Pytanie 1
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Wyniki egzaminu
Informacje o egzaminie:
- Zawód: Asystentka stomatologiczna
- Kwalifikacja: MED.01 - Asystowanie lekarzowi dentyście i utrzymanie gabinetu w gotowości do pracy
- Data rozpoczęcia: 27 grudnia 2025 16:59
- Data zakończenia: 27 grudnia 2025 17:34
Egzamin zdany!
Wynik: 24/40 punktów (60,0%)
Wymagane minimum: 20 punktów (50%)
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 2
Jaką klasę według Blacka przypisuje się ubytkowi usytuowanemu na powierzchni stycznej siekaczy i kłów, bez uszkodzenia brzegu siecznego zęba?
A. IV kl.
B. I kl.
C. III kl.
D. II kl.
Klasyfikacja ubytków według Blacka opiera się na lokalizacji oraz charakterystyce zniszczenia tkanek zębowych. Odpowiedzi wskazujące na klasy I, II i IV nie są właściwe w kontekście pytania o ubytek zlokalizowany na powierzchni stycznej siekaczy i kłów. Klasa I odnosi się do ubytków na powierzchniach żującym zębów trzonowych oraz przedtrzonowych, co wyklucza możliwość klasyfikacji dla stycznych powierzchni. Klasa II dotyczy ubytków na powierzchniach stycznych zębów tylnych, co również nie ma zastosowania do zębów przednich. Klasa IV, z kolei, dotycząca ubytków obejmujących brzegi sieczne, nie jest adekwatna, ponieważ w pytaniu podano, że brzeg sieczny nie jest naruszony. Te niepoprawne odpowiedzi mogą wynikać z nieporozumienia dotyczącego lokalizacji i charakterystyki ubytków. Ważne jest zrozumienie, że klasyfikacja Blacka ma na celu nie tylko identyfikację miejsca ubytku, ale także zrozumienie jego wpływu na zdrowie zęba i planowanie odpowiedniego leczenia. Uczestnicy powinni zwracać uwagę na szczegóły dotyczące lokalizacji ubytku, co jest kluczowe dla prawidłowej oceny i leczenia. Praktyczne umiejętności rozróżniania klas ubytków są niezbędne w codziennej praktyce stomatologicznej, co pozwala na skuteczne zarządzanie zdrowiem jamy ustnej pacjentów.
Pytanie 3
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 4
Aby uzyskać kęsek zgryzowy, konieczne jest przygotowanie
A. masy hydrokoloidalnej
B. wosku modelarskiego
C. cementu tymczasowego
D. gipsu odlewniczego
Wybór wosku modelowego do pobrania kęska zgryzowego jest uzasadniony ze względu na jego właściwości, które idealnie odpowiadają potrzebom stomatologii. Wosk modelowy charakteryzuje się odpowiednią plastycznością, co pozwala na precyzyjne odwzorowanie kształtu zgryzu pacjenta. Po podgrzaniu, wosk staje się miękki i łatwy do formowania, a po schłodzeniu sztywnieje, co umożliwia uzyskanie stabilnego odcisku. W praktyce, wosk jest często wykorzystywany w technice protetycznej oraz ortodontycznej do tworzenia modeli, a także w sytuacjach, gdy wymagane jest tymczasowe odtworzenie kształtu zgryzu. Ponadto, zastosowanie wosku modelowego jest zgodne z aktualnymi standardami branżowymi, które podkreślają znaczenie obowiązkowego uzyskiwania dokładnych i precyzyjnych odcisków w celu zapewnienia wysokiej jakości leczenia stomatologicznego. Wykorzystując wosk, można również elastycznie dostosowywać formy i kształty, co jest kluczowe w pracy z różnymi pacjentami i ich indywidualnymi potrzebami.
Pytanie 5
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 6
Pentamix to urządzenie do mieszania mas
A. alginatowych
B. silikonowych
C. tiokolowych
D. stentsowych
Pentamix to zaawansowany mieszalnik mas silikonowych, który odgrywa kluczową rolę w procesie protetycznym i stomatologicznym. Silikony są materiałami wykorzystywanymi do tworzenia precyzyjnych odlewów, w tym w dentystyce, gdzie wymagane są wysokie standardy dokładności i estetyki. Mieszalnik Pentamix automatycznie łączy składniki silikonu, co minimalizuje ryzyko błędów ludzkich i zapewnia jednorodność mieszanki. Dzięki technologii próżniowej, proces mieszania eliminuje pęcherzyki powietrza, co jest kluczowe dla uzyskania idealnych odlewów. Przykłady zastosowania obejmują tworzenie form do koron, mostów oraz protez dentystycznych, gdzie precyzja i jakość materiału mają bezpośredni wpływ na efekt końcowy. W branży stosuje się najlepsze praktyki, które wskazują na to, że odpowiednie przygotowanie masy silikonowej w mieszalniku przekłada się na dłuższą trwałość i lepsze dopasowanie protetyczne.
Pytanie 7
Pomiędzy końcem uchwytu kleszczy znajdujących się wewnątrz papierowo-foliowego rękawa a zgrzewem należy pozostawić przestrzeń wynoszącą
A. 5 cm
B. 1 cm
C. 10 cm
D. 3 cm
Odpowiedź 3 cm jest poprawna, ponieważ zachowanie odpowiedniego odstępu pomiędzy końcem rękojeści kleszczy a zgrzewem rękawa papierowo-foliowego jest kluczowe dla zapewnienia prawidłowego funkcjonowania narzędzi oraz bezpieczeństwa operacji. Zbyt mały odstęp może prowadzić do zacięcia lub uszkodzenia kleszczy, co z kolei może powodować niekontrolowane wycieki lub inne niepożądane zdarzenia w trakcie procedury. Norma PN-EN 868-5, która dotyczy materiałów opakowaniowych do sterylizacji, zaleca, aby narzędzia były umieszczane z odpowiednim luzem, co umożliwia cyrkulację pary lub innych czynników sterylizujących. W praktyce, odstęp 3 cm jest również często spotykany w procedurach medycznych i laboratoryjnych, gdzie precyzyjna manipulacja narzędziami jest niezbędna dla zachowania sterylności oraz efektywności zabiegu. W związku z tym, stosowanie się do tego wymogu nie tylko zwiększa bezpieczeństwo, ale także poprawia efektywność procesów sterylizacji oraz czas ich trwania.
Pytanie 8
Najdłuższy okres, przez jaki można przechowywać wysterylizowane narzędzia, które są szczelnie zapakowane w podwójną warstwę papieru, wynosi
A. jeden tydzień
B. sześć miesięcy
C. dwa tygodnie
D. trzy miesiące
Odpowiedzi, które sugerują okresy przechowywania narzędzi dłuższe niż dwa tygodnie, są oparte na nieprawidłowym zrozumieniu zasad sterylizacji i przechowywania narzędzi medycznych. Narzędzia wysterylizowane powinny być przechowywane w odpowiednich warunkach, które minimalizują ryzyko ich kontaminacji. Przykładowo, sugerowanie przechowywania narzędzi przez jeden tydzień może wydawać się uzasadnione, jednak w praktyce to zbyt krótki czas, aby zapewnić ich pełną skuteczność w procedurach medycznych. Z kolei zalecanie trzy miesiące lub sześć miesięcy jest całkowicie nieakceptowalne, ponieważ znacznie zwiększa ryzyko zakażeń, co może prowadzić do poważnych konsekwencji zdrowotnych u pacjentów. Zgodnie z normami i wytycznymi, narzędzia powinny być używane w krótkim czasie po ich wysterylizowaniu. Typowym błędem jest myślenie, że jeśli narzędzia są dobrze opakowane, mogą być przechowywane dłużej, co jest mylące. Opakowanie w podwójną warstwę papieru zapewnia jedynie ochronę przed zanieczyszczeniami w krótkim okresie, a nie przez długi czas. W praktyce, aby zminimalizować ryzyko zakażeń, kluczowe jest przestrzeganie ustalonych standardów przechowywania, które jednoznacznie wskazują na okres dwóch tygodni jako maksymalny czas przechowywania wysterylizowanych narzędzi.
Pytanie 9
Który z poniższych narzędzi nie jest stosowany do wypełniania kanałów korzeniowych?
A. Plugger
B. Wiertło Pesso
C. Igła Druxa
D. Spreader
Instrumenty takie jak spreadery, igły Druxa i plugery są niezastąpione w procesie wypełniania kanałów korzeniowych, co może prowadzić do błędnych wniosków na temat ich zastosowania. Spreadery, na przykład, są narzędziami, które umożliwiają równomierne rozprowadzenie materiału wypełniającego w całym kanale, co jest kluczowe dla osiągnięcia szczelności wypełnienia. Igły Druxa mają z kolei za zadanie precyzyjne dozowanie materiałów, co umożliwia kontroli nad ich aplikacją w trudno dostępnych miejscach. Plugery natomiast służą do kompresji materiałów wypełniających, co zapewnia ich odpowiednią stabilność i szczelność, co jest niezbędne dla długotrwałego efektu leczenia. Rozumienie roli każdego z tych instrumentów jest kluczowe w endodoncji; niewłaściwe przypisanie funkcji może prowadzić do niewłaściwego leczenia i potencjalnych powikłań. Wartościowe jest więc zrozumienie, że wypełnianie kanałów korzeniowych to złożony proces, który wymaga zastosowania odpowiednich narzędzi i technik, aby zapewnić skuteczność zabiegu oraz bezpieczeństwo pacjenta.
Pytanie 10
W metodzie pracy na 4 ręce istnieje zasada, że narzędzie użyte przez lekarza powinno być przekazane asyście tą samą trasą, którą zostało wydane w obrębie strefy
A. transferowej
B. statycznej
C. operacyjnej
D. asysty
Odpowiedź 'transferowej' jest poprawna, ponieważ w technice pracy na 4 ręce obowiązuje zasada, że każdy instrument użyty przez lekarza powinien być zwrócony asyście tą samą drogą, jaką został podany. W kontekście chirurgii, strefa transferowa jest obszarem, w którym instrumenty są przekazywane między lekarzem a asystą. Użycie tej zasady minimalizuje ryzyko zanieczyszczenia instrumentów oraz poprawia efektywność operacji. Na przykład, jeśli lekarz podaje skalpel, powinien on być zwrócony asyście z powrotem w tej samej linii, co zapewnia lepszą kontrolę nad instrumentem oraz zwiększa bezpieczeństwo pacjenta. Taka praktyka jest zgodna z ogólnymi standardami chirurgicznymi, które kładą nacisk na precyzję i bezpieczeństwo w operacjach. Warto zaznaczyć, że odpowiednie techniki transferu instrumentów są kluczowe dla zminimalizowania ryzyka błędów podczas zabiegu, co jest niezbędne w każdej procedurze medycznej.
Pytanie 11
Karpula to rodzaj
A. strzykawka do podania anestetyku.
B. nabój z anestetykiem.
C. chwytak do przeprowadzenia ekstrakcji zęba.
D. strzykawka do irygacji kanałów.
Karpula to taka specjalna strzykawka, która jest super ważna w stomatologii, bo pomaga przy podawaniu znieczulenia miejscowego. Dzięki niej można precyzyjnie dozować znieczulenie, co jest naprawdę kluczowe, żeby pacjent nie czuł bólu podczas różnych zabiegów. Fajnie, że ma ergonomiczną budowę i regulację ciśnienia, bo to dodatkowo zwiększa komfort i zmniejsza ryzyko jakichś powikłań. Na przykład, jak trzeba usunąć ząb, to odpowiednie znieczulenie jest konieczne, żeby pacjent po wszystkim był zadowolony. Karpula jest szeroko stosowana w dentystyce i spełnia wszystkie standardy dotyczące bezpieczeństwa. Ma też system zabezpieczeń, który zapobiega wylaniu znieczulenia, co sprawia, że jest naprawdę godna uwagi w codziennej pracy stomatologów.
Pytanie 12
Co jest przyczyną występowania wrodzonych nieprawidłowości w zgryzie?
A. dysfunkcja aparatu żucia
B. uraz twarzoczaszki dziecka wskutek poważnego wypadku drogowego
C. rubeola przebyta przez matkę w trakcie pierwszego trymestru ciąży
D. parafunkcja aparatu żucia
Różyczka przebyta przez matkę w pierwszym trymestrze ciąży jest jednym z istotnych czynników teratogennych, które mogą prowadzić do wad wrodzonych, w tym wad zgryzu. W tym okresie ciąży rozwijają się kluczowe struktury anatomiczne, a wirus różyczki może powodować poważne uszkodzenia tkanek. Mechanizmy działania wirusa obejmują uszkodzenie komórek oraz zaburzenie procesu namnażania się komórek w rozwijającym się organizmie, co może prowadzić do nieprawidłowego kształtowania się szczęk i zębów. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce klinicznej jest istotność wczesnego diagnozowania i monitorowania kobiet w ciąży, które miały kontakt z wirusem, oraz wdrażanie odpowiednich strategii prewencyjnych. Zgodnie z wytycznymi Światowej Organizacji Zdrowia oraz krajowymi programami zdrowotnymi, szczepienia przeciwko różyczce dla kobiet w wieku rozrodczym są kluczowym elementem profilaktyki, co może znacznie zredukować ryzyko powstawania wad wrodzonych u noworodków.
Pytanie 13
Wskaż skaler do naddziąsłowego usuwania kamienia nazębnego.
A. D.
B. A.
C. C.
D. B.
Narzędzie oznaczone jako "B" jest skalerelem do naddziąsłowego usuwania kamienia nazębnego, co czyni je kluczowym elementem w praktyce stomatologicznej. Jego zakrzywiony kształt końcówki umożliwia precyzyjne i efektywne usuwanie osadów nazębnych z powierzchni zębów znajdujących się powyżej linii dziąseł. W praktyce, skalerele naddziąsłowe są używane do eliminacji twardych osadów, które mogą prowadzić do próchnicy oraz chorób przyzębia, takich jak zapalenie dziąseł. Prawidłowe stosowanie tego narzędzia pozwala na poprawę zdrowia jamy ustnej pacjentów, zgodnie z zaleceniami Amerykańskiego Towarzystwa Stomatologicznego. Warto również pamiętać, że skuteczność skalerów naddziąsłowych w dużej mierze zależy od techniki ich użycia oraz regularności w przeprowadzaniu zabiegów higienicznych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w profilaktyce stomatologicznej. Dodatkowo, umiejętność rozpoznawania odpowiednich narzędzi oraz ich zastosowania jest niezbędna dla każdego stomatologa, aby zapewnić wysoką jakość usług i zadowolenie pacjentów.
Pytanie 14
Preparaty twardniejące na bazie wodorotlenku wapnia, takie jak Dycal, to
A. primery
B. linery
C. sealery
D. conditionery
Wybór odpowiedzi związanych z conditionery, sealery i primery w kontekście twardniejących preparatów wodorotlenkowo-wapniowych może prowadzić do nieporozumień dotyczących ich funkcji i zastosowania w praktyce stomatologicznej. Conditionery są zazwyczaj stosowane w celu poprawy przyczepności materiałów do tkanek, ale nie pełnią roli ochronnej względem miazgi zębowej, co jest kluczowe w przypadku linerów. Sealery, z drugiej strony, mają na celu uszczelnienie ubytków oraz zapobieganie przedostawaniu się czynników szkodliwych do wnętrza zęba, co również nie odpowiada funkcji linerów, które są bardziej ukierunkowane na ochronę i stymulację tkanki zębowej. Primery są używane do przygotowania powierzchni, ale ich działanie różni się od bioaktywnego działania linerów, co sprawia, że nie można ich stosować zamiennie. Powszechnym błędem jest mylenie roli tych preparatów, co może prowadzić do nieodpowiednich wyborów terapeutycznych. W stomatologii kluczowe jest stosowanie odpowiednich materiałów w odpowiednich sytuacjach klinicznych, dlatego ważne jest zrozumienie specyficznych funkcji linera w kontekście ochrony miazgi i wspomagania regeneracji tkankowej, a nie tylko ich porównywanie z innymi rodzajami materiałów, co może prowadzić do błędnych decyzji w terapii stomatologicznej.
Pytanie 15
Aby zapewnić bezpieczne zamknięcie, worki na odpady medyczne powinny być wypełniane maksymalnie do ich
A. 2/3 pojemności
B. 1/2 pojemności
C. 3/4 pojemności
D. 1/3 pojemności
Odpowiedź wskazująca na napełnianie worków na odpady medyczne do 2/3 ich objętości jest poprawna, ponieważ zgodnie z wytycznymi dotyczącymi zarządzania odpadami medycznymi, takie postępowanie zapewnia bezpieczeństwo podczas transportu i utylizacji tych odpadów. Wypełnienie worków jedynie do dwóch trzecich objętości pozwala na ich łatwe i bezpieczne zamknięcie, co minimalizuje ryzyko przypadkowego otwarcia oraz rozprzestrzenienia się niebezpiecznych materiałów. Przykładowo, w instytucjach medycznych takich jak szpitale, odpady w postaci użytych igieł, materiałów zakaźnych czy chemikaliów są klasyfikowane jako niebezpieczne, dlatego należy zachować szczególne środki ostrożności. Praktyczne zastosowanie tej zasady polega na zapewnieniu, że podczas transportu do miejsca utylizacji odpady są zabezpieczone, co jest zgodne z regulacjami prawnymi i normami BHP. W wielu krajach, w tym w Polsce, normy takie jak PN-EN 840 odnoszą się do wymagań dotyczących pojemników na odpady, co podkreśla znaczenie właściwego zarządzania i segregacji odpadów medycznych.
Pytanie 16
Jaką ilość preparatu trzeba przygotować, aby uzyskać 2 litry roztworu o stężeniu 0,5% w metodzie dezynfekcji przez zanurzenie?
A. 20 g
B. 5 g
C. 10 g
D. 15 g
Aby przygotować 2 litry 0,5% roztworu, należy obliczyć ilość substancji czynnej, potrzebnej do uzyskania takiego stężenia. Procent masowy oznacza, że 0,5% oznacza 0,5 g substancji na 100 ml roztworu. W przypadku 2 litrów (2000 ml) roztworu, potrzebna ilość substancji czynnej wynosi: 2000 ml x 0,5 g/100 ml = 10 g. Przygotowanie odpowiedniej ilości roztworu dezynfekcyjnego zgodnie z powyższymi obliczeniami jest kluczowe dla skuteczności dezynfekcji, szczególnie w kontekście standardów sanitarno-epidemiologicznych. W przypadku dezynfekcji zanurzeniowej, ważne jest, aby stosowany roztwór miał odpowiednie stężenie, aby skutecznie eliminować patogeny. Niewłaściwe stężenie może prowadzić do obniżonej efektywności, co jest szczególnie istotne w środowiskach medycznych oraz w przemyśle spożywczym, gdzie normy sanitarno-epidemiologiczne muszą być bezwzględnie przestrzegane.
Pytanie 17
Jakie właściwości lecznicze wykazują preparaty wodorotlenkowo-wapniowe?
A. działanie przeciwkrwotoczne
B. długotrwałe i silne działanie kariostatyczne
C. działanie odontotropowe i bakteriobójcze
D. mumifikowanie tkanek miękkich
Długotrwałe i silne działanie kariostatyczne, które jest jedną z proponowanych odpowiedzi, nie jest przypisane do preparatów wodorotlenkowo-wapniowych. Kariostatyczne działanie polega na zatrzymaniu rozwoju próchnicy poprzez inhibicję bakterii i remineralizację zębów. W rzeczywistości, preparaty wodorotlenkowo-wapniowe nie mają specyficznego działania kariostatycznego, co sprawia, że ich zastosowanie w tym kontekście jest niewłaściwe. W przypadku działania przeciwkrwotocznego, preparaty te również nie wykazują takich właściwości, a ich głównym celem jest eliminacja drobnoustrojów oraz wspieranie procesów gojenia. Koncepcje mumifikowania tkanek miękkich nie są zgodne z zasadami nowoczesnej stomatologii, ponieważ mumifikacja odnosi się do procesów stosowanych w chirurgii, a nie w terapii endodontycznej. Pojmowanie tych kwestii w sposób nieprecyzyjny prowadzi do mylnych wniosków na temat zastosowania preparatów wodorotlenkowo-wapniowych. Właściwa interpretacja ich działania jest niezbędna dla właściwego planowania terapii oraz wyboru odpowiednich materiałów w praktyce stomatologicznej.
Pytanie 18
Jakie kroki powinna podjąć asystentka stomatologiczna po zabiegu, aby przygotować prostnicę do procesów sterylizacji?
A. Przetrzeć końcówkę środkiem dezynfekującym, naoliwić, zapakować w pakiet papierowo-foliowy
B. Oczyścić końcówkę środkiem dezynfekującym, zmyć gazikiem nasączonym wodą destylowaną, naoliwić, zapakować w pakiet papierowo-foliowy
C. Naoliwić, oczyścić końcówkę, zapakować w pakiet papierowo-foliowy
D. Przetrzeć gazikiem nasączonym wodą destylowaną, zapakować w pakiet papierowo-foliowy
Odpowiedź jest poprawna, ponieważ opisuje właściwą procedurę przygotowania prostnicy do sterylizacji, co jest kluczowe w praktyce stomatologicznej. Pierwszym krokiem jest oczyszczenie końcówki preparatem dezynfekcyjnym, co jest niezbędne do usunięcia wszelkich resztek biologicznych oraz patogenów, które mogą być obecne na powierzchni. Następnie, zmycie końcówki gazikiem nasączonym wodą destylowaną pozwala na skuteczne usunięcie pozostałości dezynfekanta oraz resztek z zabiegu. Naoliwienie końcówki ma na celu zapewnienie jej prawidłowego funkcjonowania i zapobieganie zużyciu elementów mechanicznych, co jest szczególnie istotne w kontekście długotrwałego użytkowania. Ostatnim krokiem jest zapakowanie w pakiet papierowo-foliowy, co zgodnie z normami ochrony zdrowia i dobrymi praktykami pozwala na przeprowadzenie skutecznej sterylizacji, eliminując ryzyko kontaminacji. Takie podejście jest zgodne z procedurami zalecanymi przez organizacje zajmujące się bezpieczeństwem w służbie zdrowia oraz standardami ISO, co gwarantuje wysoką jakość obsługi pacjenta i bezpieczeństwo zabiegów stomatologicznych.
Pytanie 19
Za właściwe przygotowanie oraz prowadzenie dokumentacji medycznej odpowiada zgodnie z ustawą
A. sekretarka medyczna
B. rejestratorka
C. asystentka stomatologiczna
D. lekarz
Za prawidłowe sporządzanie i prowadzenie dokumentacji medycznej odpowiada lekarz, co jest zgodne z ustawą o zawodach lekarza i lekarza dentysty. Lekarz ma obowiązek dokumentować wszelkie działania medyczne, diagnozy, terapie oraz wyniki badań, co jest kluczowe dla zapewnienia ciągłości opieki nad pacjentem i tworzenia pełnej historii medycznej. Przykładem może być sytuacja, gdy lekarz prowadzi dokumentację pacjenta z przewlekłą chorobą, co pozwala na ścisłą kontrolę postępów leczenia oraz ewentualnych zmian w terapii. Ponadto, poprawna dokumentacja medyczna jest niezbędna w kontekście odpowiedzialności prawnej oraz etyki zawodowej. Lekarz jest także zobowiązany do przestrzegania standardów dotyczących ochrony danych osobowych pacjentów, co wymaga znajomości przepisów o RODO. Zatem, odpowiedzialność lekarza w zakresie dokumentacji nie tylko umożliwia lepszą opiekę nad pacjentem, ale również chroni go przed potencjalnymi błędami oraz zapewnia zgodność z obowiązującymi regulacjami.
Pytanie 20
Jakie zabiegi higieniczne są zalecane pacjentom po terapii chorób przyzębia w celu zapewnienia odpowiedniej higieny?
A. Irygacje
B. Ozonoterapię
C. Okłady borowinowe
D. Naświetlanie lampą kwarcową
Irygacje to skuteczna metoda utrzymania właściwej higieny jamy ustnej po leczeniu chorób przyzębia. Polegają one na płukaniu kieszonek przyzębnych specjalnymi roztworami, co pozwala na usunięcie resztek pokarmowych oraz ograniczenie mnożenia się bakterii. Wykorzystanie irygatorów dentystycznych, które dostarczają strumień wody pod ciśnieniem, wspomaga oczyszczanie trudno dostępnych miejsc, co jest szczególnie istotne w kontekście profilaktyki chorób przyzębia. Regularne irygacje mogą znacząco zmniejszyć ryzyko nawrotów stanów zapalnych oraz poprawić zdrowie przyzębia. Warto również zaznaczyć, że irygacje powinny być stosowane w połączeniu z innymi metodami higieny, takimi jak szczotkowanie zębów i używanie nici dentystycznych, co tworzy kompleksowy plan dbałości o jamę ustną. W praktyce zaleca się wykonanie irygacji co najmniej raz dziennie, zwłaszcza po posiłkach, aby maksymalizować efekty tego zabiegu oraz wspierać regenerację tkanek przyzębia.
Pytanie 21
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 22
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 23
Do parafunkcji, które mogą prowadzić do nabytych wad zgryzu, zalicza się
A. oddychanie przez usta
B. nieprawidłowe żucie
C. zgrzytanie zębami
D. nieodpowiednia wymowa
Zgrzytanie zębami, czyli bruksizm, to naprawdę dość powszechny problem. Działa jak taka nieświadoma, nocna aktywność dla mięśni żucia i może stworzyć sporo kłopotów, jeśli chodzi o zęby i stawy. Jeśli się z tym nie ogarnie, to mogą pojawić się nawet problemy ze zgryzem. Moim zdaniem, to ważne, żeby o tym wiedzieć, bo długotrwałe zgrzytanie prowadzi do erozji szkliwa albo przesunięcia zębów, a to wpływa na to, jak wyglądają i jak działają nasze zgryzy. Wiele osób, które mają ten problem, może zyskać na noszeniu specjalnych nakładek na zęby, bo te pomagają w ich ochronie. Myślę, że warto też spróbować jakichś technik relaksacyjnych i ogólnie zająć się stresem, bo wydaje mi się, że to często jest przyczyna zgrzytania. Wiedza o tym schorzeniu to klucz, żeby skutecznie zapobiegać problemom i dobrze dbać o zdrowie jamy ustnej.
Pytanie 24
W trakcie wizyty pacjenta lekarz będzie sporządzał rejestr zwarcia. Jakie materiały należy przygotować do tego zabiegu?
A. modele z próbnymi protezami woskowymi oraz ołówek kopiowy
B. kompletną protezę oraz wzornik kolorów
C. łyżki wyciskowe, gumową miseczkę oraz szpatułkę do mieszania
D. wosk zgryzowy oraz palnik gazowy
Wybór wosku zgryzowego i palnika gazowego jako narzędzi do pobierania rejestru zwarcia jest zgodny z najlepszymi praktykami w stomatologii. Wosk zgryzowy jest materiałem o odpowiedniej plastyczności, który po podgrzaniu i uformowaniu na łuku zębowym pozwala uzyskać dokładny odcisk zgryzu pacjenta. Palnik gazowy umożliwia szybkie i precyzyjne podgrzewanie wosku, co jest kluczowe dla uzyskania właściwej konsystencji i formy, co z kolei zwiększa precyzję pomiaru. W praktyce, po pobraniu odcisku, wosk pozwala na odtworzenie kształtu zgryzu pacjenta, co jest niezbędne przy projektowaniu protez lub innych uzupełnień protetycznych. Przeprowadzenie takiego zabiegu zgodnie z przyjętymi standardami zapewnia wysoką jakość leczenia oraz satysfakcję pacjenta, co jest priorytetem w nowoczesnej stomatologii. Dodatkowo, wosk zgryzowy pozwala na łatwą korekcję i dopasowanie, co czyni go materiałem niezwykle praktycznym w procesie protetycznym.
Pytanie 25
W technice oburęcznej przekazywania narzędzi
A. prawa dłoń podaje narzędzia, lewa dłoń je przyjmuje
B. prawa dłoń jest zarówno podającą, jak i odbierającą
C. lewa dłoń przekazuje narzędzia, prawa dłoń je przyjmuje
D. lewa dłoń pełni rolę podającą i odbierającą
Wybór niewłaściwej odpowiedzi może sugerować brak zrozumienia fundamentalnych zasad dotyczących przekazywania instrumentów w kontekście medycznym. Na przykład, stwierdzenie, że lewa ręka podaje narzędzia, a prawa odbiera, jest sprzeczne z przyjętymi standardami, które jasno określają rolę poszczególnych rąk. Prawa ręka, będąc dominującą u większości ludzi, jest zazwyczaj wykorzystywana do precyzyjnych ruchów, takich jak podawanie narzędzi, co zwiększa efektywność działania. Ponadto, pomylenie ról rąk prowadzi do nieefektywnego zarządzania instrumentami, co może wydłużać czas operacji oraz zwiększać ryzyko błędów. Przykładem błędnego myślenia jest przekonanie, że obie ręce mogą pełnić tę samą funkcję jednocześnie; w rzeczywistości, taki system nie tylko wprowadza chaos, ale także utrudnia współpracę w zespole. Dlatego kluczowe jest doskonalenie umiejętności oburęcznego przekazywania instrumentów zgodnie z ustalonymi procedurami, aby zapewnić płynność i bezpieczeństwo w trakcie operacji. Ignorowanie tych zasad może prowadzić do krytycznych sytuacji, w których nieprawidłowe przekazanie narzędzia może zagrażać życiu pacjenta.
Pytanie 26
Jakie zadanie może zrealizować asystentka dentystyczna w trakcie procesu lakowania?
A. Nałożyć lak szczelinowy
B. Wytrawić ubytek
C. Obsługiwać lampę polimeryzacyjną
D. Dopasować lak w zgryzie
Obsługiwanie lampy polimeryzacyjnej jest jednym z kluczowych zadań asystentki stomatologicznej podczas zabiegu lakowania. Lampa polimeryzacyjna służy do utwardzania materiałów kompozytowych i laków szczelinowych, dzięki czemu zapewnia trwałość i skuteczność przeprowadzonego leczenia. Asystentka stomatologiczna powinna znać zasady działania lampy, w tym jej ustawienia oraz czas polimeryzacji, który jest istotny dla uzyskania optymalnych właściwości mechanicznych materiału. Dodatkowo, umiejętność obsługi lampy jest niezbędna do zapewnienia bezpieczeństwa pacjenta oraz komfortu podczas zabiegu. W praktyce asystentka powinna również monitorować czas naświetlania oraz upewnić się, że lampa jest odpowiednio czysta i sprawna. W przypadku nieprawidłowego użytkowania lampy może dojść do niewłaściwego utwardzenia materiału, co może wpływać na jego trwałość oraz skuteczność, dlatego znajomość standardów dotyczących obsługi tego urządzenia jest kluczowa dla zapewnienia wysokiej jakości usług stomatologicznych.
Pytanie 27
Niewłaściwe przeprowadzanie szczotkowania zębów może prowadzić do
A. resekcji dziąsła
B. retrakcji dziąsła
C. recesji dziąsła
D. remisji dziąsła
Remisja dziąsła jest terminem, który nie jest używany w kontekście zdrowia jamy ustnej i nie odnosi się do żadnego zjawiska medycznego. Można go pomylić z recesją, jednak nie ma on podstaw w literaturze dentystycznej. Retrakcja dziąsła również nie jest poprawnym terminem, ponieważ odnosi się do procesu cofania się dziąseł, a zatem jest to pojęcie bliskie recesji, jednak nie jest ono powszechnie stosowane w praktyce klinicznej. Resekcja dziąsła to zabieg chirurgiczny, który polega na usunięciu części dziąsła, zazwyczaj w celu poprawy stanu zdrowia jamy ustnej, ale nie jest to bezpośrednio związane z techniką szczotkowania. W praktyce często dochodzi do mylenia terminów, co może prowadzić do nieporozumień w ocenie zdrowia jamy ustnej. Kluczem do utrzymania zdrowia dziąseł jest wiedza na temat skutecznych metod higieny jamy ustnej i unikanie agresywnych technik szczotkowania, które mogą prowadzić do nieodwracalnych uszkodzeń tkanek. Właściwe informacje i edukacja mogą pomóc pacjentom unikać tych błędów, a także zrozumieć, jakie praktyki są rzeczywiście korzystne dla ich zdrowia dentystycznego.
Pytanie 28
Jakiego rodzaju indywidualną dokumentację medyczną powinien przygotować lekarz, żeby móc przepisać pacjentowi antybiotyk?
A. Skierowanie.
B. Opinię.
C. Zlecenie.
D. Receptę.
Recepta jest dokumentem, który lekarz wystawia pacjentowi w celu zlecenia wydania leku w aptece. W przypadku antybiotyków, które są lekami stosowanymi w leczeniu infekcji bakteryjnych, przepisywanie ich wymaga szczególnej uwagi, gdyż nieprawidłowe stosowanie może prowadzić do poważnych skutków zdrowotnych, takich jak oporność na antybiotyki. Zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, recepta musi zawierać niezbędne informacje, takie jak dane pacjenta, nazwa leku, dawkowanie oraz czas trwania terapii. Dodatkowo, lekarz jest zobowiązany do dokładnej oceny stanu zdrowia pacjenta przed wystawieniem recepty, co powinno obejmować wywiad medyczny oraz ewentualne wykonanie badań diagnostycznych. Przykładem zastosowania recepty może być pacjent z zapaleniem płuc, któremu lekarz przepisuje amoksycylinę na podstawie rozpoznania oraz wyników badań. Kluczowe jest również przestrzeganie zasad dotyczących wypisywania recept na leki, które są objęte szczególnymi regulacjami, jak np. leki psychotropowe czy opioidy, co ma na celu ochronę zdrowia publicznego.
Pytanie 29
Czym jest spowodowana kandydoza?
A. bakteriami
B. grzybami
C. roztoczami
D. wirusami
Kandydoza jest chorobą wywoływaną przez grzyby, a dokładniej przez drożdżaki z rodzaju Candida, najczęściej Candida albicans. Te mikroorganizmy są naturalnie obecne w organizmie człowieka, szczególnie w obszarach takich jak jama ustna, jelita czy pochwa. Jednak w pewnych warunkach, takich jak osłabienie układu odpornościowego, długotrwałe stosowanie antybiotyków, czy niewłaściwa dieta, mogą one zacząć nadmiernie się rozmnażać i prowadzić do infekcji. Kandydoza może objawiać się różnorodnymi symptomami, w zależności od miejsca infekcji. Na przykład, w przypadku kandydozy jamy ustnej, pacjenci mogą doświadczać białych plam w ustach, bólu oraz trudności w połykaniu. W przypadku kandydozy pochwy, objawy obejmują swędzenie, pieczenie i upławy. W leczeniu kandydozy stosuje się zarówno leki przeciwgrzybicze, jak i modyfikacje diety oraz wzmocnienie układu odpornościowego. Zrozumienie etiologii kandydozy jest kluczowe dla skutecznego leczenia i zapobiegania nawrotom, co jest zgodne z zaleceniami wielu organizacji zdrowotnych.
Pytanie 30
Godziny pracy pierwszej asysty w systemie pracy na sześć rąk mieszczą się pomiędzy
A. 3:00 a 9:00
B. 2:00 a 4:00
C. 12:00 a 2:00
D. 9:00 a 10:00
Odpowiedź 2:00 a 4:00 jest jak najbardziej trafna. Wiesz, praca pierwszej asysty w kontekście sześciu rąk jest mocno związana z tym, jak organizuje się i planuje różne czynności w trakcie zabiegów medycznych. To właśnie w tym czasie, czyli między 2:00 a 4:00, najczęściej są przeprowadzane bardziej skomplikowane operacje. To takie momenty, kiedy zespół musi naprawdę dobrze współpracować, żeby wszystko poszło gładko i bezpiecznie dla pacjenta. Weźmy na przykład operację chirurgiczną – obecność pierwszej asysty w tym czasie to klucz do sprawnej realizacji. Ponadto, według standardów medycznych, ten przedział czasowy to moment, kiedy zespół naprawdę skupia się na mikrooperacjach. Znajomość tych faktów zdecydowanie pomaga w lepszym planowaniu w szpitalach, co może zwiększyć efektywność i jakość świadczonych usług.
Pytanie 31
To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.
Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.
Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.
Pytanie 32
W metodzie pracy na cztery ręce do zadań asysty należy
A. rejestracja zwarcia przy użyciu kęski woskowej
B. pobranie wycisku roboczego
C. podanie kalki okluzyjnej
D. przykrycie jałowym kompresem zębodołu po przeprowadzeniu ekstrakcji
Podanie kalki okluzyjnej jest kluczowym zadaniem w technice pracy na cztery ręce, które ma na celu ocenę okluzji i dostosowanie uzębienia pacjenta po zabiegach protetycznych lub stomatologicznych. Kalki okluzyjne, często wykonane z cienkiego, kolorowego materiału, pozwalają na precyzyjne odwzorowanie kontaktów między zębami górnymi i dolnymi. Dzięki temu, asystent może pomóc lekarzowi w identyfikacji i korekcji ewentualnych błędów w okluzji, co jest niezwykle istotne dla komfortu pacjenta oraz długości życia wykonanych prac protetycznych. Przykładowo, podczas przygotowania do wkładu lub korony, podanie kalki umożliwia lekarzowi dostosowanie kształtu korony tak, aby pacjent mógł mieć prawidłowe i harmonijne kontakty zębowe. Stosowanie kalki okluzyjnej jest zgodne z profesjonalnymi standardami stomatologicznymi, które kładą nacisk na precyzję i dbałość o detale w każdym etapie leczenia.
Pytanie 33
Jak określa się białą, nieusuwalną plamkę, która powstała na błonie śluzowej w wyniku długotrwałego podrażnienia przez różnorodne czynniki?
A. Afta
B. Leukoplakia
C. Kandydoza
D. Owrzodzenie
Kandydoza jest infekcją grzybiczą, która zwykle dotyczy błon śluzowych i charakteryzuje się obecnością białych plam, jednak te plamy są ścieralne i często towarzyszy im stan zapalny oraz dyskomfort. W przeciwieństwie do leukoplakii, kandydoza nie jest wynikiem przewlekłego podrażnienia, ale jest wywoływana przez nadmierny rozwój grzybów z rodzaju Candida, szczególnie w przypadkach osłabienia układu odpornościowego lub stosowania antybiotyków. Afty to bolesne owrzodzenia, które pojawiają się w jamie ustnej, ale są wynikiem różnych czynników, takich jak stres, urazy mechaniczne czy niedobory witamin, a nie przewlekłego podrażnienia. Owrzodzenia, z kolei, odnoszą się do miejscowych uszkodzeń tkanki, które mogą być spowodowane różnymi przyczynami, w tym infekcjami, ale nie są stałymi zmianami jak leukoplakia. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe w diagnostyce i leczeniu schorzeń jamy ustnej, ponieważ każda z tych jednostek chorobowych wymaga innego podejścia terapeutycznego. Błędne przypisanie objawów leukoplakii do kandydozy czy aft może prowadzić do niewłaściwego leczenia, co podkreśla potrzebę dokładnej diagnostyki i różnicowania zmian w jamie ustnej.
Pytanie 34
Podczas zabiegu w technice na cztery ręce u pacjenta zaobserwowano objawy hiperwentylacji. Po natychmiastowym wstrzymaniu działania należy
A. podać mu tlen za pomocą maski twarzowej
B. przystąpić do resuscytacji krążeniowo-oddechowej
C. zmienić pozycję pacjenta na siedzącą
D. ustawić pacjenta w pozycji bocznej ustalonej
Podawanie tlenu przez maskę twarzową w przypadku hiperwentylacji jest podejściem niewłaściwym, ponieważ tlenoterapia nie rozwiązuje podstawowego problemu, jakim jest nadmierne wydalanie dwutlenku węgla. Pacjenci z hiperwentylacją nie wymagają zwiększonego dopływu tlenu, a wręcz przeciwnie - ich organizm cierpi na spadek poziomu CO2, co może prowadzić do dalszych komplikacji. Ułożenie pacjenta w pozycji bocznej ustalonej jest stosowane w przypadkach utraty świadomości lub wymiotów, a nie w sytuacjach związanych z oddychaniem. Zmiana pozycji na siedzącą jest bardziej sprzyjająca w stabilizowaniu oddechu. Resuscytacja krążeniowo-oddechowa powinna być rozważana wyłącznie w sytuacjach, gdy zachodzi zagrożenie życia, tj. w przypadku zatrzymania krążenia, co w kontekście hiperwentylacji nie jest typowe. Błędem myślowym jest również zakładanie, że każda sytuacja związana z trudnościami w oddychaniu wymaga natychmiastowej interwencji tlenowej, co może prowadzić do błędów w ocenie stanu pacjenta oraz niewłaściwego zarządzania jego zdrowiem. Kluczowe jest zrozumienie, że nadmiar tlenu w tym przypadku nie jest rozwiązaniem, a podejście powinno być ukierunkowane na normalizację oddychania pacjenta poprzez zmianę pozycji oraz edukację w zakresie kontroli oddechu.
Pytanie 35
Jaką proporcję bazy do katalizatora należy zastosować przy tworzeniu chemoutwardzalnego materiału kompozytowego?
A. 2:1
B. 1:3
C. 1:1
D. 1:2
Wybór innych proporcji bazy do katalizatora, takich jak 1:2, 1:3 czy 2:1, prowadzi do nieoptymalnych warunków reakcji i może skutkować poważnymi niedociągnięciami w właściwościach materiału kompozytowego. Proporcja 1:2, gdzie stosunek bazy do katalizatora jest niekorzystny, powoduje niedobór katalizatora, co skutkuje wydłużonym czasem utwardzania oraz osłabieniem finalnych właściwości mechanicznych kompozytu. W przypadku proporcji 1:3, nadmiar bazy może prowadzić do niepełnego utwardzenia, co wpływa na zwiększenie porowatości materiału i zmniejszenie jego trwałości. Z kolei stosunek 2:1, który faworyzuje nadmiar katalizatora, również nie jest zalecany, ponieważ może prowadzić do zbyt szybkiego utwardzania, co w rezultacie ogranicza kontrolę nad procesem, a także powoduje powstawanie wewnętrznych naprężeń w kompozycie. Tego typu błędy w obliczeniach mogą wynikać z niepełnego zrozumienia chemicznych i fizycznych zasad utwardzania żywic. Kluczowe jest, by przy projektowaniu i produkcji materiałów kompozytowych brać pod uwagę zalecenia producentów oraz normy branżowe, aby uniknąć takich problemów i zapewnić wysoką jakość finalnego produktu.
Pytanie 36
Dezynfekcja prac protetycznych po ich przybyciu z laboratorium
A. jest realizowana przez asystentkę poprzez przepłukanie pod bieżącą, ciepłą wodą
B. nie jest potrzebna, ponieważ technik ją wykonał w laboratorium
C. nie jest potrzebna, ponieważ prace są przechowywane w pojemnikach transportowych
D. jest przeprowadzana przez asystentkę przy użyciu odpowiedniego preparatu
Właściwa odpowiedź wskazuje, że dezynfekcja prac protetycznych jest kluczowym elementem procedur higienicznych w gabinetach stomatologicznych. Po powrocie z pracowni, prace protetyczne mogą być narażone na różnorodne drobnoustroje, które mogły dostać się na ich powierzchnię podczas transportu. Dlatego asystentka powinna przeprowadzić dezynfekcję przy użyciu specjalistycznego preparatu dezynfekcyjnego, który jest skuteczny przeciwdrobnoustrojowo i bezpieczny dla materiałów protetycznych. Stosowanie takich środków jest zgodne z wytycznymi Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego oraz Zespołu ds. Zakażeń Szpitalnych, które zalecają regularne dezynfekowanie wszelkich materiałów mających kontakt z jamą ustną pacjenta. Przykładem zastosowania może być użycie preparatu na bazie alkoholu lub chlorheksydyny, który nie tylko eliminuje bakterie, wirusy i grzyby, ale również nie uszkadza struktury materiałów używanych w protetyce. Regularna dezynfekcja jest kluczowym krokiem w zapewnieniu bezpieczeństwa pacjentów i utrzymaniu wysokich standardów higieny w gabinetach stomatologicznych.
Pytanie 37
Przechowywanie wstępne odpadów medycznych o kodzie 18 01 03 w temperaturze od 10°C do 18°C może trwać tak długo, jak ich właściwości na to pozwalają, lecz nie dłużej niż
A. 24 godziny
B. 72 godziny
C. 36 godzin
D. 12 godzin
Wybór krótszego okresu przechowywania, takiego jak 12, 24 czy 36 godzin, nie uwzględnia rzeczywistych właściwości i zachowania odpadów medycznych. Krótszy czas przechowywania może być niewystarczający w sytuacjach, gdy odpady medyczne są gromadzone w większych ilościach lub gdy nie ma możliwości ich natychmiastowego utylizowania. Najczęściej błędne wnioski wynikają z niepełnego zrozumienia termicznych właściwości tych materiałów oraz ich wpływu na bezpieczeństwo zdrowotne. Odpady medyczne, takie jak te oznaczone kodem 18 01 03, mogą zawierać czynniki zakaźne, które w nieodpowiednich warunkach mogą szybciej się rozwijać. Ustalone standardy przechowywania takich odpadów, które umożliwiają maksymalne 72 godziny na ich magazynowanie, wynikają z badań dotyczących stabilności oraz ryzyka związanego z ich przechowywaniem. Zatem, wybierając krótszy czas, można narazić zdrowie personelu oraz pacjentów na potencjalne zagrożenia. Efektywne zarządzanie odpadami medycznymi jest nie tylko kwestią przestrzegania przepisów, ale również praktycznego podejścia do ochrony zdrowia oraz środowiska. Właściwe procesy muszą być wdrażane, aby zapewnić, że odpady te są przetwarzane w sposób zgodny z przepisami, a ich potencjalnie niebezpieczne właściwości są odpowiednio kontrolowane.
Pytanie 38
W trakcie operacji chirurgicznej do chwytania krwawiących naczyń wykorzystuje się
A. kleszczyki Luera
B. hak tępy
C. kleszczyki hemostatyczne
D. hak ostry
Kleszczyki hemostatyczne to naprawdę ważne narzędzie w chirurgii. Ich głównym zadaniem jest zatrzymywanie krwawienia, co jest niezbędne, żeby operacje przebiegały bezpiecznie. Używa się ich do łapania i zamykania krwawiących naczyń, co pomaga w uniknięciu utraty dużej ilości krwi i co jest istotne dla zdrowia pacjenta. Te kleszczyki sprawdzają się zarówno przy prostszych zabiegach, jak i w bardziej skomplikowanych operacjach, na przykład w ortopedii czy chirurgii ogólnej. Można powiedzieć, że ich konstrukcja, z tym zamykanym mechanizmem, umożliwia pewne chwytanie tkanek, co sprzyja skutecznemu zatrzymaniu krwawienia. W praktyce chirurgowie często stosują je do tymczasowego zamykania naczyń, co pozwala na dalsze przeprowadzanie operacji bez obaw o krwawienie. Z mojego doświadczenia, znajomość tych narzędzi i umiejętność ich użycia to kluczowe umiejętności dla każdego chirurga, bo przecież to często ratuje życie pacjenta.
Pytanie 39
Azotan srebra oraz eugenol to substancje chemiczne wykorzystywane podczas terapii
A. chirurgicznej
B. periodontologicznej
C. kanałowej
D. zachowawczej
Odpowiedzi dotyczące chirurgii, periodontologii i leczenia kanałowego nie do końca są zgodne z tym, co wiadomo o azotanie srebra i eugenolu. Leczenie chirurgiczne zazwyczaj obejmuje usuwanie zębów czy operacje rekonstrukcyjne, gdzie używa się bardziej standardowych antybiotyków oraz znieczulających. Azotan srebra i eugenol raczej nie są typowymi wyborami w takich przypadkach. W terapii periodontologicznej lepiej stosować inne środki, które lepiej odpowiadają na potrzeby przyzębia. A jeśli mowa o leczeniu kanałowym, to eugenol tak, może się przydać w materiałach uszczelniających, ale azotan srebra już nie jest powszechnie używany. Wydaje mi się, że niektórzy mogą mieć problem z rozróżnieniem, w jakich sytuacjach te substancje działają, a dobry dobór terapii jest kluczowy w stomatologii, bo błędne stosowanie może prowadzić do poważnych problemów zdrowotnych.
Pytanie 40
Podczas badania profilaktycznego doktor zauważył u pacjenta nawisające wypełnienie na powierzchni stycznej w zębie 45. Asystentka stomatologiczna przygotuje i przekaże lekarzowi profesjonalną kątnicę
A. Profin
B. periodontologiczną
C. Giro
D. chirurgiczną
Wybór kątnic periodontologicznej, Giro lub chirurgicznej w kontekście przygotowania do usunięcia nawisającego wypełnienia jest błędny z kilku powodów. Kątnica periodontologiczna jest narzędziem stosowanym głównie w leczeniu schorzeń przyzębia, co oznacza, że jej zastosowanie w przypadku problemów z wypełnieniem zęba byłoby nieadekwatne. Z kolei kątnica Giro, choć używana w stomatologii, nie jest dostosowana do precyzyjnych działań związanych z usuwaniem wypełnień. Jej konstrukcja oraz siła obrotu mogą prowadzić do uszkodzenia zdrowych tkanek zęba, co jest sprzeczne z zasadami minimalnie inwazyjnej stomatologii. Kątnica chirurgiczna, z drugiej strony, jest przeznaczona do zabiegów chirurgicznych, takich jak ekstrakcje zębów lub operacje na tkankach miękkich, a nie do drobnych zabiegów związanych z preparowaniem wypełnień. Wybór narzędzia stomatologicznego powinien zawsze opierać się na specyficznym zadaniu, które ma być wykonane, a wykorzystanie niewłaściwych narzędzi nie tylko obniża jakość pracy, ale również może wpłynąć na komfort pacjenta oraz zwiększyć ryzyko powikłań. W praktyce ważne jest, aby asystentka stomatologiczna była dobrze zaznajomiona z rodzajami narzędzi oraz ich zastosowaniem w różnych procedurach, co pozwala na efektywne i bezpieczne przeprowadzanie zabiegów.