Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Technik rachunkowości
- Kwalifikacja: EKA.07 - Prowadzenie rachunkowości
- Data rozpoczęcia: 18 grudnia 2025 16:06
- Data zakończenia: 18 grudnia 2025 16:38
Egzamin zdany!
Wynik: 28/40 punktów (70,0%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
Dokumenty księgowe dotyczące inwestycji długoterminowych, pożyczek oraz kredytów należy przechowywać przez minimum czas
A. 1 rok po dacie zakończenia oraz rozliczenia transakcji
B. 5 lat od początku roku następującego po roku obrotowym, w którym rozpoczęto inwestycje lub zaciągnięto pożyczki i kredyty
C. 5 lat od początku roku, który następuje po roku obrotowym, w którym transakcje zostały definitywnie zakończone
D. 1 rok po upływie terminu rękojmi lub po zrealizowaniu reklamacji
Pytanie o okres przechowywania dowodów księgowych dotyczących wieloletnich inwestycji, pożyczek i kredytów dotyka istotnych aspektów zarządzania dokumentacją w przedsiębiorstwie. Wiele osób może mylnie sądzić, że wystarczy przechowywać dokumenty przez jeden rok po zakończeniu transakcji lub po upływie terminu rękojmi. Takie podejście jest niewystarczające i może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych i finansowych. Odpowiedzi mówiące o jednym roku po zakończeniu transakcji nie uwzględniają złożoności i wieloletniego charakteru inwestycji oraz związanego z nimi ryzyka. W praktyce, w przypadku dużych inwestycji, np. w nieruchomości czy sprzęt, istnieje potrzeba długotrwałego monitorowania i archiwizowania dowodów księgowych, co jest zgodne z zasadami rachunkowości. Z kolei odpowiedzi odnoszące się do pięcioletniego okresu przechowywania, ale błędnie definiujące moment rozpoczęcia inwestycji czy zaciągnięcia kredytu, również nie są prawidłowe. Kluczowe jest, aby przyjąć, że dokumenty powinny być archiwizowane do zakończenia rozliczeń inwestycji, co w praktyce oznacza, że czasami okres przechowywania może wynosić nawet dłużej niż pięć lat, jeśli operacje mają miejsce w różnych latach obrotowych. Błędne interpretacje mogą prowadzić do decyzji o zniszczeniu ważnych dokumentów, co w przypadku audytu może skutkować utratą zaufania do firmy i możliwymi sankcjami ze strony urzędów skarbowych.
Pytanie 3
Instrukcja dysponenta dotycząca przelania określonej kwoty z jednego rachunku na inny jest
A. inkasem
B. czekiem gotówkowym
C. akredytywą
D. poleceniem przelewu
Odpowiedź 'polecenie przelewu' jest prawidłowa, ponieważ oznacza ona dyspozycję, którą klient składa bankowi w celu przelania określonej kwoty z jego rachunku na wskazany rachunek innego podmiotu. To polecenie jest realizowane na podstawie umowy rachunku bankowego i stanowi standardową usługę w obrocie bankowym. Polecenie przelewu jest szeroko stosowane w codziennych transakcjach, takich jak opłaty za usługi, zakupy czy wynagrodzenia. Przykładowo, przedsiębiorca może zlecić bankowi przelanie pensji pracownikom na ich rachunki osobiste. Z punktu widzenia standardów branżowych, polecenie przelewu musi być zgodne z przepisami prawa oraz regulacjami finansowymi, co zapewnia bezpieczeństwo transakcji i ochronę interesów obu stron. Dobrą praktyką jest także dokumentowanie takiej dyspozycji, co ułatwia późniejsze rozliczenia i kontrole finansowe.
Pytanie 4
Wskaż odpowiednią kategorię bilansową, do której powinien być przyporządkowany zaległy podatek od nieruchomości?
A. Zobowiązania długoterminowe
B. Zobowiązania krótkoterminowe
C. Należności długoterminowe
D. Należności krótkoterminowe
Niezapłacony podatek od nieruchomości to zobowiązanie krótkoterminowe, bo trzeba go spłacić w czasie krótszym niż rok. W sprawozdaniach finansowych zobowiązania krótkoterminowe to te, które musisz uregulować w ciągu najbliższych dwunastu miesięcy. Na przykład, firma musi wpisać niezapłacony podatek w swoje księgi, co jest ważne dla jej płynności finansowej. Dobrze jest pamiętać, że odpowiednie klasyfikowanie zobowiązań jest kluczowe, bo wpływa na analizę sytuacji finansowej firmy i takie wskaźniki jak wskaźnik płynności. Różne standardy, jak MSSF, mówią o tym, jak ważne jest, żeby te klasyfikacje były prawidłowe, bo to zapewnia przejrzystość w raportach finansowych.
Pytanie 5
Jednostka produkuje dwa typy nadwozi samochodowych objęte odrębnymi zleceniami. Koszty wydziałowe rozliczane są na poszczególne zlecenia proporcjonalnie do materiałów bezpośrednich. Na podstawie danych w tabeli kalkulacyjnej koszty wydziałowe przypadające na zlecenie 1 i 2 wynoszą odpowiednio:
| Pozycje kosztów | Koszty przypadające na | Razem | |
|---|---|---|---|
| Zlecenie 1 | Zlecenie 2 | ||
| Materiały bezpośrednie | 70 000,00 | 50 000,00 | 120 000,00 |
| Płace bezpośrednie wraz z narzutami | 25 000,00 | 15 000,00 | 40 000,00 |
| Razem koszty bezpośrednie | 95 000,00 | 65 000,00 | 160 000,00 |
| Koszty wydziałowe | ? | ? | 12 000,00 |
A. 7 125 zł i 4 875 zł
B. 7 000 zł i 5 000 zł
C. 7 500 zł i 4 500 zł
D. 5 000 zł i 7 000 zł
Wszystkie błędne odpowiedzi opierają się na niewłaściwym zrozumieniu sposobu alokacji kosztów wydziałowych. Często występującym błędem jest przyjmowanie, że koszty powinny być dzielone równo pomiędzy zlecenia, co prowadzi do nieprawidłowego oszacowania kosztów przypisanych do każdego zlecenia. Takie podejście nie uwzględnia rzeczywistego zużycia materiałów, co może wprowadzać w błąd w analizach kosztów. Kluczowym elementem jest metoda alokacji, która powinna bazować na konkretnej podstawie kosztowej, a nie arbitralnym podziale. W przypadku niektórych z odpowiedzi, np. 5 000 zł i 7 000 zł, przyjmuje się, że zlecenia mają równy udział w kosztach, co jest sprzeczne z zasadą proporcjonalności. Warto również zauważyć, że błędne odpowiedzi wynikają z mylnych założeń, że jeden zlecenie generuje wyższe koszty niezależnie od jego rzeczywistego zapotrzebowania na materiały. Zastosowanie nieprawidłowej metody alokacji może prowadzić do błędnych decyzji strategicznych w zarządzaniu produkcją oraz ocenie rentowności zleceń, co w dłuższym okresie wpływa na efektywność operacyjną firmy.
Pytanie 6
Podczas ustalania wyniku finansowego w kalkulacyjnym wariancie, obroty kont Koszty sprzedaży oraz Koszty ogólnego zarządu przeksięgowywane są na stronę
A. Wn konta Rozliczenie kosztów
B. Ma konta Rozliczenie kosztów
C. Wn konta Wynik finansowy
D. Ma konta Wynik finansowy
Wariant kalkulacyjny ustalania wyniku finansowego różni się od wariantu porównawczego sposobem ewidencji kosztów. W wariancie kalkulacyjnym koszty sprzedanych towarów oraz koszty ogólnego zarządu są księgowane na stronie Wn konta Wynik finansowy, co zapewnia, że wszystkie koszty związane z działalnością operacyjną są jednocześnie uwzględnione w ustalaniu wyniku na koniec okresu. Przykładem zastosowania tej zasady może być sytuacja, w której firma sprzedaje produkt, a w związku z tym generuje koszty produkcji oraz wydatki związane z zarządzaniem. Te koszty muszą być ujęte w wyniku finansowym, aby prawidłowo oszacować rentowność działalności. Zgodnie z dobrymi praktykami rachunkowości, wszystkie koszty powinny być odpowiednio klasyfikowane i przypisane do właściwych kont, co ułatwia późniejszą analizę finansową i podejmowanie decyzji zarządczych. Przeksięgowanie kosztów na stronę Wn jest zgodne z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości, które podkreślają znaczenie precyzyjnej ewidencji kosztów dla rzetelności sprawozdań finansowych.
Pytanie 7
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 8
Części zapasowe maszyn i urządzeń nabyte przez firmę produkcyjną klasyfikowane są w aktywach jako
A. środki trwałe
B. towary
C. produkty gotowe
D. materiały
Części zapasowe maszyn w firmach produkcyjnych to tak naprawdę materiały, które są używane na co dzień w procesie produkcyjnym. W rachunkowości określamy je właśnie jako materiały, bo są niezbędne do bieżącej działalności operacyjnej. Te części mają ogromny wpływ na to, jak sprawnie działa produkcja i jak firma utrzymuje płynność operacyjną. Moim zdaniem, dobrze zarządzać tymi zapasami, żeby unikać przestojów maszyn, które mogą poważnie wpłynąć na produkcję. Przykładem jest firma, która trzyma w magazynie różne części, żeby szybko wymieniać zepsute elementy maszyn. Dzięki temu produkcja biegnie bez zakłóceń. Ciekawie jest też podkreślić, że w branży często stosuje się system ewidencji materiałów, co pozwala na lepsze monitorowanie stanu zapasów i przewidywanie, co jeszcze trzeba dokupić.
Pytanie 9
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 10
Podczas pracy przy monitorze ekranowym, po każdej godzinie zatrudnienia pracownikowi przysługuje przerwa o minimum
A. 10 minut.
B. 5 minut.
C. 15 minut.
D. 20 minut.
Odpowiedź 5-minutowej przerwy po każdej godzinie pracy przy monitorze ekranowym jest zgodna z przepisami BHP oraz zaleceniami ergonomii. Przerwy mają na celu zapobieganie zmęczeniu wzroku oraz dyskomfortowi fizycznemu, co jest szczególnie ważne w przypadku pracy siedzącej i długotrwałego korzystania z ekranów. Zgodnie z normami, takimi jak ISO 9241, zaleca się regularne krótkie przerwy, aby zredukować ryzyko zespołu suchego oka, bólu głowy oraz zaburzeń postawy. Przykładem praktycznego zastosowania tej zasady jest wprowadzenie pięciominutowych przerw po każdej godzinie pracy, co pozwala pracownikom na chwilę odprężenia, wykonanie ćwiczeń rozciągających oraz zadbanie o odpowiednie nawodnienie. Taki rytm pracy wspiera efektywność oraz zdrowie psychiczne pracowników, co w dłuższej perspektywie może prowadzić do zwiększenia produktywności i satysfakcji z pracy. Warto także pamiętać, że długotrwałe zarywanie zdrowia psychicznego i fizycznego może prowadzić do zwiększonej absencji w pracy oraz kosztów związanych z leczeniem, dlatego przestrzeganie zasad dotyczących przerw jest kluczowe dla dobrostanu pracowników.
Pytanie 11
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 12
Informacje na temat salda kredytowego konta "Rozrachunki z tytułu wynagrodzeń" mówią
A. o zobowiązaniach wobec organizacji związkowych.
B. o wypłaconych zaliczkach na wynagrodzenia.
C. o wartości pobranej zaliczki na podatek dochodowy.
D. o nieodebranych przez pracowników kwotach wynagrodzeń
Temat salda kredytowego na koncie "Rozrachunki z tytułu wynagrodzeń" jest często mylony z innymi kwestiami, jak zaliczki czy zobowiązania wobec związków zawodowych. To prowadzi do różnych błędnych wniosków. Po pierwsze, zaliczki na wynagrodzenia to co innego i są ewidencjonowane na oddzielnych kontach, a saldo kredytowe pokazuje, ile pieniędzy jeszcze czeka na pracowników. Po drugie, zobowiązania wobec związków zawodowych to zupełnie inna sprawa i nie mają nic wspólnego z wynagrodzeniem. Również zaliczki na podatek dochodowy to odrębna kwestia, bo to są kwoty, które już odciągnięto od wypłaty. Często ludzie mylą te różne kategorie, a to może prowadzić do zamieszania i problemów zrozumienia, jak to wszystko działa. Dlatego, moim zdaniem, trzeba wiedzieć, że saldo kredytowe odnosi się do wynagrodzeń, które są jeszcze do odebrania, co jest kluczowe w zarządzaniu finansami w firmie.
Pytanie 13
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 14
Rok obrotowy ustalony przez kierownika jednostki gospodarczej oraz okresy sprawozdawcze wchodzące w jego skład są zapisane w
A. procedurze obiegu dokumentów
B. zakładowym planie kont
C. rejestrze ksiąg rachunkowych
D. zasadach (polityce) rachunkowości
Wybór odpowiedzi 'wykaz ksiąg rachunkowych' jest błędny, ponieważ wykaz ten jest dokumentem, który zawiera spis wszystkich ksiąg rachunkowych używanych w danej jednostce, ale nie zawiera informacji o roku obrotowym ani okresach sprawozdawczych. Wykaz ksiąg rachunkowych służy jedynie do potwierdzenia, które księgi zostały wprowadzone i jak są stosowane w praktyce. Odpowiedź 'instrukcja obiegu dokumentów' również jest niewłaściwa, ponieważ dotyczy procedur dotyczących przepływu dokumentów w organizacji, a nie zasad rachunkowości. Instrukcja ta ma na celu uporządkowanie procesów administracyjnych, ale nie odnosi się bezpośrednio do kwestii księgowych i sprawozdawczych. Odpowiedź 'zakładowy plan kont' jest również myląca, ponieważ plan kont to zestaw kont, które są wykorzystywane w rachunkowości do klasyfikacji operacji gospodarczych, ale nie definiuje roku obrotowego ani okresów sprawozdawczych. Wiele osób może mylnie sądzić, że plan kont zawiera wszystkie istotne informacje dotyczące organizacji, jednak jego rola jest ograniczona do struktury kont, a nie do określania czasu, w którym dane finansowe są zbierane i raportowane. W praktyce, kluczowe jest zrozumienie różnicy między tymi dokumentami a polityką rachunkowości, która jest fundamentem dla efektywnego zarządzania finansami w jednostkach gospodarczych.
Pytanie 15
Proces archiwizacji dokumentów finansowych polega na
A. przechowywaniu ich przez czas określony przepisami prawa
B. ich opracowaniu, w tym weryfikacji pod kątem merytorycznym, formalnym oraz rachunkowym
C. ich odpowiednim posegregowaniu
D. przypisaniu im numerów, pod którymi będą przechowywane
Archiwizowanie dokumentów księgowych polega na ich przechowywaniu przez czas określony przepisami prawa, co jest kluczowe dla zapewnienia zgodności z regulacjami prawnymi oraz dobrymi praktykami zarządzania dokumentacją. Prawo polskie w Kodeksie cywilnym oraz w Ustawie o rachunkowości jasno określa, przez jaki czas dokumenty księgowe muszą być przechowywane. Zazwyczaj okres ten wynosi 5 lat od końca roku obrotowego, w którym dokumenty te zostały sporządzone. Przechowywanie dokumentów księgowych w odpowiednich warunkach ochrony zapobiega ich utracie i zniszczeniu, co jest szczególnie istotne w kontekście audytów, kontroli skarbowych oraz obrony przed roszczeniami. Dobre praktyki wskazują na konieczność systematycznego przeglądania i aktualizowania archiwum, aby zminimalizować ryzyko niezgodności. Dodatkowo, wdrożenie elektronicznych systemów archiwizacji może znacząco usprawnić proces przechowywania oraz umożliwić szybką i łatwą dostępność do dokumentacji.
Pytanie 16
Aby określić podstawę opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych z tytułu zatrudnienia, wynagrodzenie brutto na początku pomniejsza się o składki na ubezpieczenie:
A. wypadkowe, emerytalne oraz rentowe
B. zdrowotne, emerytalne oraz rentowe
C. emerytalne, rentowe i chorobowe
D. rentowe, emerytalne oraz fundusz pracy
Poprawna odpowiedź odnosi się do zasad ustalania podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, które szczegółowo opisują, jakie składki należy odjąć od wynagrodzenia brutto. W przypadku wynagrodzenia ze stosunku pracy, w pierwszej kolejności odlicza się składki na ubezpieczenie emerytalne, rentowe oraz chorobowe. Zgodnie z przepisami prawa, składki te są obligatoryjne i odgrywają kluczową rolę w systemie ubezpieczeń społecznych. Dla przykładu, składka emerytalna wynosi 19,52% wynagrodzenia brutto, co wpływa na ostateczną wysokość dochodu podlegającego opodatkowaniu. Składka rentowa, wynosząca 8% wynagrodzenia, również redukuje podstawę opodatkowania, a składka chorobowa, wynosząca 2,45%, zapewnia pracownikowi ochronę w przypadku niezdolności do pracy. Praktyka ta jest szczegółowo opisania w ustawach o systemie ubezpieczeń społecznych oraz w przepisach podatkowych, co stanowi fundament dla prawidłowego obliczania dochodów i obowiązków podatkowych.
Pytanie 17
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 18
Czym jest konto aktywno-pasywne?
A. Rozliczenie wydatków
B. Rozliczenie zakupu towarów
C. Rozliczenie kosztów operacyjnych
D. Rozliczenia przychodów za różne okresy
Rozliczenie zakupu towarów to konta aktywno-pasywne, ponieważ łączy w sobie cechy konta aktywnego, które odzwierciedla wartość posiadanych towarów, oraz konta pasywnego, związane z zobowiązaniami w ramach tych zakupów. Na przykład, w momencie zakupu towarów powstaje zobowiązanie wobec dostawcy, a równocześnie zwiększa się stan aktywów firmy w postaci nabytych towarów. Zgodnie z zasadami rachunkowości, konta aktywno-pasywne są szczególnie ważne, gdyż pozwalają na bieżące śledzenie zarówno aktywów, jak i pasywów firmy. W praktyce, rozliczenie zakupu towarów może obejmować różne aspekty, takie jak podatek VAT, który również wpływa na wartość towarów w księgach rachunkowych. Przykładowo, firma, która regularnie dokonuje zakupów, musi precyzyjnie rejestrować te operacje, aby zapewnić zgodność z przepisami podatkowymi oraz właściwą gospodarkę magazynową.
Pytanie 19
W październiku firma nabyła i wprowadziła do eksploatacji środek trwały o początkowej wartości 8 000 zł. Roczna stawka amortyzacji wynosi 30%. Amortyzacja jest realizowana metodą liniową (miesięczne odpisy). Jaką wartość ma środek trwały na koniec roku obrotowego?
A. 8 000 zł
B. 7 800 zł
C. 7 000 zł
D. 7 600 zł
Prawidłowe zrozumienie procesu amortyzacji jest kluczowe dla efektywnego zarządzania finansami przedsiębiorstwa. Wartość środka trwałego po roku obrotowym nie jest równoznaczna z wartością początkową pomniejszoną o jakiekolwiek kwoty, które nie są zgodne z rzeczywistym czasem użytkowania. Odpowiedzi 7 000 zł i 7 800 zł mogą sugerować błędne podejście do obliczeń związanych z amortyzacją. Pierwsza kwota mogłaby wynikać z założenia, że środek trwały stracił wartość równocześnie z całym rokiem, co jest nieprawidłowe, gdyż środek był używany tylko przez 3 miesiące. Druga kwota może sugerować, że użytkownik pomylił się w obliczeniach dotyczących miesięcznych odpisów lub założył, że amortyzacja jest naliczana na inne sposoby, co nie jest zgodne z metodą liniową. Wyliczenie amortyzacji powinno zawsze opierać się na rzeczywistym czasie użytkowania oraz na ustalonej stawce amortyzacyjnej. Często popełnianym błędem jest również używanie rocznej stawki amortyzacyjnej do obliczeń bez uwzględnienia okresu użytkowania w danym roku obrotowym. Kluczowe jest zrozumienie, że amortyzacja liniowa zakłada równomierne rozłożenie kosztów w czasie, dlatego każda nieprawidłowość w obliczeniach prowadzi do błędnych wniosków dotyczących aktualnej wartości środka trwałego.
Pytanie 20
Konto "Umorzenie środków trwałych" należy do grupy kont
A. wynikowych
B. pozabilansowych
C. rozliczeniowych
D. korygujących
Konto "Umorzenie środków trwałych" jest kontem korygującym, co oznacza, że jego główną funkcją jest korygowanie wartości początkowej środków trwałych w bilansie. Umorzenie to proces, w trakcie którego zmniejsza się wartość aktywów trwałych w wyniku ich używania, co odzwierciedla zużycie tych aktywów w czasie. Przykładem zastosowania tego konta jest sytuacja, w której firma nabyła maszyny za 100 000 zł, a w ciągu kolejnych lat dokonuje odpisów amortyzacyjnych, które redukują wartość tych maszyn. Kiedy firma dokonuje takiego odpisu, zapisuje go na koncie umorzenia, co wpływa na zmniejszenie wartości bilansowej tych aktywów. Zgodnie z Krajowym Standardem Rachunkowości (KSR) oraz Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), umorzenie środków trwałych jest kluczowym elementem przedstawiającym rzetelny obraz sytuacji finansowej przedsiębiorstwa. Zrozumienie tej kategorii kont pozwala na lepsze zarządzanie aktywami oraz podejmowanie świadomych decyzji finansowych.
Pytanie 21
Przedsiębiorstwo otrzymało za zakupione materiały fakturę zawierającą następujące dane:
| materiały (30 szt. po 110 zł/szt.) | 3 300,00 zł |
| transport | 300,00 zł |
| VAT 23% | 828,00 zł |
| razem | 4 428,00 zł |
Zakupione materiały przyjęto do magazynu w ilości zgodnej z fakturą stosując cenę ewidencyjną 100,00 zł/szt. W trakcie okresu produkcyjnego wydano z magazynu 5 szt. materiałów.
A. 500,00 zł
B. 600,00 zł
C. 550,00 zł
D. 300,00 zł
Wartość materiałów wydanych z magazynu według cen ewidencyjnych obliczamy przez pomnożenie liczby wydanych sztuk przez ich cenę ewidencyjną jednostkową. W tym przypadku mamy do czynienia z 5 sztukami materiałów, które kosztują 100,00 zł za sztukę. Obliczenia prowadzą nas do wartości 5 * 100,00 zł, co daje 500,00 zł. W praktyce, znajomość cen ewidencyjnych jest kluczowa w zarządzaniu zapasami i kontrolowaniu kosztów. Prawidłowe ustalanie wartości wydanych materiałów pozwala na dokładniejsze raportowanie finansowe oraz lepsze podejmowanie decyzji dotyczących zakupów i sprzedaży. Warto również zaznaczyć, że zgodność z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości (MSR) zaleca stosowanie cen ewidencyjnych jako podstawy do wyceny zapasów. Prawidłowe obliczenia pomagają w optymalizacji procesu zarządzania magazynem i wpływają na efektywność działań przedsiębiorstwa.
Pytanie 22
Wkłady pieniężne określone w umowie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, lecz jeszcze nie wniesione, są elementem
A. zobowiązań krótkoterminowych
B. należności krótkoterminowych
C. inwestycji długoterminowych
D. kapitałów własnych
Zadeklarowane wkłady pieniężne w umowie spółki z ograniczoną odpowiedzialnością, mimo że jeszcze nie zostały wniesione, są traktowane jako kapitały własne. W praktyce oznacza to, że są to środki, które właściciele spółki zobowiązali się wnieść, co ma istotne znaczenie dla jej struktury finansowej. Kapitały własne stanowią fundament działalności gospodarczej, wpływając na zdolność kredytową spółki oraz jej postrzeganą stabilność finansową. Przykładowo, w sytuacji, gdy spółka jest w procesie pozyskiwania kredytu, banki mogą uwzględniać zadeklarowane wkłady jako część kapitałów własnych, co zwiększa szanse na pozytywne rozpatrzenie wniosku o finansowanie. Dodatkowo, zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), kapitały własne powinny być odpowiednio prezentowane w sprawozdaniach finansowych, co pozwala inwestorom i innym interesariuszom na ocenę sytuacji finansowej spółki.
Pytanie 23
Zgodnie z ustawą o rachunkowości, w bilansie przedsiębiorstwa kolejność pozycji pasywów ustalana jest na podstawie zasady
A. malejącej płynności
B. rosnącego stopnia wymagalności spłaty
C. wzrastającej płynności
D. malejącego stopnia wymagalności spłaty
Poprawna odpowiedź to 'rosnący stopień wymagalności spłaty', ponieważ w bilansie jednostki gospodarczej pasywa są uszeregowane według tego kryterium. Oznacza to, że zobowiązania są klasyfikowane w kolejności od tych, które są najwcześniej wymagalne i wymagają spłaty do tych, które mają najdłuższy termin zapadalności. Przykładem mogą być zobowiązania krótkoterminowe, takie jak kredyty bankowe czy zobowiązania wobec dostawców, które są zazwyczaj spłacane w ciągu roku, a następnie długoterminowe, jak obligacje czy kredyty hipoteczne, które mają dłuższe okresy spłaty. Taki układ sprzyja przejrzystości i umożliwia użytkownikom bilansu szybkie zrozumienie, jakie zobowiązania wymagają pilnego działania, co jest przydatne dla analityków finansowych oraz inwestorów. Zgodnie z ustawą o rachunkowości, stosowanie zasady rosnącego stopnia wymagalności spłaty jest zgodne z dobrymi praktykami, co poprawia jakość informacji finansowych prezentowanych w bilansie oraz wspiera efektywne zarządzanie płynnością finansową jednostki.
Pytanie 24
Jakie zastosowanie ma inwentaryzacja w procesie potwierdzania salda?
A. aktwa rzeczowe obrotowe
B. kapitały własne oraz fundusze specjalne
C. wartości niematerialne i prawne
D. należności od kontrahentów oraz udzielone pożyczki
W kontekście inwentaryzacji, błędne odpowiedzi opierają się na niewłaściwym zrozumieniu obszarów, które można zweryfikować za pomocą potwierdzenia salda. Wartości niematerialne i prawne, takie jak patenty czy licencje, nie są przedmiotem weryfikacji w drodze potwierdzenia salda, ponieważ ich wartość jest zazwyczaj szacunkowa i trudna do potwierdzenia przez osoby trzecie. W przypadku rzeczowych aktywów obrotowych, takich jak zapasy, zdecydowanie bardziej odpowiednie są metody fizycznej inwentaryzacji. Użycie potwierdzenia salda do weryfikacji kapitałów własnych czy funduszy specjalnych jest także błędne, ponieważ te elementy bilansu nie podlegają potwierdzeniu przez kontrahentów i nie mają charakteru zobowiązań czy należności. W praktyce, typowe błędy myślowe w tym zakresie obejmują niepoprawne przyporządkowanie metod inwentaryzacji do różnych kategorii aktywów. Kluczowe jest zrozumienie, że inwentaryzacja powinna być dostosowana do charakterystyki monitorowanych elementów, a potwierdzenie salda jest narzędziem dedykowanym dla należności i zobowiązań. Zastosowanie niewłaściwych metod weryfikacji może prowadzić do niepełnych lub zniekształconych wyników finansowych oraz naruszenia standardów rachunkowości.
Pytanie 25
Rodzaj spółki osobowej, która została założona przez wspólników w celu realizacji wolnego zawodu, prowadzącej działalność gospodarczą pod własną nazwą, to spółka
A. partnerska
B. komandytowa
C. cywilna
D. jawna
Spółka partnerska jest specyficznym rodzajem spółki osobowej, która została stworzona z myślą o osobach wykonujących wolne zawody, takich jak lekarze, prawnicy, architekci czy księgowi. Główną cechą charakterystyczną spółki partnerskiej jest to, że podejmuje działania na rzecz wspólników, którzy odpowiadają za zobowiązania spółki tylko w zakresie wniesionych wkładów, co odróżnia ją od spółek osobowych takich jak spółka jawna. Przykładem zastosowania spółki partnerskiej może być grupa prawników, którzy wspólnie prowadzą kancelarię, ale każdy z nich zachowuje odpowiedzialność za swoje działania zawodowe. W spółce partnerskiej można również zarejestrować nazwisko jednego lub więcej partnerów w nazwie firmy, co zwiększa jej rozpoznawalność. Standardy branżowe wskazują, że spółki partnerskie powinny przestrzegać zasad etyki zawodowej i regulacji prawnych dotyczących wykonywania wolnych zawodów, co wpływa na budowanie zaufania klientów oraz solidnej reputacji na rynku.
Pytanie 26
W dniu 15.02.2017 r. firma nabyła i wprowadziła do użytkowania środek trwały o wartości początkowej 7 000,00 zł. Jednostka stosuje metodę liniową amortyzacji na podstawie przepisów podatkowych. Jaką kwotę amortyzacji środka trwałego należy obliczyć za rok 2017, jeśli stawka amortyzacji wynosi 30%?
A. 175,00 zł
B. 1 750,00 zł
C. 2 100,00 zł
D. 583,00 zł
Poprawna odpowiedź to 1 750,00 zł, co wynika z zastosowania metody liniowej amortyzacji. Wartość początkowa środka trwałego wynosi 7 000,00 zł, a stawka amortyzacji to 30%. W przypadku metody liniowej, amortyzacja obliczana jest na podstawie wartości początkowej i stawki procentowej. Aby obliczyć roczną wartość amortyzacji, należy pomnożyć wartość początkową przez stawkę amortyzacji. Stąd: 7 000,00 zł * 30% = 2 100,00 zł rocznie. Jednakże w 2017 roku środek trwały był używany tylko przez część roku, a zatem obliczamy proporcjonalną wartość za okres od 15.02 do 31.12, co daje 11 miesięcy. W związku z tym, amortyzacja za 2017 rok wynosi 2 100,00 zł * (11/12) = 1 750,00 zł. Warto pamiętać, że odpowiednia amortyzacja jest kluczowa dla prawidłowego prowadzenia ksiąg rachunkowych i obliczania podstawy opodatkowania, a także dla oceny stanu finansowego przedsiębiorstwa. Przy prawidłowym stosowaniu metod amortyzacji, przedsiębiorstwa mogą efektywnie zarządzać swoimi aktywami trwałymi.
Pytanie 27
W miesiącu listopadzie hurtownia zrealizowała sprzedaż towarów o wartości 180 000,00 zł, a średni poziom należności w tym okresie wyniósł 90 000,00 zł. Oblicz wskaźnik cyklu regulacji należności wyrażony w dniach w analizowanym czasie.
A. 15 dni
B. 2 dni
C. 4 dni
D. 45 dni
Niepoprawne odpowiedzi często wynikają z błędnej interpretacji wzoru na wskaźnik cyklu regulowania należności lub z niewłaściwego zrozumienia pojęcia średniego stanu należności. Na przykład, odpowiedzi sugerujące 45 dni, 4 dni czy 2 dni mogą wynikać z pomyłek w podstawianiu danych do wzoru lub z nieprawidłowych założeń dotyczących przychodów ze sprzedaży. W przypadku 45 dni, mogło dojść do błędnego założenia, że należności są stosunkowo wysokie w porównaniu do przychodów, co w rzeczywistości nie ma miejsca. Średni stan należności powinien być zawsze analizowany w kontekście przychodów, aby uzyskać realny obraz efektywności operacyjnej. Z kolei odpowiedzi 4 dni i 2 dni mogą sugerować zbyt optymistyczne podejście do cyklu windykacji, które nie uwzględnia rzeczywistych warunków rynkowych. Dobrą praktyką jest porównywanie wyników z branżowymi standardami, co pozwala na realistyczną ocenę efektywności procesów związanych z zarządzaniem należnościami. Często przedsiębiorstwa, które nie przeprowadzają regularnej analizy wskaźników, mogą nie zauważyć problemów z płynnością finansową na czas, co prowadzi do trudności w regulowaniu własnych zobowiązań. W związku z tym, znajomość i umiejętność obliczania wskaźnika cyklu regulowania należności jest kluczowa dla prawidłowego zarządzania finansami w każdej organizacji.
Pytanie 28
Koszt jednostkowy sprzedaży wyrobu wynosi 800 zł, a narzut zysku to 20% ceny sprzedaży. Jaka będzie cena sprzedaży netto tego wyrobu?
A. 1 000 zł
B. 1 200 zł
C. 960 zł
D. 160 zł
Niepoprawne odpowiedzi mogą wynikać z błędnego zrozumienia podstawowych zasad kalkulacji kosztów oraz narzutu zysku. Na przykład, odpowiedzi 160 zł, 960 zł oraz 1200 zł ignorują kluczową relację pomiędzy kosztem a ceną sprzedaży. W przypadku ceny 160 zł, wydaje się, że ktoś mógłby błędnie obliczyć narzut, jednak 20% z 160 zł jest zaledwie 32 zł, co jest znacznie niewystarczające w kontekście jednostkowego kosztu własnego. Podobnie, 960 zł sugeruje, że jednostkowy koszt byłby wyższy od ceny sprzedaży, co jest sprzeczne z logiczną zasadą, że cena sprzedaży musi pokrywać koszty oraz zapewniać zysk. Odpowiedź 1200 zł może wydawać się atrakcyjna, lecz w rzeczywistości narzut zysku na tej kwocie wyniósłby 240 zł, co w połączeniu z kosztem 800 zł prowadziłoby do ceny, która jest nieadekwatna do zadania. Kluczowym błędem w tych rozważaniach jest niepoprawne zrozumienie związku pomiędzy kosztami, ceną a narzutem, co jest fundamentalnym elementem w zarządzaniu finansami przedsiębiorstwa. Ustalanie marży zysku powinno odbywać się w oparciu o szczegółową analizę kosztów oraz celów finansowych firmy, a nie w oparciu o intuicję czy przypadkowe kalkulacje.
Pytanie 29
W wyniku przeprowadzonej w hurtowni warzyw inwentaryzacji ujawniono niedobór papryki czerwonej, który uznano za niedobór naturalny. Wartość sprzedaży papryki czerwonej pomiędzy inwentaryzacjami wynosi 90 000,00 zł, a dopuszczalny limit ubytków naturalnych wynosi 0,15% wartości sprzedaży.
Na podstawie danych w tabeli ustal wartość niedoboru przekraczającego dopuszczalny limit ubytków naturalnych.
| Zestawienie różnic inwentaryzacyjnych w hurtowni na dzień 31.12.2020 r. (fragment) | ||
|---|---|---|
| Nazwa towaru | Stan faktyczny w dniu spisu | Stan księgowy w dniu spisu |
| Papryka czerwona | 7 000,00 zł | 7 200,00 zł |
A. 65,00 zł
B. 135,00 zł
C. 335,00 zł
D. 200,00 zł
Poprawna odpowiedź to 65,00 zł, co wynika z analizy wartości niedoboru papryki czerwonej w kontekście dopuszczalnych ubytków naturalnych. Zgodnie z normami branżowymi, każdy przedsiębiorca powinien monitorować straty w towarze, co ma istotne znaczenie dla zarządzania zapasami. W tym przypadku, wartość sprzedaży papryki czerwonej wynosi 90 000,00 zł. Dopuszczalny limit ubytków naturalnych obliczamy jako 0,15% tej wartości, co daje 135,00 zł. W wyniku inwentaryzacji stwierdzono niedobór wynoszący 200,00 zł. Aby ustalić wartość niedoboru przekraczającego dopuszczalny limit, należy od wartości niedoboru odjąć wartość limitu, co daje 200,00 zł - 135,00 zł = 65,00 zł. Tego typu analizy są kluczowe w zarządzaniu finansami i kontrolowaniu kosztów, umożliwiając lepsze planowanie i przewidywanie, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w zakresie zarządzania zapasami.
Pytanie 30
Funduszem odpowiednim dla kapitału zapasowego w spółkach państwowych jest
A. przedsiębiorstwa
B. zasobowy
C. udziałowy
D. założycielski
Kapitał zapasowy w firmie państwowej to naprawdę ważna sprawa. Pełni rolę zabezpieczenia na wypadek ewentualnych strat, a także pomaga w utrzymaniu stabilności finansowej. Można go porównać do funduszu przedsiębiorstwa, który działa jak rezerwa finansowa. Dzięki niemu można sfinansować różne projekty, pokryć niespodziewane wydatki albo lepiej zarządzać finansami w trudnych chwilach. Wyobraź sobie sytuację, gdy firma państwowa chce zainwestować w nowoczesne technologie, żeby zwiększyć produkcję. Wtedy ten fundusz staje się źródłem, które ułatwia realizację takich planów bez konieczności zaciągania dodatkowych długów. Warto pamiętać, że według dobrych praktyk zarządzania finansami publicznymi, ten fundusz powinien być regularnie kontrolowany i dobrze planowany, żeby działał efektywnie w dłuższej perspektywie.
Pytanie 31
Inwentaryzację towarów w punktach sprzedaży detalicznej realizuje się raz
A. w ciągu 2 lat
B. na kwartał
C. w roku
D. w ciągu 4 lat
Inwentaryzacja zapasu towarów jest kluczowym procesem w zarządzaniu gospodarką magazynową, który powinien być przeprowadzany przynajmniej raz w roku. Regularne inwentaryzacje pozwalają na bieżąco kontrolować stan zapasów, identyfikować ewentualne straty oraz błędy w ewidencji towarów. Takie działania są zgodne z zaleceniami standardów rachunkowości oraz praktykami branżowymi, które podkreślają znaczenie dokładności w raportowaniu zapasów. Przykładem praktycznego zastosowania inwentaryzacji rocznej może być sytuacja, w której detalista zauważa różnicę między ilością towaru w systemie a faktycznym stanem na półkach. Regularne inwentaryzacje nie tylko umożliwiają eliminację takich niezgodności, ale także wspierają optymalizację procesów zakupowych oraz sprzedażowych, co przekłada się na zwiększenie efektywności operacyjnej. Dodatkowo, weryfikacja zapasów istotnie wpływa na planowanie przyszłych zamówień oraz na analizę rotacji towarów, co jest kluczowe dla zachowania płynności finansowej przedsiębiorstwa.
Pytanie 32
Przy użyciu stopy amortyzacji wynoszącej 20%, środek trwały zostanie poddany amortyzacji według metody liniowej przez
A. 5 lat
B. 4 lata
C. 10 lat
D. 20 lat
Odpowiedź 5 lat jest poprawna, ponieważ przy zastosowaniu stopy amortyzacyjnej wynoszącej 20% w metodzie liniowej, czas amortyzacji środka trwałego oblicza się na podstawie wzoru: Czas amortyzacji = 1 / stopa amortyzacyjna. W tym przypadku, przy stopie 20% (0,2), otrzymujemy 1 / 0,2 = 5 lat. W praktyce oznacza to, że środek trwały o wartości początkowej, na przykład 100 000 zł, będzie amortyzowany w równych ratach przez 5 lat, co daje 20 000 zł rocznego odpisu amortyzacyjnego. Jest to zgodne z zasadami rachunkowości oraz standardami finansowymi, które zalecają traktowanie amortyzacji w sposób racjonalny i systematyczny, co ułatwia planowanie budżetu oraz kontrolowanie kosztów. Dobrą praktyką jest również monitorowanie wartości rynkowej środka trwałego, co może wpływać na decyzje dotyczące jego dalszego użytkowania lub sprzedaży.
Pytanie 33
Umiejętność przedsiębiorstwa do terminowego spłacania krótkoterminowych zobowiązań definiuje wskaźnik
A. rentowności netto sprzedaży
B. płynności bieżącej
C. zadłużenia kapitału własnego
D. rentowności netto kapitału własnego
Wskaźnik płynności bieżącej mierzy zdolność firmy do regulowania swoich zobowiązań krótkoterminowych przy użyciu aktywów obrotowych. Wartość wskaźnika oblicza się, dzieląc aktywa obrotowe przez zobowiązania krótkoterminowe. Wysoka wartość wskaźnika płynności bieżącej, wynosząca powyżej 1, wskazuje, że firma ma wystarczające zasoby, aby pokryć swoje zobowiązania. Przykładowo, jeśli firma posiada aktywa obrotowe o wartości 500 000 zł i zobowiązania krótkoterminowe w wysokości 300 000 zł, jej płynność bieżąca wynosi 1,67, co jest pozytywnym sygnałem dla inwestorów i wierzycieli. W praktyce, monitorowanie tego wskaźnika pozwala menedżerom na szybkie zidentyfikowanie potencjalnych problemów z płynnością, co jest kluczowe dla utrzymania stabilności finansowej. Dobrym standardem w branży jest utrzymanie płynności bieżącej w granicach 1,2-2,0, co świadczy o zdrowej sytuacji finansowej przedsiębiorstwa oraz jego zdolności do radzenia sobie z zobowiązaniami w krótkim okresie.
Pytanie 34
Piekarnia EKO produkuje chleby i bułki z mąki żytniej. Koszty materiałów oraz robocizny są dzielone proporcjonalnie do masy wytwarzanych wyrobów. Jaką metodę kalkulacji stosuje ta piekarnia do ustalenia jednostkowych kosztów produkcji chlebów i bułek?
A. Kalkulację podziałową ze współczynnikami
B. Kalkulację doliczeniową asortymentową
C. Kalkulację podziałową prostą
D. Kalkulację doliczeniową zleceniową
Wybór kalkulacji doliczeniowej asortymentowej nie jest najlepszym pomysłem, bo ona przypisuje koszty do całych grup produktów, a nie do każdego z osobna. To może być problematyczne w piekarni EKO, gdzie różne wypieki mają różne wagi i koszty. Do tego, kalkulacja doliczeniowa zleceniowa, która działa przy produkcji na zamówienie, w piekarni nie ma sensu, bo tutaj produkcja jest raczej standardowa i w dużych ilościach. Prosta kalkulacja podziałowa też nie uwzględnia dodatkowych współczynników, co może zniekształcić koszty jednostkowe. Gdy piekarnia wytwarza różne wypieki, które mogą się bardzo różnić wagą, to ta kalkulacja nie działa tak jak powinna. Trochę ludzie myślą, że wszystkie metody są jakby uniwersalne, a tak nie jest. Każda z nich ma swoje miejsce, a zrozumienie różnic jest mega ważne dla dobrego podejścia do kalkulacji kosztów, co może potem wpłynąć na zyski i sprawność działania firmy.
Pytanie 35
Na dzień bilansowy kapitały własne przedsiębiorstwa wycenia się według wartości
A. rynkowej
B. szacunkowej
C. godziwej
D. nominalnej
Kapitały własne jednostki gospodarczej wyceniane są na dzień bilansowy według wartości nominalnej, co oznacza, że odzwierciedlają one wartość, która została zadeklarowana w dokumentach finansowych, niezależnie od ich aktualnej wartości rynkowej. Wartość nominalna to suma, którą właściciele włożyli w firmę, przeliczana na jednostki walutowe, co jest kluczowe dla analizy sytuacji finansowej przedsiębiorstwa. Przykładowo, jeśli firma wyemitowała akcje o wartości nominalnej 10 zł, to ta kwota odzwierciedla wartość kapitału własnego w bilansie. W praktyce, wycena kapitałów własnych według wartości nominalnej jest zgodna z Międzynarodowymi Standardami Sprawozdawczości Finansowej (MSSF), które zalecają, aby kapitał został przedstawiony w wartości, po jakiej został wniesiony, co daje pełniejszy obraz sytuacji finansowej jednostki. Wartość nominalna jest istotna w kontekście rozliczeń kapitałowych i podejmowania decyzji inwestycyjnych, ponieważ pozwala na zrozumienie rzeczywistego wkładu właścicieli w działalność przedsiębiorstwa.
Pytanie 36
Inwentaryzacja środków trwałych jest obowiązkowa
A. na zakończenie roku obrotowego
B. co dwa lata
C. raz w roku
D. co cztery lata
Wiele osób błędnie uważa, że inwentaryzacja środków trwałych powinna być przeprowadzana częściej niż co cztery lata, na przykład na koniec roku obrotowego lub raz do roku. Takie podejście wynika często z niepełnego zrozumienia regulacji dotyczących zarządzania aktywami. Co roku przeprowadzanie inwentaryzacji może być zalecane w niektórych specyficznych sytuacjach, jak na przykład w przypadku firm o dużej rotacji środków trwałych, jednak nie jest to powszechnie stosowana praktyka dla wszystkich organizacji. Inwentaryzacja raz na dwa lata także nie jest standardem, ponieważ nie spełnia wymogów zapewnienia odpowiedniej kontroli nad majątkiem trwałym. Z kolei przeprowadzanie inwentaryzacji co cztery lata jest na ogół wystarczające, aby zminimalizować ryzyko strat i nieprawidłowości. Powszechnymi błędami myślowymi są także założenia, że inwentaryzacja jest procesem prostym i nie wymaga szczególnej uwagi, co może prowadzić do pominięcia mniejszych, ale istotnych aktywów. Brak systematycznego podejścia do inwentaryzacji może skutkować fałszywymi danymi w księgowości, co z kolei negatywnie wpływa na decyzje zarządzające. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że inwentaryzacja powinna być przeprowadzana zgodnie z ustalonymi standardami, co zapewni nie tylko zgodność z prawem, ale także efektywność operacyjną przedsiębiorstwa.
Pytanie 37
W przypadku transakcji bezgotówkowych realizowanych poprzez polecenie przelewu, inicjatywę przelania pieniędzy podejmuje
A. wierzyciel
B. bank wierzyciela
C. dłużnik
D. bank dłużnika
W rozliczeniach bezgotówkowych, takich jak polecenie przelewu, to dłużnik jest osobą, która inicjuje transakcję, zlecając swojemu bankowi przelanie środków pieniężnych na rachunek wierzyciela. Dłużnik, jako strona zobowiązana do uregulowania należności, ma prawo decydować o czasie oraz wysokości płatności. Przykładem może być sytuacja, gdy przedsiębiorstwo A musi zapłacić fakturę wystawioną przez przedsiębiorstwo B. W tym przypadku przedsiębiorstwo A, jako dłużnik, składa dyspozycję w swoim banku, aby środki zostały przesłane na konto przedsiębiorstwa B. Standardem w takich transakcjach jest stosowanie formularzy polecenia przelewu, które zawierają wszystkie niezbędne dane, takie jak numer konta odbiorcy, kwotę oraz tytuł płatności. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe w obrocie gospodarczym, ponieważ właściwe zarządzanie płatnościami wpływa na płynność finansową firmy oraz jej relacje z kontrahentami.
Pytanie 38
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 39
Jednym z typów transakcji bezgotówkowych jest
A. weksel własny
B. dowód wpłaty, kasa zaakceptuje
C. czek gotówkowy
D. dowód wpłaty na konto bankowe
Weksel własny to instrument finansowy, który stanowi formę zobowiązania do zapłaty określonej kwoty w przyszłości. Jest to jeden z podstawowych instrumentów wykorzystywanych w transakcjach bezgotówkowych, ponieważ umożliwia przeniesienie prawa do otrzymania płatności oraz może być stosowany jako forma zabezpieczenia. W praktyce, weksle własne są często używane w handlu do regulowania zobowiązań między przedsiębiorstwami, co pozwala na zwiększenie płynności finansowej oraz uproszczenie procesów płatniczych. Weksel może być przedmiotem obrotu, co oznacza, że może być cedowany na inne podmioty, co dodatkowo zwiększa jego użyteczność. Zgodnie z regulacjami prawnymi, weksle muszą spełniać określone wymagania formalne, aby były uznawane za ważne, co przyczynia się do ich akceptacji w praktyce biznesowej.
Pytanie 40
Księgowanie operacji gospodarczej o treści "LT - likwidacja środka trwałego całkowicie umorzonego" powinno wyglądać następująco?
A. Ct konta Środki trwałe, Dt konta Umorzenie środków trwałych, Dt konta Pozostałe koszty operacyjne
B. Dt konta Środki trwałe, Ct konta Umorzenie środków trwałych
C. Dt konta Środki trwałe, Ct konta Umorzenie środków trwałych, Dt konta Pozostałe koszty operacyjne
D. Ct konta Środki trwałe, Dt konta Umorzenie środków trwałych
W analizowanej sytuacji istotne jest zrozumienie, że proces likwidacji środka trwałego, który jest całkowicie umorzony, nie może być mylony z innymi operacjami księgowymi. Wiele osób może pomylić podejście do likwidacji aktywów z ich dalszym umarzaniem. Odpowiedzi, które sugerują, aby księgować Dt konta Środki trwałe, są błędne, ponieważ to oznaczałoby zwiększenie wartości aktywów. Taki zapis byłby sprzeczny z zasadami rachunkowości, gdyż likwidacja oznacza, że dany środek trwały nie jest już posiadany ani użytkowany przez firmę. Ponadto, stosowanie Dt konta Umorzenie środków trwałych bez odpowiedniego zapisu po stronie kredytowej konta Środki trwałe naruszałoby zasady dwu-stronności w księgowości. Ważne jest, aby pamiętać, że każda likwidacja powinna być poparta właściwymi dowodami księgowymi oraz dokumentacją, co jest kluczowe dla transparentności i poprawności sprawozdań finansowych. Ponadto, nieprawidłowe zapisy mogą prowadzić do błędów w raportowaniu, co z kolei może mieć poważne konsekwencje finansowe i prawne dla przedsiębiorstwa. Zrozumienie tych elementów jest niezbędne, aby skutecznie zarządzać aktywami i stosować się do najlepszych praktyk w rachunkowości.