Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 13:52
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 14:24

Egzamin zdany!

Wynik: 28/40 punktów (70,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Cechą charakterystyczną przedstawionego zdjęcia jest

A. złoty podział.

B. światłocień.

C. perspektywa centralna.

D. kontrast barw.

Kontrast barw jest kluczowym elementem kompozycji w fotografii, który przyciąga wzrok odbiorcy i nadaje zdjęciu głębię oraz dynamikę. W przedstawionym zdjęciu czerwony kwiat wyróżnia się na tle zielonych liści oraz szarego kamienia, co doskonale ilustruje zasadę kontrastu barw. Ta technika jest szeroko stosowana w sztuce oraz fotografii, aby podkreślić konkretne elementy kompozycji. Przykładem jej zastosowania może być fotografia krajobrazowa, gdzie intensywne kolory kwiatów kontrastują z spokojnymi odcieniami natury, co pozwala na uzyskanie emocjonalnego przekazu. W praktyce, aby uzyskać efektywny kontrast, warto korzystać z koła kolorów, które pomaga zrozumieć, jakie kolory wzajemnie się uzupełniają. Ponadto, kontrast barw wpływa na percepcję głębi i przestrzeni, co jest niezwykle istotne w kontekście produkcji wizualnych. Dlatego tak istotne jest, aby świadomie stosować tę technikę w swoim procesie twórczym.

Pytanie 2

Wada optyczna przedstawiona na rysunku to

A. aberracja sferyczna.

B. aberracja chromatyczna.

C. astygmatyzm.

D. aberracja komatyczna.

Odpowiedź "aberracja chromatyczna" jest poprawna, ponieważ na przedstawionym rysunku ilustrowane jest zjawisko, w którym światło białe, przechodząc przez soczewkę, ulega rozszczepieniu na różne kolory. Jest to spowodowane różnymi długościami fal świetlnych, które są różnie załamywane, co powoduje powstawanie kolorowych brzegów wokół obiektów widocznych w obrazie. Aberracja chromatyczna jest szczególnie istotna w przypadku soczewek optycznych, takich jak obiektywy aparatów fotograficznych czy mikroskopów, gdzie może wpływać na jakość obrazu. Aby zminimalizować ten efekt, inżynierowie optyczni często stosują soczewki achromatyczne, które łączą różne materiały optyczne, aby skompensować różnice w załamaniu światła. Znajomość aberracji chromatycznej jest kluczowa w projektowaniu systemów optycznych, ponieważ pozwala na uzyskanie bardziej precyzyjnych i kontrastowych obrazów, co jest niezbędne w wielu zastosowaniach, od fotografii po medycynę.

Pytanie 3

Jaki filtr świetlny powinien być użyty na planie zdjęciowym, aby żółty obiekt został uchwycony jako zielony?

A. Purpurowy

B. Szary

C. Czerwony

D. Niebieskozielony

Wybór filtra niebieskozielonego jest kluczowy w kontekście manipulowania percepcją kolorów w fotografii. Filtr ten działa na zasadzie absorbencji światła o określonej długości fali, co w przypadku żółtego obiektu, który składa się z fal świetlnych czerwonych i zielonych, prowadzi do zjawiska znanego jako 'kolorowe przesunięcie'. W efekcie, światło odbite od żółtego przedmiotu, przechodząc przez filtr niebieskozielony, traci część swojej intensywności w zakresie czerwonym, a intensywność zielonego zostaje uwydatniona, co skutkuje postrzeganiem danego obiektu jako zielonego. W praktyce, filtry o tym kolorze są powszechnie stosowane w fotografii krajobrazowej oraz portretowej, aby uzyskać bardziej nasycone i cieplejsze kolory, a także w pracy nad efektami artystycznymi. Użytkownicy korzystający z filtrów niebieskozielonych mogą również zauważyć poprawę kontrastu w sytuacjach o dużym oświetleniu słonecznym, co czyni je niezwykle użytecznymi w praktyce fotograficznej.

Pytanie 4

W trakcie chemicznej obróbki zabarwionych materiałów, w miejscach, gdzie zachodzi redukcja halogenków srebra w warstwie czułej na światło, powstają barwniki na etapie

A. odbielania

B. utrwalania

C. wywoływania

D. dymienia

Wybór odpowiedzi związanych z zadymianiem, utrwalaniem czy odbielaniem może wynikać z nieporozumienia dotyczącego podstawowych procesów chemicznych zachodzących podczas obróbki materiałów fotograficznych. Zadymianie to technika, która nie jest bezpośrednio związana z redukcją halogenków srebra, a raczej odnosi się do procesu utleniania, w którym stosuje się dym do wpływania na powierzchnie materiałów. Utrwalanie, z kolei, jest etapem po wywoływaniu, który ma na celu zatrzymanie reakcji chemicznych w obrazie, co jest kluczowe dla trwałości końcowego produktu, ale nie jest miejscem, gdzie sama redukcja halogenków srebra ma miejsce. Odbielanie to proces często używany do usuwania nadmiaru barwnika lub cząstek srebra, również nie związany bezpośrednio z powstawaniem barwników. Typowym błędem jest mylenie tych etapów w procesie obróbki, co wynika z braku zrozumienia ich specyfiki. Każdy z tych procesów odgrywa inną rolę w cyklu życia obrazu fotograficznego, a ich nieprawidłowe zrozumienie może prowadzić do nieefektywnych praktyk w laboratoriach fotograficznych, co jest niezgodne z uznawanymi standardami branżowymi. Dlatego ważne jest, aby znajomość tych pojęć była dokładna i systematyczna.

Pytanie 5

Który rodzaj oświetlenia na planie zdjęciowym należy skorygować, aby zmniejszyć głębokość cieni po stronie nieoświetlonej fotografowanego obiektu przestrzennego?

A. Wypełniające.

B. Dolne.

C. Konturowe.

D. Górne.

Świetnie zauważone, że to właśnie światło wypełniające odgrywa kluczową rolę w kształtowaniu głębokości cieni po stronie nieoświetlonej obiektu. W praktyce oświetlenia planu zdjęciowego, światło wypełniające służy do zmiękczania i redukcji kontrastów powstałych przez światło główne, które zazwyczaj pada z jednej, wybranej strony. W fotografii portretowej czy reklamowej często stosuje się blendy, softboxy lub ekrany odbijające, które pomagają doświetlić tę ciemniejszą część twarzy lub obiektu, przez co obraz staje się bardziej czytelny i plastyczny. Moim zdaniem to właśnie umiejętne balansowanie światłem wypełniającym świadczy o profesjonalizmie operatora obrazu – nie ma nic gorszego niż zbyt głębokie, „czarne dziury” po stronie nieoświetlonej, które zabiją detal i klimat sceny. W branżowych standardach, np. przy zdjęciach filmowych, stosuje się zasadę proporcji światła kluczowego do wypełniającego (tzw. ratio, np. 2:1 lub 4:1), żeby świadomie kontrolować nastroje kadru. Niektórzy operatorzy osiągają ciekawe efekty właśnie poprzez delikatne rozjaśnianie cieni, dzięki czemu całość wydaje się bardziej naturalna i przyjazna dla oka widza. Warto poeksperymentować na własnych sesjach z różną mocą i pozycją światła wypełniającego – efekty potrafią być naprawdę zaskakujące.

Pytanie 6

Format DNG (Digital Negative) to

A. technologia druku cyfrowego o podwyższonej jakości

B. otwarty standard surowych danych z matrycy aparatu cyfrowego

C. format zapisu plików wideo 4K z kompresją bezstratną

D. format zapisu zdjęć z kompresją stratną

Format DNG (Digital Negative) to otwarty standard, który został opracowany przez firmę Adobe w celu zapewnienia wysokiej jakości przechowywania surowych danych z matryc aparatów cyfrowych. Jest on szczególnie ceniony w branży fotograficznej, ponieważ pozwala na zachowanie pełnej informacji o obrazie, co ma kluczowe znaczenie podczas późniejszej obróbki zdjęć. DNG jest formą pliku, który nie tylko przechowuje dane obrazu, ale także metadane, takie jak informacje o aparacie, ustawieniach ekspozycji czy datę wykonania zdjęcia. Dzięki temu fotograficy i graficy mają lepszą kontrolę nad swoimi pracami, mogą korzystać z różnorodnych oprogramowań do edycji, które wspierają ten format. Użycie DNG ułatwia także archiwizację zdjęć, ponieważ jest to format otwarty, co oznacza, że nie jest związany z konkretnym producentem sprzętu, co może być problematyczne w przypadku zamkniętych formatów. Warto wspomnieć, że wiele programów do edycji zdjęć, takich jak Adobe Lightroom czy Capture One, bezproblemowo obsługuje DNG, co czyni go popularnym wyborem wśród profesjonalnych fotografów.

Pytanie 7

Cechą charakterystyczną oświetlenia światłem miękko rysującym jest uzyskanie efektu

A. mocnego, głębokiego cienia i jasnych świateł.

B. małego kontrastu i delikatnego cienia.

C. wąskiego, intensywnego, wyraźnie zarysowanego cienia.

D. wyraźnego kontrastu, ostrego konturu cienia.

Oświetlenie światłem miękko rysującym to taki klasyk w fotografii czy na planie filmowym, gdzie naprawdę zależy nam na subtelnych przejściach między światłem a cieniem. Główna cecha – mały kontrast i delikatny cień – daje bardzo naturalny, przyjazny dla oka efekt, taki trochę jak światło w pochmurny dzień. Moim zdaniem, to idealne rozwiązanie do portretów, bo wygładza rysy twarzy, ukrywa niedoskonałości, no i model nie wygląda jakby miał „doczepiony” cień na twarzy. W praktyce uzyskujemy to przez stosowanie dużych, rozproszonych źródeł światła, na przykład softboxów czy blend. Branżowe standardy mówią wyraźnie: jeśli chcesz uzyskać efekt miękkiego, modelującego światła, musisz zadbać o to, by źródło było możliwie duże względem fotografowanego obiektu i ustawione blisko. To bardzo ważne np. przy fotografii reklamowej czy beauty, gdzie każdy detal cery ma znaczenie. Warto pamiętać, że światło miękko rysujące pozwala też na większą swobodę kadrowania, bo nie musisz się aż tak martwić o nieestetyczne, ostre cienie na tle albo twarzy. Z mojego doświadczenia wynika, że początkujący często nie doceniają siły miękkiego światła – a to jest jedno z najprostszych narzędzi, by podnieść jakość zdjęć czy ujęć praktycznie w każdej dziedzinie wizualnej.

Pytanie 8

Który rodzaj układu kompozycyjnego zastosowano na fotografii?

A. Kompozycję zamkniętą i asymetryczną.

B. Kompozycję otwartą i symetryczną.

C. Kompozycję zamkniętą i centralną.

D. Kompozycję otwartą i rytmiczną.

To jest bardzo trafna odpowiedź, bo na tej fotografii zdecydowanie dominuje kompozycja otwarta i rytmiczna. Kompozycja otwarta polega na tym, że elementy zdjęcia sprawiają wrażenie, jakby wychodziły poza kadr – dokładnie tak jak tutaj, gdzie schody spiralnie prowadzą wzrok poza ramy fotografii i nie kończą się w oczywisty sposób w jednym miejscu. Ten efekt otwartości tworzy wrażenie ciągłości, można wręcz odnieść wrażenie, że historia obrazu trwa dalej poza widoczną sceną. Jeśli chodzi o rytmiczność, to bardzo wyraźnie widać powtarzalny układ schodów oraz rytmicznie rozmieszczone balustrady. Powtarzające się elementy (stopnie, linie na dywanie, słupki balustrady) budują wizualny rytm, który prowadzi wzrok widza po całej fotografii. To jest podejście zgodne z klasycznymi zasadami kompozycji fotograficznej – rytm i otwartość często używa się do tworzenia dynamiki i zainteresowania obrazem, szczególnie w fotografii architektury. Moim zdaniem to zdjęcie świetnie pokazuje, jak te zasady działają w praktyce, bo nie tylko widać kierunek i ruch, ale też pojawia się uczucie lekkości i przestrzeni. W branży fotograficznej i na kursach kompozycji bardzo często podkreśla się, że kompozycja otwarta dobrze sprawdza się wtedy, gdy chcemy oddać ruch, proces albo zaprosić odbiorcę do odkrywania czegoś poza kadrem. Warto o tym pamiętać przy własnych projektach!

Pytanie 9

W analogowej fotografii na materiale światłoczułym typu 135 obiektyw uznawany za portretowy charakteryzuje się ogniskową

A. 50 mm

B. 24 mm

C. 18 mm

D. 135 mm

Wybór innych ogniskowych, takich jak 24 mm, 50 mm czy 18 mm, nie oddaje charakterystyki portretowego obiektywu w kontekście fotografii analogowej. Ogniskowa 24 mm jest obiektywem szerokokątnym, który zazwyczaj stosuje się do fotografowania krajobrazów lub architektury. Przy wykorzystaniu takiego obiektywu do portretów dochodzi do zniekształcenia rysów twarzy, co może prowadzić do niepożądanych efektów wizualnych. Używanie 50 mm może być bardziej akceptowalne w niektórych sytuacjach, jednak ogniskowa ta nie zapewnia tak silnego efektu kompresji obrazu jak 135 mm, co sprawia, że tło nie zostanie tak pięknie rozmyte. Z kolei 18 mm to jeszcze szerszy obiektyw, który w przypadku portretów wprowadza znaczną deformację proporcji, co jest niewskazane, gdy celem jest uzyskanie estetycznego efektu. W praktyce, stosowanie nieodpowiednich ogniskowych w portretowaniu może prowadzić do niezadowalających wyników, które nie oddają prawdziwego charakteru ani detali postaci. Dlatego tak ważne jest, aby dobierać odpowiednie ogniskowe do rodzaju fotografii, a w przypadku portretów zaleca się korzystanie z obiektywów o dłuższych ogniskowych, takich jak 135 mm.

Pytanie 10

Na podstawie cienia widocznego na fotografii można przypuszczać, że zdjęcie było wykonane

A. wieczorem.

B. w pochmurny dzień.

C. bladym świtem.

D. po południu.

Odpowiedź 'po południu' jest jak najbardziej trafna. Zauważ, że cień na zdjęciu jest długi i wskazuje w konkretnym kierunku. To oznacza, że słońce nie jest jeszcze na samej górze, bo wtedy cienie są krótsze. W późnym popołudniu cienie są bardziej wydłużone, a światło jest jasne i ładne, co dokładnie widać na tej fotce. Te obserwacje są naprawdę istotne w naukach przyrodniczych, zwłaszcza w meteorologii i astronomii, bo analiza cieni może pomóc określić porę dnia. Z mojego doświadczenia, umiejętność widzenia, gdzie jest słońce, przydaje się też w architekturze przy projektowaniu przestrzeni, bo naturalne światło wpływa na atmosferę. No i w fotografii to jest kluczowe, żeby uzyskać odpowiednie efekty wizualne.

Pytanie 11

W której technice zostało wykonane zdjęcie morza?

A. Niski klucz.

B. Relief.

C. Izohelia.

D. Wysoki klucz.

Wybór odpowiedzi związanych z izohelią, niskim kluczem czy reliefem wynika z nieporozumień dotyczących technik fotograficznych. Termin "izohelia" odnosi się do zjawiska w geologii i nie ma zastosowania w kontekście fotografii. Często zdarza się, że osoby mylą to pojęcie z innymi technikami artystycznymi, co prowadzi do błędnych wyborów. Niski klucz, z kolei, jest techniką, która charakteryzuje się dominacją ciemnych tonów i wysokim kontrastem. W tego typu pracach, zdjęcia mają zdecydowanie ciemniejszy klimat, co jest sprzeczne z jaśniejszymi tonami widocznymi na analizowanym obrazie morza. Użytkownicy mogą myśleć, że zastosowanie ciemnych tonów w fotografii krajobrazowej przynosi dramatyczne efekty, jednak w tym przypadku nie oddaje to rzeczywistości przedstawianego miejsca. Technika reliefu, natomiast, dotyczy rzeźby i nie ma bezpośredniego zastosowania w fotografii. Przykładowo, fotografia reliefowa może mylnie kojarzyć się z technikami wykorzystywanymi do tworzenia efektów trójwymiarowych w obrazach, co jest również nieadekwatne do kontekstu. Kluczowe jest, aby przy wyborze technik fotograficznych, opierać się na ich definicjach oraz rezultatach, jakie chcemy osiągnąć, a nie na błędnych skojarzeniach.

Pytanie 12

Numer 135 umieszczony na opakowaniu materiału fotograficznego odnosi się do

A. błony zwojowej

B. błony arkuszowej

C. materiału miniaturowego

D. materiału małoobrazkowego

Wybór odpowiedzi dotyczących błony arkuszowej, błony zwojowej oraz materiału miniaturowego wskazuje na nieporozumienia związane z klasyfikacją i zastosowaniem różnych typów materiałów zdjęciowych. Błona arkuszowa, zazwyczaj w formie większych arkuszy, stosowana jest w fotografii dużego formatu, co wprowadza w błąd w kontekście oznaczenia 135, które dotyczy standardowego formatu małoobrazkowego. Z kolei błona zwojowa, chociaż używana w fotografii, nie jest tożsama z materiałem małoobrazkowym, ponieważ odnosi się do filmów używanych w systemach o innej konstrukcji, co sprawia, że oznaczenie 135 staje się mylące. Materiał miniaturowy, często związany z mniejszymi formatami, również nie ma bezpośredniego odniesienia do tej specyfikacji. Typowe błędy myślowe w tej kwestii obejmują mylenie typów filmów i ich zastosowań oraz niewłaściwe łączenie technologii z różnymi formatami. Warto zrozumieć, że każdy typ filmu ma swoje unikalne cechy, które odpowiadają różnym potrzebom fotografów, a znajomość tych różnic jest kluczowa dla właściwego doboru materiałów do konkretnych projektów fotograficznych.

Pytanie 13

W jakim modelu kolorów oraz w jakiej rozdzielczości powinno być zapisane zdjęcie, które ma być umieszczone w Internecie?

A. CMYK i 72 dpi

B. CMYK i 150 dpi

C. RGB i 150 dpi

D. RGB i 72 dpi

Wybierając tryb kolorów RGB i ustawiając rozdzielczość na 72 dpi, trafiłeś bardzo dobrze, jeśli chodzi o zdjęcia do wrzucenia w sieć. RGB, czyli czerwień, zieleń i niebieski, to standard, który świetnie się sprawdza na ekranach, bo tak właśnie działają monitory. Kolory w RGB wyglądają lepiej i są bardziej żywe niż w CMYK, który jest raczej do druku stworzony. A co do rozdzielczości - 72 dpi to w sam raz na internet, bo wygląda dobrze, a plik nie jest za duży. Jak wrzucasz zdjęcia na strony czy social media, to szybkie ładowanie jest kluczowe i 72 dpi w tym pomaga. Warto też pamiętać o kompresji zdjęć, bo to jeszcze bardziej przyspiesza ładowanie. W skrócie, RGB i 72 dpi to dobre połączenie jakości i wydajności, co ważne dla osób, które korzystają z internetu.

Pytanie 14

Który obiektyw ma długość ogniskowej zbliżoną do przekątnej matrycy formatu 36 x 24 mm i kąt widzenia, zbliżony do kąta widzenia ludzkiego oka?

A. Standardowy.

B. Długoogniskowy.

C. Szerokokątny.

D. Wąskokątny.

Obiektyw standardowy to taki, którego ogniskowa jest bardzo zbliżona do długości przekątnej matrycy, czyli w przypadku pełnej klatki (format 36 x 24 mm) – mniej więcej 43 mm. Najczęściej jednak przyjmuje się za standard obiektyw 50 mm, bo jest najpopularniejszy i łatwo dostępny. Co ciekawe, właśnie taki zakres ogniskowej daje naturalną perspektywę, bez przesadnego spłaszczania czy rozciągania obrazu, dlatego sporo osób uważa, że zdjęcia wykonane obiektywem standardowym najbardziej przypominają to, jak widzi ludzkie oko. Moim zdaniem, jeśli ktoś zaczyna przygodę z fotografią, to właśnie „pięćdziesiątka” powinna być pierwszym wyborem, bo pozwala nauczyć się patrzeć na świat kadrami, które wyglądają naprawdę naturalnie. W branży przyjęło się, że obiektywy standardowe świetnie się sprawdzają do portretów, reportażu czy fotografii ulicznej. Dodatkowo, mają zwykle dużą jasność (np. f/1.8 czy f/1.4), więc łatwiej uzyskać miękkie rozmycie tła i pracować przy słabym świetle. Niektórzy twierdzą, że na takich szkłach najlepiej rozwija się wyczucie kompozycji – trzeba „chodzić z nogami”, a nie polegać na zoomie. Osobiście uważam, że zrozumienie, jak działa obiektyw standardowy, to solidna podstawa do dalszej nauki fotografii i lepszego panowania nad perspektywą.

Pytanie 15

Do którego formatu należy przekonwertować plik PSD, aby opublikować go w portalu społecznościowym?

A. JPEG

B. TIFF

C. RAW

D. DOCX

Format JPEG to właściwie taki branżowy standard, jeśli chodzi o udostępnianie zdjęć i grafik w internecie czy w portalach społecznościowych. Praktycznie wszystkie platformy – od Facebooka, przez Instagram, aż po Twittera – obsługują JPEG, bo ten format bardzo dobrze kompresuje obraz, zmniejsza jego wagę, a jednocześnie zachowuje wystarczającą jakość do przeglądania na ekranach komputerów, smartfonów czy tabletów. PSD to oczywiście format natywny Photoshopa i tak naprawdę nikt poza użytkownikami tego programu go nie otworzy, więc konwersja do JPEG to podstawa, jeśli chcesz się czymś pochwalić online. Moim zdaniem warto też pamiętać, że JPEG nie obsługuje przezroczystości – jeśli masz warstwy czy alfa w PSD, to po konwersji znikną, ale do zwykłych postów się to sprawdza. Fajnie też wiedzieć, że JPEG jest czytany przez praktycznie każde urządzenie i przeglądarkę, no i pliki są po prostu lekkie, co ułatwia szybkie ładowanie się obrazków na stronach. Bardzo często spotyka się też taki workflow, że najpierw wszystko projektuje się właśnie w PSD, potem eksportuje do JPEG i gotowe – można wrzucać do sieci. Nawet jak ktoś pracuje w innych programach graficznych, to i tak eksportuje pod social media właśnie do JPEG lub czasem ewentualnie PNG, ale JPEG dominuje. Z mojego doświadczenia, jeśli zależy Ci na szybkim udostępnieniu projektu i nie masz specjalnych wymagań typu przezroczystość, to JPEG to jest kierunek, w który idziesz praktycznie zawsze.

Pytanie 16

Na której ilustracji przedstawiono fotografię zgodnie z regułą złotego podziału?

A. Na ilustracji 2.

B. Na ilustracji 4.

C. Na ilustracji 3.

D. Na ilustracji 1.

Wybrałeś ilustrację, która idealnie pokazuje zastosowanie reguły złotego podziału. Na zdjęciu numer 4 domek dla owadów jest umieszczony w taki sposób, że jego główny punkt skupienia znajduje się mniej więcej w miejscu przecięcia linii podziału wynikającego z proporcji złotego podziału (około 1/3 szerokości i wysokości od krawędzi kadru). To bardzo dobra praktyka stosowana przez fotografów i grafików, bo pozwala uzyskać harmonię oraz naturalny balans w kompozycji zdjęcia. Złoty podział to nie tylko teoria – w praktyce, np. przy fotografii przyrodniczej czy produktowej, pomaga nadać obrazom profesjonalny i przyjemny dla oka wygląd. Moim zdaniem, kiedy człowiek choć raz spróbuje kadrować według tej zasady, już trudno wracać do zwykłego „centralnego” ustawiania obiektów. W branży fotograficznej i graficznej stosowanie złotego podziału jest wręcz standardem, a nawet w architekturze i malarstwie spotyka się te proporcje. Warto zwrócić uwagę, że złoty podział to nie tylko matematyczna reguła – to także narzędzie, które wpływa na emocjonalny odbiór obrazu. Warto ćwiczyć kadrowanie w ten sposób, bo zdecydowanie podnosi jakość wykonanych zdjęć.

Pytanie 17

Matryca BSI (Back-Side Illuminated) w aparatach cyfrowych charakteryzuje się

A. niższym zużyciem energii przy tych samych parametrach

B. wyższą rozdzielczością przy tej samej powierzchni

C. lepszą wydajnością przy słabym oświetleniu

D. większą odpornością na prześwietlenia

Wydaje się, że niektóre z odpowiedzi mogą być mylące w kontekście rzeczywistych właściwości matryc BSI. Na przykład, twierdzenie o wyższej rozdzielczości przy tej samej powierzchni sensora nie jest precyzyjne, ponieważ rozdzielczość zależy głównie od liczby pikseli oraz ich wielkości, a nie tylko od technologii podświetlenia. Matryce BSI mogą zwiększać wydajność w zakresie ich jakości obrazu, ale niekoniecznie przyczyniają się do wzrostu rozdzielczości. Ponadto, niższe zużycie energii nie jest standardową cechą matryc BSI w porównaniu do tradycyjnych sensora. Chociaż w niektórych przypadkach matryce te mogą być bardziej efektywne, to głównym celem ich konstrukcji jest poprawa jakości obrazu, a nie oszczędności energetyczne. Wreszcie, większa odporność na prześwietlenia jest wynikiem lepszej dynamiki tonalnej, co nie oznacza, że matryce BSI mają przewagę w każdym przypadku. Prześwietlenia mogą być nadal problematyczne w sytuacjach z ekstremalnym kontrastem oświetleniowym. Warto zrozumieć, że technologia BSI ma na celu przede wszystkim poprawę jakości zdjęć w trudnych warunkach oświetleniowych, a niekoniecznie zmiany w innych aspektach, takich jak rozdzielczość czy zużycie energii.

Pytanie 18

Który z wymienionych materiałów nie nadaje się do czyszczenia obiektywów fotograficznych?

A. Pędzelek z naturalnego włosia

B. Sprężone powietrze

C. Papierowy ręcznik

D. Ściereczka z mikrofibry

Papierowy ręcznik to materiał, który zdecydowanie nie nadaje się do czyszczenia obiektywów fotograficznych z kilku powodów. Po pierwsze, papierowy ręcznik jest sztywny i często może zawierać drobne zanieczyszczenia czy włókna, które podczas czyszczenia mogą porysować delikatną powierzchnię soczewek. W branży fotograficznej standardem jest używanie specjalnych ściereczek z mikrofibry, które są miękkie, niepylące i zapobiegają zarysowaniom. Dodatkowo, mikrofibra ma właściwości, które pozwalają na skuteczne usuwanie odcisków palców oraz resztek kurzu czy tłuszczu bez użycia chemikaliów. Warto także wspomnieć, że czyszczenie obiektywu sprężonym powietrzem jest powszechną praktyką, która pozwala na usunięcie drobnych cząsteczek kurzu bez kontaktu z powierzchnią. Stosowanie pędzelka z naturalnego włosia również jest akceptowane, jednak wymaga ostrożności, aby włosie nie pozostawiło resztek na soczewce. W każdym przypadku, kluczowe jest dbanie o delikatność oraz stosowanie odpowiednich narzędzi, by nie uszkodzić drogiego sprzętu fotograficznego.

Pytanie 19

Wykonując w studio fotograficznym zdjęcie portretowe pięcioosobową rodzinę najkorzystniej oświetlić światłem rozproszonym, stosując

A. tubus stożkowy.

B. blendę srebrną.

C. parasolki transparentne.

D. lampę z wrotami.

Parasolki transparentne to naprawdę świetne rozwiązanie w fotografii portretowej, szczególnie gdy pracujemy z większą grupą, jak pięcioosobowa rodzina. Ich największą zaletą jest równomierne rozpraszanie światła, co daje bardzo miękki, naturalny efekt na skórze i eliminuje ostre cienie. Moim zdaniem, niezależnie od tego, czy dopiero zaczynasz zabawę z lampami studyjnymi, czy już masz trochę doświadczenia, korzystanie z parasolki transparentnej pozwala osiągnąć profesjonalny rezultat niemal od ręki. W praktyce taki modyfikator światła nie wymaga specjalnych umiejętności – po prostu ustawiasz lampę, kierujesz przez parasolkę, a światło samo pięknie się rozchodzi. To szczególnie ważne, gdy chcesz, żeby każdy członek rodziny wyglądał dobrze, niezależnie od miejsca w kadrze. W branży przyjmuje się, że światło rozproszone jest „kluczem” do udanych portretów, bo niweluje niedoskonałości i daje wrażenie miękkości. Parasolki transparentne są tanie, lekkie i błyskawicznie się je rozstawia, co w studiu jest dużym atutem. Warto pamiętać, że profesjonalni fotografowie bardzo często stosują je przy sesjach rodzinnych czy grupowych, bo zmniejszają ryzyko powstania nieestetycznych kontrastów lub prześwietleń na twarzach. Z mojego doświadczenia wynika, że użycie parasolki transparentnej to najprostszy sposób, by uzyskać naturalne zdjęcie, które przypadnie do gustu każdemu klientowi.

Pytanie 20

Przedstawione zdjęcie zostało wykonane w planie

A. ogólnym.

B. pełnym.

C. totalnym.

D. amerykańskim.

Odpowiedź "totalnym" jest poprawna, ponieważ prawidłowo identyfikuje rodzaj planu używanego w analizowanym zdjęciu. Plan totalny, znany również jako plan szeroki, jest techniką fotograficzną, która obejmuje rozległy obszar, w którym postacie ludzkie są ukazane w małej skali, często jako drobne elementy w kontekście większego krajobrazu. W przypadku zdjęcia przedstawiającego piaszczystą przestrzeń z sylwetkami ludzi w oddali, widoczna jest charakterystyczna cecha planu totalnego - podkreślenie przestrzeni i otoczenia, co skutkuje kreowaniem wrażenia ogromu i skali. Tego rodzaju ujęcia są często wykorzystywane w fotografii krajobrazowej, filmowej oraz reklamowej, aby oddać proporcje i kontekst przestrzenny. Umiejętnie stosując plan totalny, fotografowie mogą wywoływać emocje związane z rozległością natury, jak również konfrontować postacie z ich otoczeniem. Wiedza o rodzajach planów w fotografii jest kluczowa dla skutecznego komunikowania się z widzem oraz osiągania zamierzonych efektów estetycznych.

Pytanie 21

Pomiaru światła padającego dokonuje się światłomierzem umieszczonym przed fotografowanym obiektem skierowanym w stronę

A. aparatu.

B. tła.

C. źródła światła.

D. modela.

Pomiar światła padającego światłomierzem to jedno z podstawowych i najważniejszych zadań w fotografii, szczególnie gdy zależy nam na naturalnym odwzorowaniu jasności sceny. Prawidłowa technika polega na tym, że światłomierz umieszcza się bardzo blisko fotografowanego obiektu (np. modela), ale urządzenie skierowane jest w stronę aparatu, a nie źródła światła czy tła. Dzięki temu światłomierz rejestruje ilość światła, która faktycznie dociera do obiektu z perspektywy aparatu, czyli dokładnie tak, jak to „widzi” matryca czy film. To pozwala na uzyskanie poprawnej ekspozycji bez względu na kolor czy poziom odbicia światła przez tło lub skórę modela. W praktyce taki pomiar stosuje się np. w fotografii portretowej w studio, gdzie precyzja światła jest kluczowa – wystarczy przyłożyć światłomierz do twarzy modela i skierować go dokładnie tam, gdzie stoi aparat. Moim zdaniem to rozwiązanie dużo bardziej niezawodne niż pomiar światła odbitego, bo eliminuje wpływ jasnych lub ciemnych elementów w kadrze. W profesjonalnych sesjach to wręcz standard: światłomierz skierowany w stronę aparatu i gotowe – ekspozycja będzie idealna. Warto o tym pamiętać, bo taka technika znacząco ogranicza ilość błędów przy pracy z różnymi typami oświetlenia, zarówno sztucznym, jak i naturalnym. Przy okazji, jeśli trafisz na starsze podręczniki fotograficzne – tam też znajdziesz potwierdzenie tej zasady.

Pytanie 22

Fotografia podlega ochronie prawnej jako dzieło osobiste, gdy

A. ukazuje dzieła sztuki

B. ukazuje dokumentację

C. przedstawia wierne odwzorowanie wyglądu oryginału

D. stanowi rezultat twórczej działalności z cechą oryginalności, samodzielności artystycznej

Fotografia ma swoje prawa autorskie, gdy jest efektem pracy twórczej, gdzie widać tę inwencję i samodzielność artysty. Czyli autor zdjęcia powinien wnieść coś od siebie, jakąś swoją kreatywność. Na przykład, zdjęcia artystyczne to nie tylko suche rejestrowanie rzeczywistości, ale też interpretacja tego, co widzi artysta. Fajnie zauważyć, że ochrona nie dotyczy tylko techniki robienia zdjęć, ale również tego, jak autor podchodzi do kompozycji, światła czy kolorów. Niezależnie od tego, czy to pejzaż, portret, czy coś abstrakcyjnego, kluczowe jest, żeby zdjęcie miało tę twórczą nutę. Z danych międzynarodowych, jak Konwencja Berneńska, wynika, że zdjęcia muszą mieć swoje cechy, by być chronione prawem autorskim.

Pytanie 23

Nakładka, ekran, mnożenie, różnica, kolor to nazwy

A. trybów mieszania warstw w programie Adobe Photoshop

B. filtrów artystycznych zgrupowanych w poleceniu <i>stylizacja</i> w programie Adobe Photoshop

C. efektów wyróżniających tekst, zgrupowanych w narzędziu <i>WordArt</i> w programie PowerPoint

D. efektów animacji, które można uzyskać dla dowolnego elementu prezentacji wykonanej w programie PowerPoint

Właśnie te nazwy – nakładka, ekran, mnożenie, różnica, kolor – to przykłady trybów mieszania warstw (ang. blending modes) w programie Adobe Photoshop. Tryby mieszania to jedna z tych funkcji, na które każdy grafik prędzej czy później musi trafić. Pozwalają na modyfikowanie sposobu, w jaki dwie lub więcej warstw nakładają się na siebie, mieszając kolory i jasności według określonych reguł matematycznych. Dla przykładu, tryb „mnożenie” (Multiply) przyciemnia obraz, mnożąc wartości kolorów na dwóch warstwach, co świetnie nadaje się do wzmacniania cieni albo nakładania tekstur. „Ekran” (Screen) z kolei działa odwrotnie – rozjaśnia wszystko, co się na siebie nakłada, fajne do efektu poświaty czy poprawiania prześwietleń. Tryb „nakładka” (Overlay) łączy oba te podejścia, wzmacniając kontrast w miejscach jasnych i przyciemniając ciemniejsze. Co ważne, tryby mieszania są wykorzystywane nie tylko w Photoshopie, ale też w innych programach graficznych, bo to taki standard branżowy. Moim zdaniem, opanowanie ich to jedna z tych rzeczy, które naprawdę robią różnicę między amatorskim klepaniem warstw, a świadomą, kreatywną pracą z obrazem. Warto poeksperymentować i zobaczyć na własne oczy, jak różne tryby zmieniają efekt końcowy – czasem wystarczy zmienić tryb, żeby grafikę całkiem odmienić bez żmudnego retuszu.

Pytanie 24

W przypadku obiektu znajdującego się w bliskiej odległości, pomiar światła padającego wykonuje się światłomierzem w sposób, że czujnik światłomierza

A. bez dyfuzora, skierowany jest w stronę źródła światła

B. z dołączonym dyfuzorem ustawiony jest w kierunku aparatu

C. z dołączonym dyfuzorem skierowany jest w stronę fotografowanego obiektu

D. bez dyfuzora, ustawiony jest w kierunku aparatu

Skierowanie czujnika światłomierza bez dyfuzora w stronę źródła światła bądź aparatu, chociaż na pozór może wydawać się logiczne, prowadzi do niepoprawnych wyników pomiaru. W przypadku światłomierza, który jest skierowany bezpośrednio na źródło światła, pomiar będzie zafałszowany przez intensywność światła, co skutkuje niedoszacowaniem oświetlenia, które rzeczywiście pada na fotografowany obiekt. To podejście jest szczególnie problematyczne w sytuacjach, gdzie źródło światła jest silne lub skoncentrowane, ponieważ może to spowodować prześwietlenie zdjęcia. Ponadto, pomiar bez dyfuzora nie uwzględnia efektu rozpraszania światła, które jest istotne w uzyskiwaniu naturalnie wyglądających zdjęć. Z kolei skierowanie czujnika w stronę aparatu z dyfuzorem, ale bez zrozumienia celu jego użycia, również nie zapewni precyzyjnego pomiaru, gdyż nie uwzględni różnic w oświetleniu w różnych częściach kadru. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że pomiarowego światła w każdej sytuacji można dokonywać w ten sam sposób, co prowadzi do niespójnych rezultatów w fotografii. Właściwe korzystanie ze światłomierza wymaga zrozumienia relacji pomiędzy źródłem światła, obiektem a aparatem, oraz umiejętności interpretacji wyników pomiaru w kontekście specyficznych warunków oświetleniowych.

Pytanie 25

Który format umożliwia bezpośredni zapis obrazu z matrycy aparatu fotograficznego bez interpolacji danych?

A. TIFF

B. JPEG

C. NEF

D. PNG

W fotografii cyfrowej bardzo często spotykamy się z kilkoma popularnymi formatami graficznymi i przez to łatwo można się pomylić, który z nich pozwala na najbardziej surowy zapis obrazu. PNG to format plików stosowany głównie do grafiki komputerowej i internetu, słynący z bezstratnej kompresji i obsługi przezroczystości – niestety, nie nadaje się do przechowywania danych z matrycy aparatu, bo nie zapisuje surowych informacji światłoczułych, tylko już przetworzone piksele. TIFF, choć często używany w profesjonalnym druku i archiwizacji zdjęć, to plik, który może być bezstratny i wysokiej jakości, ale wciąż zapisuje dane już po interpretacji przez procesor aparatu – to nie jest RAW. JPEG z kolei, moim zdaniem, jest najbardziej mylący – to format powszechny, lekki, bardzo wygodny do szybkiego dzielenia się zdjęciami, ale stosuje stratną kompresję i mocno ingeruje w dane zdjęcia: kolory, kontrast, ostrość, a nawet odszumianie. Największy błąd myślowy polega na utożsamianiu dużych plików lub tzw. formatów „profesjonalnych” z formatami RAW. To nie jest takie proste – prawdziwy RAW jak NEF nie poddaje obrazu żadnej interpolacji i pozwala na maksymalnie elastyczną edycję w programach graficznych. W praktyce, jeśli komuś zależy na wyciągnięciu maksimum z matrycy aparatu, zawsze powinien używać natywnego formatu RAW danego producenta, zamiast polegać na PNG, TIFF czy JPEG. Nawet najwyższej jakości TIFF nie dorówna zawartością informacyjną oryginalnemu NEF-owi czy innemu RAW-owi.

Pytanie 26

W tradycyjnej fotografii proces, w którym naświetlone halogenki srebra przekształcają się w srebro atomowe, ma miejsce podczas

A. wybielania

B. wywołania

C. garbowania

D. utrwalania

Odpowiedź "wywołania" jest prawidłowa, ponieważ w procesie wywoływania fotografii tradycyjnej następuje redukcja naświetlonych halogenków srebra do srebra atomowego. Proces ten odbywa się w chemicznym roztworze wywołującym, który przekształca naświetlone kryształy halogenków srebra w widoczne srebro, które tworzy obraz. W praktyce, wywoływanie jest kluczowym etapem w tworzeniu zdjęć na papierze fotograficznym, gdzie czas i temperatura wywoływania mają istotny wpływ na jakość końcowego obrazu. Standardowe praktyki obejmują stosowanie wywoływaczy o odpowiednim pH oraz temperaturze, co wpływa na kontrast i szczegółowość obrazu. Dobre wyniki uzyskuje się poprzez precyzyjne kontrolowanie tych parametrów, co jest istotne w profesjonalnej fotografii analogowej. Przykładem może być użycie wywoływacza D-76, który jest szeroko stosowany w laboratoriach fotograficznych i ceniony za swoją uniwersalność oraz stabilność. Wiedza na temat procesu wywoływania jest kluczowa dla każdego fotografa, który pragnie uzyskać wysokiej jakości analogowe obrazy.

Pytanie 27

Podczas tworzenia portretu na świeżym powietrzu określono poprawne wartości ekspozycji: czas naświetlania 1/60 s oraz przysłona f/11. Jakie parametry ekspozycji należy wykorzystać, aby zredukować głębię ostrości obrazu oraz osiągnąć efekt rozmytego tła, przy zachowaniu właściwego naświetlenia?

A. 1/30 s, f/16

B. 1/30 s, f/8

C. 1/250 s, f/5,6

D. 1/250 s, f/8

Aby zmniejszyć głębię ostrości obrazu i uzyskać efekt rozmytego tła, kluczowym parametrem jest przysłona. Użycie przysłony f/5,6 w odpowiedzi 4 pozwala na większe otwarcie obiektywu, co skutkuje mniejszą głębią ostrości w porównaniu do f/11. Mniejsza głębia ostrości sprawia, że obiekty znajdujące się poza płaszczyzną ostrości są bardziej rozmyte, co jest pożądane w portretach plenerowych, gdzie główny obiekt ma być uwydatniony na tle. Ponadto, zmieniając czas naświetlania na 1/250 s, kompenzujemy wpływ większej przysłony na ilość światła wpadającego do aparatu, co pozwala na zachowanie prawidłowego naświetlenia. Praktyczne zastosowanie tej kombinacji parametrów sprawia, że portret będzie nie tylko estetycznie przyjemny, ale również technicznie poprawny, co jest zgodne z zasadami fotografii portretowej. Warto również zwrócić uwagę, że przy pracy z różnymi obiektami i warunkami oświetleniowymi, umiejętność dostosowywania tych parametrów jest niezbędna dla uzyskania profesjonalnych rezultatów.

Pytanie 28

W procesie chemicznej obróbki materiałów barwnych odwracalnych występują następujące etapy

A. wywoływanie barwne, przerywanie, odbielanie, zadymianie, wywoływanie czarno-białe, utrwalanie, płukanie

B. wywoływanie czarno-białe, przerywanie, odbielanie, zadymianie, wywoływanie barwne, utrwalanie, płukanie

C. wywoływanie barwne, odbielanie, utrwalanie, płukanie

D. wywoływanie czarno-białe, przerywanie, utrwalanie, płukanie

Odpowiedź wywoływanie czarno-białe, przerywanie, odbielanie, zadymianie, wywoływanie barwne, utrwalanie, płukanie jest poprawna, ponieważ opisuje sekwencję procesów typowych dla obróbki chemicznej materiałów odwracalnych barwnych. W pierwszym etapie, wywoływanie czarno-białe, materiał fotograficzny jest przekształcany w obraz monochromatyczny poprzez działanie odpowiednich chemikaliów. Następnie następuje przerywanie, które zatrzymuje reakcję chemiczną, co jest kluczowe dla uzyskania pożądanych efektów. Odbielanie usuwa pewne obszary barwne, co jest istotne, aby uzyskać czystość obrazów. Działanie zadymiania dodaje specyfikę wizualną poprzez wprowadzenie efektów światłocienia. Wywoływanie barwne to kluczowy moment, w którym barwniki są aktywowane, co pozwala na uzyskanie pełnokolorowych obrazów. Utrwalanie zabezpiecza obraz przed dalszymi reakcjami chemicznymi, a płukanie usuwa resztki chemikaliów, co jest niezbędne dla trwałości finalnego produktu. Właściwe wykonanie każdego z tych kroków zgodnie z przyjętymi standardami zapewnia wysoką jakość zdjęć oraz ich długotrwałość, co jest kluczowe w praktyce fotograficznej i obrazowej.

Pytanie 29

Zdjęcie w skali 1:1 stanowi przykład

A. mikrofotografii

B. zdjęcia lotniczego

C. makrofotografii

D. fotografii sportowej

Fotografia sportowa to dziedzina, która koncentruje się na uchwyceniu akcji i emocji związanych z wydarzeniami sportowymi. Wykorzystuje dynamiczne ujęcia oraz często wymaga szybkiej reakcji, aby uchwycić kluczowe momenty, takie jak bramki w piłce nożnej czy momeny zwycięstwa. Jednak nie ma związku z pojęciem skali 1:1 w kontekście zdjęć. Mikrofotografia odnosi się do technik fotografowania obiektów, które są zbyt małe, aby można je było zobaczyć gołym okiem, często przy użyciu mikroskopów. W tym przypadku zdjęcia są znacznie powiększane, co odbiega od koncepcji skali 1:1. Zdjęcia lotnicze to zdjęcia wykonywane z powietrza, które mają na celu uchwycenie obrazów dużych powierzchni, takich jak krajobrazy czy miasta, co również nie ma związku z rzeczywistą wielkością obiektów. Makrofotografia jest jedyną techniką, która polega na przedstawieniu obiektu w rzeczywistych wymiarach, co jest kluczowe dla właściwej analizy detali. Prowadzenie do błędnych wniosków w tym przypadku może wynikać z mylenia różnych technik fotograficznych oraz ich zastosowań, co podkreśla znaczenie zrozumienia specyfiki każdej z nich.

Pytanie 30

Wskaź przestrzenie kolorów uporządkowane rosnąco pod względem liczby odwzorowanych barw?

A. sRGB, Adobe RGB, ProPhoto RGB

B. ProPhoto RGB, Adobe RGB, sRGB

C. Adobe RGB, sRGB, ProPhoto RGB

D. sRGB, ProPhoto RGB, Adobe RGB

Wybór odpowiedzi, który nie uwzględnia prawidłowej kolejności przestrzeni barw, prowadzi do zrozumienia niewłaściwych relacji między nimi. Wiele osób przypisuje Adobe RGB pierwszeństwo przed sRGB, co jest błędne. sRGB jest przestrzenią kolorów, której używa się w większości aplikacji internetowych i urządzeń, co czyni ją podstawowym standardem. Jej ograniczona gama kolorów jest odpowiednia do użytku codziennego, ale nie wystarcza w zadaniach wymagających większej precyzji kolorystycznej. Adobe RGB, z szerszą gamą kolorów, jest często postrzegana jako bardziej zaawansowana, ale użytkownicy muszą pamiętać, że jej zalety ujawniają się głównie w kontekście drukowania i profesjonalnej edycji obrazów. ProPhoto RGB, posiadając największą gamę kolorów, jest idealna dla zaawansowanych profesjonalistów, jednak praca w tej przestrzeni wymaga większej wiedzy i umiejętności, aby uniknąć problemów z konwersją i wyświetlaniem na standardowych urządzeniach. Często błędne rozumienie hierarchii przestrzeni barw wynika z nieznajomości ich zastosowań i ograniczeń. Osoby, które nie uwzględniają pierwotnego przeznaczenia sRGB jako standardu, mogą nie doceniać jego znaczenia w codziennej pracy. Prawidłowe zrozumienie tego tematu jest kluczowe dla efektywnego i profesjonalnego posługiwania się grafiką oraz fotografią.

Pytanie 31

Której czynności nie można wykonać w programie Adobe Photoshop?

A. Wypełnienia zaznaczenia.

B. Trasowania mapy bitowej.

C. Rasteryzacji warstwy tekstowej.

D. Obrysowania zaznaczenia.

Trasowanie mapy bitowej to proces charakterystyczny głównie dla programów do grafiki wektorowej, takich jak Adobe Illustrator czy CorelDRAW. Photoshop, choć potężny w obróbce obrazów rastrowych i posiadający narzędzia wektorowe (np. pióro czy kształty), nie umożliwia bezpośredniego trasowania bitmapy, tzn. nie przekształca automatycznie obrazu rastrowego w obiekty wektorowe. W praktyce oznacza to, że jeśli mamy zdjęcie czy rysunek w postaci bitmapy, Photoshop pozwoli nam je poprawiać, malować, retuszować, nawet zamieniać pojedyncze elementy na kształty, ale nie wygeneruje wektorowych ścieżek odpowiadających całemu obrazkowi tak, jak to robi np. funkcja 'Image Trace' w Illustratorze. Z mojego doświadczenia wynika, że wiele osób próbuje takiej konwersji właśnie w Photoshopie, ale kończy się to na ręcznym rysowaniu ścieżek lub eksportowaniu do programów wektorowych. Standardy branżowe wyraźnie rozdzielają funkcje programów rastrowych i wektorowych – Photoshop jest liderem w pracy nad bitmapą, ale trasowanie pozostaje domeną narzędzi wektorowych. Dlatego też, jeśli ktoś chce uzyskać profesjonalny, skalowalny kontur grafiki, powinien sięgnąć po odpowiednie oprogramowanie wektorowe. Photoshop świetnie sobie radzi z wypełnieniami zaznaczeń, obrysowywaniem czy rasteryzacją warstw tekstowych, ale trasowania bitmapy w nim po prostu nie znajdziesz.

Pytanie 32

Przedstawione zdjęcie jest charakterystyczne dla fotografii

A. portretowej.

B. reportażowej.

C. artystycznej.

D. technicznej.

Fotografia reportażowa to nie tylko dokumentowanie rzeczywistości, ale przede wszystkim uchwycenie autentycznych momentów, emocji i kontekstu wydarzeń. Na tym zdjęciu widzimy sytuację typową dla reportażu – fotograf rejestruje scenę, która dzieje się naturalnie, bez pozowania, a całość oddaje klimat i charakter miejsca oraz ludzi. Reportaż fotograficzny bardzo często opiera się na spontaniczności i szukaniu prawdziwych historii, które mają wartość dokumentalną. Z mojego doświadczenia wynika, że w dobrym reportażu ważne jest pokazanie relacji między bohaterami, tego co się dzieje między kadrami – tutaj mamy interakcję, zachowanie, trochę tła architektonicznego, które buduje kontekst historyczno-kulturowy. W praktyce, fotograf reportażowy pracuje w ruchu, szuka ciekawych perspektyw, często musi działać szybko i reagować na to, co niespodziewane. To zdjęcie dobrze pokazuje takie podejście: nie jest wyreżyserowane, stawia na historię, a nie na formę. Branżowe dobre praktyki mówią, żeby zawsze być czujnym i szanować autentyczność sceny, nie ingerować nadmiernie w to, co się dzieje. Taka fotografia ma ogromną wartość archiwalną i społeczną, bo pokazuje świat bez upiększeń, taki jaki jest naprawdę. Moim zdaniem to jest właśnie esencja dobrze zrobionego reportażu – prawda chwili i emocje uchwycone w naturalnym świetle.

Pytanie 33

Nie jest wymagana zgoda na opublikowanie zdjęcia, na którym znajduje się osoba publiczna, jeżeli zdjęcie wykonano w

A. miejscu publicznym podczas prywatnego spotkania.

B. miejscu prywatnym.

C. sytuacji niezwiązanej z pełnieniem funkcji publicznej.

D. sytuacji ściśle związanej z pełnieniem funkcji publicznych.

Zgoda na opublikowanie zdjęcia osoby publicznej nie jest wymagana, gdy fotografia została wykonana w sytuacji związanej z pełnieniem przez tę osobę funkcji publicznych. Chodzi tutaj o sytuacje takie jak wystąpienia publiczne, konferencje prasowe, debaty polityczne, czy inne wydarzenia, podczas których ta osoba wykonuje swoje oficjalne obowiązki. Takie podejście wynika z przepisów prawa autorskiego i ochrony wizerunku (art. 81 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych), które jasno określa wyjątki od konieczności uzyskania zgody. W praktyce oznacza to, że na przykład zdjęcia burmistrza podczas ceremonii miejskiej, aktora na czerwonym dywanie czy posła w trakcie debaty sejmowej mogą być swobodnie publikowane bez pytania o pozwolenie. Kluczowe jest tu powiązanie zdjęcia z funkcją publiczną – nie wystarczy, że dana osoba jest znana, liczy się, czy uwieczniono ją w trakcie wykonywania tych właśnie obowiązków. Moim zdaniem to rozwiązanie dobrze równoważy prawo do prywatności z interesem publicznym i wolnością informacji. Trzeba jednak pamiętać, że jeśli zdjęcie przedstawia osobę publiczną w sytuacji prywatnej, nawet w miejscu publicznym, wtedy ochrona wizerunku działa pełną parą i zgoda jest już potrzebna. W pracy np. dziennikarza czy fotografa zawsze trzeba zadbać, by rozróżniać te sytuacje, bo to podstawa legalnego działania. Warto znać te niuanse, bo niewiedza może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych, a świadomość, kiedy można bezpiecznie publikować, znacznie upraszcza pracę w branży medialnej.

Pytanie 34

W profesjonalnej fotografii podwodnej najważniejszym elementem wyposażenia poza obudową wodoszczelną jest

A. specjalny obiektyw makro o zwiększonej jasności

B. zewnętrzne źródło światła (lampa błyskowa lub oświetlenie ciągłe)

C. system stabilizacji obrazu kompensujący ruch wody

D. filtr polaryzacyjny eliminujący refleksy na powierzchni wody

Wybór filtrów polaryzacyjnych w fotografii podwodnej jest często mylnie uważany za kluczowy. Choć filtry te potrafią zredukować odbicia na powierzchni wody i poprawić kontrast zdjęć, ich skuteczność w głębszych wodach jest ograniczona. Działa to głównie na powierzchni, gdzie światło odbija się od fal i powierzchni wody, a w głębszych warstwach wody, przy coraz większym zagęszczeniu cząsteczek, efekty te stają się znacznie mniej zauważalne. Dodatkowo, filtry polaryzacyjne nie są w stanie zastąpić brakującego światła, co jest kluczowe dla uchwycenia właściwych kolorów w fotografii podwodnej. Inwestycja w filtr polaryzacyjny może okazać się bezsensowna, jeżeli nie mamy solidnego systemu oświetleniowego, który dostarczy nam potrzebnego światła do uchwycenia detali i kolorów w wodzie. Również specjalne obiektywy makro o zwiększonej jasności, mimo że mogą pomóc w zbliżeniu do małych obiektów, również nie rozwiążą problemu oświetlenia pod wodą. System stabilizacji obrazu, chociaż przydatny, również nie kompensuje braku odpowiedniego oświetlenia, które jest kluczowe w sytuacji, gdy mówimy o fotografii w trudnych warunkach podwodnych. W praktyce, aby uzyskać najlepsze wyniki, kluczowe jest zainwestowanie w zewnętrzne źródła światła, które umożliwią uchwycenie wyjątkowych ujęć i pełnej palety kolorystycznej, a nie tylko poleganie na dodatkowych akcesoriach, które nie zaspokoją podstawowych potrzeb.

Pytanie 35

Aby zwiększyć kontrast w cyfrowym obrazie w programie Photoshop, należy wykorzystać

A. Krzywe

B. Filtry

C. Balans koloru

D. Warstwy

Krzywe to zaawansowane narzędzie w programie Photoshop, które umożliwia precyzyjne dostosowanie kontrastu obrazu poprzez manipulację krzywą tonalną na histogramie. Używając krzywych, użytkownik może kontrolować jasność i kontrast w określonych obszarach tonalnych, co pozwala na bardziej subtelne i złożone korekty niż inne metody. Na przykład, jeżeli chcemy poprawić kontrast w cieniach, możemy podnieść dolną część krzywej, a jednocześnie obniżyć górną część, co skutkuje wzmocnieniem różnicy między jasnymi a ciemnymi partiami obrazu. Krzywe są szeroko stosowane w branży graficznej, ponieważ pozwalają na zachowanie szczegółów w jasnych i ciemnych obszarach, co jest szczególnie ważne w profesjonalnej edycji zdjęć. Dobre praktyki wskazują na konieczność pracy w trybie RGB, co zapewnia pełen zakres tonalny i kolorystyczny, co z kolei przekłada się na lepszą jakość końcowego produktu.

Pytanie 36

Przekształcenie swobodne obrazu możliwe jest z użyciem skrótu klawiszy

A. CTR+A

B. CTR+V

C. CTR+Z

D. CTR+T

Skrót klawiszowy Ctrl+T w programach graficznych takich jak Adobe Photoshop czy GIMP otwiera narzędzie przekształcania swobodnego (Free Transform). To właśnie ono pozwala szybko i wygodnie zmieniać rozmiar, obracać, pochylać, zniekształcać lub odbijać wybrane warstwy albo fragmenty obrazu – wszystko w ramach jednej, dynamicznej operacji, bez konieczności sięgania po kilka różnych funkcji z menu. Moim zdaniem bardzo przydatne jest to, że można natychmiast chwycić za róg zaznaczenia i swobodnie edytować obiekt według własnych potrzeb, bez precyzyjnych wymiarów czy sztywnego skalowania. W praktyce codziennej pracy projektanta czy fotografa Ctrl+T to jeden z najbardziej intuicyjnych i najczęściej wykorzystywanych skrótów. Jest to również zgodne z ogólnymi standardami branżowymi – większość nowoczesnych programów graficznych korzysta z podobnych skrótów, by usprawnić workflow i ograniczyć konieczność przeklikiwania się przez rozbudowane menu. Warto też pamiętać o dodatkowych opcjach, np. przytrzymaniu Shift lub Alt podczas transformacji, co pozwala zachować proporcje albo skalować względem środka – to już taka wyższa szkoła jazdy, ale bardzo się przydaje. Z własnego doświadczenia zauważyłem, że znajomość tego skrótu naprawdę przyspiesza pracę i sprawia, że edycja staje się bardziej płynna i kreatywna.

Pytanie 37

Oświetlenie rembrandtowskie w portrecie

A. podkreśli włosy modela.

B. uwidoczni podbródek.

C. podkreśli ramiona modela.

D. uwidoczni kość policzkową.

Oświetlenie rembrandtowskie to taki klasyk w fotografii portretowej i malarstwie. Wyróżnia się przede wszystkim tym charakterystycznym trójkątem światła na policzku po stronie cienistej twarzy modela. Właśnie dzięki odpowiedniemu ustawieniu głównego źródła światła pod kątem około 45 stopni względem twarzy i lekko powyżej jej poziomu, światło bardzo ładnie podkreśla kości policzkowe, dając efekt plastyczności i głębi. Dla wielu fotografów to swego rodzaju must-have przy klasycznych portretach, bo pozwala wydobyć rysy twarzy, a jednocześnie zachować subtelność światłocienia. Moim zdaniem, jak już ktoś ogarnie rembrandta, to potrafi lepiej panować nad innymi schematami oświetleniowymi. W praktyce widać to na wielu portretach studyjnych – modelka czy model mają ładnie zarysowane kości policzkowe, które dodają wyrazistości, a całość wygląda mega profesjonalnie. Branżowo uznaje się rembrandta za dobrą bazę, bo pozwala zachować naturalność, ale też zapewnia ciekawą dramaturgię światła. Warto ćwiczyć takie ustawienia, bo nawet przy prostych warunkach można uzyskać efekt jak ze starego malarstwa holenderskiego. Takie oświetlenie ma zastosowanie nie tylko w portretach artystycznych, ale też w reklamie czy nawet wizerunkowych zdjęciach biznesowych – zawsze tam, gdzie chcemy, by twarz wyglądała szlachetnie i miała wyraźnie podkreślone formy.

Pytanie 38

Efekt bokeh w fotografii to

A. efekt zbyt długiego czasu naświetlania

B. estetyczna jakość rozmycia tła

C. odblaski powstające przy fotografowaniu pod światło

D. zniekształcenie perspektywy przy użyciu szerokiego kąta

Efekt bokeh w fotografii jest często mylony z różnymi innymi zjawiskami optycznymi, co może prowadzić do nieporozumień. Na przykład, nieostrość związana z odblaskami powstającymi przy fotografowaniu pod światło to zupełnie inny efekt, który ma więcej wspólnego z aberracjami optycznymi niż z estetycznym rozmyciem tła. Z kolei zniekształcenie perspektywy przy użyciu szerokiego kąta dotyczy interakcji między obiektem a tłem, ale nie ma nic wspólnego z bokeh, który koncentruje się na jakości nieostrości. Co więcej, efekt zbyt długiego czasu naświetlania również nie należy do kategorii bokeh, choć może wpływać na ogólną jakość obrazu. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich nieporozumień, często wynikają z braku zrozumienia, czym właściwie jest bokeh. Bokeh to nie tylko rozmycie, ale także sposób, w jaki światło i kształt tła są interpretowane przez fotografa i postrzegane przez widza. Dlatego ważne jest, aby zgłębić temat i zrozumieć, jak różne elementy wpływają na efekt końcowy. W praktyce, umiejętność pracy z bokeh wymaga zarówno teoretycznej wiedzy o obiektywach, jak i praktycznego doświadczenia w fotografii, aby móc świadomie kreować pożądane efekty.

Pytanie 39

Fotografia przedstawia rodzaj kompozycji

A. przekątna.

B. linia horyzontu.

C. obramowanie.

D. symetria.

Obramowanie to naprawdę ważny element w fotografii. Dzięki niemu możemy pięknie umieścić główny temat w otoczeniu. W tej konkretnej fotografii widzimy łukowate przejście, które działa jak naturalna rama – świetnie podkreśla to, co dzieje się dookoła. Tego typu technika potrafi dodać głębi zdjęciu i zwrócić uwagę na kluczowe detale w kompozycji. W praktyce obramowanie można wdrożyć na różne sposoby, jak na przykład przez drzewa, okna czy jakieś architektoniczne elementy. To wszystko nie tylko ładnie wygląda, ale też dodaje kontekstu i opowieści do zdjęcia. W branży fotograficznej eksperci często polecają stosowanie obramowania, żeby urozmaicić obraz i zwiększyć jego dynamikę. Dobrze przemyślane obramowanie nie tylko przyciąga wzrok, ale też kieruje go w stronę głównego tematu, co jest naprawdę istotne w narracji wizualnej.

Pytanie 40

Jakie filtry powinny być użyte przy kopiowaniu negatywów na czarno-biały papier wielogradacyjny, aby uzyskać pozytywowe kopie o odmiennym kontraście?

A. Żółty i purpurowy

B. Niebieskozielony i czerwony

C. Żółty i niebieskozielony

D. Purpurowy i zielony

Wybór innych filtrów, takich jak purpurowy i zielony, nie prowadzi do uzyskania zamierzonych efektów w kopiowaniu negatywów na czarno-biały papier wielogradacyjny. Filtr purpurowy, jak wspomniano, jest skuteczny w absorpcji światła niebieskiego, ale jego połączenie z zielonym nie jest właściwe w kontekście kontrastowania obrazu. Zielony filtr wpływa na tonację obrazu, ale nie jest w stanie skutecznie modyfikować kontrastu w taki sposób, jak jest to potrzebne w procesach kopiowania negatywów. Niebieskozielony i czerwony filtry również nie są odpowiednie, ponieważ ich zastosowanie może prowadzić do zbyt dużego zmiękczenia obrazu. W rzeczywistości filtry te mogą ograniczać zakres tonów i prowadzić do utraty szczegółów w obszarach zarówno jasnych, jak i ciemnych, co jest sprzeczne z celem uzyskania kopii o różnym kontraście. Filtr żółty w połączeniu z purpurowym jest standardem w tej dziedzinie, ponieważ optymalnie komponują się w kontekście regulacji kontrastu i tonalności. Kluczowym błędem w myśleniu jest założenie, że inne filtry będą miały porównywalny wpływ na wynik końcowy, co nie jest zgodne z dobrą praktyką w fotografii analogowej. Zrozumienie roli, jaką pełnią poszczególne filtry, jest kluczowe dla uzyskania pożądanych rezultatów, dlatego zaleca się testowanie i adaptację metod w oparciu o konkretne potrzeby procesu twórczego.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej