Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik fotografii i multimediów
  • Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
  • Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 09:09
  • Data zakończenia: 8 grudnia 2025 09:19

Egzamin niezdany

Wynik: 15/40 punktów (37,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

W procesie obróbki chemicznej materiałów światłoczułych tiosiarczan sodu (Na2S2O3) jest stosowany jako

A. utrwalacz
B. wywoływacz
C. stabilizator
D. wybielacz
Tiosiarczan sodu (Na2S2O3) pełni rolę utrwalacza w procesie obróbki materiałów światłoczułych, co jest kluczowe w fotografii oraz w produkcji filmów. Utrwalacz zapobiega dalszemu działaniu światła na wywołany obraz, stabilizując go i zapewniając jego trwałość. Dzięki temu, obrazy uzyskane na materiałach światłoczułych mogą być zachowane przez długi czas, co jest istotne nie tylko dla amatorów, ale i profesjonalnych fotografów. Z praktycznego punktu widzenia, tiosiarczan sodu działa poprzez usunięcie nadmiaru halogenków srebra, które nie zostały wywołane podczas procesu. Użycie tiosiarczanu sodu w odpowiednich stężeniach jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej, które zalecają kontrolowanie temperatury i czasu działania utrwalacza, aby uzyskać optymalne rezultaty. Dobrze dobrany proces utrwalania, z użyciem tiosiarczanu sodu, pozwala na uzyskanie wyraźnych i trwałych obrazów, co ma ogromne znaczenie w archiwizacji oraz w sztuce fotograficznej."
Pytanie 2

Drukarki jakiego rodzaju nie powinny być stosowane do drukowania obrazów zawierających tekst oraz dokładne schematy?

A. Laserowe
B. Atramentowe piezoelektryczne
C. Atramentowe termiczne
D. Termosublimacyjne
Drukarki termosublimacyjne, atramentowe piezoelektryczne oraz atramentowe termiczne oferują różnorodne mechanizmy wydruku, które w określonych warunkach mogą być bardziej odpowiednie do produkcji obrazów zawierających tekst i precyzyjne schematy. Drukarki termosublimacyjne działają na zasadzie sublimacji barwnika, co umożliwia uzyskanie wysokiej jakości obrazów o bogatej kolorystyce i płynnych przejściach tonalnych. Są one często wykorzystywane w produkcji zdjęć oraz reprodukcji graficznych, gdzie jakość i detale są kluczowe. Drukarki atramentowe piezoelektryczne wykorzystują technologię, w której krople atramentu są precyzyjnie aplikowane na papier, co pozwala na uzyskanie znakomitej precyzji w detalu i kolorze. Typowe zastosowanie tych urządzeń obejmuje drukowanie materiałów promocyjnych oraz dokumentów technicznych, w których istotna jest jakość odwzorowania detali. Z kolei drukarki atramentowe termiczne działają na zasadzie podgrzewania atramentu, co skutkuje jego odparowaniem i nanoszeniem na papier. Choć mogą one dostarczać dobrą jakość wydruku, w kontekście tekstu i schematów technicznych często nie osiągają poziomu precyzji oferowanego przez inne technologie. Powszechnym błędem jest mylenie zalet każdej z technologii, co prowadzi do wyboru nieodpowiednich urządzeń do konkretnych zastosowań. Wybór odpowiedniej drukarki powinien opierać się na zrozumieniu wymagań dotyczących jakości, precyzji oraz typu materiałów do druku.
Pytanie 3

Jakie zadanie wiąże się z przygotowaniem fotografii do druku?

A. Konfiguracja trybu kwadrychromii
B. Redukcja głębi bitowej obrazu cyfrowego oraz zarchiwizowanie pliku graficznego z użyciem algorytmu kompresji stratnej
C. Wybór trybu koloru indeksowanego oraz rozdzielczości 72 ppi
D. Dostosowanie rozmiaru obrazu cyfrowego do formatu papieru fotograficznego
Ustawienie trybu kwadrychromii, koloru indeksowanego oraz zmniejszenie głębi bitowej obrazu to działania, które, choć mają znaczenie w szerokim kontekście przetwarzania obrazów, nie są kluczowe dla przygotowania zdjęcia do druku. Tryb kwadrychromii, który obejmuje cztery podstawowe kolory (cyjan, magenta, żółty i czarny), jest standardem w druku offsetowym, ale jego ustawienie nie ma wpływu na wielkość obrazu ani na poprawne dostosowanie go do papieru. Z kolei tryb koloru indeksowanego jest stosowany głównie w kontekście ograniczania liczby kolorów, co może być przydatne w przypadku grafiki komputerowej, ale nie w druku zdjęć, które wymagają pełnej gamy kolorów. Zmniejszenie głębi bitowej obrazu oraz kompresja stratna mogą prowadzić do utraty szczegółów i jakości obrazu, co jest niepożądane w kontekście druku. Typowym błędem jest mylenie różnych etapów obróbki zdjęć i zakładanie, że wszystkie techniki są równo istotne. Kluczowe w procesie przygotowania do druku jest zrozumienie, że każdy z tych kroków ma swoje miejsce, ale ich znaczenie różni się w zależności od celu, jakim jest wydruk. Przygotowanie zdjęcia do druku wymaga zatem przede wszystkim prawidłowego dopasowania wymiarów i rozdzielczości, aby zapewnić estetyczny i profesjonalny efekt końcowy.
Pytanie 4

Która z czynności nie należy do konserwacji drukarki atramentowej?

A. Wymiana pojemnika z tuszami.
B. Wymiana tonera.
C. Czyszczenie gniazda dokowania.
D. Czyszczenie wkładu drukującego.
Jednym z najczęściej spotykanych błędów przy temacie konserwacji drukarek jest mylenie pojęć związanych z materiałami eksploatacyjnymi wykorzystywanymi w różnych technologiach druku. W drukarkach atramentowych kluczowe elementy to tusze oraz głowice drukujące. Wymiana pojemnika z tuszem to podstawowa czynność, bo tusz jest nośnikiem barwnika, bez którego drukarka po prostu nie wydrukuje ani jednej strony. To dokładnie to, co robimy regularnie w domowych biurkowych urządzeniach. Czyszczenie gniazda dokowania jest istotne, bo to miejsce, gdzie stykają się dysze głowicy z systemem zasilania tuszem – zabrudzenia mogą prowadzić do smug, niepełnego wydruku czy nawet uszkodzenia sprzętu. Z kolei czyszczenie wkładu drukującego (czyli głowicy) pozwala utrzymać jakość wydruków. Zasychający tusz, kurz czy inne zanieczyszczenia blokują dysze, przez co nasze wydruki mogą być wyblakłe albo w pasy, co denerwuje każdego użytkownika. W praktyce, wszystkie te czynności to nieodzowna część konserwacji drukarek atramentowych i są opisane w instrukcjach obsługi praktycznie każdej marki. Błąd pojawia się wtedy, gdy próbujemy przenieść praktyki z serwisu drukarek laserowych na atramentowe – tam bowiem wymienia się toner, czyli proszek barwiący, a nie płynny tusz. Takie pomyłki wynikają często z podobieństwa nazw i ogólnego zamieszania w świecie drukarek. Myślenie, że wymiana tonera jest elementem obsługi atramentówki, może prowadzić do niepotrzebnych zakupów lub nawet uszkodzenia urządzenia przez nieprawidłowe manipulacje. Warto więc dokładnie czytać instrukcje producentów, znać budowę własnej drukarki i stosować się do dedykowanych procedur serwisowych – to wydłuża życie sprzętu i pozwala unikać kosztownych błędów.
Pytanie 5

Aby uzyskać wydruk o wymiarach 10 × 15 cm i rozdzielczości 300 dpi, zdjęcie w formacie 20 × 30 cm powinno być zeskanowane przynajmniej z rozdzielczością

A. 300 ppi
B. 600 ppi
C. 150 ppi
D. 75 ppi
Wybór zbyt wysokiej lub zbyt niskiej rozdzielczości skanowania, jak 600 ppi, 75 ppi czy 300 ppi, prowadzi do nieefektywnego wykorzystania zasobów oraz potencjalnych problemów z jakością wydruku. Skanowanie zdjęcia w 600 ppi może na pierwszy rzut oka wydawać się lepsze, jednak w rzeczywistości generuje zbyt dużą ilość danych, co skutkuje większymi plikami oraz dłuższym czasem przetwarzania. Taki wybór nie przynosi wymiernych korzyści przy drukowaniu w formacie 10 × 15 cm i może prowadzić do nieoptymalnej pracy w systemie. Z drugiej strony, skanowanie w 75 ppi lub 300 ppi jest niewystarczające. Przy 75 ppi jakość detali w wydruku będzie zbyt niska, co skutkuje rozmytym obrazem. Z kolei 300 ppi jest równą wartością dla wydruku, ale nie uwzględnia wymagań związanych z przechwyceniem detali w większym formacie 20 × 30 cm. Niezrozumienie zasady, że skanowanie powinno być dostosowane do finalnej rozdzielczości druku, prowadzi do powszechnego błędu w praktyce. W branży fotograficznej i graficznej, kluczowym aspektem jest zrozumienie, jak różne rozdzielczości wpływają na jakość końcowego produktu, co powinno być podstawą w procesie skanowania i obróbki obrazów.
Pytanie 6

Sensytometr to sprzęt, który pozwala na

A. pomiar gęstości optycznej sensytogramów
B. naświetlenie oraz obróbkę chemiczną próbek sensytometrycznych
C. pomiar ziarnistości próbek sensytometrycznych
D. naświetlenie próbek sensytometrycznych znanymi ilościami światła
W przypadku pomiaru gęstości optycznej sensytogramów, jest to proces związany z analizą obrazu już po naświetleniu i obróbce chemicznej próbki, a nie z bezpośrednim działaniem sensytometru podczas naświetlania. To podejście jest błędne, ponieważ gęstość optyczna odnosi się do miary absorpcji światła przez dany materiał, co jest już efektem działania sensytometru, a nie jego funkcją. Z kolei pomiar ziarnistości próbek sensytometrycznych także jest mylący, ponieważ ziarnistość materiałów jest cechą ich strukturalną, a nie bezpośrednio związana z procesem naświetlania. W kontekście sensytometrii, ziarnistość odnosi się do rozkładu wielkości cząsteczek w emulsji fotograficznej, co wpływa na jakość obrazu, ale nie jest funkcją sensytometru. Ponadto, kwestia naświetlenia i obróbki chemicznej próbek sensytometrycznych, mimo że istotna w całym procesie, nie oddaje kluczowej roli sensytometru, który jest narzędziem do kontroli naświetlenia, a nie obróbki chemicznej. Błędem jest tu mylenie roli sensytometru z procesami, które następują po naświetleniu. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego wykorzystania sensytometrii w praktyce.
Pytanie 7

Na fotografiach wykonanych na materiale reversyjnym przeznaczonym do światła dziennego przy temperaturze barwowej 3200K zaobserwuje się dominację koloru

A. zielonego
B. niebieskiego
C. bursztynowego
D. fioletowego
Odpowiedź bursztynowego koloru jest poprawna, ponieważ przy fotografowaniu na materiale odwracalnym przeznaczonym do światła dziennego w warunkach o temperaturze barwowej 3200K, światło to ma charakterystyczną ciepłą tonację. Materiały odwracalne, takie jak filmy przeznaczone do fotografii, mają swoje specyfikacje dotyczące temperatury barwowej, co oznacza, że są one zaprojektowane do współpracy z naturalnym światłem, które ma temperaturę bliską 5500K. Kiedy używamy światła o niższej temperaturze barwowej, jak 3200K, co jest typowe dla oświetlenia sztucznego, kolory na zdjęciach mogą wydawać się bardziej ciepłe, co prowadzi do dominacji tonacji bursztynowej. W praktyce fotografowie często stosują filtry korekcyjne, aby zredukować ten efekt, ale ważne jest, aby zdawać sobie sprawę z tego, jak różne źródła światła wpływają na ostateczny wynik. Dlatego zrozumienie tej dynamiki jest kluczowe nie tylko dla technik fotograficznych, ale również w kontekście postprodukcji, gdzie kolorystyka zdjęcia może być korygowana w zależności od zastosowania.
Pytanie 8

Skanowanie zdjęć to proces polegający na

A. konwersji materiału analogowego na cyfrowy
B. konwersji materiału cyfrowego na analogowy
C. przygotowaniu kopii zdjęciowych
D. stworzeniu plików RAW
Skanowanie fotografii polega na zamianie materiału analogowego na cyfrowy, co jest kluczowym procesem w archiwizacji i obróbce zdjęć. Podczas skanowania, fizyczne zdjęcie, zwykle wykonane na papierze fotograficznym, jest przetwarzane przez skaner, który rejestruje obraz w formie cyfrowej. Proces ten polega na analizie pikseli, co pozwala na uzyskanie wysokiej jakości obrazu z zachowaniem detali i kolorów. W praktyce, skanowanie pozwala również na dalsze manipulacje zdjęciami w programach graficznych, umożliwiając ich edycję, retusz czy digitalizację archiwalnych zasobów. W branży fotograficznej standardem jest używanie skanerów o wysokiej rozdzielczości, aby zapewnić maksymalną jakość skanowanych obrazów. Dodatkowo, digitalizacja materiałów analogowych staje się istotna w kontekście dziedzictwa kulturowego, gdzie archiwizacja i ochrona zdjęć historycznych stają się priorytetem.
Pytanie 9

Aby uzyskać srebrną kopię pozytywową w skali 4 : 1 w stosunku do negatywu, jakiego urządzenia należy użyć?

A. powiększalnik
B. ploter
C. drukarka
D. kopiarka stykowa
Zastosowanie plotera, drukarki lub kopiarki stykowej w kontekście uzyskiwania srebrowej kopii pozytywowej z negatywu w skali odwzorowania 4:1 jest błędnym podejściem. Ploter to urządzenie służące do rysowania lub drukowania na dużych arkuszach materiałów, ale nie jest przystosowane do odwzorowywania negatywów na podłożu fotograficznym w pożądanej jakości. Drukarka, chociaż może wydrukować obraz z pliku cyfrowego, nie jest odpowiednia dla uzyskania tradycyjnej srebrowej kopii, ponieważ nie wykorzystuje procesu chemicznego, który jest podstawą dla klasycznej fotografii. Kopiarka stykowa, z kolei, działa na zasadzie bezpośredniego kopiowania obrazu z jednego medium na drugie, co w przypadku wysokiej jakości reprodukcji z negatywów nie daje możliwości pełnej kontroli nad parametrami ekspozycji oraz optyki. Typowy błąd myślowy polega na zakładaniu, że każde urządzenie drukujące może pełnić funkcję powiększalnika. W rzeczywistości, każde z wymienionych urządzeń ma swoje specyficzne zastosowania, które nie pokrywają się z wymaganiami dla uzyskania wysokiej jakości srebrowej kopii pozytywowej.
Pytanie 10

W jakim formacie powinien być zapisany zeskanowany obraz, aby mógł być poddany dalszej obróbce?

A. JPEG
B. PDF
C. RAW
D. TIFF
Format TIFF (Tagged Image File Format) jest preferowany do zapisywania skanowanych obrazów przeznaczonych do dalszej obróbki, ponieważ oferuje bezstratną kompresję, co zapewnia wysoką jakość obrazu oraz zachowanie wszystkich szczegółów. Umożliwia on przechowywanie danych w różnych przestrzeniach kolorów oraz obsługuje różne głębokości bitów, co jest szczególnie istotne w profesjonalnej fotografii oraz grafice komputerowej. Dzięki temu, obrazy zapisane w formacie TIFF mogą być edytowane w programach graficznych bez utraty jakości. Przykładem zastosowania TIFF jest archiwizacja zdjęć w muzeach czy bibliotekach, gdzie zachowanie oryginalnej jakości obrazu ma kluczowe znaczenie. Dodatkowo, TIFF jest standardem w wielu programach graficznych, co czyni go wszechstronnym rozwiązaniem dla profesjonalistów w dziedzinie obróbki obrazów, takich jak fotografowie, graficy czy architekci.
Pytanie 11

Które urządzenie służy do uzyskania cyfrowego wótrnika obrazu analogowego?

A. Powiększalnik.
B. Skaner.
C. Kopioramka.
D. Kserokopiarka.
Kiedy analizuje się temat digitalizacji obrazów analogowych, łatwo się pomylić, bo urządzeń pracujących z obrazem jest sporo i każdemu może się czasem coś pomieszać. W przypadku kopioramki chodzi o sprzęt używany w tradycyjnej fotografii do wykonywania odbitek kontaktowych na papierze światłoczułym – tu w ogóle nie pojawia się konwersja do postaci cyfrowej, wszystko zostaje w sferze analogowej. Powiększalnik to kolejne typowe narzędzie ciemni fotograficznej, które pozwala uzyskiwać powiększenia zdjęć z negatywów, ale ponownie – to tylko proces optyczno-chemiczny, bez udziału technologii cyfrowej. Z mojego doświadczenia, wiele osób sądzi, że kserokopiarka może też pełnić funkcję skanera, bo rzeczywiście nowe modele często mają opcję skanowania, ale klasyczna kserokopiarka służy jedynie do kopiowania dokumentów, czyli do bezpośredniego powielania obrazu na papierze, bez tworzenia pliku cyfrowego. To typowy błąd – myli się funkcję kopiowania z digitalizacją. Dopiero nowoczesne urządzenia wielofunkcyjne mają wbudowany skaner, ale wtedy mówimy już o zupełnie innym zastosowaniu. W praktyce, jeśli myślimy o uzyskaniu cyfrowego wtórnika obrazu analogowego, to tylko skaner spełnia to zadanie zgodnie z branżowymi standardami – zarówno w archiwizacji, jak i w grafice komputerowej czy dokumentacji technicznej. Pozostałe urządzenia są przydatne, ale po prostu nie służą do konwersji na postać cyfrową.
Pytanie 12

Do drukowania z użyciem pigmentów stosuje się drukarkę

A. laserową
B. sublimacyjną
C. igłową
D. atramentową
Drukarka atramentowa wykorzystuje technikę drukowania opartą na pigmentach lub barwnikach, które są nanoszone na papier w postaci kropli. Pigmenty są stosowane w atramentach, aby uzyskać trwałe i odporne na blaknięcie wydruki, co czyni tę technikę idealną dla zastosowań profesjonalnych, takich jak drukowanie zdjęć czy grafik. Proces ten polega na wykorzystaniu głowic drukujących, które precyzyjnie aplikują atrament na powierzchnię. Wysoka jakość druku, możliwość uzyskania szerokiej gamy kolorów oraz zdolność do drukowania na różnych rodzajach papieru sprawiają, że drukarki atramentowe są powszechnie wykorzystywane w biurach oraz wśród artystów. W branży stosuje się standardy takie jak ISO 11798, które regulują odporność dokumentów na blaknięcie przez światło, co jest istotne dla długoterminowego archiwizowania wydruków. Ostatecznie, drukarki atramentowe z pigmentowymi atramentami są preferowane w przypadku, gdy jakość i trwałość są kluczowe.
Pytanie 13

Który format pliku jest najczęściej używany do druku wysokojakościowych fotografii?

A. WEBP
B. TIFF
C. SVG
D. GIF
Format TIFF (Tagged Image File Format) jest standardem w druku wysokojakościowym ze względu na swoją zdolność do przechowywania obrazów o dużej rozdzielczości i pełnej głębi kolorów. Jest to format bezstratny, co oznacza, że nie kompresuje danych obrazu, zachowując wszystkie detale i jakość, co jest kluczowe przy drukowaniu materiałów, gdzie każdy szczegół ma znaczenie. W środowisku profesjonalnym, takim jak studia fotograficzne i agencje reklamowe, TIFF jest ceniony za swoją uniwersalność i kompatybilność z różnymi programami graficznymi, takimi jak Adobe Photoshop czy CorelDRAW. Dodatkowo, TIFF obsługuje wiele warstw, co jest przydatne przy tworzeniu złożonych projektów graficznych. Warto również wspomnieć, że ten format jest otwarty i dobrze udokumentowany, dzięki czemu jest wspierany przez większość drukarek wysokiej jakości. Moim zdaniem, wybór TIFF do druku to najlepsza praktyka, gwarantująca, że efekt końcowy na papierze będzie wiernym odzwierciedleniem oryginalnego zdjęcia.
Pytanie 14

Aby ustabilizować obraz pozytywowy w procesie czarno-białej obróbki, powinno się użyć wodnego roztworu substancji

A. tiosiarczanu sodowego, wodorosiarczynu sodu oraz chlorku amonowego
B. metolu, siarczynu sodowego, hydrochinonu oraz węglanu sodowego
C. chlorku rtęciowego i bromku potasowego
D. nadmanganianu potasowego
Tiosiarczan sodowy, wodorosiarczyn sodu oraz chlorek amonowy to substancje, które odgrywają kluczową rolę w procesie utrwalania obrazów pozytywowych w obróbce czarno-białej. Tiosiarczan sodowy działa jako środek utrwalający, eliminując niewywołane zasoby halogenków srebra, co zapobiega ich redukcji i blaknięciu obrazu. Wodorosiarczyn sodu pełni rolę reduktora, co pozwala na uzyskanie wyraźniejszego kontrastu i lepszej jakości obrazu. Chlorek amonowy wspomaga proces wytwarzania stabilnych synergistycznych efektów, stabilizując pH roztworu, co jest istotne dla zachowania jakości obrazu. Przykładem zastosowania tych substancji może być proces wywoływania zdjęć w ciemni, gdzie precyzyjne stosowanie odpowiednich chemikaliów pozwala na uzyskanie obrazów o wysokiej jakości oraz długotrwałej trwałości. Zgodność z normami i praktykami branżowymi zapewnia, że proces jest nie tylko skuteczny, ale również bezpieczny dla użytkownika oraz środowiska.
Pytanie 15

W przypadku, gdy podczas obróbki chemicznej C-41 naświetlony klasyczny czarno-biały materiał negatywowy zostanie przetworzony, jaki będzie rezultat negatywu?

A. przezroczysty
B. czarny
C. niebieski
D. zadymiony
Odpowiedź "przezroczysty" jest prawidłowa, ponieważ w procesie wywoływania materiału negatywowego czarno-białego w systemie C-41, który jest przeznaczony głównie dla materiałów kolorowych, chemikalia działają na zasadzie redukcji. Klasyczne negatywy czarno-białe zawierają emulsję, która reaguje na światło, tworząc obrazy o różnych odcieniach szarości. Gdy taki materiał zostanie poddany nieodpowiednim chemikaliom, w wyniku wywołania zachodzi proces, który nie tworzy tradycyjnego negatywu w formacie czarno-białym, a raczej negatyw przezroczysty z minimalnymi śladami wywołania. W praktyce oznacza to, że będziemy mieli do czynienia z przezroczystym filmem, gdzie zapisane obrazy będą widoczne jako subtelne różnice w przezroczystości. Taki efekt można wykorzystać w różnych technikach artystycznych, w tym w fotomontażach czy w eksperymentalnej fotografii. W kontekście standardów branżowych, ważne jest, aby zrozumieć, jak różne procesy chemiczne wpływają na różne typy materiałów fotograficznych, co może być kluczowe przy wyborze odpowiednich metod obróbki.
Pytanie 16

Urządzenie, które ma wbudowaną przystawkę pozwalającą na skanowanie materiałów przezroczystych w formatach od 35 mm do 4 × 5 cali, to skaner

A. do kodów kreskowych
B. 3D
C. bębnowy
D. do slajdów
Wybór skanera do kodów kreskowych jest nieodpowiedni, ponieważ urządzenia te są przeznaczone do odczytywania informacji zakodowanych w postaci linii i nie posiadają funkcji skanowania materiałów transparentnych. Skanery bębnowe są z kolei używane głównie do skanowania dokumentów na dużą skalę, a ich konstrukcja opiera się na bębnie, na którym umieszczany jest skanowany materiał. Te skanery są idealne do skanowania grafik, ale nie radzą sobie z materiałami transparentnymi, takimi jak slajdy. Skanery 3D to jeszcze inna kategoria, zaprojektowana do uchwycenia trójwymiarowych obiektów, a nie obrazów w formacie analogowym. Użytkownicy często mylą te różne typy skanowania, co prowadzi do nieprawidłowych wyborów sprzętu. Typowe błędy myślowe obejmują brak zrozumienia specyfiki zastosowań skanera oraz niewłaściwe przypisanie funkcji urządzeń do ich rzeczywistych możliwości. Warto zauważyć, że odpowiedni wybór skanera powinien być oparty na analizie wymagań dotyczących skanowanego materiału, co pozwala na optymalizację efektywności pracy.",
Pytanie 17

Kalibracja monitora przed przetwarzaniem zdjęć do druku odbywa się przy pomocy programu

A. Adobe InDesign
B. Corel Draw
C. Corel Photo-Paint
D. Adobe Gamma
Adobe Gamma to narzędzie, które pomaga nam ustawić monitor tak, żeby kolory, które widzimy, były bliższe rzeczywistości. To ważne, zwłaszcza kiedy przygotowujemy zdjęcia do druku. Kiedy ekran jest dobrze skalibrowany, kolory, które edytujemy, będą dokładniejsze i lepiej oddadzą to, co potem zostanie wydrukowane. To jest kluczowe w pracy z fotografią i grafiką komputerową, gdzie dobrą reprodukcja kolorów ma duże znaczenie. Dzięki Adobe Gamma możemy dostosowywać jasność, kontrast i balans kolorów, a także tworzyć profile ICC, które pomagają systemowi operacyjnemu zarządzać kolorami. Przykłady zastosowania tego programu to sytuacje, kiedy przygotowujemy zdjęcia do drukarni, gdzie wierne odwzorowanie kolorów ma ogromny wpływ na jakość końcowego produktu. Kalibracja monitora przed edytowaniem zdjęć to standard, który powinniśmy stosować w branży kreatywnej, a specjaliści polecają korzystanie z narzędzi takich jak Adobe Gamma.
Pytanie 18

Drukując barwny projekt graficzny na papierze przy użyciu drukarki atramentowej, należy pamiętać o ustawieniu przestrzeni barw

A. CMYK oraz o dopasowaniu powierzchni drukowania i wielkości dokumentu.
B. PANTONE oraz o kalibracji drukarki.
C. Skala szarości oraz o kalibracji drukarki.
D. LAB oraz o dopasowaniu powierzchni drukowania i wielkości dokumentu.
Ustawienie przestrzeni barw CMYK przed drukowaniem barwnego projektu na drukarce atramentowej to absolutna podstawa w poligrafii. Moim zdaniem, wiele osób lekceważy ten etap, a potem są narzekania, że kolory na wydruku wyglądają zupełnie inaczej niż na monitorze. Drukarki atramentowe, nawet te domowe, zawsze korzystają z tuszy w systemie CMYK, czyli Cyan, Magenta, Yellow, Black. Jeżeli projekt przygotujemy w RGB, który jest przestrzenią barw typową dla ekranów, to podczas wydruku i tak nastąpi automatyczna konwersja do CMYK, przez co kolory mogą być wyblakłe albo inne niż zamierzaliśmy. W praktyce, jeżeli grafik ustawi dokument w CMYK i przejrzy wszystkie elementy przed drukiem, zminimalizuje ryzyko wpadek kolorystycznych. Do tego – dopasowanie powierzchni drukowania i wielkości dokumentu to też nie jest żadna sztuka: trzeba po prostu sprawdzić, czy format projektu odpowiada formatowi papieru, a marginesy nie zostaną obcięte. Dobrą praktyką jest też robienie tzw. próbnych wydruków (proof) na tej samej drukarce i papierze, na którym będziemy drukować cały nakład. Z mojego doświadczenia nawet minimalne różnice w ustawieniach papieru potrafią mocno popsuć efekt końcowy albo przejaskrawić kolory. Tak więc, jak już ktoś pracuje z drukiem, niech zawsze pamięta: CMYK i dopasowanie do papieru i formatu – to podstawa profesjonalizmu w tej branży.
Pytanie 19

Etapy archiwizacji zdjęć obejmują następujące działania:

A. tworzenie przejrzystej struktury folderów, nazywanie plików, backup
B. backup, tworzenie struktury folderów, nazywanie plików
C. nazywanie plików, backup
D. backup, tworzenie folderów, nazywanie plików
Wiele odpowiedzi błędnie traktuje kolejność działań przy archiwizowaniu zdjęć. Przykładowo, umiejscowienie backupu na początku procesu może prowadzić do nieoptymalnej ochrony danych. Wykonanie kopii zapasowej przed uporządkowaniem zdjęć w logicznej strukturze katalogów sprawia, że potencjalne błędy w organizacji danych mogą zostać skopiowane. W praktyce, backup powinien być traktowany jako finalny krok w procesie archiwizacji. Ponadto, odpowiedzi sugerujące pomijanie etapu tworzenia przejrzystej struktury katalogów są mylne. Bez odpowiedniego katalogowania, użytkownik może na późniejszym etapie napotkać trudności w odnalezieniu konkretnych plików, co obniża efektywność zarządzania zdjęciami. Z perspektywy standardów branżowych, kluczowe jest, aby każdy etap archiwizacji był dobrze przemyślany i zorganizowany. Przyjmowanie nieodpowiednich sekwencji czynności prowadzi do chaosu i utrudnia późniejsze zarządzanie zasobami. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że każdy z etapów archiwizacji zdjęć powinien być realizowany w odpowiedniej kolejności, aby zapewnić efektywność oraz bezpieczeństwo danych.
Pytanie 20

Aby wykonać reprodukcję kolorowego oryginału na materiale negatywowym przeznaczonym do światła dziennego, jakie oświetlenie należy zastosować?

A. rozproszone o temperaturze barwowej 5500 K
B. rozproszone o temperaturze barwowej 3200 K
C. skierowane o temperaturze barwowej 5500 K
D. skierowane o temperaturze barwowej 3200 K
Odpowiedź 'rozproszonym o temperaturze barwowej 5500 K' jest poprawna, ponieważ reprodukcja oryginału barwnego na materiale negatywowym wymaga zastosowania oświetlenia, które najlepiej odwzorowuje naturalne światło dzienne. Temperatura barwowa 5500 K jest uważana za standardową wartość dla światła dziennego, co oznacza, że taki rodzaj oświetlenia zapewnia najbardziej neutralne i realistyczne odwzorowanie kolorów. Oświetlenie rozproszone dodatkowo minimalizuje cienie i refleksy, co jest kluczowe w procesie fotografii negatywowej, ponieważ wszelkie niejednorodności mogłyby prowadzić do zniekształceń w finalnym obrazie. W praktyce, stosowanie lamp z temperaturą barwową 5500 K, takich jak lampy fluorescencyjne lub LED przeznaczone do studiów fotograficznych, jest powszechną praktyką w branży, co zapewnia spójność kolorów przy każdej sesji zdjęciowej. Dobrą praktyką jest także kalibracja systemu oświetleniowego w celu uzyskania jak najbardziej zbliżonych efektów do naturalnego światła, co pozwala na uzyskanie wysokiej jakości reprodukcji w różnych projektach fotograficznych.
Pytanie 21

W trakcie chemicznej obróbki materiałów wrażliwych na światło, substancją służącą do utrwalania jest

A. tiosiarczan sodu
B. żelazicyjanek potasu
C. chlorek srebra
D. siarczan hydroksylaminy
Tiosiarczan sodu, który może się wydawać skomplikowany, jest tak naprawdę ważnym składnikiem w fotografii. Działa jak substancja, która utrwala obrazy na papierze fotograficznym. Jego głównym zadaniem jest pozbycie się resztek srebra z emulsji. To pozwala na stabilizację obrazu i zapobiega dalszemu „rozwojowi” zdjęcia, kiedy jest naświetlane. Wyobraź sobie, że po naświetleniu filmu, tiosiarczan sodu wchodzi do akcji, by „ugasić” obraz, dzięki czemu pozostaje on wyraźny i nie blaknie. Warto dodać, że w fotografii czarno-białej to naprawdę kluczowy proces, a normy branżowe, na przykład ISO 12232, mówią jasno, jak ważne jest użycie odpowiednich substancji. Tiosiarczan sodu jest powszechnie stosowany w laboratoriach fotograficznych, a jego stosowanie idealnie wpisuje się w dobre praktyki w obróbce materiałów światłoczułych.
Pytanie 22

Którą czynność diagnostyczno-konserwacyjną drukarki atramentowej należy wykonać w pierwszej kolejności, jeżeli uzyskano wydruk w postaci liniowych nieciągłości zdjęcia?

A. Wydrukowanie testu i oczyszczenie głowic drukujących.
B. Wymianę tuszy.
C. Wymianę tuszy i wydrukowanie testu głowic.
D. Przeinstalowanie sterownika drukarki.
Najlepszym i najbardziej logicznym pierwszym krokiem, kiedy na wydruku z drukarki atramentowej pojawiają się liniowe nieciągłości obrazu, jest wydrukowanie testu głowic i przeprowadzenie procedury ich czyszczenia. To klasyczna sytuacja, z którą mierzy się każdy, kto trochę dłużej pracuje z drukarkami atramentowymi – w końcu tusz zasycha, a drobne kanaliki w głowicy drukującej mogą się zapchać, nawet jeśli tuszów jest jeszcze sporo. Producenci drukarek, np. Epson, Canon czy HP, od lat zalecają takie postępowanie jako pierwszy etap diagnostyki problemów z jakością druku – test głowic pozwala od razu zobaczyć, czy problem dotyczy konkretnego koloru czy wszystkich naraz. Samo czyszczenie głowic to proces zautomatyzowany, który uruchamia się z poziomu sterownika drukarki i polega na przepuszczeniu większej ilości tuszu przez dysze. Z mojego doświadczenia wynika, że nawet jeśli tusz się nie skończył, to i tak powstają charakterystyczne przerwy i paski, a czyszczenie potrafi zdziałać cuda. Dopiero w sytuacji, gdy czyszczenie nie przynosi rezultatu, można myśleć o wymianie tuszu lub bardziej zaawansowanych krokach. Ważne jest, żeby nie marnować od razu tuszów czy nie reinstalować sterowników, bo to niepotrzebna strata czasu i pieniędzy. Takie podejście jest zgodne z zaleceniami producentów i typowymi procedurami serwisowymi, które zawsze zaczynają się od najprostszych i najmniej inwazyjnych działań. To po prostu praktyczny i rozsądny kierunek działania w branży.
Pytanie 23

Aby uzyskać portret z szeroką paletą tonów, należy użyć filmu negatywowego w formacie małoobrazkowym

A. format 135 o niskiej kontrastowości
B. format 135 o wysokiej kontrastowości
C. format 120 o wysokiej kontrastowości
D. format 120 o niskiej kontrastowości
Wybór filmów o dużej kontrastowości, jak typ 120 czy 135, to nie najlepsza decyzja w fotografii portretowej. Często prowadzi to do zbyt dużych różnic tonalnych, przez co detale w cieniach mogą zniknąć, a światła wychodzą zbyt blado. Takie efekty potrafią wybitnie zmienić obraz, co w portretach nie wygląda zbyt dobrze. Oprócz tego, w sytuacjach z różnym oświetleniem, mogą być problematyczne, bo zwiększają ryzyko przepałów i zbyt ciemnych miejsc, co może zniekształcać rzeczywisty wygląd osoby. Wiele osób myli kontrastowość z wyrazistością zdjęć, co nie jest do końca prawdą. Kluczowe w portretach jest złapanie naturalności, a to lepiej wychodzi przy filmach o małej kontrastowości. Dlatego lepiej uważać przy wyborze filmu, żeby nie skończyć z niezadowalającymi efektami.
Pytanie 24

Minimalna rozdzielczość zdjęcia przeznaczonego do wydruku w formacie A4 (210×297 mm) z zachowaniem jakości 300 dpi wynosi

A. 1024×1200 pikseli
B. 1240×1754 pikseli
C. 2480×3508 pikseli
D. 800×600 pikseli
Rozważając błędne odpowiedzi, można zauważyć, że każda z nich nie spełnia wymogów dotyczących jakości druku. Odpowiedzi takie jak 1240×1754 pikseli, 1024×1200 pikseli czy 800×600 pikseli zakładają znacznie niższą rozdzielczość, co prowadzi do wielu problemów. W przypadku 1240×1754 pikseli, mamy odpowiednik 150 dpi, co jest minimalną jakością do druku, ale nie gwarantuje odpowiedniego odwzorowania szczegółów. Pozostałe wartości są jeszcze gorsze i nie nadają się do profesjonalnego wydruku. Typowym błędem myślowym jest założenie, że dla mniejszych formatów, jak A4, można stosować znacznie niższe rozdzielczości. W rzeczywistości, im większa jakość, tym lepszy rezultat, szczególnie w kontekście ostrości i detali obrazu. W branży graficznej standardem jest dążenie do 300 dpi, a każda rozdzielczość poniżej tej wartości może prowadzić do nieakceptowalnych efektów, takich jak pikselizacja czy rozmycie. Użytkownicy zbyt często zapominają, że druk to nie tylko same cyfrowe pliki, ale również fizyczna jakość, która wymaga szczególnej uwagi w kontekście przygotowania materiałów do druku.
Pytanie 25

Technika zdjęciowa, która redukuje pozytyw do płaszczyzn z wyraźnie rozdzielonymi tonami szarości, to

A. izohelia
B. guma
C. solaryzacja
D. pseudosolaryzacja
Izohelia to dość ciekawa technika w fotografii, bo pozwala na takie fajne przedstawienie obrazów, gdzie różnice jasności są naprawdę wyraźnie widoczne. Dzięki temu zdjęcia mają niesamowity kontrast i mogą wyglądać super efektownie. Szczególnie w drukarstwie artystycznym i fotografii czarno-białej ta technika jest naprawdę na czasie. Generalnie polega to na używaniu filtrów albo specjalnych emulsji, które pomagają uzyskać piękne odcienie szarości. Moim zdaniem, to świetny sposób na tworzenie estetycznych kompozycji. Na przykład, jeśli robimy zdjęcia krajobrazów, izohelia może super podkreślić chmury, co sprawia, że całość nabiera fajnej głębi i dramatyzmu, a zdjęcie staje się znacznie bardziej przyciągające wzrok.
Pytanie 26

Aby przygotować diapozytyw metodą stykową, należy skorzystać z

A. wizualizatora
B. kopioramki
C. skanera
D. rzutnika
Rzutnik, wizualizator oraz skaner, choć używane w kontekście obrazu, nie są narzędziami odpowiednimi do wykonania diapozytywu metodą stykową. Rzutnik służy przede wszystkim do wyświetlania obrazu na większej powierzchni, co jest całkowicie inną funkcjonalnością. Może on być użyty do prezentacji zdjęć, ale nie do fizycznego przenoszenia obrazu na materiał fotoczuły. Wizualizator z kolei, często stosowany w edukacji i podczas prezentacji, ma na celu wyświetlanie dokumentów lub innych materiałów na ekranie, ale nie angażuje się w proces fotograficzny jako taki. Użycie wizualizatora do tworzenia diapozytywu jest mylnym podejściem, ponieważ nie jest to jego przewidziana funkcja. Z kolei skaner jest narzędziem, które digitalizuje obraz, ale nie wykonuje diapozytywów w sensie tradycyjnym. Użytkownicy mogą myśleć, że skanowanie negatywów bezpośrednio przenosi je na papier, co nie jest prawdą, gdyż wymaga to dalszej obróbki w odpowiednich programach graficznych. W rezultacie, te błędne odpowiedzi wynikają z nieporozumień dotyczących funkcji i zastosowania poszczególnych urządzeń w procesie obróbki obrazu.
Pytanie 27

W procesie druku solnego wykorzystuje się jako materiał światłoczuły

A. azotan srebra
B. bromek srebra
C. jodek srebra
D. chlorek srebra
Bromek srebra (AgBr) jest często stosowany w fotografii, jednak w kontekście druku solnego nie jest materiałem światłoczułym, który jest kluczowy dla tego procesu. Jodek srebra (AgI) również nie jest odpowiednią substancją w tym przypadku, mimo że ma swoje zastosowanie w innych technikach fotograficznych, takich jak niektóre rodzaje filmów. Azotan srebra (AgNO3) jest substancją chemiczną wykorzystywaną w różnych reakcjach, ale jako materiał światłoczuły w druku solnym nie ma zastosowania. W rzeczywistości, wybór odpowiedniego materiału światłoczułego jest kluczowy dla osiągnięcia pożądanych efektów w druku. Często zdarza się, że osoby, które mają ograniczone doświadczenie w druku słonecznym, mogą mylić różne związki srebra, nie dostrzegając różnic w ich właściwościach fotochemicznych. Ważne jest, aby zrozumieć, że skuteczność materiałów światłoczułych polega nie tylko na ich reakcji na światło, ale także na ich zdolności do wytwarzania stabilnych obrazów po naświetleniu. Dlatego kluczowe jest korzystanie z chlorku srebra, który ma udowodnioną efektywność i jakość w kontekście druku solnego. Praktyka pokazuje, że wybór niewłaściwego materiału może prowadzić do nieudanych prób uzyskania odbitek, które nie spełniają oczekiwań artystycznych i technicznych.
Pytanie 28

Obrazy uzyskuje się poprzez naświetlenie obiektu promieniowaniem X w

A. makrografii
B. mikrografii
C. rentgenografii
D. spektrografii
Rentgenografia to technika obrazowania, która wykorzystuje promieniowanie X do uzyskiwania obrazów wnętrza obiektów lub ciał. W tej metodzie, promieniowanie X przenika przez obiekt i jest częściowo absorbowane, co prowadzi do powstania obrazu na detektorze. Rentgenografia ma szerokie zastosowanie w medycynie do diagnostyki chorób, jak również w przemyśle do inspekcji materiałów i struktur. Przykładem zastosowania rentgenografii medycznej jest wykonywanie zdjęć rentgenowskich w celu identyfikacji złamań kości lub wykrywania zmian patologicznych w tkankach. W przemyśle rentgenografia służy do wykrywania wad w materiałach, takich jak pęknięcia, wtrącenia czy korozja. Dzięki rozwojowi technologii cyfrowej, rentgenografia stała się bardziej precyzyjna i dostarcza lepszej jakości obrazów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w diagnostyce i inspekcji materiałowej.
Pytanie 29

Materiał, który nie wywołuje reakcji alergicznych na światło, reaguje na promieniowanie o kolorze

A. zielonym
B. czerwonym
C. żółtym
D. niebieskim
Odpowiedzi wskazujące na czułość materiału na światło o barwie czerwonej, zielonej czy żółtej opierają się na nieporozumieniu co do zasad działania materiałów optycznych oraz ich interakcji z różnymi długościami fal świetlnych. Barwa czerwona, będąca na końcu widma, często wiąże się z przesunięciem ku dłuższym falom, co może prowadzić do sytuacji, w której materiały nieuczulone optycznie mogą absorbować część tego zakresu, zniekształcając obraz. W przypadku barwy zielonej, choć niektóre materiały mogą być na nią czułe, nie jest to standardowa właściwość materiałów optycznie neutralnych. Materiały te powinny charakteryzować się równomiernym rozkładem transmisji w całym zakresie widma widzialnego, co oznacza, że ich czułość na konkretne kolory jest zredukowana. Z kolei barwa żółta, będąca połączeniem czerwonego i zielonego światła, również nie jest związana z optycznym neutralnością materiału. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do takich wniosków, wynikają z pomieszania pojęć dotyczących filtracji barwnej i materiałów, które mają zachować optyczną neutralność. Warto pamiętać, że w branży optycznej materiały optycznie neutralne są kluczowe dla zachowania integralności wizualnej, co podkreśla znaczenie ich właściwej selekcji w projektach technologicznych.
Pytanie 30

Metoda uzyskiwania zdjęć na posrebrzonej miedzianej płycie w pojedynczym, unikalnym egzemplarzu, bez możliwości reprodukcji, nosi nazwę

A. dagerotypia
B. talbotypia
C. kalotypia
D. cyjanotypia
Talbotypia to technika, która wprowadza pojęcie negatywu i pozytywu, co pozwala na wielokrotne powielanie obrazów. W przeciwieństwie do dagerotypii, talbotypia nie jest zatem techniką, która tworzy jedyny, niepowtarzalny egzemplarz. Proces ten polega na naświetlaniu papieru pokrytego emulsją światłoczułą, co prowadzi do uzyskania negatywu, z którego potem można wykonać wiele pozytywów. W tym kontekście, talbotypia wprowadza pojęcie reprodukcji, co jest kluczowe w rozwoju fotografii jako medium artystycznego i dokumentującego rzeczywistość. Z kolei kalotypia, która jest często mylona z talbotypią, również wykorzystuje negatyw, a w rezultacie umożliwia powielanie obrazów, co czyni ją techniką odmienną od dagerotypii. Cyjanotypia, z drugiej strony, to technika druku, która wykorzystuje reakcję chemiczną soli żelaza, co prowadzi do uzyskania niebieskiego odcienia, ale także nie jest związana z tworzeniem unikalnych obrazów na metalowych płytach. Właściwe zrozumienie różnicy między tymi technikami jest kluczowe dla nauki o fotografii oraz jej historii.
Pytanie 31

W których formatach można zarchiwizować obrazy z zachowaniem warstw?

A. TIFF, PDF, PSD
B. PNG, PDF, PSD
C. PNG, BMP, GIF
D. JPEG, PDF, PSD
Wiele osób wybierając format do zapisu grafiki, sugeruje się popularnością lub możliwością bezstratnej kompresji, jednak praktyka pokazuje, że tylko nieliczne formaty faktycznie zachowują warstwy. JPEG, mimo że jest powszechnie stosowany i daje małe pliki, nie obsługuje warstw w żadnej postaci – po zapisaniu wszystko zostaje spłaszczone, co utrudnia jakąkolwiek dalszą edycję. PNG, choć ceniony za przezroczystość i bezstratność, również nie pozwala na zapisywanie warstw – to typowy błąd myślowy, który pojawia się, gdy ktoś widzi przezroczystość i zakłada, że to równoznaczne z obsługą warstw. PDF z kolei jest trochę nietypowy, bo jego możliwości zależą od tego, jak zostanie wygenerowany – jeśli użyjesz na przykład eksportu z Photoshopa lub Illustratora, rzeczywiście możesz uzyskać plik z warstwami, jednak większość programów eksportujących PDF spłaszcza plik, co bywa mylące. BMP i GIF to natomiast formaty bardzo przestarzałe pod kątem zaawansowanej edycji: pierwszy nie obsługuje warstw, drugi co najwyżej animacje na zasadzie ramek, ale nie niezależne warstwy z możliwością późniejszej edycji. W środowiskach profesjonalnych standardem są formaty, które pozwalają na zachowanie pełnej struktury projektu – jak PSD, TIFF (z odpowiednimi ustawieniami) czy PDF w określonych wariantach. Moja praktyka pokazała, że korzystanie z nieodpowiednich formatów prowadzi do utraty danych i niepotrzebnych komplikacji na późniejszych etapach pracy. Dobór formatu to nie tylko kwestia rozmiaru pliku czy popularności, a właśnie zdolności do przechowywania złożonych informacji o projekcie – warstwy są jednym z kluczowych elementów takich danych. Warto o tym pamiętać, bo raz utracone warstwy są praktycznie nie do odzyskania.
Pytanie 32

Technika uzyskiwania zdjęć, która polega na bezpośrednim oświetleniu powierzchni materiału światłoczułego, na którym znajdują się obiekty o różnym poziomie przezroczystości to

A. cyjanotypia.
B. izohelia.
C. luksografia.
D. bromolej.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Luksografia to technika graficzna, która polega na bezpośrednim naświetleniu powierzchni materiału światłoczułego, takiego jak papier lub folia, za pomocą światła, które przenika przez obiekty o różnej przezroczystości. W rezultacie powstaje obraz, gdzie ciemniejsze obszary odpowiadają bardziej nieprzezroczystym elementom, a jaśniejsze obszary odpowiadają elementom bardziej przezroczystym. Ta metoda jest szeroko stosowana w sztuce, a także w dokumentacji naukowej i konserwacji zabytków, ponieważ pozwala na uchwycenie szczegółowych cieni i tekstur obiektów. Luksografia jest cenna w procesie reprodukcji dzieł sztuki i w różnorodnych dziedzinach, takich jak fotografia, gdzie elementy naświetlenia oraz kontrastu odgrywają kluczową rolę. Standardy jakości w luksografii wymagają precyzyjnego doboru materiałów oraz kontrolowania warunków naświetlenia, aby uzyskać optymalne rezultaty graficzne. Ponadto, luksografia jest również wykorzystywana w edukacji artystycznej, gdzie studenci uczą się, jak manipulować światłem i cieniem, aby uzyskać pożądane efekty wizualne.
Pytanie 33

Technika reprodukcji obrazów, która opiera się na zjawisku elektrostatycznego transferu obrazu na materiał, określana jest jako

A. solaryzacją
B. holografią
C. izohelią
D. kserografią

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Kserografia jest nowoczesną metodą reprodukcji obrazów, która opiera się na zjawisku elektrostatycznego przenoszenia obrazu na podłoże, najczęściej papier. Proces ten polega na naładowaniu elektrycznym bębna światłoczułego, który następnie naświetlany jest obrazem. Naładowane miejsca przyciągają toner, który jest następnie przenoszony na papier. Kserografia jest szeroko stosowana w biurach i instytucjach edukacyjnych, oferując efektywne i szybkie kopiowanie dokumentów. Warto wspomnieć, że kserografia jest fundamentalną technologią w dziedzinie druku cyfrowego, a jej zastosowanie obejmuje nie tylko standardowe kopiowanie, ale także drukowanie zdjęć, dokumentów oraz materiałów marketingowych. Dzięki kserografii możliwe jest również tworzenie wydruków w różnych formatach oraz kolorach, co czyni ją niezwykle wszechstronnym narzędziem w codziennej pracy z dokumentami. Kserografia wyróżnia się również efektywnością kosztową, szczególnie przy dużych nakładach.
Pytanie 34

Jakiego negatywowego materiału średnioformatowego należy użyć do wykonania zdjęć małemu dziecku w naturalnym świetle w pomieszczeniu o niskim natężeniu oświetlenia?

A. Typ 135 o czułości ISO 50
B. Typ 220 o czułości ISO 200
C. Typ 135 o czułości ISO 200
D. Typ 220 o czułości ISO 50

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybór materiału negatywowego typu 220 o czułości ISO 200 jest odpowiedni do fotografowania małych dzieci w warunkach niskiego oświetlenia, ponieważ ten typ filmu ma większe wymiary, co pozwala na uzyskanie wyższej jakości obrazu oraz lepszej szczegółowości w porównaniu do filmu typu 135. Czułość ISO 200 jest również optymalna, ponieważ zapewnia równowagę pomiędzy wystarczającą ilością światła a minimalizacją szumów, co jest szczególnie ważne w słabo oświetlonych pomieszczeniach. Użycie filmu o wyższej czułości, na przykład ISO 400, mogłoby być korzystne, ale w tym przypadku ISO 200 pozwala na uzyskanie bardziej naturalnych kolorów i lepszej reprodukcji tonów skóry, co jest kluczowe przy fotografowaniu dzieci. W praktyce, takie podejście sprawdza się w zastosowaniach portretowych, gdzie istotne jest uchwycenie detali i emocji. Dlatego dobór odpowiedniego materiału filmowego nie tylko wpływa na estetykę zdjęć, ale również na ich techniczną jakość, co podkreśla znaczenie znajomości własności filmów w kontekście ogólnych zasad fotografii.
Pytanie 35

W tradycyjnej fotografii proces, w którym naświetlone halogenki srebra przekształcają się w srebro atomowe, ma miejsce podczas

A. utrwalania
B. garbowania
C. wybielania
D. wywołania

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "wywołania" jest prawidłowa, ponieważ w procesie wywoływania fotografii tradycyjnej następuje redukcja naświetlonych halogenków srebra do srebra atomowego. Proces ten odbywa się w chemicznym roztworze wywołującym, który przekształca naświetlone kryształy halogenków srebra w widoczne srebro, które tworzy obraz. W praktyce, wywoływanie jest kluczowym etapem w tworzeniu zdjęć na papierze fotograficznym, gdzie czas i temperatura wywoływania mają istotny wpływ na jakość końcowego obrazu. Standardowe praktyki obejmują stosowanie wywoływaczy o odpowiednim pH oraz temperaturze, co wpływa na kontrast i szczegółowość obrazu. Dobre wyniki uzyskuje się poprzez precyzyjne kontrolowanie tych parametrów, co jest istotne w profesjonalnej fotografii analogowej. Przykładem może być użycie wywoływacza D-76, który jest szeroko stosowany w laboratoriach fotograficznych i ceniony za swoją uniwersalność oraz stabilność. Wiedza na temat procesu wywoływania jest kluczowa dla każdego fotografa, który pragnie uzyskać wysokiej jakości analogowe obrazy.
Pytanie 36

W celu uzyskania zdjęcia o wysokiej jakości przed rozpoczęciem skanowania refleksyjnego materiału analogowego należy

A. ustawić minimalną rozdzielczość interpolowaną i zakres dynamiki skanowania od 0 do 2,0.
B. ustawić maksymalną rozdzielczość optyczną i zakres dynamiki skanowania od 0 do 2,0.
C. ustawić maksymalną rozdzielczość interpolowaną i zakres dynamiki skanowania od 0 do 0,5.
D. ustawić minimalną rozdzielczość optyczną i zakres dynamiki skanowania od 0 do 0,5.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Prawidłowe ustawienie skanera ma ogromny wpływ na końcową jakość cyfrowego obrazu, zwłaszcza jeśli chodzi o materiały analogowe, takie jak zdjęcia czy wydruki. Maksymalna rozdzielczość optyczna to kluczowy parametr, bo właśnie ona określa, ile szczegółów fizycznie potrafi wychwycić urządzenie, bez sztucznego podbijania pikseli przez algorytmy. Interpolowanie tylko „oszukuje” rzeczywistość – niby obraz robi się większy, ale szczegółów nie przybywa, a czasem wręcz tracimy ostrość. Z kolei zakres dynamiki, w praktyce oznaczany jako Dmax, mówi, ile stopni odcieni między czernią a bielą skaner potrafi zarejestrować. Im wyższa wartość (tu wskazano do 2,0, co jest raczej minimalnym akceptowalnym progiem dla materiałów refleksyjnych), tym lepiej oddane są cienie i światła – po prostu więcej „miejsca” na subtelności. W profesjonalnej digitalizacji (np. archiwizacji, reprodukcji dzieł sztuki czy dokumentacji fotograficznej) zawsze stawia się właśnie na jakość optyczną i najpełniejszy możliwy zakres dynamiki. Warto dodać, że sam proces skanowania wymaga też kontroli nad kalibracją kolorystyczną, czystością szybki skanera i odpowiednim oświetleniem, ale bez tych dwóch parametrów – optycznej rozdzielczości oraz szerokiej dynamiki – nawet najlepsza postprodukcja nie wyciągnie ze skanu więcej niż „dał” sprzęt. Moim zdaniem, nawet do domowego archiwum warto się przyłożyć i nie iść na skróty z interpolacją.
Pytanie 37

Nie znając parametrów rozdzielczości drukarki, plik cyfrowy stworzony do umieszczenia w folderze promocyjnym powinien być przygotowany w rozdzielczości

A. 300 ppi
B. 72 ppi
C. 200 ppi
D. 150 ppi

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Robienie plików do druku w rozdzielczości 300 ppi to normalka w branży graficznej i poligraficznej. Właściwie to raczej standard dla wszelkich materiałów, które chcemy wydrukować, takich jak foldery czy plakaty. Przy tej rozdzielczości obrazki będą naprawdę ostre, co jest istotne w marketingu, bo wiadomo – wizualna strona ma ogromne znaczenie. Na przykład, przygotowując zdjęcia do magazynów czy na billboardy, warto mieć na uwadze, że nawet drobne niedociągnięcia będą widoczne. No i co ważne, przy 300 ppi obrazy będą mniej podatne na rozmycia, co ma znaczenie, gdy drukujemy na różnych materiałach. Przy tej rozdzielczości możemy też lepiej manipulować obrazami, na przykład przy przycinaniu, bez straty jakości – co moim zdaniem jest dużym plusem.
Pytanie 38

Który format plików najlepiej nadaje się do archiwizacji zdjęć z pełną informacją o edycjach niedestrukcyjnych?

A. TIFF z kompresją ZIP
B. HEIC z profilem kolorów ICC
C. DNG z osadzonym plikiem XMP
D. JPEG 2000

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Format DNG (Digital Negative) z osadzonym plikiem XMP (Extensible Metadata Platform) jest najlepszym wyborem do archiwizacji zdjęć, zwłaszcza gdy zależy nam na zachowaniu pełnej informacji o edycjach niedestrukcyjnych. DNG to format otwarty stworzony przez Adobe, który jest często używany przez profesjonalnych fotografów, ponieważ umożliwia przechowywanie surowych danych obrazu oraz dodatkowych informacji w metadanych. Osadzenie pliku XMP w DNG pozwala na przechowywanie wszystkich zmian i edycji zastosowanych do zdjęcia bez wpływu na oryginalne dane. Dzięki temu mamy pełen wgląd w proces edycyjny, co jest szczególnie istotne w bardziej zaawansowanej pracy z obrazem. W praktyce, wiele programów do obróbki zdjęć, jak Adobe Lightroom czy Photoshop, obsługuje DNG i XMP, co sprawia, że jest to standard branżowy dla archiwizacji. Umożliwia to również łatwe udostępnianie zdjęć innym użytkownikom czy na różnych platformach bez obaw o utratę jakości czy informacji o edycji.
Pytanie 39

Aby zeskanować slajdy z zachowaniem odpowiedniej jasności na obrazie cyfrowym, konieczne jest użycie skanera do oryginałów

A. transparentnych o niskiej dynamice skanowania
B. transparentnych o wysokiej dynamice skanowania
C. refleksyjnych o niskiej dynamice skanowania
D. refleksyjnych o wysokiej dynamice skanowania

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybór skanera do slajdów transparentnych o dużej dynamice skanowania jest kluczowy dla uzyskania wysokiej jakości obrazu cyfrowego. Transparentne slajdy posiadają unikalną strukturę, która pozwala na lepsze przechwytywanie światła, co wpływa na ostateczną jakość skanowanego obrazu. Duża dynamika skanowania oznacza zdolność skanera do uchwycenia szerokiego zakresu jasności, co jest istotne przy pracy z materiałami fotograficznymi, gdzie detale zarówno w jasnych, jak i ciemnych partiach obrazu są kluczowe. Przykładem zastosowania takiej technologii jest skanowanie slajdów archiwalnych, gdzie wymagane jest zachowanie oryginalnej jakości kolorów i szczegółów. W branży standardem są skanery o rozdzielczości co najmniej 2400 dpi, które, w połączeniu z dużą dynamiką, zapewniają profesjonalne rezultaty. Dodatkowo, podczas skanowania slajdów warto zastosować odpowiednie profile kolorów, co pozwoli na jeszcze lepszą reprodukcję barw i kontrastu. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w fotografii cyfrowej i archiwizacji.
Pytanie 40

Konwersja pomiędzy przestrzeniami barw RGB i CMYK jest niezbędna przy

A. wyświetlaniu obrazów na monitorze
B. przygotowaniu zdjęcia do druku offsetowego
C. publikacji obrazów w internecie
D. archiwizacji zdjęć na dysku twardym

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Konwersja pomiędzy przestrzeniami barw RGB i CMYK jest kluczowa w procesie przygotowania zdjęcia do druku offsetowego, ponieważ te dwa modele barw służą różnym celom i zastosowaniom. RGB (Red, Green, Blue) jest przestrzenią barwną używaną głównie w urządzeniach elektronicznych, takich jak monitory i telewizory, gdzie kolory są tworzone przez mieszanie światła. Z kolei CMYK (Cyan, Magenta, Yellow, Key/Black) to model stosowany w druku, który polega na nakładaniu tuszy na papier. Przygotowując zdjęcia do druku, ważne jest, aby zrozumieć, że kolory wyświetlane na monitorze nie zawsze będą wyglądały tak samo po wydrukowaniu, ze względu na różnice w przestrzeniach barwnych. Proces konwersji pozwala na zachowanie jak największej zgodności kolorów poprzez odpowiednią kalibrację oraz uwzględnienie specyfikacji drukarni. Na przykład, wybierając profile ICC dla drukowania, możemy lepiej dostosować obraz do specyfikacji używanych przez drukarnię. Warto również pamiętać o tym, że niektóre kolory, które są możliwe do wyświetlenia w RGB, mogą być poza zakresem CMYK, co prowadzi do utraty detali kolorystycznych. Dlatego przekształcanie obrazów zgodnie z odpowiednimi standardami to podstawa udanego druku offsetowego.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej