Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik rolnik
Kwalifikacja: ROL.04 - Prowadzenie produkcji rolniczej
Data rozpoczęcia: 3 listopada 2025 22:55
Data zakończenia: 3 listopada 2025 23:17

Egzamin zdany!

Wynik: 22/40 punktów (55,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Temperatura optymalna dla rośliny to taka, przy której

A. zatrzymują się funkcje życiowe.

B. wzrost i rozwój zachodzą w najlepszy sposób.

C. roślina jeszcze nie umiera, ale przestają działać jej funkcje życiowe.

D. roślina wciąż żyje, ale zatrzymuje wzrost i rozwój.

Wybór odpowiedzi, które sugerują, że rośliny mogą przeżyć w warunkach, gdy ich funkcje życiowe są ograniczone lub całkowicie wstrzymane, opiera się na błędnym zrozumieniu podstawowych zasad fizjologii roślin. Życie roślinne wymaga ciągłego przebiegu kluczowych procesów, takich jak fotosynteza i oddychanie, które są ściśle związane z optymalnym zakresem temperatury. Odpowiedzi wskazujące na zamieranie funkcji życiowych wskazują na skrajne warunki, które prowadzą do obumarcia roślin, co jest oczywistym błędem myślowym. W sytuacji, gdy roślina jest w stanie zatrzymania wzrostu, nie oznacza to, że jest w stanie przeżyć w dłuższym okresie. W rzeczywistości, długotrwałe działanie w niewłaściwych warunkach termicznych prowadzi do uszkodzenia tkanek roślinnych, spadku odporności na choroby oraz ogólnego osłabienia organizmu roślinnego. W praktyce, wprowadzenie odpowiednich działań ochronnych, takich jak regulacja temperatury i wilgotności w szklarni, jest kluczowe dla zapewnienia efektywnego wzrostu i rozwoju roślin. Dlatego, aby w pełni zrozumieć zależność między temperaturą a zdrowiem roślin, należy dostrzegać znaczenie stabilnych i optymalnych warunków dla ich prawidłowego funkcjonowania.

Pytanie 2

Który z zabiegów uprawowych jest najbardziej kosztowny i zużywa najwięcej energii?

A. głęboszowanie

B. włókowanie

C. talerzowanie

D. bronowanie

Głęboszowanie jest najbardziej energochłonnym i kosztownym zabiegiem uprawowym, ponieważ polega na głębokim spulchnianiu gleby, co wymaga zastosowania specjalistycznych maszyn, takich jak głębosze. Te urządzenia są zaprojektowane do pracy na dużych głębokościach, co pozwala na poprawę struktury gleby, zwiększenie jej przepuszczalności oraz ułatwienie dostępu powietrza do korzeni roślin. Głęboszowanie jest szczególnie ważne w przypadku gleb zwięzłych, które wykazują tendencję do zasklepywania się, co może prowadzić do ograniczonego wzrostu roślin. Przykładem zastosowania głęboszowania może być wprowadzenie go w praktykach gospodarstw rolnych uprawiających zboża czy rośliny okopowe. W kontekście dobrych praktyk, zaleca się przeprowadzanie tego zabiegu co kilka lat, aby zminimalizować koszty eksploatacji sprzętu oraz poprawić ogólną jakość gleby. Zgodnie z normami agrotechnicznymi, głęboszowanie powinno odbywać się na wilgotnej glebie, co zwiększa efektywność zabiegu i minimalizuje ryzyko uszkodzenia struktury gleby.

Pytanie 3

Jaki produkt z branży mleczarskiej powstaje poprzez wirowanie mleka?

A. Kefir

B. Jogurt

C. Śmietanę

D. Maślanka

Śmietana jest produktem uzyskiwanym w wyniku wirowania mleka, a proces ten polega na oddzieleniu tłuszczu od mleka. Wirowanie mleka to kluczowy krok w technologii przetwórstwa mleczarskiego, który odbywa się w wirówkach lub separatorach. Dzięki różnicy w gęstości, tłuszcz mleczny, który ma mniejszą gęstość niż woda, gromadzi się na powierzchni, a pozostała część, czyli maślanka, opada na dno. Śmietana, będąca bogatym źródłem tłuszczu mlecznego, znajduje szerokie zastosowanie w gastronomii i przemyśle spożywczym, w tym do produkcji sosów, zup, deserów oraz jako składnik do wypieków. Warto również zwrócić uwagę na różnice między śmietaną a innymi produktami mleczarskimi, takimi jak jogurt, maślanka czy kefir, które powstają w procesach fermentacji lub mają inne metody produkcji. Poznanie tych różnic jest istotne dla zrozumienia technologii produkcji oraz właściwości każdego z tych produktów, co ma praktyczne zastosowanie w kulinariach oraz w przemyśle spożywczym.

Pytanie 4

Najwięcej białka zawierają nasiona roślinne

A. grochu

B. pszenicy

C. rzepaku

D. słonecznika

Wybór pszenicy, rzepaku lub słonecznika jako odpowiedzi na pytanie o najbogatsze źródło białka roślinnego może wynikać z powszechnego przekonania, że zboża i nasiona oleiste są głównymi składnikami diety białkowej. Pszenica, chociaż jest bogata w węglowodany, nie osiąga pod względem białka wartości grochu, zawierając jedynie około 10-15% białka w suchej masie. Rzepak, z drugiej strony, jest bardziej znany z wysokiej zawartości tłuszczu, co sprawia, że nie jest najlepszym źródłem białka w diecie roślinnej. Jego nasiona zawierają około 20% białka, jednak profil aminokwasowy jest gorszy niż w przypadku grochu. Słonecznik, mimo że dostarcza pewne ilości białka, głównie wykorzystywany jest jako źródło zdrowych tłuszczy, a jego zawartość białka wynosi około 15-20%. Typowym błędem myślowym jest skupienie się na zawartości białka ogólnie, a nie na jego jakości i przyswajalności. Właściwe podejście do wyboru źródła białka roślinnego wymaga uwzględnienia nie tylko ilości białka, ale także jego profilu aminokwasowego oraz stopnia przyswajalności przez organizm.

Pytanie 5

Produkty pochodzące z rolnictwa ekologicznego, które mają trafić do sprzedaży, powinny być oznaczone etykietą zawierającą

A. termin "Zdrowa żywność"

B. informację, że gospodarstwo wdrożyło system HACCP

C. własny znak graficzny producenta

D. nazwę oraz numer upoważnionej jednostki certyfikującej

Oznaczanie produktów rolnictwa ekologicznego nazwą i numerem upoważnionej jednostki certyfikującej jest kluczowym wymogiem prawnym, który ma na celu zapewnienie przejrzystości i zaufania konsumentów do produktów ekologicznych. Certyfikacja potwierdza, że dany produkt spełnia określone standardy ekologiczne, które są zgodne z regulacjami Unii Europejskiej. Przykładem może być oznakowanie produktów przez jednostki certyfikujące takie jak Ecocert czy BioInspecta, które są uznawane i akredytowane na rynku. Posługiwanie się etykietami certyfikacyjnymi zwiększa wiarygodność producenta i wpływa na decyzje zakupowe konsumentów. Ponadto, jednostki certyfikujące przeprowadzają regularne kontrole, co zapewnia ciągłość wysokiej jakości produktów ekologicznych. W praktyce, oznaczenie to jest nie tylko wymogiem prawnym, ale również elementem strategii marketingowej, który przyciąga świadomych konsumentów, ceniących jakość i etykę produkcji.

Pytanie 6

Jakie kryterium jest najbardziej odpowiednie przy podejmowaniu decyzji o zastosowaniu pestycydów w produkcyjnej uprawie zbóż?

A. Etap rozwoju rośliny objętej ochroną

B. Typ wystąpienia uszkodzeń

C. Pojawienie się pierwszych symptomów choroby

D. Próg ekonomicznej szkodliwości

Kiedy mówimy o podejmowaniu decyzji w zakresie użycia pestycydów, warto przyjrzeć się różnym kryteriom, które mogą wpływać na tę decyzję. Faza rozwojowa rośliny chronionej, jako jedna z odpowiedzi, może wydawać się istotna. W rzeczywistości jednak, skupienie się tylko na tym kryterium może prowadzić do mylnych wniosków. Choć faza rozwojowa rośliny może nieść ze sobą pewne ograniczenia w zakresie wrażliwości na szkodniki, nie bierze pod uwagę aspektu ekonomicznego, który jest kluczowy przy podejmowaniu takich decyzji. Podobnie pierwsze objawy choroby mogą być mylące; ich wystąpienie nie zawsze stanowi bezpośrednią podstawę do natychmiastowej interwencji, ponieważ nie każda choroba prowadzi do strat ekonomicznych. Wreszcie, rodzaj powstałych uszkodzeń, chociaż istotny, nie dostarcza pełnego obrazu sytuacji i nie uwzględnia aspektu kosztów związanych z użyciem pestycydów. Kluczowym błędem myślowym, który często prowadzi do niewłaściwych decyzji, jest pomijanie aspektu ekonomicznego w kontekście ochrony roślin. Bez uwzględnienia PES, decyzje mogą być podejmowane w sposób subiektywny, co prowadzi do nieefektywnego wykorzystania zasobów i potencjalnych strat w produkcji. Ostatecznie, zrównoważone podejście do ochrony roślin wymaga dokładnej analizy wszystkich czynników, z uwzględnieniem zarówno etapu rozwoju rośliny, jak i kosztów oraz korzyści związanych z użyciem pestycydów.

Pytanie 7

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 8

Kiedy najlepiej wprowadzać nawozy wapniowe?

A. jesienią razem z obornikiem pod orkę przykrywającą obornik

B. po żniwach pod podorywkę

C. pod wiosenne zabiegi uprawowe

D. późną jesienią pod orkę przedzimową

Zastosowanie nawozów wapniowych w nieodpowiednich terminach może prowadzić do szeregu problemów agronomicznych. Jesienne nawożenie wapniem wraz z obornikiem przed orką może być mylnie interpretowane jako korzystne, jednak jest to niewłaściwa praktyka, ponieważ w tym czasie gleba jest często zbyt wilgotna, co utrudnia równomierne wymieszanie nawozu z glebą oraz może prowadzić do strat składników odżywczych w wyniku wymywania. Ponadto, zastosowanie nawozów wapniowych pod wiosenne zabiegi uprawowe, choć wydaje się korzystne, nie pozwala na odpowiednie neutralizowanie kwasowości gleby przed rozpoczęciem sezonu wegetacyjnego. Z kolei późna jesień pod orkę przedzimową może być zbyt późno na skuteczne działanie wapnia, który potrzebuje czasu na reaktywację w glebie. Ponadto, stosowanie wapna w niewłaściwym czasie może zaburzać równowagę mikroflory glebowej, co może wpływać negatywnie na zdrowie roślin. Kluczowe jest zrozumienie, że skuteczność nawożenia wapniowego zależy od czasu i metody aplikacji, a stosowanie go w odpowiednich terminach, takich jak pożniwna podorywka, sprzyja nie tylko poprawie struktury gleby, ale także maksymalizacji plonów.

Pytanie 9

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 10

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 11

Rasy przeżuwaczy wykorzystywane w produkcji mleka to:

A. charolaise, alpejska, ile de france

B. hereford, kaszmirska, czarnogłówka

C. jersey, saaneńska, fryzyjska

D. polska czerwona, burska, merynos

Jersey, saaneńska i fryzyjska to rasy przeżuwaczy, które są szczególnie cenione w produkcji mleka. Rasa Jersey jest znana z wysokiej wydajności mlecznej oraz doskonałej jakości mleka, które charakteryzuje się wysoką zawartością tłuszczu i białka. Saaneńska to rasa kozy, która również wyróżnia się dużą wydajnością mleczną oraz łagodnym temperamentem, co czyni ją popularnym wyborem w gospodarstwach nastawionych na produkcję koziego mleka. Fryzyjska, z drugiej strony, to rasa bydła mlecznego, która również osiąga wysokie wyniki w produkcji mleka. W praktyce, hodowcy często wybierają te rasy, aby maksymalizować wydajność produkcji mleka, stosując dobre praktyki żywieniowe oraz warunki hodowlane. Warto podkreślić, że stosowanie genetyki i selekcji w hodowli tych ras umożliwia dalsze poprawianie ich cech użytkowych, co jest zgodne z nowoczesnymi standardami zrównoważonego rozwoju w produkcji rolniczej.

Pytanie 12

Przeprowadza się zaprawianie nasion rzepaku ozimego w celu

A. skrócenia długości pędu głównego

B. zwiększenia odporności zimowej roślin

C. ograniczenia zachwaszczenia plantacji

D. ochrony przed chorobami grzybowymi

Odpowiedź dotycząca ochrony przed chorobami grzybowymi jest prawidłowa, ponieważ zaprawianie nasion rzepaku ozimego to kluczowy proces agrotechniczny, który ma na celu zabezpieczenie roślin przed różnymi patogenami, w tym chorobami grzybowymi. Przykładowo, zaprawy nasienne zawierają substancje czynne, które mogą skutecznie zwalczać grzyby, jak np. ryzoktonioza czy biała zgnilizna, które mogą znacząco obniżyć plon. Zastosowanie odpowiedniego preparatu jest zgodne z dobrą praktyką rolniczą, która zaleca stosowanie zapraw w celu minimalizacji ryzyka chorób. Praktyczne podejście do sadzenia rzepaku ozimego powinno obejmować również analizę występowania chorób w danym regionie oraz wybór odpowiednich środków ochrony roślin. Taka strategia nie tylko zwiększa szanse na uzyskanie zdrowych i wydajnych roślin, ale także zmniejsza konieczność używania chemicznych środków ochrony roślin w późniejszych fazach wzrostu, co jest korzystne z punktu widzenia ekologii i zrównoważonego rozwoju.

Pytanie 13

Pomieszczenia do składowania powinny być wyposażone w specjalne zabezpieczenia przeciwpożarowe

A. superfosfatu

B. polifoski

C. mikronawozów

D. saletry

Zarówno polifoski, mikronawozy, jak i superfosfat, to nawozy stosowane w rolnictwie, jednak nie wykazują one takich właściwości, które wymagałyby specjalnych zabezpieczeń przeciwpożarowych w takim samym stopniu jak saletra. Polifoski, będące nawozami fosforowymi, są z reguły stabilne i nie stanowią zagrożenia pożarowego – ich skład chemiczny nie powoduje ryzyka utleniania czy przyspieszania pożaru. Mikronawozy, które zawierają śladowe ilości mikroelementów, również nie są substancjami wysoce reagującymi, co sprawia, że ich przechowywanie nie wymaga zaawansowanych zabezpieczeń przeciwwybuchowych. Superfosfat, będący nawozem fosforowym, jest stosunkowo bezpieczny, a jego właściwości chemiczne nie stwarzają warunków sprzyjających pożarom. Typowym błędem myślowym jest zatem mylenie klasyfikacji nawozów oraz ich potencjalnych zagrożeń. W przypadku nawozów, niezwykle istotne jest zrozumienie ich reakcji chemicznych w różnych warunkach oraz wpływu na środowisko. Przechowywanie nawozów powinno odbywać się zgodnie z wytycznymi lokalnych przepisów i standardów, które uwzględniają specyfikę przechowywanych substancji, aby zminimalizować potencjalne zagrożenia dla ludzi i środowiska.

Pytanie 14

Znaki definiujące w zakresie wymiarowania to

A. wymiary długości

B. groty lub linie

C. wartości wymiarowe

D. liczby pomocnicze

Liczby wymiarowe, wymiary liniowe oraz liczby pomocnicze to terminy związane z różnymi aspektami wymiarowania, ale nie są one tymi, które pełnią funkcję znaków ograniczających w wymiarze rysunkowym. Liczby wymiarowe odnoszą się do wartości liczbowych określających konkretne wymiary, a wymiary liniowe przedstawiają długości linii w kontekście rysunku. Te elementy mają swoje miejsce w rysunkach technicznych, ale ich zastosowanie nie obejmuje sygnalizacji granic wymiarów, co jest kluczowe dla prawidłowego odczytu rysunku. Liczby pomocnicze, chociaż mogą wspierać zrozumienie wymiarów, nie są znakami ograniczającymi, a ich celem jest dostarczenie dodatkowego kontekstu lub informacji pomocniczych. Błędem myślowym jest zatem utożsamienie tych pojęć z funkcją graficzną, której celem jest wyznaczanie zakresu wymiarów. W przypadku rysunków technicznych, właściwe oznaczenie granic wymiarów za pomocą grotów i kresek jest kluczowe dla uniknięcia nieporozumień i błędów w produkcji, co podkreśla znaczenie znajomości i stosowania odpowiednich standardów w praktyce inżynieryjnej.

Pytanie 15

Wilgotność ziarna zbóż przechowywanego przez maksymalnie 6 miesięcy nie powinna przekraczać

A. 10%

B. 14%

C. 16%

D. 12%

Wilgotność ziarna zbóż przechowywanego do 6 miesięcy nie powinna przekraczać 14%, co jest zgodne z zaleceniami wielu organizacji zajmujących się jakością żywności oraz przechowywaniem produktów rolnych. Utrzymanie wilgotności w tym przedziale jest kluczowe dla zapobiegania rozwojowi pleśni, bakterii oraz insektów, które mogą znacząco wpłynąć na jakość ziarna. Przykładowo, ziarno pszenicy przechowywane w odpowiednich warunkach z wilgotnością do 14% może zachować swoje właściwości odżywcze oraz smakowe przez dłuższy czas. Stosowanie odpowiednich standardów przechowywania, takich jak kontrola temperatury i regularne monitorowanie wilgotności, jest kluczowe dla zapewnienia, że ziarno nie ulegnie zepsuciu. Dobrą praktyką jest także wykorzystanie odpowiednich pojemników, które minimalizują kontakt z wilgocią z otoczenia, co dodatkowo zabezpiecza ziarno przed degradacją.

Pytanie 16

Przechowywanie akt osobowych pracownika odbywa się przez okres

A. 25 lat

B. 15 lat

C. 5 lat

D. 50 lat

Odpowiedź 50 lat jest poprawna, ponieważ zgodnie z polskim prawem, akta osobowe pracowników powinny być przechowywane przez okres 50 lat po zakończeniu stosunku pracy. Taki wymóg wynika z Ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy oraz przepisów dotyczących archiwizacji dokumentów. Przechowywanie akt przez tak długi czas jest uzasadnione potrzebą zapewnienia możliwości weryfikacji okresów zatrudnienia w kontekście emerytalnym oraz innych świadczeń pracowniczych. Przykładowo, w przypadku ubiegania się o emeryturę, ZUS może wymagać przedstawienia odpowiednich dokumentów, co czyni długoletnie przechowywanie akt niezbędnym. Warto również zaznaczyć, że dobrym praktykom w zakresie zarządzania dokumentacją pracowniczą towarzyszy stosowanie odpowiednich zabezpieczeń, takich jak digitalizacja oraz archiwizacja w bezpiecznych warunkach, aby zapewnić integralność i dostępność akt przez cały wymagany okres.

Pytanie 17

W tabeli przedstawiono powierzchnię upraw gospodarstwa rolnego. Wiodącą w strukturze zasiewów tego gospodarstwa jest uprawa roślin

Rodzaj uprawy	Powierzchnia uprawy (w ha)
łubin	3
żyto	6
ziemniaki	4
rzepak	6
buraki pastewne	2
pszenica	4
Razem	25

A. zbożowych.

B. okopowych.

C. motylkowych

D. oleistych.

Uprawy zbożowe, w tym żyto i pszenica, są kluczowym elementem wielu gospodarstw rolnych, ponieważ zapewniają nie tylko podstawowe zbiory, ale także surowiec do produkcji pasz dla zwierząt. W przedstawionej tabeli zbiory zbożowe zajmują 10 ha, co czyni je dominującą grupą w strukturze zasiewów. Zboża pełnią ważną rolę w zachowaniu płodozmianu oraz w zapobieganiu erozji gleby, co jest zgodne z najlepszymi praktykami rolniczymi. Dodatkowo, ich wysoka wydajność i możliwość przechowywania sprawiają, że są one opłacalne ekonomicznie. W kontekście rolnictwa ekologicznego, zboża mogą również służyć do poprawy struktury gleby i wspierania bioróżnorodności w gospodarstwie. Warto zaznaczyć, że wprowadzenie różnorodności upraw, w tym zbożowych, przyczynia się do stabilizacji plonów w obliczu zmieniających się warunków klimatycznych.

Pytanie 18

Choroba, która pojawia się u rolników, czyli alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych, znane jako płuco rolnika, jest spowodowana przez

A. bakterię rozwijającą się w spleśniałych samozagrzanych paszach

B. tasiemca

C. włośnię spiralnego

D. wirusy przenoszone przez gryzonie

Alergiczne zapalenie pęcherzyków płucnych, znane jako płuco rolnika, jest wynikiem ekspozycji na organiczne pyły, które mogą zawierać mikroorganizmy, w tym bakterie. Prawidłowa odpowiedź wskazuje na bakterie rozwijające się w spleśniałych samozagrzanych paszach. W takich warunkach sprzyja rozwojowi bakterii, zwłaszcza z grupy Actinobacteria, które mogą wywoływać silne reakcje alergiczne u ludzi. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest kluczowe w profilaktyce zdrowia rolników. Zaleca się stosowanie odpowiednich masek ochronnych oraz regularne kontrolowanie stanu pasz, aby uniknąć ich spleśnienia. Dobre praktyki w zakresie przechowywania pasz, takie jak zapewnienie odpowiedniej wentylacji oraz regularne audyty jakości, mogą znacząco zredukować ryzyko powstania tego schorzenia. Ponadto, edukacja rolników na temat objawów i skutków alergii zawodowych jest niezbędna dla poprawy ich zdrowia i bezpieczeństwa w miejscu pracy.

Pytanie 19

Podczas inspekcji przeprowadzanej przez bhp w gospodarstwie, zauważono nieprawidłowości w realizacji zabiegów ochrony roślin. Osoba wykonująca zabieg nie miała na sobie odzieży ochronnej, co stwarzało bezpośrednie zagrożenie dla

A. środowiska naturalnego roślin.

B. jakości przeprowadzonego zabiegu.

C. osób, które będą miały kontakt z tym pracownikiem.

D. zdrowia i życia pracownika.

Odpowiedź dotycząca zdrowia i życia pracownika jest prawidłowa, ponieważ brak odzieży ochronnej podczas wykonywania zabiegów ochrony roślin stwarza bezpośrednie zagrożenie dla pracownika. Pracownicy zajmujący się środkami ochrony roślin są narażeni na działanie substancji chemicznych, które mogą być toksyczne, drażniące lub nawet rakotwórcze. Zgodnie z przepisami BHP oraz normami takimi jak PN-EN 140, każdy pracownik powinien być wyposażony w odpowiednią odzież ochronną, w tym rękawice, maski i odzież odporną na chemikalia, aby zminimalizować ryzyko kontaktu z niebezpiecznymi substancjami. Przykładem może być stosowanie kombinezonów ochronnych, które nie tylko chronią skórę, ale również zmniejszają ryzyko inhalacji szkodliwych oparów. Dlatego tak ważne jest, aby pracownicy przestrzegali zasad dotyczących ochrony osobistej, co jest również częścią kultury bezpieczeństwa w miejscu pracy, do której dąży każda odpowiedzialna firma.

Pytanie 20

Wyznacz roczne zapotrzebowanie na siano dla grupy 20 krów, zakładając 10% zapasu, gdy średnia dzienna konsumpcja to 4 kg/szt.

A. 29,20 t

B. 36,50 t

C. 17,30 t

D. 32,12 t

Poprawna odpowiedź to 32,12 t, co wynika z dokładnego obliczenia rocznego zapotrzebowania na siano dla stada 20 krów. Średnie dzienne spożycie dla jednej krowy wynosi 4 kg, co w przeliczeniu na 20 krów daje 80 kg dziennie (20 krów x 4 kg/szt). Aby obliczyć roczne zapotrzebowanie, mnożymy dzienne spożycie przez liczbę dni w roku (365), co daje 29 200 kg rocznie (80 kg x 365 dni). Następnie, aby uwzględnić 10% rezerwę, należy dodać 2 920 kg do 29 200 kg, co daje 32 120 kg, czyli 32,12 t. To podejście jest zgodne z praktykami w hodowli bydła, gdzie zapewnienie odpowiednich zapasów paszy jest kluczowe dla zdrowia zwierząt oraz ich wydajności. Znajomość takich obliczeń pozwala na skuteczne zarządzanie stadem, co może prowadzić do lepszego wykorzystania zasobów oraz zwiększenia rentowności gospodarstwa rolnego.

Pytanie 21

Farma specjalizuje się w uprawie kukurydzy na ziarno, a co roku obsiewa 7 500 ha kukurydzy. Gdzie najlepiej sprzedać ziarno?

A. do zakładu paszowego.

B. na giełdzie.

C. na licytacji.

D. na rynku.

Sprzedaż kukurydzy na targowisku, aukcji lub do mieszalni pasz ma swoje ograniczenia, które wpływają na jej efektywność i rentowność. Targowiska są lokalnymi punktami sprzedaży, które mogą oferować ograniczoną bazę klientów, co nie sprzyja uzyskaniu optymalnych cen. Ponadto, sprzedaż na targowisku często wiąże się z dużą konkurencją lokalnych producentów, co może prowadzić do zaniżenia cen. Sprzedaż na aukcji, chociaż może być korzystna w niektórych kontekstach, często nie zapewnia dostępu do większego rynku oraz większej liczby potencjalnych nabywców. Aukcje są zazwyczaj jednorazowymi wydarzeniami, co może ograniczać możliwości zbytu i stwarzać większą niepewność co do uzyskanych cen. Z kolei sprzedaż do mieszalni pasz, mimo że może być atrakcyjna ze względu na stałość zamówień, jest ograniczona do jednego segmentu rynku i może nie gwarantować konkurencyjnych cen. W przypadku dużych upraw, jak w opisywanym gospodarstwie, kluczowe jest, aby sprzedawca miał możliwość dotarcia do jak najszerszej grupy odbiorców oraz mógł korzystać z dynamicznych cen rynkowych. Dlatego wybór giełdy jako miejsca sprzedaży jest zgodny z powszechnie przyjętymi standardami efektywnego zarządzania sprzedażą produktów rolnych, które kładą nacisk na zyski, elastyczność oraz minimalizację ryzyk związanych z cenami.

Pytanie 22

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 23

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 24

Kluczowym czynnikiem przy wyborze towaru w czasach rosnącej świadomości konsumentów jest

A. koszt transportu

B. opakowanie zbiorcze

C. koszt opakowania

D. opakowanie ekologiczne

Opakowanie ekologiczne stało się kluczowym kryterium wyboru produktów w kontekście rosnącej świadomości konsumenckiej. Konsumenci coraz częściej zwracają uwagę na wpływ produktów na środowisko, co znajduje odzwierciedlenie w ich preferencjach zakupowych. Wybór opakowania ekologicznego nie tylko ogranicza negatywny wpływ na środowisko, ale także odpowiada na oczekiwania klientów, którzy chcą wspierać zrównoważony rozwój. Przykłady zastosowania opakowań ekologicznych obejmują materiały biodegradowalne, takie jak papier z recyklingu czy tworzywa sztuczne pochodzące z surowców odnawialnych. Firmy, które implementują takie rozwiązania, mogą nie tylko przyciągnąć klientów, ale również zyskać przewagę konkurencyjną. Na przykład przedsiębiorstwa takie jak Unilever czy Coca-Cola intensywnie inwestują w rozwój opakowań przyjaznych dla środowiska, co pomaga im zwiększyć wartość marki i lojalność klientów. Dlatego opakowanie ekologiczne powinno być priorytetem w strategiach marketingowych i produktowych.

Pytanie 25

Jeżeli podczas kalibracji opryskiwacza rzeczywisty wypływ cieczy z rozpylaczy jest mniejszy od oczekiwanego, co należy zrobić?

A. dodać wodę do opryskiwacza

B. podnieść belki polowe na wyższą wysokość

C. nieznacznie obniżyć wartość ciśnienia

D. nieznacznie zwiększyć wartość ciśnienia

Zmniejszenie wartości ciśnienia w przypadku, gdy rzeczywisty wypływ cieczy jest niższy niż zakładany, jest podejściem, które może prowadzić do wielu problemów w aplikacji środków ochrony roślin. Zmniejszenie ciśnienia może skutkować dalszym spadkiem wypływu cieczy, co w konsekwencji obniży efektywność oprysku. Warto mieć na uwadze, że ciśnienie jest jednym z kluczowych parametrów wpływających na wielkość kropli, a ich wielkość ma bezpośredni wpływ na zdolność cieczy do pokrywania powierzchni roślin. Oprócz tego, pomysł dodawania wody do opryskiwacza w celu zwiększenia wypływu jest nieefektywny, ponieważ prowadzi do rozcieńczenia środków aktywnych, co obniża ich skuteczność. Unieść belki polowe również nie jest odpowiednią strategią, gdyż zmiana wysokości rozpylaczy nie rozwiązuje problemu z ciśnieniem, a może wprowadzić dodatkowe zmiany w sposobie aplikacji. W przypadku zbyt niskiego ciśnienia powstaje ryzyko, że opryskiwacz nie osiągnie wymaganej precyzji oraz pokrycia, co jest fundamentalne w nowoczesnym rolnictwie. Dlatego kluczowe jest zrozumienie, że poprawa ciśnienia jest niezbędna dla prawidłowej kalibracji systemu, co gwarantuje skuteczną aplikację.

Pytanie 26

Aby rozdzielić nasiona okrągłe od podłużnych (np. wyki i owies), potrzeba zastosować

A. młynek

B. żmijkę

C. tryjer

D. wialnię

Młynek, wialnia i tryjer, mimo że są to urządzenia stosowane w przetwórstwie rolnym, nie są odpowiednie do separacji nasion okrągłych od podłużnych na taką skalę. Młynek jest używany przede wszystkim do mielenia ziaren, co prowadzi do ich rozdrobnienia, a nie do separacji. Rozdrobnione nasiona nie mogą być skutecznie oddzielane na podstawie ich kształtu, co czyni młynek nieodpowiednim narzędziem w tej konkretnej sytuacji. Wialnia, z kolei, jest przeznaczona do oddzielania nasion od słomy i innych zanieczyszczeń, ale nie oferuje precyzyjnej separacji w zależności od kształtu nasion. Użycie wialni może prowadzić do niepożądanych rezultatów, takich jak mieszanie różnych typów nasion. Natomiast tryjer to urządzenie służące do oddzielania nasion od ich osłon, ale również nie jest dostosowane do selektywnego rozdzielania nasion okrągłych od podłużnych. Typowe błędy myślowe prowadzące do wyboru tych opcji wynikają z mylnego założenia, że każde urządzenie przetwórcze może być użyte do wszelkiego rodzaju separacji, co jest dalekie od prawdy. Właściwe podejście do segregacji nasion wymaga zrozumienia specyfiki każdego urządzenia oraz ich właściwego zastosowania zgodnie z najlepszymi praktykami w przemyśle rolnym.

Pytanie 27

Na podstawie instrukcji oblicz, ile wapna hydratyzowanego należy użyć do przygotowania 4 litrów mleczka wapiennego, potrzebnego do dezynfekcji kojca dla cieląt.

Instrukcja przygotowania mleczka wapiennego
1.	Do wody dodać świeżego wapna hydratyzowanego (nigdy odwrotnie) w proporcji: na 1kilogram wapna przypada 5 litrów wody.
2.	Otrzymany roztwór – farba wapienna - wymieszać i przecedzić przez sito w celu wyłapania niezlasowanego wapna lub innych zanieczyszczeń mechanicznych.

A. 800 g

B. 400 g

C. 600 g

D. 200 g

Prawidłowa odpowiedź to 800 g wapna hydratyzowanego, które jest niezbędne do przygotowania 4 litrów mleczka wapiennego. Obliczenia opierają się na proporcji 1 kg wapna na 5 litrów wody. Zatem, aby obliczyć, ile wapna potrzebujemy na 4 litry, stosujemy proporcję: 4/5 z 1 kg, co daje 0,8 kg, czyli 800 g. Przygotowanie mleczka wapiennego jest kluczowe w procesach dezynfekcji, zwłaszcza w kojcach dla cieląt, ponieważ wapno hydratyzowane działa jako skuteczny środek dezynfekujący, eliminując patogeny i bakterie, które mogą zagrażać zdrowiu zwierząt. Stosowanie odpowiednich dawek wapna jest zgodne z zaleceniami weterynaryjnymi, które podkreślają znaczenie higieny w hodowli bydła. Dzięki właściwym proporcjom zapewniamy nie tylko skuteczność dezynfekcji, ale również bezpieczeństwo dla cieląt, które są bardziej podatne na choroby. Dbałość o odpowiednie przygotowanie mleczka wapiennego wpływa również na jakość hodowli i późniejszy rozwój zwierząt.

Pytanie 28

Opakowania po produktach chemicznych stosowanych w rolnictwie powinny być unieszkodliwiane

A. poprzez ich spalenie

B. poprzez wrzucenie do pojemnika na odpady

C. zgodnie z wskazówkami dostawcy środka chemicznego

D. poprzez transport na wysypisko odpadów komunalnych

Wyrzucanie opakowań po środkach chemicznych do kontenera na śmieci jest nieodpowiedzialnym podejściem, które może prowadzić do poważnych konsekwencji dla zdrowia ludzi oraz środowiska. Takie działanie skutkuje przypadkowym uwolnieniem toksycznych substancji do gleby i wód gruntowych, co zagraża ekosystemom oraz może mieć długofalowe skutki zdrowotne dla ludzi. Z kolei wywiezienie ich na składowisko odpadów komunalnych jest również niewłaściwe, gdyż te odpady wymagają specjalistycznego traktowania, które nie może być zapewnione na typowych wysypiskach. Takie składowiska nie są zaprojektowane do obsługi substancji chemicznych, co zwiększa ryzyko ich uwolnienia do środowiska. Ponadto, spalenie opakowań nie jest zalecaną metodą, gdyż może prowadzić do emisji niebezpiecznych substancji chemicznych do atmosfery, co jest sprzeczne z normami ochrony powietrza. Często pojawiające się błędne przekonanie, że odpady chemiczne można traktować jak zwykłe śmieci, wynika z braku wiedzy na temat ich właściwości oraz zagrożeń, jakie niosą dla zdrowia i środowiska. Dlatego niezwykle istotne jest, aby stosować się do zaleceń producentów i przestrzegać przepisów dotyczących utylizacji, aby zapobiec niebezpiecznym sytuacjom oraz chronić nasze otoczenie.

Pytanie 29

Który odcinek kręgosłupa ssaków hodowlanych, które są stałocieplne, ma ustaloną liczbę kręgów?

A. Szyjny

B. Krzyżowy

C. Lędźwiowy

D. Piersiowy

Odpowiedź na pytanie dotyczące odcinków kręgosłupa stałocieplnych ssaków jest prawidłowa. Odcinek szyjny kręgosłupa zwierząt, w tym gatunków hodowlanych, ma stałą liczbę kręgów, wynoszącą zazwyczaj siedem. Ta cecha jest istotna zarówno z anatomicznego, jak i funkcjonalnego punktu widzenia. Odcinek szyjny kręgosłupa spełnia kluczową rolę w podtrzymywaniu głowy oraz umożliwianiu ruchów w obrębie szyi, co jest istotne dla codziennego funkcjonowania zwierząt. Stabilność i jednocześnie elastyczność tego odcinka są osiągane dzięki przemyślanej budowie poszczególnych kręgów, które są przystosowane do różnych ruchów. Wiedza na temat stałej liczby kręgów w odcinku szyjnym jest również fundamentalna w kontekście weterynarii, gdzie zrozumienie anatomii ssaków pozwala na precyzyjne diagnozowanie problemów zdrowotnych, takich jak urazy czy choroby kręgosłupa. Dobrą praktyką jest również uwzględnianie tej wiedzy w hodowli zwierząt, aby zapewnić ich komfort oraz zdrowie.

Pytanie 30

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 31

Uszeregowane zboża według kryterium, od najwyższych do najniższych wymagań glebowych, przedstawia wariant

Wariant I	Wariant II	Wariant III	Wariant IV
1. Jęczmień	1. Pszenica	1. Pszenica	1. Pszenica
2. Pszenica	2. Jęczmień	2. Jęczmień	2. Pszenżyto
3. Pszenżyto	3. Żyto	3. Pszenżyto	3. Jęczmień
4. Żyto	4. Pszenżyto	4. Żyto	4. Żyto

A. IV

B. I

C. III

D. II

Wariant III jest poprawny, ponieważ przedstawia prawidłową hierarchię wymagań glebowych dla różnych rodzajów zbóż. Pszenica, jako zboże o najwyższych wymaganiach glebowych, potrzebuje gleby o wysokiej jakości, bogatej w składniki odżywcze oraz o odpowiedniej strukturze, co jest kluczowe dla jej wzrostu i plonowania. Jęczmień, który zajmuje drugą pozycję, również wymaga gleby lepszej jakości, lecz jest bardziej tolerancyjny na gorsze warunki niż pszenica. Następnie pszenżyto, które jest mniej wymagające niż wcześniejsze zboża, a na końcu żyto, które potrafi rosnąć na glebach słabszych i w trudniejszych warunkach. Wiedza o wymaganiach glebowych jest istotna dla rolników, którzy chcą optymalizować plony oraz dobierać odpowiednie gatunki do warunków glebowych swojej działki. Dobrą praktyką jest przeprowadzanie analizy gleby przed siewem, aby dopasować uprawy do jej rzeczywistych parametrów.

Pytanie 32

Aby zredukować kanibalizm i pterofagię w hodowli ptaków, sugeruje się pomalowanie okien oraz wykorzystanie żarówek w kolorze

A. czerwonym

B. zielonym

C. białym

D. niebieskim

Czerwona barwa światła jest zalecana w hodowli drobiu, gdyż wpływa na zmniejszenie stresu u ptaków oraz ogranicza zjawiska kanibalizmu i pterofagii. Badania wykazały, że ptaki są mniej skłonne do agresywnego zachowania w pomieszczeniach oświetlonych światłem czerwonym, co jest kluczowe w utrzymaniu harmonijnego stada. Czerwone światło wprowadza do środowiska hodowlanego atmosferę, która działa uspokajająco na ptaki, zmniejszając ich pobudliwość. W praktyce, hodowcy mogą zastosować żarówki emitujące czerwone światło w pomieszczeniach, gdzie przebywają ptaki, aby zredukować ryzyko niepożądanych zachowań, co przyczynia się nie tylko do poprawy dobrostanu zwierząt, ale również do zwiększenia wydajności produkcji. Zgodnie z dobrymi praktykami w hodowli drobiu, właściwe oświetlenie jest jednym z kluczowych elementów wpływających na zdrowie i rozwój ptaków, dlatego stosowanie czerwonego światła staje się standardem w nowoczesnych fermach drobiu.

Pytanie 33

Komunikat Głównego Lekarza Weterynarii dotyczy pasztetów drobiowych, których termin minimalnej trwałości upływa dnia

Komunikat prasowy Głównego Lekarza Weterynarii nr 16 w związku z otrzymaniem
pierwszych wyników badań wieprzowiny pochodzącej z Irlandii w kierunku dioksyn.

(Wyciąg)

Informuję, że do godziny 15-ej dnia 23 grudnia 2008 roku, Główny Lekarz Weterynarii otrzymał kolejne listy produktów, które muszą zostać wycofane z rynku.

Produkty te były wyprodukowane w zakładzie Wytwórnia Żywności, 00-000 Warszawa ul. Rozszerzona 3.

Dotyczy to produktów znajdujących się w handlu i wytworzonych między:

18.10.08 a 06.11.08, z datą minimalnej trwałości od 18.10.10 do 06.11.10: pasztet z drobiu z papryką (131 g), pasztet z drobiu firmowy (131 g i 250 g), pasztet z drobiu z zielonym pieprzem (131 g), pasztet z drobiu z pomidorami (131 g i 250 g), pasztet z drobiu z pieczarkami (131 g i 250 g), pasztet z drobiu z majerankiem (131 g);

A. 6 listopada 2010 r.

B. 6 listopada 2008 r.

C. 18 października 2008 r.

D. 23 grudnia 2008 r.

Wybór jednej z dat, które nie mieszczą się w przedziale 18 października 2010 r. do 6 listopada 2010 r. wskazuje na niepełne zrozumienie regulacji dotyczących dat minimalnej trwałości. Terminy te są kluczowym elementem zapewnienia bezpieczeństwa żywności. Odpowiedzi wskazujące daty wcześniejsze, jak 18 października 2008 r. czy 6 listopada 2008 r., są całkowicie nieaktualne i nie mają zastosowania. W przypadku daty 23 grudnia 2008 r. również mamy do czynienia z rażącym błędem, ponieważ jest to data znacznie późniejsza niż podany okres, co również nie odnosi się do obowiązujących przepisów. Typowym błędem myślowym jest skupienie się na tylko jednym elemencie informacji, zamiast uwzględniać całość kontekstu. W przemyśle spożywczym ogromne znaczenie ma przestrzeganie łańcucha dostaw oraz odpowiednie monitorowanie dat ważności w celu zapobiegania marnotrawieniu żywności oraz ochrony zdrowia konsumentów. Nieprawidłowe zrozumienie tych zasad może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji, takich jak sprzedaż przeterminowanych produktów, co narusza zarówno przepisy prawa, jak i etykę zawodową. Przykładem dobrych praktyk w tej dziedzinie jest wdrożenie systemów zarządzania jakością, które pomagają w ścisłym monitorowaniu dat ważności oraz zapewnieniu, że wszystkie produkty są zgodne z obowiązującymi regulacjami.

Pytanie 34

To pytanie jest dostępne tylko dla zalogowanych użytkowników. Zaloguj się lub utwórz konto aby zobaczyć pełną treść pytania.

Odpowiedzi dostępne po zalogowaniu.

Wyjaśnienie dostępne po zalogowaniu.

Pytanie 35

Roślinami okopowymi są:

A. burak, gryka, rzepak

B. marchew, topinambur, cykoria

C. ziemniak, burak, proso

D. marchew, len, żyto

Zrozumienie, czym są rośliny okopowe, jest istotne, żeby je dobrze zidentyfikować. W pierwszej odpowiedzi, burak, gryka i rzepak totalnie nie pasują do tej grupy. Burak to rzeczywiście roślina okopowa, ale gryka to zboże, które głównie uprawia się dla nasion. Rzepak, mimo że jest ważny gospodarczo, to jest rośliną oleistą, więc też się nie łapie. Więc to połączenie prowadzi do błędnych wniosków. W drugiej odpowiedzi, ziemniak, burak i proso także są nietrafione. Proso to zboże, które nie rośnie pod ziemią, więc odpada. A w ostatniej odpowiedzi, gdzie pojawiają się marchew, len i żyto, też nie jest dobrze, bo len i żyto to rośliny włókniste i zbożowe, a nie okopowe. Często ludzie mylą rośliny okopowe z innymi typami roślin, co może prowadzić do nieporozumień w uprawach czy planowaniu w rolnictwie. Ważne jest, żeby wiedzieć, że rośliny okopowe to te uprawiane dla ich organów podziemnych, takich jak korzenie czy bulwy, co powinno być podstawą każdej analizy w agronomii.

Pytanie 36

Najlepiej fermentują pasze o

A. wysokim poziomie cukrów i niskim poziomie białka

B. wysokim poziomie cukrów i wysokim poziomie białka

C. średnim poziomie cukrów i niskim poziomie białka

D. niskim poziomie cukrów i wysokim poziomie białka

Kiszenie pasz to proces, który wymaga zrozumienia interakcji pomiędzy różnymi składnikami paszy. Wysoka zawartość białka w paszy, jak sugerują niektóre odpowiedzi, może prowadzić do niepożądanych efektów podczas fermentacji. Zbyt duża ilość białka może stwarzać warunki sprzyjające produkcji amoniaku, co negatywnie wpływa na jakość kiszonki i jej smakowitość dla zwierząt. Dodatkowo, niska zawartość cukrów sprawia, że bakterie mlekowe, które są niezbędne do efektywnego fermentowania paszy, mają ograniczone źródło energii, co może prowadzić do słabej fermentacji i utraty wartości odżywczych. Przykłady pasz o niskiej zawartości cukrów to różne rodzaje zbóż, które mogą być mniej efektywne w procesie kiszenia. Bardzo istotne jest także uwzględnienie optymalnych proporcji składników, aby uniknąć sytuacji, w której pH nie obniża się wystarczająco, co może skutkować rozwojem bakterii gnilnych. W praktyce rolniczej, zrozumienie, jakie składniki aktywne wpływają na proces kiszenia, jest kluczowe dla zapewnienia wysokiej jakości paszy, a ignorowanie tego aspektu prowadzi do typowych błędów, które mogą mieć negatywne konsekwencje dla zdrowia zwierząt oraz efektywności produkcji.

Pytanie 37

Oblicz, ile powinna wynosić powierzchnia płyty gnojowej dla 10 DJP bydła w gospodarstwie położonym poza strefą OSN.

Wymagana powierzchnia płyt i pojemność zbiorników w przeliczeniu na 1 DJP
Gatunek zwierząt	Pojemność wymagana w strefach azotanowych OSN (na 6 miesięcy)	Pojemność wymagana na pozostałych obszarach (na 4 miesiące)
Powierzchnia płyt obornikowych w m²/DJP
Bydło, trzoda, owce, konie	3,5	2,5
Drób	1,6	1,1
Pojemność zbiorników na gnojówkę w m³/DJP
Bydło, trzoda, owce	3,0	2,0
Drób	0,25	0,2
Konie	1,5	1,0
Pojemność zbiorników na gnojowicę w m³/DJP
Trzoda, bydło	10,0	7,0

A. 35 m2

B. 25 m2

C. 11 m2

D. 16 m2

Powierzchnia płyty gnojowej dla bydła jest kluczowym elementem zarządzania gospodarstwem rolnym, szczególnie w kontekście ochrony środowiska oraz spełniania wymogów prawnych. W przypadku 10 DJP bydła, obowiązujący standard określa, że powierzchnia płyty obornikowej powinna wynosić 2,5 m² na każdy DJP. Zatem, mnożąc 2,5 m² przez 10 DJP, uzyskujemy wymaganą powierzchnię 25 m². Przykładowo, w praktyce, zwracając uwagę na takie normy, rolnicy mogą efektywnie planować budowę i konserwację obiektów inwentarskich, co pozwala uniknąć problemów związanych z odprowadzaniem odpadów. Ponadto, właściwie zaprojektowana płyta gnojowa zmniejsza ryzyko zanieczyszczenia wód gruntowych oraz innych negatywnych skutków dla środowiska, co jest szczególnie ważne w kontekście zrównoważonego rozwoju gospodarstw. Takie podejście nie tylko spełnia wymagania prawne, ale również przyczynia się do oszczędności finansowych w dłuższym okresie, poprzez minimalizację ryzyk związanych z karami za niewłaściwe zarządzanie odpadami. Dlatego odpowiedź 25 m² jest zgodna z obowiązującymi standardami i praktykami w branży rolniczej.

Pytanie 38

Uszkodzone skarpy w rowach melioracyjnych należy

A. przeznaczyć na drogę do przepędu zwierząt

B. wypełnić grubym żwirem

C. umacniać faszyną, darnią lub brukiem

D. obsadzać drzewami i krzewami

Wybór odpowiedzi dotyczącej wysypania grubym żwirem jest niewłaściwy, ponieważ ta metoda nie zapewnia stabilności skarp rowów melioracyjnych. Gruby żwir, choć może wydawać się skuteczny w krótkim okresie, nie przyczynia się do długoterminowego umocnienia skarp. Z czasem, podczas opadów deszczu, żwir może zostać zmyty, co prowadzi do dalszej erozji i uszkodzenia skarp. Obsadzanie drzewami i krzewami może również być mylącą strategią, gdyż nie wszystkie gatunki roślin są przystosowane do życia w wilgotnych warunkach rowów melioracyjnych, a ich korzenie mogą osłabiać strukturę skarpy, zamiast ją wzmacniać. Przeznaczanie skarp na drogę do przepędu zwierząt jest również nieodpowiednie, ponieważ takie użytkowanie może prowadzić do dodatkowych przemieszczeń ziemi i uszkodzeń. Typowym błędem myślowym w takich przypadkach jest przekonanie, że proste, fizyczne wsparcie (jak żwir) jest wystarczające, podczas gdy w rzeczywistości konieczne jest zrozumienie interakcji między glebą, wodą a roślinnością w celu skutecznej ochrony przed erozją. Odpowiednie metody umacniania skarp powinny brać pod uwagę wszystkie te aspekty, aby osiągnąć trwałe rozwiązania w zarządzaniu wodami i ochronie środowiska.

Pytanie 39

W którym z wymienionych w tabeli nawozów azotowych najtańszy jest 1 kg azotu?

Rodzaj nawozu	Cena 1 tony nawozu
Mocznik 46% N	927 zł
Saletrzak 25% N	697 zł
Saletra amonowa 34% N	758 zł
Saletrzak magnezowy 28% N	846 zł

A. Saletra amonowa

B. Saletrzak

C. Saletrzak magnezowy

D. Mocznik

Mocznik jest najtańszym nawozem azotowym pod względem ceny 1 kg azotu, co wynika z analizy kosztów. W przypadku nawozów azotowych, kluczowym czynnikiem do rozważenia jest nie tylko cena całkowita nawozu, ale również zawartość azotu, co przekłada się na jego efektywność w zastosowaniach rolniczych. Mocznik zawiera około 46% azotu, co czyni go bardzo efektywnym źródłem tego składnika. W praktyce oznacza to, że przy stosunkowo niskiej cenie zakupu, można uzyskać znaczną ilość azotu, co jest korzystne dla plonów. W branży rolniczej, stosowanie nawozów o wysokiej zawartości azotu, jak mocznik, jest zgodne z dobrymi praktykami agrotechnicznymi, które zalecają optymalizację kosztów nawożenia przy jednoczesnym zapewnieniu odpowiednich warunków wzrostu roślin. Analizując koszt na jednostkę azotu, warto również zwrócić uwagę na to, jak nawozy wpływają na środowisko oraz ich dostępność na rynku. Dlatego mocznik, będący nie tylko ekonomicznym, ale również wydajnym źródłem azotu, jest preferowanym wyborem dla wielu rolników.

Pytanie 40

Największe zanieczyszczenie wód gruntowych może wystąpić w wyniku

A. używania zbyt dużych dawek nawozów mineralnych

B. długotrwałego zalegania mokrej słomy na ścierniskach

C. przechowywania obornika na specjalnych płytach gnojowych

D. składowania wysłodków buraczanych bezpośrednio na grunt

W zaleganiu mokrej słomy na ścierniskach nie ma bezpośredniego związku z zanieczyszczeniem wód gruntowych. Choć może to wpływać na mikroklimat gleby i sprzyjać rozwojowi pewnych patogenów, to jednak nie prowadzi do intensywnego zanieczyszczenia wód gruntowych w porównaniu do nadmiaru nawozów mineralnych. W przypadku składowania wysłodków buraczanych, zagrożenie dla wód gruntowych może wystąpić, ale tylko wtedy, gdy nie są one odpowiednio zarządzane. Wysłodki te, jako reszta po procesie przetwarzania buraków, mogą zawierać substancje, które w pewnych warunkach mogą przyczynić się do degradacji wód gruntowych. Natomiast składowanie obornika na specjalnych płytach gnojowych, o ile jest prowadzone zgodnie z przepisami i normami, jest praktyką mającą na celu minimalizację ryzyka zanieczyszczenia, a nie jego zwiększenie. Ważne jest, aby zrozumieć, że niewłaściwe zarządzanie jakimikolwiek odpadami organicznymi może prowadzić do negatywnych skutków, lecz to nie jest główna przyczyna skażenia wód gruntowych. Dobrą praktyką jest stosowanie systemów zbierania i przechowywania takich materiałów w sposób, który nie pozwala na ich bezpośredni kontakt z wodami gruntowymi.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej