Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 17:09
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 17:11

Egzamin niezdany

Wynik: 8/40 punktów (20,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Ile cegieł potrzeba do wymurowania ściany o grubości 25 cm, której widok przedstawiono na rysunku, jeżeli nakłady na 1 m2 ściany o grubości 1 cegły (25 cm) wynoszą 92,7 szt?

A. 93 szt.

B. 939 szt.

C. 927 szt.

D. 1113 szt.

Aby poprawnie obliczyć liczbę cegieł potrzebnych do wymurowania ściany, kluczowe jest zrozumienie, jak oblicza się powierzchnię oraz jak odwzorować to na ilości materiału budowlanego. W tym przypadku, wiedząc, że 1 m² ściany o grubości 25 cm wymaga 92,7 cegieł, przystąpiliśmy do obliczenia całkowitej powierzchni netto, która wynosi 10 m². Mnożąc tę wartość przez ilość cegieł na 1 m², otrzymujemy 927 cegieł, co jest kluczowe dla prawidłowego wykonania prac budowlanych. Zrozumienie tego procesu jest niezbędne dla każdego, kto zajmuje się budową, ponieważ precyzyjne obliczenia materiałowe wpływają na koszty projektu oraz jego terminowość. W praktyce, przy planowaniu budowy, warto także uwzględnić straty materiałowe, co może zwiększyć wymaganą ilość cegieł. Dlatego znajomość takich obliczeń oraz ich zastosowanie w praktyce jest nie tylko przydatne, ale wręcz niezbędne w branży budowlanej.

Pytanie 2

Który z rodzajów tynków można zaklasyfikować jako trójwarstwowy zwykły kat. IV, charakteryzujący się równą i gładką, bardzo starannie wygładzoną powierzchnią uzyskaną przy użyciu packi?

A. Pospolity

B. Doborowy

C. Surowy

D. Wypalany

Odpowiedzi 'pospolity', 'surowy' oraz 'wypalany' nie odnoszą się do tynku trójwarstwowego zwykłego kat. IV, który jest określany jako doborowy. Tynk pospolity nie jest klasyfikowany na tym samym poziomie jakościowym, co tynk doborowy. Charakteryzuje się on często niższą jakością wykonania oraz mniejszą gładkością powierzchni, co wpływa negatywnie na estetykę oraz trwałość wykończeń. Tynk surowy, z kolei, jest nieprzetworzonym materiałem, co uniemożliwia uzyskanie odpowiedniego wykończenia oraz równości powierzchni, a tym samym nie spełnia wymogów dla tynku trójwarstwowego kat. IV. Tynk wypalany jest stosowany w zupełnie innych kontekstach, często w odniesieniu do ceramiki i materiałów budowlanych, nie mając zastosowania w klasycznej technologii tynkarskiej. Typowymi błędami myślowymi przy wyborze niewłaściwego tynku są niejednoznaczne zrozumienie klasyfikacji tynków oraz ich przeznaczenia, co prowadzi do podejmowania decyzji na podstawie niepełnych informacji. Aby uniknąć takich pomyłek, zaleca się dokładne zapoznanie się ze specyfikacjami technicznymi i klasyfikacjami materiałów budowlanych przed podjęciem decyzji o wyborze tynku do konkretnego projektu.

Pytanie 3

Na której ilustracji przedstawiono kielnię przeznaczoną do wypełniania oraz wygładzania spoin?

A. Na ilustracji 2.

B. Na ilustracji 3.

C. Na ilustracji 1.

D. Na ilustracji 4.

Wybór niewłaściwej ilustracji, sugerujący, że to kielnia na ilustracji 1, 3 lub 4 jest odpowiednia do wypełniania i wygładzania spoin, wskazuje na typowy błąd związany z niedostatecznym zrozumieniem funkcji narzędzi budowlanych. Kielnie na tych ilustracjach posiadają szersze i krótsze ostrza, co jest charakterystyczne dla narzędzi przeznaczonych do innych zastosowań, takich jak nakładanie zaprawy na dużych powierzchniach. Tego typu narzędzia, mimo że mogą być użyteczne w pewnych kontekstach, nie są optymalne w przypadku precyzyjnego wypełniania spoin, gdzie kluczowa jest zarówno dokładność, jak i możliwość wygładzenia krawędzi. W praktyce, stosowanie szerokich kielni do tego zadania może prowadzić do gromadzenia się materiału w nieodpowiednich miejscach, co skutkuje nieestetycznymi wykończeniami i wymaga późniejszej korekty. Jest to przykład typowego błędu myślowego, który może wynikać z niewłaściwej analizy narzędzi dostępnych na rynku. Warto pamiętać, że skuteczna praca w budownictwie wymaga znajomości specyfiki narzędzi oraz ich odpowiedniego doboru do zadań, co pozwala na osiąganie lepszych rezultatów i oszczędność czasu. Zastosowanie kielni odpowiedniego typu, jak ta na ilustracji 2, nie tylko zwiększa efektywność, ale również wpływa na estetykę i trwałość wykonanych prac.

Pytanie 4

O odklejaniu się tynku od podłoża świadczą

A. widoczne na tynku zgrubienia

B. głuchy dźwięk przy ostukiwaniu tynku młotkiem

C. widoczne na tynku pęknięcia

D. łatwość zarysowania tynkowej powierzchni ostrym narzędziem

Odpowiedzi, w których wskazuje się na łatwość zarysowania powierzchni tynku ostrzem, zgrubienie czy pęknięcia, mogą wydawać się na pierwszy rzut oka logiczne, jednak nie dostarczają one rzetelnych informacji o odwarstwieniu tynku. Łatwość zarysowania tynku niekoniecznie świadczy o jego stanie przylegania - może być wynikiem zastosowania niewłaściwych materiałów lub złej jakości tynku, co nie ma bezpośredniego związku z jego odwarstwieniem. Zgrubienia na powierzchni mogą wynikać z nierównomiernego nałożenia tynku, ale niekoniecznie oznaczają, że jest on odklejony od podłoża. Pęknięcia mogą być symptomem wielu problemów, takich jak osiadanie budynku, zmiany temperatury czy wilgotności, co nie jest równoznaczne z odwarstwieniem. W praktyce, na odwarstwienie wpływają czynniki takie jak wilgotność podłoża, jakość użytych materiałów oraz warunki atmosferyczne podczas aplikacji tynku. Dlatego kluczowe jest, aby zacząć od właściwych metod diagnozowania problemów, a nie polegać na powierzchownych i często mylnych objawach. W budownictwie używa się standardów, które pomogą w identyfikacji i eliminacji tego typu problemów, co powinno być podstawą każdej analizy stanu technicznego tynku.

Pytanie 5

Na podstawie danych zawartych w tabeli oblicz, ile worków zaprawy murarskiej będzie potrzebnych do wymurowania ściany o długości 4,0 m, wysokości 2,5 m i grubości 1 cegły.

Zużycie zaprawy z 25-kilogramowego worka
Rodzaj ściany	Powierzchnia ściany
dla grubości ściany (z cegły pełnej) 1/2 c	ok. 0,33 m²
grubości 1 c	ok.0,16 m²
grubości 1 ½c	ok. 0,11 m²
grubości 2 c	ok. 0,08 m²

A. 40 szt.

B. 63 szt.

C. 16 szt.

D. 93 szt.

Kiedy patrzymy na odpowiedzi, które nie są poprawne, można zauważyć, że często ludzie popełniają te same błędy w obliczeniach. Na przykład, mylą powierzchnię ściany, co jest całkiem powszechne. Czasem mogą używać złych jednostek albo wpisywać niewłaściwe wartości, co sprawia, że wyniki są nieprawidłowe. Niektórzy mogą sądzić, że z jednego worka zaprawy pokryją mniej powierzchni, niż to jest w rzeczywistości, przez co myślą, że potrzebują więcej materiału. Również zdarza się, że nie biorą pod uwagę grubości ściany w obliczeniach, co prowadzi do błędnych wyników. W budownictwie naprawdę ważne jest, żeby dobrze obliczyć potrzebny materiał, bo jak źle to zrobimy, mogą być opóźnienia i niepotrzebne wydatki. Wiedza, jak liczyć zużycie materiałów, jest kluczowa, żeby wszystko szło sprawnie i nie przepalać kasy na projekcie.

Pytanie 6

Oblicz wydatki związane z rozbiórką ścian o grubości 25 cm w pomieszczeniu o wymiarach 5 m × 4 m i wysokości 280 cm, jeśli koszt rozbiórki 1 m² takiej ściany wynosi 185,00 zł?

A. 12 950,00 zł

B. 9 324,00 zł

C. 10 360,00 zł

D. 4 662,00 zł

Analizując pozostałe odpowiedzi, możemy zauważyć, że niepoprawne wyniki wynikają głównie z błędnych obliczeń lub założeń dotyczących powierzchni ścian. Wiele osób może błędnie oszacować całkowitą powierzchnię, pomijając istotne czynniki, takie jak wysokość pomieszczenia lub wymiary ścian. Zdarza się, że pomijane są też mniejsze elementy, takie jak okna czy drzwi, które zmieniają całkowitą powierzchnię wyburzenia. Kolejnym typowym błędem jest nieprawidłowe przeliczenie kosztów, gdzie użytkownik błędnie mnoży powierzchnię przez niewłaściwą stawkę lub pomija jednostki. Możliwe jest także, że błędne odpowiedzi są wynikiem niepoprawnego założenia dotyczącego grubości ścian, co wprowadza dodatkowe zamieszanie w kalkulacji. W kontekście branży budowlanej, precyzyjne wyliczenia są kluczowe, gdyż błędne oszacowanie kosztów może prowadzić do poważnych problemów finansowych dla inwestora. Warto również zwrócić uwagę na znaczenie stosowania standardowych metod kalkulacji kosztów budowlanych, które opierają się na ugruntowanych zasadach i praktykach w branży, co znacznie zwiększa dokładność wyliczeń i pomaga uniknąć pułapek błędnych założeń.

Pytanie 7

Gdy podłoże przeznaczone do tynkowania składa się z różnych materiałów, należy zabezpieczyć miejsce ich styku przed nałożeniem tynku

A. taśmą z papieru laminowanego folią

B. pasem z siatki z włókna szklanego

C. kształtką z plastiku

D. listwą aluminiową

Zakrywanie miejsc styku różnych materiałów budowlanych przed tynkowaniem to kluczowy element, który wpływa na trwałość i estetykę wykończenia. Wybór niewłaściwych materiałów do tego celu może prowadzić do poważnych problemów w przyszłości. Taśma z papieru laminowanego folią, choć może wydawać się atrakcyjną opcją, nie zapewnia odpowiedniej odporności na działanie wilgoci ani stabilności. W połączeniu z tynkiem może ona szybko ulec degradacji, co prowadzi do odspajania się tynku od powierzchni. Kształtki z tworzywa sztucznego również nie są odpowiednie ze względu na ich niewystarczającą wytrzymałość i elastyczność, które są niezbędne w kontekście różnej rozszerzalności cieplnej materiałów. Listwy aluminiowe, mimo że są bardziej odporne na czynniki zewnętrzne, nie mają właściwości wzmacniających, które są kluczowe w kontekście połączeń krawędziowych. W praktyce, stosowanie tych materiałów może prowadzić do powstawania pęknięć w tynku, co skutkuje koniecznością kosztownych napraw. Często błędne wnioski są wynikiem niewystarczającej wiedzy na temat właściwości materiałów budowlanych oraz ich interakcji, co podkreśla znaczenie odpowiedniego szkolenia i znajomości najlepszych praktyk w branży budowlanej. Dlatego też, wybór siatki z włókna szklanego jest kluczowy, ponieważ pomimo początkowych kosztów, zapewnia długoterminowe korzyści i oszczędności.

Pytanie 8

Który z materiałów stosuje się do wykonania izolacji termicznej w budynkach?

A. A.

B. D.

C. C.

D. B.

Izolacja termiczna to coś super ważnego w budownictwie, bo chroni przed stratą ciepła i wydajnością energetyczną. Wiele osób może nie mieć pojęcia, że dobór odpowiednich materiałów izolacyjnych jest kluczowy nie tylko dla oszczędności energii, ale również dla komfortu mieszkania. Odpowiedzi poza wełną mineralną, jak inne opcje, mogą być niewystarczające. Często myśli się, że materiały o niskiej gęstości, takie jak styropian, są wystarczające, ale to nie do końca prawda – jego właściwości są znacznie gorsze niż wełny mineralnej, szczególnie w trudnych warunkach termicznych. Inny powszechny błąd to użycie nieodpowiednich materiałów, które szybko mogą stracić swoje właściwości, co prowadzi do problemów z wilgocią i pleśnią. Dlatego warto wybierać materiały, które są sprawdzone i spełniają normy, jak na przykład PN-EN 13162 dla wełny mineralnej. Dobór odpowiednich materiałów izolacyjnych jest kluczowy dla trwałości budynku i komfortu jego użytkowników.

Pytanie 9

Fabrycznie przygotowane tynki akrylowe w pojemnikach wymagają przed zastosowaniem

A. dodania utwardzacza

B. dodania pigmentu

C. wymieszania bez dodatków

D. wymieszania z wodą

Dodawanie utwardzacza do tynków akrylowych jest niewłaściwe, ponieważ te produkty są już zoptymalizowane do użycia w formie gotowej i nie wymagają dodatkowego utwardzenia. Utwardzacze są często stosowane w systemach epoksydowych czy poliuretanowych, gdzie ich rola polega na przyspieszaniu procesu utwardzania materiału. W przypadku tynków akrylowych, ich skład chemiczny został zaprojektowany tak, aby zapewnić odpowiednią twardość i elastyczność bez dodatkowych modyfikacji. Również dodawanie wody do tynków akrylowych może prowadzić do zmniejszenia ich lepkości oraz właściwości przyczepnych, co jest przeciwwskazane w zastosowaniach budowlanych. Woda może wprowadzać zmiany w proporcjach substancji czynnych, co negatywnie wpłynie na końcowy efekt oraz trwałość powłok. Dodawanie pigmentu przed użyciem jest również niewskazane, ponieważ tynki akrylowe są często już pigmentowane w procesie produkcyjnym, a dodatkowe ilości pigmentu mogą prowadzić do niejednorodności koloru oraz zmiany właściwości aplikacyjnych. Dlatego kluczowe jest przestrzeganie zaleceń producenta dotyczących przygotowania i stosowania tynków akrylowych, aby uniknąć powszechnych błędów, które mogą wpłynąć na jakość i trwałość wykonania.

Pytanie 10

Ile wyniesie koszt mieszanki betonowej potrzebnej do wykonania wieńca o przekroju 25×30 cm w ścianach budynku, którego rzut przedstawiono na rysunku, jeżeli norma zużycia mieszanki betonowej wynosi 1,02 m³/m³, a cena mieszanki wynosi 250,00 zł/m³?

A. 525,00 zł

B. 543,75 zł

C. 535,50 zł

D. 554,63 zł

W przypadku błędnych odpowiedzi, takich jak 525,00 zł, 543,75 zł, czy 554,63 zł, występuje szereg typowych błędów obliczeniowych, które mogą prowadzić do nieprawidłowych wyników. Często mylone jest pojęcie objętości wieńca z jego powierzchnią, co prowadzi do błędnego ustalenia wymaganego zużycia mieszanki betonowej. Obliczenia powinny uwzględniać nie tylko przekrój poprzeczny, ale także obwód wieńca, który w tym przypadku wynosi 20,9 m. Błąd może wynikać z nieprawidłowego zastosowania normy zużycia mieszanki betonowej, przez co obliczone zapotrzebowanie na mieszankę nie odpowiada rzeczywistości. Przy braku zrozumienia tych podstawowych koncepcji, obliczenia kosztów stają się nieprecyzyjne. Ważne jest, aby zrozumieć reguły obliczania objętości i kosztów materiałów budowlanych, aby móc skutecznie zarządzać budżetem projektów budowlanych oraz unikać znaczących błędów finansowych.

Pytanie 11

Perlit to lżejsze kruszywo stosowane w budownictwie do wytwarzania zapraw

A. krzemionkowych

B. kwasoodpornych

C. ciepłochronnych

D. szamotowych

Wybór złej odpowiedzi może oznaczać, że nie do końca rozumiesz, jakie właściwości ma perlit. To kruszywo jest znane przede wszystkim ze swoich niezwykłych właściwości cieplnych, co czyni je idealnym do zapraw ciepłochronnych. Szamotowe czy kwasoodporne zaprawy mają zupełnie inne zastosowania. Szamotowe są na przykład stosowane w miejscach narażonych na wysokie temperatury. A kruszywa krzemionkowe? Te są bardziej związane z produkcją betonu, a nie z izolacją, jaką daje perlit. Wydaje mi się, że niektóre materiały mają swoje specyficzne cechy, i to właśnie one decydują o tym, gdzie je użyjemy. Jak już wspomniałem, perlit jest super, jeżeli zależy nam na efektywnej izolacji termicznej, a to z kolei może pomóc w redukcji kosztów energii i zwiększeniu komfortu mieszkańców budynków. Dlatego dobrze jest znać właściwości materiałów, które wybieramy do różnych projektów.

Pytanie 12

Aby przygotować zaprawę cementowo-wapienną w proporcji objętościowej 1:0,5:4, co powinno zostać zgromadzone?

A. 1 część cementu, 0,5 części piasku i 4 części wapna

B. 1 część piasku, 0,5 części cementu i 4 części wapna

C. 1 część piasku, 0,5 części wapna i 4 części cementu

D. 1 część cementu, 0,5 części wapna i 4 części piasku

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ zaprawa cementowo-wapienna o proporcji 1:0,5:4 oznacza, że na każdą część cementu przypada 0,5 części wapna oraz 4 części piasku. Przygotowanie zaprawy w takich proporcjach zapewnia odpowiednią wytrzymałość i trwałość materiału budowlanego. W praktyce, zaprawa cementowo-wapienna jest powszechnie stosowana w budownictwie do murowania, tynkowania oraz jako materiał do łączenia różnorodnych elementów konstrukcyjnych. Dobrze zbilansowane proporcje składników wpływają na właściwości fizyczne i chemiczne zaprawy, co jest zgodne z normami PN-EN 998-1, które określają wymagania dotyczące zapraw murarskich. Warto również zaznaczyć, że odpowiednie przygotowanie zaprawy, w tym staranne wymieszanie składników, jest kluczowe dla uzyskania pożądanej konsystencji oraz właściwości użytkowych. Przykładem zastosowania zaprawy cementowo-wapiennej jest budowa ścian nośnych z bloczków betonowych, gdzie zaprawa zapewnia stabilność i trwałość konstrukcji przez długie lata.

Pytanie 13

Długość belek stalowych dwuteowych, zastosowanych w nadprożu otworu okiennego, wykonanego w ścianie zewnętrznej przy klatce schodowej, w budynku, którego rzut przedstawiono na rysunku, wynosi

A. 146 cm

B. 144 cm

C. 240 cm

D. 206 cm

Wybór nieprawidłowej długości belek stalowych dwuteowych może prowadzić do poważnych problemów konstrukcyjnych. Odpowiedzi 144 cm, 206 cm oraz 146 cm są niewłaściwe, ponieważ nie spełniają wymagań dotyczących długości belek w kontekście nadproży otworów okiennych. Często pojawiającym się błędem jest myślenie, że długość belek można dowolnie dobierać, co prowadzi do nieodpowiedniego wsparcia dla nadproży. Każda belka powinna być dostosowana do konkretnego wymiaru otworu oraz obciążeń, a ich długość powinna być co najmniej równa szerokości otworu z dodatkowymi marginesami dla zapewnienia stabilności. Odpowiedzi o zbyt małej długości, takie jak 144 cm, mogą sugerować niewłaściwe zrozumienie zasad projektowania, co jest kluczowe w branży budowlanej. Należy również pamiętać, że belki nie tylko muszą być odpowiedniej długości, ale również powinny być wykonane z odpowiedniego materiału i mieć właściwy przekrój, aby sprostać wymaganiom statycznym i dynamicznym. Błędne założenia co do długości mogą prowadzić do uszkodzeń w późniejszym etapie użytkowania budynku, co podkreśla znaczenie precyzyjnego projektowania zgodnie z normami i standardami branżowymi.

Pytanie 14

Warstwę konstrukcyjną ściany przedstawionej na rysunku wykonano z betonu

A. komórkowego niezbrojonego.

B. zwykłego zbrojonego.

C. komórkowego zbrojonego.

D. zwykłego niezbrojonego.

Wybór odpowiedzi związanych z betonem zbrojonym, zarówno zwykłym, jak i komórkowym, może wynikać z nieporozumienia dotyczącego zastosowania zbrojenia w konstrukcjach budowlanych. Zbrojenie betonu ma na celu zwiększenie jego wytrzymałości na rozciąganie, co jest szczególnie istotne w elementach narażonych na większe obciążenia, jak belki czy słupy. Jednakże w przypadku ścian wykonanych z betonu komórkowego, który jest lekki i stosunkowo mało podatny na zjawiska związane z rozciąganiem, często nie zachodzi potrzeba stosowania zbrojenia. Niezrozumienie tej kwestii prowadzi do błędnych wniosków, że każda konstrukcja musi być zbrojona. Ponadto, nie uwzględnienie charakterystyki pustaków betonowych komórkowych w analizie rysunku może skutkować błędnym przypisaniem materiału budowlanego. Odpowiedzi wskazujące na beton zwykły niezbrojony lub komórkowy zbrojony są nietrafione, ponieważ nie odzwierciedlają rzeczywistych właściwości materiałów oraz ich zastosowania w kontekście przedstawionej konstrukcji. W praktyce, beton komórkowy niezbrojony jest coraz częściej wykorzystywany ze względu na swoje właściwości izolacyjne i ekonomiczne, co czyni go bardziej odpowiednim rozwiązaniem w wielu projektach budowlanych, zwłaszcza tam, gdzie kluczowe są parametry energetyczne budynku.

Pytanie 15

Na podstawie wymiarów podanych na rysunku oblicz powierzchnię ściany nośnej wewnętrznej w pokoju, jeżeli wysokość pomieszczenia wynosi 2,90 m.

A. 10,49 m2

B. 11,02 m2

C. 9,42 m2

D. 9,22 m2

Wybór nieprawidłowej odpowiedzi często wynika z błędnych założeń dotyczących obliczeń powierzchni. Wiele osób może pominąć kluczowy element, jakim jest dokładność w pomiarach. Na przykład, niepoprawne przyjęcie długości ściany lub wysokości pomieszczenia prowadzi do błędnych wyników. Często zdarza się, że użytkownicy mylnie uważają, iż powierzchnia może być obliczana na podstawie innych jednostek miary, co również może wprowadzać w błąd. Istotne jest, aby pamiętać, że zarówno długość, jak i wysokość muszą być wyrażone w tej samej jednostce, aby obliczenia były prawidłowe. Na przykład, jeżeli długość pomieszczenia została podana w centymetrach, a wysokość w metrach, to konieczne jest dokonanie konwersji jednostek przed przystąpieniem do mnożenia. Prawidłowe zrozumienie proporcji i zależności pomiędzy wymiarami ściany a jej powierzchnią jest kluczowe w architekturze. Dodatkowo, w praktyce budowlanej, nie tylko sama powierzchnia jest istotna, ale także jej przeznaczenie – na przykład, w przypadku ścian nośnych należy uwzględnić dodatkowe obciążenia oraz materiały użyte do ich konstrukcji. Warto zatem zwrócić uwagę na szczegóły i standardy budowlane, by unikać typowych pułapek w obliczeniach.

Pytanie 16

W rogach słupów narażonych na uderzenia i przewidzianych do pokrycia tynkiem należy

A. nałożyć dodatkową warstwę tynku

B. zainstalować kątowniki z blachy ocynkowanej

C. przygotować mocniejszą zaprawę do narzutu

D. zamontować płaskowniki stalowe ocynkowane

Osadzenie kątowników z blachy ocynkowanej w narożach słupów narażonych na uderzenia jest najlepszą praktyką w budownictwie, szczególnie w obiektach przemysłowych i użyteczności publicznej. Kątowniki pełnią rolę dodatkowego wzmocnienia, które chroni narożniki przed uszkodzeniami mechanicznymi. Stal ocynkowana zapewnia ochronę przed korozją, co jest kluczowe w miejscach narażonych na działanie wilgoci i innych czynników atmosferycznych. W praktyce, zastosowanie kątowników pozwala na zwiększenie trwałości konstrukcji, a także na wydłużenie cyklu życia słupów. Normy budowlane, takie jak Eurokod 3, zalecają stosowanie takich rozwiązań w celu zapewnienia odpowiedniej odporności na obciążenia dynamiczne. W sytuacjach, gdy słupy są narażone na intensywne użytkowanie, jak w magazynach czy halach produkcyjnych, zastosowanie kątowników staje się niezbędne dla zapewnienia bezpieczeństwa oraz zachowania estetyki budynku.

Pytanie 17

Na ilustracji przedstawiono fragment powierzchni tynku

A. mozaikowego.

B. strukturalnego.

C. ciągnionego.

D. zacieranego.

Wybór innej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia dotyczącego charakterystyki różnych rodzajów tynków. Tynk strukturalny jest często mylony z mozaikowym, ponieważ również może oferować zróżnicowane tekstury. Jednak tynk strukturalny charakteryzuje się głównie wyraźnymi wzorami i fakturami, które są tworzone przez odpowiednie narzędzia w trakcie aplikacji. Nie zawiera on jednak elementów dekoracyjnych w postaci kolorowych kamieni lub piasku, jak ma to miejsce w przypadku tynku mozaikowego. Z kolei tynk ciągniony, znany z gładkiej i jednolitej powierzchni, jest stosowany w miejscach, gdzie pożądana jest minimalistyczna estetyka. Tynk zacierany również różni się od mozaikowego, ponieważ jego struktura jest bardziej gładka, a jego głównym celem jest stworzenie jednolitej powierzchni bez widocznych elementów dekoracyjnych. Typowym błędem myślowym jest pomylenie różnych zastosowań tynków, co prowadzi do wyboru niewłaściwej odpowiedzi. Ważne jest zrozumienie, że każdy z tych tynków ma swoje specyficzne cechy i zastosowanie, co powinno być brane pod uwagę podczas podejmowania decyzji w kontekście architektonicznym oraz budowlanym.

Pytanie 18

Która zaprawa charakteryzuje się najlepszymi właściwościami plastycznymi?

A. Cementowo-wapienna

B. Cementowo-gliniana

C. Gipsowa

D. Wapienna

Zaprawa wapienna posiada najlepsze właściwości plastyczne spośród wymienionych opcji, co czyni ją idealnym materiałem w wielu zastosowaniach budowlanych. Jej plastyczność wynika z obecności węglanu wapnia, który po zmieszaniu z wodą tworzy pastę, umożliwiającą łatwe formowanie i aplikację. Dzięki temu, zaprawy wapienne są niezwykle wszechstronne i stosowane w tradycyjnym murarstwie, renowacji zabytków oraz w budownictwie ekologicznym, gdzie istotne jest zachowanie naturalnych właściwości materiałów. W praktyce, zaprawy wapienne są często wykorzystywane do łączenia cegieł i kamieni, oferując korzystne właściwości odprowadzania wilgoci, co chroni przed rozwojem pleśni i grzybów. Dodatkowo, w porównaniu do innych zapraw, takich jak gipsowe czy cementowe, zaprawy wapienne są bardziej elastyczne, co pozwala im lepiej dostosowywać się do ruchów budynku oraz minimalizuje ryzyko pęknięć. Standardy budowlane, takie jak PN-EN 998-1, podkreślają znaczenie zapraw wapiennych w kontekście ich zastosowania w budownictwie, co czyni je preferowanym wyborem w wielu projektach.

Pytanie 19

Aby uzyskać zaprawę cementowo-wapienną M4, należy użyć składników w proporcjach objętościowych 1 : 1 : 6, co oznacza

A. 1 część cementu : 1 część wapna hydratyzowanego : 6 części wody

B. 1 część cementu : 1 część wapna hydratyzowanego : 6 części piasku

C. 1 część wapna hydratyzowanego : 1 część piasku : 6 części cementu

D. 1 część cementu : 1 część piasku : 6 części wapna hydratyzowanego

W przypadku błędnych odpowiedzi, często występuje nieporozumienie dotyczące rozróżnienia składników zaprawy. Proporcje 1 : 1 : 6 powinny być interpretowane jako 1 część cementu, 1 część wapna hydratyzowanego oraz 6 części piasku, co jest kluczowe dla uzyskania pożądanej jakości zaprawy. Wybór odpowiednich proporcji ma ogromny wpływ na właściwości mechaniczne zaprawy, takie jak wytrzymałość na ściskanie, która jest fundamentalna w budownictwie. Nieprawidłowe stosunki, takie jak 1 część cementu, 1 część piasku i 6 części wapna hydratyzowanego, mogą prowadzić do zbyt dużego uwodnienia, co zmniejsza wytrzymałość i trwałość zaprawy. Ponadto, pomijanie piasku lub zbyt niskie jego proporcje skutkują gorszą pracą i adhezją zaprawy. Takie błędy mogą także prowadzić do problemów w dłuższej perspektywie czasowej, takich jak pęknięcia czy odspajanie elementów budowlanych. Warto również zauważyć, że błędne proporcje mogą wynikać z niewłaściwego zrozumienia właściwości materiałów budowlanych i ich interakcji. Dlatego kluczowe jest przestrzeganie standardów i dobrych praktyk w budownictwie, aby zapewnić bezpieczeństwo oraz trwałość konstrukcji.

Pytanie 20

Na podstawie danych zawartych w przedstawionej tabeli wskaż, ile piasku należy użyć do przygotowania 1 m3 zaprawy wapiennej o proporcji objętościowej składników 1:3 z użyciem ciasta wapiennego.

Proporcje i ilość składników na 1 m³ zaprawy wapiennej
Stosunek objętościowy wapna do piasku	Marka zaprawy [MPa]	Ciasto wapienne [m³]	Piasek [m³]	Woda [dm³]
1 : 1,5	0,4	0,510	0,765	37
1 : 2	0,4	0,430	0,860	50
1 : 3	0,2	0,320	0,960	100
1 : 3,5	0,2	0,280	0,980	130
1 : 4,5	0,2	0,224	1,010	166

A. 0,960 m3

B. 0,320 m3

C. 0,980 m3

D. 1,080 m3

Wybór innej odpowiedzi może wynikać z kilku typowych błędów myślowych, które należy omówić, aby lepiej zrozumieć, dlaczego te odpowiedzi są niepoprawne. Na przykład, odpowiedź 0,980 m3 może sugerować, że osoba odpowiadająca przyjęła założenie, że ciasto wapienne i piasek muszą być stosowane w równych proporcjach, co jest niezgodne z danymi tabeli. Alternatywne wybory, takie jak 0,320 m3, wskazują na nieprawidłowe zrozumienie proporcji składników, ponieważ ta wartość odpowiada wyłącznie ilości ciasta wapiennego, a nie piasku. Istnieje także możliwość, że osoba odpowiadająca pomyliła jednostki miar lub nie uwzględniła, że całkowita objętość zaprawy to suma wszystkich składników. Tego rodzaju błędy są powszechne, zwłaszcza w przypadku osób, które nie mają doświadczenia w pracy z materiałami budowlanymi. W rzeczywistości, odpowiednia ilość piasku jest kluczowa dla uzyskania pożądanej struktury zaprawy, a nieprawidłowe proporcje mogą prowadzić do obniżenia jej wytrzymałości i trwałości, co jest szczególnie istotne w kontekście zastosowań budowlanych. Zrozumienie tych zagadnień jest istotne nie tylko w teorii, ale także w praktyce budowlanej, gdzie błędy w obliczeniach mogą prowadzić do poważnych konsekwencji w trakcie realizacji projektów.

Pytanie 21

Jaką liczbę cegieł kratówek o wymiarach 25 × 12 × 14 cm należy przygotować do budowy ściany o grubości 38 cm, długości 6 m oraz wysokości 3,5 m, jeśli norma zużycia wynosi 78 cegieł na 1 m²?

A. 2 964 szt.

B. 1 950 szt.

C. 1 638 szt.

D. 798 szt.

Analizując inne dostępne odpowiedzi, można zauważyć, że każda z nich pomija kluczowy krok w obliczeniach. Nieprawidłowe podejście do obliczeń powierzchni ściany jest najczęściej spotykanym błędem. Na przykład, przy obliczaniu liczby cegieł, ważne jest, aby dokładnie przeliczyć wymiary ściany na metry kwadratowe, a następnie zastosować normę zużycia. Jeśli nie uwzględnimy wymiarów w metrach kwadratowych, możemy dojść do błędnych wyników, takich jak 798 czy 2 964 cegły, co jest efektem niewłaściwego przeliczenia powierzchni lub zastosowania niewłaściwej normy. Również typowym błędem jest pomijanie dodatkowych strat materiałowych, które mogą wystąpić w trakcie budowy, co prowadzi do zaniżania potrzebnej ilości cegieł. W praktyce, tak ważne jest nie tylko dokładne obliczenie ilości materiałów, ale również ich odpowiednia rezerwa, co jest zgodne z zasadami dobrych praktyk budowlanych. Dlatego kluczowe znaczenie ma stosowanie standardowych norm oraz precyzyjnych obliczeń, co pozwala na uniknięcie opóźnień i dodatkowych kosztów w realizacji projektu.

Pytanie 22

Który z rodzajów tynków jest stosowany do finalizacji powierzchni elewacji podczas ocieplania budynku płytami styropianowymi w systemie BSO (Bezspoinowym Systemie Ocieplania)?

A. Cementowy

B. Gipsowo-wapienny

C. Cementowo-wapienny

D. Akrylowy

Odpowiedź akrylowy jest prawidłowa, ponieważ tynki akrylowe są najczęściej stosowane w systemach ocieplania budynków płytami styropianowymi metodą BSO (Bezspoinowego Systemu Ocieplania). Ich główną zaletą jest doskonała elastyczność oraz odporność na czynniki atmosferyczne, co jest kluczowe w przypadku elewacji. Tynki akrylowe charakteryzują się również wysoką przyczepnością do podłoża oraz łatwością w aplikacji, co sprawia, że są bardzo popularnym wyborem w budownictwie. Stosowanie tynków akrylowych pozwala na uzyskanie estetycznego wykończenia, dostępnego w szerokiej gamie kolorystycznej. Zgodnie z normami budowlanymi, tynki te powinny być aplikowane zgodnie z zasadami producenta, co zapewnia ich długotrwałość oraz trwałość estetyczną. W praktyce, tynki akrylowe są szczególnie polecane w przypadku budynków narażonych na intensywne warunki atmosferyczne, ponieważ dobrze znoszą zmiany temperatury i wilgotności, co jest istotne dla zachowania izolacyjności termicznej budynku.

Pytanie 23

Który z elementów budynku przedstawiono na rysunku?

A. Ryzalit.

B. Gzyms.

C. Attykę.

D. Cokół.

Wybór innych elementów budynku, takich jak gzyms, attyka, czy ryzalit, oparty jest na pewnych uproszczeniach i nieporozumieniach dotyczących ich funkcji i lokalizacji. Gzyms, będący wystającą częścią nad oknami lub drzwiami, pełni rolę ochronną, jednak usytuowany jest na górnej części budynku, a nie na jego dolnej części, gdzie znajduje się cokół. Attyka to natomiast konstrukcja znajdująca się na dachu, która ma na celu zamykanie elewacji oraz często pełni funkcję dekoracyjną. Jej umiejscowienie oraz funkcja są zupełnie inne niż cokół. Ryzalit to wybrzuszenie w elewacji budynku, które wystaje w stosunku do reszty ściany, tworząc efekt przestrzenny; jednak także nie jest elementem dolnym budynku. Wybierając te odpowiedzi, można wpaść w pułapkę koncentrowania się na ornamentyce i formach architektonicznych, zamiast zrozumieć podstawowe zasady budowy i rozmieszczenia elementów, co prowadzi do zniekształcenia rzeczywistej funkcji cokołu jako elementu podstawowego. Zrozumienie roli cokołu w budownictwie jest kluczowe, ponieważ każdy błąd w jego konstrukcji może prowadzić do poważnych konsekwencji, takich jak wilgoć w ścianach budynku czy uszkodzenia jego fundamentów, co w efekcie może wymagać kosztownych napraw lub renowacji.

Pytanie 24

Do sporządzenia zaprawy cementowo-wapiennej odmiany E zaplanowano użycie 100 dm³ cementu. Korzystając z informacji zawartych w tabeli określ, ile pozostałych składników należy przygotować do jej wykonania.

Proporcje składników (mierzone objętościowo)		Symbol odmiany
Zaprawy cementowe	odmiana 1 : 2	A
	odmiana 1 : 3	B
	odmiana 1 : 4	C
Zaprawy cementowo-wapienne	odmiana 1 : 0,25 : 3	D
	odmiana 1 : 0,5 : 4	E
	odmiana 1 : 1 : 6	F
	odmiana 1 : 2 : 9	G
Zaprawy wapienne	odmiana 1 : 1,5	H
	odmiana 1 : 2	I
	odmiana 1 : 4	J

A. 50 dm3 piasku i 200 dm3 wapna.

B. 50 dm3 wapna i 400 dm3 piasku.

C. 50 dm3 piasku i 400 dm3 wapna.

D. 50 dm3 wapna i 200 dm3 piasku.

Wybór niewłaściwych proporcji składników do zaprawy cementowo-wapiennej może prowadzić do znacznych problemów związanych z jakością i wytrzymałością gotowego materiału. Propozycje, takie jak użycie 200 dm3 wapna czy 200 dm3 piasku wbrew wskazanym wymaganiom, świadczą o nieporozumieniu w zakresie proporcji, które są kluczowe dla uzyskania odpowiednich parametrów zaprawy. W przypadku nadmiaru wapna, może dojść do obniżenia wytrzymałości mechanicznej, co prowadzi do ryzyka rozwarstwienia się zaprawy oraz powstawania pęknięć. Z kolei zbyt duża ilość piasku w stosunku do innych składników może skutkować niską spójnością mieszanki, co negatywnie wpłynie na jej zdolność do przenoszenia obciążeń. Kluczowym aspektem jest również zrozumienie, że właściwe proporcje są oparte na przepisach i normach branżowych, które definiują wymagania dla poszczególnych typów zapraw. Aby uniknąć błędów, istotne jest zrozumienie, jakie właściwości chcemy uzyskać z zaprawy oraz jak różne składniki wpływają na jej zachowanie w czasie. Zastosowanie niewłaściwych proporcji nie tylko zwiększa ryzyko uszkodzeń strukturalnych, ale także prowadzi do nadmiernych kosztów związanych z poprawkami i przystosowaniem struktury budowlanej do wymagań technicznych.

Pytanie 25

Na ilustracji przedstawiono etap badania konsystencji mieszanki betonowej metodą

A. stolika rozpływowego.

B. opadu stożka.

C. oznaczania stopnia zagęszczalności.

D. Ve-be.

Wybór odpowiedzi związanych z oznaczaniem stopnia zagęszczalności, metodą Ve-be oraz stolikiem rozpływowym wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące metod oceny konsystencji mieszanki betonowej. Metoda oznaczania stopnia zagęszczalności nie jest właściwa w kontekście podanego zdjęcia, ponieważ skupia się na ocenie stopnia zagęszczenia betonu, a nie na pomiarze jego płynności. Z kolei metoda Ve-be, będąca innym podejściem do oceny konsystencji, polega na określaniu czasu potrzebnego na zmieszanie betonu w specjalnym stożku, co również nie jest związane z przedstawioną ilustracją. Stoliki rozpływowe są kolejnym narzędziem wykorzystywanym w badaniach konsystencji, jednak ich zasada działania różni się od metody opadu stożka, gdyż polega na pomiarze rozprzestrzenienia się betonu na płaskiej powierzchni. Typowe błędy myślowe, prowadzące do tych wyborów, to niepoprawne utożsamienie różnych metod badawczych oraz ich zastosowań. Zrozumienie, że każda z tych metod ma specyficzne zastosowanie i odpowiada na różne potrzeby w zakresie badania betonu, jest kluczowe dla prawidłowego przeprowadzenia procesu badawczego oraz zapewnienia odpowiednich standardów jakości w budownictwie.

Pytanie 26

Jaką technikę powinno się zastosować do murowania na puste spoiny?

A. Z nakładaniem zaprawy na całą powierzchnię cegły

B. Na wycisk zaprawy cegłą

C. Na docisk zaprawy kielnią

D. Na wycisk z podcięciem zaprawy kielnią

Murowanie na puste spoiny za pomocą wycisku zaprawy cegłą jest uznaną metodą w budownictwie, szczególnie w przypadku murowania konstrukcji nośnych. Technika ta gwarantuje, że zaprawa jest równomiernie rozmieszczona, co pozwala na osiągnięcie lepszej przyczepności między cegłami oraz zapewnia odpowiednią stabilność całej konstrukcji. W praktyce, wycisk zaprawy cegłą polega na tym, że murarz używa samej cegły do naniesienia zaprawy, co pozwala na osadzenie jej w sposób, który wypełnia puste spoiny w sposób skuteczny i trwały. Wykorzystywanie tej metody jest zgodne z normami budowlanymi, które zalecają unikanie nadmiaru zaprawy w spoinach, co może prowadzić do osłabienia konstrukcji. Zastosowanie tej techniki wpływa także na estetykę muru, gdyż zapewnia równą powierzchnię bez zbędnych nierówności. Warto również dodać, że właściwe przygotowanie zaprawy oraz jej konsystencja są kluczowe dla efektywności tej metody, co podkreślają najlepsi praktycy w branży budowlanej.

Pytanie 27

W jakiej temperaturze najlepiej wykonywać prace tynkarskie?

A. w dowolnej

B. < 10o

C. 15o - 20o

D. 25o - 30o

Pytanie o temperaturę prowadzenia robót tynkarskich jest kluczowe dla jakości i trwałości wykonanych prac, jednak niektóre z proponowanych odpowiedzi wskazują na istotne nieporozumienia w tej kwestii. Wybór temperatury poniżej 10o jako odpowiedniej do robót tynkarskich jest błędny, ponieważ niskie temperatury powodują, że zaprawa nie osiąga wymaganego wiązania i przyczepności do podłoża. W takich warunkach może dochodzić do odwodnienia zaprawy, co prowadzi do osłabienia i pęknięć. Z kolei odpowiedź sugerująca, że tynkowanie można prowadzić w temperaturze 25o - 30o, również jest myląca. Chociaż w takich warunkach tynk może być łatwiejszy w aplikacji, zbyt wysoka temperatura powoduje szybkie parowanie wody, co skutkuje powstawaniem rys oraz słabszym wiązaniem materiału. Ostatecznie, wskazanie, że prace tynkarskie mogą być prowadzone w dowolnej temperaturze, jest skrajnie nieodpowiedzialne. Tego rodzaju podejście może prowadzić do poważnych problemów z jakością wykonania, a w skrajnych przypadkach do odpadania tynku. Zrozumienie wpływu temperatury na proces tynkowania jest niezbędne do zapewnienia właściwego wykonania i długowieczności prac budowlanych, dlatego tak istotne jest przestrzeganie zalecanych zakresów temperaturowych.

Pytanie 28

Tynk klasy II to tynk

A. doborowy o powierzchni równej i gładkiej

B. doborowy o powierzchni równej i szorstkiej

C. pospolity o powierzchni równej i szorstkiej

D. pospolity o powierzchni równej i gładkiej

Odpowiedzi wskazujące na tynki doborowe o powierzchni gładkiej nie są właściwe, ponieważ tynki tej kategorii są zdefiniowane przez swoje cechy mechaniczne i estetyczne, które różnią się od tynków pospolitych. Tynki doborowe zazwyczaj charakteryzują się wyższą jakością oraz określonymi właściwościami, które nie są typowe dla tynków pospolitych. Odpowiedzi sugerujące gładką powierzchnię nie uwzględniają, że tynki doborowe są projektowane głównie do zastosowań wewnętrznych oraz wymagają precyzyjnego wykonania, co sprawia, że nie są one odpowiednie w kontekście tynków kategorii II. Ponadto tynki pospolite, ze względu na swoje cechy, są bardziej uniwersalne i mogą być stosowane w różnych warunkach. Wybór tynku o powierzchni gładkiej w kontekście tynku kategorii II jest błędny, ponieważ to prowadzi do mylnych wniosków na temat jego zastosowania oraz właściwości. Tynki o powierzchni gładkiej mają swoje miejsce w budownictwie, ale są często klasyfikowane inaczej, co może prowadzić do dezorientacji wśród osób pracujących w branży budowlanej. Dlatego tak istotne jest zrozumienie różnic pomiędzy poszczególnymi rodzajami tynków oraz ich zastosowania w praktyce.

Pytanie 29

Na której ilustracji przedstawiono pacę przeznaczoną do nakładania tynków mozaikowych?

A. Na ilustracji 3.

B. Na ilustracji 2.

C. Na ilustracji 1.

D. Na ilustracji 4.

Wybór innej ilustracji jako przedstawiającej pacę do nakładania tynków mozaikowych może wynikać z nieporozumienia dotyczącego funkcji i konstrukcji poszczególnych narzędzi budowlanych. Narzędzia przedstawione na innych ilustracjach mogą mieć podobny wygląd, ale ich zastosowanie jest zupełnie inne. Na przykład, zacieraczki, które często są mylone z pacami do tynków mozaikowych, mają węższe i bardziej zaokrąglone krawędzie, co jest przystosowane do wygładzania powierzchni gładzi gipsowych, a nie do aplikacji tynków z dekoracyjnymi elementami. Użycie złego narzędzia może prowadzić do nierównomiernego nałożenia tynku, co jest niezgodne z dobrymi praktykami budowlanymi. Dodatkowo, niewłaściwy dobór narzędzi może zwiększać ryzyko powstawania pęknięć i innych defektów tynków, co w dłuższej perspektywie skutkuje koniecznością przeprowadzania kosztownych napraw. Kluczowe jest, aby przed wyborem narzędzi dokładnie zrozumieć ich zastosowanie oraz techniki pracy z nimi. Osoby pracujące w budownictwie powinny być świadome różnic między narzędziami oraz ich odpowiednich funkcji, aby móc efektywnie i profesjonalnie wykonywać swoje zadania.

Pytanie 30

Jaką ilość tynku maszynowego należy przygotować do otynkowania ściany o wymiarach 5 m × 3 m przy grubości tynku 5 mm, wiedząc, że jego średnie zużycie wynosi 14 kg na 1 m²tynkowanej powierzchni przy grubości 10 mm?

A. 210 kg

B. 105 kg

C. 42 kg

D. 70 kg

Wybór niepoprawnej odpowiedzi może wynikać z kilku typowych błędów w obliczeniach oraz zrozumieniu zagadnienia. Często mylnie zakłada się, że zużycie tynku można bezpośrednio pomnożyć przez powierzchnię, nie uwzględniając zmiany grubości tynku. Na przykład, w przypadku odpowiedzi wskazujących na 42 kg, może występować błędne założenie, że proporcjonalnie zmniejszone zużycie będzie na tyle małe, że wystarczy tylko na pokrycie połowy powierzchni. Takie podejście ignoruje fakt, że przy grubości 5 mm rzeczywiste zużycie tynku będzie znacznie niższe niż to dla 10 mm, a wynikające z tego obliczenia muszą być dostosowane do aktualnych warunków aplikacji. Kolejnym błędem może być nieprawidłowe zrozumienie, co oznacza średnie zużycie; obliczenia opierające się na założeniu, że 14 kg/m² jest stałą wartością niezależną od grubości, prowadzą do niedokładnych wyników. Wiedza na temat proporcji i kalkulacji w budownictwie jest kluczowa, aby uniknąć marnotrawstwa materiałów oraz nadmiernych kosztów związanych z zakupem. Dlatego znajomość technik obliczeniowych oraz ich praktyczne zastosowanie są niezwykle istotne w pracach budowlanych.

Pytanie 31

Jakie narzędzie jest używane do aplikacji tynków cienkowarstwowych na ścianie?

A. paca stalowa z ząbkami

B. kaelnia trapezowa

C. paca ze stali nierdzewnej

D. kaelnia trójkątna

Wybór niewłaściwych narzędzi do nakładania tynków cienkowarstwowych może prowadzić do wielu problemów, które negatywnie wpłyną na jakość finalnego wykończenia. Kaelnia trapezowa, mimo że jest stosunkowo popularna w innych zastosowaniach, nie jest odpowiednia do aplikacji tynków cienkowarstwowych. Jej kształt i krawędzie nie pozwalają na uzyskanie gładkiej i równej powierzchni, co jest kluczowe w przypadku tynków. Podobnie, kaelnia trójkątna, która służy głównie do wykończeń i detali, nie zapewnia wymaganej precyzji ani efektywności w procesie nakładania tynku, co może doprowadzić do nieestetycznych nierówności i wad w strukturze. Stalowa paca z ząbkami, z drugiej strony, jest używana do nakładania klejów lub zapraw, a nie tynków, ponieważ ząbki mogą powodować zbyt głębokie wcięcia w tynku, co w rezultacie wpływa na jego przyczepność oraz trwałość. Kluczowym błędem w myśleniu jest przekonanie, że każde narzędzie nadaje się do każdego rodzaju materiału. W rzeczywistości, wybór odpowiednich narzędzi jest ściśle powiązany z technologią oraz rodzajem używanego materiału tynkarskiego. Stosowanie nieodpowiednich narzędzi może prowadzić do konieczności przeprowadzenia poprawek, co generuje dodatkowe koszty i czas, a także obniża ogólną jakość wykonania.

Pytanie 32

Jaki typ spoiwa wykorzystuje się do przygotowania zaprawy do murowania ścian fundamentowych?

A. Wapno gaszone

B. Cement portlandzki

C. Gips budowlany

D. Wapno hydratyzowane

Gips budowlany, choć powszechnie stosowany w wykończeniach wnętrz, nie jest odpowiednim materiałem do murowania ścian fundamentowych. Jego właściwości nie pozwalają na uzyskanie odpowiedniej wytrzymałości i odporności na wilgoć, co jest kluczowe w kontekście fundamentów. Gips wiąże pod wpływem wody, ale nie ma zdolności do wiązania w długotrwałym kontakcie z nią, co czyni go nietrwałym w warunkach fundamentowych. Z kolei wapno hydratyzowane, mimo że ma swoje zastosowanie w budownictwie, nie zapewnia takiej samej wytrzymałości na ściskanie jak cement portlandzki. Wapno w tym stanie jest stosunkowo słabsze i bardziej podatne na działanie wody, co sprawia, że jego użycie w fundamentach jest niewłaściwe. Wapno gaszone, chociaż może być używane w mieszankach zapraw, nie wykazuje odpowiednich właściwości hydraulicznych wymaganych dla trwałych konstrukcji fundamentowych. W kontekście dobrych praktyk budowlanych, stosowanie odpowiedniego spoiwa jest kluczowe dla zapewnienia trwałości i bezpieczeństwa konstrukcji. Dlatego wybór cementu portlandzkiego do murowania ścian fundamentowych jest nie tylko zalecany, ale wręcz niezbędny, aby uniknąć problemów związanych z osiadaniem czy pękaniem budynku.

Pytanie 33

Na rysunku przedstawiono izolację przeciwwilgociową

A. pionową z folii kubełkowej.

B. poziomą z folii polietylenowej.

C. pionową z emulsji asfaltowej.

D. poziomą z papy.

Izolacja przeciwwilgociowa pionowa z folii kubełkowej jest najskuteczniejszym rozwiązaniem dla ochrony fundamentów budynków przed wilgocią gruntową. Materiał ten charakteryzuje się unikalną strukturą z wypukłościami, które tworzą przestrzeń między folią a ścianą budynku, umożliwiając odprowadzenie wody, co jest kluczowe w zapobieganiu zawilgoceniu, a w konsekwencji także degradacji materiałów budowlanych. W praktyce, stosowanie folii kubełkowej pozwala na efektywną ochronę w miejscach o wysokim poziomie wód gruntowych, gdzie istnieje ryzyko podnoszenia się wilgoci. W zgodzie z normami budowlanymi, odpowiednia izolacja przeciwwilgociowa powinna być częścią integralnego projektu konstrukcji, co jest wskazane w Polskich Normach budowlanych. Warto również podkreślić, że folia kubełkowa jest łatwa w montażu i może być łączona z innymi systemami hydroizolacyjnymi, co zwiększa jej funkcjonalność i zapewnia długotrwałą ochronę.

Pytanie 34

Na podstawie fragmentu rzutu pomieszczenia oblicz liczbę cegieł potrzebnych do wymurowania projektowanej łamanej ścianki działowej wysokości 2,8 m, jeżeli norma zużycia cegieł wynosi 50 szt./m².
Wymiary [cm]

A. 616 sztuk.

B. 650 sztuk.

C. 560 sztuk.

D. 599 sztuk.

Patrząc na błędne odpowiedzi, można zauważyć, że często wynikają one z niewłaściwego rozumienia podstawowych zasad liczenia powierzchni i zużycia materiałów. Wiele osób sądzi, że wystarczy pomnożyć wysokość ścianki przez długość, co w sumie jest prawdą, ale ważne jest też, żeby wziąć pod uwagę normę zużycia cegieł. Przykładowo, jeśli ktoś policzy powierzchnię ścianki, nie myśląc o długości lub pomniejszych wymiarach, to mogą wyjść błędne wnioski i niepoprawne oszacowania dotyczące liczby cegieł. Ponadto, częstym błędem jest pominięcie normy zużycia cegieł na m², co prowadzi do pomyłek w określaniu liczby cegieł. Takie sytuacje mogą wynikać z braku wiedzy o standardach budowlanych i zasadach projektowania. Dlatego ważne jest, żeby podczas planowania i liczenia w budownictwie dokładnie analizować wszystkie parametry i korzystać z aktualnych norm i wzorów, by uzyskać jak najtrafniejsze wyniki. W praktyce, każdy projekt budowlany powinien być starannie przemyślany, uwzględniając wszystkie zmienne, co pozwoli uniknąć drogich błędów i nieefektywności w procesie budowlanym.

Pytanie 35

Remont odspojonego tynku należy przeprowadzić w poniższej kolejności:

A. odkurzyć podłoże, skuć odspojony tynk, zwilżyć podłoże wodą, otynkować ścianę

B. odkurzyć podłoże, zwilżyć podłoże wodą, skuć odspojony tynk, otynkować ścianę

C. skuć odspojony tynk, zwilżyć podłoże wodą, odkurzyć podłoże, otynkować ścianę

D. skuć odspojony tynk, odkurzyć podłoże, zwilżyć podłoże wodą, otynkować ścianę

Odpowiedź wskazująca na kolejność: skuć odspojony tynk, odkurzyć podłoże, zwilżyć podłoże wodą, otynkować ścianę jest prawidłowa, ponieważ odzwierciedla właściwy proces naprawy odspojonego tynku. Pierwszym krokiem jest skuśnięcie odspojonego tynku, co pozwala na usunięcie luźnych fragmentów, które mogłyby wpłynąć na jakość nowej warstwy. Następnie, przed dalszymi pracami, kluczowe jest odkurzenie podłoża, co eliminuje wszelkie zanieczyszczenia oraz pył, które mogą osłabić przyczepność nowego tynku. Zwilżenie podłoża wodą jest kolejnym istotnym krokiem, ponieważ wilgoć na podłożu pomaga w poprawnej adhezji materiału tynkarskiego. Na koniec, otynkowanie ściany tworzy nową, stabilną powierzchnię ochronną, która jest dobrze przylegająca do podłoża. Taki sposób działania jest zgodny z najlepszymi praktykami w budownictwie oraz standardami jakości, co zapewnia trwałość i estetykę wykonania. Warto również pamiętać, że staranność na każdym etapie procesu jest kluczowa dla uzyskania zadowalającego efektu końcowego.

Pytanie 36

Na podstawie fragmentu instrukcji producenta oblicz, ile bloczków gazobetonowych o wymiarach
240×240×590 mm potrzeba do wymurowania trzech ścian grubości 24 cm, długości 12 m i wysokości 4,5 m każda.

Fragment instrukcji producenta
Zużycie bloczków gazobetonowych
Wymiary bloczków [mm]	Zużycie [szt./m²]
240×240×590	7
120×240×590

A. 1134 sztuk.

B. 378 sztuk.

C. 2268 sztuk.

D. 756 sztuk.

Takie odpowiedzi jak 2268, 756 czy 378 to wynik błędów w obliczeniach i złych założeń co do potrzebnych materiałów. Często to jest problem z liczeniem powierzchni ścian. Na przykład, jak wybrałeś 756, mogłeś pomniejszyć całkowitą powierzchnię lub źle policzyć, ile bloczków potrzeba na metr. Czasami zdarza się też, że ktoś nie uwzględnia, że musimy liczyć całkowitą powierzchnię trzech ścian, co prowadzi do błędnych obliczeń. A jeśli chodzi o jednostki, pomylenie metrów z centymetrami to częsty błąd, który może zniekształcić wyniki. Takie sytuacje pokazują, jak ważna jest precyzja w obliczeniach, bo błędy mogą skutkować brakiem materiałów na budowie, opóźnieniami i wyższymi kosztami. Rzetelne podejście do obliczeń jest kluczowe, żeby zrealizować projekt bez problemów z materiałami.

Pytanie 37

Tynk zwykły w trzech warstwach, którego powierzchnia jest gładka, równomierna i ma połysk w ciemnym odcieniu, klasyfikuje się jako tynk kategorii

A. IV f

B. IV w

C. III

D. IV

Wybór tynku kategorii IV f, III lub IV jako odpowiedzi na to pytanie wskazuje na niezrozumienie klasyfikacji tynków oraz ich właściwości. Tynk IV f różni się od IV w głównie teksturą i wykończeniem. Tynki tej klasy są zazwyczaj bardziej chropowate i nie oferują tego samego poziomu gładkości ani połysku, co może nie spełniać oczekiwań dotyczących wykończenia powierzchni. Wybór tynku III również jest błędny, ponieważ ta klasa tynków przeznaczona jest głównie do zastosowań, gdzie nie wymaga się aż takiego poziomu estetyki, co w przypadku tynków IV w. Typowym błędem w myśleniu jest założenie, że wszystkie tynki w kategorii IV są sobie równe. W rzeczywistości różnice w wykończeniu, połysku i teksturze mają ogromne znaczenie dla finalnego efektu i zastosowania tynku. Kluczowe jest zrozumienie, że wybór odpowiedniej kategorii tynku powinien być uzależniony od wymaganych standardów estetycznych i funkcjonalnych, które są ściśle określone w dokumentacji technicznej oraz normach budowlanych. Niezrozumienie tych aspektów prowadzi do podejmowania błędnych decyzji w zakresie materiałów budowlanych, co może skutkować nieodpowiednim wyglądem wykończenia oraz większymi kosztami związanymi z ewentualnymi poprawkami.

Pytanie 38

Zaprawa murarska powstaje z połączenia wody, dodatków lub domieszek oraz spoiwa

A. organicznym i kruszywa grubego

B. nieorganicznym i kruszywa grubego

C. organicznym i kruszywa drobnego

D. nieorganicznego i kruszywa drobnego

Zrozumienie, z czego składa się zaprawa murarska, to naprawdę ważna sprawa, jeśli chcemy, żeby nasze konstrukcje były trwałe. Często ludzie się mylą i nie rozumieją, jak dobierać materiały. Jeśli ktoś myśli, że w zaprawie mogą być spoiwa organiczne, to się myli, bo w tradycyjnych zaprawach używa się spoiw nieorganicznych, a to one właściwie zapewniają wytrzymałość i odporność na różne czynniki zewnętrzne. Pamiętaj, że kruszywo drobne, a nie grube, jest kluczowe dla dobrej konsystencji zaprawy. Jak użyjesz kruszywa grubego, to może się okazać, że w strukturze będą ubytki, co jest kiepskie dla trwałości. Nieodpowiedni skład zaprawy to też szansa na osłabienie całej konstrukcji, co wynika z braku zrozumienia, jak działają te składniki. Standardy budowlane są jasno określone, więc lepiej stosować się do nich, żeby nie mieć problemów później.

Pytanie 39

Do produkcji tynków akrylowych wykorzystuje się jako spoiwo

A. żywice syntetyczne

B. szkło wodne

C. wapno hydratyzowane

D. cementy portlandzkie

Cementy portlandzkie są klasycznym materiałem budowlanym, jednak ich zastosowanie jako spoiwo w tynkach akrylowych jest niewłaściwe. Cement w tynkach ma tendencję do skurczania się podczas wiązania, co prowadzi do pojawiania się rys i pęknięć. Z tego powodu tynki na bazie cementu są bardziej odpowiednie dla zastosowań wewnętrznych lub w miejscach mniej narażonych na działanie zmiennych warunków atmosferycznych. Szkło wodne jest substancją o właściwościach klejących, ale nie jest odpowiednim spoiwem w tynkach akrylowych, ponieważ może powodować trudności w aplikacji oraz nie zapewnia odpowiedniej elastyczności i trwałości wymaganego w tynkach zewnętrznych. Wapień hydratyzowany, pomimo swoich zalet, takich jak naturalne połączenie i łatwość użycia, również nie nadaje się do tynków akrylowych, gdyż brakuje mu elastyczności i odporności na pogodę. Wiele osób może błędnie sądzić, że tynki akrylowe mogą być wykonane na bazie tradycyjnych materiałów budowlanych, lecz ważne jest zrozumienie, że specyfika akrylu wymaga nowoczesnych rozwiązań technologicznych, takich jak żywice syntetyczne, które zapewniają długowieczność i estetykę powierzchni. Zastosowanie niewłaściwych spoiw może prowadzić do poważnych problemów z konstrukcją i estetyką budynku.

Pytanie 40

Który przyrząd przedstawiono na rysunku?

A. Pion murarski.

B. Przebijak.

C. Stożek pomiarowy.

D. Warstwomierz.

Wybór innej odpowiedzi może wynikać z nieporozumień dotyczących funkcji i wyglądu różnych narzędzi budowlanych. Stożek pomiarowy, na przykład, jest używany do pomiaru objętości cieczy i nie ma żadnej praktycznej funkcji w kontekście kontroli pionowości, co jest kluczowe w budownictwie. Przebijak, z kolei, służy do tworzenia otworów w materiałach, takich jak drewno lub metal, a jego zastosowanie jest całkowicie różne od funkcji pionu murarskiego. Warstwomierz, mimo że również używany w budownictwie, ma na celu mierzenie grubości warstw materiałów, a nie ich pionowości. Typowym błędem myślowym jest pomylenie przeznaczenia narzędzi, co może prowadzić do niewłaściwego ich stosowania. Kluczowe jest zrozumienie, że każde narzędzie ma swoją specyfikę i rolę w procesie budowlanym, a ich nieprawidłowe zastosowanie może prowadzić do niedokładności w pracy oraz poważnych konsekwencji konstrukcyjnych. Dobrze jest również zaznaczyć, że każdy projekt budowlany wymaga starannego doboru narzędzi, co w praktyce oznacza, że nie można polegać na intuicji przy ich wyborze.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej