Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 7 grudnia 2025 13:22
Data zakończenia: 7 grudnia 2025 13:30

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Kable łączące dystrybucyjne punkty kondygnacyjne z głównym punktem dystrybucji są określane jako

A. okablowaniem poziomym

B. okablowaniem pionowym

C. połączeniami telekomunikacyjnymi

D. połączeniami systemowymi

Okablowanie pionowe to system kablowy, który łączy kondygnacyjne punkty dystrybucyjne z głównym punktem dystrybucyjnym, takim jak szafa serwerowa lub rozdzielnica. Jest to kluczowy element w architekturze sieciowej i telekomunikacyjnej budynków, dlatego jego prawidłowe zaprojektowanie ma istotne znaczenie dla wydajności oraz niezawodności systemu. W praktyce, okablowanie pionowe jest wykorzystywane w różnych typach budynków, od biurowców po centra danych, dostarczając sygnały zarówno dla sieci komputerowych, jak i systemów komunikacyjnych. Standard ANSI/TIA-568 określa wytyczne dotyczące układania kabli w strukturach budowlanych, a okablowanie pionowe powinno być zgodne z tymi normami, aby zapewnić odpowiednią przepustowość i eliminować interferencje. Przykładem zastosowania okablowania pionowego może być instalacja kabli w pionowych szachtach, które prowadzą do biur na różnych piętrach, co umożliwia efektywne rozmieszczenie gniazd sieciowych w każdym pomieszczeniu.

Pytanie 2

W firmie konieczne jest regularne wykonywanie kopii zapasowych znacznych ilości danych, które znajdują się na serwerze, osiągających kilka set GB. Jakie urządzenie będzie najbardziej odpowiednie do realizacji tego zadania?

A. Nagrywarkę CD

B. Nagrywarkę DVD

C. Macierz RAID1

D. Streamer

Streamer to specjalistyczne urządzenie zaprojektowane do tworzenia kopii zapasowych danych, które zapewnia dużą pojemność i wysoką wydajność. Jego najważniejszą zaletą jest możliwość archiwizacji dużych ilości danych, co czyni go idealnym rozwiązaniem dla przedsiębiorstw, które muszą regularnie zabezpieczać kilkaset gigabajtów informacji. Streamery wykorzystują taśmy magnetyczne jako nośniki danych, co pozwala na przechowywanie ich w dużych ilościach, często sięgających terabajtów. Taśmy są także bardziej odporne na uszkodzenia i degradację w porównaniu do tradycyjnych dysków twardych. Przykładowo, standard LTO (Linear Tape-Open) oferuje rozwiązania, które mogą pomieścić do 12 TB danych na jednej taśmie, co znacznie ułatwia proces archiwizacji. Dobrą praktyką w zakresie bezpieczeństwa danych jest stosowanie wielowarstwowej strategii kopii zapasowych, wykorzystując streamer jako główne narzędzie do długoterminowego przechowywania danych, co pozwala na szybkie odzyskiwanie informacji w przypadku awarii. Dzięki odpowiedniej konfiguracji i regularnym testom przywracania danych, przedsiębiorstwa mogą skutecznie chronić swoje zasoby informacyjne.

Pytanie 3

Norma EN 50167 odnosi się do systemów okablowania

A. horyzontalnego

B. szkieletowego

C. sieciowego

D. wertykalnego

Zrozumienie znaczenia różnych typów okablowania w budynkach jest kluczowe dla efektywnej instalacji sieci telekomunikacyjnych. Okablowanie kampusowe odnosi się do połączeń między różnymi budynkami na terenie kampusu, co jest bardziej złożonym zagadnieniem, które wymaga innego podejścia projektowego, zarówno pod kątem odległości, jak i zastosowanych technologii. W przypadku okablowania pionowego, które łączy różne piętra budynku, istotne jest, aby instalacje były zgodne z lokalnymi normami budowlanymi oraz odpowiednio zabezpieczone przed zakłóceniami. Wreszcie, okablowanie szkieletowe to termin używany do opisania infrastruktury sieciowej obejmującej główne elementy, takie jak przełączniki i routery, które są kluczowe dla efektywnego zarządzania ruchem danych. Zbyt często myli się te terminy, co prowadzi do nieprawidłowych założeń w projektowaniu systemów sieciowych. Każdy z tych rodzajów okablowania ma swoje unikalne wymagania i zastosowania, które muszą być starannie rozważone w kontekście całej infrastruktury sieciowej. Dlatego tak ważne jest, aby przy projektowaniu i wdrażaniu systemów okablowania stosować się do odpowiednich norm i standardów, aby zapewnić ich prawidłowe funkcjonowanie i minimalizować ryzyko awarii.

Pytanie 4

Protokół poczty elektronicznej, który umożliwia zarządzanie wieloma skrzynkami pocztowymi oraz pobieranie i manipulowanie na wiadomościach przechowywanych na zdalnym serwerze, to

A. POP3

B. TCP

C. SMTP

D. IMAP

Wybór protokołu TCP nie jest właściwy w kontekście zarządzania pocztą elektroniczną. TCP, czyli Transmission Control Protocol, to protokół komunikacyjny, który zapewnia niezawodne przesyłanie danych w sieci, ale nie jest związany bezpośrednio z przetwarzaniem wiadomości e-mail. TCP działa na poziomie transportu, co oznacza, że zarządza przepływem danych pomiędzy różnymi hostami, natomiast IMAP funkcjonuje na poziomie aplikacji, umożliwiając interakcję z wiadomościami. Z kolei POP3, chociaż jest protokołem używanym do odbierania e-maili, w przeciwieństwie do IMAP, nie obsługuje zarządzania folderami ani synchronizacji na wielu urządzeniach. Oba podejścia - zarówno TCP, jak i POP3 - mogą prowadzić do nieporozumień, ponieważ są stosowane w kontekście e-mail, ale służą różnym celom. SMTP (Simple Mail Transfer Protocol) jest protokołem odpowiedzialnym za wysyłanie wiadomości, a nie za ich odbieranie czy zarządzanie. Wybierając ten protokół, można błędnie zrozumieć jego rolę w całym ekosystemie poczty elektronicznej. Kluczowe jest zrozumienie, że IMAP został zaprojektowany do efektywnego zarządzania wiadomościami na serwerze, co jest kluczowe w dobie rosnącej liczby urządzeń i wymagających aplikacji pocztowych.

Pytanie 5

Który z podanych adresów IP v.4 należy do klasy C?

A. 191.11.0.10

B. 126.110.10.0

C. 223.0.10.1

D. 10.0.2.0

Adres IP 223.0.10.1 należy do klasy C, ponieważ jego pierwsza okteta (223) mieści się w przedziale od 192 do 223. Klasa C jest zaprojektowana dla mniejszych sieci, które wymagają większej liczby hostów i charakteryzuje się możliwością adresowania do 2^21 (około 2 miliona) adresów IP, co czyni ją szczególnie przydatną dla organizacji z umiarkowaną ilością urządzeń. W praktyce, w sieciach klasy C, tradycyjnie używa się maski podsieci 255.255.255.0, co pozwala na utworzenie 256 adresów w danej podsieci, z czego 254 mogą być używane dla hostów. Klasa C jest najczęściej stosowana w biurach oraz mniejszych przedsiębiorstwach, gdzie potrzeba jest większa niż w przypadku klas A i B, ale nie na tyle duża, by wymagać bardziej skomplikowanych rozwiązań. Dobrą praktyką jest także wykorzystanie adresów z puli klasy C do tworzenia VLAN-ów, co zwiększa bezpieczeństwo i poprawia zarządzanie ruchem sieciowym.

Pytanie 6

Po dokonaniu eksportu klucza HKCU powstanie kopia rejestru zawierająca dane dotyczące ustawień

A. procedur startujących system operacyjny

B. aktualnie zalogowanego użytkownika

C. sprzętu komputera dla wszystkich użytkowników systemu

D. wszystkich aktywnie załadowanych profili użytkowników systemu

Wybór odpowiedzi dotyczącej procedur uruchamiających system operacyjny, sprzętowej konfiguracji komputera lub profili użytkowników nie jest właściwy, ponieważ każdy z tych obszarów ma swoje unikalne klucze w rejestrze systemu Windows. Klucz HKLM (HKEY_LOCAL_MACHINE) przechowuje informacje dotyczące sprzętu oraz konfiguracji systemu operacyjnego dla wszystkich użytkowników, a nie tylko jednego. To może prowadzić do nieporozumień, ponieważ zakłada się, że eksportując HKCU, uzyskuje się dostęp do globalnych ustawień systemowych, co jest mylne. Sprzętowe informacje komputera są integralną częścią kluczy HKLM, które obejmują takie dane jak sterowniki, ustawienia BIOS oraz inne parametry sprzętowe wspólne dla wszystkich użytkowników. Kolejny błąd myślowy pojawia się przy pomyśle, że eksportuje się informacje o wszystkich aktywnie ładowanych profilach użytkowników. W rzeczywistości każdy profil użytkownika ma oddzielny klucz HKU (HKEY_USERS), a eksport HKCU dotyczy tylko profilu aktualnie zalogowanego użytkownika. Błędy te mogą prowadzić do poważnych pomyłek w zarządzaniu systemem, zwłaszcza w kontekście kopiowania i przywracania ustawień, co może skutkować utratą danych lub nieprawidłowym działaniem aplikacji. Zrozumienie struktury rejestru jest kluczowe dla efektywnego zarządzania systemem operacyjnym, a nieuwzględnienie tego aspektu może prowadzić do trudności w diagnostyce i rozwiązywaniu problemów.

Pytanie 7

Aby zmienić profil na obowiązkowy, trzeba zmodyfikować rozszerzenie pliku ntuser.dat na

A. $ntuser.bat

B. ntuser.man

C. $ntuser.exe

D. ntuser.sys

Rozszerzenie pliku ntuser.sys nie jest związane z procesem tworzenia profili obowiązkowych. Rozszerzenie to nawiązuje do systemowych plików i sterowników w systemie Windows, ale nie ma związku z plikami profilów użytkownika. Próba zmiany rozszerzenia na ntuser.sys nie przyniesie zamierzonego efektu, ponieważ system nie rozpozna pliku jako profilu obowiązkowego. Z kolei $ntuser.bat to plik wsadowy, który mógłby zawierać skrypty do automatyzacji zadań, ale nie jest powiązany z konfiguracją profili użytkownika. Użytkownicy mogą mylnie przypuszczać, że zmiana rozszerzenia na .bat wykona pewne skrypty przy logowaniu, co nie jest intencją przy tworzeniu profili obowiązkowych. Rozszerzenie $ntuser.exe sugeruje plik wykonywalny, który jest uruchamiany jako program. Jednakże, pliki profilów użytkownika nie działają jako programy, a więc zmiana na .exe jest błędna i nie wpływa na sposób, w jaki system Windows zarządza profilami. W przypadku profili obowiązkowych, poprawne zrozumienie, że rozszerzenie .man jest kluczowe dla ich implementacji, zapobiega nieprawidłowym próbom modyfikacji, które mogą skutkować nieoczekiwanym zachowaniem systemu.

Pytanie 8

Jakie pole znajduje się w nagłówku protokołu UDP?

A. Numer sekwencyjny

B. Suma kontrolna

C. Numer potwierdzenia

D. Wskaźnik pilności

Wszystkie inne odpowiedzi, takie jak numer potwierdzenia, numer sekwencyjny i wskaźnik pilności, są elementami charakterystycznymi dla innych protokołów, głównie protokołów opartych na połączeniach, takich jak TCP (Transmission Control Protocol). Numer potwierdzenia jest używany w TCP do potwierdzania odbioru danych, co jest istotne w kontekście zapewnienia, że pakiety są dostarczane w odpowiedniej kolejności oraz że nie zostały utracone. W przypadku UDP, który jest bezpołączeniowy, koncepcja potwierdzania odbioru nie jest stosowana, ponieważ celem protokołu jest maksymalizacja wydajności poprzez zminimalizowanie narzutu administracyjnego. Podobnie, numer sekwencyjny jest kluczowy w TCP, aby śledzić kolejność przesyłanych danych, co również nie ma zastosowania w UDP. Wskaźnik pilności, z drugiej strony, jest rzadziej używany i stosowany w protokołach takich jak TCP, aby wskazać, które dane wymagają priorytetowego przetwarzania. Używanie tych terminów w kontekście UDP prowadzi do nieporozumień w zakresie funkcjonalności protokołów sieciowych i ich zastosowań. W rezultacie, zrozumienie różnic między protokołami oraz ich charakterystycznych cech jest kluczowe dla skutecznego projektowania i implementacji systemów komunikacyjnych.

Pytanie 9

Administrator sieci lokalnej zauważył, że urządzenie typu UPS przełączyło się w tryb awaryjny. Oznacza to awarię systemu

A. okablowania

B. chłodzenia i wentylacji

C. zasilania

D. urządzeń aktywnych

Urządzenia UPS (Uninterruptible Power Supply) są zaprojektowane, aby zapewnić zasilanie awaryjne w przypadku przerwy w zasilaniu sieciowym. Kiedy administrator sieci zauważa, że UPS przeszedł w tryb awaryjny, oznacza to, że wykrył problem z zasilaniem sieciowym, co skutkuje jego przełączeniem na zasilanie bateryjne. W praktyce, tryb awaryjny jest sygnałem, że zasilanie z sieci jest niewłaściwe lub całkowicie niedostępne. W takich sytuacjach, urządzenia krytyczne, takie jak serwery czy urządzenia sieciowe, mogą być narażone na ryzyko utraty danych lub awarii. Zgodnie z najlepszymi praktykami, należy monitorować systemy UPS regularnie, aby upewnić się, że są one w pełni sprawne i gotowe do działania w sytuacjach kryzysowych. Przykłady zastosowania obejmują scenariusze w centrach danych, gdzie ciągłość zasilania jest kluczowa dla operacji biznesowych oraz ochrony danych. Warto również zwracać uwagę na regularne testowanie systemów UPS oraz ich konserwację, aby zminimalizować ryzyko awarii zasilania.

Pytanie 10

Planowana sieć należy do kategorii C. Została ona podzielona na 4 podsieci, z których każda obsługuje 62 urządzenia. Która z poniższych masek będzie odpowiednia do tego zadania?

A. 255.255.255.128

B. 255.255.255.240

C. 255.255.255.192

D. 255.255.255.224

Odpowiedź 255.255.255.192 jest prawidłowa, ponieważ maska ta umożliwia podział sieci klasy C na cztery podsieci, z których każda obsługuje do 62 urządzeń. Maska 255.255.255.192 w notacji CIDR odpowiada /26, co oznacza, że 6 bitów jest używanych do adresowania hostów w podsieci. Przy 6 bitach dostępnych dla hostów, możemy obliczyć liczbę możliwych adresów za pomocą wzoru 2^n - 2, gdzie n to liczba bitów dla hostów. W tym przypadku 2^6 - 2 = 64 - 2 = 62. Dwa adresy są zarezerwowane: jeden dla adresu sieci (wszystkie bity hostów ustawione na 0) i jeden dla adresu rozgłoszeniowego (wszystkie bity hostów ustawione na 1). Dzięki zastosowaniu maski 255.255.255.192, możemy w pełni wykorzystać dostępne adresy IP w każdej podsieci, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w projektowaniu sieci opartej na IP, zapewniając efektywne wykorzystanie zasobów IP.

Pytanie 11

Która usługa opracowana przez Microsoft, pozwala na konwersję nazw komputerów na adresy URL?

A. ARP

B. IMAP

C. WINS

D. DHCP

WINS, czyli Windows Internet Name Service, jest protokołem stworzonym przez Microsoft, który umożliwia tłumaczenie nazw komputerów na adresy IP w sieciach lokalnych. W odróżnieniu od DNS, który działa w Internecie, WINS jest używany głównie w sieciach opartych na systemie Windows, gdzie umożliwia rozpoznawanie nazw w środowisku TCP/IP. Przykładem zastosowania WINS może być sytuacja, gdy użytkownik chce uzyskać dostęp do zasobów sieciowych, takich jak foldery udostępnione czy drukarki, wpisując nazwę komputera zamiast jego adresu IP. Wprowadzenie WINS znacznie ułatwia zarządzanie siecią, zwłaszcza w większych organizacjach, gdzie liczba urządzeń jest znaczna. Standardy branżowe zalecają użycie WINS w połączeniu z innymi protokołami, takimi jak DHCP, co pozwala na automatyczne przydzielanie adresów IP i zarządzanie nazwami w sieciach. WINS jest zatem istotnym elementem infrastruktury IT, który przyczynia się do bardziej efektywnego działania systemów informatycznych.

Pytanie 12

Aby przeprowadzić instalację systemu operacyjnego z rodziny Windows na stacjach roboczych, konieczne jest dodanie na serwerze usług

A. wdrażania systemu Windows

B. terminalowych

C. plików

D. pulpitu zdalnego

Aby przeprowadzić instalację sieciową systemów operacyjnych Windows na stacjach roboczych, kluczowym elementem jest posiadanie na serwerze usługi wdrażania systemu Windows. Usługa ta umożliwia zdalne instalowanie systemów operacyjnych na wielu komputerach jednocześnie, co znacznie upraszcza proces zarządzania i aktualizacji oprogramowania w dużych środowiskach IT. Przykładem zastosowania może być środowisko korporacyjne, w którym administratorzy IT mogą przygotować obraz systemu operacyjnego oraz aplikacji, a następnie wdrożyć go na stacjach roboczych pracowników w godzinach nocnych, minimalizując zakłócenia w pracy. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, stosowanie rozwiązań do wdrażania systemów operacyjnych pozwala na centralizację zarządzania oraz automatyzację procesów, co zwiększa efektywność operacyjną. Usługi te wykorzystują protokoły takie jak PXE (Preboot Execution Environment) oraz WDS (Windows Deployment Services), które są standardami w branży, umożliwiającymi szybkie i bezpieczne wdrożenie systemów operacyjnych w różnych konfiguracjach sprzętowych.

Pytanie 13

Jednym z typowych symptomów mogących świadczyć o nadchodzącej awarii dysku twardego jest wystąpienie

A. trzech krótkich sygnałów dźwiękowych

B. błędów zapisu i odczytu dysku

C. komunikatu Diskette drive A error

D. komunikatu CMOS checksum error

Błędy zapisu i odczytu dysku są typowym sygnałem wskazującym na zbliżającą się awarię dysku twardego. Gdy dysk twardy zaczyna ulegać uszkodzeniu, jego mechanizmy zapisu i odczytu mogą nie działać prawidłowo, co prowadzi do problemów z dostępem do danych. Przykładem mogą być sytuacje, w których system operacyjny zwraca komunikaty o błędach podczas próby otwarcia plików lub kopiowania danych, co sugeruje, że dysk nie jest w stanie poprawnie odczytać lub zapisać informacji. W kontekście dobrych praktyk, regularne wykonywanie kopii zapasowych oraz monitorowanie stanu dysku za pomocą narzędzi diagnostycznych, takich jak S.M.A.R.T. (Self-Monitoring, Analysis, and Reporting Technology), może pomóc w wczesnym wykrywaniu problemów. Istotne jest również, aby użytkownicy byli świadomi oznak degradacji dysku, takich jak spowolnienie systemu, głośne dźwięki pracy dysku, czy też częste zawieszanie się aplikacji. Wczesna identyfikacja tych symptomów pozwala na podjęcie działań naprawczych lub wymiany sprzętu zanim dojdzie do całkowitej utraty danych.

Pytanie 14

Aby zweryfikować schemat połączeń kabla UTP Cat 5e w sieci lokalnej, należy zastosować

A. reflektometr optyczny OTDR

B. reflektometr kablowy TDR

C. analizatora protokołów sieciowych

D. testera okablowania

Tester okablowania jest narzędziem służącym do sprawdzania poprawności podłączeń kabli sieciowych, w tym kabla UTP Cat 5e. Działa na zasadzie pomiaru ciągłości przewodów, identyfikacji biegunów oraz pomiaru parametrów elektrycznych, takich jak tłumienie, impedancja czy przesłuch. Dzięki testerom okablowania można szybko zlokalizować błędy, takie jak zwarcia, przerwy w przewodach czy niewłaściwe podłączenia. W praktyce, zastosowanie testera okablowania jest kluczowe podczas instalacji i konserwacji sieci komputerowych, zapewniając, że każde połączenie jest zgodne z normami, takimi jak TIA/EIA-568. W przypadku sieci UTP Cat 5e, tester pozwala również na weryfikację, czy kabel spełnia wymagania dotyczące przepustowości do 1 Gbps oraz zapewnia odpowiednią jakość sygnału na odległości do 100 metrów. Dobrą praktyką jest przeprowadzanie testów po zakończeniu instalacji oraz okresowe sprawdzanie stanu kabli, co umożliwia wczesne wykrywanie potencjalnych problemów.

Pytanie 15

Który z parametrów w poleceniu ipconfig w systemie Windows służy do odnawiania konfiguracji adresów IP?

A. /displaydns

B. /flushdns

C. /release

D. /renew

Parametr /renew w poleceniu ipconfig w systemie Windows jest używany do odnawiania adresu IP przypisanego do urządzenia w sieci. Umożliwia to klientowi DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) ponowne uzyskanie adresu IP oraz innych konfiguracji sieciowych od serwera DHCP. W praktyce, gdy komputer jest podłączony do sieci lokalnej i potrzebuje nowego adresu IP, na przykład po zmianie lokalizacji w sieci lub po upływie czasu ważności aktualnego adresu, użycie polecenia 'ipconfig /renew' pozwala na szybkie i efektywne odświeżenie ustawień. W kontekście standardów branżowych, regularne odnawianie adresów IP za pomocą DHCP jest powszechnie stosowaną praktyką, która zapewnia optymalizację wykorzystania dostępnych adresów IP oraz ułatwia zarządzanie siecią. Ważne jest, aby administratorzy sieci byli świadomi, że czasami może być konieczne ręczne odnowienie adresu IP, co można zrealizować właśnie tym poleceniem, zwłaszcza w sytuacjach, gdy występują problemy z połączeniem lub konieczne jest przydzielenie nowego adresu z puli DHCP.

Pytanie 16

Administrator dostrzegł, że w sieci LAN występuje wiele kolizji. Jakie urządzenie powinien zainstalować, aby podzielić sieć lokalną na mniejsze domeny kolizji?

A. Router

B. Switch

C. Modem

D. Huba

Przełącznik to urządzenie, które efektywnie zarządza ruchem danych w sieci lokalnej, dzieląc ją na mniejsze domeny kolizji. Dzięki temu, gdy urządzenie wysyła dane, przełącznik może skierować je tylko do odpowiedniego odbiorcy, eliminując kolizje, które występują, gdy wiele urządzeń próbuje jednocześnie nadawać w tym samym czasie. Przełączniki działają na warstwie drugiej modelu OSI, co oznacza, że operują na adresach MAC. W praktyce, jeśli w sieci lokalnej mamy dużą liczbę urządzeń, zainstalowanie przełącznika może znacząco poprawić wydajność i przepustowość sieci. Na przykład w biurze, gdzie wiele komputerów łączy się z serwerem plików, zastosowanie przełącznika pozwala na płynne przesyłanie danych między urządzeniami, minimalizując ryzyko kolizji i opóźnień. Zgodnie z zaleceniami branżowymi, przełączniki są kluczowym elementem nowoczesnych sieci lokalnych, w przeciwieństwie do koncentratorów, które nie mają zdolności do inteligentnego kierowania ruchem. Przełączniki są również bardziej efektywne energetycznie i oferują zaawansowane funkcje zarządzania ruchem, takie jak VLAN czy QoS.

Pytanie 17

Użytkownik uszkodził płytę główną z gniazdem dla procesora AM2. Płytę z uszkodzeniami można wymienić na model z gniazdem, nie zmieniając procesora oraz pamięci

A. FM2

B. AM1

C. FM2+

D. AM2+

Odpowiedź AM2+ jest prawidłowa, ponieważ gniazdo AM2+ jest kompatybilne z procesorami AM2, co oznacza, że użytkownik nie musi wymieniać swojego procesora ani pamięci. Gniazdo AM2+ obsługuje te same procesory, co AM2, a dodatkowo wprowadza wsparcie dla szybszych pamięci RAM DDR2 oraz DDR3, co może zwiększyć wydajność systemu. W praktyce, jeśli użytkownik zdecyduje się na wymianę płyty głównej na model AM2+, uzyska możliwość przyszłej modernizacji, wykorzystując nowsze procesory, które mogą być stosowane w tym gnieździe. To podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, gdzie planowanie przyszłych ulepszeń jest kluczowe dla maksymalizacji wartości inwestycji w sprzęt komputerowy. Dobrą praktyką jest również dokładne sprawdzenie specyfikacji płyty głównej przed zakupem, aby upewnić się, że będzie ona wspierać pożądane komponenty.

Pytanie 18

W sieciach komputerowych miarą prędkości przesyłu danych jest

A. ips

B. dpi

C. byte

D. bps

Odpowiedź 'bps' (bits per second) jest poprawna, ponieważ jest to jednostka używana do pomiaru szybkości transmisji danych w sieciach komputerowych. W kontekście sieci komputerowych, szybkość ta odnosi się do liczby bitów, które są przesyłane w ciągu jednej sekundy. Jest to kluczowy parametr, który pozwala ocenić wydajność sieci, a także porównywać różne technologie transmisji, takie jak Ethernet, Wi-Fi czy łączność mobilna. Na przykład, szybkie połączenia optyczne mogą osiągać prędkości rzędu kilku gigabitów na sekundę (Gbps), co jest istotne w zastosowaniach wymagających dużej przepustowości, jak strumieniowanie wideo w wysokiej rozdzielczości czy przesyłanie dużych plików. Warto także zaznaczyć, że standardy sieciowe, takie jak IEEE 802.3 dla Ethernetu, definiują minimalne i maksymalne wartości dla bps, co pozwala na standaryzację i zapewnienie interoperacyjności między urządzeniami.

Pytanie 19

Na ilustracji zaprezentowano układ

A. wirtualnych sieci

B. sieci bezprzewodowej

C. przekierowania portów

D. rezerwacji adresów MAC

Konfiguracja wirtualnych sieci LAN (VLAN) przedstawiona na rysunku jest kluczowym elementem zarządzania sieciami w nowoczesnych środowiskach IT. VLAN-y pozwalają na segmentację sieci fizycznej na wiele niezależnych sieci logicznych, co zwiększa bezpieczeństwo, wydajność i elastyczność zarządzania ruchem sieciowym. Przykładowo, można oddzielić ruch pracowniczy od gościnnego, co minimalizuje ryzyko nieautoryzowanego dostępu do wrażliwych danych. Implementacja VLAN-ów umożliwia również łatwiejsze zarządzanie dużymi sieciami, ponieważ pozwala izolować różne typy ruchu i aplikacji, co jest standardową praktyką w branży IT. Dobre praktyki obejmują wykorzystanie VLAN-ów do zarządzania ruchem VoIP, co redukuje opóźnienia oraz pozwala na priorytetyzację ruchu. Rysunek pokazuje interfejs konfiguracji, gdzie można przypisywać porty do określonych VLAN-ów, co jest podstawowym zadaniem podczas wdrażania tej technologii w zarządzalnych przełącznikach sieciowych, takich jak modele Cisco. Wirtualne sieci są fundamentem bardziej zaawansowanych rozwiązań, takich jak Software-Defined Networking (SDN) i Network Functions Virtualization (NFV).

Pytanie 20

Układ cyfrowy wykonujący operację logiczną koniunkcji opiera się na bramce logicznej

A. AND

B. EX-OR

C. NOT

D. OR

Wybór bramki OR pewnie wynikał z mylnej koncepcji, że też działa logicznie, ale tak naprawdę to jest coś zupełnie innego niż AND. Bramkę OR charakteryzuje to, że wyjście jest wysokie, jeśli przynajmniej jeden sygnał wejściowy jest wysoki. No i w kontekście koniunkcji to nie pasuje. Z kolei bramka NOT, która neguje sygnał, również nie ma tu zastosowania w kontekście AND. A jeśli chodzi o bramkę EX-OR, to też nie jest dobry wybór, bo ona działa na zasadzie wykrywania różnicy między dwoma sygnałami, generując sygnał wysoki tylko wtedy, gdy tylko jeden z sygnałów jest wysoki. Przeważnie takie błędne decyzje wynikają z niepełnego zrozumienia jak te bramki działają w praktyce. Fajnie jest pamiętać, że każda bramka ma swoje własne zastosowanie, co jest podstawą do projektowania bardziej złożonych układów cyfrowych. Zrozumienie różnic między tymi bramkami jest naprawdę ważne w inżynierii i w codziennym życiu z elektroniką.

Pytanie 21

Możliwości zmiany uprawnień dostępu do plików w systemie Windows 10 można uzyskać za pomocą komendy

A. convert

B. icacls

C. set

D. verify

Polecenie icacls (ang. Integrity Control Access Control Lists) jest narzędziem w systemie Windows 10, które umożliwia zarządzanie uprawnieniami dostępu do plików i folderów. Używając icacls, administratorzy mogą modyfikować, wyświetlać, tworzyć oraz przywracać uprawnienia dostępu do zasobów systemowych. Przykładowo, aby nadać użytkownikowi pełne uprawnienia do pliku, można użyć komendy: icacls \"ścieżka\do\pliku\" /grant Użytkownik:F. To polecenie przyznaje użytkownikowi pełne (F - Full) uprawnienia do modyfikowania i odczytywania pliku. Ponadto, icacls pozwala na automatyzację zarządzania uprawnieniami poprzez skrypty, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w administracji systemami operacyjnymi. Dzięki tym funkcjom, narzędzie to jest niezwykle przydatne w kontekście zapewnienia bezpieczeństwa systemów Windows, umożliwiając precyzyjne zarządzanie dostępem do danych. Warto również zaznaczyć, że icacls obsługuje różne poziomy uprawnień, takie jak odczyt, zapis, czy pełna kontrola, co daje administratorom dużą elastyczność w zarządzaniu dostępem do zasobów."

Pytanie 22

Jaki pakiet powinien zostać zainstalowany na serwerze Linux, aby umożliwić stacjom roboczym z systemem Windows dostęp do plików i drukarek udostępnianych przez ten serwer?

A. Samba

B. Proftpd

C. Wine

D. Vsftpd

Samba jest otwartoźródłowym oprogramowaniem, które implementuje protokoły SMB/CIFS, umożliwiając stacjom roboczym z systemem Windows dostęp do plików i drukarek udostępnianych na serwerach Linux. Dzięki Samba, użytkownicy mogą łatwo integrować środowiska Linux i Windows, co jest szczególnie istotne w heterogenicznych sieciach. Przykładowo, poprzez odpowiednią konfigurację Samby, organizacje mogą stworzyć centralne repozytoria plików, które będą dostępne zarówno dla użytkowników Windows, jak i Linux, co znacznie ułatwia współpracę oraz zapewnia efektywność zarządzania danymi. Dodatkowo, Samba wspiera autoryzację użytkowników i grup, co pozwala na precyzyjne kontrolowanie dostępu do zasobów. W branży IT, powszechną praktyką jest używanie Samby jako standardowego rozwiązania do integracji systemów operacyjnych, co zapewnia nie tylko łatwość w konfiguracji, ale również wysoką wydajność transferu plików i zabezpieczeń. Inwestycja w zrozumienie i wdrożenie Samby w infrastruktury IT przynosi długofalowe korzyści.

Pytanie 23

Aby wydobyć informacje znajdujące się w archiwum o nazwie dane.tar, osoba korzystająca z systemu Linux powinna zastosować komendę

A. tar –cvf dane.tar

B. gzip –r dane.tar

C. tar –xvf dane.tar

D. gunzip –r dane.tar

Wybór innych opcji może wydawać się zrozumiały, jednak każda z nich zawiera istotne błędy w kontekście operacji na archiwach. Polecenie 'gzip –r dane.tar' nie jest właściwe, ponieważ 'gzip' jest narzędziem do kompresji plików, a nie do rozpakowywania archiwów tar. Dodatkowo, flaga '-r' nie odnosi się do kompresji archiwum tar, a raczej do rekurencyjnego przetwarzania katalogów, co w przypadku archiwum tar nie ma zastosowania. Z kolei 'tar –cvf dane.tar' jest komendą do tworzenia archiwum, gdzie '-c' oznacza 'create' (utworzenie), co również nie jest zgodne z wymogiem wydobywania plików. Niepoprawne jest zatem stosowanie polecenia do archiwizowania, gdy celem jest ich wydobycie. Ostatecznie, 'gunzip –r dane.tar' również nie ma sensu, ponieważ 'gunzip' to narzędzie do dekompresji plików skompresowanych za pomocą 'gzip'. W tym kontekście, użycie '-r' w komendzie 'gunzip' jest nieodpowiednie, gdyż nie można dekompresować archiwum tar, które nie zostało wcześniej skompresowane za pomocą gzip. Warto pamiętać, że operacje na archiwach wymagają precyzyjnego zrozumienia stosowanej terminologii oraz funkcji poszczególnych poleceń, co jest kluczowe w administrowaniu systemami Linux.

Pytanie 24

W serwerach warto wykorzystywać dyski, które obsługują tryb Hot plugging, ponieważ

A. możliwe jest podłączenie oraz odłączenie dysku przy włączonym zasilaniu serwera

B. pojemność dysku zwiększa się dzięki automatycznej kompresji danych.

C. prędkość zapisu osiąga 250 MB/s.

D. czas odczytu wzrasta trzykrotnie w porównaniu z trybem Cable select.

Tryb hot plugging jest jedną z kluczowych funkcji w nowoczesnych serwerach, która pozwala na podłączanie i odłączanie dysków twardych bez konieczności wyłączania systemu. Oznacza to, że administratorzy mogą wprowadzać zmiany w konfiguracji pamięci masowej w czasie rzeczywistym, co znacząco zwiększa dostępność systemu oraz ułatwia zarządzanie zasobami. Przykładem zastosowania tej technologii jest sytuacja, gdy jeden z dysków w macierzy RAID ulegnie awarii. Administrator może wymienić uszkodzony dysk na nowy, nie przerywając pracy całego serwera, co jest niezwykle istotne w środowiskach krytycznych, gdzie czas przestoju musi być zminimalizowany. Ponadto, standardy takie jak SATA i SAS wprowadziły technologie hot swap, które są szeroko stosowane w przemyśle IT i stanowią dobrou praktykę w zarządzaniu sprzętem. Warto zauważyć, że hot plugging wspiera również elastyczne rozbudowywanie zasobów serwera, co jest nieocenione w kontekście rosnących potrzeb przechowywania danych w przedsiębiorstwach.

Pytanie 25

Zainstalowanie serwera WWW w środowisku Windows Server zapewnia rola

A. usługi plików

B. usługi pulpitu zdalnego

C. serwer sieci Web

D. serwer aplikacji

Instalacja serwera stron internetowych w systemach Windows Server to coś, co ma kluczowe znaczenie w zarządzaniu treściami w sieci. Serwer WWW, taki jak Internet Information Services (IIS), odgrywa tu główną rolę w przetwarzaniu żądań HTTP i dostarczaniu stron do użytkowników. Z mojego doświadczenia, IIS jest naprawdę wszechstronny – pozwala na hostowanie nie tylko prostych stron, ale też bardziej skomplikowanych aplikacji webowych. Dobrze jest wiedzieć, że obsługuje różne technologie, jak ASP.NET czy PHP, co daje adminom duże możliwości w tworzeniu zróżnicowanych treści. Warto też pamiętać o bezpieczeństwie i stosować SSL/TLS do szyfrowania danych, bo nikt nie chce, żeby jego strony były narażone na ataki. Jeśli chodzi o wydajność, to serwery w Windows Server można łatwo skalować, co daje możliwość obsługi dużych ruchów bez problemów. Moim zdaniem, to wiedza, która naprawdę się przydaje w IT.

Pytanie 26

Jaką długość w bitach ma adres logiczny IPv6?

A. 64

B. 16

C. 32

D. 128

Adres logiczny IPv6 składa się z 128 bitów, co pozwala na ogromną liczbę unikalnych adresów. W porównaniu do IPv4, który ma tylko 32 bity, IPv6 w znaczący sposób zwiększa przestrzeń adresową, co jest szczególnie istotne w kontekście rosnącej liczby urządzeń podłączonych do Internetu. Adresy IPv6 są zapisywane w postaci szesnastkowej i składają się z ośmiu grup po cztery cyfry szesnastkowe. Dzięki temu, w IPv6 możliwe jest przydzielenie około 340 undecylionów (3.4 x 10^38) unikalnych adresów. Ta właściwość jest kluczowa dla rozwoju nowoczesnych aplikacji internetowych oraz Internetu rzeczy (IoT), gdzie wiele urządzeń wymaga indywidualnych adresów IP. Warto również zauważyć, że IPv6 wspiera nowoczesne protokoły bezpieczeństwa i funkcje, takie jak automatyczna konfiguracja i lepsze wsparcie dla mobilności. Dlatego znajomość i zrozumienie struktury adresu IPv6 jest niezbędne dla specjalistów zajmujących się sieciami i inżynierią oprogramowania.

Pytanie 27

Oznaczenie CE świadczy o tym, że

A. wyrób został wyprodukowany na terenie Unii Europejskiej

B. producent ocenił produkt pod kątem wydajności i ergonomii

C. wyrób spełnia wymagania dotyczące bezpieczeństwa użytkowania, ochrony zdrowia oraz ochrony środowiska

D. wyrób jest zgodny z normami ISO

Oznakowanie CE to taki symbol, który mówi, że produkt jest zgodny z unijnymi dyrektywami, które dotyczą bezpieczeństwa, zdrowia i ochrony środowiska. To bardzo ważne, zwłaszcza w przypadku rzeczy, które mogą wpływać na bezpieczeństwo, jak na przykład zabawki, sprzęt elektroniczny czy różne maszyny. Żeby uzyskać oznaczenie CE, producent musi przejść przez różne testy, które potwierdzają, że jego produkt spełnia normy. Na przykład zabawki powinny być zgodne z normami bezpieczeństwa EN 71, a sprzęt elektryczny z dyrektywami LVD i EMC. Dzięki temu, kupując coś, możemy być spokojni, że to jest bezpieczne i zgodne z unijnymi standardami, co jest ważne dla naszego zdrowia oraz dla środowiska.

Pytanie 28

W systemie Windows zastosowanie przedstawionego polecenia spowoduje chwilową zmianę koloru

A. tła oraz czcionek okna Windows

B. paska tytułowego okna Windows

C. tła okna wiersza poleceń

D. czcionki wiersza poleceń

Wiesz, w kontekście tego polecenia w wierszu poleceń czasem można się pomylić co do tego, jak to działa. Polecenie color w Windows działa tylko w oknie wiersza poleceń i zmienia kolory tekstu i tła, ale nie ma wpływu na całe interfejsy, takie jak tło okna systemu czy pasek tytułowy. Myślę, że czasem takie błędne zrozumienie może brać się z braku doświadczenia w pracy z tym narzędziem i ogólnego pojęcia o systemie. W rzeczywistości, jeśli chcesz zmienić globalne ustawienia wizualne, to musisz użyć innych opcji w panelu sterowania. Zrozumienie tej różnicy jest naprawdę ważne, bo dobre korzystanie z wiersza poleceń pozwala na szybsze ogarnianie różnych zadań w systemie. Używanie polecenia color w skryptach też ma sens, bo dzięki kolorom łatwiej śledzić, co się dzieje. Warto znać te zasady i dobre praktyki, bo to przyda się w pracy z komputerem, zwłaszcza w IT.

Pytanie 29

Jakie polecenie powinien wydać root w systemie Ubuntu Linux, aby przeprowadzić aktualizację wszystkich pakietów (całego systemu) do najnowszej wersji z zainstalowaniem nowego jądra?

A. apt-get dist-upgrade

B. apt-get install nazwa_pakietu

C. apt-get upgrade

D. apt-get update

Polecenie 'apt-get dist-upgrade' jest właściwe do aktualizacji wszystkich pakietów systemowych w Ubuntu Linux, w tym aktualizacji jądra. Różni się ono od 'apt-get upgrade', który aktualizuje jedynie zainstalowane pakiety do najnowszych wersji, ale nie zmienia ich zależności ani nie instaluje nowych pakietów, które mogą być wymagane przez zaktualizowane wersje. 'Dist-upgrade' z kolei uwzględnia zmiany w zależnościach pakietów, co pozwala na pełną aktualizację systemu, w tym instalację nowych wersji jądra, jeśli są dostępne. Przykładowo, po dodaniu nowego repozytorium oprogramowania lub przy wprowadzeniu istotnych aktualizacji, 'dist-upgrade' zapewnia, że wszystkie zmiany są poprawnie uwzględnione. W praktyce, aby zaktualizować system, często stosuje się sekwencję poleceń: 'apt-get update' w celu pobrania listy dostępnych pakietów, a następnie 'apt-get dist-upgrade' w celu przeprowadzenia aktualizacji. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami administracji systemami Linux.

Pytanie 30

Jakie polecenie należy zastosować w konsoli odzyskiwania systemu Windows, aby poprawić błędne zapisy w pliku boot.ini?

A. fixmbr

B. diskpart /add

C. fixboot

D. bootcfg /rebuild

Polecenie 'bootcfg /rebuild' jest kluczowe w procesie naprawy i modyfikacji pliku boot.ini, który zarządza konfiguracją rozruchu systemu Windows. To narzędzie skanuje wszystkie dostępne instalacje systemu Windows na dysku twardym, a następnie pozwala użytkownikowi na ich dodanie do menu rozruchowego. Zastosowanie tego polecenia jest szczególnie istotne w przypadkach, gdy plik boot.ini jest uszkodzony lub nieprawidłowy, co może prowadzić do problemów z uruchamianiem systemu. Dzięki 'bootcfg /rebuild' użytkownik może automatycznie wygenerować nowy plik boot.ini, co zapewnia, że wszystkie dostępne systemy operacyjne są prawidłowo wykrywane i uwzględniane w procesie rozruchowym. W praktyce oznacza to, że administratorzy systemów mogą szybko przywrócić funkcjonalność komputerów, które nie mogą się uruchomić z powodu błędnych wpisów w pliku konfiguracyjnym, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania systemami operacyjnymi.

Pytanie 31

W systemie Linux komenda chown pozwala na

A. naprawę systemu plików

B. przeniesienie pliku

C. zmianę właściciela pliku

D. zmianę parametrów pliku

Polecenie chown (change owner) w systemie Linux służy do zmiany właściciela pliku lub katalogu. Właściciel pliku ma prawo do zarządzania nim, co obejmuje możliwość jego edytowania, przesuwania czy usuwania. W praktyce, polecenie to jest kluczowe w kontekście zarządzania uprawnieniami w systemach wieloużytkownikowych, gdzie różni użytkownicy mogą potrzebować dostępu do różnych zasobów. Na przykład, aby zmienić właściciela pliku na użytkownika 'janek', użyjemy polecenia: `chown janek plik.txt`. Ważne jest, aby użytkownik wykonujący to polecenie miał odpowiednie uprawnienia, najczęściej wymaga to posiadania roli administratora (root). Zmiana właściciela pliku jest również stosowana w przypadku przenoszenia plików pomiędzy różnymi użytkownikami, co pozwala na odpowiednią kontrolę nad danymi. W kontekście bezpieczeństwa IT, właściwe zarządzanie właścicielami plików jest istotne dla ochrony danych i zapobiegania nieautoryzowanemu dostępowi.

Pytanie 32

Minimalna zalecana ilość pamięci RAM dla systemu operacyjnego Windows Server 2008 wynosi przynajmniej

A. 1 GB

B. 2 GB

C. 512 MB

D. 1,5 GB

Wybierając odpowiedzi inne niż 2 GB, można naprawdę się pomylić co do wymagań systemowych. Odpowiedzi takie jak 512 MB, 1 GB, czy 1,5 GB kompletnie nie biorą pod uwagę, czego naprawdę potrzebuje Windows Server 2008. W dzisiejszych czasach pamięć RAM to kluczowy element, który wpływa na to, jak dobrze wszystko działa. Jak jest jej za mało, serwer często korzysta z dysku twardego, co prowadzi do opóźnień. W branży mówi się, że minimalne wymagania to tylko początek, a w praktyce może być tego znacznie więcej w zależności od obciążenia i uruchomionych aplikacji. Ignorując wymagania dotyczące RAM, można napotkać problemy z aplikacjami klienckimi, co podnosi koszty związane z utrzymaniem systemu. Z mojego punktu widzenia, pomijanie tych wskazówek to prosta droga do komplikacji, a ryzyko awarii rośnie, co w pracy nie może być akceptowalne.

Pytanie 33

Minimalna ilość pamięci RAM wymagana dla systemu operacyjnego Windows Server 2008 wynosi przynajmniej

A. 2 GB

B. 512 MB

C. 1,5 GB

D. 1 GB

Wybór odpowiedzi wskazujących na wartości poniżej 2 GB, takie jak 512 MB, 1,5 GB czy 1 GB, opiera się na nieaktualnych założeniach dotyczących wymagań systemowych. W początkowych latach istnienia systemów operacyjnych, takie jak Windows Server 2003 czy starsze wersje, rzeczywiście mogły funkcjonować przy mniejszych ilościach pamięci RAM. Jednak wraz z rozwojem technologii oraz wzrostem wymagań aplikacji i usług, minimalne wymagania dotyczące pamięci RAM znacznie się zwiększyły. Użytkownicy często mylą 'minimalne' wymagania z 'zalecanymi', co prowadzi do nieporozumień. Używanie serwera z pamięcią niższą niż 2 GB w kontekście Windows Server 2008 może prowadzić do poważnych problemów wydajnościowych, takich jak wolniejsze działanie aplikacji, długie czasy odpowiedzi oraz częstsze przestoje. W systemach serwerowych pamięć RAM ma kluczowe znaczenie dla utrzymania wydajności i zdolności obsługi wielu jednoczesnych połączeń. Należy również pamiętać, że zbyt mała ilość pamięci może ograniczać możliwości zarządzania zasobami oraz wprowadzać ograniczenia w zakresie funkcjonalności serwera, co w konsekwencji może prowadzić do nieefektywności w operacjach biznesowych.

Pytanie 34

W jakiej warstwie modelu ISO/OSI wykorzystywane są adresy logiczne?

A. Warstwie łącza danych

B. Warstwie fizycznej

C. Warstwie transportowej

D. Warstwie sieciowej

Odpowiedź 'Sieciowa' jest zdecydowanie trafna. W modelu ISO/OSI warstwa sieciowa ma za zadanie trasować i przesyłać pakiety między różnymi sieciami. Używamy tu adresów IP, żeby móc rozpoznać urządzenia w sieci i sprawnie się komunikować. Kiedy komputer chce wysłać dane do innego urządzenia, to właśnie adres IP wskazuje, gdzie te dane mają trafić. Protokół IP działa na tej warstwie, co jest super ważne, bo dzięki temu dane mogą być efektywnie kierowane między różnymi sieciami. Fajnie też pomyśleć o używaniu zarówno adresów IP wersji 4, jak i 6, bo to zapewnia lepszą kompatybilność w różnych środowiskach sieciowych. No i nie zapominajmy, że warstwa sieciowa współpracuje z transportową, co w praktyce oznacza, że odpowiednio zarządza sesjami komunikacyjnymi, dbając o to, żeby dane były przesyłane rzetelnie i w dobrym porządku.

Pytanie 35

Jakiego portu używa protokół FTP (File transfer Protocol)?

A. 25

B. 53

C. 69

D. 20

Protokół FTP (File Transfer Protocol) wykorzystuje port 20 do przesyłania danych. Jest to standardowy port, który został przypisany przez IANA (Internet Assigned Numbers Authority) i jest używany w trybie aktywnym FTP. W tym trybie, gdy klient nawiązuje połączenie z serwerem FTP, dane są przesyłane z serwera do klienta przez port 20. Jest to kluczowe w kontekście transferu plików, ponieważ zapewnia dedykowane połączenie do przesyłania zawartości, co pozwala na efektywne wykorzystanie zasobów sieciowych. Przykładem zastosowania protokołu FTP jest przesyłanie dużych plików między serwerami, co często odbywa się w firmach zajmujących się hostingiem lub w procesach backupu danych. Warto również zauważyć, że obok portu 20, protokół FTP korzysta z portu 21 do nawiązywania połączenia sterującego. Zrozumienie tych portów i ich funkcji jest kluczowe dla administratorów sieci oraz specjalistów IT, aby efektywnie zarządzać transferem danych i zabezpieczać komunikację w sieciach komputerowych.

Pytanie 36

Jak sprawdzić, który z programów w systemie Windows generuje największe obciążenie dla procesora?

A. regedit

B. dxdiag

C. msconfig

D. menedżer zadań

Menedżer zadań jest kluczowym narzędziem w systemie Windows, które umożliwia monitorowanie i zarządzanie procesami działającymi na komputerze. Dzięki niemu użytkownicy mogą uzyskać wgląd w aktualne obciążenie procesora przez poszczególne aplikacje oraz procesy systemowe. W zakładce 'Procesy' można zobaczyć zarówno zużycie CPU, jak i pamięci RAM przez różne aplikacje, co jest niezwykle pomocne w identyfikacji programów, które obciążają system. Przykładowo, jeśli zauważysz, że jeden z procesów, jak przeglądarka internetowa, zużywa znaczną część CPU, można podjąć decyzję o jego zamknięciu lub optymalizacji. Dobre praktyki sugerują regularne sprawdzanie Menedżera zadań w celu utrzymania optymalnej wydajności systemu. Dodatkowo, program ten pozwala na zakończenie nieodpowiadających aplikacji oraz zarządzanie uruchamianiem programów przy starcie systemu, co również wpływa na ogólną wydajność komputera.

Pytanie 37

Plik ma rozmiar 2 KiB. Jest to

A. 16384 bity

B. 2048 bitów

C. 16000 bitów

D. 2000 bitów

Poprawna odpowiedź to 16 384 bity, ponieważ 1 kibibajt (KiB) to 1024 bajty, a każdy bajt składa się z 8 bitów. Dlatego, aby przeliczyć kilobajty na bity, należy wykonać następujące obliczenia: 2 KiB × 1024 bajty/KiB × 8 bitów/bajt = 16 384 bity. W kontekście przechowywania danych i zarządzania pamięcią takie przeliczenia są kluczowe dla programistów i specjalistów IT, gdyż wpływają na wydajność systemów komputerowych oraz efektywność przesyłania danych. Zrozumienie tych jednostek ma znaczenie także w standardach (np. SI, ANSI), które definiują sposoby zapisu i interpretacji wielkości danych. W praktyce znajomość zależności między bajtami a bitami jest niezbędna zarówno przy projektowaniu baz danych, jak i w komunikacji sieciowej, gdzie transfery mierzy się zwykle w bitach na sekundę (bps).

Pytanie 38

Norma EN 50167 odnosi się do rodzaju okablowania

A. pionowego

B. kampusowego

C. szkieletowego

D. poziomego

Odpowiedzi odnoszące się do okablowania pionowego, szkieletowego oraz kampusowego są błędne, ponieważ nie dotyczą bezpośrednio normy EN 50167, która koncentruje się na okablowaniu poziomym. Okablowanie pionowe, w przeciwieństwie do poziomego, jest zaprojektowane dla łączenia różnych stref w budynku, na przykład pomiędzy różnymi piętrami. To typowe dla budynków wielopiętrowych, gdzie przesył sygnału odbywa się poprzez pionowe kanały. Z kolei okablowanie szkieletowe odnosi się do szerokiej infrastruktury sieciowej, która może łączyć różne budynki w kampusie lub dużych obiektach, a także obejmuje sieci WAN. W kontekście kampusowym, okablowanie jest bardziej złożone i wymaga innych podejść do zarządzania, co nie jest tematem normy EN 50167. Często błędne zrozumienie tej normy wynika z mylenia różnych typów okablowania oraz ich zastosowania w specyficznych środowiskach. Dla profesjonalistów istotne jest, aby dokładnie rozumieć, jakie normy odnoszą się do poszczególnych elementów infrastruktury sieciowej i jak te normy wpływają na jakość oraz wydajność instalacji.

Pytanie 39

Program df pracujący w systemach z rodziny Linux pozwala na wyświetlenie

A. tekstu odpowiadającego wzorcowi

B. zawartości ukrytego folderu

C. informacji o dostępnej przestrzeni dyskowej

D. nazwa aktualnego katalogu

Polecenie df, które jest powszechnie używane w systemach operacyjnych z rodziny Linux, jest narzędziem służącym do wyświetlania informacji o dostępnej i używanej przestrzeni dyskowej na zamontowanych systemach plików. Dzięki temu administratorzy mogą szybko ocenić, ile miejsca jest zajęte, a ile dostępne na poszczególnych partycjach. Na przykład, użycie polecenia 'df -h' pozwala na prezentację tych danych w formacie czytelnym dla człowieka, co oznacza, że wartości będą przedstawione w jednostkach KB, MB lub GB. To jest szczególnie użyteczne w kontekście monitorowania zasobów systemowych w serwerach i stacjach roboczych, gdzie zarządzanie przestrzenią dyskową jest kluczowe dla zapewnienia płynności działania systemu. Dodatkowo, narzędzie to wspiera zarządzanie przestrzenią dyskową zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, umożliwiając wczesne wykrywanie problemów związanych z niewystarczającą ilością miejsca, co może prowadzić do awarii aplikacji lub całego systemu.

Pytanie 40

Jakie procesory można wykorzystać w zestawie komputerowym z płytą główną wyposażoną w gniazdo procesora typu Socket AM3?

A. Pentium D

B. Phenom II

C. Itanium

D. Core i7

W przypadku wyboru procesora Core i7, należy zauważyć, że jest to jednostka stworzona przez firmę Intel, która korzysta z zupełnie innego gniazda, takiego jak LGA 1156 czy LGA 2011 w zależności od konkretnej generacji. Procesory Intel z rodziny Core mają komplementarne architektury i funkcjonalności, które nie są kompatybilne z gniazdem Socket AM3, co czyni je niewłaściwym wyborem. Itanium, z kolei, to architektura opracowana przez Intela dla serwerów i aplikacji wymagających dużej mocy obliczeniowej, która również nie jest zgodna z Socket AM3, ponieważ jest przeznaczona do zupełnie innych zastosowań oraz wymaga specjalnych płyt głównych. Wybór Pentium D jest również nietrafiony; jest to procesor już przestarzały, który bazuje na starszej architekturze, a co ważniejsze, nie jest zgodny z gniazdem AM3. Takie błędne podejścia, jak mylenie architektur oraz standardów gniazd, są typowymi pułapkami, w które wpadają osoby mniej zaznajomione z budową komputerów. Zrozumienie, że nie każde gniazdo obsługuje wszystkie procesory, jest kluczowe przy budowie własnych systemów komputerowych. W kontekście standardów branżowych, stosowanie komponentów, które są zgodne ze sobą, jest podstawową zasadą zapewniającą sprawność i długowieczność całego zestawu.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej