Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik teleinformatyk
Kwalifikacja: INF.08 - Eksploatacja i konfiguracja oraz administrowanie sieciami rozległymi
Data rozpoczęcia: 15 grudnia 2025 11:31
Data zakończenia: 15 grudnia 2025 12:30

Egzamin zdany!

Wynik: 20/40 punktów (50,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na wyjściu dekodera DTMF otrzymano dwie wartości częstotliwości: 852 Hz i 1336 Hz. Wskazują one na wciśnięcie w klawiaturze wybierczej klawisza o numerze

	1209 Hz	1336 Hz	1477 Hz	1633 Hz
697 Hz	1	2	3	A
770 Hz	4	5	6	B
852 Hz	7	8	9	C
941 Hz	*	0	#	D

A. 4

B. 1

C. 7

D. 8

Poprawna odpowiedź to klawisz o numerze 8, co wynika z analizy częstotliwości dźwięków generowanych przez dekoder DTMF (Dual-Tone Multi-Frequency). W systemie DTMF każdy klawisz na klawiaturze wybierczej generuje unikalną kombinację dwóch częstotliwości, które są standardowo zdefiniowane w tabelach częstotliwości. W przypadku klawisza 8, częstotliwości 852 Hz i 1336 Hz są prawidłowe. Tego typu technologia jest szeroko stosowana w systemach telekomunikacyjnych, w tym w automatycznych systemach obsługi połączeń oraz w interaktywnych systemach odpowiedzi głosowej (IVR). Znajomość tych częstotliwości i ich zastosowania jest kluczowa dla inżynierów telekomunikacyjnych, którzy projektują systemy obsługujące sygnały DTMF. Przykładem zastosowania jest dialer telefoniczny, który wykorzystuje te częstotliwości do rozpoznawania wciśniętych przycisków, co umożliwia realizację różnych funkcji, takich jak wybór opcji w menu lub nawiązywanie połączeń.

Pytanie 2

W telekomunikacyjnych światłowodach z krzemionki, w których rdzeń jest domieszkowany germanem, tłumienność w trzecim oknie optycznym nie powinna przekraczać wartości

A. 0,25 dB/km

B. 0,005 dB/km

C. 0,025 dB/km

D. 0,05 dB/km

Odpowiedź 0,25 dB/km jest prawidłowa, ponieważ w trzecim oknie optycznym, które obejmuje długości fal w zakresie 1550 nm, tłumienność światłowodów telekomunikacyjnych wykonanych z krzemionki domieszkowanej germanem nie powinna przekraczać tej wartości, aby zapewnić optymalną jakość sygnału. Zgodnie z normami ITU-T G.652, tłumienność na poziomie 0,25 dB/km jest typowa dla wysokiej jakości światłowodów, które są szeroko stosowane w sieciach telekomunikacyjnych i transmisji danych. Przykładowo, w aplikacjach takich jak światłowodowy Internet szerokopasmowy, niska tłumienność przyczynia się do dłuższych zasięgów transmisji sygnału oraz zmniejszenia liczby potrzebnych wzmacniaczy optycznych. Dlatego ważne jest, aby projektanci sieci dobrze rozumieli te parametry, aby utrzymać wysoką jakość usług oraz minimalizować straty sygnału.

Pytanie 3

Jaką przepustowość ma kanał typu D w ISDN PRA?

A. 64 Mbps

B. 64 kbps

C. 16 kbps

D. 16 Mbps

Wybór 16 kbps, 64 Mbps lub 16 Mbps jako odpowiedzi na pytanie o przepustowość kanału D w ISDN PRA jest niepoprawny z kilku powodów. Zaczynając od 16 kbps, ta wartość jest znacznie poniżej standardów przepustowości dla kanałów ISDN. W rzeczywistości, 16 kbps to przepustowość, która była używana w starych systemach analogowych lub w podstawowej transmisji danych, ale w przypadku współczesnych sieci telekomunikacyjnych nie spełnia wymagań jakościowych. Kolejną pomyłką jest wybór 64 Mbps, co jest znacznie zawyżoną wartością. Tego rodzaju prędkość jest typowa dla nowoczesnych połączeń szerokopasmowych, takich jak światłowody, ale nie ma zastosowania w kontekście ISDN. Również 16 Mbps jest nieadekwatne, ponieważ ta prędkość jest zarezerwowana dla innych technologii, które oferują większą przepustowość niż te, które przewiduje ISDN. Typowym błędem myślowym jest mylenie różnych typów transmisji danych. ISDN jest systemem, który ma określony zestaw standardów i parametrów, a jego architektura opiera się na kanałach o 64 kbps, które są stosowane do sygnalizacji i transmisji głosu. Każda z tych odpowiedzi nie tylko różni się od rzeczywistej specyfikacji, ale także wskazuje na brak zrozumienia zasad działania systemów telekomunikacyjnych oraz ich standardów, co może prowadzić do nieefektywnego projektowania i wdrażania infrastruktury komunikacyjnej.

Pytanie 4

W modelu OSI warstwa transportowa odpowiada za

A. zapewnienie fizycznego połączenia pomiędzy urządzeniami

B. zarządzanie transmisją danych pomiędzy systemami końcowymi

C. przepływ pakietów przez sieci fizyczne

D. kodowanie i dekodowanie danych w formacie binarnym

Warstwa transportowa w modelu OSI nie zajmuje się przepływem pakietów przez sieci fizyczne, ponieważ to zadanie należy do warstwy sieciowej, odpowiadającej za routing i przesyłanie pakietów przez różnorodne sieci. Z kolei zarządzanie fizycznym połączeniem pomiędzy urządzeniami to rola warstwy fizycznej, która zajmuje się wszystkimi aspektami związanymi z fizycznym medium transmisyjnym, takimi jak przewody miedziane, światłowody czy fale radiowe. Kodowanie i dekodowanie danych w formacie binarnym to domena warstwy prezentacji, która zajmuje się przekształceniem danych na format zrozumiały dla aplikacji. Typowe błędy myślowe to mylenie funkcji warstw ze względu na ich współpracę w ramach stosu protokołów. Ważne jest, aby zrozumieć, że każda z warstw OSI ma swoje specyficzne zadania i funkcje, które są zaprojektowane, by współpracować w celu zapewnienia skutecznej komunikacji sieciowej. Zrozumienie tych ról pomaga w efektywniejszym diagnozowaniu problemów sieciowych oraz w projektowaniu rozwiązań sieciowych. W dobrych praktykach branżowych często podkreśla się znaczenie warstwy transportowej dla zapewnienia niezawodności i efektywności komunikacji, co jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości usług sieciowych.

Pytanie 5

Gdy ruter stosuje mechanizmy równoważenia obciążenia (load balancing), to w tablicy routingu

A. przechowywana jest wyłącznie jedna trasa, ruter wysyła wszystkie pakiety zawsze tą samą trasą.

B. znajduje się kilka najlepszych tras, ruter wysyła wszystkie pakiety jedną z tych tras.

C. znajduje się kilka najlepszych tras, ruter wysyła pakiety jednocześnie wszystkimi trasami.

D. przechowywana jest tylko jedna trasa, proces routingu odbywa się dla wszystkich pakietów.

Równoważenie obciążenia w kontekście routingu oznacza, że ruter może wykorzystać kilka tras do przesyłania danych, co zwiększa efektywność i niezawodność sieci. W przypadku mechanizmu równoważenia obciążenia, ruter przechowuje w tablicy routingu kilka najlepszych tras do danego celu. Dzięki temu, pakiety są wysyłane równolegle wszystkimi tymi trasami, co pozwala na optymalne wykorzystanie dostępnych zasobów oraz na zminimalizowanie opóźnień. Przykładem może być sytuacja, w której ruter ma do dyspozycji kilka połączeń internetowych o różnej przepustowości. W takim przypadku, równoważenie obciążenia umożliwia rozdzielenie ruchu, co nie tylko przyspiesza transfer danych, ale także zwiększa odporność na awarie. W praktyce, wiele nowoczesnych ruterów i rozwiązań sieciowych, takich jak technologie SD-WAN, implementuje takie mechanizmy, aby lepiej zarządzać ruchem i zapewniać ciągłość działania usług. Rekomendacje dotyczące konfiguracji sieci często zalecają implementację strategii równoważenia obciążenia, aby poprawić zarówno wydajność, jak i dostępność usług sieciowych.

Pytanie 6

Suma kontrolna umieszczona w ramce ma na celu

A. sprawdzanie długości danych w ramce

B. weryfikację poprawności przesyłanych danych

C. szyfrowanie informacji w ramce

D. przypisanie adresu docelowego ramki

Suma kontrolna odgrywa kluczową rolę w zapewnieniu integralności przesyłanych danych. Jest to wartość obliczana na podstawie zawartości ramki, która jest następnie do niej dołączana. Głównym celem sumy kontrolnej jest weryfikacja, czy dane zostały przesłane bez błędów, co jest niezwykle istotne w kontekście komunikacji sieciowej. Przykładem praktycznego zastosowania sumy kontrolnej jest protokół TCP, który wykorzystuje ją do detekcji błędów w transmisji. Gdy odbiorca otrzymuje ramkę z danymi, oblicza sumę kontrolną na podstawie otrzymanych danych i porównuje ją z wartością zawartą w ramce. Jeśli wartości się zgadzają, dane są uznawane za poprawne; jeśli nie, następuje retransmisja. W kontekście standardów, wiele protokołów komunikacyjnych, takich jak Ethernet, również opiera się na sumach kontrolnych, co czyni tę metodę sprawdzania integralności danych powszechną praktyką w branży.

Pytanie 7

Zespół działań związanych z analizą nowego zgłoszenia, przyjęciem żądań abonenta, który się zgłasza (wywołuje) oraz oceną możliwości ich realizacji, to

A. rozmowa

B. zawieszenie połączenia

C. zestawianie połączenia

D. preselekcja

Rozmowa, zawieszenie połączenia oraz zestawianie połączenia są terminami, które w kontekście obsługi zgłoszeń nie odnoszą się właściwie do opisanego procesu preselekcji. Rozmowa to interakcja między abonentem a operatorem, która może być przeprowadzona po zakończeniu etapu preselekcji. W praktyce, rozpoczęcie rozmowy bez wcześniejszej selekcji zgłoszeń prowadzi do chaosu w zarządzaniu czasem i zasobami, co obniża jakość obsługi. Zawieszenie połączenia to technika stosowana w celu tymczasowego przerwania rozmowy, co nie ma związku z procesem wstępnej oceny zgłoszeń. Tego typu działania mogą prowadzić do frustracji abonenta, gdyż nie oferują mu natychmiastowego rozwiązania jego problemu. Zestawianie połączenia to proces łączenia dwóch lub więcej uczestników rozmowy, który również nie ma miejsca w fazie preselekcji. Niezrozumienie tych różnic może prowadzić do nieefektywnej obsługi klienta oraz wydłużenia czasu reakcji na zgłoszenia, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami w branży. Kluczowe jest, aby procesy obsługi klienta były dobrze zorganizowane i oparte na efektywnej preselekcji, co z kolei wpływa na satysfakcję klienta oraz efektywność operacyjną organizacji.

Pytanie 8

Aby zrealizować rejestrację telefonu VoIP w lokalnej sieci, trzeba ustawić na urządzeniu adres IP, który będzie zgodny z siecią ustaloną w serwerze telekomunikacyjnym oraz stworzyć i skonfigurować

A. konto abonenta VoIP w serwerze telekomunikacyjnym

B. translację cyfrową w serwerze telekomunikacyjnym

C. konto abonenta cyfrowego w serwerze telekomunikacyjnym

D. translację VoIP w serwerze telekomunikacyjnym

Aby zarejestrować telefon VoIP w sieci lokalnej, niezbędne jest utworzenie konta abonenta VoIP w serwerze telekomunikacyjnym. To konto jest kluczowe dla identyfikacji użytkownika oraz zapewnienia mu dostępu do usług VoIP, takich jak połączenia głosowe, wideokonferencje i inne funkcjonalności. Po utworzeniu konta, telefon VoIP będzie mógł nawiązać połączenie z serwerem, co umożliwi jego prawidłowe działanie w sieci. Proces ten zakłada również, że telefon zostanie przypisany do konkretnego adresu IP, który jest zgodny z konfiguracją sieci lokalnej. Dobre praktyki branżowe sugerują również, aby podczas konfigurowania konta abonenta VoIP zwracać uwagę na zabezpieczenia, takie jak silne hasła i szyfrowanie połączeń, co zwiększa bezpieczeństwo komunikacji. Przykład praktyczny to sytuacja, w której firma zakłada nowe konto dla pracownika, co umożliwia mu korzystanie z telefonu VoIP i dostępu do wewnętrznych systemów telekomunikacyjnych.

Pytanie 9

Jakie są domyślne interwały czasowe dla aktualizacji tras w protokole RIP (Routing Information Protocol)?

A. 30 s

B. 90 s

C. 170 s

D. 270 s

W protokole RIP (Routing Information Protocol) aktualizacja tras odbywa się co 30 sekund, co jest zgodne z domyślną konfiguracją protokołu. Tak częste aktualizacje są zaprojektowane, aby zapewnić, że wszystkie urządzenia w sieci mają aktualne informacje o dostępnych trasach. Dzięki temu możliwe jest szybsze reagowanie na zmiany w topologii sieci, co jest kluczowe w dynamicznych środowiskach. Jeśli na przykład w sieci dojdzie do awarii lub zmiany w ścieżkach, urządzenia mogą szybko zaktualizować swoje tablice routingu, zapewniając ciągłość działania aplikacji i usług. Warto zaznaczyć, że w praktycznych zastosowaniach, takich jak sieci lokalne czy rozległe, stosowanie RIP jest często ograniczone do mniejszych sieci ze względu na jego ograniczenia w skalowalności oraz czas reakcji. Standardy, takie jak RFC 1058, precyzują zasady działania RIP, a dobrą praktyką jest monitorowanie i optymalizacja interwałów aktualizacji, aby zminimalizować obciążenie sieci oraz poprawić wydajność routingu.

Pytanie 10

Relacja między rezystancją promieniowania anteny a sumą rezystancji promieniowania oraz rezystancji strat anteny określa

A. sprawność anteny

B. zysk energetyczny anteny

C. wzmocnienie anteny

D. zysk kierunkowy anteny

Wzmocnienie anteny i zysk energetyczny anteny to pojęcia, które często są mylone z pojęciem sprawności, jednak różnią się one pod względem definicji oraz zastosowania. Wzmocnienie anteny odnosi się do jej zdolności do skupiania energii w określonym kierunku, co przekłada się na większą intensywność sygnału w tym kierunku w porównaniu do izotropowego źródła radiowego. Zyski związane z wzmocnieniem anteny są wyrażane w decybelach (dB) i są kluczowe dla projektowania systemów, w których kierunkowość sygnału ma znaczenie. Z kolei zysk energetyczny anteny odnosi się do całkowitego zysku w stosunku do energii dostarczonej do anteny, co często jest mylnie łączone z efektywnością samej anteny. Zysk kierunkowy anteny natomiast dotyczy zdolności anteny do promieniowania w jednym kierunku bardziej efektywnie niż w innych, co również nie jest równoznaczne ze sprawnością. Często błędne podejście do tych terminów wynika z niejasności w ich definicjach oraz niepełnego zrozumienia różnicy między efektywnością a kierunkowością. Aby uniknąć tych nieporozumień, ważne jest zrozumienie, że sprawność to miara efektywności przetwarzania energii, podczas gdy wzmocnienie i zysk kierunkowy dotyczą bardziej sposobu, w jaki antena emituje sygnał. Należy również pamiętać, że poprawne dobranie anteny do konkretnej aplikacji wymaga znajomości tych wszystkich parametrów, co jest istotne w kontekście inżynierii telekomunikacyjnej.

Pytanie 11

Ośmiobitowy przetwornik A/C działający w trybie przetwarzania bezpośredniego ma czas przetwarzania równy 256 µs. Dwunastobitowy przetwornik A/C tego samego rodzaju, zbudowany z tych samych komponentów co przetwornik ośmiobitowy, ma czas przetwarzania wynoszący

A. 2972 µs

B. 4096 µs

C. 384 µs

D. 256 µs

Wybór odpowiedzi innych niż 256 µs wskazuje na powszechne nieporozumienie dotyczące czasu przetwarzania w przetwornikach A/C. Odpowiedzi takie jak 2972 µs, 384 µs czy 4096 µs sugerują, że użytkownik błędnie zrozumiał związek między rozdzielczością a czasem przetwarzania. W rzeczywistości, w przypadku przetworników A/C działających w trybie przetwarzania bezpośredniego, czas konwersji nie ulega wydłużeniu z powodu zwiększenia liczby bitów. Metoda ta jest zaprojektowana tak, aby umożliwić szybkie przetwarzanie sygnałów, co czyni ją odpowiednią do zastosowań wymagających wysokiej prędkości. Warto zauważyć, że czas przetwarzania przetwornika jest kluczowym parametrem w aplikacjach, gdzie synchronizacja pomiędzy różnymi komponentami systemu jest niezbędna, na przykład w systemach akwizycji danych. Błędne odpowiedzi mogą wynikać z założenia, że większa rozdzielczość automatycznie prowadzi do dłuższego czasu przetwarzania, co nie jest zgodne z rzeczywistością w przypadku tego konkretnego rodzaju przetworników. Właściwe zrozumienie tych zasady jest kluczowe dla efektywnego projektowania i implementacji układów elektronicznych.

Pytanie 12

Jaki będzie efekt wykonania, w systemie Windows, pliku wsadowego o podanej składni?

@echo off
DEL c:\KAT1\*.txt
pause

A. Usunie wszystkie pliki z rozszerzeniem txt z katalogu bieżącego.

B. Usunie wszystkie pliki z rozszerzeniem txt z katalogu KAT1

C. Wyświetli wszystkie pliki z rozszerzeniem txt z katalogu bieżącego.

D. Wyświetli wszystkie pliki z rozszerzeniem txt z katalogu KAT1

Błędne odpowiedzi wynikają z nieporozumienia dotyczącego działania polecenia DEL oraz jego kontekstu. Twierdzenie, że skrypt wyświetli wszystkie pliki z rozszerzeniem .txt z katalogu KAT1 lub katalogu bieżącego, jest nieprawidłowe, ponieważ polecenie DEL nie jest używane do wyświetlania plików; jego jedynym celem jest usunięcie ich. Użycie programu DIR byłoby odpowiednie, gdyby celem było przeglądanie zawartości katalogu, ale nie w przypadku skryptu skoncentrowanego na usuwaniu plików. Dodatkowo, podanie opcji usunięcia plików z katalogu bieżącego jest mylące, gdyż ścieżka w poleceniu wyraźnie wskazuje na KAT1. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że komendy mogą działać w sposób inny niż ich zamierzony, co często prowadzi do nieporozumień w zrozumieniu funkcji poleceń w systemie operacyjnym. W kontekście pracy z systemem Windows, zaleca się dokładne zapoznanie się z dokumentacją oraz testowanie skryptów w bezpiecznym środowisku, aby uniknąć niezamierzonych konsekwencji.

Pytanie 13

Jakie znaczenie ma prefiks przeznaczony dla adresacji multicast w IPv6?

A. 2002::/24

B. FF00::/8

C. ::1/128

D. FE80::/10

Odpowiedzi zawierające adresy takie jak ::1/128, FE80::/10 oraz 2002::/24 są niepoprawne w kontekście pytania o adresację multicast w protokole IPv6. Adres ::1/128 to adres loopback, który służy do komunikacji lokalnej w danym urządzeniu, co wyklucza go z zastosowań w multicast. Adres FE80::/10 to z kolei adresy link-local, które są używane do komunikacji w ramach lokalnej sieci bez konieczności przechodzenia przez routery; ich zastosowanie również nie dotyczy multicast. Dodatkowo, adres 2002::/24 to adresy 6to4, które służą do przechodzenia między IPv4 a IPv6, a nie do multicastu. Typowe błędy w myśleniu, które prowadzą do takich odpowiedzi, obejmują nieścisłości w zrozumieniu podstawowych koncepcji adresacji IPv6 oraz ich zastosowań. Ważne jest, aby przy rozwiązywaniu takich pytań wyraźnie rozróżniać różne typy adresów i ich zastosowania w sieciach IP, co jest kluczowe dla poprawnego zarządzania i projektowania nowoczesnych infrastruktur sieciowych.

Pytanie 14

Błąd przesunięcia zera w konwerterze A/C definiowany jest przez wartość napięcia

A. wyjściowego, niezbędną do przekształcenia od zerowej wartości słowa wejściowego do kolejnej większej wartości

B. wejściowego, niezbędną do przekształcenia od zerowej wartości słowa wyjściowego do kolejnej większej wartości

C. wyjściowego, niezbędną do przekształcenia od zerowej wartości słowa wyjściowego do kolejnej większej wartości

D. wejściowego, niezbędną do przekształcenia od zerowej wartości słowa wejściowego do kolejnej większej wartości

Problematyka błędu przesunięcia zera w przetwornikach A/C jest kluczowym elementem w obszarze technologii pomiarowej, jednak wiele osób myli koncepcję napięcia wejściowego z napięciem wyjściowym. W sytuacji, gdy niepoprawnie stwierdza się, że błąd przesunięcia zera dotyczy napięcia wyjściowego, dochodzi do nieporozumienia, ponieważ to napięcie wyjściowe jest rezultatem działania przetwornika, a nie jego wejściem. Błąd ten dotyczy zasadniczo różnicy pomiędzy oczekiwanym a rzeczywistym sygnałem wyjściowym, gdyż może on prowadzić do dalszych odchyleń w pomiarach. Kolejnym błędem jest błędne zrozumienie, że przesunięcie zera dotyczy przejścia od wartości słowa wejściowego do słowa wyjściowego; w rzeczywistości interesuje nas, jak napięcie wejściowe wpływa na uzyskiwane wyniki wyjściowe. W aplikacjach, gdzie precyzyjność jest kluczowa, jak np. w systemach kontroli procesów, zaniedbanie tego aspektu może prowadzić do poważnych konsekwencji. Błąd przesunięcia zera powinien być niwelowany poprzez kalibrację systemu, co wymaga zastosowania odpowiednich metod, takich jak testowanie i dostosowywanie przetwornika w warunkach rzeczywistych. Standardy branżowe, takie jak ISO 9001, wskazują na znaczenie monitorowania i zarządzania jakością w procesach pomiarowych, co podkreśla konieczność uwzględnienia błędu przesunięcia zera jako kluczowego elementu zapewnienia właściwej jakości danych.

Pytanie 15

Wymień kroki, które prowadzą do konwersji sygnału analogowego na cyfrowy?

A. Próbkowanie, modulacja, kwantyzacja

B. Próbkowanie, kwantyzacja, kodowanie

C. Modulacja, kluczowanie, kodowanie

D. Kluczowanie, modulacja, kwantyzacja

W kontekście przetwarzania sygnału analogowego na cyfrowy, wiele osób może mylić terminy związane z różnymi technikami modulacji oraz kodowania. Kluczowanie i modulacja to procesy, które są używane głównie w transmisji sygnałów, a nie w samym przetwarzaniu analogowo-cyfrowym. Kluczowanie odnosi się do zmiany stanu sygnału w odpowiedzi na sygnał wejściowy, co jest użyteczne w telekomunikacji, ale nie jest częścią procesu konwersji sygnału analogowego na cyfrowy. Z kolei modulacja to technika, która zmienia parametry fali nośnej (takie jak amplituda, częstotliwość czy faza) w celu przeniesienia informacji, a więc ma zastosowanie w transmisji, a nie w przetwarzaniu. Zastosowanie modulacji i kluczowania w kontekście konwersji sygnału analogowego na cyfrowy, jak wskazują niektóre z błędnych odpowiedzi, może prowadzić do mylnych wniosków. Ponadto, niektóre odpowiedzi wskazują na kwantyzację i kodowanie, które są prawidłowymi etapami, ale ich połączenie z procesami modulacji wprowadza zamieszanie. Zrozumienie poprawnych terminów i koncepcji jest kluczowe dla rozwoju umiejętności w dziedzinach takich jak inżynieria elektroniczna czy telekomunikacja, gdzie precyzyjne przełożenie z sygnału analogowego na cyfrowy ma istotne znaczenie dla jakości i efektywności przesyłania danych.

Pytanie 16

Funkcja gasikowa w telefonie

A. ochrania aparat telefoniczny przed odwróceniem zasilania

B. eliminując iskrzenie na panelu numerowym

C. zapobiega zbyt dużemu prądowi dzwonienia

D. chroni układy urządzenia przed wyładowaniami z linii

Układ gasikowy w aparacie telefonicznym jest kluczowym elementem, który eliminuje iskrzenie na tarczy numerowej. Iskrzenie to może być spowodowane nagłymi zmianami prądu elektrycznego, które występują w momencie wyboru numeru. Bez odpowiedniego zabezpieczenia, takie iskrzenie mogłoby prowadzić do uszkodzenia komponentów elektronicznych oraz wpływać na niezawodność działania urządzenia. Gasiki, które są stosowane w tych układach, absorbują nadmiar energii, co sprawia, że prąd płynący przez aparat jest stabilny. Przykładem zastosowania może być telefon stacjonarny, gdzie użytkownik wybiera numer, a zainstalowany układ gasikowy skutecznie minimalizuje iskrzenie, co zapewnia długotrwałe i bezproblemowe użytkowanie. Standardy branżowe, takie jak ITU-T (Międzynarodowy Związek Telekomunikacyjny), zalecają stosowanie odpowiednich rozwiązań gasikowych w urządzeniach telekomunikacyjnych, aby zapewnić ich trwałość i bezpieczeństwo eksploatacji.

Pytanie 17

Jaki jest adres rozgłoszeniowy IPv4 dla sieci z adresem 192.168.10.0 w klasycznym routingu?

A. 192.168.10.255

B. 192.168.10.1

C. 192.168.10.63

D. 192.168.10.127

Odpowiedzi takie jak 192.168.10.63, 192.168.10.127 i 192.168.10.1 nie są adresami rozgłoszeniowymi w sieci 192.168.10.0. Adres 192.168.10.1 jest często używany jako adres bramy domyślnej w sieciach lokalnych, co może prowadzić do błędnych założeń w trakcie analizy. Z kolei adresy 192.168.10.63 i 192.168.10.127, mimo że są w zakresie potencjalnych adresów hostów dla tej sieci, nie pełnią roli adresów rozgłoszeniowych. Adresy rozgłoszeniowe to zawsze najwyższy adres w danym zakresie, co w przypadku sieci klasy C oznacza, że ostatni oktet musi być równy 255. Często mylenie adresów rozgłoszeniowych z innymi adresami IP wynika z braku zrozumienia struktury adresacji IP oraz zasad działania rutingu klasowego. Istotne jest, aby przy definiowaniu adresów sieciowych pamiętać o zasadach podziału adresów i adresacji, takich jak klasyfikacja sieci i zasady przydzielania adresów. Używanie niepoprawnych adresów może prowadzić do problemów z komunikacją w sieci, co podkreśla znaczenie znajomości zasad adresacji IP i ich praktycznego zastosowania.

Pytanie 18

Norma IEEE 802.11 odnosi się do sieci

A. GSM

B. Token Ring

C. GPRS

D. bezprzewodowych

Standard IEEE 802.11 to coś, co dotyczy sieci bezprzewodowych i to jest mega ważne, jak chodzi o komunikację w lokalnych sieciach, czyli WLAN. Z mojego doświadczenia, to jest fundament, który mówi zarówno o fizycznej stronie jak i o tym, jak dostępować do medium, co umożliwia przesył danych w różnych miejscach. Możemy to zobaczyć w publicznych hotspotach, w domach, a nawet w przemyśle, gdzie mobilność jest kluczowa. Ten standard daje różne prędkości transmisji i zasięg, co pozwala dostosować się do potrzeb użytkowników i tego, w jakim środowisku działają. Jeśli myślisz o karierze w IT, to znajomość tego standardu jest dość istotna, bo pozwala lepiej projektować sieci, co wpływa na ich wydajność i bezpieczeństwo. Dobrze pokazuje to przykład sieci Wi-Fi w biurach, gdzie pracownicy mogą spokojnie się poruszać z urządzeniami mobilnymi bez zrywania łączności.

Pytanie 19

Funkcja BIOS-u First/Second/Third/Boot Device (Boot Seąuence) umożliwia określenie kolejności, w jakiej będą odczytywane

A. danych z dysku, z którego będzie startował system operacyjny

B. nośników, z których uruchamiany będzie sterownik pamięci

C. nośników, z których będzie uruchamiany system operacyjny

D. danych z pamięci flesz, z których system operacyjny będzie uruchamiany

Kolejność odczytywania nośników w BIOS-ie, określająca, z jakiego urządzenia komputer ma zacząć proces rozruchu systemu operacyjnego, jest kluczowym elementem konfiguracji systemu. Opcja Boot Sequence pozwala administratorom na ustalenie, które urządzenia zostaną użyte w pierwszej kolejności, co ma bezpośredni wpływ na czas rozruchu oraz na możliwość uruchomienia systemów operacyjnych z różnych nośników. Na przykład, jeśli system operacyjny ma być uruchamiany z pamięci USB, należy ustawić tę pamięć jako pierwsze urządzenie w kolejności rozruchu. Taka elastyczność jest szczególnie przydatna w środowiskach, gdzie często korzysta się z różnych nośników, takich jak dyski twarde, napędy optyczne czy pamięci flash. Dobrą praktyką jest regularne sprawdzanie i aktualizowanie tych ustawień, aby zapewnić optymalne działanie systemu oraz umożliwić łatwe bootowanie z nośników zewnętrznych, zwłaszcza w sytuacjach awaryjnych lub podczas instalacji nowych systemów operacyjnych.

Pytanie 20

Jakie kryterium musi zostać spełnione, aby współczynnik odbicia linii długiej wynosił zero?

A. Impedancja wejściowa przewyższa impedancję wyjściową

B. Impedancja wejściowa jest równa impedancji wyjściowej

C. Impedancja wejściowa ma wartość 0

D. Impedancja wyjściowa wynosi 0

Współczynnik odbicia (Γ) dla linii długiej jest miarą tego, jak dużo energii jest odbite, gdy fala elektromagnetyczna napotyka na zmianę impedancji. Z definicji, aby współczynnik odbicia był równy zero, impedancja wejściowa musi być równa impedancji wyjściowej. Oznacza to, że fale napotykające na koniec linii nie będą się odbijały, co jest pożądanym stanem w komunikacji i przesyłaniu sygnałów. Praktycznym zastosowaniem tego zjawiska jest projektowanie systemów RF (radio-frequency), gdzie optymalne dopasowanie impedancji między nadajnikami, liniami transmisyjnymi i odbiornikami jest kluczowe dla minimalizacji strat sygnału. W rzeczywistych zastosowaniach, na przykład w systemach telekomunikacyjnych, wykorzystuje się techniki takie jak dopasowanie impedancji poprzez stosowanie transformatorów lub odcinków linii o odpowiedniej długości, co pozwala na uzyskanie maksymalnej efektywności przesyłania energii. Dobre praktyki branżowe wskazują na konieczność dokładnego pomiaru impedancji oraz użycia odpowiednich narzędzi do analizy sieci, jak np. analizatory wektorowe, aby zapewnić, że współczynnik odbicia pozostaje na minimalnym poziomie, co przekłada się na lepszą jakość sygnału.

Pytanie 21

Zastosowanie kodów pseudolosowych z różnych źródeł dla każdego z użytkowników, co skutkuje ich zwielokrotnieniem, oznacza

A. FDM (Frequency Division Multiplexing)

B. WDM (Wavelength Division Multiplexing)

C. CDM (Code Division Multiplexing)

D. TDM (Time Division Multiplexing)

CDM (Code Division Multiplexing) to technika zwielokrotnienia, która polega na używaniu kodów pseudolosowych do rozdzielenia sygnałów od różnych użytkowników w tym samym kanale transmisyjnym. Każdy użytkownik jest przypisany do unikalnego kodu, co pozwala na równoległe przesyłanie danych bez zakłóceń. Przykładem zastosowania CDM są systemy komunikacji bezprzewodowej, takie jak CDMA (Code Division Multiple Access), które wykorzystują tę metodę w sieciach komórkowych. Umożliwia to efektywne wykorzystanie pasma, ponieważ wiele sygnałów może być transmitowanych jednocześnie, a odbiornik może je oddzielić na podstawie unikalnych kodów. Dobrą praktyką w projektowaniu systemów opartych na CDM jest zapewnienie odpowiedniej długości kodów, co minimalizuje ryzyko kolizji i interferencji między użytkownikami. W standardach telekomunikacyjnych, takich jak IS-95, CDM jest kluczowym elementem strategii zarządzania pasmem, co przyczynia się do zwiększenia wydajności i pojemności sieci.

Pytanie 22

Do jakich celów wykorzystywana jest pamięć ROM w ruterach?

A. do przechowywania tablic rutingu

B. do tymczasowego gromadzenia zdarzeń systemowych

C. do tymczasowego gromadzenia danych

D. do przechowywania programu umożliwiającego rozruch rutera

Nieprawidłowe odpowiedzi sugerują zrozumienie ról pamięci w ruterach, które w rzeczywistości są inne niż funkcje przypisane do pamięci ROM. Wspomniane odpowiedzi, takie jak tymczasowe przechowywanie zdarzeń systemowych czy danych, odnoszą się bardziej do pamięci RAM (Random Access Memory), która jest używana do przechowywania danych w trakcie działania urządzenia. RAM jest pamięcią ulotną, co oznacza, że przechowuje dane tylko wtedy, gdy ruter jest włączony; po wyłączeniu urządzenia wszystkie dane są tracone. Pamięć ROM, w przeciwieństwie do RAM, jest trwała i niezmienna, co oznacza, że przechowuje dane nawet po wyłączeniu zasilania. Kolejny błąd pojawia się w zrozumieniu roli tablic rutingu, które są dynamicznie aktualizowane przez protokoły rutingu w czasie działania systemu i zazwyczaj są przechowywane w pamięci RAM, a nie w ROM. Zasadniczo, pamięć ROM jest wykorzystywana do przechowywania stałego oprogramowania, a nie do przechowywania danych tymczasowych czy dynamicznych informacji systemowych. W dziedzinie technologii sieciowej, zrozumienie różnic pomiędzy tymi rodzajami pamięci jest kluczowe dla prawidłowego projektowania i diagnostyki urządzeń sieciowych.

Pytanie 23

Jak nazywa się faza procesu konwersji analogowo-cyfrowej, która polega na przyporządkowaniu dyskretnym wartości sygnału wejściowego do określonych wartości ciągłych z ograniczonego zestawu?

A. Kwantyzacja

B. Próbkowanie

C. Modulacja

D. Kodowanie

Próbkowanie, choć często mylone z kwantyzacją, odnosi się do procesu pomiaru wartości sygnału w określonych odstępach czasu. Jest to pierwszy krok w cyfryzacji sygnału, gdzie określa się, w jakich momentach czasowych mierzymy amplitudę sygnału. Bez próbkowania nie byłoby możliwe przeprowadzenie kwantyzacji, ponieważ nie mielibyśmy żadnych wartości do przetworzenia. Drugim terminem, kodowanie, odnosi się do systemu przekształcania wartości kwantyzowanych na postać binarną, co umożliwia ich zapis w pamięci komputerowej. Jest to również etap niezbędny po kwantyzacji, dlatego mylenie tych terminów jest powszechne. Modulacja zaś dotyczy zmiany właściwości fali nośnej w celu przeniesienia informacji. Proces ten jest używany głównie w telekomunikacji do transmisji sygnałów na różnych nośnikach, co ma zupełnie inny cel niż kwantyzacja. Typowe błędy myślowe prowadzące do mylenia tych pojęć to brak zrozumienia różnicy między przetwarzaniem w czasie (próbkowanie) a przetwarzaniem amplitudy (kwantyzacja) oraz nieprawidłowe utożsamienie kodowania z samym procesem kwantyzacji, co może prowadzić do niejasności w dyskusjach technicznych.

Pytanie 24

W jakich okolicznościach utrata napięcia w sieci elektrycznej abonenta nie wpłynie na działanie Internetu w modemie VDSL?

A. Gdy modem będzie podłączony do UPS-a

B. Gdy modem zostanie powiązany z komputerem przez UPS za pośrednictwem kabla UTP

C. Nigdy ponieważ modem dysponuje wewnętrznym źródłem zasilania

D. Nigdy ponieważ modem jest związany z linią telefoniczną

Zarówno stwierdzenie, że modem nigdy nie zostanie odłączony od Internetu, ponieważ jest podłączony do linii telefonicznej, jak i sugestia, że modem ma wewnętrzne podtrzymanie zasilania, wynikają z nieporozumienia dotyczącego działania modemów VDSL. Modem VDSL, mimo że jest podłączony do linii telefonicznej, wymaga zasilania elektrycznego do funkcjonowania. Gdy zaniknie napięcie w sieci, modem przestaje działać, co prowadzi do utraty łączności z Internetem. W odniesieniu do wewnętrznego podtrzymania, większość modemów nie jest wyposażona w akumulatory, które mogłyby zapewnić zasilanie w przypadku braku energii elektrycznej. To podejście opiera się na błędnym założeniu, że linie telefoniczne mogą dostarczać energię do urządzenia, co w rzeczywistości dotyczy jedynie starych technologii telefonicznych, takich jak linie analogowe. Współczesne modemy wymagają stałego zasilania, a ich odłączenie od sieci elektrycznej skutkuje natychmiastowym brakiem dostępu do Internetu. Kluczowym błędem jest więc mylenie pojęć zasilania i sygnału telekomunikacyjnego. Dla zapewnienia ciągłości działania, szczególnie w przypadku modemów VDSL, zaleca się używanie UPS-ów, które zabezpieczą urządzenia przed nagłymi przerwami w zasilaniu.

Pytanie 25

Rozszerzenie szerokości impulsu sondującego generowanego przez źródło światła w reflektometrze światłowodowym doprowadzi do

A. podniesienia szczegółowości reflektogramu

B. zmniejszenia strefy martwej

C. polepszenia jakości pomiaru

D. zwiększenia dynamiki pomiaru

Zwiększenie szerokości impulsu sondującego nie prowadzi do wzrostu dynamiki pomiaru ani zmniejszenia strefy martwej. Dynamika pomiaru odnosi się do zdolności systemu do rozróżniania sygnałów o różnym poziomie intensywności, co nie jest bezpośrednio związane ze szerokością impulsu. Szerszy impuls może w rzeczywistości spowodować, że niektóre sygnały będą się nakładały, co utrudnia ich separację i analizę. Zmniejszenie strefy martwej jest związane głównie z czasem odpowiedzi systemu oraz jego zdolnością do szybkiego rejestrowania zmian, a nie z szerokością impulsu. Odpowiedzi sugerujące, że zwiększenie szerokości impulsu poprawi szczegółowość reflektogramu również są mylne; w rzeczywistości zbyt szeroki impuls może sprawić, że detale będą zamazane. Typowym błędem myślowym jest założenie, że szerokość impulsu bezpośrednio koreluje z jakością pomiaru, co prowadzi do błędnych praktyk w kalibracji urządzeń. W rzeczywistości, optymalizacja impulsu wymaga starannego zbalansowania jego parametru, aby uzyskać najwyższą jakość pomiaru, zgodnie ze standardami branżowymi takimi jak ISO/IEC 14763-3.

Pytanie 26

W jakiej technologii telekomunikacyjnej występuje podstawowy dostęp do sieci składający się z dwóch cyfrowych kanałów transmisyjnych B, każdy o prędkości 64 kb/s oraz jednego cyfrowego kanału sygnalizacyjnego D o przepustowości 16 kb/s?

A. VDSL

B. ISDN

C. ADSL

D. SDSL

ADSL (Asymmetric Digital Subscriber Line) to technologia szerokopasmowa, która zapewnia asymetryczne połączenie z Internetem. W przeciwieństwie do ISDN, ADSL nie korzysta z dwóch kanałów B oraz jednego kanału D, a raczej wykorzystuje jedną parę miedzianych przewodów, co prowadzi do znacznie wyższych prędkości pobierania w porównaniu do wysyłania. Typowy profil ADSL oferuje prędkości pobierania rzędu 8 do 24 Mb/s, jednak wysoka przepustowość w dół oznacza znaczne ograniczenia w kierunku w górę, co nie spełnia wymagań pod względem równoczesnego przesyłania głosu i danych. SDSL (Symmetric Digital Subscriber Line) z kolei, oferuje symetryczne połączenia, co oznacza, że zarówno prędkość wysyłania, jak i pobierania są równe, ale nie zapewnia pełnej integracji usług głosowych i danych, jak to ma miejsce w ISDN. Wreszcie VDSL (Very-high-bitrate Digital Subscriber Line) to technologia, która zapewnia znacznie wyższe prędkości, ale ponownie nie stosuje struktury dwóch kanałów B i jednego kanału D. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe, aby właściwie dobierać technologie w zależności od potrzeb użytkownika, a pomylenie tych standardów może prowadzić do nieefektywnego wykorzystania zasobów telekomunikacyjnych oraz niezadowolenia z jakości usług.

Pytanie 27

Część centrali telefonicznej odpowiedzialna za przetwarzanie przychodzących informacji sygnalizacyjnych, na podstawie których ustanawiane są połączenia, to

A. urządzenie sterujące

B. zespół obsługowy

C. zespół połączeniowy

D. pole komutacyjne

Czasami może być mylące, jeśli chodzi o pojęcia takie jak zespół obsługowy, zespół połączeniowy i pole komutacyjne, bo te terminy mogą być mylnie utożsamiane z tym, co robi urządzenie sterujące. Zespół obsługowy głównie zajmuje się interakcją z użytkownikami, więc jego zadania to bardziej obsługa klienta, co nie ma bezpośredniego związku z przetwarzaniem sygnałów. Owszem, rozwiązuje różne problemy, ale nie ma wpływu na to, jak zestawiane są połączenia. Zespół połączeniowy to grupka elementów, które współpracują przy połączeniach, ale nie odgrywa głównej roli w przetwarzaniu sygnałów. A pole komutacyjne, chociaż związane z łączeniem połączeń, to bardziej mechanizm łączenia torów komunikacyjnych niż przetwarzanie sygnałów. W związku z tym błędne przypisanie funkcji do tych elementów często wynika z różnych nieporozumień co do struktury i działania systemów telekomunikacyjnych. Kluczowe jest, żeby zrozumieć, że urządzenie sterujące to specjalistyczny komponent, który nie tylko przetwarza sygnały, ale i zarządza całą operacją sygnalizacyjną w czasie rzeczywistym, co jest naprawdę istotne dla efektywności i niezawodności centrali telefonicznej.

Pytanie 28

Iloczyn izotropowego zysku anteny oraz mocy wejściowej, zredukowanej o tłumienie kabla pomiędzy nadajnikiem a anteną, określa się jako

A. kierunkowością

B. zyskiem energetycznym anteny izotropowej

C. sprawnością anteny

D. zastępczą mocą promieniową źródła izotropowego

Wybór innych odpowiedzi, takich jak sprawność anteny, zastępcza moc promieniowa źródła izotropowego czy zysk energetyczny anteny izotropowej, może wynikać z nieporozumień dotyczących terminologii używanej w inżynierii komunikacyjnej. Sprawność anteny odnosi się do tego, jak efektywnie antena przekształca moc wejściową w promieniowaną moc. Nie uwzględnia ona jednak kierunkowości sygnału, co oznacza, że antena może być sprawna, ale jednocześnie mieć niską zdolność do kierunkowego emisji sygnału, co jest kluczowe w wielu zastosowaniach. Z kolei zastępcza moc promieniowa źródła izotropowego dotyczy teoretycznego pojęcia, które porównuje moc rzeczywistych anten do idealnej anteny izotropowej, która rozkłada moc równomiernie we wszystkich kierunkach. To podejście nie określa jednak kierunkowości, a raczej odniesienie do mocy w kontekście porównań. Ostatni termin, zysk energetyczny anteny izotropowej, także jest mylący, ponieważ dotyczy zysku mocy w stosunku do anteny izotropowej, ale nie przekłada się bezpośrednio na kierunkowość. Typowe błędy myślowe, które mogą prowadzić do błędnych odpowiedzi, to uproszczenia w interpretacji definicji oraz brak zrozumienia, w jaki sposób różne parametry antenowe wpływają na skuteczność komunikacji. Poznanie i zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego projektowania i wdrażania systemów komunikacyjnych.

Pytanie 29

Jakie jest dziesiętne równoważne adresowi IPv4 01011100.00011110.00001010.00000001?

A. 80.29.9.1

B. 76.32.11.1

C. 92.30.10.1

D. 82.30.10.1

Adres IPv4 w postaci binarnej 01011100.00011110.00001010.00000001 można przekształcić na zapis dziesiętny, konwertując każdą część oktetu oddzielnie. Pierwszy oktet 01011100 (w binarnym) jest równy 76 (w dziesiętnym), drugi oktet 00011110 to 30, trzeci 00001010 to 10, a czwarty 00000001 to 1. Łącząc te wartości, otrzymujemy adres 76.30.10.1. W kontekście sieci komputerowych, adresy IPv4 są kluczowe do identyfikacji urządzeń w sieci, co jest niezbędne dla poprawnego routingu pakietów danych. W praktyce, znajomość konwersji adresów IPv4 może być wykorzystywana w konfiguracji sieci, diagnostyce i zarządzaniu ruchem sieciowym, co stanowi podstawę dla wielu zadań administracyjnych w IT. Używanie poprawnych adresów jest niezwykle ważne, aby zapewnić, że komunikacja między urządzeniami wymiana była skuteczna i niezawodna. Oprócz podstawowej konwersji, warto również znać różne klasy adresów IPv4, co ma znaczenie dla ich podziału oraz przypisywania w sieciach lokalnych i globalnych.

Pytanie 30

Jak brzmi nazwa protokołu typu point-to-point, używanego do zarządzania tunelowaniem w warstwie 2 modelu ISO/OSI?

A. SSL (Secure Socket Layer)

B. IPSec (Internet Protocol Security, IP Security)

C. Telnet

D. PPPoE (Point-to-Point Protocol over Ethernet)

Protokół Telnet, choć używany do zdalnego dostępu do systemów komputerowych, działa na poziomie warstwy 7 modelu OSI, co czyni go niewłaściwym jako protokół do zarządzania tunelowaniem na poziomie warstwy 2. Telnet nie zapewnia odpowiednich mechanizmów do tworzenia połączeń punkt-punkt, co ogranicza jego zastosowanie w kontekście zarządzania sesjami sieciowymi. Z kolei IPSec jest protokołem niezbędnym do zapewnienia integralności i poufności danych przesyłanych w sieciach IP, jednak również jest związany z poziomem warstwy 3 i 4, a nie z warstwą 2, co wyklucza go z tego kontekstu. SSL, znany z zabezpieczania komunikacji w Internecie, operuje na warstwie aplikacji, co ponownie nie jest zgodne z pytanym protokołem. Typowe błędy myślowe, prowadzące do tych niepoprawnych odpowiedzi, obejmują mylenie roles protokołów w architekturze sieci oraz ignorowanie, że protokół do zarządzania tunelowaniem musi działać na niższych warstwach w celu rzeczywistego zarządzania połączeniami punkt-punkt. Zrozumienie funkcji i zastosowań każdego z tych protokołów w kontekście ich architektury i warstwy, na której działają, jest kluczowe dla prawidłowego ich wykorzystania w praktyce.

Pytanie 31

Standardowe interfejsy UNI (User Network Interface) oraz NNI (Network-to-Network Interface) są określone w standardzie

A. ATM (Asynchronous Transfer Mode)

B. ISDN (Integrated Services Digital Network)

C. GSM (Global System for Mobile Communications)

D. UMTS (Universal Mobile Telecommunications System)

Wybór odpowiedzi ISDN (Integrated Services Digital Network) nie jest właściwy, gdyż standardy interfejsów UNI i NNI nie są zdefiniowane w kontekście ISDN. ISDN to technologia, która umożliwia cyfrowe przesyłanie sygnałów telefonicznych oraz danych, a jej celem jest zapewnienie wyższej jakości usług telekomunikacyjnych w porównaniu do tradycyjnych systemów analogowych. Nie zawiera ona jednak specyfiki interfejsów między użytkownikami a siecią ani między różnymi sieciami. W przypadku GSM (Global System for Mobile Communications) mówimy o standardzie mobilnej komunikacji, który jest skoncentrowany na usługach głosowych i tekstowych, ale nie definiuje interfejsów UNI i NNI. UMTS (Universal Mobile Telecommunications System) to kolejny standard mobilny, który wprowadza szerokopasmowe transmisje danych, ale również nie odnosi się bezpośrednio do interfejsów UNI i NNI. Te odpowiedzi wskazują na typowe błędy myślowe związane z nieodróżnianiem technologii przesyłania danych od definicji konkretnych standardów interfejsów. Warto zwrócić uwagę, że zrozumienie różnic między tymi technologiami jest kluczowe dla prawidłowego stosowania ich w praktyce oraz w kontekście współczesnych sieci telekomunikacyjnych.

Pytanie 32

Który protokół routingu do określenia optymalnej ścieżki nie stosuje algorytmu wektora odległości (distance-vector routing algorithm)?

A. EIGRP

B. IGRP

C. RIP

D. OSPFi

OSPF (Open Shortest Path First) jest protokołem rutingu, który opiera się na algorytmie stanu łącza (link-state routing algorithm), a nie na algorytmie wektora odległości. W OSPF każdy router zbiera informacje o stanie swoich bezpośrednich łączy i przesyła te informacje do innych routerów w sieci, co pozwala na zbudowanie pełnej topologii sieci. Taki sposób działania umożliwia OSPF szybsze reagowanie na zmiany w sieci oraz zapewnia bardziej precyzyjne obliczenia ścieżek do różnych celów w porównaniu do protokołów wykorzystujących algorytm wektora odległości. Przykładem zastosowania OSPF jest w dużych sieciach korporacyjnych, gdzie niezbędne jest dynamiczne i efektywne zarządzanie trasami w celu optymalizacji wydajności oraz minimalizacji opóźnień. OSPF jest standardem IETF i jest szeroko stosowany w branży, co czyni go jednym z najważniejszych protokołów rutingu w architekturze sieciowej.

Pytanie 33

Jakim kolorem oznacza się patchord światłowodowy jednomodowy?

A. czerwonym

B. zielonym

C. żółtym

D. pomarańczowym

Patchord światłowodowy jednomodowy jest oznaczany kolorem żółtym, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami dotyczącymi instalacji światłowodowych. W szczególności, kolor żółty jest używany do identyfikacji włókien jednomodowych w instalacjach telekomunikacyjnych. Włókna jednomodowe charakteryzują się mniejszymi średnicami rdzeni w porównaniu do włókien wielomodowych, co pozwala na przesyłanie sygnałów na dłuższe odległości przy mniejszych stratach sygnału. Przykładem zastosowania włókien jednomodowych są połączenia między centralami telefonicznymi a stacjami bazowymi w sieciach telefonii komórkowej, gdzie kluczowa jest jakość sygnału i minimalizacja zakłóceń. Oznaczenie kolorystyczne jest niezwykle ważne w kontekście organizacji pracy i utrzymania infrastruktury, ponieważ pozwala na szybkie i jednoznaczne identyfikowanie typu wykorzystywanych kabli podczas instalacji, konserwacji czy diagnostyki sieci.

Pytanie 34

Charakterystyczną cechą pamięci ROM w routerze jest to, że

A. przechowuje pliki konfiguracji początkowej oraz ich kopie zapasowe

B. zawiera pamięć podręczną dla protokołu ARP

C. zachowuje zawartość po wymianie lub ponownym uruchomieniu rutera

D. przechowuje program uruchomieniowy (bootstrap) i kluczowe oprogramowanie systemu operacyjnego

Wybór odpowiedzi, która nie wskazuje na przechowywanie programu uruchomieniowego w pamięci ROM, prowadzi do kilku typowych nieporozumień dotyczących funkcji i zastosowania tej pamięci w ruterach. Odpowiedź sugerująca, że pamięć ROM utrzymuje zawartość po wymianie lub restarcie rutera jest nieprecyzyjna, ponieważ pamięć ROM jest z natury niezmienna i nie zmienia swojej zawartości w wyniku operacji włączenia lub wyłączenia urządzenia. Oto kluczowe pojęcia, które warto wyjaśnić. Pamięć RAM (Random Access Memory) jest odpowiedzialna za przechowywanie dynamicznych danych i konfiguracji, które mogą być zmieniane podczas pracy urządzenia. W przeciwieństwie do niej, pamięć ROM przechowuje stałe dane, takie jak oprogramowanie systemowe, które nie są modyfikowane w trakcie normalnego funkcjonowania rutera. Nieprawidłowe jest także postrzeganie pamięci ROM jako miejsca, gdzie przechowywane są pliki konfiguracji początkowej; te pliki zazwyczaj znajdują się w pamięci flash lub innej formie pamięci z możliwością zapisu. Ponadto, wbudowana pamięć podręczna protokołu ARP (Address Resolution Protocol) zazwyczaj nie jest przechowywana w pamięci ROM, lecz w pamięci RAM, co pozwala na dynamiczne zarządzanie adresami IP i MAC w sieci. Rozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowej interpretacji funkcji poszczególnych rodzajów pamięci w urządzeniach sieciowych, a także dla skutecznej konfiguracji i zarządzania nimi.

Pytanie 35

Jaką częstotliwość fal radiowych stosuje sieć bezprzewodowa Wi-Fi?

A. 6,5 GHz

B. 2,4 GHz

C. 11 GHz

D. 3,4 GHz

Sieć bezprzewodowa Wi-Fi operuje głównie na dwóch pasmach częstotliwości: 2,4 GHz oraz 5 GHz. Odpowiedź 2,4 GHz jest poprawna, ponieważ jest to jedno z najczęściej stosowanych pasm dla technologii Wi-Fi, szczególnie w standardzie 802.11b/g/n. Fale radiowe o częstotliwości 2,4 GHz mają znaczną zdolność przenikania przeszkód, co czyni je idealnymi do użytku w przestrzeniach zamkniętych, takich jak biura czy mieszkania. Dodatkowo, to pasmo oferuje większy zasięg niż 5 GHz, choć kosztem prędkości transferu danych. Pasmo 2,4 GHz jest również używane przez wiele innych urządzeń, takich jak telefony bezprzewodowe czy mikrofalówki, co może prowadzić do zakłóceń. W praktyce, administratorzy sieci często przeprowadzają analizę spektrum, aby zminimalizować interferencje i optymalizować wydajność sieci. Kluczowym standardem w tej dziedzinie jest IEEE 802.11, który definiuje zasady działania sieci bezprzewodowych oraz zarządzanie pasmem.

Pytanie 36

Serwery SIP (ang. Session Initiation Protocol) są stosowane do nawiązywania połączeń w technologii

A. VoIP

B. PSTN

C. UMTS

D. ISDN

Serwery SIP (Session Initiation Protocol) są kluczowym elementem nowoczesnych systemów komunikacji VoIP (Voice over Internet Protocol), które umożliwiają zestawianie, modyfikowanie oraz kończenie połączeń głosowych i wideo przez internet. SIP to protokół sygnalizacyjny, który zarządza sesjami multimedialnymi, co oznacza, że odpowiedzialny jest za negocjowanie parametrów połączenia, takich jak kodeki, czy inne aspekty techniczne. Przykładem zastosowania SIP są popularne aplikacje do komunikacji, takie jak Skype czy Zoom, które wykorzystują ten protokół do nawiązywania połączeń między użytkownikami. Dzięki SIP, możliwe jest także integrowanie różnych form komunikacji, takich jak głos, wideo oraz przesyłanie tekstu w jednym interfejsie. Protokół ten jest zgodny z wieloma standardami branżowymi, co sprawia, że jest szeroko stosowany w telekomunikacji i pozwala na interoperacyjność różnych systemów. W praktyce stosowanie SIP zwiększa elastyczność i skalowalność rozwiązań telekomunikacyjnych, umożliwiając firmom dostosowanie usług do ich indywidualnych potrzeb.

Pytanie 37

Jakim skrótem oznaczany jest przenik zbliżny?

A. NEXT

B. SNR

C. FEXT

D. SXT

NEXT, czyli Near-End Crosstalk, to zjawisko, które występuje w systemach telekomunikacyjnych i sieciach komputerowych, gdy sygnał z jednego przewodu wpływa na inne przewody w bliskiej odległości. To zjawisko jest szczególnie istotne w kontekście technologii przesyłu danych, gdzie zakłócenia mogą prowadzić do zdegradowanej jakości sygnału i prędkości transferu. W praktyce inżynierowie sieci wykorzystują różne techniki, takie jak ekranowanie kabli, aby zminimalizować NEXT. Oprócz tego, standardy, takie jak ANSI/TIA-568, definiują dopuszczalne poziomy NEXT w instalacjach kablowych, co pozwala na zapewnienie wysokiej jakości usług telekomunikacyjnych. Dobrym przykładem zastosowania tej wiedzy jest projektowanie lokalnych sieci komputerowych, gdzie inżynierowie muszą uwzględniać NEXT w celu zoptymalizowania wydajności sieci.

Pytanie 38

W jakich jednostkach przedstawiamy wynik pomiaru parametru RTT (Round Trip Delay Time)?

A. Hz

B. dB

C. m

D. s

Wynik pomiaru parametru RTT (Round Trip Delay Time) podawany jest w sekundach (s), co jest jednostką czasu w Międzynarodowym Układzie Jednostek Miar (SI). RTT jest kluczowym parametrem w analizie opóźnień w sieciach komputerowych, który mierzy czas potrzebny na przesłanie pakietu danych z jednego punktu do drugiego i z powrotem. Pomiar ten jest szczególnie istotny w kontekście jakości usług (QoS) w sieciach transmisyjnych, gdzie niskie opóźnienia są niezbędne dla aplikacji w czasie rzeczywistym, takich jak gry online, wideokonferencje czy VoIP. Na przykład, w testach wydajności sieci, takich jak ping, użytkownicy mogą zaobserwować czasy RTT, co pozwala na ocenę responsywności połączenia. Zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi, monitorowanie RTT jest integralną częścią zarządzania wydajnością sieci i jest wykorzystane w różnych protokołach, takich jak TCP, co podkreśla jego znaczenie w optymalizacji komunikacji sieciowej.

Pytanie 39

Podczas montażu światłowodu kluczowymi parametrami, ze względu na ich właściwości mechaniczne, są:

A. maksymalna siła naciągu i minimalny promień gięcia

B. długość produkcyjna oraz średnica kabla

C. zakresy temperatur: transportowania, przechowywania, instalacji oraz eksploatacji

D. ciężar kabla oraz jego zewnętrzna średnica

Maksymalna siła ciągnienia i minimalny promień zginania to mega ważne parametry, które decydują o tym, jak długo światłowody będą działać bez problemów. Siła ciągnienia mówi nam, ile siły kabel może wytrzymać, gdy go rozciągamy, co ma spore znaczenie, zwłaszcza podczas instalacji. Z kolei minimalny promień zginania to to, jak mocno możemy kabel zgiąć, żeby go nie uszkodzić. To jest kluczowe w sytuacjach, gdzie miejsca jest mało, na przykład w tunelach, gdzie kable często muszą się zginać. Ważne jest, żeby przestrzegać tych wartości, bo inaczej mogą być kłopoty z jakością sygnału. Normy takie jak IEC 60794-1-2 informują, jakie powinny być te parametry i to jest naprawdę podstawą przy projektowaniu i instalacji systemów światłowodowych. Jeśli będziemy dbać o te wartości, to systemy będą działały dłużej i mniej kasy wydamy na naprawy.

Pytanie 40

Jak nazywa się funkcja centrali abonenckiej odpowiedzialna za naliczanie kosztów połączeń w zależności od typu połączenia, czasu trwania oraz strefy?

A. Komutacja

B. Sygnalizacja

C. Taryfikacja

D. Kodowanie

Taryfikacja to proces, w ramach którego centrala abonencka oblicza i przydziela odpowiednie opłaty za połączenia telefoniczne, biorąc pod uwagę różne czynniki, takie jak rodzaj połączenia (np. lokalne, międzymiastowe, międzynarodowe), czas trwania połączenia oraz strefę taryfową. Przykładem praktycznego zastosowania taryfikacji jest zróżnicowanie stawek za połączenia w godzinach szczytu i poza nimi, co ma na celu zarządzanie obciążeniem sieci i maksymalizację zysków operatorów telekomunikacyjnych. Taryfikacja jest istotnym elementem systemów billingowych, które pozwalają na monitorowanie i rozliczanie usług telekomunikacyjnych. W branży telekomunikacyjnej stosowane są różnorodne modele taryfikacyjne, co pozwala na elastyczne dopasowanie ofert do potrzeb klientów. Dobre praktyki w zakresie taryfikacji obejmują transparentność w informowaniu klientów o stawkach oraz możliwość monitorowania przez nich wydatków na usługi telekomunikacyjne, co zwiększa zaufanie do operatora. Zgodność z regulacjami krajowymi i międzynarodowymi jest kluczowa dla skutecznego wdrożenia systemów taryfikacyjnych.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej