Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik spedytor
  • Kwalifikacja: SPL.05 - Organizacja transportu oraz obsługa klientów i kontrahentów
  • Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 15:05
  • Data zakończenia: 8 grudnia 2025 15:08

Egzamin niezdany

Wynik: 11/40 punktów (27,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jak wysoki jest wskaźnik kosztów eksploatacyjnych floty transportowej (w zł/samochód), jeżeli 3 pojazdy wykonały w danym miesiącu łącznie 5 000 km, a średni koszt wynosi 12 zł za jeden przejechany kilometr?

A. 15 000 zł/samochód
B. 20 000 zł/samochód
C. 1 666 zł/samochód
D. 60 000 zł/samochód
W analizie wskaźnika kosztochłonności floty ważne jest, żeby zrozumieć, jak obliczenia wpływają na dane. Jak źle coś wyliczymy, to możemy mieć różne błędy, na przykład w kosztach eksploatacji albo przy dzieleniu kosztów przez liczbę samochodów. Odpowiedź 1 666 zł na auto to pewnie wynik złego podziału, który nie bierze pod uwagę całkowitego kosztu, czyli co innego, niż powinno być. Z kolei 15 000 zł na auto może wynikać z niepoprawnego przypisania kosztów kilometrów czy błędnego obliczenia całkowitych kilometrów. A 60 000 zł za auto zupełnie myli pojęcia, bo traktuje całkowity koszt jako koszt przypadający na jeden samochód, nie dzieląc go przez liczbę aut. Takie błędy mogą prowadzić do złych decyzji związanych z zarządzaniem flotą, co na dłuższą metę może oznaczać spore straty. Dobrze jest pilnować tych norm branżowych, regularnie analizować koszty i planować finanse, żeby nie wpaść w kłopoty. Na przykład, zrozumienie, które pojazdy generują wyższe koszty w porównaniu do ich wydajności, jest istotne dla długoterminowego sukcesu operacyjnego.
Pytanie 2

Zgodnie z przedstawionym fragmentem rozporządzenia pojazd nienormatywny o długości 29 m, szerokości 4 m, wysokości 4,2 m i masie całkowitej 55 t powinien być pilotowany przez

Fragment Rozporządzenia Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia 23 maja 2012 r. w sprawie pilotowania pojazdów nienormatywnych
§ 2. 1. Pojazd nienormatywny, który przekracza, co najmniej jedną z następujących wielkości:
1) długość pojazdu – 23,00 m,
2) szerokość – 3,20 m,
3) wysokość – 4,50 m,
4) masa całkowita – 60 t
– powinien być pilotowany przez jeden pojazd wykonujący pilotowanie.
2. Pojazd nienormatywny, który przekracza, co najmniej jedną z następujących wielkości:
1) długość pojazdu – 30,00 m,
2) szerokość – 3,60 m,
3) wysokość – 4,70 m,
4) masa całkowita – 80 t
– powinien być pilotowany przy użyciu dwóch pojazdów wykonujących pilotowanie, poruszających się z przodu i z tyłu pojazdu.
3. Pojazdy nienormatywne poruszające się w kolumnie powinny być pilotowane przy użyciu dwóch pojazdów wykonujących pilotowanie, poruszających się na początku i końcu kolumny.
A. jeden pojazd poruszający się z przodu pojazdu nienormatywnego.
B. dwa pojazdy poruszające się po obu bokach pojazdu nienormatywnego.
C. jeden pojazd poruszający się z tyłu pojazdu nienormatywnego.
D. dwa pojazdy poruszające się jeden z przodu i drugi z tyłu pojazdu nienormatywnego.
Zgodnie z obowiązującymi przepisami, pojazdy nienormatywne, które przekraczają określone wymiary i masy, muszą być pilotowane w sposób zapewniający maksymalne bezpieczeństwo na drodze. W przypadku pojazdu nienormatywnego o długości 29 m, szerokości 4 m, wysokości 4,2 m i masie całkowitej 55 t, wymagane jest, aby był on eskortowany przez dwa pojazdy – jeden poruszający się z przodu, a drugi z tyłu. Takie rozwiązanie pozwala na lepszą kontrolę nad manewrami oraz zwiększa widoczność pojazdu nienormatywnego, co jest kluczowe w kontekście bezpieczeństwa innych uczestników ruchu. Pilotowanie przez dwa pojazdy również minimalizuje ryzyko zderzeń oraz zapewnia płynność ruchu, ponieważ jeden z eskortujących pojazdów może ostrzegać innych kierowców o nadjeżdżającym dużym pojeździe. W praktyce, stosowanie takiej procedury jest zgodne z zasadami zarządzania ruchem drogowym oraz standardami bezpieczeństwa, które są kluczowe dla transportu nienormatywnego.
Pytanie 3

Wartość nominalna, maksymalna, wyrażona w kilogramach lub tonach, dla której zaprojektowano urządzenie do transportu bliskiego oraz dla której producent gwarantuje prawidłowe działanie, to

A. wysokość podnoszenia
B. rozpiętość
C. prędkość podnoszenia
D. udźwig
Odpowiedź 'udźwig' jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do maksymalnej masy, którą urządzenie transportu bliskiego, takie jak wózek widłowy czy dźwig, jest w stanie podnieść i przemieszczać w sposób bezpieczny i efektywny. Wartość ta jest ujęta w specyfikacji technicznej urządzenia, co pozwala operatorom na odpowiednie planowanie i wykorzystanie sprzętu w różnych warunkach pracy. Na przykład, w magazynach, gdzie stosuje się wózki widłowe, znajomość udźwigu jest kluczowa dla zapewnienia sprawnego załadunku i rozładunku towarów, a także dla minimalizacji ryzyka wypadków. Standardy branżowe, takie jak normy ISO 3691 dotyczące wózków jezdniowych, jasno określają wymagania dotyczące udźwigu oraz testowania urządzeń przed ich wdrożeniem do użytku. W praktyce, niewłaściwe obliczenie udźwigu może prowadzić do przeciążenia, co z kolei zwiększa ryzyko awarii sprzętu oraz wypadków, dlatego tak ważne jest, aby operatorzy dobrze rozumieli i przestrzegali zasad dotyczących udźwigu.
Pytanie 4

Jakie urządzenie jest wykorzystywane do transportu kontenerów serii ISO o długościach 10 ft, 20 ft, 30 ft lub 40 ft z naczep na wagony w systemie lo-lo (Lift On Lift Off)?

A. układnica
B. obrotnica wagonowa
C. przenośnik
D. suwnica bramowa
Wybór układnicy, suwnicy bramowej lub obrotnicy wagonowej na odpowiedź w pytaniu jest błędny, ponieważ każda z tych maszyn pełni inną funkcję, która nie jest zgodna z wymaganiami przenoszenia kontenerów w systemie lo-lo. Układnica, znana również jako wózek widłowy, jest urządzeniem używanym do transportu materiałów na krótkich dystansach w obrębie magazynów lub terminali, ale nie jest zaprojektowana do przenoszenia kontenerów na wagony. Suwnice bramowe, z kolei, służą do podnoszenia ciężkich ładunków, ale ich konstrukcja i przeznaczenie nie zawsze są dostosowane do transportu kontenerów, które wymagają odpowiedniej stabilności i bezpieczeństwa podczas załadunku na wagony. Obrotnice wagonowe umożliwiają obrót wagonów, co może być pomocne w logistyce, ale nie wykonują one samego transportu kontenerów. Typowym błędem myślowym jest przyjmowanie, że jakiekolwiek urządzenie do podnoszenia lub transportu może być używane zamiennie. W rzeczywistości każde z tych urządzeń ma swoje specyficzne zastosowanie i nie wszystkie są efektywne w kontekście transportu kontenerów w systemie lo-lo. Kluczowe jest zrozumienie odpowiednich zastosowań i ograniczeń różnych maszyn w kontekście operacji transportowych, aby uniknąć nieefektywności oraz potencjalnych zagrożeń dla bezpieczeństwa.
Pytanie 5

Jednolity Dokument Administracyjny SAD stanowi wszechstronny formularz statystyczny, który pełni rolę

A. dowodu przeprowadzenia analizy konkurencyjności usług
B. prognozy przychodów i wydatków
C. faktury pro forma
D. wniosku o wszczęcie postępowania celnego
Odpowiedzi, które nie wskazują na rolę Jednolitego Dokumentu Administracyjnego SAD jako wniosku o wszczęcie postępowania celnego, opierają się na mylnych założeniach. Na przykład, traktowanie SAD jako faktury pro forma jest błędne, ponieważ faktura pro forma jest dokumentem handlowym, który nie ma bezpośredniego wpływu na procedury celne. Faktura ta jest używana głównie w obrocie towarami dla celów informacyjnych i nie jest uznawana za dokument celny. Z kolei dowód badania konkurencyjności usług nie ma związku z procedurami celnymi, a jego rola koncentruje się na analizie rynku, co jest całkowicie odmiennym kontekstem. Prognoza przychodów i rozchodów również nie pasuje do definicji SAD, ponieważ jest to narzędzie finansowe, a nie dokument celny. Typowym błędem w myśleniu o tych odpowiedziach jest pomylenie celów i funkcji różnych dokumentów używanych w handlu i administracji. Każdy z wymienionych dokumentów pełni inną rolę i ma swoje konkretne zastosowanie, co podkreśla znaczenie znajomości procedur celnych oraz ich dokumentacji w kontekście międzynarodowego handlu.
Pytanie 6

Planowany start rozładunku pojazdu z 34 skrzyniami ustalono na godzinę 10:30. Czas rozładunku jednej skrzyni wynosi 2 min, a kontrola ilościowo-jakościowa wszystkich skrzyń trwa łącznie 25 min po zakończeniu rozładunku. Kiedy zakończy się proces przyjęcia towaru do magazynu?

A. O godzinie 12:03
B. O godzinie 10:59
C. O godzinie 11:29
D. O godzinie 11:38
Często pojawia się nieporozumienie związane z obliczaniem czasu potrzebnego na realizację zadań związanych z logistyką i zarządzaniem magazynem. Z jednej strony, wydaje się, że można zyskać na czasie, pomijając niektóre etapy procesu lub skracając czas operacji. Przykładowo, błędne oszacowanie czasu wyładunku skrzyń może prowadzić do wniosku, że proces zakończy się znacznie wcześniej, niż ma to miejsce w rzeczywistości. Takie podejście nie tylko wprowadza w błąd, ale również może skutkować poważnymi konsekwencjami, takimi jak opóźnienia w dostawach lub niezadowolenie ze strony klientów. Dla przykładu, oszacowanie zakończenia procesu na godzinę 11:29 ignoruje fakt, że pełen czas wyładunku wszystkich skrzyń oraz kontrola jakości są niezbędne do prawidłowego przyjęcia towaru. Niedoszacowanie czasu kontroli ilościowo-jakościowej oraz czasów wyładunku prowadzi do typowego błędu myślowego, który polega na pomijaniu znaczenia szczegółowego planowania operacji. W logistyce kluczowe jest dokładne planowanie, które uwzględnia wszystkie aspekty operacyjne, aby uniknąć chaosu i zapewnić sprawność działań. Z tego powodu, aby uniknąć błędów, warto korzystać z narzędzi do zarządzania czasem oraz stosować się do ustalonych norm i procedur, które gwarantują efektywność i terminowość w procesach magazynowych.
Pytanie 7

Rozładunek 8 ciężarówek, w których załadowano po 32 paletowe jednostki ładunkowe, będzie przeprowadzany przy użyciu 4 wózków widłowych pracujących równocześnie. Każdy wózek rozładuje 1 pjł w czasie 20 sekund. Jak długo potrwa rozładunek wszystkich jednostek ładunkowych?

A. 85 minut 20 sekund
B. 85 minut 33 sekundy
C. 21 minut 20 sekund
D. 21 minut 33 sekundy
Prawidłowa odpowiedź to 21 minut 20 sekund, co wynika z dokładnych obliczeń dotyczących czasu potrzebnego na rozładunek paletowych jednostek ładunkowych. W opisie pytania mamy 8 samochodów, a każdy z nich przewozi 32 jednostki ładunkowe, co daje łącznie 256 jednostek (8 samochodów x 32 jednostki). Z czterema wózkami widłowymi pracującymi równocześnie, każdy rozładowuje 1 jednostkę co 20 sekund. Łączny czas potrzebny na rozładunek wszystkich jednostek można obliczyć, dzieląc 256 jednostek przez 4 wózki, co daje 64 jednostki na wózek. Następnie, 64 jednostki razy 20 sekund na jednostkę równają się 1280 sekund, co po przeliczeniu na minuty daje 21 minut 20 sekund. Takie obliczenia są kluczowe w logistyce i zarządzaniu łańcuchem dostaw, gdzie efektywność procesów rozładunkowych wpływa na czas dostaw oraz koszty operacyjne. Graficzne przedstawienie procesu oraz analiza wydajności wózków widłowych mogą przyczynić się do optymalizacji działań w magazynach i centrach dystrybucyjnych.
Pytanie 8

Umowa spedycji to umowa, która ma charakter konsensualny, co oznacza, że do jej zawarcia wystarczy, aby strony złożyły odpowiednie oświadczenia woli, zazwyczaj przez przyjęcie przez spedytora

A. zlecenia spedycyjnego
B. umowy przewozu
C. zawiadomienia
D. faktury pro forma
Faktura pro forma jest dokumentem handlowym, który nie jest umową spedycyjną, a jedynie ofertą, która nie wiąże stron jak umowa, dlatego nie można jej traktować jako podstawy do zawarcia umowy spedycji. Zawiadomienie, chociaż może być istotnym narzędziem komunikacyjnym, nie stanowi wystarczającego podstawy do powstania umowy, ponieważ nie zawiera wszystkich niezbędnych elementów, takich jak określenie przedmiotu usługi, warunków realizacji czy wynagrodzenia. Z kolei umowa przewozu reguluje inne aspekty związane z transportem towarów, ale nie jest tożsama z umową spedycyjną. W rzeczywistości umowa przewozu dotyczy bezpośrednio przewoźnika i nadawcy, a nie spedytora, który działa jako pośrednik. Typowym błędem myślowym jest mylenie roli spedytora z rolą przewoźnika, co prowadzi do nieporozumień w zakresie odpowiedzialności oraz obowiązków. Aby skutecznie zarządzać procesami logistycznymi, kluczowe jest zrozumienie specyfiki różnych dokumentów i umów oraz ich właściwego stosowania w praktyce.
Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

Ile wyniesie opłata za przewóz ładunku dwoma samochodami, jeśli każdy z nich przewozi ładunek na odległość 670 km?

ODLEGŁOŚĆSTAWKA PRZEWOZOWA
Do 120 km500,00 zł
121 – 320 kmstawka jak do 120 km + 3,70 za każdy kolejny km
321 – 530 kmstawka jak do 120 km + 3,50 za każdy kolejny km
531 – 780 kmstawka jak do 120 km + 3,30 za każdy kolejny km
Powyżej 781 kmstawka jak do 120 km + 3,10 za każdy kolejny km
A. 4 630,00 zł
B. 4 850,00 zł
C. 4 410,00 zł
D. 4 422,00 zł
Wybór nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z kilku typowych błędów myślowych oraz nieprecyzyjnego rozumienia stawek przewozowych. W przypadku podanych opcji, wiele osób może źle ocenić, jakie są rzeczywiste koszty transportu, co prowadzi do nadmiernego szacowania wydatków. Na przykład, odpowiedzi 4 422,00 zł i 4 410,00 zł mogą wydawać się bliskie prawidłowej wartości, jednak nie uwzględniają one właściwych stawek za przewóz na określonej odległości. Ważne jest, aby nie tylko umieć podać koszty, ale również zrozumieć ich podstawy, takie jak przeliczniki dla różnych odległości oraz zasady, jakie obowiązują w branży transportowej. Problemy z obliczeniami mogą również wynikać z pomyłek w mnożeniu lub sumowaniu stawek. Dlatego kluczowe jest, aby podczas kalkulacji kosztów transportowych zasięgnąć informacji z wiarygodnych źródeł oraz upewnić się, że wszystkie elementy zostały poprawnie uwzględnione. Niezrozumienie tego aspektu może prowadzić do błędnych decyzji finansowych oraz nieefektywnego zarządzania kosztami w firmie.
Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

Która z formuł INCOTERMS 2010 wymaga od kupującego nawiązania umowy transportu towaru drogą morską, wskazania sprzedającemu nazwy jednostki pływającej oraz miejsca załadunku, a od sprzedającego dostarczenia towaru na pokład statku, przeprowadzenia odprawy celnej oraz poniesienia kosztów związanych z uszkodzeniem lub utratą towaru do momentu przekroczenia linii nadburcia statku w porcie załadunku?

A. CIF
B. DDP
C. FOB
D. EXW
Formuły DDP (Delivered Duty Paid), CIF (Cost, Insurance and Freight) oraz EXW (Ex Works) różnią się zasadniczo od FOB, co prowadzi do nieporozumień w zakresie obowiązków oraz odpowiedzialności stron. W przypadku DDP, sprzedający ponosi pełną odpowiedzialność za dostarczenie towaru do ustalonego miejsca, co obejmuje nie tylko transport, ale także odprawę celną, co z kolei oznacza, że kupujący nie jest zobowiązany do organizowania transportu ani informowania sprzedającego o szczegółach przewozu. Z kolei CIF nakłada na sprzedającego obowiązek nie tylko dostarczenia towaru na statek, ale także wykupienia ubezpieczenia oraz pokrycia kosztów transportu do portu przeznaczenia, co również wyklucza obowiązek kupującego dotyczący organizacji transportu. EXW natomiast oznacza, że sprzedający udostępnia towar w swoim zakładzie, a kupujący przejmuje pełną odpowiedzialność za wszystkie dalsze działania, co jest w opozycji do warunków FOB, gdzie to sprzedający musi dostarczyć towar na statek. Typowym błędem myślowym jest mylenie poziomu odpowiedzialności stron w tych formułach, co może prowadzić do niewłaściwego planowania logistycznego oraz nieporozumień w umowach handlowych.
Pytanie 13

W tabeli przedstawiono zebrane przez przedsiębiorstwo informacje dotyczące wykonywanych zleceń.
Ile wynosi jego współczynnik terminowości realizacji zleceń?

Zlecenie (numer)Uzgodniony termin realizacji zleceniaRzeczywisty termin wykonania zlecenia
103.06.202003.06.2020
210.06.202010.06.2020
312.06.202013.06.2020
413.06.202014.06.2020
515.06.202015.06.2020
A. 1,00
B. 0,60
C. 0,67
D. 0,40
Współczynnik terminowości realizacji zleceń, który wynosi 0,60, oblicza się jako stosunek liczby zleceń zrealizowanych w terminie do ogólnej liczby zleceń. W tym przypadku, na podstawie analizy przedstawionych danych, 3 z 5 zleceń zostało wykonanych zgodnie z ustalonym harmonogramem. Takie podejście do obliczania terminowości wykonywania zleceń jest zgodne z powszechnie przyjętymi standardami w zarządzaniu projektami i operacjami, gdzie kluczowym wskaźnikiem efektywności jest zdolność do dotrzymywania ustalonych terminów. W przedsiębiorstwach, gdzie realizacja zleceń jest kluczowa, monitorowanie współczynnika terminowości pozwala na optymalizację procesów oraz identyfikację potencjalnych obszarów do poprawy. Przykładowo, jeśli terminowość spada, może to sugerować konieczność przeglądu procesów produkcyjnych, zarządzania zasobami lub komunikacji z klientami. Systematyczne śledzenie tego wskaźnika sprzyja lepszemu planowaniu oraz zwiększa satysfakcję klientów, co jest fundamentalne dla sukcesu każdej organizacji.
Pytanie 14

Jaką grupę znaków reprezentują symbole (np: oznaczające miejsce zamocowania haku) informujące o sposobie traktowania towaru w trakcie transportu i składowania?

A. Niebezpiecznych
B. Handlowych
C. Manipulacyjnych
D. Reklamowych
Odpowiedź 'Manipulacyjnych' jest prawidłowa, ponieważ znaki manipulacyjne są kluczowe w kontekście transportu i magazynowania towarów. Informują one o odpowiednim sposobie obchodzenia się z danym ładunkiem, co jest niezbędne dla zapewnienia jego integralności oraz bezpieczeństwa. Przykłady obejmują znaki informujące o tym, że towar jest kruchy, wymaga ostrożnego traktowania, bądź musi być przewożony w określonej pozycji. Zgodnie z normą ISO 780, znaki te powinny być dobrze widoczne i zrozumiałe, aby minimalizować ryzyko uszkodzeń i strat. Ponadto stosowanie odpowiednich znaków manipulacyjnych jest nie tylko wymogiem prawnym, ale również dobrym praktyką w logistyce, co przyczynia się do zwiększenia efektywności operacyjnej. Umożliwiają one wszystkim uczestnikom procesu transportowego, od producentów po odbiorców, zrozumienie specyficznych potrzeb dotyczących traktowania towaru. Ich prawidłowe zastosowanie jest kluczowe dla zachowania jakości i bezpieczeństwa dostarczanych produktów.
Pytanie 15

Najlepszym sposobem na mocowanie palet w skrzyni ładunkowej jest

A. nałożenie czołowe.
B. owinięcie.
C. poprzeczne opasanie.
D. umieszczanie.
Osadzanie palet, mimo że może wydawać się skuteczne, nie jest zalecaną metodą mocowania ładunków w skrzyniach ładunkowych. Ten sposób polega na umieszczaniu palet w sposób, który nie zapewnia odpowiedniej stabilności, co może prowadzić do ich przesuwania się podczas transportu. W praktyce, osadzanie palet wymaga precyzyjnego umiejscowienia, co w ruchu drogowym jest często niemożliwe do osiągnięcia z uwagi na dynamiczne siły. Nałożenie czołowe, które również zostało wymienione jako opcja, nie przewiduje skutecznego zabezpieczenia palet, co może prowadzić do ich zsuwania się z powierzchni transportowej. Natomiast owinięcie palet folią stretch, choć może wydawać się praktycznym rozwiązaniem, często nie dostarcza wystarczającej siły, aby uniemożliwić ruch ładunku. Właściwe mocowanie palet powinno bazować na dobrze zdefiniowanych standardach, takich jak normy ISO, które kładą nacisk na bezpieczeństwo i stabilność ładunku w trakcie transportu. Stosowanie niewłaściwych metod mocowania prowadzi nie tylko do ryzyka uszkodzeń ładunków, ale także do zagrożenia bezpieczeństwa drogowego.
Pytanie 16

Przedstawiony piktogram oznacza

Ilustracja do pytania
A. jazdę.
B. gotowość do jazdy.
C. inne prace.
D. odpoczynek.
Poprawna odpowiedź dotyczy oznaczenia, które jest powszechnie używane w kontekście prac budowlanych i naprawczych. Piktogram z przedstawionymi skrzyżowanymi młotkami stanowi międzynarodowy symbol oznaczający "inne prace". W praktyce, taki symbol jest wykorzystywany w placach budowy oraz w miejscach, gdzie prowadzone są różnego rodzaju prace naprawcze, co umożliwia pracownikom oraz przechodniom szybkie zrozumienie charakteru prowadzonych działań. Zgodnie ze standardami oznakowania, takie symbole powinny być widoczne i zrozumiałe, co przyczynia się do bezpieczeństwa w miejscu pracy. Użycie tego piktogramu przyczynia się do zminimalizowania ryzyka wypadków poprzez informowanie o prowadzonych pracach, co jest kluczowe w zarządzaniu bezpieczeństwem. Dlatego tak ważne jest, aby osoby pracujące w branży budowlanej oraz pokrewnych były świadome znaczenia takich oznaczeń oraz ich zastosowania w codziennej pracy.
Pytanie 17

Na podstawie przedstawionego zestawienia złożonych ofert, biorąc pod uwagę wszystkie kryteria, wskaż która z ofert jest najkorzystniejsza z punktu widzenia zlecającego przewóz ładunku?

Zestawienie ofert
Kryteria wyboruOferta 1Oferta 2Oferta 3Oferta 4
Stawka za 1 tkm0,17 zł0,18 zł0,22 zł0,18 zł
Termin realizacji przewozu40 godzin2 dni58 godzin3 dni
Wskaźnik terminowo zrealizowanych przewozów0,90,90,90,9
A. Oferta 3
B. Oferta 4
C. Oferta 1
D. Oferta 2
Wybór nieprawidłowej oferty może wynikać z kilku powszechnych nieporozumień dotyczących analizy ofert transportowych. Często mylone są priorytety w ocenie ofert; niektórzy mogą skupić się na czasie realizacji, ignorując fakt, że wszystkie oferty mają zbliżony wskaźnik terminowości. Czasami oferty z krótszymi terminami są postrzegane jako bardziej korzystne, co nie zawsze jest prawdą. Na rynku transportowym, koszt za kilometr jest fundamentalnym wskaźnikiem, który bezpośrednio wpływa na ogólne wydatki zleceniodawcy. Bez względu na czas realizacji, jeśli oferta ma wyższą stawkę za kilometr, może prowadzić do znacznych kosztów w dłuższym okresie. Inna kwestia to różne strategie, jakie mogą przyjąć firmy transportowe, aby konkurować. Niektóre mogą oferować niższe stawki, ale z dłuższymi czasami realizacji, co w dłuższej perspektywie może być bardziej opłacalne. Dlatego tak istotne jest, aby analizować oferty w pełnym kontekście zarówno kosztów, jak i jakości usług, zamiast skupiać się na jednym kryterium, co może prowadzić do błędnych wyborów.
Pytanie 18

Zgodnie z ustawą Prawo o ruchu drogowym przy szerokości pojazdu wynoszącej 2,55 m szerokość ładunku nie może przekraczać

Ustawa Prawo o ruchu drogowym
Art. 61. 6. ładunek wystający poza płaszczyznę obrysu pojazdu może być na nim umieszczony tylko przy zachowaniu następujących warunków:

1) ładunek wystający poza boczne płaszczyzny obrysu pojazdu może być umieszczony tylko w taki sposób, aby całkowita szerokość pojazdu z ładunkiem nie przekraczała 2,55 m, a przy szerokości pojazdu 2,55 m nie przekraczała 3 m, jednak pod warunkiem umieszczenia ładunku tak, aby z jednej strony nie wystawał na odległość większą niż 23 cm;
2) ładunek nie może wystawać z tyłu pojazdu na odległość większą niż 2 m od tylnej płaszczyzny obrysu pojazdu lub zespołu pojazdów; w przypadku przyczepy kłonicowej odległość tę liczy się od osi przyczepy;
3) ładunek nie może wystawać z przodu pojazdu na odległość większą niż 0,5 m od przedniej płaszczyzny obrysu i większą niż 1,5 m od siedzenia dla kierującego.
A. 3,0 m
B. 0,50 m
C. 2,55 m
D. 5,0 m
Hmm, wybór 2,55 m nie jest najlepszy, bo to właściwie szerokość samego pojazdu, a ładunek może być szerszy. Z kolei wybór 0,50 m jest zbyt mały, bo to ogranicza efektywność transportu, a z kolei 5,0 m to już zdecydowanie za dużo, co może być niebezpieczne na drodze. Często zdarza się, że ludzie nie znają przepisów lub ich źle interpretują, co prowadzi do problemów. Dlatego ważne jest, żeby dobrze znać te zasady, aby nie było kłopotów podczas przewozu.
Pytanie 19

W technologii lo-lo dotyczącej załadunku kontenerów na statkach kontenerowych konieczne jest użycie

A. wozów podsiębiernych
B. suwnic nabrzeżowych
C. suwnic placowych
D. suwnic kolejowych
Wozy podsiębierne, suwnice kolejowe oraz suwnice placowe to po prostu nie to, czego potrzebujemy przy ładunkach kontenerów na statkach. Wozy podsiębierne są głównie do materiałów sypkich, więc nie nadają się do podnoszenia i transportu kontenerów, które mają konkretne wymiary i wagę. A suwnice kolejowe? One są zaprojektowane do pracy z ładunkami na torach, więc nie dadzą rady z kontenerami na statkach, gdzie ładunek i rozładunek musi odbywać się bezpośrednio na nabrzeżu. Suwnice placowe są przydatne w magazynach, ale nie współpracują blisko z jednostkami pływającymi, co jest kluczowe w tym przypadku. Wydaje mi się, że tu może być brak zrozumienia, bo każdy z tych typów ma swoje specyficzne zadanie, a używanie ich w niewłaściwych okolicznościach marnuje czas i może być niebezpieczne. W kontekście przeładunków kontenerów, suwnice nabrzeżowe są naprawdę niezastąpione, a inne opcje po prostu nie spełniają wymagań.
Pytanie 20

Który typ magazynu znajduje się w miejscu produkcji danych zapasów?

A. Wysyłkowy
B. Regionalny
C. Centralny
D. Zakładowy
Wybór magazynu regionalnego, wysyłkowego czy centralnego jako miejsca składowania danych zapasów jest nieprawidłowy, ponieważ te typy magazynów pełnią inne funkcje w łańcuchu dostaw. Magazyn regionalny jest zlokalizowany w określonym obszarze geograficznym i służy do dystrybucji zapasów do punktów sprzedaży lub bezpośrednich odbiorców w danym regionie. Jego głównym celem jest zwiększenie dostępności towarów oraz skrócenie czasu dostawy do klientów, co jest istotne z perspektywy efektywności logistycznej, ale nie jest miejscem produkcji zapasów. Magazyn wysyłkowy, w przeciwieństwie do zakładowego, jest skoncentrowany na procesie kompletacji i pakowania zamówień przed ich wysyłką do klientów, co oznacza, że zapasy są tam często już zorganizowane w celu realizacji zamówień, a nie do przechowywania surowców czy półproduktów. Natomiast magazyn centralny zazwyczaj pełni rolę centralnego punktu składowania dla większej liczby oddziałów, co również nie odpowiada koncepcji magazynu zakładowego. Wybierając te typy magazynów, można łatwo wpaść w pułapkę myślową, myląc ich funkcje i znaczenie w łańcuchu dostaw. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych magazynów ma swoje specyficzne zadania i cele, które różnią się od operacji magazynu zakładowego, gdzie zapasy są bezpośrednio związane z procesem produkcyjnym.
Pytanie 21

Który organ jest odpowiedzialny za wydawanie licencji wspólnotowej umożliwiającej prowadzenie transportu drogowego towarów?

A. Główny Inspektor Transportu Drogowego
B. Starosta odpowiedni na podstawie miejsca zamieszkania przedsiębiorcy
C. Dyrektor Zrzeszenia Międzynarodowego Transportu Drogowego
D. Wójt odpowiedni na podstawie miejsca zamieszkania przedsiębiorcy
Odpowiedzi wskazujące na inne organy, takie jak wójt, dyrektor zrzeszenia czy starosta, opierają się na mylnym zrozumieniu kompetencji instytucji w zakresie regulacji transportu drogowego. Wójt lub starosta są lokalnymi organami administracji, które zajmują się sprawami administracyjnymi na poziomie gminy lub powiatu, a nie mają kompetencji do wydawania licencji transportowych. Ich rola koncentruje się głównie na lokalnych regulacjach i sprawach dotyczących mieszkańców, a nie na międzynarodowych standardach transportowych. Z kolei dyrektor Zrzeszenia Międzynarodowego Transportu Drogowego może pełnić rolę wspierającą dla przedsiębiorców w zakresie dostępu do informacji i szkoleń, jednak nie ma uprawnień do wydawania licencji. Tego rodzaju nieścisłości mogą wynikać z braku zrozumienia struktury administracyjnej oraz przepisów prawa transportowego. Wiele firm błędnie sądzi, że lokalne organy mogą wydawać takie licencje, co prowadzi do poważnych konsekwencji prawnych. Dlatego kluczowe jest, aby przedsiębiorcy w branży transportowej zdawali sobie sprawę, że GITD jest jedynym uprawnionym organem, który może realizować te zadania zgodnie z regulacjami unijnymi oraz krajowymi.
Pytanie 22

Przedstawiony przykład oznaczenia umieszczony na wagonie kolejowym informuje

REVBg02.02.16
A. o terminie ostatniej naprawy okresowej.
B. o terminie następnego przeglądu doraźnego.
C. o pojemności wagonu zbiornikowego.
D. o granicy ładowności wagonu na wózkach trzy- lub więcej osiowych.
Analiza niepoprawnych odpowiedzi ujawnia szereg nieporozumień dotyczących oznaczeń na wagonach kolejowych. Odpowiedzi sugerujące, że oznaczenie dotyczy pojemności wagonu zbiornikowego lub terminu następnego przeglądu doraźnego, bazują na mylnym założeniu, że oznaczenia wagonów mówią wyłącznie o ich funkcjonalności lub przyszłych terminach przeglądów. W rzeczywistości, oznaczenia takie jak 'REV' odnoszą się bezpośrednio do przeszłych działań konserwacyjnych. Odpowiedź dotycząca granicy ładowności wagonu również jest błędna, ponieważ taki parametr oznaczany jest innymi symbolami, a nie 'REV'. W branży kolejowej istnieją szczegółowe normy dotyczące oznaczeń, które mają na celu jednoznaczne przekazywanie informacji związanych z bezpieczeństwem i stanem technicznym. Oznaczenia dotyczące ładowności czy terminy przeglądów doraźnych są kluczowe, ale nie powinny być mylone z rewizjami, które koncentrują się na historii napraw. Zrozumienie tych różnic jest istotne dla każdego, kto pracuje w branży kolejowej, ponieważ pozwala to na bardziej efektywne planowanie działań operacyjnych oraz utrzymanie wysokich standardów bezpieczeństwa. W praktyce, brak właściwej interpretacji oznaczeń może prowadzić do nieprawidłowego użytkowania taboru, co stwarza zagrożenie dla bezpieczeństwa operacji kolejowych.
Pytanie 23

Która zasada Incoterms 2020 wiąże się z przeniesieniem odpowiedzialności ze sprzedawcy na nabywcę w magazynie sprzedawcy lub w innym punkcie, w którym następuje odbiór towaru?

A. DDP (Delivered Duty Paid)
B. CFR (Cost And Freight)
C. EXW (Ex Works)
D. FOB (Free On Board)
Wybór FOB (Free On Board) w tym pytaniu jest nietrafiony. Przy FOB sprzedający kończy swoją odpowiedzialność, jak tylko towar zostaje załadowany na statek. Wtedy ryzyko przechodzi na kupującego. Więc kupujący powinien mieć na uwadze ryzyko transportu morskiego, a to nie pasuje do opisanej sytuacji. Tak samo jest z CFR (Cost and Freight), gdzie sprzedający płaci za transport, ale ryzyko także przechodzi w momencie załadunku, więc to też jest błędne. DDP (Delivered Duty Paid) to zupełnie inna sprawa, gdzie sprzedający odpowiada za dostarczenie towaru aż na miejsce, łącznie ze wszystkimi opłatami. To zupełnie odwrotne podejście, bo w EXW to kupujący bierze na siebie wszystko od momentu odbioru towaru. Widać, że nieporozumienia dotyczące reguł Incoterms mogą wyniknąć z braku wiedzy o różnicach między nimi. To może prowadzić do problemów w umowach handlowych i nieefektywnej obsługi logistycznej.
Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 25

Jakie wskaźniki są wykorzystywane do oceny sytuacji finansowej firmy transportowej?

A. wielkości magazynowanych przesyłek
B. rotacji pracowników
C. wykorzystania powierzchni ładunkowej
D. płynności finansowej
Ocena kondycji finansowej firmy transportowej wymaga zrozumienia, że nie każdy wskaźnik jest odpowiedni do tego celu. Rotacja pracowników, chociaż istotna dla zarządzania zasobami ludzkimi, nie dostarcza informacji o płynności finansowej. Wysoka rotacja może wskazywać na problemy w firmie, lecz nie odnosi się bezpośrednio do jej zdolności do regulowania bieżących zobowiązań. Z kolei wskaźnik wykorzystania powierzchni ładunkowej, choć ważny dla efektywności operacyjnej, dotyczy zarządzania zasobami transportowymi, a nie finansów. Wysokie wykorzystanie przestrzeni ładunkowej może zwiększyć przychody, ale nie jest miarą zdolności do płacenia długów. Podobnie, wielkość magazynowanych przesyłek może świadczyć o efektywności logistyki, jednak nie ujawnia płynności firmy. Te podejścia często prowadzą do błędnych wniosków, ponieważ nie uwzględniają kluczowych aspektów finansowych. Prawidłowe zrozumienie wskaźników finansowych, w tym płynności, jest podstawą skutecznego zarządzania finansami w branży transportowej.
Pytanie 26

Firma zajmująca się transportem stosuje marżę na poziomie 15 %, a podatek od świadczonych usług wynosi 23%. Jaki będzie całkowity koszt za usługi, których koszt wytworzenia to 2 800,00 zł?

A. 3 444,00 zł
B. 3 220,00 zł
C. 3 960,60 zł
D. 3 690,90 zł
W przypadku błędnych odpowiedzi, często dochodzi do nieporozumień związanych z kolejnością obliczeń oraz różnymi zasadami ustalania cen. Wiele osób może pomylić marżę z podatkiem VAT, traktując je jako jedną i tę samą kwotę do dodania do kosztu wytworzenia. Przykładowo, wybierając 3 220,00 zł jako odpowiedź, można zakładać, że to jest ostateczna kwota po dodaniu marży, bez uwzględnienia VAT-u. To podejście jest błędne, ponieważ koszt brutto powinien zawierać zarówno marżę, jak i podatek. Inna powszechna pomyłka to niewłaściwe obliczenie wartości marży; czasami osoby mylą procenty i wartości nominalne, co prowadzi do znacznych różnic w końcowych wynikach. Dobre praktyki w branży wymagają precyzyjnego podejścia do kalkulacji kosztów, w tym znajomości przepisów podatkowych oraz umiejętności stosowania marży w kontekście cenowym. Bez odpowiedniego zrozumienia tych zasad, przedsiębiorstwa mogą napotkać trudności w osiąganiu zysku oraz w ustalaniu konkurencyjnych cen na rynku.
Pytanie 27

Z uwagi na różne opcje transportu oraz zajmowaną przestrzeń, najbardziej wszechstronną naczepą służącą do przewozu kontenerów o długości 20, 30, 40 oraz 45 stóp jest naczepa podkontenerowa.

A. bez rozsuwanego przodu i tyłu
B. z rozsuwanym tyłem
C. z rozsuwanym przodem
D. z rozsuwanym przodem i tyłem
Naczepy z rozsuwanym tyłem czy przodem, a nawet te bez takich elementów, tak na prawdę nie są najlepszym pomysłem do przewozu kontenerów w różnych rozmiarach. Naczepa z rozsuwanym tyłem, na przykład, ogranicza możliwości, bo nie można elastycznie dostosować długości ładunku. Takie konstrukcje często zmuszają kierowców do przewożenia kontenerów, które nie do końca wykorzystują przestrzeń, co jest po prostu nieefektywne. A naczepy bez tych rozsuwanych elementów? Też nie dają potrzebnej wszechstronności, co może stwarzać problemy przy załadunku i rozładunku, a także mogą prowadzić do kłopotów z przewozem kontenerów różnych długości. W praktyce, brak takiej adaptacji naczepy do różnych typów kontenerów może generować dodatkowe koszty transportowe, bo kierowcy muszą używać różnych naczep do różnych długości kontenerów. W branży transportowej ważne jest, aby mieć sprzęt, który efektywnie poradzi sobie z różnorodnymi ładunkami, a naczepy z rozsuwanym przodem i tyłem naprawdę świetnie spełniają te wymagania.
Pytanie 28

Ustalona przez spedytora stała kwota za realizację ściśle określonych usług spedycyjnych to

A. ryczałt spedycyjny
B. opłata manipulacyjna
C. prowizja spedytorska
D. stawka czynnościowa
Stawka czynnościowa to ustalona kwota, jaką spedytor pobiera za wykonanie określonych czynności spedycyjnych, takich jak organizacja transportu, przygotowanie dokumentów czy koordynacja załadunku. Jest to forma wynagrodzenia, która jest ściśle związana z konkretnymi usługami, co oznacza, że wysokość stawki jest uzależniona od rodzaju i zakresu prac wykonanych przez spedytora. W praktyce, stawka czynnościowa może być różna w zależności od złożoności zlecenia, regionu, czy też specyfiki branży. Przykładowo, przy transporcie międzynarodowym może być ona wyższa ze względu na dodatkowe formalności celne oraz konieczność znajomości przepisów prawa międzynarodowego. W dobrych praktykach branżowych ustalanie stawek powinno odbywać się w sposób przejrzysty i oparty na rynkowych standardach, co pozwala na budowanie zaufania między spedytorem a klientem.
Pytanie 29

Zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 6 października 2003 r. przewóz trzody chlewnej może trwać maksymalnie

§ 31. 1. Czas podróży zwierząt kopytnych środkami transportu drogowego, kolejowego i drogą wodną nie powinien przekraczać 8 godzin.

2. (...)

§ 32. Jeżeli środek transportu drogowego spełnia dodatkowe wymagania, obowiązuje następujący maksymalny czas podróży zwierząt kopytnych, częstotliwość ich karmienia i pojenia oraz częstotliwość i czas trwania obowiązkowych postojów (przerw w podróży):

  1. nieodsadzone cielęta, jagnięta, koźlęta i źrebięta będące na diecie mlecznej oraz nieodsadzone prosięta po 9 godzinach transportu powinny mieć zapewnioną co najmniej godzinną przerwę na pobranie wody i karmy, po upływie której mogą być transportowane kolejne 9 godzin;
  2. świnie mogą podróżować maksymalnie 24 godziny, jeśli środki transportu, w których przewozi się trzodę chlewną, są wyposażone w zbiorniki wody o wystarczającej pojemności, tak aby świnie mogły pić wodę w czasie transportu;
  3. zwierzęta jednokopytne, z wyjątkiem "koniowatych zarejestrowanych", w rozumieniu ustawy z dnia 20 sierpnia 1997 r. o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich (Dz. U. z 2002 r. Nr 207, poz. 1762), mogą być przewożone maksymalnie 24 godziny, muszą jednak co 8 godzin dostawać wodę i karmę;
  4. pozostałe zwierzęta kopytne po 14 godzinach transportu powinny mieć zapewnioną co najmniej godzinną przerwę na pobranie wody i karmy, po upływie której mogą być transportowane kolejne 14 godzin.
A. 12 godzin.
B. 24 godziny.
C. 9 godzin.
D. 14 godzin.
Wybór odpowiedzi, która wskazuje krótszy czas przewozu niż 24 godziny, jest rezultatem niepełnego zrozumienia przepisów dotyczących transportu zwierząt. Przepisy te zostały opracowane w celu zapewnienia dobrostanu zwierząt oraz ochrony ich zdrowia podczas transportu. W przypadku przewozu trzody chlewnej oraz innych zwierząt jednokopytnych, czas maksymalny transportu wynosi 24 godziny. Wiele osób może pomylić tę informację z innymi regulacjami dotyczącymi przewozu innych gatunków zwierząt, co prowadzi do błędnych wniosków. Krótszy czas transportu, taki jak 12, 9 czy jakiekolwiek inne wartości, nie uwzględnia wytycznych, które zostały ustanowione, by zapewnić odpowiednie traktowanie zwierząt w trakcie transportu. Często zdarza się, że osoby zajmujące się hodowlą lub transportem zwierząt nie są świadome, że niewłaściwe postępowanie może prowadzić do krytycznych konsekwencji, takich jak stres, a nawet śmierć zwierząt. Ważne jest, aby nie tylko znać przepisy, ale także rozumieć ich intencje, a więc chronić dobrostan zwierząt. Uczestnicy rynku powinni dążyć do stałego podnoszenia swoich kwalifikacji i znajomości obowiązujących regulacji, aby unikać błędów, które mogą wpłynąć na ich działalność oraz zdrowie przewożonych zwierząt.
Pytanie 30

Jakie zadania przydzielone spedytorowi przez nadawcę ładunku są wymagane do odpowiedniego przygotowania przesyłki oraz zorganizowania jej transportu?

A. dokumencie przewozowym
B. propozycji ofertowej
C. ofercie spedycyjnej
D. umowie spedycji
Wybór zapytania ofertowego, oferty spedycyjnej czy listu przewozowego jako odpowiedzi na pytanie o zakres czynności zleconych spedytorowi jest mylny, ponieważ te dokumenty pełnią zupełnie inne funkcje w procesie spedycyjnym. Zapytanie ofertowe jest narzędziem, które służy do zbierania ofert od różnych spedytorów na wykonanie usługi transportowej. Jest to wstępny krok, który nie zawiera szczegółowych ustaleń dotyczących realizacji zlecenia, a jedynie ma na celu uzyskanie informacji o cenach i warunkach. Oferta spedycyjna, z kolei, jest odpowiedzią spedytora na zapytanie, ale nie jest to jeszcze umowa. Zawiera ona propozycję warunków, ale nie stanowi ostatecznego porozumienia między stronami. List przewozowy to dokument, który towarzyszy przesyłce i potwierdza jej nadanie oraz szczegóły dotyczące transportu, ale nie określa on zasad współpracy ani obowiązków stron, co czyni go niewłaściwym dokumentem do określenia zakresu czynności spedytora. W praktyce, brak zrozumienia tych różnic może prowadzić do nieporozumień i problemów w realizacji zleceń spedycyjnych, dlatego tak istotne jest, aby każda strona była świadoma roli i znaczenia każdego z tych dokumentów w procesie transportowym.
Pytanie 31

Firma transportowa nabyła specjalistyczną naczepę chłodniczą oraz ciągnik za kwotę 420 000,00 zł. Określ, przez ile lat firma będzie mogła dokonywać odpisów amortyzacyjnych, stosując metodę liniową, jeżeli roczna stawka amortyzacji zakupionego sprzętu wynosi 25%.

A. 15 lat
B. 3 lata
C. 4 lata
D. 20 lat
Wybór nieprawidłowej odpowiedzi często wynika z mylnego zrozumienia pojęcia amortyzacji oraz stosowanej metody. Odpowiedzi wskazujące na 3 lata, 15 lat lub 20 lat zakładają błędne podejścia do tematu. Amortyzacja liniowa to metoda, która zakłada równomierne rozłożenie kosztów zakupu aktywów na cały okres ich użyteczności. Dlatego istotne jest, aby dobrze zrozumieć, jak oblicza się roczną kwotę odpisu amortyzacyjnego. Odpowiedzi 3 lata i 15 lat mogą wynikać z niepoprawnego oszacowania okresu eksploatacji naczepy. Niektórzy mogą myśleć, że 3 lata to zbyt krótki czas dla takiego aktywa, ignorując, że stawka amortyzacji na poziomie 25% oznacza, że cała wartość zostanie rozłożona na 4 lata. Z kolei odpowiedzi 15 lat i 20 lat sugerują zbyt długi okres użytkowania, co jest niezgodne z realiami branży transportowej, gdzie sprzęt jest często wymieniany po wygaśnięciu pełnej wartości użytkowej. Tego typu błędy myślowe mogą prowadzić do poważnych nieprawidłowości w planowaniu finansowym przedsiębiorstw, w tym do przeszacowania aktywów i nieprawidłowego ustalania kosztów operacyjnych.
Pytanie 32

Jakim typem ubezpieczenia objęty jest towar transportowany drogą, koleją, powietrzem lub wodami?

A. OPWS
B. CARGO
C. AC
D. OC
Wybór odpowiedzi AC, OPWS lub OC wskazuje na pewne nieporozumienie dotyczące specyfiki ubezpieczeń. Ubezpieczenie AC (Autocasco) jest typowym ubezpieczeniem samochodów, które chroni przed szkodami własnymi pojazdu, a więc nie odnosi się do ładunków, które są transportowane. Z kolei OC (Odpowiedzialność Cywilna) dotyczy odpowiedzialności za szkody wyrządzone osobom trzecim przez ubezpieczającego, co również nie obejmuje bezpośrednio ochrony ładunków w transporcie. OPWS (Ubezpieczenie odpowiedzialności przewoźnika) zabezpiecza przewoźnika przed roszczeniami związanymi z niewłaściwym wykonaniem umowy przewozu, jednak nie stanowi ochrony samego ładunku. Często mylnie zakłada się, że te ubezpieczenia mogą zapewnić pełne pokrycie dla towarów transportowanych, co prowadzi do mylnych wniosków o ich zakresie ochrony. Ważne jest zrozumienie, że każde z tych ubezpieczeń ma swoją specyfikę i zastosowanie w różnych kontekstach, dlatego kluczowe jest właściwe dopasowanie polisy do konkretnego ryzyka związanego z transportem towarów.
Pytanie 33

Zbiór działań związanych z procesem transportowym, obejmujący takie etapy jak: dotarcie do miejsca załadunku, załadunek oraz zabezpieczenie towaru, transport towaru i rozładunek, klasyfikujemy jako czynności

A. organizacyjne
B. wykonawcze
C. handlowe
D. kontrolne
Odpowiedzi handlowe, kontrolne i organizacyjne nie są adekwatne do opisu przedstawionego w pytaniu, ponieważ koncentrują się na innych aspektach działalności biznesowej. Czynności handlowe odnoszą się do działań związanych z marketingiem, sprzedażą i relacjami z klientami. Mogą obejmować negocjacje umów, ustalanie cen oraz zarządzanie relacjami z klientami, ale nie dotyczą bezpośrednio procesu transportowego. Z kolei czynności kontrolne obejmują monitorowanie i nadzorowanie procesów, zapewniając zgodność z obowiązującymi przepisami i normami, jednak nie odnoszą się do samego wykonania transportu. Kontrola jakości czy audyty procesów są istotne, ale mają miejsce po wykonaniu czynności transportowych. Ostatnia kategoria, czynności organizacyjne, to działania związane z planowaniem i koordynacją różnych aspektów działalności, takich jak zarządzanie zasobami czy harmonogramowanie działań, co również nie dotyczy bezpośrednio operacji transportowych. W konsekwencji, mylenie tych terminów z czynnościami wykonawczymi prowadzi do nieporozumień w zakresie zarządzania logistyką, co może skutkować nieefektywnością operacyjną i błędami w planowaniu transportu.
Pytanie 34

Podatek od posiadanych środków transportu dotyczy pojazdów, których maksymalna masa całkowita przekracza

A. 3,5 tony
B. 1,5 tony
C. 1 tony
D. 3 ton
Odpowiedź 3,5 tony jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z przepisami prawa w Polsce podatek od posiadania środków transportowych dotyczy pojazdów o dopuszczalnej masie całkowitej przekraczającej tę wartość. Oznacza to, że właściciele samochodów osobowych, ciężarowych oraz innych pojazdów, których masa całkowita wynosi więcej niż 3,5 tony, zobowiązani są do uiszczania tego podatku. Przykłady takich pojazdów to ciężarówki, autobusy oraz pojazdy dostawcze, które są często używane w transporcie towarów. W praktyce, właściciele firm transportowych muszą być świadomi obowiązków podatkowych, aby uniknąć niepotrzebnych sankcji. Dodatkowo, stawka podatku różni się w zależności od masy pojazdu, co oznacza, że im większa masa, tym wyższa kwota do zapłacenia. Właściwe zrozumienie przepisów dotyczących tego podatku jest kluczowe dla efektywnego zarządzania kosztami operacyjnymi pojazdów w firmach transportowych oraz dla zapewnienia zgodności z obowiązującymi regulacjami prawnymi.
Pytanie 35

Dokumentem, który potwierdza zdolności do prowadzenia działalności gospodarczej w obszarze międzynarodowego transportu drogowego za wynagrodzeniem, jest

A. zezwolenie międzynarodowe
B. certyfikat kompetencji zawodowych
C. licencja
D. koncesja
Wybór zezwolenia zagranicznego, koncesji czy licencji jako dokumentów potwierdzających kwalifikacje do prowadzenia międzynarodowego transportu drogowego opiera się na mylnym rozumieniu ich funkcji oraz wymogów prawnych. Zezwolenie zagraniczne, chociaż istotne w kontekście transakcji międzynarodowych, nie potwierdza kwalifikacji zawodowych osoby zarządzającej transportem. Obejmuje ono głównie pozwolenie na wykonywanie transportu w konkretnym kraju i nie odnosi się bezpośrednio do umiejętności operacyjnych przedsiębiorcy. Licencja, z kolei, odnosi się do uprawnień do wykonywania określonych usług transportowych, ale nie gwarantuje, że właściciel firmy posiada odpowiednią wiedzę i umiejętności do skutecznego zarządzania działalnością. Koncesja jest procesem regulacyjnym, który dotyczy bardziej skomplikowanych działań, takich jak usługi publiczne, i nie jest stosowana w kontekście działalności transportowej, co prowadzi do błędnych wniosków. Prawidłowe zrozumienie roli certyfikatu kompetencji zawodowych jest kluczowe, aby uniknąć sytuacji, w których przedsiębiorcy operują w obszarze międzynarodowego transportu bez odpowiednich kwalifikacji, co może prowadzić do problemów prawnych i finansowych. W branży transportowej liczą się nie tylko formalności, ale przede wszystkim umiejętności i wiedza, które są niezbędne do efektywnego prowadzenia działalności zgodnie z obowiązującymi przepisami.
Pytanie 36

Fizyczne przenoszenie ładunków w obrębie jednego przedsiębiorstwa określa się jako transport

A. wewnętrzny
B. ciągły
C. zewnętrzny
D. daleki
Transport wewnętrzny to kluczowy proces w ramach przedsiębiorstw, który dotyczy fizycznego przemieszczania towarów i materiałów między różnymi działami oraz lokalizacjami w obrębie jednej organizacji. Proces ten może obejmować zarówno transport pomiędzy halami produkcyjnymi, jak i do magazynów czy stref załadunku. W praktyce, transport wewnętrzny jest niezbędny do zapewnienia płynności produkcji i efektywności operacyjnej. Przykłady zastosowania to wykorzystanie wózków widłowych, przenośników taśmowych, czy systemów automatycznego transportu. Wydajna organizacja transportu wewnętrznego przyczynia się do redukcji kosztów operacyjnych oraz skrócenia czasu realizacji zamówień. Dobre praktyki w zakresie transportu wewnętrznego obejmują optymalizację tras transportowych, minimalizację przestojów oraz regularne przeglądy i konserwację sprzętu transportowego, co zgodne jest z normami ISO 9001 dotyczących zarządzania jakością.
Pytanie 37

Spedytor otrzymał zlecenie na transport ładunku o dużych wymiarach i masie z relatywnie niskimi wydatkami, z nadawcy w Monachium do odbiorcy w Warszawie. Przy ocenie ofert przewoźników, w pierwszej kolejności rozważy przedsiębiorstwa specjalizujące się w transporcie

A. morskim
B. kolejowym
C. samochodowym
D. lotniczym
Wybór transportu lotniczego w kontekście przewozu ładunków przestrzennych i masowych jest związany z bardzo wysokimi kosztami oraz ograniczoną pojemnością frachtową. O ile transport lotniczy ma swoje zastosowanie w przypadku towarów o wysokiej wartości lub pilnych dostaw, nie jest on optymalnym rozwiązaniem dla przewozu dużych ładunków, które mogą być realizowane znacznie taniej i efektywniej za pomocą transportu kolejowego. Ponadto, transport samochodowy, choć elastyczny, może napotykać na problemy związane z ruchem drogowym, co wpływa na czas dostawy i koszty. Z kolei transport morski, z uwagi na lokalizację geograficzną zlecenia, nie ma zastosowania w przewozie lądowym z Monachium do Warszawy. Typowym błędem jest także zakładanie, że każdy środek transportu nadaje się do każdego rodzaju ładunku, co jest nieprawidłowe. W branży transportowej kluczowe jest zrozumienie specyfiki i wymagań dotyczących przewozu towarów, co pozwala na podejmowanie świadomych decyzji logistycznych. W praktyce, wybór odpowiedniego środka transportu powinien opierać się na analizie kosztów, czasu dostawy oraz specyfiki ładunku, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w logistyce i zarządzaniu łańcuchem dostaw.
Pytanie 38

Wśród działań przygotowawczych przed transportem znajduje się

A. ubezpieczenie ładunku
B. kompletowanie ładunku
C. udzielanie porad
D. wybór środka transportu
Kompletowanie ładunku to kluczowy proces w czynnościach wykonawczych przed przewozem, ponieważ zapewnia, że wszystkie elementy ładunku są zgromadzone i gotowe do transportu. Obejmuje to nie tylko zbieranie towarów z różnych lokalizacji, ale także ich odpowiednie pakowanie i oznaczanie. W praktyce, skuteczne kompletowanie ładunku zwiększa efektywność procesu transportowego, zmniejsza ryzyko uszkodzeń i minimalizuje czas potrzebny na załadunek. Standardy branżowe, takie jak ISO 9001, podkreślają znaczenie zarządzania jakością w procesie logistyki, co czyni kompletowanie ładunku niezbędnym elementem zapewnienia jakości. W kontekście praktycznym, kompanie logistyczne często stosują systemy zarządzania magazynem (WMS), które automatyzują i optymalizują proces kompletacji, co przyczynia się do zwiększenia dokładności oraz wydajności operacyjnej.
Pytanie 39

Dokument potwierdzający odebranie towaru przez spedytora w celu wysyłki oraz zobowiązujący do dostarczenia go na wskazany adres lub wydania go określonemu odbiorcy to

A. formularz wysyłkowy
B. zaświadczenie spedytorskie
C. lista towarowa
D. potwierdzenie dostawy
Wybór odpowiedzi, która nie jest zaświadczeniem spedytorskim, może wynikać z nieporozumienia dotyczącego funkcji różnych dokumentów w procesie logistycznym. Instrukcja wysyłkowa to dokument, który zazwyczaj zawiera informacje dotyczące procedur wysyłki, ale nie stanowi potwierdzenia przyjęcia towaru przez spedytora. Może ona być używana jako wewnętrzne narzędzie zarządzania procesem, ale nie ma mocy prawnej, by zapewnić bezpieczeństwo transakcji. Specyfikacja towarowa, z drugiej strony, odnosi się do szczegółowych informacji technicznych na temat produktu, takich jak jego właściwości, ale znów nie jest dokumentem potwierdzającym przyjęcie towaru do transportu. Dowód dostawy jest dokumentem, który potwierdza, że towar został dostarczony do odbiorcy, a nie że spedytor przyjął go do transportu. Często mylenie tych pojęć wynika z braku zrozumienia ich roli w szerszym procesie logistycznym. Właściwe zrozumienie funkcji każdego z tych dokumentów jest niezbędne do efektywnego zarządzania procesami transportowymi i logistycznymi, co w dłuższym czasie przekłada się na efektywność całego łańcucha dostaw. Z uwagi na różnorodność dokumentacji związanej z transportem, kluczowe jest, aby każdy uczestnik procesu znał ich właściwe zastosowanie oraz znaczenie w kontekście obowiązujących przepisów prawa oraz standardów branżowych.
Pytanie 40

Dokonaj wyboru najlepszego dostawcy, metodą średniej ważonej, biorąc pod uwagę wszystkie podane kryteria i ich wagi.

DostawcaKryterium
Jakość
(waga 0,2)		Cena
(waga 0,4)		Terminowość
(waga 0,3)		Renoma
(waga 0,1)
A.3568
B.4753
C.6279
D.8554
A. B.
B. C.
C. D.
D. A.
Wybór innych odpowiedzi, takich jak A, B czy C, może wynikać z mylnych przekonań dotyczących procesu oceny dostawców. Często, analizując dostawców, można skupić się na ich pojedynczych atrybutach, takich jak cena lub jakość, nie uwzględniając wagi przypisanej poszczególnym kryteriom. To podejście prowadzi do uproszczeń, które mogą zniekształcać ogólną ocenę. Na przykład, wybierając dostawcę, który oferuje najniższą cenę, można pominąć istotne kryteria, takie jak niezawodność i jakość usług, które mogą być kluczowe dla długoterminowego sukcesu. Innym typowym błędem jest ignorowanie faktu, że różne kryteria mogą mieć różną wagę w kontekście strategii firmy. Przykładowo, w branży produkcyjnej, terminowość dostaw może mieć większe znaczenie niż cena, co powinno być odzwierciedlone w przypisanych wagach. Dlatego nieprawidłowe podejście do oceny dostawców, które pomija wagę kryteriów, prowadzi do suboptymalnych wyborów, które mogą nie spełniać rzeczywistych potrzeb organizacji. Kluczowe jest, aby odpowiednio dostosować model oceny do specyficznych wymagań rynku oraz celów firmy, co jest zgodne z najlepszymi praktykami zarządzania dostawcami.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej