Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 18 grudnia 2025 01:10
Data zakończenia: 18 grudnia 2025 01:17

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Jaki format wykorzystuje się w fotografii do zapisu obrazu o najwyższej jakości?

A. PPM

B. RAW

C. JPG

D. PXR

Format RAW jest uznawany za najlepszy wybór do zapisu obrazów w fotografii ze względu na swoją zdolność do przechowywania danych w najwyższej jakości. Pliki RAW nie są skompresowane ani nie podlegają stratom jakości, co oznacza, że każdy detal oryginalnego obrazu jest zachowany. Fotografowie często korzystają z tego formatu, aby mieć maksymalną kontrolę nad postprodukcją, umożliwiając precyzyjne dostosowania parametrów takich jak ekspozycja, balans bieli czy kontrast bez degradacji jakości obrazu. Dla przykładu, w przypadku zdjęć krajobrazowych, gdzie istotne są detale zarówno w cieniach, jak i w jasnych partiach, format RAW pozwala na ich zachowanie, co jest kluczowe w edytowaniu. Warto również zauważyć, że standardy branżowe, takie jak Adobe RGB czy ProPhoto RGB, są często stosowane w połączeniu z plikami RAW, co dodatkowo zwiększa zakres kolorów i ich odwzorowanie. W związku z tym, dla profesjonalnych fotografów, wybór formatu RAW jest zgodny z najlepszymi praktykami w branży.

Pytanie 2

Redukcja przestrzeni między dwiema literami w układzie tekstu publikacji określana jest jako

A. justowaniem

B. interlinią

C. podkreślaniem

D. kerningiem

Kerning to dość ważna sprawa w typografii. Chodzi o to, żeby odpowiednio ustawić przestrzeń między literami w danym wyrazie. Dobrze dopasowane litery wyglądają lepiej i łatwiej się je czyta, co ma ogromne znaczenie, zwłaszcza w projektowaniu graficznym. Na przykład, słowo "Avenue" może wyglądać dużo lepiej, gdy zmniejszymy odstęp między "A" a "v" – wtedy tekst jest bardziej spójny i przyjemniejszy dla oka. W typografii, np. w zasadach Adobe Type, kerning jest czymś, na co projektanci muszą zwracać uwagę, bo to wpływa na profesjonalny wygląd ich dzieł. Jak dobrze wszystko zrobimy, to tekst nie tylko będzie ładniejszy, ale też łatwiejszy do przeczytania, co jest kluczowe w każdej formie publikacji, zarówno drukowanej, jak i cyfrowej.

Pytanie 3

Podaj koszt stworzenia form drukowych niezbędnych do wydruku akcydensów w zestawieniu kolorystycznym 3 + 1, jeśli wykonanie jednej formy wiąże się z opłatą 35 zł.

A. 105 zł

B. 115 zł

C. 140 zł

D. 125 zł

Odpowiedź 140 zł jest jak najbardziej trafna! W tej kolorystyce 3 + 1 potrzebujemy czterech form drukowych. Trzy z nich to kolory podstawowe: cyan, magenta i yellow, a czwarta forma to czarny. Koszt każdej formy to 35 zł, więc liczymy: 4 formy razy 35 zł za formę, co daje nam 140 zł. W branży poligraficznej znajomość kosztów przygotowania form jest mega istotna, bo wpływa na to, ile zarobimy na różnych projektach. Przy planowaniu budżetu drukarnie muszą też brać pod uwagę dodatkowe wydatki, jak na przykład stworzenie matryc, co może zmienić ostateczną cenę usługi. Dobrze jest więc dokładnie wszystko oszacować, żeby nie wpaść w pułapkę ukrytych kosztów i zdążyć z ofertą przed konkurencją.

Pytanie 4

W drukarni, przy tworzeniu zaproszeń składających się z czterech stron, realizuje się następujące czynności:

A. techniczna adiustacja, graficzna obróbka plików, łamanie, impozycja.

B. zalewkowanie, techniczna adiustacja, korekta kolorów, maszyna drukarska.

C. przygotowanie pliku PDF, wykonanie formy drukowej, złamanie.

D. graficzna obróbka plików, naświetlanie płyty, impozycja, maszyna drukarska.

Podane odpowiedzi zawierają koncepcje, które nie są zgodne z prawidłowym procesem przygotowania materiałów do druku. Na przykład, pierwsza z opcji nie uwzględnia kluczowych działań, takich jak adiustacja techniczna i impozycja, które są niezbędne do uzyskania wysokiej jakości druku. Zamiast tego, skupia się na przygotowaniu pliku PDF i formy drukowej, co, choć istotne, nie odzwierciedla pełnego procesu, który powinien obejmować także łamanie. W odniesieniu do drugiej opcji, zalewkowanie i korekta barwna są technikami, które mogą być stosowane, ale nie w kontekście podstawowych operacji przygotowawczych do drukowania zaproszeń. Trzeba zauważyć, że błędne zrozumienie tych kroków może prowadzić do problemów z jakością druku, takich jak zniekształcenia kolorów czy nieprawidłowe układy graficzne. Ostatnia opcja również pomija kluczowe elementy, takie jak łamanie i adiustacja techniczna, które są fundamentalne dla prawidłowej produkcji materiałów poligraficznych. Typowymi błędami myślowymi w tej dziedzinie są brak uwagi na szczegóły procesu oraz mylenie etapów produkcji z końcowymi rezultatami, co skutkuje błędnymi wnioskami o etapie przygotowawczym.

Pytanie 5

W celu zdigitalizowania materiałów analogowych, należy zastosować

A. skanera

B. analogowego aparatu fotograficznego

C. drukarki elektrofotograficznej

D. naświetlarki

Skaner jest urządzeniem, które umożliwia digitalizację materiałów analogowych poprzez przekształcanie obrazów fizycznych na dane cyfrowe. Proces ten polega na skanowaniu dokumentów lub zdjęć, co pozwala na ich przechowywanie, edytowanie i udostępnianie w formie cyfrowej. Skanery działają na zasadzie skanowania obrazu za pomocą światła, które przechwytywane jest przez czujniki optyczne. Dzięki wysokiej rozdzielczości, jaką oferują skanery, możliwe jest uchwycenie drobnych detali, co jest szczególnie ważne w przypadku archiwizacji dokumentów czy zdjęć historycznych. Przykładowo, skanery płaskie są często wykorzystywane w bibliotekach i archiwach do digitalizacji książek i rękopisów, natomiast skanery wandalne są używane do skanowania dużych formatów, jak mapy czy plakaty. Digitalizacja materiałów analogowych przy użyciu skanera zgodna jest z dobrą praktyką archiwizacyjną i standardami, takimi jak ISO 19264, które określają wymagania dotyczące jakości i przechowywania cyfrowych reprodukcji.

Pytanie 6

Strona publikacji, która nie jest zadrukowana, nazywana jest

A. wakatem

B. składką

C. łamem

D. kolumną

Termin "wakat" odnosi się do niezadrukowanej strony w publikacji, co ma znaczenie w kontekście projektowania materiałów wydawniczych. Wakat to przestrzeń, która może być wykorzystana na różnorodne sposoby, takie jak umieszczanie dodatkowych treści, ilustracji, czy reklamy. W praktyce, dobrym przykładem zastosowania wakatu jest wykorzystanie go do zamieszczenia informacji o autorze, spisu treści lub reklam, co może zwiększyć wartość publikacji i przyciągnąć uwagę czytelnika. Wydawcy i graficy muszą być świadomi znaczenia wakatów, aby efektywnie zarządzać przestrzenią na stronie i zapewnić, że publikacja jest nie tylko estetyczna, ale też funkcjonalna. W branży wydawniczej, zgodnie z standardami projektowania stron, wakaty są istotnym elementem, który pozwala na elastyczność w dostosowywaniu treści do potrzeb odbiorców oraz spełnianiu wymagań reklamodawców.

Pytanie 7

Interlinia to przestrzeń pomiędzy

A. następującymi po sobie literami.

B. sąsiednimi akapitami.

C. paginą a tekstem.

D. sąsiednimi wierszami.

Interlinia, czyli odstęp między wierszami tekstu, jest kluczowym elementem typografii oraz układu dokumentów. Odpowiedni poziom interlinii wpływa na czytelność tekstu, co jest niezwykle istotne w materiałach drukowanych oraz elektronicznych. Standardowe praktyki wskazują, że zbyt mała interlinia może prowadzić do trudności w odczytywaniu, podczas gdy zbyt duża może wywołać wrażenie rozproszenia informacji. Dobrze dobrana interlinia, na przykład 1,5 lub podwójna, jest szczególnie zalecana w materiałach akademickich i formalnych, ponieważ poprawia komfort czytania, zwłaszcza przy dłuższych tekstach. W kontekście programów do edycji tekstu, takich jak Microsoft Word czy Google Docs, użytkownicy mają możliwość dostosowania interlinii do własnych potrzeb. Znajomość zasad interlinii i jej wpływu na estetykę oraz funkcjonalność dokumentów jest istotna dla każdego, kto zajmuje się pisaniem, projektowaniem lub edytowaniem tekstu. Umożliwia to nie tylko lepsze zrozumienie treści, ale także poprawia profesjonalny wygląd dokumentów.

Pytanie 8

W jakim oprogramowaniu komputerowym nie jest możliwe stworzenie projektów graficznych do druku?

A. Impozycjoner

B. Corel Draw

C. Adobe InDesign

D. Adobe Illustrator

Odpowiedź 'Impozycjoner' jest prawidłowa, ponieważ Impozycjoner to program służący do układania stron w formacie odpowiednim do druku, a nie do projektowania materiałów graficznych. Jego główne funkcje obejmują przygotowanie plików do druku, łączenie różnych elementów w jeden dokument oraz optymalizację układu stron przed procesem drukowania. Przykładowo, w środowisku poligraficznym, Impozycjoner może być używany do zautomatyzowanego układania stron książek czy broszur, co jest istotne w kontekście produkcji masowej. Programy takie jak Corel Draw, Adobe InDesign czy Adobe Illustrator są dedykowane do projektowania graficznego, pozwalając na tworzenie i edytowanie elementów wizualnych, co jest kluczowe w kontekście przygotowywania materiałów graficznych do druku. W branży poligraficznej stosuje się te programy do projektowania logo, ulotek, plakatów oraz innych materiałów, które później są eksportowane do formatu obsługiwanego przez Impozycjonera.

Pytanie 9

Które z narzędzi Adobe Photoshop pozwoli wyselekcjonować statek widoczny na zdjęciu?

A. Gumka.

B. Farba.

C. Lasso.

D. Kroplomierz.

Wybór narzędzi takich jak Farba, Gumka czy Kroplomierz nie jest odpowiedni w kontekście selekcji statku na zdjęciu. Farba jest narzędziem służącym do malowania i pokrywania obszarów kolorem, co w żadnym wypadku nie pozwala na precyzyjne zaznaczenie obiektu. Użycie Farby do selekcji prowadziłoby do zamalowania całego obszaru, co jest sprzeczne z ideą selekcji, gdyż wymagałoby to późniejszej ingerencji w celu usunięcia zbędnych elementów. Z kolei Gumka, która jest używana do usuwania niechcianych fragmentów obrazu, działa na zasadzie niszczenia danych pikselowych, co również nie sprzyja selekcji, lecz zamiast tego prowadzi do ich trwałego usunięcia. To narzędzie jest bardziej użyteczne w procesie retuszu niż w selekcji. Kroplomierz ma zupełnie inną funkcjonalność; jego zadaniem jest pobieranie koloru z obrazu, co może być pomocne w dopasowywaniu kolorów podczas edycji, ale nie ma zastosowania w zaznaczaniu obiektów. Użycie tych narzędzi do selekcji statku świadczy o nieporozumieniu co do ich funkcji i może prowadzić do frustracji, ponieważ nie spełniają one podstawowych wymagań dotyczących efektywnej selekcji w Adobe Photoshop. Kluczowe jest zrozumienie, jakie narzędzia są przeznaczone do selekcji, a jakie do edycji czy malowania, aby wykorzystać potencjał programu w pełni.

Pytanie 10

Jaki program pozwala na automatyczną impozycję?

A. Blender

B. IrfanView

C. Impozycjoner

D. Adobe Illustrator

Impozycjoner to taki program, który naprawdę ułatwia życie, jeśli chodzi o przygotowywanie dokumentów do druku. On zajmuje się tym, żeby odpowiednio poukładać strony na arkuszu drukarskim, tak żeby po złożeniu i przycięciu wszystko wyglądało jak należy. Dzięki różnym szablonom i opcjom, można dostosować impozycję do konkretnego projektu, co przyspiesza pracę w drukarniach. Na przykład, kiedy pracujesz nad książką, to impozycjoner automatycznie układa strony w dobrej kolejności, więc nie musisz się martwić, że coś źle ułożysz ręcznie. W branży mówi się, że warto korzystać z takich narzędzi jak Impozycjoner, bo to pomaga trzymać się norm druku, a przy okazji oszczędza czas i kasę. Co więcej, nowoczesne systemy impozycyjne często współpracują z innymi programami graficznymi, co jeszcze bardziej zwiększa ich możliwości.

Pytanie 11

Ile stron formatu B5 ma broszura, która została wydrukowana na 2 arkuszach formatu B2?

A. 32 strony

B. 24 strony

C. 40 stron

D. 48 stron

Broszura wydrukowana na arkuszach formatu B2 składa się z wielu stron, a ich liczba zależy od sposobu składania i cięcia papieru. Format B2 wynosi 500 mm x 707 mm, a po złożeniu arkuszy, każdy arkusz B2 może być przekształcony w kilka stron formatu B5. Format B5 ma wymiary 176 mm x 250 mm. Kiedy dwa arkusze B2 są złożone na pół, każdy arkusz generuje cztery strony B5. Zatem, dwa arkusze B2 to 4 strony B5 na arkusz, co daje łącznie 8 stron B5. Następnie, ze względu na dodatkowe składanie, każda strona może być podzielona na kolejne jednostki, co w rezultacie prowadzi do uzyskania 32 stron. Przykład zastosowania tej wiedzy to planowanie publikacji broszur i materiałów reklamowych, gdzie zrozumienie formatu i liczby stron jest kluczowe dla optymalizacji kosztów druku i efektywności produkcji. To podejście odpowiada standardom branżowym, które zalecają staranne dobieranie formatów papieru dla uzyskania zamierzonych efektów wizualnych i funkcjonalnych.

Pytanie 12

Boczek, nagłówek, okno, drabinka to cechy charakterystyczne dla układu

A. tabel formularzowych

B. wzorów matematycznych

C. czworaków tytułowych

D. tekstów wprowadzających

Analizując pozostałe odpowiedzi, należy zauważyć, że każda z nich odnosi się do innego kontekstu, który nie jest właściwy w przypadku podanego pytania. Teksty wprowadzające to fragmenty, które mają na celu wprowadzenie czytelnika w tematykę dokumentu, jednak nie zawierają specyficznych elementów takich jak boczek czy drabinka. Z kolei czwórki tytułowe to nagłówki, które organizują zawartość w sposób hierarchiczny, ale również nie dotyczą one bezpośrednio struktury tabeli. Wzory matematyczne to z kolei układ równań czy formuł, które nie mają związku z koncepcją tabel formularzowych, ponieważ ich celem jest obrazowanie relacji liczbowych, a nie organizacja danych w formie tabelarycznej. Typowym błędem jest mylenie elementów strukturalnych dotyczących tabel z innymi typami dokumentów, co może prowadzić do nieporozumień w kontekście ich zastosowania. Właściwe zrozumienie terminologii oraz struktury dokumentów jest kluczowe dla skutecznej komunikacji i analizy danych, dlatego ważne jest, aby odnosić się do odpowiednich elementów w ich kontekście.

Pytanie 13

Przedstawiony na zdjęciu barwny oryginał służy do przygotowania profili

A. OCR

B. ICC

C. DTP

D. FTP

Odpowiedzi FTP, OCR i DTP nie są związane z tematyką profili kolorów, co może prowadzić do nieporozumień. FTP, czyli File Transfer Protocol, to protokół do przesyłania plików w internecie i nie ma nic wspólnego z zarządzaniem kolorami. Ludzie często mylą go z kalibracją, ale FTP to po prostu transfer danych, a nie coś, co wpływa na kolory. Z kolei OCR, czyli optyczne rozpoznawanie znaków, to technologia rozpoznawania tekstu w obrazach i też nie ma nic wspólnego z profilowaniem kolorów. Myślenie, że wszystkie technologie związane z obrazem są ze sobą powiązane, to częsty błąd. Każda z nich ma swoje zadania. DTP, czyli publikacja komputerowa, dotyczy tworzenia dokumentów graficznych, ale nie obejmuje norm zarządzania kolorami, choć może korzystać z profili ICC. Żeby dobrze wykorzystać technologie w grafice, trzeba wiedzieć, które są odpowiednie do konkretnych działań, a także znać ich ograniczenia i zastosowania.

Pytanie 14

Który element wizytówki należy wykonać nadrukiem?

A. Adres.

B. Napis BEZPŁATNIE/CAŁODOBOWO.

C. Numer telefonu.

D. Napis OŚRODEK INTERWENCJI KRYZYSOWEJ.

Wybór adresu, nazwy instytucji czy dodatkowych napisów (jak „BEZPŁATNIE/CAŁODOBOWO”) jako elementów koniecznie wykonywanych nadrukiem to częsty błąd wynikający z niepełnego zrozumienia funkcjonalności wizytówki. Oczywiście, każdy z tych elementów musi być czytelny, ale w profesjonalnej praktyce projektowej najważniejsze jest skupienie się na informacji umożliwiającej szybki kontakt – czyli właśnie numer telefonu. Adres placówki jest istotny, ale często w dzisiejszych czasach osoby w potrzebie i tak korzystają z nawigacji lub internetu – jego nadruk jest ważny, ale nie aż tak kluczowy jak numer telefonu. Jeżeli chodzi o nazwę ośrodka, ta powinna być widoczna, jednak w nagłych sytuacjach, kiedy liczy się czas, nazwa sama w sobie nie zapewnia kontaktu. Z mojego doświadczenia wynika, że błędne priorytetyzowanie takich informacji bierze się z myślenia „im więcej szczegółów podkreślimy, tym lepiej”. Tymczasem dobre standardy branżowe sugerują, żeby najmocniejszy i najlepiej widoczny nadruk dotyczył tego, co realnie pozwala działać – czyli numeru kontaktowego. Dodatkowo, napisy typu „BEZPŁATNIE/CAŁODOBOWO” mają charakter informacyjny, ale nie są informacją pierwszego kontaktu, a ich wyróżnienie inną techniką (np. kolorem, polem tła) jest wystarczające. Sugeruję zawsze stawiać nadruk na numerze telefonu, bo to właśnie on jest kluczem do uzyskania pomocy w nagłych przypadkach, a branżowe normy czy wytyczne projektowe (np. Polskiego Towarzystwa Informatycznego czy guidelines dotyczących materiałów informacyjnych) jasno podkreślają tę zasadę.

Pytanie 15

Technika druku bezpośredniego stosowana do zadrukowania opakowań foliowych to

A. typooffset.

B. offset.

C. tampondruk.

D. fleksografia.

W branży poligraficznej nietrudno pomylić różne techniki druku, zwłaszcza że na pierwszy rzut oka offset czy tampondruk mogą wydawać się uniwersalne. Jednak w przypadku opakowań foliowych sprawa wygląda zupełnie inaczej. Offset, choć świetnie sprawdza się przy druku na papierze wysokiej jakości czy kartonie (np. luksusowe opakowania, książki), nie jest dostosowany do bezpośredniego druku na folii. Wynika to głównie z konieczności stosowania specjalnych podłoży, a klasyczny offset opiera się na zasadzie odpychania wody i farby, co na powierzchniach nieporowatych, takich jak folia, po prostu nie zdaje egzaminu. Z kolei typooffset (czyli technika będąca połączeniem druku typograficznego i offsetowego) również nie został zaprojektowany z myślą o foliach – raczej używa się go do zadruku etykiet papierowych czy samoprzylepnych. Tampondruk rzeczywiście daje radę na nietypowych, nierównych powierzchniach (na przykład przy znakowaniu przedmiotów reklamowych, klawiatur, drobnych gadżetów), ale jego wydajność i jakość przy dużych nakładach foliowych opakowań są nieporównywalnie niższe od tego, co może zaoferować fleksografia. W praktyce przemysłowej tylko fleksografia pozwala na bezpośredni, szybki i precyzyjny druk na cienkich, elastycznych materiałach foliowych. Typowym błędem jest myślenie, że wszystkie techniki sprawdzają się na każdym podłożu – niestety, to nie taka prosta sprawa. Decydującym czynnikiem jest nie tylko rodzaj farby, ale też sposób przenoszenia obrazu i fizyczne właściwości folii. To właśnie elastyczne formy drukowe fleksografii, specjalne farby szybkoschnące oraz wysokie prędkości produkcyjne czynią ją liderem w tym segmencie. Takie są realia nowoczesnej produkcji opakowań – to warto zapamiętać.

Pytanie 16

Którego z wymienionych programów nie wykorzystuje się do łamania publikacji?

A. Adobe Photoshop

B. Adobe InDesign

C. Microsoft Publisher

D. QuarkXPress

Jak się wybiera program do składania publikacji, to warto pamiętać, że Adobe InDesign, QuarkXPress i Microsoft Publisher są stworzone z myślą o tym, żeby ułatwić skład i publikację dokumentów. Każdy z nich ma różne funkcje do zarządzania tekstem i układem, co jest mega ważne w projektowaniu layoutów. Często ludzie mylą Adobe Photoshop z programami do składania, myśląc, że da się w nim łatwo robić całe strony. Choć Photoshop jest super do obróbki grafiki, to nie ma opcji do zarządzania tekstem, co sprawia, że tworzenie publikacji w nim to spory kłopot. Wiele osób może próbować tworzyć całe strony w Photoshopie, co prawdopodobnie prowadzi do problemów z typografią i układem. Dlatego w profesjonalnym świecie warto korzystać z odpowiednich narzędzi, które rzeczywiście pomogą w tworzeniu materiałów dobrej jakości.

Pytanie 17

Ile matryc drukarskich jest koniecznych do zrealizowania wydruku czterostronicowego zaproszenia w technice wielobarwnej (CMYK) z elementami lakieru wybiórczego na stronach pierwszej i czwartej?

A. 5 matryc

B. 8 matryc

C. 4 matryce

D. 6 matryc

Aby wydrukować 4-stronicowe zaproszenie z elementami lakierowanymi wybiórczo na stronach 1 i 4, potrzebne jest 5 form drukowych. W praktyce, każda forma służy do zadrukowania określonego koloru w procesie druku wielobarwnego CMYK, co oznacza, że dla każdego koloru (Cyan, Magenta, Yellow, Black) potrzebujemy osobnej formy. Dodatkowo, ponieważ na stronach 1 i 4 zastosowano lakierowanie wybiórcze, niezbędna będzie również osobna forma dla lakieru. Zatem, 4 formy to standardowe zadrukowanie w kolorach CMYK, a 5. forma jest konieczna do nałożenia lakieru na wybrane elementy. Taki proces odzwierciedla najlepsze praktyki w branży poligraficznej, gdzie precyzyjne przygotowanie form drukowych wpływa na jakość finalnego produktu. Przykładem zastosowania tej techniki może być luksusowe zaproszenie na wesele, gdzie elementy lakierowane podkreślają estetykę i dodają elegancji.

Pytanie 18

Które parametry bitmapy należy uwzględnić w programie graficznym, przygotowując materiał cyfrowy do zastosowania w projekcie ulotki?

A. Kontrast barw, tonowanie HDR, rozdzielczość.

B. Wymiary bitmapy, rozdzielczość, tryb kolorów.

C. Sposób kadrowania, ekspozycję, kontrast barw.

D. Tryb kolorów, zastosowane filtry, autodopasowanie.

Przygotowując bitmapę do druku, można łatwo zgubić się w technicznych detalach i skupić na niewłaściwych aspektach. Wiele osób, zwłaszcza początkujących, przykłada ogromną wagę do takich spraw jak kontrast barw, tonowanie HDR czy nawet ekspozycja, bo wydaje się to ważne w fotografii czy edycji na potrzeby internetu. Niestety, w praktyce poligraficznej to nie one są kluczowe. Owszem, kontrast czy kadrowanie mogą poprawiać estetykę, ale nie mają wielkiego wpływu na to, czy plik będzie się dobrze drukował. Brak odpowiednich wymiarów bitmapy skutkuje zniekształconymi grafikami, a niska rozdzielczość to gwarantowane piksele na wydruku. Tryb kolorów to kolejny pułapka: jeśli zostawisz RGB, drukarnia uzyska inne barwy niż widzisz na monitorze, czasem bardzo nieprzyjemne dla oka. Filtry czy autodopasowanie można używać w ramach obróbki graficznej, ale one nie zmienią faktu, że druk wymaga konkretnych parametrów technicznych – tak jest od lat i to się nie zmienia. Z mojego doświadczenia wynika, że największym błędem jest mylenie przygotowania pliku do internetu z przygotowaniem do druku. Do sieci faktycznie możesz kierować uwagę na ekspozycję, filtry, kontrast, bo tam rozdzielczość czy tryb kolorów schodzi na drugi plan. Jednak w druku podstawą są wymiary bitmapy w centymetrach lub milimetrach, rozdzielczość minimum 300 dpi oraz ustawiony tryb kolorów CMYK. Wszystkie inne aspekty, mimo że mogą poprawiać wygląd na ekranie, nie mają bezpośredniego znaczenia dla jakości wydruku. Warto więc od początku kierować się standardami poligraficznymi – to naprawdę się opłaca i pozwala uniknąć wielu kosztownych poprawek.

Pytanie 19

Jak możemy sklasyfikować procesy poligraficzne?

A. procesy przygotowawcze, wydruk oraz procesy introligatorskie

B. wydruk i procesy introligatorskie oraz uszlachetniające

C. procesy przygotowawcze, introligatorskie oraz wykańczające

D. produkcję form drukowych, wydruk oraz pakowanie

W procesach poligraficznych mamy do czynienia z trzema głównymi etapami: przygotowaniem, drukowaniem i introligatorstwem. Na samym początku, w etapie przygotowawczym, zbieramy wszystkie materiały i technologie, które będą nam potrzebne do druku. To tutaj przygotowujemy matryce, wybieramy papier, a też ustawiamy kolory, by wszystko było zgodne. Używamy też standardów jak ISO 12647, żeby kolory były takie same w różnych mediach. Potem przychodzi czas na drukowanie - to już najbardziej ekscytujący moment, bo wtedy nasze pomysły zamieniają się w rzeczywistość przy użyciu różnych technik, takich jak offset czy cyfrowa. Na końcu mamy procesy introligatorskie, czyli obróbkę końcową: cięcie, składanie, klejenie i oprawa, które mają ogromny wpływ na to, jak finalny produkt wygląda i działa. Ogólnie rzecz biorąc, zrozumienie tych trzech etapów jest mega ważne, jeśli chcemy dobrze zarządzać cały procesem i zapewnić, że nasze produkty będą miały wysoką jakość.

Pytanie 20

Aby stworzyć automatyczną numerację dla 16-stronicowego katalogu w programie Adobe InDesign, której strony należy użyć?

A. nieparzystej

B. tytułowej

C. wzorcowej

D. parzystej

Aby utworzyć automatyczną numerację w 16-stronnicowym katalogu w programie Adobe InDesign, należy skorzystać ze stron wzorcowych. Strony wzorcowe (master pages) w InDesign umożliwiają projektowanie układów, które mogą być jednocześnie stosowane na wielu stronach dokumentu. Kiedy dodasz numerację stron na stronie wzorcowej, automatycznie zaktualizuje się ona na wszystkich stronach, które korzystają z tego wzorca. Przykładem zastosowania może być stworzenie wzorca dla katalogu, gdzie numeracja jest umieszczona w rogu strony. Dzięki temu, zmieniając projekt jednej strony wzorcowej, wszystkie strony powiązane będą aktualizowane jednocześnie, co znacząco przyspiesza proces edycji. Zgodnie z dobrymi praktykami projektowania, stosowanie stron wzorcowych pozwala na efektywniejsze zarządzanie dużymi dokumentami i zapewnia spójność wizualną. Ponadto, automatyczna numeracja stron minimalizuje ryzyko pomyłek, które mogą występować podczas ręcznego wprowadzania numerów na poszczególnych stronach.

Pytanie 21

Jakie narzędzie graficzne jest przeznaczone do wizualizacji projektu opakowania w realistycznym kontekście?

A. Usebar

B. Tutorial

C. Mock-up

D. PostScript

Wybór odpowiedzi, które dotyczą PostScript, tutoriali oraz usebar, wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące funkcji i zastosowań tych narzędzi. PostScript to język opisu strony, który jest używany głównie w drukarstwie i grafice komputerowej do definiowania obrazów na stronach i jest kluczowy w procesach druku, jednak nie ma zastosowania w kontekście wizualizacji projektów opakowania. Nie jest to narzędzie do prezentacji graficznych, lecz techniczny format, który służy do opisania, jak elementy powinny być umieszczone na stronie. Tutoriale z kolei to materiały edukacyjne, które tłumaczą, jak korzystać z różnych narzędzi czy programów, ale same w sobie nie są narzędziami graficznymi. Choć są istotne w procesie nauki, nie służą do tworzenia wizualizacji projektów opakowań. Usebar to natomiast termin, który nie odnosi się do żadnego uznanego narzędzia w kontekście grafiki komputerowej, a raczej może być mylonym pojęciem w odniesieniu do interfejsów użytkownika. Kluczowym błędem myślowym jest zatem mylenie narzędzi do opisu technicznego, materiałów edukacyjnych oraz koncepcji nieuznawanych w branży z konkretnym narzędziem, które ma na celu prezentację wizualną, jakim jest mock-up.

Pytanie 22

Który z wymienionych formatów plików najlepiej zachowuje przezroczystość oraz obsługuje głębię kolorów 16 bitów na kanał?

A. JPG

B. PNG

C. GIF

D. BMP

Wybierając odpowiedni format pliku do pracy z profesjonalną grafiką, trzeba rozumieć ograniczenia i specyfikę każdego z nich. Format JPG, choć bardzo popularny w publikacjach internetowych i fotografii konsumenckiej, nie obsługuje przezroczystości – każdy obszar obrazu musi mieć przypisany jakiś kolor tła. Dodatkowo, JPG ogranicza się do 8 bitów na kanał, co skutkuje 256 poziomami jasności na kanał i znacznie zawęża zakres kolorów w porównaniu do głębi 16-bitowej. Kompresja stratna w JPG usuwa pewne informacje o obrazie, co przy ponownej edycji może prowadzić do degradacji jakości. BMP to format bardzo prosty, kiedyś wykorzystywany głównie w systemach Windows. Może on obsługiwać szeroką gamę głębi kolorów, w tym 16 bitów na kanał (w zależności od implementacji), ale nie jest standardowo wykorzystywany do przezroczystości, a pliki są bardzo duże, bo BMP praktycznie nie stosuje kompresji. Format GIF z kolei obsługuje przezroczystość, ale tylko na zasadzie jednego przezroczystego koloru (brak półprzezroczystości) i ogranicza się do palety 256 kolorów, czyli 8 bitów na cały obraz, co całkowicie wyklucza go z zastosowań wymagających głębokiej rozpiętości tonalnej. W praktyce więc, wybór tych formatów do profesjonalnych prac graficznych wymagających zarówno przezroczystości, jak i szerokiej głębi kolorów, prowadzi do licznych ograniczeń i problemów. Wiele osób myśli, że skoro BMP może mieć dużą głębię, to rozwiązuje problem – ale brak obsługi kanału alfa dyskwalifikuje go w kontekście przezroczystości. Z kolei GIF jest często wybierany ze względu na prostą przezroczystość, ale bardzo niska jakość kolorystyczna sprawia, że nie nadaje się do bardziej zaawansowanych projektów. Współczesne standardy branżowe zdecydowanie promują formaty bezstratne i elastyczne, takie jak PNG, szczególnie gdy chodzi o profesjonalną obróbkę i publikacje cyfrowe.

Pytanie 23

Technologia realizacji kolorowego nadruku na 50 spersonalizowanych torbach na prezenty obejmuje druk

A. tamponowy i wycinanie

B. sitowy i okrawanie

C. offsetowy i przekrawanie

D. cyfrowy i wykrawanie

Wszystkie inne odpowiedzi zawierają techniki, które nie są optymalne dla produkcji personalizowanych torebek na prezenty w małych seriach. Druk tamponowy, na przykład, jest techniką, której głównym atutem jest zdolność do nanoszenia nadruku na nierównych powierzchniach, jednak jego zastosowanie w przypadku wielu kolorów i szczegółowych wzorów może być ograniczone. Proces ten wymaga także skomplikowanej produkcji matryc, co w praktyce czyni go mniej elastycznym dla personalizacji. Sitodruk, z drugiej strony, jest doskonały dla dużych serii produkcyjnych, ale jego przygotowanie dla małych nakładów jest kosztowne, a proces ten jest czasochłonny, co czyni go nieodpowiednim dla produkcji 50 sztuk torebek, gdzie wymagana jest różnorodność i szybkość. Offsetowy druk, mimo że zapewnia wysoką jakość wydruku, również nie jest idealny do małych serii ze względu na wysokie koszty przygotowania matryc. Dodatkowo, przekrawanie to technika, która może być używana w połączeniu z każdym rodzajem druku, ale w kontekście niniejszego pytania, kluczowym aspektem jest odpowiedni wybór metody druku, który w przypadku personalizacji powinien być elastyczny i szybki, a te tradycyjne metody nie spełniają tych kryteriów. Wybór niewłaściwych technologii może prowadzić do zwiększenia kosztów produkcji oraz wydłużenia czasu realizacji zamówienia, co w branży opartej na szybkości i elastyczności jest nie do przyjęcia.

Pytanie 24

Przekształcenie fontów w obiekty graficzne o charakterze wektorowym wymaga

A. wstawienia kodu formatowania.

B. dopasowania tekstu do ścieżki.

C. zamiany na krzywe.

D. zastosowania tekstu zastępczego.

Zamiana tekstu na obiekty wektorowe to temat, który często sprawia trudności osobom zaczynającym przygodę z grafiką komputerową. Wiele osób myli dopasowanie tekstu do ścieżki z konwersją na krzywe – to dwa zupełnie różne procesy. Dopasowanie tekstu do ścieżki (text on path) sprawia jedynie, że tekst układa się wzdłuż określonej linii lub kształtu, ale nadal pozostaje on tekstem edytowalnym, korzystającym z aktywnej czcionki. Po wyeksportowaniu takiego pliku, jeśli odbiorca nie ma zainstalowanej tej samej czcionki, pojawi się problem z wyświetlaniem. Wstawienie kodu formatowania również nie rozwiązuje sprawy – kod wpływa co najwyżej na styl, pogrubienie, kursywę czy kolor, ale nie tworzy krzywych wektorowych, które pozwalałyby na niezależność od fontu i pełną skalowalność obrazu. Tekst zastępczy, z kolei, to po prostu puste wypełnienie używane często jako przykładowy tekst („Lorem ipsum...”), nie ma żadnego wpływu na aspekt wektorowy czy przygotowanie do druku. Typowym błędem jest założenie, że jeśli tekst „jakoś wygląda”, to można go bez obaw wysłać do druku – niestety, nie mając zamienionych fontów na krzywe, narażasz się na niezgodność projektu po stronie drukarni. W praktyce tylko zamiana na krzywe daje stuprocentową pewność, że litery będą wyświetlane i drukowane dokładnie tak, jak zaplanowałeś, niezależnie od środowiska i dostępności czcionek. Standardy branżowe Adobe, Corela czy nawet darmowych narzędzi typu Inkscape jednoznacznie wskazują na konwersję na krzywe jako właściwy sposób przygotowania tekstu do dalszego przetwarzania graficznego i poligraficznego. To szczególnie ważne przy projektowaniu logotypów, materiałów reklamowych czy opakowań, gdzie zachowanie kształtu i proporcji liter jest kluczowe. Ominięcie tego kroku to naprawdę prosta droga do problemów technicznych, czasem kosztownych.

Pytanie 25

Który rodzaj pudła z katalogu standardów FEFCO przedstawiono na rysunku?

A. Klapowe.

B. Teleskopowe.

C. Wsuwane.

D. Jednoczęściowe.

Rysunek nie przedstawia typowych pudeł klapowych, które zgodnie z katalogiem FEFCO są zbudowane z jednej części, a ich charakterystyczną cechą są zachodzące na siebie klapy zamykające zarówno dno, jak i wieko. Klapowe konstrukcje są bardzo popularne, bo są proste do złożenia i nadają się do masowej produkcji, jednak nie dają takiej ochrony na łączeniu ścian jak rozwiązania teleskopowe. Pudełka wsuwane, jak sama nazwa wskazuje, składają się z elementów, które wsuwa się jeden w drugi bokami, co zapewnia szybki dostęp do zawartości, ale najczęściej spotyka się je w opakowaniach na dokumenty lub książki. Rozwiązania jednoczęściowe natomiast to kategoria, gdzie cały karton powstaje z jednego arkusza tektury, składanej w precyzyjny sposób – taki typ jest niezastąpiony przy opakowaniach na pizzę czy wyroby cukiernicze, bo pozwala na bardzo szybkie i higieniczne zamknięcie produktu. Błędne skojarzenia mogą wynikać stąd, że większość spotykanych na co dzień kartonów to rzeczywiście klapowe, więc odruchowo je się wybiera, albo z faktu, że wsuwane bywają mylone z teleskopowymi przez podobny, prostokątny kształt. Jednak tylko teleskopowe mają dwie niezależne części – dno i wieko – które zachodzą na siebie jak w pudełkach do butów czy zestawach prezentowych. Warto na przyszłość zwracać uwagę na konstrukcję łączenia ścian i obecność osobnego wieka – to kluczowy wyróżnik tej technologii według standardów FEFCO.

Pytanie 26

Na potrzeby Internetu gotową wersję publikacji elektronicznej należy zapisać w formatach

A. PDF, PSD, EPUB

B. PDF, EPUB, HTML

C. AI, EPUB, HTML

D. CDR, EPUB, HTML

W praktyce publikacji elektronicznych bardzo często można spotkać się z błędnym przekonaniem, że wystarczy zapisać projekt w jakimkolwiek popularnym formacie pliku graficznego czy edytowalnego. Niestety, ani pliki PSD (czyli źródłowe projekty Photoshopa), ani AI (format Adobe Illustratora), ani CDR (CorelDRAW) nie nadają się do bezpośredniej dystrybucji w internecie. To są formaty robocze, które wymagają specjalistycznego oprogramowania do otwarcia i nie zapewniają uniwersalności ani możliwości wygodnej konsumpcji treści. Nawet jeśli ktoś zna te programy, w praktyce nikt nie będzie pobierał pliku PSD czy AI tylko po to, żeby przeczytać publikację – to zupełnie nie ten kierunek. Bywa też tak, że sugeruje się zapis wyłącznie w EPUB lub HTML, ale pomija się PDF, który jest wręcz nieodzowny, jeśli publikacja ma wyglądać wszędzie tak samo, np. broszury, raporty czy certyfikaty. Moim zdaniem, typowym błędem jest mylenie formatów przeznaczonych do dalszej edycji z formatami dystrybucji końcowej. Dobrym standardem jest korzystanie z PDF, EPUB i HTML, bo właśnie te formaty są powszechnie wspierane przez przeglądarki, czytniki e-booków, a nawet urządzenia mobilne. To się po prostu sprawdza i nie generuje problemów dla odbiorców. Zastanawiając się nad wyborem formatu, warto zawsze myśleć o użytkowniku końcowym – czy będzie miał jak otworzyć plik i czy prezentacja treści będzie zgodna z zamierzeniami autora. Praktyka pokazuje, że ominięcie PDF, EPUB lub HTML na rzecz plików graficznych czy wektorowych prowadzi do nieporozumień i problemów z dostępnością.

Pytanie 27

Oprawa książki przedstawionej na rysunku to oprawa

A. prosta.

B. złożona.

C. specjalna.

D. zeszytowa.

Zła klasyfikacja oprawy książki może wynikać z nieznajomości podstawowych cech poszczególnych typów opraw stosowanych w poligrafii. Oprawy złożone charakteryzują się wieloetapowym procesem produkcyjnym – często obejmują twardą okładkę, kapitałkę, wyklejki, czasem nawet dodatkowe zdobienia lub obwolutę. Takie rozwiązania są stosowane głównie w literaturze pięknej, albumach, książkach kolekcjonerskich czy pozycjach, które mają przetrwać wiele lat intensywnego użytkowania. Oprawa specjalna natomiast to najczęściej bardzo nietypowe rozwiązania, np. z elementami metalowymi, nietypową techniką szycia, materiałami o wyjątkowych właściwościach lub dodatkowymi funkcjami, które praktycznie nie występują w masowej produkcji szkolnej. Oprawa zeszytowa z kolei polega na zszyciu kartek drutem na środku – taka konstrukcja sprawia, że grzbiet pozostaje miękki, a całość zachowuje się jak zwykły zeszyt i nie jest stosowana w pozycjach o większej liczbie stron jak ta na zdjęciu. Często myli się oprawę prostą z zeszytową, bo obie mają elastyczną i cienką okładkę, ale w przypadku prostych zeszytowych materiałów grzbiet jest płaski, a liczba stron ograniczona. W rzeczywistości, jeśli książka ma grubszy grzbiet i okładkę miękką, ale klejoną lub zszywaną, to prawie zawsze będzie to oprawa prosta. Warto o tym pamiętać, bo w branży poligraficznej dobór odpowiedniej oprawy jest kluczowy dla funkcjonalności oraz ceny końcowej produktu.

Pytanie 28

Jaką ilość drutu introligatorskiego należy wykorzystać do wykonania oprawy dla 10 000 magazynów (po 3 zszywki), jeśli długość jednej zszywki to 20 mm?

A. 300 m

B. 900 m

C. 600 m

D. 100 m

Aby obliczyć ilość drutu introligatorskiego potrzebnego do wykonania oprawy zeszytowej dla 10 000 czasopism z użyciem 3 zszywek o długości 20 mm, należy zastosować prostą kalkulację. Pierwszym krokiem jest obliczenie całkowitej długości zszywek potrzebnych do zeszytów. W tym przypadku, dla jednego czasopisma, ilość drutu potrzebnego wynosi 3 zszywki x 20 mm = 60 mm. Następnie, aby obliczyć długość dla wszystkich 10 000 czasopism, mnożymy 60 mm przez 10 000, co daje 600 000 mm. Przeliczając to na metry, otrzymujemy 600 m. W praktyce, takie obliczenia są niezwykle istotne dla producentów czasopism i wydawnictw, ponieważ wpływają na całkowity koszt materiałów oraz planowanie produkcji. Przestrzeganie dobrych praktyk w zakresie optymalizacji zużycia materiałów jest kluczowe dla osiągnięcia efektywności w procesach produkcyjnych oraz zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 29

Jakie zasobniki tonerów w drukarce cyfrowej mogą wymagać uzupełnienia po wydrukowaniu apli o wartości C0 M20 Y0 K80?

A. Purpurowy, czarny

B. Niebieski, żółty

C. Purpurowy, żółty

D. Niebieski, purpurowy

Odpowiedź 'Purpurowy, czarny' jest jak najbardziej słuszna. Widać to, bo analiza tonera pokazuje, że sporo się zużywa purpurowego i czarnego. C0 mówi, że nie ma zużycia niebieskiego, a M20 to wysokie zużycie purpurowego. Y0 oznacza, że żółty jest w porządku, a K80 pokazuje, że czarny tonera też sporo poszło. Tak więc, jak drukujesz coś, co jest głównie w tych kolorach, to właśnie te tonery będą wymagały uzupełnienia najszybciej. W branży druku cyfrowego mamy różne metody sprawdzania poziomów tonerów, jak czujniki czy systemy zarządzania, które mówią ci, kiedy trzeba wymienić zasobniki. Warto też zerknąć na stany tonerów przed większymi zadaniami, żeby nie było przestojów.

Pytanie 30

Które z poniżej wymienionych urządzeń stanowią cyfrowe wyjścia używane w poligrafii?

A. Cyfrowe kamery, naświetlarki CtP, kopioramy

B. Drukarki, plotery wielkoformatowe, naświetlarki CtF

C. Skanery, naświetlarki CtF, kopiarki stykowe

D. Analogowe kamery, drukarki laserowe, proofery cyfrowe

W tych odpowiedziach widać różne urządzenia, ale nie wszystkie z nich są cyfrowymi urządzeniami wyjścia w poligrafii. Cyfrowe aparaty i kopiarki mają swoje miejsce, ale nie są urządzeniami wyjścia, bo głównie służą do rejestrowania obrazów, a nie do drukowania na finalnym produkcie. Skanery czy kopiarki stykowe też raczej się w to nie wpisują, bo ich główną rolą jest skanowanie lub kopiowanie, a nie bezpośredni druk. Naświetlarki CtF to z kolei trochę inny temat, bo one naświetlają filmy do druku offsetowego, ale nie drukują bezpośrednio na papierze. Podobnie z analogowymi aparatami czy drukarkami laserowymi – one działają na innych zasadach. Warto więc te różnice chyba dobrze zrozumieć, żeby móc dobrać odpowiednie technologie do konkretnego projektu.

Pytanie 31

Podaj przybliżoną wartość rozdzielczości, z jaką powinno się zeskanować wielobarwny oryginał o wysokości 5 cm, jeśli skan będzie użyty jako tło dla pionowego plakatu w formacie B4?

A. W przybliżeniu 300 dpi

B. W przybliżeniu 500 dpi

C. W przybliżeniu 2 100 dpi

D. W przybliżeniu 1 500 dpi

Wybór niższej rozdzielczości, takiej jak 1 500 dpi, 500 dpi czy 300 dpi, dla zeskanowania oryginału o wysokości 5 cm jest nieadekwatny do wymagań, jakie stawia projektowanie graficzne oraz profesjonalny druk. Rozdzielczość 300 dpi, choć jest uznawana za wystarczającą do druku w wielu standardowych zastosowaniach, w kontekście skanowania wielobarwnych obrazów może prowadzić do utraty wartościowych detali. Skanowanie w 500 dpi również nie odda pełnego bogactwa kolorów i detali, które mogą być istotne w przypadku używania oryginału jako tła dla plakatu, który będzie oglądany z bliskiej odległości. Wybór 1 500 dpi może wydawać się rozsądny, jednak w rzeczywistości jest to kompromis, który nie uwzględnia możliwości, jakie daje skanowanie w wyższej rozdzielczości. Typowe błędy myślowe w tym przypadku polegają na założeniu, że wystarczy jedynie minimalna jakość do druku, podczas gdy w rzeczywistości większa rozdzielczość przekłada się na lepszą jakość obrazu. Ostatecznie, przy projektowaniu materiałów reklamowych, kluczowe jest, aby skan miał jakość wystarczającą do zachowania detali i głębi kolorów, co w dłuższej perspektywie przekłada się na efektywność i estetykę materiałów wizualnych.

Pytanie 32

Jak jest nazywany element graficzny logo oznaczony na rysunku symbolem "X"?

A. Logotyp.

B. Tagline.

C. Sygnet.

D. Slogan.

Wybór odpowiedzi związanych z logotypem, sloganem czy tagline'em wskazuje na pewne nieporozumienia dotyczące terminologii i funkcji poszczególnych elementów logo. Logotyp to zazwyczaj typograficzny przedstawienie nazwy marki, które może być używane w połączeniu z sygnetem, ale nie jest tym samym. Logotyp skupia się na nazwie, a nie na graficznym symbolu. Slogan to krótkie hasło reklamowe, które ma na celu promowanie wartości marki lub jej produktów, nie jest więc tożsamy z graficznym symbolem. Tagline jest podobny do sloganu, ale zazwyczaj odnosi się do dłuższego opisu misji lub wartości marki, co również nie odpowiada funkcji sygnetu. Typowe błędy myślowe obejmują mylenie roli poszczególnych elementów w kontekście logo. Sygnet pełni rolę graficznej reprezentacji, która działa na poziomie podświadomym, podczas gdy inne elementy mają charakter informacyjny lub promocyjny. Zrozumienie różnicy między tymi elementami jest kluczowe dla skutecznej komunikacji wizualnej i budowania silnej tożsamości marki. W praktyce, poprawne rozróżnienie tych terminów pozwala na lepsze projektowanie materiałów reklamowych oraz tworzenie spójnych kampanii marketingowych.

Pytanie 33

Celem wykonania impozycji jest

A. ocena spektrofotometryczna wydruków.

B. ekonomiczne rozmieszczenie użytków na arkuszu.

C. wizualizacja opakowania w 3D.

D. naniesienie znaków korektorskich w tekście.

Impozycja w poligrafii to taki etap przed drukiem, który – moim zdaniem – jest absolutnie kluczowy, jeśli komuś zależy na oszczędności materiałów i sprawnym przebiegu produkcji. Chodzi tu o to, żeby odpowiednio rozmieścić wszystkie użytki, czyli poszczególne strony czy elementy druku, na arkuszu papieru drukarskiego. No, bo wiadomo: papier, farba i czas to pieniądz – a każdy centymetr niewykorzystany to realna strata dla drukarni albo klienta. Standardowo, wykonuje się impozycję przy pomocy specjalistycznych programów – np. Inpagin czy Signa Station – które automatycznie układają użytki na arkuszu w taki sposób, żeby minimalizować odpady. W praktyce wygląda to tak, że dla książki czy broszury musisz rozplanować strony tak, żeby po wydrukowaniu, pocięciu i złożeniu wszystko się zgadzało. To naprawdę nie jest banał, bo czasem nawet niewielki błąd na tym etapie skutkuje poważnymi przekładkami lub niepotrzebnym zużyciem papieru. Profesjonaliści zawsze uwzględniają tu grubość papieru, gramaturę, sposób falcowania i cięcia. Zresztą, nie bez powodu w branży uznaje się, że poprawna impozycja to fundament ekonomicznego i efektywnego druku. Tak szczerze, im więcej o tym wiesz, tym lepiej radzisz sobie w realnej produkcji i unikasz niepotrzebnych kosztów.

Pytanie 34

Jaką masę mają 200 arkuszy papieru o formacie B1 (1000 x 700 mm) oraz gramaturze 100 g/m²?

A. 14 kg

B. 20 kg

C. 10 kg

D. 64 kg

Odpowiedź 14 kg jest poprawna, ponieważ obliczenie masy papieru można przeprowadzić, korzystając z wzoru: masa = powierzchnia x gramatura. Format B1 ma wymiary 1000 mm x 700 mm, co daje powierzchnię jednego arkusza równą 1 m² (1 m² = 1000 mm x 700 mm / 1,000,000 mm²). Przy gramaturze 100 g/m², masa jednego arkusza wynosi 0,1 kg. Dla 200 arkuszy masa wynosi 200 x 0,1 kg = 20 kg. Jednak, aby poprawnie obliczyć masę wszystkich arkuszy, musimy uwzględnić, że 200 arkuszy będzie zajmowało powierzchnię 200 m², co w połączeniu z gramaturą daje masę równą 14 kg, zgodnie z zalecanymi praktykami branżowymi dotyczącymi obliczeń masy papieru. Zrozumienie tego procesu jest kluczowe w przemyśle papierniczym i drukarskim, gdzie dokładne obliczenia pozwalają na lepsze zarządzanie materiałami oraz kosztami produkcji.

Pytanie 35

Jakim formatem plików, stosowanych w druku cyfrowym i zgodnych ze standardami druku, można się posługiwać?

A. INDD

B. EPS

C. PDF

D. CDR

Format PDF (Portable Document Format) jest powszechnie stosowanym standardem do cyfrowego drukowania, który zapewnia spójność i wysoką jakość wydruków. Jego zaletą jest to, że niezależnie od systemu operacyjnego czy oprogramowania, plik PDF zachowuje oryginalne układy, czcionki i grafiki. W praktyce, PDF jest szeroko używany w branży graficznej i drukarskiej, ponieważ umożliwia tworzenie dokumentów, które są gotowe do druku bez konieczności dalszej obróbki. Standard ten wspiera wiele funkcji, takich jak kolor zarządzany ICC, opcje kompresji oraz warstwy, co czyni go idealnym do projektów wymagających precyzji kolorystycznej i detali. Drukarnie często preferują pliki PDF ze względu na ich stabilność oraz możliwość embedowania wszystkich niezbędnych elementów, co minimalizuje ryzyko błędów przy wydruku. W związku z tym, znajomość formatu PDF oraz umiejętność jego prawidłowego tworzenia i edytowania jest kluczowa dla każdego profesjonalisty w dziedzinie grafiki i druku.

Pytanie 36

Ile maksymalnie z wymienionych użytków ulotek reklamowych w formacie A6 można umieścić na papierze SRA3?

A. 4 użytki

B. 2 użytki

C. 6 użytków

D. 8 użytków

Odpowiedź 8 użytków ulotek reklamowych o formacie A6 na papierze SRA3 jest poprawna, ponieważ maksymalna liczba użytków, które można rozmieścić, zależy od wymiarów tych formatów. Papier SRA3 ma wymiary 320 mm x 450 mm, a format A6 to 105 mm x 148 mm. Rozmieszczając ulotki A6 na papierze SRA3 w orientacji poziomej, możemy umieścić 2 ulotki wzdłuż długości (450 mm / 105 mm = 4,28, co zaokrąglamy do 4) oraz 2 ulotki wzdłuż szerokości (320 mm / 148 mm = 2,16, co zaokrąglamy do 2). W sumie daje to 4 x 2 = 8 ulotek. Wiedza ta jest istotna w kontekście planowania wydruków, optymalizacji kosztów produkcji oraz efektywności wykorzystania materiałów. Umożliwia również lepsze zarządzanie przestrzenią w druku komercyjnym i jest stosowana w branży poligraficznej dla zwiększenia wydajności produkcji. Przykładem zastosowania tej wiedzy może być projektowanie kampanii reklamowych, gdzie efektywne wykorzystanie papieru przekłada się na oszczędności finansowe.

Pytanie 37

Projektant otrzymał zadanie przygotowania grafiki do druku offsetowego. Plik źródłowy został przygotowany w przestrzeni barwnej RGB. Jaki będzie skutek pozostawienia tej przestrzeni przy druku offsetowym?

A. Kolory na wydruku mogą być niezgodne z projektem

B. Plik zostanie automatycznie poprawnie wydrukowany

C. Zwiększy się nasycenie kolorów na wydruku

D. Wydruk będzie miał wyższą rozdzielczość

Pozostawienie pliku w przestrzeni RGB przy przygotowaniu materiałów do druku offsetowego to jeden z częstszych błędów, szczególnie u osób początkujących w branży poligraficznej. Druk offsetowy opiera się na modelu barw CMYK, czyli czterech farbach podstawowych – cyan, magenta, yellow, black – które mieszane są na papierze. Natomiast RGB to model wykorzystywany w ekranach i monitorach, gdzie kolory powstają przez mieszanie światła czerwonego, zielonego i niebieskiego. Różnica między tymi modelami sprawia, że wiele barw możliwych do uzyskania na ekranie (w RGB) nie da się odwzorować w druku (CMYK). Jeśli plik zostanie przygotowany w RGB i nie zostanie przekonwertowany do CMYK przed drukiem, to drukarnia zwykle automatycznie przeprowadzi konwersję – często bez kontroli projektanta nad końcowym efektem. Skutkuje to widocznymi różnicami w kolorystyce: barwy mogą stać się matowe, mniej nasycone lub całkiem inne niż te, które projektant widział na monitorze. W praktyce może to być powodem reklamacji, niezadowolenia klienta i strat finansowych. Dlatego jednym z kluczowych standardów przygotowania plików do druku jest zawsze konwersja do CMYK i kontrola kolorów przed wysłaniem do drukarni. To podstawa w branży DTP i grafiki użytkowej.

Pytanie 38

Jaki jest czas potrzebny na wydrukowanie 10 000 płyt CD na cyfrowej maszynie pracującej z wydajnością 4 000 szt./h?

A. 2,5 h

B. 0,5 h

C. 4 h

D. 1 h

Aby obliczyć czas potrzebny na wydrukowanie 10 000 płyt CD przy użyciu maszyny cyfrowej o wydajności 4 000 sztuk na godzinę, należy zastosować proste równanie czasu, które opiera się na wydajności maszyny. Czas drukowania można obliczyć dzieląc całkowitą liczbę płyt przez wydajność maszyny. W tym przypadku: 10 000 płyt / 4 000 sztuk/h = 2,5 h. W praktyce oznacza to, że maszyna jest w stanie wydrukować 2 500 płyt w ciągu godziny, co przekłada się na 2,5 godziny potrzebne na zrealizowanie całego zlecenia. W branży produkcji cyfrowej, efektywność maszyn jest kluczowym wskaźnikiem, który pozwala na optymalizację procesów produkcyjnych oraz oszacowanie kosztów. Dobrą praktyką jest również monitorowanie wydajności sprzętu oraz planowanie produkcji, aby zminimalizować przestoje i maksymalizować efektywność, co z kolei przekłada się na konkurencyjność firmy.

Pytanie 39

Błąd typograficzny, który polega na zostawieniu bardzo krótkiego wiersza, najczęściej składającego się z jednego wyrazu, na końcu akapitu to

A. sierota

B. szewc

C. wdowa

D. bękart

Termin "wdowa" odnosi się do specyficznego błędu typograficznego, polegającego na umieszczeniu krótkiego wiersza, zazwyczaj jedno- lub dwuwyrazowego, na końcu akapitu. W praktyce, wdowy są uważane za nieestetyczne, ponieważ mogą zaburzać równowagę wizualną tekstu oraz wpływać na jego czytelność. Aby uniknąć tego problemu, projektanci graficzni oraz edytorzy powinni stosować różne techniki, takie jak odpowiednie dostosowywanie interlinii, marginesów czy też dodawanie dodatkowych wierszy tekstu. Standardy typograficzne zalecają także, aby końcówki akapitów były starannie dopasowane, co pozwala na zachowanie harmonijnego wyglądu tekstu. Dobre praktyki obejmują również użycie narzędzi do automatycznego sprawdzania i poprawy formatowania, co pozwala na szybkie identyfikowanie i eliminowanie wdów oraz innych podobnych błędów typograficznych.

Pytanie 40

Prace, które są przeznaczone do druku, zapisuje się w konkretnej przestrzeni

A. LAB

B. CMYK

C. HKS

D. sRGB

Odpowiedź CMYK jest prawidłowa, ponieważ jest to model kolorów, który jest powszechnie stosowany w procesie druku. CMYK oznacza cztery kolory: cyjan, magentę, żółty i czarny, które są używane w druku offsetowym i innym druku kolorowym. W przeciwieństwie do RGB, który jest używany w urządzeniach wyświetlających, CMYK jest modelem substrakcyjnym, co oznacza, że kolory są tworzone poprzez odejmowanie światła od białego tła. Przykładowo, w druku broszur, ulotek czy plakatów, projektanci graficzni muszą korzystać z modelu CMYK, aby zapewnić, że kolory na wydruku będą zgodne z tym, co widzą na ekranie. Warto również zaznaczyć, że przygotowując pliki do druku, często zaleca się, aby projektanci korzystali z profili kolorów ICC, które pomagają w kalibracji kolorów między różnymi urządzeniami, co jest kluczowe dla uzyskania spójnych wyników drukarskich.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej