Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 11:54
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 12:18

Egzamin niezdany

Wynik: 14/40 punktów (35,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Termin opisujący rozmieszczenie materiałów na arkuszu drukarskim w poligrafii to

A. impozycja

B. pasowanie

C. rasteryzacja

D. pozycjonowanie

Wybór niewłaściwej odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia terminologicznego, które jest powszechne w branży poligraficznej. Pozycjonowanie odnosi się do umiejscowienia elementów na stronie lub arkuszu, ale nie obejmuje całościowego planowania rozmieszczenia użytków na arkuszu drukarskim. Pasowanie to proces związany z dopasowaniem różnych elementów, na przykład kolorów w druku, ale nie odnosi się bezpośrednio do rozmieszczenia użytków. Rasteryzacja to technika konwersji obrazów wektorowych na bitmapy, co również nie ma związku z impozycją. Typowym błędem myślowym jest mylenie tych terminów z impozycją, co prowadzi do nieporozumień w zakresie procesów poligraficznych. Zrozumienie różnicy pomiędzy tymi pojęciami jest kluczowe dla efektywnego planowania i realizacji projektów drukarskich. Impozycja nie tylko zwiększa efektywność produkcji, ale także wpływa na jakość i estetykę finalnego produktu, co czyni ją fundamentalnym etapem w procesie druku.

Pytanie 2

Który format arkusza drukarskiego z dwustronnym zadrukiem odpowiada arkuszowi drukarskiemu z jednostronnym zadrukiem formatu B2?

A. B3

B. B5

C. B4

D. B2

Wybór innych formatów, takich jak B2, B5 czy B4, nie znajduje uzasadnienia w standardach branżowych. Format B2 to ten sam format, co arkusz jednostronnie zadrukowany, co oznacza, że nie odzwierciedla złożoności zadrukowywania dwustronnego. Nie ma takiej sytuacji w praktyce drukarskiej, gdzie jednostronny arkusz B2 mógłby być zadrukowany jako B2 w kontekście dwustronnym. Z kolei format B5, który mierzy 176 x 250 mm, jest znacznie mniejszy niż B2 i nie jest używany w kontekście przetwarzania arkuszy B2. W branży poligraficznej kluczowe jest zrozumienie, że różne formaty mają różne zastosowania i proporcje, co wpływa na efektywność produkcji. Typowym błędem myślowym jest mylenie wymiarów i zastosowań różnych formatów, co prowadzi do niewłaściwego planowania procesów drukarskich. Zrozumienie różnic między formatami jest istotne dla projektantów i operatorów maszyn drukarskich, aby uniknąć strat materiałowych oraz błędów w produkcji. W praktyce wybór błędnego formatu skutkuje również wydłużeniem czasu realizacji zleceń oraz zwiększeniem kosztów produkcji.

Pytanie 3

Czynnikami pozwalającymi na bezpośrednią modyfikację kształtu obiektów wektorowych są

A. warstwy oraz grupy ścieżek

B. punkty kontrolne i ścieżki

C. wypełnienia oraz grupy ścieżek

D. kontur i ścieżki przycinania

Punkty kontrolne i ścieżki są kluczowymi elementami umożliwiającymi bezpośrednią edycję kształtu obiektów wektorowych. Punkty kontrolne, znane również jako węzły, są specyficznymi punktami na ścieżce, które definiują jej kształt. Użytkownicy mogą przesuwać te punkty, aby zmieniać kontur obiektu, co jest niezwykle przydatne w grafice wektorowej, gdzie precyzyjne dostosowanie kształtów jest kluczowe. Ścieżki, z kolei, to linie łączące te punkty, które mogą być prostymi odcinkami lub krzywymi. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży graficznej, które rekomendują korzystanie z narzędzi wektorowych dla ich elastyczności i możliwości edycyjnych. Na przykład, w programach takich jak Adobe Illustrator czy CorelDRAW, umiejętność manipulacji punktami kontrolnymi i ścieżkami pozwala na tworzenie złożonych ilustracji oraz precyzyjne odwzorowywanie zamierzonych kształtów. Zrozumienie, jak działają te elementy, jest podstawą efektywnej pracy z grafiką wektorową, a ich zastosowanie jest niezbędne w projektowaniu logo, ikon czy wszelkiego rodzaju ilustracji, które wymagają wysokiej jakości i skalowalności bez utraty detali.

Pytanie 4

Przy skanowaniu w skali 1:1 rozdzielczość skanowania oryginałów kreskowych powinna wynosić

A. 220 ppi

B. 1200 ppi

C. 600 ppi

D. 300 ppi

Prawidłowo dobrana rozdzielczość skanowania oryginałów kreskowych w skali 1:1 to właśnie 1200 ppi. To nie jest przypadkowa wartość – wynika ona z charakterystyki grafiki kreskowej, gdzie liczy się precyzja odwzorowania najdrobniejszych szczegółów, ostrych krawędzi i mikroskopijnych linii. Standard branżowy przyjmuje, że dla oryginałów typu lineart (np. rysunki techniczne, logotypy, schematy) minimalna zalecana rozdzielczość to od 600 ppi wzwyż, ale w praktyce, zwłaszcza gdy liczy się wycinanie elementów lub powiększenia w druku, stosuje się właśnie 1200 ppi. Niższe wartości powodują rozmycie lub postrzępienie konturów, co wyraźnie widać przy późniejszym powiększaniu czy przy druku offsetowym. Z własnego doświadczenia powiem, że 1200 ppi gwarantuje, iż nawet najcieńsze linie nie zginą w cyfrowej obróbce, a laserowe plotery czy naświetlarki bez problemu przeniosą detale z pliku na papier czy folię. Często spotykam się z przekonaniem, że 300 lub 600 ppi wystarczy, ale rzadko sprawdza się to w praktyce przy kreskówkach – widać wtedy tzw. „schodki” na liniach, szczególnie po eksporcie do PDF czy podczas wektorowania. Moim zdaniem nie ma sensu oszczędzać na rozdzielczości, bo późniejsze poprawki są bardziej czasochłonne. Można więc śmiało powiedzieć, że 1200 ppi przy skanowaniu kreskówek to już nie tylko wymóg, ale i dobra praktyka, która po prostu się opłaca.

Pytanie 5

Wskaż charakterystyczne parametry układu typograficznego strony przedstawionej na ilustracji.

A. Jedna kolumna, cztery łamy.

B. Jeden łam, dwie kolumny.

C. Jedna kolumna, dwa łamy.

D. Cztery kolumny, jeden łam.

Można łatwo się pomylić, bo pojęcia łamów i kolumn bywają używane zamiennie, ale w poligrafii i projektowaniu to dwie różne rzeczy. Sporo osób zakłada, że jeśli na stronie widzą dwie pionowe partie tekstu, to są to dwie kolumny, i jednocześnie traktują łam jako to samo – a to nie jest precyzyjne podejście. W typografii kolumna to całościowy pionowy układ treści, który może, ale nie musi być dzielony na łamy. Łam natomiast to właśnie te wąskie pasy tekstu w obrębie jednej kolumny lub strony, po których czyta się tekst od góry do dołu, przechodząc następnie do kolejnego łamu. Jeżeli strona zawiera cztery pionowe segmenty tekstu, to znaczy, że mamy do czynienia z jednym układem kolumny podzielonym na cztery łamy – nie odwrotnie. Pojęcia typu 'dwie kolumny' mogą sugerować zupełnie inny układ, na przykład dwie osobne sekcje, gdzie każda mogłaby mieć własne łamy. Często też błędnie myśli się, że liczba kolumn równa się liczbie łamów, co prowadzi do nieścisłości przy projektowaniu makiet prasowych. W praktyce, aby dobrze zaplanować layout strony, trzeba znać te różnice, bo od nich zależy czytelność tekstu, płynność czytania i nawet sposób rozmieszczenia elementów graficznych. Przyjęcie błędnego założenia może skutkować nieczytelnym lub nieintuicyjnym układem strony, co jest częstą bolączką początkujących grafików czy składaczy tekstu. Warto więc przyjrzeć się dokładniej, jak wygląda rzeczywisty podział tekstu na stronie i w razie wątpliwości sięgnąć do podręczników typografii lub praktycznych przykładów z prasy codziennej.

Pytanie 6

Ile form drukarskich jest koniecznych do przygotowania kalendarza planszowego w formacie A1 z kolorystyką 4 + 4?

A. 6 form.

B. 2 formy.

C. 4 formy.

D. 8 form.

Wybór błędnych odpowiedzi wskazuje na nieporozumienie dotyczące procesów przygotowania do druku oraz zasad dotyczących form drukowych. Przykłady odpowiedzi mówiące o 2, 4 czy 6 formach nie uwzględniają, że każde wydanie kalendarza z grafiką w kolorystyce 4 + 4 wymaga osobnych form dla każdej ze stron. W przypadku kalendarza planszowego, który zwykle składa się z 12 miesięcy oraz okładki, minimalna liczba form nie może być niższa niż 8. Mylenie liczby form z liczbą stron lub miesięcy wydania jest typowym błędem myślowym, który prowadzi do niedoszacowania zasobów potrzebnych do produkcji. Każda forma musi być precyzyjnie przygotowana zgodnie z wymogami technologicznymi, a także uwzględniać szczegóły dotyczące druku kolorowego. Wydruki 4 + 4 oznaczają pełny kolor na obu stronach materiału, co dodatkowo wymaga zastosowania odpowiednio przemyślanych form. Kluczowe jest zrozumienie różnicy między liczbą form a liczbą elementów graficznych, co jest istotne w każdym procesie drukarskim.

Pytanie 7

Jaką maszynę do druku powinno się wykorzystać do wydrukowania serii 100 zaproszeń o wymiarach brutto 210 x 140 mm na kartonie o gramaturze 230 g/m²?

A. Offsetową

B. Termosublimacyjną

C. Elektrofotograficzną

D. Sitodrukową

Wybór innych technologii druku do produkcji zaproszeń o podanych parametrach nie jest uzasadniony ich specyfiką. Druk termosublimacyjny, choć popularny w produkcji fotografii, nie jest zalecany do druku na sztywnych kartonach o gramaturze 230 g/m². Technologia ta wykorzystuje specjalne atramenty, które są przekształcane w gaz, a następnie wchłaniane w podłoże. Z tego powodu lepiej sprawdza się na mediach syntetycznych lub papierowych o niskiej gramaturze. Sitodruk, z drugiej strony, jest bardziej odpowiedni do dużych nakładów i prostych grafik, a nie do drobnych detali i kolorowych zaproszeń, które wymagają precyzyjnego odwzorowania. Sitodruk również wiąże się z wyższymi kosztami przygotowalni, co nie jest uzasadnione przy niskich nakładach. Offsetowa maszyna drukarska, choć popularna w produkcji wielkoskalowej, nie jest najlepszym wyborem w przypadku mniejszych nakładów, ponieważ wymaga dłuższego czasu na przygotowanie i ma wyższe koszty początkowe. Przekłada się to na mniejsze korzyści ekonomiczne przy druku zaledwie 100 zaproszeń. Takie podejścia mogą prowadzić do nieefektywnego wykorzystania zasobów i wyższych kosztów produkcji, co w przypadku niskonakładowych zleceń jest nieopłacalne. Właściwy wybór technologii druku powinien brać pod uwagę zarówno specyfikę materiału, jak i wymagania dotyczące jakości oraz kosztów.

Pytanie 8

Którego symbolu używa się do oznaczenia ilustracji lub rysunków na szkicu wydawniczym?

A. II

B. I

C. III

D. IV

Symbol "I" jest używany w wydawnictwie do oznaczania ilustracji i rysunków. Użycie go jest zgodne z tym, co uznaje się w branży, dzięki czemu można łatwo zidentyfikować różne elementy wizualne w dokumentach. Na przykład w tabelach czy legendach często pojawiają się takie oznaczenia, co bardzo ułatwia czytelnikom odnalezienie potrzebnych ilustracji. Takie spójne oznaczenia pomagają zachować jakość i profesjonalizm publikacji. Myślę, że to ważne, bo jednolite znaczenie symboli sprawia, że odbiorcy lepiej rozumieją treści, a to kluczowe w komunikacji wizualnej.

Pytanie 9

Z uwagi na metodę obserwacji, oryginały klasyfikujemy na

A. refleksyjne i transparentne

B. regularne i nieregularne

C. analogowe i cyfrowe

D. jednobarwne i wielobarwne

Wybór błędnych kategorii oryginałów opartych na nieprawidłowych kryteriach klasyfikacji może prowadzić do istotnych nieporozumień w analizie materiałów. Odpowiedzi takie jak "regularne i nieregularne" wprowadzają pojęcia, które dotyczą bardziej geometrii lub struktury, a nie sposobu obserwacji oryginałów. Klasyfikacja ta nie odnosi się do tego, jak światło oddziałuje z materiałem, co jest kluczowe dla zrozumienia różnicy między refleksyjnością a transparentnością. Z kolei termin "analogowe i cyfrowe" odnosi się do technologii przetwarzania i zapisu danych, a nie do samej obserwacji oryginałów. Oryginały analogowe to te, które zachowują ciągłość danych, podczas gdy cyfrowe przekładają te dane na formę binarną. W kontekście obserwacji oryginałów, te pojęcia są nieadekwatne, ponieważ nie opisują jakości interakcji światła z danym materiałem. Ostatnia kategoria, "jednobarwne i wielobarwne", dotyczy raczej właściwości wizualnych obiektów, ale nie wskazuje na sposób ich obserwacji w kontekście fizyki optycznej. Takie myślenie może prowadzić do błędnych wniosków w analizach naukowych, gdyż pomija fundamentalne różnice w optyce, które są kluczowe dla zrozumienia zachowań światła i materiałów. Dlatego ważne jest, aby klasyfikować obiekty nie tylko według ich właściwości wizualnych, ale także w kontekście fizycznych zasad rządzących ich obserwacją.

Pytanie 10

Co oznacza operacja łamania w kontekście technologii poligraficznej?

A. Modyfikacją kątów rastra w rozbarwieniu typu CMYK

B. Formatowaniem tekstu na stronie oraz integrowaniem go z grafiką

C. Składaniem arkuszy lub wstęgi papieru od 2 do 4 razy

D. Krojeniem stosów papieru o grubości powyżej 70 mm

Operacja łamania, znana również jako skład tekstu, jest kluczowym etapem w procesie przygotowania materiałów drukowanych. To proces, który polega na precyzyjnym formatowaniu tekstu i łączeniu go z elementami graficznymi na stronie. Dobrze przeprowadzona operacja łamania zapewnia, że tekst jest czytelny, estetycznie rozmieszczony i odpowiednio spójny z grafiką, co jest niezbędne do osiągnięcia wysokiej jakości wizualnej publikacji. Przykładem zastosowania może być projektowanie magazynów, gdzie tekst, zdjęcia i grafiki muszą być harmonijnie zintegrowane, aby przyciągnąć uwagę czytelnika. W branży poligraficznej standardy takie jak ISO 12647-2 dotyczące kontroli procesu drukowania i kolorystycznego, podkreślają znaczenie tego etapu w całym procesie produkcji materiałów drukowanych. Odpowiednie łamanie tekstu wpływa nie tylko na wartość estetyczną, ale również na funkcjonalność publikacji, co przekłada się na lepsze doświadczenia dla odbiorców.

Pytanie 11

Wyróżnione na rysunku symbole umieszczone na szkicu wydawniczym oznaczają

A. wielkość wysunięcia spadu.

B. ilość łamów na kolumnie.

C. szerokość marginesów wewnętrznych.

D. numer ramki tekstowej.

Poprawność odpowiedzi dotyczącej szerokości marginesów wewnętrznych wynika z analizy przedstawionych symboli na rysunku. Symbole '< 10 mm' w kontekście wydania graficznego bezpośrednio wskazują na maksymalną szerokość, jaką powinny mieć marginesy wewnętrzne. W projektowaniu materiałów drukowanych, odpowiednie marginesy mają kluczowe znaczenie dla estetyki oraz funkcjonalności dokumentu; wpływają na czytelność tekstu oraz umożliwiają zachowanie estetycznej harmonii w układzie graficznym. Standardy branżowe, takie jak ISO 12647 dotyczące jakości druku, podkreślają znaczenie odpowiednich marginesów dla zachowania integralności projektu. Ponadto, praktyka wskazuje, że marginesy wewnętrzne nie powinny być zbyt małe, aby uniknąć problemów związanych z odcinaniem tekstu w procesie druku. Warto również zauważyć, że różne typy publikacji mogą wymagać różnych szerokości marginesów, co powinno być uwzględnione na etapie projektowania.

Pytanie 12

Jaką długość drutu należy zastosować do produkcji 1 000 sztuk broszur szytych przygrzbietowo z użyciem 2 zszywek, jeżeli długość drutu przypadająca na pojedynczą zszywkę wynosi 30 mm?

A. 60 m

B. 55 m

C. 50 m

D. 30 m

Aby obliczyć, ile metrów drutu potrzeba do wykonania 1000 egzemplarzy broszur szytych przygrzbietowo na 2 zszywki, należy najpierw ustalić całkowitą długość drutu potrzebnego dla jednego egzemplarza. Dla każdej zszywki potrzebne jest 30 mm drutu, a ponieważ mamy 2 zszywki na broszurę, łączna długość drutu dla jednej broszury wynosi 30 mm x 2 = 60 mm. Następnie, przeliczając na metry, konwertujemy 60 mm na metry, co daje 0,06 m. W przypadku 1000 egzemplarzy, musimy pomnożyć 0,06 m przez 1000, co daje 60 m. To podejście jest zgodne z praktycznymi standardami w produkcji broszur, które zakładają obliczanie materiałów na podstawie wymagań dla pojedynczego egzemplarza, co jest kluczowe dla efektywności kosztowej i planowania zasobów. Przykładowo, w branży poligraficznej, precyzyjne obliczenia materiałów są niezbędne, aby uniknąć nadmiaru lub niedoboru materiałów, co może prowadzić do strat finansowych oraz opóźnień w produkcji.

Pytanie 13

Jaką rozdzielczość powinno mieć zeskanowane wielobarwne źródło, jeśli wiadomo, że podczas druku offsetowego zostanie ono powiększone trzykrotnie?

A. 600 dpi

B. 800 dpi

C. 300 dpi

D. 900 dpi

Aby uzyskać wysoką jakość druku offsetowego, ważne jest, aby zeskanować oryginał w odpowiedniej rozdzielczości. W przypadku gdy oryginał ma być powiększany trzykrotnie, należy obliczyć wymaganą rozdzielczość skanowania, aby zapewnić, że szczegóły obrazu pozostaną wyraźne i ostre. Standardowa rozdzielczość druku wynosi 300 dpi (punktów na cal), co jest odpowiednie dla wielu zastosowań. Jednakże, gdy obraz ma być powiększany, rozdzielczość skanowania musi być odpowiednio wyższa, aby uniknąć utraty jakości. Przy powiększeniu o 300% (3x), rozdzielczość skanowania powinna wynosić 300 dpi x 3, co daje 900 dpi. W praktyce oznacza to, że skanowanie w 900 dpi pozwoli na zachowanie wysokiej jakości detali po wydruku. Takie podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w branży, gdzie jakość obrazu jest kluczowa dla satysfakcji klienta oraz estetyki końcowego produktu. Ponadto, stosowanie wyższych rozdzielczości podczas skanowania jest standardem w przypadku materiałów reklamowych czy ilustracji, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów i detali ma kluczowe znaczenie.

Pytanie 14

Którego z wymienionych programów nie wykorzystuje się do łamania publikacji?

A. QuarkXPress

B. Adobe Photoshop

C. Adobe InDesign

D. Microsoft Publisher

Jak się wybiera program do składania publikacji, to warto pamiętać, że Adobe InDesign, QuarkXPress i Microsoft Publisher są stworzone z myślą o tym, żeby ułatwić skład i publikację dokumentów. Każdy z nich ma różne funkcje do zarządzania tekstem i układem, co jest mega ważne w projektowaniu layoutów. Często ludzie mylą Adobe Photoshop z programami do składania, myśląc, że da się w nim łatwo robić całe strony. Choć Photoshop jest super do obróbki grafiki, to nie ma opcji do zarządzania tekstem, co sprawia, że tworzenie publikacji w nim to spory kłopot. Wiele osób może próbować tworzyć całe strony w Photoshopie, co prawdopodobnie prowadzi do problemów z typografią i układem. Dlatego w profesjonalnym świecie warto korzystać z odpowiednich narzędzi, które rzeczywiście pomogą w tworzeniu materiałów dobrej jakości.

Pytanie 15

Proces przygotowania formy drukarskiej offsetowej, który polega na bezpośrednim przenoszeniu obrazu z komputera na płytę offsetową, to technologia oznaczana symbolami

A. CtF

B. RIP

C. CtP

D. DTP

Odpowiedzi 'CtF', 'RIP' oraz 'DTP' nie są prawidłowe w kontekście pytania o technologię przenoszenia obrazu z komputera na płytę offsetową. CtF (Computer to Film) odnosi się do tradycyjnej metody, w której obraz jest najpierw przenoszony na film, a następnie z filmu na płytę. Ten proces jest mniej efektywny i wiąże się z dodatkowymi kosztami i czasem, ponieważ wymaga dodatkowego etapu produkcji filmu. RIP (Raster Image Processor) to oprogramowanie, które konwertuje pliki cyfrowe na obrazy rastrowe, ale nie odnosi się bezpośrednio do samego przenoszenia obrazu na płytę. Oznacza to, że chociaż RIP jest kluczowy w procesie przygotowania do druku, nie zastępuje on fizycznej technologii przenoszenia obrazu na płytę. DTP (Desktop Publishing) dotyczy ogólnego przygotowania materiałów do druku na komputerze, ale nie odnosi się bezpośrednio do procesu wykorzystującego płyty offsetowe. Typowym błędem myślowym jest mylenie tych pojęć, co prowadzi do nieporozumień w zakresie technologii poligraficznych. W dzisiejszych czasach znajomość tych terminów oraz ich prawidłowe zastosowanie jest kluczowe dla osiągnięcia sukcesu w branży drukarskiej i grafiki komputerowej. Zrozumienie różnic między tymi technologiami jest niezbędne dla każdego profesjonalisty w dziedzinie druku.

Pytanie 16

Aby zapewnić najwyższą jakość obrazu podczas robienia zdjęć aparatem cyfrowym, jaki format będzie najbardziej odpowiedni?

A. PNG

B. JPEG

C. RAW

D. TIFF

Format RAW to format plików, który przechowuje surowe dane z matrycy aparatu cyfrowego, co pozwala na zachowanie najwyższej jakości obrazu. W odróżnieniu od skompresowanych formatów, takich jak JPEG, RAW nie traci informacji o kolorach, jasności oraz szczegółach obrazu. Dzięki temu fotografowie mają większą elastyczność w postprodukcji, mogą m.in. korygować ekspozycję, balans bieli oraz zastosować zaawansowaną obróbkę bez degradacji jakości. W praktyce, jeśli planujesz edytować zdjęcia w programach graficznych, takich jak Adobe Lightroom czy Photoshop, format RAW jest najbardziej odpowiedni, ponieważ dostarcza największej ilości informacji do pracy. Warto też zaznaczyć, że wiele profesjonalnych aparatów fotograficznych oferuje różne warianty RAW, zgodne z odpowiednimi standardami, co ułatwia ich integrację z oprogramowaniem.

Pytanie 17

Drukowanie arkusza z jednolitym tłem pokrywającym 100% powierzchni farbą określanym jest jako

A. apli

B. siatki

C. gradientu

D. tinty

Zastosowanie terminów takich jak 'siatki', 'tinty' i 'gradienty' w kontekście drukowania jednolitym tłem o 100% pokryciu farbą jest mylące i nieprecyzyjne. Siatki w druku odnoszą się do techniki, w której używa się różnych wzorów punktów w celu uzyskania odcieni oraz gradientów kolorów. Jest to technika, która nie zapewnia jednolitego pokrycia, co jest wymagane w przypadku zadrukowywania arkuszy apli. Terminy 'tinty' i 'gradienty' również sugerują stosowanie różnorodnych odcieni oraz przejść kolorystycznych, co jest sprzeczne z ideą uzyskania jednorodnego tła. Gradient to płynne przejście między dwoma lub więcej kolorami, co w praktyce nie odpowiada 100% pokryciu farbą, lecz tworzy efekt wielobarwności. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków często polegają na myleniu technik druku i ich zastosowania. W praktyce ważne jest, aby zrozumieć różnice między tymi pojęciami oraz ich wpływ na jakość finalnego produktu. W kontekście norm druku, takich jak ISO 12647, kluczowe jest stosowanie odpowiednich technik i standardów, co pozwala na uzyskanie wysokiej jakości druku zgodnej z oczekiwaniami klientów. Właściwe zrozumienie terminologii oraz zastosowania poszczególnych technik jest niezbędne, aby uniknąć błędów w projektach graficznych.

Pytanie 18

Jaki program umożliwia tworzenie układów publikacji zawierających grafikę i tekst?

A. Corel Photo Paint

B. Blender

C. ArtiosCad

D. Adobe InDesign

Adobe InDesign to profesjonalne oprogramowanie do tworzenia publikacji, które jest szeroko stosowane w branży graficznej i wydawniczej. Program ten umożliwia projektowanie skomplikowanych układów tekstu oraz grafik, co czyni go idealnym narzędziem do pracy nad książkami, magazynami, broszurami i innymi materiałami drukowanymi. Dzięki zaawansowanym funkcjom, takim jak style typograficzne, zarządzanie kolorami oraz integracja z innymi produktami Adobe, InDesign pozwala na efektywne tworzenie estetycznych i funkcjonalnych projektów. Przykładem zastosowania InDesign może być przygotowanie profesjonalnego katalogu produktów, gdzie użytkownicy mogą łatwo dostosować układ, dodać obrazy oraz zintegrować elementy interaktywne, co jest zgodne z obecnymi standardami branżowymi. Dzięki możliwości eksportu do formatu PDF, InDesign spełnia również wymagania dotyczące druku wysokiej jakości, co czyni go niezastąpionym narzędziem w procesie wydawniczym.

Pytanie 19

Jakie są wymiary netto ulotki, jeżeli przy użyciu 3 mm spadu z każdej strony wymiar brutto wynosi 111 x 154 mm?

A. 108 x 151 mm

B. 108 x 148 mm

C. 105 x 148 mm

D. 105 x 151 mm

Wymiary netto ulotki oblicza się poprzez odjęcie spadów od wymiarów brutto. W przypadku podanych wymiarów brutto 111 mm x 154 mm oraz spadu wynoszącego 3 mm z każdej strony, proces obliczeniowy wygląda następująco: należy od wymiarów brutto odjąć podwójny spad, co oznacza, że z każdego wymiaru musimy odjąć 6 mm (3 mm z każdej strony). Dlatego dla szerokości: 111 mm - 6 mm = 105 mm, a dla wysokości: 154 mm - 6 mm = 148 mm. Ostatecznie uzyskujemy wymiary netto ulotki 105 mm x 148 mm. To podejście jest zgodne z dobrymi praktykami w zakresie druku, gdzie spad jest istotny dla zapewnienia, że kolor lub obrazek dociera do krawędzi po przycięciu. Prawidłowe ustalenie wymiarów netto jest kluczowe w procesie projektowania, aby uniknąć nieprzewidzianych efektów przy druku i cięciu ulotek.

Pytanie 20

Którym rodzajem filtru w Adobe Photoshop można uzyskać zmianę obrazu zaprezentowaną na zdjęciach?

A. Stylizacja płaskorzeźba

B. Skraplanie obrazu

C. Rozmycie gaussowskie

D. Wyostrzanie krawędzi

W Photoshopie dostępnych jest wiele filtrów, które pozwalają na kreatywną obróbkę zdjęć, jednak w przypadku przedstawionej transformacji obrazu – uzyskania efektu przypominającego trójwymiarową płaskorzeźbę – tylko jeden z nich jest właściwy. Skraplanie obrazu to narzędzie typowo używane do odkształceń, wyginania i deformowania określonych fragmentów grafiki, na przykład przy stylizacji sylwetek lub kreowaniu efektów specjalnych związanych z ruchem czy zmianami kształtu. Wyostrzanie krawędzi przydaje się, gdy zależy nam na poprawieniu czytelności szczegółów i ogólnej ostrości zdjęcia, ale nie tworzy ono efektu trójwymiarowego ani nie zmienia obrazu w płaskorzeźbę. Rozmycie gaussowskie natomiast to klasyka do wygładzania, łagodzenia przejść tonalnych i usuwania szumów; świetnie sprawdza się przy przygotowywaniu tła lub maskowaniu niedoskonałości, lecz nie nada zdjęciu charakterystycznej „rzeźbionej” faktury. Częsty błąd to mylenie efektów wyostrzania lub rozmycia z efektami stylizującymi – tymczasem filtry takie jak „Stylizacja płaskorzeźba” oferują zupełnie inną funkcjonalność, przetwarzając obraz na podstawie analizy światła i cieni. Moim zdaniem, zrozumienie różnic między tymi narzędziami jest kluczowe – pozwala nie tylko szybciej osiągnąć zamierzony efekt, ale też unikać frustracji w pracy. W codziennej praktyce graficznej dobór filtru powinien wynikać z efektu, jaki chcemy osiągnąć, a nie z przyzwyczajeń. Warto eksperymentować, ale równie ważne jest analizowanie rezultatów i szukanie odpowiedzi na pytanie, dlaczego niektóre filtry po prostu nie pasują do danego zadania.

Pytanie 21

Jaki jest koszt złamania jednego arkusza formatu A2 na 16-stronicową składkę, jeśli cena za jedno złamanie wynosi 1 grosz?

A. 2 gr

B. 1 gr

C. 3 gr

D. 4 gr

Nieprawidłowe odpowiedzi wynikały z błędnego zrozumienia zasad złamywania arkuszy. W przypadku podanego pytania, istotne jest uwzględnienie liczby złamów potrzebnych do uzyskania 16 stron z arkusza formatu A2. Zakładając, że koszt każdego złamania wynosi 1 grosz, osoba odpowiadająca 2 gr, 1 gr czy 4 gr nie uwzględniła koniecznych operacji związanych z obróbką arkusza. Odpowiedzi te mogą sugerować, że respondent nie znał podstawowych zasad podziału papieru w poligrafii, co jest kluczowe w codziennej praktyce produkcyjnej. W druku offsetowym, przekształcanie dużych arkuszy w mniejsze jednostki wymaga nie tylko znajomości kosztów, ale także umiejętności optymalizacji procesów. Typowym błędem jest myślenie, że koszt złamania można zredukować do prostych rachunków bez uwzględnienia odpowiedniej analizy procesów produkcyjnych. Warto również zauważyć, że takie błędne rozumienie może prowadzić do nieefektywnych decyzji budżetowych i planowania produkcji. Znajomość zasad kalkulacji kosztów oraz umiejętność ich zastosowania w praktyce są fundamentalne dla sukcesu w branży poligraficznej.

Pytanie 22

Cyfrowy system produkcji web-to-print umożliwia

A. organizowanie grup dyskusyjnych dotyczących druku cyfrowego

B. automatyczne tworzenie zalewek oraz spadów w projektach graficznych

C. przeprowadzanie automatycznych impozycji publikacji książkowych

D. realizację zamówień oraz sprzedaż produktów drukarni online

Zrozumienie roli cyfrowego systemu produkcyjnego web-to-print wymaga zwrócenia uwagi na to, co system ten rzeczywiście oferuje. Odpowiedzi, które sugerują wykonywanie automatycznych impozycji publikacji książkowych, automatyczne tworzenie zalewek i spadów w projektach graficznych czy tworzenie grup dyskusyjnych, nie odzwierciedlają głównego celu systemu W2P. Automatyczne impozycje są bardziej związane z procesem przygotowania do druku, który ma miejsce po złożeniu zamówienia, a nie z jego realizacją. Z kolei tworzenie zalewek i spadów jest technicznym aspektem przygotowania plików do druku, który nie jest bezpośrednio związany z procesem sprzedaży i zamówień. Co więcej, tworzenie grup dyskusyjnych nie ma związku z funkcjami, jakie oferuje system W2P, gdyż nie jest to platforma społecznościowa, ale narzędzie do sprzedaży i obsługi zamówień. Takie podejście może prowadzić do mylnych wniosków i rozumienia funkcjonalności systemu, co jest nie tylko nieefektywne, ale również może wpłynąć na decyzje biznesowe. Kluczowe jest zrozumienie, że system W2P koncentruje się na ułatwieniu procesu zamawiania i automatyzacji obsługi klienta, co znacząco zwiększa konkurencyjność drukarni na rynku.

Pytanie 23

W jaki sposób opisuje się kolorystykę produktu poligraficznego, który został zadrukowany farbą o odcieniu zielononiebieskim (cyjan) z jednej strony, a z drugiej strony farbą PANTONE 113?

A. 1 + 1

B. 2 + 0

C. 1 + 2

D. 2 + 1

Oznaczenie kolorów w produkcie poligraficznym, który ma jedną stronę w kolorze zielononiebieskim (cyjan) i drugą w PANTONE 113, to 1 + 1. Tu '1' oznacza kolor cyjan na jednej stronie, a drugie '1' to PANTONE 113 na drugiej stronie. To jest standard w poligrafii, który pozwala jasno określić użyte kolory. Możesz to spotkać w ulotkach czy opakowaniach, gdzie różne kolory są na różnych stronach. Dzięki temu klienci lepiej wiedzą, jakie farby będą używane podczas druku, a my możemy przygotować pliki do druku zgodnie z normami, jak ISO 12647. To z kolei pomaga w przewidywaniu kosztów druku i czasów realizacji zamówień.

Pytanie 24

Jaką kwotę będzie kosztować wydruk jednej teczki, jeśli drukowanie 1 000 teczek A4 kosztuje 3 000 zł brutto?

A. 3 zł

B. 9 zł

C. 6 zł

D. 10 zł

Odpowiedzi, które sugerują wyższe ceny jednostkowe, wynikają z błędnych obliczeń lub nieprawidłowego zrozumienia podstawowych zasad kalkulacji kosztów. Na przykład, odpowiedzi wskazujące ceny 6 zł lub 9 zł wskazują na nieprawidłowe podzielenie, które może wynikać z błędnego założenia dotyczącego całkowitych kosztów lub liczby jednostek. Osoby, które wybrały 10 zł, mogły błędnie założyć, że całkowity koszt jest znacznie wyższy, co jest niezgodne z podanymi danymi. W praktyce, takie błędy mogą mieć poważne konsekwencje finansowe, gdyż mogą prowadzić do zawyżania cen produktów, co w efekcie może wpłynąć na konkurencyjność i sprzedaż. Warto również zwrócić uwagę na znaczenie analizy kosztów jednostkowych w kontekście strategii cenowej. Ustalenie ceny, która przewyższa rzeczywiste koszty jednostkowe, może prowadzić do utraty klientów, dlatego tak istotne jest dokładne zrozumienie struktury kosztów. Uczestnicy testu powinni zwrócić uwagę na to, jak obliczenia wpływają na decyzje biznesowe oraz na praktyczne aspekty kalkulacji kosztów, które są nieodłącznym elementem strategii każdej firmy produkcyjnej. Właściwe podejście do analizy kosztów i cen jednostkowych pozwala na lepsze zarządzanie finansami oraz osiąganie zysków.

Pytanie 25

Co to za symbol lub wyrażenie, które jest umownym jednoczesnym znakiem pisarskim o ustalonym znaczeniu, na przykład: "$"?

A. opposite.

B. ligature.

C. digraf.

D. abrewiatura.

Antonym to termin, który odnosi się do słów o przeciwnym znaczeniu, takich jak 'gorący' i 'zimny'. W kontekście pytania o umowny znak pisarski, wybór antonimu jako odpowiedzi jest mylący, ponieważ nie ma on związku z ideą zastępowania słów. Ligatura to z kolei zespół dwóch lub więcej znaków pisarskich połączonych w jeden, co występuje często w typografii, na przykład w połączeniu liter 'fi' w jeden znak. Jednak ligatura nie ma stałego znaczenia jak abrewiatura, a jej zastosowanie jest bardziej estetyczne w typografii niż funkcjonalne. Digraf zaś to zestawienie dwóch liter, które mogą reprezentować jeden dźwięk, jak w przypadku 'ch' w języku polskim. Zarówno ligatura, jak i digraf nie pełnią roli umownych znaków zastępujących słowa czy frazy. Stąd wybór tych odpowiedzi wskazuje na nieporozumienie dotyczące definicji i zastosowania terminów w języku i pisarstwie. Kluczowym błędem jest niezrozumienie, że umowne znaki pisarskie, takie jak abrewiatury, mają za zadanie uprościć komunikację, a nie stanowić przeciwnych lub połączonych znaczeń w kontekście językowym.

Pytanie 26

Jakie parametry technologiczne mają kluczowe znaczenie podczas przygotowywania okładek do druku?

A. Parametry urządzenia drukującego, liniatura rastra

B. Wymiary okładki po rozwinięciu, kolorystyka

C. Typ oprawy, technologia produkcji form drukowych

D. Typ podłoża, metoda drukowania

Wybór nieodpowiednich parametrów, jak maszyna drukująca czy rodzaj podłoża, może prowadzić do zamieszania w przygotowaniach do druku. Oczywiście, parametry maszyny są ważne, ale w kontekście projektowania okładek nie są kluczowe. Wymiary i kolorystyka to podstawa, bo definiują, jak produkt będzie wyglądał i jak zadziała w praktyce. Rodzaj podłoża czy technologia druku też mają swoje znaczenie, ale nie wpływają tak mocno na wizualny aspekt, który wyznaczają najpierw kolory i wymiary. Wybór technologii wykonania form drukowych też nie jest pierwszorzędny na etapie projektowania. Ważne, żeby najpierw skupić się na estetyce i funkcjonalności okładki, a potem dopiero dobierać techniczne szczegóły, jak materiały czy maszyny. Dobre praktyki w projektowaniu graficznym powinny koncentrować się na spełnieniu oczekiwań estetycznych i funkcjonalnych przed rozważaniem aspektów technologicznych.

Pytanie 27

Która spacja uniemożliwia łamanie tekstu w wyznaczonym miejscu wiersza?

A. Twarda

B. Włoskowa

C. Chuda

D. Firetowa

Twarda spacja, znana również jako spacja niełamliwa, to znak typograficzny, który zapobiega łamaniu tekstu w miejscu, gdzie została umieszczona. Jest to niezwykle istotne w kontekście formatowania tekstu, zwłaszcza w przypadku nagłówków, tytułów czy wyrażeń, które muszą pozostać razem, aby zachować ich sens. Na przykład, w przypadku nazwisk i imion, takich jak 'Jan Kowalski', użycie twardej spacji między nimi zapewnia, że podczas łamania wiersza oba części pozostaną w jednej linii. Twarda spacja jest powszechnie stosowana w edytorach tekstu oraz w językach znaczników, takich jak HTML, gdzie kod HTML używa encji   do reprezentowania twardej spacji. Zastosowanie twardej spacji jest zgodne z zasadami dobrego formatowania tekstu, które podkreślają znaczenie zachowania spójności wizualnej i logicznej w prezentacji informacji. Warto zaznaczyć, że twarda spacja nie jest jedynym rodzajem spacji, ale jej umiejętne zastosowanie może znacznie poprawić jakość dokumentu oraz jego czytelność.

Pytanie 28

Jakie oprogramowanie z pakietu Adobe pozwala na automatyczne zarządzanie zdjęciami oraz ich katalogowanie?

A. Widget Browser

B. Bridge

C. Media Encoder

D. Acrobat

Wybór Acrobat, Widget Browser czy Media Encoder jako odpowiedzi na pytanie o narzędzie do zarządzania zdjęciami i ich katalogowania może wynikać z nieporozumienia co do funkcji poszczególnych aplikacji z pakietu Adobe. Acrobat to program skoncentrowany na tworzeniu i edycji plików PDF, co sprawia, że nie posiada funkcji dedykowanych do zarządzania obrazami. Ponadto, nie jest przystosowany do katalogowania zdjęć, a jego główną rolą jest prezentacja i udostępnianie dokumentów. Widget Browser jest narzędziem stosowanym w kontekście programowania i tworzenia aplikacji, a nie do pracy z plikami multimedialnymi, co czyni go nieadekwatnym wyborem w kontekście tego pytania. Media Encoder z kolei jest dedykowany do kodowania i konwersji plików wideo i audio, a nie do zarządzania i katalogowania zdjęć. Często popełniane błędy polegają na myleniu funkcji tych programów i przeoczeniu ich specyficznych zastosowań. Warto zrozumieć, że skuteczne zarządzanie obrazami wymaga narzędzia, które oferuje dedykowane funkcje do organizacji, przeszukiwania i sortowania multimediów, co czyni Adobe Bridge jedynym odpowiednim rozwiązaniem w tej grupie.

Pytanie 29

Która metoda drukowania nie jest wykorzystywana do produkcji płyt CD?

A. Wklęsłodruk

B. Offset

C. Sitodruk

D. Druk cyfrowy

Wybór sitodruku, offsetu czy druku cyfrowego do drukowania płyt CD może się wydawać dziwny, ale to wynika z tego, że każda z tych metod ma swoje zastosowania w różnych branżach. Sitodruk używa siatki, przez którą farba przechodzi na materiał. Dzięki temu można osiągnąć świetną jakość druku i intensywne kolory, co jest ważne na płytach CD. Offset działa trochę inaczej, bo przenosi obraz z płaskiej formy na medium przy cylinderze; to sprawia, że świetnie nadaje się do różnych podłoży, w tym płyt CD. Jest super do dużych nakładów, bo im więcej drukujemy, tym taniej. Druk cyfrowy z kolei to technika, która wykorzystuje komputery do drukowania bezpośrednio na materiale, co daje nam szybką i elastyczną opcję, idealną do małych serii, jak limitowane edycje płyt. Skoro wklęsłodruk nie jest odpowiedni do płyt CD, to warto wiedzieć, że różne techniki druku mają swoje szczególne cechy i powinny być wybierane w zależności od potrzeb projektu.

Pytanie 30

Jaki symbol graficzny używa się do dzielenia słowa na końcu wiersza?

A. Półpauza

B. Pauza

C. Myślnik

D. Dywiz

Myślnik, pauza oraz półpauza to znaki, które często mylone są z dywizem, jednak ich zastosowanie w kontekście dzielenia wyrazów jest niewłaściwe. Myślnik, najczęściej używany do zaznaczania przerwy w zdaniu lub w dialogu, nie pełni funkcji dzielenia wyrazów. Użycie myślnika w tym kontekście prowadzi do zamieszania i obniża czytelność tekstu, gdyż nie oddziela on elementów wyrazu, a raczej wyraża relacje między różnymi częściami zdania. Pauza, z kolei, to znak, który jest używany do rozdzielania zdań lub ich fragmentów, ale nie ma zastosowania w przypadku dzielenia wyrazów na końcu wiersza. Półpauza jest znakiem łączącym, wykorzystywanym w podobny sposób jak myślnik, ale również nie nadaje się do dzielenia wyrazów. Typowym błędem myślowym związanym z tym zagadnieniem jest utożsamianie różnych znaków interpunkcyjnych z funkcjami, które są dla nich niewłaściwe. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy z tych znaków ma swoje specyficzne zastosowanie i nie powinno się ich mylić, szczególnie w kontekście typografii i przygotowania publikacji, gdzie profesjonalizm wymaga precyzyjnego stosowania reguł ortograficznych.

Pytanie 31

Przy ustalaniu parametrów technologicznych papieru do opakowań należy brać pod uwagę:

A. gramaturę, metodę druku, anizotropowość, rozmiar zalewek

B. format, typ podłoża, gramaturę, liczbę zadrukowanych kolorów

C. typ podłoża, technologię druku, rozmiar punktów rastrowych

D. typ maszyny drukarskiej, szczególne właściwości podłoża, rozmiar spadów

Wybór parametrów technologicznych papieru na opakowania jest kluczowy dla zapewnienia jakości i funkcjonalności finalnego produktu. Gramatura papieru wpływa na jego wytrzymałość oraz zdolność do utrzymania ciężaru zawartości opakowania, co jest istotne w kontekście transportu i przechowywania. Rodzaj podłoża determinuje interakcję z farbą, co ma wpływ na ostateczny efekt wizualny, a także na trwałość nadruku. Format opakowania jest niezbędny do dopasowania go do produktu, co z kolei wpływa na efektywność pakowania oraz prezentacji. Ilość zadrukowanych kolorów ma znaczenie w kontekście kosztów produkcji oraz jakości wizualnej, dlatego ważne jest odpowiednie dobranie technologii drukowania do specyfiki projektu. Przykładowo, w przypadku opakowań wymagających intensywnych kolorów i detali, konieczne może być zastosowanie druku offsetowego, który zapewnia wysoką jakość zadruku. W branży stosuje się również standardy ISO, które określają wymagania dotyczące jakości papieru i druku, co pozwala na osiągnięcie wysokiej spójności i satysfakcji klienta.

Pytanie 32

Co oznacza znak korektorski <——->?

A. usunięcie kursywy

B. dodatkową interlinię

C. rozspacjowanie

D. eliminację spacjowania

Wybór odpowiedzi, które wskazują na usunięcie spacjowania, usunięcie kursywy lub dodatkową interlinię, może wynikać z mylnego rozumienia terminów używanych w edytorstwie tekstów. Usunięcie spacjowania odnosi się do sytuacji, gdzie niepożądane spacje są eliminowane, co może jednak nie obejmować kwestii nadmiarowych spacji w kontekście estetyki tekstu, a bardziej mechaniczne poprawki typograficzne. Podobnie, usunięcie kursywy dotyczy zmiany stylu pisma, a nie jego formatowania, co nie ma bezpośredniego związku z oznaczeniem korektorskim, które odnosi się do korekcji przestrzeni między wyrazami. Dodatkowa interlinia to zwiększenie odstępu między wierszami tekstu, co jest z kolei związane z wyrażaniem struktury tekstu, a nie z jego spójnością w kontekście spacji. Te błędne odpowiedzi mogą wynikać z nieprecyzyjnego rozumienia pojęć związanych z formatowaniem tekstów. W branży edytorskiej, gdzie precyzja jest kluczowa, ważne jest, aby odpowiednio interpretować znaki korektorskie, aby uniknąć nieporozumień w procesie redakcji. Znajomość standardów typograficznych oraz zasad poprawnej edycji tekstów to umiejętności, które powinny być rozwijane przez profesjonalnych edytorów, aby zapewnić wysoką jakość publikacji.

Pytanie 33

Jakie znaczenie ma termin adiustacja?

A. Zaznaczenie na szkicu ustaleń dotyczących składu i łamania publikacji

B. Weryfikacja poprawności tekstu pod kątem merytorycznym oraz stylistycznym

C. Wskazanie błędów w składzie na próbnych odbitkach

D. Złożenie użytków w formie kopiowej

Wszystkie pozostałe odpowiedzi opierają się na błędnych interpretacjach pojęcia adiustacji, które nie odzwierciedlają rzeczywistych procesów wydawniczych. Na przykład, zmontowanie użytków w formę kopiową sugeruje proces łączenia różnych materiałów, co jest bardziej związane z tworzeniem zbiorów dokumentów niż z konkretnymi działaniami adiustacyjnymi. Podobnie, oznaczenie błędów składu na odbitkach próbnych odnosi się do etapu korekty, który następuje po adiustacji, a nie do samego procesu przygotowywania materiału do druku. Z kolei sprawdzanie poprawności tekstu pod względem merytorycznym i stylistycznym nie jest właściwe, ponieważ dotyczy bardziej redakcji niż adiustacji. Adiustacja ma na celu organizację wizualną i strukturalną materiału, a nie ocenę jego treści. W kontekście standardów branżowych, istotne jest, aby rozumieć różnice między tymi pojęciami, gdyż każde z nich pełni inną rolę w procesie wydawniczym. Typowe błędy myślowe w tym przypadku to mylenie etapów pracy nad publikacją oraz brak umiejętności rozróżnienia między różnymi procesami, co może prowadzić do nieefektywnego zarządzania projektem wydawniczym i obniżenia jakości finalnego produktu.

Pytanie 34

Proces technologiczny wykonania, przedstawionych na zdjęciu 50 wkładek do zaproszeń, obejmuje drukowanie cyfrowe oraz

A. perforowanie.

B. krojenie.

C. naginatanie.

D. nadrukowanie.

Analizując odpowiedzi zawarte w tym pytaniu, warto dokładnie przyjrzeć się każdemu z wymienionych procesów. Drukowanie cyfrowe jest pierwszym i najważniejszym etapem, bo umożliwia szybkie wytwarzanie nawet pojedynczych egzemplarzy z bardzo wysoką jakością. Jednak po samym druku potrzebujemy jeszcze jednego kluczowego procesu – i tu pojawiają się błędne odpowiedzi. Naginatanie, choć stosowane przy produkcji folderów, ulotek czy kartek składanych, w tym przypadku nie ma zastosowania – wkładka do zaproszenia widoczna na zdjęciu ma formę płaskiej karty, bez żadnych zagięć czy bigowań. To częsty błąd, bo wielu uczniów utożsamia wszelkie wyroby papiernicze z potrzebą ich zginania, a tak naprawdę tylko niektóre wymagają tej operacji. Nadrukowanie to już nieco mylące pojęcie, bo sugeruje ponowne nałożenie druku, co w kontekście zaproszeń jest rzadkością – zwykle cały tekst i grafika są drukowane jednocześnie. Perforowanie natomiast jest stosowane do wykonywania nacięć umożliwiających łatwe odrywanie fragmentów papieru, np. w biletach czy bloczkach z kuponami – tutaj nie miałoby żadnego sensu, bo nie wymagamy odrywanych elementów. Typowym błędem jest mylenie tych wszystkich pojęć, szczególnie gdy większość procesów poligraficznych brzmi podobnie lub jest stosowana zamiennie w potocznym języku. W rzeczywistości dla uzyskania efektu widocznego na zdjęciu niezbędne jest precyzyjne krojenie po druku, ponieważ tylko to zapewnia równe i estetyczne krawędzie. To właśnie ten etap, a nie żaden z wymienionych błędnie procesów, gwarantuje profesjonalny wygląd wkładek do zaproszeń zgodny z branżowymi standardami.

Pytanie 35

Obróbka wykończeniowa druku pozwalająca otrzymanie efektu wskazanego na zdjęciu strzałką wymaga zastosowania operacji

A. grawerowania laserowego.

B. tłoczenia folią.

C. lakierowania wybiórczego.

D. kalandrowania szczotkowego.

Wybór grawerowania laserowego w kontekście opisanym w pytaniu jest niewłaściwy, gdyż ta technika polega na usuwaniu materiału z powierzchni, co prowadzi do tworzenia wgłębień, a nie wypukłych efektów. Grawerowanie laserowe jest stosowane głównie do precyzyjnego znakowania, jak na przykład logo na metalowych lub drewnianych powierzchniach, co nie ma nic wspólnego z uzyskiwaniem efektów wypukłości. Tłoczenie folią, które również zostało wymienione jako odpowiedź, służy do nadawania połysku i koloru, ale działa na zasadzie wytłaczania wzoru na materiale, co również nie daje efektu wypukłych kropek. Kalandrowanie szczotkowe, z kolei, to proces wygładzania powierzchni, który odnosi się do poprawy ich jednolitości, a nie do tworzenia trójwymiarowych efektów. W praktyce, najczęściej występującym błędem jest mylenie tych technik, co może prowadzić do niewłaściwego doboru procesów obróbczych w produkcie końcowym. Kluczowe jest zrozumienie, że każda z tych metod ma swoje specyficzne zastosowanie i skutki, które powinny być dostosowane do oczekiwanego efektu wizualnego i funkcjonalnego danego produktu.

Pytanie 36

Album zawierający zdjęcia, który ma być publikowany tylko w sieci, powinien być zapisany z następującymi parametrami:

A. 300 ppi, CMYK

B. 72 ppi, RGB

C. 250 dpi, RGB

D. 72 dpi, CMYK

Wybór parametrów takich jak 250 dpi, RGB jest niewłaściwy, ponieważ jednostka dpi (dots per inch) odnosi się do druku, a nie do wyświetlania na ekranach. W kontekście projektów internetowych, kluczowe jest używanie ppi (pixels per inch), gdzie standardowa wartość to 72 ppi. Zastosowanie 250 dpi wskazuje na przygotowanie do druku, co generuje obrazy o nadmiarowej rozdzielczości, które nie tylko zwiększają rozmiar plików, ale również nie poprawiają jakości wyświetlania na monitorach. Ponadto, przestrzeń kolorów RGB jest odpowiednia, jednak w połączeniu z dpi nieodpowiednim dla mediów cyfrowych. W przypadku opcji 300 ppi, CMYK, sytuacja jest podobna, ponieważ CMYK (cyjan, magenta, żółty, czarny) jest kolorowym modelem stosowanym w druku. Użycie tego modelu do publikacji online prowadzi do zniekształcenia kolorów, ponieważ monitory działają w oparciu o RGB. Kolejny błąd myślowy polega na nieodróżnianiu wymagań dla różnych mediów – podczas gdy druk wymaga wyższej rozdzielczości i innego modelu kolorów, publikacje internetowe powinny koncentrować się na optymalizacji rozmiaru pliku i odpowiedniej przestrzeni kolorów RGB. Na koniec, wybierając niewłaściwe parametry, można znacznie wpłynąć na wydajność strony oraz doświadczenie użytkowników, co jest kluczowym elementem w projektowaniu witryn internetowych.

Pytanie 37

Jakie są wymiary netto przedmiotu, jeżeli na każdej krawędzi zastosowano 2 mm marginesu, a jego wymiar brutto wynosi 144 x 204 mm?

A. 140 x 200 mm

B. 148 x 208 mm

C. 138 x 198 mm

D. 142 x 202 mm

Wybór niepoprawnych odpowiedzi opiera się na błędnym rozumieniu zasady obliczania wymiarów netto. Wiele z tych odpowiedzi sugeruje różne wymiary, które nie uwzględniają całkowitego spadu, który w tym przypadku wynosi 2 mm z każdej strony. Zastosowanie niepełnych lub błędnych wartości spadu prowadzi do wymiarów, które nie odpowiadają rzeczywistości. Na przykład, odpowiedzi 138 x 198 mm i 148 x 208 mm omijają prawidłowe obliczenie, co skutkuje zaniżeniem lub zawyżeniem wymiarów netto, ponieważ nie uwzględniają one pełnego zakupu spadu. Odpowiedź 142 x 202 mm również jest niewłaściwa, ponieważ nie odjęto odpowiednich wartości spadu od wymiarów brutto. W procesie przygotowania materiałów do druku kluczowe jest zrozumienie, że spady muszą być uwzględnione w każdym wymiarze, aby zapewnić prawidłowe dopasowanie grafiki do finalnego produktu. Niezrozumienie tej zasady może prowadzić do nieudanego druku i konieczności poprawy projektów, co generuje dodatkowe koszty i opóźnienia. Dlatego istotne jest, aby zawsze przed przystąpieniem do druku dokładnie obliczyć wymiary netto, a także dokładnie zweryfikować wszelkie wymagania techniczne i standardy branżowe dotyczące spadów.

Pytanie 38

Który wzornik wykorzystywany podczas przygotowywania projektu do drukowania przedstawiono na rysunku?

A. Wzornik okryć introligatorskich.

B. Wzornik papierów barwionych w masie.

C. Wzornik kolorów CMYK.

D. Wzornik kolorów Pantone.

Wzornik kolorów CMYK, choć ważny w druku, opiera się na modelu subtractywnym, który używa czterech podstawowych kolorów: cyjanu, magenty, żółtego i czarnego. Umożliwia on mieszanie tych kolorów w różnych proporcjach, co pozwala na uzyskanie szerokiego zakresu odcieni, jednak nie jest to system jednoznacznej identyfikacji kolorów jak Pantone. CMYK stosuje się głównie w druku offsetowym i cyfrowym, gdzie istotne jest dostosowywanie kolorów do konkretnego procesu druku. Wzorniki papierów barwionych w masie oraz wzorniki okryć introligatorskich również różnią się znacząco od Pantone, ponieważ skupiają się na prezentacji materiałów i ich fakturze, a nie na identyfikacji kolorów. Wiele osób myli te wzorniki, myśląc, że mają one takie same zastosowania. Takie nieporozumienia mogą prowadzić do błędów w komunikacji między projektantem a drukarnią, co skutkuje rozczarowującymi efektami końcowymi. Pomijanie znaczenia systemu Pantone w zakresie spójności kolorów może prowadzić do problemów z jakością oraz wizualną niespójnością w projektach graficznych.

Pytanie 39

Który raster został przedstawiony na zdjęciu?

A. Stochastyczny.

B. Hybrydowy.

C. Krzyżowy.

D. Amplitudowy.

Poprawna odpowiedź to raster amplitudowy, który jest charakterystyczny dla zmiennej wielkości punktów przy stałej odległości między nimi. W takim rasterze, w miarę wzrostu intensywności koloru, punkty stają się większe, co wpływa na postrzeganą jakość druku. Raster amplitudowy jest szeroko stosowany w technikach druku offsetowego, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów jest kluczowe. Dzięki zastosowaniu tego rodzaju rastra, możliwe jest uzyskanie efektów tonalnych, które są niezbędne w druku wysokiej jakości. W praktyce, wykorzystanie rastra amplitudowego pozwala na lepsze oddanie detali i gradacji kolorów, co jest istotne w wielu aplikacjach graficznych, od druku materiałów reklamowych po publikacje artystyczne. Warto również zauważyć, że standardy drukarskie, takie jak ISO 12647, zalecają stosowanie rastra amplitudowego dla uzyskania optymalnej reprodukcji barw. Zrozumienie działania tego rastra oraz jego zastosowania w praktyce jest niezbędne dla specjalistów w branży graficznej.

Pytanie 40

Impozycja to inaczej nazywana

A. montaż elektroniczny

B. wektoryzacja grafiki bitmapowej

C. korekcja barwna grafiki bitmapowej

D. rastrowanie obrazu ciągłotonalnego

Wektoryzacja grafiki bitmapowej polega na przekształcaniu obrazów rastrowych w grafikę wektorową, co jest procesem odwrotnym do impozycji. Wektoryzacja używa matematycznych równań do definiowania kształtów, a nie pikseli, co pozwala na skalowanie obrazów bez utraty jakości. Grafika wektorowa jest idealna do tworzenia logo, ikon czy ilustracji, ale nie odnosi się bezpośrednio do impozycji, która dotyczy montażu różnych elementów w spójną całość. Rastrowanie obrazu ciągłotonalnego z kolei polega na przekształcaniu obrazów wektorowych w piksele. To proces, który zmienia obrazy w formacie wektorowym na bitmapy, co również nie ma związku z impozycją. Korekcja barwna grafiki bitmapowej to technika stosowana w postprodukcji, która ma na celu dostosowanie kolorystyki zdjęć i wideo, ale nie jest tożsama z impozycją, która koncentruje się na łączeniu różnych elementów w jeden obraz. Powszechnym błędem jest mylenie tych terminów, co prowadzi do nieporozumień w obszarze grafiki cyfrowej i montażu wideo. Kluczowe jest zrozumienie, że impozycja jest specyficznym procesem montażowym, natomiast inne wymienione pojęcia odnoszą się do transformacji i edycji obrazów, a nie do ich łączenia.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej