Wyniki egzaminu

Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik fotografii i multimediów
  • Kwalifikacja: AUD.05 - Realizacja projektów graficznych i multimedialnych
  • Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 11:34
  • Data zakończenia: 8 grudnia 2025 11:51

Egzamin niezdany

Wynik: 13/40 punktów (32,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Ile maksymalnie wierszy umieszczonych na jednym slajdzie prezentacji pozwala zachować jego czytelność?

A. 6 wierszy.
B. 30 wierszy.
C. 15 wierszy.
D. 10 wierszy.
Wiele osób błędnie zakłada, że na slajdzie można zawrzeć nawet 10, 15 czy nawet 30 wierszy tekstu i nadal będzie on czytelny. To myślenie bierze się często z chęci przekazania jak największej ilości informacji na raz, jednak w praktyce skutkuje czymś dokładnie odwrotnym – odbiorca zaczyna się gubić, a przekaz staje się mniej jasny. Zbyt duża ilość tekstu na jednym slajdzie prowadzi do tzw. efektu 'ściany tekstu', przez co ludzie przestają czytać i skupiać się na prezentowanym temacie. Z mojego doświadczenia wynika, że optymalna ilość to maksymalnie 6 wierszy, zgodnie z regułą 6x6, szeroko polecaną w branży szkoleniowej i IT. Większa liczba wierszy wymusza stosowanie mniejszego rozmiaru czcionki, co znacząco wpływa na czytelność, szczególnie w większych salach czy przy prezentacjach online. Prezentacje z przeładowanymi slajdami wyglądają nieprofesjonalnie – widziałem już takie, gdzie po trzech minutach nikt nie zwracał uwagi na treść, bo była zbyt trudna do przyswojenia. Typowym błędem jest też traktowanie slajdu jak kartki notatek, zamiast jak narzędzia do wizualnego wsparcia wypowiedzi. Najlepiej, gdy slajd stanowi punkt wyjścia do rozmowy, a nie jej pełny zapis. Warto pamiętać, że przekaz wizualny w prezentacjach powinien być czytelny już z kilku metrów, a to jest praktycznie niewykonalne przy 10 czy więcej wierszach tekstu na jednym slajdzie. Podsumowując – mniej znaczy więcej, a 6 wierszy to rozsądne maksimum gwarantujące skuteczną komunikację.

Pytanie 2

Aby przeprowadzić korekcję tonacji cyfrowego obrazu w programie do edycji grafiki rastrowej, jakie polecenia należy wykorzystać?

A. mieszanie kanałów i zamień kolor
B. gradientowa mapa i kolor wybiórczy
C. próg i odwróć
D. poziomy i ekspozycja
Wybór odpowiedzi, jak 'mapa gradientu i kolor selektywny', 'próg i odwróć', czy 'mieszanie kanałów i zastąp kolor' nie jest najlepszy w kontekście korekty tonalnej. Te narzędzia mają zupełnie inne zastosowanie i cele. Na przykład mapa gradientu i kolor selektywny to narzędzia do zabawy z kolorami i tworzenia gradientów, a nie do poprawy tonalności. Narzędzie próg zamienia obraz na czarno-biały na podstawie wybranego progu jasności, więc to też nie jest to, czego szukamy w korekcji tonalnej. Odwrócenie kolorów to bardziej efekt wizualny i nie poprawia tonalności w klasyczny sposób. Mieszanie kanałów i zastępowanie kolorów to techniki do artystycznych kreacji, a nie do podstawowej korekty tonalnej. To, co się zdarzyło, może wynikać z tego, że nie do końca zrozumiałeś, do czego służą te narzędzia w obróbce grafiki. Ważne jest, żeby przy wyborze narzędzi do edycji obrazu zwracać uwagę na ich konkretne funkcje i cele, a nie tylko na to, co potrafią w różnych sytuacjach. Używanie narzędzi takich jak poziomy i ekspozycja to klucz do dobrej obróbki graficznej.

Pytanie 3

Jakie sformułowanie najlepiej opisuje grafikę wektorową?

A. Podczas powiększania obrazów występuje degradacja jakości
B. Podczas skalowania grafiki następuje zmniejszenie intensywności kolorów
C. Podczas skalowania grafiki następuje zwiększenie intensywności kolorów
D. Podczas powiększania obrazów nie ma degradacji jakości
Wszystkie niepoprawne odpowiedzi opierają się na błędnych założeniach dotyczących natury grafiki wektorowej. Po pierwsze, stwierdzenie, że przy powiększaniu obrazów występuje utrata jakości, odnosi się do grafiki rastrowej, w której obrazy są zbudowane z pikseli. Powiększanie takiego obrazu prowadzi do rozmycia i utraty szczegółów, ponieważ piksele stają się widoczne. Taka sytuacja nie ma miejsca w przypadku grafiki wektorowej, która, jak już wspomniano, opiera się na wektorialnych danych matematycznych, co pozwala na zachowanie ostrości i wyrazistości obrazu niezależnie od jego rozmiaru. Drugą niepoprawną koncepcją jest przekonanie, że przy skalowaniu grafiki zmniejsza się nasycenie barw. Nasycenie kolorów jest związane z ich reprezentacją w systemach barw i nie ma bezpośredniego związku z wielkością obrazu. W rzeczywistości, grafika wektorowa pozwala na zachowanie pełnego nasycenia barw, co jest kluczowe w projektach graficznych, które wymagają precyzyjnego odwzorowania kolorów. Warto również zauważyć, że wiele osób może mylić grafikę wektorową z rastrową, co prowadzi do nieporozumień i błędnych wniosków. Kluczowe jest zrozumienie różnic między tymi dwoma typami grafiki, aby skuteczniej dobierać metody projektowania do konkretnych potrzeb i zastosowań.

Pytanie 4

Cyfrowy obraz rastrowy składa się

A. z węzłów.
B. z pikseli.
C. ze ścieżek.
D. z krzywych.
W grafice komputerowej nietrudno się pomylić, bo różne typy obrazów opierają się na innych zasadach budowy. Często myli się pojęcia, takie jak ścieżki, węzły czy krzywe, bo są one związane z grafiką wektorową, a nie rastrową. W grafice rastrowej każdy obraz to siatka pikseli – prostokątnych, malutkich punktów o określonym kolorze. Tymczasem ścieżki czy krzywe to elementy, które występują w grafice wektorowej, na przykład w programach typu Adobe Illustrator czy CorelDRAW. Obraz wektorowy nie zapisuje informacji o każdym punkcie, tylko o tym, jak przebiega linia, gdzie są zakrzywienia i jak łączą się kolejne punkty (czyli węzły). Dzięki temu grafikę wektorową można powiększać bez utraty jakości, bo wszystko jest opisane matematycznie. W przypadku grafiki rastrowej to niemożliwe – każda zmiana wielkości oznacza interpolowanie pikseli, co często prowadzi do rozmycia lub utraty szczegółów. Typowym błędem jest założenie, że raster i wektor to zamienne techniki – w praktyce wybór zależy od przeznaczenia grafiki. Fotografie, skany, obrazy bitmapowe w internecie i zrzuty ekranu to zawsze raster, czyli piksele. Z kolei logotypy, ikony i grafiki techniczne lepiej robić wektorowo. Na pewno warto rozróżniać te pojęcia, bo pozwala to uniknąć frustracji przy edycji i przygotowywaniu plików do druku czy publikacji. Moim zdaniem świadomość tych różnic to podstawa pracy z obrazem cyfrowym.

Pytanie 5

Jeśli nielegalnie wykorzystuje się cudze materiały, osiągając zyski z powielonych treści w takim zakresie, że stały się one źródłem dochodów, to grozi kara grzywny oraz pozbawienie wolności do

A. 1 roku
B. 5 lat
C. 2 lat
D. 3 lat
Odpowiedź 5 lat jest prawidłowa, ponieważ zgodnie z polskim prawem, w szczególności z ustawą o prawie autorskim i prawach pokrewnych, nielegalne wykorzystywanie cudzych materiałów, zwłaszcza gdy przynosi zyski i staje się źródłem dochodu, jest traktowane jako poważne naruszenie praw autorskich. W takim przypadku może zostać nałożona grzywna oraz kara pozbawienia wolności do 5 lat. Przykładem może być sytuacja, gdy przedsiębiorca wykorzystuje zdjęcia lub utwory muzyczne bez zgody właściciela praw, a następnie sprzedaje produkty zawierające te materiały. W takiej sytuacji, poszkodowany może dochodzić swoich praw w sądzie, a sprawcy grozi odpowiedzialność karna. Dobre praktyki branżowe zalecają uzyskiwanie licencji lub zgód na wykorzystanie materiałów chronionych prawem autorskim oraz przestrzeganie zasad fair use, co pozwala uniknąć konsekwencji prawnych oraz budować zaufanie w relacjach biznesowych.

Pytanie 6

Który odcień koloru odpowiada zapisowi #00FF00?

A. Biały.
B. Zielony.
C. Czarny.
D. Czerwony.
Kod koloru #00FF00 to tak naprawdę podstawowy zapis w systemie szesnastkowym (hex), który bardzo często jest wykorzystywany w projektowaniu stron internetowych, grafice komputerowej czy nawet przy pracy z mikrokontrolerami i wyświetlaczami LED. Ten zapis to tak zwany RGB Hex, gdzie pierwsze dwie cyfry określają natężenie czerwonego (R), kolejne dwie zielonego (G), a ostatnie dwie niebieskiego (B) – wszystko w zakresie od 00 do FF, czyli od 0 do 255 w systemie dziesiętnym. W przypadku #00FF00, czerwony ma wartość 0, zielony 255, a niebieski 0, więc otrzymujemy bardzo intensywny, czysty zielony. To trochę taki „zielony neon”, bo dominuje tylko ta składowa. W praktyce, ten kod jest uniwersalnie rozpoznawany przez przeglądarki internetowe, oprogramowanie graficzne czy różne systemy sterowania światłami LED. Moim zdaniem, każdy kto choć raz zmieniał kolory w CSS czy bawił się Arduino, powinien takie podstawowe kody znać na pamięć. Dla porównania, czerwony ma kod #FF0000, niebieski to #0000FF, a biały to #FFFFFF, więc łatwo je pomylić, jeśli nie zna się tej konwencji. Takie podstawy naprawdę ułatwiają życie przy front-endzie czy nawet przy zwykłym robieniu grafiki do mediów społecznościowych.

Pytanie 7

W multimedialnej prezentacji przeznaczonej dla dzieci dominującą formą komunikacji jest

A. dźwięk
B. tekst
C. grafika
D. animacja
Wybór animacji, tekstu czy dźwięku jako głównych form przekazu w prezentacji skierowanej do dzieci często prowadzi do mylnych wniosków na temat efektywności komunikacji. Animacje, mimo że bywają atrakcyjne, mogą rozpraszać uwagę zamiast wspierać proces uczenia się. W przypadku dzieci z krótszym czasem koncentracji, zbyt szybkie lub skomplikowane animacje mogą powodować frustrację oraz utrudniać przyswajanie informacji. Tekst jako dominująca forma przekazu jest nieefektywny, ponieważ dzieci w młodszym wieku mogą mieć trudności z czytaniem i rozumieniem długich treści. Ponadto, zbyt duża ilość tekstu może przytłoczyć odbiorcę, co zniechęca do dalszego zapoznawania się z materiałem. Dźwięk, choć może być pomocny w budowaniu atmosfery lub angażowania emocji, nie jest wystarczający jako samodzielny nośnik informacji. Dzieci często reagują lepiej na bodźce wizualne niż słuchowe, dlatego poleganie wyłącznie na dźwięku może prowadzić do niedostatecznego zrozumienia treści. W związku z tym, kluczowym błędem jest niewłaściwe postrzeganie roli różnych form przekazu w kontekście wieku odbiorców oraz ich zdolności poznawczych, co w praktyce skutkuje mniej efektywnym nauczaniem i komunikacją.

Pytanie 8

Wskaż ilustrację przedstawiającą efekt metamorfozy obiektu wektorowego.

A. Ilustracja 4
Ilustracja do odpowiedzi A
B. Ilustracja 3
Ilustracja do odpowiedzi B
C. Ilustracja 1
Ilustracja do odpowiedzi C
D. Ilustracja 2
Ilustracja do odpowiedzi D
Wśród przedstawionych ilustracji można zauważyć różne interpretacje transformacji, jednak nie każda z nich spełnia kryteria efektu metamorfozy obiektu wektorowego. Często myli się zwykłą transformację, np. przekształcenie pozycji, obrót czy skalowanie, z metamorfozą, która polega na stopniowej, płynnej przemianie jednego kształtu w inny. Przykładowo, zestawienie kilku prostokątów w różnych kolorach lub pozycjach, nawet jeśli wydają się na pierwszy rzut oka dynamiczne, nie jest metamorfozą – to raczej układ statycznych elementów, ewentualnie praca z warstwami czy grupowaniem. Podobnie rozmycie lub cieniowanie obiektów, choć daje efekt głębi czy ruchu, nie realizuje idei płynnej transformacji kształtów i kolorów, ale operuje na efektach wizualnych. W praktyce często zdarza się, że osoby początkujące utożsamiają każde „przekształcenie” z metamorfozą, co prowadzi do błędnych wniosków – podczas gdy metamorfoza wymaga faktycznego interpolowania punktów kontrolnych ścieżek oraz ich atrybutów. To właśnie dzięki temu narzędziu możemy uzyskać efekt płynnego przechodzenia z jednej figury geometrycznej w drugą, zachowując pełną kontrolę nad każdym etapem zmiany, co jest szeroko wykorzystywane w animacjach wektorowych, ikonografii czy przy budowie infografik. Standardy branżowe mocno akcentują różnicę między metamorfozą a zwykłym przesuwaniem czy obracaniem – te ostatnie to tylko podstawowe operacje na obiektach, zaś metamorfoza to narzędzie kreatywne, pozwalające na zupełnie nowe możliwości wizualne i użytkowe. Jeśli więc pojawia się możliwość wyboru – zawsze warto dopytać, czy chodzi o prostą transformację, czy właśnie o zaawansowaną metamorfozę, bo to robi ogromną różnicę w efekcie końcowym.

Pytanie 9

Aby wzbogacić funkcjonalność witryny internetowej opartej na systemie zarządzania treścią, należy zainstalować

A. czcionki
B. wtyczki
C. archiwizery
D. kodeki
Fonty to elementy typograficzne, które wpływają na wygląd tekstu na stronie, ale nie mają one bezpośredniego wpływu na funkcjonalności systemu zarządzania treścią. Choć są istotne dla estetyki i czytelności, nie rozszerzają one możliwości interakcji czy działania aplikacji. Kodeki są z kolei stosowane do kompresji i dekompresji multimediów, co jest kluczowe dla odtwarzania dźwięku i wideo, ale nie wprowadzają nowych funkcji do CMS-a. Wreszcie, archiwizery to narzędzia służące do kompresji plików, co ma zastosowanie głównie w kontekście przechowywania i przesyłania danych, a nie w rozwoju i funkcjonalności stron internetowych. Typowym błędem myślowym jest mylenie poprawy wyglądu lub zarządzania danymi z rozszerzaniem funkcjonalności, co prowadzi do wyboru niewłaściwych narzędzi do konkretnego zadania. Właściwe podejście do rozwoju stron internetowych powinno uwzględniać specyfikę i zadania, jakie mają być zrealizowane, co wskazuje na istotność wtyczek jako kluczowego elementu w ekosystemie CMS.

Pytanie 10

Jakie narzędzia można zastosować do stworzenia profilu ICC dla monitora komputerowego?

A. Kolorymetr, spektrofotometr
B. Densytometr, kolorymetr
C. Densytometr, kolorymetr, spektrofotometr
D. Densytometr, spektrofotometr
Wybór przyrządów takich jak densytometr i kolorymetr lub densytometr z spektrofotometrem nie jest odpowiedni do tworzenia profilu ICC monitora komputerowego. Densytometr jest urządzeniem stosowanym głównie w druku do pomiaru gęstości kolorów na papierze. Jego głównym celem jest ocena intensywności koloru na powierzchni, co jest istotne w procesach druku offsetowego, ale nie w kalibracji kolorów na monitorze. Użycie densytometru w kontekście profilowania monitorów prowadzi do błędnych wyników, ponieważ to urządzenie nie jest w stanie dokładnie ocenić, jak kolory są wyświetlane na ekranie. Kolorymetr, choć jest użyteczny, najlepiej współpracuje z spektrofotometrem dla pełnej analizy kolorów. Ponadto, wskazanie tylko kolorymetru i densytometru jako narzędzi do profilowania jest niewystarczające, ponieważ nie uwzględnia się kompleksowości analizy kolorów, jaką oferuje spektrofotometr. Takie podejście może prowadzić do nieodpowiednich ustawień kolorów, co w efekcie wpływa na jakość pracy w obszarach wymagających precyzyjnego odwzorowania kolorów, takich jak grafika komputerowa, fotografia czy projektowanie. Dlatego ważne jest zrozumienie różnic pomiędzy tymi urządzeniami oraz ich zastosowań, aby uniknąć typowych błędów w kalibracji i profilowaniu kolorów.

Pytanie 11

Która z kart pamięci charakteryzuje się najwyższą pojemnością?

A. SDXC (Secure Digital Extended Capacity)
B. SDHC (Secure Digital High Capacity)
C. SD (Secure Digital)
D. microSD
Wybór kart pamięci, które nie są standardem SDXC, wiąże się z zrozumieniem ich ograniczeń w zakresie pojemności. Karty SD (Secure Digital) oferują maksymalną pojemność do 2 GB, co czyni je nieodpowiednimi dla współczesnych zastosowań wymagających dużej ilości pamięci, takich jak nagrywanie filmów w jakości HD czy przechowywanie dużych baz danych. Z kolei karty SDHC (Secure Digital High Capacity) mają pojemności od 4 GB do 32 GB, co również może być niewystarczające w kontekście rosnącego zapotrzebowania na pamięć. Karty microSD są miniaturową wersją standardowych kart SD i dostępne są w różnych pojemnościach, jednak ich maksymalne pojemności są zależne od standardu – na przykład, karty microSDXC mogą mieć podobną pojemność jak ich odpowiedniki SDXC, ale w przypadku microSD i microSDHC, limity pojemności wciąż pozostają znacznie niższe. Wybierając kartę pamięci, istotne jest zrozumienie specyfikacji i przeznaczenia, aby uniknąć niewłaściwych wyborów, które mogą prowadzić do problemów z wydajnością, brakiem miejsca na dane czy niewłaściwym działaniem urządzeń. Nie każdy standard jest odpowiedni do każdego zastosowania, dlatego kluczowe jest dostosowanie wyboru karty do specyfikacji technicznych używanego sprzętu oraz planowanej funkcjonalności.

Pytanie 12

Jakie oprogramowanie graficzne pozwala na korzystanie z narzędzi do selekcji, rysowania, transformacji oraz edycji kolorów?

A. Paint i Adobe Lightroom
B. Adobe Illustrator oraz PowerPoint
C. Adobe Photoshop i GIMP
D. CorelDRAW oraz Excel
Wybór odpowiedniego oprogramowania graficznego to naprawdę ważna sprawa, bo jak weźmiesz złe narzędzie, to łatwo się zniechęcić i stracić kreatywność. Jak zaznaczasz odpowiedzi takie jak Adobe Illustrator czy PowerPoint, to pokazujesz, że jest jakieś nieporozumienie co do funkcji tych programów. Illustrator jest super do grafiki wektorowej, ale nie bardzo nadaje się do edytowania bitmap, więc w kontekście zdjęć to nie jest najlepszy wybór. A PowerPoint to w zasadzie program do prezentacji, więc nie ma tam zaawansowanych narzędzi do edycji obrazów. Paint to raczej takie podstawowe oprogramowanie, które nie spełnia wymagań do profesjonalnej grafiki, a Lightroom, mimo że służy do edytowania zdjęć, nie ma opcji rysowania czy przekształcania obrazów jak Photoshop. CorelDRAW to też program wektorowy, więc nie rozwiązuje sprawy edytowania bitmap. A Excel to przecież nie ma nic wspólnego z grafiką! Zazwyczaj takie błędy wynikają z przekonania, że wszystkie programy graficzne są takie same, co jest mylne. Ważne jest, żeby zrozumieć różnice między narzędziami wektorowymi a rastrowymi oraz jak z nich skutecznie korzystać w grafice.

Pytanie 13

Histogram, który zawiera największe wartości z prawej, skrajnej strony histogramu wskazuje z reguły na zdjęcie

Ilustracja do pytania
A. mocno skontrastowane.
B. prawidłowo oświetlone.
C. niedoświetlone.
D. prześwietlone.
Histogram to narzędzie wykorzystywane w fotografii do analizy rozkładu wartości jasności w obrazie. Gdy histogram pokazuje największe wartości po prawej stronie, oznacza to, że większość pikseli w obrazie jest bardzo jasna, co prowadzi do prześwietlenia. Prześwietlone zdjęcie może być wadliwe, gdyż szczegóły w jasnych partiach mogą zostać utracone, co jest szczególnie istotne w przypadku fotografii, gdzie zachowanie detali jest kluczowe. Podczas korzystania z histogramów, ważne jest, aby dążyć do zrównoważonego rozkładu wartości jasności, co zwykle oznacza, że obszary jasne, średnie i ciemne współistnieją w odpowiednich proporcjach. Standardowe praktyki sugerują, aby unikać skrajnych wartości, które mogą prowadzić do degradacji jakości obrazu. Aby poprawić wyniki, warto zastosować techniki takie jak bracketing ekspozycji i wykorzystanie filtrów ND, które pomagają w kontrolowaniu ilości światła docierającego do matrycy aparatu.

Pytanie 14

Projektując tło prezentacji w kolorze białym, składowym chromatycznym RGB należy przypisać wartości

A. 255, 255, 0
B. 0, 0, 0
C. 255, 255, 255
D. 0, 0, 255
W modelu kolorów RGB każda składowa – czerwona, zielona i niebieska – może przyjmować wartości z zakresu od 0 do 255. Kombinacja tych wartości pozwala na uzyskanie szerokiej gamy kolorów, jednak tylko maksymalne wartości wszystkich trzech składowych jednocześnie dają czystą biel. Często dochodzi do błędnego założenia, że na przykład 0,0,0 albo 0,0,255 może dać kolor neutralny lub jasny, lecz w rzeczywistości 0,0,0 to czerń, czyli całkowity brak światła na ekranie – to podstawowy błąd początkujących, bo wydaje się, że 'zero' to jasność, a jest dokładnie odwrotnie. Jeśli z kolei przypiszemy wartości 0,0,255, to uzyskamy czysty niebieski, ponieważ tylko kanał niebieski jest aktywny, a pozostałe całkowicie wygaszone. Taka konfiguracja jest często mylona z jaśniejszymi odcieniami przez osoby, które nie do końca rozumieją działanie mieszania barw w RGB. Z kolei wartości 255,255,0 dadzą żółty, bo światło czerwone i zielone po zsumowaniu tworzy taki efekt – to jedna z ciekawostek dotyczących addytywnego mieszania kolorów na monitorach, ale z bielą nie ma to nic wspólnego. Typowym błędem jest też mylenie modelu RGB z CMY(K) czy modelami subtraktywnymi, gdzie mieszanie barw działa na zupełnie innych zasadach i tam 'zero' oznacza brak barwnika, a tu – brak światła. W praktyce, jeśli projektuje się tło prezentacji na komputerze, zawsze należy ustawić RGB na 255,255,255, żeby uzyskać białe tło, co potwierdzają dokumentacje Adobe, Microsoftu i praktycznie każdej większej firmy zajmującej się grafiką komputerową. Warto pamiętać o tej zasadzie, żeby uniknąć przypadkowego uzyskania kolorów, które nie będą wyglądać profesjonalnie na ekranie.

Pytanie 15

Ilustracja obrazuje

Ilustracja do pytania
A. lampę nakamerową.
B. kamerę 360°.
C. monitor podglądowy.
D. rejestrator dźwięku.
Rejestrator dźwięku to urządzenie służące do rejestrowania dźwięków w wysokiej jakości. W kontekście produkcji filmowej i radiowej, rejestratory dźwięku są kluczowym narzędziem, które zapewnia czysty i wyraźny dźwięk, często w trudnych warunkach akustycznych. W przeciwieństwie do kamer 360°, które rejestrują obraz panoramiczny, rejestratory dźwięku koncentrują się na uchwyceniu dźwięków. W praktyce, wykorzystywane są w różnych zastosowaniach, od nagrań w plenerze po profesjonalne studio nagraniowe. Standardy branżowe, takie jak AES (Audio Engineering Society), podkreślają znaczenie używania odpowiednich mikrofonów i technik nagrywania, aby zapewnić jak najwyższą jakość dźwięku. Przykładami popularnych rejestratorów dźwięku są urządzenia marki Zoom czy Tascam, które oferują różne funkcje, w tym wielokanałowe nagrywanie i wysoką jakość próbkowania, co czyni je idealnymi do różnorodnych zadań produkcyjnych.

Pytanie 16

Jakie oprogramowanie służy do kompresji plików?

A. WaveShop
B. Canva
C. 3ds Max
D. 7-ZIP
Pozostałe opcje w pytaniu dotyczą różnych programów, które nie są przeznaczone do archiwizacji plików. Canva to narzędzie graficzne skupiające się na projektowaniu graficznym, które umożliwia użytkownikom łatwe tworzenie wizualnych materiałów marketingowych, takich jak plakaty, ulotki czy posty na media społecznościowe. Jego funkcjonalności są zupełnie inne niż w przypadku programów archiwizacyjnych, co prowadzi do mylnych skojarzeń. 3ds Max to oprogramowanie do modelowania, animacji i renderowania trójwymiarowego, używane przede wszystkim w branży filmowej i gier komputerowych. Użycie 3ds Max do archiwizacji plików jest nieodpowiednie, ponieważ jego przeznaczenie nie obejmuje zarządzania zasobami plikowymi w formie kompresji. WaveShop to natomiast edytor audio, który służy do obróbki dźwięku, co również nie ma związku z archiwizacją plików. Użytkownicy często mylą różne typy oprogramowania, co skutkuje nieprawidłowymi odpowiedziami. Kluczowe jest zrozumienie, że archiwizacja plików ma na celu efektywne przechowywanie danych, a narzędzia do tego celu są projektowane z myślą o specyficznych funkcjach kompresji i dekompresji, co nie znajduje zastosowania w przypadku programów, które służą do projektowania, modelowania czy edycji dźwięku.

Pytanie 17

Norma cyfrowego zapisu dźwięku na płycie CD bazuje na kodowaniu o częstotliwości próbkowania oraz rozdzielczości wynoszącej odpowiednio

A. 64,1 kHz / 18 bitów na próbkę
B. 88,1 kHz / 32 bitów na próbkę
C. 44,1 kHz / 16 bitów na próbkę
D. 22,1 kHz / 8 bitów na próbkę
Zrozumienie parametrów cyfrowego zapisu dźwięku wymaga znajomości podstawowych zasad dotyczących próbkowania i kodowania. Wybór częstotliwości próbkowania i bitowości ma kluczowe znaczenie dla jakości dźwięku. Niepoprawne odpowiedzi, takie jak 64,1 kHz / 18 bitów na próbkę, 22,1 kHz / 8 bitów na próbkę, czy 88,1 kHz / 32 bitów na próbkę, wprowadzają w błąd. Częstotliwość próbkowania 64,1 kHz jest wyższa niż standard CD, jednak 18 bitów na próbkę jest nietypowe, gdyż standardowe formaty audio używają rozdzielczości 16 lub 24 bitów. W przypadku 22,1 kHz / 8 bitów na próbkę, zastosowana częstotliwość próbkowania jest zbyt niska, co prowadzi do utraty jakości dźwięku i nieodpowiedniego odwzorowania subtelnych detali, co jest szczególnie ważne w muzyce. Odpowiedź 88,1 kHz / 32 bitów na próbkę, mimo że proponuje wyższą częstotliwość, nie jest standardem dla płyt kompaktowych, ale bardziej odpowiada formatom profesjonalnym lub audiowizualnym, gdzie większa ilość bitów jest używana do rejestracji dźwięku, ale w kontekście CD Audio i jego przeznaczenia, to podejście nie jest właściwe. Wybór niewłaściwych parametrów może prowadzić do nieoptymalnego zapisu, co wpływa na percepcję jakości dźwięku przez końcowego użytkownika.

Pytanie 18

Na podstawie przedstawionej grafiki wskaż efekt, który został dodany do dźwięku.

Ilustracja do pytania
A. Echo.
B. Zgłośnienie.
C. Wahwah.
D. Ściszenie.
Na tej grafice widzimy bardzo wyraźny efekt ściszenia, czyli tzw. „fade out”. Po tej modyfikacji poziom sygnału stopniowo maleje, aż do zupełnej ciszy na końcu utworu. To dość często spotykana technika w postprodukcji audio – jej głównym celem jest płynne zakończenie nagrania, żeby nie urwać dźwięku nagle, tylko pozwolić mu „zgasnąć”. W branży muzycznej to taki standard, szczególnie w radiach czy produkcji piosenek popowych. Z mojego doświadczenia wynika, że umiejętne korzystanie z tego efektu potrafi uratować miks, gdy końcówka utworu jest chaotyczna albo autor chce wywołać wrażenie oddalającej się muzyki. W programach typu Audacity, Reaper czy nawet w DAW-ach studyjnych, „ściszenie” (fade out) realizujemy z wykorzystaniem narzędzi do automatyzacji głośności lub specjalnych efektów przejścia. Ważne, żeby ściszać dźwięk płynnie, bez nieprzyjemnych skoków, bo to gwarantuje profesjonalny efekt. Zwróć uwagę, że żaden inny efekt dźwiękowy nie daje aż tak charakterystycznego wygaszenia amplitudy sygnału na końcu utworu – echo czy wahwah wprowadzałoby wyraźne modulacje, a zgłośnienie to zupełnie przeciwna operacja.

Pytanie 19

Jaką funkcję pełni system optycznej stabilizacji obrazu?

A. Redukuje szumy w obrazie
B. Zwiększa ostrość zdjęć obiektów w szybkim ruchu
C. Ogranicza wpływ drgań aparatu podczas fotografowania z ręki
D. Powiększa głębię ostrości
System optycznej stabilizacji obrazu (OIS) ma kluczowe znaczenie w fotografii i filmowaniu, szczególnie w warunkach, gdzie użycie statywu jest niemożliwe. OIS działa poprzez kompensację drobnych ruchów aparatu, które mogą prowadzić do rozmycia obrazu, zwłaszcza przy dłuższych czasach naświetlania czy przy korzystaniu z teleobiektywów. Przykładem zastosowania OIS jest fotografowanie z ręki w słabym oświetleniu, gdzie stabilizacja pozwala na uzyskanie wyraźnych zdjęć bez ryzyka poruszenia. OIS jest powszechnie stosowany w nowoczesnych aparatach fotograficznych, smartfonach oraz kamerach wideo. W branży fotograficznej standardem jest, aby nowoczesne obiektywy i aparaty oferowały stabilizację obrazu, co przyczynia się do polepszenia jakości zdjęć. Przykłady renomowanych producentów, którzy implementują OIS to Canon, Nikon oraz Sony, co potwierdza jego istotność w nowoczesnej technologii fotograficznej.

Pytanie 20

W którym typie plików liczba zapamiętanych kolorów nie przekracza 256?

A. CDR
B. JPG
C. GIF
D. EPS
Formaty JPG oraz CDR i EPS nie są ograniczone do 256 kolorów, co prowadzi do błędnych wniosków o ich zastosowalności w kontekście pytania. Format JPG (JPEG) jest przeznaczony do kompresji obrazów rastrowych i obsługuje miliony kolorów, co czyni go idealnym do zdjęć i skomplikowanych obrazów. Dzięki algorytmom kompresji stratnej, JPG umożliwia uzyskanie wysokiej jakości obrazu przy stosunkowo niskim rozmiarze pliku, co jest niezwykle ważne w przypadku publikacji internetowych. Ponadto, format JPG nie obsługuje przezroczystości, co ogranicza jego zastosowanie w projektach wymagających takiej funkcjonalności. W przypadku formatów CDR (CorelDRAW) i EPS (Encapsulated PostScript), są to formaty wektorowe, które mogą zawierać grafikę w nieskończonej liczbie kolorów, co czyni je znacznie bardziej elastycznymi w kontekście projektowania graficznego. CDR jest używany głównie w programach Corel, a EPS jest standardem w drukarstwie i publikacji. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że wszystkie formaty graficzne mają podobne ograniczenia i funkcjonalności. Dlatego ważne jest zrozumienie, że wybór formatu pliku powinien być oparty na konkretnych wymaganiach projektu, takich jak liczba kolorów, potrzeba przezroczystości czy zastosowanie w druku lub w mediach cyfrowych.

Pytanie 21

Która z poniższych czynności nie jest częścią procesu rejestracji obrazu?

A. Regulacja balansu bieli
B. Zamknięcie przysłony
C. Wprowadzenie współrzędnych GPS
D. Dostosowanie czułości
Wprowadzenie współrzędnych GPS nie jest czynnością bezpośrednio związaną z procesem rejestracji obrazu w kontekście fotografii czy nagrywania wideo. Proces rejestracji obrazu obejmuje działania takie jak zmiana balansu bieli, ustawienie czułości oraz domknięcie przysłony, które mają wpływ na to, jak obraz zostanie uchwycony przez sensor aparatu. Balans bieli odpowiada za odwzorowanie kolorów w danym oświetleniu, czułość (ISO) wpływa na jakość obrazu przy różnych warunkach oświetleniowych, a przysłona kontroluje ilość światła wpadającego na sensor, co ma kluczowe znaczenie dla głębi ostrości. Natomiast wprowadzenie współrzędnych GPS jest elementem dodawanym do metadanych zdjęcia, co może być przydatne w kontekście lokalizacji, ale nie ma wpływu na sam proces rejestracji obrazu. W praktyce, fotografie z GPS mogą być używane do geotagowania, co jest przydatne w aplikacjach turystycznych czy archiwizacyjnych, ale to nie jest integralna część rejestracji obrazu. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego korzystania z aparatu oraz dla efektywnej obróbki zdjęć w postprodukcji.

Pytanie 22

Która ilustracja wskazuje na zastosowanie polecenia Warstwa/Styl warstwy w programie Adobe Photoshop?

A. Ilustracja 2
Ilustracja do odpowiedzi A
B. Ilustracja 4
Ilustracja do odpowiedzi B
C. Ilustracja 1
Ilustracja do odpowiedzi C
D. Ilustracja 3
Ilustracja do odpowiedzi D
Często podczas pracy w Photoshopie pojawia się pokusa, żeby utożsamiać różne ciekawe efekty z funkcją stylów warstwy, ale to nie zawsze jest prawidłowe podejście. Na przykład ilustracje, gdzie tekst ma odbicie lub zniekształcone litery, mogą sugerować, że za efekt odpowiadają style warstwy, jednak od strony technicznej te wizualizacje częściej uzyskuje się zupełnie innymi narzędziami. Odbicie tekstu najczęściej realizuje się przez skopiowanie warstwy i jej zduplikowanie, potem stosuje się przekształcenie odbicia w pionie i nałożenie przezroczystości – to już nie jest typowy styl warstwy, a raczej kombinacja modyfikacji warstw i masek. Z kolei różnego rodzaju nieregularne, zdeformowane litery mogą wynikać z zastosowania filtrów graficznych lub efektów typu Zniekształcenie, a nie ze standardowych opcji stylów warstwy. Moim zdaniem, największym błędem jest automatyczne zakładanie, że każda wizualna zmiana na literach to efekt stylu warstwy, bo Photoshop daje naprawdę sporo różnych narzędzi i nie wszystkie są ze sobą powiązane. W branży panuje zasada, żeby precyzyjnie dobierać metody do zamierzonego efektu – tam, gdzie chcemy szybko osiągnąć np. cień, tłoczenie lub połysk, sięgamy po style warstwy. Tam, gdzie potrzebne są bardziej wyrafinowane transformacje czy odbicia, stosuje się inne techniki i często wymaga to już głębszej znajomości narzędzi programu. Spójność i przewidywalność efektów to podstawa w projektowaniu, dlatego rozróżnianie tych metod jest bardzo ważne i pozwala uniknąć wielu typowych błędów.

Pytanie 23

Jaki język nie służy do tworzenia stron internetowych?

A. CSS
B. HTML
C. SQL
D. PHP
Tak, HTML, CSS i PHP to podstawowe technologie do robienia stron, ale nie można myśleć, że wszystkie języki są równie ważne w budowie interfejsu. HTML to ten język, który daje strukturę treści. CSS z kolei to odpowiedzialny za styl, czyli kolory, czcionki i układ. PHP to język skryptowy, co pozwala na dynamiczne generowanie treści w odpowiedzi na różne akcje użytkownika, więc jest dość istotny w aplikacjach webowych. Ale mylenie SQL z tworzeniem stron to błąd, bo jego główną rolą jest zarządzanie danymi w bazach. SQL pozwala na różne operacje, jak dodawanie, aktualizowanie czy usuwanie danych. Często ludzie się mylą przez brak znajomości, jak te wszystkie technologie działają razem. Ważne jest, żeby wiedzieć, które języki działają z użytkownikiem, a które ogarniają dane w tle, żeby się nie pogubić w ich zastosowaniu.

Pytanie 24

Aby stworzyć film z podkładem dźwiękowym, należy korzystać z programu Adobe

A. Illustrator
B. InDesign
C. Fireworks
D. Premiere
Wybór programów takich jak InDesign, Fireworks czy Illustrator do montażu filmów jest nieodpowiedni, ponieważ każde z tych narzędzi zostało zaprojektowane z zupełnie innym zastosowaniem w obszarze grafiki komputerowej, nie zaś w postprodukcji wideo. InDesign to program do składu publikacji, który doskonale sprawdza się w tworzeniu układów stron, ale nie oferuje funkcji montażu i edycji wideo. Fireworks, z kolei, był narzędziem do edytowania grafiki bitmapowej i wektorowej, które zostało wycofane z użytku w kontekście współczesnych standardów produkcji multimedialnej. Nie dostarcza także narzędzi wymaganych do pracy z dźwiękiem czy filmem. Illustrator jest profesjonalnym programem do grafiki wektorowej, idealnym do tworzenia ilustracji, jednak brakuje mu funkcji do pracy z ruchomym obrazem i dźwiękiem. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do wyboru tych programów, często wynikają z niezrozumienia specyficznych funkcji oprogramowania Adobe oraz różnych etapów produkcji mediów. Właściwe podejście do wyboru narzędzi wymaga zrozumienia różnic między nimi, co jest kluczowe dla efektywnego i profesjonalnego podejścia do projektów filmowych.

Pytanie 25

W procesie digitalizacji pozytywów uzyskuje się

A. prezentacje
B. animacje
C. obrazy wektorowe
D. obrazy rastrowe
W wyniku digitalizacji pozytywów, czyli procesów skanowania lub przekształcania fizycznych materiałów fotograficznych na formaty cyfrowe, otrzymuje się obrazy rastrowe. Obrazy te są zbudowane z pikseli, co oznacza, że każdy piksel reprezentuje określony kolor i jasność. Digitalizacja pozytywów jest powszechnie stosowana w fotografii i archiwizacji, szczególnie w kontekście zachowania dziedzictwa kulturowego. Przykładem może być digitalizacja starych zdjęć, które są następnie przechowywane w formie rastrowej, co pozwala na ich edycję w programach graficznych, takich jak Adobe Photoshop. W praktyce, standardem w archiwizacji jest stosowanie rozdzielczości co najmniej 300 dpi (punktów na cal), co zapewnia odpowiednią jakość obrazu przy wydruku. Dobre praktyki obejmują także formaty plików, takie jak TIFF, które oferują większą elastyczność w zakresie zachowania szczegółów obrazu w porównaniu do formatów skompresowanych, takich jak JPEG.

Pytanie 26

Generowanie cyfrowych obrazów w technologii HDR polega na

A. łączeniu kilku zdjęć, z których każde zostało zrobione przy różnych ustawieniach ekspozycji
B. łączeniu kilku zdjęć, z których każde zostało zrobione przy tych samych ustawieniach ekspozycji
C. kolejnej obróbce obrazów o szerokim zakresie dynamiki w ciemnych tonach
D. kolejnej obróbce obrazów o szerokim zakresie dynamiki w jasnych tonach
Technika HDR, czyli High Dynamic Range, polega na połączeniu kilku zdjęć wykonanych w różnych warunkach naświetlenia, co pozwala na uzyskanie obrazu o znacznie szerszym zakresie tonalnym niż w przypadku tradycyjnych fotografii. W praktyce oznacza to, że z każdego zdjęcia wybierane są najlepsze szczegóły w cieniach oraz w jasnych partiach obrazu, co skutkuje bardziej realistycznym odwzorowaniem rzeczywistości. Dobre praktyki w fotografii HDR wymagają od fotografa uwzględnienia odpowiednich parametrów ekspozycji, jak czas naświetlania, przysłona oraz ISO. Przykładowo, do uzyskania HDR można wykorzystać ustawienia: jedno zdjęcie z niską ekspozycją, by uchwycić detale w jasnych fragmentach, drugie z prawidłową ekspozycją dla średnich tonów, a trzecie z długą ekspozycją, aby zarejestrować detale w cieniach. Technika ta znajduje zastosowanie nie tylko w krajobrazie, ale także w architekturze i fotografii wnętrz, gdzie kluczowe jest uchwycenie detali zarówno w jasnych, jak i ciemnych obszarach. Warto pamiętać, że odpowiednie przetwarzanie zdjęć HDR w programach graficznych, takich jak Adobe Photoshop czy Lightroom, jest normą w branży fotograficznej, co pozwala na uzyskanie profesjonalnych rezultatów.

Pytanie 27

Technika skanowania rzeczywistego obiektu przestrzennego w celu jego odwzorowania w cyfrowej postaci trójwymiarowej to

A. digitalizacja.
B. optymalizacja.
C. fotoanaliza.
D. renderowanie.
Wiele osób myli proces digitalizacji z innymi pojęciami branżowymi, co nie jest zaskakujące – terminy bywają podobne, a zadania czasem się pokrywają. Fotoanaliza dotyczy raczej interpretacji obrazów, czyli np. rozpoznawania obiektów lub analizowania sceny na podstawie zdjęć płaskich. W inżynierii czy naukach ścisłych fotoanaliza oznacza obróbkę i analizę obrazów, ale nie prowadzi do uzyskania pełnego modelu 3D na podstawie fizycznego obiektu. Renderowanie natomiast to zupełnie inna historia – to proces generowania obrazu na podstawie cyfrowego modelu, czyli tworzenie wizualizacji 2D (obrazów) z modeli 3D. Render nie daje modelu przestrzennego, lecz jedynie jego „obrazek”, często fotorealistyczny, który można później wykorzystać w prezentacjach lub grach. Optymalizacja z kolei to działanie mające na celu usprawnienie czegoś, np. poprawę wydajności modelu 3D, zmniejszenie jego rozmiaru albo skrócenie czasu renderowania. To już jest krok wykonywany na gotowym, cyfrowym modelu, a nie proces odwzorowywania fizycznego obiektu w świecie cyfrowym. Z mojego doświadczenia wynika, że zamieszanie wokół tych pojęć bierze się z tego, że czasem kilka z nich pojawia się w jednym projekcie – np. najpierw digitalizujemy, potem renderujemy, a na końcu optymalizujemy. Jednak każda z tych czynności ma swoje unikalne miejsce w całym cyklu pracy z obiektami 3D. Warto kojarzyć, że tylko digitalizacja jest procesem przenoszenia rzeczywistego kształtu do świata cyfrowego – pozostałe operacje dotyczą już wyłącznie cyfrowych danych lub ich przetwarzania.

Pytanie 28

Który z paneli nie jest obecny w programie do edycji grafiki rastrowej?

A. Ścieżki
B. Mikser
C. Kanały
D. Próbki
Wybór odpowiedzi związanych z panelami Ścieżki, Próbki i Kanały wskazuje na pewne nieporozumienie w zakresie funkcji dostępnych w programach do obróbki grafiki rastrowej. Ścieżki są niezwykle ważnym elementem, który umożliwia precyzyjne maskowanie i tworzenie skomplikowanych kształtów, co jest istotne w procesie edycji graficznej. Użytkownicy mogą za ich pomocą tworzyć złożone maski i krzywe, które następnie mogą być wykorzystywane do edytowania obrazu bez utraty jakości. Z kolei Próbki odnoszą się do palety kolorów i umożliwiają użytkownikom dobieranie i stosowanie kolorów z palety, co jest kluczowe dla zachowania spójności wizualnej. Kanały natomiast pozwalają na zarządzanie informacjami o kolorze w obrazie i mogą być wykorzystane do tworzenia efektów specjalnych oraz ostatecznego renderowania. W rezultacie, wybór Miksera jako terminu odnoszącego się do obróbki grafiki rastrowej wynika z nieprawidłowego zrozumienia kontekstu funkcji paneli. Zrozumienie tych terminów i ich zastosowań jest kluczowe dla uzyskania umiejętności w pracy z grafiką rastrową, dlatego warto poświęcić czas na przestudiowanie dokumentacji oraz praktyczne ćwiczenia w oprogramowaniu graficznym.

Pytanie 29

Który znacznik HTML pozwala na dodanie grafiki do strony internetowej?

A. <select>
B. <input>
C. <map>
D. <img>
Znacznik <img> to coś, co jest naprawdę ważne w HTML, bo dzięki niemu możemy wstawiać różne grafiki do naszych stron. W praktyce działa to tak, że mamy składnię: <img src="ścieżka/do/obrazu" alt="opis obrazu">, gdzie 'src' to ścieżka, gdzie leży nasz obraz, a 'alt' to tekst, który pokazuje się, gdy obrazek się nie załadował. Używanie tego 'alt' to nie tylko dobra praktyka, ale też pomaga osobom, które korzystają z czytników ekranu. Aha, no i pamiętajmy, by nie przesadzać z wielkością obrazków - niewłaściwie zoptymalizowane zdjęcia mogą strasznie spowolnić ładowanie strony. Generalnie, <img> jest świetnym narzędziem, które dodaje fajne wizualne doznania i poprawia SEO, jeśli użyjemy obrazków rozmiarowo dostosowanych do różnych urządzeń - tu wkraczają media responsywne i techniki lazy loading. Po prostu, dobrze mieć to wszystko na uwadze, bo to naprawdę kluczowe w web designie.

Pytanie 30

Kompresja MP3 polega na usunięciu z sygnału tych informacji, które są najlepiej słyszalne?

A. wyciszeniu w sygnale tych danych, które są słyszalne
B. wzmocnieniu w sygnale tych danych, które są niesłyszalne
C. wyeliminowaniu z sygnału tych danych, które są słabo słyszalne lub niesłyszalne
D. wyeliminowaniu z sygnału tych danych, które są najlepiej słyszalne
Kompresja MP3 nie polega na eliminacji danych, które są najlepiej słyszalne, ani na ich wzmocnieniu lub wyciszeniu. Podejście, które sugeruje eliminowanie danych najlepiej słyszalnych, jest błędne, ponieważ wyklucza istotne fragmenty dźwięku, które mają kluczowe znaczenie dla jakości audio. Dodatkowo, wzmocnienie danych niesłyszalnych, co sugeruje jedna z odpowiedzi, jest nieefektywne, ponieważ takie dane nigdy nie będą odtwarzane przez użytkownika, a ich wzmacnianie tylko zwiększy rozmiar pliku bez wpływu na percepcję dźwięku. Wyciszenie danych słyszalnych również nie jest właściwym podejściem, ponieważ może prowadzić do utraty ważnych informacji audio, co negatywnie wpłynęłoby na jakość odtwarzania. Rozumienie psychoakustyki jest kluczowe w kontekście kompresji dźwięku; to właśnie ona tłumaczy, dlaczego niektóre dźwięki mogą być usuwane bez zauważalnych strat jakości. Typowym błędem jest przecenienie znaczenia danych, które są teoretycznie słyszalne, co prowadzi do nadmiernej obróbki dźwięku i pogorszenia jego jakości. Dlatego ważne jest, aby w procesie kompresji skupiać się na tym, co rzeczywiście jest słyszalne i istotne dla słuchacza.

Pytanie 31

Aby automatycznie wyizolować obszar obrazu z podobnymi kolorami, który będzie później edytowany, należy zastosować

A. różdżkę.
B. lasso.
C. zaznaczanie magnetyczne.
D. zaznaczanie poligonowe.
Zaznaczanie fragmentu obrazu za pomocą narzędzi takich jak lasso, zaznaczanie wielokątne lub zaznaczanie magnetyczne różni się znacznie od użycia różdżki. Lasso to narzędzie, które wymaga ręcznego rysowania kształtu, co może być czasochłonne i mniej precyzyjne, szczególnie w przypadku skomplikowanych krawędzi. Użytkownicy często mogą utknąć w pułapce ręcznego rysowania, co prowadzi do nierównych zaznaczeń oraz trudności w uzyskaniu pożądanego efektu końcowego. Z kolei zaznaczanie wielokątne, choć bardziej precyzyjne niż lasso, również opiera się na ręcznym tworzeniu selekcji, co w przypadku obszarów o złożonej strukturze kolorystycznej może być nieefektywne. Zaznaczanie magnetyczne jest narzędziem, które automatycznie dostosowuje się do krawędzi obiektów w obrazie, ale również może mieć ograniczenia, szczególnie w przypadku obrazów z jednolitym tłem lub niskim kontrastem. W związku z tym, te narzędzia są mniej odpowiednie do automatycznego zaznaczania obszarów ze względu na kolory, co czyni je niewłaściwym wyborem w kontekście tego pytania. Użytkownicy powinni być świadomi, że wybór odpowiedniego narzędzia do zaznaczania ma kluczowe znaczenie dla efektywności pracy oraz jakości końcowego efektu edycyjnego.

Pytanie 32

Atrybut <font-size> odpowiada za

A. grubość czcionki.
B. odmianę kroju pisma.
C. rozmiar czcionki.
D. styl kroju pisma.
Atrybut <font-size> faktycznie odpowiada za rozmiar czcionki w językach opisu stylu, takich jak CSS. W praktyce, gdy ustawiasz np. font-size: 16px; to właśnie definiujesz, jak duże będą litery na stronie internetowej. Moim zdaniem to jedna z najważniejszych właściwości stylowania tekstu, bo wpływa bezpośrednio na czytelność, dostępność i ogólne wrażenie wizualne projektu. Jeszcze kilkanaście lat temu często spotykałem się z użyciem atrybutu size w samym znaczniku <font> w HTML, ale teraz, zgodnie ze standardami W3C, zaleca się używanie CSS i właściwości font-size. Oprócz typowych jednostek, jak px czy em, można stosować rem, %, a nawet vw – to daje sporą elastyczność przy responsywnych stronach. Ciekawostka: font-size może być dziedziczony przez potomne elementy, więc warto pilnować hierarchii stylów, bo czasem jedno ustawienie potrafi mocno „rozjechać” cały layout. Z własnego doświadczenia wiem, że poprawne stosowanie tej właściwości to podstawa projektowania dostępnych i wygodnych w odbiorze interfejsów. Wiele osób na początku myli font-size z font-weight albo font-family, więc dobrze jest raz na zawsze zapamiętać, że chodzi tylko o wielkość czcionki, a nie o jej krój czy grubość.

Pytanie 33

Ocena poprawności kompozycji zdjęcia kadrowanego według zasady trójpodziału odbywa się na podstawie rozmieszczenia

A. linii horyzontu
B. linii symetrii
C. spirali Fibonacciego
D. mocnych punktów
Generalnie, zasada spirali Fibonacciego to ciekawy temat, ale nie ma bezpośredniego związku z trójpodziałem. Ta spirala jest bardziej skomplikowana i dotyczy proporcji w naturze, więc jej użycie w fotografii wymaga sporej precyzji. Używanie tej spirali może dawać fajne efekty, ale nie jest to coś, co normalnie stosuje się przy trójpodziale. Co do linii horyzontu, to jej umiejscowienie jest istotne, ale to nie zwalnia nas z potrzeby użycia mocnych punktów. Linie symetrii też są różne i mogą wprowadzać równowagę, ale opierają się na innych zasadach, co może sprawić, że zdjęcie będzie zbyt symetryczne i straci dynamikę. Czasem ludzie mylą różne podejścia, co kończy się ubożeniem kompozycji. Dobrze jest mieć na uwadze, że zasada trójpodziału to wprowadzenie do bardziej skomplikowanych kompozycji i zrozumienie jej podstaw jest kluczowe dla uzyskania udanych kadrów.

Pytanie 34

Jakie urządzenia umożliwiają pozyskiwanie materiałów cyfrowych w formacie wideo?

A. Skaner optyczny
B. Aparat bezlusterkowy
C. Tablet graficzny
D. Kolorymetr
Aparat bezlusterkowy to super sprzęt, który pozwala na robienie fajnych filmów i zdjęć. W porównaniu do tych tradycyjnych, jest dużo mniejszy i lżejszy, więc można go łatwo zabrać ze sobą wszędzie. To świetne rozwiązanie dla tych, co vlogują albo tworzą różne filmy. Zauważ, że ma technologię autofocus i nagrywa w 4K, co jest mega ważne, szczególnie gdy chcesz, żeby jakość była naprawdę dobra. Przykładowo, nagrywając materiały edukacyjne, trzeba zadbać o to, żeby obraz i dźwięk były na wysokim poziomie. W branży dobrze jest mieć aparat z wymiennymi obiektywami, bo wtedy możesz dostosować sprzęt do różnych potrzeb. Często mają też funkcję stabilizacji obrazu, co naprawdę pomaga, gdy kręcisz w ruchu, żeby było wszystko ładnie w kadrze.

Pytanie 35

Jakie są częstotliwości, które człowiek jest w stanie usłyszeć?

A. 36 Hz ÷ 40 kHz
B. 16 Hz ÷ 20 kHz
C. 56 Hz ÷ 60 kHz
D. 66 Hz ÷ 80 kHz
Zakres częstotliwości słyszalnych przez człowieka jest często mylony, co może prowadzić do nieporozumień w kontekście projektowania systemów audio i sprzętu muzycznego. Wiele osób może myśleć, że ludzie są w stanie słyszeć dźwięki poniżej 16 Hz lub powyżej 20 kHz, co jest nieprawdziwe. Frequencje poniżej 16 Hz są klasyfikowane jako infradźwięki, które nie są percepowane jako dźwięki przez ludzki układ słuchowy, a raczej wywołują odczucia wibracyjne. Z kolei dźwięki powyżej 20 kHz są nazywane ultradźwiękami i również nie są słyszalne dla ludzi. W przypadku odpowiedzi sugerujących zakresy 56 Hz ÷ 60 kHz, 36 Hz ÷ 40 kHz czy 66 Hz ÷ 80 kHz, zapomina się o kluczowej informacji dotyczącej biologii ludzkiego słuchu, która jasno określa te granice. Niepoprawne odpowiedzi mogą wynikać z nieaktualnych informacji lub nieścisłości w interpretacji danych dotyczących audycji dźwiękowych. Ponadto, zbyt szeroki zakres częstotliwości może prowadzić do wprowadzenia w błąd w kontekście inżynierii dźwięku, co z kolei może wpływać na jakość dźwięku w produkcji muzycznej oraz w technologii nagłośnienia. Właściwe zrozumienie zakresu częstotliwości jest kluczowe dla zapewnienia optymalnej jakości dźwięku oraz dla zrozumienia, jak różne dźwięki wpływają na percepcję i doświadczenia słuchowe.

Pytanie 36

Aby skoncentrować uwagę widza na konkretnym elemencie w prezentacji, warto w projekcie wykorzystać kolor

A. niebieski
B. czarny
C. zielony
D. czerwony
Wybór koloru niebieskiego, zielonego czy czarnego jako elementu przyciągającego uwagę w prezentacji może być mylny, ponieważ kolory te mają różne konotacje i efekty psychologiczne. Niebieski, chociaż często kojarzony z zaufaniem i spokojem, nie jest kolorem, który naturalnie przyciąga uwagę. W kontekście prezentacji, może on sprawiać wrażenie zbyt stonowanego, co skutkuje brakiem zaangażowania widza. Zielony, symbolizujący harmonię i świeżość, również nie jest efektywnym wyborem do wyróżniania kluczowych informacji, ponieważ może być postrzegany jako neutralny i mniej dynamiczny. Czerń, będąca kolorem poważnym i eleganckim, w nadmiarze może przytłaczać i wprowadzać wrażenie smutku, co z pewnością nie sprzyja efektywnej komunikacji. Kluczowym błędem w takich wyborach jest nieuznanie, że kolory mają różne znaczenia i efekty w kontekście psychologii odbiorcy. Ignorowanie tych aspektów prowadzi do niewłaściwego doboru kolorów, który zamiast przyciągać uwagę, może ją odwracać. W projektowaniu wizualnym należy wziąć pod uwagę zarówno estetykę, jak i funkcjonalność kolorów, aby skutecznie przekazywać zamierzony komunikat.

Pytanie 37

W celu wykonania w programie Adobe Photoshop zamieszczonej ilustracji należy na jednym z pierwszych etapów tworzenia pliku skorzystać z polecenia

Ilustracja do pytania
A. nowa siatka z warstwy.
B. nowa warstwa z pliku 3D.
C. nowy obraz na płytkach.
D. nowa pocztówka 3D z warstwy.
W pracy z trójwymiarowymi projektami w Photoshopie łatwo pomylić narzędzia, zwłaszcza gdy nie pracuje się z nimi na co dzień. Wybór polecenia „nowy obraz na płytkach” może sugerować, że chodzi o powielanie wzoru lub tekstury w układzie kafelkowym, co jest przydatne w grafice rastrowej, ale nie ma związku z budowaniem siatki 3D ani modelowaniem brył. Z kolei opcja „nowa warstwa z pliku 3D” pozwala zaimportować zewnętrzny model 3D do projektu, lecz nie generuje własnej siatki na podstawie obecnej warstwy, a tym bardziej nie daje kontroli nad kształtem bryły od zera. To narzędzie sprawdza się, gdy pracujesz z gotowymi obiektami, np. pobranymi z bibliotek, ale w żaden sposób nie spełnia wymagań zadania zaczynającego się od płaskiego obrazu. Często powtarzanym błędem jest także wybieranie „nowa pocztówka 3D z warstwy”. To polecenie tworzy iluzję przestrzeni, konwertując warstwę na płaską powierzchnię ustawioną w przestrzeni 3D, lecz nie tworzy ona siatki ani nie pozwala na modelowanie bryły, jak w przypadku sfery czy pierścienia z załączonej ilustracji. W praktyce wybór takich poleceń prowadzi do frustracji, bo efekt końcowy nie odpowiada oczekiwaniom – nie uzyskasz bryły, którą można by edytować pod kątem materiałów czy deformacji. Moim zdaniem te pomyłki biorą się z niejasnego nazewnictwa w polskiej wersji Photoshopa oraz braku rozróżnienia pomiędzy narzędziami do płaskiej grafiki a tymi do pracy z obiektami 3D. Dobrą praktyką jest więc zawsze sprawdzanie, czy dane polecenie rzeczywiście przekształca warstwę w bryłę 3D, a nie tylko manipuluje jej pozycją lub sposobem wyświetlania.

Pytanie 38

Która aplikacja umożliwia montaż i obróbkę filmów?

A. Audacity
B. Adobe Premiere
C. Adobe Acrobat
D. CameraRAW
Adobe Premiere to zdecydowanie jeden z najbardziej rozpoznawalnych standardów w branży, jeśli chodzi o montaż i obróbkę filmów. Program ten jest wykorzystywany zarówno w profesjonalnej postprodukcji filmowej, telewizyjnej, jak i przez twórców internetowych czy pasjonatów wideomontażu. Pozwala na nieliniową edycję, co oznacza, że możesz swobodnie pracować na wielu ścieżkach wideo i audio jednocześnie, bez konieczności trzymania się kolejności nagrywania. Moim zdaniem, jego największą siłą są zaawansowane narzędzia do korekcji kolorów, obsługa efektów specjalnych i płynna integracja z innymi aplikacjami Adobe, jak After Effects czy Audition. To bardzo wygodne przy złożonych projektach. W praktyce, jeśli chcesz przyciąć klip, dodać przejścia, napisy czy zsynchronizować ścieżki dźwiękowe, Adobe Premiere daje ogromną elastyczność. Fajne jest też to, że program obsługuje praktycznie każdy format pliku filmowego, co rzadko bywa tak oczywiste w tańszym oprogramowaniu. Warto pamiętać, że korzystanie z tego typu narzędzi jest obecnie uznawane za dobrą praktykę w branży, bo pozwala zaoszczędzić mnóstwo czasu i daje naprawdę profesjonalne efekty. No i w sumie, jeśli ktoś myśli o pracy w produkcji wideo, to Premiere to prawie obowiązek.

Pytanie 39

Aby zwiększyć funkcjonalność oraz szybkość działania serwisu z galerią, cyfrowe obrazy powinny zostać poddane

A. wektoryzacji
B. strumieniowaniu
C. zakodowaniu
D. optymalizacji
Każda z pozostałych odpowiedzi odzwierciedla różne koncepcje, które, choć mogą być użyteczne w innych kontekstach, nie są odpowiednie w przypadku poprawy funkcjonalności i szybkości działania galerii internetowej. Zakodowanie obrazów, na przykład, odnosi się do procesu konwersji danych do formatu, który jest bardziej zrozumiały dla urządzeń i użytkowników, ale niekoniecznie prowadzi do redukcji rozmiaru plików czy poprawy wydajności. Wektoryzacja, która polega na konwersji obrazów rastrowych na wektory, jest użyteczna dla grafik, które mają być skalowalne, jednak nie dotyczy standardowych zdjęć cyfrowych i nie usprawnia ich w kontekście webowym. Strumieniowanie natomiast ma zastosowanie w kontekście przesyłania danych w czasie rzeczywistym, jak w przypadku wideo, ale nie jest bezpośrednio związane z optymalizacją obrazów. Tego typu błędne podejścia często wynikają z braku zrozumienia różnic pomiędzy różnymi technikami przetwarzania obrazów. Kluczowe jest zrozumienie, że optymalizacja skupia się na redukcji rozmiarów plików oraz zwiększeniu szybkości ładowania, co nie jest realizowane przez wspomniane techniki.

Pytanie 40

Gdy w dziele sztuki elementy położone dalej są wyżej, sugeruje to zastosowanie kompozycji

A. dośrodkową
B. rzędową
C. odśrodkową
D. diagonalną
Osoby, które wybrały inne odpowiedzi, mogą mieć trudności z właściwym zrozumieniem koncepcji kompozycji w kontekście wizualnym. Diagonalna kompozycja, na przykład, charakteryzuje się umieszczaniem elementów wzdłuż przekątnych obrazu, co tworzy dynamikę i ruch, ale nie wprowadza iluzji głębi w taki sposób, jak kompozycja rzędowa. Odśrodkowa kompozycja to układ, w którym elementy są rozmieszczone wokół centralnego punktu, co skutkuje skupieniem uwagi na środku obrazu, a nie na tworzeniu głębi. Z kolei dośrodkowa kompozycja, podobnie jak odśrodkowa, ma na celu skoncentrowanie uwagi widza, zamiast przedstawienia różnic w odległości. Te błędne odpowiedzi mogą wynikać z nieporozumienia dotyczącego zasad perspektywy i ich zastosowania w praktyce artystycznej. Używając nieodpowiednich terminów, można stracić możliwość właściwego przedstawienia przestrzeni i głębi, co jest kluczowe w wielu dziedzinach, takich jak architektura, sztuka i fotografia. Warto zgłębić zasady perspektywy i kompozycji, aby skutecznie przekazywać zamierzony efekt wizualny oraz poprawić umiejętności artystyczne.