Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik teleinformatyk
Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi
Data rozpoczęcia: 29 grudnia 2025 21:37
Data zakończenia: 29 grudnia 2025 21:55

Egzamin niezdany

Wynik: 19/40 punktów (47,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Sterownik przerwań zarządza zgłoszeniami przerwań pochodzącymi z urządzeń wejścia- wyjścia. Które z tych urządzeń dysponuje numerem przerwania o najwyższym priorytecie?

A. Czasomierz systemowy

B. Karta graficzna

C. Klawiatura

D. Zegar czasu rzeczywistego

Wybór innych urządzeń jako odpowiedzi na pytanie o przerwanie o najwyższym priorytecie często wynika z nieporozumień dotyczących funkcji i roli, jaką pełnią te komponenty w systemie. Zegar czasu rzeczywistego, mimo że pełni ważne zadania, nie jest odpowiedzialny za bezpośrednie zarządzanie przerwaniami w systemie operacyjnym w taki sposób, jak czyni to czasomierz systemowy. Karta graficzna oraz klawiatura, z drugiej strony, są urządzeniami, które zgłaszają przerwania, ale ich priorytet jest znacznie niższy. Przerwania generowane przez kartę graficzną są zazwyczaj związane z renderowaniem grafiki i nie mają wpływu na czas operacji procesora. Klawiatura może zgłaszać przerwania związane z wprowadzaniem danych, ale nie są one krytyczne dla synchronizacji procesów w systemie. Typowe błędy myślowe obejmują mylenie znaczenia przerwań z ich priorytetami oraz nieodpowiednie ocenianie wpływu urządzeń na stabilność systemu. Aby zrozumieć, dlaczego czasomierz systemowy ma priorytet, warto przyjrzeć się architekturze systemów operacyjnych, w których kluczowe znaczenie ma zdolność do efektywnego zarządzania czasem oraz synchronizacją procesów, co jest nieosiągalne bez odpowiedniego traktowania przerwań pochodzących od czasomierza.

Pytanie 2

Jaki modem powinien być użyty w sieciach dostępowych zaprojektowanych w technologii kabli miedzianych w architekturze punkt-punkt, który nie współpracuje z usługą POTS?

A. ADSL

B. HDSL

C. VDSL

D. ISDN

Wybór modemu w sieciach dostępowych wymaga zrozumienia specyfiki każdej technologii oraz ich zastosowania w realnym świecie. VDSL, czyli Very-high-bit-rate Digital Subscriber Line, jest technologią, która oferuje wyższe prędkości transmisji danych w porównaniu do ADSL, ale także jest ściśle związana z usługą POTS. Oznacza to, że VDSL nie nadaje się do zastosowań, gdzie wymagana jest pełna niezależność od usług telefonicznych. ISDN (Integrated Services Digital Network) to standard, który został zaprojektowany do jednolitego przesyłania różnych typów danych, w tym głosu i danych, przez telekomunikacyjne linie miedziane, co również stawia go w opozycji do wymogów sieci opartej na HDSL. ADSL (Asymmetric Digital Subscriber Line) jest popularnym rozwiązaniem dla dostępu do internetu, ale jego architektura asymetryczna oznacza, że prędkości wysyłania danych są znacznie niższe niż prędkości pobierania, co czyni go mniej odpowiednim w kontekście sieci punkt-punkt bez współpracy z POTS. Ponadto, błędy w ocenie możliwości tych technologii często wynikają z niepełnego zrozumienia ich architektury i ograniczeń. W praktyce, wybór technologii powinien opierać się nie tylko na dostępności, ale także na wymaganiach dotyczących prędkości, niezawodności i elastyczności w przyszłych zastosowaniach, co w przypadku HDSL staje się jasne jako preferowane rozwiązanie w kontekście projektowanej infrastruktury sieciowej.

Pytanie 3

Jakie są domyślne interwały czasowe dla aktualizacji tras w protokole RIP (Routing Information Protocol)?

A. 90 s

B. 30 s

C. 270 s

D. 170 s

W protokole RIP (Routing Information Protocol) aktualizacja tras odbywa się co 30 sekund, co jest zgodne z domyślną konfiguracją protokołu. Tak częste aktualizacje są zaprojektowane, aby zapewnić, że wszystkie urządzenia w sieci mają aktualne informacje o dostępnych trasach. Dzięki temu możliwe jest szybsze reagowanie na zmiany w topologii sieci, co jest kluczowe w dynamicznych środowiskach. Jeśli na przykład w sieci dojdzie do awarii lub zmiany w ścieżkach, urządzenia mogą szybko zaktualizować swoje tablice routingu, zapewniając ciągłość działania aplikacji i usług. Warto zaznaczyć, że w praktycznych zastosowaniach, takich jak sieci lokalne czy rozległe, stosowanie RIP jest często ograniczone do mniejszych sieci ze względu na jego ograniczenia w skalowalności oraz czas reakcji. Standardy, takie jak RFC 1058, precyzują zasady działania RIP, a dobrą praktyką jest monitorowanie i optymalizacja interwałów aktualizacji, aby zminimalizować obciążenie sieci oraz poprawić wydajność routingu.

Pytanie 4

Do urządzenia TDR podłączono parę przewodów miedzianych a/b. Punkt A przecięcia wykresu z kursorem oznacza

A. zwarcie pomiędzy żyłami.

B. przerwę na końcu kabla.

C. przerwę na parze przewodów.

D. zwarcie do ziemi.

Prawidłowa odpowiedź, wskazująca na zwarcie pomiędzy żyłami, jest potwierdzona specyfiką wykresu generowanego przez urządzenie TDR (Time Domain Reflectometer). W punkcie A, gdzie następuje ostry spadek i wzrost sygnału, obserwujemy odbicie fal elektromagnetycznych, co jest jednoznacznym wskazaniem na zwarcie. TDR jest powszechnie stosowany w diagnostyce kabli, zwłaszcza w sieciach telekomunikacyjnych i energetycznych. Przykładem praktycznego zastosowania TDR jest lokalizacja uszkodzeń w kablach miedzianych, gdzie szybka identyfikacja problemu może znacznie skrócić czas naprawy. W kontekście standardów branżowych, takie pomiary powinny być wykonywane zgodnie z zaleceniami organizacji, takich jak IEEE, co zapewnia wysoką dokładność i niezawodność wyników. Warto również pamiętać, że skuteczna interpretacja wykresów TDR wymaga znajomości podstawowych zasad fal elektromagnetycznych oraz umiejętności analizy danych.

Pytanie 5

Sygnalizacja, która umożliwia komunikację między abonentem bądź terminalem abonenckim a systemem telekomunikacyjnym, występująca na liniach łączących abonenta z centralą, określana jest jako sygnalizacja

A. międzynarodowa

B. abonencka

C. międzycentralowa

D. zarządzająca

Sygnalizacja abonencka to kluczowy element komunikacji w systemach telekomunikacyjnych, który umożliwia przesyłanie informacji pomiędzy abonentem a centralą telefoniczną. Ta forma sygnalizacji jest odpowiedzialna za inicjowanie połączeń, zarządzanie nimi oraz przekazywanie informacji o stanie linii. Przykładem zastosowania sygnalizacji abonenckiej są połączenia telefoniczne między użytkownikami, w których na każdym etapie komunikacji odbywa się wymiana sygnałów kontrolnych, takich jak dzwonienie, odbieranie połączeń czy sygnalizowanie zajętości linii. W praktyce sygnalizacja abonencka opiera się na standardach określonych przez ITU-T, takich jak Q.931, które definiują sposób komunikacji w sieciach ISDN. Dzięki zastosowaniu sygnalizacji abonenckiej użytkownicy mogą korzystać z usług telekomunikacyjnych w sposób wygodny i efektywny, co podnosi jakość obsługi abonentów.

Pytanie 6

W jakiej technologii telekomunikacyjnej występuje podstawowy dostęp do sieci składający się z dwóch cyfrowych kanałów transmisyjnych B, każdy o prędkości 64 kb/s oraz jednego cyfrowego kanału sygnalizacyjnego D o przepustowości 16 kb/s?

A. VDSL

B. SDSL

C. ADSL

D. ISDN

ISDN, czyli Integrated Services Digital Network, to technologia telekomunikacyjna, która umożliwia przesyłanie danych, wideo i głosu za pomocą cyfrowych kanałów. W przypadku ISDN mamy do czynienia z dwoma kanałami transmisyjnymi B, każdy o przepustowości 64 kb/s, co pozwala na jednoczesne przesyłanie dwóch rozmów głosowych lub jednej rozmowy głosowej i danych. Dodatkowo, kanał sygnalizacyjny D o przepustowości 16 kb/s jest wykorzystywany do zarządzania połączeniami, co pozwala na efektywne zestawianie i rozłączanie połączeń. Przykładowo, w zastosowaniach biznesowych ISDN jest chętnie wykorzystywane do zdalnych połączeń do central telefonicznych lub przesyłania faksów, co stanowi przykład jego praktycznego zastosowania w codziennym życiu. Technologia ta jest zgodna z międzynarodowymi standardami, co sprawia, że jest powszechnie akceptowana na całym świecie. Poznanie ISDN jest istotne, ponieważ stanowi fundament dla przejścia do nowoczesnych rozwiązań komunikacyjnych.

Pytanie 7

W jakich miarach określa się natężenie ruchu w sieciach telekomunikacyjnych?

A. Decybelach

B. Gradusach

C. Neperach

D. Erlangach

Wybór innych jednostek pomiaru natężenia ruchu w sieciach telekomunikacyjnych może prowadzić do nieporozumień. Neper, choć stosowany w teoriach dotyczących sygnałów i systemów, nie jest jednostką odpowiednią do mierzenia natężenia ruchu. Neper to jednostka logarytmiczna, która wskazuje na stosunek amplitudy sygnału, a jej zastosowanie ogranicza się głównie do analizy tłumienia sygnałów, a nie do pomiaru obciążenia linii. Decybel, z kolei, jest używany do wyrażania stosunku mocy sygnałów, co również nie odpowiada na pytanie o natężenie ruchu. Decybele są przydatne w kontekście analizy jakości sygnału, jednak nie dostarczają informacji o liczbie jednoczesnych połączeń czy obciążeniu systemu w danym czasie. Gradusy, jako jednostka miary kąta, również nie mają zastosowania w kontekście natężenia ruchu w telekomunikacji. Wybór niewłaściwych jednostek pomiaru może prowadzić do błędnych analiz i decyzji w zarządzaniu siecią. Prawidłowe użycie jednostki Erlang jest kluczowe dla zrozumienia i efektywnego zarządzania ruchami w sieciach, co jest niezbędne w celu zapewnienia jakości usług dla użytkowników oraz optymalizacji zasobów sieciowych.

Pytanie 8

Którego telefonu dotyczy przedstawiona specyfikacja?

Parametry telefonu:
■	menu w języku polskim / angielskim
■	czytelny, podświetlany wyświetlacz z dwoma krojami czcionek
■	12 programowalnych klawiszy z sygnalizacją LED
■	wygodne klawisze z ABS – klikowe
■	różne rodzaje dzwonków – sygnały dla połączeń przychodzących z zewnątrz, z sieci firmowej i bramofonu
■	nawigacja podobna do aparatów komórkowych, klawisze nawigacyjne
■	poruszanie się po menu za pomocą klawiszy „do przodu", „wstecz", „góra", „dół"
■	kontekstowe działanie klawiszy (+, –) – głośniej / ciszej
■	sygnalizacja stanu numerów wewnętrznych i linii miejskich
■	optyczna sygnalizacja dzwonienia i nieodebranych połączeń
■	podręczny spis połączeń wykonywanych, odebranych i nieodebranych
■	blokada telefonu (indywidualny zamek kodowy)
■	dostęp do dwóch książek telefonicznych (publicznej i prywatnej) oraz spisu numerów wewnętrznych
■	konfiguracja jako interkom (np. do sekretarki)
■	możliwość sterowania trybami pracy centrali
■	funkcja „domofon" (przypisany dzwonek, domofon, otwieranie drzwi)
■	zasilanie z centrali
■	możliwość dołączenia 5 konsol rozszerzających
■	słuchawki nagłowne – obsługa lub współpraca
■	połączenie z centralą jedną parą przewodów

A. Telefonu VoIP.

B. Telefonu analogowego.

C. Telefonu systemowego.

D. Telefonu komórkowego.

Odpowiedź "telefonu systemowego" jest prawidłowa, ponieważ specyfikacja zawiera cechy, które są charakterystyczne dla tego typu urządzeń. Telefony systemowe są zazwyczaj używane w biurach i instytucjach, gdzie wymagane są zaawansowane funkcje komunikacyjne. Wśród tych funkcji znalazły się: menu w języku polskim/angielskim, co wskazuje na lokalizację dla użytkowników; podświetlany wyświetlacz, ułatwiający obsługę w różnych warunkach oświetleniowych; programowalne klawisze, które umożliwiają dostosowanie urządzenia do indywidualnych potrzeb użytkowników; oraz różne dzwonki sygnalizujące różne rodzaje połączeń, co jest istotne w kontekście rozróżniania połączeń wewnętrznych i zewnętrznych. Dodatkowo, dostęp do funkcji centrali telefonicznej, takiej jak sekretarka, oraz możliwość podłączenia do konsol rozszerzających, potwierdzają, że mamy do czynienia z telefonem systemowym, wspierającym efektywną komunikację w środowisku biznesowym, w zgodzie z najlepszymi praktykami w zarządzaniu systemami telekomunikacyjnymi.

Pytanie 9

Jaką wartość ma przepływność binarna w systemie PCM 30/32?

A. 128 kbps

B. 1544 kbps

C. 2048 kbps

D. 64 kbps

Odpowiedzi 128 kbps, 64 kbps oraz 1544 kbps nie są poprawne w kontekście systemu PCM 30/32, ponieważ każda z tych wartości nie odzwierciedla rzeczywistej przepływności przesyłania danych w tym standardzie. Odpowiedź 128 kbps sugeruje, że można by przesłać dane w dwóch kanałach po 64 kbps, co jednak nie odpowiada rzeczywistym możliwościom systemu E1. W rzeczywistości, system ten posiada 32 kanały, w tym 31 przeznaczonych na dane użytkowników, co prowadzi do znacznie wyższej przepływności. Odpowiedź 64 kbps odnosi się jedynie do pojedynczego kanału, co nie uwzględnia całościowej architektury systemu. Natomiast odpowiedź 1544 kbps, choć zbliżona do standardu T1 używanego głównie w Ameryce Północnej, nie ma zastosowania w kontekście europejskiego standardu E1, który wynosi właśnie 2048 kbps. Typowym błędem myślowym prowadzącym do tych nieprawidłowych odpowiedzi jest pomieszanie różnych standardów transmisji oraz ich specyfikacji, co podkreśla znaczenie zrozumienia kontekstu oraz prawidłowego odniesienia do używanych protokołów w telekomunikacji.

Pytanie 10

Która usługa sieci ISDN pozwala na natychmiastowe, bezwarunkowe przesyłanie połączeń na inny, wybrany numer wskazany w momencie aktywacji usługi?

A. SUB (Subaddressing)

B. CFU (Call Forwarding Unconditional)

C. AOC (Advice of Charge)

D. CLIRO (Calling Line Identification Override)

CFU, czyli Call Forwarding Unconditional, to usługa, która pozwala na natychmiastowe przekierowanie wszystkich połączeń przychodzących na inny, wybrany numer. Ta funkcjonalność jest szczególnie cenna w sytuacjach, gdy użytkownik nie może odebrać połączeń, na przykład podczas podróży lub w czasie pracy. Przekierowanie odbywa się bezwarunkowo, co oznacza, że niezależnie od stanu linii, każde połączenie zostanie przekierowane. W praktyce, użytkownicy często korzystają z tej usługi, aby zapewnić ciągłość kontaktu, co jest kluczowe w środowisku biznesowym. Usługa ta jest zgodna z międzynarodowymi standardami telekomunikacyjnymi, co zapewnia jej szeroką dostępność i niezawodność. Warto również zaznaczyć, że istnieją różne warianty przekierowania, takie jak przekierowanie warunkowe, które jest aktywowane tylko w określonych sytuacjach (na przykład, gdy użytkownik jest zajęty). Jednak CFU pozostaje najprostszym i najbardziej powszechnym rozwiązaniem.

Pytanie 11

Czy zapora systemu Windows jest standardowo aktywna dla

A. wybranych aplikacji

B. wszystkich aplikacji

C. wszystkich interfejsów sieciowych

D. wybranych interfejsów sieciowych

Odpowiedzi, które wskazują na 'wszystkie aplikacje' lub 'wybrane aplikacje', nie uwzględniają kluczowego aspektu działania zapory systemowej. Zapora nie filtruje ruchu na podstawie aplikacji, lecz na podstawie interfejsów sieciowych. W praktyce to oznacza, że nawet jeśli zapora jest skonfigurowana do zezwalania określonym aplikacjom na dostęp do sieci, to nie zmienia faktu, że musi być aktywna dla wszystkich interfejsów. Ponadto, odpowiedzi sugerujące 'wszystkie interfejsy sieciowe' lub 'wybrane interfejsy sieciowe' mogą prowadzić do mylnych wniosków o tym, że zapora może być włączana lub wyłączana na podstawie preferencji użytkownika dla konkretnych interfejsów. W rzeczywistości, jej domyślne ustawienia są zaprojektowane tak, aby zapewnić maksymalną ochronę, a wyłączenie zapory na jakimkolwiek interfejsie naraża system na niebezpieczeństwo. Kluczem do zrozumienia działania zapory jest rozróżnienie pomiędzy filtracją ruchu sieciowego a kontrolą dostępu aplikacji; zapora nie rozróżnia aplikacji, lecz interfejsy, przez które dane mogą wpływać do systemu. Użytkownicy często mylą te dwa pojęcia, co prowadzi do niepoprawnych wniosków na temat zakresu ochrony, jaką oferuje zapora.

Pytanie 12

Zespół działań związanych z analizą nowego zgłoszenia, przyjęciem żądań abonenta, który się zgłasza (wywołuje) oraz oceną możliwości ich realizacji, to

A. zestawianie połączenia

B. rozmowa

C. preselekcja

D. zawieszenie połączenia

Preselekcja to kluczowy etap w procesie zarządzania zgłoszeniami abonentów, polegający na wstępnym rozpoznaniu i selekcji przychodzących żądań. Ten proces ma na celu ocenę, czy zgłoszenie może być zrealizowane w danej chwili, co wpływa na wydajność operacyjną i satysfakcję klienta. Przykładem zastosowania preselekcji jest sytuacja, gdy system automatycznie identyfikuje typ zgłoszenia, co pozwala na szybsze skierowanie do odpowiednich działów, takich jak wsparcie techniczne czy obsługa klienta. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, efektywna preselekcja wykorzystuje algorytmy oparte na sztucznej inteligencji, co pozwala na optymalizację czasu reakcji na zgłoszenia. Warto również zauważyć, że dobrze zorganizowany proces preselekcji przyczynia się do minimalizacji błędów w przekazywaniu informacji i zwiększa efektywność całego systemu obsługi klienta.

Pytanie 13

Jak określa się procedurę weryfikującą podstawowe komponenty oraz urządzenia systemu BIOS (Basic Input/Output System) po ponownym uruchomieniu komputera?

A. POST (Post On Self Test)

B. CMOS (Complementary Metal Oxide Semiconductor)

C. RAID (Redundant Array of Independent Disks)

D. S.M.A.R.T. (Self Monitoring, Analysis and Reporting Technology)

Procedura POST, czyli Power-On Self Test, jest kluczowym etapem, który zachodzi po włączeniu komputera. Jej zadaniem jest sprawdzenie podstawowych komponentów sprzętowych, takich jak pamięć RAM, procesor, oraz klawiatura, a także inne urządzenia peryferyjne. POST weryfikuje, czy te elementy działają prawidłowo, zanim system operacyjny zostanie załadowany. W przypadku wykrycia problemów, POST zazwyczaj sygnalizuje je przez sygnały dźwiękowe (beep code) lub komunikaty na ekranie. Dzięki tej procedurze użytkownik jest informowany o potencjalnych usterkach sprzętowych, co pozwala na szybszą diagnozę i naprawę. W praktyce, jeśli POST wykryje błąd, komputer może nie przejść do dalszej fazy uruchamiania, co w konsekwencji może uratować przed dalszymi uszkodzeniami sprzętowymi. W wielu standardach branżowych, takich jak BIOS i UEFI, procedura POST jest uznawana za kluczowy element zapewnienia stabilności i niezawodności systemu komputerowego.

Pytanie 14

Który protokół routingu jest stosowany w ramach systemu autonomicznego?

A. EIGRP (Enhanced Interior Gateway Routing Protocol)

B. BGP (Border Gateway Protocol)

C. EGP (Exterior Gateway Protocol)

D. CIDR (Classless Inter-Domain Routing)

CIDR (Classless Inter-Domain Routing) to technika, która pomaga w efektywnym wykorzystaniu adresów IP w Internecie, ale nie jest protokołem rutingu. CIDR pozwala na agregację tras i optymalizację przestrzeni adresowej, co jest kluczowe dla zmniejszenia liczby wpisów w tablicach rutingu, ale jego zastosowanie nie dotyczy wewnętrznego routingu w systemach autonomicznych. EGP (Exterior Gateway Protocol) to z kolei protokół, który jest używany do wymiany informacji o trasach pomiędzy różnymi systemami autonomicznymi, co również czyni go nieodpowiednim do zastosowania wewnętrznego. BGP (Border Gateway Protocol), mimo że jest protokołem rutingu zewnętrznego, jest skonstruowany do obsługi wymiany informacji pomiędzy systemami autonomicznymi na poziomie globalnym, a nie do zarządzania trasami wewnątrz jednego AS. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru tych odpowiedzi to zrozumienie roli, jaką pełnią różne protokoły w kontekście architektury sieci. Użytkownicy mogą mylić protokoły z metodami i technikami zarządzania trasami, co prowadzi do wyboru opcji, które nie odpowiadają rzeczywistym zastosowaniom. Aby skutecznie zarządzać ruchem wewnętrznym w sieci, kluczowe jest zrozumienie różnic pomiędzy protokołami rutingu wewnętrznego a zewnętrznego oraz ich odpowiednich zastosowań w praktyce.

Pytanie 15

Dokumentacja techniczna urządzenia ISDN zawiera dane na temat funkcji CLIP (Calling Line Identification Presentation), która polega na

A. prezentowaniu numeru linii wywołującej

B. blokowaniu prezentacji numeru linii osiągniętej

C. blokowaniu prezentacji numeru linii wywołującej

D. pokazywaniu numeru linii osiągniętej

Funkcja CLIP, czyli prezentacja numeru dzwoniącego, to coś na prawdę ważnego w telekomunikacji. Dzięki niej, zanim odbierzesz połączenie, wiesz, kto dzwoni. To super sprawa, bo można się zastanowić, czy chcemy odebrać telefon, szczególnie jak chodzi o jakieś niechciane telefony, na przykład od telemarketerów. Wiele nowoczesnych telefonów i systemów VoIP wykorzystuje CLIP, żeby dać użytkownikom info, na przykład o nazwisku dzwoniącego, jeśli jest w książce telefonicznej. CLIP działa zgodnie z międzynarodowymi standardami ITU-T Q.731 i Q.732, więc można powiedzieć, że to sprawdzona technologia, która zwiększa przejrzystość w komunikacji i komfort korzystania z telefonów.

Pytanie 16

Kod odpowiedzi protokołu SIP 305 Use Proxy wskazuje, że

A. żądanie czeka na przetworzenie

B. należy użyć serwera proxy, aby zakończyć realizację żądania

C. składnia żądania jest błędna

D. żądanie zostało odebrane i zaakceptowane

Kod odpowiedzi SIP 305 Use Proxy pokazuje, że żeby zakończyć przetwarzanie żądania, użytkownik musi skorzystać z serwera proxy. W praktyce to znaczy, że serwer, który dostaje żądanie, nie jest w stanie go samodzielnie obsłużyć i wskazuje inny serwer, który powinno się użyć. To wszystko jest zgodne z zasadami protokołu SIP (Session Initiation Protocol), który stosuje się w systemach komunikacji VoIP. Korzystanie z serwera proxy daje lepsze zarządzanie ruchem, poprawia wydajność i pozwala na wprowadzenie dodatkowych funkcji, jak autoryzacja czy rejestracja użytkowników. Przykładowo, w sytuacji, gdzie jest dużo użytkowników, serwer proxy może kierować ruch do serwera, który ma większą moc obliczeniową lub lepszą jakość usług. Jak mówi RFC 3261, który opisuje protokół SIP, odpowiedzi 305 pomagają w optymalizacji komunikacji i rozwiązywaniu problemów z połączeniami, co jest ważne w nowoczesnych systemach telekomunikacyjnych.

Pytanie 17

Jak nazywa się proces obserwacji oraz zapisywania identyfikatorów i haseł używanych podczas logowania do zabezpieczonych sieci w celu dostępu do systemów ochronnych?

A. Cracking

B. Sniffing

C. Hacking

D. Spoofing

Cracking, hacking i spoofing to pojęcia, które choć związane z bezpieczeństwem cyfrowym, nie opisują właściwie zjawiska sniffingu. Cracking odnosi się do łamania zabezpieczeń, takich jak hasła czy inne mechanizmy ochrony systemów informatycznych. Osoby zajmujące się crackingiem często próbują uzyskać dostęp do systemów poprzez omijanie zabezpieczeń, co jest nielegalne i etycznie wątpliwe. Hacking, w ogólnym sensie, obejmuje wszelkie działania związane z modyfikowaniem systemów komputerowych, również w sposób nieautoryzowany. W przeciwieństwie do sniffingu, hacking koncentruje się na włamaniach i naruszaniu integralności systemów. Spoofing to technika, która polega na podszywaniu się pod inne urządzenie lub użytkownika w celu wyłudzenia danych lub uzyskania dostępu do systemów. Chociaż spoofing może być wykorzystywany w połączeniu ze sniffingiem, samo w sobie nie odnosi się do monitorowania ruchu w sieci. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do pomylenia tych terminów, często wynikają z nieznajomości ich definicji oraz kontekstu, w jakim są stosowane. Każde z tych pojęć ma swoją specyfikę i związane z tym zagrożenia, dlatego zrozumienie ich różnic jest kluczowe dla skutecznego zarządzania bezpieczeństwem systemów informatycznych.

Pytanie 18

Która z licencji oprogramowania pozwala licencjobiorcy na udzielanie licencji innym użytkownikom, pod warunkiem zapisania uprawnienia w jego umowie licencyjnej?

A. Sublicencja

B. Public domain

C. Licencja wyłączna

D. Licencja niewyłączna

Sublicencja to rodzaj umowy licencyjnej, która pozwala licencjobiorcy na przekazanie części swoich praw do oprogramowania innym użytkownikom, pod warunkiem, że jest to dokładnie określone w umowie licencyjnej. Tego typu umowy są istotne w przypadku oprogramowania, które ma być używane przez różne osoby lub w różnych organizacjach, ponieważ mogą one zwiększać dostępność danego produktu. Przykładem może być oprogramowanie dostarczane korporacjom, które przekażą część swoich licencji pracownikom lub podwykonawcom. W praktyce, sublicencja zapewnia elastyczność w zarządzaniu licencjami i pozwala na bardziej efektywne wykorzystanie zasobów. Warto dodać, że sublicencjonowanie musi być zgodne z pierwotną umową licencyjną, co oznacza, że licencjobiorca nie może przekroczyć uprawnień, które otrzymał od pierwotnego licencjodawcy. Standardy dotyczące sublicencji są często zawarte w umowach typu EULA (End User License Agreement), które jasno określają zasady sublicencjonowania oraz odpowiedzialności stron.

Pytanie 19

Reflektometr TDR (Time Domain Reflectometer) służy do

A. analizy natężenia ruchu telekomunikacyjnego

B. mierzenia prędkości transmisji sygnałów

C. lokalizowania uszkodzeń w włóknach światłowodowych

D. lokalizowania uszkodzeń w przewodach z żyłami miedzianymi

Pomiar prędkości transmisji sygnału nie jest bezpośrednim zadaniem reflektometru TDR. Chociaż TDR może pośrednio dostarczać informacji o prędkości sygnału, jego główną funkcją jest wykrywanie uszkodzeń, nie pomiar samej prędkości. W kontekście telekomunikacyjnym, pomiar natężenia ruchu telekomunikacyjnego odnosi się do analizy danych dotyczących ilości przesyłanych informacji przez sieć, co jest zupełnie inną dziedziną. Warto zauważyć, że TDR nie jest narzędziem do monitorowania obciążenia sieci, lecz instrumentem diagnostycznym, który wykrywa problemy w przewodach. Z kolei stwierdzenie, że TDR służy do wyszukiwania uszkodzeń we włóknach światłowodowych, również wprowadza w błąd, gdyż choć niektóre reflektometry są przystosowane do pracy z włóknami, ich efektywność jest różna w zależności od zastosowanej technologii i rodzaju kabla. Właściwe zrozumienie zastosowania reflektometrów TDR wymaga znajomości technologii transmisji oraz różnic pomiędzy różnymi typami przewodów. W praktyce, nieumiejętność rozróżnienia tych funkcji prowadzi do nieefektywnego wykorzystania tych narzędzi i niewłaściwej diagnozy problemów w sieciach telekomunikacyjnych.

Pytanie 20

Który z protokołów routingu korzysta z algorytmu Dijkstry, aby wyznaczyć najkrótszą drogę, czyli optymalną trasę, do sieci końcowych?

A. RIP

B. OSPF

C. IGRP

D. EIGRP

Wybór EIGRP, IGRP lub OSPF jako protokołów wykorzystujących algorytm Dijkstry do obliczania najkrótszej ścieżki jest błędny z kilku powodów. EIGRP (Enhanced Interior Gateway Routing Protocol) to protokół rozwinięty przez Cisco, który stosuje własny algorytm Dijkstry zwany DUAL (Diffusing Update Algorithm). EIGRP jest bardziej złożony, ponieważ łączy cechy protokołów wektorowych (np. RIP) i protokołów stanu łącza (np. OSPF), co czyni go bardziej odpowiednim do złożonych i rozległych sieci. IGRP (Interior Gateway Routing Protocol) jest protokołem z lat 80., również stworzonym przez Cisco, który nie wykorzystuje algorytmu Dijkstry, ale opiera się na metodzie wektorowej do obliczania tras, co czyni go nieodpowiednim w kontekście pytania. OSPF (Open Shortest Path First) to protokół stanu łącza, który rzeczywiście korzysta z algorytmu Dijkstry, jednak aby zastosować go, sieć musi być odpowiednio skonfigurowana, aby zbudować topologię. Typowe błędy myślowe w tym przypadku polegają na myleniu protokołów wektorowych z protokołami stanu łącza oraz na niedocenianiu różnic w algorytmach obliczeniowych. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla administratorów sieci, którzy muszą dobierać odpowiednie protokoły do specyfiki swoich środowisk.

Pytanie 21

Aby obliczyć adres sieci na podstawie podanego adresu hosta oraz maski sieci w formie binarnej, konieczne jest użycie operatora logicznego

A. suma (OR)

B. iloczyn (AND)

C. negacja iloczynu (NAND)

D. negacja sumy (NOR)

Operator logiczny sumy (OR) nie jest odpowiedni do obliczenia adresu sieci, ponieważ jego działanie polega na tym, że zwraca 1, gdy przynajmniej jeden z porównywanych bitów jest równy 1. Oznacza to, że użycie tego operatora w kontekście adresacji sieciowej prowadziłoby do nieprawidłowego wyznaczenia adresu sieci. W rzeczywistości, aby uzyskać adres sieci, musimy znać, które bity w adresie IP są odpowiedzialne za identyfikację sieci, a które za identyfikację hosta. Zastosowanie negacji sumy (NOR) również jest niewłaściwe, ponieważ działa na zasadzie negacji sumy, co w praktyce nie przynosi żadnych korzyści w kontekście obliczeń związanych z adresami sieciowymi. Operator negacji iloczynu (NAND) również nie ma zastosowania w tej sytuacji, gdyż operacja ta zwraca 0 tylko wtedy, gdy oba porównywane bity są jedynkami. Dlatego nie jest on w stanie dostarczyć informacji potrzebnych do określenia adresu sieci. W kontekście sieci komputerowych, kluczowe jest zrozumienie, że operator AND jest jedynym właściwym wyborem pozwalającym na poprawne wyodrębnienie adresu sieci z adresu IP hosta oraz maski podsieci. Prawidłowe zrozumienie i stosowanie podstawowych operatorów logicznych jest niezbędne dla efektywnej administracji sieci oraz rozwiązywania problemów związanych z routingiem i konfiguracją adresacji IP.

Pytanie 22

Jakiego sygnału będzie doświadczał abonent systemu PABX w słuchawce telefonu po wprowadzeniu numeru wyjścia miejskiego, gdy translacja wyjściowa jest zajęta?

A. Sygnał ciągły

B. Sygnał ciągły przez 5 s a następnie sygnał przerywany w rytmie 1 s emisji 1 s ciszy

C. Sygnał przerywany w rytmie 1 s emisji 1 s ciszy, po 6 s sygnał ciągły

D. Przerywany w rytmie 0,5 s emisji 0,5 s ciszy

Alternatywne odpowiedzi, które wskazują na sygnały przerywane, są niepoprawne, ponieważ nie odzwierciedlają rzeczywistego zachowania systemu PABX w opisywanej sytuacji. Sygnał przerywany w rytmie 1 s emisji i 1 s ciszy, a także w rytmie 0,5 s emisji i 0,5 s ciszy, mogą być interpretowane jako sygnały zajętości lub informacja o tym, że linia jest w użyciu, co nie ma miejsca, gdy translacja wyjściowa jest wolna. Dodatkowo, sygnał ciągły przez 5 s, a następnie sygnał przerywany w rytmie 1 s emisji i 1 s ciszy, sugeruje, że system mógłby przełączać się na inny stan, co jest niezgodne z zasadami działania PABX w przypadku braku dostępnych linii. Typowym błędem myślowym jest mylenie sygnałów informacyjnych z sygnałami zajętości. W praktyce, w sytuacji braku dostępnych linii, PABX powinien sygnalizować użytkownikowi, że linie są zajęte, przez co ma sens stosowanie sygnału ciągłego, który nie wprowadza w błąd. Warto również dodać, że w kontekście systemów telekomunikacyjnych, dobrym podejściem jest projektowanie systemów w taki sposób, aby były one intuicyjne dla użytkowników, co przekłada się na komfort ich użytkowania.

Pytanie 23

W systemach operacyjnych z rodziny Windows program chkdsk jest wykorzystywany do

A. przywracania danych usuniętych z dysku

B. lokalizowania plików na dysku

C. usuwania niepotrzebnych plików

D. sprawdzenia integralności systemu plików na dysku

Wybór odpowiedzi dotyczących wyszukiwania plików na dysku, usuwania zbędnych plików lub odzyskiwania usuniętych danych jest wynikiem nieporozumienia dotyczącego funkcji narzędzia chkdsk. Chociaż systemy operacyjne mogą oferować różne narzędzia do zarządzania plikami, takie jak eksploratory plików czy programy do czyszczenia dysków, chkdsk nie ma takich możliwości. Jego głównym zadaniem jest sprawdzenie i naprawa spójności systemu plików, co oznacza, że nie zajmuje się on wyszukiwaniem plików w sensie ich lokalizacji ani usuwaniem danych. W przypadku usuniętych plików, użytkownicy powinni korzystać z dedykowanych narzędzi do odzyskiwania danych, które są zaprojektowane w celu skanowania nośników w poszukiwaniu informacji o utraconych plikach. Typowym błędem myślowym jest założenie, że jedno narzędzie może pełnić wiele funkcji. Chociaż narzędzia systemowe są potężne, każde ma swoje specyficzne przeznaczenie, a ich zastosowanie powinno być zgodne z ich funkcjami. Stosowanie chkdsk do celów innych niż sprawdzanie integralności systemu plików może prowadzić do frustracji i marnowania czasu, ponieważ użytkownicy nie osiągną zamierzonych rezultatów.

Pytanie 24

Jakie napięcie stałe występuje w łączu abonenckim zasilanym z centrali telefonicznej?

A. 48 V

B. 36 V

C. 12 V

D. 72 V

Napięcie w łączu abonenckim zasilanym z centrali telefonicznej, mimo że może występować wiele innych wartości, które mogą wydawać się logiczne, tak naprawdę powinno wynosić 48 V. Odpowiedzi takie jak 72 V czy 36 V mogą wynikać z nieporozumień dotyczących zasilania w różnych systemach. Na przykład, wyższe napięcie, takie jak 72 V, może być stosowane w niektórych starszych systemach zasilania, jednak w kontekście współczesnej telekomunikacji jest ono rzadko stosowane z uwagi na większe ryzyko porażenia prądem oraz trudności w standardyzacji. Z kolei napięcie 36 V, mimo że może występować w niektórych aplikacjach, nie jest standardem w telekomunikacji. Wiele osób może mylnie utożsamiać niższe napięcia, takie jak 12 V, z systemami zasilania, które są powszechnie stosowane w elektronice, jednak w kontekście telekomunikacji 12 V nie zapewnia odpowiedniej mocy potrzebnej do działania sprzętu abonenckiego. Często mylone są również koncepcje zasilania awaryjnego oraz zasilania podstawowego, co prowadzi do decyzji o nieprawidłowych wartościach napięcia. Warto również zauważyć, że wprowadzenie takich wartości, jak 72 V czy 36 V, może prowadzić do nieefektywności w projekcie systemu, a nawet do kosztownych błędów w instalacji. Dlatego tak istotne jest zrozumienie standardów w branży, które promują stosowanie stabilnych wartości, takich jak 48 V, aby zapewnić nie tylko bezpieczeństwo, ale również niezawodność i efektywność w działaniu systemów telekomunikacyjnych.

Pytanie 25

Na podstawie oferty cenowej zaproponuj klientowi drukarkę o najniższych kosztach rocznej eksploatacji, drukującemu dziennie 200 stron przez 20 dni roboczych w miesiącu.

Oferta cenowa
Typ drukarki	Atramentowa A	Atramentowa B	Laserowa A	Laserowa B
Cena zakupu	200 zł	500 zł	1 000 zł	2 000 zł
Koszt atramentu/tonera	150 zł	120 zł	250 zł	500 zł
wydajność przy 5% pokryciu powierzchni	500	600	5 000	10 000
Koszt wymiany bębna			700 zł	1 000 zł
Wydajność bębna			20 000	100 000
Prędkość drukowania	do 7 stron/min.	do 10 stron/min.	do 14 stron/min.	do 17 stron/min.

A. Laserowa B

B. Atramentowa B

C. Atramentowa A

D. Laserowa A

Wybór drukarki atramentowej lub innej drukarki laserowej w kontekście najniższych kosztów eksploatacji jest często wynikiem nieprawidłowej analizy kosztów oraz wydajności. Drukarki atramentowe, mimo że na ogół tańsze w zakupie, zazwyczaj generują wyższe koszty w dłuższym okresie, zwłaszcza przy intensywnym użytkowaniu, jak w przypadku wydruku 200 stron dziennie. Koszty wymiany tuszy w atramentówkach mogą szybko przewyższyć cenę zakupu samego urządzenia. Co więcej, atramenty są mniej wydajne w porównaniu do tonerów w drukarkach laserowych, a przy dużych nakładach wydruków często dochodzi do potrzeby wymiany bębnów, co dodatkowo zwiększa koszty. Wybór nieodpowiedniej drukarki prowadzi również do obniżenia jakości wydruków i wydajności pracy, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami w zarządzaniu zasobami biurowymi. Kluczowe jest, aby przy podejmowaniu decyzji kierować się nie tylko ceną zakupu, ale także całkowitymi kosztami eksploatacji oraz specyfiką zadań, które będą realizowane na danym urządzeniu. Przed dokonaniem wyboru warto przeanalizować całkowity koszt użytkowania oraz przewidywaną wydajność, co pozwoli uniknąć ukrytych kosztów w przyszłości.

Pytanie 26

Technik aktywuje wewnętrzny system telefoniczny w małej firmie. Telefony powinien podłączyć do zacisków centrali abonenckiej oznaczonych

A. BRA-S1÷BRA-S8

B. LW1÷LW8

C. LM1, LM2

D. USB1, USB2

Jak chcesz podłączyć telefon do centrali abonenckiej, to musisz wiedzieć, które porty są odpowiednie. Jeśli zaznaczysz coś innego niż zaciski LW1÷LW8, to możesz mieć problemy z konfiguracją. Porty USB1 i USB2 to bardziej nowoczesne opcje, jakie się wykorzystuje w komputerach, nie podłączysz do nich tradycyjnych telefonów, bo to się po prostu nie zgadza. A zaciski BRA-S1÷BRA-S8 są dla systemów ISDN, które bardziej stawiają na połączenia cyfrowe. Jeśli spróbujesz do nich podłączyć telefon analogowy, to prawdopodobnie nic się nie wydarzy lub będą błędy. Porty LM1 i LM2 mogą być używane gdzie indziej, ale nie do standardowych telefonów. Dlatego ważne, żeby każdy technik wiedział, do czego służą te porty i stosował się do wskazówek, żeby nie popełnić typowych błędów przy podłączeniu.

Pytanie 27

Zapora sieciowa typu filtra

A. przesyła wszystkie pakiety do zdalnych serwerów w celu ich weryfikacji

B. nawiązuje połączenie z serwerem w imieniu użytkownika

C. modyfikuje adres wewnętrznego hosta, aby ukryć go przed zewnętrznym nadzorem

D. obserwuje pakiety IP przepływające przez nią w zgodzie z wcześniej ustalonymi zasadami

Niepoprawne odpowiedzi wskazują na nieporozumienia dotyczące funkcji zapory sieciowej. Odsłanie wszystkich pakietów do zdalnych serwerów w celu ich sprawdzenia nie jest praktyką, którą stosuje się w kontekście zapór sieciowych. Takie podejście naruszałoby zasady działania i wydajności sieci, ponieważ wymagałoby znacznych zasobów oraz czasu na przetwarzanie danych przez zewnętrzne systemy, co mogłoby prowadzić do opóźnień i zatorów. Ponadto, zapory nie wykonują połączeń z serwerem w imieniu użytkownika, co jest bardziej cechą proxy lub bramki NAT. Zamiast tego zapory skupiają się na analizie i filtrowaniu ruchu, aby zabezpieczyć sieć przed nieautoryzowanym dostępem. Zmiana adresu hosta wewnętrznego w celu ukrycia go przed zewnętrznym monitoringiem również nie jest typową funkcjonalnością zapory sieciowej, lecz jest związana z technikami NAT (Network Address Translation) i VPN (Virtual Private Network). Te techniki mają swoje zastosowanie w różnych kontekstach, ale ich rola jest inna niż rola zapory, która koncentruje się na polityce bezpieczeństwa. Użytkownicy mylą te mechanizmy, co prowadzi do nieporozumień dotyczących ich właściwego zastosowania w architekturze zabezpieczeń sieciowych.

Pytanie 28

Której metody kodowania dotyczy podany opis?

Na początku sygnał przyjmuje stan odpowiadający jego wartości binarnej, w środku czasu transmisji bitu następuje zmiana sygnału na przeciwny. Dla zera poziom zmienia się z niskiego na wysoki, dla jedynki – z wysokiego na niski. Konwencja ta została wprowadzona przez G. E. Thomasa w 1949 roku.

A. Manchester

B. Pseudoternary

C. AMI

D. B8ZS

Twoja odpowiedź o kodowaniu Manchester jest jak najbardziej trafna. Wiesz, ta metoda jest super, bo zmienia bity w sygnał w konkretnych momentach. Jak mamy zero, to sygnał przechodzi z niskiego na wysoki, a dla jedynki jest odwrotnie – z wysokiego na niski, w połowie czasu bitu. To się nazywa synchronizacja, więc nadawca i odbiorca są jakby w parze. Co więcej, kodowanie Manchester sprawia, że sygnał jest bardziej odporny na zakłócenia, co jest naprawdę ważne, szczególnie w sieciach Ethernet. Historia mówi, że G.E. Thomas wpadł na ten pomysł w 1949 roku! To był ogromny krok w stronę lepszej komunikacji. A tak w ogóle, bardzo często to kodowanie jest stosowane w różnych branżach, co czyni je mega praktycznym wyborem w projektach, gdzie liczy się jakość. Dobrze, że to wiedziałeś!

Pytanie 29

Jaką modulację charakteryzuje zmiana amplitudy fali nośnej związana z różnicową modulacją fazy?

A. QAM

B. DPSK

C. DPCM

D. FSK

QAM, czyli Quadrature Amplitude Modulation, to technika modulacji, która łączy w sobie zarówno zmiany amplitudy, jak i fazy fali nośnej. W praktyce oznacza to, że sygnał jest przesyłany poprzez różne kombinacje tych dwóch parametrów, co pozwala na uzyskanie dużej ilości informacji w jednym kanale. QAM jest szeroko stosowany w komunikacji bezprzewodowej oraz w telekomunikacji, w tym w standardach takich jak DVB (Digital Video Broadcasting) czy LTE (Long Term Evolution). Przykładowo, w systemach telewizyjnych i internetowych, QAM umożliwia przesyłanie wysokiej jakości obrazu i dźwięku przez ograniczone pasmo. Dodatkowo, dzięki zastosowaniu QAM, zwiększa się efektywność wykorzystania dostępnego pasma, co jest kluczowe w kontekście rosnącego zapotrzebowania na transfer danych. Znajomość tej modulacji jest istotna dla inżynierów i specjalistów zajmujących się projektowaniem systemów komunikacyjnych, ponieważ pozwala na optymalizację jakości sygnału oraz redukcję zakłóceń.

Pytanie 30

Zrzut przedstawia wynik testowania rozległej sieci komputerowej poleceniem

Śledzenie trasy do wp.pl [212.77.100.101]
z maksymalną liczbą 30 przeskoków:

  1     2 ms     2 ms     4 ms  192.168.2.254
  2     8 ms     2 ms     4 ms  ulan31.nemes.lubman.net.pl [212.182.69.97]
  3     8 ms     7 ms     3 ms  ae0x799.nucky.lubman.net.pl [212.182.56.149]
  4    13 ms    24 ms    13 ms  dflt-if.nucky-task.lubman.net.pl [212.182.58.100]
  5    14 ms    13 ms    16 ms  wp-jro4.i10e-task.gda.pl [153.19.102.6]
  6    23 ms    25 ms    18 ms  rtr2.rtr-int-2.adm.wp-sa.pl [212.77.96.69]
  7    13 ms    27 ms    15 ms  www.wp.pl [212.77.100.101]

Śledzenie zakończone.

A. netstat

B. ping

C. tracert

D. ipconfig

Odpowiedź 'tracert' jest poprawna, ponieważ polecenie to jest używane do śledzenia trasy, jaką pokonują pakiety w sieci komputerowej. Analizując zrzut ekranu, widać, że przedstawia on listę przeskoków (hopów) oraz adresy IP routerów, przez które przechodzi dany pakiet. Użycie polecenia tracert jest kluczowe w diagnostyce problemów z siecią, ponieważ pozwala administratorom zidentyfikować ewentualne wąskie gardła lub opóźnienia w komunikacji między różnymi punktami w sieci. W praktyce, podczas rozwiązywania problemów z dostępnością usług, tracert umożliwia szybką lokalizację miejsca, w którym pakiet jest blokowany lub opóźniony. Standardy branżowe zalecają korzystanie z tego narzędzia jako jednego z podstawowych sposobów diagnozowania problemów w infrastrukturze sieciowej, co czyni je niezbędnym w pracy każdego specjalisty IT.

Pytanie 31

Kabel UTP Cat 6 jest to

A. wielomodowy światłowód

B. kabel skrętka z 4 parami przewodów

C. jednomodowy światłowód

D. kabel koncentryczny o przekroju 1/4 cala

Kabel UTP Cat 6, znany jako kabel typu skrętka, zawiera cztery pary przewodów, które są skręcone razem, co znacznie redukuje zakłócenia elektromagnetyczne. Jego konstrukcja pozwala na przesyłanie danych z prędkościami do 10 Gbps na dystansie do 55 metrów. Jest powszechnie stosowany w sieciach lokalnych (LAN), biurowych, a także w domowych instalacjach komputerowych. Kabel Cat 6 spełnia standardy ANSI/TIA-568-C.2, co oznacza, że jest zgodny z normami określającymi jakość przesyłania sygnału i minimalizację interferencji. Przykłady zastosowań obejmują połączenia między komputerami, routerami i innymi urządzeniami sieciowymi, co czyni go kluczowym elementem w budowie efektywnych sieci internetowych. Warto również dodać, że w miarę jak technologia się rozwija, kable Cat 6 mogą być używane w instalacjach wymagających coraz to wyższych prędkości transmisji, co czyni je bardziej przyszłościowym rozwiązaniem.

Pytanie 32

Jakiego działania nie realizują programowe analizatory sieciowe?

A. Naprawiania spójności danych

B. Analizowania wydajności sieci w celu identyfikacji wąskich gardeł

C. Identyfikowania źródeł ataków

D. Przekształcania binarnych pakietów na format zrozumiały dla ludzi

Odpowiedź "Naprawiania spójności danych" jest jak najbardziej trafna. Programowe analizatory sieci zajmują się analizowaniem i monitorowaniem ruchu w sieci, a niekoniecznie naprawą danych. Ich głównym celem jest wychwycenie problemów, takich jak wąskie gardła czy źródła ataków. Dobrze też interpretują pakiety, żeby były zrozumiałe dla użytkowników. Dzięki analizie wydajności można wykrywać i eliminować zagrożenia, a to ma duże znaczenie dla optymalizacji przepustowości. Można podać przykład narzędzi do monitorowania ruchu w czasie rzeczywistym – one pomagają wychwycić anomalie w zachowaniu zasobów sieciowych, zanim jeszcze zaczną wpływać na użytkownika końcowego. Takie analizy są kluczowe dla bezpieczeństwa i wydajności infrastruktury IT, szczególnie w kontekście standardów, jak ISO/IEC 27001, które mówią o zarządzaniu bezpieczeństwem informacji.

Pytanie 33

Jakie polecenie należy wykorzystać w trakcie aktualizacji określonych dystrybucji systemu Linux?

A. apt-get update

B. apt-get install

C. apt-get download

D. apt-get search

Polecenie 'apt-get update' jest kluczowym krokiem w procesie zarządzania pakietami w systemach opartych na Debianie, takich jak Ubuntu. Jego głównym celem jest aktualizacja lokalnej bazy danych dostępnych pakietów, co pozwala na dostarczenie najnowszych informacji o dostępnych wersjach oprogramowania. Bez tego kroku system nie będzie wiedział, jakie aktualizacje są dostępne i jakie zmiany zostały wprowadzone w repozytoriach. Na przykład, regularne uruchamianie 'apt-get update' przed instalacją nowych aplikacji lub aktualizacją istniejącego oprogramowania jest standardową praktyką, która pozwala uniknąć problemów związanych z nieaktualnymi wersjami pakietów. Ponadto, utrzymanie aktualnej bazy danych pakietów znacząco zwiększa bezpieczeństwo systemu, ponieważ najnowsze pakiety często zawierają poprawki i łatki zabezpieczeń. Dobre praktyki zarządzania pakietami zalecają, aby przed każdym procesem instalacji lub aktualizacji zawsze wykonać to polecenie, co pozwala na zachowanie integralności oraz stabilności systemu.

Pytanie 34

Sygnał uzyskany poprzez próbkowanie sygnału analogowego, który jest ciągły, nazywamy sygnałem

A. cyfrowym binarnym

B. o skończonej liczbie poziomów reprezentacji

C. dyskretnym w czasie

D. skwantowanym

Próbkując sygnał analogowy, można napotkać nieporozumienia dotyczące terminologii i klasyfikacji sygnałów. Wyrażenie 'skwantowany' odnosi się do procesu, w którym wartości sygnału są zaokrąglane do określonej liczby poziomów, co jest krokiem po próbkowaniu, ale samo w sobie nie definiuje charakterystyki sygnału dyskretnego. W praktyce, skwantowanie jest etapem konwersji sygnału analogowego na cyfrowy, ale sygnał dyskretny w czasie niekoniecznie musi być skwantowany, jeśli zachowuje oryginalne wartości. Kolejna koncepcja, 'cyfrowy binarny', jest nieprecyzyjna, ponieważ odnosi się bardziej do reprezentacji sygnału po skwantowaniu, a nie do jego dyskretności w czasie. Gdy mówimy o dyskretnym sygnale, kluczowe jest zrozumienie, że chodzi o momenty czasowe, w których sygnał jest obserwowany, a nie o jego reprezentację w systemie binarnym. Ostatnia opcja, 'o skończonej liczbie poziomów reprezentacji', odnosi się do ograniczeń skwantowania, ale znowu nie wyjaśnia, że sygnał dyskretny w czasie nie musi być skwantowany, co prowadzi do błędnych wniosków. Zrozumienie tych pojęć jest kluczowe, aby uniknąć typowych pułapek w analizie sygnałów i przetwarzaniu danych, które mogą skutkować nieprawidłową interpretacją wyników w praktyce inżynieryjnej.

Pytanie 35

Jakiego typu zwielokrotnienie jest wykorzystywane w systemie PDH?

A. CDM (Code Division Multiplexing)

B. WDM (Wavelength Division Multiplexing)

C. FDM (Frequency Division Multiplexing)

D. TDM (Time Division Multiplexing)

FDM, czyli multiplexing częstotliwości, polega na tym, że dzieli się pasmo na różne częstotliwości i każda z nich przesyła inny sygnał. Choć FDM jest fajny w radiu i TV, to w PDH nie działa, bo tam liczy się podział czasowy. Przez to, że każda transmisja zajmuje swoją częstotliwość, to może to prowadzić do marnowania pasma, zwłaszcza w sytuacji, gdy jest dużo połączeń. CDM, czyli multiplexing kodów, rozróżnia sygnały różnymi kodami, ale to bardziej dotyczy systemów jak CDMA w telekomunikacji bezprzewodowej i nie nadaje się do PDH, bo tam liczy się czas. WDM to inna para kaloszy, bo działa w optyce i przesyła wiele sygnałów świetlnych przez różne długości fal, czyli zupełnie coś innego niż TDM w PDH. Dlatego wybierając te inne techniki zamiast TDM, można się pogubić i wprowadzić błędy w projektowaniu systemów telekomunikacyjnych, bo ignoruje się kluczowe cechy i wymagania PDH.

Pytanie 36

Która z poniższych cech wyróżnia komutację kanałów?

A. Dane są przesyłane w niewielkich porcjach nazywanych komórkami o stałej długości

B. Zestawiony na czas połączenia kanał transmisyjny jest w pełni wykorzystywany

C. W trakcie połączenia użytkownik ma możliwość jednoczesnego korzystania z wielu usług

D. Droga między urządzeniami końcowymi jest ustanawiana na cały czas trwania połączenia

Twoje odpowiedzi mają kilka błędów, które pochodzą z nieporozumień na temat działania różnych technologii transmisyjnych. Na przykład, twierdzenie, że użytkownik może korzystać z wielu usług jednocześnie podczas połączenia, jest nieco mylące, bo w komutacji kanałów nie można tego robić – cały kanał jest zarezerwowany dla jednego połączenia na raz. Komutacja pakietów z kolei na to pozwala, więc to już inna sprawa. Jeśli chodzi o mówienie o małych porcjach danych zwanych komórkami, to odnosi się do komutacji pakietów, gdzie dane są dzielone i przesyłane niezależnie. W komutacji kanałów nie dzieli się danych, bo cały kanał jest zajęty przez jedno połączenie. Co do ostatniej koncepcji - fakt, że kanał jest w pełni wykorzystany, brzmi dobrze, ale nie oddaje całej istoty komutacji kanałów, bo tu chodzi głównie o rezerwację zasobów, a nie o jakieś dzielenie się nimi z innymi.

Pytanie 37

Aby poprawić zasięg sygnału cyfrowego oraz ulepszyć jego parametry kształtu i czasu, należy użyć

A. demultiplekser

B. multiplekser

C. modem

D. regenerator

Modem, demultiplekser i multiplekser to urządzenia, które pełnią różne funkcje w systemach komunikacyjnych, jednak nie są one odpowiednie do poprawy kształtu i parametrów czasowych sygnału cyfrowego. Modem służy do konwersji sygnałów analogowych na cyfrowe i odwrotnie, co jest istotne w przypadku komunikacji przez linie telefoniczne lub sieci bezprzewodowe. Jednak nie ma on zdolności do regeneracji sygnału, co oznacza, że nie może on poprawić jakości sygnału, który już został osłabiony lub zdeformowany. Demultiplekser z kolei jest urządzeniem, które rozdziela sygnał cyfrowy z jednego źródła na wiele kanałów, podczas gdy multiplekser wykonuje odwrotną funkcję, łącząc wiele sygnałów w jeden. Żadne z tych urządzeń nie mają możliwości przywracania oryginalnych parametrów sygnału ani polepszania jego jakości podczas transmisji. Powszechnym błędem w myśleniu jest mylenie funkcji tych urządzeń, co prowadzi do błędnych wniosków o ich zastosowaniach w kontekście regeneracji sygnału. W rzeczywistości, aby skutecznie zwiększyć zasięg sygnału cyfrowego i poprawić jego właściwości, konieczne jest zastosowanie regeneratorów, które są specjalnie zaprojektowane do tego celu. Znajomość funkcji tych urządzeń oraz ich odpowiednich zastosowań jest kluczowa przy projektowaniu efektywnych systemów komunikacyjnych, co jest fundamentem w obszarze telekomunikacji.

Pytanie 38

Jaką minimalną liczbę żył powinien mieć przewód łączący analogowy telefon z gniazdkiem abonenckim?

A. 6 żył

B. 8 żył

C. 2 żyły

D. 4 żyły

Aby prawidłowo podłączyć analogowy aparat telefoniczny do gniazda abonenckiego, wymagane jest użycie przewodu z co najmniej dwoma żyłami. Standardowe połączenie opiera się na dwóch żyłach: jednej do przesyłania sygnału oraz drugiej jako masa. W praktyce, w większości systemów telekomunikacyjnych, takie połączenie jest wystarczające do zapewnienia stabilnej komunikacji. Dodatkowe żyły mogą być użyte do zwiększenia funkcjonalności, na przykład do podłączenia dodatkowego sprzętu lub urządzeń, ale nie są konieczne do podstawowego działania aparatu telefonicznego. Stosowanie standardów, takich jak Krótkofalowa Telefony (CT) czy Digital Subscriber Line (DSL), również uwzględnia minimalne wymagania dotyczące żył, co potwierdza, że dwa przewody są wystarczające w wielu zastosowaniach. Warto również zwrócić uwagę na dobre praktyki instalacyjne, które sugerują korzystanie z przewodów o odpowiedniej grubości, aby zminimalizować straty sygnału oraz zakłócenia. Takie podejście sprzyja nie tylko efektywności, ale i niezawodności całego systemu telekomunikacyjnego.

Pytanie 39

Który z programów wchodzących w skład pakietu Microsoft Office umożliwia tworzenie slajdów, które w atrakcyjny sposób łączą kolorowy tekst z fotografiami, ilustracjami, rysunkami, tabelami, wykresami oraz filmami?

A. MS Word

B. MS Access

C. MS Excel

D. MS Power Point

MS PowerPoint to program pakietu Microsoft Office, który został stworzony z myślą o tworzeniu prezentacji wizualnych. Umożliwia użytkownikom łączenie różnorodnych elementów, takich jak tekst, obrazy, wykresy czy multimedia, w atrakcyjny i interaktywny sposób. Przykładowe zastosowanie to przygotowanie prezentacji na spotkanie biznesowe, które wzbogacają wizualizacje danych poprzez zastosowanie wykresów i diagramów. Przy użyciu PowerPointa można również dodawać animacje do slajdów oraz filmy, co pozwala na bardziej dynamiczne przedstawienie treści. Standardy branżowe, takie jak ANSI/ISO, zalecają stosowanie wizualizacji dla poprawy przyswajalności informacji, co czyni PowerPoint doskonałym narzędziem do wspierania komunikacji wizualnej. Oprócz tego, PowerPoint wspiera różne formaty plików, co umożliwia łatwe udostępnianie prezentacji w różnych kontekstach, zarówno online, jak i offline, co jest kluczowe w dzisiejszym zglobalizowanym środowisku pracy.

Pytanie 40

Wybór impulsowy polega na przesyłaniu wybranej liczby w postaci

A. liczby impulsów o czasie trwania 50 ms z częstotliwością 10 Hz, odpowiadającej wybranej cyfrze

B. dwóch z ośmiu tonów o zbliżonych częstotliwościach

C. liczby impulsów o czasie trwania 50 ms z częstotliwością 1 Hz, odpowiadającej wybranej cyfrze

D. dwóch z ośmiu tonów - jednego z grupy niższych częstotliwości, a drugiego z grupy wyższych

Pierwsza z błędnych odpowiedzi odnosi się do koncepcji wykorzystania dwóch tonów o zbliżonych częstotliwościach, co nie jest zgodne z zasadami sygnalizacji DTMF. W rzeczywistości, każdy ton w DTMF jest określony przez unikalne, niepowtarzalne częstotliwości, co umożliwia precyzyjne rozróżnienie między poszczególnymi cyframi. Użycie tonów o zbliżonych częstotliwościach mogłoby prowadzić do błędnej identyfikacji sygnałów, ponieważ mogłyby one zakłócać odbiór i przetwarzanie informacji. Kolejna propozycja, mówiąca o wykorzystaniu tonów z grup o niższych i wyższych częstotliwościach, również nie odpowiada rzeczywistym zasadom DTMF. Każda cyfra jest jednoznacznie zakodowana przez zestaw dwóch częstotliwości, a nie przez ich klasyfikację. Niezrozumienie tych podstawowych zasad może prowadzić do błędów w projektowaniu systemów telekomunikacyjnych, gdzie precyzja sygnałów ma kluczowe znaczenie dla ich funkcjonowania. Ostatnia z niepoprawnych koncepcji, dotycząca częstotliwości wynoszącej 1 Hz, jest całkowicie nieadekwatna dla tego przypadku, ponieważ zbyt niska częstotliwość nie pozwala na efektywne kodowanie impulsów w wymaganym czasie. W praktyce, zastosowanie niewłaściwych parametrów sygnału może skutkować poważnymi problemami w transmisji danych, w tym opóźnieniami, błędami lub całkowitym brakiem komunikacji.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej