Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik fotografii i multimediów
Kwalifikacja: AUD.02 - Rejestracja, obróbka i publikacja obrazu
Data rozpoczęcia: 8 grudnia 2025 11:09
Data zakończenia: 8 grudnia 2025 11:19

Egzamin niezdany

Wynik: 6/40 punktów (15,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

W celu wyeliminowania czerwonych kropek widocznych na zdjęciu należy skorzystać z narzędzia zaznaczenia, a następnie w programie Adobe Photoshop wybrać polecenie

A. Filtr/Inne/Górnoprzepustowy.

B. Edycja/Wypełnij/Uwzględnienie zawartości.

C. Edycja/Wypełnij/Przeplatany.

D. Filtr/Inne/Przesunięty.

Polecenie Edycja/Wypełnij/Uwzględnienie zawartości to w praktyce chyba jedno z najpotężniejszych narzędzi do usuwania niechcianych elementów ze zdjęć w Photoshopie. Stosowane jest bardzo często w retuszu zdjęć – szczególnie wtedy, kiedy musisz „pozbyć się” przypadkowych obiektów, plam czy nawet większych fragmentów, które przeszkadzają w kompozycji. W przypadku czerwonych kropek, które pojawiły się na zdjęciu, zastosowanie funkcji Content Aware Fill (czyli Uwzględnienie zawartości) pozwala na inteligentne wypełnienie zaznaczonego obszaru na podstawie analizy pikseli z otoczenia. Photoshop sam dobiera teksturę i kolorystykę, przez co uzyskany efekt wygląda bardzo naturalnie. Moim zdaniem to zdecydowanie szybsza i skuteczniejsza metoda niż ręczne klonowanie czy stemplowanie – szczególnie przy większych powierzchniach lub skomplikowanym tle. Standardy branżowe i workflow profesjonalnych retuszerów bardzo często opierają się właśnie na tym narzędziu, bo pozwala ono zaoszczędzić masę czasu, a jednocześnie efekty są praktycznie nie do odróżnienia od oryginału. Co ciekawe, na przestrzeni lat funkcja ta została bardzo mocno rozwinięta – teraz można nawet podglądać i edytować sposób, w jaki Photoshop dobiera źródłowe piksele. W praktyce przydaje się nie tylko do usuwania drobnych plam, ale też do większych poprawek przy rekonstrukcji zdjęć czy nawet w grafice koncepcyjnej.

Pytanie 2

W aparatach kompaktowych stosowanie konwertera szerokokątnego umożliwia

A. skrócenie ogniskowej i poszerzenie pola widzenia obrazu.

B. skrócenie ogniskowej i zawężenie pola widzenia obrazu.

C. wydłużenie ogniskowej i poszerzenie pola widzenia obrazu.

D. wydłużenie ogniskowej i zawężenie pola widzenia obrazu.

Temat konwerterów szerokokątnych bywa mylący, bo na pierwszy rzut oka trudno wyczuć, jak ich użycie wpływa na obraz. Zacznijmy od podstaw – ogniskowa decyduje o tym, jak szeroki fragment sceny obejmuje obiektyw. Skrócenie ogniskowej zawsze daje szerszy kadr, wydłużenie – węższy. To trochę jak zoom w aparacie – gdy go używasz i przesuwasz na „szeroki kąt”, widzisz więcej, a gdy zbliżasz, widzisz mniej. Wiele osób mylnie sądzi, że konwerter szerokokątny może wydłużać ogniskową i jednocześnie poszerzać pole widzenia – to fizycznie niemożliwe, bo zwiększanie ogniskowej zawsze zawęża kadr. Często też ktoś myśli, że konwerter szerokokątny zawęzi pole widzenia, bo kojarzy mu się z teleobiektywem, ale to zupełnie przeciwny efekt. Z kolei skrócenie ogniskowej i zawężenie pola widzenia jest błędnym połączeniem — taka sytuacja nie występuje w praktyce optycznej. Praktyka branżowa jasno mówi, że do poszerzania kadru służy skracanie ogniskowej, czyli właśnie konwerter szerokokątny. Telekonwertery natomiast wydłużają ogniskową i zawężają pole widzenia, stosuje się je przy zdjęciach sportowych albo przyrodniczych, żeby „przybliżyć” odległe obiekty. Mylenie tych dwóch typów konwerterów to bardzo częsty błąd u osób zaczynających fotografię, bo nazwy są podobne, ale efekty mają przeciwne. W praktyce konwerter szerokokątny pozwala zobaczyć więcej, a nie mniej – i tak właśnie jest przy zdjęciach wnętrz, pejzaży czy szerokich planów. Nie ma możliwości, żeby wydłużenie ogniskowej prowadziło do poszerzenia kadru, to byłoby sprzeczne z całą zasadą działania optyki fotograficznej. Warto o tym pamiętać, bo właściwy dobór konwertera mocno wpływa na efekt końcowy zdjęcia i komfort pracy z aparatem.

Pytanie 3

W celu uzyskania na zdjęciu efektu „zamrożenia ruchu” siatkarza w wyskoku należy przede wszystkim ustawić

A. krótki czas otwarcia migawki.

B. małą liczbę przysłony.

C. długi czas otwarcia migawki.

D. dużą liczbę przysłony.

Wielu początkujących fotografów myli wpływ przysłony lub czasu naświetlania przy próbie zatrzymania ruchu na zdjęciu. Mała liczba przysłony (czyli większy otwór, np. f/2.8) rzeczywiście wpuszcza więcej światła i pozwala na robienie zdjęć w trudniejszych warunkach oświetleniowych, ale nie ma bezpośredniego wpływu na zatrzymanie ruchu – odpowiada głównie za głębię ostrości i ekspozycję. Duża liczba przysłony (np. f/16) zwiększa głębię ostrości, przez co więcej elementów na zdjęciu będzie ostrych, ale zazwyczaj prowadzi do konieczności wydłużenia czasu naświetlania, co wręcz sprzyja rozmyciom ruchu, jeśli fotografujemy dynamiczne sceny. Długi czas otwarcia migawki (np. 1/30 sekundy lub dłużej) to z kolei typowy błąd, który skutkuje rozmyciem poruszających się obiektów – to efekt wykorzystywany raczej przy zdjęciach artystycznych lub wtedy, gdy chcemy pokazać ruch, a nie go zatrzymać. Moim zdaniem, sporo osób popełnia ten błąd, bo wydaje im się, że im dłużej światło wpada do aparatu, tym lepszy efekt – tymczasem już niewielki ruch podczas długiego naświetlania daje wyraźne rozmycie. Jeśli chodzi o praktykę, branżowe standardy jasno określają, że do zamrożenia ruchu trzeba skracać czas otwarcia migawki, często nawet kosztem podniesienia ISO czy otwarcia przysłony. Warto o tym pamiętać, bo mimo że przysłona i ISO są istotne dla całkowitej ekspozycji, to czas naświetlania jest tym parametrem, który decyduje o tym, czy ruch zostanie zatrzymany, czy rozmyty. Z mojego doświadczenia: najlepsze efekty osiąga się łącząc krótki czas migawki z jasnym obiektywem i rozsądnym ISO, a nie odwrotnie.

Pytanie 4

Do rozświetlenia głębokiego, ostrego cienia padającego od słońca na twarz modela pozującego w kapeluszu z dużym rondem, należy zastosować

A. statyw z głowicą kulkową.

B. lampę błyskową z dyfuzorem.

C. torbę reporterską z filtrami.

D. kalibrator kolorów.

Wybór innych narzędzi niż lampa błyskowa z dyfuzorem do rozświetlenia głębokiego cienia pod kapeluszem to dość częsty błąd wśród początkujących fotografów. Kalibrator kolorów służy do zarządzania barwą i neutralności zdjęć, wyrównując balans bieli czy kontrast, ale kompletnie nie wpływa na plastykę światła czy obecność cieni na twarzy modela. To jest sprzęt przydatny w postprodukcji oraz przy przygotowywaniu sprzętu, ale nie podczas ustawiania światła na planie zdjęciowym. Statyw z głowicą kulkową, choć bardzo praktyczny do stabilizacji aparatu, nie ma nic wspólnego z modyfikacją światła padającego na modela. Często zakłada się, że stabilny aparat oznacza lepsze zdjęcie, jednak tutaj problem leży po stronie jakości światła, nie ostrości czy poruszenia. Torba reporterska z filtrami również nie rozwiązuje sytuacji. Filtry, nawet jeśli są kolorowe czy polaryzacyjne, raczej wpływają na charakter światła lub barwę całej sceny, ale nie rozjaśniają cienia na twarzy. Często spotykam się z myśleniem, że dobry filtr załatwi wszystko, ale światło z cienia po prostu trzeba tam wprowadzić, a do tego służy właśnie doświetlenie lampą z dyfuzorem. Z mojego punktu widzenia, największy błąd mentalny polega na tym, że patrzymy przez pryzmat sprzętu ogólnego przeznaczenia i zapominamy o specyficznych narzędziach do modyfikowania światła na planie. Dobre praktyki branżowe pokazują jasno: rozświetlanie cienia, zwłaszcza w ostrym słońcu, wymaga kontroli nad dodatkowym światłem, najlepiej miękkim i rozproszonym. Żadne z wymienionych narzędzi (poza lampą z dyfuzorem) nie spełni tego zadania, choć mogą być bardzo przydatne w innych aspektach pracy fotografa.

Pytanie 5

Gdy histogram wskazuje na dużą ilość pikseli zgromadzonych blisko prawej krawędzi, co to sugeruje o zdjęciu?

A. jest zbyt ciemne

B. jest równomiernie naświetlone

C. nie jest w ogóle nienaświetlone

D. jest zbyt jasne

Odpowiedź, że zdjęcie jest zbyt jasne, jest poprawna, ponieważ histogram, który pokazuje dużą liczbę pikseli blisko prawej krawędzi, wskazuje na nadmierne naświetlenie. W świetle technicznym oznacza to, że wiele wartości tonów w obrazie zbliża się do maksymalnej jasności (255 w systemie RGB), co skutkuje utratą szczegółów w jasnych partiach zdjęcia. W praktyce fotograficznej, zbyt jasne zdjęcia mogą prowadzić do efektu prześwietlenia, gdzie detale w jasnych obszarach stają się niewidoczne, co jest szczególnie istotne w przypadku zdjęć krajobrazów lub portretów z dużą ilością światła. Aby uzyskać zrównoważone naświetlenie, warto stosować techniki takie jak bracketing ekspozycji, które polegają na wykonaniu kilku zdjęć z różnymi ustawieniami naświetlenia. Pozwala to na późniejsze wybranie najlepszego ujęcia lub na stworzenie zdjęcia HDR (High Dynamic Range), które łączy różne naświetlenia w celu uzyskania lepszego zakresu tonalnego. Dobrą praktyką jest również kalibracja monitorów oraz używanie histogramów do oceny naświetlenia podczas procesu edycji zdjęć.

Pytanie 6

Pomiar światła realizowany przez czujnik w aparacie fotograficznym, określany jako wielosegmentowy, to także pomiar

A. pomiar punktowy

B. ważony centralnie

C. matrycowy

D. całkowity

Centralnie ważony pomiar polega na tym, że aparat skupia się na centralnej części kadru, co może prowadzić do nieprawidłowych ocen oświetlenia, zwłaszcza w scenach z dużym kontrastem. W przypadku integralnego pomiaru, który uwzględnia wszystkie źródła światła, także pozostaje ryzyko, że nie uwzględni on lokalnych różnic w oświetleniu, co skutkuje niedokładnością w ekspozycji. Pomiar punktowy, z kolei, który analizuje bardzo wąski obszar kadru, może być przydatny w niektórych specyficznych sytuacjach, ale jego ograniczenia sprawiają, że często nie oddaje pełnego obrazu sceny. Używanie tych metod bez zrozumienia kontekstu, w jakim się znajdujemy, może prowadzić do błędów w ekspozycji, co jest szczególnie problematyczne podczas pracy w zmiennych warunkach oświetleniowych. Typowe pomyłki myślowe obejmują założenie, że pomiar centralny zawsze zapewni najlepsze rezultaty, co jest nieprawidłowe w sytuacjach, gdy w kadrze występuje znaczne zróżnicowanie jasności. Zrozumienie, kiedy i jak stosować różne metody pomiaru, jest kluczowe dla uzyskania optymalnych efektów w fotografii.

Pytanie 7

Schemat ilustruje błąd

A. dystorsji beczkowatej.

B. paralaksy.

C. aberracji chromatycznej.

D. aberracji sferycznej.

Odpowiedź "aberracja sferyczna" jest prawidłowa, ponieważ schemat ilustruje błąd optyczny, który występuje w soczewkach sferycznych. Aberracja sferyczna polega na tym, że promienie światła przechodzące przez różne części soczewki nie skupiają się w tym samym punkcie. W rezultacie obraz staje się rozmyty, co jest widoczne na schemacie, gdzie różne punkty ogniskowe (f1 i f2) wskazują na różnice w skupieniu promieni. Ten rodzaj błędu jest istotny w projektowaniu systemów optycznych, w tym aparatów fotograficznych i teleskopów, gdzie precyzyjne skupienie światła jest kluczowe dla uzyskania wyraźnych obrazów. Aby zminimalizować aberracje sferyczne, inżynierowie wykorzystują soczewki asferyczne lub techniki korekcji w systemach optycznych. Stanowi to standard w branży, aby zapewnić wysoką jakość obrazu, co jest niezbędne w profesjonalnych zastosowaniach optycznych.

Pytanie 8

Zdjęcie wykonano, stosując perspektywę

A. ptasią.

B. normalną.

C. żyrafią.

D. psią.

Odpowiedź psy'ia jest prawidłowa, ponieważ perspektywa ta oznacza zdjęcie wykonane z niskiego punktu widzenia, typowego dla postrzegania przez małe zwierzęta, takie jak psy. Perspektywa 'psią' daje widzowi efekt bliskości do podłoża, co sprawia, że elementy w kadrze, takie jak meble, wydają się znacznie większe w porównaniu do tła. Tego rodzaju technika może być używana w fotografii, aby wywołać emocje, takie jak ciekawość lub zdziwienie, oraz w celu uchwycenia szczegółów, które mogą być niedostrzegane z typowej wysokości ludzkiego wzroku. Na przykład, w fotografii komercyjnej, użycie tej perspektywy może pomóc w lepszym ukazaniu produktów z perspektywy dziecka czy zwierzęcia, co jest często wykorzystywane w reklamach skierowanych do rodzin. Dodatkowo, stosowanie takiej perspektywy w filmie pozwala na lepsze wczucie się w świat przedstawiony, co może być istotne w tworzeniu narracji wizualnych. Przykładem praktycznego zastosowania jest filmowanie scen, w których ważne jest, aby widz poczuł się częścią doświadczenia postaci, co można osiągnąć poprzez obniżenie poziomu kamery.

Pytanie 9

Ilustracja przedstawia ikonę narzędzia programu Adobe Photoshop o nazwie

A. pędzel korygujący.

B. pędzel historii.

C. punktowy pędzel korygujący.

D. artystyczny pędzel historii.

Wiele osób myli pędzel historii z innymi narzędziami do retuszu właśnie przez podobieństwo ikon i skojarzenia z malowaniem, ale każde z tych narzędzi pełni zupełnie inną funkcję w Photoshopie. Pędzel korygujący i punktowy pędzel korygujący działają na zasadzie inteligentnego uzupełniania wybranych fragmentów obrazu, korzystając z otoczenia, by „wtopić” poprawkę w tło – są rewelacyjne do szybkiego usuwania niedoskonałości, np. pryszczy na twarzy czy drobnych skaz na zdjęciu, jednak nie mają nic wspólnego z historią dokumentu. Te narzędzia nie przywracają stanu wcześniejszego obrazu, tylko próbują zamaskować wybrane miejsca na podstawie otaczających pikseli. Artystyczny pędzel historii z kolei jest, można powiedzieć, wariacją na temat zwykłego pędzla historii – wprowadza on efekty stylizacji podczas przywracania wcześniejszych wersji, nadając obrazowi malarski, ekspresyjny charakter. Jednak nie jest to standardowy pędzel historii wykorzystywany w codziennej pracy graficznej. Typowy błąd to mylenie działań korygujących z działaniami odtwarzającymi – w praktyce retuszerskiej warto rozróżniać te narzędzia, bo każde z nich przydaje się w innym momencie pracy. Dla profesjonalnego workflow kluczowe jest zrozumienie, że cofanie historii działa na zasadzie przywracania, a nie zamazywania czy korygowania. Jeśli ktoś za każdym razem sięga po pędzel korygujący tam, gdzie powinien użyć pędzla historii, może zupełnie nieświadomie utracić detale lub tekstury, które chciał zachować. Dlatego warto poćwiczyć rozpoznawanie ikon i działania każdego narzędzia, żeby nie wpaść w rutynę i nie ograniczać swoich możliwości twórczych. Moim zdaniem to podstawa w pracy każdego, kto poważnie traktuje edycję zdjęć czy cyfrową grafikę.

Pytanie 10

Do którego formatu należy przekonwertować plik PSD, aby opublikować go w portalu społecznościowym?

A. JPEG

B. RAW

C. DOCX

D. TIFF

Do publikacji pliku graficznego w portalach społecznościowych kluczowe jest wybranie formatu, który jest szeroko akceptowany, lekki i umożliwia szybkie ładowanie się grafiki nawet przy wolniejszych połączeniach internetowych. Format TIFF uchodzi raczej za profesjonalny, wykorzystywany w druku i archiwizacji, i owszem, przechowuje bardzo dużo informacji z obrazu, ale przez to pliki są ogromne i właściwie żadna platforma społecznościowa nie pozwala ich wrzucać. Często spotykam się z sytuacją, gdzie ktoś wybiera TIFF myśląc, że zachowa najlepszą jakość, ale to po prostu niepraktyczne do internetu – te pliki potrafią mieć po kilkaset megabajtów, co w social media jest kompletnie nieakceptowalne. RAW to z kolei format prosto z aparatu fotograficznego, który zawiera surowe dane z matrycy. W ogóle nie jest pomyślany o publikacji, tylko raczej o dalszej obróbce w specjalistycznych programach. Portale społecznościowe w ogóle nie czytają plików RAW, a nawet większość użytkowników nie ma jak ich otworzyć. Co do DOCX, to już zupełnie inna bajka – to format plików tekstowych z Microsoft Word, nie ma nic wspólnego z grafiką czy zdjęciami. Często widzę, że ktoś wstawia grafikę do pliku Worda, myśląc, że tak łatwiej ją wysłać, ale to kompletnie nie ta ścieżka – żaden serwis społecznościowy nie rozpozna w ogóle tego typu pliku jako zdjęcia. Częstym błędem jest też przekonanie, że większy plik = lepsza jakość i dlatego niektórzy próbują używać TIFF czy RAW, ale to prowadzi tylko do problemów z kompatybilnością i długim ładowaniem się strony. Standardy branżowe jasno wskazują, że do internetu używamy JPEG albo czasami PNG (gdy potrzebujemy przezroczystości), natomiast PSD, TIFF czy RAW zostawiamy sobie do pracy wewnętrznej czy do druku. Po prostu każda platforma społecznościowa oczekuje pliku graficznego w uniwersalnym, skompresowanym formacie – i tym formatem jest JPEG.

Pytanie 11

Podczas wykonywania zdjęć w słoneczny dzień w aparacie fotograficznym należy ustawić balans bieli oznaczony symbolem

A. B.

B. C.

C. A.

D. D.

Balans bieli oznaczony symbolem słońca, czyli odpowiedź B, to kluczowa sprawa, jeśli chcesz, żeby kolory na zdjęciach wyglądały naturalnie, zwłaszcza w słoneczne dni. Ustawiając balans bieli w aparacie, sprawiasz, że białe przedmioty wyglądają faktycznie białe, co z kolei pozwala na lepsze odwzorowanie innych kolorów. W słoneczne dni światło ma tendencję do bycia trochę cieplejszym, co może sprawić, że zdjęcia będą miały niepożądane odcienie. Dlatego ustawiając balans bieli na poziom słoneczny (symbol słońca), twój aparat zneutralizuje te niechciane tony, co robią też profesjonalni fotografowie. Weźmy na przykład krajobrazy – prawidłowy balans bieli pozwala na uchwycenie rzeczywistych kolorów nieba oraz zieleni przyrody. Warto pamiętać, że zawsze dobrze jest dostosowywać balans bieli do warunków oświetleniowych, bo to naprawdę robi różnicę, zwłaszcza podczas fotografowania o różnych porach dnia. Zrozumienie tego jest mega ważne, jeśli chcesz, żeby twoje zdjęcia były jak najwyższej jakości.

Pytanie 12

Aby podkreślić fakturę materiału na zdjęciu, jakie oświetlenie powinno być użyte?

A. kontrastowe z dwóch stron

B. równo rozproszone z dwóch stron

C. rozproszone na wprost

D. bezpośrednie z jednego kierunku bocznego

Zastosowanie światła kontrastowego z dwóch stron nie jest właściwe dla uwypuklenia faktury tkaniny, ponieważ takie oświetlenie prowadzi do zrównoważenia cieni i świateł, co powoduje, że szczegóły tekstury stają się mniej wyraźne. W fotografii, aby uzyskać efekt trójwymiarowości, istotne jest, aby światło i cień tworzyły wyraźne różnice, które akcentują kształty i detale, a światło z dwóch stron zniweluje ten efekt, prowadząc do płaskiego obrazu. Z kolei równomiernie rozproszone światło z dwóch stron, podobnie jak światło kontrastowe, nie nadaje wyrazistości i nie tworzy interesujących cieni, co jest niezbędne do pokazania faktury. Rozproszone na wprost oświetlenie jest równie nieefektywne, gdyż eliminuje cienie, co sprawia, że zdjęcie staje się jednolite i nieatrakcyjne. W fotografii szczególnie istotne jest zrozumienie, że to nie tylko ilość światła, ale jego kierunek oraz jakość ma kluczowe znaczenie dla uzyskania odpowiednich efektów wizualnych. Doświadczeni fotografowie wiedzą, że manipulacja światłem w odpowiedni sposób może diametralnie zmienić odbiór zdjęcia, a niewłaściwe podejścia często prowadzą do płaskich, mało interesujących obrazów, które nie oddają piękna i szczegółowości materiałów.

Pytanie 13

Do wykonania profesjonalnego retuszu portretowego najważniejszą techniką jest

A. wyrównanie histogramu

B. separacja częstotliwości

C. filtr wyostrzający

D. konwersja do skali szarości

Wyrównanie histogramu, filtr wyostrzający oraz konwersja do skali szarości to techniki, które, choć istotne w obróbce zdjęć, nie są podstawowymi metodami w kontekście profesjonalnego retuszu portretowego. Wyrównanie histogramu jest procesem, który ma na celu poprawienie kontrastu i dynamiki kolorów w obrazie. Dzięki temu zdjęcie może wyglądać bardziej żywo, ale nie rozwiązuje problemów związanych z niedoskonałościami skóry, które są kluczowe w retuszu portretowym. Z kolei użycie filtra wyostrzającego poprawia szczegółowość obrazu, ale może prowadzić do nienaturalnych efektów, zwłaszcza w obszarach, gdzie są drobne szczegóły, jak zmarszczki czy pory. W wielu przypadkach zbyt mocne wyostrzenie może podkreślić błędy, zamiast je zamaskować. Konwersja do skali szarości z kolei, choć może być estetyczna w pewnych kontekstach, całkowicie eliminuje kolor, co w przypadku portretów, gdzie naturalne odcienie skóry są kluczowe, jest absolutnie nieodpowiednie. Te techniki mogą być używane, ale w kontekście retuszu portretowego nie zastępują one umiejętności separacji częstotliwości, która oferuje znacznie większą elastyczność i kontrolę nad końcowym efektem. Zrozumienie, kiedy i jak stosować te różne techniki, jest kluczowe dla osiągnięcia wysokiej jakości retuszu, a poleganie na nich bez znajomości ich ograniczeń prowadzi do typowych błędów w obróbce zdjęć.

Pytanie 14

Technika uchwytywania obrazów, których zakres tonalny przekracza możliwości matrycy cyfrowego aparatu, to

A. Ultra HD

B. DSLR

C. HD

D. HDR

HDR (High Dynamic Range) to technika rejestrowania obrazów, która pozwala na uchwycenie szerszej rozpiętości tonalnej, niż jest to możliwe za pomocą standardowych aparatów. Dzięki HDR możliwe jest łączenie kilku zdjęć o różnych ekspozycjach, co pozwala na uchwycenie detali zarówno w jasnych, jak i ciemnych partiach obrazu. Przykładem zastosowania tej metody jest fotografia krajobrazów, gdzie oświetlenie może bardzo różnić się w różnych częściach kadru. W praktyce, aby uzyskać efekt HDR, fotografuje się ten sam obiekt z różnymi ustawieniami ekspozycji, a następnie łączy się te zdjęcia w programie graficznym. Technika ta jest szczególnie popularna wśród profesjonalnych fotografów oraz twórców treści wizualnych, którzy chcą uzyskać bardziej realistyczne i atrakcyjne zdjęcia. Warto dodać, że stosowanie HDR wymaga odpowiedniego sprzętu oraz znajomości programów do obróbki zdjęć, takich jak Adobe Photoshop czy Lightroom, które oferują zaawansowane narzędzia do tworzenia obrazów HDR, zgodnie z najlepszymi praktykami branżowymi.

Pytanie 15

Stabilizacja obrazu (IS, VR, OSS) w obiektywach służy głównie do

A. przyspieszenia działania autofokusa przy słabym oświetleniu

B. poprawy kontrastu obrazu przy trudnych warunkach oświetleniowych

C. redukcji drgań aparatu przy dłuższych czasach naświetlania

D. zwiększenia rozdzielczości matrycy przy wysokich wartościach ISO

Odpowiedzi dotyczące zwiększenia rozdzielczości matrycy przy wysokich wartościach ISO, poprawy kontrastu obrazu przy trudnych warunkach oświetleniowych oraz przyspieszenia działania autofokusa przy słabym oświetleniu opierają się na mylnych założeniach dotyczących działania stabilizacji obrazu. Każda z tych koncepcji łączy się z błędnym zrozumieniem roli, jaką stabilizacja obrazu odgrywa w fotografii. Zwiększenie rozdzielczości matrycy nie ma związku z systemami stabilizacji. Stabilizacja obrazu skupia się na kompensacji ruchu aparatu, a nie na poprawie specyfikacji technicznych samej matrycy. Podobnie, poprawa kontrastu obrazu nie jest funkcją stabilizacji, która działa na poziomie fizycznym, a nie cyfrowym przetwarzaniu obrazu. Stabilizacja nie wpływa na to, jak dobrze matryca radzi sobie z niskim poziomem światła, ponieważ kontrast jest bardziej związany z jakością obiektywu i jego zdolnościami optycznymi. Z kolei przyspieszenie działania autofokusa w trudnych warunkach oświetleniowych jest również nieprawidłowe, ponieważ systemy autofokusa opierają się na detekcji kontrastu i detekcji fazy, a nie na stabilizacji obrazu. Stabilizacja może pomóc w utrzymaniu ostrości zdjęć podczas robienia zdjęć, ale nie wpływa na szybkość działania autofokusa. Takie myślenie może wynikać z niepełnego zrozumienia funkcji różnych elementów systemów fotograficznych. Właściwe zrozumienie, jak działają te technologie, jest kluczowe dla poprawy umiejętności fotograficznych i uzyskiwania lepszych wyników w różnych warunkach oświetleniowych.

Pytanie 16

Na zdjęciu zastosowano perspektywę

A. ptasią.

B. powietrzną.

C. żabią.

D. normalną.

W praktyce fotograficznej często można zauważyć mylenie różnych typów perspektyw, zwłaszcza jeśli nie zwraca się uwagi na subtelne różnice wynikające z kąta patrzenia na obiekt. Perspektywa żabia polega na fotografowaniu z bardzo niskiego punktu, praktycznie przy ziemi, skierowując obiektyw w górę – zwykle pozwala to uzyskać monumentalny efekt czy podkreślić wysokość obiektu, co jednak nie znajduje potwierdzenia na analizowanym zdjęciu. Z kolei perspektywa normalna, nazywana też perspektywą obserwatora, oznacza fotografowanie na wysokości oczu osoby stojącej – najczęściej prowadzi do tego, że obiekt widzimy pod kątem około 90 stopni, bez wyraźnego nachylenia aparatu w dół lub w górę. Takie zdjęcia są dość neutralne i nie mają charakterystycznego efektu perspektywicznego, a tu jednak wyraźnie czuć, że patrzymy z góry. Perspektywa powietrzna natomiast to pojęcie z zakresu malarstwa i fotografii krajobrazowej, gdzie chodzi o ukazanie głębi poprzez rozmycie i zmianę kolorystyki dalekiego planu (efekt atmosferyczny) – nie dotyczy ona samego kąta patrzenia na obiekt, tylko sposobu oddania odległości i przestrzeni. W przypadku tej fotografii widać klasyczne cechy perspektywy ptasiej: patrzymy na roślinę z góry, mamy szeroki pogląd na otoczenie, a całość kompozycji daje poczucie obserwacji z wyższej pozycji niż poziom oczu. Częstym błędem jest sugerowanie się tylko wysokością obiektu lub tym, co dominuje w kadrze, bez dokładnej analizy kąta, z jakiego wykonano zdjęcie. Branżowe standardy jasno rozróżniają te pojęcia i warto o tym pamiętać, bo poprawne rozpoznanie perspektywy pomaga później świadomie wykorzystywać ją w praktyce – zarówno w fotografii, jak i w innych wizualnych dziedzinach, na przykład projektowaniu przestrzeni publicznych czy dokumentacji naukowej. W przypadku tej fotografii, typowy dla perspektywy ptasiej jest właśnie ten wyraźny widok „z góry” i szerokie ujęcie otoczenia.

Pytanie 17

Na zdjęciu przedstawiono przykład kompozycji

A. otwartej dynamicznej.

B. otwartej statycznej.

C. zamkniętej dynamicznej.

D. zamkniętej statycznej.

Wybór odpowiedzi otwartej statycznej, otwartej dynamicznej lub zamkniętej statycznej nie uwzględnia kluczowych cech kompozycji przedstawionej na zdjęciu. Odpowiedzi te bazują na błędnych założeniach dotyczących charakterystyki kompozycji i jej elementów. Kompozycja otwarta, zarówno statyczna, jak i dynamiczna, nie zamyka obrazu w granicach kadru, co jest sprzeczne z obserwacjami na przedstawionym zdjęciu. W przypadku otwartej kompozycji, elementy sugerują ciągłość lub rozwój poza widoczny obszar, co jest wyraźnie nieobecne w analizowanej pracy. Ponadto, wybór zamkniętej statycznej również nie pasuje, ponieważ nie oddaje dynamiki układu przedstawionych elementów, które współdziałają ze sobą, tworząc poczucie ruchu. Kluczowym błędem w myśleniu o kompozycji jest nieodróżnianie cech statycznych od dynamicznych, co może prowadzić do mylnych interpretacji dzieł sztuki. Zrozumienie różnicy pomiędzy tymi typami kompozycji jest fundamentalne dla prawidłowego oceniania sztuki wizualnej, a także dla praktycznego zastosowania technik kompozycji w projektowaniu graficznym czy fotografii.

Pytanie 18

Subtelne ocieplenie kolorów rejestrowanej sceny uzyskuje się dzięki filtrowi

A. IR

B. polaryzacyjny

C. skylight

D. połówkowy

Filtr połówkowy jest stosowany głównie do kontrolowania ekspozycji w sytuacjach, gdy scena ma duże różnice w jasności, jak w przypadku zachodów słońca. Jego rola polega na redukcji jasności części kadru, co nie wpłynie na ocieplenie barw sceny, a wręcz przeciwnie, może powodować problemy z naturalnym odwzorowaniem kolorów. Z kolei filtr IR, czyli filtr podczerwony, służy do rejestrowania promieniowania podczerwonego, co skutkuje nietypowymi efektami kolorystycznymi, które w większości przypadków nie mają nic wspólnego z ociepleniem barw. Filtr polaryzacyjny, choć bardzo użyteczny do eliminacji refleksów i zwiększania nasycenia kolorów, nie jest narzędziem, które zapewnia delikatne ocieplenie barw. Może wręcz prowadzić do zbyt intensywnego efektu, co w niektórych sytuacjach będzie niepożądane. W fotografii kluczowe jest zrozumienie, jaki efekt chcemy osiągnąć i odpowiednio dobierać filtry do danego zadania. Błędne interpretacje funkcji filtrów mogą prowadzić do niezamierzonych rezultatów w końcowej postprodukcji, dlatego niezbędne jest zapoznanie się z podstawowymi zasadami ich działania oraz zastosowaniem w praktyce.

Pytanie 19

Zdjęcie studyjne zostało wykonane z wykorzystaniem

A. oświetlenia przedniego i kontrastu jasności.

B. oświetlenia bocznego i kontrastu wielkości.

C. oświetlenia przedniego i kontrastu wielkości.

D. oświetlenia bocznego i kontrastu barw.

Odpowiedzi, które nie uwzględniają oświetlenia bocznego i kontrastu wielkości, dość mocno mijają się z istotą kompozycji fotograficznej. Oświetlenie przednie, choć czasem się sprawdza, może spłaszczyć obraz. W przypadku zdjęć artystycznych, to nie jest najlepsze wyjście. A kontrast barw? To jednak nie to, co chcieliśmy osiągnąć w tym pytaniu! Chodziło bardziej o to, jak postrzegamy wielkość obiektów w przestrzeni. Kontrast barw sprawdza się w analizie kolorów, a nie w ocenianiu przestrzenności. Wydaje mi się, że niektórzy myślą, że każde oświetlenie działa tak samo, a to dość uproszczone myślenie. Żeby uzyskać dobre efekty w fotografii studyjnej, trzeba wiedzieć, jak różne źródła światła wpływają na zdjęcia. Ignorowanie tych aspektów sprawia, że nie rozumiemy do końca technik fotografii, co może prowadzić do mniej udanych efektów.

Pytanie 20

Które z terminów nie jest powiązane z wadą optyczną szkieł?

A. Paralaksa

B. Zmienna ogniskowa

C. Aberracja chromatyczna

D. Dystorsja

Odpowiedzi takie jak paralaksa, dystorsja i aberracja chromatyczna są wszystkie związane z wadami optycznymi soczewek i mają znaczący wpływ na jakość obrazu. Paralaksa jest zjawiskiem, w którym obiekty widoczne w dwóch różnych punktach obserwacji wydają się mieć różne położenia. W przypadku optyki, paralaksa może wpływać na dokładność pomiarów i postrzeganie odległości, co jest kluczowe w zastosowaniach takich jak astrofotografia czy pomiary geodezyjne. Dystorsja to zniekształcenie obrazu, które powoduje, że prostokątne obiekty wydają się być zakrzywione. Może to wystąpić w wyniku nieodpowiedniej konstrukcji soczewek, co jest istotne przy projektowaniu obiektywów do kamer i aparatów. Aberracja chromatyczna występuje, gdy różne długości fal światła są ogniskowane w różnych punktach, co prowadzi do rozmycia kolorów na brzegach obiektów. W praktyce, aby minimalizować te wady, projektanci soczewek stosują różnorodne techniki, takie jak użycie soczewek asferycznych czy specjalnych materiałów optycznych, które mają na celu poprawę jakości obrazu. Ignorowanie tych aspektów w projektowaniu lub doborze soczewek może prowadzić do istotnych problemów w uzyskiwaniu wyraźnych i precyzyjnych obrazów.

Pytanie 21

Opublikowanie zdjęcia dziecka z uroczystości rozpoczęcia zajęć w przedszkolu na stronie internetowej przedszkola wymaga zgody

A. opiekuna prawnego dziecka.

B. koleżanek.

C. dyrektora przedszkola.

D. dziecka.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Publikacja zdjęcia dziecka na stronie internetowej przedszkola to poważna sprawa, jeśli chodzi o ochronę danych osobowych. Moim zdaniem warto pamiętać, że zgodnie z RODO i polskim prawem oświatowym, każde wykorzystanie wizerunku dziecka wymaga zgody jego opiekuna prawnego, a nie samego dziecka, dyrektora czy koleżanek. To opiekun prawny ma prawo decydować, czy fotografię dziecka można w ogóle rozpowszechniać – i nie ma tutaj wyjątków, nawet jeśli sytuacja wydaje się naprawdę niewinna, jak rozpoczęcie roku. W praktyce przedszkola i szkoły stosują specjalne formularze zgód na początku roku szkolnego, gdzie rodzice wyraźnie zaznaczają, czy pozwalają na użycie zdjęć swoich pociech w materiałach promocyjnych czy na stronie placówki. Branżowe standardy wyraźnie wskazują, że bez tej zgody publikacja może doprowadzić do poważnych konsekwencji prawnych, w tym naruszenia dóbr osobistych dziecka oraz kary finansowe dla przedszkola. Dla bezpieczeństwa najlepiej zawsze mieć taką zgodę na piśmie, bo w razie wątpliwości to ona jest podstawą do ewentualnej obrony. Uważam, że w erze cyfrowej świadomość takich zasad jest wręcz obowiązkowa – nie tylko dla dyrektorów, ale i każdego nauczyciela i wychowawcy.

Pytanie 22

Drukując barwny projekt graficzny na papierze przy użyciu drukarki atramentowej, należy pamiętać o ustawieniu przestrzeni barw

A. PANTONE oraz o kalibracji drukarki.

B. CMYK oraz o dopasowaniu powierzchni drukowania i wielkości dokumentu.

C. LAB oraz o dopasowaniu powierzchni drukowania i wielkości dokumentu.

D. Skala szarości oraz o kalibracji drukarki.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Ustawienie przestrzeni barw CMYK przed drukowaniem barwnego projektu na drukarce atramentowej to absolutna podstawa w poligrafii. Moim zdaniem, wiele osób lekceważy ten etap, a potem są narzekania, że kolory na wydruku wyglądają zupełnie inaczej niż na monitorze. Drukarki atramentowe, nawet te domowe, zawsze korzystają z tuszy w systemie CMYK, czyli Cyan, Magenta, Yellow, Black. Jeżeli projekt przygotujemy w RGB, który jest przestrzenią barw typową dla ekranów, to podczas wydruku i tak nastąpi automatyczna konwersja do CMYK, przez co kolory mogą być wyblakłe albo inne niż zamierzaliśmy. W praktyce, jeżeli grafik ustawi dokument w CMYK i przejrzy wszystkie elementy przed drukiem, zminimalizuje ryzyko wpadek kolorystycznych. Do tego – dopasowanie powierzchni drukowania i wielkości dokumentu to też nie jest żadna sztuka: trzeba po prostu sprawdzić, czy format projektu odpowiada formatowi papieru, a marginesy nie zostaną obcięte. Dobrą praktyką jest też robienie tzw. próbnych wydruków (proof) na tej samej drukarce i papierze, na którym będziemy drukować cały nakład. Z mojego doświadczenia nawet minimalne różnice w ustawieniach papieru potrafią mocno popsuć efekt końcowy albo przejaskrawić kolory. Tak więc, jak już ktoś pracuje z drukiem, niech zawsze pamięta: CMYK i dopasowanie do papieru i formatu – to podstawa profesjonalizmu w tej branży.

Pytanie 23

Jakie działania należy podjąć w celu konserwacji głowicy drukującej w drukarce atramentowej?

A. skorzystaniu z oprogramowania do zarządzania urządzeniami

B. użyciu chusteczek zwilżonych wodą

C. stworzeniu torów kalibracyjnych

D. wyczyszczeniu głowicy przy pomocy detergentu

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Użycie oprogramowania do zarządzania urządzeniami w procesie konserwacji głowicy drukującej jest kluczowe, ponieważ takie oprogramowanie często zawiera funkcje automatycznego czyszczenia i konserwacji głowic. Dzięki tym funkcjom użytkownicy mogą łatwo czyścić głowicę drukującą z poziomu komputera, co jest bardziej efektywne niż manualne metody. Oprogramowanie to często jest dostarczane przez producentów drukarek i dostosowane do konkretnych modeli, co zapewnia optymalne rezultaty. Przykładowo, w wielu urządzeniach można ustawić harmonogram regularnego czyszczenia, co zapobiega zatykania się dysz atramentowych i zapewnia stałą jakość druku. Dobre praktyki wskazują, że regularne korzystanie z tych funkcji może znacząco wydłużyć żywotność głowicy drukującej oraz poprawić jakość wydruków. Warto również zaznaczyć, że w przypadku problemów z drukowaniem, oprogramowanie często dostarcza diagnostykę, która pozwala zidentyfikować przyczyny i podjąć odpowiednie kroki naprawcze, co czyni je nieocenionym narzędziem w zarządzaniu drukarką atramentową.

Pytanie 24

Do rozświetlenia głębokiego, ostrego cienia padającego od słońca na twarz modela pozującego w kapeluszu z dużym rondem, należy zastosować

A. lampę błyskową z dyfuzorem.

B. kalibrator kolorów.

C. blendę uniwersalną.

D. ekran odblaskowy.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Lampa błyskowa z dyfuzorem to naprawdę sprawdzony sposób na rozświetlenie ostrych, głębokich cieni, które powstają na twarzy modela, szczególnie wtedy, gdy światło słoneczne pada z góry, a kapelusz z dużym rondem rzuca mocny cień. W praktyce taka konfiguracja daje bardzo niekorzystne efekty – mocno kontrastowe przejścia światła i cienia, które trudno zniwelować zwykłym ekranem czy blendą, zwłaszcza jeśli warunki są dynamiczne lub mamy ograniczoną przestrzeń do pracy. Dyfuzor na lampie błyskowej sprawia, że światło staje się miękkie, rozproszone i dużo lepiej stapia się z zastanym oświetleniem. Z mojego doświadczenia – szczególnie podczas zdjęć plenerowych w południe – doświetlenie lampą błyskową daje najwięcej kontroli nad ekspozycją twarzy, pozwala podkreślić detale i naturalnie wyrównać koloryt skóry, bez przesadnych refleksów. Profesjonaliści stosują lampy z dyfuzorem jako tzw. fill light nawet wtedy, gdy mają do dyspozycji inne narzędzia, bo takie rozwiązanie zapewnia powtarzalność efektu i minimalizuje ryzyko przepaleń na jasnych partiach skóry. Standardy pracy w branży fotograficznej często wręcz sugerują korzystanie z błysku w takich warunkach – właśnie po to, żeby modelka czy model wyglądali świeżo, a cień pod rondem kapelusza nie zdominował całego kadru. Warto też pamiętać, że nowoczesne lampy reporterskie mają funkcje TTL i różne nasadki dyfuzyjne, więc naprawdę można uzyskać bardzo naturalny efekt bez czasochłonnych poprawek w postprodukcji.

Pytanie 25

Profile ICC w zarządzaniu kolorem służą do

A. zwiększenia rozdzielczości wydruku

B. przyspieszenia renderowania obrazu na ekranie

C. kompresji plików graficznych bez utraty jakości

D. zapewnienia spójności kolorów między różnymi urządzeniami

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Profile ICC (International Color Consortium) w zarządzaniu kolorem mają kluczowe znaczenie dla zapewnienia spójności kolorów między różnymi urządzeniami, takimi jak monitory, drukarki czy skanery. Dzięki tym profilom możliwe jest dokładne odwzorowanie kolorów niezależnie od specyfiki konkretnego urządzenia. Na przykład, jeśli stworzysz grafikę na monitorze, który ma swoje własne ustawienia kolorów, to kolory mogą wyglądać inaczej na drukarce. Profile ICC pomagają w kalibracji tych urządzeń, co pozwala na zminimalizowanie różnic i uzyskanie jednolitego efektu kolorystycznego w różnych mediach. W praktyce, podczas pracy z grafiką, stworzenie profilu ICC dla danego monitora i użycie go podczas edytowania zdjęć sprawia, że kolory wydrukowane na papierze będą bardziej zbliżone do tych, które widzimy na ekranie. Stosowanie standardów ICC jest powszechne w branży wydawniczej, fotograficznej oraz w produkcji materiałów reklamowych, gdzie precyzyjne odwzorowanie kolorów jest kluczowe.

Pytanie 26

Aby zrealizować cyfrową makrofotografię ziarenka grochu, powinno się użyć

A. teleobiektywu.

B. obiektywu lustrzanego.

C. pierścieni pośrednich.

D. nasadki powiększającej.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Pierścienie pośrednie to elementy optyczne, które umożliwiają uzyskanie większego powiększenia w fotografii makro. Działają na zasadzie wydłużenia odległości między obiektywem a matrycą aparatu, co pozwala na zbliżenie się do obiektów i uchwycenie ich detali. Dzięki temu można uzyskać ostrość i wyrazistość, których wymaga cyfrowa makrofotografia, zwłaszcza przy tak małych obiektach jak ziarenka grochu. Używając pierścieni pośrednich, można pracować z różnymi obiektywami, co sprawia, że są one wszechstronne i praktyczne w użyciu. Przykładowo, stosując pierścienie z obiektywem standardowym, uzyskujemy znacznie lepsze rezultaty w zbliżeniach, niż przy użyciu standardowego obiektywu, co jest istotne w dokumentacji naukowej czy artystycznej. Warto dodać, że ich stosowanie jest zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie fotografii makro, co potwierdzają liczne publikacje branżowe.

Pytanie 27

Jaką wartość czasu otwarcia migawki powinno się wybrać, aby uzyskać efekt zamrożenia ruchu na fotografii?

A. 1/2 s

B. 1/250 s

C. 1/15 s

D. 1/60 s

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Wybór czasu otwarcia migawki 1/250 s jest optymalny do uzyskania efektu zamrożenia ruchu na zdjęciach. Czas ten pozwala na zarejestrowanie szybko poruszających się obiektów z minimalnym rozmyciem, co jest kluczowe w fotografii sportowej czy podczas fotografowania zwierząt w ruchu. Zasada działania migawki polega na tym, że im krótszy czas otwarcia, tym mniejsza ilość światła wpada na matrycę aparatu, co skutkuje większą ostrością zarejestrowanego obrazu. Dla kontekstu, w warunkach naturalnego oświetlenia, czas 1/250 s jest również dostateczny do uchwycenia detali w ruchu, a jednocześnie pozwala na uzyskanie dobrej ekspozycji. W fotografii akcji, takich jak wyścigi czy sporty ekstremalne, użycie czasów migawki w przedziale 1/250 s do 1/1000 s jest standardem, aby efektywnie zamrozić ruch i uchwycić dynamiczne momenty. Dodatkowo, korzystając z trybu priorytetu migawki (Tv lub S), możemy skupić się na odpowiednim doborze czasu otwarcia, co jest kluczową umiejętnością dla każdego fotografa.

Pytanie 28

Do wykonania barwnych pozytywów metodą kopiowania optycznego barwnych negatywów należy zastosować

A. kopiarkę stykową.

B. kolumnę reprodukcyjną.

C. powiększalnik z głowicą filtracyjną.

D. powiększalnik z głowicą dyfuzyjną.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Barwne pozytywy uzyskiwane metodą kopiowania optycznego barwnych negatywów wykonuje się z użyciem powiększalnika z głowicą filtracyjną, bo właśnie ona umożliwia precyzyjną korekcję kolorów podczas projekcji światła przez negatyw na papier fotograficzny. To jest w sumie podstawa pracy w ciemni kolorowej – bez filtracji światła nie da się zapanować nad balansem barw, a każda zmiana temperatury czy rodzaju światła natychmiast wyjdzie na odbitce. W praktyce, dobre powiększalniki mają zestaw filtrów CMY (cyan, magenta, yellow) i gałki, które pozwalają regulować proporcje filtrów zgodnie z typem używanej chemii oraz charakterystyką papieru. Z mojego doświadczenia, jak ktoś tego nie zrobi dobrze, to zdjęcia wychodzą albo zbyt czerwone, albo mają zielonkawy zafarb. W branży to właśnie taki zestaw – powiększalnik z głowicą filtracyjną – uchodzi za standard. W dużych laboratoriach i profesjonalnych minilabach stosuje się nawet zaawansowane systemy filtracyjne sprzężone z automatyką. Ale nawet w domowych warunkach, jeżeli ktoś chce zachować jakość odwzorowania barw i powtarzalność, to bez tej głowicy ani rusz. Trzeba pamiętać, że barwny negatyw sam w sobie wymaga dokładnej kontroli światła, bo jest bardzo wrażliwy na zmiany w filtracji. Warto również dodać, że na rynku jest sporo głowic filtracyjnych, a ich jakość ma wpływ na końcowy efekt – najlepsi praktycy zawsze inwestują w sprzęt z precyzyjną skalą filtracji, bo to potem widać na każdym odbitku.

Pytanie 29

Aby zrealizować reprodukcję czarno-białego obrazu przeznaczonego do dużych powiększeń, konieczne jest użycie negatywu o czułości

A. 25 ASA

B. 1 600 ASA

C. 400 ASA

D. 100 ASA

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź 25 ASA jest prawidłowa, ponieważ niska czułość filmu negatywowego jest kluczowa w procesie reprodukcji czarno-białej grafiki, zwłaszcza gdy planujemy wykonanie dużych powiększeń. Filmy o czułości 25 ASA oferują lepszą jakość obrazu, mniejszą ziarnistość i wyższą rozdzielczość, co jest niezwykle ważne przy dużych powiększeniach, gdzie każdy detal ma znaczenie. Niska czułość filmu pozwala na uzyskanie bardziej szczegółowych i wyrafinowanych tonów szarości, co jest istotne w reprodukcji wysokiej jakości prac graficznych. W praktyce, przy użyciu filmu 25 ASA, można uzyskać zdjęcia, które bardziej oddają subtelności i detale oryginalnych prac, co jest kluczowe w kontekście ich dalszej obróbki. Ponadto, filmy o niskiej czułości są mniej podatne na szumy, co często stanowi problem w przypadku wyższych czułości, takich jak 400 ASA czy 1600 ASA, które mogą wprowadzać niepożądane artefakty w obrazach po powiększeniu.

Pytanie 30

Widocznym na zdjęciach refleksom i odbiciom można zapobiec poprzez zastosowanie filtra

A. polaryzacyjnego.

B. zmiękczającego.

C. połówkowego barwnego.

D. połówkowego neutralnego.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Filtr polaryzacyjny to jeden z tych dodatków, które naprawdę robią różnicę, szczególnie kiedy walczysz z niechcianymi odbiciami czy refleksami na powierzchniach takich jak szkło, woda albo nawet lakierowane elementy. No widzisz, światło odbite od powierzchni ulega częściowej polaryzacji, a filtr polaryzacyjny pozwala skutecznie eliminować te uporczywe bliki, które potrafią zepsuć nawet najlepiej skomponowane zdjęcie, zwłaszcza w plenerze czy przy fotografowaniu architektury i pojazdów. W praktyce wystarczy lekko przekręcić filtr na obiektywie i od razu widać, jak znikają refleksy z szyb czy tafli wody – to bardzo przydatne przy fotografii krajobrazowej, bo dodatkowo podkreślają się kolory, błękit nieba staje się intensywniejszy, a chmury wychodzą wyraźniej. Moim zdaniem, filtr polaryzacyjny jest absolutnie podstawowy dla każdego, kto myśli poważnie o fotografii, zwłaszcza jeśli pracuje się w trudnych warunkach oświetleniowych albo dokumentuje rzeczy, w których odbicia mogą przeszkadzać. W branży to wręcz standardowe wyposażenie fotografa, nawet na egzaminach czy kursach technicznych zwracają uwagę na praktyczne użycie tego filtra. Fajnie pamiętać, że nie tylko chroni przed odbiciami, ale też ogólnie poprawia kontrast i nasycenie zdjęć. Bez dwóch zdań, to jest ta odpowiedź, na którą stawiają profesjonaliści.

Pytanie 31

Aby uzyskać nocne zdjęcie z efektem rozmytych smug światła bez zakłóceń, trzeba zastosować długi czas ekspozycji, statyw, wężyk spustowy oraz ustawić czułość matrycy na wartość

A. ISO 100

B. ISO 400

C. ISO 200

D. ISO 800

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź ISO 100 jest prawidłowa, ponieważ przy długim czasie naświetlania kluczowe jest zminimalizowanie szumów, które mogą zniekształcać obraz. Niższa wartość ISO, jak 100, oznacza, że matryca aparatu jest mniej czuła na światło, co prowadzi do mniejszego poziomu szumów w finalnym obrazie. Przykładowo, zdjęcia nocne przy wykorzystaniu długiego czasu naświetlania, na poziomie ISO 100, pozwalają na uzyskanie czystych, szczegółowych obrazów, ponieważ szum jest znacznie mniej zauważalny. Przy ustawieniu ISO 100, długi czas naświetlania (np. 10-30 sekund) pozwoli na uchwycenie ruchu, np. smug świetlnych od przejeżdżających samochodów, co jest często poszukiwanym efektem w fotografii nocnej. Zastosowanie statywu jest niezwykle istotne, gdyż eliminuje drgania, które mogłyby wpłynąć na ostrość obrazu. Wężyk spustowy dodatkowo zapobiega wstrząsom przy naciskaniu spustu migawki, co również przyczynia się do osiągnięcia wysokiej jakości zdjęć nocnych. W praktyce, zgodnie z najlepszymi standardami fotograficznymi, ustawienia ISO 100 są rekomendowane przez profesjonalnych fotografów do uzyskania jak najwyższej jakości obrazów w słabym oświetleniu.

Pytanie 32

Którą techniką zostało wykonane zdjęcie?

A. Reliefu.

B. Niskiego klucza.

C. Wysokiego klucza.

D. Solaryzacji.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź na pytanie jest poprawna, ponieważ technika wysokiego klucza charakteryzuje się użyciem jasnych obiektów na jasnym tle, co jest widoczne w analizowanym zdjęciu. W praktyce zdjęcia wykonane w tej technice mają na celu uzyskanie delikatnego, eterycznego efektu, co czyni je idealnym rozwiązaniem w portretach, fotografii mody oraz produktowej. Technika wysokiego klucza stosowana jest przy oświetleniu, które minimalizuje cienie, a głównym celem jest uzyskanie harmonijnej kompozycji z dominującymi tonami jasnymi. W dobrych praktykach fotograficznych, warto stosować odbłyśniki, które pomogą w równomiernym rozkładzie światła oraz w eliminacji niepożądanych cieni. Dodatkowo, warto zwrócić uwagę na ustawienia ekspozycji w aparacie, aby uzyskać pożądany efekt bez przepalenia jasnych partii obrazu. Użycie tej techniki może pomóc w tworzeniu przyjemnych wizualnie zdjęć, które przyciągają uwagę widza, a także mogą być skuteczne w promowaniu produktów o jasnych kolorach.

Pytanie 33

Na fotografii zastosowano

A. linie wiodące.

B. obramowanie.

C. kompozycję wsteczną.

D. regułę złotego podziału.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Linie wiodące to naprawdę ważny element w fotografii. Dzięki nim można poprowadzić wzrok widza w określonym kierunku. Na analizowanej fotografii linie budynku prowadzą nasze spojrzenie od dołu ku górze, co sprawia, że naturalnie zwracamy uwagę na szczyt budynku. Taka kompozycja nadaje zdjęciu dynamiki i uwypukla jego główne elementy. W praktyce dobrze wykorzystane linie wiodące mogą naprawdę poprawić percepcję obrazu, tworząc głębię i kierując wzrok w stronę punktu centralnego. W architekturze, takie podejście pozwala na lepsze ukazanie proporcji i detali budynku, co jest bardzo istotne, gdy prezentujemy nasze projekty. Pamiętaj, że linie wiodące mogą pochodzić zarówno z naturalnych elementów, jak i z detali architektonicznych. Umiejętne ich wykorzystanie ma ogromny wpływ na estetykę zdjęcia oraz jego narrację.

Pytanie 34

Który z wymienionych formatów plików graficznych pozwala na zapisanie animacji?

A. TIFF

B. PNG

C. PSD

D. GIF

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Format GIF (Graphics Interchange Format) jest jednym z nielicznych formatów plików graficznych, który umożliwia zapisanie animacji. Dzięki temu, w jednym pliku można mieć sekwencję obrazów, które odtwarzane są w określonym czasie, tworząc wrażenie ruchu. To czyni go bardzo popularnym w Internecie, szczególnie w mediach społecznościowych oraz na stronach internetowych, gdzie krótkie animacje mogą przyciągać uwagę użytkowników. GIF-y wspierają maksymalnie 256 kolorów na obraz, co sprawia, że są idealne do prostych animacji, jak również do grafik z ograniczoną paletą barw. Warto zauważyć, że GIF-y są również szeroko stosowane do prezentacji prostych efektów wizualnych, jak przyciski, ikony czy emotikony. W kontekście standardów, GIF jest uznawany za jeden z podstawowych formatów w branży, zwłaszcza wśród designerów i twórców treści internetowych.

Pytanie 35

Na jakim nośniku danych można zapisać plik o rozmiarze 20 GB?

A. CD-RW

B. DVD

C. HD DVD

D. DVD-RW

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
HD DVD to format optyczny, który został zaprojektowany z myślą o przechowywaniu dużych ilości danych, co czyni go idealnym nośnikiem do zapisywania plików o wielkości 20 GB. Standard HD DVD pozwala na zapis do 30 GB danych na pojedynczej warstwie, a nawet do 51 GB na nośnikach dwuwarstwowych, co zdecydowanie przewyższa wymagania dotyczące przechowywania pliku tej wielkości. HD DVD był wykorzystywany głównie do przechowywania filmów w wysokiej rozdzielczości, gier oraz innych aplikacji multimedialnych. Jego wprowadzenie na rynek miało miejsce w czasach, gdy technologia DVD była już ustabilizowana, a zapotrzebowanie na wyższe pojemności danych rosyjską znaczenie. Z perspektywy branżowej, HD DVD jest doskonałym przykładem ewolucji nośników optycznych, które musiały dostosować się do rosnących potrzeb użytkowników, w tym standardów takich jak Blu-ray, które ostatecznie przejęły dominację na rynku. Dlatego wybór HD DVD jako nośnika dla pliku o wielkości 20 GB jest całkowicie uzasadniony i zgodny z obowiązującymi standardami.

Pytanie 36

Efekt prezentowany na zdjęciu 2 w stosunku do zdjęcia 1 uzyskano przez

A. zwiększenie kontrastu i zmniejszenie nasycenia barw.

B. zwiększenie jasności i zwiększenie nasycenia.

C. zmniejszenie jasności i zwiększenie nasycenia barw.

D. zmniejszenie kontrastu i zwiększenie nasycenia barw.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
To, co widać na zdjęciu 2 w porównaniu do zdjęcia 1, to wyraźny przykład zastosowania zmniejszenia jasności przy jednoczesnym zwiększeniu nasycenia barw. Na zdjęciu 2 barwy są dużo bardziej żywe, nasycone, co widać zwłaszcza po żółtych i niebieskich elementach – kolory aż "wyskakują" z obrazu, są głębokie, nieprzypadkowo mówi się wtedy o "soczystych" kolorach. Jednocześnie całość sprawia wrażenie ciemniejszej – jasność globalna jest niższa niż na zdjęciu 1, gdzie wszystko jest takie rozmyte, jakby przepalone światłem. W praktyce graficznej, zwłaszcza przy obróbce zdjęć w programach typu Photoshop czy Lightroom, obniżenie jasności (brightness) i podkręcenie saturacji to bardzo częsty zabieg, gdy chce się nadać obrazowi głębi i wydobyć mocniejsze kolory bez efektu prześwietlenia. Z mojego doświadczenia to świetny sposób, by zdjęcia wyglądały bardziej profesjonalnie, szczególnie przy fotografii miejskiej czy architekturze. Trzeba tylko uważać, by nie przesadzić z nasyceniem, bo wtedy obraz zaczyna wyglądać nienaturalnie. W branży to jeden z podstawowych trików – najpierw przyciemnić, potem nasycić, żeby kolory były wyraziste, ale nie tracąc szczegółów w jasnych partiach. To też zgodne z klasycznymi standardami korekcji kolorystycznej, gdzie przyciemnianie i nasycanie wykorzystywane są do uzyskania mocnych efektów wizualnych.

Pytanie 37

Fotografia została skadrowana z zastosowaniem kompozycji obrazu według reguły

A. złotej spirali.

B. podziału ukośnego.

C. trójpodziału.

D. złotego podziału.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "podziału ukośnego" jest poprawna, ponieważ kompozycja zdjęcia została zaprojektowana z wykorzystaniem ukośnych linii, które prowadzą wzrok widza przez całą scenę. Reguła podziału ukośnego jest jednym z kluczowych elementów kompozycji w fotografii, pozwalającym na tworzenie dynamicznych i interesujących obrazów. Ukośne linie, jak te reprezentowane przez schody i poręcze w tej fotografii, przełamują monotonię prostych linii poziomych i pionowych, nadając zdjęciu głębię i kierunek. Użycie podziału ukośnego może być szczególnie skuteczne w sytuacjach, gdzie chcemy podkreślić ruch, dynamikę lub złożoność sceny. W praktyce, fotografowie często wykorzystują tę technikę w architekturze, krajobrazach i portretach, aby nadać obrazom większą ekspresję i zaangażowanie. Dobrą praktyką jest obserwowanie, jak różne elementy w obrazie mogą być rozmieszczone wzdłuż tych ukośnych linii, aby zwiększyć wizualny wpływ zdjęcia.

Pytanie 38

Sensytometr to sprzęt, który pozwala na

A. pomiar gęstości optycznej sensytogramów

B. naświetlenie próbek sensytometrycznych znanymi ilościami światła

C. naświetlenie oraz obróbkę chemiczną próbek sensytometrycznych

D. pomiar ziarnistości próbek sensytometrycznych

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Sensytometr to zaawansowane urządzenie, które umożliwia naświetlenie próbek sensytometrycznych znanymi ilościami światła, co jest kluczowym procesem w analizie materiałów fotograficznych oraz w różnych dziedzinach naukowych i przemysłowych. Naświetlenie odbywa się przy użyciu kontrolowanych źródeł światła, co pozwala na precyzyjne określenie reakcji materiału na działanie promieniowania. Dzięki temu możemy uzyskać dokładne informacje na temat czułości materiałów, co jest istotne w produkcji filmów fotograficznych, papierów fotograficznych oraz w badaniach związanych z fotonami. Przykładem zastosowania sensytometrii jest analiza materiałów wykorzystywanych w fotonice, gdzie precyzyjne pomiary czułości naświetlanych materiałów są niezbędne do optymalizacji procesów produkcyjnych. Istotne jest również przestrzeganie standardów, takich jak ISO 14524, które określają metodykę i procedury pomiarowe dla sensytometrów, co zapewnia spójność i rzetelność wyników.

Pytanie 39

Wykonanie serii zdjęć tej samej sceny za pomocą aparatu fotograficznego przy automatycznych, skokowych zmianach parametrów naświetlenia pozwala na

A. afocus

B. autobracketing

C. automatyczny balans bieli

D. stabilizację obrazu

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Autobracketing to technika, która umożliwia wykonanie serii zdjęć tego samego obiektu przy różnych wartościach ekspozycji, co jest szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy oświetlenie jest zmienne lub trudne do uchwycenia. W praktyce oznacza to, że aparat automatycznie wykonuje kilka ujęć, zmieniając parametry naświetlenia, takie jak czas otwarcia migawki, przysłona i ISO, co pozwala na uzyskanie zdjęć z różnym poziomem jasności. Dzięki tej metodzie, fotograf ma możliwość wyboru najlepszego ujęcia, które najlepiej oddaje zamierzony efekt estetyczny. Autobracketing jest szczególnie popularny w fotografii krajobrazowej oraz w sytuacjach, gdzie konieczne jest uchwycenie szczegółów zarówno w jasnych, jak i ciemnych partiach zdjęcia. Użytkownicy aparatów cyfrowych powinni znać i wykorzystywać tę funkcję, aby zwiększyć swoje możliwości twórcze i osiągnąć wyższe standardy w swoich pracach.

Pytanie 40

W celu wyeliminowania czerwonych kropek widocznych na zdjęciu należy skorzystać z narzędzia zaznaczenia, a następnie w programie Adobe Photoshop wybrać polecenie

A. Edycja/Wypełnij/Przeplatany.

B. Filtr/Inne/Przesunięty.

C. Filtr/Inne/Górnoprzepustowy.

D. Edycja/Wypełnij/Uwzględnienie zawartości.

Brak odpowiedzi na to pytanie.

Wyjaśnienie poprawnej odpowiedzi:
Odpowiedź "Edycja/Wypełnij/Uwzględnienie zawartości" jest poprawna, ponieważ ta funkcja w programie Adobe Photoshop wykorzystuje zaawansowane algorytmy analizy zawartości do inteligentnego uzupełniania zaznaczonego obszaru w oparciu o otaczające piksele. Gdy zaznaczysz obszar z czerwoną kropką i zastosujesz tę funkcję, Photoshop automatycznie rozpozna wzory i tekstury w otoczeniu zaznaczonego obszaru, co pozwala na naturalne wypełnienie. Jest to szczególnie przydatne w przypadku usuwania niechcianych elementów z obrazów, ponieważ zapewnia spójność kolorów i detali. Funkcja ta jest powszechnie stosowana w retuszu zdjęć, dzięki czemu można zachować wysoką jakość obrazu, a także zmniejszyć czas potrzebny na ręczne poprawki. W praktyce, użycie "Uwzględnienia zawartości" znacznie podnosi efektywność pracy, co czyni tę metodę standardem w branży graficznej oraz przy edycji zdjęć.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej