Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 14:50
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 15:00

Egzamin zdany!

Wynik: 36/40 punktów (90,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Oświetlenie w stylu Rembrandta oznacza, że portretowany model na zdjęciu ma

A. na policzku pojawia się światło w postaci trójkąta

B. widać cienie pod oczami

C. obie strony twarzy są oświetlone w równym stopniu

D. na twarzy nie występują żadne cienie

Oświetlenie rembrandtowskie jest techniką oświetleniową, która charakteryzuje się charakterystycznym trójkątnym kształtem światła na policzku modela, przeciwnym do źródła światła. Ta forma oświetlenia powstaje, gdy głowa modela jest lekko obrócona w stronę źródła światła, co prowadzi do powstania cienia na jednym z policzków. Odpowiednie użycie tej techniki może nadać portretom głębię oraz trójwymiarowość, co jest niezwykle ważne w fotografii portretowej. Przykładem zastosowania oświetlenia rembrandtowskiego jest fotografowanie w studio, gdzie używa się jednego głównego źródła światła, często softboksu lub reflektora, które są ustawione pod kątem 45 stopni w stosunku do modela. W praktyce, aby uzyskać idealne efekty, warto eksperymentować z różnymi kątami i odległością źródła światła, co pozwoli na osiągnięcie pożądanej atmosfery i nastroju na zdjęciu. Technika ta jest powszechnie stosowana nie tylko w fotografii, ale także w filmie, gdzie odpowiednie oświetlenie odgrywa kluczową rolę w budowaniu narracji i emocji.

Pytanie 2

Do działań związanych z organizowaniem planu zdjęciowegonie wlicza się

A. przygotowania sprzętu oświetleniowego oraz pomiaru światła

B. przygotowania potrzebnego sprzętu fotograficznego

C. sporządzenia szkicu planu zdjęciowego

D. wykonywania zdjęć i archiwizowania obrazów

Zajmowanie się zdjęciami i archiwizowaniem materiałów jest ważne, ale to już etap po zrealizowaniu planu zdjęciowego. Właściwie, to właśnie organizacja takiego planu polega na zbieraniu wszystkich potrzebnych rzeczy, żeby sesja poszła gładko. Na przykład, trzeba przygotować sprzęt fotograficzny i oświetleniowy, żeby mieć pewność, że wszystko działa jak należy. Rysowanie szkicu planu zdjęciowego też jest istotne, bo pomaga określić, co chcemy uchwycić i jak ma wyglądać całe nagranie. Archiwizacja to ważna sprawa, ale to dzieje się dopiero po zakończeniu zdjęć, gdy wszystko już jest gotowe do obróbki. W naszej branży, dobrze zaplanowane etapy pracy to klucz do sukcesu i lepszej jakości efektów końcowych.

Pytanie 3

Jaki format pliku graficznego powinien być wybrany, aby zrealizować kompresję bezstratną?

A. TIFF

B. AI

C. CDR

D. JPEG

Format TIFF (Tagged Image File Format) jest preferowanym wyborem do przeprowadzania bezstratnej kompresji zdjęć, ponieważ zapewnia wysoką jakość obrazu bez utraty danych. TIFF obsługuje różne metody kompresji, w tym LZW, która jest algorytmem bezstratnym. Dzięki temu użytkownicy mogą zapisać obrazy w najwyższej możliwej jakości, co jest kluczowe w profesjonalnych zastosowaniach fotograficznych i graficznych, takich jak druk czy archiwizacja. Format TIFF jest szczególnie ceniony w branży wydawniczej oraz przez fotografów, którzy potrzebują zachować każdy detal swoich prac. Warto również zauważyć, że TIFF jest szeroko wspierany przez wiele programów graficznych, co czyni go bardzo uniwersalnym wyborem. Dodatkowo, TIFF pozwala na przechowywanie dodatkowych informacji o obrazie, takich jak metadane, co może być przydatne w procesie edycji i organizacji zdjęć. W praktyce, zapisując zdjęcia w formacie TIFF, użytkownik ma pewność, że jakość obrazu pozostanie nienaruszona, nawet po wielokrotnym otwieraniu i edytowaniu plików.

Pytanie 4

Podczas robienia zdjęcia do paszportu, twarz osoby powinna być ustawiona

A. prawym półprofilem z odsłoniętym prawym uchem

B. lewym półprofilem z odsłoniętym lewym uchem

C. na wprost obiektywu z odsłoniętym czołem i obydwoma uszami

D. na wprost obiektywu z odsłoniętym lewym uchem

Poprawna odpowiedź jest zgodna z międzynarodowymi standardami dotyczącymi fotografii do dokumentów tożsamości, w tym paszportów. Zdjęcie powinno być wykonane na wprost obiektywu, co zapewnia symetrię i czytelność wizerunku. Umożliwia to również lepsze rozpoznanie cech rysów twarzy, co jest istotne w kontekście identyfikacji. Odsłonięte czoło oraz obydwa uszy są istotnymi elementami, ponieważ pozwalają na pełne odzwierciedlenie kształtu głowy oraz cech charakterystycznych. Przykładem zastosowania tej zasady jest zdjęcie do biometrycznego paszportu, które musi spełniać rygorystyczne wymogi, takie jak odpowiednie oświetlenie, tło i kąt ustawienia twarzy. W praktyce, aby uzyskać odpowiednią jakość zdjęcia, warto korzystać z profesjonalnych usług fotograficznych, które są świadome specyfikacji takich dokumentów. Dodatkowo, w przypadku zdjęć do innych dokumentów, takich jak dowody osobiste czy prawa jazdy, zasady są często analogiczne, co podkreśla znaczenie znajomości tych wymogów w codziennym życiu.

Pytanie 5

Oświetlenie porównywane do "trójkąta" jest klasyfikowane jako rodzaj oświetlenia portretowego

A. w którym nos modela rzuca ukośnie zarysowany na policzku cień, pozostawiając oko w strefie światła.

B. realizowanego przy użyciu trzech lamp umieszczonych w równych odległościach od siebie i modela.

C. realizowanego przy użyciu dwóch lamp umiejscowionych po obydwu stronach modela.

D. w którym cienie tworzą charakterystyczne trójkąty na policzkach modela.

Odpowiedź, w której nos modela rzuca ukośnie zarysowany na policzku cień, pozostawiając oko w sferze światła, jest poprawna, ponieważ opisuje klasyczną technikę oświetleniową znaną jako światłocień z trójkątem. W tej metodzie, światło jest ustawione pod kątem, co powoduje, że cień nosowy tworzy charakterystyczny trójkąt na policzku. To podejście jest nie tylko estetyczne, ale i praktyczne, ponieważ pomaga w modelowaniu rysów twarzy, dodając głębi i trójwymiarowości portretom. W praktyce, fotografowie często korzystają z jednego źródła światła głównego (np. softboxa), które jest umieszczone w taki sposób, aby tworzyć ten efekt. Technika ta jest zgodna z zasadami oświetlenia portretowego i jest szeroko stosowana w branży fotograficznej, szczególnie w sesjach zdjęciowych oraz na planach filmowych, gdzie kluczowe jest uchwycenie naturalnych konturów i cech modeli. Korzystając z tej metody, fotografowie mogą uzyskać dramatyczne efekty, które przyciągają uwagę widza.

Pytanie 6

Jaką wartość przysłony należy ustawić, aby tło za modelem było jak najbardziej rozmyte?

A. f/22

B. f/2,8

C. f/11

D. f/5,6

Wybór wartości przysłony f/2,8 jest kluczowy dla uzyskania efektu rozmytego tła, znanego jako 'bokeh'. Mniejsza wartość przysłony, jak f/2,8, oznacza szerszą otwór, co pozwala na większy dostęp światła do matrycy aparatu. W rezultacie, głębia ostrości staje się węższa, co skutkuje tym, że obiekty znajdujące się poza polem ostrości są bardziej rozmyte. To zjawisko jest szczególnie pożądane w portretach, gdzie chcemy, aby tło nie odciągało uwagi od tematu zdjęcia. Fotografowie często stosują obiektywy o dużych otworach, aby uzyskać atrakcyjny efekt bokeh. Dobrą praktyką jest eksperymentowanie z różnymi wartościami przysłony w różnych warunkach oświetleniowych, aby lepiej zrozumieć, jak wpływają na kompozycję zdjęcia i postrzeganą estetykę.

Pytanie 7

Proces generowania modeli 3D na podstawie fotografii nazywany jest

A. fotogrametrią

B. skanowaniem laserowym

C. fotosyntezą

D. holografią

W kontekście podanych odpowiedzi, istotne jest zrozumienie, dlaczego inne terminy nie są poprawne w odniesieniu do generowania modeli 3D na podstawie fotografii. Fotosynteza to proces, w którym rośliny przekształcają energię słoneczną w energię chemiczną, co nie ma nic wspólnego z tworzeniem modeli 3D. Jest to koncepcja biologiczna, a nie technologiczna, więc nie może być zastosowana w kontekście fotogrametrii. Holografia z kolei to technika rejestracji i reprodukcji obrazu w trzech wymiarach poprzez użycie interferencji światła. Choć holografia ma swoje zastosowanie w technologii i nauce, nie bazuje na zdjęciach, lecz na zjawiskach optycznych, co czyni ją niewłaściwym terminem w tym przypadku. Z kolei skanowanie laserowe to technika, która wykorzystuje lasery do zbierania danych o otoczeniu w trzech wymiarach, ale jest to inna metoda niż fotogrametria, gdyż opiera się na pomiarze odległości, a nie na analizie zdjęć. Kluczowym błędem w podejściu do tego pytania może być mylenie metod opartych na obrazie z metodami opartymi na pomiarze, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Dobrze jest zrozumieć, że każda z technik ma swoje miejsce w różnych dziedzinach, a fotogrametria jest specyficzna dla analizy zdjęć i przekształcania ich w modele 3D.

Pytanie 8

Który kolor należy uzupełnić w drukarce, jeśli na wydruku nie pojawiły się niebieskozielone elementy obrazu?

A. Magenta

B. Yellow

C. Cyan

D. Blue

Jeśli na wydruku brakuje niebieskozielonych (turkusowych) elementów, to najprawdopodobniej skończył się tusz cyan. Cyan to taki podstawowy składnik palety CMYK, czyli standardowego zestawu używanego w drukarkach atramentowych i laserowych. Moim zdaniem, warto zapamiętać, że cyan to nie jest po prostu niebieski – to właśnie ten chłodny, turkusowy odcień, który razem z magentą i yellow tworzy większość barw na wydruku. Gdy drukarka nie ma tego koloru, wszelkie fragmenty, gdzie powinien się pojawić – właśnie te niebieskozielone – są pomijane albo drukowane z dziwnym przekłamaniem. W praktyce często się zdarza, że użytkownicy mylą cyan z niebieskim (blue), ale w systemie CMYK nie używa się czystego niebieskiego. Drukarki korzystają z cyan, magenta, yellow i black (CMYK), bo to pozwala uzyskać setki różnych odcieni – a profesjonalne wydruki zawsze wymagają zachowania tej palety. Gdy brakuje cyan, bardzo łatwo to zauważyć na zdjęciach np. z wakacji nad morzem (woda przestaje być turkusowa), grafikach z elementami niebieskozielonymi albo nawet w logotypach firm, które używają tego koloru. Branżowe standardy zalecają regularną kontrolę poziomu tuszy i szybkie uzupełnianie cyan, bo jego brak mocno psuje jakość wydruków. Sam miałem kiedyś taką sytuację i od razu było widać, że coś poszło nie tak – zdjęcia wyglądały nienaturalnie, a klient w pracy od razu to zauważył. Warto więc pamiętać, że cyan jest niezbędny dla pięknych, żywych kolorów.

Pytanie 9

W programie Adobe Photoshop korygowanie błędów perspektywy umożliwia zastosowanie filtra

A. szukanie krawędzi.

B. korekcja obiektywu.

C. rozmycie radialne.

D. redukcja szumu.

Filtr „korekcja obiektywu” w Photoshopie to narzędzie, które moim zdaniem naprawdę warto znać, jeśli często pracujesz z fotografią architektoniczną czy zdjęciami wnętrz. Jego głównym zadaniem jest automatyczne lub ręczne usuwanie typowych zniekształceń obiektywowych, takich jak dystorsja beczkowata, poduszkowata czy właśnie błędy perspektywy. Przykładowo, masz zdjęcie wysokiego budynku, które wydaje się „przechylać” do tyłu – filtr ten pozwala wyprostować linie i nadać całej kompozycji bardziej naturalny wygląd. Co ciekawe, narzędzie korzysta z rzeczywistych profili wielu obiektywów, więc koryguje charakterystyczne dla danego modelu aparatu przekłamania. W praktyce często korzysta się z opcji „Custom”, żeby samemu dostosować kąty czy przesunięcia, albo z funkcji automatycznej, która potrafi rozpoznać typ szkła na podstawie danych EXIF. W branżowych workflow to wręcz standard, szczególnie gdy przygotowuje się zdjęcia pod publikacje albo do katalogów nieruchomości. Czasami, jeśli ktoś nie zna tego filtra i próbuje ręcznie naprawiać perspektywę innymi narzędziami, efekty są gorsze – dlatego moim zdaniem warto od razu korzystać z dedykowanych rozwiązań. Dobrze pamiętać, że „korekcja obiektywu” to też podstawa przy obróbce rawów – zdjęcia od razu nabierają profesjonalnego wyglądu.

Pytanie 10

Tryb działania aparatu fotograficznego, w którym rejestracja obrazu odbywa się z priorytetem migawki, jest oznaczony symbolem literowym

A. A/AV

B. P

C. M

D. T/TV

Tryb pracy aparatu oznaczony symbolem T/TV (Time Value) jest trybem, który pozwala fotografowi ustawić czas otwarcia migawki, podczas gdy aparat automatycznie dobiera odpowiednią wartość przysłony, aby uzyskać poprawną ekspozycję. To podejście daje fotografowi kontrolę nad dynamiką uchwyconego obrazu, co jest niezwykle przydatne w sytuacjach, gdy ruch odgrywa kluczową rolę, na przykład podczas fotografowania sportów czy innych dynamicznych scen. Dobrze dobrany czas otwarcia migawki może pomóc w zamrożeniu ruchu lub w uzyskaniu efektu rozmycia, co dodaje głębi i dramatyzmu zdjęciom. Użycie trybu T/TV jest zgodne z zasadami fotografii, które podkreślają znaczenie balansu między czasem migawki a wartością przysłony, co jest kluczowe dla uzyskania estetycznych i technicznie poprawnych obrazów. Dlatego ten tryb jest w szczególności polecany dla fotografów, którzy chcą mieć większą kontrolę nad efektem wizualnym swoich zdjęć, korzystając z doświadczeń i technik uznawanych w branży fotograficznej.

Pytanie 11

W programie możliwe jest stworzenie zdjęcia panoramicznego, wykonanie fotografii w technice HDR, a także stworzenie stykówki i animacji?

A. Gimp

B. Paint

C. Adobe Photoshop

D. Adobe Lightroom

Adobe Photoshop to wszechstronny program graficzny, który oferuje zaawansowane funkcje do tworzenia zdjęć panoramicznych, fotografii w technice HDR oraz stykówek i animacji. Przy tworzeniu zdjęć panoramicznych, Photoshop pozwala na łatwe łączenie wielu zdjęć w jedno, co jest szczególnie przydatne w przypadku szerokich krajobrazów. Użytkownicy mogą skorzystać z opcji 'Photomerge', która automatycznie analizuje i łączy zdjęcia, dbając o ich dokładne dopasowanie. W przypadku fotografii HDR, program umożliwia łączenie wielu ekspozycji, co pozwala uzyskać szeroki zakres dynamiczny i bogate detale zarówno w cieniach, jak i w jasnych partiach obrazu. Stykówki, czyli zestawienia kilku obrazów w jedną kompozycję, również można łatwo zrealizować w Photoshopie dzięki funkcjom warstw i narzędziom do precyzyjnego kadrowania. Ponadto, program wspiera animację dzięki możliwości tworzenia animacji klatkowej oraz wykorzystania panelu 'Timeline', co pozwala na tworzenie prostych animacji GIF. W praktyce, Photoshop jest standardem branżowym, wykorzystywanym zarówno przez profesjonalnych fotografów, jak i grafików. Jego elastyczność i szeroki zakres narzędzi sprawiają, że jest idealnym wyborem do zaawansowanej obróbki zdjęć oraz tworzenia złożonych projektów graficznych.

Pytanie 12

Technika flat lay w fotografii produktowej polega na

A. zastosowaniu światła o maksymalnie rozproszonym charakterze

B. fotografowaniu obiektów ułożonych płasko na powierzchni z góry

C. fotografowaniu na jednolitym tle z zastosowaniem cienia rzucanego

D. wykonywaniu zdjęć przy użyciu obiektywu tilt-shift

Technika flat lay w fotografii produktowej to sposób ukazywania obiektów, który polega na fotografowaniu ich ułożonych płasko na powierzchni, z góry. Jest to jedna z najpopularniejszych metod stosowanych w marketingu, szczególnie w branżach związanych z modą, żywnością czy sztuką. Dzięki perspektywie z góry, widz ma możliwość zauważenia wszystkich detali produktu, co zwiększa jego atrakcyjność. Kluczem do sukcesu w tej technice jest staranne ułożenie obiektów oraz dbałość o kompozycję. Przykładem może być zdjęcie zestawu kosmetyków rozłożonych na eleganckim tle, które przyciąga wzrok i podkreśla ich walory. Warto także zwrócić uwagę na oświetlenie – dobrze dobrane światło może wydobyć kolory i faktury, co zwiększa efekt wizualny. Dobrą praktyką jest używanie neutralnych teł, które nie odwracają uwagi od produktów. Flat lay to również technika, która pozwala na kreatywne zabawy z aranżacją, co przyciąga uwagę klientów i zachęca do zakupu.

Pytanie 13

Jakiego materiału dotyczy oznaczenie "typ 120"?

A. Papieru stałogradacyjnego

B. Błony zwojowej

C. Papieru wielogradacyjnego

D. Materiału małoobrazkowego

Oznaczenie "typ 120" odnosi się do błony zwojowej, która jest powszechnie stosowana w fotografii. Błona zwojowa charakteryzuje się określonym formatem i czułością, co sprawia, że jest szeroko wykorzystywana w profesjonalnej fotografii oraz w zastosowaniach artystycznych. Błony zwojowe oferują wyspecjalizowane właściwości, takie jak lepsza gradacja tonów i szersza paleta kolorów w porównaniu z innymi rodzajami materiałów fotograficznych. W praktyce, błony zwojowe (w tym typ 120) są preferowane przez fotografów, którzy dążą do uzyskania wysokiej jakości obrazów o dużej szczegółowości. Typ 120 jest szczególnie popularny wśród użytkowników aparatów średnioformatowych, które zapewniają lepszą jakość obrazu dzięki większym klatkom. Zastosowanie błon zwojowych pozwala na uzyskanie efektów artystycznych i technicznych, takich jak wyraźne detale w cieniu i świetle, co czyni je produktem o wysokiej wartości w dziedzinie fotografii analogowej.

Pytanie 14

Aby uwiecznić szczegół architektoniczny z znacznej odległości, powinno się użyć aparatu fotograficznego z obiektywem

A. rybie oko

B. długoogniskowym

C. standardowym

D. krótkoogniskowym

Aby skutecznie sfotografować detal architektoniczny z dużej odległości, najlepszym wyborem jest obiektyw długoogniskowy. Obiektywy te charakteryzują się większą ogniskową, co pozwala na uchwycenie szczegółów znajdujących się daleko od aparatu bez utraty jakości obrazu. W praktyce oznacza to, że możemy z powodzeniem rejestrować detale, takie jak rzeźby, ornamenty czy inne architektoniczne akcenty, z perspektywy, która może być nieosiągalna dla obiektywów krótkich. Długie ogniskowe obiektywy są również mniej podatne na zniekształcenia obrazu, co jest kluczowe w przypadku architektury, gdzie szczegóły muszą być wiernie odwzorowane. Użycie obiektywu długoogniskowego pozwala na zastosowanie techniki kompozycji, w której tło jest rozmyte, a główny obiekt ostro wyeksponowany, co podkreśla jego wartość estetyczną. Przykładowo, obiektyw 70-200 mm jest często wykorzystywany przez fotografów architektury, aby uchwycić niezwykłe detale znanych budowli, zachowując jednocześnie ich kontekst w otoczeniu.

Pytanie 15

Jakie aplikacje pozwalają na edytowanie pliku zapisanego w formacie RAW?

A. Adobe Flash i Adobe InDesign

B. Adobe Illustrator i GIMP

C. Adobe Photoshop i Adobe Lightroom

D. Adobe Photoshop i CorelDRAW

Adobe Photoshop oraz Adobe Lightroom to dwa z najbardziej powszechnie stosowanych programów do edycji zdjęć w formacie RAW, który jest używany przez profesjonalnych fotografów. Format ten umożliwia zapisanie danych z matrycy aparatu w sposób, który zachowuje najwięcej informacji o obrazie, co jest kluczowe podczas późniejszej obróbki. Adobe Photoshop oferuje zaawansowane narzędzia do edycji zdjęć, w tym funkcje warstw, maski, różnorodne filtry oraz możliwość retuszu. Z kolei Adobe Lightroom jest bardziej wyspecjalizowany w zarządzaniu i organizacji dużych zbiorów zdjęć, oferując jednocześnie potężne narzędzia do podstawowej korekcji kolorów i ekspozycji. Oba programy obsługują różne profile kolorów, co jest ważne dla zachowania spójności wizualnej w projektach graficznych. W praktyce użycie formatu RAW pozwala na większą elastyczność w edytowaniu, co jest istotne w postprodukcji, zwłaszcza w kontekście wydruków o wysokiej jakości i publikacji cyfrowych.

Pytanie 16

Przedstawione urządzenie jest przeznaczone do ręcznej obróbki chemicznej materiałów

A. pozytywowych na podłożu papierowym.

B. negatywowych zwojowych.

C. negatywowych arkuszowych.

D. pozytywowych na podłożu polietylenowym.

Urządzenie przedstawione na zdjęciu to bęben przeznaczony do ręcznej obróbki chemicznej negatywów zwojowych, które są typowym formatem używanym w tradycyjnej fotografii. Bębny te są stosowane w ciemni fotograficznej do wywoływania filmów w postaci zwojów, co jest kluczowym procesem w uzyskiwaniu zdjęć. Umożliwiają one równomierne nałożenie chemikaliów na film, co zapewnia wysoką jakość uchwyconego obrazu. Warto zauważyć, że w procesie obróbki negatywów zwojowych kontrola warunków, takich jak temperatura, czas i skład chemikaliów, jest niezwykle istotna. Współczesne laboratoria fotograficzne często stosują standardy ISO w zakresie jakości obróbki, co również odnosi się do dokładności i precyzji w używaniu tego typu urządzeń. Użycie bębna do ręcznej obróbki negatywów zwojowych pozwala na większą kontrolę nad procesem, co jest cenione przez profesjonalnych fotografów oraz entuzjastów fotografii tradycyjnej.

Pytanie 17

„Trójkąt ekspozycji” w fotografii to pojęcie opisujące zależność między

A. czasem naświetlania, matrycą, czułością detektora obrazu.

B. czasem naświetlania, obiektywem, czułością detektora obrazu.

C. czasem naświetlania, liczbą przysłony, czułością detektora obrazu.

D. czasem naświetlania, liczbą przysłony, natężeniem oświetlenia.

Trójkąt ekspozycji w fotografii to taka podstawa, na której w zasadzie opiera się całe sterowanie światłem w aparacie. Chodzi tutaj o powiązanie trzech najważniejszych parametrów: czasu naświetlania (czyli jak długo światło pada na matrycę lub film), liczby przysłony (która reguluje ilość światła wpadającego przez obiektyw, coś jak irys w oku) oraz czułości detektora obrazu, czyli ISO. Każda z tych wartości wpływa bezpośrednio na ekspozycję zdjęcia, ale też każda ma inny wpływ na efekt końcowy. Na przykład – skracasz czas naświetlania, żeby nie poruszyć zdjęcia? Musisz albo zwiększyć ISO, albo szerzej otworzyć przysłonę, żeby fotka nie wyszła za ciemna. W praktyce np. przy słabym świetle często trzeba balansować między podniesieniem ISO a otwarciem przysłony, żeby złapać odpowiednią jasność bez ziarna i z ostrym obrazem. Moim zdaniem dobrze to rozumieć, bo wtedy nawet na trybie manualnym da się panować nad sytuacją i uzyskać kreatywne efekty, jak miękki bokeh czy zamrożony ruch. W branży uważa się, że świadome korzystanie z trójkąta ekspozycji to podstawa warsztatu każdego fotografa, bez względu na sprzęt czy gatunek fotografii. Warto poeksperymentować, żeby na żywo zobaczyć, jak zmiana każdego z tych parametrów wpływa na zdjęcie – to się naprawdę przydaje, zwłaszcza gdy światło bywa trudne.

Pytanie 18

Do wykonania zamieszczonego zdjęcia zastosowano obiektyw typu

A. teleobiektyw.

B. makro.

C. rybie oko.

D. portretowego.

Obiektyw typu 'rybie oko' charakteryzuje się bardzo szerokim polem widzenia, często sięgającym nawet 180 stopni lub więcej. Na zdjęciu można zaobserwować wyraźne zniekształcenie obrazu na krawędziach, co jest typowe dla tego rodzaju obiektywów. Ich konstrukcja opiera się na krótkiej ogniskowej, co pozwala na uchwycenie dużych scen w jednym kadrze. Obiektywy rybie oko są powszechnie wykorzystywane w fotografii krajobrazowej, architektonicznej oraz w kreatywnych projektach artystycznych, gdzie niezwykłe zniekształcenia obrazu mogą dodać unikalnego charakteru zdjęciom. Warto również zauważyć, że obiektywy te są szeroko stosowane w produkcji filmowej, zwłaszcza w ujęciach wymagających dużego zakresu widzenia. W praktyce, użycie obiektywu rybie oko może wprowadzić do fotografii element zaskoczenia, a także pozwolić na eksperymentowanie z perspektywą i kompozycją. Dobrą praktyką jest stosowanie tego typu obiektywu w sytuacjach, gdzie tradycyjne obiektywy nie są w stanie uchwycić całej sceny lub gdzie artysta pragnie uzyskać nietypowy efekt wizualny.

Pytanie 19

Aby uzyskać maksymalny kontrast w obrazie negatywowym, do fotografowania obiektów o niewielkiej rozpiętości tonalnej powinno się użyć materiału światłoczułego o wartości ISO

A. ISO 1600

B. ISO 50

C. ISO 200

D. ISO 800

Użycie materiału zdjęciowego o światłoczułości ISO 50 jest optymalnym wyborem do fotografowania motywów o małej rozpiętości tonalnej. Niska wartość ISO pozwala na uzyskanie większego kontrastu w obrazie, ponieważ materiał światłoczuły ma mniejsze wrażenie na światło, co z kolei minimalizuje ryzyko prześwietlenia jasnych partii obrazu oraz zwiększa głębię czerni. W praktyce, przy fotografowaniu na przykład w warunkach silnego oświetlenia, zastosowanie ISO 50 umożliwia uzyskanie wyrazistych i szczegółowych zdjęć, w których nieprzypadkowe różnice tonalne stają się bardziej wyraźne. Warto również zauważyć, że w fotografii czarno-białej, gdzie kontrast jest kluczowy, materiał o niższym ISO pozwala na lepsze oddanie detali w cieniach oraz wyostrzenie krawędzi. W branży fotograficznej standardem jest stosowanie niskiego ISO w sytuacjach, gdzie oświetlenie jest wystarczająco intensywne, co zapewnia jakość obrazu oraz spełnia normy profesjonalnych fotografów.

Pytanie 20

Obraz cyfrowy, którego histogram ukazuje największą ilość pikseli o najwyższej jasności skupionych w okolicach prawej strony wykresu, jest

A. prawidłowo naświetlone.

B. małokontrastowe.

C. niedoświetlone.

D. prześwietlone.

Zdjęcie cyfrowe, którego histogram posiada dużą liczbę pikseli o wysokiej jasności zlokalizowanych w pobliżu prawej krawędzi, wskazuje na prześwietlenie obrazu. Prześwietlenie występuje, gdy zbyt dużo światła dociera do matrycy aparatu, co skutkuje utratą szczegółów w jasnych partiach kadru. W praktyce, takie zdjęcia mogą wyglądać na 'wypalone', gdzie detale w jasnych obszarach stają się niewidoczne, a kolory tracą swoją głębię i nasycenie. W branży fotograficznej istotne jest, aby monitorować histogram podczas robienia zdjęć, ponieważ pozwala to na szybką ocenę naświetlenia. Idealnie, histogram powinien być równomiernie rozłożony, bez nadmiaru danych zepchniętych do ekstremów, co umożliwia zachowanie detali w cieniach oraz jasnych obszarach. W przypadku zdjęć prześwietlonych, jedyną metodą korekcji może być edycja w programach graficznych, choć często nie jest możliwe odzyskanie pełnych detali. Dlatego ważne jest, aby przed zrobieniem zdjęcia, ustawić odpowiednie parametry ekspozycji, takie jak czas naświetlania, przesłona i ISO, aby uniknąć tego typu problemów.

Pytanie 21

Planując wykonywanie zdjęć w miejscu o wysokim stopniu zapylenia, należy wyposażyć się w

A. softbox.

B. blendę.

C. filtr IR do obiektywu.

D. filtr UV do obiektywu.

Wybór filtra UV do obiektywu to naprawdę rozsądna decyzja, szczególnie gdy planujemy fotografować w miejscach mocno zapylonych albo po prostu w terenie, gdzie unoszą się drobiny kurzu i pyłu. Filtr UV pierwotnie był projektowany głównie do eliminowania szkodliwego promieniowania ultrafioletowego, które kiedyś znacząco wpływało na jakość zdjęć wykonywanych na filmach światłoczułych. Ale w fotografii cyfrowej, jego główną rolą stała się ochrona przed mechaniczny uszkodzeniami i zabrudzeniami soczewki obiektywu. Pył, piasek czy nawet drobne odpryski nie mają szans bezpośrednio uszkodzić szkła, jeśli na froncie mamy zamontowany filtr UV. Moim zdaniem jest to taki tani sposób na zaoszczędzenie sobie nerwów związanych z czyszczeniem albo, co gorsza, rysowaniem elementów optycznych. W branży to standard, żeby w trudnych warunkach, zwłaszcza na budowach, w zakładach przemysłowych czy nawet na festiwalach, gdzie kurz i inne zanieczyszczenia unoszą się w powietrzu, zawsze zakładać filtr ochronny. Z praktyki – raz mi się zdarzyło, że filtr UV uratował obiektyw przed tłustą plamą, którą potem bez problemu starłem z filtra, nie martwiąc się o delikatną powłokę antyrefleksyjną na szkle. Dodatkowa wiedza: niektórzy zawodowcy stosują specjalne filtry ochronne (clear/protect), ale UV wciąż jest najpopularniejszy, bo dostępny i tani. Naprawdę, warto mieć go zawsze pod ręką, jeśli działasz tam, gdzie powietrze nie jest najczystsze.

Pytanie 22

Który format zapisu obrazu pozwala na zachowanie przezroczystości z jednoczesną kompresją stratną?

A. BMP

B. PNG-8

C. JPEG

D. TIFF LZW

Format PNG-8 to jeden z najczęściej używanych formatów graficznych, który obsługuje przezroczystość, co czyni go doskonałym wyborem w przypadku obrazów z elementami transparentnymi. PNG-8, będący uproszczoną wersją formatu PNG, umożliwia kompresję stratną, co oznacza, że możliwe jest zmniejszenie rozmiaru pliku przy zachowaniu akceptowalnej jakości obrazu. Dzięki zastosowaniu palety 256 kolorów, format ten idealnie sprawdza się w przypadku grafik internetowych, ikon czy małych ilustracji, gdzie przezroczystość jest często niezbędna. W praktyce, jeśli potrzebujesz umieścić logo na kolorowym tle, PNG-8 pozwala na uzyskanie efektu, gdzie tło jest przezroczyste, a jednocześnie plik jest optymalizowany pod kątem rozmiaru. Dodatkowo, PNG-8 jest szeroko wspierany przez przeglądarki internetowe i programy graficzne, co czyni go standardem w branży."

Pytanie 23

Aby otrzymać właściwy obraz przy użyciu techniki HDR, powinno się wykonać od 2 do 10 ujęć w formacie

A. JPEG przy zastosowaniu bracketingu ekspozycji

B. JPEG przy zastosowaniu bracketingu ostrości

C. RAW przy zastosowaniu bracketingu ekspozycji

D. RAW przy zastosowaniu bracketingu ostrości

Wybór formatu JPEG oraz zastosowanie bracketingu ostrości są niewłaściwe w kontekście techniki HDR. Format JPEG, z uwagi na kompresję stratną, ogranicza możliwości edycyjne zdjęcia, co jest problematyczne przy tworzeniu obrazów HDR, które wymagają dużej precyzji w obróbce tonów oraz detali. Kompresja JPEG prowadzi do utraty informacji, co czyni zdjęcie mniej elastycznym podczas postprodukcji, a to jest kluczowe przy łączeniu różnych ekspozycji. Z kolei bracketing ostrości polega na fotografowaniu obiektów z różnymi ustawieniami ostrości, co nie ma zastosowania w kontekście HDR, gdzie istotne jest uchwycenie różnych poziomów jasności tego samego ujęcia. Stosowanie bracketingu ostrości może prowadzić do rozmycia tła lub przedmiotu, co jest niepożądanym skutkiem w fotografii HDR. Użytkownicy mogą mylnie sądzić, że bracketing ostrości wzmocni efekt HDR, jednak w rzeczywistości kluczowe jest skoncentrowanie się na różnicach w ekspozycji. Zatem, dla poprawnego wykonania zdjęć HDR, konieczne jest zastosowanie bracketingu ekspozycji w formacie RAW, co zapewnia optymalną jakość i elastyczność podczas edycji.

Pytanie 24

Rozpowszechnianie na stronie internetowej wizerunku osoby powszechnie znanej, podczas pełnienia funkcji publicznych

A. nie wymaga uzyskania od osoby pisemnej zgody.

B. wymaga uzyskania od osoby pisemnej zgody.

C. wymaga zapłacenia osobie za wykorzystanie wizerunku.

D. wymaga uzyskania zgody osoby na poprawę ekspozycji zdjęcia.

W przypadku osób powszechnie znanych, takich jak politycy występujący publicznie, publikacja ich wizerunku podczas pełnienia funkcji publicznych nie wymaga uzyskania pisemnej zgody. Wynika to bezpośrednio z art. 81 ust. 2 pkt 1 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Prawo przewiduje tutaj wyjątek – jeśli ktoś jest osobą publiczną i zdjęcie zostało wykonane podczas sprawowania jego funkcji, to rozpowszechnianie takiego wizerunku jest dozwolone bez formalności. W praktyce bardzo często spotkacie się z tym w branży medialnej, np. na portalach informacyjnych czy blogach tematycznych – nikt nie biega za politykiem z formularzem zgody. Oczywiście, wszystko ma swoje granice. Gdyby wykorzystać taki wizerunek w kontekście komercyjnym, np. do reklamy produktu czy usługi, sytuacja byłaby zupełnie inna i zgoda byłaby już konieczna. Również, jeśli zdjęcie naruszałoby dobra osobiste tej osoby, mogłoby się to skończyć procesem. Moim zdaniem, warto pamiętać o tej zasadzie, bo często zdarza się, że młode osoby zaczynające w zawodzie dziennikarskim przesadnie obawiają się publikacji wizerunku urzędników lub innych znanych osób. Najważniejsze to zachować zdrowy rozsądek i zawsze analizować kontekst użycia zdjęcia – czy dotyczy działalności publicznej, czy już jednak przekracza ten obszar. Dobre praktyki branżowe sugerują też informowanie o publikacji, choć nie jest to wymóg prawny, ale z mojego doświadczenia pozwala uniknąć nieporozumień.

Pytanie 25

W celu uzyskania efektu zmiany ogniskowej obiektywu należy zastosować

A. nasadkę zwielokrotniającą.

B. filtr konwersyjny

C. filtr korekcyjny.

D. konwerter.

Konwerter to specjalistyczne akcesorium optyczne, które faktycznie pozwala na zmianę ogniskowej obiektywu bez konieczności wymiany samego obiektywu. Najczęściej spotyka się dwa rodzaje konwerterów: telekonwertery (powiększające ogniskową, np. 1,4x czy 2x) oraz szerokokątne (zmniejszające ogniskową, czyli tzw. konwertery szerokokątne). Montuje się je bezpośrednio między korpusem aparatu a obiektywem lub – w przypadku niektórych kompaktów – przed obiektywem. To rozwiązanie jest bardzo praktyczne np. w fotografii przyrodniczej, sportowej czy nawet reporterskiej, gdzie liczy się zasięg i elastyczność sprzętu. Moim zdaniem stosowanie konwerterów to duża oszczędność – nie trzeba od razu inwestować w kolejne drogie obiektywy, a można znacząco rozszerzyć możliwości sprzętu. Warto pamiętać, że choć konwerter może delikatnie pogorszyć jakość obrazu czy zmniejszyć jasność, to jednak jest akceptowanym kompromisem w branży, zwłaszcza gdy nie mamy pod ręką dłuższego obiektywu. Jeśli ktoś myśli o pracy w terenie lub zdjęciach dynamicznych, gdzie nie można szybko wymienić szkła, to konwerter to według mnie must-have w plecaku każdego fotografa. Profesjonaliści chętnie korzystają z tej opcji, bo to po prostu praktyczne i zgodne z dobrymi obyczajami branżowymi.

Pytanie 26

Na zdjęciu zastosowano kompozycję obrazu z wykorzystaniem reguły

A. złotej spirali.

B. podziału ukośnego.

C. trójpodziału.

D. złotego podziału.

W zdjęciu widać zastosowanie reguły podziału ukośnego, co jest naprawdę fajną techniką w fotografii i sztuce wizualnej. Używa się jej, by umieścić główne elementy wzdłuż ukośnych linii, dzięki czemu całość wygląda znacznie dynamiczniej i przyciąga wzrok. Te ukośne linie dodają ruchu i głębi, co można zauważyć, zwłaszcza w krajobrazach – jak zdjęcia z drogami czy rzekami, które są ustawione ukośnie. Moim zdaniem, dobrze jest zwrócić uwagę na to, jak rozmieszczone są obiekty w kadrze, bo odpowiednia kompozycja robi ogromną różnicę i sprawia, że obraz staje się bardziej harmonijny. W praktyce, ta technika jest super przydatna nie tylko w fotografii, ale i w projektowaniu graficznym, gdzie widać, jak ważne są zarówno estetyka, jak i przekaz wizualny.

Pytanie 27

Który z formatów plików graficznych pozwala na archiwizację fotografii z kompresją bezstratną, jednocześnie zachowując delikatne przejścia tonalne w obrazie?

A. TIFF

B. PNG

C. JPEG

D. GIF

Format TIFF (Tagged Image File Format) jest idealnym rozwiązaniem dla fotografów oraz profesjonalnych grafików, gdyż zapewnia bezstratną kompresję, co oznacza, że nie traci żadnych informacji o obrazie. W przeciwieństwie do formatów takich jak JPEG, gdzie zachodzi kompresja stratna, TIFF pozwala na zachowanie pełnej jakości obrazu, co jest kluczowe w przypadku subtelnych przejść tonalnych. Takie właściwości sprawiają, że TIFF jest często używany w branży fotograficznej, archiwizacji oraz w drukarstwie wysokiej jakości. W praktyce, gdy fotografowie wykonują zdjęcia w formacie TIFF, mogą być pewni, że ich obrazy zachowają pełne detale i bogactwo kolorów, co jest niezbędne przy późniejszym edytowaniu lub druku. Warto także zauważyć, że TIFF obsługuje wiele warstw i kanałów kolorów, co daje szerokie możliwości edycyjne, sprawiając, że format ten jest standardem w zawodowej obróbce zdjęć. Użycie TIFF w archiwizacji zdjęć to dobra praktyka, ponieważ wiele aplikacji graficznych, takich jak Adobe Photoshop, obsługuje ten format, co ułatwia współpracę i wymianę plików między różnymi programami.

Pytanie 28

Podczas wykonywania czarno-białych zdjęć krajobrazowych do uzyskania efektu uwydatnienia chmur, przyciemnienia nieba i zbudowania burzowego nastroju należy zastosować filtr

A. niebieski.

B. szary.

C. czerwony.

D. zielony.

Filtr czerwony w fotografii czarno-białej to taki trochę czarodziej od nieba – świetnie sprawdza się, gdy chcemy uzyskać mocny, dramatyczny efekt, zwłaszcza w krajobrazach z chmurami. Działa na zasadzie przepuszczania czerwonego światła, a tłumienia niebieskiego, przez co właśnie niebo na zdjęciu staje się dużo ciemniejsze, a chmury są bardziej wyraziste i trójwymiarowe. W praktyce to wygląda tak, jakby ktoś nałożył na niebo potężny kontrast, przez co pogoda od razu robi się bardziej burzowa, a klimat zdjęcia – taki bardziej filmowy, groźny. Wiele klasycznych, kultowych pejzaży Ansel Adamsa czy innych mistrzów czarno-białej fotografii było robionych właśnie z użyciem filtra czerwonego. Moim zdaniem, jeśli ktoś chce eksperymentować z nastrojem, to właśnie czerwony filtr daje największą kontrolę nad podkreślaniem struktury chmur i dramatyzowania ujęcia. Ta technika jest dobrze znana w branży i często polecana w podręcznikach do fotografii tradycyjnej. Warto też pamiętać, że filtr czerwony podkreśla nie tylko niebo – potrafi też rozjaśnić zielenie i ciepłe tony w krajobrazie, co daje ciekawy efekt plastyczny. W sumie, jak chcesz mieć efekt burzy na zdjęciu bez czekania na złą pogodę, to czerwony filtr jest nieoceniony.

Pytanie 29

Realizacja montażu zdjęcia panoramicznego, zestawienie fotografii w technice HDR oraz tworzenie stykówki i animacji jest możliwa w programie

A. Adobe Lightroom

B. GIMP

C. Paint

D. Adobe Photoshop

Adobe Photoshop to wszechstronny program stworzony do zaawansowanej edycji grafiki rastrowej, który oferuje szeroki wachlarz narzędzi do montażu fotografii panoramicznych, łączenia zdjęć w technice HDR, wykonywania stykówek oraz animacji. Dzięki funkcji Photomerge, użytkownicy mogą łatwo łączyć wiele zdjęć w jedną panoramę, co jest szczególnie przydatne w przypadku krajobrazów lub dużych scen. Technika HDR, polegająca na łączeniu zdjęć o różnych ekspozycjach, pozwala uzyskać obrazy o szerokim zakresie tonalnym, co jest nieosiągalne w tradycyjnej fotografii. Photoshop udostępnia również narzędzia do tworzenia stykówek, które są zbiorem miniaturek zdjęć w jednym pliku, co ułatwia przeglądanie i wybieranie najlepszych ujęć. Dodatkowo, za pomocą funkcji animacji, użytkownicy mogą tworzyć ruchome obrazy i filmy, co otwiera nowe możliwości w zakresie prezentacji wizualnych. Adobe Photoshop jest uznawany za standard w branży, z licznymi samouczkami i materiałami edukacyjnymi dostępnymi w sieci, co czyni go idealnym narzędziem zarówno dla profesjonalnych fotografów, jak i amatorów.

Pytanie 30

Wykonując w studio fotograficznym zdjęcie portretowe pięcioosobową rodzinę najkorzystniej oświetlić światłem rozproszonym, stosując

A. tubus stożkowy.

B. lampę z wrotami.

C. blendę srebrną.

D. parasolki transparentne.

Parasolki transparentne to naprawdę świetne rozwiązanie w fotografii portretowej, szczególnie gdy pracujemy z większą grupą, jak pięcioosobowa rodzina. Ich największą zaletą jest równomierne rozpraszanie światła, co daje bardzo miękki, naturalny efekt na skórze i eliminuje ostre cienie. Moim zdaniem, niezależnie od tego, czy dopiero zaczynasz zabawę z lampami studyjnymi, czy już masz trochę doświadczenia, korzystanie z parasolki transparentnej pozwala osiągnąć profesjonalny rezultat niemal od ręki. W praktyce taki modyfikator światła nie wymaga specjalnych umiejętności – po prostu ustawiasz lampę, kierujesz przez parasolkę, a światło samo pięknie się rozchodzi. To szczególnie ważne, gdy chcesz, żeby każdy członek rodziny wyglądał dobrze, niezależnie od miejsca w kadrze. W branży przyjmuje się, że światło rozproszone jest „kluczem” do udanych portretów, bo niweluje niedoskonałości i daje wrażenie miękkości. Parasolki transparentne są tanie, lekkie i błyskawicznie się je rozstawia, co w studiu jest dużym atutem. Warto pamiętać, że profesjonalni fotografowie bardzo często stosują je przy sesjach rodzinnych czy grupowych, bo zmniejszają ryzyko powstania nieestetycznych kontrastów lub prześwietleń na twarzach. Z mojego doświadczenia wynika, że użycie parasolki transparentnej to najprostszy sposób, by uzyskać naturalne zdjęcie, które przypadnie do gustu każdemu klientowi.

Pytanie 31

Zgodnie ze schematem na planie zdjęciowym fotografowany przedmiot należy oświetlić światłem

A. pośrednim, rozproszonym.

B. bezpośrednim, skierowanym.

C. pośrednim, skierowanym.

D. bezpośrednim, rozproszonym.

Odpowiedź "pośrednim, rozproszonym" jest prawidłowa, ponieważ w fotografii kluczowe jest uzyskanie równomiernego i naturalnego oświetlenia obiektu. Oświetlenie pośrednie, które wykorzystuje wiele źródeł światła, pozwala na zredukowanie twardych cieni oraz na osiągnięcie bardziej harmonijnego efektu. W praktyce fotografowie często stosują softboxy, parasole lub inne akcesoria, które rozpraszają światło, aby uzyskać efekt równomiernego oświetlenia. Dobrym przykładem może być fotografia portretowa, gdzie rozproszone światło tworzy delikatne cienie na twarzy, co przyczynia się do bardziej naturalnego wyglądu. Ponadto, korzystając z pośredniego, rozproszonego światła, mamy większą kontrolę nad atmosferą i tonacją zdjęcia, co jest istotne w kontekście artystycznym. Standardy branżowe potwierdzają, że techniki te są preferowane w profesjonalnej fotografii, co czyni je fundamentem skutecznej pracy fotografa.

Pytanie 32

Jaką minimalną odległość przedmiotową x od obiektu, który ma być fotografowany, musi mieć aparat z obiektywem o ogniskowej f, aby uzyskany obraz był rzeczywisty, odwrócony i pomniejszony dwukrotnie?

A. x<f

B. x>2f

C. x=f

D. x=2f

Aby uzyskać rzeczywisty, odwrócony i dwukrotnie pomniejszony obraz obiektu przy użyciu aparatu z obiektywem o ogniskowej f, aparat musi być umieszczony w odległości większej niż 2f od obiektu. Zasada ta opiera się na teorii optyki oraz zasadzie działania soczewek. Przy odległości x=2f, obraz będzie rzeczywisty, odwrócony, ale nie pomniejszony. Aby uzyskać pomniejszenie, konieczne jest zwiększenie odległości do wartości x>2f. W praktyce oznacza to, że podczas wykonywania zdjęć z zamiarem uzyskania specyficznych właściwości obrazu, należy przyjąć odpowiednią odległość. W fotografii makro, na przykład, gdzie obiekty są blisko, zrozumienie takich zależności jest kluczowe, aby uzyskać pożądane efekty wizualne. Dobrą praktyką jest także testowanie różnych wartości odległości, aby zobaczyć, jak wpływają one na jakość obrazu, co pozwala lepiej zrozumieć interakcję pomiędzy ogniskową a odległością od obiektu.

Pytanie 33

"Trójkąt ekspozycji" w fotografii odnosi się do relacji między

A. czasem naświetlania, liczbą przysłony, czułością detektora obrazu

B. czasem naświetlania, obiektywem, czułością sensora obrazu

C. czasem naświetlania, matrycą, czułością detektora obrazu

D. czasem naświetlania, liczbą przysłony, intensywnością oświetlenia

Odpowiedź wskazująca na zależność między czasem naświetlania, liczbą przysłony a czułością detektora obrazu jest prawidłowa, ponieważ te trzy elementy tworzą trójkąt ekspozycji, który jest fundamentem technik fotograficznych. Czas naświetlania określa, jak długo matryca lub film jest wystawiony na działanie światła, co wpływa na ruch obiektów w kadrze. Liczba przysłony, oznaczająca wielkość otworu w obiektywie, kontroluje ilość światła wpadającego do aparatu oraz głębię ostrości, co jest kluczowe dla kompozycji zdjęcia. Czułość detektora obrazu, wyrażana w jednostkach ISO, odnosi się do zdolności aparatu do rejestrowania obrazu w różnych warunkach oświetleniowych. Zrozumienie interakcji tych trzech parametrów pozwala fotografowi na kreatywne zarządzanie ekspozycją i uzyskiwanie zamierzonych efektów wizualnych. Na przykład, w słabym oświetleniu, zwiększenie czułości ISO może pozwolić na krótszy czas naświetlania, co zminimalizuje ryzyko poruszenia zdjęcia, podczas gdy odpowiednie ustawienie przysłony może pomóc w uzyskaniu pożądanej głębi ostrości.

Pytanie 34

Ilustracja przedstawia ikonę narzędzia programu Adobe Photoshop o nazwie

A. pędzel korygujący.

B. pędzel historii.

C. artystyczny pędzel historii.

D. punktowy pędzel korygujący.

Ikona przedstawiona na ilustracji jest charakterystyczna dla narzędzia "pędzel historii" w programie Adobe Photoshop. To narzędzie umożliwia artystom i projektantom przywracanie wcześniejszych stanów obrazu w wybranych miejscach, co jest kluczowe w procesie edycji, zwłaszcza podczas skomplikowanych kompozycji. Pędzel historii korzysta z zapisanych punktów stanu obrazu, co pozwala na selektywne przywracanie wcześniejszych modyfikacji, eliminując potrzebę tworzenia wielu warstw. W praktyce, użytkownik może używać tego narzędzia do poprawy detali w obrazie, co jest szczególnie przydatne w retuszu fotografii. Na przykład, jeżeli podczas edycji dodamy efekt, który nie spełnia oczekiwań, możemy łatwo cofnąć go w określonych miejscach, zamiast wracać do całego obrazu. To podejście wspiera najlepsze praktyki w zakresie edycji graficznej, umożliwiając zachowanie elastyczności i kontroli nad finalnym efektem.

Pytanie 35

Optymalny rezultat fotografowania grupy liczącej 20 osób można uzyskać, gdy kadr jest

A. pionowy, a osoby ustawione są w półkolu w dwóch szeregach

B. poziomy i osoby są ustawione w trzech rzędach

C. poziomy, a osoby ustawione są w dwóch rzędach

D. pionowy, a osoby ustawione są w trzech rzędach

Wybór poziomego kadru oraz trzech rzędów dla grupy 20 osób jest optymalny ze względu na możliwość lepszego ujęcia całej grupy w jednym kadrze. Przy takim ustawieniu każda osoba ma szansę być widoczna, co jest kluczowe w fotografii grupowej. Poziomy kadr pozwala na szersze ujęcie, co jest szczególnie ważne przy większych grupach, ponieważ unika się wąskich i ograniczających kompozycji. Dodatkowo, układ trzech rzędów sprzyja harmonijnej aranżacji, ponieważ osoby w pierwszym rzędzie mogą być nieco zgięte lub pochylić się, co sprawia, że ich twarze są bardziej wyeksponowane. Taki układ zwiększa efekt wrażenia zgrania i współpracy w grupie, co jest często celem fotografii grupowej. Dobrą praktyką jest także zróżnicowanie wysokości postaci, aby uzyskać ciekawszą kompozycję, na przykład poprzez ustawienie wyższych osób w tylnych rzędach. Warto także zwrócić uwagę na tło, aby nie odwracało uwagi od samej grupy, a także na oświetlenie, które powinno być równomierne i dobrze rozproszone, aby zminimalizować cienie.

Pytanie 36

Który z ruchów czołówki kamery wielkoformatowej pozwala na skorygowanie konwergencji linii pionowych podczas robienia zdjęcia wysokiemu budynkowi z poziomu jezdni?

A. Przesuw pionowy

B. Odchylenie poziome

C. Przesuw poziomy

D. Odchylenie pionowe

Przesuw poziomy, odchylenie pionowe oraz odchylenie poziome to ruchy, które nie są odpowiednie do korekcji zbieżności linii pionowych w kontekście fotografowania wysokich budynków. Przesuw poziomy umożliwia przesunięcie czołówki kamery w poziomie, co nie wpływa na zbieżność linii pionowych, lecz na kompozycję obrazu w poziomie. To może być przydatne w sytuacjach, gdy chcemy zmienić kadr, ale nie rozwiązuje problemu zbieżności, który występuje w vertykalnych krawędziach budynków. Odchylenie pionowe i odchylenie poziome są z kolei technikami, które mogą być używane do uzyskania efektywnych kątów perspektywy, ale nie koregują zbieżności linii pionowych. Użycie tych ruchów może prowadzić do typowych błędów, takich jak zniekształcenia obrazu związane z nadmiernym kątem widzenia. W fotografii architektonicznej prawidłowe ustawienie kamery jest kluczowe dla uzyskania realistycznych i estetycznych zdjęć. Zrozumienie, że ruchy te są bardziej odpowiednie do innych celów, a nie do korekcji zbieżności, jest istotne dla każdego fotografa, który dąży do doskonałości w swojej pracy.

Pytanie 37

Prawidłowa głębia bitowa dla fotografii przeznaczonej do profesjonalnego druku w pełnym kolorze to

A. 4 bity

B. 1 bit

C. 24 bity

D. 8 bitów

Głębia bitowa to kluczowy aspekt w cyfrowym świecie obrazów, a jej wartość ma bezpośredni wpływ na jakość wizualną zdjęć, szczególnie w kontekście profesjonalnego druku. Wybór 8 bitów na piksel, co daje 256 odcieni dla każdego koloru, może być wystarczający do prostych zastosowań, jak publikacje internetowe, ale nie spełnia wymagań druku, gdzie szczegóły i przejrzystość są kluczowe. Przy 1 lub 4 bitach głębokości, możliwości obrazu są bardzo ograniczone. 1 bit oznacza tylko dwa kolory (czarny i biały), a 4 bity to jedynie 16 kolorów, co zdecydowanie nie wystarcza do odwzorowania pełnego spektrum barw w fotografii. Takie wybory są typowe dla błędnych założeń o tym, że im mniej bitów, tym lepiej dla rozmiaru pliku, co jest mylące. W rzeczywistości, przy zbyt niskiej głębi bitowej, jakość obrazu drastycznie się pogarsza, a w druku mogą pojawić się problemy z gradacją kolorów oraz widocznymi przejściami. Ponadto, stosowanie niskiej głębi bitowej w przestrzeni kolorów RGB nie tylko ogranicza paletę, ale także utrudnia późniejsze edytowanie zdjęć, co jest niezbędne w profesjonalnej pracy. Dlatego tak ważne jest, aby przy wyborze głębi bitowej kierować się standardami branżowymi, które podkreślają znaczenie 24-bitowej głębi w fotografii do druku.

Pytanie 38

Przy oświetleniu rembrandtowskie światło padające na fotografowaną osobę należy ustawić

A. z góry nad modelem.

B. nieco z góry i na wprost modela.

C. z tyłu za modelem.

D. nieco z góry i boku modela.

Odpowiedź jest zgodna z klasyczną techniką oświetleniową, której korzenie sięgają malarstwa holenderskiego XVII wieku. Rembrandtowskie światło to jeden z najczęściej stosowanych schematów w portrecie fotograficznym, bo pozwala uzyskać bardzo charakterystyczny trójkąt światła na policzku modela po stronie odwróconej od źródła światła. Ta technika opiera się na ustawieniu głównego światła nieco z góry i boku względem osoby, co daje naturalny efekt modelowania twarzy i podkreślenia jej struktury. Właśnie wtedy powstaje ten mały jasny trójkąt na cienistej stronie policzka, który jest znakiem rozpoznawczym rembrandta. Moim zdaniem, to jedno z fajniejszych rozwiązań, jeśli chcesz osiągnąć głębię i wyrazistość zdjęcia bez zbędnej teatralności. W praktyce często używa się softboxa lub beauty dish’a ustawionego lekko powyżej linii wzroku modela i przesuniętego na bok o jakieś 45 stopni. Takie światło nie tylko wygląda bardzo naturalnie, ale też świetnie maskuje niedoskonałości skóry i podkreśla kości policzkowe. Według większości podręczników fotografii portretowej, właśnie taki układ pozwala uzyskać najlepszy efekt modelowania światłem i nadaje twarzy wyjątkową plastyczność. Warto eksperymentować z kątem padania i wysokością lampy, bo nawet drobne zmiany potrafią bardzo mocno wpłynąć na charakter portretu. Rembrandtowskie światło jest wręcz kanonem w branży i jeśli zależy komuś na klasycznym, ponadczasowym portrecie – to właśnie ten układ będzie najczęściej wykorzystywany.

Pytanie 39

Wskaż prawidłowe parametry zdjęcia przeznaczonego do zamieszczenia w galerii internetowej.

A. TIFF, 300 ppi, CMYK

B. JPEG, 300 ppi, CMYK

C. JPEG, 72 ppi, RGB

D. TIFF, 72 ppi, RGB

Dobór parametrów zdjęcia do publikacji w galerii internetowej to trochę takie rzemiosło, gdzie technika spotyka się z praktyką. JPEG w trybie RGB i rozdzielczości 72 ppi to właśnie taki branżowy standard – sprawdza się w większości przypadków. JPEG to format, który zapewnia dobry kompromis między jakością a rozmiarem pliku. Obrazki w tej kompresji szybciej się wczytują, co jest kluczowe dla wygody użytkownika i wydajności strony. RGB to model barw wykorzystywany w wyświetlaczach – na monitorach, smartfonach, tabletach. Kolory są wtedy żywe, a zachowanie zgodności z tym, co widzi użytkownik, jest dużo prostsze. 72 ppi to wartość, która od lat jest przyjmowana jako domyślna rozdzielczość dla obrazów przeznaczonych do internetu. Może to trochę archaiczne, bo współczesne wyświetlacze mają wyższą gęstość pikseli, ale w praktyce nie zamienia się to na lepszy wygląd zdjęcia, tylko większe pliki i dłuższe ładowanie. Galeria online na JPEG, 72 ppi, RGB po prostu działa – zdjęcia są ostre, kolory odpowiadają temu, co widzi użytkownik, a strona ładuje się sprawnie. Z mojego doświadczenia warto też pamiętać, żeby nie przesadzać z kompresją, bo za bardzo skompresowane JPEG potrafią wyglądać kiepsko, szczególnie przy powiększaniu. Jeszcze taka ciekawostka – większość narzędzi CMS czy platform galerii automatycznie przeskalowuje i optymalizuje zdjęcia, ale i tak warto wrzucać już odpowiednio przygotowane pliki. To sporo ułatwia i pozwala uniknąć nieprzyjemnych niespodzianek.

Pytanie 40

Jakie formaty należy wybrać do zapisu skanowanych obrazów, które będą publikowane w internecie?

A. GIF i PSD

B. PNG i TIFF

C. PNG i JPEG

D. PSD i JPEG

Odpowiedź PNG i JPEG to optymalny wybór dla skanowanych zdjęć przeznaczonych do publikacji internetowej. Format PNG (Portable Network Graphics) jest doskonały do przechowywania obrazów, które wymagają wysokiej jakości bezstratnej kompresji, co jest istotne w przypadku zdjęć z dużą ilością detali i kolorów. Jest on szczególnie polecany do grafik z przezroczystością oraz obrazów o ostrych krawędziach, jak logotypy czy ikony. Z kolei format JPEG (Joint Photographic Experts Group) jest idealny do zdjęć o pełnym kolorze, gdzie niewielka strata jakości jest akceptowalna w zamian za znacznie mniejszy rozmiar pliku. JPEG wykorzystuje stratną kompresję, co sprawia, że jest preferowanym formatem do publikacji zdjęć w internecie, gdzie szybkość ładowania strony ma kluczowe znaczenie. Dobrym przykładem zastosowania obu formatów jest wykorzystanie PNG dla grafik na stronie internetowej, które wymagają przezroczystości, natomiast JPEG dla zdjęć produktów w e-commerce, które muszą być szybko dostępne dla użytkowników. Dobre praktyki branżowe sugerują użycie PNG dla grafik z tekstem oraz JPEG dla zdjęć, co zapewnia optymalną jakość i wydajność.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej