Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 13:53
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 14:49

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Fotografia jest chroniona prawem autorskim osobistym gdy

A. przedstawia wierne odtworzenie wyglądu oryginału.

B. przedstawia dzieła sztuki.

C. przedstawia dokumenty.

D. jest rezultatem pracy twórczej z cechą inwencji, samodzielności artystycznej.

Prawo autorskie osobiste chroni przede wszystkim przejawy indywidualnej twórczości o oryginalnym charakterze. Fotografia podlega tej ochronie tylko wtedy, gdy jest rezultatem pracy twórczej autora, czyli zawiera elementy inwencji, samodzielności artystycznej czy choćby nietuzinkowego podejścia. W praktyce oznacza to, że zdjęcie nie może być po prostu mechanicznym odtworzeniem rzeczywistości, na przykład kopią dokumentu czy wiernym odzwierciedleniem dzieła sztuki. Decyduje tu subiektywny wkład fotografa: sposób kadrowania, gra światłem, wybór perspektywy, moment naciśnięcia migawki, a czasem nawet zamysł artystyczny stojący za zdjęciem. Moim zdaniem widać to szczególnie dobrze w fotografii artystycznej i reportażowej, gdzie liczy się nie tylko to, co widzimy, ale też interpretacja i indywidualna wizja autora. Branżowe standardy mówią wprost – samo naciśnięcie spustu migawki nie czyni cię twórcą w rozumieniu prawa autorskiego. Liczy się pomysł, autorski charakter oraz to, czy fotografia wnosi coś nowego. Jeżeli zdjęcie jest wynikiem automatycznego procesu, bez żadnej kreatywności – na przykład skany dokumentów czy zdjęcia paszportowe robione według sztywnego wzorca – prawa autorskie osobiste nie działają. Warto pamiętać o tym, zwłaszcza gdy pracuje się z materiałami archiwalnymi albo tworzy zdjęcia na zamówienie. Prawo autorskie to nie tylko ochrona, ale też prestiż i uznanie dla pomysłowości autora. Z mojego doświadczenia, w branży liczy się właśnie to, by każde zdjęcie miało w sobie "to coś" – unikalny rys autora.

Pytanie 2

Aktualnie powszechnie stosowanym standardem protokołu komunikacji między aparatem cyfrowym a komputerem jest

A. HTTP (Hypertext Transfer Protocol)

B. FTP (File Transfer Protocol)

C. SMTP (Simple Mail Transfer Protocol)

D. PTP (Picture Transfer Protocol)

FTP, czyli File Transfer Protocol, to ogólny protokół do przesyłania plików, który może być stosowany zarówno do przesyłania obrazów, jak i dokumentów. Choć FTP jest powszechnie stosowany do przesyłania plików pomiędzy serwerami i klientami, nie jest on zoptymalizowany dla urządzeń takich jak aparaty cyfrowe. Używanie FTP do transferu zdjęć z aparatu na komputer często wymaga dodatkowego oprogramowania, co sprawia, że proces może być mniej wygodny. HTTP, czyli Hypertext Transfer Protocol, jest natomiast podstawowym protokołem używanym w Internecie do przesyłania danych. Choć jest niezwykle ważny dla stron internetowych i przesyłania danych w sieci, nie jest przeznaczony do komunikacji z aparatami cyfrowymi. SMTP, Simple Mail Transfer Protocol, z kolei jest protokołem używanym do wysyłania e-maili. Jego zastosowanie w kontekście przesyłania zdjęć z aparatów jest całkowicie nieadekwatne, ponieważ nie obsługuje on bezpośredniego przesyłania plików z urządzeń fotograficznych. Przy wyborze metody przesyłania zdjęć ważne jest, aby kierować się specyfiką i przeznaczeniem protokołu. Wybór nieodpowiedniego protokołu może prowadzić do nieefektywności oraz frustracji w procesie transferu danych.

Pytanie 3

Aby uzyskać na zdjęciu efekt sylwetkowy postaci, należy zastosować oświetlenie

A. boczne z ekspozycją na profil

B. górne z ekspozycją na głowę

C. tylne z ekspozycją na tło

D. przednie z ekspozycją na postać

Aby uzyskać efekt sylwetkowy postaci, kluczowe jest zastosowanie tylnego oświetlenia z odpowiednią ekspozycją na tło. Taki sposób oświetlenia pozwala na wyróżnienie konturów postaci, co nadaje zdjęciu dramatyzmu i głębi. Oświetlenie tylne, zwane także oświetleniem konturowym, powoduje, że postać staje się ciemniejsza lub nawet całkowicie czarna, podczas gdy tło zostaje jasno oświetlone. Przykładem mogą być sesje zdjęciowe w zachodzącym słońcu, gdzie promienie słoneczne tworzą efekt halo wokół postaci. W praktyce, warto eksperymentować z różnymi źródłami światła, aby uzyskać pożądany efekt. Warto pamiętać, że dobrze wykonany efekt sylwetkowy wymaga starannej kontroli nad ekspozycją, aby tło było wystarczająco jasne, a postać odpowiednio kontrastowała. Techniki te są szeroko stosowane w fotografii portretowej oraz w reklamie, gdzie celem jest przyciągnięcie uwagi na pierwszy plan, zachowując przy tym estetykę całości.

Pytanie 4

Aby zrealizować reprodukcję czarno-białego obrazu przeznaczonego do dużych powiększeń, konieczne jest użycie negatywu o czułości

A. 25 ASA

B. 1 600 ASA

C. 100 ASA

D. 400 ASA

Czułość filmu negatywowego ma fundamentalne znaczenie w kontekście reprodukcji graficznej, a wybór niewłaściwego filmu może prowadzić do znacznych strat jakości. Odpowiedzi takie jak 400 ASA czy 1600 ASA wskazują na filmy o wysokiej czułości, które są bardziej odpowiednie do warunków słabego oświetlenia, ale nie sprawdzą się w przypadku reprodukcji szczegółowych zdjęć, które mają być powiększane. Filmy o większej czułości mają tendencję do wytwarzania większej ziarnistości, co w kontekście powiększeń może skutkować pogorszeniem klarowności i detali. W przypadku reprodukcji czarno-białej grafiki, kluczowe jest uzyskanie jak najczystszych przejść tonalnych, co wymaga użycia filmów o niskiej czułości. Wybór 100 ASA również nie jest idealny, ponieważ chociaż jest to niższa czułość niż 400 ASA, to nadal nie osiągnie tak wysokiej jakości jak 25 ASA. W praktyce, przy zbyt dużej czułości filmu, użytkownicy mogą zauważyć, że podczas powiększeń, obraz staje się nieostry, a detale tracą na wyrazistości. Podczas pracy nad reprodukcją artystycznych dzieł, niezwykle istotne jest przestrzeganie najlepszych praktyk i standardów branżowych, które sugerują stosowanie filmów o niskiej czułości, aby zapewnić jak najwyższy poziom jakości i szczegółowości w końcowym efekcie.

Pytanie 5

Określ nazwę zjawiska, które występuje w srebrowych warstwach materiałów światłoczułych na skutek intensywnego, krótkiego naświetlania?

A. Solaryzacja

B. Guma

C. Dagerotypia

D. Izohelia

Izohelia odnosi się do zjawiska związane z równomiernym oświetleniem w kontekście reprodukcji barw, a nie do efektów ciemnienia warstw światłoczułych pod wpływem intensywnego naświetlania. Zjawisko to jest często mylone z solaryzacją, ponieważ obie koncepcje dotyczą światła i jego oddziaływania z materiałami, ale mają różne zastosowania i mechanizmy. Izohelia była używana w kontekście analizy odbicia światła oraz w procesach kalibracji kolorów, jednak nie ma bezpośredniego związku z procesami chemicznymi, jakie zachodzą w srebrowych emulsjach. Dagerotypia to jedna z najwcześniejszych technik fotograficznych, polegająca na rejestrowaniu obrazu na metalowej płycie pokrytej jodkiem srebra. Choć dagerotypia wiąże się z naświetlaniem, nie opisuje zjawiska ciemnienia pod silnym światłem, a jej proces jest znacznie bardziej skomplikowany i nie dotyczy soli srebra w kontekście solaryzacji. W przypadku gumy, termin ten odnosi się do procesu gumy bichromate, który jest inną techniką fotograficzną, polegającą na naświetlaniu emulsji zawierającej gumę oraz chromian potasu. To zjawisko również nie jest związane z solaryzacją, ponieważ skupia się na innych aspektach tworzenia obrazu. Wniosek z tych niepoprawnych odpowiedzi jest często rezultatem mylenia różnych pojęć w dziedzinie fotografii oraz prób ich zastosowania w kontekście, w którym nie są one właściwe. Zrozumienie podstawowych różnic między tymi zjawiskami jest kluczowe dla prawidłowej analizy procesów fotograficznych i ich zastosowań.

Pytanie 6

Jeśli na fotografii za osobą widoczny jest długi i wyrazisty cień, to jakie można wysnuć przypuszczenie co do momentu jego wykonania?

A. słoneczny dzień w godzinach południowych

B. pochmurny dzień w godzinach popołudniowych

C. słoneczny dzień wczesnym rankiem

D. pochmurny dzień wieczorem

Odpowiedzi, które wskazują na pochmurne dni, są błędne, ponieważ w takich warunkach zjawisko długiego i ostrego cienia nie występuje. Pochmurne niebo sprawia, że światło słoneczne jest rozproszone, co prowadzi do znacznie krótszych i mniej wyraźnych cieni. W przypadku odpowiedzi związanych z dniem pochmurnym, błędne jest również założenie, że cienie mogą być długie, co może wynikać z nieprawidłowego zrozumienia, jak działa naturalne oświetlenie. Cień jest wynikiem blokady promieni słonecznych przez obiekt. W przypadku słonecznego dnia w południe, kąt padania światła jest prostopadły do ziemi, co prowadzi do znacznie krótszych cieni, a nie długich i ostrych. Ponadto, wybór pory dnia jest kluczowy, a nieodpowiednie oszacowanie czasu wykonania zdjęcia może skutkować niezamierzonymi efektami. W praktyce, aby zrozumieć dynamikę światła, warto znać podstawowe zasady fotografii, takie jak zasada trójpodziału oraz zasady związane z oświetleniem, które są fundamentem sztuki fotograficznej i pozwalają na lepsze uchwycenie zamierzonych efektów wizualnych.

Pytanie 7

W celu usunięcia smug lub odcisków palców z matrycy, co należy zastosować?

A. sprężone powietrze

B. suche patyczki higieniczne

C. suchą watkę

D. watki nasączone metanolem

Wybór watki nasączonej metanolem do czyszczenia matrycy to całkiem dobry ruch. Metanol naprawdę świetnie radzi sobie z usuwaniem smug i brudu, bo ma mocne właściwości rozpuszczające. Tłuszcz i resztki, które się zbierają na ekranie, można łatwo usunąć. Ale trzeba pamiętać, żeby nie szaleć z siłą, bo matryce są wrażliwe. Lepiej używać miękkich wacików, żeby nie zarysować powierzchni. Praktyka pokazuje, że fajnie jest czyścić delikatnymi, okrężnymi ruchami. Metanol jest nie tylko skuteczny, ale też zgodny z różnymi normami bezpieczeństwa, co czyni go popularnym w branży. Regularne czyszczenie to klucz, bo można dzięki temu przedłużyć żywotność matrycy i poprawić jakość wyświetlanego obrazu.

Pytanie 8

Zniszczenie powłoki antyrefleksyjnej na soczewce obiektywu było wynikiem zastosowania podczas konserwacji

A. gospodarczego środka do czyszczenia.

B. gruszki.

C. optycznego środka do czyszczenia.

D. pędzelka.

To jest właśnie ten moment, kiedy praktyka spotyka się z teorią. Gospodarcze środki do czyszczenia, czyli na przykład różne płyny do mycia szyb czy uniwersalne detergenty kuchenne, naprawdę potrafią narobić szkód podczas czyszczenia obiektywów. Chodzi o to, że one często zawierają silne związki chemiczne (na przykład amoniak, alkohol izopropylowy w nieodpowiednich stężeniach albo inne agresywne rozpuszczalniki), które bez problemu rozpuszczą, zerwą lub uszkodzą delikatne powłoki nakładane na soczewki. W branży foto i optycznej zawsze zaleca się stosowanie dedykowanych środków czyszczących, które są neutralne chemicznie i przeznaczone typowo do soczewek z powłoką antyrefleksyjną. Szczerze mówiąc, nawet lekki kontakt soczewki z nieprzeznaczonym do tego środkiem gospodarczym może zostawić trwałe plamy, przebarwienia albo mikrouszkodzenia, które później wpływają na jakość zdjęć – pojawiają się np. odblaski, spadek kontrastu, nieprzyjemny efekt mgiełki. W praktyce, na szkoleniach i warsztatach zawsze mówi się: „Nie sięgaj po domowe środki! To nie lustro w łazience.” Używanie specjalistycznych preparatów i miękkich ściereczek z mikrofibry pozwala utrzymać optykę w idealnym stanie przez długie lata. Warto też pamiętać, że naprawa uszkodzonej powłoki jest kosztowna i często nieopłacalna. Lepiej zapobiegać niż leczyć – to podstawowa zasada w pracy z każdym sprzętem optycznym.

Pytanie 9

Oświetlenie, które dociera na wysokości twarzy fotografowanego modela w przybliżeniu pod kątem 90° względem osi optycznej obiektywu, charakteryzuje się rodzajem oświetlenia

A. bocznego

B. dolnego

C. tylnego

D. przedniego

Oświetlenie boczne jest techniką używaną w fotografii, która polega na umiejscowieniu źródła światła w taki sposób, aby padało na obiekt z boku, co tworzy ciekawe cienie i podkreśla teksturę. Kiedy światło pada na modela z boku, pod kątem zbliżonym do 90°, ujawnia detale, które byłyby niewidoczne przy innych typach oświetlenia. Przykładem zastosowania oświetlenia bocznego może być portretowanie modeli, gdzie cienie tworzą głębię i trójwymiarowość, co czyni zdjęcie bardziej dynamicznym. W branży fotograficznej standardem jest stosowanie różnych źródeł światła, takich jak lampy błyskowe lub lampy ciągłe, które można ustawiać w różnych pozycjach, aby osiągnąć pożądany efekt. Technika ta jest również powszechnie stosowana w fotografii produktowej, gdzie oświetlenie boczne pomaga uwydatnić cechy produktów, zwłaszcza w przypadku materiałów o złożonej fakturze. Warto zwrócić uwagę na odpowiednią moc światła oraz jego temperaturę barwową, aby uzyskać efekty zgodne z zamierzonymi celami artystycznymi.

Pytanie 10

Który format zapisu zdjęć pozwala na największą elastyczność podczas obróbki cyfrowej?

A. PNG

B. RAW

C. GIF

D. JPEG

Format RAW jest najczęściej wybieranym standardem w fotografii cyfrowej, gdyż zapewnia największą elastyczność w obróbce zdjęć. Pliki RAW przechowują dane bezpośrednio z matrycy aparatu, co oznacza, że zachowują pełną gamę informacji o kolorach i szczegółach, które są kluczowe w procesie edycji. Dzięki temu, podczas postprodukcji, możemy m.in. korygować ekspozycję, balans bieli czy kontrast bez utraty jakości. Przykładowo, profesjonalni fotografowie używają RAW-a, aby móc w pełni wykorzystać programy takie jak Adobe Lightroom czy Capture One, które oferują zaawansowane narzędzia do edycji. Warto też wspomnieć, że pliki RAW nie kompresują danych, co pozwala na zachowanie maksymalnej jakości, co jest nieocenione w przypadku późniejszego druku czy wystaw fotograficznych. Obowiązujące standardy branżowe, takie jak Adobe RGB czy sRGB, w połączeniu z plikami RAW, umożliwiają uzyskanie znakomitej precyzji kolorów, co jest istotne w wielu dziedzinach, od fotografii artystycznej po reklamową.

Pytanie 11

W profesjonalnym procesie pracy z obrazem termin "soft proofing" oznacza

A. tworzenie wydruków próbnych na papierze o niższej gramaturze

B. proces wstępnej obróbki zdjęć przed pokazaniem ich klientowi

C. symulację wyglądu wydruku na ekranie monitora przed wykonaniem fizycznego wydruku

D. drukowanie próbek kolorów na papierze fotograficznym

Wybór innych odpowiedzi wskazuje na nieporozumienie dotyczące procesu soft proofing. Na przykład drukowanie próbek kolorów na papierze fotograficznym nie jest tym samym, co symulacja na ekranie. Takie podejście, choć użyteczne w niektórych kontekstach, nie pozwala na ocenę rzeczywistego wyglądu obrazu w warunkach cyfrowych. Drukowanie próbek wymaga fizycznych materiałów oraz czasu, a także może wiązać się z dodatkowymi kosztami, co czyni je mniej efektywnym w ocenie kolorów. Proces wstępnej obróbki zdjęć przed ich prezentacją klientowi również nie odnosi się do soft proofing, jako że nie dotyczy on symulacji wydruku, lecz raczej edycji zdjęć. Z kolei tworzenie wydruków próbnych na papierze o niższej gramaturze może wprowadzać w błąd, ponieważ różnica w gramaturze papieru może wpływać na końcowy efekt wizualny, a tym samym nie oddaje rzeczywistego wyglądu zamierzonego wydruku. Tego typu podejścia mogą prowadzić do frustracji i niezadowolenia klientów, ponieważ nie spełniają oczekiwań co do jakości i koloru wydruków. Kluczowe jest zrozumienie, że soft proofing opiera się na dokładnej symulacji i ocenie efektu końcowego w przestrzeni cyfrowej, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie grafiki i druku.

Pytanie 12

Do prawidłowego pomiaru temperatury barwowej źródeł światła służy

A. światłomierz punktowy

B. densytometr

C. eksponometr

D. spektrofotometr

Odpowiedzi, które wybrałeś, nie są właściwe do pomiaru temperatury barwowej ze względu na ich specyfikę i przeznaczenie. Światłomierz punktowy, na przykład, jest narzędziem, które mierzy intensywność światła w danym punkcie, jednak nie analizuje widma światła ani nie pozwala na określenie jego temperatury barwowej. Użycie światłomierza w kontekście pomiaru temperatury barwowej może prowadzić do błędnych wniosków, ponieważ nie uwzględnia on pełnego spektrum świetlnego. Densytometr, z kolei, jest urządzeniem stosowanym w technice fotograficznej oraz graficznej do pomiaru gęstości optycznej materiałów, ale również nie ma związku z pomiarem temperatury barwowej, jako że zajmuje się innymi aspektami światła. Eksponometr, używany głównie w fotografii, służy do pomiaru ilości światła, które dociera do materiału światłoczułego, a nie do analizy jego temperatury barwowej. Wybór niewłaściwego narzędzia do pomiaru może prowadzić do znacznych różnic w jakości oświetlenia w różnych zastosowaniach, co podkreśla znaczenie wyboru odpowiednich narzędzi zgodnych z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 13

W atelier możemy uzyskać oświetlenie światłem ciągłym typu kontra, umieszczając źródło światła

A. za aparatem

B. za modelem

C. z przodu modela

D. z boku modela

Umieszczenie źródła światła za aparatem wydaje się na pierwszy rzut oka ok, bo oświetla scenę bezpośrednio. Ale w praktyce, to prowadzi do płaskiego oświetlenia, które nie wydobywa głębi ani detali. Gdy robisz fotografię portretową, to lepiej, żeby światło było przed modelem lub z boku, bo inaczej można uzyskać ostre oświetlenie, które nie podkreśla rysów twarzy, a wręcz może robić niekorzystne cienie. Zwłaszcza, jeśli światło z boku jest za mocne albo źle ustawione, to cienie mogą przykryć detale na twarzy i zepsuć kompozycję. Poza tym, światło z przodu zazwyczaj daje płaski efekt, który zbytnio wygładza model. Te błędy mogą wynikać z niedostatecznego zrozumienia, jak działa światło i jak wpływa na postrzeganie obiektów. Z moim doświadczeniem, właściwe modelowanie światła to kluczowa umiejętność dla każdego fotografa, który chce dobrze wykorzystać różne źródła światła i osiągnąć zamierzony efekt artystyczny.

Pytanie 14

Do rozświetlenia głębokiego, ostrego cienia padającego od słońca na twarz modela pozującego w kapeluszu z dużym rondem, należy zastosować

A. lampę błyskową z dyfuzorem.

B. kalibrator kolorów.

C. blendę uniwersalną.

D. ekran odblaskowy.

Wiele osób przy tego typu pytaniach wybiera blendę uniwersalną lub ekran odblaskowy, bo są to narzędzia kojarzące się z rozpraszaniem i kierowaniem światła. Jednak oba rozwiązania mają pewne ograniczenia. W ostrym słońcu, gdy model ma głęboki cień pod kapeluszem, ekran czy blenda rzeczywiście mogą trochę rozjaśnić twarz, ale bardzo trudno uzyskać równomierne i mocne doświetlenie, szczególnie jeżeli nie mamy dodatkowej osoby do trzymania odbłyśnika lub warunki pozwalają tylko na szybkie działanie. Często to światło odbite jest za słabe albo pada pod złym kątem, przez co cień wciąż jest wyraźny, a efekt końcowy bywa nieprzewidywalny. Kalibrator kolorów natomiast nie służy w ogóle do modyfikacji światła – wykorzystujemy go tylko do ustawiania balansu bieli i poprawnej reprodukcji barw, więc wybór tego narzędzia w tym kontekście nie rozwiązuje problemu cieni. Moim zdaniem, wiele osób zapomina też, że blenda czy ekran odbijają światło zastane, a nie generują własnego, dlatego w warunkach bardzo mocnego kontrastu nie mają szansy przebić się przez cień rzucany przez szerokie rondo kapelusza. Typowy błąd polega na przecenianiu możliwości odbłyśników i niedocenianiu lampy błyskowej jako narzędzia wspomagającego nawet przy mocnym świetle słonecznym. Lampa z dyfuzorem pozwala skierować doświetlenie dokładnie tam, gdzie trzeba, a dyfuzor łagodzi cienie i daje bardzo naturalny efekt, zgodny ze standardami pracy w fotografii portretowej. Podsumowując: tylko aktywne źródło światła, jak lampa błyskowa z odpowiednim dyfuzorem, pozwoli skutecznie i powtarzalnie rozświetlić głęboki cień pod kapeluszem, a pozostałe narzędzia są albo niewystarczające, albo zupełnie nietrafione w tym konkretnym przypadku.

Pytanie 15

W celu uzyskania efektu zmiany ogniskowej obiektywu należy zastosować

A. nasadkę zwielokrotniającą.

B. filtr konwersyjny

C. filtr korekcyjny.

D. konwerter.

Wiele osób mylnie utożsamia efekt zmiany ogniskowej obiektywu z zastosowaniem różnego rodzaju nasadek czy filtrów, co wynika często z nieprecyzyjnego rozumienia pojęć optycznych. Nasadka zwielokrotniająca brzmi kusząco, ale w praktyce nie jest terminem spotykanym w literaturze branżowej – to raczej potoczna nazwa albo nieprecyzyjne określenie akcesoriów zwiększających zasięg, czyli właśnie konwerterów. Filtr konwersyjny natomiast służy głównie do zmiany barwy światła (np. z żółtego na niebieski), co przydaje się np. w fotografii pod sztucznym oświetleniem, ale nie wpływa ani na kąt widzenia, ani na ogniskową obiektywu. Często początkujący fotografowie myślą, że wystarczy użyć jakiegoś filtra, żeby uzyskać „zoom” lub szeroki kąt – to klasyczny błąd, bo filtry nie zmieniają parametrów geometrycznych obrazu, a jedynie wpływają na kolorystykę, kontrast czy czasem ostrość. Filtr korekcyjny z kolei to ogólna nazwa dla filtrów korygujących barwy, kontrast czy intensywność światła, ale nie mają one żadnego wpływu na właściwości optyczne związane z ogniskową. Rynek jest pełen gadżetów, które obiecują „więcej mocy” dla twojego obiektywu, ale tylko zastosowanie odpowiedniego konwertera – jako dedykowanego elementu optycznego – rzeczywiście wydłuży (lub skróci) ogniskową. W praktyce, mylenie tych akcesoriów prowadzi do rozczarowania, bo efekty nie będą zgodne z oczekiwaniami. Moim zdaniem warto nauczyć się rozróżniać funkcje filtrów i konwerterów, żeby nie inwestować w sprzęt, który nie spełni naszej realnej potrzeby.

Pytanie 16

Który program nie jest przeznaczony do obróbki grafiki rastrowej?

A. Corel Photo-Paint

B. Corel Draw

C. Adobe Photoshop

D. Gimp

Bardzo często pojawia się mylne przekonanie, że wszystkie wymienione programy służą do podobnych rzeczy, bo wiadomo – grafika to grafika. Tymczasem istnieje fundamentalna różnica między programami do grafiki rastrowej i wektorowej. Gimp to popularny, darmowy edytor grafiki rastrowej, idealny do retuszowania zdjęć, obróbki fotografii czy tworzenia kolaży. Jego narzędzia, takie jak maski, warstwy i pędzle, działają właśnie na poziomie pikseli, czyli na tym, co jest podstawą grafiki rastrowej. Podobnie Adobe Photoshop to standard w branży, jeśli chodzi o edycję zdjęć i tworzenie złożonych kompozycji bitmapowych – używają go zarówno profesjonaliści, jak i amatorzy. Corel Photo-Paint również należy do tej samej kategorii, bo jest odpowiednikiem Photoshopa w pakiecie Corela. Pozwala na zaawansowaną korektę kolorów, pracę z warstwami i efekty specjalne na bitmapach. Natomiast Corel Draw służy do zupełnie innej pracy – to narzędzie do projektowania grafiki wektorowej, czyli takiej, którą można łatwo skalować i edytować bez utraty jakości. Często spotykam się z podejściem, że jak coś jest „Corel”, to musi służyć do wszystkiego, jednak w rzeczywistości profesjonalna praca wymaga wybrania właściwego narzędzia do konkretnego zadania. Praca na zdjęciach w Corel Draw po prostu nie ma sensu, bo brakuje tam narzędzi typowych dla edycji rastrowej. Dobre praktyki branżowe mówią o specjalizacji: bitmapy w Photoshopie, Gimpie lub Photo-Paint, a wektory w Corel Draw. Warto o tym pamiętać, bo to oszczędza mnóstwo czasu i nerwów.

Pytanie 17

Technika ETTR (Expose To The Right) stosowana w fotografii cyfrowej polega na

A. komponowaniu kadru z głównym motywem po prawej stronie

B. stosowaniu filtrów polaryzacyjnych do redukcji odblasku

C. zwiększaniu temperatury barwowej w celu ocieplenia obrazu

D. celowym prześwietlaniu zdjęcia tak, aby histogram był przesunięty w prawo

Technika ETTR (Expose To The Right) polega na celowym prześwietlaniu zdjęcia, aby histogram był przesunięty w prawo. Głównym celem tej metody jest maksymalizacja ilości zebranego światła, co pozwala na uchwycenie większej ilości detali w cieniach i jasnych partiach obrazu. W praktyce oznacza to, że kiedy fotografujesz, należy dążyć do tego, aby ekspozycja była tak ustawiona, aby histogram zbliżał się do prawej krawędzi, ale nie przekraczał jej, co mogłoby prowadzić do utraty szczegółów w jasnych partiach zdjęcia. Zastosowanie techniki ETTR szczególnie sprawdza się w warunkach silnego oświetlenia, gdy możemy uzyskać lepszą jakość obrazu, minimalizując szumy w cieniach. Warto także pamiętać, że po zastosowaniu tej techniki, podczas postprodukcji na przykład w programach takich jak Adobe Lightroom, można skutecznie dostosować ekspozycję, aby uzyskać pożądany efekt końcowy, co sprawia, że ETTR jest niezwykle użytecznym narzędziem w arsenale każdego fotografa.

Pytanie 18

Jaką gradację papieru fotograficznego należy zastosować do kopiowania niedoświetlonego, mało kontrastowego negatywu czarno-białego?

A. Normalną

B. Miękką

C. Specjalną

D. Twardą

Wybór twardej gradacji papieru fotograficznego do kopiowania niedoświetlonego, małokontrastowego negatywu czarno-białego jest kluczowy, aby uzyskać odpowiedni sposób reprodukcji tonalnej. Twarda gradacja papieru charakteryzuje się większym kontrastem, co oznacza, że lepiej oddaje detale w światłach i cieniach, a tym samym potrafi wydobyć formy, które w małokontrastowym negatywie mogłyby się zlać. W przypadku negatywu, który jest niedoświetlony, twarda gradacja pomaga w wydobyciu szczegółów, które normalnie mogłyby pozostać niewidoczne. Przykładem zastosowania twardej gradacji mogą być sytuacje, w których negatywy pochodzą z robionych w trudnych warunkach oświetleniowych, jak np. w cieniu lub w czasie zachodu słońca. Dobre praktyki w fotografii analogowej wskazują, że dobór odpowiedniej gradacji papieru jest kluczowy dla osiągnięcia zamierzonych rezultatów, a twarda gradacja jest standardowo polecana w takich okolicznościach, aby uzyskać świeże i wyraziste odbitki.

Pytanie 19

Jakie ustawienia parametrów ekspozycji powinny być zastosowane w fotografii portretowej przy użyciu światła błyskowego, aby uzyskać efekt rozmytego tła?

A. f/11, 1/60 s

B. f/22, 1/125 s

C. f/5,6, 1/250 s

D. f/2,8, 1/125 s

Wybór przysłony f/5,6, 1/250 s, f/22, 1/125 s lub f/11, 1/60 s nie jest odpowiedni do uzyskania pożądanego efektu rozmytego tła w fotografii portretowej z użyciem oświetlenia błyskowego. Przysłona f/5,6, choć pozwala na pewne rozmycie tła, jest już na tyle wąska, że nie osiągnie tego efektu w takim stopniu jak f/2,8. Przysłony f/22 i f/11 prowadzą do znacznie większej głębi ostrości, co sprawia, że zarówno obiekt, jak i tło będą w większym stopniu ostre. Tego rodzaju ustawienia są bardziej odpowiednie dla krajobrazów, gdzie zależy nam na ostrości całej sceny. Czas 1/125 s w przypadku f/22 może okazać się zbyt długi, co prowadzi do prześwietlenia zdjęcia, gdyż przysłona wpuszcza zbyt mało światła, a czas 1/60 s przy f/11 może być niewystarczający do zamrożenia ruchu, co skutkuje rozmyciem obrazu. Przyczyną tych błędnych wyborów jest niepełne zrozumienie zasady działania przysłony i jej wpływu na głębię ostrości oraz nieodpowiednie dobieranie parametrów w kontekście konkretnej sytuacji fotograficznej.

Pytanie 20

Na zamieszczonym rysunku przedstawiono ikonę narzędzia programu Adobe Photoshop, do której jest przypisane polecenie

A. utwórz warstwę.

B. utwórz maskę warstwy.

C. utwórz nową warstwę dopasowania.

D. utwórz nową grupę.

Trudno się dziwić, że można pomylić te symbole – interfejs Photoshopa bywa nieintuicyjny, zwłaszcza jeśli ktoś dopiero zaczyna. Warto jednak wiedzieć, że ikona przypominająca kartkę z wyciętym środkiem – jak na rysunku – zawsze oznacza maskę warstwy, a nie np. nową warstwę czy grupę. Utworzenie nowej warstwy zazwyczaj jest reprezentowane przez symbol prostokąta z założonym rogiem, co ma sugerować 'kartkę papieru' do nowego projektu. Z kolei grupy warstw prezentowane są z ikoną folderu, co podpowiada logiczne porządkowanie obiektów w projekcie. Warstwy dopasowania mają trochę inną ikonografię – często to koło z półcieniami albo inne abstrakcyjne symbole wskazujące na wpływ na kolor czy jasność, a nie na bezpośrednią widoczność pikseli. Typowym błędem jest myślenie, że maska warstwy i warstwa dopasowania to to samo – w rzeczywistości maska daje kontrolę nad tym, co widać, a warstwa dopasowania służy do zmiany parametrów obrazu, np. barwy czy kontrastu, i zawsze ma własną maskę, ale nie jest tym samym narzędziem. Z mojego doświadczenia wynika, że osoby początkujące często ignorują maski i przez to nie wykorzystują pełnych możliwości Photoshopa – a szkoda, bo to właśnie praca na maskach pozwala zachować pełną kontrolę i łatwo wrócić do pierwotnego obrazu bez konieczności żmudnego cofania kroków. W branży graficznej świadome operowanie maskami to absolutny fundament profesjonalnego podejścia do edycji zdjęć i projektów graficznych, a nie tylko ciekawostka dla zaawansowanych użytkowników.

Pytanie 21

Który rodzaj światła na planie zdjęciowym należy skorygować, aby zmniejszyć głębokość cieni po stronie nieoświetlonej fotografowanego obiektu przestrzennego?

A. Konturowe.

B. Górne.

C. Wypełniające.

D. Tłowe.

Właściwie, światło wypełniające jest kluczowe, jeśli chodzi o kontrolowanie głębokości i intensywności cieni po stronie nieoświetlonej obiektu. W praktyce planu zdjęciowego światło wypełniające (fill light) balansuje kontrasty, które powstają na skutek działania światła głównego, czyli kluczowego. To ono „osładza” i łagodzi ostre przejścia między jasnymi a ciemnymi partiami kadru. Z mojego doświadczenia, bez odpowiednio ustawionego światła wypełniającego, portrety stają się zbyt kontrastowe, a detale w cieniach giną. W branży fotograficznej i filmowej standardem jest stosowanie światła wypełniającego właśnie tam, gdzie chcemy zachować informacje w cieniach, ale nie zabić całkowicie efektu przestrzenności. Dobrym patentem jest korzystanie z białych blend, softboxów lub nawet prostych odbijaczy światła – chodzi o to, by wypełnić właśnie te ciemne partie, nie dominując przy tym głównego kształtu światłocienia. To rozwiązanie pozwala uzyskać miękkie światło i bardziej plastyczny, trójwymiarowy wygląd postaci czy obiektu. W profesjonalnych produkcjach operatorskich światło wypełniające jest ustawiane bardzo świadomie, często w zależności od zamierzonego efektu narracyjnego lub emocjonalnego. Podsumowując, umiejętne korekty światła wypełniającego to podstawa, jeśli chcesz świadomie modelować atmosferę i czytelność form w kadrze.

Pytanie 22

Perspektywę żabią zastosowano na fotografii

A. Fotografia 3

B. Fotografia 2

C. Fotografia 1

D. Fotografia 4

Perspektywa żabia, często nazywana też ujęciem z żabiej perspektywy, polega na fotografowaniu obiektu od dołu ku górze. Taka technika daje efekt, jakby patrzeć na fotografowany przedmiot z poziomu ziemi, co sprawia, że obiekt wydaje się większy, bardziej monumentalny i dominujący. W praktyce często używa się jej, żeby dodać dynamizmu lub dramatyzmu zdjęciom – na przykład w fotografii architektury, gdzie budynki wydają się wtedy bardziej okazałe, albo w fotografii portretowej, gdzie można podkreślić siłę postaci. W przypadku tej fotografii widać wyraźnie, że zdjęcie jest wykonane od dołu – doniczka z kwiatami została uchwycona z takiego kąta, że jej spód jest widoczny, a same kwiaty wydają się jakby wyższe niż w rzeczywistości. Taki sposób fotografowania nie jest przypadkowy – czasem pomaga ukryć tło lub wydobyć szczegóły, które z normalnego poziomu byłyby niewidoczne. Moim zdaniem to bardzo przydatna technika, bo pozwala eksperymentować z kompozycją i prezentacją przedmiotów w nietypowy sposób. W branży fotograficznej zaleca się, by nie nadużywać tej perspektywy, ale warto ją znać i umieć stosować z głową – bo czasem to właśnie żabia perspektywa ratuje zdjęcie, które byłoby nudne z tradycyjnego ujęcia.

Pytanie 23

Metoda przechowywania zdjęć w archiwum z zachowaniem standardu 3-2-1 oznacza

A. posiadanie 3 kopii danych, na 2 różnych nośnikach, z czego 1 poza miejscem pracy

B. kompresję danych do 3 formatów, z 2 kopiami zapasowymi i 1 wersją roboczą

C. zastosowanie 3 formatów plików, 2 różnych nośników i 1 systemu katalogowania

D. przechowywanie przez 3 lata, w 2 kopiach, z 1 aktualizacją rocznie

Metoda 3-2-1 to uznawany w branży standard do przechowywania danych, który zapewnia bezpieczeństwo i dostępność informacji. Oznacza ona posiadanie trzech kopii danych, z których dwie znajdują się na różnych nośnikach, a jedna z nich jest przechowywana w innym miejscu niż główny system. Taki układ minimalizuje ryzyko utraty danych w przypadku awarii jednego z nośników lub lokalizacji. Na przykład, jeżeli przechowujemy zdjęcia na dysku twardym komputera, warto również zainwestować w zewnętrzny dysk lub chmurę, aby mieć drugą kopię. Dodatkowo, trzecia kopia w innej lokalizacji, jak biuro czy dom, może być kluczowa w przypadku kradzieży lub zniszczenia. Standard 3-2-1 jest szeroko stosowany w różnych branżach, jako najlepsza praktyka w zarządzaniu danymi. Warto również pamiętać o regularnych testach kopii zapasowych, aby upewnić się, że można je szybko przywrócić w razie potrzeby.

Pytanie 24

W kontekście obrazu termin "harmonijny układ starannie dobranych elementów tworzących całość na płaszczyźnie" dotyczy

A. kompozycji

B. rozdzielczości

C. digitalizacji

D. głębi koloru

Kompozycja odnosi się do harmonijnego układu elementów w dziele sztuki, gdzie każdy z nich odgrywa kluczową rolę w tworzeniu całości. W praktyce kompozycja jest fundamentalnym elementem zarówno w sztukach wizualnych, jak i w projektowaniu graficznym. Przykładem może być zastosowanie zasady trzech części, która pomaga w stworzeniu zrównoważonego obrazu, kierując uwagę widza w odpowiednich miejscach. Kolejnym istotnym aspektem kompozycji jest rytm, który można osiągnąć poprzez powtarzanie form i kolorów, co nadaje dziełu dynamizm. Dobre praktyki w kompozycji obejmują również umiejętność wykorzystania negatywnej przestrzeni, co pozwala na wyeksponowanie kluczowych elementów. W kontekście sztuk wizualnych, kompozycja jest niezbędna, aby przekazać emocje, narrację oraz więź ze widzem, co czyni ją jednym z najważniejszych aspektów twórczości artystycznej.

Pytanie 25

Technika tworzenia cyfrowych negatywów do druku w procesie platinum/palladium wymaga

A. użycia specjalnego papieru z podłożem metalicznym

B. wykonania serii wydruków próbnych o rosnącej ekspozycji

C. zastosowania filtrów polaryzacyjnych podczas naświetlania papieru

D. przygotowania negatywu o wysokiej gęstości i dużym kontraście na przeźroczystej kliszy

Odpowiedź dotycząca przygotowania negatywu o wysokiej gęstości i dużym kontraście na przeźroczystej kliszy jest jak najbardziej trafna w kontekście techniki platinum/palladium. Ta metoda druku wymaga, aby negatyw był wykonany z odpowiednią starannością, gdyż jego jakość ma bezpośredni wpływ na finalny efekt wizualny. Wysoka gęstość negatywu zapewnia, że cienie będą głębokie i bogate, podczas gdy duży kontrast sprawi, że wydrukowane obrazy będą miały wyraźnie określone detale. Przykładowo, negatywy powinny być wytwarzane z wykorzystaniem wysokiej jakości skanów lub zdjęć, które są odpowiednio przetworzone w programach graficznych, aby uzyskać pożądany kontrast. Standardowe praktyki w tej dziedzinie sugerują użycie klisz, które są specjalnie zaprojektowane do tego typu pracy, aby uniknąć problemów z ekspozycją i tonacją. Dodatkowo, właściwe przygotowanie negatywu pozwala na uzyskanie wytrzymałych i estetycznych wydruków, które są cenione w sztuce fotograficznej. Warto zwrócić uwagę, że ten proces wymaga także odpowiedniego naświetlenia, co decyduje o ostatecznym wyglądzie dzieła.

Pytanie 26

Technologia pixel shift w nowoczesnych aparatach cyfrowych służy do

A. redukcji szumów przy wysokich wartościach ISO

B. zwiększenia rozdzielczości i jakości obrazu przez wykonanie serii zdjęć z minimalnym przesunięciem matrycy

C. poprawy stabilizacji obrazu przy długich czasach naświetlania

D. zwiększenia szybkości działania autofokusa

Technologia pixel shift to zaawansowana metoda zwiększania rozdzielczości i jakości obrazu w aparatach cyfrowych. Opiera się na wykonywaniu serii zdjęć, gdzie matryca aparatu jest przesuwana o minimalne odległości pomiędzy ujęciami. Dzięki temu, każda piksel w finalnym obrazie jest następująco uzupełniany z różnych kątów, co pozwala na zebranie większej ilości informacji o kolorach i detalach. Przykładem zastosowania tej technologii mogą być sesje zdjęciowe w fotografii krajobrazowej, gdzie ważne są detale w różnych partiach obrazu. Wykorzystując pixel shift, można uzyskać znacznie wyższą jakość zdjęć, co jest szczególnie istotne w kontekście druku wielkoformatowego. W branży fotograficznej standardem staje się coraz częstsze stosowanie tej technologii, zwłaszcza w aparatach średnioformatowych, które mają na celu maksymalne wykorzystanie potencjału matryc. To podejście sprzyja także uzyskiwaniu efektu HDR (High Dynamic Range), przy odpowiednim przetwarzaniu zdjęć.

Pytanie 27

Pomiary padającego światła wykonuje się przy użyciu światłomierza, gdzie czujnik tego urządzenia

A. z dołączonym dyfuzorem skierowany jest w stronę fotografowanego obiektu

B. bez dyfuzora, skierowany jest w stronę źródła światła

C. bez dyfuzora, skierowany jest w stronę aparatu

D. z dołączonym dyfuzorem skierowany jest w stronę źródła światła

Pomiar światła padającego za pomocą światłomierza z dyfuzorem skierowanym w stronę źródła światła jest prawidłową metodą, ponieważ dyfuzor pełni kluczową rolę w równomiernym rozpraszaniu światła. Dzięki temu czujnik światłomierza otrzymuje próbkę całkowitego oświetlenia, które wpływa na fotografowany obiekt. Zastosowanie dyfuzora minimalizuje wpływ punktowych źródeł światła i pozwala na dokładniejszy pomiar średniego natężenia światła w danym obszarze. W praktyce, na przykład w fotografii produktowej, pomiar światła z dyfuzorem pozwala uzyskać bardziej naturalne i zrównoważone efekty oświetleniowe, co jest zgodne z zaleceniami profesjonalnych fotografów. Warto również pamiętać, że standardy pomiaru światła, takie jak te określone przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO), podkreślają znaczenie użycia odpowiednich akcesoriów, takich jak dyfuzory, aby uzyskać wiarygodne wyniki pomiarów.

Pytanie 28

Fotografując w trybie Bulb należy pamiętać, że

A. migawka pozostaje otwarta tak długo, jak długo wciśnięty jest spust migawki

B. aparat automatycznie dobiera czułość ISO do czasu naświetlania

C. możliwe jest tylko fotografowanie z lampą błyskową

D. wszystkie zdjęcia wykonywane są w trybie bracketing ekspozycji

W trybie Bulb migawka aparatu pozostaje otwarta tak długo, jak długo wciśnięty jest spust migawki. To oznacza, że fotograf mając pełną kontrolę nad czasem naświetlania, może tworzyć wyjątkowe zdjęcia w warunkach słabego oświetlenia lub podczas długich ekspozycji. Taki tryb jest często wykorzystywany do rejestrowania ruchu, na przykład w fotografii nocnej, gdzie chcemy uchwycić ślady światła, jak np. światła samochodów na drodze. Warto pamiętać, że w trybie Bulb użycie statywu jest niemalże obowiązkowe. Stabilizacja aparatu jest kluczowa, aby uniknąć poruszenia zdjęcia. Dobrze jest też skorzystać z wężykowego spustu migawki lub pilota, aby nie trzymać palca na spustcie przez długi czas, co mogłoby wprowadzać drgania. Praktyka ta pozwala na kreatywne eksperymenty z czasem naświetlania, co często prowadzi do zaskakujących efektów artystycznych, które są niemożliwe do osiągnięcia w trybach automatycznych.

Pytanie 29

Jaką wartość czułości matrycy warto ustawić w aparacie fotograficznym, aby wykonać zdjęcie studyjne z użyciem oświetlenia błyskowego?

A. ISO 800

B. ISO 1400

C. ISO 1600

D. ISO 200

Ustawienie ISO na 200 w aparacie przy robieniu zdjęć studyjnych z błyskiem jest naprawdę dobre z kilku powodów. Przede wszystkim, przy tak mocnym świetle, jakim jest błysk, niższe ISO pomaga uzyskać lepszą jakość zdjęcia, bo jest mniej szumów i więcej detali. ISO 200 to taki standard w studyjnej fotografii, bo daje fajną równowagę między jakością a ekspozycją. Dzięki temu zdjęcia mają wyraźniejsze kolory i szczegóły. Kiedy ustawisz ISO na 200, aparat będzie też mniej wrażliwy na szumy, co jest mega istotne, kiedy chcemy mieć wysoką jakość. Poza tym, przy tym ISO możesz korzystać z dłuższych czasów naświetlania, co się przydaje przy lampach błyskowych, które różnie błyskają. Dobrze jest też pamiętać, żeby dostosować przysłonę i czas otwarcia migawki, żeby wszystko ładnie się zgrało. W studyjnej fotografii, gdzie kontrolujesz światło, niższe ISO daje więcej możliwości, kiedy obrabiasz zdjęcia później.

Pytanie 30

Jaki format pliku graficznego powinien być wybrany, aby zrealizować kompresję bezstratną?

A. JPEG

B. AI

C. TIFF

D. CDR

Format TIFF (Tagged Image File Format) jest preferowanym wyborem do przeprowadzania bezstratnej kompresji zdjęć, ponieważ zapewnia wysoką jakość obrazu bez utraty danych. TIFF obsługuje różne metody kompresji, w tym LZW, która jest algorytmem bezstratnym. Dzięki temu użytkownicy mogą zapisać obrazy w najwyższej możliwej jakości, co jest kluczowe w profesjonalnych zastosowaniach fotograficznych i graficznych, takich jak druk czy archiwizacja. Format TIFF jest szczególnie ceniony w branży wydawniczej oraz przez fotografów, którzy potrzebują zachować każdy detal swoich prac. Warto również zauważyć, że TIFF jest szeroko wspierany przez wiele programów graficznych, co czyni go bardzo uniwersalnym wyborem. Dodatkowo, TIFF pozwala na przechowywanie dodatkowych informacji o obrazie, takich jak metadane, co może być przydatne w procesie edycji i organizacji zdjęć. W praktyce, zapisując zdjęcia w formacie TIFF, użytkownik ma pewność, że jakość obrazu pozostanie nienaruszona, nawet po wielokrotnym otwieraniu i edytowaniu plików.

Pytanie 31

Który format pliku należy wybrać, jeśli zdjęcia przed edycją do publikacji mają być skompresowane bezstratnie?

A. CDR

B. PNG

C. MP3

D. TIFF

Format TIFF jest jednym z najczęściej wybieranych przez profesjonalistów w sytuacji, gdy zależy im na bezstratnej kompresji zdjęć przed dalszą edycją lub publikacją. To, co wyróżnia TIFF-a, to możliwość zachowania pełnej jakości obrazu, co jest niezwykle ważne przy pracy z materiałami do druku czy dalszej obróbki graficznej. Moim zdaniem, jeśli chcesz być pewny, że żadne detale nie zostaną utracone, właśnie ten format powinieneś wybrać. TIFF wspiera 16-bitową głębię kolorów, obsługuje warstwy i profile kolorów ICC, co jest praktycznie standardem w branży poligraficznej czy fotograficznej. W praktyce bardzo często agencje reklamowe, drukarnie lub studia graficzne przyjmują pliki właśnie w tym formacie, bo to daje pewność, że nie będzie nieprzyjemnych niespodzianek z jakością. Co ciekawe, TIFF pozwala na wybór różnych metod kompresji, w tym LZW, która jest bezstratna i szeroko rekomendowana w środowiskach, gdzie jakość to podstawa. Także nawet jeśli plik będzie trochę większy niż np. JPEG, to naprawdę warto – szczególnie do archiwizacji albo pracy z plikami, które będą jeszcze modyfikowane. Trochę stary format, ale mam wrażenie, że nadal ciężko go czymkolwiek zastąpić tam, gdzie jakość musi być na 100%.

Pytanie 32

Przedstawiony na rysunku modyfikator oświetlenia studyjnego to

A. blenda.

B. wrota.

C. softbox.

D. strumienica.

Wrota to niezwykle wszechstronny modyfikator oświetleniowy, który składa się z czterech ruchomych paneli, pozwalających na precyzyjne kierowanie i modelowanie strumienia światła. Tego rodzaju konstrukcja jest powszechnie stosowana w profesjonalnej fotografii studyjnej, gdzie kluczowe jest uzyskanie odpowiedniej jakości oświetlenia. Dzięki regulacji kątów i pozycji paneli można dostosować intensywność oraz kształt światła padającego na obiekt, co jest istotne przy pracy z różnymi typami scen. Wrota umożliwiają również tworzenie efektów specjalnych, takich jak kreowanie cieni czy podkreślanie detali, co z pewnością wpływa na finalny efekt artystyczny. W praktyce, korzystając z wrót, fotografowie mogą eksperymentować z różnymi stylami oświetlenia, co przyczynia się do rozwoju ich warsztatu i umiejętności. Warto zaznaczyć, że zastosowanie wrót jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które promują elastyczność i kreatywność w pracy z oświetleniem studyjnym.

Pytanie 33

Fotografując w studiu portret pięcioosobowej rodziny, najlepszym rozwiązaniem jest zastosowanie światła rozproszonego, używając

A. stożkowego tubusu

B. srebrnej blendy

C. transparentnych parasolek

D. lampy z wrotami

Parasolki transparentne są idealnym narzędziem do tworzenia światła rozproszonego, co jest kluczowe w przypadku fotografii portretowej rodzinnej. Dzięki swojej konstrukcji, parasolki te rozpraszają światło, co pozwala na uzyskanie łagodnych cieni i naturalnych tonów skóry, co jest istotne przy fotografowaniu większej grupy osób. W praktyce, gdy używamy parasolek transparentnych, światło jest równomiernie rozprowadzane na wszystkich osobach w kadrze, co eliminuje ryzyko, że jedna osoba będzie oświetlona zbyt mocno, podczas gdy inna pozostanie w cieniu. Zastosowanie tego rodzaju oświetlenia jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży fotograficznej, gdzie naturalność i harmonia tonalna są priorytetowe. Efekty uzyskane przy użyciu parasolek transparentnych są często stosowane w sesjach zdjęciowych rodzinnych, które mają na celu uchwycenie autentycznych emocji i interakcji między członkami rodziny. Takie podejście sprawia, że zdjęcia są bardziej przyjemne dla oka oraz lepiej oddają charakter relacji między osobami.

Pytanie 34

Schemat przedstawia pomiar światła

A. bezpośredniego.

B. odbitego.

C. padającego.

D. skierowanego.

Odpowiedź 'odbitego' jest prawidłowa, ponieważ pomiar światła odbitego jest kluczowym aspektem w fotografii i oświetleniu. Światłomierz, który jest skierowany w stronę obiektu, mierzy intensywność światła, które jest odbijane od fotografowanego obiektu, a nie jakie światło pada na niego bezpośrednio. W praktyce, aby uzyskać właściwą ekspozycję, ważne jest, aby wiedzieć, jak obiekt odbija światło. Przykładem zastosowania pomiaru światła odbitego może być sytuacja, gdy fotografuje się obiekt w trudnych warunkach oświetleniowych, takich jak w cieniu lub w jasnym świetle słonecznym. W takich przypadkach pomiar światła odbitego pozwala na uzyskanie dokładniejszych ustawień aparatu, co minimalizuje ryzyko prześwietlenia lub niedoświetlenia zdjęcia. W branży fotograficznej standardem jest korzystanie z trybu pomiaru światła odbitego w większości nowoczesnych aparatów, co jest zgodne z dobrymi praktykami, które zalecają, aby zawsze mierzyć światło, które rzeczywiście dociera do obiektu, a nie to, które jest bezpośrednio oświetlające go.

Pytanie 35

Na zamieszczonym rysunku przedstawiono ikonę narzędzia programu Adobe Photoshop, do której jest przypisane polecenie

A. utwórz warstwę.

B. utwórz nową grupę.

C. utwórz maskę warstwy.

D. utwórz nową warstwę dopasowania.

Wybór opcji związanych z tworzeniem nowych grup, warstw dopasowania lub warstw jest błędny, ponieważ te funkcje różnią się znacznie od tworzenia maski warstwy. Utworzenie nowej grupy jest procesem organizacyjnym, który pomaga w zarządzaniu warstwami, ale nie ma bezpośrednio związku z kontrolowaniem widoczności poszczególnych elementów. Z kolei nowa warstwa dopasowania jest narzędziem służącym do wprowadzania globalnych zmian w kolorystyce lub luminancji warstw, co również nie odnosi się do precyzyjnego maskowania. Ponadto, opcja utworzenia nowej warstwy odnosi się do tworzenia dodatkowej warstwy w projekcie, co w żadnym wypadku nie wpływa na kontrolowanie widoczności już istniejącej warstwy. Te nieporozumienia wynikają z niewłaściwego zrozumienia funkcji i celów tych narzędzi w Photoshopie. Użytkownicy często mylą różne opcje, co prowadzi do błędnych wniosków na temat efektywności i zastosowania masek warstw. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że maski warstw stanowią istotny element pracy w programie Adobe Photoshop, który umożliwia artystom i projektantom skuteczne manipulowanie obrazem i uzyskiwanie zaawansowanych efektów wizualnych.

Pytanie 36

Podczas sesji zdjęciowej na zewnątrz ustalono czas ekspozycji na 1/60 s oraz przysłonę f/8. Jakie ustawienia ekspozycji będą dawały identyczną ilość światła docierającego do matrycy?

A. 1/125 s; f/5,6

B. 1/30 s; f/4

C. 1/60 s; f/1,4

D. 1/250 s; f/5,6

Odpowiedź 1/125 s; f/5,6 jest poprawna, ponieważ zarówno czas naświetlania, jak i przysłona muszą współpracować, aby uzyskać odpowiednią ekspozycję. W podanej sytuacji mamy czas naświetlania 1/60 s oraz przysłonę f/8. Aby uzyskać tę samą ilość światła przy nowym ustawieniu, musimy zrozumieć, jak zmiany w czasie naświetlania i przysłonie wpływają na ekspozycję. Zmniejszenie czasu naświetlania z 1/60 s do 1/125 s oznacza, że matryca będzie miała mniej czasu na zbieranie światła, co wymaga otwarcia przysłony, aby pozwolić na większy dopływ światła. Przysłona f/5,6 jest szersza niż f/8, co pozwala na uchwycenie większej ilości światła. Utrzymując równowagę między czasem naświetlania a przysłoną, uzyskujemy ten sam efekt ekspozycji. Jest to zgodne z zasadą ekspozycji, która mówi o tym, że zmiany w jednym parametrze muszą być zrekompensowane przez zmiany w innym, aby uzyskać tę samą ilość światła na matrycy.

Pytanie 37

Technika remote tethering w fotografii profesjonalnej pozwala na

A. zdalne sterowanie aparatem i podgląd zdjęć na urządzeniu mobilnym przez internet

B. automatyczne wysyłanie zdjęć do chmury natychmiast po wykonaniu

C. łączenie ekspozycji z wielu aparatów w jeden obraz HDR

D. równoczesne sterowanie wieloma aparatami w studiu

Technika remote tethering w fotografii profesjonalnej jest niezwykle użytecznym narzędziem, które umożliwia zdalne sterowanie aparatem przez urządzenie mobilne. Dzięki temu fotograf może na bieżąco podglądać ujęcia na ekranie telefonu lub tabletu, co znacząco ułatwia proces twórczy. Przykładowo, podczas sesji zdjęciowej w trudnych warunkach, gdzie nie ma możliwości dostępu do aparatu, fotograf zdalnie ustawia parametry takie jak przysłona, czas naświetlania czy ISO. Dodatkowo, możliwość podglądu zdjęć w czasie rzeczywistym pozwala na szybką ocenę jakości ujęć i wprowadzenie niezbędnych korekt. W branży fotograficznej standardy takie jak Wi-Fi, Bluetooth oraz aplikacje dedykowane do remote tethering są kluczowe, ponieważ umożliwiają efektywną współpracę między sprzętem a oprogramowaniem. Praktyczne zastosowanie tej techniki sprawia, że fotografowie mogą zrealizować bardziej złożone projekty, na przykład w reklamie czy modzie, gdzie precyzyjne kadrowanie i natychmiastowa weryfikacja ujęć są niezbędne do uzyskania wysokiej jakości efektów.

Pytanie 38

Wadą optyczną obiektywu polegającą na przyciemnionych lub rozjaśnionych rogach kadru obrazu jest

A. krzywizna pola.

B. winietowanie.

C. koma.

D. dystorsja.

Winietowanie to bardzo charakterystyczna wada optyczna, która objawia się przyciemnieniem (rzadziej rozjaśnieniem) rogów obrazu względem jego centrum. Najczęściej spotyka się ją w obiektywach szerokokątnych lub przy maksymalnie otwartej przysłonie, czyli niskim f-numberze. Wynika to z konstrukcji optycznej soczewek – światło wpadające pod dużym kątem nie dociera do matrycy tak efektywnie jak w środku kadru. Często widać to szczególnie na zdjęciach krajobrazowych czy architektury, gdzie równomierne oświetlenie jest ważne. W praktyce, fotografowie czasem świadomie zostawiają winietowanie w zdjęciu, bo może ono podkreślić temat i skierować uwagę widza do środka kadru – takie subtelne prowadzenie wzroku. Jednak w branży fotograficznej za standard uznaje się eliminację tej wady na etapie postprodukcji, np. w programach typu Lightroom, gdzie można z łatwością „wyciągnąć” rogi i rozjaśnić je cyfrowo. Moim zdaniem nawet dobry obiektyw może mieć lekką winietę na najniższej przysłonie i to nie zawsze jest wada, ale warto wiedzieć, że w profesjonalnej fotografii produktowej czy reklamowej bardzo dba się o równomierne naświetlenie całej powierzchni obrazu.

Pytanie 39

Podczas robienia zdjęć na materiale kolorowym w świetle słonecznym, aby rozjaśnić cienie, należy doświetlić je światłem o temperaturze barwowej

A. 6500 K

B. 3800 K

C. 3200 K

D. 5500 K

Odpowiedź 5500 K jest prawidłowa, ponieważ temperatura barwowa 5500 K odpowiada naturalnemu światłu dziennemu w słoneczne dni. Takie światło jest neutralne i ma równą proporcję barw, co pozwala na wierne odwzorowanie kolorów w fotografii, zwłaszcza na materiałach barwnych. Doświetlanie cieni tym światłem przyczynia się do ich rozjaśnienia, eliminując niepożądane zafarby, które mogą pojawić się przy użyciu innych źródeł światła. W praktyce, stosując światło o temperaturze 5500 K, można uzyskać bardziej równomierną iluminację, co jest szczególnie istotne w fotografii portretowej i produktowej. Użycie lampy błyskowej o tej samej temperaturze barwowej co światło dzienne pozwala na zachowanie spójności kolorystycznej w całej kompozycji. Ponadto, standardy branżowe, takie jak te ustalone przez International Color Consortium (ICC), podkreślają znaczenie zgodności temperatury barwowej w procesie fotografowania oraz obróbki zdjęć, co wpływa na jakość końcowych efektów wizualnych.

Pytanie 40

Światło, które pada, jest mierzone za pomocą światłomierza z czujnikiem

A. z dyfuzorem, skierowanym w stronę obiektu fotografowanego

B. bez dyfuzora, zwróconym w stronę aparatu

C. bez dyfuzora, skierowanym w stronę źródła światła

D. z dyfuzorem, skierowanym w stronę aparatu

Odpowiedź 'z dyfuzorem, skierowanym w stronę aparatu' jest prawidłowa, gdyż dyfuzor w światłomierzu ma na celu rozproszenie światła, co pozwala na uzyskanie bardziej jednorodnych i dokładnych pomiarów oświetlenia. Skierowanie dyfuzora w stronę aparatu zapewnia, że światło padające na czujnik światłomierza jest zbliżone do warunków, w jakich będzie wykonane zdjęcie. W praktyce, korzystając z dyfuzora, możemy lepiej ocenić, jak różne źródła światła wpływają na ostateczny efekt wizualny fotografii. W branży fotograficznej przyjętą praktyką jest pomiar światła w warunkach, które odwzorowują rzeczywiste oświetlenie obiektu, a dyfuzory pomagają zminimalizować wpływ punktowego źródła światła, co z kolei ułatwia uzyskanie bardziej wiarygodnych wyników. Dobrą praktyką jest również korzystanie z kalibrowanych światłomierzy, które zapewniają dokładność pomiarów zgodnych z międzynarodowymi normami ISO, co ma kluczowe znaczenie w profesjonalnej fotografii oraz podczas pracy w studiu fotograficznym.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej