Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik geodeta
Kwalifikacja: BUD.19 - Wykonywanie prac geodezyjnych związanych z katastrem i gospodarką nieruchomościami
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 11:09
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 11:32

Egzamin niezdany

Wynik: 18/40 punktów (45,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Wskaż zadanie, którego geodeta nie realizuje na miejscu podczas określania przebiegu granic posesji?

A. Przyjęcie pełnomocnictwa nadanego przez strony.

B. Przeprowadzenie rozmowy terenowej.

C. Analiza dokumentacji pochodzącej z ksiąg wieczystych.

D. Zweryfikowanie obecności oraz ustalenie tożsamości uczestników.

Sprawdzenie obecności i ustalenie tożsamości stron, przyjęcie pełnomocnictwa oraz przeprowadzenie wywiadu terenowego to działania, które są niezbędne w pracy geodety, lecz nie są one bezpośrednio związane z analizą granic nieruchomości. Ustalenie tożsamości stron jest istotne, aby zapewnić, że wszystkie zainteresowane osoby są obecne i mają prawo do reprezentacji, co jest kluczowe w kontekście prawnych aspektów ustalania granic. Jednak sama obecność stron nie wpływa na techniczne ustalenie granic. Przyjęcie pełnomocnictwa jest również ważne, ponieważ pozwala na formalne działanie w imieniu innej osoby, ale nie stanowi czynności geodezyjnej, której celem jest fizyczne ustalenie granicy. Przeprowadzenie wywiadu terenowego, mające na celu zebranie informacji o stanie faktycznym, jest procesem, który może wspierać ustalanie granic, lecz nie jest to czynność techniczna geodezyjna, jaką jest analiza dokumentów. Często błędne myślenie polega na utożsamianiu tych działań z bezpośrednim ustalaniem granic, co prowadzi do nieporozumień w kwestii roli geodety oraz jego kompetencji. Właściwe zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego wykonywania zawodu geodety i pełnego zrozumienia jego odpowiedzialności w kontekście ustalania granic nieruchomości.

Pytanie 2

Geodeta ustala stan prawny nieruchomości przed jej podziałem, w oparciu o dokument przedstawiony przez właściciela

A. odpisu z księgi wieczystej

B. dowodu osobistego

C. postanowienia administracyjnego

D. oświadczenia notarialnego

Wybór odpowiedzi, która nie odnosi się do odpisu z księgi wieczystej, jest błędny, ponieważ każda z tych odpowiedzi nie dostarcza właściwego fundamentu prawnego dla przeprowadzenia podziału nieruchomości. Dowód osobisty nie jest dokumentem, który określa stan prawny nieruchomości; jest to dokument tożsamości, który służy do identyfikacji właściciela. Sam dowód osobisty nie zawiera informacji dotyczących obciążeń, praw własności czy służebności, co czyni go niewłaściwym źródłem informacji dla geodety. Z kolei postanowienie administracyjne odnosi się do decyzji administracyjnych, które mogą wpływać na zarządzanie nieruchomościami, ale nie są one dowodem stanu prawnego samej nieruchomości. Oświadczenie notarialne, choć może być świadectwem pewnych ustaleń między stronami, nie zastępuje formalnych zapisów w księgach wieczystych. Może to prowadzić do nieporozumień i sporów prawnych, jeśli nie zostanie potwierdzone odpowiednimi wpisami. W praktyce, błędne podejście do ustalania stanu prawnego nieruchomości często prowadzi do komplikacji w procesach związanych z obrotem nieruchomościami, w tym do nieważności umów czy problemów z egzekwowaniem praw własności, co jest szczególnie istotne w obliczu rosnącej liczby sporów sądowych dotyczących nieruchomości.

Pytanie 3

Mapa, która nie służy celom prawnym, nie jest mapą

A. z projektem granic użytków gruntowych

B. do ustalenia służebności gruntowych

C. z projektem scalenia i podziału nieruchomości

D. do zniesienia współwłasności

Odpowiedzi takie jak 'z projektem scalenia i podziału nieruchomości', 'do zniesienia współwłasności' oraz 'do ustalenia służebności gruntowych' mylnie przedstawiają funkcje map wykorzystywanych w procesach prawnych. Mapa z projektem scalenia i podziału nieruchomości ma na celu organizację przestrzeni poprzez łączenie i dzielenie działek, co jest istotnym elementem planowania przestrzennego. Umożliwia to nie tylko poprawne zarządzanie gruntami, ale również zapewnia ich efektywne wykorzystanie. Podobnie, mapa do zniesienia współwłasności jest kluczowym dokumentem, który formalizuje granice działek w przypadku podziału współwłasności, co jest wymagane w sytuacjach, gdy współwłaściciele chcą wyodrębnić swoje udziały. Mapa do ustalenia służebności gruntowych również spełnia istotne funkcje prawne, gdyż precyzyjnie określa prawa do korzystania z gruntów przez osoby trzecie, co jest kluczowe dla prawidłowego funkcjonowania nieruchomości. Kluczowe w tym kontekście jest zrozumienie, że mapy te mają na celu nie tylko wizualizację, ale także pełne wsparcie procesów prawnych, co sprawia, że są niezastąpione w praktyce geodezyjnej i prawnej. Ignorowanie tych różnic prowadzi do nieporozumień, które mogą skutkować nieprawidłowym stosowaniem prawa dotyczącego nieruchomości.

Pytanie 4

Podczas przeprowadzania rozprawy granicznej geodeta nie zdołał skłonić stron do osiągnięcia porozumienia. W takiej sytuacji geodeta informuje uczestników, że sprawa rozgraniczenia zostaje przekazana do rozpatrzenia przez

A. sąd

B. prezydenta miasta

C. innego geodetę

D. samorządowe kolegium odwoławcze

Jeśli geodeta nie może namówić stron do ugody podczas rozprawy granicznej, to zgodnie z prawem musi przekazać sprawę do sądu. To sąd rozstrzyga spory o granice działek, co wynika z kodeksu postępowania cywilnego. Przykładowo, kiedy dwie strony nie potrafią się dogadać w sprawie granicy swoich działek, sprawa wędruje do sądu. Sąd podejmuje decyzje, patrząc na dowody od obu stron oraz ekspertyzy geodezyjne, co pomaga w sprawiedliwym rozwiązaniu konfliktu. Takie rozstrzyganie jest istotne, bo zapewnia stabilność prawną granic i chroni prawa własności. Fajnie jest, jeśli geodeta przygotuje dokładną dokumentację przed przekazaniem sprawy, bo to ułatwia pracę sądowi i przyspiesza cały proces.

Pytanie 5

Jeżeli nachylenie między punktami A i B wynosi i = -1%, odległość d_A-B = 50 m, a wysokość punktu A to H_A = 150,000 m, to jaką wysokość H_B ma punkt B?

A. 150,000 m

B. 150,500 m

C. 151,000 m

D. 149,500 m

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wysokość punktu B można obliczyć, uwzględniając nachylenie terenu między punktami A i B oraz znaną wysokość punktu A. Pochylenie wynoszące -1% oznacza, że na każdy 100 metrów (m) poziomej odległości, wysokość zmniejsza się o 1 metr. W przypadku odległości 50 m, spadek wysokości można obliczyć jako: spadek = (i / 100) * d_A-B = (-1 / 100) * 50 = -0,5 m. Zatem, aby uzyskać wysokość punktu B, należy od wysokości punktu A (150,000 m) odjąć spadek: H_B = H_A + spadek = 150,000 m - 0,5 m = 149,500 m. Takie obliczenia są fundamentalne w geodezji i inżynierii lądowej, gdzie precyzyjne pomiary różnic wysokości są kluczowe dla projektowania infrastruktury i zapewnienia jej prawidłowego funkcjonowania. Przykładem zastosowania tych obliczeń może być projektowanie dróg czy systemów kanalizacyjnych, gdzie nachylenie terenu wpływa na odprowadzanie wód opadowych oraz stabilność konstrukcji.

Pytanie 6

Jakie elementy wchodzą w skład mapy ewidencyjnej?

A. Symbole funkcji uzbrojenia terenu

B. Miejsca lokalizacji odkrywek glebowych

C. Zarysy typów gleb

D. Zarysy użytków gruntowych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Kontury użytków gruntowych stanowią kluczowy element treści mapy ewidencyjnej, ponieważ przedstawiają różne typy użytków w danym obszarze, takie jak grunty orne, łąki, lasy czy tereny zabudowane. Mapa ewidencyjna jest narzędziem wykorzystywanym w planowaniu przestrzennym oraz w zarządzaniu zasobami gruntowymi. Dzięki oznaczeniu konturów użytków gruntowych, użytkownicy mogą szybko zidentyfikować i ocenić dostępność oraz typy terenów w danym regionie. Praktycznym przykładem zastosowania konturów użytków gruntowych jest proces prowadzenia analiz przestrzennych, które pozwalają na optymalizację wykorzystania gruntów, ochronę środowiska oraz planowanie inwestycji. W Polsce standardy dotyczące ewidencji gruntów i budynków są regulowane przez przepisy prawa, takie jak Ustawa o gospodarce nieruchomościami, co zapewnia, że dane zawarte w mapach ewidencyjnych są zgodne z obowiązującymi normami i praktykami branżowymi.

Pytanie 7

Aby przygotować mapę do celów projektowych, geodeta może wykorzystać mapę zasadniczą, stworzoną w skali

A. 1 : 50

B. 1 : 500

C. 1 : 5 000

D. 1 : 500 000

Odpowiedź 1: 1:500 jest poprawna, ponieważ mapa zasadnicza, która jest podstawowym dokumentem geodezyjnym, powinna być wykonana w skali pozwalającej na wierne odwzorowanie rzeczywistości w sposób umożliwiający jej efektywne wykorzystanie w projektowaniu. Mapa zasadnicza w skali 1:500 dostarcza szczegółowych informacji o ukształtowaniu terenu, infrastrukturze oraz granicach działek, co jest kluczowe w procesie planowania budowy. Przykładowo, projektowanie budynków, dróg czy innych obiektów wymaga dostępu do precyzyjnych danych, które pozwalają na analizę wpływu nowych inwestycji na otoczenie. W praktyce, skala 1:500 jest standardem w wielu branżach związanych z inżynierią lądową, urbanistyką oraz architekturą, ponieważ umożliwia wykonanie dokładnych pomiarów i analiz. Warto zaznaczyć, że w zależności od typu projektu, geodeta może korzystać z różnych skal, jednak dla celów projektowych skala 1:500 jest najbardziej rekomendowana według norm geodezyjnych.

Pytanie 8

W wyniku przeprowadzonego wyrównania otrzymano błędy średnie współrzędnych punktu osnowy realizacyjnej m_x = 0,3 cm oraz m_y = 0,4 cm. Jaki jest błąd średni pozycji tego punktu?

A. ±0,7 cm

B. ±0,3 cm

C. ±0,5 cm

D. ±0,4 cm

W celu obliczenia błędu średniego położenia punktu, należy zastosować zasadę propagacji błędów w dwóch wymiarach. W tym przypadku mamy do czynienia z błędami średnimi współrzędnych punktu osnowy realizacyjnej: mx = 0,3 cm oraz my = 0,4 cm. Błąd średni położenia punktu można obliczyć stosując wzór: mp = √(mx² + my²). Podstawiając wartości, otrzymujemy: mp = √(0,3² + 0,4²) = √(0,09 + 0,16) = √0,25 = 0,5 cm. To pokazuje, że średni błąd położenia punktu wynosi ±0,5 cm. Zastosowanie tego wzoru jest kluczowe w geodezji i kartografii, gdzie precyzyjne określenie położenia ma kluczowe znaczenie dla jakości pomiarów. W praktyce, obliczone błędy położenia są używane do oceny wiarygodności danych geodezyjnych oraz do ustalania parametrów projektów budowlanych i inżynieryjnych, gdzie dokładność jest kluczowa.

Pytanie 9

Który znak geodezyjnynie jest dopuszczalny do oznaczenia w terenie punktu osnowy realizacyjnej?

A. Kamień granitowy

B. Trzpień metalowy

C. Pal drewniany

D. Słup betonowy

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Pal drewniany nie jest odpowiednim znakiem geodezyjnym do utrwalania punktów osnowy realizacyjnej ze względu na swoje właściwości materiałowe oraz trwałość. Znaki geodezyjne powinny charakteryzować się wysoką odpornością na warunki atmosferyczne i długotrwałą stabilnością. Pal drewniany, mimo że jest łatwy do umiejscowienia i stosunkowo tani, ma ograniczoną trwałość, szczególnie w środowisku o wysokiej wilgotności lub w przypadku wystawienia na działanie owadów. W praktyce, dla punktów osnowy realizacyjnej, zaleca się stosowanie bardziej trwałych materiałów takich jak trzpień metalowy, słup betonowy czy kamień granitowy. Te materiały zapewniają długotrwałe i precyzyjne zwymiarowanie punktów, co jest niezbędne w geodezji i budownictwie. Stosowanie odpowiednich znaków geodezyjnych jest kluczowe dla zachowania dokładności pomiarów oraz dla przyszłych prac geodezyjnych, dlatego wybór materiałów powinien być zawsze przemyślany i zgodny z obowiązującymi normami branżowymi.

Pytanie 10

Informacje ewidencyjne, które przekazuje starosta, nie mogą mieć postaci

A. plików komputerowych.

B. notatki z kartotek.

C. wyrysów z mapy ewidencyjnej.

D. wypisów z rejestrów.

Notatki z kartotek to nie to samo, co oficjalne dokumenty, które powinny być udostępniane przez starostę. Kiedy mówimy o ewidencji gruntów i budynków, ważne jest, żeby informacje były podawane w sposób zgodny z normami i przepisami prawymi. Wypisy z rejestrów i wyrysy z mapy ewidencyjnej to formalne dokumenty, które mają precyzyjne dane i są traktowane jako wiarygodne źródła. Pliki komputerowe, jeśli są w odpowiednich formatach i protokołach, też mogą być używane do przesyłania danych ewidencyjnych. Na przykład, system informatyczny, który robi raporty na podstawie wprowadzonych danych, może być przydatny. Natomiast notatki z kartotek, które często są subiektywne, mogą być niedokładne i nie spełniają wymogów formalnych, więc lepiej ich nie używać do udostępniania danych, zwłaszcza w sprawach prawnych i administracyjnych.

Pytanie 11

Na podstawie mapy przeznaczonej do celów projektowych nie jest możliwe zrealizowanie projektu

A. osnowy budowlano-montażowej

B. zagospodarowania działki

C. sieci uzbrojenia terenu

D. budowlanego

Odpowiedź dotycząca osnowy budowlano-montażowej jest poprawna, ponieważ mapa do celów projektowych nie zawiera wystarczających informacji niezbędnych do jej stworzenia. Osnowa budowlano-montażowa to szczegółowy zestaw punktów odniesienia, które muszą być precyzyjnie zdefiniowane w terenie, co wymaga dokładnych pomiarów geodezyjnych oraz szczegółowych danych topograficznych. Mapa do celów projektowych, z definicji, skupia się na aspektach ogólnych, takich jak układ przestrzenny oraz funkcje terenu, ale nie dostarcza szczegółowych danych potrzebnych do określenia precyzyjnych lokalizacji punktów osnowy. Na przykład, w praktyce budowlanej, geodeta często wykorzystuje mapy zasadnicze oraz inne źródła danych geodezyjnych w celu stworzenia osnowy budowlano-montażowej, co jest niezbędne przed rozpoczęciem jakichkolwiek prac budowlanych. Dlatego do realizacji projektów, które wymagają osnowy budowlano-montażowej, kluczowe jest posiadanie dokładnych i szczegółowych map oraz danych, co wykracza poza zakres mapy do celów projektowych.

Pytanie 12

Pomiary GPS, stosowane do określenia przemieszczeń poziomych, są pomiarami

A. odniesienia

B. bezwzględnymi

C. niezależnymi

D. różnicowymi

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Pomiary GPS wykorzystywane do wyznaczania przemieszczeń poziomych są klasyfikowane jako pomiary różnicowe. Oznacza to, że określają one zmiany w położeniu obiektów względem siebie w czasie, a nie w odniesieniu do stałego punktu odniesienia. W praktyce, pomiary różnicowe są niezwykle istotne w geodezji oraz w zastosowaniach inżynieryjnych, gdzie dokładność i precyzja są kluczowe. Przykładem jest pomiar przemieszczeń budynków czy konstrukcji mostowych, gdzie istotne jest monitorowanie niewielkich zmian w położeniu względem poprzednich pomiarów. Metoda różnicowa polega na porównywaniu współrzędnych dwóch lub więcej punktów, co minimalizuje błędy systematyczne, takie jak te związane z atmosferą czy lokalizacją satelitów. W standardach geodezyjnych, takich jak te określone przez Międzynarodową Unię Geodezyjną, podkreśla się znaczenie pomiarów różnicowych dla uzyskania wiarygodnych danych, co jest kluczowe dla podejmowania właściwych decyzji inżynieryjnych.

Pytanie 13

Obliczając współrzędne X i Y punktów osnowy realizacyjnej w formie ciągu poligonowego złożonego z 8 kątów poziomych, uzyskano teoretyczną sumę kątów [β_t] = 1200,0000^g oraz praktyczną [β_p] = 1200,0160^g. Jaką poprawkę kątową należy uwzględnić dla wartości każdego kąta?

A. Vkt = -2000

B. Vkt = +1000

C. Vkt = +2000

D. Vkt = -1000

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Obliczenie poprawki kątowej w poligonie jest kluczowym elementem w geodezji, zwłaszcza przy realizacji osnowy. W tym przypadku mamy do czynienia z różnicą między sumą kątów teoretycznych a praktycznymi. Teoretyczna suma kątów w układzie poligonowym z 8 kątami wynosi 1200,0000 g. Jednakże w wyniku pomiarów uzyskano sumę praktyczną równą 1200,0160 g, co wskazuje na nadmiar kątów. Aby skorygować tę różnicę, należy obliczyć poprawkę kątową, dzieląc różnicę między praktyczną a teoretyczną sumą kątów przez liczbę kątów, co daje: Vkt = (1200,0160 - 1200,0000) / 8 = 0,002 g. Zmieniając wartości, otrzymujemy Vkt = -2000. Taka poprawka kątowa jest standardem w pomiarach geodezyjnych, co pozwala na bardziej precyzyjne określenie współrzędnych punktów. Praktyczne zastosowanie tego obliczenia znajduje się w planowaniu i realizacji prac geodezyjnych oraz w tworzeniu map. Wartości te są używane w analizie błędów oraz w poprawie dokładności pomiarów, co jest istotne w kontekście standardów geodezyjnych, takich jak PN-EN ISO 17123.

Pytanie 14

Do wniosku o ustanowienie księgi wieczystej nie jest

A. opinie rzeczoznawcy majątkowego

B. wypis z ewidencji gruntów oraz budynków

C. dokument potwierdzający prawo własności

D. wyrys z mapy ewidencyjnej

Wszystkie wskazane opcje, z wyjątkiem opinii rzeczoznawcy majątkowego, są istotnymi dokumentami wymaganymi przy wniosku o założenie księgi wieczystej. Dokument potwierdzający własność stanowi fundamentalny dowód dla sądu, który podejmuje decyzję o wpisie do księgi wieczystej. Bez tego dokumentu nie można jednoznacznie stwierdzić, kto jest właścicielem nieruchomości, co jest kluczowe w procesie zakładania księgi. Wyrys z mapy ewidencyjnej jest niezbędny do określenia granic nieruchomości, a także jej położenia w kontekście lokalizacji, co jest istotne dla wszelkich działań związanych z zarządzaniem nieruchomościami. Wypis z ewidencji gruntów i budynków dostarcza dodatkowych informacji na temat stanu prawnego nieruchomości oraz jej obciążeń, co jest niezbędne dla pełnego obrazu sytuacji prawnej. Często myli się rolę opinii rzeczoznawcy z innymi dokumentami, co może prowadzić do błędów w składaniu wniosków. Opinia rzeczoznawcy jest przydatna, lecz nie jest dokumentem wymaganym na etapie zakładania księgi wieczystej. Warto mieć na uwadze, że każdy błąd w dokumentacji może skutkować odrzuceniem wniosku, dlatego tak istotne jest zrozumienie, jakie konkretnie dokumenty są niezbędne. Dlatego kluczowe jest dokładne zapoznanie się z wymogami prawnymi oraz procedurami związanymi z obrotem nieruchomościami.

Pytanie 15

Jakie dokumenty regulują zasady przeprowadzenia podziału nieruchomości?

A. zaświadczeniu o rozpoczęciu procedury podziałowej

B. decyzji zatwierdzającej wstępny projekt podziału nieruchomości

C. miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego

D. postanowieniu o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu

Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego (MPZP) jest kluczowym dokumentem planistycznym, który określa przeznaczenie terenów oraz warunki zabudowy na danym obszarze. W kontekście podziału nieruchomości, MPZP dostarcza niezbędnych informacji o tym, jakie formy zabudowy są dozwolone oraz jakie są wymagania dotyczące zagospodarowania przestrzeni. Przykładowo, jeśli MPZP przewiduje teren pod zabudowę jednorodzinną, to podział nieruchomości musi respektować te zasady. W praktyce oznacza to, że projekt podziału musi być zgodny z zapisami MPZP, co zapewnia spójność urbanistyczną oraz estetykę obszaru. Dodatkowo, analiza MPZP jest niezbędna w procesie uzyskiwania decyzji administracyjnych, które są wymagane do realizacji podziałów nieruchomości. Proszę pamiętać, że MPZP ma pierwszeństwo przed innymi dokumentami, co czyni go fundamentalnym punktem odniesienia w planowaniu przestrzennym.

Pytanie 16

Nieprzekraczalna data doręczenia właścicielom działek przedstawionego zawiadomienia, o czynnościach podjętych w celu ustalenia przebiegu granic działek ewidencyjnych, upływa

ZAWIADOMIENIE
O czynnościach podjętych w celu ustalenia przebiegu granic działek ewidencyjnych

Na podstawie §38 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 27 lipca 2021 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz. U. z 2021 r. poz. 1390 z późn. zm.) oraz zgłoszenia pracy geodezyjnej w Powiatowym Ośrodku Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej w Bielsku-Białej pod nr 164.01.2024 z dnia 08.01.2024 r. uprzejmie zawiadamiam, że w dniu 17.03.2024 r. o godzinie 9.00 odbędzie się ustalenie przebiegu granic działki ewidencyjnej nr 103 z działkami 100/2, 101 i 102. Rozpoczęcie czynności będzie miało miejsce obok budynku mieszkalnego nr 122 na działce ewidencyjnej nr 103.

Nieusprawiedliwione niestawiennictwo nie wstrzymuje czynności ustalenia przebiegu granic.

A. 17.02.2024 r.

B. 02.03.2024 r.

C. 16.03.2024 r.

D. 09.03.2024 r.

Wybór innej daty jako terminu doręczenia zawiadomienia świadczy o niepełnym zrozumieniu procedur związanych z ustaleniem granic działek ewidencyjnych. Kluczowe jest przestrzeganie regulacji prawnych, które jasno określają terminy związane z doręczeniem zawiadomień. Na przykład, wybór daty 02.03.2024 r. nie uwzględnia minimalnego wymogu 7 dni przed planowanym ustaleniem granic, co jest fundamentalnym błędem. Odpowiedź 17.02.2024 r. wykracza poza wymagany czas, co również jest niezgodne z prawem. Natomiast data 16.03.2024 r. jest z kolei nieaktualna, ponieważ przekracza termin doręczenia zawiadomienia, który musi nastąpić przed 10.03.2024 r. Dokładne przestrzeganie tych terminów jest kluczowe dla zapewnienia prawidłowego przebiegu procedur administracyjnych i uniknięcia potencjalnych sporów prawnych. Dla praktyków w dziedzinie geodezji i prawa nieruchomości, zrozumienie tych terminów i przepisów jest nie tylko obowiązkiem prawnym, ale również najlepszą praktyką, która może zapobiec wielu problemom w obróbce dokumentacji oraz w relacjach z właścicielami działek.

Pytanie 17

W trakcie zakupu punktów osnowy realizacyjnej poprawki trasowania należy wprowadzić po

A. wytyczeniu wstępnym

B. wykonaniu stabilizacji

C. pomiarze i wyrównaniu

D. pomiarze kontrolnym

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź dotycząca naniesienia poprawek trasowania po pomiarze i wyrównaniu jest poprawna, ponieważ na tym etapie uzyskujemy dokładne i stabilne dane geodezyjne, które są kluczowe dla dalszych działań. W procesie geodezyjnym pomiar i wyrównanie stanowią fundament, na którym opierają się wszystkie kolejne czynności związane z tworzeniem układów osnowy realizacyjnej. Poprawki trasowania powinny być wprowadzane po analizie błędów pomiarowych z wykorzystaniem metod wyrównania, takich jak wyrównanie Gaussa-Markowa, które pozwala na minimalizację wpływu błędów systematycznych i przypadkowych. Dzięki temu możemy uzyskać bardziej precyzyjne wyniki. Przykład praktyczny to sytuacja, gdy po pomiarze geodezyjnym obliczamy i korygujemy ewentualne odchylenia, co wpływa na stabilność i jakość punktów osnowy. Ponadto, zgodnie z obowiązującymi standardami, jak norma PN-EN ISO 17123, wyrównanie punktów osnowy powinno być przeprowadzane z uwzględnieniem uzyskanych pomiarów, co zapewnia ich wiarygodność.

Pytanie 18

Do jakiej klasy rejestrowej przyporządkowane są nieruchomości kościołów oraz innych związków wyznaniowych?

A. Klasa 14

B. Klasa 9

C. Klasa 7

D. Klasa 1

Nieprawidłowe odpowiedzi często wynikają z mylenia różnych grup rejestrowych gruntów oraz niewłaściwego zrozumienia ich celów. Wybierając grupę 7, można przyjąć, że są to grunty związane z działalnością gospodarczą, co jest błędnym założeniem w kontekście gruntów kościelnych. Grupa 7 obejmuje bowiem nieruchomości przeznaczone do działalności produkcyjnej, co w przypadku gruntów kościelnych nie ma zastosowania, gdyż nie są one wykorzystywane do generowania zysków. Z kolei wybór grupy 1, która dotyczy gruntów rolnych, również jest niepoprawny, ponieważ grunty przynależące do kościołów nie są klasyfikowane jako użytki rolne, lecz jako tereny o charakterze religijnym i społecznym. Z kolei grupa 14, przeznaczona dla gruntów leśnych, zupełnie nie odnosi się do tematu, ponieważ nie ma związku z działalnością kościelną. Tego rodzaju błędy w klasyfikacji mogą wyniknąć z braku znajomości specyfiki poszczególnych grup rejestrowych oraz ich przeznaczenia. Kluczowe jest zrozumienie, że grunty kościelne mają unikalny status, który wymaga ich odrębnej klasyfikacji ze względu na cele, jakim służą. Właściwa klasyfikacja gruntów ma znaczenie nie tylko dla celów podatkowych, lecz także dla regulacji dotyczących ich użytkowania oraz zarządzania.

Pytanie 19

Na podstawie przedstawionych wyników pomiarów wskaż, dla którego odcinka błąd względny pomiaru jest najmniejszy.

	Wyniki pomiarów
	długość odcinka	błąd absolutny pomiaru
A.	l₁ = 100 m	m₁ = 9 cm
B.	l₂ = 200 m	m₂ = 2 cm
C.	l₃ = 1000 m	m₃ = 5 cm
D.	l₄ = 1500 m	m₄ = 25 cm

A. C.

B. A.

C. B.

D. D.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź C jest poprawna, ponieważ błąd względny pomiaru dla tego odcinka wynosi 0,005%, co czyni go najniższym spośród wszystkich analizowanych odcinków. Błąd względny jest kluczowym parametrem w metrologii, który pozwala ocenić dokładność pomiarów, a jego minimalizacja jest istotna w wielu zastosowaniach inżynieryjnych i naukowych. W praktyce, niski błąd względny oznacza, że pomiar jest bliski wartości rzeczywistej, co jest fundamentalne w kontekście zapewnienia jakości produktów i procesów. W przypadku odcinka C, zastosowane metody pomiarowe prawdopodobnie były bardziej precyzyjne lub miały lepsze warunki wykonania. Wysoka jakość instrumentów pomiarowych oraz staranność w wykonaniu pomiarów są zgodne z dobrymi praktykami, które zaleca się w branży inżynieryjnej. Należy również pamiętać, że niskie błędy względne są szczególnie istotne w kontekście badań naukowych, gdzie dokładność danych ma bezpośredni wpływ na wnioski i rekomendacje. Dlatego też analizując wyniki pomiarów, warto zawsze porównywać błędy względne, aby wybrać najbardziej wiarygodne dane.

Pytanie 20

Na podstawie informacji zawartych w tabeli wskaż numer uczestnika scalenia, któremu bez jego zgody zostały prawidłowo wydzielone grunty po scaleniu.

Uczestnik scalenia gruntów	Powierzchnia gruntów objętych scaleniem [ha]	Powierzchnia wydzielonych gruntów [ha]	Różnica powierzchni wydzielonych gruntów w stosunku do powierzchni gruntów objętych scaleniem [%]
1	1,8980	1,4456	24
2	2,4562	3,0056	22
3	2,1340	2,8737	35
4	3,6602	3,3467	9

A. 3

B. 1

C. 4

D. 2

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 4 jest poprawna, ponieważ uczestnik scalenia nr 4 ma najniższą różnicę procentową pomiędzy powierzchnią gruntów wydzielonych a powierzchnią gruntów objętych scaleniem, wynoszącą około 8,56%. W kontekście przepisów dotyczących scalenia gruntów, ta wartość jest najbliższa podanej wartości 9% w tabeli, co wskazuje na to, że proces wydzielania gruntów odbył się zgodnie z normami i regulacjami. W przypadku scalania gruntów, istotne jest, aby proces ten był przeprowadzony zgodnie z zasadami sprawiedliwości społecznej oraz wymogami prawnymi, co w tym przypadku zostało spełnione. Przykładowo, w praktyce zarządzania gruntami, uczestnicy zwykle muszą być informowani o zmianach dotyczących ich nieruchomości, a różnice procentowe mogą mieć znaczenie w kontekście późniejszej sprzedaży lub użytkowania gruntów. Właściwe wydzielenie gruntów powinno być także zgodne z planem zagospodarowania przestrzennego, co pozwala na efektywne wykorzystanie zasobów ziemskich.

Pytanie 21

Do którego terminu geodeta powinien najpóźniej dostarczyć Pani Annie Wilk zamieszczone wezwanie do stawienia się na gruncie w celu ustalenia przebiegu granic działek ewidencyjnych?

Jan Kowalski (Nazwisko i imię geodety) Nr upr. zawod. 123456	Wysoka, dn. 15.06.2019 r.
	Pani Anna Wilk ul. Ładna 36/5 38-500 Dobra
W E Z W A N I E do stawienia się na gruncie w celu ustalenia przebiegu granic działek ewidencyjnych
Na podstawie Art.32, ust. 1-4 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne oraz zgłoszenia pracy geodezyjnej przyjętego w Powiatowym Ośrodku Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej w Dobrej wzywam Panią Annę Wilk do stawienia się na gruncie (dz. 25, m. Dobra, pow. Wysoka) w dniu 17.07.2019 r. o godz. 9:00. W interesie Pani jest udział w tych czynnościach, osobiście lub przez swojego przedstawiciela. Osoby biorące udział w czynnościach ustalenia granic powinny posiadać dokument tożsamości, a w przypadku występowania w charakterze przedstawiciela – pełnomocnictwo na piśmie. Dokument świadczący o pełnomocnictwie jednorazowym zostanie dołączony do akt. W przypadku współwłasności, współużytkowania wieczystego, małżeńskiej wspólności ustawowej – uczestnikami postępowania są wszystkie strony. Zgodnie z art.32 ust.3 ww. ustawy nieusprawiedliwione niestawiennictwo stron nie wstrzymuje czynności ustalenia przebiegu granic działek ewidencyjnych.
Jan Kowalski podpis geodety

A. Do 10.07.2019 r.

B. Do 17.06.2019 r.

C. Do 26.06.2019 r.

D. Do 02.07.2019 r.

Wybór innej daty jako terminu doręczenia wezwania chyba nie jest najlepszym ruchem. Ważne, żebyś rozumiał, że przepisy dotyczące geodezji wymagają, by informacje były dostarczane z odpowiednim wyprzedzeniem. Odpowiedzi, które wskazują na daty przed 10.07.2019 r., wynikają z błędnego obliczenia czasu potrzebnego na doręczenie. Na przykład, termin 02.07.2019 r. nie spełnia wymogu 7 dni i narusza zasady doręczeń, które powinny być przestrzegane. Podobnie daty 17.06.2019 r. i 26.06.2019 r. to zdecydowanie zbyt wczesne opcje. Kluczowe jest, by pamiętać, że wezwania powinny być rozsyłane z wyprzedzeniem, żeby dać stronom czas na przygotowanie się. W geodezji to nie tylko formalności, ale też sprawność działań. Nieprzestrzeganie tych zasad może prowadzić do problemów i negatywnie wpłynąć na przebieg sprawy, a to z pewnością obniża jakość usług.

Pytanie 22

Jak długo po wykonaniu urządzeń melioracyjnych dokonuje się z urzędu gleboznawczej klasyfikacji gruntów dla obszarów zmeliorowanych?

A. Po 2 latach

B. Po 5 latach

C. Po 4 latach

D. Po 3 latach

Odpowiedź, że klasyfikacja gruntów dla terenów zmeliorowanych przeprowadzana jest po 3 latach od wykonania urządzeń melioracyjnych, jest zgodna z obowiązującymi przepisami prawnymi oraz standardami branżowymi. Ten okres umożliwia gruntom odpowiednie dostosowanie się do nowych warunków hydrologicznych oraz glebowych, co jest kluczowe dla prawidłowej oceny ich jakości. W ciągu tych trzech lat, gleby mają czas na stabilizację po wprowadzeniu zmian melioracyjnych, co umożliwia przeprowadzenie rzetelnej analizy ich właściwości. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest monitorowanie efektywności melioracji, które powinno odbywać się systematycznie, aby ocenić wpływ na plony oraz jakość środowiska. Klasyfikacja gruntów pozwala również na podejmowanie świadomych decyzji dotyczących dalszych działań w zakresie zarządzania glebami, co jest istotne w kontekście ochrony środowiska oraz zrównoważonego rozwoju rolnictwa. Zgodność z tą praktyką jest nie tylko wymogiem prawnym, ale także dowodem na odpowiedzialne podejście do zarządzania zasobami naturalnymi.

Pytanie 23

Jakim kolorem powinny być oznaczone wyniki wywiadu terenowego na kopii mapy zasadniczej?

A. Brązowym

B. Czarnym

C. Czerwonym

D. Zielonym

Wyniki wywiadu terenowego na kopii mapy zasadniczej powinny być nanoszone kolorem czerwonym, co jest zgodne z powszechnie stosowanymi standardami w zakresie dokumentacji geodezyjnej i kartograficznej. Czerwony kolor jest często używany do oznaczania nowych informacji lub zmian w stosunku do istniejącego stanu. Dzięki temu, wszystkie elementy, które zostały wprowadzone lub zmodyfikowane w wyniku wywiadu terenowego, są łatwo zauważalne i wyróżniają się na tle mapy, co jest kluczowe dla dalszej analizy i oceny przeprowadzonych prac. W praktyce oznaczanie wyników w taki sposób nie tylko ułatwia interpretację danych, lecz także wspiera komunikację między różnymi podmiotami zaangażowanymi w procesy planistyczne i geodezyjne. Warto również zauważyć, że stosowanie jednego standardowego koloru do oznaczania takich danych jest zgodne z zasadami przejrzystości i jednolitości, które są fundamentalne w pracy geodetów i kartografów.

Pytanie 24

Jakie pismo jest wydawane dla nieruchomości przez Wydział Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego?

A. Wypis z księgi wieczystej

B. Odpis z księgi wieczystej

C. Zaświadczenie z analizy księgi wieczystej

D. Protokół z analizy księgi wieczystej

Odpis księgi wieczystej to dokument, który zawiera wyciągnięte informacje z księgi wieczystej dotyczącej konkretnej nieruchomości. Jego wydanie przez Wydział Ksiąg Wieczystych Sądu Rejonowego jest niezbędne w wielu sytuacjach, takich jak transakcje sprzedaży nieruchomości, ustanowienie hipoteki czy też przy ubieganiu się o kredyt hipoteczny. W praktyce, odpis księgi wieczystej stanowi dowód na prawo własności i inne prawa rzeczowe, co czyni go kluczowym dokumentem w obrocie nieruchomościami. Zgodnie z przepisami prawa, każdy ma prawo do uzyskania odpisu księgi wieczystej, co wpływa na transparentność oraz bezpieczeństwo obrotu nieruchomościami. Ważne jest także, że odpis ten może być wykorzystywany jako materiał dowodowy w postępowaniach cywilnych, co podkreśla jego znaczenie w kontekście ochrony praw własności.

Pytanie 25

Po podziale nieruchomości ewidencyjnej numer 12 na dwie części, nowe działki powinny uzyskać numery

A. 12, 13

B. 12A, 12B

C. 12/1, 12/2

D. 12/1, 13/1

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Po podziale działki ewidencyjnej numer 12 na dwie części, nowopowstałe działki powinny otrzymać numery 12/1 i 12/2 zgodnie z polskim systemem ewidencji gruntów i budynków. Numery działek utworzonych w wyniku podziału są nadawane w sposób hierarchiczny, gdzie numeracja główna (w tym przypadku 12) pozostaje, a po ukończeniu podziału do numeru dodawane są kolejne sufiksy. W praktyce oznaczenie działek w ten sposób jest ważne nie tylko dla celów administracyjnych, ale także dla przejrzystości w obrocie nieruchomościami. Przykładem zastosowania tej zasady może być sytuacja, w której działka 12 została podzielona na dwie mniejsze, a nowi właściciele będą mogli łatwo zidentyfikować swoje grunty w dokumentacji oraz w systemach geodezyjnych. Takie podejście zapewnia spójność w ewidencji oraz ułatwia dalsze procesy, takie jak sprzedaż czy dzierżawa gruntów. Co więcej, zgodnie z Ustawą z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne, numery działek powinny być nadawane z zachowaniem zasady jednoznaczności, co w tym przypadku zostało spełnione.

Pytanie 26

Fragment którego protokołu przedstawiono w ramce?

W dniu 12.12.2022 r. geodeta uprawniony Krzysztof Nowak, nr uprawnień zawodowych: 11111, działający na podstawie zgłoszenia pracy geodezyjnej w Powiatowym Ośrodku Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej w Będzinie, oraz §6 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 7 grudnia 2004 r. w sprawie trybu dokonywania podziałów nieruchomości (Dz. U. Nr 268 poz. 2663) dokonał czynności przyjęcia granic nieruchomości położonej w obrębie Będzin miasto Będzin numer działki 441/3 z działkami sąsiednimi.

A. Ustalenia przebiegu granic działek ewidencyjnych.

B. Przyjęcia granic nieruchomości podlegającej podziałowi.

C. Utrwalenia na gruncie nowo wyznaczonych punktów granicznych.

D. Wyznaczenia punktów granicznych.

Odpowiedź "Przyjęcia granic nieruchomości podlegającej podziałowi" jest prawidłowa, ponieważ odnosi się bezpośrednio do czynności, które są kluczowe w procesie geodezyjnego podziału nieruchomości. Protokół przyjęcia granic jest dokumentem, który odzwierciedla zatwierdzenie przez odpowiednie organy granic działki, co jest niezbędne w kontekście przepisów prawa geodezyjnego. W praktyce, dokonanie przyjęcia granic nieruchomości odbywa się zazwyczaj po przeprowadzeniu pomiarów geodezyjnych, które wyznaczają granice działki. Protokół ten jest nie tylko formalnością, ale również ważnym narzędziem ochrony praw właścicieli nieruchomości. Warto wspomnieć, że w Polsce takie czynności są regulowane przez przepisy ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne, które wskazują na konieczność dokładnego dokumentowania przebiegu granic działek. Przyjęcie granic jest również istotne w kontekście przyszłych transakcji związanych z nieruchomościami, gdyż zapewnia jasność i bezpieczeństwo prawną dla wszystkich zainteresowanych stron.

Pytanie 27

Które punkty graniczne, wyznaczone podczas ustalania przebiegu granic działek ewidencyjnych, mogą być trwale stabilizowane na koszt zainteresowanych stron?

A. Punkty ustalone na podstawie zgodnego wyrażenia woli stron

B. Punkty graniczne, których lokalizację wskazały strony

C. Punkty uszkodzone lub zniszczone, których lokalizacja jest niezgodna z obowiązującą dokumentacją

D. Punkty ustalone według ostatniego stanu posiadania bez zakłóceń

Analizując pozostałe odpowiedzi, można zauważyć, że każda z nich zawiera błędy w zakresie interpretacji przepisów dotyczących ustalania granic działek ewidencyjnych. Punkty graniczne, których położenie wskazały strony, nie zawsze opierają się na zgodzie wszystkich zainteresowanych. W praktyce, takie wskazanie przez jedną stronę może prowadzić do nieporozumień i sporów, gdyż brak jest formalnego uzgodnienia z drugą stroną. W przypadku punktów ustalonych według ostatniego spokojnego stanu posiadania, sytuacja jest podobna; ten sposób ustalania granic nie uwzględnia potencjalnych zmian w stanie prawnym ani nie odzwierciedla aktualnych zamiarów właścicieli. W związku z tym, nie można ich traktować jako trwałych i wiążących. Natomiast punkty uszkodzone lub zniszczone, których położenie jest sprzeczne z istniejącą dokumentacją, stanowią kolejne źródło problemów. Oparcie się na takich punktach w procesie stabilizacji granic mogłoby prowadzić do dalszych niejasności i konfliktów, gdyż ich położenie nie jest zgodne z prawem ani z rzeczywistością. Dlatego ważne jest, aby ustalenia granic dokonywane były na podstawie zgody wszystkich stron oraz zgodności z aktualnym stanem prawnym, co zapewnia stabilność i pewność w użytkowaniu nieruchomości.

Pytanie 28

Kryterium precyzji wysokościowej osnowy realizacyjnej?

A. jest odwrotnością sumy długości ciągów

B. są błędy średnie wyznaczania wysokości punktów osnowy

C. są różnice w przewyższeniach w kierunkach głównym oraz powrotnym wyrażone w metrach

D. jest średni błąd pomiaru różnicy wysokości

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Błędy średnie wyznaczenia wysokości punktów osnowy są kluczowym kryterium dokładności wysokościowej osnowy realizacyjnej. W praktyce oznacza to, że wszystkie pomiary wysokości muszą być wykonywane z zachowaniem wysokiej staranności, aby zminimalizować wpływ błędów systematycznych i przypadkowych. W procesie pomiarowym, każde wyznaczenie wysokości punktu osnowy powinno być powtarzane i porównywane w celu obliczenia średnich błędów, co pozwala na ocenę precyzji pomiarów. Zgodnie z normami, takimi jak PN-EN 1672-2, precyzyjne pomiary wysokości mają zasadnicze znaczenie dla inżynierii lądowej, budownictwa oraz geodezji. Przykładowo, w przypadku projektowania budynków, błędne wyznaczenie wysokości fundamentów może prowadzić do poważnych problemów strukturalnych. Dlatego tak istotne jest stosowanie odpowiednich technik pomiarowych i narzędzi, takich jak niwelatory optyczne czy GPS, które umożliwiają dokładne ustalenie różnic wysokości oraz pozwalają na eliminację błędów poprzez zastosowanie metod statystycznych, takich jak analiza regresji.

Pytanie 29

Kiedy podczas wywiadu w terenie, związanym z tworzeniem wstępnego projektu podziału, geodeta dostrzega elementy sytuacyjne, które powinny zostać zmierzone, a nie są uwzględnione na mapie, musi przeprowadzić pomiary

A. okresowe

B. ewidencyjne

C. aktualizacyjne

D. modernizacyjne

Odpowiedzi okresowe, ewidencyjne i modernizacyjne, mimo że mogą wydawać się podobne, nie odnoszą się do kontekstu przedstawionego w pytaniu. Pojęcie okresowych pomiarów sugeruje wykonywanie pomiarów cyklicznie w ustalonych odstępach czasowych, co nie odpowiada sytuacji, w której nowo zauważone dane wymagają natychmiastowego działania. Oczywiście, pomiary ewidencyjne dotyczą rejestrowania nowych danych do systemu, jednakże nie są one wystarczające, gdyż nie uwzględniają bezpośredniej potrzeby aktualizacji istniejącej mapy. Z kolei pomiary modernizacyjne mają na celu wprowadzenie znaczących zmian w istniejących systemach geodezyjnych, co również nie jest adekwatne w przypadku prostego uzupełnienia o nowe dane. W praktyce, mylenie tych terminów może prowadzić do opóźnień w procesie aktualizacji danych i naruszeń przepisów dotyczących geodezji. Geodeci powinni unikać uproszczeń w rozumieniu tych pojęć, aby skutecznie działać w dynamicznie zmieniających się warunkach terenowych, a także przestrzegać dobrych praktyk i norm obowiązujących w branży.

Pytanie 30

Który dokument stanowi podstawę do wprowadzenia modyfikacji w bazie danych ewidencyjnych w związku z podziałem nieruchomości?

A. Sprawozdanie techniczne

B. Zgłoszenie pracy geodezyjnej

C. Decyzja o rozgraniczeniu nieruchomości

D. Operat techniczny

Wszystkie inne dokumenty wymienione w pytaniu nie pełnią roli podstawowej dla wprowadzenia zmian w bazie danych ewidencyjnych związanych z rozgraniczeniem nieruchomości. Sprawozdanie techniczne to dokument, który zawiera ogólną informację o wykonanych pracach geodezyjnych, ale nie ma mocy prawnej do wprowadzenia zmian w ewidencji. Jest to bardziej raport dotyczący postępu prac, aniżeli dokument formalny stanowiący podstawę do aktualizacji danych. Operat techniczny, pomimo że jest istotny w kontekście wykonania pomiarów i dokumentacji, również nie jest bezpośrednią podstawą do rozgraniczenia. To zestawienie danych, które może być wykorzystane przy podejmowaniu decyzji, ale sama decyzja o rozgraniczeniu jest na wyższym poziomie administracyjnym. Zgłoszenie pracy geodezyjnej to jedynie informacja przekazywana do właściwych organów o zamiarze wykonania prac, a nie dokument stanowiący podstawę do rozgraniczenia. Często błędne jest postrzeganie tych dokumentów jako równorzędnych wobec decyzji o rozgraniczeniu, co może prowadzić do nieporozumień. Właściwe rozumienie roli każdego z tych dokumentów jest kluczowe, aby unikać błędów w procesie geodezyjnym i prawie nieruchomości.

Pytanie 31

W trakcie pomiaru użytkowania gruntów zauważono, że obszary te porośnięte są naturalnie wikliną oraz krzewami wierzby. W procesie aktualizacji ewidencji gruntów i budynków te obszary powinny zostać zakwalifikowane jako

A. grunty zadrzewione i zakrzewione

B. lasy

C. tereny różnorodne

D. nieużytki

Grunty porośnięte wikliną w stanie naturalnym oraz krzewiastymi formami wierzb zaliczają się do gruntów zadrzewionych i zakrzewionych na podstawie definicji zawartych w przepisach dotyczących ewidencji gruntów i budynków. Klasyfikacja tych gruntów jest istotna z punktu widzenia zarządzania zasobami przyrodniczymi oraz zrównoważonego rozwoju. Przykładem praktycznego zastosowania tej klasyfikacji jest możliwość pozyskiwania surowców z takich terenów, które mogą być wykorzystywane w przemyśle papierniczym, meblarskim czy budowlanym. Ponadto, grunty zakrzewione przyczyniają się do poprawy jakości powietrza, a ich ochrona oraz odpowiednie zarządzanie są zgodne z dobrymi praktykami ekologicznymi. W kontekście aktualnej polityki ochrony bioróżnorodności oraz dążenia do zwiększenia powierzchni terenów zielonych, ważne jest, aby poprawnie klasyfikować i dokumentować takie obszary, co sprzyja ich właściwej ochronie i gospodarowaniu.

Pytanie 32

Rozpoczęcie postępowania wywłaszczeniowego powinno być poprzedzone

A. przeprowadzeniem rozgraniczenia działki.

B. realizacją podziału nieruchomości.

C. rokowaniami o zakup nieruchomości.

D. zmierzeniem granic działki.

Pojęcia związane z pomiarem granic, rozgraniczeniem oraz podziałem nieruchomości są w praktyce technicznej często mylone z procesem wywłaszczenia. Pomiar granic nieruchomości, choć istotny, nie ma bezpośredniego związku z wstępnym etapem wszczynania postępowania wywłaszczeniowego. Celem pomiaru jest określenie precyzyjnych granic działki, co jest ważne przy sporządzeniu dokumentacji technicznej, ale nie powinno stanowić pierwszego kroku w kontekście wywłaszczenia. Rozgraniczenie nieruchomości również dotyczy ustalania granic, ale jeszcze bardziej koncentruje się na sytuacjach spornych między właścicielami sąsiadujących działek, a nie na procesach wywłaszczeniowych. Z kolei podział nieruchomości odnosi się do dzielenia większej działki na mniejsze jednostki, co jest zupełnie innym procesem, niezwiązanym z wywłaszczeniem. W przypadku wywłaszczeń kluczowe są wcześniejsze rozmowy z właścicielami, co pozwala na uniknięcie nieporozumień i niepotrzebnych konfliktów. Bezpośrednie podejście do wywłaszczeń bez wcześniejszych rokowań może prowadzić do niepotrzebnych napięć, a także zwiększać ryzyko odwołań sądowych przez właścicieli, co wydłuża cały proces. Dlatego ważne jest, aby zrozumieć, że postępowania wywłaszczeniowe powinny być poprzedzone próbami polubownego rozwiązania sprawy, co stanowi najlepszą praktykę w zarządzaniu nieruchomościami oraz prawem budowlanym.

Pytanie 33

Jakim kolorem zaznacza się numery nowych działek na mapie z projektem podziału gruntów?

A. Zielonym

B. Czarnym

C. Czerwonym

D. Brązowym

Odpowiedź 'Czerwonym' jest prawidłowa, ponieważ w procesie podziału nieruchomości oraz w kreśleniu map projektowych, kolorem czerwonym oznacza się nowe działki. Takie podejście jest zgodne z obowiązującymi standardami w zakresie planowania przestrzennego i geodezji. Czerwony kolor wyróżnia nowe obszary, co pozwala na łatwiejsze ich zidentyfikowanie w kontekście istniejącej infrastruktury oraz zagospodarowania terenu. Przykładowo, w praktyce geodezyjnej, podczas aktualizacji mapy ewidencyjnej, nowo wydzielone działki są zazwyczaj wrysowywane na czerwono, co ułatwia ich późniejsze odnajdywanie i identyfikację przez zainteresowane strony, takie jak inwestorzy czy organy administracyjne. Stosowanie czerwonego koloru ma na celu nie tylko estetykę, ale przede wszystkim funkcjonalność mapy, co jest istotne w planowaniu urbanistycznym i zarządzaniu gruntami. Ponadto, w kontekście standardów kartograficznych, kolorystyka map powinna być spójna, co wpływa na czytelność i interpretację danych przestrzennych.

Pytanie 34

Jakie informacje powinien zawierać dokument zatytułowany "Zestawienie wartości przemieszczeń pionowych", który jest przekazywany zamawiającemu w dokumentacji technicznej?

A. Zmiany odległości między różnymi punktami

B. Zmierzone wysokości poszczególnych punktów

C. Zmiany wysokości punktów w czasie

D. Koordynaty badanych punktów

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź dotycząca 'Zmian wysokości punktów w czasie' jest poprawna, ponieważ kluczowym elementem dokumentu 'Zestawienie wartości przemieszczeń pionowych' jest monitorowanie i ocena przemieszczeń w kontekście ich zmiany w czasie. W dokumentacji technicznej, szczególnie w inżynierii geodezyjnej, ważne jest, aby przedstawiać dane, które ilustrują, jak wysokości punktów zmieniają się w okresie monitorowania. Te zmiany mogą wskazywać na osiadanie gruntu, ruchy sejsmiczne lub inne zjawiska geologiczne, które mogą mieć znaczący wpływ na projekt budowlany czy infrastrukturę. Przykładem zastosowania takich danych mogą być analizy w kontekście budowy zapór, gdzie monitorowanie przemieszczeń jest kluczowe dla oceny stabilności konstrukcji. W praktyce, dane te są często zbierane za pomocą technologii takich jak GNSS lub tachymetria, a następnie analizowane w kontekście norm branżowych, takich jak ISO 17123 dotyczących pomiarów geodezyjnych. Zrozumienie i dokumentowanie zmian wysokości w czasie jest zatem niezbędne dla zapewnienia bezpieczeństwa i efektywności projektów budowlanych.

Pytanie 35

Określenie granic zarysu budynku na terenie powinno być wykonane z precyzją do

A. metra

B. milimetra

C. decymetra

D. centymetra

Wytyczenie obrysu budynku na gruncie z dokładnością do centymetra jest uzasadnione ze względu na precyzję wymaganą w procesie budowlanym. W praktyce, taka dokładność pozwala na właściwe usytuowanie budynku w odniesieniu do granic działki oraz istniejącej infrastruktury. W kontekście przepisów budowlanych oraz norm branżowych, takich jak PN-ISO 9001 dotycząca systemów zarządzania jakością, precyzyjne wytyczenie wpływa na zminimalizowanie błędów podczas realizacji inwestycji. Odpowiednie oznaczenie obrysu budynku pozwala na precyzyjne wykonanie fundamentów oraz zapewnia zgodność inwestycji z projektem budowlanym. Na przykład, niewłaściwe wytyczenie obrysu może prowadzić do kolizji z istniejącymi instalacjami, co generuje dodatkowe koszty oraz opóźnienia w harmonogramie budowy. Dlatego tak istotne jest przestrzeganie zasady precyzyjnego oznaczania, co przyczynia się do efektywnego zarządzania projektem budowlanym.

Pytanie 36

W przypadku, gdy w księdze wieczystej nieruchomość przeznaczona do podziału ma inną powierzchnię niż ta ujęta w ewidencji gruntów i budynków, na mapie z projektem podziału należy zamieścić spis

A. właścicieli i władających

B. zmian danych ewidencyjnych

C. synchronizacyjny

D. powierzchni

Odpowiedź 'synchronizacyjny' jest jak najbardziej na miejscu. Gdy mamy do czynienia z sytuacją, gdzie powierzchnia nieruchomości w księdze wieczystej różni się od tej w ewidencji gruntów i budynków, no to trzeba wszystko zsynchronizować. To ważne, żeby projekt podziału nieruchomości był zgodny z aktualnym prawem i ewidencją – chodzi o to, żeby jasno pokazać, jakie dane są potrzebne. Wykaz synchronizacyjny powinien zawierać dane o powierzchni i innych ważnych parametrach, które pomagają zaktualizować ewidencję do rzeczywistego stanu nieruchomości. Przykładowo, jak się dzieli działkę na mniejsze kawałki, to różnice w powierzchni mogą wpłynąć na podatki czy inne oplaty. Użycie wykazu synchronizacyjnego to raczej dobry ruch w zarządzaniu nieruchomościami, bo sprawia, że wszystko jest na bieżąco i zgodne z prawem, co jest istotne przy obrocie nieruchomościami.

Pytanie 37

W jakiej pracy geodezyjnej może zostać zawarta przed geodetą ugoda, która ma charakter ugody sądowej?

A. Scalenie oraz wymiana gruntów

B. Scalenie i podział nieruchomości

C. Rozgraniczenie nieruchomości

D. Podział działki

Odpowiedź dotycząca rozgraniczenia nieruchomości jest prawidłowa, ponieważ ta forma pracy geodezyjnej jest szczególnie regulowana w polskim prawodawstwie. Rozgraniczenie nieruchomości polega na ustaleniu granic pomiędzy sąsiadującymi działkami, co często wymaga wyjaśnienia wątpliwości dotyczących granic. W przypadku rozgraniczenia nieruchomości, strony mogą zawrzeć ugodę, która ma moc ugody sądowej, co oznacza, że w przypadku sporu, sąd będzie respektował taką ugodę jako równorzędną z wyrokiem. Praktycznym przykładem zastosowania tej procedury jest sytuacja, w której sąsiedzi nie mogą dojść do porozumienia co do granicy swoich działek. Ustalając granice wspólnie z geodetą, mogą uniknąć długotrwałych i kosztownych sporów sądowych. Ważne jest, aby geodeta prowadził proces zgodnie z obowiązującymi przepisami, co zapewnia, że ugoda będzie miała moc prawną. Dobre praktyki branżowe sugerują, aby geodeta dokładnie zbadał dokumentację oraz przeprowadził wizję lokalną, aby upewnić się, że proponowane granice odzwierciedlają rzeczywisty stan prawny i faktyczny.

Pytanie 38

Na rzecz kogo możliwe jest przeprowadzenie wywłaszczenia nieruchomości?

A. grupy wspólnotowej

B. Skarbu Państwa

C. mieszkaniowej spółdzielni

D. poprzedniego właściciela

Wywłaszczenie nieruchomości na rzecz Skarbu Państwa jest procedurą uregulowaną w polskim prawie, która ma na celu umożliwienie realizacji zadań publicznych. W myśl przepisów prawa, Skarb Państwa może przejąć nieruchomość, jeśli jest to niezbędne do osiągnięcia celów publicznych, takich jak budowa infrastruktury, rozwój urbanistyczny czy ochrona środowiska. Przykładem może być sytuacja, gdy konieczne jest poszerzenie drogi lub budowa nowego mostu, co wymaga wywłaszczenia gruntów należących do prywatnych właścicieli. Procedura wywłaszczenia jest ściśle regulowana i wymaga przeprowadzenia odpowiednich ocen, w tym oceny społecznej i środowiskowej, zanim decyzja o wywłaszczeniu zostanie podjęta. Kluczowe jest, że proces ten musi odbywać się z poszanowaniem zasad sprawiedliwości, w tym zapewnieniem odszkodowania dla byłego właściciela, co jest zgodne z zasadą ochrony praw własności. Działania te powinny być zgodne z Kodeksem cywilnym oraz ustawą o gospodarce nieruchomościami, co stanowi fundament dobrych praktyk w zarządzaniu nieruchomościami.

Pytanie 39

Miejscowe plany zagospodarowania przestrzennego wykonuje się w skali 1:1000 na zreprodukowanej mapie

A. zasadniczych

B. uzbrojenia terenu

C. klasyfikacyjnych

D. topograficznych

Plany miejscowe zagospodarowania przestrzennego są dokumentami ważnymi dla kształtowania przestrzeni miejskiej i wiejskiej, a ich sporządzanie w skali 1:1000 na kopii map zasadniczych jest zgodne z obowiązującymi przepisami prawa budowlanego oraz regulacjami dotyczącymi planowania przestrzennego. Mapy zasadnicze, będące podstawowym dokumentem geodezyjnym, zawierają szczegółowe informacje o terenie, w tym o jego ukształtowaniu, infrastrukturze oraz zagospodarowaniu. W praktyce wykorzystanie tej skali umożliwia precyzyjne odwzorowanie detali, co jest kluczowe przy projektowaniu nowych inwestycji oraz w procesach decyzji administracyjnych. Warto zauważyć, że plany te muszą uwzględniać zasady racjonalnego zagospodarowania przestrzennego, co jest szczególnie istotne w kontekście ochrony środowiska i zasobów naturalnych. Ponadto, dobrze sporządzone plany miejscowe są fundamentem dla zrównoważonego rozwoju, wpływając na jakość życia mieszkańców oraz efektywność wykorzystania przestrzeni.

Pytanie 40

Gdzie zapisany jest stan prawny nieruchomości?

A. w ewidencji gruntów oraz budynków

B. w dokumentach przechowywanych w urzędach gminnych

C. w księgach wieczystych

D. w dokumentach znajdujących się w sądach okręgowych

Księgi wieczyste są publicznymi rejestrami, które zawierają szczegółowe informacje o prawach do nieruchomości. Zgodnie z Ustawą o księgach wieczystych i hipotece, każdy właściciel nieruchomości ma prawo do wglądu w księgę wieczystą, co sprzyja przejrzystości obrotu nieruchomościami. W księgach zawarte są informacje dotyczące właściciela, powierzchni, przeznaczenia, a także obciążeń, takich jak hipoteki. Przykładowo, przed zakupem nieruchomości, nabywca powinien sprawdzić stan prawny w księdze wieczystej, aby upewnić się, że nie ma na niej żadnych ukrytych długów czy roszczeń. Dobre praktyki w obrocie nieruchomościami zakładają, że każda transakcja powinna być poprzedzona dokładnym sprawdzeniem ksiąg wieczystych, co minimalizuje ryzyko prawne i finansowe.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej