Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik leśnik
  • Kwalifikacja: LES.02 - Gospodarowanie zasobami leśnymi
  • Data rozpoczęcia: 9 grudnia 2025 11:56
  • Data zakończenia: 9 grudnia 2025 12:20

Egzamin zdany!

Wynik: 21/40 punktów (52,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

W postaci larwalnej w osłonce jajowej przetrzymuje się

A. barczatka sosnówka
B. osnuja gwiaździsta
C. brudnica mniszka
D. strzygonia choinówka
Osnuja gwiaździsta, barczatka sosnówka oraz strzygonia choinówka to inne gatunki motyli, które mają swoje specyficzne cykle życiowe, które różnią się od brudnicy mniszki. Osnuja gwiaździsta (Cucullia verbasci) nie zimuje w stadium larwalnym; zamiast tego jej larwy mogą przechodzić przez różne stadia w ciągu roku, co czyni je bardziej narażonymi na zmiany sezonowe. Barczatka sosnówka (Dendrolimus pini) również nie ma tego samego mechanizmu zimowania - jej larwy mogą przetrwać w różnych formach, ale nie w osłonkach jajowych, co jest kluczowym punktem różniącym je od brudnicy mniszki. Strzygonia choinówka (Thaumetopea pityocampa), znana z tego, że jej larwy mogą powodować znaczne uszkodzenia drzew iglastych, zimuje w postaci poczwarki w gniazdach na drzewach, co pokazuje, że każdy gatunek ma swoje unikalne strategie przetrwania. Typowe błędy myślowe związane z tymi odpowiedziami obejmują mylenie cyklu życia, w którym niektóre etapy mogą być podobne, ale różne gatunki dostosowują się do warunków w odmienny sposób. Ważne jest zrozumienie, że każde z tych podejść do zimowania wpływa na skuteczność działań ochrony roślin, a znajomość różnic w cyklach życia jest niezbędna dla skutecznej strategii zarządzania szkodnikami w rolnictwie.
Pytanie 2

W lasach jednorodnych i jednopiętrowych wprowadza się podszyt po dokonaniu zabiegu

A. czyszczenia późnego
B. trzebieży późnej
C. czyszczenia wczesnego
D. trzebieży wczesnej
Podejścia związane z czyszczeniem późnym i trzebieżą późną nie są odpowiednie w kontekście wprowadzania podszytu w drzewostanach jednogatunkowych i jednopiętrowych. Czyszczenie późne zazwyczaj skupia się na usuwaniu drzew, które osiągnęły już pewien wiek, co nie sprzyja wprowadzeniu nowych roślin. W tym przypadku młode rośliny mają ograniczone możliwości na rozwój, ponieważ konkurują z ustabilizowanym drzewostanem o światło i składniki odżywcze. Trzebież późna, z kolei, jest realizowana na etapie, w którym drzewostan jest już w pełni rozwinięty, co nie daje szans na efektywne wprowadzenie podszytu. Ponadto, w takich sytuacjach następuje często osłabienie struktury ekosystemu, co może prowadzić do obniżenia jego różnorodności biologicznej. W praktyce, błędem jest zakładanie, że późniejsze działania mogą skutecznie wspierać rozwój młodych roślin. Prawidłowe podejście powinno koncentrować się na wcześniejszym zarządzaniu drzewostanem, aby stworzyć odpowiednie warunki do wzrostu podszytu, co jest zgodne z nowoczesnymi standardami ochrony i gospodarowania lasami.
Pytanie 3

Surowcem wykorzystywanym w farmacji jest kora

A. szykowca
B. bzu czarnego
C. jarzębiny
D. lipa
Wybór odpowiedzi bzu czarnego, jarzębiny oraz lipy jako surowców farmaceutycznych jest wynikiem powszechnego błędnego rozumienia ich właściwości oraz zastosowań. Bez czarny (Sambucus nigra) jest znany ze swoich właściwości przeciwzapalnych oraz przeciwwirusowych, ale nie jest klasyfikowany jako surowiec przeczyszczający. Jego kwiaty oraz owoce są wykorzystywane w medycynie ludowej do łagodzenia objawów przeziębienia, co nie ma związku z działaniem przeczyszczającym. Jarzębina (Sorbus aucuparia), z kolei, jest również ceniona w medycynie ludowej, ale jej owoce są stosowane głównie jako środek wspomagający trawienie, a nie w formie kory jako surowiec farmaceutyczny. Lipa (Tilia), znana z kojącego działania na układ oddechowy, często stosowana jest w herbatkach, jednak nie ma zastosowania jako surowiec przeczyszczający. Typowym błędem w takich odpowiedziach jest łączenie różnych roślin na podstawie ich popularności w ziołolecznictwie, a nie ich rzeczywistych właściwości farmaceutycznych. Osoby udzielające takich odpowiedzi często nie mają świadomości różnic w działaniu poszczególnych surowców, co prowadzi do ich mylnego postrzegania jako równorzędnych w kontekście zastosowania w medycynie. Właściwe zrozumienie tematu wymaga znajomości składników aktywnych oraz ich rzeczywistych efektów terapeutycznych, co jest kluczowe w każdej praktyce związanej z farmakoterapią.
Pytanie 4

Właściwość upraw sztucznie zakładanych jest oceniana obowiązkowo w

A. trzecim roku ich funkcjonowania
B. piątym roku ich funkcjonowania
C. czwartym roku ich funkcjonowania
D. drugim roku ich funkcjonowania
Ocena udatności upraw zakładanych sztucznie w drugim, trzecim lub czwartym roku ich istnienia opiera się na błędnym założeniu, że można w tym czasie uzyskać pełny obraz efektywności i przystosowania roślin do nowych warunków. W rzeczywistości, w pierwszych latach po założeniu uprawy, rośliny potrzebują czasu na aklimatyzację i adaptację do środowiska, a ich rozwój często charakteryzuje się zmiennością, która może zniekształcać wstępne wyniki oceny. Podjęcie decyzji na podstawie danych z tych wcześniejszych lat może prowadzić do nietrafnych wniosków, które mogą zniekształcać obraz prawdziwych możliwości uprawy oraz jej wydajności. Często w tym czasie obserwuje się także różne czynniki stresowe, takie jak choroby czy niesprzyjające warunki atmosferyczne, które mogą negatywnie wpływać na rozwój roślin. Ponadto, przyspieszona ocena udatności uprawy może prowadzić do przedwczesnych decyzji dotyczących inwestycji oraz strategicznych działań, co w dłuższej perspektywie może szkodzić nie tylko samej uprawie, ale też całemu systemowi rolniczemu. Dlatego kluczowe jest przestrzeganie ustalonych standardów oceny, które jednoznacznie określają, że najrzetelniejszą ocenę można uzyskać dopiero w piątym roku istnienia uprawy.
Pytanie 5

Wstęp na stałe jest zabroniony na

A. uprawach leśnych o wysokości do 4 m.
B. powierzchniach, na których odbywa się pozyskiwanie drewna.
C. powierzchniach po klęskach.
D. powierzchniach, na których prowadzone są działania związane z ochroną lasów.
Uprawy leśne do 4 m wysokości są objęte stałym zakazem wstępu ze względu na konieczność ich ochrony oraz zapewnienia optymalnych warunków wzrostu. W przypadku tych młodych drzew, ich delikatna struktura i wrażliwość na zmiany środowiskowe sprawiają, że obecność ludzi może prowadzić do uszkodzeń, które mają długotrwały wpływ na ekosystem leśny. W praktyce, w wielu krajach wprowadzono regulacje prawne oraz standardy dotyczące ochrony młodych upraw leśnych. Na przykład, w Polsce w ramach Ustawy o lasach, określono zasady korzystania z lasów, które mają na celu minimalizowanie wpływu działalności człowieka na młode uprawy. Przykładem stosowania tych zasad jest wprowadzenie stref ochronnych wokół młodych drzew, co pozwala na ich naturalny rozwój oraz wspiera bioróżnorodność. Ochrona młodych upraw leśnych jest kluczowym elementem w strategiach zrównoważonego zarządzania lasami, co przekłada się na długoterminowy dobrostan ekosystemów leśnych.
Pytanie 6

Kłoda to pojedynczy element drewna o okrągłym kształcie

A. S i W o długości 3,0 - 7,0 m
B. S i W o długości 2,7 - 6,0 m
C. S o długości 4,0 - 7,0 m
D. W o długości 1,0 - 6,0 m
Kłoda to po prostu kawałek okrągłego drewna, ale ma swoje wymiary i kształt. Odpowiedź, która mówi, że kłoda drewniana ma długość od 1,0 do 6,0 m, jest jak najbardziej trafna. Taki przedział to standard dla tego typu drewna. W praktyce kłody wykorzystuje się w przemyśle drzewnym i budowlanym do robienia różnych rzeczy, jak na przykład belki, drewno do budowy, czy meble. Dobre pomiary kłód są ważne dla efektywności transportu i obróbki drewna według branżowych norm, takich jak na przykład EN 13556, która określa, jak klasyfikować i mierzyć drewno okrągłe. Zachowanie odpowiednich wymiarów ma też znaczenie dla jakości, bo drewno musi mieć odpowiednie długości i średnice, żeby było bezpieczne i trwałe w różnych zastosowaniach. Na przykład kłody w tym zakresie mogą być używane do budowy solidnych i stabilnych konstrukcji.
Pytanie 7

Jeśli norma siewu nasion sosny pospolitej wynosi 300 g/a, to z 3,6 kg nasion można zasiać teren szkółki o powierzchni

A. 12 a
B. 1,2 a
C. 12 ha
D. 1,2 ha
Poprawna odpowiedź wynika z prostej kalkulacji związanej z normą wysiewu nasion sosny pospolitej, która wynosi 300 g na are. Posiadając 3,6 kg nasion, możemy obliczyć, ile arow możemy obsiać, dzieląc dostępne nasiona przez normę wysiewu. Konwersja 3,6 kg na gram daje nam 3600 g. Dzieląc 3600 g przez 300 g/a, otrzymujemy 12 a. To podejście jest zgodne z praktycznymi standardami w leśnictwie, gdzie dokładne obliczenia są kluczowe dla efektywnego planowania i zarządzania powierzchniami leśnymi. W praktyce, wiedza na temat norm wysiewu jest niezbędna, aby zapewnić optymalne rozmieszczenie nasion, co wpływa na przyszły wzrost i zdrowie drzew. Takie obliczenia można zastosować nie tylko w przypadku sosny pospolitej, ale również przy innych gatunkach drzew, co jest istotne w kontekście zalesiania oraz odbudowy lasów.
Pytanie 8

Etap, na którym dokonuje się wyboru drzew pożytecznych, to

A. tyczkowiny
B. uprawy
C. drzewostanu dojrzewającego
D. młodnika
Wybór drzew pożytecznych na etapie uprawy, młodnika czy tyczkowiny jest nieadekwatny dla zapewnienia długoterminowej efektywności ekosystemów leśnych. W fazie uprawy, która trwa od posadzenia do momentu, gdy drzewa osiągną odpowiedni wzrost, zbyt wcześnie podejmowane decyzje mogą nie opierać się na solidnych podstawach ekologicznych. Często w tym etapie drzewa są jeszcze zbyt małe, aby ocenić ich potencjał w kontekście pożytku, co prowadzi do nieoptymalnych wyborów. Z kolei młodnik to okres, kiedy drzewa konkurować mogą o światło, wodę i składniki odżywcze, co nie sprzyja dobrym decyzjom selekcyjnym. Ponadto, tyczkowina to stadium, w którym dominują drzewa o wąskim pniu, co ogranicza ich zdolności do pełnienia funkcji ekologicznych, które są kluczowe dla drzew pożytecznych. Typowym błędem w myśleniu jest zakładanie, że wybór drzew na wcześniejszych etapach przyniesie równie dobre efekty w przyszłości, co jest mylne. Prawidłowa selekcja powinna być oparta na dogłębnej analizie biologicznej i ekologicznej, dostosowanej do danego siedliska i jego potencjału, co jest zgodne z aktualnymi standardami zarządzania leśnego, takimi jak zasady zrównoważonego rozwoju i chronienia różnorodności biologicznej.
Pytanie 9

Na jaki okres sporządzany jest plan urządzenia lasu dla nadleśnictwa?

A. 1 rok
B. 20 lat
C. 5 lat
D. 10 lat
Plan urządzenia lasu dla nadleśnictwa sporządza się na okres 10 lat, co jest zgodne z wymaganiami określonymi w przepisach prawa dotyczących gospodarki leśnej. Taki okres umożliwia długoterminowe planowanie działań związanych z zarządzaniem lasem, co jest kluczowe dla zrównoważonego rozwoju i ochrony bioróżnorodności. Przykładowo, w ciągu dekady można ocenić skutki różnych działań gospodarczych, takich jak cięcia, nasadzenia czy ochrona przyrody. Długoterminowe planowanie pozwala również na dostosowanie strategii do zmieniających się warunków środowiskowych, takich jak zmiany klimatyczne, co jest niezbędne w kontekście aktualnych wyzwań, z jakimi boryka się leśnictwo. Ponadto, planowanie na 10 lat ułatwia koordynację z innymi instytucjami oraz interesariuszami, co sprzyja lepszej realizacji celów ochrony lasów oraz przyczynia się do bardziej efektywnego zarządzania zasobami leśnymi.
Pytanie 10

Możliwość przekształcenia rębni złożonej, określonej w planie urządzenia lasu, na rębnię zupełną wymaga zgody

A. nadleśniczego
B. dyrektora regionalnej dyrekcji LP
C. inżyniera nadzoru
D. leśniczego
Wybór inżyniera nadzoru, nadleśniczego czy leśniczego jako osoby uprawnionej do wyrażenia zgody na zmianę rębni złożonej w rębnię zupełną jest błędny z kilku powodów. Po pierwsze, inżynier nadzoru, mimo że posiada wiedzę techniczną i doświadczenie, nie ma kompetencji decyzyjnych w zakresie zmian w planach urządzenia lasu, które są na wyższym poziomie zarządzania. Nadleśniczy, chociaż odpowiedzialny za zarządzanie lasami w obrębie swojego nadleśnictwa, również nie dysponuje odpowiednimi uprawnieniami do wprowadzania takich zmian bez zgody dyrektora regionalnej dyrekcji LP. Leśniczy z kolei jest odpowiedzialny za codzienne zarządzanie lasem, ale jego kompetencje są ograniczone do operacyjnych decyzji i nie obejmują strategicznych zmian w planach leśnych. Prawidłowe podejście do zarządzania lasami wymaga znajomości przepisów i procedur, które jasno określają, jakie instytucje i osoby mają prawo do podejmowania decyzji na wyższym poziomie. Niezrozumienie tych zasad może prowadzić do potencjalnych naruszeń prawa leśnego oraz zasad zrównoważonego rozwoju w gospodarce leśnej, co w dłużej perspektywie może mieć negatywne skutki dla ekosystemów leśnych oraz lokalnych społeczności zależnych od tych zasobów.
Pytanie 11

Dokumentacja dotycząca zagospodarowania lasu dla nadleśnictwa jest opracowywana na

A. 15 lat
B. 5 lat
C. 1 rok
D. 10 lat
Wybór krótszego okresu, takiego jak 1 rok, 5 lat czy 15 lat, może prowadzić do niewłaściwego zarządzania zasobami leśnymi. Krótkoterminowe plany, takie jak roczny, nie pozwalają na zrealizowanie długofalowych celów ochrony bioróżnorodności oraz zrównoważonego użytkowania lasów. Lasy są systemami ekologicznymi o złożonej strukturze, które wymagają wieloletnich obserwacji, aby zrozumieć ich dynamikę. Plany na 5 lat mogą być zbyt krótkie na uwzględnienie sezonowych cykli wzrostu i naturalnych procesów, które zachodzą w ekosystemach leśnych. Z kolei 15-letni horyzont czasowy, chociaż dłuższy, wiąże się z ryzykiem, że zmiany w środowisku mogą nastąpić szybciej niż przewiduje plan, co może doprowadzić do nieaktualności strategii. Takie podejście może prowadzić do typowych błędów myślowych, jak ignorowanie długoterminowych trendów i fluktuacji, co jest sprzeczne z zasadami zrównoważonego rozwoju. Ostatecznie niewłaściwe okresy planowania mogą wpłynąć na degradację zasobów leśnych, co jest niezgodne z odpowiedzialnym zarządzaniem i nie spełnia standardów ochrony środowiska. Właściwe zrozumienie i wdrożenie 10-letnich planów stanowi fundament dla efektywnego zarządzania lasami oraz ich ochrony.
Pytanie 12

Najmniejsze uszkodzenia w warstwie gleby oraz naturalnym odnowieniu wystąpią przy zrywce drewna techniką

A. nasiębierną ciągnikiem forwarder
B. półpodwieszoną ciągnikiem skider
C. wleczoną ciągnikiem rolniczym
D. półpodwieszoną ciągnikiem klembank
Zrywka drewna za pomocą forwardera to naprawdę świetny sposób na to, żeby efektywnie i bezpiecznie pracować w lesie. Te maszyny mają niskie ciśnienie na glebę, co oznacza, że nie niszczą tak bardzo pokrywy gleby ani nie robią krzywdy roślinom. Co fajne, to że drewno przewożone w kabinie forwardera zmniejsza ryzyko uszkodzenia drzew i całego ekosystemu leśnego. Spoko jest też wykorzystywanie tego typu maszyn w trudnych terenach lub tam, gdzie ważne jest zachowanie bioróżnorodności. Często mają GPS i inne nowinki technologiczne, które pomagają lepiej planować trasy, co na pewno ma pozytywny wpływ na środowisko. Z perspektywy zrównoważonego leśnictwa, ta metoda naprawdę wpisuje się w zasady ochrony gleby i naturalnego odnawiania lasów.
Pytanie 13

Ilość krain przyrodniczych i leśnych w Polsce wynosi

A. 6
B. 7
C. 9
D. 8
Gdy odpowiadasz niepoprawnie, to może wynikać z braku wiedzy o podziale geograficznym Polski albo z mylenia się w ilości krain przyrodniczo-leśnych. Jeśli wybierzesz np. sześć czy siedem, to możesz myśleć, że niektóre krainy zostały pominięte, co dość mocno spłyca temat różnorodności ekosystemów leśnych w Polsce. Czasami po prostu zbyt łatwo upraszczamy sprawę, co prowadzi do pominięcia ważnych aspektów ochrony środowiska. To może też pokazywać, że nie do końca rozumiemy, jak działają ekosystemy leśne i czemu są ważne dla klimatu oraz życia. Warto pamiętać, że każda z tych krain ma swoją unikalną rolę w ekosystemie, a ich niezrozumienie może prowadzić do poważnych problemów. Tak więc w zarządzaniu środowiskiem kluczowe jest, by mieć dokładną wiedzę o każdej z krain, bo tylko wtedy możemy efektywnie reagować na wyzwania ekologiczne.
Pytanie 14

Lymodor to urządzenie do uwalniania feromonów, które służy do oceny obecności

A. cetyńca większego
B. strzygoni choinówki
C. brudnicy mniszki
D. kornika drukarza
Lymodor to innowacyjny dyspenser feromonowy, który jest szeroko stosowany w monitorowaniu obecności brudnicy mniszki (Lymantria dispar), szkodnika leśnictwa i rolnictwa. Feromony wydzielane przez samice brudnicy mniszki są kluczowe dla przyciągania samców i oceny poziomu infestacji w danym obszarze. Użycie dyspenserów feromonowych, takich jak Lymodor, pozwala na skuteczne i ekologiczne zarządzanie populacjami tego owada, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w integrowanej ochronie roślin. Narzędzia te umożliwiają wczesne wykrywanie szkodników, co z kolei pozwala na szybsze podejmowanie działań interwencyjnych, takich jak zastosowanie naturalnych wrogów brudnicy czy przygotowanie odpowiednich środków ochrony roślin. Rekomendacje dotyczące użycia Lymodor opierają się na analizach terenowych i badaniach naukowych, które potwierdzają jego skuteczność w zmniejszaniu populacji tego szkodnika w sposób zrównoważony i minimalizujący wpływ na środowisko.
Pytanie 15

Zjawisko pełnego zwarcia, które powstaje w wyniku konkurencyjności koron drzew, definiuje się jako

A. występowanie szerokich przestrzeni pomiędzy koronami, do których zmieści się jedno, a nawet dwa drzewa
B. obecność wąskich przestrzeni pomiędzy koronami, w tym takich, w których znajduje się jedno drzewo
C. brak rywalizacji między drzewami w drzewostanie
D. częściowe nakładanie się lub dotykanie się brzegów koron drzew
Twoja odpowiedź odnośnie stykających się koron drzew jest na pewno na właściwym torze! Wiesz, te zjawisko to coś, co można zaobserwować w lasach. Gdy korony drzew zaczynają się nakładać, to tak naprawdę zaczyna się walka o zasoby – światło, wodę, składniki odżywcze. No bo jak drzewa rosną, to czasem jedna korona przesłania drugą, co może sprawić, że niektóre drzewa mają mniej światła. To jest istotne w leśnictwie, bo leśnicy mogą potem mądrzej planować cięcia, żeby na przykład pomóc w rozwoju najzdrowszych drzew. Jak zrozumiesz, co to jest zwarcie pełne, to też łatwiej będzie ocenić, w jakim stanie są drzewa w lesie. No i ogólnie, takie podejście pomaga dbać o lasy, żeby były zdrowe i różnorodne.
Pytanie 16

Symbol klasyfikacyjny oceny jakości uprawy 1-2 wskazuje na uprawę

A. bardzo dobrą
B. przegraną
C. dobrą
D. zadowalającą
Odpowiedź "dobrą" jest dobra, bo symbol 1-2 mówi, że jakość plonów jest w porządku – nie najlepsza, ale też nie najgorsza. W praktyce to znaczy, że uprawa daje jakieś zadowalające wyniki, co ma spore znaczenie ekonomiczne. Rolnicy często korzystają z takich klasyfikacji, żeby ocenić, co działa w ich agrotechnice, a co można poprawić. Klasa 1-2 może sugerować, że warto zrobić coś lepiej, jak na przykład zmienić nawożenie lub poprawić nawadnianie, bo to może w przyszłości przynieść więcej zysków. W Polsce instytucje rolnicze, jak Instytut Uprawy, Nawożenia i Gleboznawstwa, mówią, że regularne sprawdzanie i klasyfikowanie upraw jest super ważne dla podejmowania rozsądnych decyzji w rolnictwie.
Pytanie 17

Czym zajmuje się Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej (BULiGL)?

A. przewidywaniem obecności szkodliwych owadów
B. ustalaniem ryzyka pożarowego
C. taksacją drzewostanów
D. szkodnictwem w lasach
Biuro Urządzania Lasu i Geodezji Leśnej (BULiGL) odgrywa kluczową rolę w zakresie gospodarki leśnej w Polsce, a jego głównym zadaniem jest taksacja drzewostanów. Taksacja drzewostanów to proces oceny wartości drzew i lasów, który obejmuje pomiar i analizę ich charakterystyk, takich jak wiek, gatunek, zdrowotność oraz gęstość. Dzięki tym informacjom możliwe jest podejmowanie świadomych decyzji dotyczących zarządzania lasami, co jest niezbędne dla zrównoważonego rozwoju i ochrony zasobów leśnych. Przykłady zastosowania taksacji obejmują planowanie wycinek, monitorowanie wzrostu biomasy oraz oceny stanu zdrowia ekosystemów leśnych. Dodatkowo, taksacja jest istotna przy realizacji polityki ochrony środowiska oraz w obliczu zagrożeń, takich jak zmiany klimatyczne i choroby drzew. Warto zaznaczyć, że BULiGL stosuje standardy i metodyki rekomendowane przez Międzynarodową Organizację Normalizacyjną (ISO) oraz inne instytucje branżowe, co zapewnia wysoką jakość i spójność zbieranych danych.
Pytanie 18

Poza uprawami na terenach zalewowych, jaki powinien być odstęp między rzędami sadzenia w uprawie?

A. 1,0 – 2,0 m
B. 1,5 – 2,5 m
C. 0,5 – 1,5 m
D. 2,0 – 3,0 m
Odpowiedzi, które sugerują większe odległości, takie jak "2,0 – 3,0 m" czy "1,5 – 2,5 m", mogą prowadzić do niewłaściwych praktyk agrotechnicznych. Zbyt duży odstęp między rzędami może nie tylko zwiększyć koszty produkcji poprzez niewłaściwe zagospodarowanie powierzchni gruntów, ale także wpłynąć negatywnie na konkurencję roślin o zasoby. W przypadku wielu upraw, zbyt szerokie odstępy mogą skutkować ograniczeniem efektywności fotosyntezy, gdyż rośliny nie będą w stanie efektywnie wykorzystać dostępnego światła słonecznego. Ponadto, takie podejście może prowadzić do nieoptymalnego rozwoju systemów korzeniowych, co ogranicza zdolność roślin do pobierania wody i składników odżywczych, a także zwiększa ryzyko wystąpienia chorób, gdyż rośliny będą bardziej narażone na zmiany warunków atmosferycznych. Typowym błędem myślowym jest założenie, że większa przestrzeń między rzędami zawsze prowadzi do lepszych wyników. W praktyce, istnieje potrzeba znalezienia równowagi, która nie tylko sprzyja wzrostowi roślin, ale także optymalizuje wykorzystanie dostępnych zasobów. Dlatego istotne jest, aby dostosować odstępy do rodzaju uprawy, co powinno być oparte na doświadczeniu i badaniach agronomicznych, aby osiągnąć jak najlepsze rezultaty.
Pytanie 19

Podczas odnawiania sztucznego, minimalna ilość sadzonek z zakrytym systemem korzeniowym w stosunku do szacunkowej liczby sadzonek z odkrytym systemem korzeniowym nie powinna wynosić mniej niż

A. 90 %
B. 80 %
C. 70 %
D. 60 %
Wybór odpowiedzi 90%, 60% lub 80% wynika z niedostatecznego zrozumienia zasad dotyczących odnowienia sztucznego oraz wpływu systemu korzeniowego na przeżywalność sadzonek. Odpowiedź 90% sugeruje, że wymagane jest znaczne zwiększenie liczby sadzonek z zakrytym systemem korzeniowym, co może prowadzić do nieefektywności w warunkach, gdzie ich adaptacja jest kluczowa. Zbyt wysokie wymagania mogą zniechęcić do stosowania tej metody, co z kolei wpłynie negatywnie na efektywność zalesień. Odpowiedź 60% mogłaby sugerować, że sadzonki z odkrytym systemem korzeniowym są równie efektywne, co jest niezgodne z praktyką, ponieważ ich przeżywalność jest często znacznie niższa. Wybór 80% nie uwzględnia faktu, że optymalna proporcja powinna być dostosowana do warunków siedliskowych oraz specyficznych potrzeb gatunków. Typowym błędem myślowym jest zakładanie, że wyższy procent sadzonek z zakrytymi korzeniami jest zawsze lepszy, co nie znajduje potwierdzenia w badaniach terenowych. Należy pamiętać, że zbyt duża liczba sadzonek z zakrytymi korzeniami w porównaniu do tych z odkrytymi może prowadzić do nieodpowiedniego układu roślinności, co w konsekwencji może wpłynąć na konkurencję między roślinami oraz ich zdolność przetrwania w danym ekosystemie. Dlatego ważne jest, aby stosować się do ustalonych norm i badań, które rekomendują stosunek 70% jako najbardziej optymalny dla sukcesu odnowienia sztucznego.
Pytanie 20

Na jakim drzewie najczęściej spotyka się fałszywą twardziel?

A. świerku
B. dębie
C. buku
D. sośnie
Fałszywa twardziel, którą czasem nazywamy grzybem z rodzaju Fomes, najczęściej można spotkać na bukach. To dlatego, że buki mają swój specyficzny sposób życia oraz warunki w jakich rosną. One lubią wilgoć i mają dużo substancji odżywczych w drewnie, co sprzyja rozwojowi różnych grzybów. Dzięki tym warunkom fałszywa twardziel może w łatwy sposób zaatakować drewno buku, co prowadzi do jego osłabienia. Ta wiedza jest ważna dla leśników, bo dzięki temu mogą lepiej dbać o lasy. Wiedząc, że ten grzyb często występuje na bukach, mogą podejmować lepsze kroki, żeby zapobiegać jego rozprzestrzenieniu. To też ważne przy pozyskiwaniu drewna i dbaniu o zdrowie lasów. Trzeba pamiętać, że ochrona przed tym patogenem to nie tylko kontrola jakości drewna, ale także odpowiednie metody pielęgnacji drzewostanu, tak żeby wszystko dobrze się rozwijało.
Pytanie 21

Oblicz miąższość dębu o długości 28 m oraz średnicy w połowie długości wynoszącej 30 cm przy użyciu wzoru na środkowy przekrój

A. 1,78 m3
B. 1,98 m3
C. 2,38 m3
D. 2,18 m3
Błędne odpowiedzi wynikają z nieprawidłowego zrozumienia zasad obliczania miąższości drewna. Niektóre z tych odpowiedzi, takie jak 2,38 m³ czy 2,18 m³, mogą sugerować, że osoba obliczająca używała nieprawidłowych wartości lub nie uwzględniła odpowiednich parametrów, takich jak zmiany średnicy wzdłuż pnia. Warto zauważyć, że w przypadku drewna, jego przechowywanie i pomiar są kluczowe, a błędy w tych procesach mogą prowadzić do znaczących różnic w wynikach. Często mylone są pojęcia dotyczące średnicy: zmierzenie średnicy w różnych miejscach pnia może prowadzić do odmiennych obliczeń. Przykładowo, średnica w połowie długości pnia, która wynosi 30 cm, powinna być dokładnie zmierzona, a jej pomiar w innych częściach pnia może wykazać różnice, które wpłyną na obliczenia. Również stosowanie niewłaściwych jednostek miary, takich jak konwersje między centymetrami a metrami, często prowadzi do błędów w obliczeniach. Innym powszechnym błędem jest niewłaściwe stosowanie wzoru na objętość, który powinien uwzględniać rzeczywisty kształt pnia drzewa. W praktyce leśnej istotne jest także zrozumienie, że nie tylko sama objętość ma znaczenie, ale również jakość i wartość drewna, co wymaga złożonego podejścia do oceny zasobów leśnych.
Pytanie 22

Pomiar z wybranego w drzewostanie miejsca, z którego uwzględnia się wszystkie otaczające drzewa, których pierśnica nie jest w zakresie szerokości szczerbinki, realizowany jest

A. listewką Bitterlicha
B. węgielnicą pentagonalną
C. dalmierzem Reichenbacha
D. łatą mierniczą
Odpowiedź 'listewką Bitterlicha' jest prawidłowa, ponieważ ta technika pomiarowa jest szeroko stosowana w leśnictwie, zwłaszcza do oceny gęstości drzewostanu oraz określenia, które drzewa powinny być brane pod uwagę przy pomiarze. Listewka Bitterlicha to specjalistyczne narzędzie, które pozwala na precyzyjne określenie pierśnicy drzew, co jest kluczowe w procesach związanych z zarządzaniem lasami. Dzięki zastosowaniu listewki można skutecznie wyeliminować z pomiarów drzewa, których pierśnica nie mieści się w szerokości szczerbinki, co pozwala na uzyskanie bardziej dokładnych danych o stanie drzewostanu. W praktyce, listewka Bitterlicha pozwala na oszczędność czasu i zasobów, ponieważ umożliwia szybkie przeprowadzanie pomiarów w terenie. W wielu krajach, w tym w Polsce, korzystanie z takich narzędzi jest zgodne z przyjętymi standardami pomiarowymi w leśnictwie, co podkreśla ich znaczenie w tej dziedzinie.
Pytanie 23

Lasy Państwowe funkcjonują na zasadzie samofinansowania. Uzupełnianie luk finansowych, które powstają w trakcie realizacji zadań gospodarczych nadleśnictw działających w trudnych warunkach przyrodniczo-ekonomicznych, możliwe jest dzięki środkom

A. funduszy pomocowych
B. funduszu leśnego
C. darowizn pieniężnych
D. dotacji budżetowych
Fundusz leśny jest kluczowym narzędziem finansowym, które wspiera działalność Lasy Państwowe w Polsce, a jego głównym celem jest zapewnienie odpowiednich środków na działalność leśną, szczególnie w rejonach, gdzie warunki przyrodnicze lub ekonomiczne są utrudnione. Utrzymanie równowagi finansowej w nadleśnictwach, które borykają się z problemami, takimi jak degradacja środowiska, niskie przychody z gospodarki leśnej czy wysokie koszty utrzymania lasów, jest niezbędne do prawidłowego zarządzania zasobami leśnymi. Fundusz leśny może być wykorzystywany na różne przedsięwzięcia, takie jak na przykład rewaloryzacja terenów leśnych, inwestycje w infrastrukturę leśną, a także działania ochronne. Dzięki właściwemu gospodarowaniu funduszem, Lasy Państwowe mogą nie tylko zaspokajać bieżące potrzeby finansowe, ale również prowadzić zrównoważoną politykę leśną, co jest zgodne z najlepszymi praktykami ochrony środowiska i zrównoważonego rozwoju.
Pytanie 24

Podczas ścinki drzewa o średnicy w miejscu cięcia wynoszącej 70 cm, należy zostawić zawiasę o szerokości około

A. 5 cm
B. 4 cm
C. 7 cm
D. 6 cm
Zostawienie zawiasy o szerokości 7 cm przy ścince drzewa o średnicy 70 cm jest zgodne z zasadami bezpieczeństwa i praktyką leśną. Zawiasa jest to niewielka część pnia, która pozostaje nienażarta w trakcie cięcia, mająca na celu kontrolowanie kierunku upadku drzewa oraz minimalizowanie uszkodzeń sąsiednich drzew. Standardowo, dla średnicy pnia powyżej 50 cm, zawiasa powinna wynosić od 6 do 10 cm, co czyni odpowiedź 7 cm optymalną. W praktyce, gdy zawiasa jest zbyt mała, istnieje ryzyko, że drzewo nie opadnie zgodnie z zamierzonym kierunkiem, co może prowadzić do uszkodzeń innych drzew lub mienia. Zastosowanie zalecanej szerokości zawiasy pozwala również na lepsze przewidywanie ruchu drzewa w trakcie ścinki, a to z kolei zwiększa bezpieczeństwo pracy oraz poprawia efektywność cięcia. Dodatkowo, w kontekście ekologii, pozostawienie odpowiedniej zawiasy wspiera zdrowie ekosystemu leśnego, ponieważ umożliwia lepszą regenerację drzew i wpływa na bioróżnorodność w danym obszarze leśnym.
Pytanie 25

Jaką wartość ma promień strefy zagrożenia podczas wycinki drzew?

A. 2 m
B. 30 m
C. minimum 2 wysokości drzewostanu
D. minimum 1 wysokość drzewostanu
Odpowiedź "co najmniej 2 wysokości drzewostanu" jest poprawna, ponieważ ustala odpowiedni promień strefy niebezpiecznej, który jest kluczowy dla zapewnienia bezpieczeństwa podczas prowadzenia prac leśnych, takich jak ścinka drzew. W praktyce oznacza to, że odległość ta powinna być obliczana na podstawie wysokości drzewa, co pozwala na uwzględnienie potencjalnego upadku gałęzi oraz samego drzewa. Standardy dotyczące ścinki drzew, takie jak normy BHP, zalecają, aby strefa niebezpieczna obejmowała obszar co najmniej równy dwukrotności wysokości drzewa, co pozwala na minimalizowanie ryzyka zarówno dla osób pracujących, jak i dla otoczenia. Przykładowo, jeśli drzewo ma wysokość 20 metrów, to strefa niebezpieczna powinna wynosić co najmniej 40 metrów. Taka praktyka jest zgodna z zasadami ochrony osób trzecich oraz zapobiega niepożądanym zdarzeniom, które mogą prowadzić do obrażeń lub uszkodzeń mienia. Dbanie o odpowiedni promień strefy niebezpiecznej jest fundamentalnym aspektem zarządzania bezpieczeństwem w leśnictwie.
Pytanie 26

Aby przeprowadzić konserwację przez zanurzenie, drewno powinno być

A. pozbawione kory, w stanie świeżym
B. w korze, wysuszone
C. w korze, w stanie świeżym
D. pozbawione kory, wysuszone
Wybór drewna okorowanego w stanie świeżym nie jest odpowiedni dla procesu konserwacji przez zatapianie, ponieważ pozbawienie drewna kory prowadzi do zmniejszenia jego naturalnych właściwości ochronnych. Kora drewna pełni funkcję ochronną, chroniąc wnętrze przed szkodnikami oraz wpływem niekorzystnych warunków atmosferycznych. Zastosowanie drewna w korze, ale w stanie wysuszonym, również nie jest właściwe, ponieważ proces suszenia może prowadzić do rozwoju mikropęknięć i zmniejszenia elastyczności drewna, co negatywnie wpływa na jego zdolność do absorbowania roztworów konserwujących. Suszenie drewna zmienia jego strukturę oraz właściwości fizyczne, co może skutkować tym, że substancje ochronne nie będą mogły wniknąć w jego wnętrze, przez co efektywność całego procesu konserwacji spadnie. W praktyce, drewno powinno być używane w stanie świeżym, aby maksymalizować efektywność wnikania roztworów. Powszechnym błędem jest więc przekonanie, że drewno wysuszone jest równie skuteczne w procesach ochrony, co drewno świeże. Ważne jest, aby przy wyborze materiałów do konserwacji brać pod uwagę nie tylko ich stan, ale również sposób, w jaki będą one przetwarzane i jakie techniki konserwacji zostaną zastosowane.
Pytanie 27

Podczas używania siekier na obszarze wyrębu, strefa, w której występuje niebezpieczeństwo, wynosi przynajmniej

A. 20 m
B. 2 m
C. 10 m
D. 5 m
Odpowiedź 5 m jest prawidłowa, ponieważ strefa niebezpieczna przy pracy siekierami na powierzchni zrębowej wynosi co najmniej 5 metrów. Taka odległość jest rekomendowana przez różne standardy BHP, które mają na celu zminimalizowanie ryzyka obrażeń. W przypadku pracy z siekierą, materiał odrzucany w wyniku uderzenia lub błędnego ruchu może osiągnąć znaczną prędkość, co czyni bliskie sąsiedztwo niebezpiecznym. W praktyce, zachowanie odpowiedniej odległości od osoby pracującej z siekierą pozwala na uniknięcie potencjalnych kontuzji, takich jak uderzenia lub przypadkowe zranienia. Przy organizacji pracy w lesie, strefy bezpieczeństwa powinny być jasno określone i egzekwowane, aby zapewnić bezpieczeństwo wszystkich obecnych. Dobrą praktyką jest również informowanie innych pracowników o prowadzonych pracach, co zwiększa świadomość i bezpieczeństwo. Właściwe zastosowanie takich zasad jest kluczowe w każdym środowisku roboczym, w szczególności w branży leśnej, gdzie ryzyko wypadków jest znaczne.
Pytanie 28

Rębnia oznaczona symbolem IIIb nazywa się

A. gniazdową częściową
B. stopniową gniazdową
C. zupełną pasową
D. częściową gniazdową
Stopniowa gniazdowa, zupełna pasowa oraz częściowa gniazdowa to terminy, które mogą być mylące w kontekście rębni złożonych. Każda z tych koncepcji odnosi się do różnych podejść do projektowania i konstrukcji, które nie uwzględniają specyfikacji rębni złożonej IIIb. W przypadku stopniowej gniazdowej, mowa o rozwiązaniach, które mają na celu stopniowe wprowadzanie nowych elementów w strukturze, co nie jest zgodne z ideą rębni złożonej. Zupełna pasowa z kolei odzwierciedla podejście, w którym elementy nośne są rozmieszczone w równych odstępach, co ogranicza elastyczność aranżacji wnętrza. Takie rozwiązanie często prowadzi do nieefektywnego wykorzystania przestrzeni, szczególnie w przypadku obiektów użyteczności publicznej, gdzie ważne jest stworzenie otwartych, funkcjonalnych przestrzeni. Pojęcie częściowej gniazdowej również nie odzwierciedla specyfiki rębni IIIb, ponieważ koncentruje się na rozmieszczeniu elementów w sposób, który nie uwzględnia ich gniazdowej konfiguracji. W praktyce, stosowanie nieodpowiednich terminów lub koncepcji w projektowaniu może prowadzić do poważnych błędów konstrukcyjnych i funkcjonalnych, a także do niezgodności z obowiązującymi standardami budowlanymi. Zrozumienie różnic pomiędzy tymi terminami jest kluczowe dla skutecznego projektowania i zapewnienia bezpieczeństwa oraz komfortu użytkowników końcowych.
Pytanie 29

Przybliżona liczba sadzonek buka w sztucznych odnowieniach wynosi

A. 3-5 tys. szt/ha
B. 6-8 tys. szt/ha
C. 4-6 tys. szt/ha
D. 8-10 tys. szt/ha
Odpowiedzi, które sugerują niższą lub wyższą liczbę sadzonek buka w odnowieniach sztucznych, mogą wydawać się atrakcyjne na pierwszy rzut oka, lecz nie uwzględniają kluczowych aspektów związanych z ekologicznymi i technicznymi wymaganiami tego procesu. W przypadku odpowiedzi, które sugerują zakres 4-6 tys. szt/ha, jest to zbyt mała gęstość, co może prowadzić do niezadowalającego rozwoju populacji buka, ponieważ młode rośliny będą miały zbyt wiele przestrzeni na wykształcenie systemu korzeniowego, ale nie będą w stanie skutecznie konkurować o światło i inne zasoby. Podobnie, odpowiedzi wskazujące na zbyt dużą liczbę, jak 8-10 tys. szt/ha, mogą prowadzić do silnej konkurencji między drzewkami, co w efekcie prowadzi do zahamowania wzrostu, a nawet do ich wymierania. Zmniejszona dostępność światła, wody i składników odżywczych w gęsto osadzonym drzewostanie to typowe problemy, które mogą prowadzić do niepowodzenia projektu odnowienia. Błąd w myśleniu polega na ignorowaniu faktu, że każdy gatunek ma swoje specyficzne wymagania dotyczące gęstości nasadzeń, które powinny być dostosowane do lokalnych warunków siedliskowych oraz celów zalesienia. Dlatego tak ważne jest, aby stosować się do zalecanych praktyk i standardów, które opierają się na badaniach naukowych oraz doświadczeniu w leśnictwie.
Pytanie 30

Jeżeli czas pracy potrzebny do usunięcia pokrywy gleby pasami wynosi 30 roboczogodzin na 1 000 mb, to ile roboczogodzin potrzeba na usunięcie pasa pokrywy gleby o długości 120 mb?

A. 360 roboczogodzin
B. 0,36 roboczogodziny
C. 3,6 roboczogodziny
D. 36 roboczogodzin
Obliczenia związane z pracochłonnością są kluczowe w planowaniu prac związanych z zarządzaniem glebą. W tym przypadku, pracochłonność zdarcia pokrywy gleby wynosi 30 roboczogodzin na 1000 metrów bieżących. Aby obliczyć czas potrzebny do zdarcia pasa pokrywy gleby o długości 120 mb, należy zastosować proporcję. Obliczamy to w następujący sposób: (120 mb / 1000 mb) * 30 roboczogodzin = 3,6 roboczogodzin. Taka kalkulacja jest nie tylko prosta, ale także bardzo praktyczna w projektach związanych z budownictwem i rolnictwem, gdzie precyzyjne oszacowanie czasu pracy jest kluczowe dla efektywności projektów. W przemyśle budowlanym, na przykład, znajduje to zastosowanie w harmonogramowaniu prac, co pozwala na lepsze zarządzanie zasobami i optymalizację kosztów. Dobrą praktyką w tej dziedzinie jest również uwzględnienie dodatkowych czynników, takich jak warunki atmosferyczne czy jakość gleby, które mogą wpłynąć na rzeczywistą pracochłonność.
Pytanie 31

Jaką liczbę dni, przy ośmiogodzinnej zmianie roboczej, będzie eksploatowany ciągnik na zrębie, jeśli jego wydajność zrywki wynosi 6 m3/godz., a pozyskano 336 m3?

A. 14 dni
B. 7 dni
C. 18 dni
D. 10 dni
Żeby obliczyć, ile dni ciągnik rolniczy spędzi w pracy na zrębie, musisz najpierw ustalić, ile godzin potrzeba na pozyskanie 336 m³ drewna. Wydajność ciągnika to 6 m³ na godzinę, więc czas pracy obliczasz przez podzielenie objętości drewna przez tę wydajność: 336 m³ podzielić na 6 m³ na godz. daje 56 godzin. A potem, jeśli wiesz, że ciągnik pracuje na 8-godzinnej zmianie, to dzielisz 56 godzin przez 8 godz. dziennie i wychodzi, że zajmie to 7 dni. To wszystko jest zgodne z normami w leśnictwie, które mówią, że dobrze zaplanowany czas pracy maszyn jest kluczowy, żeby oszczędzać koszty i dbać o środowisko. Przydatne mogą być też różne narzędzia do monitorowania wydajności, które pomogą lepiej zarządzać tymi procesami.
Pytanie 32

Rozpalanie ognisk podczas obozów harcerskich i podobnych, zlokalizowanych w lesie, powinno odbywać się w miejscach wskazanych przez

A. straż leśną
B. harcmistrza
C. nadleśniczego
D. leśniczego
Wybór leśniczego jako osoby odpowiedzialnej za wyznaczanie miejsc do palenia ognisk w lesie jest nieprawidłowy, ponieważ leśniczy pełni głównie funkcje operacyjne w obrębie jednostki leśnej, ale nie ma tak szerokich uprawnień jak nadleśniczy. Leśniczy zarządza konkretnymi obszarami leśnymi, ale to nadleśniczy koordynuje działania na szerszą skalę i podejmuje decyzje dotyczące całego nadleśnictwa, co obejmuje kwestie ochrony przeciwpożarowej. Z kolei harcmistrz, choć ma duże doświadczenie w organizacji obozów, nie ma formalnych kompetencji do wyznaczania miejsc w lesie, a jego rola koncentruje się na kierowaniu harcerzami i organizacji zajęć. Co więcej, straż leśna, mimo że zajmuje się kontrolą przestrzegania przepisów w lasach, nie jest odpowiedzialna za wyznaczanie miejsc do ognisk, lecz za ich egzekwowanie. Stąd można zauważyć, że mylenie tych ról prowadzi do nieprawidłowych wniosków. Aby podejmować odpowiednie decyzje w kontekście ochrony lasów, ważne jest zrozumienie hierarchii i kompetencji w zarządzaniu zasobami leśnymi.
Pytanie 33

Wałek odbioru mocy (WOM) stanowi źródło napędu

A. pługi ciągnikowe lemieszowe
B. bierne podcinacze korzeni
C. wyorywacze grzędowe z rusztem wahliwym
D. wyorywacze klamrowe z rusztem stałym
Wałek odbioru mocy (WOM) jest kluczowym elementem w maszynach rolniczych, który umożliwia przenoszenie napędu z ciągnika do różnych narzędzi i maszyn roboczych. W przypadku wyorywacza grzędowego z rusztem wahliwym, WOM zapewnia niezbędną moc do efektywnego prowadzenia prac związanych z orką oraz przygotowaniem gleby. Ruszt wahliwy w tym urządzeniu pozwala na dostosowanie kąta pracy w zależności od ukształtowania terenu, co zwiększa efektywność orki oraz minimalizuje uszkodzenia roślinności na powierzchni gleby. Przykładem zastosowania wyorywacza grzędowego z rusztem wahliwym może być praca na terenach o dużym nachyleniu, gdzie standardowe urządzenia mogłyby mieć problemy z efektywnością. Warto również zaznaczyć, że prawidłowe połączenie WOM z maszyną, zgodnie z zasadami bezpieczeństwa i standardami producentów, jest kluczowe dla zapewnienia ich prawidłowego funkcjonowania oraz długowieczności.
Pytanie 34

W wielogatunkowych drzewostanach rębnych sugeruje się przeprowadzenie szacunku brakarskiego metodą

A. powierzchni próbnych
B. na podstawie wyników z lat ubiegłych
C. drzew modelowych
D. posztuczną
Odpowiedź "posztuczną" jest prawidłowa, ponieważ metoda ta jest szczególnie zalecana w drzewostanach rębnych wielogatunkowych, gdzie różnorodność gatunków oraz ich struktura przestrzenna mogą istotnie wpływać na wyniki szacunku brakarskiego. Metoda posztuczna, polegająca na ocenie stanu zdrowotnego i jakości drzew, umożliwia dokładniejsze oszacowanie przyrostu i wartości drewna. W praktyce polega na analizie wybranych drzew, które najlepiej reprezentują dany typ drzewostanu, co pozwala na uzyskanie rzetelnych danych przy minimalnym wpływie na środowisko. W zastosowaniach praktycznych, na przykład w leśnictwie komercyjnym, takie podejście pozwala lepiej dostosować plany rębne do rzeczywistych warunków panujących w lesie. Warto także wspomnieć, że metoda ta jest zgodna z wytycznymi dotyczącymi zrównoważonego zarządzania lasami, co podkreśla jej znaczenie w kontekście ochrony bioróżnorodności oraz efektywnego gospodarowania zasobami leśnymi.
Pytanie 35

W zapobieganiu ochrony lasów przed szkodnikami oraz chorobami, m.in. w jak największym stopniu ogranicza się użycie metody

A. chemicznej
B. biotechnicznej
C. biologicznej
D. mechanicznej
W profilaktyce ochrony lasu przed szkodnikami i chorobami, ograniczanie stosowania metody chemicznej jest kluczowym elementem strategii zrównoważonego zarządzania zasobami leśnymi. Metody chemiczne, choć skuteczne w zwalczaniu szkodników, mogą prowadzić do negatywnych skutków dla ekosystemu leśnego, w tym do zmniejszenia bioróżnorodności oraz pojawienia się oporności u organizmów szkodliwych. Dlatego w nowoczesnej w leśnictwie dąży się do minimalizacji tego rodzaju interwencji na rzecz bardziej ekologicznych metod, takich jak biologiczne czy mechaniczne. Na przykład, w praktyce stosuje się naturalne drapieżniki, które kontrolują populacje szkodników, co jest zgodne z zasadami integracji ochrony roślin (IPM). Dobrym przykładem jest wykorzystanie wrogów naturalnych na przykład w ochronie upraw leśnych przed owadami. Ograniczenie stosowania chemii pozwala na zachowanie zdrowego ekosystemu leśnego, co jest zgodne z wytycznymi zawartymi w dokumentach takich jak Krajowa Strategia Ochrony Lasów.
Pytanie 36

Podczas rysakowania należy zabezpieczyć strzałę na wysokości do około

A. 2 m
B. 5 m
C. 1 m
D. 3 m
Zabezpieczenie strzały na wysokości 1 m, 3 m lub 5 m nie odpowiada rzeczywistym wymaganiom oraz rekomendacjom w zakresie bezpieczeństwa pracy. Wybór wysokości 1 m jest niewystarczający, ponieważ nie zapewnia odpowiedniego marginesu bezpieczeństwa, co stwarza ryzyko uszkodzenia strzały oraz zwiększa prawdopodobieństwo wypadków. W praktyce, przy tak niskiej wysokości, istnieje większe ryzyko przypadkowego kontaktu z osobami trzecimi czy też niebezpiecznym upadkiem. Z kolei zabezpieczanie strzały na wysokości 3 m czy 5 m jest zbyt nadmierne i może być niepractical, gdyż wprowadza dodatkowe trudności w obsłudze narzędzi oraz zwiększa ryzyko wypadków związanych z nieodpowiednim dostępem do zabezpieczonej strzały. Wysokości te mogą również powodować problemy z percepcją i kontrolą nad narzędziami, co może prowadzić do niezamierzonych uszkodzeń lub wypadków. Typowe błędy myślowe, które prowadzą do takich niepoprawnych wniosków, obejmują niedostateczne zrozumienie zasady ergonomii i bezpieczeństwa. Zamiast stosować ogólne zasady, ważne jest, aby dostosować zabezpieczenia do specyficznych warunków pracy oraz realistycznych zagrożeń związanych z rysakowaniem. Dlatego przestrzeganie standardów BHP i dostosowanie wysokości zabezpieczeń do zalecanych norm jest kluczowe dla zapewnienia bezpiecznego i efektywnego miejsca pracy.
Pytanie 37

Dla stosów drewna klasyfikowanych jako S3a, M1 i M2, układanych w lesie, obowiązuje nadmiar wysokości wynoszący

A. 10%
B. 5%
C. 15%
D. 1%
Niedokładności w określaniu nadmiaru wysokości dla stosów drewna wynikają często z niewłaściwego zrozumienia jego funkcji i znaczenia w praktyce leśnej. Odpowiedzi wskazujące na nadmiary wysokości wynoszące 1%, 5% czy 15% opierają się na błędnych założeniach. Na przykład, zbyt niski nadmiar, taki jak 1% czy 5%, może nie uwzględniać naturalnych różnic w układzie drewna, co prowadzi do niedoszacowania objętości, a tym samym do strat ekonomicznych. W przypadku zbyt wysokiego nadmiaru, na przykład 15%, można napotkać trudności w transporcie, a także zwiększone koszty związane z magazynowaniem. W praktyce, odpowiedni nadmiar wysokości musi być zbalansowany, aby zminimalizować ryzyka związane z uszkodzeniem drewna oraz zapewnić odpowiednie warunki do jego transportu. Ponadto, standardy branżowe podkreślają znaczenie precyzyjnego określania nadmiaru w kontekście zachowania jakości surowca. Nieznajomość tych zasad może prowadzić do błędnych interpretacji, co w dłuższej perspektywie wpływa na efektywność całego procesu zarządzania zasobami leśnymi. Dlatego kluczowe jest, aby odpowiednio stosować praktyki związane z nadmiarem wysokości, co przekłada się na efektywność ekonomiczną i zgodność z wymogami ochrony środowiska.
Pytanie 38

Oparzenia oraz poparzenia słoneczne są najbardziej niebezpieczne dla następujących rodzajów drzew:

A. buka i jodły
B. jesionu i sosny
C. olszy oraz wiązu
D. dębu oraz jawora
Odpowiedź wskazująca na buk i jodłę jako gatunki drzew najbardziej narażone na oparzenia i zgorzel słoneczną jest prawidłowa z kilku powodów. Buki i jodły, będące drzewami liściastymi i iglastymi, są szczególnie wrażliwe na ekstremalne warunki atmosferyczne, w tym intensywną ekspozycję na słońce, co może prowadzić do uszkodzenia ich kory i liści. W przypadku buka, jego delikatna kora może łatwo ulegać uszkodzeniom w wyniku wysokich temperatur i silnego nasłonecznienia, co sprawia, że drzewo to jest bardziej podatne na choroby. Jodła, z kolei, ma tendencję do rosnąć w wilgotnych i zacienionych warunkach, dlatego nagłe wystawienie na intensywne światło może prowadzić do stresu i obumierania tkanek. Praktycznym przykładem jest stosowanie osłon przeciwsłonecznych w szkółkach leśnych, aby chronić młode sadzonki buka i jodły przed oparzeniami słonecznymi. W kontekście standardów ochrony roślin, istotne jest stosowanie technik, które minimalizują ryzyko uszkodzeń termicznych, co pozwala na lepszy rozwój i przetrwanie tych gatunków.
Pytanie 39

Która deska będzie miała najmniejsze odkształcenia?

A. wycięta z przekroju poprzecznego.
B. wycięta skośnie z pnia.
C. wycięta z przekroju stycznego.
D. zawierająca rdzeń.
Deska wycięta skośnie z pnia prowadzi do znacznego ryzyka wypaczenia z powodu nierównomiernego rozkładu włókien w drewnie. Skośne cięcie generuje krzywizny, które mogą pojawić się w wyniku zmian wilgotności, ponieważ różne partie drewna kurczą się i rozszerzają w różnym tempie. Tego rodzaju podejście jest nieskuteczne, zwłaszcza w przypadku zastosowań, w których wymagana jest stabilność. Z kolei deska wycięta z przekroju stycznego również nie zapewnia optymalnej stabilności. Przekrój styczny wprowadza dodatkowe naprężenia, które mogą prowadzić do pęknięć i odkształceń, co w kontekście meblarstwa i budownictwa jest niedopuszczalne. W przypadku deski wyciętej z przekroju poprzecznego, choć jest to bardziej stabilna forma, nadal nie dorównuje deskom zawierającym rdzeń. Powód jest prosty – drewno ma naturalną tendencję do wypaczania się w wyniku zmienności wilgotności. Niekiedy, podejmujemy decyzje o wyborze konkretnego cięcia bez uwzględnienia jego skutków, co prowadzi do wybierania niewłaściwych opcji, a to może skutkować utratą estetyki oraz funkcjonalności gotowych produktów. Dlatego ważne jest, by w procesie produkcji i wyboru surowców opierać się na sprawdzonych praktykach i standardach, które zapewnią wysoką jakość końcowego wyrobu.
Pytanie 40

Do działań pielęgnacyjnych w młodnikach zaliczają się

A. późne trzebieże
B. późne czyszczenia
C. wczesne czyszczenia
D. wczesne trzebieże
Trzebieże późne oraz czyszczenia wczesne to zabiegi, które nie są klasyfikowane jako pielęgnacyjne młodników, ponieważ różnią się one celami oraz momentem ich realizacji. Trzebieże późne mają na celu usunięcie drzew dojrzałych, co jest bardziej związane z gospodarką leśną, niż z pielęgnacją młodników. Kiedy drzewa osiągają wiek, w którym zaczynają konkurować o światło i zasoby, zamiast przeprowadzać trzebieże, lepiej jest skupić się na pielęgnacji młodników poprzez czyszczenia. Czyszczenia wczesne, z kolei, dotyczą młodych drzew, ale ich celem jest usunięcie drzew, które nie mają szans na dalszy rozwój, co nie jest tożsame z ideą dbania o już rozwinięte młodniki. Kluczowym błędem myślowym jest mylenie tych terminów oraz brak zrozumienia etapu wzrostu, na którym dany zabieg powinien być zastosowany. Pominięcie właściwego momentu i rodzaju zabiegu może nie tylko osłabić młodniki, ale także negatywnie wpłynąć na całe drzewostany, doprowadzając do ich osłabienia lub niezdolności do przetrwania w trudnych warunkach.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej