Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik spedytor
  • Kwalifikacja: SPL.05 - Organizacja transportu oraz obsługa klientów i kontrahentów
  • Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 10:00
  • Data zakończenia: 9 grudnia 2025 10:35

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Model organizacji transportu, który polega na odebraniu ładunku z miejsca załadunku i dostarczeniu go do kilku odbiorców w trakcie jednej trasy, to

A. obwodowy
B. wahadłowy
C. promienisty
D. sztafetowy
Wybór modelu sztafetowego, promienistego lub wahadłowego jako odpowiedzi na pytanie o organizację przewozu, w której towar jest pobierany z jednego punktu i dostarczany do wielu klientów, wskazuje na pewne nieporozumienia w zakresie terminologii logistycznej. Model sztafetowy odnosi się do przewozu, w którym różne środki transportu przekazują towary na określonych odcinkach trasy, ale nie zakłada on bezpośredniego dostarczania do wielu odbiorców w ramach jednej trasy. Z kolei model promienisty koncentruje się na dostarczaniu towarów z jednego centralnego punktu do różnych miejsc, jednak nie zapewnia on efektywności transportu w kontekście jednoczesnego dostarczania do wielu klientów. Model wahadłowy z kolei charakteryzuje się przewożeniem towarów w stałych cyklach między dwoma punktami, co również nie odpowiada opisanej sytuacji. Te nieprawidłowe odpowiedzi często wynikają z mylnego przekonania, że organizacja transportu polegająca na wielu dostawach z jednego punktu wymaga bardziej skomplikowanej struktury niż model obwodowy. Kluczowym błędem jest pomijanie znaczenia efektywności i optymalizacji w procesach logistycznych, co jest podstawą podejścia obwodowego, które pozwala na maksymalne wykorzystanie zasobów transportowych oraz zminimalizowanie kosztów i czasów dostaw.
Pytanie 2

Za transport ładunku na dystansie 400 km naliczono opłatę w wysokości 1 599,00 zł brutto. Stawka VAT dla wykonanej usługi wynosi 23%. Jaka jest cena jednostkowa netto przewozu ładunku na 1 km?

A. 3,25 zł
B. 3,50 zł
C. 3,35 zł
D. 3,65 zł
Aby obliczyć cenę jednostkową netto przewozu ładunku na 1 km, należy najpierw ustalić wartość netto całkowitej opłaty. Całkowita opłata wynosi 1 599,00 zł brutto, co oznacza, że obejmuje podatek VAT. Aby wyliczyć wartość netto, stosujemy wzór: wartość netto = wartość brutto / (1 + stawka VAT). W naszym przypadku stawka VAT wynosi 23%, co daje nam: 1 599,00 zł / 1,23 = 1 300,81 zł (zaokrąglając do dwóch miejsc po przecinku). Następnie, aby znaleźć cenę jednostkową netto za 1 km, dzielimy wartość netto przez odległość w km: 1 300,81 zł / 400 km = 3,25 zł. To podejście jest zgodne z dobrymi praktykami rachunkowości, które zalecają oddzielne obliczanie wartości netto i brutto, co ułatwia analizę kosztów i wpływa na dokładność podejmowanych decyzji finansowych. Zrozumienie tej procedury jest kluczowe dla każdego, kto zajmuje się transportem i logistyką, ponieważ pozwala na precyzyjne ustalanie stawek oraz efektywne zarządzanie kosztami.
Pytanie 3

Do intermodalnych jednostek transportowych (UTI) nie wliczamy

A. wymienne nadwozie pojazdu osobowego
B. kontener
C. siodłową naczepę
D. pojazd ciężarowy
Wszystkie wymienione odpowiedzi, z wyjątkiem samochodu ciężarowego, dotyczą intermodalnych jednostek transportowych, co prowadzi do błędnego wniosku. Nadwozia samochodowe wymienne, naczepy siodłowe i kontenery są zaprojektowane z myślą o transportowaniu ładunków w różnych środkach transportu bez konieczności ich rozładunku. Intermodalność polega na efektywnym i elastycznym przemieszczaniu towarów, wykorzystując różne środki transportu, co jest kluczowe w logistyce i łańcuchach dostaw. Nadwozia samochodowe wymienne mogą być łatwo przenoszone między pojazdami drogowymi a innymi środkami transportu, co zwiększa ich wszechstronność w logistyce. Naczepy siodłowe, podobnie, są stosowane w transporcie drogowym i mogą być przetransportowane na platformach kolejowych lub statkach. Kontenery, z kolei, są najbardziej znanym przykładem UTI, używanym na całym świecie w transporcie morskim, kolejowym i drogowym. Biorąc pod uwagę te cechy, niepoprawne odpowiedzi wskazują na brak zrozumienia definicji intermodalności oraz jej zastosowania w praktyce transportowej, co jest kluczowe dla efektywności operacji logistycznych. Ignorowanie tej koncepcji może prowadzić do nieefektywnego planowania transportu oraz zwiększonych kosztów operacyjnych.
Pytanie 4

Gdy kierowca decyduje się na skrócony dobowy wypoczynek, jego czas trwania powinien wynosić co najmniej

A. 9 godzin
B. 11 godzin
C. 8 godzin
D. 7 godzin
Zgodnie z regulacjami dotyczącymi czasu pracy kierowców, skrócony dobowy odpoczynek musi trwać minimum 9 godzin. To oznacza, że kierowca, który korzysta z tej formy odpoczynku, nie może zredukować swojego czasu odpoczynku poniżej tego limitu. Przykładowo, jeśli kierowca prowadzi pojazd przez dłuższy czas w ciągu dnia, a następnie decyduje się na skrócony odpoczynek, musi zadbać o to, aby ten odpoczynek trwał co najmniej 9 godzin, aby zapewnić sobie wystarczającą regenerację. W praktyce, przestrzeganie tego wymogu jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa na drogach, ponieważ odpowiednia ilość snu wpływa na zdolności psychomotoryczne kierowcy. Warto również dodać, że skrócony dobowy odpoczynek może być stosowany w określonych warunkach, takich jak przewozy krajowe lub w sytuacjach awaryjnych, co podkreśla elastyczność przepisów, jednak zawsze z zastrzeżeniem, że odpoczynek musi trwań minimum 9 godzin.
Pytanie 5

Jeśli zgodnie z taryfą firmy przewozowej koszt transportu do 250 km wynosi 650,00 zł, a opłata za każdy kilometr powyżej 250 km to 3,20 zł/km, to jaką kwotę należy zapłacić za przewóz ładunku na odległość 530 km?

A. 1 45,000 zł
B. 1 546,00 zł
C. 530,00 zł
D. 896,00 zł
Odpowiedź, którą zaznaczyłeś, jest jak najbardziej trafna. Udało Ci się dobrze policzyć koszty przewozu dla trasy 530 km. Wiesz, że za pierwsze 250 km mamy ustaloną cenę 650,00 zł. Potem musisz dodać koszty za kolejne kilometry. Czyli mamy 530 km minus te 250 km, co daje 280 km do doliczenia. A stawka za każdy dodatkowy kilometr to 3,20 zł. Więc robiąc obliczenia: 280 km razy 3,20 zł/km, wychodzi 896,00 zł. Potem dodajemy to do naszej podstawowej opłaty: 650,00 zł plus 896,00 zł, co daje łącznie 1 546,00 zł. Widać, że te obliczenia są zgodne z tym, co się praktykuje w transportowej branży. Fajnie, że to ogarnąłeś!
Pytanie 6

Z jakiego rodzaju ubezpieczenia przysługuje zleceniodawcy wypłata odszkodowania za niewłaściwe wykonanie lub brak wykonania zobowiązań wynikających z umowy spedycji?

A. CARGO
B. NNW
C. OC przewoźnika
D. OC spedytora
Wybór odpowiedzi NNW (ubezpieczenie następstw nieszczęśliwych wypadków) jest niewłaściwy, ponieważ to ubezpieczenie chroni osoby fizyczne przed skutkami nieszczęśliwych wypadków, a nie zobowiązania wynikające z umowy spedycji. NNW nie ma zastosowania w kontekście odpowiedzialności finansowej spedytora, gdyż dotyczy przede wszystkim sytuacji związanych z osobami, a nie z odpowiedzialnością za niewykonanie usług transportowych. Odpowiedź OC przewoźnika jest także mylnym wyborem, ponieważ ubezpieczenie to dotyczy odpowiedzialności przewoźnika za uszkodzenie lub utratę towaru w trakcie transportu. OC przewoźnika nie obejmuje kwestii związanych z nienależytym wykonaniem czynności spedycyjnych, co czyni tę odpowiedź nieadekwatną do postawionego pytania. Odpowiedź CARGO jest błędna, ponieważ dotyczy ubezpieczenia ładunku w trakcie transportu, skupiając się na ochronie fizycznej towaru, a nie odpowiedzialności spedytora za błędy w organizacji transportu. Zrozumienie różnic między poszczególnymi rodzajami ubezpieczeń jest kluczowe, aby uniknąć nieporozumień i zapewnić odpowiednią ochronę interesów podczas działalności spedycyjnej. Kluczowe jest, aby uczestnicy rynku zdawali sobie sprawę z tego, jakie ubezpieczenia są istotne w kontekście ich działalności, co pozwala na lepsze zarządzanie ryzykiem.
Pytanie 7

Jaką usługę spedytora można uznać za przynoszącą konkretne korzyści finansowe dla zleceniodawcy?

A. wprowadzanie innowacyjnych usług logistycznych i metod przewozu
B. promocja usług transportowych oraz obniżanie efektywności sprzedaży
C. windykacja należności od licznych niewielkich klientów
D. konsolidacja małych przesyłek w ładunki całopojazdowe oraz redukcja kosztów transportu
Propozycje związane z rozwijaniem nowych usług logistycznych i form przewozu, ściąganiem należności od wielu drobnych klientów, a także marketingiem usług transportowych, choć mogą wydawać się istotne, nie są bezpośrednio związane z osiąganiem wymiernych korzyści finansowych w kontekście przewozu. Rozwój nowych usług i form przewozu, mimo że jest ważny dla adaptacji do zmieniającego się rynku, nie gwarantuje natychmiastowych oszczędności czy redukcji kosztów dla zleceniodawcy. Usługi te są często kosztowne w implementacji i mogą wymagać znacznych zasobów finansowych oraz czasowych, co nie zawsze przekłada się na bezpośrednie korzyści. Z kolei ściąganie należności od drobnych klientów, mimo że jest istotnym aspektem zarządzania finansami w przedsiębiorstwie, nie odnosi się do obszaru logistyki i nie wpływa na obniżenie kosztów transportu. Dodatkowo, marketing usług transportowych, zamiast zmniejszać efektywność sprzedaży, powinien koncentrować się na zwiększaniu jej efektywności. Błędne myślenie pojawia się, gdy zleceniodawcy koncentrują się na działaniach wsparcia administracyjnego i marketingowego, zamiast na podstawowych funkcjach optymalizacji kosztów transportu, które są kluczowe dla osiągnięcia efektywności i rentowności w branży logistycznej. Takie nieprawidłowe podejście prowadzi do marnotrawstwa zasobów i niedostatecznego wykorzystania potencjału operacyjnego, co może prowadzić do niekorzystnych rezultatów finansowych.
Pytanie 8

W tabeli zestawiono koszty związane z transportem własnym oraz z zakupem usług zewnętrznych.
Miesięczna długość trasy transportowej wynosi 10 000 km. Analizując koszty ponoszone w skali roku, korzystanie z transportu własnego w stosunku do zakupu transportu obcego będzie

Pozycja kosztówTransport własnyTransport obcy
Materiały eksploatacyjne20 zł/km-
Płace15 zł/km-
Płace personelu obsługowego200 000 zł/rok30 000 zł/rok
Naprawy10 000 zł/rok-
Zakup usług zewnętrznych10 000 zł/rok100 zł/km
A. korzystniejsze o 189 935 zł
B. niekorzystne o 189 935 zł
C. korzystniejsze o 7 610 000 zł
D. niekorzystne o 7 610 000 zł
Fajnie, że wybrałeś poprawną odpowiedź! Z tego, co widzę, korzystanie z własnego transportu daje nam spore oszczędności – aż 7 610 000 zł rocznie, co jest naprawdę dużą kwotą. Można zauważyć, że roczne wydatki na transport własny to 4 420 000 zł, a przy zewnętrznym aż 12 030 000 zł. Te różnice naprawdę pokazują, jak ważne jest dobrze przeanalizować koszty przed podjęciem decyzji. Wiem z doświadczenia, że jeśli firma decyduje się na własny transport, ma większą kontrolę nad swoimi sprawami logistycznymi. A to, według mnie, jest kluczowe. Odpowiednie zaplanowanie kosztów transportu pomaga lepiej zarządzać budżetem i ogranicza ryzyko finansowe, co jest bardzo istotne.
Pytanie 9

Środek transportu chłodniczego, który pozwala na przewóz towarów w zakresie temperatur od -20°C do +12°C, to nadwozie oznaczone

A. CTA
B. FRC
C. RNA
D. CRB
Odpowiedź FRC (Frost-Resistant Cargo) jest poprawna, ponieważ odnosi się do specjalistycznych nadwozi chłodniczych zaprojektowanych do transportu ładunków w zakresie temperatur od -20°C do +12°C. Tego typu nadwozia są kluczowe w branży logistycznej, szczególnie w transporcie produktów spożywczych, farmaceutycznych oraz innych towarów wymagających kontrolowanej temperatury. FRC zapewnia optymalne warunki dla zachowania jakości i świeżości towarów, co jest zgodne z normami HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points) oraz regulacjami unijnymi dotyczącymi transportu towarów wrażliwych. Przykładowo, w transporcie mięsa lub produktów mlecznych, utrzymanie odpowiedniej temperatury jest kluczowe dla zapobiegania psuciu się towarów i utrzymania ich wartości odżywczej. W praktyce, pojazdy z nadwoziem FRC są często wykorzystywane przez firmy logistyczne zajmujące się dystrybucją żywności, co gwarantuje, że dostarczane produkty spełniają wszystkie standardy jakościowe i sanitarno-epidemiologiczne.
Pytanie 10

W technologii lo-lo dotyczącej załadunku kontenerów na statkach kontenerowych konieczne jest użycie

A. suwnic nabrzeżowych
B. wozów podsiębiernych
C. suwnic kolejowych
D. suwnic placowych
Wozy podsiębierne, suwnice kolejowe oraz suwnice placowe to po prostu nie to, czego potrzebujemy przy ładunkach kontenerów na statkach. Wozy podsiębierne są głównie do materiałów sypkich, więc nie nadają się do podnoszenia i transportu kontenerów, które mają konkretne wymiary i wagę. A suwnice kolejowe? One są zaprojektowane do pracy z ładunkami na torach, więc nie dadzą rady z kontenerami na statkach, gdzie ładunek i rozładunek musi odbywać się bezpośrednio na nabrzeżu. Suwnice placowe są przydatne w magazynach, ale nie współpracują blisko z jednostkami pływającymi, co jest kluczowe w tym przypadku. Wydaje mi się, że tu może być brak zrozumienia, bo każdy z tych typów ma swoje specyficzne zadanie, a używanie ich w niewłaściwych okolicznościach marnuje czas i może być niebezpieczne. W kontekście przeładunków kontenerów, suwnice nabrzeżowe są naprawdę niezastąpione, a inne opcje po prostu nie spełniają wymagań.
Pytanie 11

Jaką powierzchnię magazynu należy zarezerwować dla składowania 30 kontenerów 40 stopowych typu Open Top w dwóch warstwach?

TypDługość zewnętrzna
mm		Długość wewnętrzna
mm		Szerokość zewnętrzna
mm		Szerokość wewnętrzna
mm		Wysokość zewnętrzna
mm		Wysokość wewnętrzna
mm
Open Top12098118982430223028962695
Flat Rack12196119982432233025912350
Open Top599558672398233025912197
A. Ok. 445 m2
B. Ok. 398 m2
C. Ok. 216 m2
D. Ok. 441 m2
Wybór jednej z błędnych odpowiedzi może się brać z tego, że nie do końca rozumiesz, jak obliczyć wymaganą powierzchnię magazynu dla tych kontenerów. Jak masz 30 kontenerów 40-stopowych w dwóch warstwach, to trzeba dokładnie policzyć, ile miejsca przynajmniej potrzebujesz na jeden rząd. Powierzchnia jednego kontenera to 29,37414 m2, a gdy źle założysz liczbę kontenerów w warstwie, to łatwo o pomyłkę. Często pomija się fakt, że dwa kontenery w jednej warstwie nie mogą stać w tym samym miejscu, więc musimy dołożyć trochę przestrzeni na ich bezpieczne składowanie. Może też zdarzyć się, że nie uwzględniono zasady zaokrąglania, co prowadzi do błędnych obliczeń. W logistyce te zasady są naprawdę ważne, żeby wszystko działało dobrze i zgodnie z normami branżowymi. Dobrze jest to zrozumieć, żeby efektywnie zarządzać przestrzenią w magazynie i optymalizować różne procesy.
Pytanie 12

Dopuszczalna masa całkowita zespołu pojazdów mających cztery osie, składających się z dwuosiowego pojazdu samochodowego i dwuosiowej przyczepy, nie może przekraczać

Fragment Rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 31 grudnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych pojazdów oraz zakresu ich niezbędnego wyposażenia.
§ 3. 1. Dopuszczalna masa całkowita pojazdu, z zastrzeżeniem ust. 2-13, nie może przekraczać w przypadku:
1) pojazdu składowego zespołu pojazdów:
   a) przyczepy dwuosiowe – 18 ton,
   b) przyczepy trzyosiowe – 24 tony;
2) zespołu pojazdów mających 5 lub 6 osi:
   a) dwuosiowy pojazd samochodowy i trzyosiowa przyczepa – 40 ton,
   b) trzyosiowy pojazd samochodowy i dwuosiowa przyczepa – 40 ton;
3) pojazdów członowych mających 5 lub 6 osi:
   a) dwuosiowy ciągnik siodłowy i trzyosiowa naczepa – 40 ton,
   b) trzyosiowy ciągnik siodłowy i dwu- lub trzyosiowa naczepa – 40 ton,
   c) trzyosiowy ciągnik siodłowy i trzyosiowa naczepa przewożąca 40-stopowy kontener ISO w transporcie
      kombinowanym – 44 tony;
4) zespołu pojazdów mających 4 osie, składających się z dwuosiowego pojazdu samochodowego i dwuosiowej
przyczepy - 36 ton;
5) pojazdu członowego mającego 4 osie, składającego się z dwuosiowego ciągnika siodłowego i dwuosiowej
naczepy, jeżeli odległość pomiędzy osiami naczepy:
   a) wynosi co najmniej 1,3 m, ale nie więcej niż 1,8 m – 36 ton,
   b) jest większa niż 1,8 m – 36 ton + 2 tony tolerancji, jeżeli oś napędowa jest wyposażona w opony
      bliźniacze i zawieszenie pneumatyczne lub równoważne, o którym mowa w § 5c;
6) dwuosiowego pojazdu samochodowego – 18 ton;
A. 30 ton.
B. 24 tony.
C. 36 ton.
D. 18 ton.
Zgadza się, dopuszczalna masa całkowita zespołu pojazdów składającego się z dwuosiowego pojazdu samochodowego i dwuosiowej przyczepy nie może przekraczać 36 ton. Zgodnie z obowiązującymi regulacjami prawnymi, w szczególności z rozporządzeniem dotyczącym transportu drogowego, ta wartość jest podyktowana względami bezpieczeństwa oraz stabilności jazdy. Przykładowo, przy przeciążeniu pojazdów, mogą wystąpić problemy z hamowaniem oraz stabilnością podczas pokonywania zakrętów, co zwiększa ryzyko wypadków drogowych. Warto również zauważyć, że przekroczenie dozwolonej masy prowadzi do konsekwencji prawnych, w tym do nałożenia kar finansowych oraz utraty zdolności do prowadzenia działalności transportowej. W kontekście praktycznym, przedsiębiorstwa transportowe powinny regularnie kontrolować wagę swoich pojazdów przed wyruszeniem w trasę, aby zapewnić zgodność z obowiązującymi normami oraz bezpieczeństwo na drodze.
Pytanie 13

Przedstawiony przykład oznaczenia umieszczony na wagonie kolejowym informuje

REVBg02.02.16
A. o terminie ostatniej naprawy okresowej.
B. o pojemności wagonu zbiornikowego.
C. o terminie następnego przeglądu doraźnego.
D. o granicy ładowności wagonu na wózkach trzy- lub więcej osiowych.
Analiza niepoprawnych odpowiedzi ujawnia szereg nieporozumień dotyczących oznaczeń na wagonach kolejowych. Odpowiedzi sugerujące, że oznaczenie dotyczy pojemności wagonu zbiornikowego lub terminu następnego przeglądu doraźnego, bazują na mylnym założeniu, że oznaczenia wagonów mówią wyłącznie o ich funkcjonalności lub przyszłych terminach przeglądów. W rzeczywistości, oznaczenia takie jak 'REV' odnoszą się bezpośrednio do przeszłych działań konserwacyjnych. Odpowiedź dotycząca granicy ładowności wagonu również jest błędna, ponieważ taki parametr oznaczany jest innymi symbolami, a nie 'REV'. W branży kolejowej istnieją szczegółowe normy dotyczące oznaczeń, które mają na celu jednoznaczne przekazywanie informacji związanych z bezpieczeństwem i stanem technicznym. Oznaczenia dotyczące ładowności czy terminy przeglądów doraźnych są kluczowe, ale nie powinny być mylone z rewizjami, które koncentrują się na historii napraw. Zrozumienie tych różnic jest istotne dla każdego, kto pracuje w branży kolejowej, ponieważ pozwala to na bardziej efektywne planowanie działań operacyjnych oraz utrzymanie wysokich standardów bezpieczeństwa. W praktyce, brak właściwej interpretacji oznaczeń może prowadzić do nieprawidłowego użytkowania taboru, co stwarza zagrożenie dla bezpieczeństwa operacji kolejowych.
Pytanie 14

Umowa spedycji to umowa, która ma charakter konsensualny, co oznacza, że do jej zawarcia wystarczy, aby strony złożyły odpowiednie oświadczenia woli, zazwyczaj przez przyjęcie przez spedytora

A. umowy przewozu
B. faktury pro forma
C. zlecenia spedycyjnego
D. zawiadomienia
Umowa spedycji jest umową konsensualną, co oznacza, że jej zawarcie następuje poprzez wzajemne oświadczenia woli stron. W kontekście spedycji, kluczowym elementem jest zlecenie spedycyjne, które stanowi formalne polecenie dla spedytora do wykonania określonych usług transportowych i związanych z nimi czynności. Zlecenie to zawiera istotne informacje dotyczące towaru, trasy transportu oraz warunków wykonania usługi. W praktyce, gdy spedytor przyjmuje zlecenie spedycyjne, akceptuje jednocześnie warunki współpracy, które mogą być określone w regulaminie lub umowie ramowej. Dobrą praktyką jest także dokumentowanie wszystkich istotnych ustaleń w formie pisemnej, co pozwala na uniknięcie nieporozumień i zabezpieczenie interesów obu stron. Zrozumienie roli zlecenia spedycyjnego w procesie logistycznym jest kluczowe dla efektywnego zarządzania łańcuchem dostaw oraz minimalizacji ryzyk związanych z transportem towarów.
Pytanie 15

Podstawowe symbole używane do oznaczenia opakowań jednostkowych

A. umożliwiają rozpoznanie produktu oraz producenta
B. informują o wybranych właściwościach opakowania i jego cenie
C. określają sposób transportu i przechowywania towaru
D. służą do zachęcania do zakupu danego produktu
Choć każdy z zaproponowanych celów oznakowania opakowań ma swoje miejsce w dyskusji o marketingu i logistyce, to jednak nie oddają one pełnego zakresu funkcji, jakie spełniają znaki zasadnicze. Oznakowanie nie tylko określa sposób obchodzenia się z towarem, lecz jego głównym celem jest jednoznaczna identyfikacja wyrobów oraz ich producentów. W praktyce, oznakowanie, które koncentruje się na instrukcjach użytkowania lub sposobie przechowywania, nie zapewnia kluczowych informacji o pochodzeniu produktu, co jest kluczowe dla konsumentów, którzy często kierują się marką i reputacją producenta w procesie zakupowym. Ponadto, informacje na temat cech opakowania oraz ceny są ważne, ale nie stanowią one głównego celu oznakowania. Zbyt duży nacisk na te aspekty może prowadzić do sytuacji, w której konsumenci są zdezorientowani lub nie są w stanie szybko znaleźć istotnych dla nich informacji. Co więcej, oznakowanie mające na celu jedynie zachęcenie do zakupu, bez dostarczenia konkretnych informacji o produkcie, może narazić producentów na zarzuty o wprowadzanie w błąd. Dlatego kluczowym jest, aby oznakowanie opakowań było zgodne z dobrymi praktykami branżowymi oraz regulacjami prawnymi, które kładą nacisk na przejrzystość i jednoznaczność informacji. Właściwe podejście do oznakowania nie tylko podnosi wartość produktu, ale również buduje zaufanie w relacjach z klientami.
Pytanie 16

Jakie wydatki są bezpośrednio związane z ilością kilometrów pokonywanych przez środki transportu drogowego?

A. Obsługi bankowej
B. Ogumienia
C. Amortyzacji obiektów
D. Biurowe
Koszty biurowe, amortyzacji obiektów oraz obsługi bankowej są niezależne od kilometrów przejeżdżanych przez środki transportu drogowego i nie mają bezpośredniego związku z eksploatacją pojazdów. Koszty biurowe obejmują wydatki związane z administracją, takie jak wynajem biura, koszty materiałów biurowych czy wynagrodzenia pracowników biurowych. Te wydatki są stałe lub sezonowe i nie są uzależnione od ilości kilometrów przejechanych przez transport. Amortyzacja obiektów odnosi się do kosztów związanych z utratą wartości budynków lub innych aktywów trwałych w czasie, co również nie jest powiązane z codzienną eksploatacją pojazdów. Z kolei obsługa bankowa dotyczy kosztów związanych z prowadzeniem konta, transakcjami bankowymi oraz innymi usługami finansowymi, które są niezależne od działalności transportowej. Właściwe rozumienie tych kosztów jest kluczowe dla efektywnego zarządzania finansami w firmie transportowej, a ich nieprawidłowe przypisanie do kosztów bezpośrednich może prowadzić do błędnych analiz oraz decyzji finansowych. Dlatego istotne jest, aby w przedsiębiorstwach transportowych rozróżniać koszty stałe i zmienne oraz prawidłowo klasyfikować wydatki, co ma kluczowe znaczenie dla dokładności budżetowania i kontrolowania wydatków.
Pytanie 17

Jaką kwotę podatku akcyzowego należy wpłacić do urzędu celnego od zakupionego, w cenie 5 000,00 euro, za granicą samochodu osobowego, o napędzie spalinowym, o pojemności silnika 3 000 cm3, jeżeli średni kurs euro ogłaszany przez NBP w dniu powstania obowiązku podatkowego wynosi 4,2831 zł?

Fragment Ustawy z dnia 6 grudnia 2008r. o podatku akcyzowym

Art.105. Stawka akcyzy na samochody osobowe wynosi:

  1. 18,6% podstawy opodatkowania – dla samochodów osobowych o pojemności silnika powyżej 2 000 centymetrów sześciennych;
  2. 1a) 9,3% podstawy opodatkowania – dla samochodów osobowych:
    1. o hybrydowym napędzie spalinowo-elektrycznym, w którym energia elektryczna nie jest akumulowana przez podłączenie do zewnętrznego źródła zasilania, o pojemności silnika spalinowego wyższej niż 2 000 centymetrów sześciennych, ale nie wyższej niż 3 500 centymetrów sześciennych,
    2. stanowiących pojazd hybrydowy w rozumieniu art.2 pkt. 13 ustawy z dnia 11 stycznia 2018 r. o elektromobilności i paliwach alternatywnych (Dz.U. z 2019r. poz.1124, 1495, 1527 i 1716) o pojemności silnika spalinowego wyższej niż 2 000 centymetrów sześciennych, ale nie wyższej niż 3 500 centymetrów sześciennych;
  3. 1b) 1,55% podstawy opodatkowania – dla samochodów osobowych o hybrydowym napędzie spalinowo-elektrycznym, w którym energia elektryczna nie jest akumulowana przez podłączenie do zewnętrznego źródła zasilania, o pojemności silnika spalinowego równej 2 000 centymetrów sześciennych lub niższej;
  4. 3,1% podstawy opodatkowania – dla pozostałych samochodów osobowych.
A. 930,00 zł
B. 5 930,00 zł
C. 3 983,28 zł
D. 21 415,50 zł
Odpowiedź 3, czyli 3 983,28 zł, jest prawidłowa, ponieważ obliczenia oparte są na obowiązujących przepisach prawnych dotyczących akcyzy na samochody osobowe. Zgodnie z art. 105 ustawy o podatku akcyzowym, dla samochodów z silnikami o pojemności większej niż 2 500 cm3, obowiązuje stawka akcyzy wynosząca 18,6% od podstawy opodatkowania. Pierwszym krokiem jest przeliczenie wartości samochodu z euro na złotówki, co robimy, mnożąc cenę zakupu (5 000 euro) przez kurs NBP (4,2831 zł). W wyniku tego przeliczenia otrzymujemy 21 415,50 zł. Następnie należy obliczyć 18,6% z tej kwoty, co daje nam 3 983,28 zł. Poprawność tej odpowiedzi można potwierdzić, odwołując się do przepisów dotyczących akcyzy, które są kluczowe w kontekście importu samochodów. Wiedza na temat stawek akcyzowych jest istotna nie tylko dla potencjalnych nabywców samochodów, ale także dla doradców podatkowych, którzy muszą zapewnić zgodność z przepisami.
Pytanie 18

Dokumentem pisemnym, na mocy którego realizuje się transport towarów w żegludze nieregularnej, jest

A. czarter
B. nota bukingowa
C. manifest
D. routing order
Czarter to umowa, na podstawie której armator wynajmuje statek wraz z załogą do transportu ładunków lub osób. W kontekście żeglugi nieregularnej, czarter jest kluczowym dokumentem, który precyzuje warunki przewozu, w tym miejsce i czas załadunku oraz rozładunku, a także stawki i odpowiedzialność za ładunek. Przykładem zastosowania czarteru jest umowa zawierana przez firmy zajmujące się transportem morskim, które potrzebują wynająć statek do przewozu kontenerów z portu A do portu B, w sytuacjach, gdy nie są w stanie skorzystać z regularnych linii żeglugowych. Czarter wprowadza również element elastyczności w organizacji transportu, pozwalając na dostosowanie planów do potrzeb klienta. W branży obowiązują standardy, takie jak dokumenty BIMCO, które zawierają wzory umów czarterowych, a także wytyczne dotyczące odpowiedzialności i warunków przewozu, co czyni czarter integralnym elementem operacji w żegludze nieregularnej.
Pytanie 19

Ile wynosi prowizja dla spedytora, przypadająca na jedną zrealizowaną usługę, stanowiąca 15% kosztów poniesionych na jej realizację?

Pozycja kalkulacyjnaWysokość poniesionych nakładów na realizację usług [zł]Łączna liczba zrealizowanych usług [szt.]
Koszty materiałowe100 000
Koszty osobowe80 000
Razem koszty180 0001 500
A. 10 zł
B. 100 zł
C. 120 zł
D. 18 zł
Poprawna odpowiedź to 18 zł, co stanowi 15% całkowitych kosztów przypadających na jedną zrealizowaną usługę. Aby obliczyć prowizję, warto najpierw zrozumieć mechanizm ustalania kosztów. Jeżeli całkowity koszt usługi wynosi 120 zł, to 15% z tej kwoty to właśnie 18 zł (120 zł * 0,15 = 18 zł). Jest to fundamentalna zasada w transakcjach handlowych, gdzie prowizje dla spedytorów są ustalane na podstawie procentowego udziału w kosztach. W praktyce, znajomość tego rodzaju obliczeń jest niezbędna, aby właściwie zarządzać budżetem oraz przewidywać wydatki związane z usługami logistycznymi. W branży transportowej i spedycyjnej, dokładne obliczenia prowizji mają kluczowe znaczenie dla rentowności działalności. Ważne jest również, aby wiedzieć, że różne modele biznesowe mogą różnić się pod względem wysokości prowizji, co powinno być uwzględnione w strategiach finansowych.
Pytanie 20

W tabeli przedstawiono zebrane przez przedsiębiorstwo informacje dotyczące wykonywanych zleceń. Ile wynosi jego współczynnik terminowości realizacji zleceń?

Zlecenie (numer)Uzgodniony termin realizacji zleceniaRzeczywisty termin wykonania zlecenia
103.06.202003.06.2020
210.06.202010.06.2020
312.06.202013.06.2020
413.06.202014.06.2020
515.06.202015.06.2020
A. 0,40
B. 0,60
C. 1,00
D. 0,67
Wybór odpowiedzi 0,60 jako współczynnika terminowości realizacji zleceń jest poprawny. Współczynnik ten oblicza się jako stosunek liczby zleceń wykonanych terminowo do całkowitej liczby zleceń. W tym przypadku, z 5 zleceń, 3 zostały zrealizowane na czas. Zatem obliczenie przebiega następująco: 3 zlecenia terminowe / 5 zleceń ogółem = 0,60. Znajomość współczynnika terminowości jest istotna w zarządzaniu projektami oraz w logistyce, gdyż pozwala ocenić efektywność i niezawodność procesu operacyjnego. Wysoki wskaźnik terminowości wskazuje na dobre praktyki w zarządzaniu czasem, co jest kluczowe dla utrzymania zadowolenia klientów oraz konkurencyjności na rynku. Przykładowo, w branży usługowej, gdzie czas realizacji zlecenia wpływa na satysfakcję klienta, monitorowanie tego wskaźnika może prowadzić do identyfikacji obszarów wymagających poprawy oraz optymalizacji procesów operacyjnych. Dobrą praktyką jest regularne analizowanie tego współczynnika w celu wprowadzenia niezbędnych usprawnień oraz zapewnienia wysokiej jakości usług.
Pytanie 21

Klient zlecił firmie transportowej przewóz ładunku w przedziale czasowym od 10:00 do 10:30. Dystans pomiędzy miejscem załadunku a miejscem rozładunku wynosi 180 km. Średnia prędkość pojazdu to 60 km/h. O której godzinie kierowca najpóźniej powinien wyruszyć, aby dostarczyć ładunek na czas?

A. O godzinie 8:00
B. O godzinie 7:30
C. O godzinie 6:30
D. O godzinie 8:30
Odpowiedź o godzinie 7:30 jest prawidłowa, ponieważ aby dostarczyć ładunek na czas, kierowca musi uwzględnić czas przejazdu oraz czas, w którym ładunek musi być dostarczony. Odległość wynosząca 180 km przy średniej prędkości 60 km/h oznacza, że czas przejazdu wyniesie 3 godziny. Aby zdążyć na godzinę 10:00, kierowca powinien wyjechać najpóźniej o 7:00. Warto jednak dodać dodatkowe 30 minut na ewentualne problemy na drodze, co daje godzinę 7:30 jako ostateczny czas wyjazdu. Przekładając to na praktykę, przedsiębiorstwa transportowe często planują dodatkowy czas na nieprzewidziane okoliczności, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży, aby zapewnić terminowość dostaw.
Pytanie 22

Przepisy ADR klasyfikują ładunki niebezpieczne w zależności od stopnia zagrożenia na

A. jedną grupę pakowania
B. cztery grupy pakowania
C. trzy grupy pakowania
D. dwie grupy pakowania
Wielu ludzi może się pomylić co do liczby grup pakowania ładunków niebezpiecznych według przepisów ADR. Często wynika to z tego, że nie do końca rozumieją zasady klasyfikacji i pakowania tych towarów. Jeśli ktoś wskazuje na dwie grupy pakowania, to może być w błędzie, bo to nie uwzględnia wszystkich zagrożeń, jakie mogą występować. Z kolei cztery grupy to też nie jest to, co jest w przepisach – tam mamy jasno określone tylko trzy kategorie. Przy takich błędach można naprawdę poplątać się w kwestii bezpieczeństwa. Uznanie, że jest tylko jedna grupa pakowania, to też nieporozumienie, bo przecież nie bierze się pod uwagę różnorodnych ryzyk związanych z różnymi substancjami. Dlatego warto zrozumieć, że są trzy grupy pakowania, bo to jest kluczowe dla bezpieczeństwa transportu oraz zdrowia publicznego. Nieznajomość zasad klasyfikacji może prowadzić do błędnych decyzji, które mogą mieć poważne konsekwencje, zarówno finansowe, jak i dla bezpieczeństwa. Żeby skutecznie radzić sobie z ryzykiem przewozu towarów niebezpiecznych, każdy specjalista powinien być dobrze obeznany z przepisami ADR i metodami klasyfikacji oraz pakowania.
Pytanie 23

Firma transportowa ustala koszt świadczenia usługi na 1 500 zł netto. Oblicz kwotę brutto dla dwóch identycznych usług transportowych, mając na uwadze, że stawka VAT wynosi 23%?

A. 1 500 zł
B. 1 845 zł
C. 3 690 zł
D. 3 000 zł
Aby obliczyć wartość brutto usługi transportowej, musimy uwzględnić podatek VAT. W tym przypadku koszt usługi netto wynosi 1 500 zł, a stawka VAT wynosi 23%. Aby obliczyć wartość brutto, należy pomnożyć wartość netto przez 1,23 (co odpowiada 100% wartości netto plus 23% VAT). Wzór wygląda następująco: 1 500 zł x 1,23 = 1 845 zł. Ponieważ przewoźnik wycenia koszt usługi na 1 500 zł netto, dla dwóch takich usług transportowych wartość brutto wynosi 1 845 zł x 2 = 3 690 zł. Obliczenia te są zgodne z obowiązującymi normami rachunkowości i zasadami ustalania cen, które wymagają od przewoźników i innych usługodawców przestrzegania stawek VAT. Dobrą praktyką jest zawsze podawanie cen netto oraz brutto, aby klienci mogli dokładnie ocenić całkowity koszt usług, co jest szczególnie istotne w branży transportowej, gdzie koszty mogą się szybko sumować.
Pytanie 24

W transporcie drogowym o objętości 19,2 m3 umieszczono 8 jednostek ładunkowych na paletach, z których każda ma wymiary 1,2 m x 0,8 m x 1,2 m (dł. x szer. x wys.). Oblicz, jaki jest współczynnik wypełnienia tego środka transportu?

A. 0,40
B. 0,06
C. 2,08
D. 0,48
Współczynnik wypełnienia środka transportu oblicza się, porównując rzeczywistą objętość ładunku do całkowitej objętości dostępnej w pojeździe. W tym przypadku mamy 8 paletowych jednostek ładunkowych, z każdą o wymiarach 1,2 m x 0,8 m x 1,2 m. Obliczając objętość jednej palety, otrzymujemy: 1,2 m * 0,8 m * 1,2 m = 1,152 m3. Pomnożenie tej objętości przez 8 palet daje łączną objętość ładunku równą 9,216 m3. Mając pojemność środka transportu wynoszącą 19,2 m3, obliczamy współczynnik wypełnienia: 9,216 m3 / 19,2 m3 = 0,48. Współczynnik wypełnienia na poziomie 0,48 wskazuje, że 48% objętości pojazdu jest wykorzystane do przewozu ładunku. W praktyce, odpowiedni współczynnik wypełnienia jest kluczowy dla efektywności transportu, ponieważ pozwala lepiej planować załadunek i optymalizować koszty transportu. Warto również pamiętać, że zgodnie z normami branżowymi, optymalizacja wypełnienia pojazdów pomaga ograniczyć emisję CO2 oraz koszty operacyjne, co jest szczególnie istotne w kontekście zrównoważonego rozwoju.
Pytanie 25

Jaką polisę CARGO należy zakupić, aby ubezpieczyć konkretną przesyłkę na czas transportu wybranym środkiem przewozu na określonej trasie?

A. Generalną
B. Obrotową
C. Jednostkową
D. Odpisową
Polisa jednostkowa jest najodpowiedniejszym rodzajem ubezpieczenia CARGO, gdyż chroni konkretne przesyłki na czas transportu, co jest kluczowe w przypadku przewozów określonymi środkami transportu. Ubezpieczenie to zapewnia ochronę dla pojedynczych przesyłek, co oznacza, że w przypadku uszkodzenia, utraty lub zniszczenia towaru, ubezpieczyciel wypłaci odszkodowanie za daną przesyłkę zgodnie z jej wartością. Przykładem zastosowania polisy jednostkowej może być transport drogowy lub morski wartościowego ładunku, jak na przykład elektronika czy antyki. W przeciwieństwie do polisy obrotowej, która dotyczy ubezpieczenia ciągłego i obejmuje wszystkie przesyłki w danym okresie, polisa jednostkowa jest bardziej odpowiednia dla sporadycznych, jednorazowych transportów. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży ubezpieczeń, które zalecają dobór rodzaju polisy do charakterystyki transportowanej przesyłki oraz jej wartości.
Pytanie 26

Ładunek o wymiarach: średnica 2,7 m oraz wysokość 4,3 m umieszczony w centralnej części transportu drogowego będzie klasyfikowany jako przewóz

A. kombinowany
B. ponadgabarytowy
C. kabotażowy
D. niebezpieczny
Odpowiedź "ponadgabarytowy" jest prawidłowa, ponieważ ładunek o wymiarach 2,7 m średnicy i 4,3 m wysokości przekracza standardowe wymiary, które są dopuszczalne w transporcie drogowym. Zgodnie z przepisami, maksymalne wymiary ładunku, które nie wymagają uzyskania dodatkowych zezwoleń, to zazwyczaj 2,55 m szerokości, 4 m wysokości oraz 12 m długości. W przypadku ładunków, które przekraczają te wymiary, konieczne jest klasyfikowanie ich jako ponadgabarytowe, co wiąże się z dodatkowymi wymaganiami dotyczącymi transportu, w tym uzyskaniem odpowiednich zezwoleń oraz często organizowaniem eskorty drogowej. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być transport elementów budowlanych, maszyn przemysłowych lub innych dużych obiektów, gdzie właściwe przygotowanie i klasyfikacja ładunku są kluczowe do zapewnienia bezpieczeństwa ruchu drogowego oraz ochrony ładunku. Dobrą praktyką w transporcie ponadgabarytowym jest również stosowanie odpowiednich oznaczeń na pojeździe oraz informowanie innych uczestników ruchu o charakterystyce przewożonego ładunku.
Pytanie 27

W przypadku, gdy podczas weryfikacji stanu przesyłki zostanie odkryty naturalny ubytek części, polegający na obniżeniu ciężaru (wagi, masy), np. wskutek wyparowania wody, mamy do czynienia

A. z kradzieżą przesyłki
B. z uszkodzeniem przesyłki
C. z ubytkiem przesyłki
D. ze zniszczeniem przesyłki
Odpowiedź 'z ubytkiem przesyłki' jest prawidłowa, ponieważ naturalny brak części przesyłki, wynikający z wyparowania wody, nie jest wynikiem żadnego działania osób trzecich ani uszkodzenia, lecz procesem fizycznym. Ubytek przesyłki odnosi się do sytuacji, w której ilość towaru spada w wyniku naturalnych procesów, takich jak odparowanie, utlenianie czy inne zmiany fizykochemiczne. Przykładem takiego ubytku mogą być niektóre materiały, jak np. substancje higroskopijne, które w chłodnym i wilgotnym środowisku mogą tracić na masie z powodu absorpcji wody, a w suchym – poprzez parowanie. W logistyce oraz zarządzaniu zapasami kluczowe jest zrozumienie różnicy pomiędzy ubytkiem a innymi formami braków, co wpływa na zarządzanie ryzykiem oraz odpowiedzialność za przesyłki. Zgodnie z normami ISO 9001, organizacje powinny monitorować takie ubytki, aby wprowadzać odpowiednie środki zaradcze i kontrolować jakość dostaw. Zrozumienie tego zagadnienia jest istotne dla efektywnego zarządzania łańcuchem dostaw i utrzymania standardów jakości.
Pytanie 28

Całkowita masa pojazdu z ładunkiem wynosi 40 ton. Prawidłowo wybranym środkiem transportu jest pojazd

§ 3. 1. Dopuszczalna masa całkowita pojazdu nie może przekraczać:
1)pojazdu pojedynczego, z wyłączeniem naczepy, przyczepy z osią centralną i ciągnika siodłowego:
a) dwuosiowego, z zastrzeżeniem lit. b - 16 t,
b) dwuosiowego autobusu o zawieszeniu kół pneumatycznym lub równoważnym, o ile równoważność ta została wykazana przez producenta pojazdu - 18 t,
c) trzyosiowego - 24 t,
d) o liczbie osi większej niż trzy - 32 t,
e) autobusu przegubowego - 28 t;
2)pojazdu członowego lub zespołu złożonego z pojazdu silnikowego i przyczepy:
a) o liczbie osi nie większej niż cztery - 32 t.
b) o liczbie osi większej niż cztery, z zastrzeżeniem pkt 3 - 40 t;
3)pojazdu członowego składającego się z trójosiowego pojazdu silnikowego i trójosiowej naczepy, przewożącego 40-stopowy kontener ISO w transporcie kombinowanym - 44 t.
2. Udział masy na oś (osie) napędową (napędowe) pojazdu lub zespołu pojazdów nie może być mniejszy niż 25%, a w odniesieniu do samochodu osobowego udział masy na oś przednią nie może być mniejszy niż 30%.
3. Przepis ust. 2 stosuje się do pojazdów zarejestrowanych po raz pierwszy po dniu 31 marca 1998 r.
4. W przypadku pojazdu uczestniczącego w ruchu drogowym podstawą sprawdzenia wymagań, o których mowa w ust. 1 i 2, są wartości rzeczywiste wymienionych mas.
A. członowy z 4 osiami.
B. pojedynczy z 3 osiami.
C. pojedynczy z 2 osiami.
D. członowy z 5 osiami.
Wybór pojazdu nieodpowiedniego do przewożenia ładunków o masie 40 ton może prowadzić do nieprzestrzegania przepisów prawa oraz zwiększenia ryzyka wypadków na drodze. Odpowiedzi, które sugerują użycie pojazdu pojedynczego z 2, 3 lub 4 osiami, pomijają istotny aspekt inżynieryjny, który polega na tym, że mniejsza liczba osi wiąże się z mniejszą nośnością. Pojazdy z 2 osiami są zazwyczaj przeznaczone do przewozu znacznie lżejszych ładunków, a ich konstrukcja nie pozwala na bezpieczne transportowanie cięższych ładunków, co przekłada się na zwiększone ryzyko uszkodzenia drogi oraz pojazdu. Podobnie, pojazdy z 3 lub 4 osiami mają swoje ograniczenia w zakresie maksymalnej masy, którą mogą transportować. Wybierając pojazd z mniejszą liczbą osi, można także napotkać na trudności w uzyskaniu odpowiednich zezwoleń na transport, co jest regulowane przez normy i przepisy dotyczące transportu drogowego. Niezrozumienie tych zasad może prowadzić do nieprawidłowego oszacowania zdolności przewozowych pojazdu, co jest częstym błędem w planowaniu transportów. Dlatego kluczowe jest, aby osoby zajmujące się logistyką i transportem miały pełną wiedzę na temat przepisów oraz norm inżynieryjnych, aby podejmować właściwe decyzje dotyczące wyboru środków transportu, zgodnych z wymaganiami prawnymi i potrzebami rynku.
Pytanie 29

Zespół składający się z pojazdów, infrastruktury, ludzi oraz reguł i zasad, które odpowiadają za transport osób i towarów od punktów początkowych, przez ewentualne miejsca przeładunku, do miejsc docelowych, nazywamy

A. systemem transportowym
B. łańcuchem logistycznym
C. energochłonnością transportu
D. procesem spedycyjnym
System transportowy to złożony układ składający się z różnych elementów, które współdziałają w celu efektywnego przemieszczenia osób i ładunków. Obejmuje on środki transportowe, takie jak pojazdy, infrastruktury, takie jak drogi i porty, a także zasady i reguły, które regulują te procesy. Przykładem praktycznego zastosowania systemu transportowego jest organizacja transportu towarów w ramach łańcucha dostaw, gdzie planowanie tras, zarządzanie flotą oraz optymalizacja czasu dostaw są kluczowe dla efektywności operacji. W branży transportowej istotne jest przestrzeganie standardów takich jak ISO 9001, które koncentrują się na zarządzaniu jakością, oraz ISO 14001, dotyczących zarządzania środowiskowego, co podkreśla znaczenie zrównoważonego rozwoju. Dobrze zaprojektowany system transportowy nie tylko zwiększa wydajność, ale także minimalizuje koszty operacyjne i wpływ na środowisko, co jest zgodne z aktualnymi trendami w logistyce i transport. Zrozumienie tych powiązań jest kluczowe dla skutecznego zarządzania procesami transportowymi w każdej organizacji.
Pytanie 30

Ile czasu zajmie kierowcy ciężarówki przejechanie 720 km przy średniej prędkości 60 km/h, biorąc pod uwagę 11 godzin odpoczynku oraz minimalne czasy przerw zgodnie z Ustawą o czasie pracy kierowców?

A. 24 h
B. 30 h
C. 23 h 45 min
D. 23 h 15 min
Odpowiedź 23 h 45 min jest poprawna, ponieważ obliczenia dotyczące czasu przejazdu oraz czasu odpoczynku kierowcy są zgodne z Ustawą o czasie pracy kierowców. Aby obliczyć czas przejazdu, należy podzielić dystans (720 km) przez średnią prędkość (60 km/h), co daje 12 godzin. Następnie należy dodać czas odpoczynku, który wynosi 11 godzin. Łączny czas przejazdu to 12 h + 11 h = 23 h. Jednakże, ze względu na regulacje dotyczące przerw w czasie jazdy, kierowca musi stosować się do minimalnych czasów przerw, co może wpływać na całkowity czas przejazdu. Zgodnie z przepisami, kierowca powinien robić przerwy po 4,5 godziny jazdy, co może wydłużyć czas przejazdu o dodatkowe 15 minut, co prowadzi do całkowitego czasu przejazdu wynoszącego 23 h 45 min. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest kluczowe w branży transportowej, gdzie przestrzeganie czasu pracy i odpoczynku jest nie tylko obowiązkiem prawnym, ale także wpływa na bezpieczeństwo na drodze oraz efektywność operacyjną firmy transportowej. Zrozumienie i umiejętność obliczania tych wartości jest niezbędne dla każdego profesjonalnego kierowcy oraz menedżera floty.
Pytanie 31

Kiedy w zleceniu spedycyjnym znajdzie się zapis "JustIn Time", towar powinien być dostarczony

A. dokładnie na czas
B. określonym rodzajem pojazdu
C. we właściwe miejsce
D. po wcześniej ustalonej cenie
Odpowiedź 'dokładnie na czas' jest poprawna, ponieważ termin 'Just In Time' (JIT) odnosi się do strategii zarządzania zapasami i produkcją, której celem jest minimalizacja czasu przechowywania towarów. JIT zakłada, że towary są dostarczane dokładnie w momencie, gdy są potrzebne w procesie produkcyjnym lub dystrybucji, co pozwala na redukcję kosztów związanych z magazynowaniem. Przykładem praktycznym jest zastosowanie JIT w branży motoryzacyjnej, gdzie dostawcy części dostarczają komponenty na linii produkcyjnej na chwilę przed ich użyciem. Takie podejście zwiększa efektywność operacyjną, pozwala na lepsze zarządzanie kapitałem i redukuje ryzyko przestarzałych zapasów. Dobre praktyki w implementacji JIT obejmują ścisłą współpracę z dostawcami, regularne monitorowanie procesów oraz ustalanie precyzyjnych harmonogramów dostaw, co jest kluczowe dla sukcesu tego modelu.
Pytanie 32

Realizacja zarobkowego krajowego transportu towarów jest uzależniona od posiadania licencji, która przyznawana jest m.in. w oparciu o

A. posiadanie certyfikatu kompetencji zawodowych
B. legitymowanie się karnetem TIR
C. posiadanie certyfikatu ISO
D. złożenie wniosku o wpis do ewidencji ludności
Posiadanie certyfikatu kompetencji zawodowych jest kluczowym wymogiem przy ubieganiu się o licencję na wykonywanie zarobkowego krajowego przewozu rzeczy. Certyfikat ten potwierdza, że osoba prowadząca działalność transportową posiada odpowiednią wiedzę i umiejętności niezbędne do zarządzania przedsiębiorstwem transportowym. W praktyce oznacza to znajomość przepisów dotyczących transportu, prawa pracy, zasad bezpieczeństwa oraz zarządzania finansami. W Polsce certyfikat kompetencji zawodowych można zdobyć poprzez ukończenie odpowiednich kursów oraz zdanie egzaminu. Jego posiadanie jest nie tylko wymogiem formalnym, ale także wskazuje na profesjonalizm przedsiębiorcy, co może zwiększyć konkurencyjność na rynku. Dobre praktyki w branży transportowej sugerują, że przedsiębiorcy, którzy posiadają ten certyfikat, są lepiej przygotowani do radzenia sobie z wyzwaniami związanymi z prowadzeniem działalności transportowej, co przekłada się na efektywność operacyjną oraz satysfakcję klientów.
Pytanie 33

Jaki typ oferty określa warunki, których spełnienie jest konieczne do dokonania transakcji?

A. Oferta dopełniająca
B. Oferta warunkowa
C. Oferta wywołana
D. Oferta wiążąca
Oferta warunkowa to rodzaj umowy, w której zawarcie transakcji zależy od spełnienia określonych warunków. Przykładem może być umowa sprzedaży nieruchomości, gdzie transakcja jest uzależniona od uzyskania zezwolenia na budowę. W takiej sytuacji, jeśli warunek nie zostanie spełniony, umowa nie wchodzi w życie. W obrocie prawnym oferty warunkowe są często stosowane w kontraktach handlowych, gdzie strony mogą chcieć mieć pewność, że pewne okoliczności zostaną spełnione przed podjęciem ostatecznych zobowiązań. Standardy branżowe, takie jak Kodeks cywilny, precyzują, że oferta warunkowa musi jasno określać warunek, od którego spełnienia zależy jej skuteczność. Zastosowanie takich ofert pozwala na elastyczne zarządzanie ryzykiem i dostosowanie umów do zmiennych sytuacji rynkowych, co jest kluczowe w dynamicznym środowisku biznesowym.
Pytanie 34

Który dokument wydawany przez spedytora potwierdza przyjęcie towaru do transportu oraz zobowiązuje go do dostarczenia towaru pod określony adres?

A. Specyfikacja towarowa
B. Zaświadczenie spedytorskie
C. List przewozowy
D. Nota bukingowa
Zaświadczenie spedytorskie jest kluczowym dokumentem w procesie logistyki i transportu. Stanowi ono formalne potwierdzenie, że spedytor przyjął towar do wysyłki oraz zobowiązał się do jego transportu pod wskazany adres. Dokument ten zawiera niezbędne informacje, takie jak dane nadawcy i odbiorcy, opis towaru, miejsce załadunku oraz przewidywaną trasę transportu. Z perspektywy praktycznej, zaświadczenie spedytorskie jest często używane jako punkt odniesienia w przypadku ewentualnych sporów dotyczących transportu. Dzięki niemu można łatwo zidentyfikować odpowiedzialność za ewentualne uszkodzenie towaru czy opóźnienia w dostawie. W branży transportowej i logistycznej stosuje się także różne standardy, takie jak CMR (Międzynarodowy list przewozowy), które nakładają obowiązek wystawienia odpowiednich dokumentów przez spedytora. Właściwe rozumienie i stosowanie zaświadczenia spedytorskiego jest kluczowe dla efektywnego zarządzania łańcuchem dostaw oraz utrzymania wysokiej jakości usług logistycznych.
Pytanie 35

Jak przebiega proces wykonania usługi transportowej w kontekście dokumentacji?

A. Propozycja, zapytanie ofertowe, zlecenie transportowe, umowa przewozu, protokół szkodowy, list przewozowy
B. Zapytanie ofertowe, propozycja, zlecenie transportowe, umowa przewozu, protokół szkodowy, list przewozowy
C. Zapytanie ofertowe, propozycja, zlecenie transportowe, umowa przewozu, list przewozowy, protokół szkodowy
D. Propozycja, zapytanie ofertowe, umowa przewozu, zlecenie transportowe, list przewozowy, protokół szkodowy
Wielu uczestników procesu transportowego popełnia błąd w kolejności dokumentacji, co może prowadzić do nieporozumień i problemów w realizacji usługi. Odpowiedzi, które zaczynają od oferty lub przestawiają kolejność dokumentów, mogą sugerować mylne rozumienie procesu. Oferta powinna być wynikiem zapytania ofertowego, a nie odwrotnie, gdyż to klient inicjuje kontakt z przewoźnikiem w celu uzyskania szczegółowych informacji o możliwych warunkach transportu. Przyjęcie niewłaściwej kolejności może prowadzić do chaosu w organizacji transportu i dalszych etapów, takich jak zlecenie transportowe czy zawarcie umowy przewozu. Brak odpowiedniej dokumentacji w wymaganej kolejności wpływa na jakość usług, a także na bezpieczeństwo towaru. Nieprawidłowe ułożenie dokumentów może również spowodować trudności w egzekwowaniu roszczeń w przypadku uszkodzeń lub zgubienia towaru. Kluczowe jest, aby każdy uczestnik procesu transportowego był świadomy, jak istotne jest przestrzeganie ustalonych standardów i procedur, ponieważ wszelkie odstępstwa mogą prowadzić do strat finansowych, a także uszczerbków na reputacji firmy. Przykładowo, w przypadku wystąpienia szkody bez sporządzenia protokołu szkodowego, może być znacznie trudniej udowodnić winę przewoźnika lub uzyskać odszkodowanie.
Pytanie 36

Zasady HACCP (ang. Hazard Analysis and Critical Control Points System) są stosowane w kontekście dystrybucji produktów

A. meblowych
B. przemysłowych
C. żywnościowych
D. niebezpiecznych
Zasady HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points System) są kluczowe w zapewnieniu bezpieczeństwa żywności poprzez identyfikację, ocenę oraz kontrolę zagrożeń na każdym etapie produkcji i dystrybucji artykułów żywnościowych. System ten, oparty na przemyślanej analizie ryzyka, jest niezbędny dla przedsiębiorstw zajmujących się produkcją i obrotem żywnością, ponieważ zapobiega zagrożeniom mogącym prowadzić do zatrucia pokarmowego czy innych problemów zdrowotnych. Przykładem zastosowania zasad HACCP może być zakład przetwórstwa mięsnego, który musi monitorować temperaturę przechowywania, czystość urządzeń i procesy produkcyjne, aby minimalizować ryzyko kontaminacji. Dobre praktyki branżowe oraz normy, takie jak ISO 22000, wskazują na znaczenie certyfikacji systemów zarządzania bezpieczeństwem żywności, co dodatkowo podkreśla wagę stosowania zasad HACCP w żywności.
Pytanie 37

Spedytor otrzymał zlecenie rozładunku 20 kontenerów oraz ich magazynowanie przez 3 dni. Który podwykonawca oferuje realizację całego zlecenia po najniższych kosztach?

CZYNNOŚĆWykonawca A.Wykonawca B.Wykonawca C.Wykonawca D.
Rozładunek kontenerów9,00 zł/szt.12,00 zł/szt.18,00 zł/szt.19,00 zł/szt.
Magazynowanie kontenerów20 zł/dzień/1szt.15 zł/dzień/1szt.14 zł/dzień/1szt.13 zł/dzień/1szt.
A. B.
B. D.
C. C.
D. A.
Odpowiedź B jest poprawna, ponieważ po dokładnej analizie kosztów oferowanych przez wszystkich wykonawców, wykonawca B zaproponował najniższy całkowity koszt realizacji zlecenia, wynoszący 1140 zł. W logistyce zlecenia transportowe i magazynowe są często analizowane pod kątem efektywności kosztowej, a wybór odpowiedniego podwykonawcy ma kluczowe znaczenie dla rentowności całego przedsięwzięcia. Zastosowanie metod takich jak analiza kosztów całkowitych (TCO) pozwala na identyfikację najkorzystniejszej oferty. W praktyce, spedytorzy powinni zawsze brać pod uwagę nie tylko cenę, ale także jakość usług, czas realizacji oraz dodatkowe warunki umowy. Dobrą praktyką jest również porównanie ofert różnych wykonawców na podstawie jednolitych kryteriów, co ułatwia podjęcie decyzji. Wybór odpowiedniego wykonawcy to nie tylko kwestia kosztów, ale także zaufania do jego profesjonalizmu i dotrzymywania terminów. Takie podejście zapewnia optymalizację procesów logistycznych oraz minimalizację ryzyka.
Pytanie 38

Jaką objętość zajmie ładunek w naczepie, jeśli jedna warstwa mieści 18 paletowych jednostek ładunkowych (pjł), a ładunek składa się z dwóch warstw pjł, przy założeniu, że objętość jednej pjł wynosi 1,4 m3?

A. 25,2 m2
B. 25,2 m3
C. 50,4 m3
D. 50,4 m2
Prawidłowa odpowiedź to 50,4 m³, co można obliczyć, mnożąc ilość paletowych jednostek ładunkowych przez ich objętość oraz liczbę warstw. W tym przypadku mamy 18 pjł w jednej warstwie, załadowane są dwie warstwy, a objętość jednej pjł wynosi 1,4 m³. Obliczamy to w sposób następujący: 18 pjł * 2 warstwy * 1,4 m³ = 50,4 m³. W praktyce, takie obliczenia są niezbędne w logistyce i transporcie, aby optymalizować wykorzystanie przestrzeni ładunkowej i minimalizować koszty transportu. Zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi, efektywne zarządzanie przestrzenią ładunkową jest kluczowym elementem w całym procesie logistycznym, pomagając w zwiększeniu efektywności operacyjnej oraz oszczędności kosztów. Ponadto, odpowiednie planowanie załadunku przyczynia się do zminimalizowania ryzyka uszkodzenia towarów poprzez ich prawidłowe rozmieszczenie w pojeździe.
Pytanie 39

Kwota, którą zleceniodawca usługi spedycyjnej jest zobowiązany uiścić, będąca sumą stawek za poszczególne działania wykonane przez spedytora, określana jest na podstawie

A. stawek czynnościowych
B. ryczałtu spedycyjnego
C. opłaty manipulacyjnej
D. prowizji spedytora
Wybrane odpowiedzi nie są poprawne z kilku kluczowych powodów. Ryczałt spedycyjny to ustawa dotycząca stałej, z góry określonej kwoty, która często nie odzwierciedla rzeczywistych kosztów związanych z konkretnymi czynnościami. Taki sposób rozliczania może prowadzić do nieefektywności, ponieważ nie uwzględnia rzeczywistych usług świadczonych przez spedytora, a w konsekwencji może zniechęcać do optymalizacji procesów. Opłata manipulacyjna z kolei dotyczy kosztów związanych z dodatkowymi czynnościami administracyjnymi, a nie bezpośrednio związanymi z fizycznymi działaniami spedytora, co również czyni ją nieadekwatną do ustalania całkowitych należności. Prowizja spedytora jest natomiast wynagrodzeniem za pośrednictwo w transporcie, a nie za konkretne, mierzalne czynności, więc nie powinna być uznawana za podstawę do ustalania wysokości należności. Kluczowym błędem myślowym jest przekonanie, że te odpowiedzi mogą zastąpić precyzyjny model rozliczeniowy, jakim są stawki czynnościowe, które odpowiadają realnym usługom i ich wartości w procesie spedycyjnym. Niezrozumienie tej różnicy prowadzi do nieefektywnych praktyk finansowych w branży spedycyjnej.
Pytanie 40

Zgłaszanie towarów do odprawy celnej stanowi rodzaj czynności

A. handlowych procesu przewozowego
B. marketingowych procesu transportowego
C. wykonawczych procesu przewozowego
D. organizacyjnych procesu transportowego
Wybór odpowiedzi związanych z czynnościami wykonawczymi, marketingowymi czy handlowymi w kontekście zgłaszania towarów do odprawy celnej jest nietrafiony i bazuje na nieporozumieniu dotyczącym roli, jaką odprawa celna pełni w procesie transportowym. Czynności wykonawcze procesu przewozowego obejmują działania praktyczne związane z fizycznym przemieszczaniem towarów, takie jak pakowanie, załadunek oraz transport, lecz nie odnoszą się do formalności celnych, które są fundamentalnie organizacyjne. Z kolei czynności marketingowe procesów transportowych dotyczą strategii promocyjnych i sprzedażowych, które są odległe od kwestii związanych z odprawą celna. Zgłoszenie towarów ma charakter regulacyjny, co oznacza, że jego celem jest spełnienie wymogów prawa, a nie działania mające na celu promocję czy zwiększenie sprzedaży. Również odpowiedzi związane z czynnościami handlowymi mogą wprowadzać w błąd, gdyż dotyczą one transakcji kupna-sprzedaży, które są niezależne od procedur celnych. Zrozumienie, że zgłoszenie do odprawy celnej jest w istocie organizacyjnym etapem transportu, a nie jednym z czynności związanych z przewozem, marketingiem lub handlem, jest kluczowe dla efektywnego zarządzania łańcuchem dostaw. Niewłaściwe klasyfikowanie tych czynności może prowadzić do opóźnień, zwiększenia kosztów oraz ryzyka naruszenia przepisów celnych.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej