Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik logistyk
- Kwalifikacja: SPL.04 - Organizacja transportu
- Data rozpoczęcia: 19 grudnia 2025 12:51
- Data zakończenia: 19 grudnia 2025 13:13
Egzamin zdany!
Wynik: 28/40 punktów (70,0%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
Klient w stosunku do firm transportowych wskazał trzy kryteria, które jego zdaniem wpływają na jakość procesu przewozu oraz przypisał im odpowiednie wartości. Wskaż najlepszą firmę transportową.
A. B.
B. C.
C. A.
D. D.
Wybór innej firmy przewozowej niż D może być wynikiem niepełnego zrozumienia kluczowych wymagań klienta, które zostały przypisane do różnych firm. Wiele osób może skupić się na powierzchownych aspektach oferty, takich jak cena czy promocje, ignorując istotne czynniki wpływające na jakość transportu. Na przykład, niektórzy mogą założyć, że wyższa cena oznacza lepszą jakość usług, podczas gdy kluczowe są aspekty takie jak niezawodność i terminowość, które często nie są bezpośrednio związane z kosztami. Ponadto, przydzielanie wag do wymagań powinno być oparte na rzeczywistych danych i analizach, a nie na subiektywnych odczuciach. Typowym błędem jest nadmierne skupienie się na jednym aspekcie, takim jak niska cena, co może prowadzić do wyboru firmy, która nie spełnia innych istotnych kryteriów, takich jak terminowość czy jakość obsługi. Dla skutecznego wyboru firmy przewozowej, warto przyjąć zintegrowane podejście, w którym wszystkie aspekty są brane pod uwagę, a decyzje podejmowane są na podstawie analizy danych i zgodności z najlepszymi praktykami branżowymi. Ignorowanie tego może prowadzić do niezadowolenia z usługi oraz problemów z dostawami, co w dłuższej perspektywie wpływa na reputację oraz rentowność firmy.
Pytanie 3
Jaką średnią prędkość osiągnął pojazd, który w czasie 2 godzin i 30 minut przejechał 175 km?
A. 60 km/h
B. 70 km/h
C. 80 km/h
D. 50 km/h
Odpowiedź 70 km/h jest całkiem ustalona. Tak naprawdę, średnią prędkość pojazdu można obliczyć, dzieląc całkowitą odległość przez czas, który zajmuje podróż. W naszym przypadku musimy najpierw zamienić 2 godziny i 30 minut na godziny, co daje 2,5 godziny. Potem dzielimy 175 km przez 2,5 godziny i otrzymujemy 70 km/h. To jest dość proste, w praktyce wykorzystywane w różnych dziedzinach, jak transport czy inżynieria. Wiedza o średniej prędkości jest ważna, kiedy planujemy trasy lub szacujemy czas na dojazd, a także przydaje się w optymalizacji kosztów transportu. Widziałem, że firmy transportowe często opierają się na takich obliczeniach, by lepiej zarządzać flotą. Warto jednak pamiętać, że średnia prędkość nie bierze pod uwagę zmieniających się warunków na drodze, jak korki czy różne postoje. To może mieć duże znaczenie, gdy podróżujemy naprawdę.
Pytanie 4
Funkcja „Eco-Driving” w systemie Satelitarnego Monitorowania Pojazdów pozwala na
A. obserwację stylu jazdy kierowcy
B. czas oczekiwania w punkcie załadunku
C. organizację tras przejazdu pojazdu
D. rozliczenie czasu pracy kierowcy
Odpowiedź, że Eco-Driving w Satelitarnym Monitorowaniu Pojazdów umożliwia monitorowanie stylu jazdy kierowcy, jest prawidłowa, ponieważ ta funkcja koncentruje się na analizie zachowań kierowców w czasie rzeczywistym. Eco-Driving to zestaw praktyk i technologii mających na celu poprawę efektywności paliwowej oraz redukcję emisji spalin. Monitorowanie stylu jazdy pozwala na identyfikację nieefektywnych nawyków, takich jak gwałtowne przyspieszanie, hamowanie czy zbyt wysokie prędkości, co ma kluczowe znaczenie dla optymalizacji kosztów operacyjnych floty. Przykładowo, systemy Eco-Driving mogą generować raporty dotyczące zachowań kierowców, które mogą być użyte do szkolenia w zakresie bardziej ekologicznych technik jazdy. Wdrożenie takich praktyk nie tylko wspiera cele zrównoważonego rozwoju, ale także przyczynia się do obniżenia kosztów paliwa oraz poprawy bezpieczeństwa na drogach. W kontekście branżowym, wiele firm transportowych wprowadza te systemy zgodnie z zaleceniami organizacji ekologicznych oraz standardami ISO 14001, które promują zarządzanie środowiskowe.
Pytanie 5
Europejskie śródlądowe szlaki wodne wymienione w Konwencji AGN zostały sklasyfikowane na
A. 3 klasy
B. 7 klas
C. 4 klasy
D. 5 klas
Wybór odpowiedzi wskazujących na 5, 4 lub 3 klasy drogi wodne może wynikać z niepełnego zrozumienia struktury klasyfikacji europejskich szlaków wodnych. Klasyfikacja drog wodnych jest złożonym procesem, który bazuje na wielu czynnikach, takich jak głębokość, szerokość, a także nośność rzek. Omyłkowe założenie, że drogi wodne można podzielić na jedynie 5 klas, ignoruje fakt, że w rzeczywistości ich zróżnicowanie jest znacznie większe, co zostało uwzględnione w rozporządzeniach dotyczących Konwencji AGN. Często popełnianym błędem jest upraszczanie klasyfikacji, co może prowadzić do nieprecyzyjnego planowania oraz niewłaściwych decyzji w zakresie inwestycji w infrastrukturę. Na przykład, nieodpowiednia klasyfikacja drogi wodnej mogłaby skutkować poważnymi problemami w transporcie towarów, które nie byłyby w stanie dotrzeć do przeznaczenia z powodu zbyt wąskich lub płytkich koryt. Dodatkowo, niewłaściwe zrozumienie zasad klasyfikacji może prowadzić do podważania norm związanych z bezpieczeństwem i ochroną środowiska, co jest niezgodne z najlepszymi praktykami w branży transportu wodnego. W związku z tym, kluczowe jest zrozumienie pełnej struktury klasyfikacji, aby zapewnić skuteczne zarządzanie oraz rozwój infrastruktury wodnej w Europie.
Pytanie 6
Który dokument uprawnia do realizacji przewozów między państwami Unii Europejskiej?
A. Wypis z licencji wspólnotowej
B. Wypis z licencji ogólnej
C. Zezwolenie dwustronne
D. Zezwolenie jednostronne
Zezwolenie dwustronne oraz jednostronne, a także wypis z licencji ogólnej, to dokumenty, które nie są wystarczające do przeprowadzania przewozów międzynarodowych pomiędzy krajami Unii Europejskiej. Zezwolenie dwustronne jest dokumentem zatwierdzającym przewozy pomiędzy dwoma konkretnymi krajami, ale nie obejmuje one przewozów w obrębie całej Unii. Jest to ograniczone w czasie i zależne od umów między państwami, co znacznie komplikuje operacje transportowe na szerszą skalę. Zezwolenie jednostronne natomiast jest ograniczone do przewoźników z jednego kraju, co czyni je mało efektywnym narzędziem w kontekście międzynarodowego transportu w Unii Europejskiej. Wypis z licencji ogólnej nie uprawnia do prowadzenia działalności przewozowej za granicą, a jedynie dla krajowych operacji. W praktyce, posługiwanie się tymi dokumentami w kontekście transportu międzynarodowego prowadzi do licznych problemów prawnych i operacyjnych, takich jak ryzyko niezgodności z regulacjami unijnymi, co może skutkować karami finansowymi oraz utratą reputacji w branży transportowej. Właściwe zrozumienie i stosowanie licencji wspólnotowej jest kluczowe dla zapewnienia zgodności z przepisami oraz efektywności operacyjnej w międzynarodowym transporcie drogowym.
Pytanie 7
Która z formuł handlowych INCOTERMS 2010 wymaga najmniej działań od sprzedającego?
A. DDP (Delivered Duty Paid)
B. EXW (Ex Works)
C. CPT (Carriage Paid to)
D. FOB (Free on Board)
Wybór formuł handlowych INCOTERMS 2010 jak DDP, FOB czy CPT wiąże się z różnym poziomem odpowiedzialności i obowiązków sprzedającego. DDP (Delivered Duty Paid) oznacza, że sprzedający ponosi pełną odpowiedzialność za dostarczenie towaru do ustalonego miejsca oraz za wszystkie koszty, w tym cła i podatki. To podejście oznacza, że sprzedający ma obowiązek zorganizować transport, odprawę celną oraz dostarczenie towaru do drzwi kupującego, co znacząco zwiększa jego zobowiązania. Wybór DDP mógłby wynikać z mylnego przekonania, że klienci preferują „wszystko w cenie” bez dodatkowych kosztów. Jednakże, takie podejście może powodować znaczne ryzyko dla sprzedającego, zwłaszcza jeśli nie jest on dobrze zaznajomiony z przepisami celnymi kraju importera. Z kolei FOB (Free on Board) oznacza, że sprzedający ponosi odpowiedzialność do momentu załadunku towaru na statek. Oznacza to, że sprzedający musi zorganizować transport do portu i załadunek, co również wiąże się z dodatkowymi zobowiązaniami. CPT (Carriage Paid To) nakłada na sprzedającego obowiązek opłacenia kosztów transportu do określonego miejsca, ale ryzyko przechodzi na kupującego w momencie przekazania towaru przewoźnikowi. Wybór tych formuł może prowadzić do nieporozumień, jeśli sprzedający nie jest odpowiednio przygotowany do zarządzania dodatkowymi obowiązkami. Kluczowym błędem w myśleniu jest założenie, że większa odpowiedzialność sprzedającego przekłada się na większą satysfakcję kupującego, co nie zawsze jest prawdą, zwłaszcza gdy sprzedający nie ma doświadczenia w międzynarodowym transporcie.
Pytanie 8
Paleta EUR o masie 22 kg ma wymiary 1 200 × 800 × 144 mm (dł. × szer. × wys.) oraz ładowność 1,5 tony. Jaką maksymalną liczbę opakowań o wymiarach 200 mm × 200 mm × 150 mm (dł. × szer. × wys.) i masie brutto 20 kg można umieścić na palecie EUR, jeśli ładunek może być składowany na wysokość 1 m?
A. 96 sztuk
B. 75 sztuk
C. 120 sztuk
D. 48 sztuk
Poprawna odpowiedź to 75 sztuk, ponieważ maksymalna ilość opakowań, które można umieścić na palecie EUR, jest określona przez zarówno wymiary palety, jak i ładowność. Paleta EUR ma wymiary 1200 mm × 800 mm, co daje 0,96 m² powierzchni. Opakowanie o wymiarach 200 mm × 200 mm zajmuje 0,04 m². Na palecie można ułożyć 24 opakowania w jednym rzędzie (1200 mm / 200 mm) oraz 4 w drugim (800 mm / 200 mm), co daje łącznie 96 opakowań na poziomie, jednak musimy wziąć pod uwagę wysokość. Każde opakowanie ma wysokość 150 mm, co oznacza, że możemy ułożyć 6 warstw (1000 mm / 150 mm) w wysokości 1 m. Łącznie daje to 96 opakowań x 6 warstw = 576 opakowań. Jednak biorąc pod uwagę masę brutto, która wynosi 20 kg na opakowanie, maksymalne obciążenie palety (1500 kg) pozwala na zmieszczenie tylko 75 opakowań (1500 kg / 20 kg). Dlatego, biorąc pod uwagę zarówno powierzchnię, jak i maksymalne obciążenie, można umieścić maksymalnie 75 opakowań na palecie.
Pytanie 9
Gdy cena za realizację określonych usług transportowych jest ustalana za każdym razem pomiędzy dostawcą a klientem, to używany jest system ustalania cen nazywany
A. taryfowym
B. podstawowym
C. mieszanym
D. umownym
Dobra robota z tym wyborem systemu umownego w ustalaniu cen za usługi transportowe! To naprawdę fajne rozwiązanie, bo pozwala na indywidualne negocjacje między tym, kto świadczy usługę, a tym, kto ją zamawia. W praktyce to znaczy, że ceny mogą być ustalane w zależności od konkretnych potrzeb klienta, co daje dużą elastyczność. Na przykład, jeśli mówimy o przewozie towarów niebezpiecznych, każda umowa może różnić się w zależności od takich rzeczy jak rodzaj ładunku czy odległość. To ważne, żeby obie strony jasno określiły warunki, jak ceny czy terminy realizacji, bo to wpływa na jakość usługi. W branży transportowej, gdzie klienci mają przeróżne potrzeby, taki system umowny jest na wagę złota.
Pytanie 10
Na podstawie zamieszczonego fragmentu umowy, określ klasy środków transportu, w których może być wykonywany przewóz żywności głęboko mrożonej, z zachowaniem normy temperatury do -20°C.
| (…)Dla klas A, B i C z dowolnym ustalonym praktycznie stałym poziomem temperatury t1, zgodnie z podanymi niżej normami określonymi dla poniższych trzech klas: |
| Klasa A. Środek transportu - chłodnia wyposażony w takie urządzenie chłodnicze, przy którym t1 może mieścić się między + 12 °C i 0°C włącznie. |
| Klasa B. Środek transportu - chłodnia wyposażony w takie urządzenie chłodnicze, przy którym t1 może mieścić się między +12°C i -10°C włącznie. |
| Klasa C. Środek transportu - chłodnia wyposażony w takie urządzenie chłodnicze, przy którym t1 może mieścić się między +12°C i -20°C włącznie. |
| Dla klas D, E i F z ustalonym praktycznie stałym poziomem temperatury t1 zgodnie z podanymi niżej normami określonymi dla poniższych trzech klas: |
| Klasa D. Środek transportu - chłodnia wyposażony w takie urządzenie chłodnicze, przy którym t1 nie jest wyższe niż +2°C. |
| Klasa E. Środek transportu - chłodnia wyposażony w takie urządzenie chłodnicze, przy którym t1 nie jest wyższe niż -10°C. |
| Klasa F. Środek transportu - chłodnia wyposażony w takie urządzenie chłodnicze, przy którym t1 nie jest wyższe niż -20°C. (…) |
A. Klasa C i klasa F.
B. Klasa B i klasa E.
C. Klasa A i klasa F.
D. Klasa D i klasa E.
Dobra robota z odpowiedzią! Klasy C i F rzeczywiście są tymi, które mogą ogarnąć przewóz żywności głęboko mrożonej. Klasa C, z temperaturą od +12°C do -20°C, idealnie pasuje do wymagań, bo to właśnie w tej strefie musimy trzymać nasze mrożonki, przynajmniej do -20°C. Klasa F z kolei działa super, bo nie pozwala, żeby temperatura poszła wyżej niż -20°C, co jest mega ważne, żeby nasze mrożonki były w dobrej jakości i bezpieczne do jedzenia. W praktyce, użycie tych klas w transporcie jest zgodne z zasadami HACCP, które dbają o to, by jedzenie było bezpieczne w trakcie przewozu. Na przykład, przy transporcie ryb, które potrzebują bardzo kontrolowanej temperatury, klasa F daje nam pewność, że wszystko dotrze w najlepszym stanie. Dzięki odpowiednim klasom transportowym, możemy być pewni, że jedzenie trafi do odbiorcy w świetnym stanie.
Pytanie 11
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 12
Obowiązki i prawa określone w umowie handlowej, dotyczące organizacji transportu towarów, pokrywania kosztów związanych z ich przewozem, ubezpieczeniem i odprawami celnymi to
A. kontyngent
B. akredytywa
C. kongestia transportowa
D. gestia transportowa
Kongestia transportowa to zjawisko związane z przeciążeniem infrastruktury transportowej, które może prowadzić do opóźnień w dostawach. Odpowiedź ta nie odnosi się bezpośrednio do praw i obowiązków wynikających z kontraktu handlowego, lecz raczej do problemów operacyjnych, jakie mogą pojawić się w trakcie transportu. Akredytywa to forma zabezpieczenia płatności, która nie dotyczy organizacji transportu ani obowiązków z tym związanych. W kontekście handlu międzynarodowego, akredytywa jest stosowana do zapewnienia, że sprzedawca otrzyma zapłatę po spełnieniu określonych warunków, co nie ma związku z logistyką transportową. Kontyngent to natomiast ograniczenie ilościowe lub wartościowe w handlu, co także nie ma zastosowania do kwestii organizacji transportu. Te niepoprawne odpowiedzi pokazują typowe błędy myślowe, takie jak mylenie terminów związanych z logistyką i finansami. Praktyka wskazuje, że kluczowe jest zrozumienie specyfiki każdego z terminów oraz ich zastosowania w kontekście prawa handlowego i praktyk transportowych. Takie zrozumienie pozwala na skuteczniejsze zarządzanie procesami logistycznymi oraz minimalizowanie ryzyk związanych z transportem towarów.
Pytanie 13
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 14
Do atutów rynku usług transportu i spedycji możemy zaliczyć
A. rozbudowany zasób istniejących sieci, węzłów i terminali drogowych
B. wysoki poziom zużycia infrastruktury transportowej
C. niska konkurencja wśród przewoźników lotniczych i morskich
D. liczne wąskie gardła w przepływie towarów
Poprawna odpowiedź odnosi się do dużego zasobu istniejących sieci, węzłów i terminali drogowych, które są kluczowe dla efektywności rynku usług transportowo-spedycyjnych. Te elementy infrastruktury umożliwiają sprawne zarządzanie przepływem towarów, minimalizując czas transportu oraz koszty operacyjne. Na przykład, dobrze rozwinięta sieć drogowa pozwala na szybkie przemieszczanie się pojazdów, co jest istotne w logistyce just-in-time. Firmy spedycyjne i transportowe korzystają z technologii zarządzania flotą, aby optymalizować trasy i redukować zużycie paliwa, co jest możliwe dzięki istnieniu odpowiednich węzłów i terminali. Dodatkowo, standardy branżowe, takie jak ISO 9001 w zarządzaniu jakością, podkreślają znaczenie efektywnej infrastruktury dla zapewnienia wysokiej jakości usług. Wzrost liczby terminali i punktów przeładunkowych sprzyja również większej konkurencyjności na rynku, co prowadzi do innowacji i poprawy jakości świadczonych usług. Tego rodzaju zasoby są fundamentalne dla rozwoju zrównoważonego transportu, który odpowiada na potrzeby współczesnego rynku.
Pytanie 15
Aby przeprowadzić transport łatwo psujących się produktów spożywczych, konieczne jest zastosowanie przepisów zgodnych z konwencją
A. INTERBUS
B. ATP
C. CMR
D. ADR
Konwencja ATP (Aneks do Konwencji o międzynarodowym przewozie drogowym towarów, które wymagają szczególnego traktowania ze względu na ich szybko psującą się naturę) jest kluczowym dokumentem regulującym przewóz artykułów żywnościowych, które muszą być transportowane w ściśle określonych warunkach temperaturowych. Przepisy te gwarantują, że produkty, takie jak świeże owoce, warzywa, mięso czy nabiał, są transportowane w odpowiednich pojazdach zapewniających odpowiednią temperaturę. Przykładowo, przewóz mięsa wymaga, aby temperatura wewnątrz pojazdu nie przekraczała 4°C, co minimalizuje ryzyko rozwoju bakterii i zapewnia bezpieczeństwo żywności. Implementacja standardów ATP jest również istotna w kontekście ochrony zdrowia publicznego oraz zgodności z przepisami prawnymi. Przewoźnicy są zobowiązani do przestrzegania tych norm, co zwiększa jakość usług logistycznych, a także zapewnia, że produkty dotrą do odbiorcy w stanie świeżym i bezpiecznym do spożycia.
Pytanie 16
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 17
Pierwsze okresowe badanie techniczne pojazdów drogowych powinno być wykonane
A. przed upływem 10 lat od daty pierwszej rejestracji
B. po pierwszej rejestracji auta na terenie Polski
C. przed upływem 5 lat od daty pierwszej rejestracji
D. przed pierwszą rejestracją auta na terenie Polski
Wybór opcji dotyczącej przeprowadzania badania technicznego pojazdu po upływie 5 lub 10 lat od pierwszej rejestracji może wynikać z mylnego zrozumienia zasad dotyczących okresowych badań technicznych. W rzeczywistości, te odpowiedzi odnoszą się do okresowych badań, które są wymagane w przypadku pojazdów, które już zostały zarejestrowane. Badania te są istotne, ponieważ pozwalają na monitorowanie stanu technicznego używanego pojazdu i zapewnienie, że nadal spełnia on normy bezpieczeństwa. Ponadto, odpowiedź sugerująca, że badanie powinno być przeprowadzone przed samą rejestracją, jest niedopasowana do obowiązujących przepisów prawnych. W rzeczywistości, badanie techniczne musi być ukończone przed pierwszą rejestracją, a nie po niej. Typowym błędem jest także mylenie terminów dotyczących różnego rodzaju rejestracji i przepisów. Właściciele pojazdów mogą nie być świadomi, że każdy pojazd przybywający na terytorium Polski, niezależnie od jego stanu, musi przejść wstępne badanie techniczne, aby zapewnić jego zgodność z normami obowiązującymi w kraju. Ignorowanie tego wymogu może prowadzić do poważnych konsekwencji, w tym do nałożenia kar finansowych oraz problemów z rejestracją pojazdu. Zrozumienie procesu rejestracji i badań technicznych jest kluczowe dla każdego użytkownika dróg, a także dla profesjonalistów zarządzających flotami pojazdów.
Pytanie 18
Która dziedzina transportu umożliwia dostawy w systemie "door-to-door"?
A. Transport morski
B. Transport lotniczy
C. Transport kolejowy
D. Transport drogowy
Transport drogowy jest jedną z najbardziej elastycznych i wszechstronnych gałęzi transportu, która umożliwia dostawy typu 'door-to-door'. Dzięki sieci dróg i autostrad, transport drogowy jest w stanie dotrzeć bezpośrednio do klientów, co pozwala na łatwe załadunek i wyładunek towarów. Przykładem zastosowania transportu drogowego mogą być dostawy paczek przez firmy kurierskie, które korzystają z samochodów dostawczych, aby dostarczyć przesyłki bezpośrednio pod wskazany adres. Transport drogowy jest również kluczowy w logistyce miejskiej, gdzie dostawy towarów muszą odbywać się w ścisłych ramach czasowych i ze względu na ograniczenia dotyczące wjazdu do strefy śródmiejskiej. W standardach branżowych, takich jak normy ISO, podkreśla się znaczenie efektywności i punktualności dostaw, które transport drogowy potrafi skutecznie zapewnić. W kontekście e-commerce, gdzie klienci oczekują szybkiej i dostosowanej do ich potrzeb obsługi, transport drogowy staje się niezastąpiony.
Pytanie 19
Kierowca, według regulacji dotyczących czasu pracy kierowców, ma obowiązek skorzystać z przerwy w prowadzeniu pojazdu trwającej
A. 30 min po 4 h jazdy
B. 45 min po 4,5 h jazdy
C. 30 min po 5 h jazdy
D. 45 min po 5 h jazdy
Odpowiedź '45 min po 4,5 h jazdy' jest poprawna, ponieważ zgodnie z przepisami unijnymi oraz krajowymi regulacjami dotyczącymi czasu pracy kierowców, każdy kierowca powinien przestrzegać określonych norm czasu pracy i odpoczynku. Zgodnie z rozporządzeniem (WE) nr 561/2006, po maksymalnie 4,5 godzinach jazdy, kierowca ma obowiązek zatrzymać się na przerwę trwającą co najmniej 45 minut. Taki czas odpoczynku jest niezbędny dla zapewnienia bezpieczeństwa na drogach, ponieważ długotrwałe prowadzenie pojazdu bez odpoczynku prowadzi do zmęczenia i zwiększa ryzyko wypadków. W praktyce kierowcy powinni planować swoje trasy z wyprzedzeniem, uwzględniając te przerwy, aby ich czas pracy był zgodny z przepisami i jednocześnie nie wpływał negatywnie na ich koncentrację oraz zdrowie. Przykładowo, podczas długich tras przewozowych, kierowcy mogą skorzystać z punktów odpoczynku, które są dostępne na autostradach, aby zapewnić sobie odpowiednie warunki do relaksu i regeneracji sił przed dalszą jazdą.
Pytanie 20
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 21
Jaką maksymalną trasę w czasie 3 godzin i 30 minut przebył pojazd poruszający się z przeciętną prędkością 50 km/h?
A. 165 km
B. 175 km
C. 105 km
D. 150 km
Żeby policzyć maksymalną odległość, jaką może pokonać samochód w 3 godziny i 30 minut przy prędkości średniej 50 km/h, potrzebujemy wzoru: droga = prędkość × czas. W tym wypadku, 3 godziny i 30 minut to 3,5 godziny. Więc robimy proste obliczenie: 50 km/h × 3,5 h = 175 km. Takie obliczenia są naprawdę ważne w wielu dziedzinach, na przykład w logistyce czy podczas planowania podróży. Gdy nie znamy dokładnej odległości, ciężko zaplanować czas dostawy czy trasę. Z mojego doświadczenia, kierowcy w transporcie często muszą wiedzieć, ile czasu spędzą na drodze, żeby wszystko dobrze zorganizować. Fajnie jest regularnie śledzić średnie prędkości pojazdów, bo to pozwala lepiej przewidywać czas przyjazdu. Takie umiejętności przeliczania czasu na godziny naprawdę przydają się w życiu codziennym, chociażby przy planowaniu wakacji czy dojazdów do pracy.
Pytanie 22
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 23
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 24
Która z formuł handlowych Incoterms 2020 wymaga od sprzedającego ubezpieczenia ładunku podczas transportu?
A. CIP
B. CPT
C. FCA
D. EXW
Wybór EXW (Ex Works) nie jest dobry, bo w tej formule sprzedający tylko oddaje towar w swoim zakładzie, a cała odpowiedzialność za transport spada na kupującego. To oznacza, że sprzedający nie musi oferować ubezpieczenia, co może się źle skończyć dla kupującego, jeśli coś stanie się z towarem podczas transportu. Podobnie, wybór FCA (Free Carrier) też nie wymusza na sprzedającym ubezpieczenia, bo odpowiedzialność za ubezpieczenie przechodzi na kupującego, gdy towar zostaje przekazany kurierowi. Co do CPT (Carriage Paid To), to sprzedający jest zobowiązany do zorganizowania transportu, ale nie do ubezpieczenia. To może wprowadzać w błąd, bo wiele osób myśli, że sprzedający ma kontrolę nad bezpieczeństwem towaru, a to nie jest prawdą. Kluczowe jest, żeby znać różnice między tymi formułami, bo to pomaga lepiej zarządzać ryzykiem w międzynarodowych dostawach.
Pytanie 25
Wyznacz minimalną liczbę stanowisk do przeładunku potrzebnych do rozładunku 8 pojazdów w trakcie jednej zmiany roboczej, mając na uwadze, że nominalny czas pracy punktu przeładunkowego wynosi 7 godzin. Każdy z pojazdów transportuje 30 paletowych jednostek ładunkowych (pjł), a czas obsługi jednej jednostki ładunkowej to 3 minuty.
A. 4 stanowiska
B. 1 stanowisko
C. 11 stanowisk
D. 2 stanowiska
Aby obliczyć minimalną liczbę stanowisk przeładunkowych potrzebnych do rozładunku 8 pojazdów w ciągu jednej zmiany roboczej, musimy najpierw obliczyć całkowity czas obsługi wszystkich jednostek ładunkowych. Każdy z 8 pojazdów przewozi 30 paletowych jednostek ładunkowych, co daje łącznie 240 pjł. Czas obsługi jednej jednostki wynosi 3 minuty, więc całkowity czas rozładunku wynosi 240 pjł * 3 min = 720 minut, czyli 12 godzin. Z uwagi na to, że nominalny czas pracy punktu przeładunkowego wynosi 7 godzin, a nie 12, niezbędne jest obliczenie liczby stanowisk. Dzieląc całkowity czas pracy (720 minut) przez czas pracy jednego stanowiska (420 minut, co odpowiada 7 godzinom) otrzymujemy 720/420 ≈ 1,71. Oznacza to, że potrzebujemy co najmniej 2 stanowisk, aby sprawnie rozładować wszystkie pojazdy w założonym czasie. W praktyce, posiadanie dodatkowego stanowiska może zwiększyć wydajność i zredukować ryzyko opóźnień, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w logistyce i zarządzaniu łańcuchem dostaw, gdzie elastyczność i zdolność do szybkiego reagowania na zmiany są kluczowe.
Pytanie 26
Liczba składająca się z dwóch lub trzech cyfr, umieszczona w górnej części tablicy ADR na pojeździe transportującym materiały niebezpieczne, informuje o
A. numerze identyfikacyjnym materiału
B. trasie transportu substancji
C. ilości transportowanej substancji
D. numerze identyfikacyjnym niebezpieczeństwa
Numer rozpoznawczy niebezpieczeństwa jest kluczowym elementem systemu oznakowania pojazdów transportujących substancje niebezpieczne. W ramach tablicy ADR, oznaczenia te składają się z cyfr, które wskazują na specyfikę zagrożenia, jakie dana substancja może stwarzać. Na przykład, numer 3 odnosi się do cieczy łatwopalnych, podczas gdy numer 8 oznacza substancje żrące. Użycie tych oznaczeń jest zgodne z Międzynarodową Konwencją o Transportach Drogowych Substancji Niebezpiecznych (ADR), której celem jest zapewnienie bezpieczeństwa w transporcie. Zrozumienie i prawidłowe odczytywanie tych numerów pozwala nie tylko na szybkie i skuteczne reagowanie w sytuacjach awaryjnych, ale także na odpowiednie przygotowanie i zabezpieczenie osób oraz mienia. W praktyce, kierowcy i służby ratunkowe muszą być świadomi tych oznaczeń, aby zminimalizować ryzyko i skutki związane z transportem substancji niebezpiecznych, co podkreśla znaczenie edukacji i szkolenia w tym zakresie.
Pytanie 27
W firmie zatrudnionych jest 5 pracowników. Codzienny czas pracy każdego z nich wynosi 8 godzin. W tym czasie przysługuje im 24 minutowa przerwa. Jaki jest dzienny współczynnik efektywnego wykorzystania czasu pracy wszystkich zatrudnionych?
A. 95%
B. 65%
C. 85%
D. 75%
Aby obliczyć dzienny współczynnik efektywnego wykorzystania czasu pracy wszystkich pracowników, należy uwzględnić całkowity czas pracy oraz czas przerw. Każdy z pięciu pracowników pracuje 8 godzin dziennie, co przekłada się na 40 godzin pracy dla całego zespołu. Następnie, uwzględniając 24-minutową przerwę dla każdego pracownika, całkowity czas przerw wynosi 120 minut (5 pracowników x 24 minuty). Przerwy te muszą być przeliczone na godziny, co daje 2 godziny. Zatem efektywny czas pracy wynosi 38 godzin (40 godzin - 2 godziny przerw). Aby obliczyć współczynnik efektywnego wykorzystania czasu pracy, należy podzielić efektywny czas pracy przez całkowity czas pracy i pomnożyć przez 100%, co daje 95% (38 godzin/40 godzin x 100%). Taki sposób analizy jest zgodny z dobrymi praktykami zarządzania czasem pracy, które podkreślają konieczność optymalizacji wykorzystania zasobów ludzkich w organizacji.
Pytanie 28
Do działań związanych z procesem transportowym realizowanych w miejscu docelowym ładunku należą
A. zabezpieczenie ładunku w środku transportu
B. załadunek
C. rozładunek
D. odbiór ładunku od nadawcy
Rozładunek to naprawdę ważny etap w całym procesie transportowym. Dzieje się to w miejscu, gdzie ładunek ma trafić. Generalnie chodzi o to, żeby wyjąć towary z pojazdu i przenieść je do docelowego miejsca. Bez tego nie ma mowy o dalszym przetwarzaniu i dystrybucji. Ważne, żeby robić to według standardów bezpieczeństwa, żeby nie uszkodzić ładunku i by wszystkim było bezpiecznie. Fajnie jest używać odpowiednich narzędzi, na przykład wózków widłowych, a także dobrze jest mieć na uwadze, jak oznakowujemy i segregujemy towary. W logistyce to często łączy się z dokumentacją, jak protokoły odbioru, które mówią, że towar, który przyszedł, zgadza się z zamówieniem. Zrozumienie, jak działa rozładunek i dlaczego jest taki ważny w całym łańcuchu dostaw, naprawdę pomaga lepiej zarządzać logistyką.
Pytanie 29
Wyznacz wartość brutto usługi załadunku 12 kontenerów, w których każdy zawiera ładunek o masie 21 ton, na platformy wagonowe, jeżeli cena netto jednostkowa usługi wynosi 2,50 zł/t ładunku, a usługa podlega 23% stawce podatku VAT?
A. 144,90 zł
B. 630,00 zł
C. 680,40 zł
D. 774,90 zł
Aby obliczyć wartość brutto usługi załadunku 12 kontenerów z ładunkiem o masie 21 ton każdy, zaczynamy od ustalenia całkowitej masy ładunku. Mamy 12 kontenerów, a każdy zawiera 21 ton, co daje łączną masę 252 ton (12 * 21 = 252). Następnie, przy cenie jednostkowej netto wynoszącej 2,50 zł za tonę, obliczamy wartość netto usługi. Wartość netto wynosi zatem 630 zł (252 * 2,50 = 630). Potem dodajemy podatek VAT, który w tym przypadku wynosi 23%. Obliczamy wartość podatku: 630 zł * 0,23 = 144,90 zł. Ostatecznie wartość brutto usługi to suma wartości netto i VAT: 630 zł + 144,90 zł = 774,90 zł. Prawidłowe rozumienie obliczeń związanych z VAT oraz umiejętność przeliczeń jednostkowych to kluczowe umiejętności w branży transportowej i logistycznej, które pozwalają na efektywne zarządzanie kosztami oraz przychodami.
Pytanie 30
Różnicowanie poziomów taryfowych dokonuje się na podstawie
A. zdolności przewozowej środka transportu
B. długości trasy transportowej
C. właściwości ładunku
D. metody realizacji usługi transportowej
Długość trasy przewozowej stanowi kluczowy czynnik w różnicowaniu stawek taryfowych w transporcie. W praktyce, im dłuższa trasa, tym większe koszty związane z eksploatacją środków transportu, co jest odzwierciedlane w wyższych stawkach. Długie trasy wiążą się z większym zużyciem paliwa, wydłużonym czasem pracy kierowców i zwiększonym ryzykiem związanym z transportem. W branży transportowej uważa się, że właściwe ustalenie stawek taryfowych, które odzwierciedlają długość trasy, jest zgodne z dobrymi praktykami i standardami, takimi jak zasady kalkulacji kosztów transportu określone przez organizacje branżowe. Na przykład, w przypadku przewozów międzynarodowych, różnice w stawkach mogą wynikać z długości trasy między krajami, co uwzględnia również przepisy celne oraz różnice w kosztach paliwa. Warto również zauważyć, że długość trasy wpływa na czas dostawy, co jest istotnym czynnikiem dla klientów, dlatego przewoźnicy muszą precyzyjnie kalkulować stawki, aby zaspokoić oczekiwania rynku.
Pytanie 31
Jaką wagę ładunku powinno się wpisać w dokumentacji przewozowej, jeśli do naczepy załadowano 98 m3 wełny mineralnej o gęstości 7 m3/t?
A. 14,0 t
B. 9,8 t
C. 7,0 t
D. 10,0 t
Aby obliczyć masę przewożonego ładunku, należy zastosować wzór na masę, który jest wyrażony jako iloczyn objętości i objętości właściwej. W tym przypadku mamy 98 m3 wełny mineralnej o objętości właściwej 7 m3/t. Obliczenia wykonujemy w następujący sposób: Masa = Objętość / Objętość właściwa, co daje 98 m3 / 7 m3/t = 14 t. Jest to poprawny wynik, ponieważ odpowiada rzeczywistej masie ładunku, który został załadowany do naczepy. W praktyce, znajomość objętości właściwej materiałów jest kluczowa w transporcie, ponieważ pozwala na dokładne wyliczenie masy, co z kolei jest istotne dla zapewnienia zgodności z przepisami oraz bezpieczeństwa podczas transportu. Przykładem może być transport towarów budowlanych, gdzie przekroczenie dopuszczalnej masy może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych oraz zwiększonego ryzyka w ruchu drogowym. Wiedza na temat objętości właściwej pomaga także w optymalizacji załadunku, co może prowadzić do oszczędności w kosztach transportu.
Pytanie 32
W przypadku zastosowania stawki degresywnej w systemie taryfowym dla ustalania cen usług transportowych, wraz z rosnącą ilością świadczonej usługi przewozowej, cena jednostkowa
A. wzrasta, a po osiągnięciu optymalnej ceny zaczyna maleć
B. pozostaje na tym samym poziomie przy wzroście świadczonej usługi
C. maleje
D. wzrasta
Wzrost stawki jednostkowej w odpowiedziach sugeruje zrozumienie, że więcej świadczonych usług powinno prowadzić do wyższych kosztów dla klienta, co jest sprzeczne z podstawowymi zasadami ekonomii skali. Może to wynikać z błędnego przekonania, że większa produkcja lub większa liczba usług zawsze wiąże się z wyższymi kosztami, co jest nieprawdziwe w przypadku systemów taryfowych, takich jak stawki degresywne. Odpowiedzi, które sugerują, że cena jednostkowa rośnie, wprowadza w błąd, ponieważ nie uwzględniają one korzyści skali, które mogą prowadzić do obniżenia kosztów w dłuższej perspektywie. W praktyce, przy większej ilości przewozów, mogą pojawić się synergie, które redukują koszty operacyjne, co przekłada się na niższe ceny jednostkowe. Z kolei stwierdzenie, że cena nie zmienia się wraz ze wzrostem świadczonej usługi, odbiega od realiów rynkowych, gdzie zmiana popytu i podaży zazwyczaj wpływa na ceny. Warto również zauważyć, że w kontekście przepisów prawnych i regulacji, wiele firm transportowych jest zobowiązanych do stosowania przejrzystych i sprawiedliwych polityk cenowych, które odzwierciedlają rzeczywiste koszty świadczonych usług. Ostatecznie, błędne pojmowanie dynamiki cen w zależności od ilości świadczonych usług może prowadzić do nieefektywnego zarządzania kosztami i strat w konkurencyjności na rynku.
Pytanie 33
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 34
Na podstawie cennika, określ łączny koszt czynności manipulacyjnych obejmujących wyładunek 1 pełnego kontenera 20’ i 2 pustych kontenerów 40’ ze statku na plac składowy oraz przeładunek tych kontenerów z placu składowego na środki transportu samochodowego.
| Cennik | ||
|---|---|---|
| Nazwa usługi | Kontener 20' | Kontener 40' |
| Kontener pełny | ||
| Wyładunek / załadunek w relacji wnętrze statku – plac składowy lub odwrotnie | 190,00 zł/szt. | 210,00 zł/szt. |
| Przeładunek w relacji plac składowy – środek transportu lądowego lub odwrotnie | 95,00 zł/szt. | 105,00 zł/szt. |
| Kontener pusty | ||
| Wyładunek / załadunek w relacji wnętrze statku – plac składowy lub odwrotnie | 180,00 zł/szt. | 195,00 zł/szt. |
| Przeładunek w relacji plac składowy – środek transportu lądowego lub odwrotnie | 80,00 zł/szt. | 95,00 zł/szt. |
A. 890,00 zł
B. 865,00 zł
C. 835,00 zł
D. 860,00 zł
Odpowiedź 865,00 zł jest prawidłowa, ponieważ dokładnie odzwierciedla całkowity koszt czynności manipulacyjnych określonych w pytaniu. Aby obliczyć ten koszt, należy uwzględnić cztery kluczowe czynności: wyładunek pełnego kontenera 20' oraz dwóch pustych kontenerów 40', a następnie przeładunek tych kontenerów na środki transportu samochodowego. Wyładunek pełnego kontenera 20' kosztuje 190,00 zł, a wyładunek dwóch pustych kontenerów 40' wynosi 390,00 zł (2 * 195,00 zł). Koszt przeładunku pełnego kontenera 20' to 95,00 zł, natomiast przeładunek dwóch pustych kontenerów 40' kosztuje 190,00 zł (2 * 95,00 zł). Suma wszystkich wymienionych kosztów wynosi 865,00 zł, co jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie logistyki i zarządzania łańcuchem dostaw. W praktyce, poprawne obliczanie kosztów manipulacyjnych jest kluczowe dla efektywnego zarządzania budżetem i podejmowania decyzji operacyjnych w branży transportowej.
Pytanie 35
Jakim aktem prawnym są uregulowane przewozy towarów niebezpiecznych w transporcie wodnym śródlądowym?
A. konwencja ADR
B. regulamin RID
C. kodeks IMDG
D. umowa ADN
Wybór konwencji ADR, kodeksu IMDG czy regulaminu RID jako odpowiedzi na pytanie o regulacje przewozu ładunków niebezpiecznych w transporcie wodnym śródlądowym wskazuje na niewłaściwe zrozumienie zakresu i zastosowania tych aktów prawnych. Konwencja ADR (Umowa Europejska dotycząca międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych) dotyczy wyłącznie transportu drogowego i nie ma zastosowania w kontekście transportu wodnego. Kodeks IMDG (International Maritime Dangerous Goods Code) reguluje transport towarów niebezpiecznych drogą morską, a nie wodami śródlądowymi. Regulamin RID (Regulamin dotyczący międzynarodowego przewozu towarów niebezpiecznych koleją) obejmuje transport kolejowy. Wybierając jedną z tych odpowiedzi, można mylnie sądzić, że te akty prawne mają zastosowanie również w kontekście transportu wodnego, podczas gdy każdy z nich odnosi się do specyficznego środowiska transportowego. Tego rodzaju błędne rozumienie może wynikać z nieznajomości specyfiki regulacji dotyczących różnych środków transportu i ich zastosowań, co jest kluczowe dla zapewnienia odpowiednich standardów bezpieczeństwa i ochrony środowiska. Dlatego bardzo istotne jest, aby osoby zajmujące się transportem ładunków niebezpiecznych miały pełne zrozumienie odpowiednich regulacji i aktów prawnych, aby móc efektywnie i bezpiecznie prowadzić działalność w tej branży.
Pytanie 36
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 37
Pojazdy przeznaczone do transportu materiałów niebezpiecznych mogą być złożone
A. z dwóch naczep.
B. z dwóch przyczep.
C. z jednej naczepy oraz jednej przyczepy.
D. z jednej naczepy lub jednej przyczepy.
Odpowiedź "z jednej naczepy lub jednej przyczepy" jest poprawna, ponieważ zgodnie z przepisami dotyczącymi transportu materiałów niebezpiecznych, takich jak ADR (Umowa Europejska dotycząca Międzynarodowego Przewozu Drogowego Towarów Niebezpiecznych), zezwala się na użycie jednego pojazdu typu naczepa lub przyczepa. Zastosowanie jednej naczepy lub jednej przyczepy ogranicza ryzyko związane z przewozem substancji niebezpiecznych, co jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa na drodze. Przewożenie takich materiałów wiąże się z określonymi zagrożeniami, dlatego zgodność z przepisami oraz stosowanie odpowiednich pojazdów jest istotne. Przykładem praktycznym może być transport substancji chemicznych, gdzie jeden pojazd odpowiednio przygotowany do takich ładunków, z zachowaniem norm bezpieczeństwa, minimalizuje ryzyko wypadków oraz umożliwia skuteczne zarządzanie sytuacjami awaryjnymi. W praktyce, pojazdy muszą być wyposażone w odpowiednie oznakowanie oraz urządzenia zabezpieczające, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży transportowej.
Pytanie 38
Wózek podnośnikowy czołowy może być użytkowany po zakończeniu badania technicznego przeprowadzonego przez Urząd Dozoru Technicznego. Ten przegląd ma ważność przez czas
A. 2 lat
B. 3 lat
C. 1 roku
D. 0,5 roku
Wózek podnośnikowy czołowy, aby mógł być eksploatowany, musi przejść badanie techniczne przeprowadzone przez Urząd Dozoru Technicznego (UDT). Pozytywne przejście tego badania skutkuje wydaniem dokumentu, który poświadcza, że urządzenie spełnia wszelkie normy bezpieczeństwa i techniczne. Badanie to jest ważne przez okres roku. W praktyce oznacza to, że operatorzy oraz właściciele wózków muszą regularnie dbać o konserwację i kontrolę stanu technicznego, aby zapewnić ciągłość eksploatacji oraz bezpieczeństwo użytkowania. Regularne przeglądy, zgodne z harmonogramem ustalonym przez UDT, są kluczowe dla minimalizacji ryzyka awarii i wypadków. Ponadto, zgodność z wymogami UDT jest nie tylko obowiązkiem prawnym, ale również elementem kultury bezpieczeństwa w miejscu pracy, co przekłada się na zwiększenie efektywności i zaufania w zespole. Warto również pamiętać, że w przypadku nieprzestrzegania tych przepisów, firma może ponieść konsekwencje prawne oraz finansowe, a także stracić reputację na rynku.
Pytanie 39
Rodzaj środka transportu operuje regularnie, przewożąc naczepy między miejscem załadunku a miejscem wyładunku, bez oczekiwania na załadunek lub wyładunek. Jak określamy ten model transportu?
A. Obwodowy
B. Promienisty
C. Wahadłowy-ciągły
D. Obwodowy-ciągły
Obwodowy-ciągły, promienisty oraz obwodowy to różne modele transportu, które różnią się zasadami kursowania i organizacji przewozów. Model obwodowy-ciągły zakłada kursowanie środka transportu po stałej trasie, ale z załadunkiem i wyładunkiem w różnych punktach na trasie, co może prowadzić do dłuższych czasów dostaw, zwłaszcza gdy przestoje są nieuniknione. W modelu promienistym transport odbywa się z jednego centralnego punktu do rozproszonych punktów, co sprawia, że czas dostawy może być mniej stabilny, a ten model nie zapewnia regularności kursów oraz nie w pełni wykorzystuje możliwości przewozowe w porównaniu do modelu wahadłowego-ciągłego. Natomiast model obwodowy zakłada, że transport odbywa się w zamkniętej pętli, co również nie odpowiada na kryteria regularnych kursów bez przestojów na załadunek i wyładunek. Powszechnym błędem myślowym jest mylenie tych modeli ze względu na ich podobieństwa w organizacji transportu, jednak ważne jest, aby zrozumieć ich specyfikę oraz zastosowanie. W praktyce, wybór niewłaściwego modelu może prowadzić do nieefektywności oraz wyższych kosztów operacyjnych.
Pytanie 40
Zgodnie z przedstawionym fragmentem umowy ADR przewoźnik powinien dostarczyć załodze pojazdu przewożącego materiały niebezpieczne instrukcje pisemne stanowiące pomoc w razie zaistnienia wypadku podczas przewozu. Kierowcy powinni się z nią zapoznać
| Fragment Umowy europejskiej dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR) |
| Tom II Część 5 Procedury nadawcze |
| Dział 5.4 Dokumentacja |
| 5.4.3 Instrukcje pisemne 5.4.3.1 W kabinie kierowcy, w miejscu łatwo dostępnym, powinny być przewożone instrukcje pisemne (...), stanowiące pomoc w razie zaistnienia wypadku podczas przewozu. 5.4.3.2 Przed rozpoczęciem przewozu przewoźnik powinien dostarczyć załodze pojazdu instrukcje sporządzone w języku(-ach), które każdy członek załogi pojazdu może przeczytać i zrozumieć przed rozpoczęciem przewozu. Przewoźnik powinien zapewnić, aby każdy członek załogi pojazdu, którego to dotyczy, rozumiał instrukcje i potrafił je prawidłowo wykonywać. 5.4.3.3 Przed rozpoczęciem przewozu, członkowie załogi pojazdu powinni dowiedzieć się jakie towary niebezpieczne są załadowane oraz sprawdzić w instrukcjach pisemnych, jakie czynności powinny być podjęte w razie zaistnienia wypadku lub zagrożenia. |
A. przed wyjazdem z ładunkiem w trasę.
B. przed przekazaniem ładunku odbiorcy.
C. po dostarczeniu ładunku odbiorcy.
D. po zaistniałym wypadku drogowym.
Wybór odpowiedzi, która sugeruje zapoznanie się z instrukcjami pisemnymi po zaistniałym wypadku drogowym, jest niebezpieczny i niezgodny z praktykami bezpieczeństwa. Tego rodzaju podejście ignoruje kluczowy element prewencji, gdyż wiedza o procedurach powinna być nabyta zanim dojdzie do jakiejkolwiek sytuacji kryzysowej. W momencie wypadku może być zbyt późno na naukę, a brak wcześniejszej wiedzy może prowadzić do chaotycznych reakcji, które mogą nasilić skutki zdarzenia. Odpowiedź sugerująca zapoznanie się z instrukcją po dostarczeniu ładunku odbiorcy jest również nieprawidłowa, ponieważ całkowicie pomija fakt, że incydenty mogą zdarzyć się w trakcie transportu, a nie dopiero po jego zakończeniu. Ignorowanie zagrożeń w trakcie przewozu stawia zarówno kierowcę, jak i innych uczestników ruchu w niebezpieczeństwie. Ponadto, zapoznanie się z instrukcjami dopiero po przekazaniu ładunku odbiorcy odbiega od standardów ADR, które nakładają na przewoźników obowiązek pełnego informowania załogi przed rozpoczęciem transportu. Każdy kierowca odpowiedzialny za materiały niebezpieczne powinien mieć pełne zrozumienie ryzyk i procedur związanych z ich przewozem, co jest kluczowe dla skutecznego zarządzania sytuacjami awaryjnymi.