Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik rolnik
Kwalifikacja: ROL.04 - Prowadzenie produkcji rolniczej
Data rozpoczęcia: 18 grudnia 2025 17:20
Data zakończenia: 18 grudnia 2025 17:48

Egzamin zdany!

Wynik: 30/40 punktów (75,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie środki są stosowane do usuwania chwastów w burakach?

A. Betanal

B. Decis

C. Afalon

D. Dithane

Betanal to bardzo popularny herbicyd, który mocno pomaga w uprawie buraków cukrowych i pastewnych, zwłaszcza jeśli chodzi o odchwaszczanie. Działa na zasadzie selektywnego hamowania wzrostu chwastów, dzięki czemu buraki nie cierpią. Jest szczególnie skuteczny w walce z chwastami jedno- i dwuliściennymi, co czyni go naprawdę ważnym narzędziem w ochronie roślin. Z mojego doświadczenia, warto aplikować Betanal w odpowiednich terminach, zazwyczaj kiedy buraki mają 2-4 liście, bo wtedy działa najlepiej. A jeśli stosuje się go zgodnie z zaleceniami producenta oraz przepisami, to nie tylko sprzyja zdrowemu wzrostowi buraków, ale również ogranicza ryzyko, że chwasty staną się oporne na herbicydy. Warto też pamiętać, że dobór herbicydu, takiego jak Betanal, powinien być częścią szerszego zarządzania chwastami, które obejmuje różne metody, takie jak agrotechnika czy metody mechaniczne.

Pytanie 2

Jakie środki stosuje się do walki z alternariozą oraz zarazą ziemniaka?

A. rodentycydy.

B. środki chwastobójcze.

C. pestycydy.

D. fungicydy.

Insektycydy, herbicydy i rodentycydy to preparaty, które nie są przeznaczone do zwalczania chorób grzybowych w roślinach. Insektycydy są stosowane głównie do ochrony przed szkodnikami, takimi jak owady i roztocza, i nie mają wpływu na patogeny grzybowe. Użycie insektycydów w celu zwalczania alternariozy czy zarazy ziemniaka jest nieefektywne, ponieważ te choroby wywołują organizmy, które nie są owadami, a zatem preparaty te nie oddziałują na źródło problemu. Herbicydy natomiast są przeznaczone do zwalczania chwastów i są całkowicie nieprzydatne w kontekście ochrony przed grzybami. Użycie herbicydów w walce z chorobami grzybowymi może prowadzić do dalszego osłabienia roślin, które są już zagrożone chorobami, ponieważ nie eliminują one patogenów, a mogą wprowadzać dodatkowy stres na rośliny. Rodentycydy są substancjami stosowanymi w celu zwalczania gryzoni i nie mają zastosowania w kontekście chorób roślinnych. Wybór niewłaściwych substancji do zwalczania i ochrona roślin prowadzi do niepotrzebnych strat plonów oraz zwiększa ryzyko rozwinięcia się oporności patogenów na substancje czynne, co w dłuższym czasie może prowadzić do poważnych problemów w uprawach.

Pytanie 3

Jakie narzędzie służy do poziomowania podłużnego pługów zawieszanych?

A. prawego wieszaka

B. koła podporowego

C. łącznika

D. cięgła bocznego

Wybór odpowiedzi związanych z prawym wieszakiem, cięgiem bocznym lub kołem podporowym może wynikać z nieporozumienia dotyczącego funkcji tych elementów w kontekście pracy pługów zawieszanych. Prawy wieszak jest elementem, który służy głównie do mocowania pługa do ciągnika i nie ma bezpośredniego wpływu na poziomowanie podłużne. Podobnie, cięgło boczne, choć wpływa na stabilność i kierunek jazdy pługa, nie reguluje kątów roboczych, które są kluczowe dla jego działania. Koło podporowe, z drugiej strony, pełni rolę wsparcia, ale jego głównym zadaniem jest podtrzymywanie ciężaru pługa, a nie precyzyjne ustawianie jego pozycji roboczej. W rzeczywistości, nieprawidłowe podejście do poziomowania pługów może prowadzić do nieefektywnej pracy, nierównomiernego rozkładu gleby oraz zwiększonego zużycia paliwa przez ciągnik. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że do uzyskania optymalnych wyników pracy pługa niezbędne jest korzystanie z elementu, jakim jest łącznik, który zapewnia dokładne ustawienie narzędzia w zależności od warunków glebowych i topograficznych.

Pytanie 4

Aby zapobiec zatruciom pokarmowym ludzi i zwierząt po spożyciu roślin poddanych zabiegom chemicznej ochrony, konieczne jest

A. używanie pestycydów systemicznych

B. przestrzeganie okresu prewencji

C. przestrzeganie okresu karencji

D. stosowanie rotacji pestycydów

Zachowanie okresu karencji jest kluczowym elementem ochrony zdrowia ludzi i zwierząt po zastosowaniu chemicznych środków ochrony roślin. Okres karencji to czas, który musi upłynąć od momentu zastosowania pestycydu do momentu, gdy roślina może być zbierana lub spożywana bez ryzyka dla zdrowia. Jest to istotne z punktu widzenia bezpieczeństwa żywności, ponieważ pestycydy mogą pozostać w roślinach lub w glebie, co stwarza ryzyko ich przenikania do organizmów ludzi i zwierząt. Przykładem zastosowania okresu karencji może być uprawa warzyw, gdzie po oprysku preparatem ochronnym należy odczekać określony czas, zanim warzywa będą mogły być zbierane i sprzedawane. W praktyce, producenci powinni zawsze stosować się do wytycznych zawartych w etykietach preparatów oraz przestrzegać regulacji krajowych i unijnych dotyczących maksymalnych poziomów pozostałości pestycydów w żywności. Regularne kontrole i audyty w gospodarstwach rolnych pomagają w zapewnieniu, że okres karencji jest odpowiednio przestrzegany, co jest niezbędne dla zachowania bezpieczeństwa konsumentów i ochrony zdrowia publicznego.

Pytanie 5

Jak ocenia się zdolność firmy do regulowania swoich krótkoterminowych zobowiązań?

A. rentowności operacyjnej

B. efektywności operacyjnej

C. płynności finansowej

D. rynku kapitałowego

Wskaźniki płynności finansowej są kluczowym narzędziem oceny zdolności przedsiębiorstwa do spłaty swoich krótkoterminowych zobowiązań. Najczęściej stosowane wskaźniki to wskaźnik bieżący (current ratio) oraz wskaźnik szybkiej płynności (quick ratio), które pozwalają na analizę stosunku aktywów bieżących do zobowiązań bieżących. Na przykład, wskaźnik bieżący oblicza się, dzieląc aktywa bieżące przez zobowiązania bieżące, co wskazuje, czy przedsiębiorstwo dysponuje wystarczającymi zasobami, aby pokryć swoje zobowiązania w krótkim okresie. Praktyczne zastosowanie tych wskaźników pomaga menedżerom finansowym w podejmowaniu decyzji dotyczących zarządzania kapitałem obrotowym oraz planowania płynności. W obliczeniach warto również uwzględnić standardy branżowe, które mogą różnić się w zależności od sektora, co pozwala na dokładniejszą analizę i porównanie efektywności zarządzania płynnością w różnych przedsiębiorstwach.

Pytanie 6

Podczas skaleczenia narzędziem zanieczyszczonym nawozem zwierzęcym istnieje ryzyko zakażenia

A. wścieklizną

B. tężcem

C. brucelozą

D. wąglikiem

Tężec jest poważnym zagrożeniem zdrowotnym związanym z zanieczyszczeniem ran przez bakterie Clostridium tetani, które są powszechnie obecne w glebie, szczególnie w miejscach, gdzie występują odchody zwierzęce, takie jak obornik. Kiedy narzędzie zanieczyszczone obornikiem przerywa skórę, bakterie mogą dostać się do organizmu, a ich toksyny mogą prowadzić do poważnych objawów, takich jak skurcze mięśni i problemy z oddychaniem. W kontekście prewencji, niezwykle istotne jest, aby osoby pracujące w rolnictwie, ogrodnictwie czy budownictwie regularnie aktualizowały szczepienia przeciwko tężcowi, co jest standardową praktyką w wielu krajach. W przypadku skaleczeń, szczególnie w warunkach wiejskich, gdzie obornik jest powszechnie używany, należy natychmiast oczyścić ranę i skonsultować się z lekarzem, aby ocenić potrzebę podania toksyny przeciwtężcowej. Dzięki odpowiednim środkom ostrożności, takim jak noszenie rękawic i stosowanie odpowiednich środków ochrony osobistej, można zminimalizować ryzyko zakażeń.

Pytanie 7

Najkrótszy okres wegetacji, spośród odmian kukurydzy wymienionych w tabeli, wykazuje mieszaniec o liczbie FAO

Klasy wczesności kukurydzy:

wczesne (do 220 FAO)

średniowczesne (230 – 250 FAO)

średniopóźne (260 – 290 FAO)

późne (300 – 350 FAO)

A. 350

B. 220

C. 290

D. 250

Odpowiedź "220" jest poprawna, ponieważ odnosi się do odmian kukurydzy klasyfikowanych jako wczesne, które mają najkrótszy okres wegetacji. Mieszaniec o liczbie FAO 220 jest idealny do regionów o krótszym sezonie wegetacyjnym, gdzie warunki atmosferyczne mogą nie sprzyjać dłuższym cyklom uprawnym. W rzeczywistości, wybór odpowiedniej odmiany kukurydzy z uwagi na jej okres wegetacji jest kluczowy dla maksymalizacji plonów i minimalizacji ryzyka związanego z niekorzystnymi warunkami pogodowymi. W praktyce, rolnicy powinni zwracać uwagę na lokalne warunki glebowe i klimatyczne, aby skutecznie dopasować wybór odmiany do konkretnego środowiska uprawowego. Wczesne odmiany, takie jak ta o FAO 220, są często preferowane w chłodniejszych rejonach, gdzie krótszy okres wegetacji umożliwia zbiór przed nadejściem mrozów. Zgodność z lokalnymi praktykami rolniczymi oraz standardami agrotechnicznymi jest nieodzownym elementem efektywnego zarządzania uprawami.

Pytanie 8

Typ mięsno-tłuszczowy reprezentują świnie rasy

A. puławska

B. hampshire

C. duroc

D. wielka biała polska

Świnie rasy puławska są doskonałym przykładem zwierząt hodowlanych o wysokiej wartości tłuszczowo-mięsnej. Rasa ta charakteryzuje się dużą masą ciała oraz wysoką wydajnością mięsną, co czyni ją idealnym wyborem w kontekście produkcji wieprzowiny. Puławskie świnie są znane z doskonałej jakości tłuszczu, który jest równomiernie rozmieszczony w mięśniach, co wpływa na walory smakowe i konsystencję mięsa. W praktyce, hodowcy często stosują tę rasę w programach poprawy genetycznej, dążąc do uzyskania jak najlepszych wyników w produkcji. Standardy hodowlane dla rasy puławskiej skupiają się na selekcji osobników o odpowiednich cechach fenotypowych, takich jak muskulatura, a także zdrowie zwierząt. Tego rodzaju podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zrównoważonego rozwoju i dobrostanu zwierząt, co jest kluczowe w nowoczesnej hodowli.

Pytanie 9

W hodowli zbóż czynnikiem ograniczającym populację szkodników jest

A. zwiększenie proporcji roślin zbożowych w strukturze zasiewów

B. wdrożenie uprawy bezorkowej gleby

C. podwyższenie dawek nawozów mineralnych

D. unikanie uprawy zbóż w monokulturze

Słuchaj, unikanie uprawy zbóż w monokulturze to naprawdę ważna sprawa, jeśli chodzi o szkodniki. Monokultura sprawia, że szkodniki mają super warunki do rozwoju i niestety się wtedy mnożą. Jak przez dłuższy czas sadzimy te same rośliny na tym samym terenie, to szkodniki się do tego przyzwyczajają. Dlatego warto wprowadzać różnorodność, na przykład poprzez dodanie roślin okrywowych czy strączkowych. To może zakłócić ich cykl życia i sprawić, że będzie ich mniej. Na przykład strączkowe nie tylko pomagają w ograniczeniu szkodników, ale także poprawiają jakość gleby, bo dostarczają azot. Takie praktyki są zgodne z zasadami zrównoważonego rozwoju i pomagają utrzymać zdrowy ekosystem rolniczy. Zarządzanie płodozmianem i dodawanie międzyplonów to sprawdzone sposoby, żeby wspierać bioróżnorodność i zmniejszać ryzyko szkodników.

Pytanie 10

Aby zredukować kanibalizm i pterofagię w hodowli ptaków, sugeruje się pomalowanie okien oraz wykorzystanie żarówek w kolorze

A. czerwonym

B. niebieskim

C. białym

D. zielonym

Czerwona barwa światła jest zalecana w hodowli drobiu, gdyż wpływa na zmniejszenie stresu u ptaków oraz ogranicza zjawiska kanibalizmu i pterofagii. Badania wykazały, że ptaki są mniej skłonne do agresywnego zachowania w pomieszczeniach oświetlonych światłem czerwonym, co jest kluczowe w utrzymaniu harmonijnego stada. Czerwone światło wprowadza do środowiska hodowlanego atmosferę, która działa uspokajająco na ptaki, zmniejszając ich pobudliwość. W praktyce, hodowcy mogą zastosować żarówki emitujące czerwone światło w pomieszczeniach, gdzie przebywają ptaki, aby zredukować ryzyko niepożądanych zachowań, co przyczynia się nie tylko do poprawy dobrostanu zwierząt, ale również do zwiększenia wydajności produkcji. Zgodnie z dobrymi praktykami w hodowli drobiu, właściwe oświetlenie jest jednym z kluczowych elementów wpływających na zdrowie i rozwój ptaków, dlatego stosowanie czerwonego światła staje się standardem w nowoczesnych fermach drobiu.

Pytanie 11

Rysunek przedstawia ułożenie płodu

A. pośladkowe.

B. grzbietowe.

C. główkowe.

D. brzuszne.

Rysunek przedstawia ułożenie płodu w macicy, które jest decydujące dla przebiegu porodu. Ułożenie pośladkowe, w którym płód ma pośladki skierowane w dół, może prowadzić do różnych wyzwań podczas porodu, dlatego ważne jest jego rozpoznanie. W przypadku ułożenia pośladkowego, istnieje możliwość, że poród może wymagać cesarskiego cięcia, aby zminimalizować ryzyko dla matki i dziecka. W praktyce klinicznej, personel medyczny ocenia ułożenie płodu w trakcie badań prenatalnych, a także podczas badania wewnętrznego w późniejszym etapie ciąży. Zrozumienie różnych typów ułożeń płodu, takich jak główkowe, brzuszne czy grzbietowe, jest kluczowe dla personelu medycznego, aby mogli podejmować odpowiednie decyzje dotyczące metod porodowych. Dobrze przeprowadzone monitorowanie ułożenia płodu może znacząco wpłynąć na wyniki porodu, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w położnictwie.

Pytanie 12

Oblicz wskaźnik częstotliwości oproszeń lochy, której fazy cyklu rozpłodowego przedstawiono w tabeli.

Fazy cyklu rozpłodowego lochy	Długość faz cyklu rozpłodowego (dni)
Długość ciąży	114
Laktacja	42
Jałowienie	10
Długość cyklu rozpłodowego lochy (razem)	?

Wzór do bliczeń:
wskaźnik częstotliwości oproszeń = 365 / długość cyklu rozpłodowego

A. 2,3

B. 2,2

C. 3,2

D. 2,8

Obliczenie wskaźnika częstotliwości oproszeń lochy polega na zastosowaniu prostej formuły, w której dzielimy liczbę dni w roku (365) przez łączny czas trwania cyklu rozpłodowego. W praktyce, długość cyklu rozpłodowego lochy składa się z kilku faz: rui, ciąży i laktacji, których sumaryczna długość jest istotna dla określenia, jak często locha może być zapłodniona w ciągu roku. Po zsumowaniu tych faz i podzieleniu przez 365 dni, uzyskujemy wskaźnik częstotliwości oproszeń. Uzyskany wynik 2,2 oznacza, że locha jest w stanie odchować dwa prosięta w ciągu roku na każdy cykl. To ważna informacja dla hodowców, ponieważ pozwala na optymalizację strategii reprodukcyjnych, co wpływa na efektywność gospodarstw. W praktyce, znajomość tego wskaźnika przekłada się na lepsze planowanie, zarządzanie zdrowiem zwierząt oraz zwiększenie rentowności produkcji. Dobrze zorganizowany cykl reprodukcyjny jest kluczowy dla wydajności hodowli trzody chlewnej.

Pytanie 13

W oborach z głęboką ściółką, gdzie stosuje się system wolnostanowiskowy, do usuwania obornika wykorzystywane są

A. przenośniki o ruchu ciągłym

B. ładowarki czołowe

C. szufle mechaniczne

D. przenośniki o ruchu postępowo-zwrotnym

Wybór przenośników o ruchu postępowo-zwrotnym, szufli mechanicznych czy przenośników o ruchu ciągłym jako środków do usuwania obornika w oborach wolnostanowiskowych jest niewłaściwy z kilku powodów. Przenośniki o ruchu postępowo-zwrotnym, mimo że mogą być użyteczne w pewnych zastosowaniach, nie zapewniają odpowiedniej wszechstronności i szybkości usuwania obornika. Ograniczenia związane z ich ruchliwością i zdolnością do zbierania dużych ilości materiału sprawiają, że są mniej efektywne w warunkach, gdzie wymagana jest szybka reakcja na gromadzenie się odpadków. Szufle mechaniczne, z kolei, wymagają znacznego wysiłku fizycznego i są mniej zautomatyzowane niż ładowarki czołowe, co może prowadzić do zmniejszenia wydajności pracy. Przenośniki o ruchu ciągłym, chociaż praktyczne w niektórych przypadkach, nie są tak uniwersalne jak ładowarki czołowe, a ich zastosowanie może być ograniczone do konkretnych obszarów, co nie sprawdzi się w każdym gospodarstwie. Generalnie, kluczowym błędem jest nieuznawanie, że w nowoczesnych oborach priorytetem jest elastyczność oraz efektywność, które najlepiej spełniają ładowarki czołowe. Właściwe podejście do zarządzania odpadami w gospodarstwie rolnym powinno uwzględniać te aspekty, aby zminimalizować straty czasu i zasobów oraz zapewnić wysokie standardy higieniczne.

Pytanie 14

Jaka powinna być zawartość białka ogólnego w 1 kg mieszanki pełnoporcjowej dla lochy karmiącej, przy koncentracji energii 12 MJ/kg paszy.

Wymagania zawartości białka w gramach na 1MJ energii
Faza cyklu	Białko ogólne	Białko strawne
Ciąża do 90 dnia	11,0	8,7
Laktacja	13,0	10,0

A. 156,0 g

B. 10,0 g

C. 130,0 g

D. 13,0 g

Wybór niewłaściwej odpowiedzi wskazuje na brak zrozumienia kluczowych zasad dotyczących określania zawartości białka w diecie loch karmiących. W przypadku odpowiedzi 13,0 g, 130,0 g oraz 10,0 g, pojawiają się poważne błędy merytoryczne. Po pierwsze, odpowiedź 13,0 g sugeruje, że białko powinno odpowiadać zapotrzebowaniu na 1 MJ energi, jednak nie uwzględnia całkowitej ilości energii w paszy, co prowadzi do niedoszacowania wymagań białkowych. Kolejna odpowiedź, 130,0 g, mimo że zbliżona, również nie dostarcza wystarczającej ilości białka w kontekście 12 MJ energii, co może skutkować niedoborami w diecie lochy. Odpowiedź 10,0 g jest skrajnym przypadkiem, który nie ma żadnego uzasadnienia w normach żywieniowych. Kluczowym elementem jest zrozumienie, że wszystkie obliczenia muszą być oparte na odpowiednich danych dotyczących zapotrzebowania białkowego oraz energetycznego, a także prawidłowym przeliczeniu tych wartości. W praktyce, błędne ustalenie zawartości białka może prowadzić do problemów zdrowotnych u zwierząt oraz obniżenia wydajności produkcji mleka, co jest kosztowne dla hodowców. Aby unikać takich pomyłek, warto korzystać z przyjętych standardów żywieniowych oraz konsultować się z weterynarzem lub specjalistą ds. żywienia zwierząt.

Pytanie 15

Do jakiego celu wykorzystuje się bronę talerzową?

A. w celu ścięcia grzbietów skib

B. w celu przykrycia nasion po ich siewie

C. w celu przykrycia nawozów zielonych

D. w celu przerzedzenia wschodów roślin

Pojęcia związane z przykrywaniem nasion po siewie, ścięciem grzbietów skib oraz przerzedzeniem wschodów roślin nie są adekwatne w kontekście funkcji brony talerzowej. Przykrycie nasion po siewie jest zazwyczaj realizowane za pomocą innych narzędzi, takich jak brony wirnikowe lub siewniki, które są zaprojektowane z myślą o precyzyjnym umiejscowieniu nasion w glebie, a następnie ich przykryciu. Broną talerzową nie osiąga się optymalnych wyników w tej dziedzinie, ponieważ jej głównym zadaniem jest mieszanie i spulchnianie gleby, a nie jej zagęszczanie czy precyzyjne osadzanie nasion. Z kolei ścięcie grzbietów skib związane jest bardziej z pracami wykonywanymi na polach po orce, gdzie stosuje się narzędzia takie jak pługi. W przypadku brony talerzowej, jej główną funkcją jest rozdrabnianie i wyrównywanie powierzchni gleby, co nie wiąże się bezpośrednio z tym procesem. Analogicznie, przerzedzenie wschodów roślin jest zabiegiem, który zwykle odnosi się do chwilowego usunięcia części roślin w celu umożliwienia lepszego wzrostu pozostałym, co również nie jest funkcją brony talerzowej. Takie myślenie może wynikać z niepełnego zrozumienia zastosowań poszczególnych narzędzi w uprawie, co prowadzi do nieefektywnego gospodarowania zasobami oraz nieoptymalnych wyników w produkcji rolniczej.

Pytanie 16

Wskaż kategorię roślin, które pozostawiają w glebie pozostałości pożniwne bogate w azot oraz mogą stanowić paszę o wysokiej wartości biologicznej przez zawartość aminokwasów egzogennych?

A. Zbożowe pastewne

B. Motylkowe pastewne

C. Niemotylkowe pastewne

D. Okopowe pastewne

Pastewne motylkowe to grupa roślin, która w procesie fotosyntezy potrafi wiązać azot atmosferyczny dzięki współpracy z bakteriami symbiotycznymi, takimi jak Rhizobium. Efektem tego procesu są resztki pożniwne, które pozostawiają w glebie znaczną ilość azotu, co zwiększa jej żyzność. Rośliny te, takie jak lucerna, koniczyna czy wyka, są również bogate w aminokwasy egzogenne, co czyni je doskonałą paszą dla zwierząt. Dzięki wysokiej wartości biologicznej tych roślin, ich stosowanie w systemach żywienia zwierząt gospodarskich przyczynia się do poprawy zdrowia i wydajności produkcji. W praktyce, włączenie pastewnych motylkowych do płodozmianu oraz ich wykorzystanie jako paszy może prowadzić do zmniejszenia potrzeby stosowania sztucznych nawozów azotowych, co jest zgodne z zasadami zrównoważonego rolnictwa i ochrony środowiska.

Pytanie 17

Pierwszym narzędziem używanym na wiosnę do przerywania parowania oraz wyrównywania gleby jest

A. wał

B. kultywator

C. włóka

D. brona

Włóka jest narzędziem stosowanym w uprawie gleby, które odgrywa kluczową rolę na wiosnę, kiedy to po zimowych miesiącach gleba musi być odpowiednio przygotowana do siewu. Jej głównym zadaniem jest przerwanie parowania wody z powierzchni gleby oraz wyrównanie jej struktury, co sprzyja lepszemu wzrostowi roślin. Włóka, dzięki swoim zębom, skutecznie rozdrabnia bryły ziemi, a także napowietrza glebę. Dobrym przykładem zastosowania włóki jest jej użycie na polach po orce, gdzie gleba jest jeszcze zbyt zbita, co może ograniczać jej porowatość i dostęp powietrza. Przy odpowiednim używaniu włóki można znacznie poprawić warunki glebowe, co jest zgodne z praktykami rolnictwa zrównoważonego oraz agroekologii, które promują świadome i efektywne zarządzanie zasobami glebowymi. Ponadto, stosowanie włóki jest zgodne z zaleceniami instytucji zajmujących się badaniami glebowymi, co potwierdza jej efektywność w poprawie struktury gleby.

Pytanie 18

Najlepiej fermentują pasze o

A. niskim poziomie cukrów i wysokim poziomie białka

B. wysokim poziomie cukrów i niskim poziomie białka

C. średnim poziomie cukrów i niskim poziomie białka

D. wysokim poziomie cukrów i wysokim poziomie białka

Kiszenie pasz jest procesem, który pozwala na konserwację materiałów roślinnych i ich przekształcenie w wartościowy pokarm dla zwierząt. Pasze o wysokiej zawartości cukrów, a jednocześnie niskiej zawartości białka, najlepiej nadają się do kiszenia, ponieważ cukry są kluczowym źródłem energii dla bakterii mlekowych biorących udział w fermentacji. Wysoka zawartość cukrów sprzyja tworzeniu kwasu mlekowego, co obniża pH i utrudnia rozwój niepożądanych mikroorganizmów. Dodatkowo, niska zawartość białka minimalizuje ryzyko nadkwaśnienia, które może prowadzić do degradacji paszy. Przykłady dobrych źródeł cukru to buraki cukrowe czy kiszona trawa, które są często stosowane w praktyce rolniczej. Standardy dotyczące produkcji pasz wskazują na konieczność zapewnienia odpowiednich warunków do fermentacji, które pozwolą na ich długoterminowe przechowywanie oraz utrzymanie wartości odżywczych, co jest kluczowe dla zdrowia zwierząt. Właściwe dobranie składu paszy pod kątem zawartości cukrów i białka jest zatem fundamentem skutecznego procesu kiszenia.

Pytanie 19

Które z wydarzeń gospodarczych nie stanowi operacji gospodarczej?

A. Wysłanie zamówienia na materiały do kontrahenta

B. Wydanie towarów z magazynu

C. Otrzymanie faktury za naprawę maszyny produkcyjnej

D. Wyjęcie gotówki z banku do kasy

Wysłanie zamówienia na materiały do kontrahenta nie jest operacją gospodarczą, ponieważ w tym przypadku nie dochodzi do wymiany wartości ani do zmiany stanu majątku przedsiębiorstwa. Operacje gospodarcze definiują działania, które skutkują zmianą w bilansie finansowym firmy, takie jak przychody i wydatki. Wysłanie zamówienia to jedynie wyrażenie intencji zakupu, które nie generuje bezpośrednich skutków finansowych. Przykładem operacji gospodarczej mogłoby być zrealizowanie płatności za zamówione materiały, co zmienia wartość aktywów i pasywów firmy. W praktyce firmowej ważne jest rozróżnienie między działaniami, które mają charakter planowania a tymi, które są bezpośrednio związane z transakcjami finansowymi. Zrozumienie tego podziału jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania finansami i prowadzenia skutecznej księgowości. Odpowiednia klasyfikacja operacji pozwala na lepsze monitorowanie i analizowanie kondycji finansowej przedsiębiorstwa.

Pytanie 20

Mięsny kierunek użytkowania reprezentują rasy zwierząt gospodarskich wymienione w grupie

Grupa I	Grupa II	Grupa III	Grupa IV
pietrain	wielka biała polska	polska biała zwisłoucha	duroc
holsztyńsko-fryzyjska	jersey	charolaise	polska czerwona
owca fryzyjska	wrzosówka	czarnogłówka	meryños
leghorn	sussex	indyk biały szerokopierśny	kaczka piżmowa

A. IV

B. I

C. III

D. II

Wybór nieprawidłowej grupy ras zwierząt do mięsnego kierunku użytkowania często wynika z nieporozumienia dotyczącego klasyfikacji ras oraz ich przeznaczenia. W przypadku rasy zwierząt gospodarskich, tak jak w odpowiedzi II czy IV, mogą znajdować się rasy, które nie są hodowane głównie dla mięsa, lecz mają inny cel użytkowy, na przykład do produkcji mleka lub wełny. Niezrozumienie różnicy pomiędzy kierunkami użytkowania powoduje, że hodowcy mogą wybierać rasy, które nie są odpowiednie do ich potrzeb, co prowadzi do nieskutecznych praktyk w hodowli. Ponadto, błędne podejście do tematu może skutkować niewłaściwym doborem zwierząt w programach hodowlanych, co negatywnie wpływa na rentowność oraz wydajność produkcji. Zrozumienie cech charakterystycznych ras jest kluczowe dla efektywnej produkcji, a ignorowanie standardów hodowlanych prowadzi do błędów, które mają swoje konsekwencje w jakości i ilości produkowanego mięsa. Właściwa wiedza na temat kierunków użytkowania oraz ich specyfiki pozwala uniknąć kosztownych pomyłek i zapewnia sukces w branży zwierzęcej, dlatego kluczowe jest kształcenie się w zakresie typologii ras i ich zastosowania w przemyśle mięsnym.

Pytanie 21

Jaką kolejność należy zastosować przy siewie roślin ozimych?

A. rzepak, wyka, jęczmień, żyto, pszenica

B. pszenica, żyto, jęczmień, wyka, rzepak

C. jęczmień, rzepak, wyka, żyto, pszenica

D. wyka, pszenica, rzepak, jęczmień, żyto

Wysiew roślin ozimych w określonej kolejności jest kluczowy dla zapewnienia optymalnych warunków wzrostu oraz minimalizacji ryzyka chorób i szkodników. W przypadku prawidłowej odpowiedzi, czyli rzepak, wyka, jęczmień, żyto, pszenica, kolejność ta odzwierciedla zasady płodozmianu oraz potrzeby glebowe i atmosferyczne poszczególnych roślin. Rzepak, wysiewany jako pierwsza roślina, ma zdolność do wczesnego wzrostu, co pozwala mu wykorzystać dostępne zasoby wody i składników odżywczych w okresie jesiennym. Następnie wyka, będąca rośliną strączkową, poprawia strukturę gleby oraz dostarcza azotu, co korzystnie wpływa na następne uprawy. Jęczmień i żyto, będące zbożami, również dobrze wpisują się w tę kolejność, gdyż ich wymagania glebowe są podobne i wspierają naturalne procesy ekologiczne w glebie. Na końcu pszenica, której uprawa jest najintensywniejsza, korzysta z wcześniejszych roślin poprzez lepszą strukturę gleby oraz dostępność składników pokarmowych. Takie podejście jest zgodne z zasadami rolnictwa zrównoważonego oraz dobrych praktyk agrotechnicznych.

Pytanie 22

Oblicz, ile ton kiszonki kukurydzianej można przechować w silosie o wymiarach 2 m x 10 m x 36 m, przy założeniu, że 1 m³ kiszonki kukurydzianej waży 0,6 tony?

A. 1 200 t

B. 720 t

C. 600 t

D. 432 t

Aby obliczyć, ile ton kiszonki z kukurydzy można zmagazynować w silosie o wymiarach 2 m x 10 m x 36 m, należy najpierw obliczyć objętość silosu. Objawwa ta wynosi: 2 m * 10 m * 36 m = 720 m³. Wiedząc, że 1 m³ kiszonki z kukurydzy waży 0,6 tony, możemy obliczyć całkowitą wagę kiszonki, mnożąc objętość przez wagę na metr sześcienny: 720 m³ * 0,6 t/m³ = 432 tony. Takie obliczenia są przydatne w praktyce rolniczej, gdzie dokładne oszacowanie zdolności magazynowej jest kluczowe dla efektywnego zarządzania zapasami. W kontekście przechowywania kiszonki, dobra praktyka wskazuje na konieczność regularnego monitorowania warunków przechowywania oraz jakości kiszonki, co wpływa na jej wartość odżywczą. Zrozumienie pojemności silosu i jego właściwego wykorzystania może znacząco wpłynąć na rentowność produkcji rolniczej i zapewnić efektywne wykorzystanie zasobów.

Pytanie 23

Firma wystawiła swojemu klientowi fakturę VAT na sprzedaż wyrobów o wartości brutto 1 220 zł. Sprzedaż tych wyrobów jest objęta 22% stawką VAT. Jaką wartość netto ma ta faktura?

A. 1 000 zł

B. 220 zł

C. 440 zł

D. 1 440 zł

Poprawna odpowiedź wynosi 1 000 zł. Aby obliczyć wartość netto faktury, należy zastosować wzór, w którym wartość brutto (1 220 zł) jest podzielona przez sumę 1 plus stawka VAT wyrażona jako ułamek. W tym przypadku stawka VAT wynosi 22%, co jako ułamek daje 0,22. Zatem wartość netto można obliczyć według wzoru: wartość netto = wartość brutto / (1 + stawka VAT) = 1 220 zł / 1,22 = 1 000 zł. W praktyce, ważne jest rozróżnienie pomiędzy wartością netto a wartością brutto, gdyż przedsiębiorcy często muszą raportować zarówno wartości netto w swoich księgach rachunkowych, jak i wartość brutto przy sprzedaży. Uwzględnienie VAT w obliczeniach jest kluczowe dla prawidłowego rozliczenia podatków oraz dla sporządzania deklaracji VAT, co jest standardem w wielu branżach. Dobrą praktyką jest regularne szkolenie pracowników w zakresie księgowości oraz przepisów podatkowych, aby zapewnić zgodność z obowiązującymi regulacjami.

Pytanie 24

W hodowli masowej prosiąt kiełki należy przycinać

A. tuż po ich urodzeniu

B. po trzech miesiącach od urodzenia

C. po upływie miesiąca od narodzin

D. w czasie trzech tygodni od momentu narodzin

Przycinanie kiełków prosiąt zaraz po narodzinach to standardowa praktyka w chowie masowym. Chodzi tu o dobrostan tych zwierząt i ich zdrowie. Właściwie, robi się to w ciągu pierwszych 24 godzin życia, żeby zminimalizować ból, który mogłyby odczuwać przez długie, nieprzycinane kiełki. Jak kiełki są zbyt długie, mogą powodować zranienia innych prosiąt, co grozi zakażeniami. Dlatego ważne jest, żeby ta procedura była wykonana przez fachowców i zgodnie z zasadami higieny, bo to zmniejsza ryzyko infekcji. Dobrze jest też obserwować prosięta po zabiegu, żeby upewnić się, że wszystko jest w porządku. Wielu hodowców stosuje różne protokoły obserwacji przez kilka dni po cięciu, co w sumie jest zgodne z najlepszymi praktykami w tej branży.

Pytanie 25

Która grupa roślin strączkowych ma najwyższe wymagania dotyczące gleby?

A. peluszka, łubin biały i wyka kosmata

B. bobik, groch siewny i wyka jara

C. łubin żółty, seradela i gryka

D. łubin wąskolistny, lucerna i żyto

Pomimo że inne rośliny strączkowe, takie jak łubin czy peluszka, mają swoje zalety, to ich wymagania glebowe są z reguły niższe w porównaniu do bobiku, grochu siewnego i wyki jarej. Łubin żółty, seradela i gryka mogą być uprawiane w warunkach mniej sprzyjających, co może być mylące dla osób nieobeznanych z wymaganiami glebowymi różnych gatunków. Często błędnie zakłada się, że wszystkie rośliny strączkowe mają podobne wymagania, co prowadzi do złych praktyk agrarnych. Na przykład, stosowanie tych roślin w glebach o niskiej jakości może skutkować niskimi plonami oraz mniejszą efektywnością wykorzystania składników pokarmowych. Należy również zauważyć, że gryka jest bardziej rośliną zbożową, która nie ma charakterystyki strączkowej w kontekście azototwórczym, co sprawia, że nie powinna być klasyfikowana w tej grupie. Mieszanie gatunków o różnych wymaganiach glebowych może prowadzić do nieoptymalnych warunków uprawy, co w dłuższej perspektywie skutkuje zmniejszeniem jakości gleb oraz ich produktywności. Dlatego kluczowe jest, aby wiedza o wymaganiach glebowych była podstawą podejmowanych decyzji agrarnych.

Pytanie 26

W ekologicznych metodach uprawy, jako środki zapobiegawcze przeciw chorobom, preferowane są

A. środki farmaceutyczne przepisane przez lekarza weterynarii

B. antybiotyki

C. zioła i preparaty ziołowe

D. ogólnodostępne preparaty weterynaryjne

Stosowanie antybiotyków w rolnictwie ekologicznym jest sprzeczne z jego zasadami, które wykluczają jakiekolwiek syntetyczne środki chemiczne w produkcji. Antybiotyki, jako substancje mające na celu zwalczanie bakterii, są z reguły używane w intensywnym chowie zwierząt, co może prowadzić do powstawania oporności na leki. Z kolei preparaty weterynaryjne ogólnie dostępne nie zawsze są dostosowane do wymogów ekologicznych; ich stosowanie może negatywnie wpływać na zdrowie zwierząt oraz całego ekosystemu. Farmaceutyki przepisane przez lekarza weterynarii również niosą ze sobą ryzyko związane z ich chemicznym składem, co jest niepożądane w kontekście rolnictwa ekologicznego, które promuje naturalne metody ochrony. Powszechnym błędem jest przekonanie, że jakiekolwiek środki farmaceutyczne są odpowiednie do stosowania w ekologii. Należy pamiętać, że zdrowie ekosystemu oraz dobrostan zwierząt powinny być priorytetem, a stosowanie chemikaliów w tym kontekście może prowadzić do długofalowych negatywnych skutków zarówno dla środowiska, jak i dla jakości produktów rolnych. Właściwe podejście wymaga zatem używania ziół i naturalnych preparatów, które są zgodne z zasadami rolnictwa ekologicznego i sprzyjają zdrowiu zwierząt oraz środowiska.

Pytanie 27

W oborach, gdzie zwierzęta mają swobodny dostęp, aby uniknąć wzajemnego zranienia, przeprowadza się czynność

A. dekoronizacji

B. dezynfekcji

C. korygowania racic

D. odrobaczania

Dekoronizacja to ważny zabieg, który polega na usunięciu rogów u zwierząt. Dzięki temu można lepiej zadbać o bezpieczeństwo zarówno samych zwierząt, jak i opiekunów, bo róg może być niebezpieczny. W oborach wolnostanowiskowych, gdzie zwierzęta mogą się swobodnie poruszać, ryzyko zranień wzrasta, zwłaszcza gdy mamy do czynienia z dominującymi osobnikami. Z mojego doświadczenia, wykonanie dekoronizacji według wskazówek weterynarzy zmniejsza szansę na poważne urazy. Fajnie, gdy ten zabieg robi ktoś, kto zna się na rzeczy i przestrzega zasad bioasekuracji. Weterynaryjne standardy mówią, że najlepiej przeprowadzać go, gdy zwierzęta są jeszcze młode, bo wtedy jest większa szansa na sukces i mniejszy stres dla nich. W hodowlach zwierząt gospodarskich ważne jest, żeby wprowadzać takie zabiegi, bo poprawiają one warunki życia zwierząt, a także zwiększają bezpieczeństwo w oborze. No i nie zapominajmy o opiece pooperacyjnej, bo to klucz do szybkiego powrotu do zdrowia zwierząt.

Pytanie 28

Jakie symptomy mogą świadczyć o zakażeniu krów przez gza bydlęcego?

A. Na skórze głowy, szyi, łopatkach oraz w okolicy nasady ogona widoczne są okrągłe i owalne bezwłose plamy, pokryte szarobiałymi strupami

B. Gorączka, zmniejszona mleczność, obecność pęcherzy i ran w jamie gębowej, na wymieniu oraz w rejonie racic

C. Intensywny świąd, niepokój, ocieranie się o różne obiekty, zadrapania, wyłysienia, złuszczanie naskórka na głowie, szyi, grzbiecie oraz ogonie

D. Na grzbiecie guzy o wielkości orzecha włoskiego, w których znajdują się larwy. Na szczycie guza znajduje się otwór z ropną wydzieliną

Odpowiedź dotycząca guzów na grzbiecie krów, z larwami wewnątrz oraz otworem zaczopowanym ropną wydzieliną, jest prawidłowa, ponieważ wskazuje na zaawansowany stan zarażenia gzem bydlęcym (Dermatobia hominis). Gzy bydlęce składają jaja na skórze zwierząt, a larwy, po wylęgnięciu, penetrują tkankę skórną, prowadząc do powstawania guzów. Właściwe rozpoznanie jest kluczowe dla skutecznego leczenia i minimalizacji strat ekonomicznych w hodowli. Ważne jest, aby rolnicy i weterynarze byli świadomi objawów, aby szybko zareagować i wdrożyć odpowiednie środki, takie jak leczenie farmakologiczne czy profilaktyczne działania sanitarno-epidemiologiczne. W praktyce, obserwacja powstałych zmian skórnych oraz ich lokalizacji (głównie na grzbiecie, szyi i w okolicy ogona) powinna być regularnie przeprowadzana w stadzie. Zastosowanie standardów bioasekuracji, takich jak odpowiednia higiena w oborze oraz kontrola populacji owadów, może znacząco ograniczyć ryzyko zakażeń oraz poprawić dobrostan zwierząt.

Pytanie 29

Zmniejszenie globalnego zapotrzebowania, redukcja produkcji, pojawienie się recesji oraz obniżenie poziomu zatrudnienia wskazują na istnienie bezrobocia?

A. koniunkturalnym

B. strukturalnym

C. sezonowym

D. technologicznym

Bezrobocie technologiczne, strukturalne i sezonowe różnią się znacznie od bezrobocia koniunkturalnego, co może prowadzić do błędnych wniosków dotyczących przyczyn wzrostu bezrobocia. Bezrobocie technologiczne odnosi się do sytuacji, w której postęp technologiczny prowadzi do automatyzacji procesów, co skutkuje redukcją zatrudnienia w niektórych branżach. Przykładem mogą być zakłady przemysłowe, które wprowadzają nowoczesne maszyny, eliminując potrzebę zatrudniania wielu pracowników. Z kolei bezrobocie strukturalne występuje wtedy, gdy umiejętności pracowników nie odpowiadają wymaganiom rynku pracy lub gdy określone branże znikają, a nowe nie są w stanie wchłonąć pracowników z tych sektorów. Na przykład, zmiany w zapotrzebowaniu na węgiel mogą prowadzić do bezrobocia w regionach górniczych. Bezrobocie sezonowe natomiast dotyczy pracowników zatrudnionych w branżach, gdzie zapotrzebowanie na pracę zmienia się w ciągu roku, jak w rolnictwie czy turystyce. Mylenie tych typów bezrobocia z koniunkturalnym może prowadzić do niewłaściwych strategii interwencji i podejmowania działań, które nie odpowiadają rzeczywistym przyczynom problemu na rynku pracy.

Pytanie 30

Ile wynosi czystość nasion ziania pszenicy ustalona na podstawie wyodrębnionych zanieczyszczeń przy ocenie organoleptycznej 250 g próbki?

Rodzaj zanieczyszczeń	Masa (g)
Ziarna połamane	7,5
Martwe owady	0,5
Ziarna porośnięte	5
Nasiona obce	2

A. 96%

B. 95%

C. 98%

D. 94%

Podczas analizy czystości nasion pszenicy kluczowe jest zrozumienie, co dokładnie oznacza termin 'czystość'. Czystość nasion nie polega na prostym oszacowaniu ich wartości bez uwzględnienia zanieczyszczeń. Odpowiedzi sugerujące 98%, 96% czy 95% wskazują na niewłaściwe podejście do obliczeń, ponieważ ignorują one konieczność dokładnego pomiaru masy zanieczyszczeń. W praktyce, aby uzyskać wiarygodny wynik, należy przestrzegać ustalonych procedur testowych, które są oparte na wnikliwej analizie próbki. Często pojawia się mylne założenie, że czystość można określić na podstawie intuicji lub niewłaściwych danych, co prowadzi do błędnych wniosków. Nie uwzględniając masy zanieczyszczeń, można uzyskać wynik, który nie odzwierciedla rzeczywistej jakości nasion. Kluczowe jest, aby proces oceny czystości był zgodny z wytycznymi branżowymi, które zapewniają dokładność i rzetelność wyników. Ostatecznie, nauka o czystości nasion jest nie tylko technicznym zadaniem, ale także fundamentalnym elementem zapewnienia jakości w produkcji rolniczej, co ma dalekosiężne skutki dla efektywności upraw.

Pytanie 31

Surowe mleko pobierane z gospodarstwa produkcyjnego w 1 ml nie powinno mieć więcej niż

A. 100 tys. drobnoustrojów i 400 tys. komórek somatycznych

B. 100 tys. drobnoustrojów i 300 tys. komórek somatycznych

C. 200 tys. drobnoustrojów i 400 tys. komórek somatycznych

D. 150 tys. drobnoustrojów i 500 tys. komórek somatycznych

Odpowiedź 100 tys. drobnoustrojów i 400 tys. komórek somatycznych w 1 ml surowego mleka jest zgodna z normami jakości mleka, które są ustalane przez organizacje takie jak Codex Alimentarius oraz lokalne przepisy sanitarno-epidemiologiczne. Wysoka jakość mleka jest kluczowa dla bezpieczeństwa żywności oraz zapewnienia dobrego stanu zdrowia konsumentów. Drobnoustroje w mleku mogą prowadzić do psucia się produktu oraz mogą być szkodliwe dla zdrowia, dlatego ważne jest, aby utrzymywać ich liczby w odpowiednich granicach. W praktyce, gospodarstwa mleczarskie stosują różnorodne metody, takie jak higiena w czasie doju, regularne kontrole jakości oraz odpowiednie przechowywanie mleka, aby zapewnić spełnienie tych norm. Na przykład, stosowanie technik chłodzenia mleka tuż po doju może znacznie zredukować liczbę drobnoustrojów. Warto również pamiętać, że komórki somatyczne, wskazujące na stan zdrowia wymion krów, są wskaźnikiem ewentualnych infekcji, stąd ich limit wynoszący 400 tys. jest również istotny z perspektywy dobrostanu zwierząt oraz jakości mleka, które trafia na rynek.

Pytanie 32

Okres karencji pestycydów chroni

A. glebę przed akumulacją szkodliwych substancji.

B. wody gruntowe przed zanieczyszczeniem.

C. produkty ekologiczne w rolnictwie.

D. ludzi oraz zwierzęta przed toksycznością.

Okres karencji pestycydów to czas, który musi upłynąć pomiędzy zastosowaniem środka ochrony roślin a momentem, w którym można zbierać plony lub wprowadzać je do obrotu. Właściwe przestrzeganie okresu karencji jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa ludzi i zwierząt, ponieważ pozwala na zredukowanie ryzyka wystąpienia pozostałości pestycydów w produktach spożywczych oraz na ich bezpieczne spożycie. Przykładem zastosowania tej zasady może być uprawa warzyw, takich jak pomidory czy sałata, gdzie stosowanie środków ochrony roślin wymaga dokładnego przestrzegania okresu karencji, aby zminimalizować ryzyko zatrucia. Praktyczne podejście do zarządzania okresami karencji jest zgodne z wytycznymi instytucji zajmujących się bezpieczeństwem żywności, takimi jak Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności (EFSA), które promują stosowanie zasad integrowanej ochrony roślin, kładąc nacisk na ochronę zdrowia publicznego oraz środowiska. Właściwe zarządzanie okresami karencji jest więc nie tylko wymogiem prawnym, ale również ważnym elementem odpowiedzialnego i zrównoważonego rolnictwa.

Pytanie 33

Wymień grupę roślin, które są szczególnie wrażliwe na kwaśny odczyn gleby?

A. Burak cukrowy, jęczmień, pszenica

B. Seradela, peluszka, owies

C. Żyto, ziemniaki, kukurydza

D. Owies, len, łubin żółty

Burak cukrowy, jęczmień i pszenica to rośliny, które nie lubią zbytnio kwaśnej gleby. W takich warunkach ich wzrost i plonowanie mogą być naprawdę słabe. Kwaśność gleby, czyli pH, ma duży wpływ na to, jak rośliny przyswajają składniki odżywcze. Te rośliny wolą, gdy gleba jest neutralna lub lekko zasadowa. Dla buraka cukrowego pH powinno być w granicach 6-7,5, jeśli chcemy, żeby dobrze plonował. Z kolei jęczmień i pszenica, gdy pH spadnie poniżej 6, mogą mieć problemy z takim ważnymi minerałami jak wapń i magnez. Takie braki to nie żarty, bo są kluczowe dla ich wzrostu. Dlatego w uprawach na kwaśnych glebach warto wapnować, bo to jest zgodne z dobrymi praktykami w rolnictwie. Analiza gleby i monitorowanie jej pH to też dobre pomysły, żeby zadbać o lepsze plony.

Pytanie 34

Zakres fittingu przeprowadzanego na zwierzętach obejmuje

A. zabiegi po udoju dotyczące wymienia

B. rehabilitacyjne procedury dla koni po kontuzjach kończyn

C. metody leczenia oraz korekty wad kończyn

D. czynności pielęgnacyjne przed aukcją lub wystawą

Czynności pielęgnacyjne przed aukcją lub wystawą są kluczowym elementem w procesie przygotowywania zwierząt do prezentacji. Fitting w tym kontekście obejmuje szereg działań, takich jak czyszczenie, strzyżenie, a także pielęgnację skóry i sierści, które mają na celu nie tylko poprawę estetyki zwierzęcia, ale również zapewnienie jego dobrego samopoczucia. Przykładem może być pielęgnacja koni, gdzie wysoka jakość prezentacji ma bezpośredni wpływ na ich szansę na sprzedaż lub uzyskanie nagród. Standardy w branży wskazują na to, że dobrze przygotowane zwierzęta wzbudzają zaufanie potencjalnych nabywców oraz profesjonalistów oceniających ich wartość. Warto również zauważyć, że właściwa pielęgnacja przed wystawami jest zgodna z etyką hodowli, która promuje zdrowie i dobrostan zwierząt. W związku z tym, fitting nie tylko zwiększa estetyczny aspekt wystaw, ale także podkreśla znaczenie odpowiedniego traktowania zwierząt przez ich opiekunów.

Pytanie 35

Ilość substancji mineralnych, które roślina uprawna czerpie z gleby podczas sezonu wegetacyjnego w celu uzyskania plonu, to

A. potrzeby nawozowe

B. ilości nawozów

C. potrzeby pokarmowe

D. wskaźnik żywieniowy

Odpowiedź "potrzeby pokarmowe" jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do ilości składników mineralnych, które roślina jest w stanie pobrać z gleby w trakcie swojego wzrostu, aby zaspokoić swoje wymagania żywieniowe i wytworzyć plon. Potrzeby pokarmowe roślin są kluczowe dla optymalizacji produkcji rolniczej i są ściśle związane z ich zdrowiem oraz plonem. Zrozumienie tych potrzeb jest istotne dla rolników i ogrodników, ponieważ pozwala na skuteczne planowanie nawożenia. Przykładowo, stosując analizy gleby, można określić, jakie składniki odżywcze są niedoborowe i dostosować dawki nawozów do rzeczywistych potrzeb roślin. W praktyce, znajomość potrzeb pokarmowych umożliwia także precyzyjne zarządzanie agrotechnicznym, co może prowadzić do zwiększenia efektywności produkcji oraz minimalizacji strat związanych z przeszacowanym nawożeniem. W branży rolniczej standardem jest przeprowadzanie badań glebowych oraz monitorowanie stanu zdrowia roślin, co sprzyja zrównoważonemu rozwojowi upraw.

Pytanie 36

W przypadku zgubienia kolczyka przez kozę kupioną w Holandii hodowca powinien

Posiadacz zwierzęcia jest zobowiązany do jego oznakowania i zgłoszenia tego faktu Agencji przed opuszczeniem przez zwierzę gospodarstwa lub

w terminie do 7 dni od dnia urodzenia zwierzęcia - w przypadku bydła
w terminie do 180 dni od urodzenia - w przypadku owiec i kóz
w terminie 30 dni od dnia urodzenia - w przypadku świń

Zwierzęta kupione z krajów Unii Europejskiej przy wjeździe do Polski zachowują dotychczasowe oznakowanie. Nie wolno usuwać kolczyka lub zastępować go innym. W przypadku utraty lub uszkodzenia kolczyka należy złożyć zamówienie na jego duplikat na odpowiednim formularzu, a po otrzymaniu kolczyka z tym samym numerem, założyć go odpowiedniemu zwierzęciu.

A. w ciągu 180 dni zgłosić zakup zwierzęcia i wystąpić o nowy kolczyk.

B. złożyć w Biurze Powiatowym ARiMR zamówienie na jego duplikat, a po otrzymaniu kolczyka z tym samym numerem, założyć go kozie.

C. zgłosić zakup zwierzęcia w Biurze Powiatowym ARiMR w ciągu 30 dni.

D. założyć nowy kolczyk w ciągu 7 dni.

Odpowiedź jest prawidłowa, gdyż zgodnie z obowiązującymi przepisami prawnymi, w przypadku zgubienia kolczyka identyfikacyjnego przez hodowcę zwierząt, konieczne jest złożenie w Biurze Powiatowym ARiMR zamówienia na jego duplikat. Proces ten powinien być wykonany na odpowiednim formularzu, który jest dostępny w każdym Biurze Powiatowym. Po złożeniu zamówienia, hodowca otrzyma nowy kolczyk z tym samym numerem identyfikacyjnym, który należy założyć kozie. Takie postępowanie jest zgodne z dobrymi praktykami w hodowli, ponieważ zapewnia ciągłość identyfikacji zwierzęcia oraz zgodność z przepisami dotyczącymi rejestracji i ewidencji zwierząt. Przykładowo, jeżeli hodowca nie zgłosi zagubienia kolczyka, może napotkać trudności w przypadku ewentualnej kontroli weterynaryjnej czy administracyjnej, co może skutkować karami finansowymi. Dlatego tak istotne jest, aby każdy hodowca znał procedury dotyczące identyfikacji swoich zwierząt i w praktyce stosował się do obowiązujących norm.

Pytanie 37

Który surowiec rolniczy ma najmniejszą sezonowość w produkcji?

A. Mleka surowego

B. Nasion rzepaku ozimego

C. Ziarna pszenicy jarej

D. Korzenia buraka cukrowego

Produkcja mleka surowego charakteryzuje się najmniejszą sezonowością w porównaniu do innych wymienionych surowców rolniczych. Mleko jest produktem, który można pozyskiwać przez cały rok, ponieważ krowy mleczne są hodowane z myślą o stałej produkcji. W przeciwieństwie do zbóż czy roślin oleistych, które mają wyraźne okresy siewu i zbiorów, produkcja mleka opiera się na regularnym żywieniu i dojeniu zwierząt. W praktyce oznacza to, że farmerzy mogą planować produkcję i sprzedaż mleka na podstawie ustalonych norm oraz wymagań rynkowych przez cały rok. Taki model produkcji wspiera stabilność dochodów rolników, ponieważ unika się wahań cen wynikających z sezonowych zmian podaży. Dodatkowo, w nowoczesnym rolnictwie stosuje się różne metody, takie jak kontrola laktacji czy optymalizacja żywienia, które pomagają zwiększyć wydajność produkcji mleka, co jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi.

Pytanie 38

Rolnik planujący sprzedaż produktów zwierzęcych z własnego gospodarstwa dla konsumentów poza granicami powiatu powinien o tym zawiadomić

A. odpowiedni urząd skarbowy, w ciągu 7 dni przed rozpoczęciem tej sprzedaży

B. odpowiedni urząd skarbowy, w ciągu 14 dni przed rozpoczęciem tej sprzedaży

C. odpowiedniego Powiatowego Lekarza Weterynarii, w ciągu 7 dni przed rozpoczęciem tej sprzedaży

D. odpowiedniego Powiatowego Inspektora Pracy, w ciągu 14 dni przed rozpoczęciem tej sprzedaży

Rolnik, który zamierza prowadzić sprzedaż produktów pochodzenia zwierzęcego, ma obowiązek poinformować właściwego Powiatowego Lekarza Weterynarii o rozpoczęciu tej działalności. Zgodnie z przepisami prawa, szczególnie w kontekście ochrony zdrowia publicznego oraz dobrostanu zwierząt, takie działania mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa żywnościowego. Powiatowy Lekarz Weterynarii pełni kluczową rolę w nadzorze nad jakością produktów zwierzęcych oraz przestrzeganiem odpowiednich norm sanitarnych. Zgłoszenie powinno zostać dokonane w terminie 7 dni przed planowanym rozpoczęciem sprzedaży, co daje czas na przeprowadzenie ewentualnych kontroli oraz zarejestrowanie działalności. Praktycznym przykładem zastosowania tej zasady może być sytuacja, w której rolnik planuje wprowadzenie nowych produktów, takich jak sery czy wędliny, na rynek. W takiej sytuacji, zgodne z dobrymi praktykami, rolnik powinien nie tylko zgłosić zamiar sprzedaży, ale również zapewnić odpowiednie warunki sanitarno-epidemiologiczne w swoim gospodarstwie, aby spełnić wymagania higieniczne. Przestrzeganie tych zasad jest fundamentalne dla utrzymania zdrowia konsumentów oraz ochrony renomy wyrobów lokalnych.

Pytanie 39

Celem krzyżowania bydła czarno-białego z rasą holsztyńsko-fryzyjską jest poprawa

A. wydajności mlecznej i cech pokroju

B. łatwości porodów

C. cech mięsnych

D. płodności oraz zawartości tłuszczu w mleku

Rasa holsztyńsko-fryzyjska jest ceniona w hodowli bydła mlecznego ze względu na swoją wysoką wydajność mleczną oraz dobre cechy pokroju. Krzyżowanie tej rasy z bydłem czarno-białym, które również charakteryzuje się wysokimi parametrami wydajności mlecznej, ma na celu uzyskanie potomstwa o jeszcze lepszych właściwościach. Przykładowo, holsztyńsko-fryzyjskie krowy są znane z wysokiej produkcji mleka i mogą produkować od 8000 do 15000 litrów mleka rocznie. Krzyżowanie z bydłem czarno-białym może przyczynić się do poprawy genotypu, co w efekcie prowadzi do zwiększenia ilości produkowanego mleka oraz lepszej jakości produktu, co jest kluczowe w nowoczesnej produkcji mleka. Dodatkowo, dobry pokrój zwierząt, który można uzyskać przez takie krzyżowanie, sprzyja lepszej kondycji zdrowotnej i wydolności, co w dłuższej perspektywie wpływa na bardziej efektywne gospodarowanie stadem oraz optymalizację kosztów w hodowli.

Pytanie 40

Jaka jest maksymalna liczba krów, które można hodować w ekologicznym gospodarstwie o powierzchni 18 ha, aby gęstość zwierząt nie przekraczała 2 DJP/ha?

A. 18

B. 28

C. 38

D. 36

Odpowiedź 36 jest prawidłowa, ponieważ na 18 hektarach można utrzymać maksymalnie 36 krów, nie przekraczając normy 2 DJP (Dojowych Jednostek Przypadających na Ha). Obliczenia są proste: wystarczy pomnożyć powierzchnię gospodarstwa, czyli 18 ha, przez limit 2 DJP/ha. W ten sposób uzyskujemy 36 DJP, co odpowiada 36 krowom, biorąc pod uwagę, że jedna krowa zazwyczaj odpowiada 1 DJP. To podejście jest zgodne z przepisami dotyczącymi hodowli zwierząt w gospodarstwie ekologicznym, które mają na celu zapewnienie odpowiednich warunków dla zwierząt oraz ochronę środowiska. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być planowanie rozwoju gospodarstwa ekologicznego, aby nie tylko spełnić wymogi prawne, ale także zadbać o dobrostan zwierząt i zrównoważony rozwój. W kontekście praktycznym, takie obliczenia pomagają również w zarządzaniu paszami oraz w optymalizacji kosztów utrzymania stada.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej