Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik farmaceutyczny
Kwalifikacja: MED.09 - Sporządzanie i wytwarzanie produktów leczniczych oraz prowadzenie obrotu produktami leczniczymi, wyrobami medycznymi, suplementami diety i środkami spożywczymi specjalnego przeznaczenia żywieniowego oraz innymi produktami dopuszczonymi do obrotu w aptece
Data rozpoczęcia: 25 października 2025 11:01
Data zakończenia: 25 października 2025 11:25

Egzamin zdany!

Wynik: 33/40 punktów (82,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Przeszkodą w użyciu surowców roślinnych, takich jak: kora kruszyny, kłącze rzewienia, liść senesu, jest

A. prawidłowe funkcjonowanie (perystaltyka) jelit

B. podwyższona krzepliwość krwi

C. okres ciąży i karmienia piersią

D. przeziębienie oraz grypa

Okres ciąży i karmienia piersią to kluczowe etapy w życiu kobiety, które wymagają szczególnej dbałości o zdrowie zarówno matki, jak i dziecka. Surowce roślinne, takie jak kora kruszyny, kłącze rzewienia i liść senesu, są znane z działania przeczyszczającego. W tym kontekście ich stosowanie u kobiet w ciąży lub karmiących może prowadzić do poważnych komplikacji. Związki aktywne zawarte w tych roślinach mogą stymulować perystaltykę jelit, co jest niewskazane, ponieważ może prowadzić do przedwczesnych skurczów macicy. Z tego powodu odpowiednie regulacje i standardy zdrowotne, takie jak wytyczne Światowej Organizacji Zdrowia, podkreślają konieczność unikania tych substancji w przypadku kobiet w ciąży. Przykładowo, w przypadku zaparć u kobiet ciężarnych zaleca się stosowanie delikatniejszych metod, takich jak zmiany w diecie, zwiększenie spożycia błonnika oraz odpowiednia podaż płynów.

Pytanie 2

Jednym z działań niepożądanych, które może wystąpić w trakcie stosowania gentamycyny, jest

A. uszkodzenie słuchu

B. suchy kaszel

C. zatrzymanie krążenia

D. zapalenie nerwu wzrokowego

Gentamycyna jest antybiotykiem aminoglikozydowym, który może powodować szereg działań niepożądanych, z których jednym z najpoważniejszych jest uszkodzenie słuchu, znane również jako ototoksyczność. Działanie to jest wynikiem toksycznego wpływu leku na komórki słuchowe w uchu wewnętrznym. Uszkodzenie słuchu może być zarówno przelotne, jak i trwałe, a ryzyko jego wystąpienia wzrasta w przypadku długotrwałego stosowania leku lub przy jednoczesnym stosowaniu innych substancji ototoksycznych. W praktyce klinicznej, pacjenci stosujący gentamycynę powinni być regularnie monitorowani pod kątem funkcji słuchowych, zwłaszcza w przypadku długotrwałej terapii. Standardy dotyczące stosowania antybiotyków, takie jak wytyczne Instytutu Roberta Kocha, zalecają wykonywanie badań słuchu u pacjentów, którzy otrzymują lek przez dłuższy czas, aby w porę zidentyfikować ewentualne problemy i podjąć stosowne działania, takie jak zmiana dawkowania lub wybór innego leku.

Pytanie 3

Zgodnie z przepisami prawa farmaceutycznego, technik farmaceutyczny nie jest uprawniony do samodzielnego

A. prowadzenia apteki.

B. wykonywania czynności związanych z wprowadzaniem faktur zakupowych.

C. prowadzenia sklepu zielarskiego i medycznego.

D. realizacji recept na substancje narkotyczne.

Technik farmaceutyczny nie może samodzielnie realizować recept na leki narkotyczne, ponieważ zgodnie z obowiązującym prawem farmaceutycznym, takie działania mogą podejmować wyłącznie farmaceuci lub aptekarze prowadzący. Realizacja recept na leki narkotyczne wiąże się z dużą odpowiedzialnością i wymaga specjalistycznej wiedzy oraz umiejętności oceny potrzeb pacjenta, co jest regulowane przez przepisy prawa. W praktyce oznacza to, że technik farmaceutyczny, pomimo posiadanych kwalifikacji, nie ma uprawnień do podejmowania decyzji dotyczących wydania tych leków w aptece. Zamiast tego, jego rola obejmuje wsparcie farmaceuty w procesach związanych z obiegiem dokumentacji, przygotowaniem leków oraz zapewnieniem odpowiednich warunków do ich przechowywania. Tego rodzaju podział obowiązków jest kluczowy dla zapewnienia bezpieczeństwa pacjentów oraz przestrzegania standardów jakości w obrocie farmaceutycznym.

Pytanie 4

Podając lek recepturowy w formie mieszanki, należy uprzedzić pacjenta, że nie powinien on być stosowany po upływie

A. 7 dni

B. 72 godzin

C. 30 dni

D. 24 godzin

Odpowiedź 7 dni jest jak najbardziej trafna. Leki recepturowe, do których zaliczamy różne mieszanki, mają swój określony czas przydatności. Zazwyczaj to właśnie 7 dni od momentu, gdy zostały przygotowane. To ważne dla bezpieczeństwa i skuteczności tych leków. W ciągu tych 7 dni powinny one zachować swoje działanie, a ich skład chemiczny nie powinien się psuć. Na przykład, jeśli farmaceuta robi syrop na bazie substancji aktywnej, to po 7 dniach rośnie ryzyko, że lek może być zanieczyszczony lub zmieni swoje właściwości fizyczne czy chemiczne. To już może być niebezpieczne dla zdrowia pacjenta. Organizacje takie jak WHO czy krajowe normy farmaceutyczne mówią jasno, żeby farmaceuci informowali pacjentów o tym, jak długo można stosować leki recepturowe. Takie coś naprawdę pomaga utrzymać dobrą jakość opieki i bezpieczeństwo pacjentów, a to jest kluczowe w całym systemie ochrony zdrowia.

Pytanie 5

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 6

Czas na zrealizowanie recepty dotyczącej preparatów immunologicznych, które są wytwarzane dla konkretnego pacjenta, nie może być dłuższy niż

A. 90 dni

B. 30 dni

C. 120 dni

D. 7 dni

Odpowiedzi sugerujące terminy realizacji recepty na preparaty immunologiczne krótsze niż 90 dni, takie jak 30 dni, 7 dni czy 120 dni, są niewłaściwe i opierają się na niepełnym zrozumieniu specyfiki produkcji tych preparatów. Preparaty immunologiczne, w tym szczepionki czy leki biologiczne, wymagają skomplikowanego procesu wytwarzania, który obejmuje precyzyjne etapy, jak hodowla komórkowa, oczyszczanie i formułowanie. Krótszy termin realizacji, na przykład 30 dni, może sugerować, że proces produkcji jest uproszczony, co może prowadzić do zredukowanej jakości i skuteczności preparatu. W przypadku 7 dni, byłoby to wręcz niemożliwe w kontekście współczesnych standardów produkcji farmaceutycznej, które wymagają znacznie więcej czasu na zapewnienie pełnej zgodności z normami jakości. Z kolei 120 dni sugeruje nadmierną zwłokę, co również nie jest praktykowane, ponieważ długie terminy mogą wpłynąć na stabilność produktów. W rezultacie, zrozumienie terminów realizacji jest kluczowe dla bezpieczeństwa pacjentów i efektywności systemu opieki zdrowotnej.

Pytanie 7

W celu sporządzenia leku według zamieszczonej recepty balsam peruwiański należy

Rp.
 Balsami peruviani
 Ricini olei
 Paraffini liq.               aa    2,0
 Vaselini albi                ad  150,0
 M.f. ung.

 D.S. Zewnętrznie

A. rozetrzeć z olejem rycynowym w stosunku 1:1.

B. rozpuścić w parafinie ciekłej.

C. rozetrzeć z wazeliną białą.

D. rozpuścić w stopionej wazelinie białej.

Odpowiedź "rozetrzeć z olejem rycynowym w stosunku 1:1" jest prawidłowa, ponieważ wskazuje właściwą metodę przygotowania balsamu peruwiańskiego. W recepturze farmaceutycznej kluczowe jest, aby składniki były mieszane w odpowiednich proporcjach, co zapewnia ich skuteczność i bezpieczeństwo stosowania. Balsam peruwiański, znany ze swoich właściwości leczniczych, powinien być łączony z olejem rycynowym w równych ilościach, co podkreśla konieczność precyzyjnego odmierzania składników. W praktyce farmaceutycznej, właściwe przygotowanie leków jest kluczowe dla uzyskania pożądanych efektów terapeutycznych. Niewłaściwe proporcje mogą prowadzić do zmniejszenia skuteczności leku lub zwiększenia ryzyka działań niepożądanych. Warto zaznaczyć, że zastosowanie oleju rycynowego jako medium do rozcierania balsamu zapewnia lepszą absorpcję składników aktywnych. Przykładowo, w dermatologii preparaty na bazie balsamu peruwiańskiego stosuje się w leczeniu stanów zapalnych skóry, a ich skuteczność w dużej mierze zależy od odpowiedniego przygotowania.

Pytanie 8

Jaka jest dawka dobowa chlorowodorku papaweryny w leku przygotowanym według powyższej recepty?

Rp.
Papaverini hydrochloridi      1,0
Chelidonii trae
Aquae            aa ad      100,0
M.f.mixt.
D.S. 3 razy dziennie 1 łyżkę stołową (14,0 g)

A. 0,14 g

B. 0,42 g

C. 0,07 g

D. 0,28 g

Odpowiedź 0,42 g jest jak najbardziej w porządku. Obliczanie dawki dobowej papaweryny chlorowodorek opiera się na prostych zasadach. Musisz pomnożyć ilość substancji w jednej dawce przez to, ile dawek bierzesz w ciągu dnia. Papaweryna pomaga przy skurczach mięśni gładkich, więc ważne jest, żeby dobrze ustalić dawkę, żeby leczenie było skuteczne, ale i bezpieczne. Lekarze w praktyce korzystają z tabel, żeby ustalić, jaką dawkę podać pacjentowi w zależności od ich stanu zdrowia. A pamiętaj, żeby uwzględniać jednostki objętości, jak łyżki stołowe, bo to istotne w kontekście leków doustnych. W końcu, jak masz wartość bliską 0,42 g, to pacjent dostaje odpowiednią ilość leku, która działa, ale nie jest za wysoka.

Pytanie 9

Preparaty łagodzące uczucie lęku oraz niepokoju to

A. anksjolityki

B. tymoleptyki

C. analeptyki

D. antyoksydanty

Anksjolityki to leki, które pomagają w radzeniu sobie z niepokojem i lękiem. Działają one na nasz układ nerwowy i wpływają na różne substancje chemiczne w mózgu, jak na przykład GABA. To powoduje, że nasze neurony są mniej aktywne, a my czujemy się spokojniejsi. Przykłady takich leków to benzodiazepiny, jak diazepam czy lorazepam, które często są przepisywane pacjentom z zaburzeniami lękowymi. Warto pamiętać, że ich stosowanie musi być dokładnie monitorowane przez lekarzy, bo mogą się pojawić skutki uboczne i ryzyko uzależnienia. Wydaje mi się, że kluczowe jest zrozumienie, jak działają te leki, żebyśmy mogli skuteczniej zarządzać naszymi stanami lękowymi i żyć lepiej.

Pytanie 10

Ile gramów Perhydrolu jest potrzebnych do przygotowania 120,0 g 3% roztworu wody utlenionej?

A. 1,2 g

B. 120,0 g

C. 24,0 g

D. 12,0 g

Aby obliczyć, ile gramów Perhydrolu (30% roztwór wody utlenionej) jest potrzebne do uzyskania 120,0 g 3% wody utlenionej, należy zastosować proporcje. Woda utleniona o stężeniu 3% oznacza, że w 100 g roztworu znajduje się 3 g H2O2. Zatem w 120 g 3% wody utlenionej będzie 3,6 g H2O2. Ponieważ Perhydrol ma stężenie 30%, oznacza to, że w 100 g Perhydrolu znajduje się 30 g H2O2. Ustalając proporcje, możemy obliczyć, ile Perhydrolu potrzebujemy do uzyskania 3,6 g H2O2: (3,6 g H2O2) / (30 g H2O2/100 g Perhydrolu) = 12 g Perhydrolu. Ta koncepcja jest istotna w chemii analitycznej i przemysłowej, gdzie precyzyjne przygotowywanie roztworów o określonym stężeniu jest kluczowe do uzyskania wiarygodnych wyników. Dobrą praktyką jest zawsze sprawdzanie obliczeń oraz szacowanie błędów pomiarowych, co jest zgodne z normami jakości ISO.

Pytanie 11

Kto ma prawo do wystawiania recept?

A. farmaceuta, lekarz, psychoterapeuta

B. stomatolog, pielęgniarka, technik farmacji

C. dentysta, fizjoterapeuta, weterynarz

D. lekarz, pielęgniarka, dentysta

Odpowiedź 'lekarz, pielęgniarka, lekarz dentysta' jest jak najbardziej trafna. Te zawody mają uprawnienia do wystawiania recept w Polsce. Lekarze, niezależnie od tego jaką mają specjalizację, to podstawowi wystawcy recept, bo mają odpowiednie wykształcenie i licencje. Pielęgniarki, które ukończyły specjalne kursy, też mogą wystawiać recepty, zwłaszcza na leki, które często są potrzebne, jak na przykład leki przeciwbólowe. Co do lekarzy dentystów, to oni jako specjaliści w stomatologii mogą przepisywać leki, które są im potrzebne w praktyce. To wszystko jest ważne, bo dzięki temu pacjenci mają dostęp do leków, które są im niezbędne. Warto także pamiętać, że chociaż farmaceuci odgrywają kluczową rolę w systemie ochrony zdrowia, to nie mogą wystawiać recept na własną rękę, a jedynie realizować te, które podpisał ktoś uprawniony.

Pytanie 12

Czym jest substancja wspomagająca?

A. acidum boricum

B. jecoris aselli oleum

C. gummi arabicum

D. acidum salicylicum

Gummi arabicum, znane również jako gum arabską, jest substancją pomocniczą pochodzenia roślinnego, szeroko stosowaną w przemyśle farmaceutycznym i spożywczym. Pełni rolę emulgatora, stabilizatora oraz zagęszczacza, co czyni go niezwykle wartościowym składnikiem w formułacjach. Jego zdolność do tworzenia żeli oraz stabilizacji emulsji ma fundamentalne znaczenie w produkcji różnych preparatów farmaceutycznych, w tym syropów, zawiesin i tabletek. Gummi arabicum jest także stosowany w technologii mikroenkapsulacji, co umożliwia kontrolowane uwalnianie substancji czynnych. Dodatkowo, jako substancja wsparcia, wpisuje się w standardy bezpieczeństwa żywności, co jest potwierdzone przez organy takie jak EFSA (Europejski Urząd ds. Bezpieczeństwa Żywności). W kontekście najlepszych praktyk, gummi arabicum jest uznawane za bezpieczne i skuteczne, co czyni je preferowanym wyborem w wielu formułacjach farmaceutycznych.

Pytanie 13

Podczas układania leków na półkach w aptece, na co należy przede wszystkim zwracać uwagę (uwaga: pytanie może być niejednoznaczne)?

A. reklamą w mediach

B. siłą ich działania

C. trwającą właśnie promocją

D. wielkości opakowań

Siła działania leku jest kluczowym czynnikiem przy jego klasyfikacji i układaniu na półkach w aptece. W praktyce farmaceutycznej, lek powinien być łatwo dostępny dla pacjentów w zależności od jego zastosowania terapeutycznego. Na przykład, leki o silnym działaniu przeciwbólowym powinny być umieszczane w widocznym miejscu, aby pacjenci mogli je łatwo zlokalizować, w szczególności w przypadkach nagłych. Ponadto, klasyfikacja leków według ich siły działania jest zgodna z zasadami zarządzania lekami i zapewnia bardziej efektywne podejście do terapii. W wielu aptekach stosowane są standardy, takie jak systemy klasyfikacji ATC (Anatomical Therapeutic Chemical), które pomagają w organizacji leków według ich właściwości farmakologicznych. W odpowiednich sieciach aptecznych, taka klasyfikacja nie tylko usprawnia proces dystrybucji, ale także poprawia jakość obsługi pacjenta, ułatwiając farmaceutom doradzanie klientom w wyborze odpowiednich leków.

Pytanie 14

W przypadku, gdy oko zostanie splamione płynem do mycia naczyń, co należy zrobić?

A. przemyć oko poszkodowanego roztworem kwasu bornego

B. założyć poszkodowanemu ciemne okulary, które chronią przed światłem

C. zastosować krople do oczu zawierające antybiotyk

D. przemyć oko poszkodowanego dużą ilością wody

Jak dla mnie, przemywanie oka poszkodowanego dużą ilością wody to chyba najlepszy i najbezpieczniejszy sposób, żeby pozbyć się płynu do mycia naczyń. Ta woda działa trochę jak neutralizator – pomaga wypłukać chemikalia i inne brudy, a przy tym zmniejsza ryzyko podrażnień rogówki. Powinno się to robić przez przynajmniej 15 minut, żeby mieć pewność, że wszystko dobrze się oczyści. W praktyce, to można zrobić gdzieś na miejscu zdarzenia, korzystając z bieżącej wody albo, jeśli akurat mamy, to z roztworu soli fizjologicznej. Ważne, żeby nie pocierać oka podczas przemywania, bo to może tylko pogorszyć sprawę i wprowadzić zanieczyszczenia głębiej. Po takim przemywaniu warto jeszcze pójść do lekarza, by sprawdzić, czy nie ma poważniejszych uszkodzeń. Ogólnie, dobrze jest trzymać się tych medycznych wytycznych, bo odpowiednie przemycie oka to kluczowa sprawa, kiedy mamy do czynienia z substancjami chemicznymi.

Pytanie 15

Który ze składników maści recepturowej według zamieszczonej recepty odpowiada za zwiększenie zdolności emulgowania wody?

Rp.
3% Sol. Acidi borici        2,0
Zinci oxidi
Talci               aa      5,0
Cholesteroli                1,0
Paraffini solidi           20,0
Paraffini liquidi          35,0
M.f. ung.
S. Zewnętrznie

A. Talk.

B. Cholesterol.

C. Parafina ciekła.

D. Parafina stała.

Cholesterol jest kluczowym składnikiem podłoża maściowego, który odgrywa istotną rolę w procesie emulgowania wody, co jest niezbędne do tworzenia stabilnych emulsji wodno-tłuszczowych. Emulsje te są powszechnie stosowane w farmacji i kosmetykach, ponieważ umożliwiają łączenie składników, które normalnie się nie mieszają, jak woda i oleje. Cholesterol działa jako emulgator, stabilizując emulsje dzięki swoim właściwościom surfaktantu, co pozwala na uzyskanie pożądanej konsystencji i efektów terapeutycznych. Przykładem zastosowania cholesterolu w recepturze może być tworzenie maści, które muszą zawierać zarówno składniki hydrosolubilne, jak i lipofilowe, aby skutecznie działać na skórę. W praktyce farmaceutycznej, znajomość roli cholesterolu w emulgowaniu jest kluczowa, ponieważ niewłaściwy dobór składników emulgujących może prowadzić do nieefektywnych preparatów, co jest niezgodne z dobrymi praktykami produkcji. Dlatego, zrozumienie funkcji cholesterolu oraz jego właściwości jest niezbędne dla skutecznego formulowania leków, które będą spełniać wymagania jakościowe oraz terapeutyczne.

Pytanie 16

Jakie substancje powinny być trzymane w lodówce?

A. Rosuvastatinum (np. Roswera)

B. Perindoprilum (np. Prestarium)

C. Vaccinum hepatitidis B (np. Engerix B)

D. Pantoprazolum (np. Controloc)

Vaccinum hepatitidis B (np. Engerix B) jest szczepionką, która wymaga przechowywania w temperaturze od 2 do 8 stopni Celsjusza, co jest typowe dla wielu szczepionek. Dlatego należy ją trzymać w lodówce, aby zachować jej skuteczność i stabilność. Przechowywanie szczepionek w odpowiednich warunkach temperaturowych jest kluczowe, aby uniknąć ich degradacji oraz utraty właściwości immunologicznych. Przykładami dobrych praktyk są regularne monitorowanie temperatury w lodówkach, w których przechowywane są szczepionki, oraz stosowanie rejestratorów temperatury. W przypadku nieprawidłowego przechowywania szczepionek może dojść do osłabienia odpowiedzi immunologicznej pacjenta, co może prowadzić do nieefektywnego zabezpieczenia przed chorobą. Z tego powodu, personel medyczny musi być dobrze przeszkolony w zakresie zasad przechowywania i transportu szczepionek, co jest zgodne z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) oraz krajowymi wytycznymi zdrowotnymi.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

Jak często powinno się przecierać wewnętrzną powierzchnię loży laminarnej środkiem dezynfekującym w warunkach aseptycznych?

A. Raz w miesiącu

B. Każdorazowo przed rozpoczęciem pracy

C. Dwa razy w tygodniu

D. Raz na tydzień

Odpowiedź "Każdorazowo przed rozpoczęciem pracy" jest jak najbardziej trafna. Aseptyczność w laboratoriach, zwłaszcza przy pracy z materiałami biologicznymi, to podstawa, bo od tego zależy, czy wyniki będą wiarygodne czy nie. Z doświadczenia wiem, że regularne dezynfekowanie loży laminarnej przed każdym użyciem to najlepsza praktyka. To właśnie dzięki temu eliminujemy różne zanieczyszczenia, na przykład bakterie czy wirusy, które mogłyby namieszać w naszym eksperymencie. Dobrym przykładem jest 70% roztwór alkoholu, który jest szeroko polecany przez różne organizacje, jak CDC czy WHO. Po prostu warto to robić, żeby chronić siebie i materiały, z którymi pracujemy. W laboratoriach, gdzie prowadzi się kulturę komórkową, zaniedbanie tej zasady może doprowadzić do kontaminacji i wyników, które są kompletnie nieprzydatne. Takie coś w badaniach naukowych to już nie jest śmieszne.

Pytanie 19

Ile kodeiny fosforanu przyjmuje pacjent w ciągu dnia, spożywając lek sporządzony zgodnie z poniższą receptą?

Rp.
 Decocti Valerianae radicis     10,0/180,0
 Codeini phosphatis              0,5
 Natrii bromidi                  3,5
 Visci albi intracti            16,0
 Aquae                         100,0
 M.f.mixt.
 D.S. 3 x dziennie łyżeczkę (5,0 g)

A. 0,025 g

B. 0,042 g

C. 0,500 g

D. 0,075 g

Odpowiedź 0,025 g jest prawidłowa, ponieważ obliczenia dotyczące dawkowania kodeiny fosforanu powinny opierać się na dokładnych proporcjach zawartych w recepturze. W praktyce farmaceutycznej, dla uzyskania poprawnego dawkowania, istotne jest przeliczenie ilości substancji czynnej na jednostki miary stosowane w medycynie. Kodeina, będąca opiatem stosowanym w łagodzeniu bólu oraz w terapii kaszlu, musi być podawana w ściśle określonych dawkach, aby zminimalizować ryzyko działań niepożądanych oraz uzależnienia. Standardowe dawkowanie kodeiny dla dorosłych często nie przekracza 60 mg na dawkę, co przekłada się na około 0,025 g na dobę w przypadku wielokrotnego stosowania. Dlatego, jeśli pacjent stosuje lek zgodnie z zaleceniem, to podana przez niego ilość jest zgodna z wytycznymi. Ponadto, ważne jest, aby zawsze przestrzegać zaleceń lekarza oraz farmaceuty, a także monitorować reakcje organizmu na leki, co jest kluczowe w terapii farmakologicznej.

Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

Wskaż kategorię leków, które hamują receptory β.

A. Bisocard, Thymazen, Salbutamol

B. Propranolol, Atenolol, Salbutamol

C. Metoprolol, Atenolol, Bisocard

D. Xylometazolin, Oxalin, Thymazen

Metoprolol, Atenolol i Bisocard to leki z grupy beta-blokerów, które blokują receptory β-adrenergiczne. Te substancje czynne mają istotne zastosowanie w kardiologii, szczególnie w leczeniu nadciśnienia tętniczego oraz w terapii choroby wieńcowej. Metoprolol i Atenolol są szczególnie często stosowane w praktyce klinicznej, ponieważ wykazują selektywność dla receptorów β1, co sprawia, że mają mniejsze działanie na układ oddechowy w porównaniu do nieselektywnych beta-blokerów. Bisocard, zawierający bisoprolol, również należy do selektywnych beta-blokerów, co czyni go odpowiednim wyborem w terapii pacjentów z chorobami serca, zwłaszcza u osób z astmą lub POChP, gdzie unika się nieselektywnych leków. Warto wspomnieć, że beta-blokery zmniejszają częstość akcji serca oraz obniżają ciśnienie krwi, co jest korzystne w leczeniu wielu schorzeń kardiologicznych. Ich stosowanie powinno być zgodne z wytycznymi i dobrymi praktykami medycznymi, aby zmaksymalizować korzyści terapeutyczne oraz zminimalizować potencjalne działania niepożądane.

Pytanie 22

Aby przeprowadzić standaryzację Anisi fructus, konieczne jest zrealizowanie badania

A. wskaźnika goryczy

B. wskaźnika pęcznienia

C. zawartości olejku eterycznego

D. zawartości garbników

Zawartość olejku eterycznego jest kluczowym parametrem w procesie standaryzacji <i>Anisi fructus</i>, ponieważ olejek ten odpowiada za charakterystyczne właściwości aromatyczne oraz terapeutyczne tej rośliny. W praktyce, olejek eteryczny z anyżu (Pimpinella anisum) zawiera związki takie jak anetol, które mają znaczący wpływ na działanie farmakologiczne. Standaryzacja tego składnika jest zgodna z dobrymi praktykami w przemyśle farmaceutycznym i kosmetycznym, gdzie istotne jest zapewnienie stałej jakości produktów. Przykładem zastosowania olejku anyżowego może być produkcja preparatów ziołowych, które są wykorzystywane w terapii układu pokarmowego. Utrzymanie odpowiedniej zawartości olejku eterycznego jest niezbędne dla uzyskania efektywności terapeutycznej i zgodności z wymogami farmakopei. Dlatego pomiar zawartości olejku eterycznego w <i>Anisi fructus</i> jest podstawowym krokiem w zapewnieniu jakości i skuteczności preparatów z tej rośliny.

Pytanie 23

Ile gumy arabskiej powinno się zastosować do sporządzenia 100,0 g Emulsio oleosae?

A. 10,0 g

B. 5,0 g

C. 15,0 g

D. 7,5 g

Wiesz co, odpowiedź 5,0 g gumy arabskiej to strzał w dziesiątkę! W emulsji ten składnik działa jak emulgator, co pomaga utrzymać stabilność połączenia oleju i wody. Jak robisz 100,0 g emulsji olejowej, to trzeba dobrze przemyśleć, ile tej gumy użyć. Z reguły stosujemy około 5% całości, czyli w tym przypadku właśnie 5,0 g. Przemysłowo często jest tak, że jak dajemy za mało emulgatora, to emulsja się rozwarstwia. A jak za dużo, może na przykład popsulić smak lub strukturę. Takie rzeczy są istotne, bo odpowiednie proporcje są kluczowe dla jakości końcowego produktu, zwłaszcza w kosmetykach czy żywności. To wszystko jest poparte badaniami, które pokazują jak emulgatory wpływają na stabilność emulsji.

Pytanie 24

Tabulettae buccales to leki

A. do ssania

B. do rozpuszczenia

C. podjęzykowe

D. podpoliczkowe

Jak się myśli o podawaniu leków, trzeba zrozumieć, że różne formy mają różne właściwości. Odpowiedzi, które mówią o tabletkach do rozpuszczania, podjęzykowych czy do ssania, mogą wprowadzać w błąd. Tabletki do rozpuszczania są do rozpuszczenia w wodzie, więc to nie to samo co tabletki buccalne. Tabletki podjęzykowe umieszczasz pod językiem, co jest szybkie, ale różni się od podpoliczkowych. Tabletki do ssania też są w jamie ustnej, ale zazwyczaj działają wolniej, na przykład przy infekcjach gardła. Każda forma ma swoje zastosowanie, ale nie pomyl ich z tabletami podpoliczkowymi. Jak lekarze nie mówią pacjentom jak prawidłowo stosować leki, to mogą być problemy z efektywnością leczenia.

Pytanie 25

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 26

Oleum Jecoris Aselli może być polecany przy niedoborze witaminy

A. D

B. PP

C. A

D. C

Oleum Jecoris Aselli, znane również jako olej z wątroby dorsza, jest cennym źródłem witamin rozpuszczalnych w tłuszczach, zwłaszcza witaminy D. Witamina D odgrywa kluczową rolę w regulacji metabolizmu wapnia i fosforu, co jest niezbędne dla zdrowia kości oraz funkcjonowania układu odpornościowego. Jej niedobór, czyli hipowitaminoza, może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych, w tym osteoporozy u dorosłych i krzywicy u dzieci. Oleum Jecoris Aselli jest często zalecane w terapii uzupełniającej w przypadku niskiego poziomu witaminy D, zwłaszcza w regionach o ograniczonej ekspozycji na słońce. Regularne stosowanie tego oleju może wspierać nie tylko układ kostny, ale także ogólną kondycję organizmu, co czyni go istotnym elementem diety, szczególnie w okresach zimowych. Przy wyborze suplementów witaminowych należy kierować się dobrymi praktykami branżowymi, takimi jak konsultacja z lekarzem lub dietetykiem, aby zapewnić odpowiednie dawkowanie i bezpieczeństwo stosowania.

Pytanie 27

Glicerol (Glicerolum) jest:

A. białym, krystalicznym proszkiem, rozpuszczającym się w wodzie i etanolu

B. żółtawą, klarowną, gęstą cieczą, o subtelnym, charakterystycznym zapachu

C. bezbarwną, chłonącą wilgoć cieczą, o gęstości syropu

D. przezroczystą substancją w stanie płynnym, o charakterystycznym zapachu i palącym smaku

Glicerol, znany również jako glicerina, to bezbarwna, higroskopijna ciecz o konsystencji syropu, która jest stosunkowo gęsta. Jako trihydroksylowy alkohol, glicerol wykazuje właściwości nawilżające i jest powszechnie stosowany w kosmetykach, farmaceutykach oraz w przemyśle spożywczym jako substancja słodząca i stabilizator. Jego higroskopijność oznacza, że przyciąga i zatrzymuje wilgoć, co czyni go idealnym składnikiem w produktach, które mają na celu nawilżenie skóry. W przemyśle spożywczym glicerol jest używany jako środek konserwujący oraz w produkcji wyrobów cukierniczych, gdzie poprawia teksturę i smak. W farmacji, glicerol znajduje zastosowanie w produkcji syropów oraz jako rozpuszczalnik dla substancji czynnych. Ponadto, glicerol spełnia normy bezpieczeństwa i jakości, co jest potwierdzone regulacjami FDA oraz EFSA, co czyni go zaufanym składnikiem w wielu aplikacjach.

Pytanie 28

Aby sporządzić roztwór wykazujący wyznaczoną koncentrację azotanu (V) srebra z określonej masy, jakiego naczynia trzeba użyć?

A. erlenmajerki

B. zlewki

C. kolby miarowej

D. cylindra miarowego

Erlenmajerki, zlewki oraz cylindry miarowe, choć stosowane w laboratoriach chemicznych, nie są najlepszymi wyborami do przygotowywania mianowanych roztworów. Erlenmajerki, ze względu na ich kształt, są mniej precyzyjne przy odmierzaniu objętości cieczy. Ich konstrukcja sprawia, że nie ma wyraźnych oznaczeń poziomu cieczy, co może prowadzić do błędów w pomiarze. Zlewki, podobnie jak erlenmajerki, są przeznaczone głównie do mieszania i przechowywania substancji, ale nie do dokładnego odmierzania objętości. Mimo że można je wykorzystać do wstępnego przygotowania roztworu, nie zapewniają one wymaganej precyzji w końcowym etapie przygotowania mianowanego roztworu. Cylindry miarowe, choć lepsze od erlenmajek i zlewek, również mogą nie być wystarczająco dokładne dla rozwiązań wymagających wysokiej precyzji. W przypadku roztworów o niskich stężeniach lub tych, które są szczególnie wrażliwe na zmiany objętości, zastosowanie kolby miarowej jest kluczowe, aby uniknąć błędów pomiarowych. Niezrozumienie tych różnic oraz znaczenia precyzyjnego odmierzania objętości w przygotowywaniu roztworów może prowadzić do błędnych wniosków i wyników w eksperymentach chemicznych.

Pytanie 29

Stabilność roztworów sacharozy o stężeniu 64% - 66% przechowywanych w temperaturze pokojowej zapewnia

A. dodatek substancji przeciwutleniających

B. użycie opakowań z ciemnego szkła

C. ich wysokie ciśnienie osmotyczne, które hamuje rozwój drobnoustrojów

D. ich niskie pH, które hamuje rozwój drobnoustrojów

Wybór tej odpowiedzi o wysokim ciśnieniu osmotycznym roztworów sacharozy 64% - 66% jest jak najbardziej właściwy. Mówiąc prościej, im więcej sacharozy w roztworze, tym większa jego osmotyczność. A ciśnienie osmotyczne to po prostu miara tego, jak bardzo woda chce przemieszczać się przez błonę półprzepuszczalną do miejsca, gdzie jest więcej substancji rozpuszczonej. W tych gęstych roztworach woda jest jakby „uwięziona”, co znacząco ogranicza rozwój drobnoustrojów, które wody potrzebują. W praktyce, takie roztwory są mega przydatne w przemyśle spożywczym, na przykład przy produkcji syropów czy przerabianiu owoców, bo świetnie konserwują jedzenie. Zresztą, to nie tylko teoria; badania pokazują, że w połączeniu z odpowiednimi temperaturami, te właściwości działają jak standard w przechowywaniu żywności.

Pytanie 30

Jakie substancje uznawane są za leki przeciwdepresyjne?

A. paroksetyna, chiorpromazyna, tioridazyna

B. amitryptylina, citalopram, paroksetyna

C. mokiobemid, amitryptytina, temazepam

D. citalopram, fenobarbital, haloperidol

Citalopram, fenobarbital i haloperidol, mokiobemid, amitryptytina i temazepam oraz paroksetyna, chlorpromazyna i tioridazyna to kombinacje leków, które nie są właściwe w kontekście leczenia depresji. Fenobarbital jest lekiem przeciwpadaczkowym, który nie wykazuje działania przeciwdepresyjnego. Haloperidol to lek przeciwpsychotyczny stosowany głównie w leczeniu zaburzeń psychotycznych, takich jak schizofrenia, a nie w depresji. Mokiobemid, z kolei, jest inhibitorem monoaminooksydazy (MAOI), który może być stosowany w depresji, ale w zestawieniu z innymi lekami jak amitryptylina, nie jest standardowym podejściem klinicznym ze względu na ryzyko interakcji. Temazepam to lek nasenny z grupy benzodiazepin, który nie jest lekiem przeciwdepresyjnym. Chlorpromazyna i tioridazyna to również leki przeciwpsychotyczne, które nie są wskazane w leczeniu depresji bez współwystępujących zaburzeń psychotycznych. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych wniosków, obejmują mylenie rodzajów leków oraz ich zastosowań. Niezrozumienie różnic między lekami psychotropowymi oraz ich działaniami terapeutycznymi może prowadzić do niewłaściwych wyborów terapeutycznych, co jest niebezpieczne dla pacjentów.

Pytanie 31

Jakie źródło dostarcza najdokładniejsze informacje na temat interakcji leków z innymi substancjami?

A. Farmakopea Polska

B. Karta charakterystyki produktu leczniczego

C. Baza leków bloz z kodami EAN

D. Leki Współczesnej Terapii

Karta charakterystyki produktu leczniczego (ChPL) jest kluczowym dokumentem w farmakologii, który zawiera szczegółowe informacje na temat danego leku, w tym dotyczące jego interakcji z innymi substancjami czynnymi. ChPL jest zgodna z wytycznymi Europejskiej Agencji Leków i zawiera dane o składzie, właściwościach farmakologicznych, przeciwwskazaniach, działaniu niepożądanym oraz interakcjach z innymi lekami. Przykład praktycznego zastosowania to sytuacja, w której lekarz przepisuje pacjentowi kilka leków. Korzystając z ChPL, może on dokładnie zweryfikować, czy istnieją potencjalne interakcje między tymi lekami, co pozwala na uniknięcie poważnych działań niepożądanych. Ponadto, ChPL jest źródłem informacji, które lekarze oraz farmaceuci regularnie konsultują w codziennej praktyce klinicznej, co czyni ją najbardziej wiarygodnym źródłem danych o interakcjach leków. W obliczu rosnącej złożoności terapii farmakologicznych, znajomość treści ChPL jest niezbędna dla zapewnienia bezpieczeństwa pacjentów oraz skuteczności leczenia.

Pytanie 32

Etanol występuje w składzie

A. Aluminii subacetatis solutio

B. Linimentum saponato-camphoratum

C. Bismuthi subgallatis unguentum

D. Iodi solutio aquosa

Podane odpowiedzi nie zawierają etanolu jako składnika. Bismuthi subgallatis unguentum to maść, która wykorzystuje sole bizmutu, znane z właściwości ściągających i ochronnych, ale nie zawiera etanolu. W kontekście farmakologicznym, maści te są często stosowane w dermatologii w celu leczenia ran i stanów zapalnych skóry, ale ich skład chemiczny nie obejmuje alkoholu etylowego. Aluminii subacetatis solutio to roztwór, który znajduje zastosowanie w medycynie jako środek ściągający, stosowany m.in. w dermatologii, jednak również nie zawiera etanolu. Z kolei Iodi solutio aquosa to wodny roztwór jodu, który ma działanie antyseptyczne, lecz także nie ma w składzie etanolu. Typowym błędem myślowym jest przypuszczenie, że wszystkie preparaty stosowane w medycynie muszą zawierać alkohol etylowy, co nie jest prawdą. Istnieje wiele różnych formułacji terapeutycznych, które mogą bazować na innych substancjach czynnych. Kluczowe jest zrozumienie, że skład leku w dużej mierze zależy od jego przeznaczenia i zastosowania, a nie każdy preparat wymaga obecności etanolu czy jakiegokolwiek innego rozpuszczalnika.

Pytanie 33

Ile wody należy użyć do przygotowania emulsji stężonej zgodnie z podaną receptą, gdy olej, guma arabska oraz woda są stosowane w proporcji 2 : 1 : 1,5?

Rp.
Ricini olei                  30,0
Gummi arabici                15,0
Menthae pip. aetherolei    gtt. 2
Aquae                    ad 150,0
M.f. emulsio
D.S. 1 łyżeczkę po posiłku.

A. 15,0 g

B. 45,5 g

C. 30,0 g

D. 22,5 g

Przy obliczaniu, ile wody potrzeba do zrobienia tej emulsji, warto zwrócić uwagę na proporcje składników. Mamy tu olej, gumę arabską i wodę w stosunku 2:1:1,5. Jeśli mamy 30 g oleju, to każda część to 15 g (30 g podzielone przez 2). Więc, jeśli woda to 1,5 części, to liczymy to jako 15 g razy 1,5, co daje nam 22,5 g. Z mojego doświadczenia, znajomość tych proporcji jest super ważna, szczególnie w branży kosmetycznej czy farmaceutycznej, gdzie precyzyjne mieszanie składników wpływa na końcowy efekt. Zrozumienie, jak te zasady działają, pomaga w lepszym robieniu emulsji, a także poprawia jakość produkcji. Warto też zajrzeć do literatury branżowej, bo znajdziesz tam mnóstwo praktycznych wskazówek jak to wszystko robić.

Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

Skąd można uzyskać informacje na temat przynależności substancji do grupy A, B lub N?

A. Farmakopea Polska X.

B. pozycja Leki Współczesnej Terapii

C. Ustawa o Farmacji.

D. Rejestr Produktów Leczniczych.

Ustawa Prawo Farmaceutyczne, choć istotna w kontekście regulacji dotyczących farmacji, nie stanowi bezpośredniego źródła informacji o przynależności konkretnych substancji do wykazów A, B lub N. Ustawa ta wprowadza ogólne ramy prawne dotyczące obrotu lekami i substancjami leczniczymi, ale szczegółowe klasyfikacje substancji można znaleźć w bardziej wyspecjalizowanych dokumentach, takich jak Farmakopea Polska. Wykaz Produktów Leczniczych jest z kolei zbiorem zarejestrowanych leków, a nie klasyfikacją substancji według ich potencjalnych zagrożeń czy kontroli. Z kolei pozycja Leki Współczesnej Terapii dotyczy nowoczesnych metod leczenia, ale nie wyznacza przynależności substancji do wymienionych wykazów. Typowym błędem jest zakładanie, że dokumenty regulacyjne mają tożsame funkcje, co prowadzi do mylnych wniosków dotyczących klasyfikacji substancji. Kluczowe jest zrozumienie, że odpowiednie klasyfikacje wynikają z precyzyjnych badań oraz aktów prawnych, które są stosowane przez profesjonalistów z branży farmaceutycznej, a każda z wymienionych odpowiedzi odnosi się do innego aspektu prawa farmaceutycznego, co może wprowadzać w błąd.

Pytanie 36

Gdzie najczęściej zachodzi proces biotransformacji leków w organizmie?

A. we krwi, pod wpływem enzymów krwi

B. w nerkach, pod działaniem specyficznych enzymów

C. w wątrobie, pod wpływem enzymów mikrosomalnych

D. w tkankach, pod wpływem enzymów tkankowych

Proces biotransformacji leków, znany również jako metabolizm, jest kluczowym etapem w farmakokinetyce substancji czynnych. Najczęściej zachodzi on w wątrobie, gdzie enzymy mikrosomalne, głównie z rodziny cytochromu P450, odgrywają dominującą rolę. Te enzymy uczestniczą w różnych reakcjach, takich jak hydroksylacja, oksydacja oraz redukcja, co prowadzi do przekształcenia substancji lipofilnych w bardziej hydrosolubne metabolity, które są łatwiejsze do wydalenia z organizmu. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe dla projektowania leków, ponieważ właściwości farmakokinetyczne związków należących do różnych grup terapeutycznych mogą się znacznie różnić w zależności od ich metabolizmu w wątrobie. Przykładem mogą być leki przeciwbólowe, takie jak paracetamol, który w nadmiarze może prowadzić do uszkodzenia wątroby, co podkreśla znaczenie biotransformacji i jej wpływu na bezpieczeństwo farmakoterapii. Ponadto, wiedza o metabolizmie leków pozwala na przewidywanie interakcji między różnymi substancjami czynnymi, co ma istotne znaczenie w praktyce klinicznej i doborze terapii.

Pytanie 37

Wskaż grupę antybiotyków, które zaliczają się do linkozamidów?

A. Linkomycyna, tobramycyna

B. Gentamycyna, bacytracyna

C. Klindamycyna, linkomycyna

D. Amikacyna, klindamycyna

Klindamycyna i linkomycyna są dwiema głównymi substancjami czynnymi należącymi do grupy antybiotyków zwanych linkozamidami. Linkozamidy działają poprzez hamowanie syntezy białek w komórkach bakterii, co prowadzi do ich śmierci lub zahamowania wzrostu. Klindamycyna jest powszechnie stosowana w leczeniu zakażeń wywołanych przez bakterie Gram-dodatnie, w tym Staphylococcus aureus, a także w leczeniu zakażeń skóry, płuc oraz zakażeń wewnętrznych. Linkomycyna, z drugiej strony, jest używana w podobnych kontekstach, ale jej zastosowanie jest bardziej ograniczone do niektórych typów zakażeń, ze względu na ryzyko działań niepożądanych. W praktyce klinicznej ważne jest, aby wybierać odpowiednie antybiotyki zgodnie z wynikami antybiogramów, co pozwala na precyzyjne dostosowanie leczenia do konkretnego patogenu. Zrozumienie klasyfikacji antybiotyków oraz ich mechanizmów działania jest kluczowe dla efektywnego leczenia zakażeń bakteryjnych.

Pytanie 38

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 39

Największą efektywność działania przeciwbakteryjnego uzyskuje roztwór etanolu o stężeniu

A. 900

B. 950

C. 700

D. 450

Roztwór etanolu o stężeniu 700 jest naprawdę skuteczny w działaniu przeciwbakteryjnym. Z tego, co czytałem, etanol działa jako dezynfekant, a badania pokazują, że zabija sporo rodzajów bakterii i wirusów. Najlepsze efekty osiąga się przy stężeniu 60-80%, bo w wyższych stężeniach, jak np. 90% czy 95%, etanol może szybko denaturować białka na powierzchni komórek, co z kolei utrudnia ich dalsze zniszczenie. To widać na przykład w szpitalach, gdzie używa się takich roztworów do sterylizacji narzędzi medycznych i walki z infekcjami. To ważne, żeby stosować odpowiednie stężenia w zależności od tego, jakie drobnoustroje chcemy zlikwidować, a 700 etanolu sprawdza się w większości przypadków, co potwierdzają organizacje jak CDC i WHO w swoich wytycznych.

Pytanie 40

Wskaż, który z podanych związków jest używany jako środek zagęszczający w farmacji.

A. Karbomer

B. Paracetamol

C. Ibuprofen

D. Aspiryna

Karbomer to syntetyczny polimer kwasu akrylowego, który jest powszechnie stosowany jako środek zagęszczający w różnych produktach farmaceutycznych. Jego unikalna struktura pozwala na tworzenie stabilnych żeli, które są kluczowe w wielu preparatach, takich jak kremy, maści czy emulsje. Karbomer potrafi zwiększyć lepkość roztworów wodnych i tworzyć struktury, które mogą utrzymać substancje czynne w odpowiednim miejscu, co jest niezwykle ważne dla skuteczności produktu. Dzięki swojej wszechstronności i efektywności, karbomer jest preferowanym wyborem w przemyśle farmaceutycznym i kosmetycznym. Z mojego doświadczenia, jego stosowanie w praktyce pozwala na uzyskanie produktów o jednolitej konsystencji, co jest istotne dla zapewnienia komfortu stosowania przez pacjenta. Warto również wspomnieć, że karbomer jest dobrze tolerowany przez skórę, co zwiększa jego atrakcyjność jako składnika w produktach dermatologicznych. Jego zdolność do stabilizacji emulsji i zawiesin czyni go niezastąpionym w produkcji wielu form farmaceutycznych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej