Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik weterynarii
Kwalifikacja: ROL.11 - Prowadzenie chowu i inseminacji zwierząt
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 18:45
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 18:58

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Żwacz położony jest

A. w środku jamy brzusznej bezpośrednio za przeponą.

B. w okolicy lędźwiowej jamy brzusznej.

C. w całej prawej połowie jamy brzusznej.

D. w całej lewej połowie jamy brzusznej.

Żwacz, czyli rumen, to największy z przedżołądków u przeżuwaczy, np. u krów czy owiec. W praktyce weterynaryjnej i zootechnicznej zawsze podkreśla się, że zajmuje on niemal całą lewą połowę jamy brzusznej zwierzęcia. To miejsce nie jest przypadkowe — właśnie po lewej stronie, pod żebrami, łatwo wyczuć i osłuchać pracę żwacza podczas badania klinicznego. Moim zdaniem ta wiedza jest bardzo przydatna nie tylko w teorii, ale przede wszystkim podczas codziennej pracy w gospodarstwie. Osoby, które potrafią poprawnie zlokalizować żwacz, szybciej rozpoznają na przykład wzdęcia czy inne zaburzenia trawienia. Takie umiejscowienie żwacza związane jest z jego rozmiarami (czasami nawet ponad 100 litrów pojemności!) oraz funkcją — stanowi główną komorę fermentacyjną do rozkładu włókna roślinnego przez mikroorganizmy. Podczas badania palpacyjnego, osłuchiwania, a nawet prostych zabiegów weterynaryjnych, znajomość tej lokalizacji jest kluczowa. W dobrych praktykach zaleca się, by każda osoba pracująca z bydłem czy owcami umiała szybko wskazać, gdzie znajduje się żwacz i ocenić jego pracę – to podstawa diagnostyki stanu zdrowia przeżuwaczy.

Pytanie 2

Czynności związane z sztucznym unasiennianiem w ramach świadczenia usług mogą być przeprowadzane przez

A. lekarza weterynarii

B. pracownika stacji inseminacji

C. zootechnika

D. technika weterynarii

Pracownik stacji unasienniania, zootechnik oraz technik weterynarii mogą posiadać różne umiejętności i kompetencje, jednak nie są odpowiednio wykwalifikowani do przeprowadzania zabiegów sztucznego unasienniania, jeśli nie są lekarzami weterynarii. Pracownicy stacji unasienniania mogą być odpowiedzialni za zarządzanie stacją oraz wykonywanie rutynowych procedur, ale ich rola w kontekście sztucznego unasienniania jest ograniczona. Podobnie zootechnicy, choć mają wiedzę na temat hodowli zwierząt i ich genetyki, nie posiadają medycznych uprawnień, które są niezbędne do oceny zdrowia reprodukcyjnego zwierząt oraz do wykonania zabiegu. Technicy weterynarii, mimo że są przeszkoleni do asystowania lekarzom weterynarii i mogą brać udział w procedurach, również nie mogą samodzielnie przeprowadzać sztucznego unasienniania bez nadzoru lekarza weterynarii. Te ograniczenia wynikają z konieczności zapewnienia bezpieczeństwa zarówno dla zwierząt, jak i dla ludzi, a także z wymogów prawnych dotyczących praktyk weterynaryjnych. Udzielając sztucznego unasienniania, lekarz weterynarii musi być w stanie zdiagnozować ewentualne problemy zdrowotne i zapobiegać powikłaniom, co jest poza możliwościami innych pracowników. W związku z tym, odpowiedzialność i kwalifikacje lekarza weterynarii są kluczowe dla skuteczności i bezpieczeństwa zabiegu.

Pytanie 3

Zgodnie z przepisami w ramach sprzedaży bezpośredniej niedopuszczalna jest sprzedaż

A. masła.

B. mleka surowego.

C. jaj.

D. miodu.

Wydaje się, że częsty błąd przy tym zagadnieniu wynika z mylenia produktów surowych z przetworzonymi i nieprecyzyjnego rozumienia przepisów dotyczących sprzedaży bezpośredniej. Jaja, mleko surowe oraz miód to produkty objęte tą formą sprzedaży ze względu na ich nieprzetworzony charakter – można je pozyskać i przekazać konsumentowi praktycznie bez żadnych zmian technologicznych, z zachowaniem podstawowych zasad higieny na gospodarstwie. Miód, choć wymaga odwirowania i odcedzenia, nie jest uważany za produkt wysoko przetworzony, a wytyczne sanitarne dotyczą głównie czystości sprzętu i opakowań. Podobnie z surowym mlekiem – o ile gospodarstwo spełnia minimalne wymogi higieniczne, rolnik może sprzedawać mleko wprost z gospodarstwa, ale już nie przetwory mleczne. Z jajami jest jeszcze prościej, bo ich sprzedaż bezpośrednia jest wręcz promowana jako dobra praktyka wspierająca drobnych producentów i lokalny rynek. Natomiast masło to zupełnie inna historia – to produkt przetworzony, powstający w wyniku szeregu operacji technologicznych (zmaślanie, płukanie, solenie), co w myśl prawa wykracza poza ramy zwykłej sprzedaży bezpośredniej. Typowym błędem jest przeoczenie, że do produkcji masła wymagane są nie tylko dodatkowe procedury higieniczne, ale i rejestracja działalności oraz spełnienie standardów dla tzw. MOL-u lub zakładu spożywczego. Rolnicy, którzy próbują ominąć te przepisy, narażają się nie tylko na kary administracyjne, ale i na poważne konsekwencje zdrowotne dla konsumentów. Dobrą praktyką branżową jest zatem dokładne zapoznanie się z listą produktów dopuszczonych do sprzedaży bezpośredniej, co znacznie ogranicza ryzyko nieświadomego naruszenia przepisów.

Pytanie 4

Prącie o cienkiej budowie, długości około 50 cm, z esowatym zgięciem przed moszną oraz charakterystycznym spiralnie skręconym końcem występuje

A. u ogiera

B. u buhaja

C. u knura

D. u psa

Prącie knura, charakteryzujące się cienką budową, długością około 50 cm oraz typowym zgięciem esowatym przed moszną, jest unikalne w świecie zwierząt hodowlanych. Wierzchołek prącia knura ma spiralny kształt, co ułatwia skuteczne zapłodnienie lochy. Wiedza na temat anatomii i fizjologii knura jest istotna dla hodowców świń, ponieważ właściwe zrozumienie budowy anatomicznej tych zwierząt wpływa na efektywność rozrodu. Knury są często używane w programach hodowlanych, a ich zdrowie i kondycja mają kluczowe znaczenie dla uzyskania silnych i zdrowych potomków. W praktyce, hodowcy powinni również zwracać uwagę na techniki inseminacji oraz prowadzenie odpowiedniej selekcji genetycznej, co pozwoli na poprawę cech użytkowych stada. Dobre praktyki hodowlane obejmują także monitorowanie stanu zdrowia knurów, co ma znaczący wpływ na ich zdolności reprodukcyjne oraz ogólną wydajność produkcji świń.

Pytanie 5

Zastosowanie systemu NEL służy do oceny wartości energetycznej pasz dla

A. koni

B. świń

C. kóz

D. bydła

Zastosowanie systemu NEL do oceny wartości energetycznej pasz ogranicza się głównie do bydła, co czyni odpowiedzi dotyczące kóz, koni i świń błędnymi. W przypadku kóz, chociaż również wymagają one odpowiedniego zbilansowania diety, ich potrzeby energetyczne i metabolizm różnią się znacząco od bydła. Kóz nie można oceniać według tego samego standardu energetycznego, ponieważ ich zdolności do wykorzystania paszy są inne, co prowadzi do błędnych wniosków w kontekście diety. W przypadku koni, warto zauważyć, że ich metabolizm zasadniczo opiera się na wydajności energetycznej w inny sposób. Konie są bardziej wrażliwe na różnorodność paszy i ich dieta musi być dostosowywana do aktywności fizycznej, co sprawia, że stosowanie NEL nie jest wystarczające do oceny ich potrzeb żywieniowych. Jeśli chodzi o świnie, to ich potrzeby energetyczne są również zgoła odmienne. Dla trzody chlewnej bardziej odpowiednim podejściem jest wykorzystanie systemów oceny opartych na ilości energii z paszy, takich jak DE (Digestible Energy) czy ME (Metabolizable Energy), które bardziej precyzyjnie odzwierciedlają ich mechanizmy trawienne i energetyczne. Wnioskując, typowe błędy myślowe, które prowadzą do niepoprawnych wniosków dotyczących zastosowania NEL w ocenie pasz dla innych gatunków zwierząt, wynikają z ignorowania specyfiki każdego z tych gatunków oraz różnorodności ich potrzeb żywieniowych i metabolicznych.

Pytanie 6

Rzeczywista płodność to ilość

A. żywych prosiąt w okresie do 21 dnia życia

B. prosiąt żywych uzyskanych w miocie

C. prosiąt pozyskanych od jednej lochy w ciągu roku

D. komórek jajowych gotowych do zapłodnienia w trakcie owulacji

Płodność rzeczywista określana jako liczba żywych prosiąt uzyskanych w miocie jest kluczowym wskaźnikiem efektywności reprodukcyjnej w hodowli trzody chlewnej. Ta miara odzwierciedla zdolność lochy do produkcji zdrowych potomków i jest istotnym parametrem w ocenie jakości genetycznej oraz wydajności stada. Zgodnie z najlepszymi praktykami w branży, monitorowanie płodności rzeczywistej pozwala na identyfikację loch o wyższej wydajności oraz wprowadzenie odpowiednich strategii selekcji. Na przykład, w przypadku stwierdzenia, że pewne lochy regularnie wydają na świat więcej prosiąt, hodowcy mogą zdecydować się na ich reprodukcję w większym stopniu, co pozwoli zwiększyć całkowitą produkcję. Dodatkowo, analiza danych dotyczących płodności rzeczywistej może wpłynąć na decyzje dotyczące żywienia, zdrowia oraz zarządzania stadem, co może przyczynić się do optymalizacji procesu hodowli oraz zwiększenia zysków.

Pytanie 7

Dokumentem, który potwierdza przeprowadzenie zabiegu sztucznego unasienniania bydła, jest

A. świadectwo inseminacji krowy albo jałówki

B. zaświadczenie sztucznego unasienniania krowy

C. świadectwo inseminacji krowy

D. zaświadczenie unasienniania krowy/jałówki

Zaświadczenie unasienniania krowy/jałówki jest dokumentem, który potwierdza przeprowadzenie zabiegu sztucznego unasienniania. Jest to istotny dokument w hodowli bydła, ponieważ zapewnia nie tylko legalność zabiegu, ale także umożliwia śledzenie genetyki zwierząt. W praktyce, stosowanie tego typu zaświadczeń jest kluczowe w zarządzaniu stadem, gdyż pozwala na monitorowanie jakości inseminacji oraz efektywności używanych nasienia. Zgodnie z przepisami, każde sztuczne unasiennienie powinno być dokumentowane, co zapewnia przejrzystość i bezpieczeństwo w hodowli. Warto dodać, że zaświadczenie powinno zawierać informacje na temat daty zabiegu, stosowanego nasienia oraz danych identyfikacyjnych zwierzęcia, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w tej dziedzinie, mającymi na celu zarówno poprawę wydajności hodowli, jak i zdrowia zwierząt. Dokumentacja taka jest również niezbędna w kontekście wszelkich kontroli weterynaryjnych oraz audytów prowadzonych przez instytucje zajmujące się zdrowiem zwierząt.

Pytanie 8

Na zdjęciu przedstawiono przedmiot służący do

A. trokarowania.

B. korekcji racic i kopyt.

C. dekornizacji.

D. wykrywania rui.

Wybór odpowiedzi związanej z trokarowaniem, wykrywaniem rui czy korekcją racic i kopyt wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące zastosowania konkretnych narzędzi i technik w hodowli zwierząt. Trokarowanie to procedura, której celem jest umożliwienie odpływu gazów z żołądka, co jest istotne w przypadku wystąpienia wzdęcia, szczególnie u bydła. Chociaż jest to ważny zabieg, nie ma on związku z procesem dekornizacji, który dotyczy usuwania rogów. Wykrywanie rui to z kolei proces identyfikacji okresu płodności u samic, co jest kluczowe dla planowania rozrodu, ale również nie ma związku z dekornizacją. Natomiast korekcja racic i kopyt jest oddzielnym zagadnieniem, które odnosi się do utrzymania zdrowia nóg zwierząt oraz ich komfortu, ale nie dotyczy usuwania rogów. Te pomyłki mogą wynikać z mylnego kojarzenia różnych procedur weterynaryjnych i hodowlanych. Warto zrozumieć, że każda z wymienionych metod ma swoje specyficzne zastosowania i jest stosowana w różnych kontekstach w hodowli zwierząt. Aby poprawnie ocenić sytuację, hodowcy powinni zapoznać się z różnymi technikami i ich przeznaczeniem, co pozwoli uniknąć błędnych wniosków i skutecznie zarządzać zdrowiem oraz dobrostanem swoich zwierząt.

Pytanie 9

Uzupełnienie niedoboru białka ogólnego w diecie przeżuwaczy najlepiej zapewnia zielonka

A. z kukurydzy

B. ze słonecznika

C. z lucerny

D. z trawy łąkowej

Lucerna to roślina strączkowa, która charakteryzuje się wysoką zawartością białka ogólnego oraz korzystnym profilem aminokwasowym. W porównaniu do innych roślin, lucerna dostarcza około 15-25% białka, co czyni ją doskonałym komponentem do uzupełniania diety przeżuwaczy, zwłaszcza w okresach niedoboru białka. Dodatkowo, lucerna ma wysoką strawność, co pozwala na lepsze przyswajanie składników odżywczych przez zwierzęta. Stosowanie lucerny w diecie bydła mlecznego czy mięsnego wspiera także ich zdrowie i kondycję, ponieważ dostarcza nie tylko białka, ale również witamin, minerałów oraz błonnika. W praktyce, lucerna może być stosowana w postaci świeżej, suszonej lub jako składnik pasz granulowanych. Ponadto, dzięki jej właściwościom, lucerna ułatwia utrzymanie równowagi energetycznej w diecie, co jest kluczowe dla wydajności produkcyjnej.

Pytanie 10

Pasze, jakie powinny stanowić podstawę żywienia letniego owiec, to

A. objętościowe suche,

B. treściwe.

C. objętościowe soczyste.

D. przemysłowe.

Odpowiedź 'objętościowe soczyste' jest prawidłowa, ponieważ te pasze stanowią kluczowy element letniej diety owiec, dostarczając niezbędnych składników odżywczych oraz wody. Pasze objętościowe soczyste, takie jak świeża trawa, sałata czy zielonki, zawierają wysoką wilgotność, co jest istotne w okresie letnim, kiedy temperatura może prowadzić do odwodnienia zwierząt. Dobrze zbilansowana dieta bogata w soczyste pasze sprzyja lepszemu trawieniu, a także wspiera produkcję mleka i przyrost masy ciała. Zgodnie z zaleceniami weterynaryjnymi, owce powinny mieć stały dostęp do świeżych pasz soczystych, co pozwala im na optymalny rozwój oraz zdrowie. W praktyce, hodowcy powinni monitorować jakość pasz i dostosowywać ich podawanie do potrzeb zwierząt, uwzględniając ich wiek, płeć oraz stan zdrowia.

Pytanie 11

Pierwsza pomoc, jaką rolnik powinien udzielić psu po użądleniu przez pszczołę, polega na wyjęciu żądła

A. i nalaniu na miejsce użądlenia strumienia ciepłej wody

B. i przygotowaniu ciepłego okładu z octu lub kwasku cytrynowego

C. i delikatnym wymasowaniu obszaru użądlenia

D. i nałożeniu zimnego okładu

Odpowiedź dotycząca usunięcia żądła i zrobienia zimnego okładu jest prawidłowa, ponieważ jest zgodna z zaleceniami pierwszej pomocy w przypadku użądlenia przez pszczoły. Po pierwsze, usunięcie żądła jest kluczowe, ponieważ pozostawienie go w skórze może prowadzić do dalszego uwalniania toksyn, co nasila reakcję zapalną oraz ból. Po usunięciu żądła, zastosowanie zimnego okładu znacząco zmniejsza opuchliznę oraz łagodzi ból poprzez zwężenie naczyń krwionośnych i redukcję przepływu krwi do miejsca użądlenia. To działanie jest zgodne z zasadami pierwszej pomocy, które zalecają stosowanie zimnych kompresów w celu zmniejszenia stanów zapalnych. Praktyczne przykłady to użycie lodu owiniętego w kawałek materiału lub specjalnych dwustronnych kompresów żelowych, które można schłodzić przed nałożeniem. Dobrą praktyką jest również monitorowanie stanu zdrowia psa, aby zauważyć ewentualne reakcje alergiczne, które mogą wymagać natychmiastowej interwencji weterynaryjnej.

Pytanie 12

Jednostki wartości energetycznej pasz JPM i JPŻ stosowane są w żywieniu

A. świń.

B. koni.

C. kotów.

D. bydła.

Jednostki wartości energetycznej pasz takie jak JPM (jednostka paszowa mleczna) i JPŻ (jednostka paszowa żywieniowa) są tradycyjnie stosowane właśnie w żywieniu bydła, szczególnie w produkcji mleka i mięsa. System ten pomaga hodowcom precyzyjnie bilansować dawki pokarmowe, żeby krowy mleczne dostawały odpowiednią ilość energii potrzebnej do produkcji mleka, a bydło opasowe mogło prawidłowo przyrastać na masie. W praktyce często wykorzystuje się tabele żywieniowe, w których poszczególne pasze mają przypisane wartości JPM i JPŻ – to te jednostki pokazują, ile dany produkt wnosi energii w odniesieniu do standardowej paszy, np. owsa. Wcale nie jest to takie oczywiste dla każdego, bo w przypadku innych gatunków zwierząt stosuje się zupełnie inne systemy: np. u świń najczęściej EN, czyli energia netto, a u koni energetyczność wyrażona jest w MJ czy Mcal. Z mojego doświadczenia, znajomość tych jednostek ułatwia nie tylko prawidłowe układanie dawek, ale też szybką reakcję na zmiany produkcyjności czy zdrowotności stada. Warto pamiętać, że odpowiedni dobór pasz oparty o JPM i JPŻ to nie tylko teoria z podręcznika, ale realne narzędzie pracy każdego hodowcy bydła. W praktyce, jeśli nie stosować tego rozróżnienia, bardzo łatwo o przekarmienie lub, co gorsza, niedobór energii, a wtedy produkcja mleka od razu spada. Takie szczegóły mają ogromne znaczenie w profesjonalnej hodowli.

Pytanie 13

Patoka i krupiec to postacie

A. wełny.

B. skór.

C. miodu.

D. mleka.

Pojęcia patoka i krupiec bywają czasem mylone z różnymi produktami pochodzenia zwierzęcego, co jest dosyć powszechnym błędem, szczególnie u osób, które nie mają na co dzień styczności z pszczelarstwem. Skoro takie nazwy nie pojawiają się w codziennych rozmowach, łatwo przypisać je do innych branż. Wełna, mleko i skóry to zupełnie inne dziedziny gospodarki rolnej czy przetwórczej. W przypadku wełny – mówimy o runie owczym, które po strzyżeniu jest klasyfikowane na wiele sposobów (np. runo, strzyża, odpad runny), ale nie spotkałem się z określeniami patoka ani krupiec. Przy mleku funkcjonują terminy jak serwatka, maślanka czy śmietanka, ale nie te, o które było pytanie. W branży garbarskiej skóry dzielone są według stopnia wyprawienia lub miejsca pochodzenia na zamsz, licówkę, dwoinę i inne – i tu znowu patoka oraz krupiec nie mają żadnego odniesienia. Moim zdaniem źródłem pomyłki bywa to, że stare polskie nazwy brzmią dla ucha trochę archaicznie, przez co budzą skojarzenia z innymi, tradycyjnymi produktami. Technicznie rzecz ujmując – każda gałąź przetwórstwa stosuje własną nomenklaturę i nie warto 'na siłę' przypisywać terminów z jednej branży do drugiej. W praktyce, jeśli w przyszłości zetkniesz się z podobnymi nazwami, najbezpieczniej jest sprawdzić ich znaczenie w odniesieniu do konkretnej dziedziny, bo inaczej łatwo o nieporozumienie. Wiedza o właściwej klasyfikacji produktów jest bardzo przydatna, szczególnie w zawodach związanych z przetwórstwem lub sprzedażą żywności.

Pytanie 14

Zdjęcie przedstawia świnię rasy

A. złotnickiej białej.

B. wielkiej białej polskiej.

C. puławskiej.

D. polskiej białej zwisłouchej.

Polska biała zwisłoucha to jedna z najpopularniejszych ras świń w naszym kraju. Ma charakterystyczne białe futerko i duże, zwisające uszy, co sprawia, że łatwo ją rozpoznać. Te cechy są naprawdę ważne, bo te uszy pomagają chronić świnie przed słońcem i innymi nieprzyjemnymi warunkami. Hodowcy tej rasy stawiają na efektywność mięsną i przystosowanie do naszych warunków. W praktyce, te świnie naprawdę dobrze rosną, co później przekłada się na jakość mięsa. Z mojego doświadczenia, polska biała zwisłoucha jest też łagodna i łatwa w hodowli. Dlatego hodowcy, którzy chcą poprawić efektywność produkcji, powinni dobrze znać jej cechy. A poza tym, ta rasa świetnie wpisuje się w zrównoważone rolnictwo, co czyni ją naprawdę atrakcyjną w nowoczesnej hodowli świń.

Pytanie 15

Głównym minerałem stosowanym w żywieniu bydła, mającym na celu uzupełnienie braków wapnia, jest

A. mocznik pastewny

B. melasa

C. kreda pastewna

D. sól pastewna

Kreda pastewna jest kluczowym dodatkiem mineralnym, który dostarcza wapnia, niezbędnego do prawidłowego rozwoju bydła, zwłaszcza u młodych zwierząt oraz podczas laktacji. Wapń odgrywa istotną rolę w wielu procesach biologicznych, w tym w mineralizacji kości, funkcjonowaniu mięśni oraz w procesach krzepnięcia krwi. Niedobór wapnia może prowadzić do poważnych schorzeń, takich jak krzywica u cieląt czy choroby metaboliczne u bydła mlecznego. Kreda pastewna jest powszechnie stosowana w praktyce hodowlanej, gdyż jej stosunek kosztów do korzyści jest korzystny. Zaleca się, aby kreda pastewna była podawana w odpowiednich proporcjach, co powinno być zgodne z zaleceniami żywieniowymi, które można znaleźć w krajowych normach dotyczących żywienia zwierząt. Na przykład, w przypadku bydła mlecznego, ilość wapnia powinna wynosić około 0,7-1,0% suchej masy paszy, co można osiągnąć dzięki dodaniu kredy pastewnej.

Pytanie 16

Przyrząd do obcinania pazurów u psa przedstawiono na ilustracji

A. Ilustracja 2

B. Ilustracja 1

C. Ilustracja 3

D. Ilustracja 4

To właśnie przyrząd pokazany na ilustracji 1 jest standardowym narzędziem do obcinania pazurów u psa, czyli popularnym cążkiem gilotynowym. Charakteryzuje się charakterystyczną budową – ma wygodny uchwyt, najczęściej pokryty tworzywem sztucznym dla poprawy ergonomii oraz specjalny otwór, przez który przekłada się pazur. Mechanizm gilotynowy pozwala na szybkie i precyzyjne skrócenie pazura, co jest absolutnie kluczowe, żeby nie uszkodzić macierzy (czyli żywej części pazura). Moim zdaniem używanie właśnie tego typu cążków jest najlepszym wyborem dla opiekunów zwierząt domowych, bo minimalizuje stres u psa i pozwala zachować kontrolę nad głębokością cięcia. Warto pamiętać, że zgodnie z zaleceniami większości szkoleniowców i weterynarzy, regularna pielęgnacja pazurów to nie tylko kwestia estetyki, ale naprawdę ważny element profilaktyki zdrowotnej – zbyt długie pazury prowadzą do wad postawy i bolesnych urazów. Przy okazji warto mieć pod ręką środek tamujący krwawienie, bo każdemu może się zdarzyć niechcący naruszyć macierz, nawet mając wprawę. No i zawsze trzeba pochwalić psa po zabiegu, bo pozytywne wzmocnienie działa cuda!

Pytanie 17

Właściciel jałówki otrzymuje dokument potwierdzający przeprowadzenie zabiegu sztucznego unasiennienia w postaci

A. I kopii

B. II kopii

C. I i II kopii

D. oryginału

Właściwą odpowiedzią jest otrzymanie oryginału zaświadczenia o wykonaniu zabiegu sztucznego unasienniania. Otrzymanie oryginału dokumentu jest kluczowe, ponieważ stanowi on oficjalne potwierdzenie przeprowadzonego zabiegu, które może być wymagane w różnorodnych sytuacjach, takich jak rejestracja zwierząt, uzyskanie dotacji czy prowadzenie dokumentacji hodowlanej. Oryginał zaświadczenia zawiera szczegółowe informacje, takie jak data zabiegu, dane identyfikacyjne jałówki oraz informacje o stosowanym nasieniu. W praktyce posiadacz jałówki powinien przechowywać ten dokument w bezpiecznym miejscu, aby móc w każdej chwili przedstawić go odpowiednim instytucjom, na przykład w przypadku kontroli weterynaryjnej lub audytu w gospodarstwie. Tego rodzaju dokumentacja jest kluczowa do zapewnienia przejrzystości i ścisłego przestrzegania przepisów prawnych dotyczących hodowli zwierząt oraz ich zdrowia.

Pytanie 18

Na ilustracji znajduje się zestaw do inseminacji

A. lochy i krowy.

B. lochy.

C. krowy.

D. klaczy i krowy.

Moim zdaniem, patrząc na taki zestaw, łatwo się pomylić – w końcu sprzęt do inseminacji może wyglądać bardzo podobnie dla różnych gatunków zwierząt, ale jednak są tu dość istotne różnice techniczne. Zestaw na zdjęciu to wyposażenie typowo przeznaczone do inseminacji krów, co widać po długości i konstrukcji pipet inseminacyjnych oraz rękawiczek sięgających aż do ramienia, które są niezbędne w tej procedurze. W przypadku loch używa się krótszych aplikatorów, często spiralnych, ponieważ budowa ich dróg rodnych jest zupełnie inna niż u krów. Z kolei klacze wymagają bardzo specyficznego, dłuższego i bardziej delikatnego sprzętu, a sam zabieg odbywa się tylko przez pochwę, nigdy przez odbyt tak jak u bydła. Typowym błędem jest sądzenie, że uniwersalny zestaw nada się do każdego zwierzęcia – w praktyce jednak standardy branżowe wyraźnie rozróżniają narzędzia do inseminacji poszczególnych gatunków, bo każdy ma inną anatomię i inne wymagania. Łatwo też ulec przekonaniu, że skoro w zestawie są rękawiczki, aplikator i pojemnik, to można ich użyć u loch, krów lub klaczy – niestety, efektywność i dobrostan zwierząt będzie wtedy zagrożony, a także skuteczność inseminacji znacznie spadnie. Standardy, takie jak te opisane przez Polską Federację Hodowców Bydła czy podręczniki weterynaryjne, jasno określają, że tego rodzaju zestaw dedykowany jest do inseminacji krów. Warto więc zawsze sprawdzać przeznaczenie sprzętu i nie sugerować się wyłącznie ogólnym wyglądem narzędzi, bo to jeden z częstszych błędów popełnianych przez początkujących w tej dziedzinie.

Pytanie 19

Podczas udzielania pierwszej pomocy krowie, która wykazuje objawy wzdęcia żwacza, co należy zrobić?

A. ustawić ją przodem wyżej

B. położyć na lewym boku

C. ustawić ją zadem wyżej

D. położyć na prawym boku

Wybór niewłaściwej pozycji dla krowy z objawami wzdęcia żwacza, np. położenie jej na lewym boku czy zadem wyżej, może prowadzić do pogorszenia stanu zdrowia zwierzęcia. Położenie na lewym boku jest konwencjonalnie stosowane w innych sytuacjach, ale w przypadku wzdęcia może powodować dodatkowe gromadzenie się gazów, co zwiększa ciśnienie wewnętrzne w żwaczu. Ustanowienie pozycji, w której przód ciała jest niżej niż tył, nie tylko nie sprzyja odpływowi gazów, ale również może prowadzić do ucisku na przeponę, co complicuje oddychanie i może prowadzić do tzw. wzdęcia przerzutowego, gdzie gaz przemieszcza się do innych części układu pokarmowego. Dla wielu osób mylące mogą być także pozycje „przodem wyżej” z „zadem wyżej”, które mają różne skutki dla zdrowia zwierzęcia. Prawidłowe podejście do problemu wzdęcia wymaga zrozumienia mechanizmów fizjologicznych i anatomicznych krowy. Ważne jest również, aby nie ignorować symptomów wzdęcia, gdyż może to prowadzić do opóźnienia w podjęciu kluczowych działań ratunkowych. W praktyce weterynaryjnej, zaleca się stałą edukację oraz znajomość najnowszych badań dotyczących profilaktyki i leczenia wzdęcia, co pozwala na podejmowanie świadomych decyzji w stresujących sytuacjach związanych z pierwszą pomocą dla zwierząt.

Pytanie 20

Oblicz roczne dochody prosiąt w fermie, w której utrzymywanych jest 9 loch. Wskaźnik urodzeń wynosi 2. Średnia liczba prosiąt na lochę to 11.

A. 99 prosiąt

B. 198 prosiąt

C. 18 prosiąt

D. 250 prosiąt

Aby obliczyć roczne przychody prosiąt w gospodarstwie utrzymującym 9 loch, należy wziąć pod uwagę wskaźnik plenności oraz średnią liczbę prosiąt w miocie. Wskaźnik plenności wynoszący 2 oznacza, że lochy będą się kryć dwa razy w roku. Średnia liczba prosiąt w miocie wynosi 11. Dlatego roczne przychody prosiąt można obliczyć w następujący sposób: 9 loch x 2 krycia x 11 prosiąt = 198 prosiąt. Takie obliczenia są kluczowe w zarządzaniu gospodarstwem hodowlanym, ponieważ pozwalają na prognozowanie przychodów oraz efektywne planowanie zasobów. W praktyce, zrozumienie tych wskaźników jest istotne dla podejmowania decyzji dotyczących żywienia, leczenia czy też optymalizacji warunków hodowlanych. W branży hodowlanej stosuje się różnorodne wskaźniki wydajności, które pomagają zwiększać rentowność gospodarstw. Dbałość o zdrowie loch oraz właściwe zarządzanie reprodukcją są fundamentami, które wpływają na sukces finansowy hodowli.

Pytanie 21

Jak długo utrzymuje się standardowa laktacja u krów?

A. 305 dni

B. 365 dni

C. 280 dni

D. 250 dni

Standardowa laktacja u krów mlecznych trwa 305 dni, co jest zgodne z zaleceniami Międzynarodowej Organizacji ds. Mleka (IDF) oraz praktykami w hodowli bydła mlecznego. Czas ten jest często używany w programach zarządzania stadem, aby zoptymalizować wydajność mleczną oraz zdrowie zwierząt. W trakcie tego okresu krowy powinny być regularnie dojarzane, co pozwala na maksymalizację produkcji mleka. Długość laktacji ma kluczowe znaczenie dla planowania cyklu rozrodczego, co z kolei wpływa na efektywność ekonomiczną produkcji mleka. Wiedza ta jest istotna dla hodowców, którzy dążą do poprawy rentowności swoich gospodarstw poprzez efektywne zarządzanie cyklem laktacyjnym. Ponadto, zrozumienie długości laktacji pomaga w odpowiedniej suplementacji paszy oraz dbałości o zdrowie i kondycję zwierząt, co jest kluczowe dla osiągnięcia wysokich wyników w produkcji mleka.

Pytanie 22

Wskaż gatunek zwierząt, u których występuje kość prącia.

A. Świnia.

B. Koń.

C. Kaczka.

D. Pies.

Kość prącia, czyli baculum, to specjalna struktura anatomiczna, występująca u niektórych ssaków, zwłaszcza drapieżnych, gryzoni czy nietoperzy. U psa ta kość jest obecna, pełniąc ważną rolę w akcie kopulacji – głównie stabilizuje prącie podczas krycia i umożliwia skuteczne wprowadzenie do pochwy samicy, co zresztą jest szczególnie ważne w przypadku zwierząt o dłuższym czasie kopulacji. Moim zdaniem, ten temat jest bardzo praktyczny, bo w pracy technika weterynarii czy hodowcy psów wiedza o obecności kości prącia często przydaje się np. podczas oceny urazów narządów płciowych u samców czy przy zabiegach chirurgicznych. Warto pamiętać, że brak tej kości u innych gatunków domowych jak konie czy świnie wpływa na ich fizjologię krycia, przebieg rozrodu i ewentualne metody inseminacji. Co ciekawe, u ludzi kość prącia została zanikła na drodze ewolucji. W diagnostyce – np. przy złamaniach prącia u psa – weterynarze wykorzystują to, wykonując zdjęcia RTG, a sam fakt obecności tej kości może być mylący dla właścicieli, którzy czasem nie wiedzą, skąd bierze się „twardość” prącia poza erekcją. Także, znajomość tego szczegółu jest ważna nie tylko teoretycznie, ale i praktycznie, zwłaszcza gdy ktoś planuje pracować w branży zoologicznej czy weterynaryjnej.

Pytanie 23

U bydła rasy aberdeen angus występuje umaszczenie

A. łaciate, bułane lub szare.

B. jednolite czarne lub czerwone.

C. jednolite jasnozszare.

D. łaciate czarno-białe lub czerwono-białe.

Umaszczenie bydła jest jedną z podstawowych cech fenotypowych, które pozwalają odróżnić rasy nie tylko ze względów estetycznych, ale przede wszystkim użytkowych – dotyczy to np. lepszego przystosowania do środowiska, czy nawet przewidywalności cech potomstwa. Jeśli chodzi o aberdeen angus, bardzo często pojawia się błędne przekonanie, że mogą występować u nich umaszczenia typowe dla innych ras – na przykład łaciate (czyli z dużymi kontrastowymi plamami), bułane czy szare. Takie umaszczenie jest charakterystyczne choćby dla bydła mlecznego, jak holsztyno-fryzy lub simental. Jasnoszare, bułane albo łaciate wzory częściej spotkamy u bydła ras użytkowych albo mięsno-mlecznych, a nie w czysto mięsnych typach, jak angus. Moim zdaniem, wielu uczniów myli to przez podobieństwo do popularnych krów, które często widzimy na łąkach – większość z nich to właśnie rasy łaciate. Sam kiedyś się nadziałem na ten błąd na praktykach. Angus jest rasą typowo mięsną, a w hodowli tej rasy bardzo zwraca się uwagę na jednolite umaszczenie – czarne lub czerwone. Domieszki innych kolorów czy plam wykluczają zwierzę z ksiąg hodowlanych. Praktyka pokazuje, że nawet prowadząc własne stado, spotykając krowę aberdeen angus o innym umaszczeniu niż jednolicie czarne lub czerwone, należy podejrzewać domieszkę krwi innej rasy. Standardy hodowlane w Polsce i na świecie są tu bardzo jednoznaczne – liczy się czystość rasy i powtarzalność cech fenotypowych. Sugerowanie się wzorcami spotykanymi u krów mlecznych, zamiast analizować dokumentację rasy, to typowy błąd, który warto wyeliminować praktycznym podejściem. Dla hodowców ważne jest też, by te cechy przekładały się na jednolitość produktu końcowego – mięsa. Takie wymagania są narzucane przez rynek i standardy branżowe, więc znajomość charakterystycznych cech rasy jest konieczna na każdym etapie produkcji.

Pytanie 24

Optymalnym momentem na unasienienie krowy jest

A. pierwsza połowa rui

B. 24 godz. po rui

C. 6-12 godz. przed rują

D. druga połowa rui

Najdogodniejszym terminem do unasienienia krowy jest rzeczywiście druga połowa rui, co wynika z biologii reprodukcyjnej bydła. W tym okresie komórki jajowe są już uwolnione z jajników i gotowe do zapłodnienia, co zwiększa szanse na zajście w ciążę. W praktyce, zaleca się przeprowadzenie inseminacji w czasie od 12 do 18 godzin po pierwszych objawach rui, zwłaszcza w jej drugiej połowie. Dobre praktyki sugerują, aby monitorować zachowanie zwierząt oraz ich objawy rui, takie jak skakanie na inne krowy czy wzmożona aktywność. Dodatkowo, warto korzystać z narzędzi takich jak detektory rui czy aplikacje mobilne, które wspomagają hodowców w śledzeniu cykli rui. Zastosowanie takiej wiedzy przyczynia się do efektywności produkcji mleka oraz poprawy wskaźników reprodukcyjnych w stadzie, co jest kluczowe dla rentowności gospodarstw rolnych.

Pytanie 25

Prosięta można odsadzać dopiero po upływie minimum

A. 28 dni od narodzin

B. 42 dni od narodzin

C. 35 dni od narodzin

D. 21 dni od narodzin

Odsadzanie prosiąt w 28 dniu po urodzeniu jest zgodne z zaleceniami dotyczącymi dobrostanu zwierząt, które wskazują, że młode zwierzęta powinny pozostawać z matką przez określony czas, aby zapewnić im odpowiedni rozwój fizyczny i psychiczny. W tym okresie prosięta korzystają z mleka matki, co jest kluczowe dla ich zdrowia, ponieważ mleko zawiera niezbędne składniki odżywcze oraz przeciwciała, które wspierają rozwój ich układu immunologicznego. Odsadzanie przed upływem 28 dni może prowadzić do problemów zdrowotnych, takich jak osłabienie organizmu, wzrost ryzyka chorób oraz niedobory żywieniowe. W praktyce, hodowcy powinni również monitorować stan zdrowia i zachowanie prosiąt, aby upewnić się, że są one gotowe do samodzielnego życia. Wprowadzenie standardów odsadzenia po 28 dniach zgodne jest z najlepszymi praktykami w branży hodowlanej, które dbają o dobrostan zwierząt oraz ich długotrwałe zdrowie.

Pytanie 26

Jaką liczbę punktów w skali BCS przyzna się krowie mlecznej na podstawie obserwacji jej ciała?

Wyraźnie widoczne wszystkie wyrostki kolczyste kręgosłupa, ich końcówki ostro zarysowane. Wyrostki boczne kręgów lędźwiowych tworzą widoczną półkę. Pojedyncze kręgi kręgosłupa są wyraźnie rozpoznawalne. Doły głodowe bardzo wyraźne. Guzy biodrowy i kulszowy są ostre, a utworzone pomiędzy nimi zagłębienie przypomina literę "V". Zad, uda i ogon są zapadnięte. Okolice odbytu są cofnięte. Srom dobrze widoczny.

A. BCS 3

B. BCS 5

C. BCS 1

D. BCS 2

Krowa mleczna opisująca się podanymi cechami ma zdefiniowaną kondycję na poziomie BCS 1, co wskazuje na skrajne wyczerpanie organizmu. Wyraźne widoczność wyrostków kolczystych kręgosłupa, ostro zakończone końce, a także widoczne pojedyncze kręgi, to oznaki ekstremalnej utraty masy ciała. Doły głodowe, guzy biodrowe oraz kulszowe ostre i wyraźne zagłębienie w kształcie litery 'V' wskazują na to, że zwierzę znajduje się w zaawansowanym stanie niedożywienia. Tego typu ocena kondycji jest kluczowa w kontekście żywienia krowy, planów hodowlanych oraz ogólnego zarządzania stadem. Praktyczne zastosowanie wiedzy o BCS wiąże się z monitorowaniem zdrowia zwierząt oraz podejmowaniem odpowiednich działań żywieniowych, aby poprawić ich kondycję. Właściwe określenie BCS pozwala na lepsze zarządzanie stadem oraz zapobieganie chorobom, takim jak ketoza czy mastitis, które mogą być wynikiem niewłaściwego odżywiania.

Pytanie 27

Podaj charakterystyczną cechę anatomiczną budowy prącia knura.

A. Żołądź prącia przyjmuje formę korkociągu

B. Prącie ma kształt zakrzywiony

C. Wyrostek cewki moczowej jest długi

D. Cewka moczowa wychodzi na końcu prącia

Żołądź prącia knura ma charakterystyczny kształt korkociągu, co jest unikalnym elementem jego anatomicznej budowy. Ten specyficzny kształt ma swoje praktyczne zastosowanie, ponieważ umożliwia lepsze unieruchomienie samicy podczas kopulacji, co zwiększa szanse na skuteczne zapłodnienie. Kształt korkociągu sprzyja również lepszemu dopasowaniu do anatomii samicy, co jest istotne w kontekście rozrodu w hodowli trzody chlewnej. W praktyce, znajomość anatomicznych różnic pomiędzy gatunkami jest kluczowa w weterynarii oraz hodowli, gdyż wpływa na metody inseminacji oraz ocenę płodności. Ponadto, zrozumienie tych cech jest istotne dla podejmowania decyzji dotyczących zdrowia reprodukcyjnego zwierząt, co wpisuje się w standardy dobrej praktyki w hodowli zwierząt gospodarskich.

Pytanie 28

Aby prosięta ssące w pierwszym tygodniu życia mogły cieszyć się dobrym samopoczuciem, temperatura w ich otoczeniu powinna wynosić około

A. 42°C

B. 33°C

C. 38°C

D. 18°C

Odpowiednia temperatura dla prosiąt ssących w pierwszym tygodniu życia powinna wynosić około 33°C. W tym okresie młode prosięta są szczególnie wrażliwe na zmiany temperatury, a ich zdolność do termoregulacji jest ograniczona. Utrzymanie optymalnej temperatury otoczenia zapewnia im komfort i wspiera prawidłowy rozwój fizyczny oraz metaboliczny. W praktyce, w warunkach hodowlanych, zaleca się stosowanie specjalnych lamp grzewczych oraz systemów ogrzewania podłogowego, które mogą pomóc w utrzymaniu stałej temperatury. Ponadto, dobre praktyki wskazują, że należy regularnie monitorować temperaturę w kojcach i dostosowywać ją w zależności od zachowań prosiąt, takich jak gromadzenie się w grupach, co może wskazywać na zbyt niską temperaturę. Prawidłowe warunki mikroklimatyczne są kluczowe nie tylko dla zdrowia prosiąt, ale także wpływają na ich wzrost i rozwój, co przekłada się na przyszłe wyniki produkcyjne w hodowli. Warto również zwracać uwagę na jakość ściółki oraz wentylację, aby uniknąć nadmiaru wilgoci i zanieczyszczeń, co może negatywnie wpływać na dobrostan zwierząt.

Pytanie 29

Najmniejsze natężenie oświetlenia jest stosowane w pomieszczeniach dla

A. kaczek

B. kur niosek

C. brojlerów indyczych

D. gęsi

Brojlerzy indyczych wymagają specyficznych warunków oświetleniowych, które wpływają na ich rozwój oraz zdrowie. Najniższe natężenie oświetlenia jest stosowane w celu zmniejszenia stresu u ptaków, co jest kluczowe dla ich wzrostu i wydajności. W praktyce, odpowiednie zarządzanie oświetleniem w hodowli brojlerów indyczych przyczynia się do poprawy ich dobrostanu, co potwierdzają liczne badania w dziedzinie zootechniki. Oświetlenie o niskim natężeniu ma także wpływ na zmniejszenie agresji oraz poprawę zachowań społecznych w stadzie. Warto zauważyć, że zalecenia dotyczące natężenia oświetlenia dla brojlerów indyczych opierają się na standardach, które promują zrównoważony rozwój hodowli oraz zdrowie zwierząt. Na przykład, zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia Zwierząt (OIE), odpowiednie natężenie oświetlenia powinno wynosić zaledwie około 5-10 luksów. Takie warunki sprzyjają nie tylko lepszemu wzrostowi, ale także obniżeniu kosztów produkcji poprzez efektywniejsze wykorzystanie paszy."

Pytanie 30

Rasa bydła klasyfikowana jako mała rasa mięsna, szybko dojrzewająca i charakteryzująca się szybkim przyrostem masy, bez rogów, o najczęściej czarnej i błyszczącej sierści. Doskonale radzi sobie w trudnych warunkach żywienia i klimatycznych. Jak nazywa się ta rasa?

A. limousine

B. aberdeen angus

C. salers

D. hereford

Wybór innych ras, takich jak Salers, Hereford czy Limousine, nie oddaje w pełni charakterystyki, jaką ma Aberdeen Angus. Salers, choć również uznawana za rasę mięsna, jest rasa o bardziej surowym temperamencie i wymaga lepszych warunków żywieniowych, co czyni ją mniej odporną na trudne warunki. Z kolei Hereford, mimo że jest rasą mięsna, jest znana z posiadania rogów, co jest sprzeczne z opisem bezrożności. Ponadto, Hereford ma tendencję do wolniejszego wzrostu i późniejszego dojrzewania w porównaniu do Aberdeen Angus, co jest istotnym czynnikiem dla hodowców poszukujących efektywności produkcji. Limousine, z drugiej strony, to rasa znana z wysokiej wydajności mięsnej, jednak wymaga ona bardziej wymagającego żywienia i lepszych warunków bytowych, co czyni ją mniej uniwersalną w niekorzystnych warunkach klimatycznych. Typowym błędem myślowym przy wyborze niewłaściwej rasy jest zbytnie skoncentrowanie się na wydajności produkcji bez uwzględnienia lokalnych warunków hodowlanych, co prowadzi do nietrafionych decyzji dotyczących wyboru rasy bydła. Zrozumienie różnic pomiędzy rasami oraz ich adaptacyjnych zdolności to klucz do sukcesu w hodowli bydła mięsnego.

Pytanie 31

Jakiego dodatku używa się do wzbogacenia żywienia krow w okresie zimowym w celu uzupełnienia wapnia?

A. lizawki

B. drożdże pastewne

C. kwaśny węglan sodu

D. kredę pastewną

Kreda pastewna to naprawdę ważny element w diecie krów, zwłaszcza zimą, kiedy świeżych źródeł wapnia jest mało. Wapń ma sporo zadań, m.in. pomaga w budowie kości i normalnym funkcjonowaniu mięśni. Kreda to naturalny minerał, pełen węglanu wapnia, który nie tylko dostarcza wapń, ale też wpływa na pH w żołądku, co może pomóc w trawieniu. Tak więc, dodanie 1-2% kredy do jedzenia krów mlecznych to dobry sposób na zapobieganie niedoborom wapnia, co jest super ważne, zwłaszcza dla krów w laktacji, które potrzebują go więcej. Warto regularnie sprawdzać poziom wapnia w diecie i stosowanie kredy pastewnej to jedna z najlepszych praktyk, bo to wspiera zdrowie zwierząt i ich wydajność.

Pytanie 32

Gdy zajdzie potrzeba użycia leków klasycznych w gospodarstwie zajmującym się produkcją żywności metodami ekologicznymi, to czas karencji wydłuża się w porównaniu do obowiązującego?

A. dwukrotnie

B. czterokrotnie

C. pięciokrotnie

D. trzykrotnie

Wybór odpowiedzi, która sugeruje znacznie dłuższy okres karencji, może wynikać z nieporozumienia dotyczącego zasadności i praktycznych aspektów stosowania leków konwencjonalnych w produkcji ekologicznej. Odpowiedzi sugerujące pięciokrotne, trzykrotne czy czterokrotne wydłużenie okresu karencji są błędne, ponieważ nie mają podstaw w regulacjach dotyczących ekologicznych praktyk rolniczych. Okres karencji jest krytycznym elementem w zarządzaniu ryzykiem, jednak jego wydłużenie do tak ekstremalnych wartości nie jest uzasadnione w kontekście zdrowia publicznego ani ochrony środowiska. Przykładowo, jeżeli standardowy okres karencji wynosi 7 dni, to rozsądne wydłużenie do 14 dni (dwukrotnie) pozwala na skuteczne usunięcie pozostałości chemicznych z roślin, co jest zgodne z zasadami ekologii. W praktyce, rolnicy, którzy podejmują decyzje o użyciu konwencjonalnych środków, muszą ścisłe przestrzegać tych regulacji, aby uniknąć kontaminacji produktów ekologicznych. Ignorowanie tych zasad prowadzi do poważnych konsekwencji zarówno w kontekście prawnym, jak i reputacyjnym gospodarstw ekologicznych. Ważne jest zrozumienie, że każdy przypadek i zastosowanie leków powinny być rozważane indywidualnie, z uwzględnieniem wpływu na całe środowisko i zdrowie konsumentów.

Pytanie 33

Jakie urządzenie służy do pomiaru prędkości przepływu powietrza w pomieszczeniu inwentarskim?

A. termometr

B. anemometr

C. higrometr

D. wakuometr

Anemometr jest urządzeniem przeznaczonym do pomiaru prędkości powietrza, a jego zastosowanie w pomieszczeniach inwentarskich jest kluczowe dla zapewnienia optymalnych warunków hodowlanych. Właściwy przepływ powietrza ma bezpośredni wpływ na zdrowie zwierząt, ich komfort oraz wydajność produkcyjną. Stosowanie anemometrów pozwala na monitorowanie i dostosowywanie warunków mikroklimatycznych w obiektach takich jak obory czy kurniki. Na przykład, w przypadku zbyt niskiej prędkości powietrza, może dojść do akumulacji amoniaku, co negatywnie wpływa na układ oddechowy zwierząt. W praktyce, anemometry mogą być używane do oceny efektywności systemów wentylacyjnych, co jest zgodne z normami dotyczącymi dobrostanu zwierząt. Warto również zauważyć, że dostępne są różne typy anemometrów, takie jak anemometry wirnikowe czy cieplne, które mogą być używane w zależności od specyficznych potrzeb pomiarowych oraz warunków panujących w pomieszczeniu inwentarskim.

Pytanie 34

Największą roczną wydajność osiągają

A. lochy

B. krowy

C. suki

D. maciorki

Wybór innej odpowiedzi niż lochy odzwierciedla niepełne zrozumienie zagadnień związanych z reprodukcją zwierząt gospodarskich. Maciorki, suki oraz krowy, mimo że są również ważnymi zwierzętami hodowlanymi, nie osiągają tak wysokiej plenności jak lochy. Maciorki, czyli samice dzików, rodzą znacznie mniej młodych. Typowe mioty dzików mogą liczyć od jednego do sześciu prosiąt, co w porównaniu do loch jest niewielką liczbą. Suki, czyli samice psów, mają zwykle mniejsze mioty, rzadko przekraczające cztery do sześciu szczeniąt, co również znacząco ogranicza ich potencjał do produkcji. Krowy natomiast, które są głównie hodowane dla mleka, mają jedno cielę na rok, co ogranicza ich roczną plenność w porównaniu do loch. Rozważając te dane, można zauważyć, że błędne przypisanie wyższej plenności innym zwierzętom wynika z niedostatecznego uwzględnienia specyfiki biologii reprodukcyjnej poszczególnych gatunków. Poprawne zrozumienie różnic w hodowli zwierząt gospodarskich jest kluczowe dla efektywnego zarządzania oraz osiągania wysokich wyników produkcyjnych.

Pytanie 35

System komputerowy, który obejmuje wszystkie aspekty dotyczące oceny krów mlecznych, to system

A. OBORA

B. SYMLEK

C. DLG

D. CASA

Odpowiedzi 'OBORA', 'CASA' oraz 'DLG' nie są odpowiednie w kontekście pytania dotyczącego systemu oceny krów ras mlecznych. OBORA odnosi się do tradycyjnego pomieszczenia dla bydła, a nie do systemu oceny. Choć obora jest niezbędna w hodowli bydła, to nie jest to system komputerowy, a zatem nie obejmuje analizy wydajności mlecznej, co jest kluczowym elementem w zarządzaniu nowoczesnym gospodarstwem. CASA, z drugiej strony, może kojarzyć się z systemami zarządzania w rolnictwie, ale nie jest powszechnie uznawanym narzędziem w ocenie krów mlecznych. Ostatnia z wymienionych odpowiedzi, DLG, to organizacja zajmująca się badaniami i certyfikacją w branży mleczarskiej, a nie program komputerowy. Odpowiedzi te mogą prowadzić do błędnych wniosków, gdyż nie uwzględniają one specyfiki i złożoności systemów oceny zwierząt. Typowym błędem myślowym jest utożsamianie narzędzi informatycznych z innymi aspektami hodowli, co może skutkować mylnymi interpretacjami ich roli. Kluczowe jest zrozumienie, że skuteczne zarządzanie hodowlą wymaga integracji danych i ich analizy, co realizuje właśnie system SYMLEK.

Pytanie 36

W celu bezpiecznej obsługi krów podczas doju, zabezpieczając się przed kopnięciem, stosuje się

A. poskrom laskowy.

B. klucz Harmsa.

C. kantar.

D. dutkę.

Myślę, że często mylimy narzędzia do codziennej obsługi zwierząt, bo na pierwszy rzut oka wszystkie wydają się podobne, a jednak każde z nich ma zupełnie inną rolę. Dutka, na przykład, służy raczej do unieruchamiania głowy krowy głównie przy zabiegach weterynaryjnych, ale nie zabezpiecza nóg ani nie chroni przed kopnięciem podczas doju. Co więcej, jej użycie nie jest komfortowe dla zwierzęcia na dłuższą metę, więc raczej nie stosuje się jej przy rutynowych czynnościach, takich jak dój. Kantar to z kolei narzędzie do prowadzenia i przytrzymywania zwierzęcia za głowę, zupełnie niewystarczające, gdy chodzi o zabezpieczenie się przed ruchem kończyn. Ułatwia on prowadzenie krowy na pastwisko czy ustawienie jej w stanowisku, ale nie daje żadnej gwarancji bezpieczeństwa przy doju – przecież krowa dalej może spokojnie kopnąć. Klucz Harmsa to narzędzie do korekcji racic, nie do ochrony przed kopnięciem; jest to specjalistyczne urządzenie wykorzystywane podczas zabiegów podologicznych, a nie w codziennej obsłudze przy doju. Właśnie z tego powodu tylko poskrom laskowy stanowi prawidłowe zabezpieczenie w tej sytuacji, bo pozwala skutecznie ograniczyć ruchy całej krowy. Z mojego doświadczenia wiem, że często z rozpędu sięga się po najbliższy sprzęt, ale jednak warto dobrze rozumieć ich przeznaczenie. Typowym błędem jest zakładanie, że każdy sprzęt weterynaryjny lub do prowadzenia zwierząt zapewni bezpieczeństwo – niestety, to nie działa tak prosto. Dobre praktyki branżowe podkreślają, że tylko specjalistyczne urządzenia do unieruchamiania całej krowy, takie jak poskrom, gwarantują ochronę przed urazami podczas doju. Dopiero z takim podejściem praca staje się bezpieczna i zgodna ze standardami BHP obowiązującymi w nowoczesnej produkcji mleka.

Pytanie 37

Stajenny dokonał rozczyszczenia kopyt niepodkutych koni 1.07.2013 r. W jakim okresie powinien zrealizować następne rozczyszczenie?

A. 22-29.08.2013 r.

B. 15-28.07.2013 r.

C. 08-14.07.2013 r.

D. 01-15.08.2013 r.

Odpowiedź 01-15.08.2013 r. jest prawidłowa, ponieważ standardowe praktyki w zakresie pielęgnacji koni zalecają regularne rozczyszczanie kopyt co 4 do 6 tygodni, w zależności od warunków, w jakich koń przebywa oraz jego aktywności. Rozczyszczanie kopyt jest kluczowe dla zdrowia konia, ponieważ umożliwia usunięcie zanieczyszczeń, kamieni oraz innych ciał obcych, które mogą powodować urazy lub infekcje. Po rozczyszczeniu kopyt 1.07.2013 r., termin 01-15.08.2013 r. mieści się w przyjętym zakresie czasowym i zapewnia, że koń będzie miał odpowiednią opiekę w kontekście pielęgnacji kopyt. Dobrym przykładem może być sytuacja, gdy koń regularnie pracuje w terenie - w takiej sytuacji kopyta są bardziej narażone na gromadzenie się brudu i kamieni, co wymaga częstszej interwencji. Regularne rozczyszczanie kopyt jest nie tylko rekomendowane przez specjalistów, ale również wpisuje się w ogólne zasady dobrego odżywiania i pielęgnacji zwierząt, co przekłada się na ich zdrowie i wydajność.

Pytanie 38

Który z narządów pełni funkcję magazynowania krwi w organizmie?

A. aorta

B. żyła wątrobowa

C. śledziona

D. serce

Śledziona jest narządem odpowiedzialnym za magazynowanie krwi oraz pełni funkcję w układzie odpornościowym. Znajduje się w lewym górnym kwadrancie jamy brzusznej, blisko żołądka. Jej zdolność do przechowywania krwi pozwala na szybkie uwolnienie większych ilości erytrocytów i płytek krwi w odpowiedzi na różne potrzeby organizmu, na przykład przy utracie krwi lub w stanach zwiększonego zapotrzebowania na tlen. Śledziona jest również odpowiedzialna za degradację starych i uszkodzonych krwinek czerwonych, co ma kluczowe znaczenie dla utrzymania zdrowia układu krwionośnego. W praktyce, w przypadku urazów lub schorzeń wpływających na krzepliwość krwi, znajomość funkcji śledziony jest istotna dla zapewnienia odpowiedniej interwencji medycznej. Warto również podkreślić znaczenie śledziony w kontekście transfuzji krwi, gdzie jej właściwości mogą wpływać na wybór dawcy i biorcy. Zatem, znajomość roli śledziony w gospodarce krwi jest ważna nie tylko dla zrozumienia anatomii, ale również dla praktycznego zastosowania w medycynie.

Pytanie 39

Gdzie można spotkać nerki pobrużdżone?

A. u bydła

B. u świni

C. u psa

D. u konia

Nerki pobrużdżone to cecha anatomiczna, która występuje u bydła, szczególnie u zwierząt dorosłych. Struktura nerek bydła różni się od nerek innych gatunków, takich jak psy, konie czy świnie, które mają gładką powierzchnię. U bydła pobrużdżenie wynika z ich specyficznej budowy i funkcji, jakie pełnią w organizmie. U bydła nerki mają charakterystyczną, bruzdowaną powierzchnię, co jest adaptacją do ich diety oraz sposobu życia. W praktyce, weterynarze oraz hodowcy bydła powinni zwracać uwagę na zmiany w strukturze nerek, ponieważ mogą one wskazywać na choroby układu moczowego lub inne problemy zdrowotne. Warto również wspomnieć, że zdrowie nerek jest kluczowe dla ogólnego stanu zdrowia bydła, wpływając na ich wydajność mleczną i przyrosty masy ciała. Zrozumienie anatomii nerek bydła jest zatem istotne w kontekście weterynarii i hodowli, co podkreśla znaczenie badań anatomicznych i diagnostyki weterynaryjnej w tej dziedzinie.

Pytanie 40

Obecny stan fizjologiczny zwierzęcia, który jest wpływany przez czynniki środowiskowe i oceniany pod względem jego użyteczności, to

A. usposobienie

B. temperament

C. konstytucja

D. kondycja

Usposobienie zwierzęcia zazwyczaj odnosi się do jego trwałych cech osobowościowych, które mogą wpływać na jego zachowanie, ale nie odzwierciedla aktualnego stanu fizjologicznego. Ta pomyłka może wynikać z mylenia cech psychologicznych z fizjologicznymi aspektami zdrowia zwierzęcia. Konstytucja, choć często używana w kontekście opisu budowy ciała zwierzęcia, jest bardziej związana z cechami genetycznymi i morfologicznymi niż ze stanem zdrowia, co czyni tę odpowiedź niewłaściwą w kontekście pytania. Natomiast temperament, podobnie jak usposobienie, odnosi się do wewnętrznych cech zwierzęcia, które wpływają na jego reakcję w różnych sytuacjach, ale nie jest tożsamy z jego fizjologiczną kondycją. Zwykle te pojęcia są mylone z kondycją, co prowadzi do nieprawidłowych ocen zdrowia i wydolności zwierzęcia. W praktyce, zrozumienie różnicy między tymi terminami jest kluczowe, ponieważ niewłaściwe podejście do oceny stanu zwierzęcia może prowadzić do niewłaściwych decyzji dotyczących jego opieki, treningu czy użytkowania, co w ostateczności może negatywnie wpłynąć na jego wydajność i zdrowie. Każde z tych pojęć ma swoje miejsce w ocenie zwierząt, ale tylko kondycja odnosi się bezpośrednio do ich aktualnego stanu fizjologicznego i zdolności użytkowej.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej