Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 1 listopada 2025 12:57
Data zakończenia: 1 listopada 2025 13:10

Egzamin niezdany

Wynik: 15/40 punktów (37,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Do sporządzenia zaprawy cementowo-wapiennej odmiany E zaplanowano użycie 100 dm³ cementu. Korzystając z informacji zawartych w tabeli określ, ile pozostałych składników należy przygotować do jej wykonania.

Proporcje składników (mierzone objętościowo)		Symbol odmiany
Zaprawy cementowe	odmiana 1 : 2	A
	odmiana 1 : 3	B
	odmiana 1 : 4	C
Zaprawy cementowo-wapienne	odmiana 1 : 0,25 : 3	D
	odmiana 1 : 0,5 : 4	E
	odmiana 1 : 1 : 6	F
	odmiana 1 : 2 : 9	G
Zaprawy wapienne	odmiana 1 : 1,5	H
	odmiana 1 : 2	I
	odmiana 1 : 4	J

A. 50 dm3 wapna i 200 dm3 piasku.

B. 50 dm3 wapna i 400 dm3 piasku.

C. 50 dm3 piasku i 200 dm3 wapna.

D. 50 dm3 piasku i 400 dm3 wapna.

Wybór niewłaściwych proporcji składników do zaprawy cementowo-wapiennej może prowadzić do znacznych problemów związanych z jakością i wytrzymałością gotowego materiału. Propozycje, takie jak użycie 200 dm3 wapna czy 200 dm3 piasku wbrew wskazanym wymaganiom, świadczą o nieporozumieniu w zakresie proporcji, które są kluczowe dla uzyskania odpowiednich parametrów zaprawy. W przypadku nadmiaru wapna, może dojść do obniżenia wytrzymałości mechanicznej, co prowadzi do ryzyka rozwarstwienia się zaprawy oraz powstawania pęknięć. Z kolei zbyt duża ilość piasku w stosunku do innych składników może skutkować niską spójnością mieszanki, co negatywnie wpłynie na jej zdolność do przenoszenia obciążeń. Kluczowym aspektem jest również zrozumienie, że właściwe proporcje są oparte na przepisach i normach branżowych, które definiują wymagania dla poszczególnych typów zapraw. Aby uniknąć błędów, istotne jest zrozumienie, jakie właściwości chcemy uzyskać z zaprawy oraz jak różne składniki wpływają na jej zachowanie w czasie. Zastosowanie niewłaściwych proporcji nie tylko zwiększa ryzyko uszkodzeń strukturalnych, ale także prowadzi do nadmiernych kosztów związanych z poprawkami i przystosowaniem struktury budowlanej do wymagań technicznych.

Pytanie 2

Jak należy przeprowadzać wewnętrzne tynki gipsowe jednowarstwowe z gipsu tynkarskiego GTM?

A. Ręcznie poprzez nakładanie rzadkiej zaprawy czerpakiem

B. Ręcznie poprzez rozkładanie zaprawy gęstoplastycznej pacą

C. Mechanicznie przy pomocy działka natryskowego

D. Mechanicznie przy użyciu agregatu tynkarskiego

Wybór mechanicznego wykonywania wewnętrznych tynków gipsowych jednowarstwowych przy użyciu agregatu tynkarskiego jest zgodny z obowiązującymi standardami w branży budowlanej. Agregaty tynkarskie umożliwiają szybkie i efektywne nakładanie tynku, co jest istotne w kontekście oszczędności czasu oraz uzyskiwania jednolitej grubości warstwy tynkarskiej. Dzięki temu proces tynkowania staje się bardziej przewidywalny, co redukuje ryzyko błędów związanych z ręcznym aplikowaniem materiału. Przykładem zastosowania tego rozwiązania mogą być prace w dużych obiektach budowlanych, gdzie wymagana jest stosunkowo duża powierzchnia do pokrycia tynkiem w krótkim czasie. Agregaty tynkarskie zapewniają również lepszą jakość wykończenia, eliminując niejednorodności, które mogą wystąpić przy ręcznym natryskiwaniu. Warto także zauważyć, że korzystanie z tego typu sprzętu wiąże się z mniejszym zmęczeniem fizycznym pracowników, co przekłada się na ich wydajność oraz bezpieczeństwo pracy.

Pytanie 3

Abyzbudować ścianę o powierzchni 1 m² zgodnie z KNR 2-02, wymaganych jest 8,20 szt. bloczków z betonu komórkowego. Na jednej palecie znajduje się 48 bloczków. Ile palet bloczków należy zamówić do zbudowania 75 m² ścian?

A. 13

B. 75

C. 9

D. 48

Aby obliczyć liczbę palet bloczków potrzebnych do wymurowania 75 m² ścian, należy najpierw ustalić, ile bloczków potrzebujemy. Zgodnie z KNR 2-02, do wymurowania 1 m² ściany potrzeba 8,20 bloczków. Dlatego, dla 75 m², zapotrzebowanie wynosi 75 m² * 8,20 bloczków/m² = 615 bloczków. Skoro na jednej palecie mieści się 48 bloczków, to aby obliczyć liczbę palet, dzielimy 615 bloczków przez 48 bloczków/paleta, co daje nam 12,8125. Ponieważ nie możemy zamówić ułamkowej części palety, zaokrąglamy w górę do najbliższej całkowitej liczby, co daje 13 palet. Praktycznie, w takich obliczeniach zawsze zaokrąglamy w górę, aby zapewnić wystarczającą liczbę materiałów budowlanych, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży budowlanej oraz zarządzaniu projektami.

Pytanie 4

Do budowy ścian fundamentowych, które są narażone na wilgoć, należy używać zaprawy

A. wapiennej

B. cementowej

C. wapienno-gipsowej

D. gipsowej

Zaprawa wapienna, wapienno-gipsowa oraz gipsowa nie są odpowiednie do stosowania w konstrukcjach fundamentowych narażonych na zawilgocenie. Ich właściwości mechaniczne i odporność na wilgoć są znacznie niższe niż w przypadku zapraw cementowych. Zaprawa wapienna, chociaż ma swoje zastosowania, głównie w budownictwie zabytkowym i renowacyjnym, jest mniej odporna na działanie wody i nie zapewnia wystarczającej wytrzymałości w sytuacjach, gdzie występuje ciągła ekspozycja na wilgoć. Wapienno-gipsowa i gipsowa zaprawa charakteryzują się jeszcze większą podatnością na degradację pod wpływem wody, co sprawia, że ich użycie w fundamentach byłoby katastrofalnym błędem. Często błędnie sądzimy, że materiały oparte na wapnie mogą być wystarczająco trwałe, jednak w rzeczywistości ich zastosowanie w wilgotnych warunkach może prowadzić do poważnych uszkodzeń konstrukcji, co wymaga później kosztownych napraw. Standardy budowlane i dobre praktyki wyraźnie zalecają stosowanie zapraw cementowych w takich konstrukcjach, aby zapewnić zarówno trwałość, jak i bezpieczeństwo budynku. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla każdego zajmującego się budownictwem.

Pytanie 5

Jaką liczbę cegieł kratówek o wymiarach 25 × 12 × 14 cm należy przygotować do budowy ściany o grubości 38 cm, długości 6 m oraz wysokości 3,5 m, jeśli norma zużycia wynosi 78 cegieł na 1 m²?

A. 1 950 szt.

B. 2 964 szt.

C. 798 szt.

D. 1 638 szt.

Analizując inne dostępne odpowiedzi, można zauważyć, że każda z nich pomija kluczowy krok w obliczeniach. Nieprawidłowe podejście do obliczeń powierzchni ściany jest najczęściej spotykanym błędem. Na przykład, przy obliczaniu liczby cegieł, ważne jest, aby dokładnie przeliczyć wymiary ściany na metry kwadratowe, a następnie zastosować normę zużycia. Jeśli nie uwzględnimy wymiarów w metrach kwadratowych, możemy dojść do błędnych wyników, takich jak 798 czy 2 964 cegły, co jest efektem niewłaściwego przeliczenia powierzchni lub zastosowania niewłaściwej normy. Również typowym błędem jest pomijanie dodatkowych strat materiałowych, które mogą wystąpić w trakcie budowy, co prowadzi do zaniżania potrzebnej ilości cegieł. W praktyce, tak ważne jest nie tylko dokładne obliczenie ilości materiałów, ale również ich odpowiednia rezerwa, co jest zgodne z zasadami dobrych praktyk budowlanych. Dlatego kluczowe znaczenie ma stosowanie standardowych norm oraz precyzyjnych obliczeń, co pozwala na uniknięcie opóźnień i dodatkowych kosztów w realizacji projektu.

Pytanie 6

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 7

Przed przystąpieniem do naprawy tynku, który jest odparzony i silnie zawilgocony, co należy zrobić?

A. skuć tynk w miejscach zawilgoconych oraz odparzonych i osuszyć mur

B. pokryć całą powierzchnię tynku preparatem hydrofobowym

C. pokryć całą powierzchnię tynku mleczkiem cementowym

D. osuszyć miejsca zawilgocone oraz odparzone i zagruntować je emulsją gruntującą

Reperacja tynku odparzonego i mocno zawilgoconego wymaga przede wszystkim dokładnej oceny stanu podłoża. Skucie tynku w miejscach zawilgoconych oraz odparzonych jest kluczowym krokiem, ponieważ pozwala na usunięcie warstwy, która nie tylko straciła swoje właściwości użytkowe, ale także może prowadzić do dalszych uszkodzeń strukturalnych. Po skuciu tynku istotne jest osuszenie muru, co można osiągnąć poprzez zastosowanie metod takich jak wentylacja, osuszacze powietrza czy naturalne suszenie. Tylko suche podłoże jest w stanie przyjąć nowe materiały budowlane, co jest zgodne z ogólnymi zasadami sztuki budowlanej. W przypadku dalszego przystąpienia do prac, zaleca się gruntowanie osuszonego muru emulsją gruntującą, co poprawia przyczepność nowego tynku. Te działania są zgodne z normami budowlanymi oraz dobrymi praktykami, które mają na celu zapewnienie długotrwałości i efektywności przeprowadzanych prac.

Pytanie 8

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 11

Cementową zaprawę wykorzystuje się do budowy ścian

A. fundamentowych

B. nośnych wewnętrznych

C. nośnych zewnętrznych

D. działowych

Zaprawa cementowa jest kluczowym materiałem budowlanym, szczególnie w kontekście murowania fundamentów. Jej zastosowanie w fundamentach wynika z konieczności zapewnienia stabilności i wytrzymałości konstrukcji. Zaprawy cementowe charakteryzują się dużą odpornością na działanie sił zewnętrznych oraz na wilgoć, co jest szczególnie istotne w przypadku fundamentów, które są narażone na działanie wód gruntowych i zmienne warunki atmosferyczne. W praktyce często stosuje się zaprawy o odpowiedniej klasie wytrzymałości, zgodnej z normami budowlanymi, co zapewnia ich długotrwałość. Ważnym aspektem jest również prawidłowe przygotowanie zaprawy, które powinno odbywać się zgodnie z zaleceniami producenta, aby osiągnąć optymalne właściwości mechaniczne i fizyczne. Dobrą praktyką jest również zastosowanie dodatków chemicznych, które mogą poprawić właściwości zaprawy, takie jak jej plastyczność czy odporność na wodę. Warto również zwrócić uwagę na techniki murowania, które mają kluczowe znaczenie dla trwałości i stabilności fundamentów.

Pytanie 12

Z informacji podanych w tabeli wynika, że aby otrzymać zaprawę cementowo-wapienną marki 5, należy 2 pojemniki wapna hydratyzowanego zmieszać z

Orientacyjny skład objętościowy zapraw cementowo-wapiennych
Marka zaprawy	z użyciem ciasta wapiennego	z użyciem wapna hydratyzowanego
1,5	1:1,5:8	1:1:9
3	1:1:7	1:1:6
5	1:0,3:4	1:0,5:4,5

A. 2 pojemnikami cementu i 12 pojemnikami piasku.

B. 4 pojemnikami cementu i 18 pojemnikami piasku.

C. 4 pojemnikami cementu i 16 pojemnikami piasku.

D. 2 pojemnikami cementu i 14 pojemnikami piasku.

Żeby uzyskać dobrą zaprawę cementowo-wapienną klasy 5, musisz trzymać się konkretnych proporcji składników, co jest naprawdę ważne w budowlance. W tym przypadku proporcje są takie: 1 część cementu, 0,5 części wapna hydratyzowanego i 4,5 części piasku. Jeśli używasz 2 pojemników wapna, to żeby obliczyć cement, musisz pomnożyć te proporcje przez 4 – czyli będziesz potrzebować 4 pojemników cementu. Potem obliczając piasek, wychodzi 18 pojemników. Takie obliczenia są istotne, ponieważ jeśli coś pójdzie nie tak, zaprawa może być za słaba, co skutkuje pęknięciami murów czy odspajaniem tynku. Dlatego trzymanie się norm i wytycznych, jak PN-EN 998, które mówią o zaprawach murarskich i tynkarskich, jest super ważne, żeby wszystko było zrobione porządnie i trwało długo.

Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

Rozbiórkę ręczną stropu trzeba zacząć od

A. wycięcia belek wzdłuż ścian

B. skucia wypełnienia stropu

C. podstemplowania stropu

D. skucia tynku z sufitu

Ręczna rozbiórka stropu wymaga staranności i właściwego podejścia, aby zapewnić bezpieczeństwo i minimalizować ryzyko uszkodzeń. Rozpoczęcie prac od skucia tynku z sufitu jest kluczowe, ponieważ tynk nie tylko pełni funkcję estetyczną, ale również może wpływać na stabilność całej konstrukcji. Usunięcie tynku pozwala na dokładną ocenę stanu stropu oraz na identyfikację ewentualnych uszkodzeń. Dobrą praktyką jest również zabezpieczenie przestrzeni roboczej przed opadami tynku, co zwiększa bezpieczeństwo pracy. Podczas wykonywania tego etapu warto stosować odpowiednie środki ochrony osobistej, takie jak kaski, okulary ochronne oraz maski przeciwpyłowe, aby zminimalizować ryzyko obrażeń. Warto również korzystać z narzędzi dostosowanych do danego materiału, co ułatwi pracę oraz poprawi jej efektywność.

Pytanie 15

Który rodzaj tynku jest odporny na wodę?

A. Wapienny

B. Gipsowy

C. Mozaikowy

D. Renowacyjny

Wybór niewłaściwego rodzaju tynku może prowadzić do nieodpowiednich rezultatów w kontekście odporności na wodę. Tynk wapienny, chociaż ma swoje zalety, w tym ekologiczność i zdolność do regulacji wilgotności, nie jest materiałem wodoodpornym. Jego główną wadą jest wysoka nasiąkliwość, co sprawia, że w długotrwałym kontakcie z wodą może ulegać degradacji, a także sprzyjać rozwojowi pleśni i grzybów. Tynk gipsowy z kolei, mimo swojej popularności w zastosowaniach wykończeniowych, również nie nadaje się do stref o wysokiej wilgotności, ponieważ gips jest materiałem hygroskopijnym, który wchłania wilgoć i osłabia swoje właściwości strukturalne. Tynk renowacyjny, przeznaczony głównie do odnawiania zabytków, ma swoje specyficzne zastosowanie, ale również nie zapewnia wodoodporności. Zrozumienie tych właściwości jest kluczowe w przypadku planowania zastosowania tynku w projektach budowlanych. Często błąd polega na mylnym założeniu, że każdy tynk ma podobne właściwości ochronne, co może prowadzić do poważnych problemów związanych z wilgocią i trwałością konstrukcji. Wiedza na temat właściwości różnych materiałów budowlanych jest niezbędna dla osiągnięcia sukcesu w każdym projekcie budowlanym.

Pytanie 16

Która z wymienionych metod łączenia dodatków podczas wytwarzania zaprawy cementowej jest błędna?

A. Ciecze należy rozpuścić w wodzie przed dodaniem do składników sypkich

B. Dodatki sypkie i nierozpuszczalne w wodzie trzeba wymieszać na sucho z cementem przed dodaniem do piasku

C. Ciekłe należy połączyć z cementem przed wymieszaniem z piaskiem

D. Dodatki suche i rozpuszczalne w wodzie powinny być stosowane w formie roztworów

Stwierdzenie, że suche i rozpuszczalne w wodzie dodatki należy stosować w postaci roztworów, jest nieco mylące. Chociaż niektóre dodatki rzeczywiście powinny być stosowane w formie roztworu, kluczowe jest, aby stosować je we właściwy sposób, decydując o ich proporcjonalnym rozcieńczeniu. Niektóre dodatki mogą wymagać wcześniejszego rozpuszczenia w wodzie, ale stosowanie ich w formie roztworu przed dodaniem do cementu może skutkować ich niewłaściwym wchłonięciem przez materiał. Koncentracja roztworu ma kluczowe znaczenie, a nieodpowiednie proporcje mogą prowadzić do nieprawidłowych reakcji chemicznych, co osłabia końcową wytrzymałość zaprawy. W przypadku cieczy, które należy rozprowadzić w wodzie przed dodaniem ich do składników sypkich, ułatwia to wilgotnienie sypkich składników, ale nie zawsze jest to optymalne podejście. Jeśli ciecz zostanie bezpośrednio wymieszana z cementem, może to zapewnić lepsze połączenie chemiczne. W kontekście mieszania sypkich i nierozpuszczalnych w wodzie dodatków, należy przestrzegać zasad ich wprowadzania do mieszanki, aby uniknąć grudek i nierównomiernego rozkładu, co jest niezgodne z praktykami budowlanymi. Kluczowe jest zrozumienie, że każda metoda mieszania ma swoje ograniczenia i zastosowania, które muszą być dostosowane do specyficznych wymagań projektu.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

Jaką kwotę otrzyma robotnik za zrealizowanie 250 m2 tynku kategorii III, jeśli za 100 m2 takiego tynku przysługuje mu 1500 zł?

A. 37500 zł

B. 3750 zł

C. 25000 zł

D. 2500 zł

Aby obliczyć wynagrodzenie robotnika za wykonanie 250 m2 tynku kategorii III, najpierw należy ustalić stawkę za jednostkę powierzchni. Skoro robotnik otrzymuje 1500 zł za 100 m2, to jednostkowa stawka wynosi 1500 zł / 100 m2 = 15 zł/m2. Następnie, mnożymy tę stawkę przez powierzchnię, którą robotnik ma wykonać: 15 zł/m2 * 250 m2 = 3750 zł. To podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w branży budowlanej, gdzie wynagrodzenie często oblicza się na podstawie stawek jednostkowych. Zastosowanie takich obliczeń pozwala na precyzyjne określenie kosztów pracy oraz efektywne zarządzanie budżetem projektu. Warto również pamiętać, że w praktyce może być konieczne uwzględnienie dodatkowych czynników, takich jak czas realizacji, trudność prac oraz ewentualne dodatkowe koszty materiałów, co może wpłynąć na ostateczną kwotę wynagrodzenia.

Pytanie 19

Do wypełnienia luk w ścianach z pełnej cegły należy zastosować

A. cegieł pełnych

B. bloczków gazobetonowych

C. pustaków ceramicznych

D. cegieł z otworami

Wybór niewłaściwych materiałów do uzupełniania ubytków w ścianach z cegły pełnej, takich jak bloczki gazobetonowe, cegły dziurawki czy pustaki ceramiczne, może prowadzić do poważnych problemów strukturalnych i estetycznych. Bloczki gazobetonowe, mimo że są lekkie i mają dobre właściwości izolacyjne, nie mają odpowiedniej wytrzymałości na ściskanie, co czyni je nieodpowiednimi do stosowania w miejscach wymagających dużej nośności, jak w przypadku cegieł pełnych. Użycie cegieł dziurawek może prowadzić do różnic w rozszerzalności cieplnej, co z kolei może skutkować pęknięciami w ścianie oraz nieestetycznymi ubytkami. Pustaki ceramiczne, choć są również materiałem budowlanym, mają inny skład i właściwości mechaniczne, co może poradzić na lokalne deformacje i obniżoną stabilność budynku. Kiedy sięga się po różne materiały, często ignoruje się zasadę jednorodności, która jest kluczowa dla zachowania integralności konstrukcyjnej. W praktyce, aby uniknąć takich błędów, konieczne jest przestrzeganie standardów budowlanych oraz konsultacja z doświadczonymi specjalistami w dziedzinie budownictwa, co pozwoli na dokonanie właściwego wyboru materiałów do naprawy i renowacji obiektów budowlanych.

Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

Podczas budowy wewnętrznych ścian działowych o wysokości nieprzekraczającej 2,5 m nie wolno stosować rusztowań

A. stojakowego teleskopowego

B. warszawskiego

C. drabinowego

D. kozłowego

Odpowiedzi 'stojakowego teleskopowego', 'warszawskiego' oraz 'kozłowego' są niewłaściwe z kilku kluczowych powodów. Rusztowania stojakowe teleskopowe, choć oferują stabilność i dużą powierzchnię roboczą, są przeznaczone do znacznie wyższych konstrukcji, co czyni je niepraktycznymi i nieefektywnymi przy pracy na wysokości do 2,5 m. Ich skomplikowana konstrukcja wymaga także znacznie więcej miejsca do rozstawienia, co może być problematyczne w wąskich pomieszczeniach. Rusztowanie warszawskie, z kolei, jest bardziej skomplikowane w montażu i demontażu, co w przypadku niskich wysokości mija się z celem, a jego użycie wiąże się z większym ryzykiem niewłaściwego zabezpieczenia. Zastosowanie rusztowania kozłowego jest również nieodpowiednie, ponieważ, mimo że jest ono stabilne, jego konstrukcja nie jest dostosowana do wykonywania precyzyjnych prac murarskich na niższych wysokościach. Często błędnym podejściem jest myślenie, że większa stabilność rusztowania będzie korzystna w każdej sytuacji, gdy w rzeczywistości proste rozwiązania, takie jak drabina, mogą być bardziej odpowiednie. Z kolei zbyt duża ilość sprzętu na małej przestrzeni może prowadzić do zagrożeń związanych z bezpieczeństwem natomiast użycie drabiny, w połączeniu z przestrzeganiem zasad BHP, pozwala na efektywniejszą i bezpieczniejszą pracę.

Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 25

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 26

Która z poniższych zapraw jest odporna na wysokie temperatury?

A. Cementowa

B. Silikatowa

C. Krzemionkowa

D. Wapienna

Zaprawa krzemionkowa jest klasyfikowana jako zaprawa ogniotrwała ze względu na wysoką odporność na ekstremalne temperatury oraz zdolność do wytrzymywania obciążeń termicznych. Skład chemiczny zaprawy krzemionkowej, który opiera się na krzemionce (SiO2), sprawia, że materiał ten ma doskonałe właściwości w kontekście izolacji termicznej oraz odporności na działanie wysokotemperaturowych czynników, co jest kluczowe w aplikacjach przemysłowych, takich jak piece hutnicze, kominy, czy piekarnie. W praktyce, zaprawy krzemionkowe są stosowane do murowania elementów narażonych na wysoką temperaturę, a także do wypełniania szwów w strukturach, które muszą wytrzymać znaczące zmiany temperaturowe. W zgodności z normami branżowymi, takimi jak PN-EN 1402, zaprawy te powinny wykazywać minimalne skurcze i pęknięcia w warunkach eksploatacyjnych, co dodatkowo potwierdza ich parametry użytkowe. Dodatkowo, ich niska przewodność cieplna pozwala na efektywne gospodarowanie energią w instalacjach przemysłowych, co czyni je niezwykle efektywnym rozwiązaniem w kontekście zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 27

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 28

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

W trakcie tynkowania ceglanego gzymsu zaprawę narzutu aplikujemy na

A. takim odcinku, aby można go wyprofilować przed związaniem zaprawy, przesuwając szablon po prowadnicach w jednym kierunku tj. "do siebie"

B. całą długość gzymsu, a następnie, po związaniu zaprawy, przesuwając szablon po prowadnicach do przodu i do tyłu

C. całą długość gzymsu, a następnie, po związaniu zaprawy, przesuwając szablon po prowadnicach w jednym kierunku tj. "do siebie"

D. takim odcinku, aby można go wyprofilować przed związaniem zaprawy, przesuwając szablon po prowadnicach do przodu i do tyłu

W przypadku tynkowania gzymsu ceglanego, nieprawidłowe podejście do nanoszenia zaprawy narzutu może prowadzić do istotnych problemów w późniejszym użytkowaniu. Odpowiedzi, które sugerują nanoszenie zaprawy na całą długość gzymsu przed związaniem, a następnie przesuwanie szablonu tylko w jedną stronę, pomijają kluczowy aspekt pracy z materiałem, jakim jest czas związania zaprawy. Takie działania mogą skutkować nierównomiernym wykończeniem, bowiem zaprawa może związać się w różnych momentach, co sprawi, że szablon nie wygeneruje pożądanego profilu. Przemieszczanie szablonu w jedną stronę, także ogranicza kontrolę nad procesem tynkowania, co może prowadzić do powstawania nieestetycznych nierówności. Dodatkowo, z praktycznego punktu widzenia, techniki tynkarskie zalecają zastosowanie ruchów w obie strony dla optymalizacji procesu, co zapewnia lepszą adaptację zaprawy do kształtów gzymsu. Typowym błędem jest także brak uwzględnienia różnorodności stosowanych zapraw, które mogą wymagać specyficznych metod nanoszenia i profilowania. W literaturze branżowej podkreśla się znaczenie dbałości o detale w pracy tynkarskiej, ponieważ nawet małe zaniedbania mogą prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak odpadanie tynku czy jego pękanie. Dlatego, fundamentalne dla uzyskania wysokiej jakości wykończenia jest stosowanie się do sprawdzonych procedur technicznych oraz zasad dobrych praktyk w budownictwie.

Pytanie 31

W czasie intensywnych upałów cegłę ceramiczną pełną należy przed wykorzystaniem do murowania

A. zagruntować gruntownikiem

B. zgromadzić pod zadaszeniem

C. zamoczyć w wodzie

D. nakryć plandeką

Zagruntowanie gruntownikiem, nakrywanie plandeką czy zgromadzenie cegieł pod zadaszeniem mogą wydawać się logicznymi podejściami do ochrony materiałów budowlanych przed upałem, jednak nie rozwiązują one kluczowego problemu, jakim jest kontrola wilgotności cegieł podczas murowania. Zagruntowanie gruntownikiem jest stosowane w celu zwiększenia przyczepności zaprawy do podłoża, ale nie wpływa na proces związany z absorpcją wody przez cegłę. Takie podejście może prowadzić do błędnych założeń, że gruntowanie wystarczy, aby zabezpieczyć cegły, podczas gdy w rzeczywistości to ich wilgotność ma bezpośredni wpływ na jakość połączeń. Nakrycie cegieł plandeką może jedynie ochraniać je przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych, jednak nie rozwiązuje problemu ich wchłaniania wilgoci z zaprawy. Zgromadzenie cegieł pod zadaszeniem to dobry krok w kierunku ochrony przed deszczem, ale nie wpływa na ich stan w kontekście wilgotności. W kontekście budowlanym, niekontrolowane warunki wilgotności mogą prowadzić do wielu problemów, takich jak osłabienie struktury muru czy pojawienie się pleśni, co w dłuższej perspektywie może zagrażać trwałości i bezpieczeństwu całej konstrukcji. Dlatego kluczowe jest, aby przed przystąpieniem do murowania właściwie przygotować cegły, co w praktyce oznacza ich zamoczenie w wodzie.

Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 33

Jeśli wydano 1 000 zł na materiały, a wydatki na robociznę stanowią 80 % kosztów materiałów, to całkowite koszty robocizny i materiałów wynoszą

A. 1 080 zł

B. 1 020 zł

C. 1 800 zł

D. 1 200 zł

Aby obliczyć łączne koszty robocizny i materiałów, należy najpierw określić wysokość kosztów robocizny, które wynoszą 80% od wartości zakupionych materiałów. Koszty materiałów wynoszą 1 000 zł, więc 80% z tej kwoty obliczamy jako 0,8 * 1 000 zł, co daje 800 zł. Następnie dodajemy te koszty do kosztów materiałów, co daje 1 000 zł + 800 zł = 1 800 zł. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie zarządzania kosztami, które zalecają dokładne wyliczanie wszystkich wydatków związanych z projektem. W kontekście budżetowania, istotne jest uwzględnianie nie tylko bezpośrednich kosztów materiałów, ale także kosztów robocizny, co pozwala na uzyskanie pełnego obrazu finansowego projektu. Przykładem zastosowania tego typu obliczeń jest planowanie budowy, gdzie można oszacować całkowite wydatki przed rozpoczęciem prac, co wpływa na lepsze zarządzanie budżetem.

Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

Cementowa zaprawa wyróżnia się wysoką

A. kapilarnością

B. odpornością na skurcz

C. higroskopijnością

D. wytrzymałością na ściskanie

Wybór odpowiedzi dotyczącej odporności na skurcz, kapilarności lub higroskopijności zaprawy cementowej wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące właściwości tego materiału. Odporność na skurcz odnosi się do zdolności materiału do minimalizacji deformacji w wyniku wysychania. Choć zaprawy cementowe mogą wykazywać pewne właściwości skurczowe, ich głównym atutem jest wytrzymałość na ściskanie. Kapilarność to zdolność materiału do transportowania wody w mikroskalowych porach, co jest ważne, ale nierzadko niekorzystne, gdyż może prowadzić do wilgoci w strukturach budowlanych. W kontekście zapraw cementowych, ich projektowanie powinno minimalizować ten efekt, aby zredukować ryzyko uszkodzeń. Natomiast higroskopijność odnosi się do zdolności materiału do wchłaniania wilgoci z otoczenia, co jest istotne w niektórych zastosowaniach budowlanych, jednak nie jest kluczowym parametrem dla zapraw cementowych. Ponadto, warto zauważyć, że wybór niewłaściwych właściwości jako kluczowych dla zapraw cementowych może prowadzić do błędnych decyzji projektowych oraz wykonawczych, co w ostateczności może wpłynąć na trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji. Dlatego zrozumienie różnorodnych właściwości materiałów budowlanych oraz ich praktycznych implikacji jest kluczowe dla inżynierów i architektów.

Pytanie 36

Korzystając z danych zawartych w tabeli wskaż najmniejszą dopuszczalną grubość tynku z izolacją termiczną.

Grubości tynków	Średnia grubość w [mm]	Dopuszczalna najmniejsza grubość w [mm]
dla tynków zewnętrznych	20	15
dla tynków wewnętrznych	15	10
dla jednowarstwowych tynków wewnętrznych z fabrycznie suchej zaprawy	10	5
dla jednowarstwowych tynków chroniących przed wodą z fabrycznie suchej zaprawy	15	10
dla tynków z izolacją termiczną	zależnie od wymagań	20

A. 15 mm

B. 10 mm

C. 20 mm

D. 5 mm

Wybierając odpowiedź 20 mm, wskazujesz na zgodność z wymaganiami dotyczącymi tynków z izolacją termiczną. Zgodnie z danymi zawartymi w tabeli, ta wartość jest najmniejszą dopuszczalną grubością, co jest kluczowe dla zapewnienia odpowiednich właściwości izolacyjnych. Tynki o grubości 20 mm są zgodne z normami budowlanymi, które określają minimalne parametry dla zapewnienia efektywności energetycznej budynków. Przykładowo, w budownictwie pasywnym, odpowiednia grubość izolacji jest niezbędna do osiągnięcia niskiego zapotrzebowania na energię do ogrzewania. Warto także zwrócić uwagę na to, że zbyt cienkie warstwy tynku mogą prowadzić do mostków termicznych, co skutkuje stratami ciepła oraz zwiększonymi kosztami ogrzewania. Dlatego też, stosowanie tynków o grubości 20 mm jest zasadne z perspektywy zarówno efektywności energetycznej, jak i długoterminowej trwałości budynku.

Pytanie 37

Aby przygotować zaprawę cementowo-wapienną w proporcjach objętościowych 1:2,5:10,5, jakie składniki należy użyć?

A. 1 część cementu, 2,5 części wapna oraz 10,5 części wody

B. 1 część cementu, 2,5 części wapna oraz 10,5 części piasku

C. 1 część wapna, 2,5 części cementu oraz 10,5 części wody

D. 1 część wapna, 2,5 części cementu oraz 10,5 części piasku

Wybór innych odpowiedzi jest błędny z kilku powodów. W szczególności, zastosowanie wody w zaprawie nie może być traktowane jako jeden z głównych składników w proporcjach objętościowych 1:2,5:10,5. Woda jest niezbędna do aktywacji cementu i wapna, ale nie jest wymieniana jako osobny składnik proporcji. Jej ilość powinna być ustalana na podstawie konsystencji zaprawy, a nie jako stała część mieszanki. Wskazywanie wapna lub cementu jako pierwszego składnika w oferowanych odpowiedziach prowadzi do nieporozumienia, ponieważ cement jest kluczowym spoiwem w tej mieszance. Dodatkowo, podawanie większej ilości wapna niż cementu w kombinacjach, które nie są zgodne z normami, może skutkować zaprawą o osłabionych właściwościach mechanicznych. W przypadku nieprawidłowych proporcji, zaprawa może być zbyt krucha lub zbyt plastyczna, co prowadzi do problemów w trakcie aplikacji i w czasie eksploatacji budowli. Warto podkreślić, że przy planowaniu prac budowlanych kluczowe jest przestrzeganie standardów określających odpowiednie proporcje składników zapraw, co zapewnia ich efektywność oraz trwałość. Dlatego tak istotne jest zrozumienie, że prawidłowe przygotowanie mieszanki ma kluczowe znaczenie dla późniejszych rezultatów budowlanych.

Pytanie 38

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 39

Jakie typy rusztowań powinno się użyć do przeprowadzania drobnych napraw tynków zewnętrznych w budynkach wysokich?

A. Wiszące

B. Stojakowe

C. Modułowe

D. Ramowe

Wybór rusztowania ramowego czy modułowego do drobnych napraw na wysokich budynkach nie jest najlepszym pomysłem. Rusztowania ramowe są stabilne, ale potrzebują sporo miejsca na dole, co w miastach może być sporym problemem. Zajmowanie tego miejsca może zakłócać codzienne życie, a to raczej nie jest fajne. Z kolei rusztowania modułowe są bardziej elastyczne, ale trudniejsze w montażu i demontażu, co wydłuża czas pracy. A przy prostych naprawach to może być zbędne. Rusztowania stojakowe, choć przy niższych budynkach dają radę, to przy wysokich elewacjach mogą być niewystarczające. Ryzyko upadku i problem z dotarciem do wyższych miejsc to poważna sprawa. Dlatego, ważne jest, żeby dobrze przemyśleć, jakie rusztowanie wybrać, biorąc pod uwagę miejsce i rodzaj pracy.

Pytanie 40

Stosunek objętościowy 1:3:12 określa składniki zaprawy cementowo-glinianej M 0,6:

A. cement: zawiesina gliniana: woda

B. cement: woda: zawiesina gliniana

C. cement: piasek: zawiesina gliniana

D. cement: zawiesina gliniana: piasek

Wszystkie zaproponowane odpowiedzi, z wyjątkiem poprawnej, wykazują fundamentalne błędy dotyczące składników zaprawy cementowo-glinianej. W pierwszej odpowiedzi, 'cement: zawiesina gliniana: woda', następuje błędne przypisanie miejsca wody w proporcjach. Woda nie jest głównym składnikiem w omawianej proporcji, a jej rola ogranicza się do aktywacji reakcji chemicznych w zaprawie. Zbyt duża ilość wody może prowadzić do obniżenia wytrzymałości i trwałości zaprawy, co jest sprzeczne z normami budowlanymi. Kolejna odpowiedź, 'cement: piasek: zawiesina gliniana', pomija kluczowy element, jakim jest zawiesina gliniana, która ma istotne znaczenie dla właściwości zaprawy, takich jak plastyczność czy zdolność do wiązania. Dodatkowo, piasek w tej odpowiedzi został uwzględniony w niewłaściwej ilości, co negatywnie wpływa na stosunek masowy. Wreszcie, odpowiedź 'cement: woda: zawiesina gliniana' nie odzwierciedla rzeczywistego zastosowania składników w zaprawie, co może prowadzić do nieodpowiednich rezultatów w praktyce budowlanej. Te błędy myślowe wynikają z niedostatecznego zrozumienia roli każdego składnika w zaprawie, co jest kluczowe dla zapewnienia trwałości i funkcjonalności konstrukcji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej