Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Stolarz
  • Kwalifikacja: DRM.04 - Wytwarzanie wyrobów z drewna i materiałów drewnopochodnych
  • Data rozpoczęcia: 19 grudnia 2025 11:33
  • Data zakończenia: 19 grudnia 2025 11:35

Egzamin niezdany

Wynik: 12/40 punktów (30,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Jakim przyrządem należy wyznaczyć linię skośną na drewnie?

A. kątownika nastawnego
B. rysaka
C. cyrkla nastawnego
D. macki
Wybór narzędzi do trasowania linii skośnych jest kluczowy w procesie obróbki drewna, jednak niektóre z alternatywnych odpowiedzi mogą prowadzić do nieprecyzyjnych wyników. Macki są narzędziem używanym głównie do pomiaru szerokości lub głębokości, a ich forma nie umożliwia precyzyjnego trasowania linii pod kątem. Używanie macki do trasowania może skutkować błędami, ponieważ nie ma możliwości ustawienia konkretnego kąta, co jest kluczowe w wielu zastosowaniach stolarskich. Rysak z kolei jest narzędziem służącym do wyznaczania linii, ale zazwyczaj nie jest dostosowany do pracy pod kątem, a jego użycie może prowadzić do nieprecyzyjnych oznaczeń, zwłaszcza na większych elementach. Cyrkiel nastawny, mimo że służy do rysowania okręgów i łuków, nie jest zoptymalizowany do trasowania linii skośnych, co ogranicza jego zastosowanie do bardziej specyficznych zadań. W praktyce, wybór niewłaściwego narzędzia do trasowania może prowadzić do błędów w wymiarach i ogólnej jakości produktu. Dlatego tak ważne jest posiadanie odpowiednich narzędzi, które są w stanie zapewnić precyzję i dokładność w każdym aspekcie pracy z drewnem. W profesjonalnym stolarstwie zaleca się stosowanie narzędzi zgodnych z aktualnymi standardami branżowymi, które umożliwiają uzyskanie wymaganej jakości i trwałości wyrobów.
Pytanie 2

Częścią usztywniającą konstrukcję wolnostojącej szafy jest

A. przegroda pionowa
B. ściana tylna
C. przegroda pozioma
D. listwa cokołowa
Wybór przegrody poziomej, przegrody pionowej, listwy cokołowej lub ich kombinacji jako elementu usztywniającego konstrukcję wolnostojącej szafy może wynikać z błędnego zrozumienia ich funkcji w kontekście stabilności mebla. Przegrody poziome, choć mogą wspierać strukturę szafy, przede wszystkim dzielą przestrzeń wnętrza na osobne segmenty. Ich rola nie polega na usztywnianiu konstrukcji, lecz na organizacji przestrzeni do przechowywania. Podobnie, przegrody pionowe pełnią funkcję podziału przestrzeni, a nie usztywniania, gdyż ich umiejscowienie nie przeciwdziała odkształceniom powstającym w wyniku obciążeń. Listwa cokołowa, choć może poprawiać estetykę mebla i zasłaniać niedoskonałości podłogi, nie wpływa na stabilność samej konstrukcji, co czyni ją niewłaściwym wyborem w kontekście usztywnienia. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji dekoracyjnych z funkcjami nośnymi i usztywniającymi. Kluczowe jest zrozumienie, że stabilność mebla, szczególnie w przypadku dużych, wolnostojących szaf, wymaga zastosowania odpowiednich materiałów oraz konstrukcji, które są w stanie znieść obciążenia statyczne i dynamiczne. Ściana tylna, z uwagi na swoje właściwości, jest jedynym elementem, który skutecznie przyczynia się do zwiększenia sztywności całej konstrukcji, sprawiając, że mebel jest bezpieczny i funkcjonalny.
Pytanie 3

Podaj właściwą sekwencję czynności technologicznych wymaganych do przygotowania elementu do toczenia?

A. Manipulacja i przerzynanie, rozrzynanie, struganie bazowe, struganie grubościowe, wyznaczenie środka, ścinanie krawędzi
B. Manipulacja i przerzynanie, rozrzynanie, struganie grubościowe, struganie bazowe, wyznaczenie środka, ścinanie krawędzi
C. Rozrzynanie, manipulacja i przerzynanie, struganie bazowe, struganie grubościowe, wyznaczenie środka, ścinanie krawędzi
D. Struganie bazowe, wyznaczenie środka, rozrzynanie, manipulacja i przerzynanie, struganie grubościowe, ścinanie krawędzi
Kolejność operacji technologicznych jest kluczowym elementem procesu obróbczo-technologicznego, a jej zrozumienie jest niezbędne dla uzyskania wysokiej jakości elementów obrabianych. Wiele zaproponowanych odpowiedzi nie uwzględnia logiki technologicznej lub praktycznych aspektów obróbczych. Na przykład, umieszczenie strugania grubościowego przed rozrzynaniem może prowadzić do utraty materiału i niewłaściwego kształtu, ponieważ nie zapewnia to odpowiedniej płaskiej powierzchni do dalszej obróbki. Z kolei wyznaczanie środka przed zakończeniem pierwszych operacji może skutkować nieprecyzyjnym umiejscowieniem w obrabiarce, co może prowadzić do znacznych błędów w obróbce. Ponadto, sugerowanie rozpoczęcia procesu od ścinania krawędzi jest niewłaściwe, ponieważ ta operacja powinna być realizowana na końcu, aby zapewnić estetyczny i funkcjonalny kształt gotowego wyrobu. Typowym błędem w myśleniu jest brak zrozumienia, że wiele operacji wymaga wcześniejszego ustalenia punktów odniesienia i geometrii, co jest kluczowe dla dalszej obróbki. W praktyce, zastosowanie niewłaściwej kolejności operacji może prowadzić do znacznych strat surowca i wydłużenia czasu produkcji, co jest niepożądanym efektem w nowoczesnych procesach wytwórczych, gdzie efektywność i precyzja są na wagę złota.
Pytanie 4

Na podstawie rysunku określ materiał, z którego wykonany jest bok szuflady.

Ilustracja do pytania
A. Sklejka.
B. Płyta pilśniowa.
C. Płyta wiórowa.
D. Tarcica.
Decyzja o wyborze nieprawidłowej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego właściwości materiałów drewnopochodnych. Płyta wiórowa, mimo iż jest popularnym surowcem, nie posiada warstwowej struktury, lecz jest kompozytem wiórów drzewnych sklejonych za pomocą żywicy. Tego rodzaju materiały są mniej wytrzymałe i bardziej podatne na uszkodzenia niż sklejka, co czyni je mniej odpowiednimi do konstrukcji, które wymagają wysokiej stabilności. Tarcica, będąca materiałem pozyskiwanym bezpośrednio z drewna, cechuje się naturalnym wyglądem, ale nie oferuje takiej odporności i wszechstronności jak sklejka. Płyta pilśniowa, z kolei, jest materiałem uzyskanym z włókien drzewnych, które są sprasowane i sklejenie, co również nie odpowiada warstwowej budowie sklejki. Ważne jest, aby zrozumieć, że każdy z tych materiałów ma swoje charakterystyczne właściwości i zastosowania, ale tylko sklejka spełnia wymogi dla konstrukcji o wysokiej wytrzymałości i stabilności. Często błędne wnioski wynikają z niepełnego zrozumienia różnic w budowie i zastosowaniu tych materiałów, co może prowadzić do nieodpowiednich decyzji projektowych. Dlatego kluczowe jest dokładne zapoznanie się z właściwościami materiałów w kontekście ich praktycznego zastosowania.
Pytanie 5

Która kolejność czynności jest właściwa dla ręcznego wykonywania złącza pokazanego na rysunku?

Ilustracja do pytania
A. Trasowanie, piłowanie, frezowanie, montaż.
B. Trasowanie, piłowanie, dłutowanie, montaż.
C. Piłowanie, frezowanie, trasowanie, montaż.
D. Piłowanie, trasowanie, frezowanie, montaż.
Zła kolejność czynności podczas robienia złącza na wpust prosty może narobić sporo problemów. Jak zaczynasz od piłowania, nie mając zaznaczonych linii cięcia, to robi się niezły bałagan. Piłując bez oznaczenia miejsc, łatwo o błędy i można stracić materiał, co nie jest niczym fajnym. A jeśli ktoś myśli o frezowaniu przed trasowaniem, to też nie jest to dobry pomysł. Frezowanie wymaga dokładnych wymiarów, a te uzyskujemy właśnie z trasowania. Na koniec, jeśli zrezygnujesz z dłutowania, to elementy mogą się nie zgrywać, a to wpływa na stabilność całości. W takich sytuacjach często ludzie mają za dużą pewność siebie, zaczynając od piłowania bez przygotowania, albo nie doceniają, jak ważne są precyzyjne wymiary. W rezultacie, źle poukładane czynności prowadzą do frustracji i problemów, a to na pewno nie jest to, czego byśmy chcieli w stolarskim rzemiośle.
Pytanie 6

Piły tarczowe oraz frezy przechowywane w magazynie powinny być oczyszczone z żywicy oraz przetarte ściereczką nasączoną

A. wodą
B. farbą
C. emalią
D. olejem
Wybór odpowiedzi takich jak emalia, woda czy farba na pewno nie jest odpowiedni w kontekście konserwacji narzędzi skrawających. Emalia, będąca substancją o właściwościach dekoracyjnych i ochronnych, jest przeznaczona do malowania i nie ma zastosowania w utrzymaniu narzędzi w dobrym stanie. Jej użycie mogłoby prowadzić do powstania warstwy, która z pewnością nie tylko nie zabezpieczyłaby narzędzi, ale wręcz mogłaby je uszkodzić. Woda, mimo że jest powszechnie stosowanym środkiem czyszczącym, w przypadku narzędzi skrawających jest niewskazana. Może prowadzić do korozji metalu, co w dłuższej perspektywie znacznie skróci żywotność narzędzi. Farba nie ma zastosowania w utrzymaniu narzędzi i wprowadza dodatkowe problemy z nieodpowiednim użytkowaniem i zatykanie otworów skrawających. Zatem odpowiedzi te są mylne, ponieważ nie uwzględniają specyfiki i potrzeb narzędzi skrawających. Prawidłowe podejście do konserwacji narzędzi powinno opierać się na zrozumieniu ich struktury i funkcji, co pozwala na skuteczne ich utrzymanie oraz przedłużenie ich efektywności operacyjnej.
Pytanie 7

Którą kolejność czynności należy zachować podczas wykonywania widlicy pokazanej na rysunku?

Ilustracja do pytania
A. Szlifowanie, trasowanie, piłowanie, dłutowanie.
B. Trasowanie, piłowanie, dłutowanie, szlifowanie.
C. Dłutowanie, szlifowanie, piłowanie, trasowanie.
D. Piłowanie, trasowanie, dłutowanie, szlifowanie.
Trasowanie, piłowanie, dłutowanie, szlifowanie to optymalna kolejność czynności w procesie wytwarzania widlicy. Rozpoczęcie od trasowania polega na precyzyjnym oznaczeniu linii cięcia i obróbki, co jest kluczowe dla uzyskania dokładnych wymiarów i kształtu finalnego produktu. Dobrze wykonane trasowanie zmniejsza ryzyko błędów w dalszych etapach obróbki. Następnie, piłowanie pozwala na usunięcie większej ilości materiału, osiągając wstępny kształt elementu. To etap, w którym należy używać odpowiednich narzędzi tnących, co wpływa na jakość cięcia oraz wydajność pracy. Kolejnym krokiem jest dłutowanie, które umożliwia precyzyjne modelowanie detali, szczególnie w trudno dostępnych miejscach, co jest szczególnie istotne w przypadku elementów o złożonym kształcie. Ostatnim etapem jest szlifowanie, które wygładza powierzchnię, nadając jej estetyczny wygląd i przygotowując do ewentualnej dalszej obróbki lub malowania. Każdy krok ma swoje znaczenie i wpływa na końcową jakość produktu, a ich prawidłowe wykonanie powinno opierać się na standardach branżowych, takich jak normy ISO dotyczące obróbki mechanicznej.
Pytanie 8

Jak należy ocenić zakres renowacji i naprawy mebla?

A. po demontażu okuć oraz elementów w warsztacie
B. po ustaleniu liczby ubytków
C. po poskładaniu elementów mebla u klienta przed jego transportem do warsztatu
D. po oczyszczeniu poszczególnych elementów
Podejścia do oszacowania naprawy i renowacji mebla poprzez określenie ilości ubytków, demontaż okuć i elementów w warsztacie lub oczyszczenie elementów są niewłaściwe z kilku powodów. Przede wszystkim ocena naprawy mebla powinna mieć miejsce w jego pełnym stanie, a nie na podstawie fragmentarycznych informacji. Określenie ilości ubytków bez montażu mebla nie zapewnia pełnego obrazu jego stanu – mogą występować ukryte wady, które ujawniają się dopiero po złożeniu wszystkich części. Demontaż okuć i elementów w warsztacie polega na rozłożeniu mebla, co w istocie utrudnia oszacowanie, gdyż nie można ocenić, jak poszczególne elementy współpracują ze sobą w całości. Dodatkowo, oczyszczenie elementów ma na celu jedynie przygotowanie ich do renowacji, a nie ocenę stanu mebla. W praktyce, dobrym standardem jest przeprowadzenie pełnej analizy w miejscu użytkowania mebla, co pozwala na uchwycenie jego funkcjonalności i ewentualnych problemów, które występują podczas codziennego użytkowania. Tego rodzaju podejście zmniejsza ryzyko pominięcia krytycznych aspektów, które mogą wpływać na ostateczny wynik naprawy.
Pytanie 9

Aby zmierzyć średnicę gniazda z dokładnością do 0,1 milimetra, należy użyć

A. mikrometru talerzykowego
B. taśmy mierniczej
C. suwmiarki z noniuszem
D. miary stolarskiej
Taśma miernicza, mimo że jest to popularne narzędzie pomiarowe, nie jest odpowiednia do precyzyjnego pomiaru średnic z dokładnością do jednej dziesiątej milimetra. Taśmy miernicze, zazwyczaj wykonane z elastycznego materiału, umożliwiają pomiar większych odległości, ale ich dokładność jest ograniczona, co sprawia, że nie nadają się do precyzyjnych pomiarów średnic. Ponadto, ich konstrukcja sprawia, że podczas pomiaru mogą się odkształcać, co wprowadza dodatkowe błędy pomiarowe. Miarą stolarską można mierzyć proste odcinki, ale również nie zapewnia wystarczającej precyzji, aby mierzyć średnice z taką dokładnością. Mikrometr talerzykowy, choć bardzo precyzyjny, jest stosowany głównie do pomiaru grubości materiałów, a nie średnic otworów, co czyni go nieodpowiednim w tej konkretnej sytuacji. Wybór narzędzia pomiarowego zależy od wymagań dotyczących dokładności i rodzaju pomiaru, dlatego istotne jest, aby użytkownicy rozumieli, jakie narzędzia są odpowiednie do konkretnych zastosowań, aby uniknąć nieprawidłowych pomiarów i związanych z tym problemów.
Pytanie 10

Aby zapewnić prostopadłość płaszczyzn bazowych, należy zastosować

A. średnicówki
B. łatwy traserskiej
C. kątownika prostego
D. linijki
Liniał, łata traserska i średnicówka to narzędzia, które często można zobaczyć w pracach budowlanych, jednak żadne z nich tak naprawdę nie nadaje się do kontrolowania prostopadłości płaszczyzn bazowych. Owszem, liniał jest super do pomiarów liniowych, ale nie sprawdzi się przy badaniu kątów prostych. Może być pomocny w rysowaniu prostych linii, ale do prostopadłości to się nie nadaje za bardzo. Z kolei łata traserska jest bardziej narzędziem pomocniczym do wyznaczania linii na dużych powierzchniach, niż do kontrolowania kątów. A średnicówka? To narzędzie do mierzenia średnic otworów, więc też nie ma tu zastosowania. Często ludzie mylą funkcje tych narzędzi, a to prowadzi do błędów. Myślenie, że każde narzędzie pomiarowe da radę w kontrolowaniu prostopadłości, to złudzenie. Każde z tych narzędzi ma swoje konkretne zastosowania, ale ich precyzyjność nie dorównuje kątownikowi prostemu, który jest po prostu niezbędny tam, gdzie liczy się dokładność kątów.
Pytanie 11

Przedstawiony na rysunku sortyment tarcicy to

Ilustracja do pytania
A. deseczka.
B. bal.
C. deska.
D. listwa.
Deska, jako właściwy sortyment tarcicy, charakteryzuje się prostokątnym przekrojem i stosunkowo dużą długością w porównaniu do szerokości oraz wysokości. W praktyce budowlanej i stolarskiej deski są powszechnie wykorzystywane do produkcji mebli, podłóg oraz konstrukcji drewnianych. W zależności od zastosowania, deski mogą być wykonane z różnych gatunków drewna, co wpływa na ich właściwości mechaniczne oraz estetyczne. Standardy branżowe, takie jak PN-EN 14081, dotyczące klasyfikacji drewna, wskazują na parametry, jakie muszą spełniać deski, aby mogły być używane w budownictwie. Warto również zwrócić uwagę na to, że deski są często poddawane obróbce, takiej jak szlifowanie czy impregnacja, co zwiększa ich trwałość i odporność na warunki atmosferyczne. Dlatego zrozumienie właściwości desek oraz umiejętność ich klasyfikacji jest kluczowe dla profesjonalistów w branży budowlanej.
Pytanie 12

Przed przystąpieniem do montażu elementów krzeseł należy zweryfikować wymiary czopów przy użyciu

A. miary stolarskiej
B. sprawdzianu granicznego
C. suwmiarki
D. śruby mikrometrycznej
Miara stolarska, suwmiarka i śruba mikrometryczna to narzędzia pomiarowe, które są powszechnie wykorzystywane w różnych dziedzinach rzemiosła i przemysłu, jednak w kontekście sprawdzania wymiarów czopów przed montażem elementów krzeseł nie są one najbardziej odpowiednie. Miara stolarska, choć funkcjonalna, umożliwia jedynie pomiary w przybliżeniu, a jej dokładność może być niewystarczająca w przypadku komponentów wymagających precyzyjnego dopasowania. Użycie miary stolarskiej może prowadzić do błędów pomiarowych, które w efekcie mogą wpłynąć na stabilność i bezpieczeństwo konstrukcji. Z kolei suwmiarka, choć bardziej precyzyjna, wciąż nie jest narzędziem dedykowanym do sprawdzania zgodności wymiarów z tolerancjami określonymi w dokumentacji technicznej. Jej zastosowanie w sytuacji, gdy kluczowe jest potwierdzenie, że elementy mieszczą się w ramach tolerancji granicznych, może prowadzić do nieprawidłowych decyzji o jakości wyrobów. Śruba mikrometryczna, mimo że zapewnia wysoką precyzję, jest narzędziem bardziej stosowanym w pomiarach bardziej skomplikowanych detali, a niekoniecznie w bezpośrednim badaniu czopów. Ponadto, stosowanie tych narzędzi może skłonić do mylenia kryteriów jakości, gdzie jakość wykonania i zgodność wymiarowa są kluczowe. Właściwe podejście do pomiarów wymaga zastosowania odpowiednich narzędzi, które uwzględniają standardy branżowe, aby zapewnić efektywną kontrolę jakości.
Pytanie 13

Jaką miąższość uzyskamy dla 300 sztuk tarcicy o wymiarach: grubość 25 mm, szerokość 80 mm oraz długość 4 m?

A. 1,400 m3
B. 2,800 m3
C. 2,400 m3
D. 1,800 m3
W przypadku błędnych odpowiedzi istotne jest zrozumienie, jakie konkretnie błędy prowadzą do nieprawidłowych wartości. Przy obliczeniach dotyczących miąższości tarcicy kluczowe jest zastosowanie właściwego wzoru na objętość, który uwzględnia wszystkie wymiary materiału. Typowym błędem jest nieprzeliczenie jednostek, co prowadzi do błędnych wyników. Na przykład, jeżeli grubość tarcicy 25 mm zostanie błędnie uznana za 0,25 m, co jest równoważne 250 mm, uzyskany wynik będzie znacząco zawyżony. Z drugiej strony, przyjęcie niewłaściwej liczby sztuk, takich jak 200 zamiast 300, również prowadzi do zaniżenia miąższości. Zastosowanie niewłaściwych wartości jednostek miary lub pominięcie jednego z wymiarów podczas obliczeń skutkuje nie tylko błędnym wynikiem, ale także ryzykiem w praktyce, gdzie takie błędy mogą prowadzić do niedoborów materiałów w projektach budowlanych. Dlatego ważne jest, aby przed przystąpieniem do obliczeń upewnić się, że wszystkie wymiary są poprawnie przeliczone na metry oraz że uwzględniono odpowiednią liczbę sztuk. Dobre praktyki w branży wymagają dokładności i staranności, aby uniknąć kosztownych błędów w procesie budowy czy produkcji.
Pytanie 14

Aby wykonać imitację hebanu barwionego na czarno do naprawy inkrustacji, jakiego materiału należy użyć?

A. dębu
B. sosny
C. gruszy
D. brzozy
Grusza jest materiałem, który doskonale nadaje się do tworzenia imitacji hebanu zabarwionego na czarno, ze względu na swoją gęstość i strukturę. Drewno gruszy charakteryzuje się atrakcyjnym usłojeniem oraz stosunkowo łatwą obróbką, co czyni je idealnym wyborem do inkrustacji i detali w meblarstwie oraz stolarstwie artystycznym. W praktyce, aby uzyskać efekt imitacji hebanu, należy nałożyć na drewno odpowiedni pigment lub bejcę w kolorze czarnym, co podkreśli naturalne piękno i rzeźbienie gruszy. W branży stolarskiej wykorzystuje się ten materiał nie tylko ze względu na estetykę, ale także na jego właściwości wytrzymałościowe, które są zbliżone do bardziej ekskluzywnych gatunków drewna. Ponadto, grusza jest lekka, co ułatwia transport i montaż gotowych elementów. Dzięki tym właściwościom, grusza staje się preferowanym surowcem przy produkcji mebli stylowych oraz luksusowych akcesoriów dekoracyjnych.
Pytanie 15

W historycznej komodzie rokokowej uszkodzeniu uległy dwa uchwyty z brązu. Na czym powinna polegać renowacja tej komody?

A. Zastąpieniu brakujących uchwytów podobnymi kupionymi w sklepie
B. Zamontowaniu takich samych uchwytów do wszystkich szuflad
C. Zamocowaniu specjalnie wykonanej kopii tych uchwytów
D. Zostawieniu szuflad bez brakujących uchwytów
Podejście do pozostawienia szuflad bez brakujących uchwytów jest niewłaściwe, gdyż naraża obiekt na dalsze uszkodzenia i utratę jego funkcjonalności. Brak uchwytów może utrudnić korzystanie z komody, co wpływa na jej praktyczność. Ponadto, pomija to aspekt estetyczny, który jest niezmiernie ważny w przypadku zabytków. Z kolei zamocowanie jednakowych uchwytów do wszystkich szuflad może prowadzić do utraty oryginalnego charakteru mebla. Takie działanie narusza zasadę zachowania oryginalnych elementów, co jest kluczowe w renowacji obiektów historycznych. Zastąpienie brakujących uchwytów podobnymi zakupionymi w sklepie również jest błędnym podejściem, ponieważ może skutkować użyciem materiałów, które nie odpowiadają właściwym standardom jakości, a także różnią się stylistyką od oryginału. Użycie niewłaściwych materiałów może prowadzić do dalszego niszczenia zabytku, a także obniża wartość artystyczną i historyczną obiektu. Pomijanie kontekstu historycznego i estetycznego podczas renowacji jest podstawowym błędem, który często prowadzi do nieodwracalnych szkód w dziedzictwie kulturowym. Dlatego ważne jest, aby przy renowacji zabytków stosować się do uznawanych zasad i praktyk konserwatorskich, które kładą nacisk na zachowanie autentyczności i integralności obiektów.
Pytanie 16

Przedstawione na ilustracji biurko jest meblem w typowym dla stylu

Ilustracja do pytania
A. barokowego.
B. rokoko.
C. renesansowego.
D. klasycystycznego.
Wydaje mi się, że wybór innych stylów, takich jak rokoko, renesans czy klasycyzm, może wynikać z tego, że nie do końca rozumiesz cechy tych epok. Rokoko pojawiło się po baroku i było bardziej wyrafinowane, z pastelowymi kolorami, co jest zupełnie inne od solidności biurka barokowego. Renesans z kolei czerpał inspiracje z antyku, stawiał na prostotę i harmonię, co też się kłóci z tym dynamicznym stylem baroku. Klasycyzm natomiast, nawiązując do greckiej i rzymskiej estetyki, stawiał na symetrię, co również odbiega od charakterystyki prezentowanego biurka. Fajnie jest znać różnice między tymi stylami, bo to pomaga nam lepiej analizować historię i projektować wnętrza. Czasami zdarza się, że mylimy cechy dekoracyjne z funkcjonalnymi, co prowadzi do błędnych wniosków. Ważne jest, żeby zwracać uwagę na kontekst historyczny i szczegóły, żeby uniknąć błędów w klasyfikacji.
Pytanie 17

Aby przeprowadzić wzdłużne szlifowanie powierzchni elementów o krzywoliniowym kształcie, należy użyć szlifierki

A. wałkowej
B. walcowej
C. tarczej
D. bębnowej
Szlifowanie wzdłużne powierzchni elementów krzywoliniowych wymaga zastosowania odpowiedniego narzędzia, które dostosuje się do specyfiki obróbki, jaką jest krzywoliniowość. Wybór szlifierki wałkowej, bębnowej czy tarczowej do tego zadania jest niewłaściwy, ponieważ te maszyny są mniej precyzyjne w kontekście obróbki detali o złożonych kształtach. Szlifierki wałkowe są projektowane z myślą o obróbce prostych, płaskich powierzchni i nie są w stanie skutecznie dostosować się do krzywizn. Szlifierki bębnowe, mimo że mogą być skuteczne w niektórych zastosowaniach, nie oferują wystarczającej kontroli nad procesem szlifowania z uwagi na ich konstrukcję. W przypadku zastosowania szlifierki tarczowej, problemem jest fakt, że ich geometria nie pozwala na efektywne szlifowanie krzywoliniowe, a wynikające z tego nierówności mogą prowadzić do pogorszenia jakości obrabianych powierzchni. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich nieprawidłowych wyborów obejmują niepełne zrozumienie specyfiki obrabianych kształtów oraz nieodpowiednie ocenienie możliwości technicznych różnych typów szlifierek. W obróbce krzywoliniowej kluczowe jest zastosowanie narzędzia, które zapewni precyzję i jakość, co w praktyce oznacza, że szlifierka walcowa jest najlepszym wyborem."
Pytanie 18

Na podstawie danych zawartych w tabeli określ, do którego sortymentu tarcicy obrzynanej należy zaliczyć tarcicę o wymiarach 100 x 150 mm.

Nazwa
sortymentu		Grubość
[mm]		Szerokość
[mm]
Belki200÷250200÷275
Krawędziaki100÷175100÷175
Łaty32÷9032÷90
Listwy19÷2525÷32
A. Belki.
B. Krawędziaki.
C. Listwy.
D. Łaty.
Podczas analizy odpowiedzi innych dostępnych sortymentów, jak listwy, łaty czy belki, można zauważyć kilka kluczowych różnic, które prowadzą do błędnych wniosków. Listwy i łaty to elementy o znacznie mniejszych wymiarach, przeznaczone głównie do wykończenia, obramowania i innych zastosowań, gdzie nie jest wymagana duża nośność. Odpowiedzi te często mylnie są utożsamiane z krawędziakami przez osoby, które nie rozumieją, że krawędziaki muszą spełniać określone normy dotyczące grubości i szerokości. Ponadto, belki, które są większymi elementami konstrukcyjnymi, również nie pasują do podanych wymiarów, gdyż ich klasyfikacja zakłada znacznie większe rozmiary, co wskazuje na różnice w zastosowaniach. Błędne odpowiedzi mogą wynikać z niepełnego zrozumienia klasyfikacji sortymentów drewna oraz ich praktycznych zastosowań w budownictwie. Kluczowe jest, aby posiadać wiedzę na temat standardów branżowych, które regulują te klasyfikacje oraz ich zastosowanie w praktyce. Zrozumienie różnicy między krawędziakami a innymi rodzajami tarcicy jest istotne dla właściwego doboru materiałów budowlanych, co z kolei wpływa na trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji.
Pytanie 19

Który sposób wykonania jest właściwy dla uzyskania krzywoliniowego kształtu elementów krzesła widocznego na rysunku?

Ilustracja do pytania
A. Gięcie warstw drewna z równoczesnym klejeniem.
B. Użycie naturalnie ukształtowanych przez naturę elementów.
C. Gięcie łat drewnianych.
D. Piłowanie elementów drewnianych na pilarce taśmowej.
Gięcie warstw drewna z równoczesnym klejeniem jest najefektywniejszym sposobem uzyskiwania krzywoliniowych kształtów w meblarstwie, szczególnie w produkcji krzeseł. Proces ten polega na nakładaniu cienkich warstw drewna, które następnie są poddawane działaniu pary wodnej oraz formowane w pożądany kształt. Dzięki jednoczesnemu klejeniu, uzyskuje się nie tylko estetyczny, ale również wytrzymały produkt. Przykładem zastosowania tej techniki są krzesła wykonane w stylu skandynawskim, gdzie często wykorzystuje się gięte drewno, co nadaje meblom nowoczesny charakter. Warto zaznaczyć, że takie podejście jest zgodne z obowiązującymi standardami w branży meblarskiej, które promują zrównoważoną produkcję oraz innowacyjne metody obróbki drewna. W kontekście jakości i wytrzymałości, technika ta pozwala na uzyskanie elementów, które są zarówno wizualnie atrakcyjne, jak i funkcjonalne, co sprawia, że stanowią one idealne rozwiązanie do nowoczesnych wnętrz.
Pytanie 20

Za pomocą którego freza można wykonać profil pokazany na rysunku?

Ilustracja do pytania
A. C.
B. B.
C. A.
D. D.
Odpowiedzi A, B i C nie są na pewno dobre i jest ku temu kilka powodów. Frezy te mają kształty, które nie pasują do wymaganego profilu. Na przykład, frezy z literami A i B mogą być za płytkie albo mają kształt, który nie pozwala uzyskać pożądanego efektu. Często ludzie zapominają o detalach w geometrii narzędzi skrawających, co skutkuje wyborem złych narzędzi do danego zadania. Moim zdaniem, rozumienie, jak różne kształty frezów mogą wpływać na jakość obróbczych rzeczy, jest mega istotne. Jeśli wybierzemy frez z zbyt prostą geometrią, możemy mieć problemy z dokładnością i chropowatością powierzchni, co potem wiąże się z dodatkowymi pracami. I jeszcze, niewłaściwy wybór freza może zwiększyć zużycie narzędzi i marnotrawstwo materiału, co w końcu podnosi koszty produkcji. Dlatego trzeba dokładnie sprawdzać parametry narzędzi, żeby dopasować je do specyfikacji zamówienia oraz materiałów do obróbki.
Pytanie 21

Jaką kategorię wad drewna reprezentują pęcherze żywiczne?

A. Pęknięcia
B. Wady kształtu
C. Wady budowy
D. Zgnilizny
Pęcherze żywiczne zaliczane są do grupy wad budowy drewna, ponieważ powstają w wyniku zaburzeń w procesach biologicznych i fizjologicznych roślin, co prowadzi do gromadzenia się żywicy w komórkach tkanki drewna. W kontekście praktycznym, pęcherze żywiczne mogą wpływać na właściwości mechaniczne drewna, w tym jego wytrzymałość oraz odporność na czynniki atmosferyczne. W branży drzewnej, przy ocenie jakości drewna, istotne jest uwzględnienie obecności takich wad, ponieważ pęcherze żywiczne mogą ograniczać zastosowanie drewna w konstrukcjach budowlanych lub meblarskich. W standardach dotyczących jakości drewna, takich jak EN 338, pęcherze żywiczne są klasyfikowane jako wady, które mogą prowadzić do obniżenia klasy jakości drewna, co ma znaczenie przy jego wykorzystaniu w różnych zastosowaniach. Zrozumienie tych aspektów jest kluczowe dla osób pracujących w przemyśle drzewnym oraz dla projektantów, którzy muszą brać pod uwagę właściwości materiałów, z których tworzą swoje produkty.
Pytanie 22

Pokazany na rysunku schemat instalacji do nanoszenia powłok malarsko-lakierniczych na powierzchnie elementów przedstawia metodę natrysku

Ilustracja do pytania
A. w polu elektrostatycznym.
B. w kabinie natryskowej.
C. na krawędzi czaszy.
D. hydrodynamicznego.
Odpowiedź "w polu elektrostatycznym" jest poprawna, ponieważ schemat instalacji ilustruje zastosowanie technologii natrysku malarsko-lakierniczego, w której kluczową rolę odgrywa proces elektrostatycznego nanoszenia farby. W tej metodzie cząsteczki farby są naładowane elektrycznie, co powoduje ich przyciąganie do powierzchni elementu, który ma przeciwny ładunek. Dzięki tym właściwościom, uzyskuje się znacznie lepszą jakość powłoki, zminimalizowane marnotrawstwo materiału oraz poprawioną wydajność procesu. Przykładem zastosowania tej technologii jest przemysł motoryzacyjny, gdzie precyzyjne nanoszenie farby na karoserie samochodowe przyczynia się do wysokiej jakości wykończenia i dłuższej trwałości powłok. Technologia ta wiąże się także z przestrzeganiem standardów ochrony środowiska, ponieważ zmniejsza emisję lotnych związków organicznych. W praktyce, użycie generatorów pola elektrostatycznego jest zalecane ze względu na ich zdolność do obniżania kosztów materiałowych i poprawy efektywności procesu malowania, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży.
Pytanie 23

Do łączenia elementów konstrukcyjnych mebli szkieletowych konieczne jest zastosowanie kleju

A. topliwego
B. polioctanowinylowego
C. poliuretanowego
D. neoprenowego
Klej polioctanowinylowy (PVA) jest najczęściej stosowanym klejem w produkcji mebli szkieletowych, ze względu na swoje doskonałe właściwości adhezyjne, łatwość aplikacji i bezpieczeństwo użytkowania. PVA jest klejem wodnym, co oznacza, że jest nietoksyczny i łatwy do usunięcia po wyschnięciu, co jest istotne w kontekście pracy z meblami, które często są narażone na kontakt z ludźmi. Dodatkowo, klej ten charakteryzuje się wysoką odpornością na rozrywanie oraz doskonałym wypełnieniem szczelin, co pozwala na uzyskanie trwałych i estetycznych połączeń. W praktyce, klej PVA jest używany do łączenia elementów drewnianych, takich jak płyty wiórowe czy sklejki, a także do zgrzewania oklein. Zgodnie z normami branżowymi, stosowanie kleju PVA w meblarstwie wpływa na poprawę jakości i trwałości wyrobów, co czyni go preferowanym wyborem w produkcji konstrukcji meblowych. Warto również zauważyć, że klej ten jest odporny na działanie wysokiej temperatury oraz wilgoci po utwardzeniu, co zwiększa jego zastosowanie w różnych warunkach użytkowania.
Pytanie 24

Do której grupy wad drewna należy zaliczyć pokazaną na rysunku wadę?

Ilustracja do pytania
A. Wad kształtu.
B. Pęknięć.
C. Wad budowy.
D. Sęków.
Wybór "sęków" nie jest właściwy, bo sęki to naturalne defekty drewna, które powstają tam, gdzie gałęzie odrastają z pnia. Sęki mogą trochę wpływać na wygląd drewna, ale nie mają nic wspólnego z pęknięciami, które są wynikiem konkretnych procesów fizycznych. Często się je myli, co prowadzi do błędnych wniosków o jakości drewna. Odpowiedź "wad kształtu" też nie pasuje do tej sytuacji, bo wady kształtu odnoszą się do deformacji drewna, które mogą być skutkiem złej obróbki albo złych warunków zewnętrznych, a nie bezpośrednich uszkodzeń. Jeśli chodzi o wady budowy, to są związane z wewnętrzną strukturą drewna, jak na przykład źle ułożone włókna, co również nie ma związku z tymi widocznymi pęknięciami. Takie błędne odpowiedzi mogą wynikać z niezrozumienia różnic między różnymi rodzajami wad drewna. Ważne jest, by analizować właściwości drewna i podejmować decyzje na podstawie jego stanu technicznego, co jest naprawdę istotne w budownictwie i stolarce. Warto poczytać trochę fachowej literatury oraz poznać standardy, które pomogą w lepszym klasyfikowaniu wad drewna i ich wpływu na końcowy produkt.
Pytanie 25

Na rysunku pokazano mebel o konstrukcji

Ilustracja do pytania
A. szkieletowej.
B. stojakowej.
C. kolumnowej.
D. wieńcowej.
Konstrukcja wieńcowa mebla jest jedną z najważniejszych technik w projektowaniu mebli, która zapewnia stabilność i wytrzymałość. Elementy poziome, znane jako wieńce, łączą pionowe elementy konstrukcyjne, tworząc solidną ramę. Przykładem zastosowania konstrukcji wieńcowej mogą być stojaki na wino lub regały, gdzie ważne jest zrównoważenie ciężaru i estetyka. W kontekście standardów branżowych, konstrukcja wieńcowa jest często preferowana w meblach, które muszą wytrzymać duże obciążenia, ponieważ pozwala na równomierne rozłożenie sił. Dodatkowo, meble wykonane w tej technologii mają większą odporność na odkształcenia, co zapewnia dłuższą żywotność produktu. Warto również zauważyć, że w konstrukcji wieńcowej używa się różnych materiałów, takich jak drewno, MDF czy sklejka, co daje możliwość dostosowania mebla do różnych stylów wnętrzarskich. Dlatego znajomość i umiejętność stosowania konstrukcji wieńcowej jest kluczowa dla każdego projektanta mebli.
Pytanie 26

Użycie wyższej prędkości obrotowej tarczy piły niż ta, którą zaleca producent, może prowadzić do

A. uszkodzenia tarczy piły
B. odrzutu materiału obrabianego
C. przeciążenia systemu elektrycznego maszyny
D. szybkiego zużycia łożysk wrzeciona
Powiem ci, że odrzut materialu raczej nie wynika z samej prędkości obrotowej, ale bardziej z tego, jak narzędzie jest ustawione albo jakiego materiału używasz. Jak łożyska wrzeciona się szybko zużywają, to to nie jest wina prędkości, ale może złego smarowania albo nieodpowiednich narzędzi do obrabiarki. Jeśli silnik jest zbyt obciążony, to faktycznie instalacja elektryczna może mieć problemy, ale to nie znaczy, że prędkość obrotowa tarczy jest bezpośrednią przyczyną. Często ludzie tego nie rozumieją, ale każda część maszyny ma swoje parametry, których trzeba się trzymać. Jak zwiększasz prędkość obrotową, nie biorąc pod uwagę innych rzeczy, to mogą być uszkodzenia, ale to niekoniecznie oznacza, że materiał wystrzeli. Ważne jest, żeby wiedzieć, jak narzędzia działają i jak współpracują z materiałami, bo to pozwala na skuteczne i bezpieczne użytkowanie, więc szkolenie i w znajomość norm też się przydają.
Pytanie 27

Jakie działania należy podjąć, aby usunąć defekt spowodowany wypadnięciem sęka?

A. Rozpiłowanie elementu w poprzek włókien, usunięcie sęka, sklejenie oraz wykończenie powierzchni
B. Zalanie ubytku klejem, wyszlifowanie oraz wykończenie powierzchni
C. Nawiercenie sęka, wklejenie wstawki, wyszlifowanie oraz wykończenie powierzchni
D. Nałożenie akrylowej szpachli, wyszlifowanie oraz wykończenie powierzchni
Przy analizie alternatywnych metod naprawy wady spowodowanej wypadającym sękiem, można zauważyć szereg nieodpowiednich podejść. W pierwszej koncepcji, polegającej na zalaniu ubytku klejem i wyszlifowaniu, brak jest skutecznego rozwiązania dotyczącego strukturalnej stabilności drewna. Takie podejście może prowadzić do dalszych uszkodzeń, gdyż sęk, który nie został usunięty, może się powiększyć lub spowodować pękanie drewna. Kolejna niepoprawna koncepcja, obejmująca rozpiłowanie w poprzek włókien, usunięcie sęka oraz sklejenie, nie jest wystarczająco solidna. Rozpiłowanie w poprzek włókien wprowadza dodatkowe osłabienie elementu oraz zaburza naturalny układ włókien drewna, co negatywnie wpływa na jego wytrzymałość. W przypadku zastosowania akrylowej szpachli również nie uzyskujemy pożądanej trwałości, ponieważ szpachla jest bardziej materiałem estetycznym niż strukturalnym, co skutkuje brakiem odpowiedniej stabilności. Ostatnia koncepcja, choć wprowadza nawiercenie, pomija kluczowy element, jakim jest wklejenie wstawki, co ogranicza efektywność naprawy. W praktyce, skuteczna naprawa musi uwzględniać nie tylko estetykę, ale przede wszystkim trwałość oraz zachowanie właściwości drewna, stąd kluczowe jest stosowanie odpowiednich technik klejenia i użycie elementów wypełniających, które są kompatybilne z materiałem bazowym.
Pytanie 28

W procesie produkcji na dużą skalę do łączenia drewna w szerokie elementy należy wybrać

A. prasę jednopółkową
B. sklejarkę membranową
C. sklejarkę zwornicową
D. prasę wielopółkową
Sklejarka zwornicowa to urządzenie, które jest idealne do produkcji wielkoseryjnej drewna klejonego na szerokość. Charakteryzuje się zdolnością do jednoczesnego klejenia wielu elementów, co znacząco zwiększa efektywność procesu produkcyjnego. Dzięki zastosowaniu odpowiednich zworników, sklejarka ta zapewnia równomierne rozłożenie siły nacisku na klejone powierzchnie, co przekłada się na lepszą jakość połączeń. W praktyce, sklejarki zwornicowe są wykorzystywane w produkcji mebli, elementów konstrukcyjnych oraz paneli, gdzie precyzyjne i mocne połączenia są kluczowe. Zastosowanie sklejarki zwornicowej w procesie produkcyjnym pozwala na osiągnięcie wysokiej wydajności przy jednoczesnym zachowaniu wysokiej jakości wyrobów, zgodnie z normami branżowymi. Warto również dodać, że nowoczesne modele sklejarek zwornicowych oferują funkcje automatyzacji, co further zwiększa ich efektywność oraz minimalizuje błędy ludzkie.
Pytanie 29

Wyroby o złożonym kształcie powinny być wykańczane przy użyciu metody

A. elektrostatyczną
B. natrysku
C. zanurzania
D. polewania
Odpowiedź elektrostatyczna jest prawidłowa, ponieważ metoda ta jest szczególnie skuteczna w przypadku przedmiotów o skomplikowanym kształcie. Proces elektrostatyczny polega na naładowaniu elektrostatycznym cząstek farby, co sprawia, że są one przyciągane do naładowanej powierzchni obiektu. To zjawisko pozwala na równomierne pokrycie skomplikowanych form, eliminując problem zacieków i niedomalowań, które mogą występować w innych metodach. Przykładem zastosowania tej techniki może być malowanie części samochodowych, gdzie precyzja pokrycia jest kluczowa dla estetyki i ochrony przed korozją. W branży przemysłowej, z uwagi na jej efektywność oraz oszczędność materiałów, metoda elektrostatyczna jest często stosowana w standardach produkcji, takich jak ISO 12944 dotyczący ochrony przed korozją. Dzięki właściwościom elektrostatycznym, minimalizuje się straty materiału oraz czas aplikacji, co przekłada się na zwiększenie wydajności procesu produkcyjnego.
Pytanie 30

Drewno o zawartości wilgoci od 8 do 10% powinno być użyte do produkcji

A. okien
B. szałówek elewacyjnych
C. drzwi wewnętrznych
D. ławek do sauny
Stosowanie drewna o wilgotności 8 ÷ 10% do wykonania ławek sauny jest niewłaściwe, gdyż w saunie panują zupełnie inne warunki środowiskowe. Wysoka temperatura oraz wilgotność w saunie mogą powodować, że drewno o takiej wilgotności nie będzie w stanie wytrzymać skrajnych warunków, co prowadzi do szybkiej degradacji materiału. W przypadku ławek sauny zaleca się użycie drewna o wyższej wilgotności, które jest przystosowane do eksploatacji w tych specyficznych warunkach, a także odporne na działanie pary wodnej. Podobnie, szalówki elewacyjne powinny być wykonane z drewna o niższej wilgotności, aby zminimalizować ryzyko deformacji i pękania, co jest efektem skrajnych warunków atmosferycznych. Ponadto, okna wymagają drewna o wilgotności odpowiedniej do ich eksploatacji na zewnątrz, co oznacza, że powinny być one odpowiednio zaimpregnowane i wysuszone w celu zapewnienia ich trwałości. Wybierając materiał do budowy elementów konstrukcyjnych lub wykończeniowych, ważne jest, aby uwzględniać wymogi techniczne oraz specyfikacje dotyczące stosowania drewna w danym kontekście, co ma kluczowe znaczenie dla ich funkcjonalności i długowieczności.
Pytanie 31

Jaką czynność należy wykonać przed przystąpieniem do rozcieńczania lakieru do roboczej lepkości?

A. Po oznaczeniu lepkości
B. Po otwarciu pojemnika
C. Po usunięciu kożucha
D. Po wymieszaniu lakieru
Oznaczenie lepkości lakieru jest kluczowym krokiem przed przystąpieniem do jego rozcieńczania, ponieważ pozwala na określenie optymalnej konsystencji materiału do aplikacji. Lepkość wpływa na rozpryskiwanie lakieru, pokrycie powierzchni oraz czas schnięcia. Po oznaczeniu lepkości można precyzyjnie dobrane odpowiednie rozcieńczalniki, co zapewnia, że lakier będzie miał właściwe właściwości aplikacyjne. Przykładowo, jeśli lepkość jest zbyt wysoka, może być konieczne dodanie więcej rozcieńczalnika, co może wpłynąć na jakość wykończenia. W praktyce, wykonywanie testów lepkości w zgodzie z normami, takimi jak ISO 2431, zapewnia, że dane pomiary są wiarygodne i pozwalają na osiągnięcie wysokiej jakości wykończenia. Przestrzeganie tej procedury jest istotne, aby uniknąć problemów związanych z aplikacją, takich jak zacieki, nieregularności czy trudności w uzyskaniu gładkiej powierzchni. Dlatego, zanim przystąpimy do rozcieńczania, zawsze należy oznaczyć lepkość.
Pytanie 32

W jaki sposób należy zabezpieczyć drzwi szafki, która jest przygotowywana do transportu?

A. Włożyć do osobnej paczki
B. Zdemontować i umieścić wewnątrz szafki
C. Zamknąć je na zamek
D. Unieruchomić w korpusie szafki taśmą klejącą
Zamknięcie drzwi szafki na zamek jest kluczowym krokiem w procesie zabezpieczania mebla do transportu. Ta metoda nie tylko uniemożliwia przypadkowe otwarcie drzwi w trakcie przewozu, ale także chroni zawartość szafki przed uszkodzeniami mechanicznymi oraz zapewnia większe bezpieczeństwo w przypadku transportu jednocześnie wielu elementów. W praktyce, stosowanie zamków przy drzwiach szafek jest zgodne z zasadami logistyki i transportu, które zalecają, aby wszystkie ruchome części mebla były blokowane, co minimalizuje ryzyko uszkodzeń. Dodatkowo, zamykając drzwi, możemy również zredukować przestrzeń wewnętrzną, co sprzyja efektywniejszemu pakowaniu oraz oszczędności miejsca w pojazdach transportowych. Warto również wskazać, że zabezpieczenie drzwi na zamek powinno być realizowane zgodnie z normami dotyczącymi bezpieczeństwa transportu, co stanowi istotny element w procesie dostarczania mebli do klientów. W przypadku, gdy szafka posiada zamek, jego użycie jest zawsze zalecane, aby zapewnić pełną ochronę mebla.
Pytanie 33

Stolarz został zlecony do naprawy powłoki lakierniczej szafy. Jakie miejsce na szafie warto wybrać, aby ocenić wzajemne oddziaływanie nowego i starego lakieru?

A. Fragment drzwi szafy
B. Drążek do wieszania ubrań w szafie
C. Niewidoczny fragment szafy
D. Fragment widocznego boku szafy
Wybór fragmentów, które są widoczne, jak fragment drzwi czy wyeksponowany bok szafy, jest niewłaściwy z kilku powodów. Po pierwsze, przeprowadzanie testów w miejscach, które są na co dzień widoczne, naraża estetykę mebla na ewentualne uszkodzenia i ryzyko widocznych śladów po próbach. Testowanie w widocznych miejscach może prowadzić do sytuacji, w której nieoczekiwana reakcja chemiczna pomiędzy starym a nowym lakierem prowadzi do powstania pęcherzy lub zmatowienia, co jest nieakceptowalne z punktu widzenia jakości wykonania. Dodatkowo, wybór drążka do zawieszania wieszaków jako miejsca testowego nie jest praktyczny, ponieważ nie jest to miejsce, w którym można przeprowadzić wiarygodną ocenę właściwości powłok. Drążek jest często narażony na kontakt z odzieżą i innymi przedmiotami, co może fałszować wyniki testu. W branży stolarstwa zaleca się zawsze korzystać z miejsc, które nie wpływają na końcowy wygląd mebla, a ponadto przeprowadzać testy zgodnie z uznawanymi praktykami, aby zapewnić, że końcowy efekt będzie spełniał oczekiwania klienta i standardy jakości.
Pytanie 34

Na podstawie danych zawartych w tabeli, określ ilość arkuszy sklejki w paczce o wysokości 40 cm, jeżeli wiadomo, że grubość płyty wynosi 24 mm.

Grubość płyty
mm		Sklejka w paczce
o wysokości
80 cm		Sklejka w paczce
o wysokości
40 cm
4200100
6,512362
98944
126733
155327
184422
213819
243317
273015
302713
352311
A. 17 szt.
B. 22 szt.
C. 15 szt.
D. 33 szt.
Błędne odpowiedzi wynikają z nieprawidłowej interpretacji danych zawartych w tabeli. Wiele osób może pomylić się przy określaniu ilości arkuszy sklejki, zwracając uwagę na inne wymiary lub grubości, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Przykładowo, przy ocenie paczki o wysokości 40 cm, niezbędne jest skupienie się wyłącznie na właściwej grubości płyty, tj. 24 mm, która została podana w treści pytania. Ignorowanie kluczowych danych, takich jak grubość lub wysokość, może skutkować błędnym oszacowaniem. W przypadku niektórych błędnych odpowiedzi, takich jak 15 czy 22 sztuki, można zauważyć, że użytkownicy mogli zaniżać lub zawyżać ilość arkuszy, nie uwzględniając w pełni wymagań dotyczących grubości sklejki. Często zdarza się, że osoby mające doświadczenie w pracy z różnymi materiałami nie stosują konsekwentnych zasad przy obliczeniach, co może prowadzić do niedoszacowania potrzebnych materiałów. Właściwe zrozumienie tabel i umiejętność ich analizy to klucz do sukcesu w każdej branży wykorzystującej materiały drewnopochodne. Dlatego ważne jest, aby podczas rozwiązywania podobnych zadań poświęcać czas na dokładne zrozumienie danych oraz ich kontekstu, co pozwala uniknąć typowych pułapek i błędów w obliczeniach.
Pytanie 35

Drewno w formie okrągłej o długości 8 m powinno być sklasyfikowane jako

A. kłoda
B. wyrzynka
C. walec
D. dłużyca
Wybór niewłaściwej klasyfikacji drewna okrągłego może prowadzić do poważnych konsekwencji w kontekście jego zastosowania. Wałek jest terminem używanym w odniesieniu do drewna o mniejszych średnicach i długościach, które nie przekraczają zazwyczaj 6 m. Klasyfikacja drewna o długości 8 m jako wałka byłaby błędna, ponieważ nie spełniałoby wymogów dotyczących długości tego rodzaju drewna. W kontekście wyrzynków, są to fragmenty drewna, które mogą być używane w różnych procesach produkcyjnych, ale nie odnoszą się do drewna okrągłego w takiej formie, jaką mamy w tym przypadku. Klasyfikacja drewna jako kłody dotyczy zazwyczaj surowca o długości do 6 m, co również nie pasuje do opisanego drewna o długości 8 m. Typowym błędem myślowym przy klasyfikacji drewna jest opieranie się na ogólnych terminach, zamiast na konkretnych definicjach i standardach obowiązujących w branży leśnej i drzewnej. Wiedza na temat klasyfikacji drewna jest kluczowa dla profesjonalistów, aby zapewnić odpowiednie zastosowanie materiałów, a także ich trwałość i funkcjonalność w różnych projektach budowlanych. Niewłaściwa klasyfikacja może prowadzić do błędów w obliczeniach, co z kolei wpływa na bezpieczeństwo i efektywność konstrukcji.
Pytanie 36

Kiedy wykonuje się montaż konstrukcji mebli skrzyniowych, nie stosuje się

A. ramy montażowej
B. ścisków stolarskich
C. prasy śrubowej
D. prasy wielopółkowej
Wykorzystanie narzędzi takich jak ściski stolarskie, ramy montażowe oraz prasy śrubowe w montażu mebli skrzyniowych ma swoje uzasadnienie w praktycznych aspektach związanych z zapewnieniem stabilności oraz estetyki końcowego produktu. Ściski stolarskie są podstawowym narzędziem, które pozwala na precyzyjne zaciśnięcie połączeń, co jest kluczowe dla trwałości mebli. Natomiast ramy montażowe wspierają prawidłowe ustawienie i utrzymanie elementów w odpowiedniej pozycji podczas składania, co minimalizuje ryzyko błędów. Prasy śrubowe, z kolei, oferują dużą siłę zaciśnięcia, co jest nieocenione w sytuacjach, gdy wymagane jest dokładne przyleganie dwóch lub więcej elementów. Pojęcie prasy wielopółkowej, mimo że jest używane w kontekście obróbki drewna i produkcji materiałów kompozytowych, nie jest adekwatne w kontekście montażu mebli skrzyniowych z uwagi na swoje przeznaczenie. Używanie niewłaściwego narzędzia do określonego zadania może prowadzić do poważnych problemów, takich jak niestabilność konstrukcji, a także estetyczne niedoskonałości, które mogą wpływać na funkcjonalność mebli. Warto znać właściwe narzędzia i techniki montażu, aby zapewnić najwyższą jakość wykonania produktów meblowych.
Pytanie 37

Metoda dekorowania mebli, która polega na pokrywaniu powierzchni drewna cennymi okleinami z różnych rodzajów drewna, klejonymi do podstawy w celu tworzenia wzorów ornamentowych, figuralnych oraz geometrycznych, to

A. fladrowanie
B. intarsja
C. imitacja
D. inkrustacja
Inkrustacja jest techniką zdobniczą, która polega na wprowadzaniu innych materiałów, takich jak metal, kość, kamień lub różnego rodzaju kompozyty, w powierzchnię drewna. Choć często mylona z intarsją, inkrustacja nie opiera się na wykorzystaniu tylko drewna, ale na bardziej złożonym połączeniu różnych mediów, co prowadzi do uzyskania innego efektu estetycznego. Fladrowanie to technika dekoracyjna, która dotyczy nakładania cienkowarstwowych oklein, często z pleksiglasu lub cienkowarstwowych powłok, co również nie jest zgodne z definicją intarsji. Imitacja, w kontekście meblarstwa, odnosi się do technik, które mają na celu naśladowanie wyglądu naturalnych materiałów bez ich rzeczywistego używania. Wszelkie te techniki, choć mają swoje miejsce w rzemiośle meblarskim, nie odpowiadają zasadniczo na definicję intarsji, która koncentruje się na wykorzystaniu drewna jako dominującego materiału w tworzeniu ornamentów. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich pomyłek dotyczą często zrozumienia różnic w materiałach oraz technikach obróbczych. Ważne jest, aby przy wyborze techniki zdobienia mebli kierować się nie tylko estetyką, ale także funkcjonalnością i trwałością wykonania.
Pytanie 38

Wskaż właściwą kolejność czynności niezbędnych do usunięcia pokazanej na rysunku wady powierzchni elementu okleinowanego okleiną naturalną.

Ilustracja do pytania
A. Szlifowanie powierzchni, odkurzanie, lakierowanie, szpachlowanie.
B. Odkurzanie, lakierowanie, szpachlowanie, szlifowanie powierzchni.
C. Szpachlowanie, szlifowanie powierzchni, odkurzanie, lakierowanie.
D. Odkurzanie, szpachlowanie, lakierowanie, szlifowanie powierzchni.
Analizując niepoprawne odpowiedzi, można zauważyć, że błędna kolejność czynności ma zasadniczy wpływ na jakość finalnego wykończenia. Rozpoczęcie procesu od szlifowania powierzchni, jak sugerują niektóre odpowiedzi, prowadzi do poważnych niedociągnięć. Szlifowanie powinno nastąpić dopiero po wypełnieniu ubytków szpachlą, ponieważ szlifowanie nierównej powierzchni nie tylko nie usuwa wad, ale może je zintensyfikować, czyniąc uszkodzenia jeszcze bardziej widocznymi. Ponadto brak etapu odkurzania przed lakierowaniem skutkuje pojawieniem się zanieczyszczeń pod powłoką lakierniczą, co może prowadzić do pogorszenia estetyki i trwałości wykończenia. Kolejną koncepcją, która jest nieprawidłowa, jest lakierowanie przed ukończeniem szlifowania. Taki proceder nie tylko utrudnia dalsze prace, ale może również prowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń okleiny. Z perspektywy standardów branżowych, każdy z tych błędów prowadzi do obniżenia jakości wykonania, co jest nieakceptowalne w profesjonalnych pracach związanych z obróbką drewna i jego wykończeniem. Dlatego ważne jest, aby każda z tych czynności była przeprowadzona w odpowiedniej kolejności, co zapewni nie tylko estetyczny efekt, ale również trwałość i funkcjonalność elementów okleinowanych.
Pytanie 39

Czynnikiem, który nie spowoduje poluzowania połączeń w meblach, jest

A. starzenie się spoin klejowych
B. niewłaściwe i długotrwałe użytkowanie
C. zmiana koloru wybarwienia elementów
D. częsta zmiana wilgotności powietrza
Starzenie się spoin klejowych, zmiany wilgotności powietrza oraz niewłaściwe i długotrwałe użytkowanie to czynniki, które mogą znacząco wpłynąć na stabilność połączeń w meblach. Spoiny klejowe z czasem ulegają degradacji, co może prowadzić do odklejania się elementów. Wysokiej jakości kleje, takie jak te oparte na żywicach epoksydowych, są projektowane z myślą o długotrwałej wytrzymałości, jednak wiele z nich może stracić swoje właściwości pod wpływem czasu. Ponadto, zmieniająca się wilgotność powietrza ma bezpośredni wpływ na drewno, które jest naturalnym materiałem. Wysoka wilgotność może spowodować, że drewno pęcznieje, a niska wilgotność prowadzi do jego kurczenia się. Te zmiany mogą naruszyć spoiny i mechaniczne połączenia, co w rezultacie prowadzi do poluzowania się elementów. Niewłaściwe i długotrwałe użytkowanie mebli, np. zbyt intensywne obciążanie, może dodatkowo osłabiać połączenia, co w dłuższej perspektywie prowadzi do ich uszkodzenia. Kluczowe jest zrozumienie, że zmiana koloru wybarwienia elementów, chociaż może być postrzegana jako oznaka starzenia, nie wpływa na ich wytrzymałość ani stabilność. Przykładem może być mebel, który zmienił kolor pod wpływem światła, lecz pozostaje w doskonałym stanie technicznym dzięki zastosowaniu odpowiednich materiałów i konserwacji.
Pytanie 40

W celu uzyskania określonej grubości i gładkości szerokiej powierzchni elementu płytowego pokazanego na rysunku należy użyć szlifierki

Ilustracja do pytania
A. wąskotaśmowej.
B. oscylacyjnej.
C. szerokotaśmowej.
D. wałkowej.
Wydaje mi się, że wybór innej szlifierki, jak wałkowa, oscylacyjna czy wąskotaśmowa, może być efektem tego, że nie do końca rozumiesz, jak obróbka powierzchni płaskich działa. Szlifierka wałkowa jest głównie do powierzchni cylindrycznych, więc do dużych, płaskich elementów się nie nadaje. Jej mechanizm, który polega na obracających się wałkach z materiałem ściernym, nie sprawdzi się przy tak szerokich powierzchniach. Szlifierki oscylacyjne są bardziej do drobnych prac, jak wygładzanie krawędzi, gdzie precyzja jest kluczowa, ale na dużych powierzchniach to ich działanie nie jest zbyt efektywne, przez co czas obróbki się wydłuża. Z kolei wąskotaśmowa szlifierka, mimo że nadaje się do węższych powierzchni, też nie poradzi sobie z gładkością i grubością w większych elementach. Pamiętaj, że nie wszystkie szlifierki można tak po prostu zamieniać bez przemyślenia specyfiki materiału i wymagań procesu. Dobrze jest zawsze dobierać narzędzia według ich przeznaczenia, bo wtedy praca jest bardziej efektywna i z wyższą jakością.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej