Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik architektury krajobrazu
Kwalifikacja: OGR.04 - Organizacja prac związanych z budową oraz konserwacją obiektów małej architektury krajobrazu
Data rozpoczęcia: 21 października 2025 06:28
Data zakończenia: 21 października 2025 06:51

Egzamin zdany!

Wynik: 32/40 punktów (80,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaką długość będzie miała zbiornik wodny na planie w skali 1:50, jeśli jego rzeczywista długość wynosi 4 m?

A. 2 cm

B. 8 cm

C. 16 cm

D. 4 cm

Odpowiedzi 4 cm, 16 cm oraz 2 cm są błędne, ponieważ opierają się na nieprawidłowych obliczeniach związanych z przeliczeniem długości w skali. Na przykład odpowiedź 4 cm sugeruje, że długość zbiornika na planie wynosi tylko 4 cm, co byłoby poprawne w przypadku skali 1:100, ale w tym przypadku mamy do czynienia z inną skalą. Z kolei odpowiedź 16 cm implikuje, że długość zbiornika jest znacznie większa, co oznaczałoby, że błędnie zinterpretowano przeliczenie, myśląc, że każdy centymetr w planie odpowiada 25 cm w rzeczywistości. Ostatecznie odpowiedź 2 cm jest wynikiem mylnego założenia, że długość zbiornika można bezpośrednio przeliczyć bez uwzględnienia skali. W praktyce, typowe błędy myślowe w takich zadaniach to brak zrozumienia, jak skala wpływa na odwzorowanie obiektów oraz nieprawidłowe przeliczanie jednostek miary. W kontekście projektowania i architektury, precyzyjne rozumienie skali jest niezbędne, aby uniknąć poważnych nieścisłości w planach, które mogą prowadzić do problemów podczas realizacji projektu. Przy pracy z planami, kluczowe jest także stosowanie prostych narzędzi pomocniczych, takich jak tabele przeliczeniowe czy kalkulatory skali, aby wspierać prawidłowe obliczenia.

Pytanie 2

Ławka ogrodowa ma długość 2,0 m. Jaką długość będzie miała ta ławka na planie wykonanym w skali 1:20?

A. 1 cm

B. 10 cm

C. 50 cm

D. 5 cm

Odpowiedź 10 cm jest poprawna, ponieważ przy obliczaniu długości obiektu w skali 1:20, należy podzielić rzeczywistą długość obiektu przez wartość skali. W tym przypadku długość ławki ogrodowej wynosi 2,0 m, co przelicza się na 200 cm. Dzieląc 200 cm przez 20, otrzymujemy 10 cm. Przykładami zastosowania skalowania są plany architektoniczne i inżynieryjne, gdzie przedstawienie rzeczywistych wymiarów w skali umożliwia łatwe zaplanowanie i wizualizację projektów. W praktyce, skala 1:20 oznacza, że każdy 1 cm na planie odpowiada 20 cm w rzeczywistości. Znajomość zasad skalowania jest kluczowa dla architektów, projektantów oraz inżynierów, gdyż pozwala na właściwe odwzorowanie rzeczywistych obiektów w dokumentacji technicznej, co jest zgodne z normami branżowymi. Zrozumienie tego procesu jest fundamentem skutecznego projektowania i realizacji wszelkich inwestycji budowlanych.

Pytanie 3

Z tabeli dotyczącej planu robót wynika, że prace obejmują wykonanie murka

Plan prac związanych z wykonaniem murka ogrodowego
Lp.Wyszczególnienie robót
Prace organizacyjne i porządkowe
Wytyczenie murka w terenie zgodnie z projektem
Wykonanie wykopu
Wykonanie warstwy podsypki pod fundament
Betonowanie fundamentu pod murek
Dobór kamieni naturalnych do budowy murka
Układanie warstw kamieni na zaprawie cementowej
Wypełnienie spoin zaprawą

A. murowanego z cegły na zaprawie cementowej.

B. murowanego z kamienia na zaprawie cementowej.

C. kamiennego suchego.

D. monolitycznego z betonu zbrojonego.

Poprawna odpowiedź wskazuje na wykonanie murka murowanego z kamienia na zaprawie cementowej, co jest zgodne z informacjami zawartymi w przedstawionym planie prac. W punkcie 6 planu wyraźnie zaznaczone jest, że roboty dotyczą doboru kamieni naturalnych, co sugeruje, że podstawowym materiałem budowlanym będą właśnie kamienie, a nie cegła czy beton. Dodatkowo, w punkcie 7 podano, że mur będzie układany na zaprawie cementowej, co jest standardem w budownictwie, zapewniającym trwałość i stabilność konstrukcji. Użycie zaprawy cementowej w budownictwie kamiennym jest zgodne z najlepszymi praktykami, ponieważ cement zapewnia odpowiednią przyczepność oraz odporność mechaniczną na różnorodne warunki atmosferyczne. W praktyce, budowanie murków z kamienia na zaprawie cementowej jest powszechnie stosowane w architekturze ogrodowej oraz przy budowie różnych elementów małej architektury, takich jak murki oporowe czy obramienia rabat. Tego rodzaju konstrukcje stanowią nie tylko element estetyczny, ale również funkcjonalny, stabilizując teren oraz zabezpieczając przed erozją.

Pytanie 4

Jaki instrument służy do pomiaru różnic wzniesień na terenie?

A. Libella

B. Dalmierz

C. Węgielnica

D. Niwelator

Niwelator to precyzyjny przyrząd geodezyjny stosowany do pomiaru różnic wysokości między punktami w terenie. Jego działanie opiera się na zasadzie poziomowania, co pozwala na uzyskanie dokładnych wyników niezależnie od ukształtowania terenu. Niwelatory są powszechnie wykorzystywane w budownictwie, inżynierii lądowej oraz geodezji. Przykładem zastosowania niwelatora jest określenie poziomu fundamentów budynku, co jest kluczowe dla zapewnienia stabilności konstrukcji. W praktyce inżynieryjnej niwelatory optyczne oraz elektroniczne umożliwiają pomiary na dużych odległościach, co jest istotne przy projektowaniu dróg, mostów czy innych obiektów inżynieryjnych. Warto również wspomnieć o standardach geodezyjnych, które regularnie podkreślają znaczenie precyzyjnego pomiaru różnic wysokości dla zapewnienia jakości i bezpieczeństwa realizowanych inwestycji.

Pytanie 5

Plan zagospodarowania terenu budowlanego zwykle opracowuje się w skali

A. 1:500

B. 1:5000

C. 1:200

D. 1:2000

Wybór innych skal, takich jak 1:200, 1:5000 czy 1:2000, jest nieodpowiedni dla planów zagospodarowania działek budowlanych z kilku istotnych powodów. Skala 1:200 jest zbyt mała, aby uwzględnić wszystkie detale potrzebne do precyzyjnego planowania przestrzennego. Przy takiej skali, wiele elementów, takich jak układ drogowy, granice działek, a także lokalizacja budynków, może zostać zniekształcone, co prowadzi do trudności w realizacji projektu. Z drugiej strony, skala 1:5000 jest zbyt dużą skalą, co powoduje, że szczegóły projektowe nie będą widoczne, a kluczowe informacje o terenie i infrastrukturze mogą zostać pominięte. Tego rodzaju podejście może skutkować brakiem zgodności z lokalnymi przepisami budowlanymi oraz brakiem informacji o zagrożeniach ekologicznych czy wpływie na sąsiednie działki. Z kolei skala 1:2000, mimo że jest bardziej szczegółowa od 1:5000, nadal nie zapewnia wystarczającej dokładności dla planów zagospodarowania, które wymagają precyzyjnego odwzorowania detali architektonicznych i przestrzennych. Ogólnie rzecz biorąc, wybór niewłaściwej skali może prowadzić do problemów w późniejszym etapie realizacji projektu oraz do niezgodności z wymogami prawnymi, co może skutkować opóźnieniami i dodatkowymi kosztami.

Pytanie 6

Z obszaru 100 m2 usunięto warstwę żyznej gleby o grubości 0,25 m. Jaka będzie objętość usuniętej warstwy gleby?

A. 2,50 m3

B. 250,00 m3

C. 25,00 m3

D. 0,25 m3

Aby obliczyć objętość zdjętej warstwy ziemi, musimy zastosować wzór na objętość prostopadłościanu, który jest równy długości razy szerokości razy wysokości. W tym przypadku długość to 100 m² (powierzchnia) i grubość warstwy to 0,25 m. Zatem, objętość można obliczyć jako: V = 100 m² * 0,25 m = 25 m³. Tego typu obliczenia są niezwykle istotne w praktyce, na przykład w budownictwie, gdzie precyzyjne wyliczenia mas ziemi do wykopów czy nasypów są kluczowe dla bezpieczeństwa i efektywności projektów. W przemyśle ogrodniczym oraz rolnictwie, znajomość objętości gleby pozwala na lepsze planowanie i zarządzanie zasobami, co przekłada się na efektywność upraw. Warto również zauważyć, że standardy dotyczące obliczeń objętości ziemi są ściśle związane z normami budowlanymi oraz ekologicznymi, co podkreśla znaczenie tych umiejętności.

Pytanie 7

Formowanie spadków poprzecznych podczas budowy nawierzchni drogowej powinno być rozpoczęte na etapie

A. zagęszczania warstwy wiążącej

B. niwelacji koryta drogi

C. ustalania warstwy podbudowy

D. układania warstwy ścieralnej

Formowanie spadków poprzecznych nawierzchni drogowej powinno rozpoczynać się na etapie niwelacji koryta drogi, ponieważ to właśnie w tym momencie tworzone są podstawy dla dalszych warstw nawierzchni. Spadki poprzeczne są kluczowe dla odwadniania nawierzchni, co zapobiega gromadzeniu się wody na drodze, a w konsekwencji wpływa na jej trwałość i bezpieczeństwo. Właściwe uformowanie spadków umożliwia skuteczne odprowadzanie wody deszczowej, co stanowi istotny aspekt w projektowaniu dróg zgodnie z europejskimi standardami EN 13108 dotyczącymi materiałów do budowy nawierzchni. Przykładowo, w projektach infrastrukturalnych, takich jak budowa autostrad, wstępne formowanie koryta drogi pozwala na precyzyjne uformowanie profilu poprzecznego, co w efekcie zmniejsza ryzyko uszkodzeń nawierzchni w wyniku działania wody. Dlatego właściwe niwelowanie koryta drogi, na którym później układane będą kolejne warstwy, ma kluczowe znaczenie dla całej konstrukcji drogowej.

Pytanie 8

Jaka jest rzeczywista szerokość powierzchni, jeśli jej szerokość w rzucie w skali 1:250 wynosi 1,5 cm?

A. 2,50 m

B. 4,00 m

C. 0,60 m

D. 3,75 m

Aby obliczyć rzeczywistą szerokość nawierzchni na podstawie jej szerokości w skali, można zastosować prostą formułę. Skala 1:250 oznacza, że 1 cm na rysunku odpowiada 250 cm w rzeczywistości. Dlatego, mając szerokość 1,5 cm w skali, przeliczenie na rzeczywistą szerokość będzie wyglądać następująco: 1,5 cm * 250 cm/cm = 375 cm. Przeliczając centymetry na metry, otrzymujemy 375 cm = 3,75 m. Tego rodzaju obliczenia są szczególnie istotne w dziedzinach takich jak inżynieria lądowa i architektura, gdzie precyzyjne wymiary są kluczowe dla planowania i wykonania projektów. Na przykład, projektując drogę, inżynierowie muszą dokładnie określić szerokości pasów ruchu, aby zapewnić bezpieczeństwo i płynność ruchu. Praca z odpowiednimi skalami i obliczeniami pozwala na skuteczne przygotowanie dokumentacji technicznej, spełniając standardy branżowe.

Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

Jakie działania powinny być podjęte w pierwszej kolejności podczas realizacji projektu rewaloryzacji zabytkowego założenia pałacowo-ogrodowego?

A. Wytyczenie geodezyjne elementów projektu w terenie

B. Badania archeologiczne

C. Analiza stopnia zachowania substancji zabytkowej

D. Przygotowanie wytycznych konserwatorskich

Wytyczenie geodezyjne elementów projektu w terenie jest kluczowym krokiem na początku każdego projektu rewaloryzacji, ponieważ pozwala dokładnie określić lokalizację i wymiary wszystkich istotnych elementów w kontekście historycznego założenia. Geodezyjne wytyczenie zapewnia, że wszystkie przyszłe prace budowlane i konserwatorskie będą realizowane zgodnie z założeniami projektowymi oraz w zgodzie z istniejącą substancją zabytkową. Dobrze wykonane wytyczenie geodezyjne umożliwia prawidłowe zaplanowanie dalszych etapów, takich jak prace archeologiczne czy opracowywanie wytycznych konserwatorskich. W praktyce, geodeci używają nowoczesnych technologii, takich jak GPS, oraz tradycyjnych metod pomiarowych, aby uzyskać precyzyjne wyniki. Przykładem zastosowania może być praca nad zabytkowymi ogrodami, gdzie każdy element, od alejek po małe architektury, musi być zlokalizowany z dokładnością, aby zachować historyczny charakter miejsca. Przestrzeganie standardów geodezyjnych, takich jak normy PN-EN ISO, gwarantuje wysoką jakość usług i ochronę zabytków.

Pytanie 11

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 13

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 14

Jakie narzędzia i sprzęt będą wystarczające do wykopania i ustabilizowania gotowej formy zbiornika wodnego z laminatu poliestrowego o wymiarach 1,2 m długości, 1,0 m szerokości oraz 0,8 m głębokości w wcześniej wyznaczonym miejscu?

A. Koparka, szpadel, niwelator, tyczki, łata geodezyjna, miarka

B. Szpadel, łopata, taczka, poziomica, miarka, wąż ogrodowy

C. Szpadel, taczka, sznurek

D. Koparka, przyczepa, ubijarka spalinowa, szpadel

Wybrane odpowiedzi nie dostarczają kompletu niezbędnego sprzętu ani narzędzi, co skutkuje błędnym podejściem do zadania wykopania i stabilizacji formy oczka wodnego. W przypadku pierwszej opcji, koparka, choć przydatna w większych pracach ziemnych, nie jest konieczna do wykopania stosunkowo małego oczka wodnego. Dodatkowo, niwelator, tyczki i łata geodezyjna są bardziej zaawansowanymi narzędziami, które są używane głównie w dużych projektach budowlanych, a nie w prostych pracach ogrodniczych. Druga odpowiedź, mimo że zawiera kilka użytecznych elementów, takich jak poziomica i miarka, brakuje kluczowych narzędzi do wykonania wykopu, a taczka nie jest wystarczająca do transportu większej ilości ziemi. Trzecia odpowiedź wskazuje na nieodpowiednie narzędzia, ponieważ ubijarka spalinowa jest używana do zagęszczania gruntu, a nie do wykopu. Ostatnia odpowiedź jest zbyt ograniczona, nie uwzględniając podstawowych narzędzi do wykopów, takich jak łopata. Wspólnym błędem jest założenie, że większe narzędzia są zawsze lepsze, co w przypadku niewielkich projektów ogrodowych może prowadzić do nieefektywności i niepotrzebnego komplikowania pracy.

Pytanie 15

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 16

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

Aby określić lokalizację podziemnych instalacji w terenie, należy wykorzystać mapę

A. hipsometryczną

B. zasadniczą

C. sozologiczną

D. fizjograficzną

Odpowiedź zasadnicza jest prawidłowa, ponieważ mapa zasadnicza jest kluczowym narzędziem do identyfikacji i analizy podziemnego uzbrojenia terenu. Zawiera ona szczegółowe informacje o infrastrukturze, w tym o sieciach wodociągowych, kanalizacyjnych oraz innych instalacjach podziemnych. Użycie mapy zasadniczej pozwala na zminimalizowanie ryzyka uszkodzenia tych instalacji podczas prac budowlanych czy remontowych. Na przykład, w przypadku planowania wykopów na terenie miejskim, znajomość układu podziemnych instalacji jest niezbędna do zapewnienia bezpieczeństwa oraz zgodności z przepisami prawa budowlanego. Dodatkowo, w standardach takich jak PN-EN 1997-1 (Eurokod 7), które dotyczą geotechniki, podkreśla się znaczenie dokładnych danych o ukształtowaniu podziemnym, co wspiera podejmowanie świadomych decyzji inżynieryjnych. Zastosowanie mapy zasadniczej jest zatem nie tylko praktyką, ale również wymogiem w nowoczesnym projektowaniu i zarządzaniu infrastrukturą.

Pytanie 19

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 20

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 21

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 22

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 25

Jaka jest wysokość podstopnicy w projektowanych schodach, jeśli średnia długość kroku wynosi 62 cm, a długość stopnicy 36 cm, obliczona na podstawie wzoru K=2h+b (gdzie K - średnia długość kroku, h - wysokość podstopnicy, b - długość stopnicy)?

A. 14 cm

B. 12 cm

C. 11 cm

D. 13 cm

Aby obliczyć wysokość podstopnicy schodów przy użyciu wzoru K=2h+b, gdzie K to średnia długość kroku, h to wysokość podstopnicy, a b to długość stopnicy, musimy podstawić wartości: K=62 cm i b=36 cm. Przekształcamy wzór do postaci h=(K-b)/2. Podstawiając wartości, otrzymujemy h=(62 cm - 36 cm) / 2 = 13 cm. Wysokość podstopnicy wynosząca 13 cm jest zgodna z zaleceniami norm budowlanych oraz z zasadami ergonomii, które sugerują, że optymalna wysokość podstopnicy powinna mieścić się w zakresie od 12 do 16 cm. Wartości te są ważne, gdyż zbyt niski lub zbyt wysoki stopień może prowadzić do dyskomfortu oraz zwiększonego ryzyka potknięć. W praktyce, przy projektowaniu schodów, wysokość podstopnicy powinna być dostosowana do średniego kroku użytkowników, co pozwala na naturalny ruch i komfort podczas wchodzenia oraz schodzenia. W związku z tym, odpowiedź 13 cm jest nie tylko poprawna matematycznie, ale również praktycznie uzasadniona.

Pytanie 26

Jaki instrument jest używany do pomiaru kątów zarówno poziomych, jak i pionowych w terenie?

A. Teodolit.

B. Kątomierz.

C. Niwelator.

D. Poziomica.

Węgielnica, niwelator oraz poziomica to przyrządy pomiarowe, które służą do różnych celów w geodezji i budownictwie, lecz nie są przeznaczone do pomiaru kątów poziomych i pionowych z taką precyzją, jak teodolit. Węgielnica jest narzędziem używanym głównie do sprawdzania kąta prostego oraz poziomowania, co czyni ją niezastąpionym przyrządem w pracach budowlanych, jednak nie wykonuje ona pomiarów kątów w sensie geodezyjnym. Niwelator natomiast, choć jest istotnym narzędziem w geodezji, służy do pomiaru różnic wysokości i poziomowania terenu, a nie do bezpośredniego pomiaru kątów. W kontekście niwelacji, pomiary są wykonywane przy pomocy poziomic, które oferują precyzyjne dane, ale znowu, nie dotyczą one pomiarów kątów. Poziomica, z kolei, jest prostym narzędziem do sprawdzania poziomu powierzchni w budownictwie, ale nie ma zdolności do mierzenia kątów, co ogranicza jej użyteczność w bardziej skomplikowanych zastosowaniach geodezyjnych. Powszechnym błędem jest mylenie tych narzędzi z teodolitem, co wynika z braku zrozumienia ich specyficznych funkcji i zastosowań. Aby uniknąć takich pomyłek, ważne jest zrozumienie różnic między tymi instrumentami oraz ich odpowiednich zastosowań w praktyce budowlanej i geodezyjnej.

Pytanie 27

Aby ustalić kierunek północny w terenie, należy wykorzystać

A. węgielnicy

B. kompasu

C. tachimetru

D. śródwagi

Kompas to podstawowe narzędzie umożliwiające wyznaczenie kierunku północnego w terenie. Działa na zasadzie wskazywania pola magnetycznego Ziemi, co pozwala użytkownikowi łatwo zorientować się w przestrzeni. W praktyce, aby skutecznie posługiwać się kompasem, ważne jest, aby znać techniki jego użycia, takie jak umiejętność rozróżniania między stroną magnetyczną a stroną geograficzną. Osoby zajmujące się nawigacją, turystyką czy ratownictwem górskim często korzystają z kompasu w połączeniu z mapą, co zwiększa precyzję nawigacji. Warto również zwrócić uwagę na kalibrację kompasu oraz na wpływ otoczenia, jak np. metalowe obiekty, które mogą zakłócać jego działanie. W kontekście standardów branżowych, stosowanie kompasu powinno odbywać się zgodnie z wytycznymi profesjonalnych organizacji zajmujących się nawigacją, co zapewnia nie tylko bezpieczeństwo, ale i skuteczność w terenie.

Pytanie 28

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 29

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 30

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 33

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 34

Odpowiednią bazą do ustanowienia osnowy w pomiarach geodezyjnych jest

A. podziemna linia energetyczna

B. krawędź drogi gruntowej

C. ogrodzenie działki

D. brzeg rzeki

Rozpatrując inne odpowiedzi, należy zauważyć, że brzeg rzeki, mimo iż może wydawać się naturalnym punktem odniesienia, jest elementem dynamicznym, który może zmieniać swoje położenie w wyniku erozji czy zmian w korycie rzeki. Dlatego nie jest to stabilna podstawa do zakładania osnowy pomiarowej, co może prowadzić do błędów w obliczeniach geodezyjnych. Krawędź drogi nieutwardzonej, choć również może wydawać się dobrym punktem odniesienia, nie zapewnia odpowiedniej stabilności, ponieważ drogi mogą być modyfikowane, rozszerzane lub zamieniane na utwardzone, co również wpływa na dokładność pomiarów. Z kolei podziemna linia energetyczna, mimo że jest stałym obiektem, znajduje się poza zasięgiem standardowych pomiarów geodezyjnych. Użytkowanie takich punktów jako podstawy osnowy może prowadzić do nieprecyzyjnych wyników z powodu trudności w ich lokalizacji na powierzchni terenu. W praktyce, dla zapewnienia miarodajności pomiarów geodezyjnych, kluczowe jest stosowanie wyłącznie permanentnych i widocznych obiektów, dlatego wybór ogrodzenia działki jest najlepszą praktyką w tej dziedzinie.

Pytanie 35

Początek linii osnowy pomiarowej na przygotowywanym szkicu pomiarów terenowych powinien być oznaczony strzałką wskazującą kierunek pomiarów oraz odpowiednim symbolem

A. O

B. 1,00

C. P

D. 0,00

Znak 0,00 na początku linii osnowy pomiarowej to taki standard w geodezji, dzięki któremu można łatwo zrozumieć, od jakiego punktu zaczynamy wszystkie dalsze pomiary. Bez tego znaku może być chaos, a przecież chodzi o to, żeby wszystko było jasne i zgodne w dokumentacji. Dla pomiarów terenowych, 0,00 to ten punkt, od którego odliczamy, co jest super ważne, zwłaszcza jak robimy szkice. Na przykład, gdy mierzysz granice działki, zaczynasz od wyznaczonego punktu, a potem wykonujesz inne pomiary w jego odniesieniu. W praktyce geodezyjnej dobrze jest też trzymać się różnych norm, jak ta PN-EN ISO 19152, która mówi o danych przestrzennych. To pomaga utrzymać porządek i wiarygodność w zebranych informacjach. Z drugiej strony, ważne jest, żeby kierunek pomiarów był odpowiednio oznaczony, bo to ułatwia pracę innym geodetom i osobom zajmującym się zarządzaniem przestrzenią.

Pytanie 36

Określ rzeczywistą długość siedziska ławki, która na schemacie technicznym obiektu w skali 1:50 ma 4 cm.

A. 2,50 m

B. 1,50 m

C. 3,50 m

D. 2,00 m

Odpowiedź 2,00 m jest prawidłowa, ponieważ w projekcie technicznym w skali 1:50, każdy centymetr na rysunku odpowiada 50 centymetrom w rzeczywistości. Skala 1:50 oznacza, że długość rzeczywista jest 50 razy większa od długości na rysunku. Zatem, aby obliczyć rzeczywistą długość siedziska ławki, należy pomnożyć długość na rysunku (4 cm) przez współczynnik skali (50). Wykonując to obliczenie: 4 cm x 50 = 200 cm, co jest równoznaczne z 2,00 m. W praktyce, przy projektowaniu obiektów architektonicznych, znajomość skal i umiejętność przeliczania wymiarów jest kluczowa, gdyż pozwala to na prawidłowe odwzorowanie projektów w rzeczywistości. Dobre praktyki inżynieryjne zawsze uwzględniają dokładne przeliczenia skali, aby zapewnić, że wszystkie elementy projektu będą miały odpowiednie wymiary i funkcjonalność w zastosowaniach rzeczywistych.

Pytanie 37

Jaka jest rzeczywista długość linii brzegowej zbiornika wodnego, jeśli na projekcie w skali 1:100 wynosi ona 24 cm?

A. 240,00 m

B. 0,24 m

C. 2,40 m

D. 24,00 m

Wybór odpowiedzi 240,00 m, 2,40 m oraz 0,24 m wynika z błędnego zrozumienia skali projektu oraz zasad przeliczania wymiarów. W przypadku odpowiedzi 240,00 m, można zauważyć, że uczestnik testu nieprawidłowo pomnożył długość na projekcie przez skalę, uzyskując wynik, który jest dziesięciokrotnie wyższy niż rzeczywista długość. To sugeruje, że osoba ta nie zrozumiała, iż właściwe przeliczenie powinno prowadzić do odwrotnych wartości, a nie ich pomnożenia. Odpowiedź 2,40 m wykazuje natomiast tendencję do niedoszacowania długości, co może być wynikiem podzielenia długości na projekcie przez skalę zamiast pomnożenia, co jest błędnym podejściem. Ostatecznie, wybór 0,24 m jest rażącym błędem, który może wynikać z pomieszania jednostek miary lub błędnego przeliczenia. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych odpowiedzi, obejmują niewłaściwe zrozumienie pojęcia skali oraz nieumiejętność stosowania prostych obliczeń matematycznych związanych z przeliczeniami jednostek. Kluczowe dla prawidłowego zrozumienia tego zagadnienia jest opanowanie podstawowych zasad dotyczących skalowania, co ma istotne znaczenie w dziedzinie architektury, budownictwa oraz planowania przestrzennego.

Pytanie 38

Na sporządzanym szkicu pomiarów terenowych początek linii osnowy pomiarowej powinien być oznaczony strzałką wskazującą kierunek pomiarów oraz odpowiednim symbolem

A. P

B. 0,00

C. O

D. 1,00

Odpowiedź '0,00' jest prawidłowa, ponieważ w kontekście pomiarów terenowych stosowane jest oznaczenie początku linii osnowy pomiarowej jako '0,00'. Oznaczenie to odnosi się do punktu odniesienia, od którego będą dokonywane dalsze pomiary i obliczenia. W praktyce, każda linia osnowy powinna być właściwie oznaczona, aby umożliwić precyzyjne odwzorowanie wyników na szkicach i mapach. Dodatkowo zgodnie z normami i zaleceniami stosowanymi w geodezji, oznaczanie punktu początkowego jako '0,00' pozwala na jednoznaczne określenie pozycji w systemie współrzędnych. Warto również zauważyć, że prawidłowe oznaczenie punktów odniesienia jest kluczowe w kontekście późniejszych etapów analizy danych, takich jak obliczenia geodezyjne czy tworzenie map. Właściwe dokumentowanie pomiarów zgodnie z ustalonymi standardami zapewnia wysoką jakość pracy i minimalizuje ryzyko błędów.

Pytanie 39

Ile wynosi powierzchnia przekroju poprzecznego nasypu przedstawionego na rysunku?

A. 2,0 m2

B. 1,5 m2

C. 3,0 m2

D. 4,0 m2

Odpowiedź to 3,0 m², bo korzystasz ze wzoru na pole trójkąta prostokątnego. Żeby to obliczyć, musisz pomnożyć podstawę przez wysokość, a potem podzielić przez 2. W budownictwie i inżynierii to mega ważne, bo musisz wiedzieć, jak obliczać powierzchnie, zwłaszcza przy projektowaniu nasypów. One muszą być stabilne i bezpieczne. Takie obliczenia są też istotne w planowaniu przestrzennym, żeby dobrze zarządzać miejscem i materiałami budowlanymi. Umiejętność ta jest istotna w inżynierii, bo dokładność w obliczeniach wpływa na jakość całego projektu.

Pytanie 40

Na jakim dokumencie kartograficznym można znaleźć położenie systemu wodociągowego?

A. Mapie zasadniczej

B. Ortofotomapie

C. Zdjęciu lotniczym

D. Mapie topograficznej

Mapa zasadnicza jest dokumentem kartograficznym, który zawiera szczegółowe informacje o zagospodarowaniu przestrzennym oraz infrastrukturze, w tym również o instalacjach wodociągowych. Zgodnie z normami dotyczących mapowania, mapa zasadnicza powinna być aktualizowana na podstawie danych zebranych od lokalnych władz i instytucji zajmujących się infrastrukturą. Dzięki temu, użytkownicy mogą szybko i łatwo zlokalizować wszelkie obiekty związane z infrastrukturą wodociągową, takie jak rury, zbiorniki czy stacje uzdatniania wody. Przykładem zastosowania mapy zasadniczej jest planowanie nowych inwestycji w infrastrukturę, gdzie wiedza o istniejących wodociągach jest kluczowa dla uniknięcia kolizji z nowymi projektami budowlanymi. Mapa ta jest również używana przez służby ratunkowe i zarządzające kryzysami, aby zidentyfikować lokalizacje istotnych instalacji w sytuacjach awaryjnych, co podkreśla jej praktyczne znaczenie.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej