Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik informatyk
Kwalifikacja: INF.02 - Administracja i eksploatacja systemów komputerowych, urządzeń peryferyjnych i lokalnych sieci komputerowych
Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 15:04
Data zakończenia: 9 grudnia 2025 15:12

Egzamin zdany!

Wynik: 27/40 punktów (67,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Aby uruchomić monitor wydajności oraz niezawodności w systemie Windows, należy skorzystać z przystawki

A. diskmgmt.msc

B. fsmgmt.msc

C. perfmon.msc

D. taskschd.msc

Perfmon.msc to naprawdę przydatne narzędzie w Windowsie, bo pozwala na monitorowanie, jak dobrze działa cały system. Z jego pomocą administratorzy mają możliwość zbierania danych o tym, jak wykorzystują zasoby, jak CPU, RAM, dyski czy sieci. Można nawet tworzyć wykresy, które pokazują te dane w czasie rzeczywistym, co mega ułatwia łapanie problemów z wydajnością oraz zauważanie ewentualnych wąskich gardeł. Na przykład, kiedy jakaś aplikacja jest intensywnie używana, dobrze jest jej działanie monitorować, żeby zobaczyć, co można poprawić. Dzięki funkcji alertów administratorzy dostają informacje na bieżąco, gdy coś przekroczy ustalone limity wydajności, co jest bardzo ważne dla stabilności systemu. Regularne monitorowanie to w sumie najlepsza praktyka, bo pozwala wcześniej wyłapać problemy i lepiej planować, co się w organizacji dzieje.

Pytanie 2

Połączenia typu point-to-point, realizowane za pośrednictwem publicznej infrastruktury telekomunikacyjnej, oznacza się skrótem

A. PAN

B. VLAN

C. VPN

D. WLAN

VPN, czyli Virtual Private Network, to technologia, która umożliwia tworzenie bezpiecznych połączeń punkt-punkt przez publiczną infrastrukturę telekomunikacyjną. Dzięki użyciu protokołów szyfrujących, takich jak IPSec czy SSL, VPN zapewnia poufność i integralność przesyłanych danych, co czyni go idealnym rozwiązaniem dla firm, które chcą zdalnie łączyć swoich pracowników z siecią lokalną. Przykładem zastosowania VPN może być umożliwienie pracownikom pracy zdalnej z bezpiecznym dostępem do wewnętrznych zasobów firmy, takich jak serwery plików czy aplikacje. Standardy VPN, takie jak L2TP (Layer 2 Tunneling Protocol) czy OpenVPN, są szeroko stosowane w branży, co potwierdza ich niezawodność i bezpieczeństwo. W praktyce, wdrożenie VPN przyczynia się do zwiększenia mobilności pracowników, a także pozwala na ochronę wrażliwych informacji podczas korzystania z publicznych sieci Wi-Fi. Współczesne firmy coraz częściej sięgają po te rozwiązania, aby zwiększyć bezpieczeństwo danych oraz umożliwić płynny dostęp do zasobów bez względu na lokalizację użytkownika.

Pytanie 3

W systemie Linux przypisano uprawnienia do katalogu w formie ciągu znaków rwx--x--x. Jaką wartość liczbową te uprawnienia reprezentują?

A. 543

B. 777

C. 621

D. 711

Odpowiedzi 621, 543 oraz 777 są wynikiem błędnych interpretacji zasad przydzielania praw dostępu w systemie Linux. Wartością numeryczną reprezentującą prawa dostępu jest suma wartości przypisanych do poszczególnych uprawnień. W przypadku 621, użytkownicy mogą myśleć, że oznacza to pełne prawa dla właściciela, jednak suma uprawnień dla grupy oraz innych użytkowników jest błędnie ustalona. '6' oznacza, że grupa ma prawo do odczytu i zapisu, co nie jest zgodne z zapisanymi prawami (brak 'w'). W odniesieniu do 543, suma uprawnień dla właściciela, grupy i innych użytkowników nie zgadza się z przekazanymi prawami. Właściciel powinien mieć pełne prawa, a nie tylko odczyt, zapis i wykonanie. Odpowiedź 777 jest również błędna, ponieważ oznacza, że wszyscy użytkownicy mają pełne prawa do folderu. Taki model nie jest zgodny z zasadami zabezpieczeń i mógłby prowadzić do nieautoryzowanego dostępu do ważnych danych. W praktyce, stosowanie niewłaściwych praw dostępu zwiększa ryzyko naruszenia ochrony danych i niewłaściwego wykorzystania zasobów systemowych.

Pytanie 4

Program WinRaR zaprezentował okno informacyjne widoczne na ilustracji. Jakiego rodzaju licencji na program używał do tej pory użytkownik?

A. Program typu Freeware

B. Program typu Adware

C. Program typu Shareware

D. Program typu Public Domain

Program WinRAR jest przykładem oprogramowania typu Shareware co oznacza że można go używać przez określony czas za darmo po czym użytkownik jest zobowiązany do wykupienia licencji lub zaprzestania korzystania z programu. Shareware to metoda dystrybucji oprogramowania gdzie użytkownicy mogą testować program przed podjęciem decyzji o zakupie pełnej wersji. W praktyce oznacza to że użytkownik ma możliwość oceny funkcjonalności i użyteczności programu co jest korzystne z punktu widzenia decyzji zakupowej. WinRAR daje 40-dniowy okres próbny co jest typowe dla tego typu licencji. Po upływie tego czasu program przypomina o konieczności zakupu licencji co można zobaczyć w wyświetlonym oknie dialogowym. Shareware jest popularny wśród twórców oprogramowania ponieważ pozwala na szeroką dystrybucję i promocję produktów przy jednoczesnym zabezpieczeniu finansowym dla autorów poprzez późniejsze opłaty licencyjne. Standardy branżowe zalecają informowanie użytkowników o końcu okresu próbnego oraz zapewnienie łatwego procesu zakupu co WinRAR spełnia poprzez przyciski w oknie informacyjnym.

Pytanie 5

Które medium transmisyjne charakteryzuje się najmniejszym ryzykiem narażenia na zakłócenia elektromagnetyczne przesyłanego sygnału?

A. Czteroparowy kabel FTP

B. Gruby kabel koncentryczny

C. Cienki kabel koncentryczny

D. Kabel światłowodowy

Kabel światłowodowy to medium transmisyjne, które wykorzystuje światło do przesyłania danych, co eliminuje wpływ zakłóceń elektromagnetycznych, które mogą występować w tradycyjnych kablach miedzianych. Dzięki temu jest on idealnym rozwiązaniem w środowiskach, gdzie występują silne źródła zakłóceń, takich jak w biurach, centrach danych czy w pobliżu urządzeń elektrycznych. Światłowody mają również znacznie większą przepustowość niż kable miedziane, co pozwala na przesyłanie większej ilości danych na dłuższe odległości bez straty jakości sygnału. Zgodnie z normami ISO/IEC 11801, światłowody są rekomendowane do zastosowania w nowoczesnych instalacjach telekomunikacyjnych. W praktyce, firmy na całym świecie coraz częściej wybierają kable światłowodowe do budowy sieci, co pozwala na rozwój infrastruktury telekomunikacyjnej oraz zapewnienie wysokiej jakości usług internetowych. W obliczu rosnących wymagań dotyczących szybkości i niezawodności transmisji danych, inwestycja w technologię światłowodową staje się zatem coraz bardziej opłacalna.

Pytanie 6

Jakim protokołem posługujemy się do przesyłania dokumentów hipertekstowych?

A. SMTP

B. FTP

C. POP3

D. HTTP

HTTP, czyli Hypertext Transfer Protocol, jest protokołem, który umożliwia przesyłanie dokumentów hipertekstowych w sieci World Wide Web. Jest to kluczowa technologia, która umożliwia przeglądanie stron internetowych poprzez przesyłanie danych pomiędzy klientem (np. przeglądarką) a serwerem. Protokół ten działa w modelu klient-serwer, gdzie klient wysyła żądania (requests), a serwer odpowiada, dostarczając odpowiednie zasoby. HTTP jest protokołem bezstanowym, co oznacza, że każde żądanie jest niezależne od wcześniejszych, co pozwala na skalowalność i efektywność działania. W praktyce, gdy wpisujesz adres URL w przeglądarkę, przeglądarka korzysta z HTTP, aby zażądać odpowiednich danych z serwera. HTTP jest również podstawą dla bardziej zaawansowanych protokołów, takich jak HTTPS, który dodaje warstwę bezpieczeństwa do komunikacji, szyfrując dane między klientem a serwerem. Zgodnie z najlepszymi praktykami, dobrze skonfigurowane serwery HTTP powinny również wspierać mechanizmy cache'owania oraz kompresji, co znacząco wpływa na wydajność przesyłania danych.

Pytanie 7

Najczęściej używany kodek audio przy ustawianiu bramki VoIP to

A. GSM

B. AC3

C. G.711

D. A.512

Wybór kodeków takich jak AC3, GSM czy A.512 wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące zastosowań oraz charakterystyki tych technologii. AC3, znany również jako Dolby Digital, jest kodekiem audio używanym głównie w przemyśle filmowym i telewizyjnym, co czyni go nieodpowiednim do zastosowań VoIP, gdzie kluczową rolę odgrywa jakość i opóźnienia dźwięku. Jego zastosowanie w telekomunikacji jest ograniczone, ponieważ nie jest zoptymalizowany pod kątem komunikacji głosowej. Kodek GSM to z kolei kompresyjny kodek, który redukuje pasmo i może wprowadzać zniekształcenia w sygnale audio, co w kontekście VoIP jest niepożądane, zwłaszcza w sytuacjach wymagających wysokiej jakości rozmów. Z kolei A.512 nie jest powszechnie stosowanym kodekiem i nie jest uznawany w standardach telekomunikacyjnych, co czyni jego wybór nieadekwatnym do nowoczesnych aplikacji VoIP. Typowym błędem, który prowadzi do takich odpowiedzi, jest niewłaściwe zrozumienie, jakie kryteria powinna spełniać technologia audio w kontekście VoIP, w tym jakość dźwięku, opóźnienie oraz kompatybilność ze standardami branżowymi. Przez to, wybór kodeków powinien być oparty na ich efektywności w transmisji głosu w czasie rzeczywistym, co w przypadku G.711 jest osiągane bez utraty jakości i z minimalnym opóźnieniem.

Pytanie 8

Jakie polecenie powinien wydać root w systemie Ubuntu Linux, aby zaktualizować wszystkie pakiety (cały system) do najnowszej wersji, łącznie z nowym jądrem?

A. apt-get dist-upgrade

B. apt-get upgrade

C. apt-get update

D. apt-get install nazwa_pakietu

Polecenie 'apt-get dist-upgrade' jest właściwym sposobem na aktualizację wszystkich pakietów w systemie Ubuntu Linux, a także na zarządzanie zależnościami, w tym nowymi wersjami jądra. 'dist-upgrade' różni się od 'upgrade' tym, że potrafi zaktualizować pakiety, które wymagają usunięcia lub zainstalowania dodatkowych pakietów, aby spełnić zależności. To oznacza, że podczas aktualizacji systemu, jeśli nowe wersje pakietów wprowadzą zmiany w zależnościach, polecenie 'dist-upgrade' będzie mogło dostosować system do tych wymagań. Przykładem może być aktualizacja środowiska graficznego, które może wymagać nowego jądra dla uzyskania pełnej funkcjonalności. W praktyce, aby wykonać pełną aktualizację systemu z nowym jądrem, administratorzy często korzystają z tego polecenia, aby zapewnić, że wszystkie komponenty są zgodne ze sobą. Dobre praktyki sugerują regularne aktualizacje systemu, co nie tylko poprawia jego bezpieczeństwo, ale także zapewnia lepszą wydajność i nowe funkcje.

Pytanie 9

W przedsiębiorstwie zainstalowano pięć komputerów z adresami kart sieciowych zawartymi w tabeli. W związku z tym można wyróżnić

Adres IP	Maska
10.1.61.10	255.255.0.0
10.1.61.11	255.255.0.0
10.3.63.20	255.255.0.0
10.3.63.21	255.255.0.0
10.5.63.10	255.255.0.0

A. 2 podsieci

B. 3 podsieci

C. 1 sieć

D. 5 podsieci

Podział na podsieci to kluczowy element zarządzania sieciami komputerowymi, który pozwala na optymalizację przepływu danych i bezpieczeństwo. W przypadku przedstawionym w pytaniu mamy pięć adresów IP z przypisaną maską 255.255.0.0, co oznacza, że w sieci klasy B mamy 16-bitowy zakres identyfikujący sieć i 16-bitowy identyfikujący hosty. Adresy IP 10.1.61.10 i 10.1.61.11 należą do jednej podsieci 10.1.0.0/16, adresy 10.3.63.20 i 10.3.63.21 do innej podsieci 10.3.0.0/16, a adres 10.5.63.10 do trzeciej podsieci 10.5.0.0/16. W praktyce, zarządzając siecią, podział na podsieci może być użyty do separacji różnych działów firmy, co pozwala na precyzyjne zarządzanie ruchem sieciowym oraz zwiększenie bezpieczeństwa poprzez ograniczenie dostępu tylko do niektórych segmentów sieci. Standardy takie jak IPv4 i IPv6 w połączeniu z koncepcjami subnettingu umożliwiają wydajne alokowanie adresów IP, co jest kluczowe w dużych przedsiębiorstwach stosujących wewnętrzne sieci LAN.

Pytanie 10

Nośniki informacji, takie jak dyski twarde, zapisują dane w jednostkach zwanych sektorami, które mają wielkość

A. 512 KB

B. 128 B

C. 1024 KB

D. 512 B

Rozmiary sektorów danych na dyskach twardych mają kluczowe znaczenie dla wydajności przechowywania i zarządzania danymi. Wiele osób może pomylić standardowy rozmiar sektora z innymi jednostkami miary, co prowadzi do błędów w interpretacji. Odpowiedzi wskazujące na 128 B są niewłaściwe, ponieważ ten rozmiar był używany w starszych technologiach, a nowoczesne dyski twarde przyjęły 512 B jako standard. Sektor 512 KB i 1024 KB dotyczą bardziej zaawansowanych systemów plików lub różnego rodzaju dysków optycznych, a nie tradycyjnych dysków twardych. Taka pomyłka może wynikać z braku zrozumienia, jak dane są fizycznie organizowane na nośnikach. Przyjmując błędny rozmiar sektora, można niewłaściwie ocenić pojemność dysku lub jego wydajność. Standardy branżowe jednoznacznie definiują rozmiar sektora jako 512 B, co zapewnia jednolitość i interoperacyjność między różnymi systemami operacyjnymi oraz dyskami. Warto zwrócić uwagę na te normy, aby uniknąć nieporozumień, które mogą prowadzić do nieefektywnego wykorzystania przestrzeni dyskowej lub problemów z wydajnością systemu.

Pytanie 11

Element obliczeń zmiennoprzecinkowych to

A. RPU

B. AND

C. FPU

D. ALU

Niepoprawne odpowiedzi zawierają różne typy jednostek obliczeniowych, które jednak nie są odpowiednie dla obliczeń zmiennoprzecinkowych. ALU, czyli jednostka arytmetyczna i logiczna, jest odpowiedzialna za podstawowe operacje arytmetyczne, takie jak dodawanie i odejmowanie, ale nie obsługuje zaawansowanych operacji na liczbach zmiennoprzecinkowych, które wymagają większej precyzji i złożoności. ALU przetwarza głównie liczby całkowite i nie jest w stanie efektywnie radzić sobie z problemem zaokrągleń, który jest kluczowym aspektem obliczeń zmiennoprzecinkowych. RPU, czyli jednostka obliczeń rozproszonych, to nieformalny termin, który nie jest powszechnie używany w kontekście architektury komputerowej. Można go mylić z innymi jednostkami obliczeniowymi lub z rozproszonymi systemami obliczeniowymi, które także nie mają bezpośredniego związku z operacjami zmiennoprzecinkowymi. Ostatnia z odpowiedzi, AND, odnosi się do bramki logicznej, która jest używana w operacjach cyfrowych, jednak nie ma związku z obliczeniami zmiennoprzecinkowymi. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie funkcji różnych jednostek obliczeniowych i ich zastosowań. Aby skutecznie korzystać z architektury komputerowej, ważne jest zrozumienie, jak poszczególne jednostki współpracują oraz jakie operacje są dla nich charakterystyczne.

Pytanie 12

Mysz komputerowa z interfejsem bluetooth pracującym w klasie 2 ma teoretyczny zasięg do

A. 100 m

B. 1 m

C. 10 m

D. 2 m

Mysz komputerowa z interfejsem Bluetooth działającym w klasie 2 ma teoretyczny zasięg działania do 10 metrów. Klasa 2 Bluetooth jest jednym z najczęściej stosowanych standardów w urządzeniach przenośnych, co czyni je idealnym rozwiązaniem dla myszek oraz innych akcesoriów. W praktyce oznacza to, że użytkownik może korzystać z myszki w promieniu do 10 metrów od nadajnika, co daje dużą swobodę ruchu. Tego rodzaju zasięg jest wystarczający w typowych warunkach biurowych czy domowych, gdzie urządzenia Bluetooth mogą być używane w odległości od laptopa czy komputera stacjonarnego. Ponadto, Bluetooth jako technologia jest zaprojektowana z myślą o niskim zużyciu energii, co przekłada się na długotrwałe działanie akumulatorów w urządzeniach bezprzewodowych. Warto również zauważyć, że zasięg może być ograniczany przez przeszkody, takie jak ściany czy meble, co jest typowe dla środowisk z wieloma elementami blokującymi sygnał. Dobrą praktyką jest regularne sprawdzanie, czy urządzenie działa w optymalnym zakresie, aby uniknąć problemów z łącznością.

Pytanie 13

Jakie jest usytuowanie przewodów w złączu RJ45 według schematu T568A?

A. D

B. A

C. C

D. B

Sekwencja połączeń T568A dla wtyku RJ45 jest normowana przez standardy telekomunikacyjne, a dokładnie przez normę TIA/EIA-568. Poprawna kolejność przewodów we wtyku RJ45 zgodnie z tym standardem to: 1) Biało-zielony 2) Zielony 3) Biało-pomarańczowy 4) Niebieski 5) Biało-niebieski 6) Pomarańczowy 7) Biało-brązowy 8) Brązowy. Taka kolejność ma na celu zapewnienie kompatybilności i efektywności połączeń sieciowych, przede wszystkim w systemach Ethernet. W praktyce zastosowanie tej sekwencji jest kluczowe w instalacjach sieciowych, gdzie wymagane jest zachowanie standardów, aby urządzenia różnych producentów mogły ze sobą współpracować bez problemów. Dostosowanie się do normy T568A jest powszechnie stosowane w instalacjach w budynkach mieszkalnych i biurowych. Poprawne okablowanie wg tego standardu minimalizuje zakłócenia sygnału i zwiększa niezawodność transmisji danych, co jest szczególnie istotne w środowiskach biurowych, gdzie wymagana jest wysoka przepustowość i stabilność połączeń.

Pytanie 14

Który z poniższych zapisów reprezentuje adres strony internetowej oraz przypisany do niego port?

A. 100.168.0.1:AH1

B. 100.168.0.1-8080

C. 100.168.0.1:8080

D. 100.168.0.1-AH1

Odpowiedź 100.168.0.1:8080 jest poprawna, ponieważ jest to standardowy format zapisu adresu IP z przypisanym portem. W tym przypadku '100.168.0.1' jest adresem IP, który identyfikuje unikalne urządzenie w sieci, a ':8080' to zapis portu, na którym nasłuchuje server. Port 8080 jest często wykorzystywany do działań związanych z aplikacjami webowymi, zwłaszcza gdy standardowy port 80 jest już zajęty. Dzięki zastosowaniu odpowiedniego portu, możliwe jest jednoczesne uruchamianie wielu usług na tym samym adresie IP. W praktyce, zrozumienie tego zapisu jest kluczowe w kontekście administracji sieciami, gdzie często musimy łączyć się z różnymi serwisami działającymi na różnych portach. Poprawny zapis portu umożliwia nie tylko dostęp do danych, ale również pozwala na prawidłowe skonfigurowanie zapory sieciowej, co jest istotne w kontekście bezpieczeństwa. Używając standardów takich jak RFC 793, możemy lepiej zrozumieć funkcjonowanie protokołów komunikacyjnych, co przyczynia się do efektywnego zarządzania siecią.

Pytanie 15

Jaki akronim oznacza wydajność sieci oraz usługi, które mają na celu między innymi priorytetyzację przesyłanych pakietów?

A. STP

B. ARP

C. PoE

D. QoS

QoS, czyli Quality of Service, to kluczowy akronim w kontekście przepustowości sieci oraz zarządzania jakością usług. QoS odnosi się do zestawu technologii i metod, które mają na celu zapewnienie odpowiedniego poziomu wydajności w przesyłaniu danych przez sieci komputerowe. W praktyce oznacza to między innymi nadawanie priorytetów różnym typom ruchu sieciowego, co jest szczególnie istotne w przypadku aplikacji wymagających niskiej latencji, takich jak VoIP czy strumieniowe przesyłanie wideo. W zastosowaniach rzeczywistych, QoS pozwala na segregowanie pakietów danych na te bardziej i mniej krytyczne, co umożliwia efektywne zarządzanie pasmem i minimalizowanie opóźnień. Przykładem może być środowisko korporacyjne, gdzie połączenia głosowe muszą mieć wyższy priorytet niż zwykły ruch internetowy. Warto pamiętać, że implementacja QoS opiera się na standardach takich jak RFC 2474, który definiuje metody klasyfikacji i zarządzania ruchem, co jest niezbędne do utrzymania wydajności sieci w obliczu rosnącego zapotrzebowania na usługi multimedialne. Znajomość i wdrożenie QoS jest niezbędne dla administratorów sieci, którzy pragną zapewnić użytkownikom optymalne wrażenia z korzystania z sieci.

Pytanie 16

Wykonanie na komputerze z systemem Windows kolejno poleceń ```ipconfig /release``` oraz ```ipconfig /renew``` umożliwi zweryfikowanie, czy usługa w sieci funkcjonuje poprawnie

A. serwera DHCP

B. rutingu

C. Active Directory

D. serwera DNS

Polecenia ipconfig /release i ipconfig /renew to naprawdę ważne narzędzia, jeśli chodzi o zarządzanie IP w systemie Windows, zwłaszcza w kontekście DHCP, czyli dynamicznego przydzielania adresów IP. Kiedy używasz ipconfig /release, komputer oddaje aktualny adres IP, co oznacza, że serwer DHCP może go przydzielić innym urządzeniom. Potem, jak użyjesz ipconfig /renew, zaczyna się proces ponownego uzyskiwania adresu IP od serwera. Jeśli wszystko działa jak należy, komputer dostaje nowy adres IP oraz inne ważne dane, jak maska podsieci czy serwery DNS. Używanie tych poleceń jest super przydatne, jeśli napotykasz problemy z połączeniem w sieci. Regularne ich stosowanie może pomóc w zarządzaniu adresami IP w twojej sieci, co jest naprawdę przydatne.

Pytanie 17

Rozmiar plamki na monitorze LCD wynosi

A. wielkości obszaru, na którym wyświetlane jest 1024 piksele

B. wielkości obszaru, na którym można pokazać jedną składową koloru RGB

C. odległości między początkiem jednego piksela a początkiem kolejnego

D. wielkości pojedynczego piksela wyświetlanego na ekranie

Wielkość plamki monitora LCD, określona jako odległość od początku jednego do początku następnego piksela, jest kluczowym parametrem w technologii wyświetlania. Plamka jest podstawową jednostką obrazu tworzonego na ekranie i jej rozmiar ma bezpośredni wpływ na rozdzielczość i jakość wyświetlanego obrazu. W praktyce oznacza to, że im mniejsza plamka, tym więcej pikseli można umieścić na danym obszarze ekranu, co przekłada się na wyższą gęstość pikseli i lepszą jakość obrazu. Na przykład, w monitorach o wysokiej rozdzielczości, jak 4K, plamki są znacznie mniejsze w porównaniu do monitorów o niższej rozdzielczości, co umożliwia wyświetlanie bardziej szczegółowych obrazów. Standardy takie jak sRGB oraz Adobe RGB definiują przestrzenie kolorów, które są również ściśle związane z tym, jak plamki i piksele oddziałują, wpływając na odwzorowanie kolorów. Wiedza na temat wielkości plamki jest niezbędna nie tylko dla projektantów graficznych, ale także dla inżynierów zajmujących się konstrukcją i kalibracją monitorów, aby zapewnić optymalne odwzorowanie kolorów oraz wyrazistość obrazu.

Pytanie 18

Podanie nieprawidłowych napięć do płyty głównej może skutkować

A. brakiem możliwości instalacji aplikacji

B. pojawieniem się błędów w pamięci RAM

C. puchnięciem kondensatorów, zawieszaniem się procesora oraz nieoczekiwanymi restartami

D. uruchomieniem jednostki centralnej z kolorowymi pasami i kreskami na wyświetlaczu

Dostarczanie nieprawidłowych napięć do płyty głównej może prowadzić do puchnięcia kondensatorów, zawieszania się jednostki centralnej oraz niespodziewanych restartów. Kondensatory na płycie głównej są kluczowymi elementami odpowiedzialnymi za stabilizację napięcia zasilającego różne komponenty systemu. Kiedy napięcie przekracza dopuszczalne wartości, kondensatory mogą ulec uszkodzeniu, co objawia się ich puchnięciem lub wyciekiem. Zjawisko to jest szczególnie istotne w kontekście kondensatorów elektrolitycznych, które są wrażliwe na zbyt wysokie napięcia. Dodatkowo, nieprawidłowe napięcie wpływa na stabilność pracy procesora oraz pamięci RAM, co może prowadzić do zawieszeń, bluescreenów oraz niespodziewanych restartów. W branży komputerowej standardem jest stosowanie zasilaczy z certyfikatem 80 Plus, które gwarantują efektywność i stabilność napięcia, co minimalizuje ryzyko uszkodzenia komponentów. Dbanie o odpowiednie parametry zasilania to kluczowy element utrzymania długowieczności sprzętu i jego niezawodności.

Pytanie 19

Który standard Ethernet określa Gigabit Ethernet dla okablowania UTP?

A. 10 GBase-TX

B. 10 Base-TX

C. 1000 Base-TX

D. 100 GBase-TX

Odpowiedzi 10 Base-TX, 10 GBase-TX oraz 100 GBase-TX są nieprawidłowe w kontekście pytania dotyczącego Gigabit Ethernet dla okablowania UTP. 10 Base-TX odnosi się do standardu Ethernet o prędkości 10 Mb/s, który jest znacznie wolniejszy od technologii Gigabit Ethernet, a jego zastosowanie jest ograniczone do starszych, mniej wymagających aplikacji. Ten standard był popularny w początkach rozwoju sieci Ethernet, ale dziś praktycznie nie jest już stosowany w nowoczesnych infrastrukturach sieciowych, które wymagają większej przepustowości. 10 GBase-TX z kolei to standard umożliwiający przesyłanie danych z prędkością 10 Gb/s, co jest znacznie szybsze niż Gigabit Ethernet, lecz wymaga bardziej zaawansowanego okablowania, jak np. kategoria 6a lub 7, a tym samym nie można go zaliczyć do standardu Ethernet, który działa na UTP. 100 GBase-TX to jeszcze wyższy standard, obsługujący prędkości do 100 Gb/s, przeznaczony głównie dla zastosowań w centrach danych oraz w zaawansowanych systemach telekomunikacyjnych, również niekompatybilny z UTP. Wybór niewłaściwego standardu Ethernet może prowadzić do nieefektywności w sieci, wysokich kosztów modernizacji oraz problemów z kompatybilnością, co pokazuje, jak istotne jest zrozumienie podstawowych różnic pomiędzy standardami Ethernet.

Pytanie 20

Na dysku należy umieścić 100 tysięcy oddzielnych plików, z których każdy ma rozmiar 2570 bajtów. W takim przypadku, zapisane pliki będą zajmować najmniej miejsca na dysku z jednostką alokacji wynoszącą

A. 3072 bajty

B. 8192 bajty

C. 2048 bajtów

D. 4096 bajtów

Odpowiedź 3072 bajty jest poprawna, ponieważ przy tej jednostce alokacji możemy zminimalizować marnotrawstwo miejsca na dysku. Każdy plik o rozmiarze 2570 bajtów zajmie 3072 bajty, co oznacza, że pozostanie 502 bajty niezajęte. W przypadku mniejszej jednostki alokacji, jak 2048 bajtów, każdy plik zajmie pełne 2048 bajtów, co prowadzi do większego marnotrawstwa przestrzeni dyskowej, ponieważ na dysku na każdym z tych plików pozostanie 522 bajty niewykorzystanego miejsca, a dodatkowo konieczne byłoby zarezerwowanie miejsca na przyszłe pliki. Wybór optymalnej wartości jednostki alokacji jest kluczowy w systemach plików, aby zminimalizować przestrzeń dyskową, co jest szczególnie ważne w środowiskach z ograniczonymi zasobami. Przykładowo, serwery baz danych często korzystają z odpowiednio dobranych jednostek alokacji, aby zapewnić efektywne przechowywanie dużej liczby małych plików. Przy zastosowaniu jednostki alokacji wynoszącej 3072 bajty, osiągamy równowagę między marnotrawstwem przestrzeni a wydajnością operacji zapisu i odczytu.

Pytanie 21

Według przedstawionego cennika, średni wydatek na zakup sprzętu do stanowiska komputerowego wynosi

A. 5000,50 zł

B. 4350,00 zł

C. 2000,00 zł

D. 6700,00 zł

Średni koszt wyposażenia stanowiska komputerowego oblicza się, sumując ceny minimalne oraz maksymalne dla każdego elementu wyposażenia, a następnie dzieląc przez liczbę tych elementów. W pierwszej kolejności obliczamy sumę minimalnych kosztów: 1300 zł (jednostka centralna) + 650 zł (monitor) + 28 zł (klawiatura) + 22 zł (myszka) = 2000 zł. Następnie obliczamy sumę maksymalnych kosztów: 4550 zł (jednostka centralna) + 2000 zł (monitor) + 100 zł (klawiatura) + 50 zł (myszka) = 6700 zł. Średni koszt obliczamy, dodając te dwie kwoty i dzieląc przez 2: (2000 zł + 6700 zł) / 2 = 4350 zł. Ta metoda obliczeń jest powszechnie stosowana w analizach kosztów w branży IT, ponieważ pozwala na określenie zakresu wydatków na niezbędne wyposażenie. W praktyce, znajomość kosztów pozwala na lepsze planowanie budżetu oraz podejmowanie świadomych decyzji zakupowych, co jest kluczowe w zarządzaniu projektami technologicznymi.

Pytanie 22

Który z poniższych interfejsów powinien być wybrany do podłączenia dysku SSD do płyty głównej komputera stacjonarnego, aby uzyskać najwyższą szybkość zapisu oraz odczytu danych?

A. ATA

B. SATA Express

C. mSATA

D. PCI Express

Wybór interfejsu PCI Express do podłączenia dysku SSD jest najlepszym rozwiązaniem, gdyż oferuje on najwyższą prędkość transferu danych w porównaniu do innych interfejsów. Standard PCI Express (PCIe) pozwala na wielokanałowy transfer danych, co oznacza, że może obsługiwać wiele linii danych jednocześnie, co znacząco zwiększa przepustowość. W przypadku SSD, które potrafią osiągać prędkości rzędu kilku gigabajtów na sekundę, interfejs PCIe 3.0 czy 4.0 staje się kluczowy dla uzyskania optymalnej wydajności. Przykładowo, dyski NVMe (Non-Volatile Memory Express) korzystające z PCIe mogą z łatwością przewyższać prędkości SATA, które są ograniczone do około 600 MB/s. W praktyce, wybór PCIe dla SSD jest standardem w nowoczesnych komputerach stacjonarnych i laptopach, co zapewnia użytkownikom nie tylko lepszą wydajność, ale także przyszłościowe możliwości rozbudowy i aktualizacji systemu. Firmy zajmujące się produkcją komputerów oraz komponentów zawsze rekomendują korzystanie z interfejsu PCIe dla uzyskania maksymalnej wydajności, co potwierdzają liczne testy i analizy rynkowe.

Pytanie 23

Część płyty głównej, która odpowiada za transmisję danych pomiędzy mikroprocesorem a pamięcią operacyjną RAM oraz magistralą karty graficznej, jest oznaczona na rysunku numerem

A. 3

B. 5

C. 6

D. 4

Elementy płyty głównej oznaczone numerami innymi niż 6 nie pełnią funkcji wymiany danych między mikroprocesorem a pamięcią RAM i magistralą karty graficznej. Układ numer 3 znany jako South Bridge (południowy mostek) zarządza komunikacją z wolniejszymi komponentami takimi jak dyski twarde porty USB i inne urządzenia peryferyjne. South Bridge nie ma bezpośredniego połączenia z procesorem i pamięcią RAM ale komunikuje się z nimi poprzez North Bridge. Układ numer 4 to Super I/O który zarządza podstawowymi funkcjami wejścia wyjścia jak klawiatura mysz i porty komunikacyjne. Super I/O jest odpowiedzialny za obsługę urządzeń o niższej przepustowości które nie wymagają szybkiego dostępu do procesora. Numer 5 na schemacie odnosi się do procesora i jego pamięci podręcznej L1 która jest bezpośrednio zintegrowana z procesorem w celu przyspieszenia przetwarzania danych. Procesor sam w sobie nie zarządza połączeniami między różnymi komponentami systemu ale wykonuje obliczenia i przetwarza dane. Wybór numeru innego niż 6 jako odpowiedzi wskazuje na nieporozumienie dotyczące roli poszczególnych elementów płyty głównej oraz ich funkcji w architekturze komputera. Zrozumienie tych ról jest kluczowe dla właściwego projektowania i optymalizacji systemów komputerowych szczególnie w kontekście wydajności i kompatybilności sprzętowej w nowoczesnych aplikacjach informatycznych.

Pytanie 24

Wskaż poprawną wersję maski podsieci?

A. 255.255.255.255

B. 255.255.252.255

C. 0.0.0..0

D. 255.255.0.128

Odpowiedź 255.255.255.255 to tzw. maska podsieci, która jest używana do określenia adresu sieci i rozróżnienia pomiędzy częścią adresu identyfikującą sieć a częścią identyfikującą hosta. Ta specyficzna maska, określana również jako maska broadcast, jest stosowana w sytuacjach, gdy komunikacja musi być skierowana do wszystkich urządzeń w danej sieci. W praktyce, maska 255.255.255.255 oznacza, że wszystkie bity są ustawione na 1, co skutkuje tym, że nie ma zdefiniowanej podsieci, a wszystkie adresy są traktowane jako adresy docelowe. Jest to szczególnie istotne w kontekście protokołu IPv4, który wykorzystuje klasy adresowe do określenia rozmiaru podsieci oraz liczby możliwych hostów. Przy użyciu tej maski, urządzenia mogą komunikować się ze wszystkimi innymi w tej samej sieci, co jest kluczowe w scenariuszach takich jak broadcasting w sieciach lokalnych. W kontekście standardów, zgodność z protokołami TCP/IP jest fundamentalna, a poprawne stosowanie masek podsieci jest niezbędne dla efektywnego zarządzania ruchem w sieci.

Pytanie 25

Zanim zainstalujesz sterownik dla urządzenia peryferyjnego, system operacyjny Windows powinien weryfikować, czy sterownik ma ważny podpis

A. kryptograficzny

B. zaufany

C. cyfrowy

D. elektroniczny

Odpowiedź 'cyfrowy' jest poprawna, ponieważ system operacyjny Windows przed instalacją sterownika urządzenia peryferyjnego sprawdza, czy sterownik posiada cyfrowy podpis. Cyfrowy podpis to forma zabezpieczeń, która wykorzystuje kryptografię do potwierdzenia, że dane, takie jak oprogramowanie, pochodzą od zaufanego źródła i nie zostały zmodyfikowane w trakcie przesyłania. Podpis cyfrowy jest kluczowym elementem w zapewnieniu integralności i autentyczności oprogramowania. W praktyce, zastosowanie cyfrowych podpisów w sterownikach zapobiega instalacji potencjalnie złośliwego oprogramowania i chroni użytkowników przed zagrożeniami bezpieczeństwa. Warto zaznaczyć, że Microsoft wprowadził obowiązek stosowania cyfrowych podpisów dla sterowników od Windows Vista, co podkreśla znaczenie tego mechanizmu w systemach operacyjnych. Ponadto, organizacje przestrzegające standardów takich jak ISO/IEC 27001, które dotyczą zarządzania bezpieczeństwem informacji, również kładą duży nacisk na używanie takich technologii, aby chronić dane i infrastrukturę IT.

Pytanie 26

Na załączonym rysunku przedstawiono

A. lokalizator kabli

B. ściągacz do izolacji

C. złączak konektorów

D. nóż do terminacji

Lokalizator przewodów to naprawdę fajne narzędzie, które pomaga nam znaleźć i śledzić przewody w różnych instalacjach elektrycznych i telekomunikacyjnych. W zasadzie to urządzenie składa się z nadajnika, co emituje sygnał elektryczny, i odbiornika, który ten sygnał łapie wzdłuż trasy przewodu. Dzięki temu możemy szybko znaleźć przewody, które są schowane w ścianach czy pod ziemią – to naprawdę przydatne, zwłaszcza gdy przychodzi czas na naprawy czy modernizacje. Warto też dodać, że lokalizatory są nie tylko dla instalacji elektrycznych, ale i sieciowych, co jest mega ważne w różnych biurach czy fabrykach. No i nie możemy zapominać o tym, że według standardów branżowych, musimy być dokładni i bezpieczni, pracując z tymi instalacjami. Dobre praktyki mówią, że trzeba regularnie kalibrować taki sprzęt, żeby działał jak należy. Jak widzisz, znajomość obsługi lokalizatora przewodów jest niezbędna dla techników, co zajmują się elektryką, telekomunikacją czy IT. To naprawdę zwiększa efektywność i pozwala zaoszczędzić czas przy rozwiązywaniu problemów.

Pytanie 27

W celu kontrolowania przepustowości sieci, administrator powinien zastosować aplikację typu

A. quality manager

B. bandwidth manager

C. package manager

D. task manager

Wybierając odpowiedzi inne niż 'bandwidth manager', można wpaść w pułapkę nieporozumienia dotyczącego ról różnych narzędzi w zarządzaniu systemami informatycznymi. Programy takie jak 'package manager' są używane do zarządzania oprogramowaniem, umożliwiając instalację, aktualizacje i usuwanie pakietów oprogramowania w systemach operacyjnych i nie mają związku z kontrolowaniem transferu danych w sieci. Podobnie, 'quality manager' nie jest narzędziem do zarządzania przepustowością, lecz odnosi się raczej do zarządzania jakością w szerszym kontekście, co może obejmować różne aspekty jakości produktów i usług, ale nie odnosi się bezpośrednio do technik zarządzania ruchem sieciowym. Ostatecznie 'task manager' jest narzędziem do monitorowania i zarządzania procesami działającymi w systemie operacyjnym, co również nie ma zastosowania w kontekście zarządzania przepustowością sieci. Kluczowym błędem w myśleniu jest zrozumienie, że każde z tych narzędzi ma swoje specyficzne funkcje i zastosowania, a ich mylenie może prowadzić do niewłaściwego zarządzania zasobami sieciowymi, co z kolei może skutkować obniżeniem wydajności i jakości usług sieciowych.

Pytanie 28

Zaprezentowany schemat ilustruje funkcjonowanie

A. drukarki laserowej

B. skanera płaskiego

C. drukarek 3D

D. plotera grawerującego

Drukarki 3D działają na zupełnie innej zasadzie niż skanery płaskie, ponieważ zamiast digitalizować obrazy tworzą fizyczne obiekty poprzez nakładanie kolejnych warstw materiału. Wykorzystują pliki projektowe do tworzenia trójwymiarowych modeli, co jest niezgodne z przedstawionym schematem. Drukarki laserowe natomiast drukują obrazy i tekst na papierze za pomocą wiązki laserowej, która bębnowo przenosi toner na papier. Proces ten obejmuje elektrofotografię, co jest techniką całkowicie odmienną od skanowania. Ploter grawerujący jest urządzeniem, które graweruje wzory na powierzchniach płaskich używając do tego ostrza lub laseru, co nie ma związku z procesem skanowania dokumentów na płaszczyźnie. Typowy błąd myślowy polega na utożsamianiu wszystkich urządzeń wykorzystujących światło i optykę z podobnymi funkcjami, jednak każde z tych urządzeń ma odrębną funkcję i zastosowanie technologiczne. W przypadku schematu skanera płaskiego kluczowe jest zrozumienie procesu przetwarzania światła odbitego od dokumentu w dane cyfrowe za pomocą CCD, co jest unikalnym i charakterystycznym aspektem skanerów. Technologia skanowania płaskiego jest unikalna w swojej zdolności do uzyskiwania precyzyjnych kopii cyfrowych w wysokiej rozdzielczości, co odróżnia ją od technologii stosowanych w drukarkach i ploterach.

Pytanie 29

Urządzenie warstwy dystrybucji, które realizuje połączenie pomiędzy różnymi sieciami oraz kontroluje przepływ informacji między nimi, nazywane jest

A. koncentratorem

B. routerem

C. przełącznikiem

D. serwerem

Router jest urządzeniem sieciowym, które pełni kluczową rolę w połączeniu różnych sieci, umożliwiając komunikację pomiędzy nimi. Działa na warstwie trzeciej modelu OSI, co oznacza, że operuje na pakietach danych i podejmuje decyzje o trasowaniu tych pakietów na podstawie adresów IP. Dzięki routerom możliwe jest efektywne zarządzanie ruchem sieciowym, co jest niezbędne w bardziej złożonych architekturach sieciowych, takich jak sieci lokalne (LAN) połączone z sieciami rozległymi (WAN). Przykładem zastosowania routera może być domowa sieć Wi-Fi, gdzie router łączy lokalne urządzenia, takie jak laptopy czy smartfony, z Internetem. Routery stosują różne protokoły trasowania, takie jak RIP, OSPF czy BGP, co pozwala im na optymalizację ścieżek przesyłania danych. W praktyce, dobrze skonfigurowany router zwiększa bezpieczeństwo sieci dzięki funkcjom takim jak firewall czy NAT, które chronią urządzenia przed nieautoryzowanym dostępem. Zgodnie z najlepszymi praktykami w branży, routery powinny być regularnie aktualizowane oraz monitorowane, aby zapewnić ich prawidłowe działanie i bezpieczeństwo sieci.

Pytanie 30

Który z wymienionych protokołów przekształca 48-bitowy adres MAC na 32-bitowy adres IP?

A. ARP

B. TCP

C. IP

D. RARP

Protokół IP jest podstawowym protokołem komunikacyjnym w sieci Internet i odpowiedzialny jest za przesyłanie pakietów danych między urządzeniami. Nie ma on jednak funkcji odwzorowywania adresów MAC na adresy IP. Jego głównym zadaniem jest fragmentacja i trasowanie pakietów, co czyni go nieodpowiednim do roli, którą pełni RARP. TCP natomiast jest protokołem transportowym, który działa na wyższej warstwie modelu OSI i odpowiada za zapewnienie niezawodnej, uporządkowanej i kontrolowanej transmisji danych między aplikacjami. Nie zajmuje się on mapowaniem adresów. Możliwe nieporozumienia mogą wynikać z faktu, że TCP współpracuje z IP, a nie z adresami MAC. ARP, z kolei, to protokół, który odwzorowuje adresy IP na adresy MAC, co jest przeciwnością funkcji RARP, co może prowadzić do dezorientacji. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że każdy protokół związany z adresowaniem w sieciach działa w obie strony, podczas gdy w rzeczywistości istnieją protokoły o różnych funkcjach, a ich zgodność z określonymi wymaganiami nie zawsze jest jednoznaczna. Dlatego zrozumienie zakresu działania każdego z protokołów jest kluczowe dla efektywnego projektowania i zarządzania sieciami komputerowymi.

Pytanie 31

W systemie Linux komenda cd ~ pozwala na

A. odnalezienie znaku ~ w zarejestrowanych danych

B. przejście do katalogu root

C. stworzenie folderu /~

D. przejście do katalogu głównego użytkownika

Polecenie cd ~ jest kluczowym elementem nawigacji w systemie Linux, umożliwiającym szybkie przechodzenie do katalogu domowego aktualnie zalogowanego użytkownika. Katalog domowy jest miejscem, gdzie użytkownicy przechowują swoje pliki i osobiste dane, a jego ścieżka jest zazwyczaj definiowana podczas tworzenia konta. Użycie '~' jako skrótu do katalogu domowego jest standardową praktyką w wielu powłokach, takich jak Bash, co czyni to polecenie niezwykle przydatnym w codziennym użytkowaniu systemu. Na przykład, korzystając z polecenia 'cd ~', użytkownik może szybko wrócić do swojego katalogu domowego z dowolnego miejsca w systemie plików. Warto wspomnieć, że polecenie cd można łączyć z innymi komendami, co zwiększa jego funkcjonalność. Dla przykładu, 'cd ~/Documents' przenosi użytkownika bezpośrednio do katalogu Documents w jego katalogu domowym. Zrozumienie i umiejętne wykorzystywanie tego polecenia jest fundamentem efektywnej pracy w systemie Linux i jest zgodne z najlepszymi praktykami administracji systemami operacyjnymi.

Pytanie 32

W trakcie działania komputera doszło do samoczynnego twardego resetu. Przyczyną tego resetu może być najprawdopodobniej

A. odwołanie do nieistniejącego pliku

B. przegrzanie procesora

C. problemy związane z zapisem/odczytem dysku twardego

D. zablokowanie klawiatury

Przegrzanie procesora jest jedną z najczęstszych przyczyn samoczynnych twardych resetów komputera. Procesor, jako centralna jednostka obliczeniowa, generuje dużą ilość ciepła podczas pracy. Każdy procesor ma określony limit temperatury, powyżej którego może dojść do uszkodzenia sprzętu lub błędów w działaniu systemu. W momencie, gdy temperatura osiąga krytyczny poziom, system komputerowy podejmuje działania zapobiegawcze, co często skutkuje natychmiastowym resetem. Przykładem może być sytuacja, w której komputer jest używany do intensywnych obliczeń lub gier, a wentylacja obudowy jest niewystarczająca. W takich przypadkach ważne jest monitorowanie temperatury CPU oraz utrzymanie odpowiednich warunków chłodzenia, co może obejmować regularne czyszczenie systemu chłodzenia oraz używanie wydajnych wentylatorów. Rekomendowane jest także stosowanie past termoprzewodzących, które poprawiają przewodnictwo cieplne między procesorem a chłodzeniem. Standardy branżowe sugerują, aby temperatura procesora nie przekraczała 80-85 stopni Celsjusza podczas intensywnego użytkowania, co zapewnia długowieczność sprzętu oraz stabilność pracy systemu.

Pytanie 33

Do jakiej grupy w systemie Windows Server 2008 powinien być przypisany użytkownik odpowiedzialny wyłącznie za archiwizację danych przechowywanych na serwerowym dysku?

A. Użytkownicy pulpitu zdalnego

B. Operatorzy kopii zapasowych

C. Użytkownicy domeny

D. Użytkownicy zaawansowani

Odpowiedź 'Operatorzy kopii zapasowych' jest poprawna, ponieważ w systemie Windows Server 2008 użytkownicy przypisani do tej grupy mają uprawnienia do wykonywania kopii zapasowych i przywracania danych. Operatorzy kopii zapasowych są odpowiedzialni za zarządzanie procesem archiwizacji danych na serwerze, co jest kluczowe dla zapewnienia integralności i dostępności informacji. W praktyce oznacza to, że użytkownik w tej roli może korzystać z narzędzi takich jak Windows Server Backup, które umożliwia planowanie i wykonywanie kopii zapasowych lokalnych oraz zdalnych. Dobre praktyki w zakresie bezpieczeństwa danych wskazują na konieczność regularnego tworzenia kopii zapasowych, co minimalizuje ryzyko utraty danych. Dodatkowo, zgodnie z najlepszymi praktykami w zarządzaniu danymi, operatorzy kopii zapasowych powinni być przeszkoleni w zakresie polityk backupowych oraz procedur przywracania, aby byli w stanie skutecznie reagować w razie awarii systemu lub utraty danych.

Pytanie 34

Narzędzia do dostosowywania oraz Unity Tweak Tool to aplikacje w systemie Linux przeznaczone do

A. ustawiania zapory systemowej

B. administracji kontami użytkowników

C. przydzielania uprawnień do zasobów systemowych

D. personalizacji systemu

Narzędzia do dostrajania i Unity Tweak Tool to takie fajne dodatki w systemach Linux, które pozwalają na naprawdę sporo, gdy chcemy, żeby nasz pulpit wyglądał tak, jak nam się podoba. Chodzi o to, żeby dostosować interfejs do naszych upodobań – tu możemy zmienić motywy, ikony, czcionki, a nawet układy pulpitów. Za pomocą Unity Tweak Tool można łatwo ochrzcić nasz system nowym motywem kolorystycznym, co naprawdę potrafi odmienić jego wygląd. To narzędzie jest super, bo pozwala nam pokazać swoją osobowość i sprawia, że praca na komputerze staje się przyjemniejsza. W biurach, gdzie ludzie siedzą przy komputerze całe dnie, taka personalizacja naprawdę ma znaczenie. Moim zdaniem, jeżeli czujemy się dobrze w swoim środowisku pracy, to i efektywność idzie w górę.

Pytanie 35

Jaką rolę pełni komponent wskazany strzałką na schemacie chipsetu płyty głównej?

A. Pozwala na wykorzystanie standardowych pamięci DDR SDRAM

B. Umożliwia korzystanie z pamięci DDR3-800 oraz DDR2-800 w trybie DUAL Channel

C. Umożliwia wykorzystanie magistrali o szerokości 128 bitów do transferu danych między pamięcią RAM a kontrolerem pamięci

D. Pozwala na podłączenie i używanie pamięci DDR 400 w trybie DUAL Channel w celu zapewnienia kompatybilności z DUAL Channel DDR2 800

Nieprawidłowe odpowiedzi wynikają z różnych nieporozumień dotyczących specyfikacji i funkcji chipsetów płyty głównej. W pierwszej kolejności ważne jest zrozumienie roli dual channel w kontekście pamięci RAM. Technologia ta polega na jednoczesnym użyciu dwóch kanałów pamięci co pozwala na podwojenie szerokości magistrali z 64 do 128 bitów. Tym samym błędne jest przekonanie że pozwala ona na zgodność z innymi standardami jak DDR2 800 i DDR3 800 gdyż te standardy różnią się specyfikacją techniczną napięciem i architekturą. Kolejny błąd to przypuszczenie że chipset umożliwia korzystanie z pamięci DDR3 wraz z DDR2 co jest technicznie niemożliwe z powodu różnych wymagań tych pamięci w kontekście kontrolerów i gniazd na płycie głównej. Ostatecznie mylne jest twierdzenie że chipset pozwala na wykorzystanie typowych pamięci DDR SDRAM. Ten standard pamięci jest znacznie starszy i niekompatybilny z nowoczesnymi chipsetami które obsługują DDR2 i DDR3. Typowym błędem myślowym jest tu ogólne założenie że nowsze płyty główne są w stanie obsłużyć wszystkie starsze standardy co jest często fizycznie niemożliwe bez dedykowanych kontrolerów pamięci. Edukacja w zakresie specyfikacji technicznych i ich zgodności jest kluczowa dla zrozumienia funkcjonowania nowoczesnych systemów komputerowych.

Pytanie 36

Co oznacza skrót RAID w kontekście pamięci masowej?

A. Redundant Array of Independent Disks

B. Rapid Allocation of Independent Data

C. Reliable Access of Integrated Devices

D. Random Access in Disk

Skrót RAID oznacza "Redundant Array of Independent Disks", co można przetłumaczyć jako nadmiarową macierz niezależnych dysków. Jest to technologia używana w pamięci masowej do zwiększenia wydajności i/lub niezawodności systemu poprzez łączenie wielu dysków w jedną logiczną jednostkę. W praktyce RAID pozwala na tworzenie różnych konfiguracji, które mogą oferować lepszą szybkość odczytu/zapisu, ochronę danych przed awarią jednego z dysków, a czasem obie te korzyści jednocześnie. Typowe poziomy RAID, takie jak RAID 0, RAID 1, czy RAID 5, różnią się sposobem, w jaki dane są rozdzielane i w jaki sposób zapewniana jest ich redundancja. RAID 0, na przykład, zwiększa wydajność przez striping danych na wielu dyskach, ale nie oferuje redundancji. RAID 1, na odwrót, zapewnia pełną kopię lustrzaną danych, co zwiększa niezawodność kosztem wydajności i pojemności. RAID 5 łączy elementy obu podejść, oferując zarówno redundancję, jak i lepszą wydajność. Wybór odpowiedniego poziomu RAID zależy od potrzeb konkretnego zastosowania, na przykład serwerów bazodanowych, systemów plików, czy urządzeń NAS.

Pytanie 37

W ramach zalecanych działań konserwacyjnych użytkownicy dysków SSD powinni unikać wykonywania

A. systematycznego sprawdzania dysku programem antywirusowym

B. systematycznych kopii zapasowych danych

C. czyszczenia wnętrza jednostki centralnej z kurzu

D. defragmentacji dysku

Systematyczne tworzenie kopii zapasowych danych jest kluczowym elementem strategii ochrony informacji, ponieważ minimalizuje ryzyko utraty danych. Użytkownicy SSD powinni regularnie wykonywać kopie zapasowe swoich danych, aby zabezpieczyć się przed różnymi zagrożeniami, takimi jak awarie sprzętu, ataki ransomware czy przypadkowe usunięcie plików. Z kolei czyszczenie wnętrza jednostki centralnej z kurzu jest niezbędne dla zapewnienia odpowiedniej wentylacji i chłodzenia komponentów komputerowych, co wpływa na długowieczność systemu. Zbierający się kurz może blokować wentylatory i prowadzić do przegrzewania się podzespołów, co z kolei może prowadzić do ich uszkodzenia. Również systematyczne sprawdzanie dysku programem antywirusowym jest ważne, aby wykryć i usunąć potencjalne zagrożenia, które mogą zainfekować system. Użytkownicy SSD powinni stosować skanery antywirusowe, aby zapewnić bezpieczeństwo swoich danych. Błędne jest przekonanie, że defragmentacja ma działanie poprawiające wydajność w przypadku dysków SSD, co wynika z niepełnego zrozumienia różnic między technologią HDD a SSD. W rzeczywistości, ignorowanie tych różnic w podejściu do konserwacji dysków prowadzi do działania, które mogą zaszkodzić urządzeniom pamięci flash, zamiast je wspierać.

Pytanie 38

Zapisany symbol dotyczy urządzeń

A. USB

B. IEEE-1394

C. LPT

D. SCSI

Więc IEEE-1394, zwany też FireWire, to standard komunikacji szeregowej, który powstał głównie dzięki Apple. Używano go zazwyczaj w kamerach cyfrowych i przy podłączaniu różnych urządzeń audio-wizualnych, bo świetnie radził sobie z szybkim przesyłaniem danych, co jest istotne w multimediów. Jednak z biegiem czasu jego popularność spadła, głównie przez USB, które jest bardziej uniwersalne. Z kolei LPT, czyli Line Print Terminal, to port równoległy, który głównie służył do podłączania drukarek. Dzisiaj rzadko się go używa, bo USB jest szybsze i bardziej powszechne. W porównaniu do LPT i IEEE-1394, SCSI jest bardziej wszechstronny i elastyczny, co czyni go lepszym rozwiązaniem w profesjonalnych środowiskach. Natomiast USB to jeden z najczęściej używanych standardów w komputerach, łączący różne urządzenia peryferyjne, jak myszy czy klawiatury. Choć jest super wygodny, w przypadku intensywnych operacji SCSI jest jednak lepszym wyborem. Zrozumienie tych różnic jest ważne, bo pomaga w podejmowaniu właściwych decyzji dotyczących konfiguracji sprzętowej. Często się myli zastosowania tych standardów, co może prowadzić do problemów z wydajnością w systemach komputerowych.

Pytanie 39

Której funkcji należy użyć do wykonania kopii zapasowej rejestru systemowego w edytorze regedit?

A. Importuj.

B. Kopiuj nazwę klucza.

C. Załaduj gałąź rejestru.

D. Eksportuj.

Wiele osób myli funkcje dostępne w edytorze rejestru regedit i ich zastosowanie, co prowadzi do niepotrzebnych błędów podczas pracy z systemem Windows. Opcja „Załaduj gałąź rejestru” służy do dodawania do bieżącej sesji rejestru osobnej gałęzi, zwykle z pliku kopii zapasowej, ale nie tworzy ona żadnej kopii – wręcz przeciwnie, pozwala tymczasowo wczytać dodatkowe ustawienia, często np. z innego profilu użytkownika lub z innego systemu. „Kopiuj nazwę klucza” to tylko narzędzie do skopiowania ścieżki klucza rejestru do schowka – bardzo przydatne przy sporządzaniu dokumentacji lub w skryptach, ale nie ma żadnego wpływu na tworzenie kopii zapasowej. „Importuj” natomiast, choć niektórym kojarzy się z backupem, w rzeczywistości służy do przywracania wcześniej wyeksportowanych danych, a nie do ich zapisywania. Z mojego doświadczenia wynika, że zamienne używanie pojęć eksport/import często prowadzi do nieporozumień – eksport to zapis stanu, import – przywracanie. Typowym błędem jest przekonanie, że „załadowanie” albo „kopiowanie” klucza wystarczy do zabezpieczenia danych, tymczasem tylko eksport zapisuje cały klucz lub gałąź w formie pliku, który można potem bezpiecznie przywrócić. Profesjonalna administracja systemem opiera się na systematycznym wykonywaniu eksportów przed wprowadzeniem zmian – to jest właśnie branżowy standard, bez którego łatwo wpakować się w poważne kłopoty. Warto o tym pamiętać i nie mylić zadań poszczególnych funkcji – to znacznie poprawia bezpieczeństwo pracy z rejestrem.

Pytanie 40

Jakie jest właściwe IP dla maski 255.255.255.0?

A. 122.168.1.0

B. 122.0.0.255

C. 192.168.1.1

D. 192.168.1.255

Adres 192.168.1.1 jest poprawny dla maski podsieci 255.255.255.0, ponieważ mieści się w zakresie adresów prywatnych zdefiniowanych przez standard RFC 1918. Maski podsieci określają, jak adres IP jest dzielony na część sieciową i część hosta. W przypadku maski 255.255.255.0, pierwsze trzy oktety (192.168.1) stanowią adres sieciowy, a ostatni oktet (1) oznacza adres konkretnego hosta w tej sieci. Oznacza to, że adres 192.168.1.0 określa sieć, a 192.168.1.255 to adres rozgłoszeniowy (broadcast) dla tej podsieci, co oznacza, że nie mogą być przypisane jako adresy hostów. W praktyce adres 192.168.1.1 jest często używany jako domyślny adres bramy w routerach domowych, co czyni go kluczowym w konfiguracji lokalnych sieci komputerowych. Znajomość tego, jak działają adresy IP i maski podsieci, jest niezbędna dla administratorów sieci, którzy muszą zarządzać lokalnymi i rozległymi sieciami przez prawidłowe przypisanie adresów IP dla różnorodnych urządzeń.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej