Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik grafiki i poligrafii cyfrowej
Kwalifikacja: PGF.04 - Przygotowywanie oraz wykonywanie prac graficznych i publikacji cyfrowych
Data rozpoczęcia: 18 grudnia 2025 01:03
Data zakończenia: 18 grudnia 2025 01:10

Egzamin zdany!

Wynik: 24/40 punktów (60,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Typ grafiki komputerowej, w którym linie proste, krzywe oraz skomplikowane kształty geometryczne są definiowane za pomocą równań matematycznych, to grafika

A. ruchoma i bitmapowa

B. wektorowa i obiektowa

C. rastrowa i wektorowa

D. interaktywna i rastrowa

Odpowiedź 'wektorowa i obiektowa' jest poprawna, ponieważ grafika wektorowa polega na opisywaniu obrazów za pomocą linii prostych, krzywych i złożonych figur geometrycznych, które są definiowane matematycznie. W przeciwieństwie do grafiki rastrowej, która składa się z pikseli, grafika wektorowa zachowuje jakość obrazu przy skalowaniu, co czyni ją idealną do tworzenia logo, ikon oraz ilustracji, które mogą być wyświetlane w różnych rozmiarach bez utraty ostrości. Techniki wykorzystywane w grafice wektorowej obejmują krzywe Béziera, które umożliwiają tworzenie płynnych kształtów i złożonych form. Grafika obiektowa, z kolei, odnosi się do modelowania obiektów 3D w przestrzeni, gdzie obiekty są definiowane przez ich właściwości i zachowania, co pozwala na realistyczne renderowanie i animację. Przykłady zastosowania grafiki wektorowej można znaleźć w aplikacjach takich jak Adobe Illustrator czy CorelDRAW. W branży kreatywnej, grafika wektorowa jest często wykorzystywana do projektowania materiałów marketingowych, takich jak ulotki i plakaty, które wymagają wysokiej jakości wydruku.

Pytanie 2

Który z podanych zapisów jest poprawnie skonstruowany zgodnie z regułami składu?

A. 20 %

B. 30kg

C. 20°C

D. 20-30mm

Zapis 20-30mm, 30kg oraz 20 % zawierają błędy, które wynikają z nieścisłości i niezgodności z przyjętymi normami. W przypadku pierwszego zapisu, użycie myślnika wskazuje na zakres, ale nie jest to standardowy sposób przedstawiania jednostek w dokumentacji technicznej. Zamiast tego, powinno się używać formatu z symbolem zakresu, np. 20 mm do 30 mm. Przechodząc do drugiego zapisu, 30kg, należy zauważyć, że poprawnie powinno być 30 kg, z zachowaniem spacji między wartością a jednostką, co jest zgodne z wytycznymi definicji jednostek w systemie SI. Wreszcie, w przypadku zapisu 20 %, użycie znaku procentowego bezpośrednio po liczbie jest niepoprawne w kontekście stricte technicznym, ponieważ na ogół w dokumentacji powinno być zachowane zgodne formatowanie, które zaleca spację przed znakiem procentowym. Te błędy wskazują na brak znajomości zasad, które są istotne nie tylko dla poprawności technicznej, ale również dla jednoznaczności komunikacji. Niezrozumienie tych zasad może prowadzić do poważnych nieporozumień w kontekście analiz, pomiarów czy w raportach, które mają kluczowe znaczenie w wielu branżach, takich jak inżynieria, medycyna czy nauki przyrodnicze.

Pytanie 3

Jakie podłoże powinno być użyte do produkcji opakowania typu Bag-in-Box dla soku?

A. Papier niepowlekany 120 g/m2

B. Folię matową PVC o gramaturze 180 g/m2

C. Tekturę laminowaną 700 g/m2

D. Karton powlekany 230 g/m2

Wybór podłoża do produkcji opakowania typu Bag-in-Box wymaga zrozumienia specyfikacji materiałów oraz ich właściwości, co nie zostało uwzględnione w podanych odpowiedziach. Folię matową PVC 180 g/m2 cechuje elastyczność, ale jej niska odporność na uszkodzenia mechaniczne oraz ograniczone właściwości barierowe czynią ją nieodpowiednią do długoterminowego przechowywania soków, które wymagają skutecznej ochrony przed wpływem środowiska. Tektura laminowana, w przeciwieństwie do folii, oferuje wyższą trwałość oraz lepszą ochronę przed wilgocią. Z kolei karton powlekany 230 g/m2, mimo że może wydawać się atrakcyjnym rozwiązaniem, często nie dysponuje wystarczającymi właściwościami barierowymi do przechowywania płynów, co może prowadzić do ich szybszego psucia się. Papier niepowlekany 120 g/m2, chociaż tani, nie zapewnia wymaganej ochrony przed wilgocią i innymi czynnikami zewnętrznymi, co jest kluczowe w kontekście przechowywania napojów. Wybór niewłaściwego materiału może skutkować nie tylko skróceniem okresu przydatności, ale także negatywnym wpływem na jakość produktu, co jest niezgodne z dobrymi praktykami w branży opakowań i ochrony żywności.

Pytanie 4

Określanie barw w druku "cyjan i magenta z jednej strony, czarny z drugiej strony" nazywa się technologicznie

A. 2 + 1

B. 2 x 2

C. 2 + 2

D. 2 x 1

Wybór odpowiedzi, które nie są zgodne z definicją technologii druku, może wynikać z nieporozumień dotyczących terminologii oraz zastosowań. Odpowiedzi takie jak "2 + 2", "2 x 2" czy "2 x 1" nie oddają w pełni specyfiki konfiguracji druku opisanej w pytaniu. Na przykład, "2 + 2" sugeruje, że na obu stronach drukowane są dwa kolory, co nie odpowiada zjawisku przedstawionemu w pytaniu. W praktyce oznaczałoby to, że zarówno na jednej, jak i na drugiej stronie są wykorzystane dwa kolory, co nie jest odpowiednie dla zdefiniowanej technologii, w której na jednej stronie używa się dwóch kolorów, a na drugiej - jednego. "2 x 2" i "2 x 1" również wprowadzają zamieszanie, ponieważ w druku offsetowym z reguły ilość kolorów i ich układ są wyrażane w prostszy sposób, jednoznacznie określając, jakie kolory znajdują się na konkretnej stronie. Wybór błędnej odpowiedzi może wynikać z mylnego przyjęcia, że każda kombinacja kolorów musi być udokumentowana w formie mnożenia, co jest niezgodne z rzeczywistością procesu druku. Kluczowe jest zrozumienie, że w druku, podobnie jak w innych dziedzinach technicznych, precyzyjne określenie używanych materiałów oraz metod jest kluczowe dla efektywności produkcji oraz jakości końcowego produktu.

Pytanie 5

Przedstawiony na rysunku zrzut z ekranu ilustruje

A. ustawianie paginacji.

B. określanie sposobu justowania.

C. tworzenie szablonu tzw. layoutu.

D. definiowanie stylów akapitowych.

Wybór odpowiedzi dotyczącej ustalania sposobu justowania, ustawiania paginacji lub definiowania stylów akapitowych, choć na pierwszy rzut oka może wydawać się właściwy, jest błędny. Justowanie tekstu dotyczy sposobu, w jaki tekst jest rozłożony w obrębie akapitu, co nie ma bezpośredniego związku z procesem tworzenia nowego dokumentu. Ustalenie paginacji to proces dotykający organizacji treści na stronach, natomiast definiowanie stylów akapitowych odnosi się do formatowania tekstu, które jest stosowane już po stworzeniu layoutu. Każda z tych odpowiedzi pomija fundamentalny aspekt, jakim jest tworzenie szablonu layoutu jako całości. Przy projektowaniu dokumentów w programach graficznych kluczowe jest najpierw stworzenie struktury, w której umieszczone zostaną różne elementy, a dopiero później można zająć się ich formatowaniem. Te podejścia są typowymi błędami myślowymi, które mogą wynikać z niepełnego zrozumienia procesu projektowania. W praktyce, dobrze przemyślany layout wymaga wcześniejszego zaplanowania układu treści, co jest niezbędne do osiągnięcia spójności wizualnej oraz efektywności komunikacji wizualnej w dokumentach.

Pytanie 6

Rysunek obrazuje

A. skalowanie zdjęcia.

B. zmianę trybu kolorów.

C. eksportowanie pliku.

D. zmianę rozdzielczości zdjęcia.

Wybór innych opcji, takich jak zmiana rozdzielczości zdjęcia, eksportowanie pliku czy skalowanie zdjęcia, wskazuje na nieporozumienie dotyczące podstawowych konceptów związanych z obróbką graficzną. Zmiana rozdzielczości zdjęcia odnosi się do zmiany liczby pikseli w obrazie, co nie jest równoznaczne z modyfikacją trybu kolorów. Przy wyborze opcji eksportu pliku, skoncentrowaną uwagę kładzie się na format pliku oraz kompresję, co również nie ma związku z trybem kolorów. Skalowanie zdjęcia natomiast odnosi się do zmiany wymiarów obrazu, co dotyczy aspektów geometrycznych, a nie kolorystyki. Te różnice są kluczowe, ponieważ nieprawidłowe zrozumienie ich roli w procesie edycji może prowadzić do utraty jakości obrazu czy błędów w finalnym produkcie. Zrozumienie, że tryby kolorów są fundamentalne dla interpretacji i wyświetlania obrazów, a nie dla ich rozmiaru czy formatu, jest kluczowe dla prawidłowego posługiwania się programami graficznymi. Niewłaściwe przypisanie tych terminów do zmiany trybu kolorów może świadczyć o niewystarczającej wiedzy na temat ich funkcji, co jest istotne w praktycznym zastosowaniu grafiki komputerowej.

Pytanie 7

Który znak typograficzny jest oznaczony w składzie tekstu strzałką?

A. Dywiz.

B. Pauza.

C. Spacja.

D. Diagraf.

Wybór dywizu, diagrafu albo spacji to trochę nieporozumienie w kontekście typografii. Dywiz jest krótszy i służy do łączenia wyrazów, na przykład 'słowo-klucz', więc nie ma co go mylić z pauzą. Diagraf to z kolei połączenie liter, jak 'ch' czy 'sz', ale nie oddziela myśli w zdaniach. A spacja to tam w ogóle niewidoczny znak, który tylko oddziela słowa. Widać, że te różne znaki mają swoje funkcje, ale nie można ich pomylić z pauzą. Rozumienie tych różnic jest kluczowe, bo użycie złego znaku może zmienić sens zdania i wprowadzić zamieszanie. Z doświadczenia wiem, że dobrze jest znać typografię, żeby pisać jasno i wyraźnie.

Pytanie 8

Aby wykonać 150 000 formularzy dotyczących zwolnień lekarskich, jaki typ papieru powinien być użyty jako podłoże do druku?

A. syntetyczny

B. samoprzylepny

C. offsetowy

D. samokopiujący

Wybór papieru offsetowego do produkcji formularzy na zwolnienia lekarskie jest nieodpowiedni, ponieważ ten typ papieru nie posiada właściwości samokopiujących. Papier offsetowy, stosowany zazwyczaj w druku offsetowym, charakteryzuje się gładką powierzchnią, co sprawia, że jest idealny do druku kolorowych materiałów, ale nie nadaje się do tworzenia kopii. Użycie papieru syntetycznego, z kolei, zakłada, że dokumenty będą wykorzystywane w warunkach, gdzie mogą być narażone na działanie wody lub substancji chemicznych. Choć papier syntetyczny ma swoje zalety, nie jest on przeznaczony do tworzenia wielokrotnych kopii i może nie zapewnić wymaganej przejrzystości informacji na formularzu. Zastosowanie papieru samoprzylepnego do formularzy na zwolnienia lekarskie również nie jest zalecane, ponieważ tego rodzaju papier jest stworzony do etykiet i aplikacji, które wymagają przyczepienia się do innych powierzchni. W kontekście formularzy lekarskich, kluczowe jest, aby kopie były czytelne i zgodne z wymogami administracyjnymi, a żadna z wymienionych opcji nie gwarantuje efektywności w tym zakresie. Warto zwrócić uwagę, że wybór odpowiedniego materiału do druku formularzy jest kluczowy dla zapewnienia ich funkcjonalności i efektywności w obiegu dokumentów.

Pytanie 9

Czy z zwiększeniem nakładu, koszt jednostkowy wykonania folderu

A. rośnie

B. maleje

C. waha się

D. pozostaje bez zmian

Wybór innych odpowiedzi pokazuje, że mogłeś źle zrozumieć zasady związane z kosztami produkcji. Powiedzenie, że jednostkowy koszt wykonania folderu skacze, jest nie do końca trafne. No bo, zazwyczaj, jak zwiększamy nakład, to koszty w dłuższej perspektywie raczej maleją, a nie kręcą się w kółko. Na dodatek, twierdzenie, że koszty jednostkowe rosną przy większym nakładzie, nie zgadza się z zajawką ekonomii skali, która jasno mówi, że więcej produkcji to zazwyczaj niższy koszt jednostkowy. Koszty stałe przechodzą na więcej produktów, co naturalnie zmienia to, jak to wygląda na jednostkę. A jak twierdzisz, że koszty są stałe, to trochę ignorujesz, jak efektywność produkcji rośnie, gdy zwiększa się skala. Wiele firm korzysta z analizy kosztów jednostkowych, by podejmować lepsze decyzje o inwestycjach. Ignorowanie tego prowadzi do kiepskich decyzji finansowych.

Pytanie 10

Jakie operacje technologiczne wykończeniowe są niezbędne do przygotowania wkładów oprawy zeszytowej?

A. Impozycja użytków, nadkrawanie arkuszy, zszywanie nićmi oprawy

B. Złamywanie arkuszy, zszywanie drutem, okrawanie oprawy

C. Lakierowanie okładki, bigowanie okładki, złamywanie arkuszy, klejenie wkładu z okładką

D. Bigowanie arkuszy, prasowanie arkuszy, frezowanie grzbietu wkładu, klejenie wkładu oraz okładki

Złamywanie arkuszy, zszywanie drutem oraz okrawanie oprawy to kluczowe operacje technologiczne w procesie wykonania wkładów oprawy zeszytowej. Złamywanie arkuszy polega na precyzyjnym składaniu papieru, co umożliwia uzyskanie odpowiednich formatów oraz poprawia estetykę końcowego produktu. Zszywanie drutem jest techniką, która zapewnia trwałość i wytrzymałość spinek, co jest istotne w kontekście intensywnego użytkowania zeszytów. Okrawanie oprawy polega na usunięciu nadmiaru materiału, co zwiększa estetykę i poprawia funkcjonalność produktu. Te operacje są zgodne z najlepszymi praktykami branżowymi, które podkreślają znaczenie precyzyjnego wykonania oraz jakości materiałów. Na przykład, w standardach dotyczących produkcji książek wskazuje się na konieczność zastosowania odpowiednich narzędzi i technik, aby zapewnić najwyższą jakość finalnego produktu. W praktyce, wykonanie tych operacji wymaga nie tylko znacznych umiejętności manualnych, ale także znajomości materiałów oraz technologii ich obróbki.

Pytanie 11

W przypadku, gdy nakład etykiet drukowanych techniką offsetową zostanie zmniejszony o 50%, jaki będzie wpływ na jednostkowy koszt druku?

A. pozostanie bez zmian

B. zwiększy się

C. nie da się tego przewidzieć

D. zmniejszy się

Jak zmniejszysz nakład etykiet drukowanych metodą offsetową o połowę, to niestety koszt jednostkowy drukowania będzie wyższy. Dlaczego tak się dzieje? To przez to, że w druku offsetowym wiele kosztów jest stałych. Tych kosztów nie da się uniknąć, niezależnie od tego, ile etykiet drukujesz. Mamy tu na myśli przygotowanie maszyn, materiały, które trzeba kupić, no i oczywiście czas pracy operatorów. Jak produkcja jest mniejsza, to te same stałe koszty muszą się rozłożyć na mniejszą liczbę etykiet, co podnosi koszt jednostkowy. Weźmy na przykład sytuację, gdy przygotowanie maszyny kosztuje 1000 zł. Przy 1000 etykiet wyjdzie wtedy 1 zł za sztukę, ale gdy zostanie tylko 500 etykiet, koszt wzrasta do 2 zł za sztukę, bo te koszty stałe zostają na tym samym poziomie. Dlatego w przypadku mniejszych zamówień, jak np. etykiety na jakieś specjalne wydarzenia, warto liczyć się z wyższymi kosztami. To z kolei może wprowadzać zamieszanie w kalkulacjach cenowych. Dobrze jest więc zastanowić się nad tym, ile etykiet naprawdę potrzebujesz przed przystąpieniem do produkcji.

Pytanie 12

Etap przygotowawczy do drukowania, który polega na konwersji obrazu ciągłotonalnego w obraz rastrowy, jest znany pod akronimem

A. CMS

B. CTP

C. PJP

D. DTP

PJP, czyli Proces Przygotowania do Drukowania, jest kluczowym etapem w produkcji materiałów graficznych, który polega na zamianie obrazu ciągłotonalnego na obraz rastrowy. W praktyce oznacza to, że obraz wektorowy, bazujący na matematycznych formułach, zostaje przekształcony w format pikselowy, co jest niezbędne do jego wydruku. Taki proces jest często realizowany za pomocą oprogramowania graficznego, które wykonuje rasteryzację obrazu w odpowiedniej rozdzielczości. Standardy branżowe, takie jak ISO 12647, regulują jakość druku, a PJP odgrywa kluczową rolę w zapewnieniu, że finalny produkt oddaje zamierzony projekt graficzny. Przykładem zastosowania jest przygotowanie plików do druku w drukarniach offsetowych, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów i detalów jest niezbędne. Odpowiednie przygotowanie plików w procesie PJP eliminuje problemy, takie jak banding czy niepoprawne odwzorowanie kolorów, co podkreśla jego znaczenie w zapewnieniu wysokiej jakości wydruków.

Pytanie 13

Który z poniższych zapisów jest skonstruowany zgodnie z zasadami pisowni?

A. Czarno - biały

B. Czarno—biały

C. Czarno - biały

D. Czarno-biały

Odpowiedź "Czarno-biały" jest prawidłowa, ponieważ przestrzega zasad poprawnej pisowni wyrażeń złożonych w języku polskim. W polskiej ortografii, gdy tworzymy wyrażenia złożone składające się z dwóch elementów, które łączy spójnik, powinno się je pisać łącznie, stosując myślnik, jeśli istnieje potrzeba podkreślenia ich złożoności. Przykłady poprawnych wyrażeń to: "czerwono-zielony" czy "słodko-słony". Takie zapisy są zgodne z zasadami ortograficznymi zawartymi w „Wielkim słowniku ortograficznym języka polskiego”. Użycie myślnika oznacza, że obie części wyrażenia tworzą jedną, nową jednostkę znaczeniową, co jest szczególnie istotne w przypadku przymiotników opisujących dany obiekt. W kontekście komunikacji, poprawne zapisywanie złożonych wyrazów wpływa na klarowność i zrozumiałość tekstu, co jest kluczowe w różnych dziedzinach, od literatury po dokumentację techniczną.

Pytanie 14

Jaką przybliżoną ilość farby drukarskiej należy użyć do zadrukowania 10 000 arkuszy B3 pokryciem o pełnej powierzchni, jeśli zużycie farby na 1 m² apli wynosi 1,7 g?

A. 7 kg

B. 3 kg

C. 2 kg

D. 5 kg

Aby obliczyć ilość farby potrzebnej do zadrukowania 10 000 arkuszy B3 o pełnym stopniu pokrycia, należy najpierw ustalić całkowitą powierzchnię, która ma być pokryta. Format B3 ma wymiary 353 mm x 500 mm, co przekłada się na 0,176 m² dla jednego arkusza. Zatem dla 10 000 arkuszy, całkowita powierzchnia wynosi 10 000 x 0,176 m² = 1760 m². Przy zużyciu farby wynoszącym 1,7 g na m², całkowite zużycie farby wyniesie 1760 m² x 1,7 g/m² = 2992 g, co w przybliżeniu daje 3 kg. W praktyce, przy planowaniu produkcji, warto uwzględniać także straty wynikające z technicznych aspektów druku, takich jak zjawisko zwanego 'przyklejaniem się farby' lub 'splashing', co może wpłynąć na rzeczywiste zużycie farby. Dobrą praktyką jest także zawsze mieć na uwadze margines bezpieczeństwa w zamówieniach materiałów eksploatacyjnych, by uniknąć przestojów w produkcji.

Pytanie 15

W jakiej przestrzeni kolorów powinno się stworzyć projekt graficzny przeznaczony do wydruku na kartonowym opakowaniu?

A. RGB

B. CMYK

C. LAB

D. HSL

Odpowiedź CMYK jest okej, bo to standard w druku. CMYK, czyli Cyan, Magenta, Yellow i Black, pokazuje, jak tusze łączą się na białym papierze, żeby uzyskać fajne kolory. Jak robisz coś graficznego do druku, to trzeba używać CMYK, żeby kolory były takie, jak na ekranie, gdy wszystko już jest gotowe. Przykładowo, jak projektujesz kartony na różne rzeczy, to ważne, żeby kolory wyglądały tak, jak powinny, a tu CMYK jest najlepszym wyborem. Dzięki temu kolory nie zmieniają się za bardzo podczas druku, co często dzieje się, gdy korzysta się z RGB. W branży się rekomenduje, żeby zmieniać projekty z RGB na CMYK przed wysłaniem do druku, żeby uniknąć niespodzianek oraz błędów z kolorami. No i warto pamiętać, że niektóre kolory, które widzisz na ekranie w RGB, mogą nie być możliwe do uzyskania w druku CMYK, więc to kolejny powód, czemu lepiej korzystać z tej przestrzeni w druku.

Pytanie 16

Model kolorów oparty na addytywnym łączeniu trzech barw podstawowych jest określany akronimem

A. HSL

B. CIE

C. HSB

D. RGB

Odpowiedź RGB jest poprawna, ponieważ model ten opiera się na addytywnym mieszaniu trzech podstawowych kolorów: czerwonego, zielonego i niebieskiego. W modelu RGB, kombinacje tych trzech barw tworzą wszystkie inne kolory, co jest kluczowe w kontekście technologii wyświetlaczy, takich jak monitory i telewizory. Każdy z kolorów jest reprezentowany przez wartość od 0 do 255, co daje łącznie 16,7 miliona możliwych kolorów, co jest niezwykle istotne w projektowaniu graficznym i web designie. W praktyce, ten model jest powszechnie stosowany w różnych aplikacjach multimedialnych, od edytorów zdjęć po oprogramowanie do tworzenia wideo. Standardy takie jak sRGB (standard RGB) zapewniają jednolitą reprodukcję kolorów w różnych urządzeniach, co jest niezbędne dla zachowania spójności wizualnej. Dodatkowo, zrozumienie modelu RGB jest kluczowe dla każdego, kto chce pracować w dziedzinie grafiki komputerowej czy projektowania interfejsów użytkownika, ponieważ pozwala na precyzyjne dobieranie kolorów w zależności od ich zastosowania.

Pytanie 17

Aby pozbyć się plam i zarysowań na bitmapie, w programie Photoshop należy wykorzystać narzędzie

A. wyostrzanie

B. falowanie

C. rasteryzowanie

D. stempel

Narzędzie stempel w programie Photoshop, znane również jako klonowanie, jest niezwykle efektywne w usuwaniu plam i zarysowań z bitmap. Działa na zasadzie kopiowania pikseli z jednego obszaru obrazu i nanoszenia ich na inny, co pozwala na wypełnienie wadliwych elementów tłem lub innymi odpowiednimi fragmentami. Jako praktyczny przykład, jeśli na zdjęciu znajduje się plama na twarzy, można użyć narzędzia stempel, aby sklonować zdrową skórę z sąsiedniego obszaru, tworząc gładką powierzchnię. Dobre praktyki przy użyciu tego narzędzia obejmują odpowiednie ustawienie twardości pędzla, aby uzyskać naturalny efekt oraz regularne zmienianie źródła klonowania, aby uniknąć widocznych powtórzeń. Narzędzie stempel jest wszechstronne i może być również stosowane do retuszu zdjęć, eliminacji niepożądanych obiektów oraz poprawy ogólnej estetyki obrazu. W branży graficznej stempel jest powszechnie uznawany za jedno z podstawowych narzędzi w edytorach graficznych oraz jest kluczowe w procesie retuszu fotograficznego.

Pytanie 18

Na rysunku przedstawiono introligatorską oprawę

A. zeszytową.

B. specjalną.

C. złożoną.

D. prostą.

Oprawa introligatorska przedstawiona na zdjęciu to przykład oprawy specjalnej, która charakteryzuje się unikalnymi metodami łączenia kartek, często wykorzystującymi spirale lub inne zaawansowane techniki. Tego typu oprawa znajduje szerokie zastosowanie w produkcji materiałów, które wymagają dużej trwałości i estetyki, takich jak albumy, notatniki czy specjalistyczne publikacje. W odróżnieniu od opraw prostej, zeszytowej czy złożonej, oprawa specjalna łączy w sobie elegancję i funkcjonalność, co czyni ją idealnym wyborem dla dodatków, które mają być intensywnie użytkowane. W branży introligatorskiej standardy dotyczące oprawy specjalnej są ściśle określone, a wykonanie wymaga zastosowania odpowiednich narzędzi oraz materiałów, co wpływa na jakość finalnego produktu. Dzięki tym właściwościom, oprawa specjalna zyskuje uznanie wśród profesjonalistów, którzy poszukują rozwiązań estetycznych i wytrzymałych.

Pytanie 19

Który format należy zastosować, aby przenieść plik graficzny CDR do programów pakietu Adobe?

A. DAT

B. WAV

C. EPS

D. DOC

Wybór formatu EPS jako narzędzia do przenoszenia plików graficznych z CDR (CorelDRAW) do programów pakietu Adobe, takich jak Illustrator czy Photoshop, to zdecydowanie najbardziej rozsądna opcja. EPS, czyli Encapsulated PostScript, to format wektorowy, który umożliwia zachowanie najważniejszych informacji o grafice – warstw, krzywych, kolorów czy nawet przezroczystości (chociaż te ostatnie czasem sprawiają trochę problemów, trzeba się pilnować). W praktyce, gdy eksportujesz coś z Corela do EPS, masz dużą szansę, że otwierając to w Illustratorze, zachowasz edytowalność obiektów – co jest fundamentalne przy dalszej pracy nad projektem. Moim zdaniem, jeśli się pracuje w agencji reklamowej albo przygotowuje materiały do druku w drukarni, to bez umiejętności eksportu do EPS ani rusz. To jest taki „język wspólny” między różnymi programami graficznymi, zwłaszcza kiedy w grę wchodzą wektory. Warto pamiętać, że EPS obsługuje zarówno grafikę wektorową, jak i bitmapową, ale jego największą siłą jest jednak wektor. Standardy tej branży od lat opierają się na EPS-ie, bo gwarantuje on dużą uniwersalność i kompatybilność. Dobrą praktyką jest też sprawdzić po eksporcie czy nic się nie posypało w układzie czy kolorach – czasem drobne różnice wyjdą, ale to już codzienność. Ogólnie, znajomość i umiejętność pracy z EPS-em to według mnie podstawa w środowisku DTP i grafiki komputerowej.

Pytanie 20

Przygotowując materiały do druku offsetowego, elementy nadruku powinny być w kolorze

A. z wypełnieniem gradientowym

B. czarnym

C. zastosowując farby Pantone

D. żółtym

Odpowiedź "koloru czarnego" jest prawidłowa, ponieważ w druku offsetowym wszystkie teksty oraz elementy graficzne, które mają być reprodukowane z najwyższą jakością, powinny być przygotowane w kolorze czarnym. Wynika to z faktu, że czarny kolor zapewnia najlepszy kontrast oraz czytelność na większości podłoży. W praktyce, przy tworzeniu plików do druku offsetowego, stosuje się z reguły model kolorów CMYK, w którym czarny (K) jest kluczowym kolorem, używanym do nadawania głębi i wyrazistości. Nadrukowanie elementów w kolorze czarnym jest również zgodne z zasadą, że czarny jest najczęściej stosowanym kolorem w tekstach, co znacznie ułatwia ich odczyt. W przypadku projektów wykraczających poza standardowe zastosowania, czarny jest również używany do podkreślenia innych kolorów, co jest istotne przy tworzeniu tła oraz elementów graficznych. Przykładem może być layout broszur, gdzie czarny tekst na białym tle zapewnia najlepszą dostępność i zrozumiałość treści dla odbiorcy.

Pytanie 21

W pracowni poligraficznej, przy przygotowywaniu dyplomu dwustronnego, realizuje się następujące czynności:

A. adiustację tekstu, łamanie, tworzenie layoutu, impozycję

B. naświetlanie płyty fleksograficznej, przygotowanie pliku PDF o kompozytowej strukturze

C. zalewkowanie, przetwarzanie bitmap, łamanie, kontrola wydruków

D. jednostka drukarska, impozycję, opracowanie layoutu

Twoja odpowiedź jest całkiem trafna. W przygotowalni poligraficznej zachodzi kilka kluczowych rzeczy, które są istotne przy tworzeniu dwustronicowego dyplomu. Najpierw mamy adiustację tekstu, czyli wprowadzanie korekt, które sprawiają, że wszystko gra stylistycznie i językowo. Później przychodzi czas na łamanie, gdzie dobrze dzielimy treść na strony – to mega ważne, zwłaszcza przy czymś, co ma więcej niż jedną stronę. Layout to następny krok, w którym projektujemy, jak wszystko ma wyglądać – teksty, zdjęcia i inne rzeczy graficzne muszą być rozmieszczone w sposób, który przyciągnie wzrok i będzie czytelny. Na końcu mamy impozycję, czyli układanie stron w odpowiedniej kolejności przed drukiem. Jeśli chodzi o standardy, to w branży poligraficznej obowiązują konkretne zasady, jak ISO 12647, które pomagają w utrzymaniu wysokiej jakości wydruku.

Pytanie 22

Który z wymienionych formatów jest najlepszy do publikowania grafik wektorowych w Internecie?

A. PNG

B. TIFF

C. SVG

D. JPEG

SVG, czyli Scalable Vector Graphics, to format zaprojektowany specjalnie do publikacji grafik wektorowych w Internecie. Jest to otwarty standard stworzony przez konsorcjum W3C, co oznacza, że jest szeroko wspierany przez przeglądarki internetowe. W odróżnieniu od formatów rastrowych, SVG bazuje na matematycznych definicjach kształtów, co pozwala na nieskończone skalowanie grafiki bez utraty jakości. To kluczowa zaleta w porównaniu do grafik rastrowych, które przy powiększaniu mogą tracić ostrość. Dzięki swojej strukturze XML, SVG jest również łatwe do edytowania, co pozwala na dynamiczne zmiany bez potrzeby używania specjalistycznego oprogramowania graficznego. SVG umożliwia także osadzanie interaktywnych elementów oraz animacji, co czyni go idealnym wyborem dla nowoczesnych stron internetowych. W praktyce, SVG jest często wykorzystywany do tworzenia ikon, logotypów, map i diagramów. Jego lekkość i możliwość optymalizacji bezpośrednio przekłada się na szybsze ładowanie stron, co jest kluczowym elementem optymalizacji SEO i doświadczenia użytkownika.

Pytanie 23

W którym programie można wykonać gazetkę reklamową przeznaczoną do interaktywnego wyświetlania?

A. Adobe InDesign

B. Puzzle Flow

C. Corel Painter

D. IrfanView

Adobe InDesign to w branży DTP absolutny standard, jeśli chodzi o profesjonalne projektowanie wszelkiego typu druków, ale też publikacji cyfrowych – właśnie takich jak interaktywne gazetki reklamowe. Oprogramowanie to umożliwia tworzenie rozbudowanych układów stron, dodawanie multimediów, hiperłączy czy przycisków – wszystko to przy zachowaniu pełnej kontroli nad typografią i grafiką. Moim zdaniem, jeśli myślimy o czymś więcej niż zwykła statyczna ulotka, to InDesign nie ma sobie równych. Mam na myśli takie funkcje jak eksport do PDF z obsługą interakcji, przygotowanie e-booków czy projektowanie katalogów cyfrowych – to już nie jest tylko skład tekstu, ale całe środowisko publikacji. Warto też dodać, że Adobe InDesign jest zgodny z branżowymi standardami, co ułatwia współpracę w zespole i przekazywanie plików do druku lub publikacji online. W praktyce coraz więcej firm reklamowych i wydawnictw wykorzystuje właśnie to narzędzie do tworzenia materiałów, które mają być zarówno atrakcyjne wizualnie, jak i interaktywne. Nie wyobrażam sobie, żeby korzystać z czegoś innego, jeśli zależy nam na efekcie wow i pełnej kompatybilności z nowoczesnymi urządzeniami.

Pytanie 24

Jaką czynność introligatorską należy wykonać w trakcie produkcji teczki reklamowej?

A. Foliowanie

B. Wykrawanie

C. Kaszerowanie

D. Złamywanie

Kaszerowanie, złamywanie i foliowanie to techniki używane w introligatorstwie, ale nie są one kluczowe przy produkcji teczki reklamowej. Kaszerowanie to proces nakładania cienkiej warstwy materiału na inny, co może być fajne przy robić okładki, ale nie jest konieczne do samej teczki. Złamywanie to wyginanie materiału wzdłuż linii, co może się przydać w niektórych teczkach, ale nie jest to podstawowy krok. Foliowanie to pokrywanie materiału folią ochronną, co daje większą trwałość, ale nie ma związku z wykrawaniem, które jest podstawą do uzyskania kształtów teczki. Jak nie rozumiemy, jak ważne jest wykrawanie i skupimy się na innych procesach, to możemy dojść do błędnych wniosków o produkcji teczek reklamowych. Każda z tych technik ma swoje miejsce, ale to wykrawanie naprawdę jest kluczowe dla precyzyjnego formowania produktu, co ma ogromne znaczenie w kontekście jakości materiałów reklamowych.

Pytanie 25

Jaki program umożliwia tworzenie układów publikacji zawierających grafikę i tekst?

A. Adobe InDesign

B. ArtiosCad

C. Corel Photo Paint

D. Blender

Adobe InDesign to profesjonalne oprogramowanie do tworzenia publikacji, które jest szeroko stosowane w branży graficznej i wydawniczej. Program ten umożliwia projektowanie skomplikowanych układów tekstu oraz grafik, co czyni go idealnym narzędziem do pracy nad książkami, magazynami, broszurami i innymi materiałami drukowanymi. Dzięki zaawansowanym funkcjom, takim jak style typograficzne, zarządzanie kolorami oraz integracja z innymi produktami Adobe, InDesign pozwala na efektywne tworzenie estetycznych i funkcjonalnych projektów. Przykładem zastosowania InDesign może być przygotowanie profesjonalnego katalogu produktów, gdzie użytkownicy mogą łatwo dostosować układ, dodać obrazy oraz zintegrować elementy interaktywne, co jest zgodne z obecnymi standardami branżowymi. Dzięki możliwości eksportu do formatu PDF, InDesign spełnia również wymagania dotyczące druku wysokiej jakości, co czyni go niezastąpionym narzędziem w procesie wydawniczym.

Pytanie 26

Wskaż dwa główne systemy kolorów używane w procesie drukowania?

A. RGB, Pantone®

B. Pantone®, Lab

C. Wielokanałowy, HKN

D. CMYK, Pantone®

Odpowiedź CMYK i Pantone® jest poprawna, ponieważ te dwa systemy barw są fundamentalne dla procesu drukowania. System CMYK, który oznacza cyjan, magentę, żółty i czarny, jest kluczowy w druku offsetowym oraz cyfrowym, gdzie kolory są tworzone przez nakładanie różnych warstw tuszy w tych czterech podstawowych kolorach. Umożliwia to uzyskanie szerokiej gamy kolorów poprzez mieszanie tych podstawowych barw. Z kolei system Pantone® jest używany do precyzyjnego określania kolorów w druku, zwłaszcza w projektach wymagających spójności kolorystycznej, jak branding czy reklama. Pantone® oferuje katalog kolorów, co pozwala na dokładne odwzorowanie odcieni, które mogą być trudne do uzyskania w systemie CMYK. W praktyce, wiele firm korzysta z obu systemów, aby zapewnić wysoką jakość i doskonałe odwzorowanie kolorów w materiałach drukowanych, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży graficznej.

Pytanie 27

Na przedstawionej ilustracji projektu opakowania zielona linia wskazuje

A. wymiar formy drukowej.

B. linię perforacji.

C. kształt wykrojnika.

D. zarys etykiety.

W projektach opakowań nietrudno się pomylić, bo pojawia się sporo różnych linii technicznych, z których każda ma trochę inną funkcję i kolor. Jeżeli ktoś myśli, że zielona linia przedstawia zarys etykiety, to widać tu pewne nieporozumienie dotyczące skali projektu – etykieta to osobny element, przyklejany lub nadrukowywany na gotowe opakowanie, a tutaj mówimy o całym rozkroju kartonika, który będzie potem zaginany i sklejany. Zielona linia nie wyznacza miejsca na etykietę, tylko całą formę opakowania. Z kolei linia perforacji oznaczałaby zazwyczaj specjalne nacięcie albo dziurkowanie ułatwiające otwieranie – takie linie są zwykle przerywane i wyraźnie opisane w dokumentacji, bo mają inną rolę i są technologicznie inaczej traktowane przez maszyny. W tym projekcie nie widać przerywanej linii, a zielony kolor użyty jest wyłącznie do pokazania granicy cięcia. Co do wymiaru formy drukowej – to już całkiem inna sprawa, bo forma drukowa odnosi się do całego arkusza, na którym drukuje się kilka opakowań naraz, a nie do pojedynczego wykrojnika. Częsty błąd popełniany przez początkujących to mylenie wymiarów finalnego opakowania z wymiarem całej matrycy czy formy drukarskiej. W praktyce, jeśli projektant pomyli te pojęcia, to może dojść nawet do sytuacji, gdzie opakowanie nie będzie się dało wyciąć z arkusza albo nadruk się rozjedzie. Dlatego tak ważne jest, żeby znać i rozumieć, które linie odpowiadają za jakie procesy produkcyjne – i nie mylić wykrojnika z etykietą, perforacją czy wymiarem technicznym drukarni.

Pytanie 28

Jaką liczbę arkuszy netto papieru o wymiarach 610 × 860 mm potrzebujemy, aby wydrukować 900 świadectw o rozmiarze 190 × 270 mm?

A. 120 arkuszy

B. 150 arkuszy

C. 100 arkuszy

D. 90 arkuszy

Aby obliczyć, ile arkuszy papieru o formacie 610 × 860 mm jest potrzebnych do wydrukowania 900 świadectw o wymiarach 190 × 270 mm, należy najpierw określić, ile świadectw można wydrukować na jednym arkuszu. Arkusz papieru ma powierzchnię 610 mm × 860 mm, co daje 524600 mm². Świadectwo ma powierzchnię 190 mm × 270 mm, co daje 51300 mm². Na jednym arkuszu można umieścić 2 świadectwa w układzie poziomym i 3 świadectwa w układzie pionowym, co oznacza, że na jednym arkuszu można uzyskać 6 świadectw. Aby wydrukować 900 świadectw, potrzebujemy 900 / 6 = 150 arkuszy. Jednak po uwzględnieniu strat materiałowych, takich jak cięcia, musimy dostarczyć dodatkowe arkusze, co przyczynia się do ostatecznej liczby 100 arkuszy netto, która jest konieczna do uzyskania pożądanej liczby wydruków. W praktyce, w branży druku, zawsze warto uwzględnić niewielki margines zapasu na ewentualne błędy w druku lub cięciach, co czyni tę odpowiedź praktyczną i zgodną z dobrymi praktykami.

Pytanie 29

Podział obrazu w kolorze na kolory CMYK oraz ewentualne dodatkowe barwy określa się mianem

A. skanowaniem

B. wektoryzacją

C. separacją

D. trappingiem

Trapping to technika, która służy do zapobiegania widocznym przerwań między różnymi kolorami podczas druku. Zastosowanie trappingu polega na delikatnym nakładaniu kolorów, by zminimalizować ryzyko pojawienia się białych smug na granicach kolorów. To podejście jest istotne, ale nie odpowiada na pytanie o proces separacji kolorów. Skanowanie odnosi się do konwersji obrazów fizycznych na format cyfrowy, co jest innym procesem, który nie dotyczy bezpośrednio rozdzielania kolorów na CMYK. W kontekście druku, skanowanie jest pierwszym krokiem w tworzeniu cyfrowego obrazu, ale nie jest to proces związany z jego koloryzacją w modelu CMYK. Wektoryzacja z kolei dotyczy przekształcania obrazów rastrowych w wektory, co jest przydatne w grafice komputerowej, ale nie ma związku z separacją kolorów. Wiele osób myli te pojęcia, co prowadzi do nieporozumień i błędnych praktyk w poligrafii. Kluczowe jest, aby zrozumieć, że separacja jest podstawowym krokiem w prepressie, który jest niezbędny dla osiągnięcia wysokiej jakości druku, a zrozumienie różnicy pomiędzy tymi terminami jest fundamentalne dla profesjonalnych praktyk w branży.

Pytanie 30

Która wersja tekstu złożona jest zgodnie z zasadami składu?

Kazimierz Devna (ur 23. 10. 1947 w Starogardzie Gdańskim) - pseudonim „Generał"	Kazimierz Devna (ur. 23.10.1947 w Starogardzie Gdańskim) – pseudonim „Generał"	Kazimierz Devna [ur. 23.10.1947 w Starogardzie Gdańskim] - pseudonim „Generał"	Kazimierz Devna (ur. 23 .10 .1947 w Starogardzie Gdańskim) – pseudonim „Generał"
A.	B.	C.	D.

A. D.

B. A.

C. B.

D. C.

Wybór niepoprawnej odpowiedzi może wynikać z kilku typowych błędów myślowych. Często myli się zapisy daty, stosując spacje przed i po myślniku, co jest niezgodne z powszechnie uznawanymi zasadami typografii. W praktyce, przestrzeganie zasad składu tekstu jest kluczowe dla zapewnienia czytelności i estetyki dokumentów. Na przykład, jeśli w dokumencie pojawi się zapis daty, a dodatkowo będzie on zawierał niepotrzebne spacje, może to wprowadzać chaos i dezorientację w interpretacji treści. Kolejnym błędem jest użycie nieprawidłowych separatorów, które mogą prowadzić do niejednoznaczności. Zgodnie z zasadami typografi, separator daty powinien być wyraźny i jednoznaczny, aby zapobiec nieporozumieniom. Dlatego też, stosowanie kropki jako separatora w dacie jest preferowane w polskim piśmiennictwie. Wreszcie, nieuwzględnienie zasad typografii w tworzeniu tekstów, takich jak odpowiednie odstępy czy użycie właściwych znaków interpunkcyjnych, może skutkować nieprofesjonalnym wyglądem dokumentu, co w dłuższej perspektywie może wpływać na postrzeganie autora jako eksperta w danej dziedzinie.

Pytanie 31

Wskaź kolorystyczny dla ulotki, która z przodu jest wielobarwna, a z tyłu w odcieniu niebiesko-zielonym, jaki jest?

A. 3 + 1

B. 4 + 1

C. 4 + 0

D. 2 + 1

Wybór innych opcji może wynikać z niepełnego zrozumienia zasady drukowania wielobarwnego oraz zastosowania kolorów spotowych. Odpowiedzi takie jak 4 + 0 wskazują na mylne założenie, że ulotka drukowana jedynie w kolorach CMYK (4) nie wymaga dodatkowego koloru, co jest błędne w tym przypadku. Drugi wynik, 3 + 1, sugeruje, że na stronie wielobarwnej użyto jedynie trzech kolorów z palety CMYK, co ogranicza możliwości graficzne i nie oddaje pełnej palety kolorów, jakie można uzyskać w procesie druku. Podobnie, opcja 2 + 1 wskazuje na znaczne ograniczenie użytych kolorów, co jest niewystarczające dla profesjonalnej produkcji ulotek, które powinny przyciągać uwagę klienta poprzez bogate i żywe kolory. Takie niedoszacowanie znaczenia pełnej palety kolorów może prowadzić do nieatrakcyjnego wizualnie produktu, co jest sprzeczne z dobrymi praktykami w grafice i druku. Dobrze zaprojektowana ulotka powinna wykorzystywać pełne spektrum kolorów, a także odpowiednie techniki druku, aby zapewnić wymaganą jakość i czytelność przekazu. Zrozumienie, jak różne kolory wpływają na percepcję odbiorców, jest kluczowe w branży marketingowej i graficznej.

Pytanie 32

Jakie są wymiary brutto plakatu, jeśli spady wynoszą 3 mm, a wymiar netto to A1?

A. 600 x 847 mm

B. 597 x 844 mm

C. 423 x 597 mm

D. 426 x 600 mm

Wymiar brutto plakatu to wymiar netto powiększony o spady, które są niezbędne w procesie druku. W przypadku plakatu o wymiarze netto A1, czyli 594 mm x 841 mm, po dodaniu spadów o wielkości 3 mm z każdej strony, należy obliczyć całkowity wymiar brutto. Spady dodaje się zarówno do szerokości, jak i do wysokości, co daje łącznie 6 mm (3 mm z lewej, 3 mm z prawej) do szerokości oraz 6 mm do wysokości. Zatem wymiar brutto plakatu wynosi 594 mm + 6 mm = 600 mm szerokości oraz 841 mm + 6 mm = 847 mm wysokości. W praktyce, dodawanie spadów jest kluczowe, aby uniknąć białych krawędzi po przycięciu plakatu, co jest standardową praktyką w druku. Stosowanie wymiarów brutto z uwzględnieniem spadów jest normą w branży poligraficznej, co zapewnia profesjonalne wykończenie produktów graficznych.

Pytanie 33

Jaką maksymalną liczbę użytków można umieścić na arkuszu B2, biorąc pod uwagę montaż zaproszeń w formacie 102 x 213 mm z uwzględnieniem spadów wynoszących 3 mm?

A. 9

B. 12

C. 24

D. 6

Aby obliczyć maksymalną liczbę użytków, które można umieścić na arkuszu B2, uwzględniając spady, należy najpierw ustalić wymiary arkusza B2 oraz wymiary zaproszeń. Arkusz B2 ma wymiary 500 x 707 mm, a zaproszenie o formacie 102 x 213 mm potrzebuje dodatkowego marginesu na spady, który wynosi 3 mm z każdej strony. Zatem rzeczywiste wymiary zaproszenia, które należy uwzględnić w obliczeniach, to 108 x 219 mm. Następnie, aby obliczyć, ile takich zaproszeń można zmieścić na arkuszu B2, dzielimy wymiary arkusza przez wymiary zaproszenia. Wymiar 500 mm arkusza B2 dzielimy przez 108 mm, co daje 4,63, co zaokrąglamy do 4. Wymiar 707 mm dzielimy przez 219 mm, co daje 3,22, zaokrąglając do 3. Mnożąc te wartości, otrzymujemy 4 * 3 = 12. Takie obliczenia są zgodne z praktykami stosowanymi w druku, gdzie zawsze należy uwzględniać spady i marginesy przy planowaniu układów na dużych arkuszach. Pomaga to w optymalizacji wykorzystania materiału oraz ogranicza odpady, co jest kluczowym aspektem w branży poligraficznej.

Pytanie 34

Kierunek włókien w papierowej etykiecie przeznaczonej do przyklejania na butelkę powinien być

A. prostopadły do wysokości etykiety.

B. ukośny w stosunku do wysokości etykiety.

C. równoległy do wysokości etykiety.

D. dowolny w stosunku do wysokości etykiety.

Prawidłowe ustawienie kierunku włókien w papierze etykietowym zdecydowanie wpływa na jakość całego procesu etykietowania oraz późniejszy wygląd produktu na półce. Jeżeli włókna papieru są równoległe do wysokości etykiety, papier lepiej dopasowuje się do kształtu butelki – szczególnie przy cylindrycznych powierzchniach, gdzie zakręcanie czy obwodowe naprężenia są największe. To rozwiązanie minimalizuje ryzyko marszczenia się i odstawania krawędzi, które bardzo często widać przy niewłaściwym kierunku włókien. Branżowe standardy, jak choćby wytyczne FEFCO czy praktyki producentów etykiet samoprzylepnych, jednoznacznie wskazują, że włókna powinny iść wzdłuż pionu etykiety, czyli właśnie równolegle do jej wysokości. Praktyka pokazuje, że tylko wtedy etykieta dobrze znosi działanie wilgoci czy zmian temperatury – nie rozciąga się na boki, nie zwija, a klej trzyma ją stabilnie przez cały okres użytkowania. Moim zdaniem to zawsze warto sprawdzić już przy zamawianiu papieru, bo nawet producent może się czasem pomylić. No i taka etykieta po prostu lepiej wygląda; szczególnie na szklanych butelkach, gdzie każda zmarszczka od razu rzuca się w oczy. Warto też wiedzieć, że jeśli robimy etykiety na butelki do napojów chłodzonych czy z alkoholem, to właśnie równoległy układ włókien gwarantuje najmniejsze odkształcenia pod wpływem kondensacji wilgoci.

Pytanie 35

Na podstawie zamieszczonej ilustracji wskaż narzędzie, którego użyto do zmiany rozdzielczości obrazu.

A. Kadrowanie.

B. Zaznaczanie prostokątne.

C. Przesuwanie z uwzględnieniem zawartości.

D. Przesunięcie.

Kadrowanie jest kluczowym narzędziem w obróbce graficznej, które umożliwia zmianę rozdzielczości obrazu poprzez usunięcie zbędnych fragmentów. Kiedy przycinamy obraz, tak naprawdę decydujemy, które jego części mają być wyświetlane, co wpływa na jego wymiary i jakość. Przykład praktyczny to zdjęcie, które chcemy umieścić na stronę internetową – kadrowanie pozwala na dostosowanie obrazu do wymagań estetycznych oraz technicznych, takich jak odpowiednie proporcje czy rozmiar pliku. W standardach branżowych, kadrowanie jest często zalecane jako pierwszy krok w obróbce zdjęć, aby skupić uwagę widza na kluczowych elementach kompozycji. Dobrą praktyką jest również stosowanie narzędzi do kadrowania, które oferują siatki kompozycyjne, takie jak zasada trójpodziału, co pozwala na lepsze zbalansowanie kadru. Warto zauważyć, że kadrowanie może być stosowane w różnych programach graficznych, takich jak Adobe Photoshop czy GIMP, co czyni je uniwersalnym narzędziem w pracy z obrazem.

Pytanie 36

Do jakiego rodzaju druków zalicza się akcydens?

A. luźnych

B. periodycznych

C. książkowych

D. broszurowych

Odpowiedź 'luźnych' jest prawidłowa, ponieważ akcydensy to wszelkie druki, które nie są częścią trwałych publikacji, takich jak książki czy czasopisma. Akcydensy charakteryzują się tym, że są wydawane w małych nakładach i często mają formę pojedynczych kart, ulotek, plakatów lub broszur. W kontekście standardów wydawniczych, akcydensy są istotne dla promocji i komunikacji, a ich produkcja wymaga znajomości technik druku oraz zasad projektowania graficznego. Przykłady zastosowania akcydensów obejmują materiały reklamowe, zaproszenia na wydarzenia, informatory oraz inne formy, które wymagają szybkiej produkcji i dystrybucji. W praktyce marketingowej, dobrze zaprojektowany akcydens może być kluczowym elementem strategii komunikacyjnej, przyciągając uwagę odbiorców i efektywnie przekazując istotne informacje.

Pytanie 37

Który wzór stosuje się do przybliżonego przeliczania miar typograficznych na metryczne?

A. ³/₅ × ilość punktów.

B. ⁸/₁₁ × ilość milimetrów.

C. ³/₈ × ilość punktów.

D. ⁹/₈ × ilość milimetrów.

W przeliczaniu miar typograficznych na metryczne łatwo się pomylić, bo istnieje kilka wzorów i czasami nawet profesjonaliści mieszają systemy. Jednak żaden z podanych błędnych wariantów faktycznie nie odpowiada powszechnie przyjętemu sposobowi przeliczania punktów na milimetry. Przykładowo, pomysł, żeby mnożyć ilość punktów przez 3/5, nie ma uzasadnienia w żadnych standardach typograficznych i prowadziłby do mocno zafałszowanych wyników — to bardziej taki przypadkowy współczynnik, który nawet nie zbliża się do rzeczywistej wartości punktu typograficznego w milimetrach. Z kolei przeliczniki polegające na mnożeniu milimetrów przez 9/8 lub 8/11 są typowym przykładem pomieszania jednostek: one nie przeliczają punktów na milimetry, ale raczej odwrotnie albo zupełnie niepotrzebnie komplikują rachunek. Z mojego doświadczenia takie pomyłki biorą się z uproszczonych skojarzeń, na przykład ktoś zapamiętuje fragment wzoru, ale już nie pamięta, czego dokładnie dotyczy licznik i mianownik. W praktyce branżowej używanie niepoprawnych przeliczników powoduje, że teksty na makietach czy wydrukach nie będą miały oczekiwanej wielkości, a to szybko wychodzi na jaw przy korektach i współpracy z drukarniami. Najważniejsze jest, żeby trzymać się sprawdzonego wzoru 3/8 × ilość punktów, bo zapewnia on szybkie i wystarczająco dokładne wyniki, szczególnie na etapie projektowym. Takie błędy pokazują też, jak ważne jest zrozumienie, skąd biorą się poszczególne jednostki oraz jak są powiązane z praktyką poligraficzną – a nie tylko bezrefleksyjne stosowanie jakiegoś przelicznika z internetu. Dobrze jest zawsze sprawdzić podstawę teoretyczną, zanim użyje się wzoru w praktyce.

Pytanie 38

Jakie są wymiary netto przedmiotu, jeżeli na każdej krawędzi zastosowano 2 mm marginesu, a jego wymiar brutto wynosi 144 x 204 mm?

A. 138 x 198 mm

B. 142 x 202 mm

C. 148 x 208 mm

D. 140 x 200 mm

Poprawna odpowiedź to 140 x 200 mm, co wynika z obliczenia wymiarów netto na podstawie wymiarów brutto i spadów. Wymiary brutto wynoszą 144 mm w szerokości i 204 mm w wysokości. Ponieważ zastosowano spad o 2 mm z każdej strony, należy odjąć 4 mm od szerokości i 4 mm od wysokości. Zatem: \nSzerokość netto: 144 mm - 4 mm = 140 mm \nWysokość netto: 204 mm - 4 mm = 200 mm. \nTo podejście jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży poligraficznej, gdzie spady są uwzględniane w celu zapewnienia, że grafika lub kolor tła sięgają krawędzi gotowego produktu. Zastosowanie odpowiednich wymiarów netto jest kluczowe w procesie druku, by uniknąć białych krawędzi, co jest istotne dla estetyki finalnego produktu. Praktycznie, wiedza ta ma zastosowanie przy przygotowywaniu plików do druku, gdzie dokładne wymiary są niezbędne do uzyskania wysokiej jakości wydruku.

Pytanie 39

Który raster został przedstawiony na zdjęciu?

A. Krzyżowy.

B. Stochastyczny.

C. Amplitudowy.

D. Hybrydowy.

Wybór innych opcji jako odpowiedzi może świadczyć o niepełnym zrozumieniu różnic między różnymi typami rastrów. Raster krzyżowy, znany z układu punktów w formie krzyżówkowej, nie jest stosowany w przypadku, gdy konieczne jest uzyskanie płynnych przejść tonalnych, co jest cechą charakterystyczną rastra amplitudowego. Z kolei raster hybrydowy łączy cechy rastrów amplitudowych i stochastycznych, jednak w przedstawionym zdjęciu nie ma elementów wskazujących na taką złożoność. Raster stochastyczny polega na stosowaniu losowego rozmieszczenia punktów, co również nie odpowiada regularności widocznej na zdjęciu. Wybierając jedną z tych opcji, można pomylić charakterystyki, które mają kluczowe znaczenie przy projektowaniu graficznym. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wyborów to nadmierne uproszczenie złożonych koncepcji graficznych oraz brak uwzględnienia kontekstu zastosowania rastra. Kluczowe jest zrozumienie, że każdy typ rastra ma swoje specyficzne zastosowanie, a niewłaściwy wybór może prowadzić do nieefektywnej produkcji oraz niezadowalających rezultatów wizualnych.

Pytanie 40

Aby zrealizować 1 000 rozkładów jazdy w formacie A5, jaka maszyna powinna być wykorzystana?

A. drukująca cyfrowa i krajarka trójnożowa

B. drukująca cyfrowa i ploter tnący

C. sitodrukowa i krajarka jednonożowa

D. offsetowa i krajarka trójnożowa

Wybór maszyn offsetowych oraz krajarki trójnożowej, drukowania sitodrukowego z krajarką jednonożową, czy też cyfrowych z krajarką trójnożową nie jest optymalnym rozwiązaniem dla produkcji 1 000 rozkładów jazdy w formacie A5. Technologia offsetowa charakteryzuje się wysoką jakością druku oraz niskimi kosztami jednostkowymi przy dużych nakładach, jednak nie jest efektywna przy mniejszych seriach ze względu na długi czas przygotowania maszyn oraz wyższe koszty startowe. Krajarka trójnożowa, mimo że jest odpowiednia do cięcia arkuszy, nie zawsze zapewnia precyzję wymaganą w produkcji materiałów o małych formatach. W przypadku sitodruku, technologia ta jest zdecydowanie bardziej odpowiednia do druku na materiałach tekstylnych czy innych powierzchniach, a nie do produkcji druku papierowego, co czyni tę opcję nieadekwatną. Użytkownicy często mylą technologie druku, sądząc, że każda maszyna nadaje się do wszystkich zastosowań. Warto zwrócić uwagę na specyfikę materiałów, które chcemy wyprodukować oraz ich docelowe zastosowania, co niejednokrotnie prowadzi do nieprawidłowych wyborów. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, jakie technologie są najlepsze dla konkretnych zadań, co pozwala na uzyskanie optymalnych rezultatów w produkcji poligraficznej.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej