Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.12 - Wykonywanie robót murarskich i tynkarskich
Data rozpoczęcia: 26 listopada 2025 01:18
Data zakończenia: 26 listopada 2025 01:42

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Stalowe elementy, które mają służyć jako podłoże pod tynk, powinny być przygotowane na całej powierzchni

A. obłożyć listewkami drewnianymi

B. owinąć siatką stalową ocynkowaną

C. wyłożyć matami trzcinowymi

D. pokryć mleczkiem cementowym

Owinięcie elementów stalowych siatką stalową ocynkowaną jest najlepszym rozwiązaniem przed nałożeniem tynku, ponieważ zabezpiecza stal przed korozją oraz zapewnia odpowiednią przyczepność tynku do powierzchni. Siatka stalowa działa jako zbrojenie, które zwiększa wytrzymałość tynku, minimalizując ryzyko pęknięć oraz odspajania materiału od podłoża. Zastosowanie siatki ocynkowanej jest zgodne z zasadami dobrych praktyk budowlanych, które zalecają stosowanie materiałów odpornych na działanie wilgoci oraz chemikaliów. W praktyce, siatka powinna być przytwierdzona do elementów stalowych w sposób zapewniający jej stabilność, co dodatkowo można osiągnąć przez użycie specjalnych kołków montażowych. Przykład zastosowania to budowa ścianek działowych, gdzie stalowa konstrukcja wymaga trwałego i solidnego podłoża do nałożenia tynku, co jest istotne w kontekście długoterminowej eksploatacji budynku oraz jego estetyki.

Pytanie 2

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 3

Jakie materiały należy wykorzystać do wykonania lekkiej pionowej izolacji przeciwwilgociowej na ścianie w podziemiu?

A. dwóch warstw lepiku asfaltowego

B. dwóch warstw papy na lepiku asfaltowym

C. jednej warstwy folii polietylenowej

D. jednej warstwy emulsji asfaltowej

Jedna warstwa folii polietylenowej jest niewystarczająca do zabezpieczenia ścian podziemia przed wilgocią. Choć folia polietylenowa jest popularnym materiałem izolacyjnym, jej zastosowanie w pojedynczej warstwie nie zapewnia odpowiedniego poziomu ochrony. Folia może ulegać uszkodzeniom mechanicznym i łatwo przerywać się w wyniku ruchów podłoża, co prowadzi do powstawania mostków wilgotnościowych. Z kolei jedna warstwa emulsji asfaltowej, mimo iż jest to produkt wodochronny, również nie jest wystarczająca. Emulsje asfaltowe są stosowane zazwyczaj jako podkład lub preparat gruntujący, ale ich jednowarstwowe nałożenie nie oferuje odpowiedniej barierowości, ponieważ są bardziej podatne na uszkodzenia i mogą łatwiej ulegać degradacji na skutek działania wody i zmiennych warunków atmosferycznych. Dwie warstwy lepiku asfaltowego zapewniają lepszą szczelność oraz trwałość, gdyż ich struktura jest bardziej odporna na działanie ciśnienia hydrostatycznego oraz zmiany temperatury. Podczas wykonywania izolacji budynków warto kierować się zaleceniami producentów oraz normami budowlanymi, aby uniknąć powszechnych błędów, które mogą prowadzić do poważnych problemów związanych z wilgocią i degradacją budynku. Wykonywanie izolacji w sposób niewłaściwy może skutkować nie tylko uszkodzeniem konstrukcji, ale także wystąpieniem pleśni i grzybów, które negatywnie wpływają na zdrowie mieszkańców.

Pytanie 4

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 5

Jeśli w dokumentacji technicznej stwierdzono: "(...) ściany zewnętrzne jednowarstwowe z ceramiki poryzowanej łączonej na pióro i wpust na zaprawie ciepłochronnej (T)(...)", to co to oznacza dla wykonywanego muru w kontekście spoin?

A. poziome w każdej warstwie

B. poziome oraz pionowe w miejscach łączenia bloczków

C. pionowe w każdej warstwie

D. poziome oraz pionowe w pierwszej warstwie, a w wyższych jedynie pionowe

Analizując inne odpowiedzi, można zauważyć kilka nieporozumień dotyczących wykonania spoin w murze z ceramiki poryzowanej. Wskazanie jedynie spoin pionowych we wszystkich warstwach jest niewystarczające, gdyż nie uwzględnia kluczowej roli spoin poziomych, które są istotne w kontekście stabilności budowli. Spoina pionowa w każdej warstwie może sugerować, że nie ma potrzeby zapewnienia dodatkowej odporności na czynniki zewnętrzne, takie jak wilgoć czy zmiany temperatury, co jest błędnym założeniem. Ponadto, odpowiedź mówiąca o wykonaniu wyłącznie spoin poziomych we wszystkich warstwach pomija aspekt docięcia bloczków, co znacząco wpływa na charakterystykę muru. Miejsca, w których bloczki są cięte, wymagają staranniejszego podejścia, aby zapewnić ciągłość konstrukcyjną, co oznacza potrzebę wykonania zarówno spoin poziomych, jak i pionowych. Również wskazanie, że w pierwszej warstwie powinny być wykonane spoiny poziome, a powyżej jedynie pionowe, jest mylące, ponieważ w każdej warstwie należy dbać o zarówno typy spoin, co jest zgodne z zasadami budownictwa. Ważne jest, aby podczas budowy stosować się do standardów, które zapewniają nie tylko stabilność, ale także efektywność energetyczną budynku.

Pytanie 6

Na podstawie danych zawartych w tabeli, określ dopuszczalną odchyłkę od pionu muru spoinowanego, mierzoną na całej wysokości ściany budynku dwukondygnacyjnego.

Tabela. Dopuszczalne odchyłki wymiarów murów (fragment)
Rodzaj odchyłek	Dopuszczalne odchyłki [mm]
Rodzaj odchyłek	mury spoinowane	mury niespoinowane
Zwichrowania i skrzywienia − na 1 m długości − na całej powierzchni	3 10	6 20
Odchylenia od pionu − na wysokości 1 m − na wysokości kondygnacji − na całej wysokości ściany	3 6 20	6 10 30

A. 20 mm

B. 6 mm

C. 12 mm

D. 10 mm

Wybór 6 mm, 10 mm czy 12 mm jako dopuszczalnego odchylenia to nietrafiony pomysł. Nie bierze on pod uwagę kluczowych norm budowlanych, które mówią, że dla dwukondygnacyjnych budynków odchylenie musi być co najmniej 20 mm. Dlaczego te odpowiedzi są błędne? Bo wynikają z niezrozumienia wymagań budowlanych i praktycznych aspektów. Choć czasami niewielkie odchylenia mogą być dopuszczalne, w przypadku murów spoinowanych precyzja jest kluczowa, więc te wartości są za małe, żeby zapewnić stabilność na dłużej. Takie myślenie może prowadzić do poważnych problemów w konstrukcji, których naprawa będzie kosztowna. Dlatego każdy, kto pracuje w budownictwie, powinien znać te normy i mieć pojęcie, jak je stosować praktycznie. Większe odchylenia są zgodne z wymaganiami, co pozwala utrzymać jakość budowy. Ważne, żeby zrozumieć te różnice, bo to klucz do dobrze wykonanej pracy.

Pytanie 7

Izolacja przeciwwilgociowa podłogi na parterze budynku bez piwnicy jest układana

A. na warstwie izolacji cieplnej

B. bezpośrednio na ziemi

C. na warstwie chudego betonu

D. bezpośrednio na podsypce z piasku

Pozioma izolacja przeciwwilgociowa podłogi parteru w budynku niepodpiwniczonym jest kluczowym elementem ochrony przed wilgocią gruntową. Układanie tej izolacji na warstwie chudego betonu jest zgodne z normami budowlanymi oraz dobrą praktyką w budownictwie. Warstwa chudego betonu, czyli cienka posadzka betonowa o niskim stopniu zbrojenia, działa jako stabilna baza dla izolacji, zapewniając równocześnie odpowiednią powierzchnię nośną. Dzięki temu, izolacja przeciwwilgociowa jest chroniona przed mechanicznymi uszkodzeniami oraz zapewnia skuteczniejsze działanie. Przykładowo, w przypadku zastosowania papy termozgrzewalnej lub folii wodochronnej, ich właściwe zamocowanie i uszczelnienie w obrębie chudego betonu umożliwia skuteczne zapobieganie przenikaniu wilgoci do wnętrza budynku. Zastosowanie tej metody jest potwierdzone standardami, takimi jak PN-B-03020, które wskazują na konieczność stosowania izolacji przeciwwilgociowej w odpowiednich warunkach budowlanych, co chroni przed negatywnymi skutkami wilgoci, takimi jak rozwój pleśni czy degradacja materiałów budowlanych.

Pytanie 8

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 9

Do wymurowania ściany o wymiarach 10,0 x 5,0 m i grubości 0,24 m zaplanowano bloczki Ytong łączone na pióro i wpust. Korzystając z danych zawartych w tabeli wskaż, ile 20-kilogramowych worków zaprawy należy kupić, aby sporządzić potrzebną ilość zaprawy.

Zużycie na 1 m³ muru zaprawy do cienkich spoin Ytong
Bloczki gładkie	Bloczki z piórem i wpustem	Wielkość opakowania
20 kg	15 kg	20 kg

A. 7

B. 8

C. 9

D. 6

W przypadku nieprawidłowych odpowiedzi należy zwrócić uwagę na kilka kluczowych aspektów związanych z obliczeniami oraz podstawami technicznymi. Istotnym błędem może być niewłaściwe obliczenie objętości ściany, co prowadzi do niepoprawnych dalszych kalkulacji. Niektórzy mogą błędnie założyć, że zużycie zaprawy na 1 m³ muru jest jednolite dla wszystkich typów bloczków, co jest niezgodne z praktyką budowlaną. Różne metody łączenia, takie jak pióro i wpust, wymagają różnej ilości zaprawy, co może prowadzić do zaniżonego lub zawyżonego oszacowania. Często pojawia się także problem z przeliczeniem objętości zaprawy na ilość worków. Niekiedy można spotkać się z błędnym przyjęciem masy zaprawy w jednym worku, co jest kluczowe dla prawidłowego obliczenia. Pomijanie wartości gęstości zaprawy może doprowadzić do jeszcze większych nieścisłości. Dlatego ważne jest nie tylko zrozumienie, jak obliczać potrzebne materiały, ale również znajomość standardów dotyczących zużycia zaprawy w kontekście konkretnego rodzaju budowli. Dobre praktyki budowlane wymagają dokładnych obliczeń, które uwzględniają wszystkie aspekty związane z materiałami oraz metodami budowlanymi.

Pytanie 10

Aby zrealizować izolację termiczną ścian, należy wykorzystać

A. styropian, wełnę mineralną

B. wełnę mineralną, emulsję asfaltową

C. styropian, papę

D. wełnę mineralną, masy bitumiczne

Izolacja cieplna ścian jest kluczowym elementem skutecznego zarządzania energią w budynków. Wybór odpowiednich materiałów izolacyjnych, takich jak styropian i wełna mineralna, wynika z ich doskonałych właściwości termoizolacyjnych. Styropian, znany z niskiego współczynnika przewodzenia ciepła, jest lekki, łatwy w obróbce i stosunkowo tani. Jego zastosowanie w izolacji ścian zewnętrznych pozwala na znaczną redukcję strat ciepła, co przekłada się na niższe koszty ogrzewania. Wełna mineralna z kolei charakteryzuje się nie tylko dobrą izolacyjnością termiczną, ale również akustyczną, a także odpornością na ogień. Dzięki tym właściwościom, stosowanie obu materiałów w połączeniu pozwala na stworzenie kompleksowego systemu izolacji, który nie tylko poprawia komfort cieplny, ale także spełnia wymagania norm budowlanych i standardów efektywności energetycznej, takich jak np. normy PN-EN 13162 dla styropianu. W praktyce, użycie tych materiałów może być różnorodne, od prostych ścian jednowarstwowych po bardziej skomplikowane systemy ociepleń budynków wielokondygnacyjnych.

Pytanie 11

W celu skonstruowania jednowarstwowych ścian zewnętrznych, ze względu na potrzebę osiągnięcia właściwej izolacji cieplnej, najczęściej wykorzystuje się

A. bloczki silikatowe bądź płyty gipsowo-kartonowe

B. bloczki z betonu komórkowego lub pustaki ceramiczne poryzowane

C. cegły ceramiczne pełne lub bloczki wykonane z betonu kruszywowego

D. cegły ceramiczne klinkierowe bądź cegły ceramiczne dziurawki

Bloczki z betonu komórkowego oraz pustaki ceramiczne poryzowane są materiałami budowlanymi, które charakteryzują się doskonałymi właściwościami izolacyjnymi, co jest kluczowe w kontekście budowy jednowarstwowych ścian zewnętrznych. Beton komórkowy, znany również jako aerobeton, ma strukturę pełną mikroporów, co znacząco ogranicza przewodzenie ciepła. Dzięki temu, ściany wykonane z tych materiałów mogą skutecznie zapewnić komfort cieplny w budynku, minimalizując straty energii i przyczyniając się do obniżenia kosztów ogrzewania. Pustaki ceramiczne poryzowane, z kolei, posiadają unikalne właściwości akumulacyjne i również dobrze izolują termicznie. W praktyce zastosowanie tych materiałów zyskuje na znaczeniu przy realizacji budynków energooszczędnych i pasywnych, gdzie kluczowe jest uzyskanie jak najlepszych parametrów izolacyjnych. Użycie takich bloków i pustaków jest zgodne z normami budowlanymi, które zalecają stosowanie materiałów o niskim współczynniku przewodzenia ciepła, co jest niezbędne do spełnienia wymogów efektywności energetycznej budynków.

Pytanie 12

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 13

Aby uzyskać zaprawę cementowo-wapienną M4, należy użyć składników w proporcjach objętościowych 1 : 1 : 6, co oznacza

A. 1 część cementu : 1 część wapna hydratyzowanego : 6 części wody

B. 1 część cementu : 1 część wapna hydratyzowanego : 6 części piasku

C. 1 część wapna hydratyzowanego : 1 część piasku : 6 części cementu

D. 1 część cementu : 1 część piasku : 6 części wapna hydratyzowanego

W przypadku błędnych odpowiedzi, często występuje nieporozumienie dotyczące rozróżnienia składników zaprawy. Proporcje 1 : 1 : 6 powinny być interpretowane jako 1 część cementu, 1 część wapna hydratyzowanego oraz 6 części piasku, co jest kluczowe dla uzyskania pożądanej jakości zaprawy. Wybór odpowiednich proporcji ma ogromny wpływ na właściwości mechaniczne zaprawy, takie jak wytrzymałość na ściskanie, która jest fundamentalna w budownictwie. Nieprawidłowe stosunki, takie jak 1 część cementu, 1 część piasku i 6 części wapna hydratyzowanego, mogą prowadzić do zbyt dużego uwodnienia, co zmniejsza wytrzymałość i trwałość zaprawy. Ponadto, pomijanie piasku lub zbyt niskie jego proporcje skutkują gorszą pracą i adhezją zaprawy. Takie błędy mogą także prowadzić do problemów w dłuższej perspektywie czasowej, takich jak pęknięcia czy odspajanie elementów budowlanych. Warto również zauważyć, że błędne proporcje mogą wynikać z niewłaściwego zrozumienia właściwości materiałów budowlanych i ich interakcji. Dlatego kluczowe jest przestrzeganie standardów i dobrych praktyk w budownictwie, aby zapewnić bezpieczeństwo oraz trwałość konstrukcji.

Pytanie 14

Jak powinno się przygotować podłoże z cegły rozbiórkowej do tynkowania, jeżeli jest zabrudzone sadzą i tłuszczem?

A. Umyć wodą z detergentem

B. Wyczyścić szczotką, a następnie spłukać wodą

C. Zeszkrobać papierem ściernym

D. Nałożyć warstwę folii w płynie

Odpowiedzi takie jak 'Oczyścić szczotką i zmyć wodą', 'Zeszlifować papierem ściernym' oraz 'Pokryć warstwą folii w płynie' nie są odpowiednie dla przygotowania podłoża z cegły rozbiórkowej z zabrudzeniami, jak sadza i tłuszcz. Oczyszczanie szczotką może być przydatne w przypadku luźnych zanieczyszczeń, jednak nie usuwa skutecznie tłustych plam czy osadów, które mogą nie tylko obniżyć przyczepność tynku, ale również prowadzić do późniejszych problemów z estetyką i trwałością wykończenia. Zeszlifowanie papierem ściernym, z kolei, dotyczy jedynie wygładzania powierzchni, a nie usuwania zanieczyszczeń chemicznych. Dodatkowo, może to prowadzić do uszkodzenia struktury cegły, co w konsekwencji wpływa na jej właściwości nośne i estetyczne. Natomiast pokrycie podłoża folią w płynie jest techniką stosowaną w celu zabezpieczenia przed wilgocią, ale nie eliminuje zanieczyszczeń. Takie niepoprawne podejścia mogą prowadzić do poważnych błędów w procesie tynkowania, co skutkuje koniecznością kosztownych napraw lub ponownego tynkowania. Kluczowe jest, aby przed nałożeniem tynku, podłoże było dokładnie oczyszczone, co jest zgodne z ogólnie przyjętymi standardami w branży budowlanej, które postulują przygotowanie podłoża w celu zapewnienia optymalnej przyczepności i trwałości wykonanego wykończenia.

Pytanie 15

Fragment muru przedstawiony na rysunku wykonany jest w wiązaniu

A. weneckim.

B. pospolitym.

C. polskim.

D. amerykańskim.

Odpowiedź "pospolitym" jest poprawna, ponieważ wiązanie pospolite to najczęściej stosowane wiązanie w budownictwie murowanym. Charakteryzuje się tym, że cegły w każdym kolejnym rzędzie są przesunięte o połowę swojej długości w stosunku do cegieł w rzędzie poniżej. To przesunięcie nie tylko poprawia stabilność konstrukcji, ale również zwiększa jej estetykę. W praktyce, wiązanie pospolite znajduje zastosowanie w wielu projektach budowlanych, od domów jednorodzinnych po większe obiekty komercyjne. Użycie tego wiązania zapewnia równomierne rozłożenie obciążenia, co jest kluczowe w kontekście trwałości budynku. Warto także zauważyć, że zgodnie z normami budowlanymi, stosowanie tego typu wiązania w murach ceglanych jest zalecane, co pozwala na osiągnięcie wysokiej jakości i bezpieczeństwa konstrukcji.

Pytanie 16

Na podstawie przedstawionej instrukcji przygotowania gotowej zaprawy murarskiej podaj, ile wody należy przygotować do sporządzenia zaprawy z 4 opakowań?

Instrukcja przygotowania zaprawy

Suchą mieszankę należy zarobić z 3,5 litrami czystej i zimnej wody, mieszając mechanicznie przy użyciu wiertarki wolnoobrotowej.
Zawartość opakowania: 25 kg

A. 14,0 litrów

B. 7,0 litrów

C. 10,5 litra

D. 3,5 litra

Odpowiedź 14,0 litrów jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z instrukcją na zdjęciu, do przygotowania zaprawy murarskiej z jednego opakowania potrzeba 3,5 litra wody. Aby obliczyć ilość wody potrzebną do sporządzenia zaprawy z czterech opakowań, należy pomnożyć tę wartość przez 4. Wykonując obliczenie: 4 x 3,5 litra = 14 litrów, otrzymujemy właściwą ilość wody. Przygotowanie odpowiedniej ilości wody jest kluczowe dla uzyskania właściwej konsystencji zaprawy, co wpływa na jej wytrzymałość i trwałość. Zbyt mała ilość wody może skutkować zbyt gęstą zaprawą, co utrudnia jej aplikację i obniża przyczepność do materiałów budowlanych. Z drugiej strony, nadmiar wody może osłabić zaprawę, prowadząc do pęknięć i degradacji w dłuższym czasie. Zastosowanie odpowiednich proporcji wody i zaprawy jest standardem w branży budowlanej, co potwierdzają zalecenia producentów materiałów budowlanych. Dbanie o precyzyjne przygotowanie mieszanki wpływa na jakość wykonywanych prac budowlanych oraz ich trwałość.

Pytanie 17

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 18

Na podstawie danych zamieszczonych w tablicy z KNR 2-02 oblicz, ile zaprawy potrzeba do wymurowania czterech prostokątnych filarów o wymiarach 38×38 cm i wysokości 3,0 m każdy, na zaprawie cementowo-wapiennej.

Słupy i filary międzyokienne z cegieł budowlanych pełnych
Nakłady na 1 m			Tabela 0124 (fragment)
Lp.	Wyszczególnienie rodzaje materiałów i maszyn	Jednostki miary, oznaczenia literowe	Słupy i filary prostokątne na zaprawie wapiennej lub cementowo-wapiennej o wymiarach w cegłach
Lp.	Wyszczególnienie rodzaje materiałów i maszyn	Jednostki miary, oznaczenia literowe	1×1	1×1½	1½×1½	1½×2	2×2	2×2½	2½×2½
a	c	e	01	02	03	04	05	06	07
20	Cegły budowlane pełne	szt.	26,00	39,00	65,00	81,30	105,10	131,30	170,70
21	Zaprawa	m³	0,014	0,023	0,037	0,049	0,069	0,087	0,098
70	Wyciągi	m-g	0,10	0,15	0,25	0,43	0,43	0,53	0,67

A. 0,276 m3

B. 0,828 m3

C. 0,444 m3

D. 0,588 m3

W przypadku udzielenia innej odpowiedzi, może to wynikać z kilku typowych błędów obliczeniowych lub nieporozumień dotyczących metodyki obliczeń. Na przykład, jeżeli wzięto pod uwagę objętość jednego filaru bez uwzględnienia zaprawy, z pewnością uzyskano zaniżoną wartość. Istnieje również ryzyko nieuwzględnienia współczynnika, który wskazuje na objętość zaprawy w stosunku do muru, co w efekcie prowadzi do błędnych oszacowań. W praktyce budowlanej ważne jest, aby nie tylko zmierzyć wymiary, ale także zrozumieć, jak różne materiały współdziałają w konstrukcji. Kolejnym błędem jest błędne przeliczenie jednostek miar, co często zdarza się przy przejściu z centymetrów na metry. W szczególności, w przypadku budowy, należy upewnić się, że wszystkie wymiary są spójne i poprawnie przeliczone na jednostki metryczne. Zrozumienie, jak poszczególne elementy konstrukcyjne wpływają na całość, jest kluczowe. Aby uniknąć pomyłek, należy korzystać z aktualnych norm budowlanych oraz dobrych praktyk, takich jak standardy PN-EN dotyczące materiałów budowlanych, które dostarczają wytycznych w zakresie obliczania ilości materiałów. To ważne, aby nie tylko dążyć do uzyskania poprawnych wyników, ale także rozumieć, jak te obliczenia wpływają na kosztorys, jakość wykonania i trwałość obiektu budowlanego.

Pytanie 19

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 20

Która z podanych zapraw cechuje się najlepszymi właściwościami plastycznymi?

A. Gipsowa

B. Cementowo-gliniana

C. Cementowo-wapienna

D. Wapienna

Zaprawa wapienna jest uznawana za jedną z najlepszych pod względem właściwości plastycznych. Jej zdolność do łatwego formowania i wytrzymywania deformacji sprawia, że jest idealnym materiałem w zastosowaniach budowlanych, gdzie wymagana jest elastyczność i łatwość w aplikacji. Wapno wykazuje doskonałe właściwości wiążące, co pozwala na osiągnięcie wysokiej przyczepności do różnych podłoży. Dodatkowo, zaprawy wapienne charakteryzują się dużą paroprzepuszczalnością, co zapobiega gromadzeniu się wilgoci w strukturze budynku, a także wspiera naturalne procesy wentylacyjne. W praktyce, zaprawy wapienne są powszechnie używane do tynkowania ścian, zarówno wewnętrznych, jak i zewnętrznych, oraz do murowania cegieł i bloczków. W kontekście norm budowlanych, stosowanie zapraw wapiennych jest zgodne z zaleceniami wielu krajowych i międzynarodowych standardów, które podkreślają ich ekologiczność i trwałość. Warto zauważyć, że ich zastosowanie w renowacji zabytków budowlanych jest szczególnie cenione, ponieważ wapno nie tylko dobrze współpracuje z tradycyjnymi materiałami, ale także wspiera długoterminową ochronę architektury.

Pytanie 21

Aby uniknąć wilgoci na zewnętrznych ścianach parteru budynku z bloczków betonowych, pierwszą warstwę należy ułożyć na

A. zaprawie cementowo-wapiennej

B. lepiku asfaltowym

C. papie asfaltowej

D. zaprawie cementowej

Zgadza się, papa asfaltowa to dobry wybór. Działa jak tarcza przed wilgocią, chroniąc ściany budynku przed wodą. Ułożenie bloczków betonowych na tej papie to świetny pomysł, bo izoluje nam to od wilgoci z gruntu i deszczu, a to naprawdę ważne, żeby wszystko było trwałe. Papa asfaltowa ma super właściwości, jeśli chodzi o odporność na wodę, co w budownictwie jest mega ważne. Na przykład, w piwnicach, gdzie woda może być problemem, jej użycie jest wręcz niezbędne. Trzeba pamiętać, że według norm budowlanych, stosowanie papy na fundamentach i ścianach parteru to naprawdę dobra praktyka, bo minimalizuje ryzyko wilgoci i uszkodzeń. Generalnie, dobrze jest myśleć o izolacji od początku budowy, bo to wpływa na to, jak długo konstrukcja wytrzyma i czy będzie bezpieczna.

Pytanie 22

Najdłuższy czas przydatności do użycia, licząc od momentu połączenia składników, posiada zaprawa

A. cementowa

B. wapienna

C. wapienno-cementowa

D. cementowo-gliniana

Wybór zaprawy cementowej jako najbardziej odpowiedniej nie jest uzasadniony, ponieważ zaprawy cementowe, choć bardzo wytrzymałe i szybkoschnące, mają znacznie krótszy czas przydatności do użycia po zmieszaniu niż zaprawy wapienne. W przypadku zaprawy cementowej, proces wiązania zachodzi w ciągu kilku godzin, co ogranicza czas, w którym można ją skutecznie zastosować. Co więcej, gdy zaprawa cementowa zaczyna twardnieć, staje się znacznie mniej plastyczna, co utrudnia jej aplikację. Podobnie, zaprawy wapienno-cementowe, choć łączą cechy obu materiałów, nadal są ograniczone czasowo przez właściwości cementu. Zaprawa cementowo-gliniana także nie jest odpowiednia, ponieważ glina, w połączeniu z cementem, ma tendencję do wydłużania czasu wiązania, co nie jest korzystne w kontekście praktycznym. Najczęstsze błędy myślowe przy wyborze tych zapraw polegają na przesadnym akcentowaniu ich wytrzymałości, przy jednoczesnym bagatelizowaniu ich właściwości czasowych. W praktyce, wybór odpowiedniego materiału budowlanego powinien bazować na zrozumieniu specyficznych właściwości, zastosowania oraz wymagań projektu, co jest kluczowe dla zapewnienia trwałości i efektywności konstrukcji.

Pytanie 23

Na podstawie receptury roboczej oblicz, ile żwiru potrzeba do sporządzenia mieszanki betonowej C12/15, jeżeli pojemność robocza betoniarki wynosi 200 litrów.

Receptura robocza
Składniki na 1 m³ mieszanki betonowej
Beton C12/15
cement:	275 kg
piasek:	590 kg
żwir:	1375 kg
woda:	165 l

A. 33 kg

B. 275 kg

C. 55 kg

D. 118 kg

Wybór innej odpowiedzi może wynikać z nieprawidłowego przeliczenia lub niezrozumienia receptury roboczej. Wiele osób stara się oszacować potrzebne ilości, bazując na intuicji lub doświadczeniu, co może prowadzić do błędnych wniosków. Na przykład, jeśli ktoś oblicza ilość żwiru, nie biorąc pod uwagę, że 200 litrów to 0,2 m³, może pomylić się przy mnożeniu lub stosować niewłaściwe jednostki miary. Zbyt mała ilość żwiru, jak w przypadku błędnych odpowiedzi, prowadzi do niedoborów w mieszance, co negatywnie wpływa na jej wytrzymałość. W praktyce budowlanej, zgodnie z normami, ważne jest, aby zawsze przeliczać ilości materiałów zgodnie z ich gęstościami i proporcjami ustalonymi w recepturach. Dobrym podejściem jest również użycie kalkulatorów budowlanych lub tabel, które ułatwiają te obliczenia. Ignorowanie tych zasad może skutkować nie tylko słabą jakością betonu, ale także opóźnieniami i dodatkowymi kosztami w projekcie budowlanym.

Pytanie 24

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 25

W przypadku, gdy nierównomierna praca podłoża prowadzi do rozłączenia ścian konstrukcyjnych, jakie działania można podjąć, aby je ponownie połączyć?

A. iniekcję środka wiążącego

B. zastosowanie ściągów metalowych

C. wypełnienie środkami bitumicznymi

D. wypełnienie pęknięć zaczynem cementowym

Wypełnianie pęknięć zaczynem cementowym, iniekcją wiążącym czy bitumem to metody, które czasem mogą się przydać, ale w przypadku połączenia rozłączonych ścian konstrukcyjnych, to nie za bardzo. Jakoś tak, zaczyn cementowy nie za bardzo przywraca integralność strukturalną, bo jego działanie się ogranicza do wypełniania miejsc, a nie daje odpowiedniego wsparcia mechanicznego dla ścian. Iniekcja środków wiążących może być fajna do uszczelnienia, ale nie ma sensu stosować jej, gdy są poważniejsze przemieszczenia. Bitum to głównie ochrona przed wilgocią, a nie wzmocnienie konstrukcji. Często mylimy funkcje materiałów budowlanych i nie zdajemy sobie sprawy z różnic w wymaganiach konstrukcyjnych w różnych sytuacjach. W praktyce lepiej używać metod, które rzeczywiście wzmacniają, jak te metalowe ściągi, bo one dają kompleksowe wsparcie dla połączeń konstrukcyjnych.

Pytanie 26

Na podstawie danych zawartych w tabeli oblicz całkowity koszt wykonania 1 m² tynku mozaikowego drobnoziarnistego wraz z gruntowaniem podłoża.

Tynk mozaikowy drobnoziarnisty:
cena opakowania 25 kg:	187,50 zł
zużycie:	4 kg/m²
Preparat gruntujący:
cena opakowania 12 l:	90,00 zł
zużycie:	0,4 l/m²
Robocizna (wykonanie tynku wraz z gruntowaniem):	55,00 zł/m²

A. 82,00 zł

B. 85,00 zł

C. 88,00 zł

D. 58,00 zł

Wybór innych odpowiedzi, jak 82,00 zł, 58,00 zł czy 85,00 zł, często wynika z błędnego oszacowania kosztów materiałów i robocizny przy tynku mozaikowym. Możliwe, że w takich przypadkach pomijasz ważne elementy, jak przygotowanie podłoża, które ma duże znaczenie dla przyczepności tynku. Koszt gruntowania, które jest często konieczne przed nałożeniem tynku, mógł nie zostać wzięty pod uwagę w niektórych obliczeniach, co prowadzi do zaniżenia całości. Zdarza się też, że błędne wyniki wynikają z pomyłek w jednostkowych kosztach materiałów lub robocizny. Często nie uwzględnia się również dodatkowych wydatków na narzędzia, transport czy straty materiałów. Niedostateczna znajomość standardów i praktyk w branży też może przyczyniać się do błędnych oszacowań. Dlatego przed zaczęciem kalkulacji dobrze jest przemyśleć wszystkie składniki kosztów, żeby wyjść z rzetelnymi obliczeniami.

Pytanie 27

Wydajność betoniarki mierzy się na podstawie ilości m³mieszanki betonowej wytwarzanej w ciągu

A. jednego dnia

B. jednej godziny

C. jednej zmiany

D. jednego tygodnia

Wydajność betoniarki określa się na podstawie ilości mieszanki betonowej produkowanej w jednostce czasu, a w tym przypadku jest to jedna godzina. W praktyce oznacza to, że betoniarka powinna być w stanie wyprodukować określoną ilość betonu w ciągu godziny, co pozwala na efektywne planowanie prac budowlanych. Na przykład, jeżeli betoniarka ma wydajność 10 m³ na godzinę, oznacza to, że w ciągu ośmiogodzinnej zmiany roboczej może wyprodukować 80 m³ betonu. Jest to kluczowe dla harmonogramów budowy, ponieważ pozwala na precyzyjne obliczenie potrzebnych ilości betonu dla różnych etapów projektu. W branży budowlanej standardowo przyjmuje się, że wydajność betoniarki jest jednym z podstawowych parametrów, który wpływa na czas realizacji zadania oraz jego koszty. Optymalizacja wydajności betoniarki jest zatem niezwykle istotna, ponieważ pozwala na zwiększenie efektywności pracy oraz minimalizację strat materiałowych.

Pytanie 28

Na podstawie fragmentu instrukcji producenta oblicz, ile kilogramów zaprawy murarskiej potrzeba do wymurowania jednej ściany grubości 25 cm, długości 12 m i wysokości 3 m.

Fragment instrukcji producenta
Grubość ściany z cegły pełnej	Zużycie suchej zaprawy [kg/m²]
½ cegły	ok. 40
1 cegła	ok. 100

A. ok. 900 kg

B. ok. 3600 kg

C. ok. 1440 kg

D. ok. 360 kg

Aby obliczyć ilość zaprawy murarskiej potrzebnej do wymurowania ściany, kluczowe jest zrozumienie, jak oblicza się zapotrzebowanie na materiały budowlane. W tym przypadku zaczynamy od obliczenia powierzchni ściany, która wynosi 36 m² (długość 12 m x wysokość 3 m). Następnie, zgodnie z danymi producenta, zużycie zaprawy murarskiej dla ściany o grubości jednej cegły wynosi około 100 kg/m². Po pomnożeniu tych dwóch wartości (36 m² x 100 kg/m²) otrzymujemy 3600 kg zaprawy potrzebnej do postawienia ściany. Tego typu obliczenia są kluczowe w praktyce budowlanej, gdyż pozwalają na dokładne oszacowanie kosztów materiałów oraz uniknięcie ich niedoboru w trakcie budowy. Ponadto, znajomość standardów zużycia materiałów budowlanych jest niezwykle ważna, aby utrzymać wysoką jakość wykonania oraz zgodność z wymaganiami technicznymi i normami budowlanymi.

Pytanie 29

Jakie materiały wykorzystuje się do łączenia warstw papy asfaltowej stosowanych jako izolacja ław fundamentowych?

A. emulsją asfaltową

B. kitem asfaltowym

C. roztworem asfaltowym

D. lepikiem asfaltowym

Lepik asfaltowy jest najczęściej stosowanym materiałem do łączenia warstw papy asfaltowej, ponieważ zapewnia doskonałą przyczepność i szczelność. Jego właściwości hydroizolacyjne są kluczowe przy izolacji ław fundamentowych, ponieważ zapobiegają przenikaniu wody do konstrukcji. Lepik asfaltowy, będący płynnym materiałem, pod wpływem ciepła staje się lepki, co umożliwia łatwe łączenie poszczególnych warstw papy. W praktyce, stosując lepik, można uzyskać ciągłość izolacji, co jest istotne dla długotrwałej ochrony fundamentów. Dobrą praktyką jest również przestrzeganie norm budowlanych, takich jak PN-EN 13707, które definiują wymagania dla materiałów hydroizolacyjnych. Dzięki zastosowaniu lepika asfaltowego na ławach fundamentowych, inwestorzy mogą mieć pewność, że ich struktury są odpowiednio zabezpieczone przed negatywnym działaniem wody i wilgoci, co w dłuższej perspektywie przekłada się na trwałość budowli.

Pytanie 30

Odpady, które powstają w wyniku demontażu ścian działowych na piętrze w budynku, powinny być

A. transportowane na zewnątrz przez okna do podstawionych pojemników

B. składowane w jednym miejscu wewnątrz budynku

C. usuwane na zewnątrz, przy użyciu zbudowanych zsypów

D. układane na stropach w sąsiedztwie okien

Zbieranie gruzu w jednym miejscu wewnątrz budynku to nie jest najlepszy pomysł. Moim zdaniem to może stwarzać spore problemy z bezpieczeństwem i organizacją pracy. To znaczy, jeśli gruz zajmie korytarze czy inne miejsca robocze, to łatwo można się potknąć i coś sobie zrobić. Poza tym, trzymanie wszystkiego w jednym miejscu to kiepskie zarządzanie odpadami, co w dzisiejszych czasach naprawdę jest ważne, zwłaszcza w kontekście ochrony środowiska. Korzystanie z okien do wypychania gruzu to też zły pomysł. To może uszkodzić budynek i zwiększa ryzyko wypadków. Włożenie gruzu na stropach blisko okien może spowodować, że konstrukcja będzie za mocno obciążona, co w skrajnych sytuacjach może prowadzić do poważnych uszkodzeń, a nawet zawalenia. Dlatego warto trzymać się dobrych praktyk w usuwaniu odpadów budowlanych, czyli stosować odpowiednie metody transportu i składowania, żeby wszystko było zgodne z normami i przepisami. Estetyka jest ważna, ale bezpieczeństwo i efektywność powinny być na pierwszym miejscu.

Pytanie 31

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 32

Płaska pozioma przegroda wewnętrzna oddzielająca piętra budynku to

A. stropodach

B. strop

C. nadproże

D. ściana

Strop to element konstrukcyjny, który pełni kluczową rolę w budynku, dzieląc go na kondygnacje. Jest on płaską przegrodą poziomą, która przenosi obciążenia z wyższych poziomów na ściany lub inne elementy nośne. Stropy mogą być wykonane z różnych materiałów, w tym z betonu, stali lub drewna, w zależności od projektu budynku oraz wymagań konstrukcyjnych. W praktyce, stropy nie tylko tworzą poziome podłogi dla mieszkańców, ale również zapewniają izolację akustyczną i termiczną między kondygnacjami. Stosowanie odpowiednich materiałów oraz technologii wykonania stropów jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa konstrukcji oraz komfortu użytkowników. W branży budowlanej istnieją normy, takie jak Eurokod, które określają wymagania dotyczące projektowania i wykonania stropów, aby zapewnić ich odpowiednią nośność, sztywność oraz bezpieczeństwo. Dobrze zaprojektowany strop nie tylko spełnia funkcje konstrukcyjne, ale także wpływa na estetykę wnętrza, umożliwiając różnorodne aranżacje przestrzeni.

Pytanie 33

W budynkach z cegły ceramicznej z użyciem zaprawy cementowo-wapiennej, dylatacje należy umieszczać co ile?

A. 25 m

B. 50 m

C. 60 m

D. 40 m

Rozmieszczanie przerw dylatacyjnych w budynkach murowanych jest kluczowym elementem projektowania, jednak wybór niewłaściwych odległości, takich jak 40 m, 25 m czy 50 m, może prowadzić do poważnych problemów z integralnością konstrukcji. Przykładowo, przerwy dylatacyjne co 40 m mogą być niewystarczające w przypadku dużych budowli, co skutkuje nadmiernym naprężeniem w murze, prowadząc do pęknięć i osiadania. Podobnie, 25 m jest zbyt małą odległością, co powoduje, że materiał nie ma wystarczającej swobody na rozszerzanie i kurczenie się, co w konsekwencji prowadzi do uszkodzeń. Z kolei opcja 50 m, choć bliższa prawidłowej odpowiedzi, nadal nie uwzględnia optymalnych warunków dla dużych obiektów, co może prowadzić do osłabienia strukturalnego. Zrozumienie, że przerwy dylatacyjne są projektowane w oparciu o konkretne normy i dobre praktyki budowlane, jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa i trwałości budynków. W kontekście projektowania, należy również brać pod uwagę czynniki takie jak rodzaj użytych materiałów, klimat oraz przewidywane obciążenia, aby dobrać właściwe interwały dylatacyjne dla konkretnej konstrukcji.

Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

Jakie materiały wykorzystuje się do realizacji izolacji przeciwwilgociowych?

A. roztwory asfaltowe oraz włókna celulozowe

B. pasty asfaltowe i płyty wiórowe

C. płyty pilśniowe i emulsje asfaltowe

D. folie izolacyjne i lepiki asfaltowe

Wybór materiałów do izolacji przeciwwilgociowej ma kluczowe znaczenie dla skuteczności ochrony przed wilgocią. Roztwory asfaltowe i włókna celulozowe, choć mogą być użyte w innych aplikacjach budowlanych, nie są właściwym wyborem do izolacji przeciwwilgociowej. Roztwory asfaltowe mogą mieć ograniczoną przyczepność oraz mogą nie zapewniać długotrwałej ochrony w warunkach wysokiej wilgotności, co prowadzi do ich degradacji w krótkim czasie. Z kolei włókna celulozowe, które są często używane jako materiał izolacyjny w budownictwie, nie mają właściwości wodoodpornych i mogą szybko wchłaniać wilgoć, co tylko pogłębia problem. W przypadku past asfaltowych i płyt wiórowych również występują istotne ograniczenia. Pasty asfaltowe, mimo że mogą oferować pewne właściwości uszczelniające, nie gwarantują trwałej ochrony przed wodą, a płyty wiórowe są wrażliwe na wilgoć i mogą ulegać zniszczeniu, co czyni je niewłaściwym wyborem do miejsc narażonych na działanie wody. Płyty pilśniowe i emulsje asfaltowe również nie spełniają wymagań dotyczących skutecznej izolacji przeciwwilgociowej. Płyty pilśniowe są materiałem organicznym, który łatwo wchłania wilgoć, co prowadzi do ich rozkładu. Emulsje asfaltowe mogą być stosowane jako materiał uszczelniający, jednak ich skuteczność w dłuższym okresie jest wątpliwa, a ponadto wymagają odpowiedniego nałożenia i pielęgnacji. Dlatego istotne jest, aby przy wyborze materiałów do izolacji przeciwwilgociowej kierować się sprawdzonymi praktykami oraz normami branżowymi, które potwierdzają skuteczność i trwałość zastosowanych rozwiązań.

Pytanie 36

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 37

Zgodnie z Zasadami obmiaru robót tynkarskich podczas obmiaru tynku wewnętrznego ściany z jednym otworem okiennym o tynkowanych ościeżach należy odjąć powierzchnię tego otworu, jeżeli wynosi ona ponad

Zasady obmiaru robót tynkarskich (fragment)
(...) Z powierzchni tynków nie odlicza się powierzchni nieotynkowanych lub ciągnionych mających więcej niż 1 m² i powierzchni otworów do 3 m², jeżeli ościeża ich są tynkowane. (...)

A. 1,0 m2

B. 2,0 m2

C. 3,0 m2

D. 0,5 m2

Odpowiedź "3,0 m2" jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z Zasadami obmiaru robót tynkarskich, powierzchnię otworów, których powierzchnia nie przekracza 3 m2, należy odjąć od powierzchni tynków, o ile tynkowane są również ościeża. W przypadku otworów o powierzchni powyżej 1 m2, ale nieprzekraczającej 3 m2, nie ma konieczności odliczania ich powierzchni, co jest zgodne z przyjętymi normami. Praktycznie oznacza to, że w przypadku typowych budynków mieszkalnych, gdzie często spotykamy się z oknami o standardowych wymiarach, odpowiednie uwzględnienie takich otworów podczas obmiaru tynku pozwala na dokładniejsze ustalenie ilości materiałów potrzebnych do wykonania robót tynkarskich. Przykładowo, jeżeli mamy do czynienia z pomieszczeniem z dużymi oknami, warto wiedzieć, że ich powierzchnia nie wpłynie na całkowity koszt robót, co jest istotne w kontekście zarządzania budżetem projektu budowlanego. Zastosowanie tych zasad nie tylko wpływa na poprawność obliczeń, ale również na efektywność procesu budowlanego, co jest kluczowe w branży budowlanej.

Pytanie 38

Do sporządzenia zaprawy cementowo-wapiennej odmiany E zaplanowano użycie 100 dm³ cementu. Korzystając z informacji zawartych w tabeli określ, ile pozostałych składników należy przygotować do jej wykonania.

Proporcje składników (mierzone objętościowo)		Symbol odmiany
Zaprawy cementowe	odmiana 1 : 2	A
	odmiana 1 : 3	B
	odmiana 1 : 4	C
Zaprawy cementowo-wapienne	odmiana 1 : 0,25 : 3	D
	odmiana 1 : 0,5 : 4	E
	odmiana 1 : 1 : 6	F
	odmiana 1 : 2 : 9	G
Zaprawy wapienne	odmiana 1 : 1,5	H
	odmiana 1 : 2	I
	odmiana 1 : 4	J

A. 50 dm3 wapna i 200 dm3 piasku.

B. 50 dm3 piasku i 200 dm3 wapna.

C. 50 dm3 wapna i 400 dm3 piasku.

D. 50 dm3 piasku i 400 dm3 wapna.

Poprawna odpowiedź to 50 dm3 wapna i 400 dm3 piasku, co jest zgodne z wymaganiami dla zaprawy cementowo-wapiennej odmiany E. W praktyce, proporcje składników w zaprawach cementowych mają kluczowe znaczenie dla uzyskania odpowiednich właściwości mechanicznych oraz wytrzymałości na czynniki zewnętrzne. W przypadku zaprawy E, stosunek cementu do wapna i piasku wynosi 1:0.5:4, co oznacza, że na każdą jednostkę cementu (100 dm3) przypada 50 dm3 wapna oraz 400 dm3 piasku. Proporcje te powinny być ściśle przestrzegane, aby zapewnić optymalną konsystencję i trwałość zaprawy. Prawidłowe użycie składników wpływa także na właściwości estetyczne, takie jak kolor i struktura powierzchni gotowego produktu. Warto zwrócić uwagę na jakość używanych materiałów, co również jest zgodne z dobrymi praktykami budowlanymi, ponieważ zanieczyszczenia mogą znacząco obniżyć wytrzymałość zaprawy. Przykładowo, w przypadku zastosowania niewłaściwych proporcji, możemy zaobserwować pęknięcia lub osłabienie strukturalne muru, co z kolei prowadzi do kosztownych napraw.

Pytanie 39

Kiedy wykonuje się poziomą izolację przeciwwilgociową na ścianie fundamentowej?

A. z folii paroizolacyjnej

B. ze styropianu

C. z papy asfaltowej

D. z polistyrenu ekstrudowanego

Izolacja przeciwwilgociowa ściany fundamentowej jest niezbędna dla ochrony konstrukcji przed działaniem wody, jednak zastosowanie materiałów innych niż papa asfaltowa może być nieodpowiednie. Styropian, mimo że jest materiałem o dobrych właściwościach termoizolacyjnych, nie zapewnia wystarczającej ochrony przed wilgocią. Jego struktura jest porowata, co może prowadzić do absorpcji wody, a w efekcie do uszkodzeń fundamentów oraz osłabienia całej konstrukcji. Polistyren ekstrudowany, chociaż lepszy od styropianu pod względem trwałości i odporności na wilgoć, nie jest przeznaczony do stosowania jako materiał izolacyjny w bezpośrednim kontakcie z wodą gruntową. Użycie folii paroizolacyjnej w tym kontekście również jest niewłaściwe, ponieważ folia ma inne przeznaczenie – jej główną funkcją jest ochrona przed migracją pary wodnej, a nie wody gruntowej. Izolacja fundamentów musi być wykonana z materiałów odpornych na długotrwałe działanie wody, co wyklucza stosowanie nieodpowiednich produktów. Niewłaściwy dobór materiałów do izolacji fundamentów może prowadzić do poważnych problemów, takich jak infiltracja wilgoci, co z kolei może prowadzić do powstawania pleśni, rozwoju grzybów oraz uszkodzeń strukturalnych budynku. Dlatego kluczowe jest, aby zawsze stosować się do rekomendacji branżowych i standardów budowlanych przy wyborze materiałów do izolacji przeciwwilgociowej.

Pytanie 40

Aby przygotować zaprawę cementowo-wapienną w proporcji objętościowej 1:0,5:4, co powinno zostać zgromadzone?

A. 1 część piasku, 0,5 części cementu i 4 części wapna

B. 1 część cementu, 0,5 części piasku i 4 części wapna

C. 1 część piasku, 0,5 części wapna i 4 części cementu

D. 1 część cementu, 0,5 części wapna i 4 części piasku

Odpowiedź jest prawidłowa, ponieważ zaprawa cementowo-wapienna o proporcji 1:0,5:4 oznacza, że na każdą część cementu przypada 0,5 części wapna oraz 4 części piasku. Przygotowanie zaprawy w takich proporcjach zapewnia odpowiednią wytrzymałość i trwałość materiału budowlanego. W praktyce, zaprawa cementowo-wapienna jest powszechnie stosowana w budownictwie do murowania, tynkowania oraz jako materiał do łączenia różnorodnych elementów konstrukcyjnych. Dobrze zbilansowane proporcje składników wpływają na właściwości fizyczne i chemiczne zaprawy, co jest zgodne z normami PN-EN 998-1, które określają wymagania dotyczące zapraw murarskich. Warto również zaznaczyć, że odpowiednie przygotowanie zaprawy, w tym staranne wymieszanie składników, jest kluczowe dla uzyskania pożądanej konsystencji oraz właściwości użytkowych. Przykładem zastosowania zaprawy cementowo-wapiennej jest budowa ścian nośnych z bloczków betonowych, gdzie zaprawa zapewnia stabilność i trwałość konstrukcji przez długie lata.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej