Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik logistyk
Kwalifikacja: SPL.04 - Organizacja transportu
Data rozpoczęcia: 17 grudnia 2025 09:57
Data zakończenia: 17 grudnia 2025 10:22

Egzamin zdany!

Wynik: 26/40 punktów (65,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jakie rozwiązania nie są odpowiednie do transportu ładunków ponadgabarytowych i ciężkich?

A. kontenery platformy

B. przyczepy niskopodwoziowe

C. naczepy teleskopowe

D. nadwozia wymienne

Nadwozia wymienne to struktury, które są przeznaczone do transportu standardowych ładunków, takich jak palety czy kontenery, ale nie są odpowiednie do przewozu ładunków ponadgabarytowych i ciężkich. W przeciwieństwie do innych środków transportu, takich jak przyczepy niskopodwoziowe, naczepy teleskopowe czy kontenery platformy, nadwozia wymienne charakteryzują się ograniczonymi możliwościami w zakresie manipulacji dużymi, nieporęcznymi lub niezwykle ciężkimi elementami. W praktyce oznacza to, że ich konstrukcja nie jest przystosowana do przyjmowania obiektów, których wymiary przekraczają standardowe wartości. Przykładowo, nadwozia wymienne są często używane w transportach miejskich lub regionalnych, gdzie zawartość jest przewidywalna i usystematyzowana. W związku z tym, w przypadku transportu maszyn budowlanych, dużych prefabrykatów czy innych obiektów o nietypowych wymiarach, zastosowanie nadwozi wymiennych byłoby nieefektywne i mogłoby prowadzić do uszkodzenia ładunku lub pojazdu. Dlatego w branży transportowej i logistycznej zaleca się korzystanie z bardziej odpowiednich rozwiązań, które spełniają normy bezpieczeństwa i efektywności operacyjnej.

Pytanie 2

Jaką objętość ma paletowa jednostka ładunkowa utworzona na palecie o wymiarach (dł. x szer. x wys.): 1 200 x 1 000 x 150 mm, na której znajduje się 8 kartonów o wymiarach (dł. x szer. x wys.): 600 x 500 x 850 mm?

A. 1,776 m3

B. 2,220 m3

C. 1,200 m3

D. 2,040 m3

W przypadku niepoprawnych odpowiedzi ważne jest zrozumienie przyczyn, które prowadzą do błędnych obliczeń. Na przykład, nieprawidłowe podejście do obliczeń objętości może wynikać z braku uwzględnienia wszystkich wymiarów palety lub kartonów. Zdarza się, że osoby obliczają objętość tylko na podstawie jednego z wymiarów, co prowadzi do znaczących błędów. W praktyce, każdy wymiar odgrywa kluczową rolę, a pominięcie któregoś z nich skutkuje zaniżeniem lub zawyżeniem wyników. Ponadto, istotnym błędem jest brak konwersji jednostek. W przypadku tego pytania, aby uzyskać objętość w metrach sześciennych, trzeba podzielić przez 1 000 000 000. Ignorując ten krok, można uzyskać wyniki w milimetrach sześciennych, co jest nieodpowiednie dla kontekstu. Analiza przestrzeni magazynowej oraz planowanie transportu wymagają precyzyjnych obliczeń, dlatego zrozumienie podstawowych zasad obliczania objętości jest kluczowe. Standardy branżowe wymagają, aby wszystkie wymiary były dokładnie uwzględniane, a metody obliczeniowe były zgodne z najlepszymi praktykami, aby uniknąć kosztownych błędów oraz optymalizować procesy logistyczne.

Pytanie 3

Dobierz optymalną naczepę podkontenerową do transportu kontenera 40 ft o wymiarach (dł. x szer. x wys.): 12,2 x 2,4 x 2,6 m i masie własnej 3 000 kg, w którym umieszczono 23 t ładunku?

Parametry naczepy: − długość: 9 379 mm − masa własna: 3 100 kg − maksymalna ładowność: 18,5 t	Parametry naczepy: − długość: 10 816 mm − masa własna: 3 800 kg − maksymalna ładowność: 24,0 t
A.	B.
Parametry naczepy: − długość: 12 382 mm − masa własna: 4 100 kg − maksymalna ładowność: 27,0 t	Parametry naczepy: − długość: 11 060 mm − masa własna: 5 400 kg − maksymalna ładowność: 36,5 t
C.	D.

A. A.

B. D.

C. B.

D. C.

Optymalna naczepa podkontenerowa do transportu kontenera 40 ft musi spełniać kluczowe wymagania dotyczące ładowności i wymiarów. W przypadku naczepy C, jej ładowność wynosząca 27,0 t jest wystarczająca, aby pomieścić całkowitą masę kontenera oraz ładunku, która wynosi 26 t (3 000 kg masy własnej kontenera plus 23 000 kg ładunku). Dodatkowo, naczepa C oferuje odpowiednią długość, aby obsłużyć kontener o długości 12,2 m, co jest istotne z punktu widzenia stabilności podczas transportu. Dobrą praktyką w branży transportowej jest upewnienie się, że naczepa nie tylko spełnia wymogi ładunkowe, ale także jest zgodna z przepisami dotyczącymi transportu, w tym z normami bezpieczeństwa. Nieprawidłowy dobór naczepy może prowadzić do problemów z legalnością transportu oraz zwiększonego ryzyka uszkodzenia ładunku. Używając naczepy C, zapewniasz sobie nie tylko zgodność z normami, ale również efektywność operacyjną, co jest kluczowe w branży logistycznej.

Pytanie 4

Nadawca wysłał do transportu 800 opakowań zbiorczych na paletach. Maksymalna ilość opakowań zbiorczych na jednej palecie wynosi 8. Oblicz minimalną liczbę naczep potrzebnych do przeprowadzenia transportu, jeśli jedna naczepa może pomieścić maksymalnie 20 paletowych jednostek ładunkowych?

A. 2 naczepy

B. 4 naczepy

C. 5 naczep

D. 3 naczepy

Aby obliczyć minimalną liczbę naczep potrzebnych do przewozu 800 opakowań zbiorczych, zaczynamy od ustalenia, ile palet potrzeba. Skoro na jednej palecie może znajdować się maksymalnie 8 opakowań zbiorczych, to dzielimy 800 przez 8. Otrzymujemy zatem 100 palet. Następnie, mając już liczbę palet, musimy obliczyć, ile naczep jest wymagane, skoro do jednej naczepy można załadować 20 palet. Dzieląc 100 palet przez 20, uzyskujemy 5 naczep. Taki sposób obliczania jest typowy w logistyce, gdzie kluczowe jest planowanie transportu z uwzględnieniem ograniczeń przestrzennych. Praktycznym zastosowaniem takiego podejścia jest optymalizacja kosztów transportu i magazynowania, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży. Używając metod planowania, takich jak modelowanie procesów logistycznych, można efektywnie zarządzać łańcuchem dostaw, co pozwala na zwiększenie wydajności operacyjnej.

Pytanie 5

Na podstawie danych dotyczących monitorowania przesyłki ustal, o której godzinie została ona wydana kurierowi z terminalu w Kowalach celem doręczenia odbiorcy?

Data	Godzina	Terminal DHL	Status
28-01-2014	14:23	Warszawa	Przesyłka odebrana od nadawcy
28-01-2014	19:33	Warszawa	Przesyłka w sortowni DHL
29-01-2014	06:11	Gdańsk (z siedzibą w Kowalach)	Przesyłka dotarła do terminala DHL Gdańsk (z siedzibą w Kowalach)
29-01-2014	07:52	Gdańsk (z siedzibą w Kowalach)	Przesyłka przekazana kurierowi do doręczenia
29-01-2014	13:07	Gdańsk (z siedzibą w Kowalach)	Przesyłka doręczona do odbiorcy. Odebrana przez CMO!

A. O 07:52

B. O 06:11

C. O 19:33

D. O 13:07

Odpowiedź "O 07:52" jest prawidłowa, ponieważ na podstawie danych z monitoringu przesyłki możemy stwierdzić, że przesyłka została przekazana kurierowi dnia 29-01-2014 o godzinie 07:52 w terminalu DHL Gdańsk, który znajduje się w Kowalach. Z perspektywy logistyki i zarządzania łańcuchem dostaw, istotne jest, aby dokładnie monitorować czas wydania przesyłek, gdyż ma to kluczowe znaczenie dla efektywności doręczenia. W praktyce, każda minuta opóźnienia w przekazaniu przesyłki kurierowi może prowadzić do wydłużenia czasu dostawy i niezadowolenia klientów. Standardy branżowe, takie jak ISO 9001, podkreślają potrzebę ciągłego doskonalenia procesów oraz monitorowania krytycznych punktów czasowych w operacjach logistycznych. Wiedza na temat dokładnych czasów wydania przesyłek pozwala firmom optymalizować trasy kurierów, co przekłada się na lepszą obsługę klienta oraz zwiększenie konkurencyjności na rynku.

Pytanie 6

Do zestawów drogowych należy załadunek 127,8 t ładunku w formie pakietowych jednostek ładunkowych. Masa brutto jednego pakietu wynosi 3 550 kg. Transport będzie przeprowadzany wózkiem, który jednorazowo przemieszcza jedną pakietową jednostkę ładunkową. Czas trwania jednego cyklu pracy wózka to 3,5 minuty. O której godzinie najpóźniej powinien rozpocząć się załadunek zestawów drogowych, aby cały ładunek był załadowany do godziny 9:00?

A. O godzinie 6:59

B. O godzinie 7:06

C. O godzinie 6:50

D. O godzinie 6:54

Odpowiedź o godzinie 6:54 jest prawidłowa, ponieważ aby obliczyć czas rozpoczęcia załadunku, należy najpierw określić całkowitą liczbę pakietów, które muszą zostać załadowane. Masa brutto jednego pakietu wynosi 3 550 kg, a całkowity ładunek to 127,8 t, co oznacza, że 127,8 t = 127800 kg. Dzieląc 127800 kg przez 3550 kg, otrzymujemy około 36 pakietów. Każdy cykl załadunku trwa 3,5 minuty, co przekłada się na 36 pakietów x 3,5 min = 126 minut. 126 minut to 2 godziny i 6 minut. Aby załadunek zakończył się o 9:00, należy rozpocząć go najpóźniej o 9:00 - 2 godziny 6 minut = 6:54. Takie podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w logistyce oraz zarządzaniu łańcuchem dostaw, gdzie precyzyjne planowanie i obliczenia czasowe są kluczowe dla efektywności operacyjnej.

Pytanie 7

W wagonie o wewnętrznych wymiarach (dł. x szer. x wys.): 14,2 x 2,8 x 2,5 m oraz ładowności 20 t załadowano skrzynie o wymiarach (dł. x szer. x wys.): 1,4 x 1,3 x 2,4 m i masie 650 kg każda. Oblicz współczynnik wykorzystania ładowności wagonu przy maksymalnej, możliwej do załadunku, liczbie skrzyń ze względu na wymiary.

A. 0,87

B. 0,65

C. 0,30

D. 0,32

W przypadku analizy błędnych koncepcji związanych z obliczeniem współczynnika wykorzystania ładowności wagonu, można zauważyć, że niewłaściwe podejścia do obliczeń często wynikają z nieprawidłowego rozumienia wymagań dotyczących przestrzeni i masy. Na przykład, odpowiedzi, które wskazują na zbyt niskie wartości współczynnika, mogą wynikać z błędnego założenia co do liczby skrzyń, które można włożyć do wagonu. Zdarza się, że osoby nie uwzględniają wszystkich wymiarów, koncentrując się jedynie na długości lub szerokości, co prowadzi do niedoszacowania przestrzeni dostępnej dla ładunku. Ponadto, niektórzy mogą popełnić błąd przy kalkulacji masy całkowitej ładunku, co nieodłącznie wpływa na obliczenie współczynnika wykorzystania. Jak widać, kluczowe dla zrozumienia tematu jest uwzględnienie wymiarów oraz masy ładunku w całości, aby osiągnąć prawidłową wartość. Niezrozumienie tej zasady może prowadzić do nieefektywnego planowania transportu, co jest szczególnie istotne w branży logistycznej, gdzie optymalizacja kosztów i przestrzeni jest priorytetem. Stosowanie dobrych praktyk związanych z obliczeniami przestrzennymi i masowymi jest niezbędne, aby uniknąć błędów, które mogą skutkować stratami finansowymi lub logistycznymi.

Pytanie 8

Korzystając z danych zamieszczonych w tabeli ustal, który typ wymienionych kontenerów ma najmniejszą powierzchnię ładunkową.

Typ kontenera	Długość zewnętrzna [mm]	Długość wewnętrzna [mm]	Szerokość zewnętrzna [mm]	Szerokość wewnętrzna [mm]	Wysokość zewnętrzna [mm]	Wysokość wewnętrzna [mm]
A.	12192	11998	2438	2330	2438	2197
B.	9125	8931	2438	2330	2438	2197
C.	6058	5867	2438	2330	2438	2197
D.	2991	2802	2438	2330	<2438	-

A. D.

B. C.

C. A.

D. B.

Kontener typu D rzeczywiście ma najmniejszą powierzchnię ładunkową spośród wszystkich wymienionych typów. Powierzchnia ładunkowa kontenera jest istotnym parametrem w logistyce, ponieważ wpływa na efektywność transportu towarów. W praktyce, wybór kontenera o minimalnej powierzchni ładunkowej może być korzystny przy przewozie lżejszych i mniej objętnych ładunków, co pozwala na oszczędności w kosztach transportu. Dobrą praktyką w branży jest szczegółowe analizowanie powierzchni ładunkowej różnych typów kontenerów przed podjęciem decyzji o ich wykorzystaniu. Warto również zwrócić uwagę na wewnętrzne wymiary kontenera, ponieważ mogą one różnić się w zależności od standardów producentów. Na przykład, kontenery zgodne z normą ISO mają ściśle określone wymiary, co ułatwia ich interoperacyjność w międzynarodowym transporcie. Wiedza o powierzchni ładunkowej kontenerów jest kluczowa dla efektywnego planowania ładunków i maksymalizacji wykorzystania przestrzeni ładunkowej w transporcie morskim i drogowym.

Pytanie 9

Pracownik został poproszony o zebranie ładunku składającego się z 18 opakowań zbiorczych. Zlecenie musi spełniać następujące wymagania:
- używane są palety typu EUR (1200 x 800 x 144 mm)
- wymiary opakowania zbiorczego to 400 x 400 x 400 mm
- maksymalna wysokość pjł nie może przekraczać 1344 mm

Ile minimalnie palet jest potrzebnych do wykonania tego zlecenia?

A. 2 palety

B. 1 paleta

C. 4 palety

D. 3 palety

Wybór jednej palety do realizacji zlecenia jest poprawny ze względu na sposób, w jaki można zapakować opakowania zbiorcze na palecie typu EUR. Wymiary palety EUR wynoszą 1200 mm x 800 mm, co daje 0,96 m² powierzchni użytkowej. Ponadto, wymiary opakowania zbiorczego wynoszą 400 mm x 400 mm x 400 mm, co oznacza, że jedno opakowanie zajmuje powierzchnię 0,16 m². Obliczając, ile opakowań zmieści się na palecie, można zauważyć, że wzdłuż długości palety zmieści się 3 opakowania (1200 mm / 400 mm = 3) oraz 2 opakowania wzdłuż szerokości (800 mm / 400 mm = 2), co daje łącznie 6 opakowań na jednej palecie. Wysokość ładunku złożonego z 6 opakowań wynosi 2400 mm, co przekracza maksymalną wysokość 1344 mm. Dlatego należy umieścić na palecie tylko 1 warstwę opakowań, a zatem na jednej palecie zmieści się 6 opakowań, co wystarcza do skompletowania całości zlecenia. W praktyce jeden ładunek na palecie może być transportowany zgodnie z normami bezpieczeństwa i efektywności, co również odzwierciedla dobre praktyki w logistyce.

Pytanie 10

Identyfikator umożliwiający monitorowanie pojedynczych jednostek logistycznych w łańcuchu dostaw to

A. GLN

B. GSRN

C. SSCC

D. GTIN

SSCC, czyli Serial Shipping Container Code, to standardowy identyfikator stosowany w logistyce do śledzenia pojedynczych jednostek logistycznych w łańcuchu dostaw. Oznaczenie to składa się z 18 cyfr, które pozwalają na jednoznaczną identyfikację każdego opakowania lub kontenera. SSCC jest kluczowym elementem w systemach zarządzania łańcuchem dostaw, ponieważ umożliwia efektywne śledzenie i monitorowanie przepływu towarów. Przykładem zastosowania SSCC może być sytuacja, gdy producent wysyła paletę z towarami do dystrybutora. Każda paleta otrzymuje unikalny kod SSCC, dzięki czemu w systemie ERP można śledzić, gdzie paleta się znajduje, jakie towary zawiera i kiedy została wysłana. SSCC jest także wykorzystywane w procesie zwrotu towarów oraz przy inwentaryzacji, co znacząco usprawnia operacje logistyczne. Zgodność z normami GS1 w zakresie SSCC wspiera automatyzację procesów magazynowych oraz poprawia dokładność danych, co jest kluczowe w dzisiejszym zglobalizowanym świecie biznesu.

Pytanie 11

Jeżeli zamawiający uiszcza opłatę za zdolność przewozową pojazdu niezależnie od ilości oraz objętości ładunku, to oznacza, że mamy do czynienia z przewozem

A. tranzytowym

B. intermodalnym

C. drobnicowym

D. całopojazdowym

Odpowiedź 'całopojazdowy' jest poprawna, ponieważ odnosi się do sytuacji, w której zleceniodawca płaci za cały pojazd, niezależnie od ilości i objętości przewożonego towaru. W praktyce oznacza to, że ładunek zajmuje całą przestrzeń ładunkową pojazdu, co czyni transport bardziej efektywnym w przypadku dużych przesyłek. W transporcie całopojazdowym zleceniodawca ma pełną kontrolę nad przewożonym towarem, co zmniejsza ryzyko uszkodzeń i zwiększa bezpieczeństwo. Przykładowo, przewóz samochodów osobowych z jednego salonu do drugiego, gdzie używa się samochodu ciężarowego o odpowiedniej ładowności, jest klasycznym przykładem transportu całopojazdowego. Taki sposób transportu jest zgodny z praktykami branżowymi, które często preferują tego rodzaju przewozy w celu optymalizacji kosztów i czasu dostawy, a także w celu zminimalizowania przestojów. Warto zaznaczyć, że w transporcie całopojazdowym kluczowe jest odpowiednie zabezpieczenie ładunku oraz dostosowanie pojazdu do specyfiki towaru, co podnosi standardy przewozu.

Pytanie 12

Ile minimum opakowań DPPL o pojemności 1 000 litrów należy zastosować do przewozu 12 000 litrów materiału niebezpiecznego o temperaturze wrzenia 90oC?

Fragment Załącznika A umowy ADR – przepisy ogólne i przepisy dotyczące materiałów i przedmiotów niebezpiecznych
Dział 4.1 Stosowanie opakowań, w tym dużych pojemników do przewozu luzem (DPPL) oraz opakowań dużych
Temperatura wrzenia (początek wrzenia) materiału w °C	< 60	≥ 60 < 100	≥ 100 < 200	≥ 200 < 300	≥ 300
Stopień napełnienia opakowania w %	90	92	94	96	98

A. 13 pojemników.

B. 12 pojemników.

C. 14 pojemników.

D. 15 pojemników.

Obliczanie liczby pojemników do przewozu materiałów niebezpiecznych wymaga zrozumienia nie tylko pojemności samych pojemników, ale także specyfikacji transportowanego materiału. W przypadku wskazania 12, 13 lub 15 pojemników, kluczowym błędem jest nieuwzględnienie rzeczywistej pojemności używanych opakowań. Bez znajomości faktu, że jedno opakowanie DPPL o pojemności 1 000 litrów z uwagi na temperaturę wrzenia 90°C może pomieścić tylko 920 litrów, można błędnie założyć, że wystarczy pojemników odpowiadających całkowitej objętości materiału. Na przykład, wybierając 12 pojemników, w rzeczywistości dysponowalibyśmy tylko 11 040 litrami, co jest niewystarczające i stwarza poważne ryzyko podczas transportu. Z kolei wybór 15 pojemników również jest błędny, ponieważ choć zapewnia nadmiar, nie jest optymalnym rozwiązaniem pod kątem kosztów oraz efektywności transportu. W transporcie materiałów niebezpiecznych kluczowe jest nie tylko spełnienie wymagań ilościowych, ale także zachowanie bezpieczeństwa i efektywności. Każda pomyłka w obliczeniach może prowadzić do poważnych konsekwencji, dlatego istotne jest, aby zawsze brać pod uwagę te wszystkie aspekty i dokładnie analizować dane przed podjęciem decyzji.

Pytanie 13

Kontener na tabliczce znamionowej posiada następujące informacje: Ile wynosi dopuszczalna ładowność tego kontenera?

Payload – 28 240 kg

Max. gross – 30 480 kg

Tare – 2 240 kg

Cube – 33.1CU.M

A. 2 240 kg

B. 30 480 kg

C. 33.1 CU.M

D. 28 240 kg

Odpowiedzi, które wskazują inne wartości niż 28 240 kg, niestety nie są prawidłowe. Na przykład, 2 240 kg to znacznie zaniżona wartość, która nie odpowiada standardowym parametrom kontenerów o większej pojemności. Z kolei 30 480 kg i 33.1 CU.M to również wartości, które nie mają zastosowania w kontekście ładowności, ponieważ pierwsza z nich przekracza typową maksymalną ładowność dużych kontenerów, a druga podaje objętość, a nie masę. Istotnym błędem myślowym jest mylenie jednostek miary: ładowność kontenera mierzy się w kilogramach, natomiast objętość - w metrach sześciennych. Nieprawidłowe interpretacje mogą wynikać z braku wiedzy na temat oznaczeń i specyfikacji technicznych kontenerów. Kluczowe jest zrozumienie, że każda jednostka ma swoje specyficzne znaczenie i zastosowanie, a pomyłki mogą prowadzić do poważnych konsekwencji w logistyce i transporcie. Zrozumienie, jakie informacje znajdują się na tabliczce znamionowej kontenera, jest fundamentalne dla efektywnego i bezpiecznego zarządzania ładunkiem.

Pytanie 14

Na podstawie zestawienia wymiarów kontenerów morskich określ wysokość wewnętrzną kontenera
40-stopowego high cube.

Wymiary kontenerów morskich
Rodzaj kontenera	Wymiary wewnętrzne [mm]
Rodzaj kontenera	długość	szerokość	wysokość
20'	5919	2340	2380
40'DV	12045	2309	2379
40'HC	12056	2347	2684
20' OPEN TOP	5919	2340	2286
40' OPEN TOP	12043	2340	2272
20' REEFER	5428	2266	2240
40' REEFER	11628	2294	2509
20' FLAT RACK	5662	2438	2327
40' FLAT RACK	12080	2438	1950
45' HC	13556	2352	2698

A. 2 379 mm

B. 2 272 mm

C. 2 684 mm

D. 2 509 mm

Wysokość wewnętrzna kontenera 40-stopowego high cube wynosi 2684 mm, co czyni go idealnym rozwiązaniem dla transportu większych ładunków. Kontenery te, w odróżnieniu od standardowych kontenerów 40-stopowych, są wyższe, co umożliwia efektywne wykorzystanie przestrzeni ładunkowej. Przykładem zastosowania kontenerów high cube może być transport sprzętu budowlanego lub mebli, które wymagają dodatkowej wysokości, aby pomieścić się w całości, bez konieczności demontażu. W branży logistycznej i transportowej, znajomość wymiarów kontenerów jest kluczowa dla optymalizacji procesu załadunku i rozładunku. Właściwe wykorzystanie przestrzeni w kontenerze przyczynia się do zmniejszenia kosztów transportu oraz zwiększenia efektywności operacyjnej. Zgodnie z normami ISO, kontenery high cube oferują nie tylko zwiększoną pojemność, ale także zgodność z międzynarodowymi standardami transportowymi, co jest istotne dla przedsiębiorstw zajmujących się przewozem towarów na dużą skalę.

Pytanie 15

Który system transmisji danych jest wykorzystywany do automatycznego rejestrowania jednostek logistycznych opuszczających magazyn i załadowanych do środków transportu, przy użyciu fal radiowych?

A. GSM

B. RFID

C. EDI

D. GPS

RFID, czyli Radio-Frequency Identification, to technologia, która umożliwia automatyczną identyfikację obiektów przy użyciu fal radiowych. W systemie RFID jednostki logistyczne są oznaczane tagami, które zawierają unikalne identyfikatory. Te tagi są odczytywane przez czytniki RFID zamontowane w strategicznych lokalizacjach, takich jak wyjścia z magazynów. Dzięki temu proces rejestracji jednostek logistycznych opuszczających magazyn jest szybki i precyzyjny, co przyczynia się do efektywności łańcucha dostaw. Przykłady zastosowania RFID obejmują zarządzanie zapasami w magazynach, śledzenie przesyłek w czasie rzeczywistym oraz automatyczne rozliczanie towarów przy załadunku do środków transportu. Technologie RFID są zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak EPCglobal, co zapewnia interoperacyjność między różnymi systemami i producentami. Stosowanie RFID w logistyce pozwala na ograniczenie błędów ludzkich, zwiększa dokładność danych oraz umożliwia efektywne planowanie i optymalizację procesów logistycznych.

Pytanie 16

Druga cyfra w kodzie EAN-13 identyfikuje

A. system numerowania

B. kod wytwórcy

C. kod produktu

D. cyfrę kontrolną

Druga grupa cyfr w kodzie EAN-13 rzeczywiście oznacza kod wytwórcy, co jest kluczowym elementem w systemie kodowania. Kod ten umożliwia identyfikację producentów oraz zarządzanie ich produktami na poziomie globalnym. W praktyce, kod wytwórcy jest przypisywany przez organizację GS1, która jest odpowiedzialna za standaryzację kodów kreskowych. Przykładowo, jeśli widzisz produkt z kodem EAN-13, jego pierwsze trzy cyfry to prefiks kraju, następne cztery to właśnie kod wytwórcy, a kolejne cyfry przypisane są do konkretnego produktu. Dzięki temu detalista i konsument mogą łatwo zidentyfikować producenta danego towaru, co ma istotne znaczenie w kontekście logistyki, zarządzania zapasami oraz w sytuacjach związanych z reklamacjami czy identyfikacją jakości. Dodatkowo, posługiwanie się kodami wytwórców w EAN-13 wspiera rozwój transparentności w łańcuchu dostaw.

Pytanie 17

Urządzenie do przeładunku funkcjonuje w trybie trzech zmian, w trakcie których rozładowuje 36 000 paletowych jednostek ładunkowych (pjł). Ile pojazdów będzie rozładowanych w czasie jednej zmiany, jeżeli przeciętne wypełnienie jednego pojazdu wynosi 30 pjł?

A. 300 pojazdów

B. 400 pojazdów

C. 360 pojazdów

D. 900 pojazdów

Jak się pomylisz, to może wynikać z niezałapania podstawowych zasad obliczeń dotyczących liczby pojazdów do rozładunku. Na przykład, jak ktoś liczy tylko na podstawie 36 000 pjł, zupełnie pomijając fakt, że to się rozkłada na trzy zmiany, to może dojść do błędnego wniosku, że wszystkie te pojazdy rozładują się w jednej zmianie. To prowadzi do przeszacowania liczby pojazdów, na przykład, dzieląc całą liczbę pjł przez średnią pojemność, co daje fałszywe wyniki, jak 1200 pojazdów (36 000 pjł / 30 pjł/pojazd). Często też pomyłka polega na myleniu 'średniego wypełnienia' z maksymalnym, co może skutkować złymi obliczeniami. Ważne, żeby wiedzieć, że średnie wypełnienie pokazuje typowy ładunek, a nie jakieś ekstremalne wartości. Dlatego warto być precyzyjnym w takich obliczeniach, bo błędy mogą prowadzić do problemów, opóźnień i wyższych kosztów w logistyce.

Pytanie 18

Jaką maksymalną liczbę warstw paletowych jednostek ładunkowych (pjł) można umieścić w wagonie o wysokości ładunkowej 3,2 m, jeśli wysokość palety wynosi 0,144 m, wysokość jednej warstwy ładunku na palecie 0,3 m, a na każdej palecie zorganizowano ładunek w 4 warstwach?

A. 4 warstwy

B. 3 warstwy

C. 2 warstwy

D. 1 warstwę

Wybierając inną odpowiedź, można popaść w różne błędy myślowe związane z obliczaniem maksymalnej liczby warstw, które można załadować do wagonu. Często myli się wysokość samej palety z wysokością całego ładunku umieszczonego na palecie. Niezrozumienie, że każda paleta z ładunkiem zajmuje więcej miejsca niż tylko wysokość palety, prowadzi do błędnych wniosków. Na przykład, jeśli ktoś błędnie uzna, że można załadować 3 warstwy, może to wynikać z założenia, że 3,2 m dzieli się przez 0,144 m, co daje 22 palety, ale to nie uwzględnia wysokości ładunku na każdej palecie. Ponadto, niektórzy mogą pomylić pojęcie 'warstwy' z 'paletami', co prowadzi do dodatkowych nieporozumień. Prawidłowe podejście do obliczeń wymaga uwzględnienia całkowitej wysokości załadunku na każdej palecie, co jest kluczowe w logistyce i magazynowaniu, aby unikać błędów w planowaniu przestrzeni ładunkowej. Optymalizacja załadunku jest istotna dla efektywności operacji, dlatego ważne jest, aby zawsze brać pod uwagę wszystkie wymiary ładunku oraz sposób jego rozmieszczenia.

Pytanie 19

Przedstawiony kod kreskowy EAN-13 służy do oznaczania

A. jednostek logistycznych.

B. towarów jednostkowych.

C. jednostek transportowych.

D. jednostek handlowych zbiorczych.

Kod kreskowy EAN-13 to powszechnie stosowany standard w branży handlowej, który służy do identyfikacji towarów jednostkowych. Każdy kod EAN-13 składa się z 13 cyfr, które zawierają informacje o producencie oraz konkretnym produkcie. Przy pomocy tego kodu, sprzedawcy mogą skutecznie zarządzać swoimi zapasami, ułatwiać proces sprzedaży oraz automatyzować operacje związane z identyfikacją towarów w punktach sprzedaży. Przykładem zastosowania może być skanowanie kodu EAN-13 przy kasie, co przyspiesza proces zakupu i minimalizuje ryzyko pomyłek. Standard EAN-13 jest integralną częścią systemu GS1, który promuje jednolite praktyki w zakresie identyfikacji produktów na całym świecie. Umożliwia to nie tylko efektywną obsługę klientów, ale także poprawia jakość danych w łańcuchu dostaw, co jest kluczowe w dzisiejszym zglobalizowanym handlu.

Pytanie 20

W sytuacji, gdy zleceniodawca uiścił opłatę za pełną zdolność przewozową zamówionego pojazdu, niezależnie od ilości oraz objętości przewożonego towaru, przedsiębiorstwo transportowe przystąpi do wykonania jednorazowego transportu?

A. wahadłowy

B. całopojazdowy

C. drobnicowy

D. specjalny

Odpowiedź 'całopojazdowy' jest prawidłowa, ponieważ odnosi się do sytuacji, w której zleceniodawca opłaca całą zdolność załadowczą pojazdu, niezależnie od ilości towaru, który ma być przewożony. W praktyce oznacza to, że przedsiębiorstwo transportowe wykorzystuje cały pojazd do przewozu jednej partii towaru, co sprzyja efektywności logistyki oraz maksymalizacji kosztów transportu. Taki model przewozu jest szczególnie korzystny w przypadku dużych ładunków, które zajmują całą przestrzeń ładunkową, co pozwala na tańszy transport jednostkowy w przeliczeniu na tonę towaru. W branży transportowej dobrze praktykuje się ten sposób, ponieważ pozwala on na lepsze planowanie tras, a także wykorzystanie pojazdów w sposób bardziej efektywny. Warto zauważyć, że przy przewozach całopojazdowych często stosuje się specjalne umowy, które regulują kwestię załadunku, czasów dostawy i odpowiedzialności za towar.

Pytanie 21

Kontener przedstawiony na zdjęciu służy do przewozu

A. artykułów sypkich luzem.

B. produktów płynnych luzem.

C. żywych zwierząt.

D. artykułów spożywczych.

Kontener przedstawiony na zdjęciu rzeczywiście jest przeznaczony do transportu artykułów spożywczych, co jest potwierdzone obecnością urządzenia chłodniczego. Kontenery chłodnicze stanowią kluczowy element w łańcuchu dostaw produktów wymagających kontrolowanej temperatury, takich jak mięso, ryby, owoce, warzywa oraz produkty mleczne. Utrzymanie niskich temperatur jest niezbędne, aby zachować świeżość tych towarów oraz zapobiec ich psuciu się. W branży logistycznej istnieją standardy, takie jak HACCP (Hazard Analysis and Critical Control Points), które nakładają obowiązki na przewoźników w zakresie monitorowania temperatury oraz odpowiednich warunków przewozu. Przykładem zastosowania tego typu kontenerów może być przewóz świeżych owoców tropikalnych z Ameryki Południowej do Europy, gdzie zmiana temperatury może prowadzić do znacznych strat jakościowych. Właściwy transport artykułów spożywczych nie tylko wpływa na ich jakość, ale także na bezpieczeństwo zdrowotne konsumentów, dlatego kluczowe jest stosowanie odpowiednich praktyk w tym zakresie.

Pytanie 22

Aby obliczyć współczynnik wykorzystania ładowności naczepy, należy podzielić

A. objętość ładunku w naczepie przez pojemność naczepy

B. masę ładunku w naczepie przez ładowność naczepy

C. pojemność naczepy przez objętość ładunku znajdującego się w naczepie

D. ładowność naczepy przez masę ładunku znajdującego się w naczepie

Współczynnik wykorzystania ładowności naczepy jest kluczowym wskaźnikiem efektywności transportu. Oblicza się go, dzieląc masę ładunku w naczepie przez ładowność naczepy, co pozwala na ocenę, jak efektywnie wykorzystuje się dostępne zasoby. Przykładowo, jeśli naczepa ma ładowność 10 ton, a przewozi 8 ton ładunku, to współczynnik wynosi 0,8, co oznacza, że 80% dostępnej ładowności jest wykorzystywane. Taki wskaźnik pozwala na optymalizację kosztów transportu, ponieważ im wyższy współczynnik, tym mniejsze koszty na jednostkę transportu. W praktyce, zarządzanie współczynnikiem wykorzystania ładowności może prowadzić do lepszego planowania tras i zmniejszenia kosztów operacyjnych. Przemysł transportowy często korzysta z tego wskaźnika w analizach efektywności floty, co jest zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, takimi jak zarządzanie łańcuchem dostaw czy logistyka.

Pytanie 23

Transport ładunku pojazdem, którego wymiary, całkowita masa lub nacisk na oś przekraczają wartości dopuszczalne przez przepisy, określamy jako przewóz

A. niebezpiecznym

B. nienormatywnym

C. bimodalnym

D. kabotażowym

Przewóz nienormatywny odnosi się do transportu ładunków, które z powodu swoich wymiarów, masy całkowitej lub nacisku osi przekraczają wartości dopuszczalne określone w przepisach prawa. W praktyce oznacza to, że każdy pojazd transportujący takie ładunki musi być odpowiednio dostosowany i często wymaga specjalnych zezwoleń. Przykładowo, przewozy nienormatywne mogą obejmować transport dużych maszyn budowlanych, elementów konstrukcyjnych, turbin wiatrowych czy też dużych ładunków przemysłowych. W Polsce regulacje dotyczące przewozów nienormatywnych są szczegółowo opisane w przepisach prawa, takich jak Ustawa o drogach publicznych oraz w przepisach wykonawczych, które definiują wymagania dotyczące oznakowania pojazdów, zabezpieczenia ładunku oraz konieczności uzyskania stosownych zezwoleń od właściwych organów. Dobrą praktyką w przypadku przewozów nienormatywnych jest również współpraca z doświadczonymi firmami transportowymi, które mają wiedzę na temat lokalnych przepisów i regulacji, co minimalizuje ryzyko nieprzewidzianych komplikacji.

Pytanie 24

Przedsiębiorstwo transportowe otrzymało zlecenie obejmujące załadunek towaru, jego przewóz na odległość 300 km i rozładunek. Czas załadunku towaru wynosi 30 minut, a rozładunku 35 minut. Korzystając z informacji ujętych w tabeli oblicz, wartość brutto zrealizowanego zlecenia, jeżeli usługi objęte są podatkiem 23% VAT.

Cennik
Rodzaj usługi	Stawka netto
Załadunek	10,00 zł za każdą rozpoczętą godzinę
Rozładunek	10,00 zł za każdą rozpoczętą godzinę
Przewóz	1,50 zł/km

A. 590,40 zł

B. 470,00 zł

C. 620,30 zł

D. 578,10 zł

Obliczenie wartości brutto zlecenia transportowego to nic innego jak suma wszystkich kosztów związanych z tą usługą plus odpowiedni VAT. W tym przypadku musimy najpierw określić, ile wynoszą koszty netto załadunku, transportu na 300 km oraz rozładunku. Jak już to zrobimy, dodajemy do tego 23% VAT. Wychodzi nam 578,10 zł, co jest zgodne z tym, jak powinno się to liczyć w transporcie. Ważne jest, żeby znać te obliczenia, bo pomaga to w lepszym zarządzaniu finansami w firmie. Na przykład firmy transportowe powinny regularnie sprawdzać swoje koszty, żeby zrozumieć, jak poprawić swoją rentowność. Zrozumienie VAT-u jest kluczowe, żeby uniknąć problemów z podatkami, które mogą skończyć się karami finansowymi. Dlatego warto umieć dokładnie obliczać wartość brutto i znać stawki podatkowe, bo to się przyda w pracy. Podsumowując, umiejętność teoretyczna w obliczeniach wiąże się z praktycznymi umiejętnościami, które powinno się cały czas ćwiczyć w codzienności.

Pytanie 25

Ile pojazdów o nośności 10 ton powinno zostać zaplanowanych do transportu 2 000 paletowych jednostek ładunkowych (pjł) ważących po 500 kg każda, w czterech cyklach transportowych, jeśli w każdym cyklu przewiduje się równą liczbę pojazdów, a ich nośność będzie w pełni wykorzystana?

A. 8 pojazdów

B. 25 pojazdów

C. 40 pojazdów

D. 10 pojazdów

Aby policzyć, ile samochodów potrzebujemy, żeby przewieźć 2000 palet, które każda waży 500 kg, musimy najpierw ogarnąć, jaka jest łączna masa ładunku. Jak to zrobimy? Po prostu mnożymy: 2000 palet razy 500 kg daje nam 1 000 000 kg, co oznacza 1000 ton. Planujemy cztery kursy, więc w każdym musimy przewieźć 250 ton, bo 1000 ton dzielimy przez 4. Każdy samochód ma ładowność 10 ton, więc potrzebujemy 25 aut w jednym cyklu. Pamiętaj, że trzeba też wziąć pod uwagę czas na załadunek i rozładunek. To bardzo ma znaczenie, żeby wszystko szło sprawnie. W transporcie trzeba stosować się do norm dotyczących obciążenia samochodów, bo to ważne dla bezpieczeństwa na drogach. Dobre oszacowanie liczby samochodów to klucz do zminimalizowania kosztów i czasu dostawy.

Pytanie 26

Załadunek paletowych jednostek ładunkowych (pjł) do kontenera rozpoczął się o godzinie 8:00. Ładunek został rozmieszczony w kontenerze w dwóch warstwach, w każdej warstwie w liczbie zgodnej z przedstawionym rysunkiem. O której godzinie najwcześniej pojazd z kontenerem będzie mógł wyjechać w trasę, jeżeli załadunek 1 pjł trwa 2 minuty, a czas załadunku kontenera na środek transportu drogowego wynosi 10 minut?

Rozmieszczenie paletowych jednostek ładunkowych w kontenerze w jednej warstwie

A. O godzinie 9:50

B. O godzinie 9:10

C. O godzinie 10:00

D. O godzinie 9:00

Jak się wybiera niepoprawną odpowiedź, to może się zdarzyć, że umkną najważniejsze rzeczy w całym procesie załadunku. Czasami ludzie myślą o całym czasie załadunku jak o prostej sumie minut dla każdej jednostki, zapominając o dodatkowym czasie na załadunek kontenera. To bardzo łatwo przeoczyć i prowadzi do błędnych decyzji. Czas załadunku trzeba patrzeć w kontekście całego procesu, a nie tylko pojedynczych elementów. W logistyce musisz pamiętać, że każde opóźnienie ma wpływ na czas transportu. Często zbyt optymistyczne założenia na temat czasu załadunku mogą skończyć się problemami z harmonogramem. Dlatego warto zawsze zostawić trochę zapasu czasowego w planowaniu, żeby uniknąć stresu i poprawić ogólne wyniki. Nie zapominaj też o standardach branżowych, które podpowiadają, żeby dokładnie planować czas każdego kroku – to naprawdę ułatwia zarządzanie całym procesem.

Pytanie 27

Przedstawiony znak manipulacyjny oznacza

A. nie obejmować.

B. nie toczyć.

C. nie zawieszać.

D. nie owijać.

Znak manipulacyjny, który oznacza zakaz toczenia, jest kluczowym elementem w systemie transportu i magazynowania. Oznaczenie to służy do ochrony towarów, które mogłyby ulec uszkodzeniu w wyniku niewłaściwej manipulacji. Przykładowo, paczki zawierające delikatne przedmioty, takie jak szkło lub elektronika, są szczególnie wrażliwe na toczenie, co może prowadzić do ich zniszczenia. W praktyce, zastosowanie odpowiednich znaków manipulacyjnych, takich jak ten, jest zgodne z międzynarodowymi regulacjami, w tym z normą ISO 780, która dotyczy znakowania paczek. Użycie tego znaku w magazynach i podczas transportu pozwala pracownikom i kurierom na szybką identyfikację wymogów dotyczących obsługi towarów, co zwiększa bezpieczeństwo oraz efektywność procesów logistycznych. Zrozumienie tych znaków jest kluczowe dla wszystkich osób zaangażowanych w łańcuch dostaw, aby zminimalizować ryzyko uszkodzeń oraz zapewnić zgodność z regulacjami prawnymi.

Pytanie 28

Jaką wysokość ma utworzona jednostka ładunkowa w postaci paletowej, gdy na palecie o wymiarach 1,2 x 0,8 x 0,144 m (dł. x szer. x wys.) umieszczono 4 kartony o wymiarach 1,2 x 0,4 x 0,9 m (dł. x szer. x wys.) i ładunek nie wystaje poza krawędzie palety?

A. 3,744 m

B. 19 440 mm

C. 1 944 mm

D. 1,800 m

Wybór innych odpowiedzi może wynikać z nieporozumienia w zakresie obliczeń wysokości jednostki ładunkowej. Odpowiedzi takie jak 19 440 mm i 3,744 m są znacząco wynaturzone i nie mają uzasadnienia praktycznego. Tego typu błędy mogą być efektem pomylenia jednostek miary, gdzie 19 440 mm odpowiada 19,44 m, co znacznie przekracza realne możliwości ułożenia kartonów na standardowej palecie. Również 3,744 m sugeruje nieprawidłowe dodanie wysokości, które nie uwzględnia właściwej analizy wymiarów ładunku. Dodatkowo, niepoprawne zrozumienie wymagań dotyczących transportu ładunków może prowadzić do zaniedbania zasad dotyczących maksymalnej wysokości ładunku, co powinno być zgodne z normami branżowymi. W przypadku odpowiedzi 1,800 m, błędne obliczenie wysokości może być wynikiem nieprecyzyjnego dodawania wymiarów kartonów i palety, które powinny być dokładnie przeanalizowane. Ważne jest zrozumienie, że każda jednostka ładunkowa powinna być projektowana z uwzględnieniem stabilności oraz zasadności wymiarów, aby uniknąć ryzyka podczas transportu. W kontekście logistyki i magazynowania, kluczem do sukcesu jest optymalne wykorzystanie przestrzeni, co wymaga precyzyjnych obliczeń i znajomości standardów branżowych.

Pytanie 29

Jaką wagę ładunku powinno się wpisać w dokumentacji przewozowej, jeśli do naczepy załadowano 98 m3 wełny mineralnej o gęstości 7 m3/t?

A. 14,0 t

B. 10,0 t

C. 7,0 t

D. 9,8 t

W przypadku błędnych odpowiedzi ważne jest, aby zrozumieć, dlaczego obliczenia prowadzące do takich wyników są niewłaściwe. Na przykład, odpowiedzi takie jak 9,8 t, 7,0 t lub 10,0 t wynikają z nieprawidłowego zastosowania wzoru na masę. Osoby, które podają 9,8 t, mogą pomylić objętość oraz objętość właściwą, bądź zinterpretować dane w sposób niewłaściwy. Prawidłowo należy podzielić 98 m3 przez 7 m3/t, co jednoznacznie prowadzi nas do wyniku 14 t. Z kolei 7,0 t może wynikać z pomylenia jednostek lub obliczeń na poziomie objętości, co tworzy mylną interpretację masy. Odpowiedź 10,0 t jest również błędna, gdyż może być wynikiem uproszczenia obliczeń lub niepoprawnego przyjęcia objętości właściwej. W transporcie, dostarczenie poprawnych danych dotyczących masy ładunku jest kluczowe dla bezpieczeństwa, zgodności z regulacjami oraz efektywności operacyjnej. W związku z tym, precyzyjne obliczenia i zrozumienie podstawowych zasad dotyczących objętości właściwej są niezbędne dla efektywnego zarządzania ładunkiem.

Pytanie 30

Jednostką ładunkową w formie paletowej jest

A. sam ładunek, który znajduje się na palecie

B. platforma służąca do transportu i składowania produktów

C. skrzynia o standardowych wymiarach z ładunkiem w jej wnętrzu

D. paleta z ładunkiem umieszczonym na niej, zabezpieczonym przed rozformowaniem

Paletowa jednostka ładunkowa to kluczowy element logistyki, który odgrywa istotną rolę w procesach transportowych i magazynowych. Definicja ta odnosi się do palety, na której umieszczony jest ładunek, a cały zestaw jest odpowiednio zabezpieczony przed rozformowaniem. To zabezpieczenie jest niezwykle ważne, ponieważ chroni towar przed uszkodzeniami podczas transportu oraz ułatwia i przyspiesza proces załadunku i rozładunku. W praktyce, palety są wykorzystywane do transportu różnorodnych towarów, od produktów spożywczych po materiały budowlane. Standardowe wymiary palet, takie jak 1200 x 800 mm (paleta EURO), pozwalają na efektywne wykorzystanie przestrzeni w kontenerach i magazynach. Dobre praktyki w zakresie raportowania i śledzenia jednostek ładunkowych opierają się na wykorzystaniu palet jako jednostek podstawowych, co również sprzyja zachowaniu porządku i przejrzystości w dokumentacji transportowej. Warto również zauważyć, że paletowe jednostki ładunkowe są zgodne z międzynarodowymi standardami, co ułatwia handel międzynarodowy i logistykę.

Pytanie 31

Tablica przedstawiona na ilustracji informuje o przewozie

A. ładunków w ramach uproszczonych procedur celnych.

B. materiałów niebezpiecznych.

C. towarów szybko psujących się.

D. ładunków w ramach bimodalnego przewozu krajowego.

Tablica przedstawiona na ilustracji informuje o przewozie ładunków w ramach uproszczonych procedur celnych, co jest ściśle związane z systemem TIR. Skrót TIR oznacza "Transports Internationaux Routiers" i jest międzynarodowym systemem umożliwiającym przewóz towarów przez granice państw z minimalnymi kontrolami celnymi. Przykładowo, gdy towar transportowany jest z Europy do Azji, dzięki systemowi TIR, przewoźnik nie musi przechodzić szczegółowych kontroli na każdej granicy, co znacząco przyspiesza cały proces transportowy. Uproszczone procedury celne w ramach TIR są zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak Konwencja TIR z 1975 roku, która promuje współpracę pomiędzy państwami i usprawnienie wymiany towarów. Dzięki temu systemowi, przewoźnicy mogą zaoszczędzić czas i koszty, co jest kluczowe w dynamicznym świecie logistyki.

Pytanie 32

Etykieta logistyczna GS1 ma na celu identyfikację jednostki logistycznej w kontekście uczestników łańcucha dostaw. Jedynym wymaganym składnikiem każdej etykiety logistycznej, niezależnie od tego, czy dotyczy palet jednorodnych, czy niejednorodnych oraz standardowych lub niestandardowych, jest

A. Sieć Globalnej Synchronizacji Danych (GDSN)

B. Seryjny Globalny Numer Lokalizacyjny (SGLN)

C. Seryjny Numer Jednostki Wysyłkowej (SSCC)

D. Seryjny Globalny Numer Jednostki Handlowej (SGTIN)

Sieć Globalnej Synchronizacji Danych (GDSN) oraz Seryjny Globalny Numer Jednostki Handlowej (SGTIN) to ważne elementy systemu GS1, ale nie pełnią one roli obowiązkowego elementu etykiety logistycznej. GDSN jest jednym z narzędzi umożliwiających wymianę danych dotyczących produktów w czasie rzeczywistym i ma na celu synchronizację informacji pomiędzy różnymi uczestnikami rynku. Jednakże, nie jest to identyfikator jednostki logistycznej, co czyni go niewłaściwym w kontekście tego pytania. SGTIN natomiast jest używany do identyfikacji jednostek handlowych, takich jak pojedyncze produkty, a nie całych jednostek logistycznych, jak palety czy kontenery. Użytkownicy często mylą te pojęcia, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków o ich znaczeniu. Seryjny Globalny Numer Lokalizacyjny (SGLN) również nie jest obowiązkowym elementem etykiety logistycznej, lecz służy do identyfikacji lokalizacji, co jest ważne, ale nie w kontekście oznaczania jednostek logistycznych. Powszechnym błędem jest mylenie identyfikacji jednostek logistycznych z identyfikacją produktów, co skutkuje nieporozumieniami w zakresie stosowania odpowiednich standardów GS1. W rzeczywistości, aby skutecznie zarządzać łańcuchem dostaw, kluczowe jest zrozumienie, które elementy są obowiązkowe dla danego kontekstu oraz ich prawidłowe zastosowanie.

Pytanie 33

GTIN — Globalny Numer Jednostki Handlowej służy do

A. identyfikacji urządzeń transportowych wielokrotnego użytku

B. jednoznacznej identyfikacji towarów

C. oznakowania miejsc siedzib firm

D. oznaczania zasobów trwałych firmy

GTIN, czyli Globalny Numer Jednostki Handlowej, jest kluczowym elementem systemu identyfikacji produktów w handlu międzynarodowym. Umożliwia on jednoznaczną identyfikację przedmiotów handlu, co jest niezbędne dla efektywnej logistyki, sprzedaży i zarządzania łańcuchem dostaw. Przykładem zastosowania GTIN jest kody kreskowe, które są powszechnie używane w supermarketach do szybkiego skanowania produktów podczas transakcji, co przyspiesza proces kasowy i minimalizuje błędy związane z ręcznym wprowadzaniem danych. Dodatkowo, GTIN zwiększa transparentność w transakcjach handlowych, umożliwiając producentom, dystrybutorom oraz detalistom bieżące śledzenie stanu zapasów i zarządzanie zamówieniami. Standardy te są zgodne z wytycznymi GS1, organizacji, która ustanawia standardy dla identyfikacji produktów na całym świecie.

Pytanie 34

Który fragment cyfr w numerze GTIN-14: 0590 0052 00008 5 wskazuje na numer jednostki kodującej (numer przedsiębiorstwa)?

A. 00008

B. 0590

C. 0052

D. 590

Wybór numerów takich jak 590, 0590 czy 00008 jako numeru jednostki kodującej w systemie GTIN-14 wynika z nieporozumienia dotyczącego struktury tego systemu. Numer 590 to prefiks kraju, który identyfikuje producentów z Polski, jednak nie jest to numer jednostki kodującej. Prefiksy są stosowane w różnych krajach i nie pełnią roli identyfikatora konkretnej firmy. Wybór 0590 również jest błędny z tego samego powodu – to połączenie prefiksu z zerem wiodącym, które nie ma praktycznego zastosowania jako numer jednostki kodującej. Numer 00008 to fragment, który najczęściej odnosi się do numeru partii lub innej informacji logistycznej, a nie do numeru jednostki kodującej. Właściwe zrozumienie struktury GTIN-14 jest kluczowe dla skutecznego zarządzania produktami w handlu detalicznym i logistyce. Wiele osób myli te elementy z uwagi na bliskie położenie w numerze, co prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Kluczowe jest zwrócenie uwagi na to, iż numer jednostki kodującej jest zawsze przypisany do konkretnej firmy i jest unikalny, podczas gdy inne numery mogą pełnić różne funkcje w systemie zarządzania produktami.

Pytanie 35

Dobierz naczepę o najwyższym współczynniku wypełnienia objętościowego do przewozu 50 paletowych jednostek ładunkowych o wymiarach (dł. x szer. x wys.): 1,2 x 0,8 x 1,35 m. Jednostki ładunkowe mogą być piętrzone w stosie paletowym.

Naczepa	Wymiary wewnętrzne naczepy (dł. x szer. x wys.) [mm]
A.	7 300 x 2 480 x 2 600
B.	10 620 x 2 490 x 2 950
C.	13 620 x 2 480 x 2 500
D.	13 620 x 2 480 x 2 950

A. Naczepa D.

B. Naczepa A.

C. Naczepa B.

D. Naczepa C.

Naczepa B została wybrana jako najbardziej efektywna ze względu na najwyższy współczynnik wypełnienia objętościowego, co jest kluczowym czynnikiem w logistyce. Przy przewozie 50 paletowych jednostek ładunkowych o wymiarach 1,2 x 0,8 x 1,35 m, całkowita objętość ładunku wynosi 64,8 m³. Naczepa B oferuje objętość 77,57379 m³, co zapewnia wystarczająco miejsca, aby pomieścić wszystkie palety, a jednocześnie nie jest zbyt duża, co może prowadzić do marnowania przestrzeni. Wybór naczepy o odpowiedniej objętości jest zasadniczy, aby zminimalizować koszty transportu i zwiększyć efektywność operacyjną. Zastosowanie naczepy o wielkości dostosowanej do przewożonego ładunku korzystnie wpływa na zużycie paliwa i zmniejsza emisję CO2, co jest zgodne z aktualnymi standardami zrównoważonego rozwoju w branży transportowej. W praktyce, wybierając naczepę, warto także uwzględnić aspekty związane z załadunkiem i rozładunkiem, aby poprawić efektywność całego procesu logistycznego.

Pytanie 36

Na podstawie cennika, określ łączny koszt czynności manipulacyjnych obejmujących wyładunek 1 pełnego kontenera 20’ i 2 pustych kontenerów 40’ ze statku na plac składowy oraz przeładunek tych kontenerów z placu składowego na środki transportu samochodowego.

Cennik
Nazwa usługi	Kontener 20'	Kontener 40'
Kontener pełny
Wyładunek / załadunek w relacji wnętrze statku – plac składowy lub odwrotnie	190,00 zł/szt.	210,00 zł/szt.
Przeładunek w relacji plac składowy – środek transportu lądowego lub odwrotnie	95,00 zł/szt.	105,00 zł/szt.
Kontener pusty
Wyładunek / załadunek w relacji wnętrze statku – plac składowy lub odwrotnie	180,00 zł/szt.	195,00 zł/szt.
Przeładunek w relacji plac składowy – środek transportu lądowego lub odwrotnie	80,00 zł/szt.	95,00 zł/szt.

A. 865,00 zł

B. 835,00 zł

C. 890,00 zł

D. 860,00 zł

Wybór niewłaściwej odpowiedzi jest często wynikiem braku zrozumienia zasadności i szczegółowego wyliczenia kosztów manipulacyjnych, które są kluczowe w logistyce. Na przykład, obliczenia mogą być nieprawidłowe przez pominięcie kosztów związanych z wyładunkiem pustych kontenerów. Niekiedy uczniowie skupiają się tylko na jednym elemencie kosztów, co prowadzi do niepełnej analizy. Zdarza się również, że błędnie interpretują stawki jednostkowe, co powoduje błędne sumowanie. W branży transportowej ważne jest, aby zrozumieć złożoność kosztów manipulacyjnych, które obejmują nie tylko wyładunek, ale także wszelkie dodatkowe usługi, takie jak przeładunki. Uczestnicy powinni zwracać uwagę na każdy element kosztów, aby uzyskać dokładny wynik. Utrata precyzji w obliczeniach może prowadzić do poważnych konsekwencji finansowych dla firm logistycznych. Kluczowym aspektem jest zrozumienie, że każdy ładunek i jego obsługa mogą generować różne koszty, co wymaga dokładnych analiz i obliczeń. Dlatego tak ważne jest stosowanie standardów branżowych i dobrych praktyk przy podejmowaniu decyzji operacyjnych. Przykłady takich praktyk obejmują regularne szkolenie personelu oraz korzystanie z systemów informatycznych do zarządzania logistyką, co w dłuższej perspektywie zwiększa efektywność i redukuje błędy w kalkulacjach.

Pytanie 37

Kiedy zamawiający opłaca zdolność ładunkową wynajętego środka transportu, niezależnie od ilości oraz objętości przewożonych towarów, chodzi o transport

A. masowym

B. przestrzennym

C. całopojazdowym

D. drobnicowym

Przewóz całopojazdowy odnosi się do sytuacji, w której zleceniodawca płaci za pełną zdolność ładunkową pojazdu, niezależnie od objętości oraz ilości ładunku, co oznacza, że cała przestrzeń transportowa jest zarezerwowana dla jednego zlecenia. Taki rodzaj przewozu jest często stosowany w przypadku dużych lub specjalistycznych ładunków, które wymagają użycia całego pojazdu, aby zapewnić ich właściwe zabezpieczenie i transport. Przykładem może być przewóz maszyn budowlanych, które zajmują całą naczepę. W praktyce, przewóz całopojazdowy przyczynia się do optymalizacji kosztów transportu, ponieważ zleceniodawca płaci za całą zdolność załadowczą, co jest bardziej efektywne w przypadku, gdy potrzebuje transportować większe ładunki. Dobre praktyki branżowe wskazują, że w takich przypadkach należy odpowiednio planować załadunek i rozładunek, aby maksymalizować wydajność operacyjną oraz minimalizować czas przestoju.

Pytanie 38

Do działań związanych z procesem przewozowym realizowanych w punkcie nadania towaru należy

A. załadunek oraz zabezpieczenie ładunku w pojeździe

B. przekazanie towaru odbiorcy

C. zaplanowanie trasy przewozu oraz wybór środka transportowego

D. rozładunek ładunku oraz przekazanie dokumentacji przewozowej odbiorcy

Załadunek i zabezpieczenie ładunku w pojeździe to kluczowe czynności procesu przewozowego, które odbywają się w miejscu nadania ładunku. Poprawne załadunek ładunku polega na umiejętnym rozmieszczeniu go w pojeździe, aby zminimalizować ryzyko uszkodzeń podczas transportu. Zastosowanie odpowiednich technik załadunku, takich jak stosowanie pasów, siatek czy specjalnych kontenerów, zapewnia stabilność ładunku. Zabezpieczenie ładunku jest również niezwykle ważne, ponieważ nieodpowiednio zabezpieczony ładunek może prowadzić do wypadków, uszkodzeń towaru, a także może być niezgodne z przepisami prawa. W praktyce, standardy takie jak ISO 3874 dotyczące transportu ładunków, podkreślają konieczność odpowiedniego zabezpieczenia ładunku. Ponadto, umiejętności związane z załadunkiem i zabezpieczeniem ładunku są kluczowe dla zapewnienia efektywności kosztowej i bezpieczeństwa w logistyce, co jest coraz ważniejsze w dynamicznie rozwijającym się środowisku transportowym.

Pytanie 39

Jednostką transportową, która działa w systemie intermodalnym, jest

A. big bag

B. nadwozie wymienne

C. paletowa jednostka ładunkowa

D. kontener IBC

Kontener IBC to jednostka, która jest przeznaczona głównie do transportu płynów i substancji sypkich, ale nie jest klasyfikowana jako intermodalna jednostka transportowa. Jest to typowy zbiornik, który można transportować jedynie na jednym środku transportu, co ogranicza jego elastyczność w porównaniu z nadwoziem wymiennym. Big bag, z kolei, jest wykorzystywany do transportu dużych ilości materiałów sypkich, lecz nie jest przystosowany do łatwego przemieszczania pomiędzy różnymi środkami transportu, co jest kluczowym elementem intermodalności. Paletowa jednostka ładunkowa, chociaż jest powszechnie stosowana do transportu towarów, nie spełnia kryteriów intermodalności w takim samym stopniu jak nadwozie wymienne, ponieważ nie jest sama w sobie nośnikiem, a jedynie ułatwia załadunek i transport towarów. Wspólnym błędem jest mylenie różnych typów jednostek transportowych i ich funkcji, co prowadzi do nieporozumień związanych z definicją intermodalności. Intermodalność opiera się na możliwości skutecznego i ekonomicznego przesyłania ładunków przy użyciu wielu różnych środków transportu, co w pełni realizuje jedynie nadwozie wymienne.

Pytanie 40

Jakie są właściwe etapy realizacji procesu transportowego?

A. Dojazd pojazdu do miejsca załadunku — załadunek oraz zabezpieczenie ładunku — transport — rozładunek — powrót pojazdu z miejsca rozładunku do bazy lub nowego punktu załadunku

B. Dojazd pojazdu do punktu załadunku — rozładunek — transport — załadunek oraz zabezpieczenie ładunku — powrót pojazdu z miejsca rozładunku do bazy lub nowego punktu załadunku

C. Dojazd pojazdu do miejsca załadunku — załadunek oraz zabezpieczenie ładunku — transport — powrót pojazdu z miejsca rozładunku do bazy lub nowego punktu załadunku — rozładunek

D. Załadunek oraz zabezpieczenie ładunku — dojazd pojazdu do miejsca załadunku — transport — rozładunek — powrót pojazdu z miejsca rozładunku do bazy lub nowego punktu załadunku

Analiza błędnych koncepcji w przedstawionych odpowiedziach ujawnia szereg istotnych nieporozumień związanych z procesem przewozowym. W wielu odpowiedziach pojawia się pomylenie kolejności czynności, co może prowadzić do nieefektywności oraz potencjalnych zagrożeń. Na przykład, uwzględnienie rozładunku przed załadunkiem i zabezpieczeniem ładunku wprowadza chaos w logistyce, ponieważ nie można rozładować towaru, który nie został wcześniej załadowany. Takie podejście może skutkować nie tylko opóźnieniami, ale również stwarzaniem ryzyka uszkodzenia towarów. Ponadto, błędne odpowiedzi wskazują na pomijanie kluczowego etapu, jakim jest zabezpieczenie ładunku. Ten element jest niezbędny do zapewnienia bezpieczeństwa przewożonego towaru, a jego pominięcie może prowadzić do poważnych incydentów. W praktyce, efektywny proces przewozowy wymaga staranności na każdym etapie oraz przestrzegania norm, takich jak przepisy dotyczące transportu ciężarowego i zarządzania ładunkiem. Ostatecznie, ważne jest, aby mieć świadomość, że każdy element procesu przewozowego jest ze sobą powiązany i jego prawidłowe wykonanie ma kluczowe znaczenie dla sukcesu całej operacji logistycznej.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej