Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 10:14
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 10:34

Egzamin zdany!

Wynik: 39/40 punktów (97,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Zdjęcie przygotowywane do publikacji drukowanej powinno mieć rozdzielczość

A. 120 dpi

B. 72 dpi

C. 96 dpi

D. 300 dpi

Rozdzielczość 300 dpi do zdjęć przeznaczonych do druku to taki trochę złoty standard branży poligraficznej i graficznej. Dlaczego właśnie tyle? Chodzi przede wszystkim o jakość końcową – ludzkie oko przy oglądaniu wydruku z bliska, np. na ulotce czy plakacie, jest w stanie wyłapać różnice w ostrości, jeśli rozdzielczość będzie niższa. 300 dpi (dots per inch, czyli punktów na cal) pozwala uzyskać gładkie przejścia tonalne i ostre detale nawet na dużych formatach. Sam często się spotykam z pytaniami „czy nie wystarczy mniej?”, zwłaszcza gdy ktoś ma ograniczoną wielkość pliku czy słaby sprzęt. Jasne – do internetu, prezentacji multimedialnych czy nawet podglądu roboczego te niższe wartości typu 72 czy 96 dpi są ok, ale druk to zupełnie inna bajka. W profesjonalnych publikacjach, np. magazynach, katalogach czy materiałach reklamowych, mniejsze wartości prowadzą do rozmazanych lub poszarpanych zdjęć i wtedy efekt jest po prostu nieprofesjonalny. Pamiętaj – drukarnia raczej nie podniesie za Ciebie tej rozdzielczości, a próby „podrasowania” w Photoshopie na ostatnią chwilę rzadko kiedy dają dobre rezultaty. Zawsze lepiej przygotować od razu plik 300 dpi, nawet jeśli przez chwilę wydaje się to przesadą. To po prostu najlepsza praktyka – i tego warto się trzymać.

Pytanie 2

Na którym etapie chemicznej obróbki barwnych materiałów fotograficznych tworzone są barwniki?

A. Kondycjonowania

B. Utrwalania

C. Zadymiania

D. Wywoływania

W etapie wywoływania barwnych materiałów fotograficznych następuje kluczowy proces przekształcania związków chemicznych zawartych w emulsjach światłoczułych w barwniki. W wyniku działania chemikaliów wywołujących, takich jak developer, związek, który uległ reakcji na skutek naświetlenia, przekształca się w postać barwnika. Proces ten jest niezbędny do uzyskania finalnego obrazu, gdyż odpowiednie barwniki nadają zdjęciom pożądane kolory. Zastosowanie sprawdzonych technik wywoływania zgodnie z branżowymi standardami, takimi jak ISO 18901, pozwala na uzyskanie powtarzalnych efektów o wysokiej jakości. Z praktycznego punktu widzenia, właściwe dobranie parametrów procesu wywoływania, takich jak temperatura, czas oraz stężenie chemikaliów, ma bezpośredni wpływ na intensywność oraz wierność kolorów uzyskanych na zdjęciach. Przykładem stosowania tej wiedzy w praktyce jest technika C41, która jest standardem dla kolorowej negatywowej fotografii.

Pytanie 3

Reakcja przedstawiona zgodnie z równaniem: AgBr + Na₂S₂O₃→ Na[AgS₂O₃] + NaBr, odnosi się do procesu

A. naświetlania

B. wywoływania

C. utrwalania

D. płukania

Odpowiedź 'utrwalania' jest w porządku, bo dotyczy stabilizacji obrazu fotograficznego. W fotografii utrwalanie to istotny krok, który ma na celu zablokowanie reakcji chemicznych w emulsji po naświetleniu. Ta reakcja AgBr + Na2S2O3 → Na[AgS2O3] + NaBr pokazuje, jak siarczan sodu (Na2S2O3) działa jak utrwalacz, usuwając nadmiar bromku srebra, który nie był naświetlony. Dzięki temu obraz staje się trwały i nie ulega dalszym zmianom pod wpływem światła, co jest naprawdę ważne w praktyce fotograficznej. Z mojego doświadczenia, skuteczne utrwalanie wymaga odpowiedniego czasu i temperatury, bo w przeciwnym razie mogą się pojawić problemy, jak zbyt jasne lub ciemne zdjęcia. Warto pamiętać, że stosowanie właściwych chemikaliów i technik jest kluczowe, aby zapewnić, że obraz będzie stabilny.

Pytanie 4

Aby uzyskać kolorowe zdjęcia nocne na materiałach halogenosrebrowych, zapotrzebowanie na sprzęt i materiały powinno obejmować: aparat małoobrazkowy z zestawem obiektywów, statyw fotograficzny, lampę błyskową oraz film negatywowy o następujących parametrach

A. ISO 400 typ 135

B. ISO 100 typ 135

C. ISO 100 typ 120

D. ISO 400 typ 120

Wybór odpowiedzi ISO 400 typ 120, ISO 100 typ 135 oraz ISO 100 typ 120 wskazuje na brak zrozumienia znaczenia parametrów ISO oraz ich wpływu na jakość zdjęć w warunkach nocnych. Film o czułości ISO 100, niezależnie od formatu, jest mniej odpowiedni do fotografii nocnej, ponieważ wymaga dłuższych czasów naświetlania, co zwiększa ryzyko poruszenia zdjęć przy braku statywu lub niepewnym trzymaniu aparatu. Użycie formatu typ 120, chociaż może zapewnić wyższą jakość obrazu, nie jest standardem dla aparatów małoobrazkowych, które są zazwyczaj zaprojektowane do wykorzystania z filmami typu 135. Ponadto, typ 120 jest rzadziej dostępny i wymaga specjalistycznych aparatów, co może ograniczyć możliwości fotografowania. Przy wyborze filmu do nocnych zdjęć ważne jest, aby zwrócić uwagę na jego czułość; filmy o wyższej wartości ISO, takie jak ISO 400, są preferowane, ponieważ dostarczają więcej światła w ciemności, co pozwala na uchwycenie większej ilości szczegółów. Zrozumienie tych parametrów jest kluczowe dla każdego fotografa, ponieważ odpowiedni wybór materiałów fotograficznych znacząco wpływa na ostateczny efekt pracy, a stosowanie niewłaściwych czułości filmów prowadzi do frustracji i niezadowolenia z uzyskanych wyników.

Pytanie 5

Najnowszym trendem w druku fotograficznym jest technologia

A. druku UV na różnorodnych podłożach z wykorzystaniem atramentów utwardzanych promieniowaniem

B. wydruku holograficznego na specjalnych papierach dwustronnych

C. druku termotransferowego z powłoką ochronną utwardzaną laserowo

D. wykorzystania nanocząsteczek srebra do tworzenia wydruków metalicznych

Druk UV na różnorodnych podłożach z wykorzystaniem atramentów utwardzanych promieniowaniem to jedna z najnowocześniejszych technologii w druku fotograficznym. Proces ten polega na zastosowaniu specjalnych atramentów, które pod wpływem promieniowania UV utwardzają się niemal natychmiast po nałożeniu na podłoże. Dzięki temu możliwe jest uzyskanie wysokiej jakości wydruków o intensywnych kolorach i doskonałej trwałości. Przykładowo, druk UV pozwala na realizację projektów na materiałach takich jak drewno, szkło, metal czy tworzywa sztuczne, co otwiera nowe możliwości w zakresie personalizacji i produkcji reklamowej. W kontekście standardów branżowych, druk UV spełnia wymagania dotyczące jakości i ekologii, jako że wiele atramentów UV jest wolnych od rozpuszczalników, co zmniejsza negatywny wpływ na środowisko. Coraz więcej firm inwestuje w tę technologię, ponieważ umożliwia szybkie i efektywne wykonanie zleceń o różnym stopniu skomplikowania, co znacząco zwiększa konkurencyjność na rynku.

Pytanie 6

Aby uzyskać wydruk w formacie 10 x 15 cm przy rozdzielczości 300 dpi, zdjęcie o wymiarach 20 x 30 cm powinno być zeskanowane z minimalną rozdzielczością

A. 300 ppi

B. 150 ppi

C. 75 ppi

D. 600 ppi

Odpowiedź 150 ppi jest prawidłowa, ponieważ aby uzyskać wydruk w formacie 10 x 15 cm z rozdzielczością 300 dpi, musimy obliczyć minimalną rozdzielczość skanowania zdjęcia w formacie 20 x 30 cm. Obliczenia te opierają się na zasadzie, że rozdzielczość wydruku wyrażona w dpi (dots per inch) musi być zachowana na etapie skanowania. Format 10 x 15 cm odpowiada rozdzielczości 300 dpi, co oznacza, że potrzebujemy 300 punktów na cal, zatem w przypadku wymiary 10 x 15 cm (czyli 4 x 6 cali), skanowane zdjęcie powinno mieć rozdzielczość wynoszącą 1200 x 1800 pikseli. Ponieważ skanowane zdjęcie ma 20 x 30 cm (8 x 12 cali), aby zachować odpowiednią jakość na wydruku, musimy podzielić 1200 przez 8 oraz 1800 przez 12, co daje odpowiednio 150 ppi. W praktyce oznacza to, że przy tej rozdzielczości zdjęcie będzie dobrze odwzorowywać szczegóły i nie straci jakości po zmniejszeniu do pożądanego formatu do druku, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie druku. Utrzymanie odpowiednich wartości ppi jest kluczowe w pracy z obrazami, aby uzyskać odpowiednie rezultaty wizualne.

Pytanie 7

Obrazy uzyskuje się poprzez naświetlenie obiektu promieniowaniem X w

A. mikrografii

B. spektrografii

C. rentgenografii

D. makrografii

Rentgenografia to technika obrazowania, która wykorzystuje promieniowanie X do uzyskiwania obrazów wnętrza obiektów lub ciał. W tej metodzie, promieniowanie X przenika przez obiekt i jest częściowo absorbowane, co prowadzi do powstania obrazu na detektorze. Rentgenografia ma szerokie zastosowanie w medycynie do diagnostyki chorób, jak również w przemyśle do inspekcji materiałów i struktur. Przykładem zastosowania rentgenografii medycznej jest wykonywanie zdjęć rentgenowskich w celu identyfikacji złamań kości lub wykrywania zmian patologicznych w tkankach. W przemyśle rentgenografia służy do wykrywania wad w materiałach, takich jak pęknięcia, wtrącenia czy korozja. Dzięki rozwojowi technologii cyfrowej, rentgenografia stała się bardziej precyzyjna i dostarcza lepszej jakości obrazów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w diagnostyce i inspekcji materiałowej.

Pytanie 8

Etapy obróbki chemicznej obejmują kolejno wywoływanie czarno-białe, przerywanie, odbielanie, zadymianie, wywoływanie barwne, utrwalanie oraz płukanie

A. materiału odwracalnego kolorowego

B. papieru wielogradacyjnego

C. materiału negatywowego kolorowego

D. papieru kolorowego

Odpowiedź "materiału odwracalnego barwnego" jest prawidłowa, ponieważ opisane etapy obróbki chemicznej, takie jak wywoływanie, przerywanie, odbielanie, zadymianie, wywoływanie barwne, utrwalanie oraz płukanie, odnoszą się w szczególności do procesów związanych z fotografią barwną. Materiały odwracalne barwne, takie jak filmy lub papiery fotograficzne, są zaprojektowane tak, aby umożliwić powrót do pierwotnej formy po obróbce chemicznej. Oznacza to, że te materiały mogą być poddawane dalszym procesom bez trwałej utraty informacji o obrazie. Przykładem ich zastosowania jest fotografia artystyczna, gdzie twórcy mogą eksperymentować z różnymi technikami wywoływania, aby uzyskać pożądany efekt wizualny. Dobrą praktyką w obróbce takich materiałów jest stosowanie odpowiednio dobranych chemikaliów oraz kontrola czasu ekspozycji i temperatury, co jest niezbędne dla osiągnięcia wysokiej jakości obrazu fotograficznego.

Pytanie 9

Aby uzyskać srebrzystą kopię pozytywową z czarno-białego negatywu w skali powiększenia 4:1, jakie urządzenie należy wykorzystać?

A. skaner płaski

B. naświetlarkę

C. powiększalnik

D. kopiarkę stykową

Powiększalnik jest kluczowym narzędziem w procesie uzyskiwania srebrowych kopii pozytywowych z negatywów czarno-białych. Dzięki możliwości regulacji powiększenia obrazu, powiększalnik pozwala uzyskać kopiowane obrazy w różnych skalach, w tym 4:1, co oznacza, że obraz wyjściowy jest czterokrotnie większy niż oryginalny negatyw. Praktycznie, podczas używania powiększalnika, negatyw jest umieszczany w odpowiedniej kasetce, a źródło światła oświetla go, przechodząc przez soczewki, które powiększają obraz i rzutują go na papier fotograficzny. W ten sposób można uzyskać wysoką jakość srebrowych kopii, które charakteryzują się doskonałym odwzorowaniem detali oraz kontrastu. W branży fotograficznej korzystanie z powiększalników jest standardem, a to narzędzie znajduje zastosowanie zarówno w profesjonalnych laboratoriach, jak i w amatorskich darkroomach. Dodatkowo, powiększalniki oferują możliwość precyzyjnej kontroli nad parametrami naświetlania, co pozwala na uzyskiwanie pożądanych efektów artystycznych.

Pytanie 10

W którym etapie obróbki chemicznej czarno-białego papieru fotograficznego następuje przeprowadzenie halogenków srebra w związki tiosiarczanosrebrowe rozpuszczalne w wodzie?

A. Płukania.

B. Utrwalania.

C. Przerywania.

D. Wywoływania.

Utrwalanie to kluczowy etap w obróbce chemicznej czarno-białego papieru fotograficznego, kiedy faktycznie zachodzi proces usuwania niewywołanych halogenków srebra z emulsji. Chodzi o to, że wywoływacz zamienia tylko te kryształki halogenków srebra, które zostały naświetlone, na metaliczne srebro. Pozostałe, które nie były naświetlone, wciąż są w emulsji i muszą zostać usunięte, żeby obraz nie zaciemnił się z czasem. Tutaj wchodzi właśnie utrwalacz – najczęściej roztwór tiosiarczanu sodu. On reaguje z halogenkami srebra, tworząc tiosiarczanosrebro, które rozpuszcza się w wodzie i może być wypłukane podczas kolejnych etapów. Moim zdaniem ten etap jest często trochę bagatelizowany przez początkujących – a to właśnie dobre utrwalenie decyduje, czy zdjęcie przetrwa lata bez przebarwień czy zniszczeń. Z tego co się orientuję, w branży przyjmuje się, że zbyt krótkie utrwalanie albo użycie zużytego utrwalacza to podstawowe błędy, które psują efekty całej pracy. Często spotykałem się z opiniami, że warto stosować tzw. test utrwalania, np. z paskiem kontrolnym, żeby mieć pewność, że proces przebiegł prawidłowo. Utrwalanie to więc nie tylko formalność, ale klucz do trwałości i jakości odbitki – jeśli pominiesz lub źle wykonasz ten krok, cała praca może pójść na marne.

Pytanie 11

Na jakim etapie powstawania fotograficznego obrazu srebrowego centra czułości przekształcają się w centra wywoływalne?

A. Powstawania obrazu widzialnego czarno-białego

B. Utrwalania

C. Powstawania obrazu utajonego

D. Stabilizowania

W etapie powstawania obrazu utajonego w procesie fotograficznym, centra czułości emulsji srebrnej stają się centrami wywoływalnymi. Oznacza to, że w wyniku naświetlania, ziarna halogenków srebra w emulsji zaczynają reagować na światło, co prowadzi do powstania utajonego obrazu. W tym momencie, ziarna, które zostały naświetlone, zmieniają swoje właściwości chemiczne i stają się bardziej podatne na dalsze działanie chemikaliów w procesie wywoływania. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest przygotowanie filmu fotograficznego do wywołania po ekspozycji, co opiera się na zrozumieniu, jak ziarna reagują na światło. W praktyce, znajomość tego etapu jest kluczowa dla fotografa, aby zrozumieć, jak kontrolować proces wywoływania i uzyskać pożądany efekt wizualny. Dobry fotograf powinien być świadomy, że odpowiednia kontrola ekspozycji i procesów chemicznych pozwala na uzyskanie lepszej jakości obrazu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii analogowej.

Pytanie 12

Jakie szkło zabezpieczające należy zastosować do oprawy fotografii wystawowej, aby zminimalizować odblaski?

A. szkło float

B. szkło kryształowe

C. szkło hartowane

D. szkło antyrefleksyjne

Szkło antyrefleksyjne to najlepszy wybór do oprawy fotografii wystawowej, szczególnie gdy chcesz zminimalizować odblaski. To szkło ma specjalną powłokę, która redukuje odbicia światła, co pozwala na lepszą widoczność dzieła sztuki. Przykładowo, w muzeach czy galeriach sztuki często stosuje się ten rodzaj szkła, ponieważ umożliwia on zachowanie integralności wizualnej ekspozycji. Warto pamiętać, że odblaski mogą znacząco wpłynąć na odbiór obrazu przez widza, odwracając uwagę od detalów czy kolorystyki. Szkło antyrefleksyjne nie tylko poprawia estetykę, ale także chroni fotografie przed szkodliwym działaniem promieni UV, co jest istotne w kontekście długotrwałego przechowywania prac. Dzięki tym właściwościom, jest to standardowy wybór w branży wystawienniczej, co podkreśla jego wartości użytkowe i artystyczne.

Pytanie 13

Jakie powinno być minimalne rozdzielczość skanowania oryginału płaskiego o wymiarach 10×15 cm, aby uzyskać obraz w formacie 40×60 cm przy rozdzielczości 150 dpi, unikając interpolacji danych?

A. 300 spi

B. 600 spi

C. 150 spi

D. 1 200 spi

Odpowiedź 600 spi (czyli punktów na cal) jest prawidłowa, ponieważ aby uzyskać pożądany efekt wydruku, musimy obliczyć odpowiednią rozdzielczość skanowania oryginału. Proces ten opiera się na zasadzie, że rozdzielczość skanowania musi być co najmniej równa rozdzielczości wydruku pomnożonej przez rozmiar wydruku w calach. W przypadku rozdzielczości wydruku 150 dpi oraz wymaganego formatu 40×60 cm (co odpowiada 15.75×23.62 cali), obliczamy wymaganą rozdzielczość skanowania jako 150 dpi * 15.75 cali (szerokość) oraz 150 dpi * 23.62 cali (wysokość). Po wykonaniu tych obliczeń otrzymujemy odpowiednio 2362 i 3543 pikseli. Zmieniając to na centymetry, musimy zrozumieć, że skanowanie musi odbywać się w rozdzielczości 600 spi, aby zachować jakość i szczegóły. Przy skanowaniu w zbyt niskiej rozdzielczości, w trakcie powiększenia obrazu na wydruku, mogą pojawić się artefakty i utrata detali. W praktyce, stosowanie rozdzielczości 600 spi jest standardem w profesjonalnej fotografii i druku, co zapewnia wysoką jakość i zgodność z oczekiwaniami klientów oraz estetyką końcowego produktu.

Pytanie 14

Podczas ręcznej obróbki filmu czarno-białego temperatura wywoływacza powinna wynosić 20°C. Jeśli temperatura jest wyższa, należy

A. dodać niewielką ilość utrwalacza do wywoływacza, kierując się zasadą: 1 łyżeczka utrwalacza na każdy stopień powyżej 20°C

B. wydłużyć czas wywoływania o 10% za każdy stopień Celsjusza powyżej 20°C

C. skrócić czas wywoływania o 10% na każdy stopień Celsjusza powyżej 20°C

D. zaniechać mieszania, aby spowolnić proces wywoływania

Odpowiedź, która mówi o skróceniu czasu wywoływania o 10% na każdy stopień Celsjusza powyżej 20°C, jest zgodna z podstawowymi zasadami chemii stosowanej w fotografii analogowej. Wysoka temperatura przyspiesza reakcje chemiczne, co oznacza, że wywoływacz działa intensywniej, gdy jego temperatura jest wyższa od zalecanej. Każdy stopień Celsjusza powyżej 20°C zwiększa tempo reakcji, co skutkuje nadmiernym wywołaniem filmu. Dlatego, aby uzyskać optymalne rezultaty, czas wywoływania powinien być odpowiednio skracany. W praktyce, jeśli wywołujesz film w temperaturze 22°C, to powinieneś skrócić czas wywoływania o 20% (2 stopnie Celsjusza powyżej 20°C). Dzięki temu unikniesz prześwietlenia negatywu, co jest kluczowe dla zachowania jakości obrazu. Warto również zaznaczyć, że standardowe wytyczne, takie jak te zawarte w instrukcjach producentów chemikaliów fotograficznych, potwierdzają tę zasadę, co czyni ją fundamentalną w procesie ręcznej obróbki filmów czarno-białych.

Pytanie 15

Kalibracja monitora przed przetwarzaniem zdjęć do druku odbywa się przy pomocy programu

A. Corel Photo-Paint

B. Adobe Gamma

C. Adobe InDesign

D. Corel Draw

Adobe Gamma to narzędzie, które pomaga nam ustawić monitor tak, żeby kolory, które widzimy, były bliższe rzeczywistości. To ważne, zwłaszcza kiedy przygotowujemy zdjęcia do druku. Kiedy ekran jest dobrze skalibrowany, kolory, które edytujemy, będą dokładniejsze i lepiej oddadzą to, co potem zostanie wydrukowane. To jest kluczowe w pracy z fotografią i grafiką komputerową, gdzie dobrą reprodukcja kolorów ma duże znaczenie. Dzięki Adobe Gamma możemy dostosowywać jasność, kontrast i balans kolorów, a także tworzyć profile ICC, które pomagają systemowi operacyjnemu zarządzać kolorami. Przykłady zastosowania tego programu to sytuacje, kiedy przygotowujemy zdjęcia do drukarni, gdzie wierne odwzorowanie kolorów ma ogromny wpływ na jakość końcowego produktu. Kalibracja monitora przed edytowaniem zdjęć to standard, który powinniśmy stosować w branży kreatywnej, a specjaliści polecają korzystanie z narzędzi takich jak Adobe Gamma.

Pytanie 16

Urządzenie cyfrowe umożliwiające przenoszenie obrazu analogowego do pamięci komputera to

A. naświetlarka.

B. ploter.

C. drukarka.

D. skaner.

Skaner to rzeczywiście urządzenie, które pozwala zmienić obraz analogowy (czyli np. zdjęcie, rysunek lub dokument na papierze) na cyfrową postać możliwą do dalszej obróbki na komputerze. Skanery są powszechnie używane w biurach, szkołach, ale też w domach – każdy, kto kiedyś musiał zeskanować dowód osobisty lub wydrukowaną fakturę, wie o co chodzi. W praktyce polega to na tym, że światło przechodzi przez obraz lub odbija się od niego, a specjalne czujniki (najczęściej CIS albo CCD) zamieniają to na sygnały elektryczne, które wędrują do komputera jako plik graficzny, np. PNG lub PDF. W branży IT i DTP (czyli przy przygotowaniu materiałów do druku) skanery umożliwiają cyfryzację archiwów, konwersję dokumentacji z papieru oraz przenoszenie ilustracji do programów graficznych. Standardy takie jak TWAIN czy WIA pozwalają komputerom na komunikację ze skanerami niezależnie od producenta – to bardzo ułatwia życie. Często też spotyka się skanery z opcją OCR (rozpoznawania tekstu), gdzie można uzyskać edytowalny tekst z papierowego dokumentu. Moim zdaniem, trudno o bardziej praktyczne narzędzie w pracy biurowej czy przy tworzeniu cyfrowych archiwów – jest to absolutny must-have w środowisku, gdzie papier i komputer muszą iść w parze.

Pytanie 17

Jaką minimalną rozdzielczość skanowania należy zastosować dla płaskiego oryginału o wymiarach 10x15 cm, aby otrzymać obraz w formacie 40x60 cm przy rozdzielczości 150 dpi, unikając konieczności interpolacji danych?

A. 600 spi

B. 300 spi

C. 1200 spi

D. 150 spi

Minimalna rozdzielczość skanowania oryginału płaskiego 10x15 cm, aby uzyskać obraz o rozmiarze 40x60 cm w rozdzielczości 150 dpi, wynosi 600 spi. Aby to zrozumieć, należy przyjrzeć się, jak działa skanowanie i drukowanie obrazów. Rozdzielczość DPI (dots per inch) określa liczbę punktów, które maszyna drukarska umieszcza na calu kwadratowym papieru. W tym przypadku, 150 dpi oznacza, że drukarka umieści 150 punktów na każdym calu. Wymiary 40x60 cm po przeliczeniu na cale wynoszą około 15,75x23,62 cale. Dlatego, aby osiągnąć wymagane 150 dpi, wymagana jest rozdzielczość obrazu wynosząca 15,75 cala x 150 dpi = 2363 pikseli oraz 23,62 cala x 150 dpi = 3543 pikseli. W sumie daje to 2363 x 3543 pikseli. Aby uzyskać ten obraz z oryginału 10x15 cm, musimy pomnożyć tę wartość przez 4 (co odpowiada rozmiarowi 40x60 cm względem 10x15 cm). Tak więc, aby uzyskać wymagane piksele, musimy skanować z rozdzielczością 600 spi, co pozostaje w standardzie najlepszych praktyk w dziedzinie skanowania i druku, zapewniając jakość obrazu bez interpolacji.

Pytanie 18

Plik cyfrowy przeznaczony do zamieszczenia w folderze reklamowym należy przygotować w minimalnej rozdzielczości

A. 600 ppi

B. 75 ppi

C. 300 ppi

D. 150 ppi

300 ppi to taka wartość rozdzielczości, która praktycznie stała się branżowym standardem dla materiałów przeznaczonych do profesjonalnego druku – zwłaszcza w poligrafii reklamowej. Chodzi o to, żeby w folderach, ulotkach czy katalogach każda grafika, zdjęcie albo nawet drobna czcionka wyglądała ostro i wyraźnie, bez żadnych widocznych pikseli. Drukarnie praktycznie zawsze wymagają minimum właśnie tych 300 punktów na cal, bo wtedy detale grafiki odwzorowują się bardzo precyzyjnie. Co ciekawe, jeśli ktoś zrobi plik w niższej rozdzielczości, to potem na wydruku wychodzą "pikselozy", rozmycia, a czasem nawet całkiem nieczytelne elementy. Moim zdaniem warto o tym pamiętać, bo nie raz widziałem osoby, które pracowały w 72 czy 150 ppi, bo tak wyglądało dobrze na ekranie – a potem cała praca do poprawki, bo drukarnia odrzuciła projekt. 300 ppi to taki złoty środek między jakością a rozmiarem pliku – więcej nie daje już zauważalnie lepszych efektów, a pliki rosną do niepraktycznych rozmiarów. Także, jeśli chodzi o foldery reklamowe czy inne druki wysokiej jakości, po prostu nie ma co schodzić poniżej tej wartości. Warto też wiedzieć, że np. zdjęcia z internetu przeważnie mają 72 ppi, więc nie nadają się do druku reklamowego bez wcześniejszego przeskalowania, co zwykle pogarsza jakość.

Pytanie 19

W celu uzyskania zdjęcia o wysokiej jakości przed rozpoczęciem skanowania refleksyjnego materiału analogowego należy

A. ustawić minimalną rozdzielczość interpolowaną i zakres dynamiki skanowania od 0 do 2,0.

B. ustawić minimalną rozdzielczość optyczną i zakres dynamiki skanowania od 0 do 0,5.

C. ustawić maksymalną rozdzielczość interpolowaną i zakres dynamiki skanowania od 0 do 0,5.

D. ustawić maksymalną rozdzielczość optyczną i zakres dynamiki skanowania od 0 do 2,0.

Wybierając maksymalną rozdzielczość optyczną i ustawiając zakres dynamiki skanowania od 0 do 2,0, uzyskujemy najlepsze warunki do rejestrowania szczegółów oraz szerokiej rozpiętości tonalnej podczas skanowania materiałów refleksyjnych, np. fotografii czy odbitek. To podejście jest zgodne z zaleceniami większości producentów profesjonalnych skanerów oraz literalnie powtarzane w branżowych poradnikach. Rozdzielczość optyczna, w przeciwieństwie do interpolowanej, oznacza faktyczną zdolność urządzenia do odwzorowania detali, bez sztucznego „podrasowywania” pliku przez algorytmy. Posługiwanie się najwyższą możliwą rozdzielczością optyczną od razu gwarantuje, że jeśli później będziemy potrzebować powiększenia czy wydruku, nie zabraknie nam jakości – lepiej mieć więcej danych na starcie niż później żałować. Zakres dynamiki od 0 do 2,0 pozwala uchwycić zarówno głębokie cienie, jak i jasne partie obrazu, co jest kluczowe np. przy digitalizacji archiwalnych fotografii. Z mojego doświadczenia wynika też, że w praktyce, jeśli chcesz np. obrabiać zdjęcia później w Photoshopie czy Lightroomie, to szeroki zakres dynamiki daje o wiele większą elastyczność przy korekcji ekspozycji czy kontrastu. Tak naprawdę, profesjonalne digitalizacje bez tych ustawień bardzo szybko tracą sens – praktycznie nie da się później naprawić utraconych detali. Stąd taka kolejność działań jest absolutną podstawą w branży fotograficznej i archiwistycznej.

Pytanie 20

Jak nazywa się proces przetwarzania barwnego materiału negatywowego?

A. E-6

B. RA-4

C. C-41

D. EP-2

Odpowiedź C-41 jest prawidłowa, ponieważ oznacza standardową procedurę obróbki kolorowej materiału negatywowego w fotografii. Proces C-41 został wprowadzony przez Kodak w latach 70. XX wieku i stał się uniwersalnym standardem, używanym w laboratoriach na całym świecie do przetwarzania filmów negatywowych o kolorze. Obróbka C-41 polega na zastosowaniu trzech głównych kroków: rozwijania, bielenia i utrwalania. W praktyce, aby skutecznie zrealizować ten proces, laboratoria stosują precyzyjnie określone temperatury i czasy zanurzenia w kąpielach chemicznych. Na przykład, temperatura kąpieli deweloperskiej powinna wynosić około 38°C, co pozwala na uzyskanie optymalnych rezultatów. Proces C-41 jest kluczowy w fotografii komercyjnej i amatorskiej, ponieważ umożliwia uzyskanie szerokiej gamy kolorów i wysokiej jakości zdjęć. Dzięki temu, filmy rozwijane za pomocą tego procesu odznaczają się dużą stabilnością i długowiecznością, co jest istotne dla archiwizacji. Warto również zauważyć, że wiele nowoczesnych kamer analogowych oraz usługi fotograficzne wciąż korzystają z tego standardu, co czyni go nieodzownym elementem współczesnej fotografii.

Pytanie 21

Która z poniższych czynności nie jest częścią konserwacji drukarki atramentowej?

A. Czyszczenie wkładu drukującego

B. Zmiana pojemnika z tuszem

C. Czyszczenie gniazda do drukowania

D. Wymiana tonera

Wymiana tonera to coś, co robimy przy konserwacji drukarek laserowych, a nie atramentowych. Drukarki atramentowe używają wkładów z tuszem, które trzeba wymieniać, żeby wszystko działało jak należy. Z tego, co zauważyłem, konserwacja atramentówek polega też na czyszczeniu wkładów, co jest ważne, bo dzięki temu jakość druku się utrzymuje i nie ma problemu z tym, że dysze się zapychają. Ważne jest też czyszczenie gniazda dokowania, żeby wkład dobrze siedział w drukarce, bo to wpływa na to, jak efektywnie działa. Jeśli nie będziesz dbał o swoją drukarkę atramentową, to mogą być problemy z jakością wydruków i na pewno więcej zapłacisz za naprawy. Fajnie, jakby użytkownicy wiedzieli, że konserwacja różni się w zależności od tego, czy mają laserówkę czy atramentówkę.

Pytanie 22

Jak wpłynie podwojenie rozdzielczości skanowania na rozmiar pliku?

A. Zwiększy się ośmiokrotnie

B. Zwiększy się czterokrotnie

C. Zwiększy się dwukrotnie

D. Nie ulegnie zauważalnej zmianie

Odpowiedź, że wielkość pliku zwiększy się czterokrotnie, jest prawidłowa, ponieważ rozdzielczość skanowania jest zazwyczaj określana w punktach na cal (dpi). Kiedy zwiększamy rozdzielczość dwukrotnie, zmienia się liczba pikseli w obrazie. Na przykład, jeżeli początkowo mamy obraz o rozdzielczości 100 dpi, to po zwiększeniu do 200 dpi liczba pikseli w jednym wymiarze (szerokości lub wysokości) wzrasta o 100%. Zatem, jeżeli początkowy wymiar obrazka wynosił 1000x1000 pikseli, to jego nowy wymiar przy rozdzielczości 200 dpi wyniesie 2000x2000 pikseli. Całkowita liczba pikseli w takim przypadku wzrośnie do 4 000 000 pikseli, ponieważ 2000 * 2000 = 4 000 000, co stanowi czterokrotny wzrost w porównaniu do pierwotnych 1 000 000 pikseli. W praktyce, to oznacza, że plik o wyższej rozdzielczości zajmie odpowiednio więcej miejsca na dysku. Taki wzrost wielkości pliku jest istotny w kontekście skanowania dokumentów czy zdjęć, gdzie wyższa jakość jest często wymagana do analizy czy archiwizacji.

Pytanie 23

W przypadku produkcji plakatu o rozmiarach 30× 45 cm, który ma być wydrukowany w formacie 30 × 45 cm z rozdzielczością 300 dpi, konieczne jest skorzystanie z aparatu cyfrowego posiadającego matrycę o minimalnej rozdzielczości

A. 5000 × 3400 pikseli

B. 2592 × 1944 pikseli

C. 5500 × 3800 pikseli

D. 2048 × 1563 pikseli

Aby uzyskać wysokiej jakości reprodukcję plakatu o wymiarach 30 × 45 cm w rozdzielczości 300 dpi, konieczne jest posiadanie aparatu cyfrowego z matrycą o minimalnej rozdzielczości 5500 × 3800 pikseli. Rozdzielczość 300 dpi oznacza, że na każdy cal powierzchni plakatu powinno przypadać 300 punktów (pikseli) w poziomie i 300 punktów w pionie. Zatem, aby obliczyć wymaganą rozdzielczość, należy pomnożyć wymiary plakatu w calach przez 300. Wymiary plakatu 30 cm x 45 cm można przeliczyć na cale (1 cal = 2,54 cm), co daje około 11,81 cala x 17,72 cala. Przemnażając te wartości przez 300 otrzymujemy 3543 piksele w poziomie i 5316 pikseli w pionie, co daje łącznie około 18 000 000 pikseli. Aby uzyskać zapas i możliwość przycięcia oraz uwzględnić różne techniki edycji, aparat o rozdzielczości 5500 × 3800 pikseli jest odpowiedni. Dzięki temu uzyskujemy większą elastyczność w pracy nad grafiką i pewność, że finalny wydruk będzie ostry i szczegółowy. W praktyce, przy wyższej rozdzielczości można zastosować więcej efektów graficznych bez utraty jakości.

Pytanie 24

Elektronika w rejestracji obrazu obejmuje:

A. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, transmisję danych do komputera, obróbkę cyfrową obrazu, wydruk obrazu na papierze fotograficznym z pliku graficznego

B. naświetlenie materiału fotograficznego, obróbkę chemiczną, skanowanie negatywu, przesył danych do komputera, digitalizację obrazu, prezentację multimedialną

C. naświetlenie materiału fotograficznego, obróbkę chemiczną, kopiowanie negatywu, przetwarzanie chemiczne materiału pozytywowego

D. naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, przesył danych do komputera, digitalizację obrazu, drukowanie obrazu na papierze fotograficznym z pliku graficznego, obróbkę chemiczną materiału pozytywowego

Poprawna odpowiedź odnosi się do kluczowych etapów elektronicznej techniki rejestracji obrazu, które obejmują naświetlenie elektronicznego detektora obrazu, transmisję danych do komputera, obróbkę cyfrową obrazu oraz wydruk na papierze fotograficznym z pliku graficznego. W ramach tego procesu, detektor obrazu, zazwyczaj matryca CCD lub CMOS, przekształca światło padające na sensor w sygnały elektroniczne. Następnie te sygnały są przetwarzane i przesyłane do komputera, gdzie następuje obróbka cyfrowa, która może obejmować korekcję kolorów, redukcję szumów oraz inne techniki poprawiające jakość obrazu. Na końcu możliwe jest wydrukowanie tak przetworzonego obrazu na papierze fotograficznym, co jest kluczowym etapem w wielu aplikacjach, od fotografii po medycynę. Taki proces jest zgodny z najlepszymi praktykami branżowymi, ponieważ zapewnia wysoką jakość obrazu przy jednoczesnej efektywności operacyjnej.

Pytanie 25

Który filtr powinien być użyty podczas kopiowania negatywu metodą subtraktywną, aby zlikwidować purpurową dominację występującą na kolorowej odbitce?

A. Zielony

B. Purpurowy

C. Żółty

D. Niebieskozielony

Użycie filtra purpurowego podczas kopiowania negatywu metodą subtraktywną jest kluczowe dla eliminacji purpurowej dominacji, która często pojawia się na barwnych odbitkach. W metodzie subtraktywnej, kolory są tworzone poprzez odejmowanie światła od białego, a każdy filtr działa jak swoisty 'odcień' pochłaniający określone długości fal świetlnych. Filtr purpurowy pochłania zielone światło, co przyczynia się do zneutralizowania nadmiaru purpury w obrazie. Przykładowo, jeśli negatyw ma dominującą purpurową tonację, zastosowanie filtra purpurowego podczas odbitki spowoduje, że obszary z nadmiarem zieleni zostaną przyciemnione, co skutkuje bardziej zrównoważonym kolorem odbitki. Jest to podejście zgodne z praktykami stosowanymi w tradycyjnej fotografii analogowej, gdzie precyzyjne dobranie filtrów jest niezbędne dla uzyskania pożądanych rezultatów kolorystycznych. Takie metody są szeroko opisywane w literaturze dotyczącej fotografii i reprodukcji barwnej, co czyni je standardem w branży.

Pytanie 26

Sensytometr to sprzęt, który pozwala na

A. pomiar gęstości optycznej sensytogramów

B. naświetlenie oraz obróbkę chemiczną próbek sensytometrycznych

C. naświetlenie próbek sensytometrycznych znanymi ilościami światła

D. pomiar ziarnistości próbek sensytometrycznych

Sensytometr to zaawansowane urządzenie, które umożliwia naświetlenie próbek sensytometrycznych znanymi ilościami światła, co jest kluczowym procesem w analizie materiałów fotograficznych oraz w różnych dziedzinach naukowych i przemysłowych. Naświetlenie odbywa się przy użyciu kontrolowanych źródeł światła, co pozwala na precyzyjne określenie reakcji materiału na działanie promieniowania. Dzięki temu możemy uzyskać dokładne informacje na temat czułości materiałów, co jest istotne w produkcji filmów fotograficznych, papierów fotograficznych oraz w badaniach związanych z fotonami. Przykładem zastosowania sensytometrii jest analiza materiałów wykorzystywanych w fotonice, gdzie precyzyjne pomiary czułości naświetlanych materiałów są niezbędne do optymalizacji procesów produkcyjnych. Istotne jest również przestrzeganie standardów, takich jak ISO 14524, które określają metodykę i procedury pomiarowe dla sensytometrów, co zapewnia spójność i rzetelność wyników.

Pytanie 27

Niedostateczne naświetlenie materiału negatywowego może być spowodowane zbyt

A. niską czułością filmu

B. długim czasem ekspozycji

C. dużym otworem przysłony

D. długim czasem naświetlania

Niska czułość filmu, oznaczana jako ISO, jest kluczowym czynnikiem wpływającym na zdolność filmu do rejestrowania światła. Im niższa wartość ISO, tym mniej czuły jest materiał fotograficzny na światło, co w praktyce oznacza, że potrzebuje on dłuższego czasu naświetlania lub mocniejszego źródła światła, aby uzyskać odpowiednią ekspozycję. Przykładowo, film o czułości ISO 100 wymaga jaśniejszego oświetlenia lub dłuższego czasu naświetlania niż film o czułości ISO 400. W fotografii, dobierając film, warto kierować się warunkami oświetleniowymi; w słabszym świetle należy wybierać filmy o wyższej czułości. Przy planowaniu sesji zdjęciowych, szczególnie w zmiennych warunkach oświetleniowych, istotne jest, aby zrozumieć, jak czułość filmu wpływa na końcowy efekt. W praktyce, niedoświetlenie może prowadzić do zbyt ciemnych i mało szczegółowych zdjęć, co jest niepożądane w większości sytuacji fotograficznych.

Pytanie 28

Aby uzyskać maksymalny kontrast w obrazie negatywowym, do fotografowania obiektów o niewielkiej rozpiętości tonalnej powinno się użyć materiału światłoczułego o wartości ISO

A. ISO 1600

B. ISO 800

C. ISO 50

D. ISO 200

Użycie materiału zdjęciowego o światłoczułości ISO 50 jest optymalnym wyborem do fotografowania motywów o małej rozpiętości tonalnej. Niska wartość ISO pozwala na uzyskanie większego kontrastu w obrazie, ponieważ materiał światłoczuły ma mniejsze wrażenie na światło, co z kolei minimalizuje ryzyko prześwietlenia jasnych partii obrazu oraz zwiększa głębię czerni. W praktyce, przy fotografowaniu na przykład w warunkach silnego oświetlenia, zastosowanie ISO 50 umożliwia uzyskanie wyrazistych i szczegółowych zdjęć, w których nieprzypadkowe różnice tonalne stają się bardziej wyraźne. Warto również zauważyć, że w fotografii czarno-białej, gdzie kontrast jest kluczowy, materiał o niższym ISO pozwala na lepsze oddanie detali w cieniach oraz wyostrzenie krawędzi. W branży fotograficznej standardem jest stosowanie niskiego ISO w sytuacjach, gdzie oświetlenie jest wystarczająco intensywne, co zapewnia jakość obrazu oraz spełnia normy profesjonalnych fotografów.

Pytanie 29

W procesie obróbki chemicznej materiałów światłoczułych tiosiarczan sodu (Na2S2O3) jest stosowany jako

A. stabilizator

B. wybielacz

C. utrwalacz

D. wywoływacz

Tiosiarczan sodu (Na2S2O3) pełni rolę utrwalacza w procesie obróbki materiałów światłoczułych, co jest kluczowe w fotografii oraz w produkcji filmów. Utrwalacz zapobiega dalszemu działaniu światła na wywołany obraz, stabilizując go i zapewniając jego trwałość. Dzięki temu, obrazy uzyskane na materiałach światłoczułych mogą być zachowane przez długi czas, co jest istotne nie tylko dla amatorów, ale i profesjonalnych fotografów. Z praktycznego punktu widzenia, tiosiarczan sodu działa poprzez usunięcie nadmiaru halogenków srebra, które nie zostały wywołane podczas procesu. Użycie tiosiarczanu sodu w odpowiednich stężeniach jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej, które zalecają kontrolowanie temperatury i czasu działania utrwalacza, aby uzyskać optymalne rezultaty. Dobrze dobrany proces utrwalania, z użyciem tiosiarczanu sodu, pozwala na uzyskanie wyraźnych i trwałych obrazów, co ma ogromne znaczenie w archiwizacji oraz w sztuce fotograficznej."

Pytanie 30

Jaką metodę wykorzystywano do uzyskania obrazu pozytywowego w dagerotypii?

A. Obraz utajony jest narażany na działanie pary jodu

B. Obraz utajony poddaje się działaniu pary rtęci

C. Płytkę miedzianą pokrytą srebrem poddaje się działaniu pary jodu

D. Płytka miedziana jest trawiona w kwasie siarkowym

Odpowiedź 'Obraz utajony poddaje się działaniu pary rtęci' jest prawidłowa, ponieważ proces wywoływania obrazów w dagerotypii polegał na zastosowaniu pary rtęci, która miała na celu ujawnienie obrazu utajonego, utworzonego na posrebrzanej płytce. Po naświetleniu, gdzie światło reagowało z pokrytą jodem powierzchnią, obraz pozostał niewidoczny do momentu, aż nie zadziałała para rtęci. Rtęć kondensowała się w miejscach, gdzie światło dotarło do płytki, tworząc widoczny obraz. W praktyce, ten proces był kluczowy dla uzyskania trwałych odbitek fotograficznych, co czyniło dagerotypię jedną z pierwszych form fotografii. Użycie pary rtęci było standardem w tej technice i stanowiło istotny element procesu, który przyczynił się do jej popularności oraz postępu w dziedzinie fotografii. Zrozumienie tej procedury jest kluczowe dla każdej osoby zainteresowanej historią fotografii oraz technikami wywoływania obrazów.

Pytanie 31

Jakie urządzenie wykorzystuje się do cyfrowego odwzorowania slajdów lub negatywów fotograficznych?

A. Ploter

B. Aparat cyfrowy

C. Skaner

D. Przystawka cyfrowa

Skaner jest urządzeniem, które służy do przekształcania fizycznych slajdów lub negatywów fotograficznych na formaty cyfrowe. Proces ten polega na skanowaniu obrazu przy użyciu światła, które odbija się od materiału, a następnie przetwarzaniu go na obraz cyfrowy. Skanery do slajdów są wyposażone w specjalne źródła światła, które umożliwiają dokładne odwzorowanie kolorów i szczegółów. W praktyce skanery te są wykorzystywane w archiwizacji zdjęć, digitalizacji rodzinnych albumów oraz w profesjonalnych studiach fotograficznych. Standardy jakości skanowania, takie jak rozdzielczość (dpi), są kluczowe dla uzyskania wysokiej jakości obrazu, co ma znaczenie w kontekście późniejszego wydruku czy publikacji online. Warto także dodać, że skanery mogą być wyposażone w oprogramowanie do edycji obrazu, co pozwala na poprawę jakości skanowanych zdjęć.

Pytanie 32

W trakcie chemicznej obróbki zabarwionych materiałów, w miejscach, gdzie zachodzi redukcja halogenków srebra w warstwie czułej na światło, powstają barwniki na etapie

A. utrwalania

B. odbielania

C. dymienia

D. wywoływania

Odpowiedź "wywoływania" jest prawidłowa, ponieważ w procesie obróbki chemicznej barwnych materiałów, to właśnie na etapie wywoływania dochodzi do redukcji halogenków srebra w warstwie światłoczułej. W wyniku tego procesu powstają barwniki, które mogą być wykorzystywane w dalszych etapach obróbki zdjęć. Wywoływanie jest kluczowym etapem w fotografii chemicznej, w którym obraz latentny staje się widoczny. Na tym etapie reagenty chemiczne, takie jak developer, odgrywają fundamentalną rolę, ponieważ ich działanie pozwala na przekształcenie nieaktywnych halogenków srebra w aktywne cząstki srebra, które przyczyniają się do powstania obrazu. W praktyce, wywoływanie jest przeprowadzane w kontrolowanych warunkach, gdzie czas, temperatura i skład chemikaliów są ściśle monitorowane, aby uzyskać optymalne rezultaty. Właściwa technika wywoływania ma kluczowe znaczenie dla jakości końcowego obrazu oraz jego trwałości, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej.

Pytanie 33

Aby wydrukować zdjęcia przeznaczone do ekspozycji na kartonowym materiale, należy dobrać papier fotograficzny o gramaturze z zakresu

A. 80÷110 g/m2

B. 100÷150 g/m2

C. 200÷350 g/m2

D. 70÷90 g/m2

Wybór papieru fotograficznego o gramaturze 200÷350 g/m2 do wydruku fotografii przeznaczonych do celów wystawienniczych jest kluczowy dla uzyskania odpowiedniej jakości i trwałości druku. Tego rodzaju papier zapewnia solidną podstawę, która jest niezbędna do wytrzymania warunków wystawowych, gdzie fotografie są narażone na różnorodne czynniki, takie jak światło, wilgoć czy dotyk. Wyższa gramatura papieru nie tylko wpływa na estetykę wydruku, ale również na jego odporność na uszkodzenia mechaniczne. W praktyce, fotografie wydrukowane na papierze o wyższej gramaturze prezentują się bardziej profesjonalnie, a ich kolory są bardziej nasycone i wyraziste. W branży fotograficznej standardem jest używanie papieru o gramaturze z tego przedziału, aby osiągnąć najlepsze efekty wizualne. Ponadto, wiele drukarek, zwłaszcza te przeznaczone do zastosowań profesjonalnych, jest dostosowanych do pracy z papierem o wyższej gramaturze, co umożliwia uzyskanie lepszej jakości druku, a także minimalizuje ryzyko zacięć i innych problemów technicznych.

Pytanie 34

Aby zmniejszyć kontrast podczas kopiowania czarno-białego negatywu na papier fotograficzny wielogradacyjny, należy użyć filtru

A. czerwony

B. niebieski

C. purpurowy

D. żółty

Zastosowanie filtra żółtego podczas kopiowania czarno-białego negatywu na fotograficzny papier wielogradacyjny służy do zmniejszenia kontrastu obrazu. Filtr ten pozwala na osłabienie niebieskich i purpurowych tonów, co końcowo prowadzi do uzyskania łagodniejszych przejść tonalnych i bardziej zrównoważonych tonów szaro-skalowych. W praktyce, gdy kopiujemy negatyw, intensywność światła, które przechodzi przez filtr, będzie różna w zależności od koloru nasycenia w negatywie. Żółty filtr obniża kontrast, co jest kluczowe, gdy chcemy uzyskać mniej dramatyczny efekt lub gdy negatyw jest zbyt ostry. W fotografii analogowej dobór odpowiedniego filtra jest standardową praktyką, a dobrą praktyką jest eksperymentowanie z różnymi filtrami, aby osiągnąć pożądany efekt. Warto również zauważyć, że niektóre papiery wielogradacyjne reagują różnie na różne kolory filtrów, co czyni ich dobór istotnym elementem procesu tworzenia obrazu.

Pytanie 35

Technika zdjęciowa, która redukuje pozytyw do płaszczyzn z wyraźnie rozdzielonymi tonami szarości, to

A. izohelia

B. solaryzacja

C. pseudosolaryzacja

D. guma

Izohelia to dość ciekawa technika w fotografii, bo pozwala na takie fajne przedstawienie obrazów, gdzie różnice jasności są naprawdę wyraźnie widoczne. Dzięki temu zdjęcia mają niesamowity kontrast i mogą wyglądać super efektownie. Szczególnie w drukarstwie artystycznym i fotografii czarno-białej ta technika jest naprawdę na czasie. Generalnie polega to na używaniu filtrów albo specjalnych emulsji, które pomagają uzyskać piękne odcienie szarości. Moim zdaniem, to świetny sposób na tworzenie estetycznych kompozycji. Na przykład, jeśli robimy zdjęcia krajobrazów, izohelia może super podkreślić chmury, co sprawia, że całość nabiera fajnej głębi i dramatyzmu, a zdjęcie staje się znacznie bardziej przyciągające wzrok.

Pytanie 36

Redukcję naświetlonych halogenków srebra metalicznego można osiągnąć dzięki procesowi

A. kąpieli pośredniej

B. utrwalania

C. kąpieli końcowej

D. wywołania

Odpowiedź 'wywołania' jest prawidłowa, ponieważ proces ten jest kluczowy w redukcji halogenków srebra metalicznego. Wywołanie polega na zastosowaniu odpowiednich chemikaliów, które powodują przekształcenie naświetlonych halogenków srebra (AgBr, AgCl) w metalliczne srebro. W standardowym procesie fotograficznym, halogenki srebra, które nie zostały naświetlone, są rozpuszczane w kąpieli wywołującej, a te, które były naświetlone, ulegają redukcji. Przykładowo, w przypadku czarno-białego filmu, wywoływacz, taki jak roztwór metol-kwas borny, jest stosowany do przekształcania naświetlonych halogenków w srebro metaliczne, co finalnie tworzy obraz. Proces wywołania jest niezwykle istotny, ponieważ to właśnie on umożliwia wizualizację naświetlonego materiału, co sprawia, że jest fundamentem w fotografii tradycyjnej. Zastosowanie standardowych procedur wywoływania zapewnia wysoką jakość obrazu oraz jego trwałość, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej.

Pytanie 37

W celu wydrukowania fotografii przeznaczonych do celów wystawowych należy wybrać papier fotograficzny o gramaturze

A. 80-110g/m²

B. 70-90g/m²

C. 200-350g/m²

D. 100-150g/m²

Papier fotograficzny o gramaturze 200-350g/m² to absolutna podstawa, jeśli zależy Ci na naprawdę profesjonalnym efekcie podczas drukowania zdjęć przeznaczonych na wystawy. Takie papiery są wyraźnie grubsze i sztywniejsze, przez co wydruki są bardziej odporne na zginanie, falowanie czy nawet przypadkowe uszkodzenia podczas transportu i ekspozycji. No i wyglądają po prostu dostojniej – matowy, półbłyszczący czy błyszczący papier o wysokiej gramaturze potrafi wydobyć głębię kolorów i detali, której nie uzyskasz na cienkim papierze. Z mojego doświadczenia, galerie i konkursy fotograficzne wręcz wymagają takiej jakości, a niektórzy organizatorzy nawet precyzują minimalną gramaturę w regulaminie. Branżowe standardy mówią jasno – poniżej 200g/m² nie ma szans na uzyskanie tego ekskluzywnego efektu. Co ciekawe, na papierach o wyższej gramaturze zdjęcia mniej się wyginają pod własnym ciężarem, a przy odpowiednim przechowywaniu nie łapią tzw. efektu „falowania”. Warto też wiedzieć, że gruby papier znacznie lepiej współpracuje z pigmentowymi tuszami i zaawansowanymi drukarkami fotograficznymi, co minimalizuje ryzyko przebijania czy rozmazywania się druku. Moim zdaniem, jeśli ktoś naprawdę dba o swoją prezentację i chce, by zdjęcia zapadły w pamięć odwiedzającym wystawy, inwestycja w papier 200-350g/m² jest nie tylko uzasadniona, ale wręcz niezbędna.

Pytanie 38

Który format plików graficznych umożliwia zarchiwizowanie fotografii z bezstratną kompresją i z jednoczesnym zachowaniem subtelnych przejść tonalnych na obrazie?

A. GIF

B. TIFF

C. JPEG

D. PNG

Format TIFF to, moim zdaniem, taki trochę cichy bohater fotografii cyfrowej. Pozwala na przechowywanie zdjęć z bezstratną kompresją, co oznacza, że żadne szczegóły nie są tracone podczas zapisu i odczytu pliku. To jest ogromny plus przy pracy z obrazami, gdzie liczy się jakość – np. w druku, profesjonalnej obróbce czy archiwizacji. TIFF potrafi zachować szeroką głębię kolorów, 16 bitów na kanał, a nawet więcej w rozszerzonych wersjach. Dzięki temu subtelne przejścia tonalne (czyli te wszystkie cieniutkie niuanse między kolorami i światłami) zostają zachowane, a zdjęcie nie traci na naturalności. Fotografowie, graficy czy nawet instytucje archiwalne korzystają z TIFF-ów, bo format ten jest wspierany przez większość poważnych programów graficznych – Photoshop, Affinity, GIMP czy nawet narzędzia systemowe. Dodatkowo, TIFF obsługuje warstwy, metadane i różne przestrzenie barw, co jest praktyczne w workflow profesjonalnym. Z mojego doświadczenia, jeśli ktoś chce zachować pełną jakość zdjęcia bez kompromisów – no to tylko TIFF. Oczywiście pliki są duże, ale tu chodzi o jakość, nie o oszczędność miejsca. To standard branżowy tam, gdzie liczy się każdy szczegół i pełna edytowalność obrazu.

Pytanie 39

Aby wydrukować zdjęcia przeznaczone na wystawy, należy wybrać papier fotograficzny o gramaturze

A. 70-90g/m2

B. 100-150g/m2

C. 200-350g/m2

D. 80-110g/m2

Wybór papieru fotograficznego o gramaturze 200-350 g/m2 do celów wystawowych jest kluczowy dla uzyskania wysokiej jakości wydruków. Tego rodzaju papier charakteryzuje się odpowiednią sztywnością i trwałością, co pozwala na lepsze odwzorowanie detali oraz intensywności kolorów. Wydruki na takim papierze są bardziej odporne na uszkodzenia mechaniczne i działanie czynników atmosferycznych, co jest szczególnie ważne w kontekście wystaw, gdzie fotografie mogą być narażone na dotyk publiczności oraz zmienne warunki otoczenia. W branży fotograficznej powszechnie stosuje się standardy, które rekomendują wyższe gramatury dla profesjonalnych wydruków, aby zapewnić jak najlepszą jakość prezentacji. Ponadto, papier o wyższej gramaturze często oferuje lepszą strukturalność, co przyczynia się do lepszego efektu estetycznego. W praktyce, fotografie wydrukowane na papierze w tym zakresie gramatury będą miały lepszą głębię kolorów, co jest kluczowe w przypadku prac przeznaczonych do ekspozycji w galeriach czy na konkursach.

Pytanie 40

Aby przenieść cyfrowy obraz na światłoczuły papier fotograficzny, co powinno być użyte?

A. digilab

B. kopioramę

C. procesor

D. powiększalnik

Digilab to zaawansowane urządzenie, które umożliwia przeniesienie cyfrowych obrazów na światłoczuły papier fotograficzny. W procesie tym, digilab pełni rolę mostu między technologią cyfrową a tradycyjną fotografią analogową. Umożliwia on precyzyjne odwzorowanie kolorów i detali, co jest kluczowe dla zachowania jakości obrazu. Praktyczne zastosowanie digilabu można zauważyć w laboratoriach fotograficznych oraz w studiach artystycznych, gdzie kreatywność i jakość są na pierwszym miejscu. Dobrze skonfigurowany digilab pozwala na kontrolowanie parametrów ekspozycji oraz kalibrację kolorów, co przekłada się na wysoką jakość finalnych wydruków. W branży fotograficznej istotnym standardem jest stosowanie technologii cyfrowej w połączeniu z tradycyjnym procesem wywoływania zdjęć, co umożliwia uzyskiwanie unikalnych efektów wizualnych, które są poszukiwane przez artystów i profesjonalnych fotografów.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej