualizowanie konfiguracji serwera DNS oraz monitorowanie jego działania, aby zapewnić bezpieczeństwo i optymalną wydajność.

Pytanie 19

Jakie polecenie służy do analizy statystyk protokołów TCP/IP oraz bieżących połączeń sieciowych w systemach operacyjnych rodziny Windows?

A. tracert

B. ping

C. netstat

D. route

Polecenie 'netstat' jest podstawowym narzędziem w systemach Windows, które umożliwia użytkownikom sprawdzenie statystyk protokołów TCP/IP oraz bieżących połączeń sieciowych. Dzięki 'netstat' można uzyskać informacje o aktywnych połączeniach TCP, korzystających z portów, a także o stanie tych połączeń. Przykładowo, użycie polecenia 'netstat -a' wyświetli wszystkie aktywne połączenia oraz porty nasłuchujące, co jest szczególnie przydatne w diagnostyce problemów z siecią czy w analizie bezpieczeństwa. Ponadto, 'netstat' potrafi zidentyfikować, które programy są odpowiedzialne za otwarte połączenia, co pozwala na lepszą kontrolę nad bezpieczeństwem systemu. Narzędzie to jest zgodne ze standardami administracji sieci, a jego zastosowanie w codziennej pracy może znacznie usprawnić zarządzanie infrastrukturą sieciową. Warto także wspomnieć, że 'netstat' jest wszechstronnym narzędziem, które znajduje zastosowanie w różnych systemach operacyjnych, co czyni je uniwersalnym rozwiązaniem dla specjalistów zajmujących się sieciami.

Pytanie 20

Jakie polecenie w systemie Windows pokazuje tablicę routingu hosta?

A. ipconfig /release

B. netstat - r

C. netstat -n

D. ipconfig /renew

Polecenie 'netstat -r' w systemie Windows jest używane do wyświetlania tabeli routingu, która zawiera informacje o dostępnych trasach sieciowych, jakie komputer wykorzystuje do komunikacji z innymi urządzeniami w sieci. To polecenie dostarcza przede wszystkim informacji o lokalnych interfejsach sieciowych, ich adresach IP, maskach podsieci oraz bramach domyślnych. W praktyce, administratorzy sieci korzystają z tego narzędzia do diagnozowania problemów z połączeniami sieciowymi, monitorowania tras przesyłania danych oraz weryfikacji poprawności konfiguracji sieci. Znajomość tabeli routingu jest kluczowa dla efektywnego zarządzania ruchem sieciowym oraz dla zapewnienia, że dane są kierowane prawidłowo do odpowiednich docelowych adresów. Dodatkowo, w standardach branżowych, takich jak TCP/IP, zarządzanie trasami jest jednym z fundamentalnych aspektów, który wpływa na wydajność i niezawodność komunikacji w sieci.

Pytanie 21

Podstawową rolą monitora, który jest częścią oprogramowania antywirusowego, jest

A. ochrona poczty elektronicznej przed niechcianymi wiadomościami

B. nadzór nad aktualnymi działaniami komputera w trakcie uruchamiania oraz pracy programów

C. zapewnienie bezpieczeństwa systemu operacyjnego przed atakami z sieci komputerowej

D. cykliczne skanowanie plików przechowywanych na dysku twardym komputera

Monitor w oprogramowaniu antywirusowym to naprawdę ważny element. Jego główną rolą jest pilnowanie, co się dzieje na komputerze podczas pracy różnych aplikacji. Jak to działa? Oprogramowanie antywirusowe śledzi wszystko na bieżąco, dzięki czemu szybko łapie jakieś podejrzane zagrożenia, jak wirusy czy inne złośliwe programy, które mogłyby włożyć nos w twoje sprawy. Na przykład, kiedy ściągasz plik z Internetu, monitor działa od razu, sprawdzając ten plik w czasie rzeczywistym. Jeżeli zauważy coś podejrzanego, potrafi go szybko zablokować lub wrzucić do kwarantanny. To naprawdę dobra praktyka w bezpieczeństwie komputerowym! Regularne aktualizacje baz wirusów oraz ciągłe pilnowanie ruchu w sieci są super istotne, żeby skutecznie chronić system. Szybka reakcja na zagrożenia to klucz do trzymania swoich danych w bezpieczeństwie.

Pytanie 22

Aby zrealizować ręczną konfigurację interfejsu sieciowego w systemie LINUX, należy wykorzystać komendę

A. eth0

B. route add

C. ipconfig

D. ifconfig

Wybór odpowiedzi 'eth0' wskazuje na pewne nieporozumienie dotyczące konfiguracji sieci w Linuxie. 'eth0' to nie polecenie, lecz nazwa interfejsu sieciowego, który jest używany do identyfikacji konkretnego urządzenia sieciowego w systemie. W kontekście zarządzania siecią, nie można używać nazw interfejsów jako samodzielnych poleceń, ponieważ nie dostarczają one żadnej funkcjonalności do konfiguracji lub wyświetlania informacji. Typowym błędem w myśleniu jest utożsamienie nazwy interfejsu z narzędziem administracyjnym, co prowadzi do nieporozumień. Z kolei odpowiedź 'route add' odnosi się do zarządzania tablicą routingu w systemie, a nie do konfiguracji interfejsów sieciowych. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że to polecenie może służyć do ustawiania adresu IP, ale w rzeczywistości jego głównym celem jest dodawanie tras do tablicy routingu, co jest zupełnie inną funkcjonalnością. Wreszcie 'ipconfig' jest narzędziem stosowanym w systemach Windows, a nie w Linuxie. Posiadanie wiedzy na temat różnic między tymi systemami operacyjnymi jest kluczowe, ponieważ wielu użytkowników myli polecenia i narzędzia, co może prowadzić do błędnych konfiguracji i problemów z siecią. W zrozumieniu administracji sieciowej w Linuxie ważne jest, aby użytkownicy posiedli wiedzę na temat poprawnych narzędzi i ich zastosowań, co pozwoli im na efektywne zarządzanie infrastrukturą sieciową.

Pytanie 23

Jaką wiadomość przesyła klient DHCP w celu przedłużenia dzierżawy?

A. DHCPREQUEST

B. DHCPACK

C. DHCPNACK

D. DHCPDISCOVER

Odpowiedzi DHCPDISCOVER, DHCPNACK i DHCPACK nie są właściwe w kontekście odnowy dzierżawy IP. Komunikat DHCPDISCOVER jest pierwszym sygnałem wysyłanym przez klienta, gdy poszukuje dostępnych serwerów DHCP w sieci. Jego celem jest rozpoczęcie procesu uzyskiwania adresu IP, a nie odnowienia istniejącej dzierżawy. Z kolei DHCPNACK jest używany przez serwer, aby poinformować klienta o tym, że jego żądanie zostało odrzucone, na przykład gdy klient próbuje odnowić dzierżawę na adres IP, który nie jest już dostępny. Komunikat ten sygnalizuje, że klient musi wysłać nowe żądanie w celu uzyskania innego adresu IP. Natomiast DHCPACK jest potwierdzeniem, które serwer DHCP wysyła do klienta, aby potwierdzić przydzielenie lub odnowienie adresu IP. Chociaż DHCPACK pojawia się w procesie odnowy, to nie jest to komunikat wysyłany przez klienta. Typowe błędy myślowe polegają na pomyleniu ról komunikatów w protokole DHCP oraz braku zrozumienia, że każdy komunikat ma swoją specyfikę i cel w kontekście wymiany informacji pomiędzy klientem a serwerem. Zrozumienie tych komunikatów jest kluczowe dla efektywnego zarządzania sieciami, co jest szczególnie istotne w środowiskach, gdzie wiele urządzeń korzysta z dynamicznego przydzielania adresów IP.

Pytanie 24

Podaj domyślny port, który służy do przesyłania poleceń w serwisie FTP.

A. 110

B. 20

C. 25

D. 21

Porty 20, 25 i 110 nie są odpowiednie do przekazywania poleceń serwera FTP, co może prowadzić do nieporozumień w kontekście korzystania z protokołów internetowych. Port 20 jest używany w trybie aktywnym FTP do przesyłania danych, a nie do przesyłania poleceń. W trybie aktywnym, po nawiązaniu połączenia na porcie 21, serwer FTP nawiązuje osobne połączenie na porcie 20, aby przesłać dane. To podejście może wprowadzać w błąd, ponieważ nie odnosi się do przekazywania poleceń. Port 25 jest standardowo używany do przesyłania wiadomości e-mail w protokole SMTP (Simple Mail Transfer Protocol), co nie ma związku z FTP. Z kolei port 110 jest używany w protokole POP3 (Post Office Protocol) do pobierania wiadomości e-mail. Nieprawidłowe przypisanie portów do protokołów może skutkować błędami w konfiguracji usług sieciowych oraz problemami z komunikacją. W kontekście administracji sieciowej kluczowe jest zrozumienie, jakie porty są przypisane do poszczególnych protokołów i jakie protokoły są odpowiedzialne za różne funkcje. Ignorowanie tych podstawowych zasad może prowadzić do poważnych problemów z bezpieczeństwem oraz wydajnością sieci.

Pytanie 25

Interfejs graficzny Menedżera usług IIS (Internet Information Services) w systemie Windows służy do ustawiania konfiguracji serwera

A. DNS

B. terminali

C. WWW

D. wydruku

Wybór odpowiedzi dotyczących terminali, DNS czy wydruku świadczy o braku zrozumienia podstawowych funkcji menedżera IIS. Terminale nie mają związku z zarządzaniem serwerem WWW, ponieważ są to interfejsy umożliwiające dostęp do systemów operacyjnych, a nie do obsługi protokołów sieciowych. DNS, czyli system nazw domenowych, odpowiada za tłumaczenie nazw domen na adresy IP, co również nie jest bezpośrednio związane z zarządzaniem stronami internetowymi, a raczej z ich lokalizacją w sieci. Z kolei usługi wydruku są całkowicie niezwiązane z IIS, który koncentruje się na serwerach WWW. Typowy błąd myślowy w przypadku wyboru tych odpowiedzi polega na myleniu różnych dziedzin zarządzania siecią i usługami. W kontekście technologii informacyjnej, kluczowe jest zrozumienie, które narzędzia służą do jakich celów, aby uniknąć nieporozumień i błędnych konfiguracji. Użycie odpowiednich technologii i narzędzi zgodnie z ich przeznaczeniem jest fundamentem efektywnego zarządzania infrastrukturą IT, a ignorowanie tych zasad prowadzi do nieefektywności i problemów z dostępnością usług.

Pytanie 26

W systemie Ubuntu Server, aby zainstalować serwer DHCP, należy zastosować komendę

A. sudo apt-get isc-dhcp-server start

B. sudo apt-get install isc-dhcp-server

C. sudo service isc-dhcp-server start

D. sudo service isc-dhcp-server install

Instalowanie serwera DHCP na Linuksie to kwestia znajomości procedur. Często się zdarza, że ludzie korzystają z błędnych poleceń i przez to mają problemy. Na przykład, polecenie 'sudo service isc-dhcp-server install' jest niewłaściwe, bo 'service' używasz do zarządzania już działającymi usługami, a nie do ich instalacji. Prawidłowe instalowanie powinno odbywać się przez menedżera pakietów, a nie przez uruchamianie usług. Jeszcze jedno, polecenie 'sudo service isc-dhcp-server start' próbuje uruchomić usługę, której jeszcze nie masz, więc to też się nie uda. Bez wcześniejszej instalacji, to polecenie się nie powiedzie, bo system nie zobaczy tej usługi. I ostatnie, 'sudo apt-get isc-dhcp-server start', jest błędne, ponieważ 'apt-get' nie działa z komendą 'start', tylko z takimi jak 'install', 'remove' czy 'update'. Takie nieporozumienia wynikają najczęściej z tego, że nie rozumie się, jak działa zarządzanie pakietami i różnice między poleceniami do instalacji a tymi do zarządzania usługami. Dobrze jest po prostu znać składnię, ale jeszcze lepiej zrozumieć, jak działa cały system i co się z tym wiąże, bo to jest kluczowe do właściwego zarządzania serwerami.

Pytanie 27

Wskaź na prawidłowe przyporządkowanie usługi warstwy aplikacji z domyślnym numerem portu, na którym działa.

A. DHCP – 161

B. IMAP – 8080

C. DNS – 53

D. SMTP – 80

Odpowiedzi 'SMTP – 80', 'IMAP – 8080' i 'DHCP – 161' mają sporo błędów, jeśli chodzi o przypisanie usług do portów. SMTP, czyli Simple Mail Transfer Protocol, odpowiada za przesyłanie e-maili i działa na porcie 25, a nie 80, bo ten port jest zarezerwowany dla HTTP. To może być problematyczne, bo jak źle przypiszesz port, to e-maile mogą nie działać. IMAP, czyli Internet Message Access Protocol, używa portu 143, nie 8080, który jest raczej dla alternatywnego HTTP. A jeśli chodzi o DHCP, to ten protokół działa na porcie 67 dla serwerów i 68 dla klientów, a nie 161, który należy do SNMP. Źle przypisane porty mogą naprawdę skomplikować komunikację w sieci. Wiedza o tym, jakie porty do jakich protokołów pasują, jest super ważna, żeby dobrze zarządzać sieciami i dbać o ich bezpieczeństwo.

Pytanie 28

Przechwycone przez program Wireshark komunikaty, które zostały przedstawione na rysunku należą do protokołu

Queries

> www.cke.edu.pl: type A, class IN

Answers

> www.cke.edu.pl: type A, class IN, addr 194.54.27.143

A. DHCP

B. FTP

C. HTTP

D. DNS

Z tego, co widzę, wybrałeś odpowiedzi, które nie mają za dużo wspólnego z DNS, a to może prowadzić do zamieszania. Na przykład FTP, czyli Protokół Transferu Plików, służy do przesyłania plików, co jest kompletnie inną sprawą niż zamiana nazw domen na adresy. Z kolei HTTP to protokół używany głównie do przesyłania danych w sieci, a DHCP zajmuje się przypisywaniem adresów IP. Te pomyłki się zdarzają, bo czasem ludzie mylą działanie tych protokołów. Ważne, żeby każdy wiedział, że każdy z tych protokołów ma swoje unikalne zadania. Kiedy analizujesz ruch w Wireshark, rozpoznanie DNS jest kluczowe dla wykrywania problemów z nazwami domen, ale FTP czy HTTP odnoszą się do zupełnie innych rzeczy. Tak że warto nie tylko zapamiętywać, co każdy z tych protokołów robi, ale też w jakim kontekście się je stosuje.

Pytanie 29

Który element zabezpieczeń znajduje się w pakietach Internet Security (IS), ale nie występuje w programach antywirusowych (AV)?

A. Zapora sieciowa

B. Monitor wirusów

C. Skaner wirusów

D. Aktualizacje baz wirusów

Wybór innych opcji, jak skaner antywirusowy czy aktualizacja baz wirusów, to trochę chybiony pomysł, jeśli chodzi o różnice między programami antywirusowymi a pakietami Internet Security. Skaner antywirusowy to taki standard, który znajdziesz w każdym oprogramowaniu zabezpieczającym, bo jego główna rola to wykrywanie i usuwanie wirusów. Niezależnie od tego, czy to programy antywirusowe, czy pakiety Internet Security, skanery są zwyczajnie potrzebne. Monitor antywirusowy też nie jest odrębnym elementem, a jedynie funkcją skanera, pozwalającą na ciągłe obserwowanie systemu. Co do aktualizacji baz wirusów, to jest to ważne dla obu typów oprogramowania, bo przecież muszą być na bieżąco z nowymi zagrożeniami. Tak więc, mylenie tych funkcji jako czegoś unikalnego dla pakietów Internet Security powoduje nieporozumienia, co do tego, jak różne zabezpieczenia naprawdę działają.

Pytanie 30

W której części edytora lokalnych zasad grupy w systemie Windows można ustawić politykę haseł?

A. Konfiguracja komputera / Szablony administracyjne

B. Konfiguracja komputera / Ustawienia systemu Windows

C. Konfiguracja użytkownika / Ustawienia systemu Windows

D. Konfiguracja użytkownika / Szablony administracyjne

Odpowiedzi niepoprawne zawierają pewne nieścisłości w zakresie zrozumienia struktury edytora lokalnych zasad grupy oraz roli różnych sekcji w zarządzaniu politykami bezpieczeństwa. Odpowiedzi związane z "Konfiguracją użytkownika" w kontekście polityki haseł są mylące, ponieważ polityki te są przypisane do systemu operacyjnego jako całości, a nie do poszczególnych użytkowników. Konfiguracja użytkownika w edytorze lokalnych zasad grupy dotyczy zasad, które mają zastosowanie do kont użytkowników, takich jak ustawienia pulpitu, aplikacji i uprawnień. Użytkownicy mogą mieć różne prawa dostępu i interfejsy w zależności od polityk przypisanych do ich kont, ale polityka haseł pozostaje niezależna od tych ustawień. Ponadto, polityki dotyczące haseł w systemie Windows są głównie umieszczane w sekcji "Konfiguracja komputera", ponieważ dotyczą one zabezpieczeń całego systemu operacyjnego, a nie pojedynczych użytkowników. Właściwe zrozumienie, w jaki sposób polityki są podzielone i jakie mają zastosowanie, jest kluczowe dla skutecznego zarządzania bezpieczeństwem w organizacji. Stosowanie zasad z "Szablonów administracyjnych" również nie jest adekwatne, ponieważ te szablony są wykorzystywane do zarządzania konfiguracjami aplikacji i systemów, a nie bezpośrednio do polityk haseł. Dlatego kluczowe jest, aby administratorzy sieci posiadali jasne zrozumienie tej struktury oraz jej wpływu na bezpieczeństwo organizacji.

Pytanie 31

Która z par: protokół – odpowiednia warstwa, w której funkcjonuje dany protokół, jest właściwie zestawiona zgodnie z modelem TCP/IP?

A. DNS - warstwa aplikacji

B. RARP – warstwa transportowa

C. ICMP - warstwa Internetu

D. DHCP – warstwa dostępu do sieci

Wybór opcji RARP – warstwa transportowa jest niepoprawny, ponieważ RARP (Reverse Address Resolution Protocol) działa w warstwie łącza danych, a nie transportowej modelu TCP/IP. RARP służy do mapowania adresów sprzętowych (MAC) na adresy IP, co jest istotne w sytuacjach, gdy urządzenia nie mają przypisanego adresu IP, a muszą uzyskać go na podstawie swojego adresu MAC. Umieszczanie RARP w warstwie transportowej wskazuje na fundamentalne nieporozumienie dotyczące funkcji warstw modelu TCP/IP. Warstwa transportowa jest odpowiedzialna za przesyłanie danych między aplikacjami działającymi na różnych hostach i obejmuje protokoły takie jak TCP i UDP. W przypadku DNS (Domain Name System), który działa w warstwie aplikacji, jego główną funkcją jest zamiana nazw domenowych na adresy IP, co pozwala na łatwiejsze korzystanie z zasobów internetowych. DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) również działa w warstwie aplikacji, a nie w warstwie dostępu do sieci, i jest używany do dynamicznego przydzielania adresów IP oraz innych informacji konfiguracyjnych hostom w sieci. Typowe błędy w zrozumieniu modelu TCP/IP często wynikają z mylenia ról poszczególnych protokołów oraz ich powiązań z odpowiednimi warstwami, co może prowadzić do nieefektywnego projektowania sieci oraz problemów z jej zarządzaniem.

Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 33

Do właściwości pojedynczego konta użytkownika w systemie Windows Serwer zalicza się

A. maksymalna objętość profilu użytkownika

B. numer telefonu, na który serwer ma oddzwonić w przypadku nawiązania połączenia telefonicznego przez tego użytkownika

C. maksymalna objętość pulpitu użytkownika

D. maksymalna objętość pojedynczego pliku, który użytkownik może zapisać na dysku serwera

Odpowiedzi dotyczące maksymalnej wielkości pojedynczego pliku, maksymalnej wielkości pulpitu użytkownika oraz maksymalnej wielkości profilu użytkownika są niepoprawne w kontekście cech pojedynczego konta użytkownika w systemie Windows Serwer. Pojedyncze konto użytkownika nie ma zdefiniowanej maksymalnej wielkości pliku, którą użytkownik mógłby zapisać na dysku serwera, ponieważ zależy to od ustawień systemowych oraz polityk grupowych, które mogą być zastosowane w danej infrastrukturze IT. Kolejnym błędnym założeniem jest to, iż maksymalna wielkość pulpitu użytkownika jest określona na poziomie konta. W rzeczywistości, pulpit jest przestrzenią roboczą, której rozmiar i wygląd można dostosować indywidualnie przez każdego użytkownika, a nie przez administratorów jako cechę konta. Wreszcie, maksymalna wielkość profilu użytkownika jest kwestią ograniczeń systemowych, a nie cechą przypisaną do konta. Profile użytkowników w Windows Serwer mogą mieć limitowane rozmiary, ale to nie jest właściwość konta samego w sobie. Te nieporozumienia mogą wynikać z mylnego założenia, że wszystkie parametry związane z użytkownikiem są sztywno określone przy tworzeniu konta, podczas gdy w rzeczywistości wiele z tych właściwości zależy od polityki IT oraz funkcji zarządzania, które są stosowane w danej organizacji.

Pytanie 34

Jaką rolę odgrywa usługa proxy?

A. firewalla.

B. pośrednika sieciowego.

C. serwera e-mail.

D. serwera z usługami katalogowymi.

Wybór odpowiedzi związanej z serwerem poczty, zaporą lub serwerem usług katalogowych to jakieś nieporozumienie, bo te wszystkie elementy mają zupełnie inne role w sieci. Serwer poczty zajmuje się tylko e-mailami, a to nie ma nic wspólnego z tym, co robi proxy. Zaporą natomiast zarządzamy ruchem, analizując dane, by zobaczyć, co wpuścić, a co nie. To też nie jest to samo, co pośredniczenie, które robi proxy. Serwer usług katalogowych, jak Active Directory, zajmuje się organizowaniem zasobów i autoryzacją, więc również nie ma nicza przysłowiowego pośrednictwa. Kluczowe jest, by nie mylić funkcji zabezpieczeń z pośredniczeniem. Dzięki proxy można przeglądać internet w bardziej anonimowy sposób, co nie jest rolą tych innych usług. Zrozumienie różnic między nimi pomaga lepiej zarządzać siecią i chronić zasoby w firmie.

Pytanie 35

Aby funkcja rutingu mogła prawidłowo funkcjonować na serwerze, musi być on wyposażony

A. w dodatkowy dysk twardy

B. w szybszy procesor

C. w drugą kartę sieciową

D. w dodatkową pamięć RAM

Fajnie, że zauważyłeś, że żeby funkcja rutingu działała jak należy na serwerze, potrzebujesz drugiej karty sieciowej. Ta karta to taki kluczowy element, jeśli chodzi o komunikację z innymi urządzeniami w sieci. Kiedy masz dwie karty, zwiększasz przepustowość i redundancję, co jest mega ważne, gdy jedna z kart przestaje działać. W praktyce, to rozwiązanie działa świetnie w różnych konfiguracjach, na przykład przy równoważeniu obciążenia czy w systemach wysokiej dostępności. Może być tak, że jedna karta przejmuje funkcję drugiej, gdy ta pierwsza już nie chce działać. Dodatkowo, z dodatkową kartą da się skonfigurować różne sieci, co pomaga w separacji ruchu lokalnego oraz administracyjnego, a także wspiera wirtualizację, gdzie wirtualne maszyny korzystają z dedykowanych interfejsów. No i nie zapominaj, że według dobrych praktyk w IT, ważne jest, żeby serwer miał odpowiednie karty sieciowe – to klucz do bezproblemowego działania usług sieciowych.

Pytanie 36

Administrator Active Directory w domenie firma.local zamierza ustanowić mobilny profil dla wszystkich użytkowników. Powinien on być przechowywany na serwerze serwer1, w katalogu pliki, który jest udostępniony w sieci jako dane$. Który z parametrów w ustawieniach profilu użytkownika spełnia te wymagania?

A. \firma.local\dane\%username%

B. \firma.local\pliki\%username%

C. \serwer1\dane$\%username%

D. \serwer1\pliki\%username%

Wybrane odpowiedzi nie spełniają wymogów dotyczących lokalizacji profilu mobilnego użytkownika. Dla przykładu, \firma.local\dane\%username% wskazuje na lokalizację, która nie jest zgodna z wymaganiami, ponieważ domena nie wskazuje na zdalny serwer, lecz na zasoby lokalne w sieci. Taki schemat nie jest praktykowany w firmach, które potrzebują centralnego zarządzania danymi użytkowników. W przypadku \serwer1\pliki\%username%, również nie jest to poprawne, ponieważ odnosi się do folderu 'pliki', który nie jest zdefiniowany jako ukryty (z pomocą dolara w nazwie), co może wpłynąć na bezpieczeństwo przechowywanych danych. Foldery ukryte są często wykorzystywane do przechowywania wrażliwych informacji, więc brak tego aspektu w tej odpowiedzi jest znaczącym niedopatrzeniem. Z kolei \firma.local\pliki\%username% również nie jest odpowiednią ścieżką, ponieważ nie odnosi się do żadnego z wymaganych serwerów czy folderów i wprowadza użytkowników w błąd, sugerując, że foldery są lokalizowane w domenie, co jest sprzeczne z ideą mobilnych profili użytkowników. Kluczowym błędem w myśleniu przy wyborze tych odpowiedzi jest brak zrozumienia, że mobilne profile muszą być przechowywane na serwerach zdalnych oraz że foldery ukryte są zalecane dla zwiększenia bezpieczeństwa. W każdej organizacji powinny być przestrzegane zasady dotyczące centralnego zarządzania danymi, co czyni odpowiednią odpowiedź kluczowym elementem w codziennym zarządzaniu systemem.

Pytanie 37

Które z poniższych poleceń systemu Linux wyświetla aktualną konfigurację interfejsów sieciowych?

A. traceroute

B. netstat -r

C. ping

D. ifconfig

<strong>ifconfig</strong> to jedno z podstawowych narzędzi wykorzystywanych w systemach Linux do wyświetlania i konfigurowania interfejsów sieciowych. To polecenie pozwala w prosty sposób sprawdzić aktualny stan interfejsów, ich adresy IP, maski podsieci, adresy MAC oraz informacje o przesłanych pakietach i ewentualnych błędach. Moim zdaniem, korzystanie z ifconfig przydaje się zwłaszcza podczas diagnozowania problemów z siecią lokalną lub przy pierwszej konfiguracji serwera. Praktycznie każdy administrator systemów Linux przynajmniej raz w życiu korzystał z tego narzędzia, nawet jeśli obecnie coraz częściej poleca się nowsze polecenie <code>ip a</code>. Jednak w wielu dystrybucjach ifconfig nadal jest dostępny, zwłaszcza w starszych systemach lub w przypadku pracy na maszynach wirtualnych. Warto wiedzieć, że ifconfig jest zgodny z tradycją UNIX-a i pozwala na szybkie uzyskanie przejrzystego zestawienia aktywnych interfejsów. Użycie tego polecenia wpisuje się w dobre praktyki monitorowania i utrzymywania infrastruktury sieciowej, szczególnie w środowiskach edukacyjnych oraz podczas egzaminów zawodowych, takich jak INF.07.

Pytanie 38

Na serwerze Windows została włączona usługa DHCP. W trakcie testowania sieci zauważono, że niektóre stacje robocze odbierają adresy IP spoza puli, która została określona w usłudze. Co może być tego przyczyną?

A. Interfejsy sieciowe na komputerach klienckich mają wyłączoną autokonfigurację

B. Sieć LAN jest przeciążona

C. Na serwerze zostały nieprawidłowo ustawione opcje zapory sieciowej

D. W sieci działa inny, dodatkowy serwer DHCP

Odpowiedź dotycząca dodatkowego serwera DHCP jest prawidłowa, ponieważ w typowych konfiguracjach sieciowych jeden serwer DHCP jest odpowiedzialny za przydzielanie adresów IP w danym zakresie. Jeżeli w sieci znajduje się więcej niż jeden serwer DHCP, mogą one przydzielać adresy z różnych pul, co prowadzi do konfliktów adresów IP oraz sytuacji, w której stacje robocze otrzymują adresy spoza zdefiniowanej puli. Standardowa praktyka zaleca, aby w jednej sieci LAN istniał tylko jeden serwer DHCP, aby uniknąć takich problemów. W przypadku konieczności posiadania wielu serwerów DHCP, powinny one być odpowiednio skonfigurowane, aby współdzielić informacje o przydzielonych adresach i nie kolidować ze sobą. Dodatkowo ważne jest, aby w konfiguracji routerów i przełączników zastosować odpowiednie mechanizmy, takie jak DHCP Snooping, które pomagają zabezpieczyć sieć przed nieautoryzowanymi serwerami DHCP. Przykładem może być sytuacja w dużych biurach, gdzie zastosowanie dedykowanych VLAN-ów i centralnego serwera DHCP z odpowiednią konfiguracją może zoptymalizować zarządzanie adresacją IP.

Pytanie 39

Protokół, który umożliwia synchronizację zegarów stacji roboczych w sieci z serwerem NCP, to

A. Simple Network Time Protocol

B. Internet Control Message Protocol

C. Internet Group Management Protocol

D. Simple Mail Transfer Protocol

Simple Network Time Protocol (SNTP) jest protokołem używanym do synchronizacji zegarów komputerów w sieci. Jego głównym celem jest zapewnienie dokładności czasu na urządzeniach klienckich, które komunikują się z serwerami NTP (Network Time Protocol). Protokół ten działa na zasadzie wymiany pakietów z informacjami o czasie, co pozwala na korekcję zegarów roboczych. Dzięki SNTP, organizacje mogą zapewnić spójność czasową w swojej infrastrukturze IT, co jest kluczowe w wielu aplikacjach, takich jak logowanie zdarzeń, transakcje finansowe oraz synchronizacja danych między serwerami. W praktyce, wdrożenie SNTP w sieci lokalnej lub w chmurze jest stosunkowo proste i może znacznie poprawić efektywność operacyjną. Przykładem zastosowania SNTP jest synchronizacja czasu w systemach rozproszonych, gdzie zgodność czasowa jest istotna dla poprawności działania aplikacji. Standardy, takie jak RFC 5905, określają szczegóły implementacji i działania protokołu, co czyni go niezawodnym narzędziem w zarządzaniu czasem w sieci.

Pytanie 40

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej