Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.03 - Tworzenie i administrowanie stronami i aplikacjami internetowymi oraz bazami danych
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 14:57
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 15:22

Egzamin zdany!

Wynik: 31/40 punktów (77,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie dane zostaną wyświetlone po wykonaniu podanych poleceń?

bool gotowe = true;
cout << gotowe;

A. nie

B. 0

C. tak

D. 1

W języku C++ zmienne typu bool mogą przyjmować jedynie dwie wartości: true i false. Gdy zmienna typu bool zostanie wypisana przy użyciu standardowego strumienia wyjściowego cout, to domyślnie wartości true i false są konwertowane na liczby całkowite 1 i 0 odpowiednio. Dlatego w zaprezentowanym fragmencie kodu zmiennej gotowe przypisano wartość true, a następnie jej zawartość została wypisana przy użyciu cout. Wynikiem tego działania będzie wyświetlenie liczby 1 na ekranie. Jest to zgodne z domyślnym zachowaniem cout w przypadku zmiennych typu bool w C++. Aby modyfikować to zachowanie i bezpośrednio wypisywać słowa true lub false, można użyć specjalnej flagi boolalpha, która sprawia, że wartości logiczne są reprezentowane jako tekst. Jednak w podanym przykładzie nie użyto tej flagi, co prowadzi do wypisania wartości liczbowej. Takie podejście jest powszechne w wielu aplikacjach, gdzie wartości logiczne muszą być szybko zamieniane na wartości liczbowe, na przykład w obliczeniach binarnych czy przy operacjach bitowych. Poprawne zrozumienie tego mechanizmu jest kluczowe dla programistów tworzących efektywne i czytelne aplikacje w C++.

Pytanie 2

W MS SQL Server komenda RESTORE DATABASE jest używana do

A. usunięcia bazy danych z serwera centralnego subskrybenta

B. zaktualizowania bazy danych z weryfikacją więzów integralności

C. przywrócenia bazy danych z kopii zapasowej

D. rekonstrukcji bazy danych na podstawie danych buforowanych

Polecenie RESTORE DATABASE w MS SQL Server jest kluczowe dla procesu zarządzania danymi, gdyż umożliwia odtworzenie bazy danych z wcześniej wykonanej kopii bezpieczeństwa. To fundamentalne działanie zabezpiecza przed utratą danych i zapewnia ciągłość działania aplikacji. W praktyce, gdy następuje awaria systemu lub dane zostały usunięte przez pomyłkę, administratorzy baz danych korzystają z tego polecenia, aby przywrócić bazę do stanu sprzed zdarzenia. W kontekście dobrych praktyk branżowych, regularne tworzenie kopii zapasowych oraz ich właściwe zarządzanie są kluczowe. Warto także zaznaczyć, że przywracanie bazy danych może być realizowane z pełnych kopii, a także z kopii różnicowych i przyrostowych, co daje elastyczność w zarządzaniu danymi. Ponadto, w przypadku dużych baz danych, techniki takie jak 'Point-in-Time Recovery' pozwalają na przywrócenie bazy do precyzyjnego momentu, co jest nieocenione w sytuacjach kryzysowych.

Pytanie 3

Zestawienie dwóch kolorów znajdujących się po przeciwnych stronach na kole barw stanowi zestawienie

A. sąsiednim

B. monochromatycznym

C. dopełniającym

D. trójkątnym

Wybór sąsiadujących barw oznaczałby połączenie kolorów, które leżą obok siebie na kole barw, co prowadzi do efektu harmonijnego i spokojnego, ale nie intensywnego, jak w przypadku barw dopełniających. Tego typu zestawienia są często stosowane w projektach wymagających łagodnych przejść kolorystycznych, np. w architekturze wnętrz. Monochromatyczne zestawienia, z drugiej strony, polegają na używaniu różnych odcieni, tonów lub nasycenia jednej barwy, uzyskując efekt spójności, ale bez kontrastu. Takie podejście może być stosowane w minimalistycznych projektach, ale nie wykorzystuje pełnego potencjału kontrastów. Natomiast koncepcja trójkątnych zestawień kolorystycznych odnosi się do używania trzech kolorów, które tworzą trójkąt równoboczny na kole barw, co także prowadzi do harmonii, ale niekoniecznie do dynamiki i intensywności, które charakteryzują połączenia dopełniające. Typowym błędem myślowym jest pomylenie pojęcia kontrastu z harmonią, co prowadzi do niepoprawnych wniosków o funkcji poszczególnych zestawień kolorystycznych w praktyce projektowej.

Pytanie 4

Jakie zapytanie należy użyć, aby wyświetlić tylko imię, nazwisko oraz ulicę wszystkich mieszkańców?

A. SELECT imie, nazwisko, ulica FROM Mieszkancy, Adresy ON Mieszkancy.Adresy_id = Adresy.id

B. SELECT * FROM Mieszkancy JOIN Adresy ON Adresy.id = Mieszkancy.Adresy.id

C. SELECT * FROM Mieszkancy, Adresy ON Mieszkancy.id = Adresy.id

D. SELECT imie, nazwisko, ulica FROM Mieszkancy JOIN Adresy ON Mieszkancy.Adresy_id = Adresy.id

Odpowiedź SELECT imie nazwisko ulica FROM Mieszkancy JOIN Adresy ON Mieszkancy.Adresy_id = Adresy.id jest trafna, bo korzysta z dobrej składni dołączenia tabel w SQL. Dzięki temu wyciągasz tylko te kolumny, które są Ci potrzebne. W tym przypadku, używając JOIN, łączysz tabele Mieszkancy i Adresy na podstawie odpowiednich kluczy, co dobrze odpowiada zasadom baz danych. Klucz obcy Adresy_id w tabeli Mieszkancy wskazuje na id w tabeli Adresy, co jest super ważne, bo zapewnia, że dane są spójne. To zapytanie pokazuje, jak optymalizować SQL, bo ogranicza wybór do niezbędnych kolumn (imie, nazwisko, ulica), co zmniejsza obciążenie bazy i przyspiesza wyrzucanie wyników. W praktyce takie podejście jest fajne do efektywnego zarządzania danymi w relacyjnych bazach. Dobrze jest mieć w głowie, jak używać JOIN oraz wybierać konkretne kolumny, bo to naprawdę pomaga w pisaniu bardziej zrozumiałych i wydajnych zapytań, co jest przydatne w pracy zawodowej.

Pytanie 5

Jakie informacje przekazuje przeglądarce internetowej zapis ?

A. W dokumencie wszystkie tagi są zapisane dużymi literami

B. W dokumencie każda etykieta musi być zamknięta, nawet te samozamykające

C. Dokument jest zapisany w wersji HTML 4

D. Dokument został zapisany w języku HTML 5

Zapisywanie <!DOCTYPE html> na początku dokumentu informuje przeglądarkę, że dokument jest napisany w HTML5, co ma istotne znaczenie dla jego poprawnej interpretacji. HTML5 wprowadza wiele nowych elementów i atrybutów, które są kluczowe dla nowoczesnych aplikacji webowych, takich jak <header>, <footer>, <article> czy <section>, a także wspiera multimedia poprzez <audio> i <video>. Dzięki deklaracji <!DOCTYPE html> przeglądarki mogą stosować najnowsze standardy, co zapewnia lepszą zgodność i wsparcie dla responsywności, co jest niezbędne w erze urządzeń mobilnych. Ponadto, HTML5 wprowadza zasady dotyczące semantyki, co może poprawić SEO (optymalizację pod kątem wyszukiwarek) i dostępność treści dla osób z niepełnosprawnościami. W praktyce oznacza to, że tworząc nową stronę internetową, warto zawsze używać tej deklaracji, aby zapewnić, że przeglądarki renderują zawartość zgodnie z aktualnymi standardami.

Pytanie 6

Które z pól edycyjnych zostało przedstawione w opisanym stylu, zakładając, że pozostałe atrybuty pola mają wartości domyślne, a użytkownik wpisał imię Krzysztof w przeglądarce?

A. Pole 4

B. Pole 1

C. Pole 2

D. Pole 3

Dobrze, że dopasowałeś Pole 2 do stylu z kodu CSS. Widać, że dobrze ogarniasz te rzeczy! Ten padding 10px, co dałeś, naprawdę robi różnicę. Dzięki temu tekst ma więcej przestrzeni wokół siebie. A kolor tła Teal? Super wybór, bo to taki fajny pośredni odcień między niebieskim a zielonym. Biały tekst na tym tle jest świetnie widoczny, co jest mega ważne. No i brak obramowania, czyli border none, dodaje nowoczesności! Zaokrąglenie krawędzi, które ustawiłeś na 7px, sprawia, że pole wygląda przyjemniej. Takie rzeczy są często stosowane, by przygotować interfejsy, które są estetyczne i funkcjonalne. Jak projektujesz, pamiętaj o kontrastach, bo to naprawdę podnosi jakość aplikacji. Troska o estetykę i użyteczność to kluczowa sprawa. Dobra robota!

Pytanie 7

Jaką czynność należy wykonać przed przystąpieniem do tworzenia kopii zapasowej danych w bazie MySQL?

A. określenie systemu kodowania znaków w bazie

B. przyznanie uprawnień do przeglądania bazy dla Administratora

C. sprawdzenie integralności bazy oraz ewentualna jej naprawa

D. weryfikacja, czy baza działa wystarczająco efektywnie

Sprawdzenie integralności bazy danych MySQL przed wykonaniem kopii bezpieczeństwa jest kluczowym krokiem, który zapewnia, że wszystkie dane są w dobrym stanie i nie występują żadne uszkodzenia. Integralność bazy danych odnosi się do spójności i poprawności danych przechowywanych w bazie. Narzędzia takie jak 'CHECK TABLE' oraz 'REPAIR TABLE' pozwalają na identyfikację i naprawę potencjalnych problemów związanych z uszkodzeniami tabel. Przykładem może być sytuacja, w której dane zostały nieprawidłowo zapisane lub usunięte, co może prowadzić do błędów w aplikacjach korzystających z bazy. W przypadku wykrycia problemów, ich naprawa przed stworzeniem kopii zapasowej jest niezbędna, aby uniknąć przenoszenia uszkodzonych danych do nowej lokalizacji. Standardy branżowe, takie jak ISO 27001, podkreślają znaczenie zarządzania integralnością danych, co stanowi fundament skutecznych strategii backupowych. Właściwie przeprowadzona diagnostyka przed wykonaniem kopii bezpieczeństwa nie tylko minimalizuje ryzyko utraty danych, ale również zwiększa efektywność procesów przywracania systemu po awarii.

Pytanie 8

Czego nie należy robić, aby zabezpieczyć serwer bazy danych przed atakami hakerów?

A. aktywacja zapory.

B. blokowanie portów związanych z bazą danych.

C. defragmentacja dysków.

D. używanie skomplikowanych haseł do bazy.

Defragmentacja dysków nie jest bezpośrednio związana z zabezpieczaniem serwera bazy danych przed atakami hakerskimi. Choć defragmentacja może poprawić wydajność systemu plików poprzez uporządkowanie fragmentów plików na dysku, nie ma wpływu na kwestie bezpieczeństwa. Przykłady skutecznych działań w zakresie zabezpieczeń obejmują włączenie zapory, co stanowi pierwszą linię obrony, blokowanie portów, które mogą być wykorzystywane przez potencjalnych intruzów, oraz stosowanie złożonych haseł, co minimalizuje ryzyko nieautoryzowanego dostępu. W kontekście zarządzania bezpieczeństwem baz danych, kluczowe jest przestrzeganie najlepszych praktyk, takich jak regularne aktualizacje oprogramowania, monitorowanie logów dostępu oraz stosowanie zasad minimalnych uprawnień. Właściwe zabezpieczenia powinny być wdrażane zgodnie z wytycznymi standardów takich jak ISO/IEC 27001.

Pytanie 9

Jaki wynik daje poniższy kod PHP?

$dane = array ('imie' => 'Anna', 'nazwisko' => 'Nowak', 'wiek' => 21);

A. jest niepoprawny, nieznany operator =>

B. definiuje tablicę z trzema wartościami

C. jest błędny, ponieważ indeksami tablicy mogą być wyłącznie liczby całkowite

D. określa tablicę zawierającą sześć wartości

Ten kod w PHP pokazuje, jak zdefiniować tablicę asocjacyjną z trzema elementami. To fajna sprawa, bo tablice asocjacyjne pozwalają na użycie kluczy, które nie muszą być tylko liczbami, a mogą być także opisowe, jak w tym przypadku. Klucze to 'imie', 'nazwisko' oraz 'wiek', a ich wartości to odpowiednio 'Anna', 'Nowak' i 21. Operator '=>' służy do przypisywania wartości do klucza - to dość typowa konstrukcja, bo ułatwia organizację danych. Podoba mi się, że tablice asocjacyjne w PHP są przydatne w różnych sytuacjach, na przykład do przechowywania danych użytkowników czy różnych ustawień. W sumie, ważne, żeby dbać o typy danych przypisywanych do kluczy, bo dzięki temu później łatwiej będzie się z nimi pracować. PHP ma dużo funkcji do pracy z tablicami, jak sortowanie czy iteracja, więc na pewno warto to znać.

Pytanie 10

Który z poniższych formatów NIE umożliwia zapis plików animowanych?

A. ACE

B. SVG

C. GIF

D. SWF

Wybór formatu SWF sugeruje, że użytkownik myli zastosowania różnych formatów plików. SWF, czyli Shockwave Flash, to format, który był powszechnie używany do tworzenia animacji i interaktywnych aplikacji internetowych. Jest on oparty na wektorowej grafice i obsługuje dźwięk oraz skrypty, co czyni go idealnym do tworzenia złożonych animacji. Z kolei SVG, czyli Scalable Vector Graphics, to format oparty na XML, który pozwala na tworzenie grafiki wektorowej i również obsługuje animacje przy użyciu CSS oraz JavaScript. Poprzez błędne przypisanie funkcji animacyjnych do ACE, użytkownik może nie dostrzegać, jak różne formaty są projektowane z myślą o określonych zastosowaniach. GIF to format, który od lat jest popularny w sieci do prezentacji prostych animacji, zwłaszcza w mediach społecznościowych. Użytkownicy często mylą różne zastosowania formatów i mogą nie być świadomi, że istnieją formaty, które są specjalnie zaprojektowane do obsługi animacji, podczas gdy inne służą zupełnie innym celom, jak kompresja danych. Właściwe zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego projektowania treści multimedialnych oraz optymalizacji ich działania w różnych środowiskach.

Pytanie 11

Jakiej opcji w edytorze grafiki rastrowej należy użyć, aby przygotować obraz do wyświetlenia na stronie w taki sposób, aby widoczna była tylko część znajdująca się w obrębie ramki?

A. Skalowanie

B. Perspektywa

C. Odbicie

D. Kadrowanie

Kadrowanie to proces polegający na usuwaniu niechcianych części obrazu w celu skupienia uwagi na jego istotnych elementach. W kontekście przygotowywania rysunku do wyświetlenia na stronie internetowej, kadrowanie pozwala na wyeksponowanie tylko tych fragmentów grafiki, które mają być widoczne dla odbiorcy, jednocześnie usuwając zbędne tło czy elementy. Jest to technika szeroko stosowana w branży graficznej i fotograficznej, gdzie precyzyjne dostosowanie kompozycji wizualnej ma kluczowe znaczenie dla estetyki oraz komunikacji wizualnej. Kadrowanie wspiera także optymalizację plików graficznych, redukując ich rozmiar i poprawiając czas ładowania strony. W edytorach grafiki rastrowej, takich jak Adobe Photoshop czy GIMP, kadrowanie jest intuicyjnym narzędziem, które pozwala na szybkie i efektywne dostosowanie kadru do wymogów projektu. Dobre praktyki branżowe zalecają regularne kadrowanie w celu zwiększenia czytelności i nadania profesjonalnego wyglądu materiałom wizualnym. Poprawnie wykadrowany obraz nie tylko poprawia estetykę, ale również może wpłynąć na przekaz oraz zaangażowanie użytkowników. Wybór właściwych proporcji i skali podczas kadrowania jest istotny dla uzyskania spójnego i harmonijnego efektu końcowego, który będzie zgodny z założeniami projektu oraz oczekiwaniami odbiorcy.

Pytanie 12

Baza danych księgarni ma tabelę ksiazki z polami: id, idAutor, tytul, ileSprzedanych oraz tabelę autorzy z polami: id, imie, nazwisko. Jak utworzyć raport dotyczący sprzedanych książek, który zawiera tytuły oraz nazwiska autorów?

A. Ustalić relację 1..1 pomiędzy tabelami ksiazki i autorzy, a następnie stworzyć kwerendę łączącą obie tabele

B. utworzyć dwie oddzielne kwerendy: pierwszą, która wyszuka tytuły książek, a drugą, która pobierze nazwiska autorów

C. stworzyć kwerendę, która wyszukuje tytuły książek

D. Zdefiniować relację 1..n między tabelami ksiazki i autorzy, a następnie stworzyć kwerendę łączącą obie tabele

Zdefiniowanie relacji 1..n między tabelami 'ksiazki' oraz 'autorzy' jest kluczowe dla prawidłowego modelowania danych w bazach danych. Relacja 1..n oznacza, że jeden autor może mieć wiele książek, co jest w pełni zgodne z rzeczywistością w kontekście księgarni. Aby stworzyć raport sprzedanych książek z tytułami i nazwiskami autorów, konieczne jest, aby obie tabele były połączone w sposób umożliwiający łatwy dostęp do danych. Po utworzeniu relacji można skorzystać z kwerendy SQL, która wykorzystuje złączenie (JOIN) do pobrania informacji z obu tabel. Przykładowe zapytanie może wyglądać następująco: SELECT ksiazki.tytul, autorzy.nazwisko FROM ksiazki JOIN autorzy ON ksiazki.idAutor = autorzy.id. Tego typu podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w projektowaniu baz danych, umożliwiając łatwe skalowanie oraz modyfikację w przyszłości.

Pytanie 13

W języku PHP należy stworzyć warunek, który będzie prawdziwy, gdy zmienna $a będzie dowolną liczbą całkowitą mniejszą niż -10 lub gdy zmienna $b będzie jakąkolwiek liczbą z zakresu (25, 75). Wyrażenie logiczne w tym warunku przyjmuje postać

A. ($a < -10) or (($b > 25) or ($b < 75))

B. ($a < -10) or (($b > 25) and ($b < 75))

C. ($a < -10) and (($b > 25) or ($b < 75))

D. ($a < -10) and (($b > 25) and ($b < 75))

Wyrażenie logiczne ($a < -10) or (($b > 25) and ($b < 75)) jest poprawne, ponieważ spełnia przedstawione w pytaniu warunki. Wszelka liczba całkowita mniejsza od -10 dla zmiennej $a spełnia pierwszy warunek. Drugi warunek definiuje, że zmienna $b musi należeć do przedziału (25, 75), co oznacza, że $b musi być większe niż 25 i mniejsze niż 75. Użycie operatora 'or' jest kluczowe, ponieważ oznacza, że przynajmniej jedno z warunków musi być prawdziwe, aby całe wyrażenie zwróciło wartość prawda. Takie podejście jest zgodne z zasadami programowania, które preferują jednoznaczne i klarowne definiowanie warunków. Przykład użycia takiego wyrażenia mógłby być w kontekście walidacji danych wejściowych w formularzu, gdzie chcemy sprawdzić, czy użytkownik wprowadza poprawne wartości. Dobre praktyki programistyczne zalecają testowanie każdego warunku oddzielnie oraz czytelne komentowanie kodu, aby późniejsza analiza była łatwiejsza dla innych programistów.

Pytanie 14

Jaki jest prawidłowy sposób deklaracji funkcji w języku JavaScript?

A. void myFunction() { }

B. def myFunction() { }

C. function myFunction() { }

D. func myFunction() { }

Deklaracja funkcji w JavaScript zaczyna się od słowa kluczowego <code>function</code>, po którym następuje nazwa funkcji, nawiasy okrągłe oraz nawiasy klamrowe obejmujące ciało funkcji. Przykładowo, <code>function myFunction() { }</code> tworzy funkcję o nazwie <em>myFunction</em>, która nie przyjmuje żadnych parametrów i nie wykonuje żadnych operacji, gdyż ciało funkcji jest puste. W JavaScript funkcje są fundamentalnym elementem, który pozwala na tworzenie modularnego i wielokrotnego użycia kodu. Można je wywoływać w dowolnym miejscu programu, co ułatwia zarządzanie złożonością kodu. Zgodnie z dobrymi praktykami, nazwy funkcji powinny być opisowe, aby jasno wskazywały na ich działanie. Warto również pamiętać, że w JavaScript funkcje są pierwszoklasowymi obiektami, co oznacza, że mogą być przypisywane do zmiennych, przekazywane jako argumenty do innych funkcji, czy zwracane jako wyniki funkcji. To sprawia, że JavaScript jest bardzo elastycznym językiem do programowania złożonych aplikacji webowych.

Pytanie 15

Którą wartość zwróci funkcja zapisana w języku C++, jeżeli jej parametrem wejściowym jest tablica wypełniona w następujący sposób: tablica[6] = {3, 4, 2, 4, 10, 0};?

int fun1(int tab[]) {
    int wynik = 0;
    for (int i = 0; i < 6; i++)
        wynik += tab[i];
    return wynik;
}

A. 960

B. 23

C. 10

D. 0

Gratulacje, Twoja odpowiedź jest poprawna. W języku C++ funkcja zwraca sumę wszystkich elementów w tablicy. W podanym pytaniu mamy tablicę z sześcioma elementami, którymi są liczby: 3, 4, 2, 4, 10, 0. Dodając te liczby otrzymujemy 23, co jest poprawną odpowiedzią. To jest typowy scenariusz, kiedy potrzebujemy obliczyć sumę wszystkich elementów w tablicy. Na przykład, możemy mieć program, który oblicza średnią wartość z zestawu danych. W takim przypadku najpierw musimy zsumować wszystkie elementy, a następnie podzielić przez ich liczbę. Pamiętaj, że w języku C++ tablice indeksowane są od zera, co oznacza, że pierwszy element tablicy ma indeks 0, a ostatni element ma indeks o jeden mniejszy niż rozmiar tablicy. Jest to powszechny standard w programowaniu i jest istotny do zrozumienia, jak działają tablice.

Pytanie 16

Możliwość utworzenia konta użytkownika jan z hasłem janPass można osiągnąć przy pomocy polecenia

A. CREATE USER 'jan'@'%localhost' IDENTIFIED VIA mysql_native_password USING 'janPass';

B. CREATE USER 'jan'@'localhost' IDENTIFIED BY 'janPass';

C. CREATE USER 'jan'@'localhost';

D. CREATE USER 'jan'@'localhost' PASSWORD EXPIRE;

Pozostałe odpowiedzi zawierają błędy związane z używaniem składni SQL do tworzenia użytkowników. W pierwszym przypadku, polecenie 'CREATE USER 'jan'@'localhost';' nie definiuje hasła, co sprawia, że użytkownik nie będzie mógł się zalogować, ponieważ brak jest wymaganego elementu autoryzacji. W kontekście bezpieczeństwa i standardów zarządzania użytkownikami, każdemu utworzonemu kontu należy przypisać odpowiednie hasło, aby uniemożliwić dostęp osobom nieuprawnionym. Następnie, polecenie 'CREATE USER 'jan'@'localhost' PASSWORD EXPIRE;' jest niepoprawne, ponieważ nie tworzy użytkownika z hasłem; zamiast tego, sugeruje jedynie, że hasło ma wygasnąć, co nie jest sensowną operacją przy tworzeniu nowego konta. Warto zauważyć, że takie podejście do zarządzania użytkownikami może prowadzić do poważnych luk w zabezpieczeniach. Wreszcie, odpowiedź 'CREATE USER 'jan'@'%localhost' IDENTIFIED VIA mysql_native_password USING 'janPass';' również zawiera błąd. Choć używa poprawnej składni, to 'USING' oraz 'IDENTIFIED VIA' nie są odpowiednie w kontekście tworzenia użytkowników w MySQL, co prowadzi do niepoprawnego rozumienia procesu autoryzacji. Poprawne podejście do zarządzania użytkownikami w MySQL koncentruje się na odpowiednim zabezpieczeniu i zarządzaniu hasłami, co nie zostało odzwierciedlone w powyższych odpowiedziach.

Pytanie 17

Która z definicji funkcji w języku C++ przyjmuje parametr typu zmiennoprzecinkowego i zwraca wartość typu całkowitego?

A. float fun1(void a)

B. void fun1(int a)

C. int fun1(float a)

D. float fun1(int a)

Każda z błędnych odpowiedzi ilustruje typowe nieporozumienia związane z deklaracją funkcji w języku C++. Odpowiedź 'void fun1(int a);' nie spełnia wymogów, ponieważ zwraca typ 'void', co oznacza, że funkcja nie zwraca żadnej wartości. To podejście jest właściwe, gdy chcemy wykonać operacje, które nie wymagają zwracania wyniku, ale nie odpowiada na pytanie dotyczące zwracania wartości całkowitej. W przypadku 'float fun1(int a);', chociaż funkcja poprawnie przyjmuje argument całkowity, zwraca typ 'float', co jest sprzeczne z wymaganiem zwrotu wartości całkowitej. Kolejna odpowiedź 'float fun1(void a);' zawiera syntaktyczny błąd, ponieważ typ 'void' nie może być użyty jako typ parametru, co prowadzi do błędów kompilacji. W języku C++ każdy parametr musi mieć określony typ, a użycie 'void' jako typu parametru jest niepoprawne. Te nieprawidłowe odpowiedzi wskazują na brak zrozumienia podstawowych zasad typowania w C++, co jest kluczowe w kontekście projektowania funkcji. Istotne jest, aby przy tworzeniu funkcji dobrze zrozumieć, jakie typy danych są akceptowane i jakie wartości są oczekiwane jako wynik, aby uniknąć błędów w logice programu oraz poprawić jego wydajność i czytelność.

Pytanie 18

W jaki sposób wykonanie podanej poniżej kwerendy SQL wpłynie na tabelę pracownicy?

ALTER TABLE pracownicy MODIFY plec char9);

A. Doda kolumnę plec ze znakowym typem danych o zmiennej długości 9.

B. Doda kolumnę plec ze znakowym typem danych o stałej długości 9.

C. Zmieni typ danych kolumny plec na znakowy o zmiennej długości 9.

D. Zmieni typ danych kolumny plec na znakowy o stałej długości 9.

Wykonanie kwerendy SQL ALTER TABLE pracownicy MODIFY plec char(9) zmienia typ danych kolumny 'plec' w tabeli 'pracownicy' na typ znakowy o stałej długości wynoszącej 9 znaków. Oznacza to, że każda wartość w tej kolumnie może zajmować do 9 znaków, a system będzie rezerwować dokładnie tę ilość miejsca w bazie danych. Typ char jest używany, gdy znana jest maksymalna długość danych, co pozwala na bardziej efektywne zarządzanie pamięcią i skrócenie czasu dostępu do danych. Przykładem zastosowania tego typu danych może być, na przykład, przechowywanie informacji o płci, gdzie 'M' oznacza mężczyznę, a 'K' kobietę. Przed wprowadzeniem tej kwerendy ważne jest, aby upewnić się, że wszystkie istniejące dane w kolumnie plec są zgodne z nowym formatem, aby uniknąć potencjalnych problemów z utratą danych lub błędami podczas konwersji. Standardy SQL, takie jak ANSI SQL, definiują typy danych i operacje na nich, co zapewnia, że kwerendy są przenośne między różnymi systemami baz danych.

Pytanie 19

Algorytm przedstawiony dla tablicy n-elementowej t[n] ma na celu obliczenie sumy:

// K1
i = 0; wynik = 0;
// K2
while i < n do
// K3
wynik = wynik + t[i];
// K4
i = i + 2;
// K5
wypisz(wynik);

A. co drugi element tablicy.

B. n-elementów tablicy.

C. elementów tablicy, których wartości są nieparzyste.

D. wszystkie elementy tablicy.

To właśnie jest sedno tego algorytmu – on faktycznie sumuje co drugi element tablicy. Spójrz na ten fragment: „i = i + 2;”. To kluczowa linia! Po każdym dodaniu elementu do sumy, indeks zwiększa się o dwa, a nie o jeden, jak bywa w klasycznym przeglądaniu tablicy. W praktyce oznacza to, że najpierw bierzemy element t[0], potem t[2], potem t[4] i tak dalej, aż do końca tablicy. Taki sposób iteracji często spotyka się w zadaniach, gdzie zależy nam na analizie tylko parzystych indeksów, np. kiedy chcemy oddzielić wartości z pozycji parzystych od nieparzystych albo przy optymalizacjach związanych z przetwarzaniem dużych zbiorów danych. Co ciekawe, podobna konstrukcja pojawia się w algorytmach, gdzie trzeba obrobić strumień danych fragmentami, np. podczas przeglądania jednej połowy tablicy lub w algorytmach filtrujących sygnały. Z mojego doświadczenia wynika, że taki schemat jest nie tylko szybki, ale też czytelny dla innych programistów. Dobre praktyki zalecają zawsze wyraźnie pokazywać, które elementy są brane pod uwagę w pętli – tutaj jest to bardzo klarowne. Można byłoby to jeszcze rozwinąć, np. obsługując sytuacje, gdzie tablica ma nieparzystą liczbę elementów, ale generalnie, jeśli potrzebujesz sumy co drugiego elementu – taki algorytm jest idealny.

Pytanie 20

Sklep online używa tabeli faktury. W trakcie generowania faktury pole dataPlatnosci nie zawsze zostaje uzupełnione. Aby to skorygować, na zakończenie dnia trzeba wpisać bieżącą datę do rekordów, w których to pole nie jest wypełnione. Można to osiągnąć za pomocą kwerendy

A. UPDATE faktury SET dataPlatnosci=CURDATE() WHERE dataPlatnosci IS NULL;

B. UPDATE faktury SET dataPlatnosci=CURTIME() WHERE id = 3;

C. UPDATE faktury SET dataPlatnosci=CURTIME() WHERE dataPlatnosci IS NOT NULL;

D. UPDATE faktury SET dataPlatnosci=CURDATE() WHERE dataplatnosci = '0000-00-00';

Odpowiedź, którą wybrałeś, jest jak najbardziej trafna. Kwerenda UPDATE faktury SET dataPlatnosci=CURDATE() WHERE dataPlatnosci IS NULL rzeczywiście aktualizuje pole dataPlatnosci w tabeli faktur, ale tylko wtedy, gdy jest ono puste. Super, że korzystasz z CURDATE(), bo to daje nam bieżącą datę. W SQL ważne jest, żeby nie tracić czasu na aktualizowanie wierszy, które już mają datę. Dobrze widzieć, że zastosowałeś IS NULL, bo to pozwala uniknąć kłopotów z porównywaniem dat i wydobywaniem takich wartości jak '0000-00-00', co na pewno by namieszało z interpretacją. Twoje podejście jest zgodne z tym, co powinno być w bazach danych – minimalizowanie zbędnych danych i dbanie o ich spójność. Z mojego doświadczenia, zawsze lepiej korzystać z funkcji datowych, bo to pozwala mieć pewność, że wprowadzane wartości są aktualne i pasują do reszty aplikacji.

Pytanie 21

Podczas wykonywania zapytania można skorzystać z klauzuli DROP COLUMN

A. ALTER COLUMN

B. DROP TABLE

C. CREATE TABLE

D. ALTER TABLE

Odpowiedź 'ALTER TABLE' jest poprawna, ponieważ klauzula DROP COLUMN jest używana w kontekście zmiany struktury tabeli w bazach danych. Polecenie ALTER TABLE pozwala na modyfikację istniejącej tabeli, w tym dodawanie, usuwanie lub modyfikowanie kolumn. Użycie klauzuli DROP COLUMN umożliwia usunięcie określonej kolumny z tabeli, co jest przydatne, gdy kolumna nie jest już potrzebna, zawiera nieaktualne dane lub w celu optymalizacji struktury bazy danych. Na przykład, jeśli mamy tabelę 'Użytkownicy' z kolumną 'wiek', której chcemy się pozbyć, możemy użyć polecenia: 'ALTER TABLE Użytkownicy DROP COLUMN wiek;'. Ważne jest, aby przed wykonaniem tej operacji upewnić się, że usunięcie kolumny nie wpłynie negatywnie na integralność danych lub logikę aplikacji. Praktyki dotyczące zarządzania bazami danych zalecają również wykonanie kopii zapasowej danych przed takimi operacjami, aby zminimalizować ryzyko utraty danych.

Pytanie 22

Integralność referencyjna w relacyjnych bazach danych oznacza, że

A. każdemu kluczowi głównemu przyporządkowany jest dokładnie jeden klucz obcy w powiązanych tabelach

B. klucz główny lub klucz obcy nie mogą zawierać wartości NULL

C. wartość klucza obcego w danej tabeli musi być albo równa wartości klucza głównego w związanej z nią tabeli albo równa wartości NULL

D. wartość klucza głównego oraz klucza obcego nie może być pusta

Wybór odpowiedzi sugerujących, że każdemu kluczowi głównemu odpowiada dokładnie jeden klucz obcy w tabeli lub tabelach powiązanych, jest błędny. W rzeczywistości, jeden klucz główny może być powiązany z wieloma kluczami obcymi w różnych rekordach. Na przykład, w bazie danych dotyczącej zamówień, klucz główny tabeli 'Klienci' może być referencjonowany przez wiele rekordów w tabeli 'Zamówienia', co oznacza, że ten sam klient może mieć wiele zamówień. Odpowiedzi sugerujące, że klucz główny lub klucz obcy nie zawierają wartości NULL, są również mylące. W praktyce, klucze obce mogą zawierać wartość NULL, co oznacza, że dany rekord nie musi mieć przypisanego odniesienia do innej tabeli. Przykładem mogą być zamówienia, które nie są jeszcze przypisane do żadnego klienta – w takim wypadku wartość klucza obcego (KlientID) może być NULL. Te nieprawidłowe odpowiedzi prowadzą do błędnych wniosków, które mogą wpłynąć na projektowanie baz danych oraz ich funkcjonalność. Zrozumienie, że klucze obce mogą być NULL oraz że jeden klucz główny może być powiązany z wieloma kluczami obcymi, jest kluczowe dla prawidłowego modelowania danych i zapewnienia spójności w bazach danych.

Pytanie 23

Kolor zapisany w systemie RGB, o wartościach rgb(255,128,16), jaki będzie miał odpowiednik w kodzie szesnastkowym?

A. #ff0f10

B. #ff8011

C. #ff8010

D. #008010

Kod RGB (Red, Green, Blue) to model barw wykorzystywany w grafice komputerowej oraz w technologii wyświetlania. Wartości RGB są określane na podstawie trzech składowych: czerwonej, zielonej i niebieskiej. Każda z tych składowych może przyjmować wartości w zakresie od 0 do 255. W przypadku koloru zapisanym jako rgb(255,128,16), wartość 255 oznacza pełne nasycenie koloru czerwonego, 128 to średnie nasycenie koloru zielonego, a 16 to stosunkowo niskie nasycenie koloru niebieskiego. Aby przekonwertować wartości RGB na format szesnastkowy, należy przekształcić każdą z trzech składowych na system szesnastkowy, co w przypadku podanego koloru daje nam: 255 w systemie dziesiętnym to FF w szesnastkowym, 128 to 80, a 16 to 10. Łącząc te wartości, otrzymujemy #ff8010, co dokładnie odpowiada wartości RGB podanej w pytaniu. Taki zapis jest powszechnie stosowany w CSS i innych formatach związanych z web designem, a jego znajomość jest kluczowa dla każdego projektanta lub developera webowego.

Pytanie 24

W CSS zapis w postaci ```h1::first-letter{color:red;}``` spowoduje, że kolor czerwony będzie dotyczył

A. pierwszej litery nagłówka pierwszego poziomu

B. pierwszej linii akapitu

C. tekstów nagłówka pierwszego poziomu

D. pierwszej litery nagłówka drugiego poziomu

Zapis CSS h1::first-letter {color: red;} odnosi się do selektora pseudo-elementu first-letter, który jest używany do stylizacji pierwszej litery bloku tekstowego w nagłówkach. W tym wypadku, gdy selektor jest zastosowany do elementu h1, oznacza to, że kolor pierwszej litery nagłówka pierwszego stopnia (h1) zostanie zmieniony na czerwony. Pseudo-element first-letter działa tylko dla elementów blokowych, takich jak nagłówki, akapity czy listy. W praktyce, jeśli w dokumencie HTML mamy element <h1> z tekstem, np. 'Witaj świecie', to wyłącznie litera 'W' zostanie wyświetlona w kolorze czerwonym. To podejście jest zgodne ze standardami CSS, które definiują pseudo-elementy jako specyficzne fragmenty dokumentu, które można stylizować niezależnie od reszty zawartości. Warto również zauważyć, że stosowanie takich selektorów pozwala na uzyskanie bardziej złożonych efektów wizualnych bez konieczności modyfikacji struktury HTML. Umożliwia to projektantom stron internetowych większą elastyczność i kontrolę nad estetyką treści.

Pytanie 25

Rodzaj programowania, w którym seria poleceń (sekwencja instrukcji) jest traktowana jako program, nazywa się programowaniem

A. imperatywnym

B. stanowym

C. funkcyjnym

D. logicznym

Programowanie funkcyjne, które można by błędnie uznać za odpowiedź, koncentruje się na obliczeniach jako na wywołaniach funkcji, co oznacza, że kluczowym aspektem tego podejścia jest niezmienność danych i unikanie efektów ubocznych. Funkcje w programowaniu funkcyjnym są traktowane jako pierwszorzędne obiekty, co różni je od programowania imperatywnego, gdzie głównym celem jest sekwencja instrukcji. Z tego powodu, w programowaniu funkcyjnym nie definiuje się programu jako ciągu poleceń, lecz jako zbiór transformacji danych. Programowanie logiczne z kolei skupia się na reprezentacji wiedzy w postaci faktów i reguł, umożliwiając systemom wnioskowanie, a nie na wykonywaniu instrukcji. Przykładem takiego podejścia jest Prolog, gdzie programy są formułowane w sposób deklaratywny. Programowanie stanowe, które również mogłoby być mylące, odnosi się do koncepcji, w której program operuje w różnych stanach, często z użyciem maszyn stanowych, co znowu nie odnosi się do ciągu instrukcji. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków często wynikają z nieporozumienia dotyczącego różnicy między różnymi paradygmatami programowania i ich zastosowaniami. Każde z tych podejść ma swoje unikalne cechy i zastosowania, ale kluczowa różnica, która definiuje programowanie imperatywne, to jego zależność od sekwencji instrukcji, co czyni je odmiennym od innych stylów programowania.

Pytanie 26

Określenie powiązań między tabelami w bazie danych MySQL realizuje klauzula

A. PRIMARY KEY

B. INDEX

C. ORDER BY

D. REFERENCES

Klauzula REFERENCES w systemie bazodanowym MySQL jest kluczowym elementem, który umożliwia ustanawianie relacji pomiędzy tabelami. Jej główną funkcją jest definiowanie kluczy obcych, które zapewniają referencyjną integralność danych. Klucz obcy wskazuje na kolumnę w innej tabeli, co pozwala na powiązanie dwóch zestawów danych. Na przykład, jeśli mamy tabelę 'Zamówienia', która zawiera kolumnę 'KlientID', możemy użyć klauzuli REFERENCES, aby wskazać, że ta kolumna odnosi się do kolumny 'ID' w tabeli 'Klienci'. Dzięki temu, przy dodawaniu lub aktualizowaniu rekordów w tabeli 'Zamówienia', system MySQL będzie sprawdzać, czy 'KlientID' ma odpowiadający mu rekord w tabeli 'Klienci'. Takie powiązanie zapobiega błędom związanym z nieistniejącymi danymi i umożliwia bardziej złożone zapytania, które łączą dane z różnych tabel. Klauzula REFERENCES jest częścią szerszych standardów SQL, które ułatwiają zarządzanie relacyjnymi bazami danych i są kluczowe w projektowaniu złożonych struktur danych.

Pytanie 27

Narzędziem do zarządzania bazą danych wbudowanym w pakiet XAMPP jest

A. pgAdmin

B. MySQL Workbench

C. phpMyAdmin

D. SQLite

phpMyAdmin to popularne narzędzie webowe, które jest częścią pakietu XAMPP, służące do zarządzania bazami danych MySQL. Umożliwia użytkownikom interakcję z bazą danych poprzez intuicyjny interfejs graficzny, co znacznie upraszcza wykonanie operacji takich jak tworzenie, edytowanie i usuwanie baz danych oraz tabel. Dzięki phpMyAdmin można z łatwością zarządzać uprawnieniami użytkowników, importować i eksportować dane, a także wykonywać zapytania SQL bez konieczności korzystania z linii poleceń. To narzędzie jest szczególnie przydatne dla osób, które nie mają doświadczenia w pracy z bazami danych, a jego dostępność w XAMPP czyni go idealnym rozwiązaniem dla programistów webowych i administratorów systemów. W praktyce, phpMyAdmin wspiera wiele standardów, takich jak UTF-8, co zapewnia poprawne przetwarzanie danych w różnych językach. Warto zaznaczyć, że korzystanie z phpMyAdmin jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania bazami danych, ponieważ umożliwia skuteczne monitorowanie i optymalizację wydajności bazy danych.

Pytanie 28

Systemem zarządzania wersjami w projekcie programistycznym, który działa w trybie rozproszonym, jest

A. FileZilla

B. GIT

C. TotalCommander

D. Eclipse

FileZilla to program służący do transferu plików przez protokoły FTP, SFTP i FTPS. Chociaż może być użyty w kontekście zarządzania plikami projektów, nie oferuje funkcji kontroli wersji, co jest kluczowym elementem rozproszonych systemów kontroli wersji. TotalCommander jest menedżerem plików, który współpracuje z lokalnym systemem plików, a nie z repozytoriami kodu źródłowego. W przypadku projektów programistycznych jego zastosowanie ogranicza się głównie do porządkowania i kopiowania plików, co nie ma związku z kontrolą wersji. Eclipse to zintegrowane środowisko programistyczne (IDE), które może wspierać różne systemy kontroli wersji, w tym GIT, ale samo w sobie nie jest rozproszonym systemem kontroli wersji. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków to mieszanie pojęć związanych z zarządzaniem plikami i kontrolą wersji. Systemy kontroli wersji, takie jak GIT, wprowadzają struktury i procesy, które umożliwiają śledzenie zmian, zarządzanie wersjami kodu oraz współpracę w zespołach, co jest całkowicie odmiennym podejściem od prostego przesyłania plików czy zarządzania nimi w lokalnym systemie. W związku z tym, zrozumienie podstawowych różnic między tymi narzędziami jest kluczowe dla efektywnego zarządzania projektami programistycznymi.

Pytanie 29

Jakie możliwości daje funkcja phpinfo()?

A. uruchomienie kodu w języku PHP

B. uzyskanie informacji o środowisku pracy serwera obsługującego PHP

C. analizowanie kodu PHP

D. zweryfikowanie wartości zmiennych użytych w kodzie PHP

Funkcja phpinfo() jest niezwykle przydatnym narzędziem, które dostarcza szczegółowych informacji na temat konfiguracji środowiska PHP na serwerze. Wywołanie tej funkcji generuje stronę HTML z danymi takimi jak wersja PHP, załadowane rozszerzenia, zmienne konfiguracyjne oraz informacje o systemie operacyjnym. Przykładowo, podczas rozwiązywania problemów z aplikacjami PHP, programiści mogą skorzystać z phpinfo() w celu weryfikacji, czy odpowiednie rozszerzenia są załadowane, co może być kluczowe dla poprawnego działania aplikacji. Dodatkowo, funkcja ta umożliwia identyfikację potencjalnych problemów z konfiguracją, takich jak niewłaściwie ustawione ścieżki do skryptów czy braki w wymaganych rozszerzeniach. Zgodnie z najlepszymi praktykami, phpinfo() powinno być używane tylko w środowiskach deweloperskich, a nie produkcyjnych, aby nie ujawniać wrażliwych informacji o serwerze. Dobrą praktyką jest również usunięcie lub zabezpieczenie dostępu do stron, które wywołują tę funkcję, aby zminimalizować ryzyko ataków.

Pytanie 30

W HTML, aby dodać obrazek z tekstem przylegającym, umiejscowionym na środku obrazka, trzeba użyć znacznika

A. <img src="/obrazek.png" alt="obraz4">tekst

B. <img src="/obrazek.png" alt="obraz3" height="50%">tekst

C. <img src="/obrazek.png" alt="obraz2" align="middle">tekst

D. <img src="/obrazek.png" alt="obraz1" hspace="30px">tekst

Aby wstawić obrazek z tekstem przyległym w HTML, należy skorzystać ze znacznika <img> z atrybutem align ustawionym na 'middle'. Atrybut align jest przestarzały w HTML5, ale nadal może być używany w kontekście tekstów przylegających do obrazków. Ustawiając 'middle', obrazek będzie wyśrodkowany w pionie względem linii tekstu, co pozwala na estetyczne umiejscowienie obrazu w odniesieniu do towarzyszącego mu tekstu. Dobrym przykładem jest zastosowanie <img src='/obrazek.png' alt='obraz2' align='middle'>tekst, co sprawia, że obrazek staje się integralną częścią tekstu, a nie tylko jego dodatkiem. W kontekście standardów, warto zauważyć, że HTML5 zaleca stosowanie CSS do pozycjonowania, dlatego bardziej współczesnym podejściem byłoby użycie stylów CSS, np. 'vertical-align: middle'. Można to osiągnąć poprzez dodanie klasy do obrazka oraz odpowiedniego stylu CSS. Chociaż align jest przestarzały, jego rozumienie jest istotne dla osób przystosowujących starsze strony do nowych standardów.

Pytanie 31

Aby przesłać informacje za pomocą funkcji mysqli_query) w skrypcie PHP, który dodaje do bazy danych dane uzyskane z formularza na stronie internetowej, jako jeden z argumentów trzeba użyć kwerendy

A. UPDATE

B. SELECT

C. INSERT INTO

D. ALTER

Wybór odpowiedzi 'INSERT INTO' jest poprawny, ponieważ służy do wstawiania nowych rekordów do bazy danych w systemie zarządzania bazą danych (DBMS). Kiedy chcemy przesłać dane z formularza w PHP, używamy tej kwerendy, aby określić, do której tabeli w bazie danych chcemy dodać nowe informacje oraz jakie wartości mają być wstawione w poszczególnych kolumnach. Przykładowo, jeśli mamy formularz rejestracji użytkownika, możemy użyć kwerendy: "INSERT INTO uzytkownicy (imie, email) VALUES ('Jan', '[email protected]')". Warto pamiętać o przygotowywaniu zapytań (prepared statements) w celu zabezpieczenia aplikacji przed atakami SQL Injection, co jest standardową dobrą praktyką w tworzeniu aplikacji webowych. Użycie kwerendy 'INSERT INTO' jest kluczowe, ponieważ pozwala na efektywne dodawanie nowych danych, co jest podstawową operacją w bazach danych.

Pytanie 32

Zamieszczono fragment kodu HTML, który nie przechodzi poprawnej walidacji. Błąd związany z walidacją tego fragmentu kodu dotyczy

A. braku cudzysłowu

B. powtórzenia nazwy pliku graficznego

C. niedomknięcia znacznika img

D. niedomknięcia znacznika br

Fragment kodu HTML zawiera istotny błąd, który polega na braku cudzysłowu w atrybucie 'src' znacznika 'img'. Poprawna składnia wymaga, aby wszystkie wartości atrybutów były otoczone cudzysłowami, zarówno pojedynczymi, jak i podwójnymi. W tym przypadku występuje problem w linii, gdzie atrybut 'src' ma przypisaną wartość '/obraz.gif', ale brakuje zamykającego cudzysłowu, co powoduje, że przeglądarka może niepoprawnie interpretować ten fragment kodu. Aby poprawić kod, należy dodać cudzysłów, co zapewni zgodność z normami HTML, takimi jak W3C. Przykładowo, poprawny zapis powinien wyglądać następująco: <img src="/obraz.gif" alt="Obrazek">. Walidacja kodu HTML jest kluczowa, ponieważ umożliwia uniknięcie problemów z wyświetlaniem strony oraz zapewnia lepszą dostępność treści dla użytkowników oraz robotów wyszukiwarek. Użycie odpowiednich znaczników oraz poprawna składnia sprzyja również lepszym wynikom SEO, co jest istotne w kontekście widoczności w Internecie.

Pytanie 33

Jak, wykorzystując język PHP, można zapisać w ciasteczku wartość znajdującą się w zmiennej dane na okres jednego dnia?

A. setcookie("dane", $dane, time());

B. setcookie("dane", $dane, time() + (3600*24));

C. setcookie("dane", $dane, 0);

D. setcookie("dane", "dane", 0);

Użycie setcookie("dane", $dane, time()); jest błędne, ponieważ czas wygaśnięcia ciasteczka nie zostaje określony, a domyślnie ciasteczko wygasa z końcem sesji przeglądarki. Oznacza to, że ciasteczko zostanie usunięte, gdy użytkownik zamknie przeglądarkę, co jest niewłaściwe w kontekście potrzeby przechowywania danych przez dłuższy czas, jak w tym przypadku. Zapis setcookie("dane", "dane", 0); również kończy się niepowodzeniem, ponieważ określenie czasu wygaśnięcia na zero ma ten sam skutek, co wcześniejsza odpowiedź - ciasteczko nie będzie przechowywane po zamknięciu sesji. W przypadku setcookie("dane", $dane, 0); błąd wynika z tego, że zmienna $dane nie jest przechowywana, co prowadzi do potencjalnych problemów z dostępnością danych. Zrozumienie tych mechanizmów jest kluczowe dla efektywnego korzystania z ciasteczek w PHP, a niewłaściwe podejście do ich użycia może prowadzić do utraty informacji, co negatywnie wpływa na doświadczenie użytkownika. Użytkownicy powinni unikać pomijania argumentów związanych z czasem wygaśnięcia, ponieważ może to prowadzić do nieprzewidywalnych rezultatów i frustracji ze strony osób korzystających z danej aplikacji.

Pytanie 34

Funkcja CONCAT() w SQL służy do

A. usuwania określonego tekstu

B. uzyskiwania podłańcucha ze wskazanego tekstu

C. przycinania tekstu do wyświetlenia

D. łączenia tekstów do wyświetlenia

Funkcja CONCAT() w języku SQL jest używana do łączenia dwóch lub więcej ciągów tekstowych w jeden. To niezwykle przydatne narzędzie, które pozwala na tworzenie bardziej złożonych danych wyjściowych, na przykład w raportach lub podczas generowania dynamicznych wartości w zapytaniach. Umożliwia to efektywną manipulację danymi tekstowymi, co jest kluczowe w wielu aplikacjach biznesowych, gdzie często zachodzi potrzeba scalania imion i nazwisk, adresów czy jakichkolwiek innych pól tekstowych. Przykładowo, używając CONCAT('Jan', ' ', 'Kowalski'), otrzymamy 'Jan Kowalski', co pokazuje, jak prosto można połączyć różne elementy w jedną całość. Warto pamiętać, że w przypadku, gdy którykolwiek z argumentów CONCAT() jest wartością NULL, zwracana jest wartość NULL. Dlatego, aby uniknąć tego problemu, programiści często stosują funkcję COALESCE(), aby zastąpić NULL pustym ciągiem przed jego połączeniem. Dobrą praktyką jest również używanie funkcji CONCAT() w kontekście formatowania wyników zapytań, co zwiększa czytelność i użyteczność danych dla końcowego użytkownika.

Pytanie 35

Na ilustracji przedstawiono związek jeden do wielu. Łączy on

A. klucz obcy rezyserzy_id w tabeli filmy z kluczem podstawowym id w tabeli rezyserzy

B. klucz podstawowy id w tabeli z kluczem obcym rezyserzy_id w tabeli rezyserzy

C. klucz podstawowy id w tabeli filmy z kluczem podstawowym id w tabeli rezyserzy

D. klucz obcy rezyserzy_id w tabeli filmy z kluczem obcym id w tabeli rezyserzy

Relacja jeden do wielu jest kluczowym elementem projektowania baz danych i występuje, gdy pojedynczy rekord w jednej tabeli może być powiązany z wieloma rekordami w innej tabeli. W tym przypadku mamy do czynienia z relacją między tabelą 'rezyserzy' i 'filmy'. Klucz podstawowy 'id' w tabeli 'rezyserzy' jest związany z kluczem obcym 'rezyserzy_id' w tabeli 'filmy'. Oznacza to, że jeden reżyser może być autorem wielu filmów. Klucz obcy w tabeli 'filmy' wskazuje na odpowiedni rekord w tabeli 'rezyserzy', co zapewnia integralność danych i umożliwia wykonywanie operacji takich jak JOIN w języku SQL, co jest przydatne przy pobieraniu danych z obu tabel jednocześnie. W praktyce stosowanie kluczy obcych jest standardową praktyką w projektowaniu relacyjnych baz danych, ponieważ ułatwia organizację i normalizację danych. Zrozumienie tych relacji jest niezbędne dla każdego, kto pracuje z bazami danych, gdyż pozwala na efektywne zarządzanie i analizowanie danych w skomplikowanych systemach informatycznych.

Pytanie 36

Dana jest tablica n-elementowa o nazwie t[n] Zadaniem algorytmu zapisanego w postaci kroków jest wypisanie sumy

K1: i = 0; wynik = 0;
 K2: Dopóki i < n wykonuj K3 .. K4
     K3: wynik ← wynik + t[i]
     K4: i ← i + 2
 K5: wypisz wynik

A. sumy tych elementów tablicy, których wartości są nieparzyste.

B. co drugiego elementu tablicy.

C. sumy wszystkich elementów tablicy.

D. n-elementów tablicy.

Super rozebrałeś na czynniki pierwsze ten algorytm! Twoja odpowiedź 'co drugiego elementu tablicy' jest jak najbardziej trafna. W pytaniu chodzi o to, że algorytm sumuje co drugi element tablicy, zaczynając od pierwszego, a ten indeks to 0. Zmienna 'i' służy do poruszania się po tablicy i w każdej iteracji zwiększa się o 2. Dzięki temu pętla przeskakuje co drugi element, a te nieparzyste ignoruje. To naprawdę przydatna technika w programowaniu, bo pozwala na określony dostęp do danych. Takie algorytmy wykorzystuje się np. przy analizie danych z czujników, gdzie ważne są tylko wartości zapisane w regularnych odstępach.

Pytanie 37

Który z poniższych kodów stanowi alternatywę dla kodu umieszczonego w ramce?

A. <?php for($x=2;$x<=54;$x+=2){echo $x." ";} ?>

B. <?php for($x=2;$x<=56;$x+=2){echo $x." ";} ?>

C. <?php for($x=1;$x<=55;$x+=1){echo $x." ";} ?>

D. <?php for($x=1;$x<=55;$x++){echo $x." ";} ?>

W wielu odpowiedziach widać, że nie do końca rozumiesz, jak działają pętle i warunki w PHP. Kod w ramce przyzwoicie wypisuje liczby parzyste od 2 do 54, ale pomija nieparzyste tylko dzięki warunkowi if i continue. Jak masz niepoprawne odpowiedzi, to pojawia się kilka problemów. Na przykład, jak pętla startuje od x=1 i zwiększa x o 1, to wszystkie liczby się drukują, a to nie jest to, co chcesz uzyskać. Zmiana kroku na zwiększanie x o 2 byłaby dobra, ale możesz też mieć za szeroki lub zbyt wąski zakres, tak jak w przypadku, gdy pętla kończy się na 56 zamiast 54. Żeby kod był poprawny, musisz zrozumieć, że każda iteracja musi spełniać konkretny warunek, który rozwiązuje problem. Często mylimy się, myśląc, że drobne zmiany w kodzie, jak zmiana zakresu czy kroku, same z siebie załatwią sprawę. Ważne, żeby przemyśleć, jak zaplanować strukturę pętli i warunków, żeby wszystko działało tak, jak powinno i wykorzystanie zasobów było efektywne.

Pytanie 38

Aby wykorzystać skrypt znajdujący się w pliku przyklad.js, konieczne jest połączenie go ze stroną przy użyciu kodu

A. <script link="przyklad.js"></script>

B. <script src="przyklad.js"></script>

C. <link rel="script" href="przyklad.js">

D. <script>przyklad.js</script>

Odpowiedź <script src="przyklad.js"></script> jest naprawdę na miejscu, bo użycie atrybutu 'src' w znaczniku <script> to taki standardowy sposób dołączania zewnętrznych skryptów JS do HTML-a. Atrybut 'src' mówi przeglądarce, gdzie znaleźć ten skrypt, więc może go załadować i wykonać. Dzięki temu, skrypt z pliku 'przyklad.js' wchodzi w interakcję ze stroną i może dodawać różne funkcje, jak na przykład reagowanie na działania użytkownika czy manipulowanie elementami na stronie. Pamiętaj, że najlepiej dołączać skrypty na końcu dokumentu, zaraz przed </body>, bo wtedy cała zawartość strony ładuje się najpierw. Warto też pomyśleć o atrybucie 'defer' lub 'async', żeby lepiej zoptymalizować ładowanie skryptów i nie blokować renderowania strony. Na przykład, <script src="przyklad.js" defer></script> pozwoli na asynchroniczne ładowanie, co z pewnością poprawia wydajność.

Pytanie 39

Która z pętli w PHP umożliwia przeprowadzenie operacji na wszystkich elementach tablicy z automatycznym przypisaniem indeksów tych elementów?

A. foreach

B. do...while

C. for

D. while

Odpowiedź 'foreach' jest poprawna, ponieważ ta konstrukcja w języku PHP została stworzona specjalnie do iteracji po elementach tablicy. Zastosowanie 'foreach' pozwala na komfortowe i czytelne przeglądanie każdego elementu tablicy bez potrzeby ręcznego zarządzania indeksami, co jest szczególnie przydatne w przypadku tablic asocjacyjnych, gdzie klucze mogą być dowolnymi typami danych. Przykład zastosowania 'foreach': dla tablicy $fruits = ['jabłko', 'banan', 'gruszka']; używamy pętli: foreach ($fruits as $fruit) { echo $fruit; } To pozwala na wypisanie każdego owocu w tablicy. Warto również podkreślić, że 'foreach' jest bardziej wydajny i bardziej intuicyjny niż inne pętle, takie jak 'for' czy 'while', które wymagają dodatkowego zarządzania indeksami. W praktyce, 'foreach' jest standardem w iteracji tablic w PHP i jego użycie jest zgodne z najlepszymi praktykami programistycznymi.

Pytanie 40

<img src="/rysunek.png" alt="pejzaż"> Zapisany został kod HTML, który wstawia obrazek na stronę. Jeśli rysunek.png nie zostanie znaleziony, przeglądarka

A. nie załaduje strony internetowej

B. w miejscu grafiki zasygnalizuje błąd wyświetlania strony

C. w miejscu grafiki pokaże tekst "rysunek.png"

D. wyświetli w miejscu grafiki tekst "pejzaż"

Kiedy przeglądarka internetowa napotyka na kod HTML, który zawiera element graficzny, w takim przypadku, jeśli wskazany plik nie jest dostępny, następuje zachowanie określone przez atrybut 'alt'. W omawianym przykładzie, gdy przeglądarka nie może znaleźć pliku 'rysunek.png', wyświetli tekst alternatywny 'pejzaż'. Atrybut 'alt' jest niezwykle ważny z perspektywy dostępności oraz SEO, ponieważ pozwala na dostarczenie informacji o obrazie osobom, które nie mogą go zobaczyć, takim jak osoby niewidome korzystające z czytników ekranu. Z punktu widzenia standardów W3C, atrybut 'alt' jest zalecany dla każdego elementu <img>, aby poprawić użyteczność strony. W praktyce, dobrze skonstruowane opisy w atrybucie 'alt' mogą również wpłynąć pozytywnie na pozycjonowanie witryny w wyszukiwarkach, co czyni go kluczowym elementem podczas tworzenia treści na stronie internetowej. Z tego powodu umieszczanie informacyjnych i zrozumiałych opisów w tym atrybucie jest niezbędne nie tylko dla poprawy dostępności, ale także dla efektywnej optymalizacji SEO.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej