Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik budownictwa
Kwalifikacja: BUD.14 - Organizacja i kontrola robót budowlanych oraz sporządzanie kosztorysów
Data rozpoczęcia: 12 listopada 2025 07:43
Data zakończenia: 12 listopada 2025 07:46

Egzamin niezdany

Wynik: 16/40 punktów (40,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Co obejmuje remont konserwacyjny?

A. eliminację drobnych uszkodzeń pojawiających się w trakcie użytkowania obiektu

B. wykonanie prac chroniących elementy obiektu przed zniszczeniem

C. przeprowadzenie działań mających na celu poprawę standardu obiektu budowlanego

D. odtworzenie pierwotnego stanu obiektu budowlanego

Remont konserwacyjny to coś, co powinno nas interesować, ponieważ ma na celu ochronę elementów budynku przed dalszym zniszczeniem. Wiesz, że to ważne, żeby budowla była trwała i bezpieczna? Takie prace to na przykład malowanie, uszczelnianie różnych części czy naprawa instalacji. Na myśl przychodzą mi budynki publiczne, gdzie regularne przeglądy i konserwacja ścian mogą uratować nas przed wilgocią. To z kolei pozwala uniknąć drobnych, drogo wychodzących napraw w przyszłości. Dobrze jest mieć na uwadze, że eksperci zalecają robienie takich remontów w określonych odstępach czasowych, co oczywiście jest zgodne z normami budowlanymi, jak PN-EN 13306. Właściwie przeprowadzone takie prace nie tylko wydłużają życie budynków, ale także wpływają na ich wygląd, co jest ważne, kiedy myślimy o wartości rynkowej nieruchomości.

Pytanie 2

Jaką minimalną temperaturę należy osiągnąć, aby można było wykonać powłokę z materiałów bitumicznych?

A. -5 °C

B. +10 °C

C. 0 °C

D. +5 °C

Wybór odpowiedzi sugerującej, że minimalna temperatura do wykonywania powłok bitumicznych wynosi 0 °C, -5 °C lub +10 °C, może wynikać z niepełnego zrozumienia właściwości tych materiałów oraz ich zachowania w różnych warunkach atmosferycznych. Odpowiedź 0 °C może wydawać się atrakcyjna, ponieważ wydaje się, że w takiej temperaturze można jeszcze pracować, jednakże nie uwzględnia faktu, że materiały bitumiczne wymagają pewnej minimalnej plastyczności i możliwości przylegania do podłoża, co w tej temperaturze nie jest zapewnione. W przypadku -5 °C, istnieje realne ryzyko, że materiały te będą zbyt sztywne, co prowadzi do pęknięć oraz braku odpowiedniej przyczepności, co jest krytyczne dla ich funkcji izolacyjnej. Wybór +10 °C jako minimalnej temperatury, choć bezpieczny, nie jest zgodny z obowiązującymi standardami, które jasno określają +5 °C jako dolną granicę dla efektywnej aplikacji. W praktyce, niepoprawne podejścia do tego zagadnienia mogą prowadzić do znacznych problemów podczas użytkowania powłok, w tym ich szybkiej degradacji, utraty właściwości izolacyjnych czy konieczności przeprowadzania kosztownych napraw. Zrozumienie właściwej temperatury pracy jest kluczowe dla uniknięcia błędów i zapewnienia trwałości wykonanych powłok.

Pytanie 3

Gdzie można znaleźć wszystkie informacje konieczne do właściwego przygotowania oferty przez wykonawców ubiegających się o zamówienie publiczne?

A. w specyfikacji istotnych warunków zamówienia

B. w ogłoszeniu o zamówieniu

C. w szczegółowym opisie przedmiotu zamówienia

D. w protokole postępowania

Ogłoszenie o zamówieniu oraz szczegółowy opis przedmiotu zamówienia, mimo że są istotnymi dokumentami w procesie zamówień publicznych, nie zawierają pełnego zakresu informacji, które powinny być dostępne dla wykonawców. Ogłoszenie o zamówieniu ma na celu poinformowanie potencjalnych wykonawców o zamiarze przeprowadzenia postępowania, ale nie dostarcza szczegółowych informacji niezbędnych do stworzenia oferty. Może zawierać jedynie ogólne informacje, takie jak termin składania ofert czy podstawowe wymagania formalne. W przypadku szczegółowego opisu przedmiotu zamówienia, chociaż może on zdefiniować zakres prac czy dostaw, nie uwzględnia on dodatkowych warunków, jak kryteria oceny ofert czy wymagania dotyczące doświadczenia wykonawcy. Protokół postępowania to dokument, który odzwierciedla przebieg całego procesu i decyzje podjęte przez zamawiającego, jednak nie jest on źródłem informacji dla potencjalnych wykonawców przed złożeniem ofert. W efekcie, opierając się na niewłaściwych źródłach informacji, wykonawcy mogą popełniać błąd w przygotowywaniu ofert, co prowadzi do odrzucenia ich propozycji. W praktyce, nieznajomość specyfikacji istotnych warunków zamówienia może skutkować poważnymi konsekwencjami, takimi jak czasowe straty finansowe, a także ograniczenie możliwości uczestnictwa w przyszłych przetargach. Kluczowe jest, aby wykonawcy byli świadomi różnicy pomiędzy tymi dokumentami oraz znaczenia specyfikacji istotnych warunków zamówienia w procesie przetargowym.

Pytanie 4

Na podstawie zamieszczonego fragmentu warunków technicznych wykonania i odbioru robót budowlanych określ, jaką średnicę powinien mieć sznur dylatacyjny, jeżeli szerokość szczelin dylatacyjnych wynosi 8 mm.

5.4.3.Wypełnienie szczelin dylatacyjnych

Po upływie 30 dni od wykonania posadzki należy powiększyć szczeliny dylatacyjne, krawędzie szczelin sfazować szlifierką kątową, odkurzyć, następnie zagruntować.
W szczeliny należy włożyć sznur dylatacyjny o średnicy większej o 25% od szerokości szczeliny.
Tak przygotowane szczeliny należy wypełniać masą dylatacyjną, do zlicowania z powierzchnią posadzki.
Roboty należy wykonywać w temperaturze 10-25°C.
Nawierzchnię można użytkować po 24 godzinach od zakończenia robót.

A. 6 mm

B. 12 mm

C. 10 mm

D. 8 mm

Odpowiedź 10 mm jest poprawna, ponieważ zgodnie z warunkami technicznymi wykonania i odbioru robót budowlanych, średnica sznura dylatacyjnego powinna być o 25% większa od szerokości szczeliny dylatacyjnej. W przypadku szczeliny o szerokości 8 mm, obliczamy średnicę sznura jako 8 mm + 2 mm (25% z 8 mm), co daje nam 10 mm. W praktyce, zastosowanie odpowiedniej średnicy sznura dylatacyjnego jest kluczowe dla zapewnienia efektywności robót budowlanych, ponieważ prawidłowo dobrany sznur pozwala na swobodne rozszerzanie się i kurczenie materiałów budowlanych, co jest szczególnie istotne w przypadku zmian temperatury. Stosując odpowiednie materiały oraz przestrzegając norm, takich jak PN-EN 1992-1-1, możemy zminimalizować ryzyko uszkodzeń konstrukcji związanych z niesprzyjającymi warunkami atmosferycznymi. Prawidłowe stosowanie dylatacji przyczynia się do długowieczności budynków oraz zmniejsza koszty późniejszych napraw.

Pytanie 5

Podczas wykonywania wykopów pod fundamenty przy użyciu sprzętu mechanicznego, jaką głębokość należy osiągnąć?

A. około 15-20 cm mniej niż przewidziano, a następnie wykonać ręczne pogłębienie tuż przed rozpoczęciem prac fundamentowych

B. posadowienia fundamentów, określone w dokumentacji

C. 200 cm, a następnie ręcznie uzupełnić lub pogłębić do wymaganej głębokości

D. około 15-20 cm więcej niż wymagane, a potem uzupełnić pospółką do wymaganej głębokości

Podejście sugerujące kopanie na głębokość 200 cm, a następnie uzupełnianie ręczne do zadanej głębokości jest nieefektywne z kilku powodów. Po pierwsze, wykop o głębokości 200 cm bez odpowiedniego planu może prowadzić do nadmiernego usuwania gruntu, co zwiększa koszty oraz czas pracy. Ponadto, takie działanie nie uwzględnia lokalnych warunków geotechnicznych, które mogą wymagać bardziej precyzyjnego podejścia. Kolejna koncepcja, dotycząca wykopu o głębokości 15-20 cm większej niż zadana, także nie jest uzasadniona. Nadmierne pogłębianie może prowadzić do destabilizacji gruntu i wpływać na późniejsze osiadanie fundamentów, co jest niebezpieczne. W przypadku wykopów pod fundamenty, kluczowe jest ich precyzyjne wykonanie, aby uniknąć problemów związanych z nośnością i stabilnością konstrukcji. Zastosowanie mechanicznego wykopu, a następnie ręcznego dostosowania głębokości, jest praktyką, która pozwala na zachowanie dokładności i przystosowanie do zmieniających się warunków geotechnicznych. W kontekście standardów budowlanych, każde odstępstwo od zalecanych praktyk może prowadzić do poważnych konsekwencji w przyszłości, w tym do konieczności kosztownych napraw lub wzmocnień strukturalnych.

Pytanie 6

Szczelinę, która powstaje pomiędzy murem a zainstalowaną ościeżnicą okienną, należy wypełnić

A. zaprawą gipsową

B. papą

C. tekturą

D. pianką poliuretanową

Pianka poliuretanowa jest materiałem o doskonałych właściwościach izolacyjnych oraz elastyczności, co czyni ją idealnym rozwiązaniem do wypełniania szczelin pomiędzy murem a ościeżnicą okienną. Dzięki swojej strukturze, pianka ta skutecznie wypełnia nawet najmniejsze ubytki, co pozwala na eliminację mostków termicznych oraz poprawia komfort cieplny budynku. Dodatkowo, pianka poliuretanowa jest odporna na działanie wilgoci, co zapobiega rozwojowi pleśni i grzybów. Przykładem zastosowania pianki poliuretanowej jest montaż okien i drzwi, gdzie zapewnia ona nie tylko doskonałe uszczelnienie, ale także zwiększa efektywność energetyczną budynku. Należy pamiętać, że stosowanie tego materiału powinno odbywać się zgodnie z wytycznymi producenta oraz obowiązującymi normami budowlanymi, co zapewni trwałość i bezpieczeństwo konstrukcji. Przykładowe normy dotyczące stosowania pianki poliuretanowej można znaleźć w dokumentacji technicznej dotyczącej izolacji budowlanych, co podkreśla znaczenie profesjonalnego podejścia do tego zagadnienia.

Pytanie 7

Jak należy połączyć metalowe profile obwodowe konstrukcji ścianki działowej z płyt gipsowo-kartonowych z konstrukcją budynku?

A. listwami.

B. kotwami stalowymi.

C. kołkami rozporowymi.

D. klejem gipsowym.

Stosowanie alternatywnych metod mocowania, takich jak płaskowniki, kotwy stalowe czy klej gipsowy, nie jest zalecane w kontekście łączenia metalowych profili obwodowych ścianki działowej z konstrukcją budynku. Płaskowniki, choć mogą być używane do innych zastosowań, nie oferują takiego samego poziomu wsparcia jak kołki rozporowe. Ich zastosowanie wymaga dodatkowego montażu, co zwiększa czas pracy oraz ryzyko błędów w instalacji. Ponadto, nie zapewniają one odpowiedniego rozproszenia obciążeń, co może prowadzić do niestabilności konstrukcji. Kotwy stalowe, choć mocne, są przeznaczone do cięższych aplikacji i ich instalacja jest bardziej skomplikowana, co może być niepraktyczne w przypadku lekkich ścianek działowych. Z kolei klej gipsowy, mimo iż używany w pewnych zastosowaniach, nie zapewnia trwałego połączenia mechanicznego, a w dłuższej perspektywie może ulegać degradacji pod wpływem wilgoci i innych czynników. Typowe błędy myślowe przy wyborze metody mocowania mogą wynikać z niewłaściwego oszacowania wymagań konstrukcyjnych, co prowadzi do stosowania nieodpowiednich materiałów i technik. Dlatego kluczowe jest przestrzeganie zasad i praktyk inżynieryjnych dotyczących łączenia elementów budowlanych, aby zapewnić ich stabilność oraz bezpieczeństwo użytkowania.

Pytanie 8

W skład zespołu oceniającego zakończenie robót budowlano-remontowych, które były nadzorowane przez inspektora wyznaczonego przez zamawiającego, wchodzą przedstawiciele

A. zamawiającego, wykonawcy i mieszkańców oraz inspektor nadzoru

B. zamawiającego, wykonawcy i mieszkańców oraz kierownik budowy

C. wykonawcy i mieszkańców oraz rzeczoznawca budowlany i kierownik budowy

D. wykonawcy i mieszkańców oraz inspektor nadzoru i kierownik budowy

Zgodnie z obowiązującymi standardami w zakresie odbioru robót budowlanych, kluczowym elementem komisji odbiorowej jest obecność przedstawicieli zamawiającego, wykonawcy oraz inspektora nadzoru. Rola zamawiającego polega na reprezentowaniu interesów inwestora, a inspektor nadzoru zapewnia, że prace zostały wykonane zgodnie z projektem oraz obowiązującymi normami. Obecność mieszkańców jest ważna, ponieważ ich opinie mogą wpływać na końcowy odbiór, szczególnie w kontekście funkcjonalności użytkowej obiektu. W praktyce, komisja powinna dokładnie zweryfikować jakość wykonanych prac, stosując metodyki oceny zgodności z wymaganiami technicznymi. Warto przypomnieć, że zgodnie z rozporządzeniem o warunkach technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, proces odbioru powinien być dokumentowany, a wszelkie uwagi zgłaszane przez członków komisji powinny być uwzględniane w końcowym protokole odbioru. Tylko taki zorganizowany system przyczyni się do zwiększenia jakości finalnych realizacji budowlanych.

Pytanie 9

Rewitalizacja ściany, która ma pojedyncze rysy oraz pęknięcia o szerokości 3-4 mm, niegrożące stabilności konstrukcji murowanej z cegły, polega na

A. zastosowaniu ściągów z prętów stalowych umocowanych w narożach ścian i zaciśniętych nakrętką rzymską

B. usunięciu tynku, oczyszczeniu powierzchni, poszerzeniu pęknięć, a następnie ich wypełnieniu zaczynem cementowym

C. rozbiórce uszkodzonej ściany i następnej jej odbudowie

D. torkretowaniu uszkodzonej ściany mieszanką betonową

Podejmowanie decyzji o rozebraniu spękanej ściany i ponownym jej wymurowaniu jest ekstremalnym podejściem, które najczęściej jest nieuzasadnione. Takie działanie wiąże się z dużymi kosztami oraz czasem realizacji, zwłaszcza w przypadku niewielkich rys, które nie wpływają na stabilność całej konstrukcji. Zwykle w takich przypadkach można zastosować znacznie mniej inwazyjne metody naprawcze, które są bardziej efektywne z perspektywy ekonomicznej. Zastosowanie ściągów z prętów stalowych w narożach ścian nie jest odpowiednie w sytuacji, gdy spękania nie zagrażają stateczności konstrukcji. Tego typu techniki są przeznaczone do większych uszkodzeń oraz sytuacji, gdzie istnieje ryzyko osunięcia się elementów konstrukcyjnych. Z kolei torkretowanie, czyli natryskiwanie mieszanki betonowej, jest metodą stosowaną w przypadku znacznych uszkodzeń i wymaga specjalistycznego sprzętu oraz umiejętności. W przypadku drobnych spękań, takie podejście może nie tylko nie przynieść oczekiwanych efektów, ale również prowadzić do dodatkowych problemów, takich jak ciężar nakładanego betonu czy nieodpowiednia przyczepność nowego materiału do istniejącej powierzchni. Kluczowym błędem myślowym jest zatem nadmierne komplikowanie procesu naprawczego, co nie tylko zwiększa koszty, ale także wydłuża czas prac budowlanych.

Pytanie 10

Aby wzmocnić uszkodzone budowle z kamienia i betonu, należy wykorzystać zaprawę

A. wapienną

B. wapienno-gipsową

C. cementowo-wapienną

D. cementową

Wybór złego zaczynu do wzmacniania budowli z kamienia i betonu to spory błąd, bo może doprowadzić do poważnych kłopotów ze strukturą. Zaczyn wapienny, znany z tradycyjnych metod budowlanych, nie ma wystarczającej wytrzymałości, zwłaszcza na ściskanie. Jego reakcje z wilgocią mogą w dłuższym czasie osłabić całą konstrukcję. Zaczyn wapienno-gipsowy z kolei, mimo że łatwo się go nakłada, ma kiepską odporność na wilgoć i nie nadaje się do miejsc, które są mocno obciążone. Użycie takich materiałów może szybko doprowadzić do ich degradacji, co stwarza zagrożenie dla stabilności budynku. Co do zaczynu cementowo-wapiennego, to co prawda lepszy wybór niż czyste wapno, ale wciąż nie dorównuje czystemu zaczynowi cementowemu pod względem twardości i wytrzymałości. W naprawach i wzmacnianiu budynków ważne jest, żeby stosować materiały, które są zgodne z aktualnymi standardami, takimi jak PN-EN 1504, które określają normy dla ochrony i naprawy konstrukcji betonowych. Wybór niewłaściwego zaczynu może prowadzić nawet do nieodwracalnych uszkodzeń i zwiększać ryzyko wypadków na budowie.

Pytanie 11

Jakie urządzenie pomiarowe powinno być wykorzystane do określania różnic w wysokości punktów na powierzchni ziemi, podczas realizacji prac ziemnych?

A. Kółko pomiarowe i węgielnica

B. Dalmierz kreskowy i łaty niwelacyjne

C. Niwelator i łaty niwelacyjne

D. Węgielnicę i dalmierz laserowy

Niwelator i łaty niwelacyjne to podstawowe narzędzia wykorzystywane do pomiaru różnic wysokości w terenie, zwłaszcza podczas robót ziemnych. Niwelator, jako urządzenie optyczne, umożliwia precyzyjne wyznaczanie poziomu poprzez wskazywanie punktów referencyjnych w różnych lokalizacjach. Łaty niwelacyjne, z kolei, służą do odczytu różnic wysokości, które są wyznaczane przez niwelator. Przykładowo, w czasie budowy drogi, inżynierowie używają niwelatora, aby ustalić odpowiednie nachylenie terenu, co jest kluczowe dla zapewnienia odpowiedniej odwadniania i stabilności konstrukcji. Wykorzystanie tych narzędzi jest zgodne z normami branżowymi, które podkreślają znaczenie precyzyjnych pomiarów w procesach budowlanych i geodezyjnych. W praktyce, aby zwiększyć dokładność pomiarów, często stosuje się techniki takie jak poziomowanie różnicowe, które umożliwiają minimalizację błędów pomiarowych oraz uzyskanie wyników o wysokiej precyzji, co jest niezbędne w każdym projekcie budowlanym.

Pytanie 12

Jaką czynność powinno się wykonać po rozszerzeniu pęknięć na powierzchni betonowej ściany, a przed ich wypełnieniem zaprawą?

A. Zrealizować iniekcję

B. Pomalować silikonem

C. Zwilżyć nawierzchnię wodą

D. Nałożyć płynny preparat foliowy

Zwilżenie powierzchni wodą przed wypełnieniem rys zaprawą jest kluczowym etapem procesu naprawy betonu. Woda w tym kontekście pełni rolę wiążącą, co jest istotne dla prawidłowego wnikania zaprawy w szczeliny oraz zapewnienia jej odpowiedniej przyczepności. W praktyce budowlanej zwilżenie powierzchni poprawia również proces hydracji, co jest niezbędne do uzyskania odpowiedniej wytrzymałości zaprawy. Należy jednak pamiętać, aby nie stosować nadmiaru wody, co mogłoby prowadzić do osłabienia mieszanki i obniżenia jej właściwości. Przykładem dobrych praktyk jest stosowanie nawilżania przy użyciu mgiełki wodnej, co pozwala na równomierne rozprowadzenie wilgoci bez nadmiernego jej nagromadzenia. W kontekście norm budowlanych, takich jak PN-EN 1504, zaleca się przestrzeganie zasad dotyczących przygotowania powierzchni, które obejmują nie tylko czyszczenie, ale także odpowiednie nawilżanie, co sprzyja długoterminowej trwałości naprawianych powierzchni.

Pytanie 13

Jakie osoby powinny być zaangażowane w prace związane z budową fundamentów żelbetowych w tradycyjnym deskowaniu?

A. Zbrojarz, spawacz, cieśla

B. Zbrojarz, montażysta

C. Zbrojarz, betoniarz, cieśla

D. Betoniarz, montażysta

Odpowiedź "Zbrojarz, betoniarz, cieśla" jest na miejscu, bo do robienia fundamentów żelbetowych w tradycyjnym deskowaniu potrzebujemy właśnie tych trzech osób. Zbrojarz to ten, który montuje zbrojenie, a to jest super ważne, żeby cała konstrukcja była mocna i trwała. Zbrojenie musi być zaplanowane i wykonane zgodnie z normami, żeby fundamenty mogły dobrze działać. Betoniarz z kolei odpowiada za układanie betonu, co też jest mega istotne, żeby wszystko miało odpowiednią wytrzymałość. Beton musi być dobrze dobrany i wylewany tak, żeby nie powstały żadne puste miejsca. A cieśla, to on robi deskowanie, czyli formę, w którą wlejemy beton. Deskowanie musi być solidne, bo musi wytrzymać ciężar świeżego betonu i dobrze uformować fundamenty. Jak te trzy role będą współpracować, to mamy pewność, że wszystko będzie zrobione zgodnie z zasadami i bezpiecznie. W końcu na tym się opiera jakość całej budowy.

Pytanie 14

Zgodnie z instrukcją instalacji stropu Teriva ustal, ile podpór należy zastosować przy rozpiętości modularnej stropu wynoszącej 5 metrów.

Instrukcja instalacji stropu Teriva (wyciąg)

Podpory montażowe
Podczas układania belek stropowych na placu budowy należy używać podpór montażowych rozmieszczonych w odstępach nieprzekraczających 2,0 m, tzn.:
– dla rozpiętości modularnej stropu l ≤ 4,0 m – 1 podpora
– dla rozpiętości modularnej stropu 4,0 m < l ≤ 6,0 m – 2 podpory
– dla rozpiętości modularnej stropu 6,0 m < l ≤ 8,0 m – 3 podpory
– dla rozpiętości modularnej stropu l > 8,0 m – 4 podpory

A. 3 podpory

B. 2 podpory

C. 4 podpory

D. 1 podporę

Wybór niewłaściwej liczby podpór wskazuje na niepełne zrozumienie zasad montażu stropu oraz wymagań dotyczących jego stabilności. Odpowiedzi takie jak 4, 1 lub 3 podpory są niepoprawne, ponieważ wynika z nich niewłaściwe zastosowanie informacji zawartych w instrukcji montażu. Przy rozpiętości stropu wynoszącej 5 metrów, kluczowe jest przestrzeganie wskazania 2 podpór, co ma na celu zapewnienie odpowiedniego wsparcia dla belek stropowych. Wybór 1 podpory jest rażąco nieadekwatny, ponieważ w tym przypadku strop nie miałby wystarczającego wsparcia, co mogłoby prowadzić do niebezpiecznej sytuacji podczas eksploatacji budynku. Odpowiedź na wybór 4 podpór również jest błędna; choć mogą one wydawać się nadmiernym wsparciem w tym kontekście, instrukcja wyraźnie ogranicza liczbę podpór w zależności od rozpiętości stropu. Możliwe jest, że podczas wyboru liczby podpór doszło do pomyłki w interpretacji przedziałów rozpiętości, co jest częstym błędem. W przypadku wybierania liczby podpór, istotne jest ich równomierne rozmieszczenie oraz dostosowanie do wymagań konstrukcyjnych, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa oraz trwałości całej konstrukcji.

Pytanie 15

Urządzenie budowlane, które służy do wyrównywania powierzchni poprzez skrawanie gruntu i przenoszenie urobku w miejsca wymagające uzupełnienia, to

A. zrywarka

B. koparka

C. równiarka

D. ładowarka

Zrywarka, koparka i ładowarka to maszyny budowlane, które choć mają różne zastosowania, nie są przeznaczone do wyrównywania terenu metodą skrawania gruntu w sposób, w jaki robi to równiarka. Zrywarka, na przykład, służy głównie do rozrywania i zrywania twardych warstw gleby lub skał, co nie jest ich naturalnym zastosowaniem w kontekście wyrównywania terenu. Jej działanie jest skoncentrowane na usuwaniu przeszkód, a nie na precyzyjnym uformowaniu powierzchni. Z kolei koparka jest maszyną, która jest wykorzystywana do wykopów i przenoszenia materiałów, co oznacza, że jej funkcje są zbliżone do usuwania gruntu, a nie jego wyrównywania. Koparka może tworzyć doły i wykopy, ale nie ma mechanizmu, który pozwalałby jej na wygładzenie lub wyrównanie terenu. Ładowarka, z drugiej strony, jest zaprojektowana do ładowania materiałów sypkich i przenoszenia ich na krótkie odległości, co również nie sprzyja precyzyjnemu wyrównywaniu. Pomimo że te maszyny mogą pełnić różne funkcje budowlane, ich zastosowania są specyficzne i nie zastępują funkcji równiarki, która jest kluczowa w procesach utwardzania i przygotowywania gruntów dla dalszych prac budowlanych. Dlatego ważne jest, aby dobrze rozumieć różnice między tymi maszynami i ich specyfikę, co może pomóc w lepszym planowaniu prac budowlanych.

Pytanie 16

Prace związane z rozbiórką dachu powinny rozpocząć się od usunięcia

A. krokwi.

B. dachówek.

C. łat.

D. kontrłat.

Demontaż dachówek jest kluczowym pierwszym krokiem w procesie rozbiórki dachu, ponieważ to one stanowią zewnętrzną warstwę ochronną, chroniącą konstrukcję przed warunkami atmosferycznymi. Po usunięciu dachówek, możliwe jest lepsze zbadanie stanu pozostałych elementów dachu, takich jak krokwie, łat i kontrłaty. W praktyce, demontaż dachówek pozwala również na zminimalizowanie ryzyka uszkodzenia pozostałych elementów dachu. Zgodnie z normami budowlanymi, wszelkie prace rozbiórkowe powinny być przeprowadzane w sposób bezpieczny i zgodny z zasadami BHP. Na przykład, odpowiednie zabezpieczenie terenu robót i zastosowanie środków ochrony osobistej dla pracowników jest kluczowe. Przykładem dobrej praktyki jest stosowanie odpowiednich narzędzi, takich jak łom czy młot, do precyzyjnego demontażu dachówek, co pozwala na ich ewentualne ponowne wykorzystanie. Koszty związane z rozbiórką można również zmniejszyć poprzez właściwe planowanie i wykonanie tego etapu w sposób efektywny.

Pytanie 17

Na podstawie danych zawartych w tablicy z KNR 2-01 oblicz czas pracy żurawia samochodowego przy układaniu tymczasowej drogi o szerokości 3 m i długości 450 m z płyt żelbetowych pełnych o wymiarach 3,0×1,5×0,15 m.

Układanie, rozbieranie i utrzymanie czasowych dróg kolowych i placów z płyt żelbetowych
Nakłady na 100 m²	Tablica 0129 (fragment)
Lp.	Wyszczególnienie		Jednostki miary oznaczenia		Układanie płyt
	symbole eto	rodzaje zawodów, materiałów i maszyn			ażurowych		pełnych
			cyfrowe	literowe	o powierzchni 1 sztuki, w m²
					do 1,0	ponad 1,0	do 3,0	ponad 3,0
a	b	c	d	e	03	04	05	06
71	31114	Żuraw samochodowy 6 t	148	m - g	-	4,74	4,20	3,32

A. 18,90 m-g

B. 44,82 m-g

C. 14,94 m-g

D. 56,70 m-g

Wyniki innych odpowiedzi wskazują na typowe nieporozumienia w zakresie obliczeń związanych z czasem pracy żurawia. Wiele osób może pomylić metodykę obliczeń albo pominąć kluczowe elementy, takie jak właściwe przeliczenie wymiarów drogi na powierzchnię czy błędne zrozumienie norm czasu pracy. Na przykład, przeliczenie powierzchni drogi na podstawie podanych wymiarów jest kluczowe do uzyskania prawidłowego wyniku; wszelkie błędy w tym kroku mogą prowadzić do znacznych rozbieżności. Ponadto, nieprawidłowe odczytanie norm z KNR 2-01 może sprawić, że czas pracy żurawia zostanie zawyżony lub zaniżony. Często błędne odpowiedzi wynikają z uproszczeń, takich jak ignorowanie faktu, że czas pracy żurawia różni się w zależności od rodzaju używanego materiału oraz jego wymiarów. W praktyce, nie uwzględniając tych szczegółów, można wpaść w pułapkę przekonania, że czas pracy jest prostą funkcją powierzchni, podczas gdy w rzeczywistości należy brać pod uwagę wiele czynników, w tym normy czasowe dla różnych typów operacji. Wiedza na ten temat jest istotna dla inżynierów i specjalistów budowlanych, aby uniknąć strat czasu i zasobów na etapie planowania i realizacji projektów budowlanych.

Pytanie 18

Demontaż budynku wykonanego z prefabrykowanych elementów żelbetowych powinien rozpocząć się od rozbiórki

A. schodów

B. stropów

C. stropodachu

D. ścian zewnętrznych

Rozpoczynanie rozbiórki budynku od demontażu ścian zewnętrznych, schodów czy stropów jest niezalecane z kilku powodów technicznych. Demontując ściany zewnętrzne jako pierwszy krok, ryzykujemy destabilizację całej konstrukcji, co może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. Ściany zewnętrzne pełnią funkcję nośną, a ich usunięcie bez wcześniejszego zdemontowania stropodachu może prowadzić do zniszczenia integralności strukturalnej budynku. Dodatkowo, demontaż schodów na początku prac nie tylko nie przynosi korzyści, ale również utrudnia dostęp do innych części budynku, co może spowolnić cały proces rozbiórkowy. Z kolei usunięcie stropów jako pierwszego elementu jest również niewłaściwe, ponieważ może prowadzić do niekontrolowanego opadania materiałów i odpadów, co stwarza zagrożenie dla pracowników i przechodniów. W praktyce, każdy etap rozbiórki powinien być dokładnie zaplanowany zgodnie z zasadami inżynierii, aby zminimalizować ryzyko wypadków oraz zapewnić płynność całego procesu. Niezbędne jest przeprowadzenie szczegółowej analizy konstrukcji oraz zastosowanie odpowiednich technik, które pozwolą na bezpieczne i efektywne przeprowadzenie rozbiórki, z zachowaniem norm i standardów bezpieczeństwa. Właściwe podejście do planowania i realizacji prac rozbiórkowych jest kluczowe dla zapewnienia bezpieczeństwa oraz wydajności całego procesu.

Pytanie 19

Jaką wartość osiąga kosztorysowa kwota brutto, gdy wartość kosztorysowa netto wynosi 7 899,85 zł, a stawka VAT to 23%?

A. 6 082,88 zł

B. 9 716,82 zł

C. 8 081,55 zł

D. 6 422,64 zł

Poprawna odpowiedź wynika z zastosowania właściwej formuły do obliczenia wartości kosztorysowej robót brutto, która uwzględnia wartość netto oraz stawkę podatku VAT. Wartość kosztorysowa brutto obliczana jest według wzoru: Wartość netto + (Wartość netto * Stawka VAT). W tym przypadku, mając wartość netto równą 7 899,85 zł i stawkę VAT 23%, obliczenia wyglądają następująco: 7 899,85 zł + (7 899,85 zł * 0,23) = 7 899,85 zł + 1 814,97 zł = 9 714,82 zł. Wartości te są kluczowe w kontekście obliczeń budowlanych, ponieważ prawidłowe ustalenie kosztów jest fundamentem planowania budżetu i kontroli wydatków. Ponadto, zrozumienie obliczeń związanych z VAT jest istotne dla przedsiębiorstw budowlanych, aby uniknąć błędów w rozliczeniach podatkowych. Prawidłowe wyliczenie wartości brutto jest również podstawą w ofertach przetargowych oraz umowach, ponieważ to na tej podstawie ustala się finalną cenę usługi. W związku z tym, umiejętność efektywnego obliczania wartości brutto na podstawie danych netto i stawki VAT jest niezbędna dla profesjonalistów w branży budowlanej.

Pytanie 20

Który z materiałów jest najczęściej wykorzystywany do izolacji przeciwwodnej fundamentów?

A. Wełna mineralna

B. Cegła

C. Gips

D. Papa termozgrzewalna

Gips, choć jest materiałem powszechnie stosowanym w budownictwie, nie nadaje się do izolacji przeciwwodnej fundamentów. Jego główną wadą w tym kontekście jest niska odporność na działanie wody. Gips łatwo nasiąka wilgocią, co prowadzi do jego osłabienia i degradacji. Stosowanie go jako materiału izolacyjnego fundamentów byłoby poważnym błędem inżynieryjnym, prowadzącym do uszkodzeń strukturalnych budynku. Z kolei wełna mineralna jest wykorzystywana głównie jako materiał izolacyjny termiczny i akustyczny. Jej właściwości hydrofobowe są ograniczone, co sprawia, że nie jest odpowiednia do izolacji przeciwwodnej. Wełna mineralna w kontakcie z wodą może utracić swoje właściwości izolacyjne, stąd jej zastosowanie do izolacji fundamentów jest nieodpowiednie. Cegła natomiast, choć jest materiałem budowlanym, nie pełni funkcji izolacyjnych. Jej struktura pozwala na przenikanie wilgoci, co czyni ją nieodpowiednią do izolacji przeciwwodnej. Często błędnie zakłada się, że masywne materiały budowlane mogą pełnić funkcję izolacyjną, jednak w praktyce fundamenty wymagają specjalistycznych materiałów izolacyjnych, które zapewnią skuteczną barierę dla wody. Właściwe rozumienie funkcji i właściwości materiałów w budownictwie jest kluczowe, aby uniknąć typowych błędów przy doborze materiałów izolacyjnych.

Pytanie 21

Metoda równoległego wykonania, stosowana w organizacji robót budowlanych, polega na

A. rozpoczynaniu następnych robót po zakończeniu tych wcześniejszych

B. przeprowadzeniu robót z uwzględnieniem przerw technologicznych

C. jednoczesnym rozpoczęciu wszystkich robót budowlanych

D. wyrównanym i rytmicznym wykonaniu wszystkich robót budowlanych

Zrozumienie podstawowych koncepcji organizacji robót budowlanych jest kluczowe dla efektywnego zarządzania projektami. Rozpoczynanie kolejnych robót po zakończeniu poprzednich, jak sugeruje jedna z odpowiedzi, odzwierciedla tradycyjne podejście do budownictwa, które może prowadzić do wydłużenia czasu realizacji projektu. To podejście, zwane sekwencyjnym, często wiąże się z długimi przerwami między poszczególnymi fazami, co może być niekorzystne z perspektywy całkowitych kosztów i terminowości. Inna często mylona koncepcja to wykonywanie robót z zachowaniem przerw technologicznych; chociaż jest to ważny element procesu budowlanego, nie odnosi się bezpośrednio do metody równoległego wykonania. Przerwy technologiczne są niezbędne, ale nie muszą oznaczać, że prace muszą być wykonywane w sposób sekwencyjny. Równomierne i rytmiczne wykonanie robót, chociaż teoretycznie może wydawać się efektywne, nie uwzględnia dynamiki i specyfiki różnych prac budowlanych, które mogą wymagać dostosowania w czasie rzeczywistym. Kluczowym błędem w myśleniu jest zatem utożsamianie różnych metod organizacji pracy bez zrozumienia ich praktycznych implikacji i różnic, co może prowadzić do nieefektywności oraz przekroczenia budżetów.

Pytanie 22

Jaka jest minimalna wysokość ogrodzenia na terenie budowy?

A. 1,1 m

B. 2,0 m

C. 1,8 m

D. 1,5 m

Minimalna wysokość ogrodzenia terenu budowy wynosząca 1,5 m jest zgodna z obowiązującymi normami i przepisami budowlanymi, które mają na celu zapewnienie bezpieczeństwa zarówno na placu budowy, jak i w jego otoczeniu. Tego rodzaju ogrodzenie stanowi barierę, która nie tylko ogranicza dostęp osób nieuprawnionych, ale również chroni przed wypadkami związanymi z materiałami budowlanymi czy pracami prowadzonymi na terenie. Przykłady zastosowania tej regulacji można znaleźć w projektach budowlanych, gdzie zgodność z przepisami jest kluczowa dla uzyskania pozwolenia na budowę. W praktyce, wysokość ogrodzenia powinna być dostosowana do specyfiki terenu, a także do charakteru prowadzonej budowy, co w połączeniu z odpowiednimi znakami ostrzegawczymi i informacyjnymi, znacząco zwiększa poziom bezpieczeństwa. Warto również zwrócić uwagę na dodatkowe regulacje lokalne, które mogą wprowadzać surowsze normy dotyczące ochrony terenu budowy.

Pytanie 23

Koszty pośrednie związane z budową nie obejmują wydatków na

A. wynagrodzenia członków zarządu oraz pracowników administracyjnych

B. wynagrodzenia pracowników fizycznych zatrudnionych na budowie

C. wydatki związane z organizacją terenu budowy

D. użycie narzędzi i lekkiego wyposażenia budowlanego

Wynagrodzenia robotników zatrudnionych na budowie nie są zaliczane do kosztów pośrednich budowy, ponieważ są one klasyfikowane jako koszty bezpośrednie. Koszty bezpośrednie to te, które można jednoznacznie przypisać do konkretnego projektu budowlanego, takie jak wynagrodzenia osób wykonujących prace budowlane. W kontekście projektów budowlanych, wynagrodzenie robotników jest kluczowym wydatkiem, ponieważ bezpośrednio wpływa na realizację prac i osiągnięcie założonych celów projektu. Przykładowo, jeśli w projekcie budowlanym zatrudniono ekipę murarską, wynagrodzenia tych pracowników będą bezpośrednio związane z realizacją ścian budynku. Koszty pośrednie, w przeciwieństwie do bezpośrednich, obejmują wydatki, które nie mogą być przypisane do konkretnego zadania, takie jak wynagrodzenia pracowników administracyjnych czy koszty eksploatacji biura. W branży budowlanej kluczowe jest zrozumienie tej różnicy, aby prawidłowo planować budżet projektu oraz monitorować koszty w celu zapewnienia efektywności ekonomicznej.

Pytanie 24

Jaką wysokość powinna mieć balustrada chroniąca wykop w obszarze dostępnym dla osób postronnych?

A. 0,8 m

B. 1,0 m

C. 1,1 m

D. 0,9 m

Wysokości balustrad zabezpieczających wykopy mają kluczowe znaczenie dla bezpieczeństwa, a wybór niewłaściwej wartości może prowadzić do poważnych konsekwencji. Odpowiedzi sugerujące wysokości niższe niż 1,1 m, takie jak 0,9 m, 0,8 m czy 1,0 m, są niewłaściwe, ponieważ nie spełniają standardów bezpieczeństwa. Wysokość 0,9 m może wydawać się wystarczająca w niektórych kontekstach, jednak nie zapewnia ona odpowiedniego poziomu ochrony przed przypadkowym upadkiem, szczególnie w miejscach o dużym natężeniu ruchu pieszych. Podobnie, wysokości 0,8 m są zdecydowanie zbyt niskie dla balustrad, ponieważ nie tylko nie spełniają minimalnych norm, ale także stwarzają dodatkowe ryzyko. Wysokość 1,0 m, choć nieco wyższa, wciąż pozostaje poniżej wymogów prawnych. Należy zwrócić uwagę, że odpowiednie zabezpieczenie wykopów jest nie tylko kwestią prawną, ale również etyczną. Pracownicy i osoby postronne muszą czuć się bezpiecznie w obszarze roboczym. Często zdarza się, że osoby odpowiedzialne za bezpieczeństwo na placu budowy, błędnie interpretują przepisy, co prowadzi do zaniżenia wymagań dotyczących wysokości balustrad. W przypadku braku odpowiedniego zabezpieczenia, konsekwencje mogą być tragiczne, dlatego tak ważne jest, aby zawsze stosować się do najlepszych praktyk branżowych oraz aktualnych norm. W każdym przypadku, podstawowym celem jest ochrona życia i zdrowia ludzi, co powinno być priorytetem w każdej inwestycji budowlanej.

Pytanie 25

Według ustalonej normy 1 robotnik jest w stanie wykonać 100 m² deskowania systemowego stóp fundamentowych w ciągu 108 r-g. Ile zmian roboczych, trwających po 8 godzin, należy przewidzieć na zadeskowanie stóp o powierzchni 80 m² przez 2 robotników?

A. 11 zmian

B. 5 zmian

C. 6 zmian

D. 10 zmian

Obliczenie liczby zmian roboczych wymaganych do zadeskowania stóp fundamentowych rozpoczynamy od ustalenia, ile m2 potrafi zrealizować jeden robotnik w ciągu określonego czasu. Zgodnie z podanymi wartościami jeden robotnik w ciągu 108 roboczogodzin wykonuje 100 m2 deskowania. Z tego wynika, że wydajność jednego robotnika wynosi około 0,9259 m2 na godzinę (100 m2 / 108 r-g). Aby obliczyć, jak wiele roboczogodzin potrzebnych jest do zadeskowania 80 m2, mnożymy powierzchnię przez czas potrzebny na zrealizowanie 1 m2: 80 m2 * 108 r-g / 100 m2 = 86,4 r-g. Następnie, aby obliczyć liczbę zmian roboczych, dzielimy całkowity czas przez liczbę godzin w jednej zmianie. 86,4 r-g / (2 robotników * 8 godzin) = 5,4 zmian, co zaokrąglenie daje 6 zmian. W praktyce, znajomość takich obliczeń pozwala na precyzyjne planowanie pracy, zapewniając optymalne wykorzystanie zasobów. Przykłady zastosowania tego typu kalkulacji znajdują się w projektach budowlanych, gdzie efektywne zarządzanie czasem pracy robotników jest kluczowe dla terminowego zakończenia inwestycji.

Pytanie 26

Jaki środek transportu powinien być użyty do przetransportowania na plac budowy półciekłej mieszanki betonowej z wytwórni, która znajduje się 10 km od miejsca budowy?

A. Betonomieszarkę na podwoziu samochodowym

B. Wózek samowyładowczy

C. Samochód samowyładowczy z nadwoziem wannowym

D. Samojezdną pompę samochodową

Wybór samojezdnej pompy samochodowej do transportu mieszanki betonowej jest niewłaściwy, ponieważ ten typ sprzętu nie jest przeznaczony do transportu betonu, a jedynie do jego aplikacji na placu budowy. Samosjezdne pompy skonstruowane są do przemieszczania betonu w momencie, gdy znajduje się on już w pobliżu miejsca użycia, co sprawia, że ich stosowanie do transportu z wytwórni jest nieefektywne i niewłaściwe. Z kolei wózek samowyładowczy charakteryzuje się brakiem odpowiednich systemów mieszania, co może prowadzić do pojawienia się zjawisk segregacji składników mieszanki betonowej podczas transportu, co negatywnie wpłynie na jakość finalnej konstrukcji. Wybór samochodu samowyładowczego z nadwoziem wannowym również nie jest optymalny, gdyż jego konstrukcja nie zapewnia odpowiedniej ochrony mieszanki przed warunkami atmosferycznymi, co może skutkować zmianą jej właściwości. Kluczowym błędem w myśleniu jest założenie, że każdy pojazd dostosowany do transportu materiałów sypkich nadaje się również do transportu betonu. W rzeczywistości, beton wymaga specjalnych warunków transportowych, aby jego właściwości fizyczne i chemiczne pozostały niezmienione do momentu użycia.

Pytanie 27

Aby przeprowadzić naprawę izolacji fundamentowej na ścianie pionowej, należy zacząć od odkrycia sekcji ściany z uszkodzoną izolacją, a następnie

A. uzupełnić nierówności zaprawą cementową

B. zagruntować odsłoniętą powierzchnię emulsją asfaltową

C. usunąć uszkodzoną izolację z odsłoniętej ściany

D. osuszyć odsłonięty fragment ściany

Zagruntowanie odsłoniętej ściany emulsją asfaltową, osuszenie fragmentu ściany, czy uzupełnianie nierówności zaprawą cementową, są to działania, które mogą być mylące w kontekście naprawy izolacji fundamentowej. Choć zagruntowanie emulsją asfaltową może być użyteczne w niektórych przypadkach, nie powinno być pierwszym krokiem po odsłonięciu uszkodzonej izolacji. Emulsja asfaltowa ma na celu poprawę przyczepności nowych materiałów, ale jej aplikacja na zniszczoną powierzchnię nie przyniesie oczekiwanych rezultatów, jeśli podłoże nie jest odpowiednio przygotowane. Osuszenie fragmentu ściany jest ważnym krokiem w przypadku wystąpienia wilgoci, jednak w kontekście naprawy izolacji, nie wystarczy tylko osuszenie. Bez wcześniejszego usunięcia uszkodzonej izolacji, nowa warstwa nie będzie miała właściwej przyczepności, co może prowadzić do dalszych problemów z wilgocią. Uzupełnianie nierówności zaprawą cementową również stanowi nieodpowiednie podejście, ponieważ nie rozwiązuje problemu z uszkodzoną izolacją. W rzeczywistości, takie działanie może prowadzić do zatrzymania wilgoci wewnątrz murów, co z czasem doprowadzi do powstania pleśni i osłabienia struktury budynku. Typowym błędem jest ignorowanie stanu istniejącej izolacji i skupienie się na poprawie estetyki lub powierzchni, co w dłuższej perspektywie nie zapewnia trwałego rozwiązania problemu z wilgocią i może prowadzić do kosztownych napraw w przyszłości.

Pytanie 28

Jakie jest podstawowe zadanie geodety na placu budowy?

A. Zarządzanie zespołem budowlanym

B. Wykonywanie pomiarów i wytyczeń

C. Kontrola jakości betonu

D. Sporządzanie kosztorysów

Sporządzanie kosztorysów nie jest zadaniem geodety, ale kosztorysanta lub inżyniera budowlanego. Kosztorysy są szczegółowymi dokumentami finansowymi, które określają przewidywane koszty budowy i materiały potrzebne do jej wykonania. Wymaga to szczegółowej wiedzy o cenach materiałów i robocizny, a także umiejętności przewidywania ewentualnych dodatkowych kosztów. Geodeta koncentruje się na precyzyjnych pomiarach i nie zajmuje się bezpośrednio aspektami finansowymi budowy. Zarządzanie zespołem budowlanym to zadanie kierownika budowy lub menedżera projektu, którzy koordynują pracę różnych ekip budowlanych i dbają o harmonogram prac. Geodeta dostarcza dane niezbędne dla wykonania prac zgodnie z projektem, ale nie zarządza bezpośrednio ludźmi na budowie. Kontrola jakości betonu to specjalistyczne zadanie inżynierów i techników budowlanych, którzy badają mieszanki betonowe pod kątem wytrzymałości, składu i innych właściwości fizycznych. Geodeta nie zajmuje się analizą materiałów budowlanych, a jego rola koncentruje się na przestrzennym umiejscowieniu elementów budowy. Każda z tych ról ma swoje unikalne zadania i wymaga odrębnych kwalifikacji oraz kompetencji, co jest kluczowe dla powodzenia całego procesu budowy. Niezrozumienie tych różnic prowadzi do błędnych wniosków na temat organizacji pracy na placu budowy i może skutkować nieefektywnością działań.

Pytanie 29

Oblicz efektywność pracy posadzkarza w 8-godzinnej zmianie, który zgodnie z ustaloną normą układa 100 m² podłogi w czasie 104 r-g.

A. 1,04 m2/zmianę

B. 12,50 m2/zmianę

C. 13,00 m2/zmianę

D. 7,69 m2/zmianę

Wydajność posadzkarza w ciągu 8-godzinnej zmiany roboczej opisana w pozostałych odpowiedziach nie jest prawidłowa, ponieważ bazuje na błędnych założeniach dotyczących norm czasu pracy oraz wydajności. Na przykład, obliczenie 1,04 m²/zmianę sugeruje, że posadzkarz byłby w stanie ułożyć jedynie niewielką część powierzchni w ciągu całego dnia, co jest niezgodne z rzeczywistością pracy w budownictwie. Podobnie, 13,00 m²/zmianę i 12,50 m²/zmianę również są zakładane na podstawie błędnych obliczeń, które nie uwzględniają rzeczywistych czasów pracy i norm wydajności. Warto zauważyć, że w branży budowlanej normy wydajności są ustalane na podstawie wielu czynników, takich jak doświadczenie pracownika, rodzaj użytych materiałów, skomplikowanie projektu oraz warunki atmosferyczne. Przyjmowanie nieodpowiednich wartości wydajności może prowadzić do poważnych błędów w planowaniu oraz oszacowaniu kosztów, co w rezultacie wpływa na opóźnienia w realizacji projektów i dodatkowe wydatki. Aby uniknąć takich pomyłek, ważne jest, aby osoby zajmujące się planowaniem prac budowlanych miały dostęp do sprawdzonych danych oraz norm branżowych, a także potrafiły je właściwie interpretować w kontekście konkretnych zadań.

Pytanie 30

W ramach modernizacji energetycznej obiektu realizuje się działania dotyczące

A. rozbudowy części garażowej

B. nałożenia tynków żywicznych na ściany klatki schodowej

C. wykonania nowej pokrywy dachowej z papy termozgrzewalnej

D. ocieplenia ścian zewnętrznych

Wiesz, zmiana pokrycia dachu na papę termozgrzewalną, dobudowa garażu czy tynki żywiczne na klatce schodowej nie mają bezpośredniego związku z termomodernizacją budynku. Chodzi tu głównie o poprawę efektywności energetycznej, a te działania bardziej dotyczą kwestii estetycznych. Na przykład, nowa papa może poprawić stan dachu, ale samo w sobie nie wpłynie na to, jak budynek trzyma ciepło, chyba że to będzie związane z odpowiednim ociepleniem. Dodanie garażu to też zmiana strukturalna, która raczej nie zmienia nic w temacie zarządzania energią. Jeśli chodzi o tynki żywiczne, to one do termomodernizacji się nie przyczyniają, bo nie poprawiają właściwości izolacyjnych budynku. Kluczowe w termomodernizacji jest zrozumienie, że musisz skupiać się na termicznych aspektach, a nie na wyglądzie czy dodatkowych rozbudowach, bo to może prowadzić do nieporozumień.

Pytanie 31

Ile dni roboczych po 8 godzin potrzeba na zrealizowanie 15 m³ belek żelbetowych, jeśli jednostkowe nakłady pracy wynoszą 20,41 r-g/m³, a prace będą prowadzone przez 5 pracowników?

A. 9 dni

B. 7 dni

C. 6 dni

D. 8 dni

Podczas obliczania liczby dni roboczych, niektórzy mogą popełnić błędy w kalkulacjach lub założyć niewłaściwe parametry, co prowadzi do nieprawidłowych odpowiedzi. Na przykład, jeśli ktoś źle obliczy jednostkowy nakład robocizny lub pomyli się w obliczeniach dotyczących liczby robotników, może dojść do zaniżenia lub zawyżenia potrzebnego czasu pracy. Innym częstym błędem jest ignorowanie potrzeby zaokrąglenia do pełnych dni roboczych. W praktyce budowlanej, każdy dzień roboczy jest kompletną jednostką czasu, której nie można dzielić, co oznacza, że musimy zawsze zaokrąglać w górę, aby uwzględnić wszelkie dodatkowe wymagania lub ewentualne opóźnienia. Ważne jest, aby pamiętać, że obliczenia dotyczące czasu pracy powinny opierać się na jak najdokładniejszych danych oraz uwzględniać ewentualne czynniki zewnętrzne, takie jak warunki atmosferyczne czy dostępność materiałów. Dlatego kluczowe jest stosowanie standardów, takich jak normy godzinowe pracy i zasady BHP, aby zapewnić bezpieczeństwo oraz efektywność w realizacji zadań budowlanych. Wnioskując, precyzyjne obliczenia i odpowiednie zaokrąglenie są niezbędne do skutecznego zarządzania projektami budowlanymi.

Pytanie 32

Z przedstawionego zestawienia stali zbrojeniowej wynika, że łączna długość prętów o średnicy 6 mm wynosi

Nr pręta	Średnica pręta [mm]	Długość pręta [m]	Liczba prętów w elemencie [szt.]	Długość prętów [m]
Nr pręta	Średnica pręta [mm]	Długość pręta [m]	Liczba prętów w elemencie [szt.]	StOS-b Ø6	RB400W Ø16
1	16	4,6	8	-	36,8
2	6	1,6	71	113,6	-
3	16	2,2	4	-	8,8
4	16	4,9	20	-	98,0
5	16	1,1	10	-	11,0
6	16	2,5	10	-	25,0
7	6	1,1	70	77,0	-
8	16	2,5	2	-	5,0
9	16	4,9	4	-	19,6
10	16	4,5	4	-	18,0
11	16	1,9	2	-	3,8
Łączna długość prętów wg średnic [m]				190,6	226,0
Masa 1 m pręta [kg/m]				0,222	1,578
Łączna masa prętów wg średnic [kg]				42,3	356,6
Masa całkowita prętów [kg]					398,9

A. 190,6 m

B. 77,0 m

C. 25,0 m

D. 113,6 m

W przypadku odpowiedzi, które nie są zgodne z rzeczywistością zestawienia stali zbrojeniowej, warto zwrócić uwagę na kilka kluczowych koncepcji, które mogą prowadzić do błędnych wniosków. Przykładowo, wybór odpowiedzi 25,0 m lub 77,0 m może wynikać z nieprecyzyjnego zrozumienia, jak długość prętów jest sumowana w zestawieniach. Często zdarza się, że osoby przeglądające takie zestawienia mylnie przyjmują, że długości poszczególnych prętów są podawane w inny sposób, co prowadzi do ich błędnej interpretacji. Ponadto, odpowiedź 113,6 m może sugerować, że osoba, która ją wybrała, pomyliła się w obliczeniach, lub nie uwzględniła wszystkich prętów, co jest częstym problemem w praktyce budowlanej. Ważne jest, aby przy analizie długości prętów zbrojeniowych zwracać uwagę na całkowitą ilość i ich rozkład w konstrukcji, co bezpośrednio wpływa na jej wytrzymałość i stabilność. Standardy branżowe, takie jak Eurokod 2, szczegółowo opisują zasady dotyczące obliczeń i sumowania długości prętów, co powinno być podstawą w każdym projekcie inżynieryjnym. Zrozumienie tych zasad oraz znajomość dobrych praktyk w projektowaniu konstrukcji z wykorzystaniem stali zbrojeniowej są kluczowe dla uniknięcia nieprawidłowych wniosków.

Pytanie 33

Kto jest odpowiedzialny za nadzór nad przestrzeganiem przepisów BHP na placu budowy?

A. Geodeta

B. Operator żurawia

C. Kierownik budowy

D. Inwestor

Kierownik budowy pełni kluczową rolę na placu budowy, a jednym z jego najważniejszych zadań jest zapewnienie, że wszystkie prace są prowadzone zgodnie z przepisami BHP. Odpowiedzialność ta wynika z jego funkcji kierowniczej oraz obowiązków wynikających z prawa budowlanego. Kierownik budowy musi dbać o bezpieczne warunki pracy, co obejmuje monitorowanie przestrzegania przepisów BHP przez wszystkich pracowników, organizowanie szkoleń z zakresu bezpieczeństwa oraz regularne inspekcje placu budowy. Praktyczne zastosowanie tego zadania obejmuje nie tylko reagowanie na bieżące zagrożenia, ale także wdrażanie działań prewencyjnych, takich jak instalowanie barier ochronnych czy oznakowanie niebezpiecznych stref. Kierownik budowy jest również odpowiedzialny za dokumentację dotyczącą BHP, w tym prowadzenie rejestru wypadków i incydentów oraz raportowanie ich odpowiednim organom. Zgodność z przepisami BHP nie tylko chroni pracowników, ale także minimalizuje ryzyko prawne i finansowe dla całego projektu budowlanego, co jest zgodne z dobrymi praktykami w branży budowlanej.

Pytanie 34

Jakiego materiału należy użyć do nałożenia warstwy wykończeniowej podczas ocieplania zewnętrznej ściany budynku metodą lekką-mokrą?

A. panele z PVC

B. blachy fałdowe

C. tynk cienkowarstwowy

D. płyty styropianowe

Zastosowanie blach fałdowych, płyt styropianowych lub paneli z PVC jako wykończenia w systemach dociepleń nie odpowiada wymaganiom i standardom, które powinny być spełnione w kontekście warstwy wykończeniowej. Blachy fałdowe, choć atrakcyjne wizualnie i stosunkowo trwałe, nie stanowią efektywnego rozwiązania w przypadku dociepleń, ponieważ nie izolują termicznie w taki sam sposób jak tynki. Ich stosowanie w kontekście wykończenia warstwy izolacyjnej może prowadzić do powstawania mostków termicznych, co obniża efektywność energetyczną budynku. Płyty styropianowe są używane jako materiał izolacyjny, a nie wykończeniowy, a ich aplikacja na zewnętrznej warstwie budynku powinna być przykryta odpowiednim tynkiem, aby zabezpieczyć je przed uszkodzeniami mechanicznymi i wpływem warunków atmosferycznych. Z kolei panele z PVC, choć łatwe w montażu i konserwacji, nie są zalecane dla warstwy wykończeniowej, ponieważ mogą sprzyjać gromadzeniu się wilgoci i grzybów, co negatywnie wpływa na zdrowie mieszkańców. W praktyce stosowanie niewłaściwych materiałów wykończeniowych może prowadzić do problemów z izolacyjnością oraz trwałością, co jest sprzeczne z najlepszymi praktykami budowlanymi oraz zaleceniami producentów systemów ociepleń.

Pytanie 35

Ustalanie podczas kolejnych cykli pracy maszyny montażowej elementów jednego rodzaju (np. w trakcie pierwszego cyklu – wszystkie słupy, a w kolejnym – belki) jest typowe dla

A. montażu swobodnego

B. metody kompleksowej

C. metody rozdzielczej

D. montażu wymuszonego

Metoda rozdzielcza, która jest poprawną odpowiedzią, odnosi się do systematycznego podejścia w procesie montażu, gdzie elementy są instalowane w grupach według ich typu. Przykładem jej zastosowania może być proces budowy konstrukcji stalowych, gdzie w pierwszej fazie montażu umieszczane są wszystkie słupy, a w kolejnych etapach belki oraz inne elementy wsporcze. Taki sposób działania pozwala na optymalizację pracy, zmniejszenie czasu przestojów oraz zwiększenie efektywności całego procesu montażowego. W praktyce, metoda rozdzielcza jest zgodna z zasadami lean manufacturing, gdzie kluczowe jest eliminowanie marnotrawstwa i zwiększanie wartości dodanej na każdym etapie produkcji. Dodatkowo, stosując tę metodę, można lepiej zarządzać logistyką materiałów, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży budowlanej oraz montażowej. Oprócz tego, metoda ta pozwala na lepsze planowanie i organizację przestrzeni roboczej, co jest istotne dla bezpieczeństwa pracy oraz jakości wykonywanych zadań.

Pytanie 36

W którym zbiorze norm kosztów znajdują się przepisy dotyczące szacowania kosztów prac ziemnych realizowanych za pomocą koparek z transportem urobku samochodami samowyładowczymi?

A. KNR 2-01

B. KNR 4-01

C. KNR 2-25

D. KNR 2-02

Wybór KNR 2-25, KNR 2-02 lub KNR 4-01 zamiast KNR 2-01 może prowadzić do nieporozumień związanych z klasyfikacją kosztów robót ziemnych. KNR 2-25 dotyczy norm nakładów związanych z pracami pomocniczymi, co nie odpowiada specyfice robót ziemnych z użyciem koparek. Z kolei KNR 2-02 koncentruje się na kosztach robót związanych z wykonywaniem wykopów dla fundamentów, co również nie obejmuje pełnego zakresu robót ziemnych, a zwłaszcza transportu urobku. Natomiast KNR 4-01 skupia się na kosztach robót drogowych, gdzie zakres aplikacji norm nie obejmuje bezpośrednio robót ziemnych, a tym samym nie uwzględnia specyfiki transportu urobku. Wybór niewłaściwego katalogu może prowadzić do niedoszacowania lub przeszacowania kosztów, co w praktyce może zagrażać całemu projektowi budowlanemu. Niezrozumienie różnic między tymi normami i ich zastosowaniem w konkretnych przypadkach robót ziemnych jest powszechnym błędem, który może wynikać z braku doświadczenia lub niedostatecznej znajomości branżowych standardów i praktyk. Kluczowe jest, aby przed przystąpieniem do oszacowania kosztów dokładnie zrozumieć treść poszczególnych norm oraz ich odpowiednie zastosowanie w kontekście planowanych prac budowlanych.

Pytanie 37

Korzystając ze specyfikacji technicznej wykonania i odbioru robót wykończeniowych określ, który ze sposobów klejenia tapety z włókna szklanego jest zgodny z technologią.

Specyfikacja techniczna wykonania i odbioru robót wykończeniowych (fragment)
1.	Ułożenie tapety z włókna szklanego
1.1.	Przygotowanie podłoża Podłoże musi być gładkie, suche, czyste i wolne od kurzu, a także chłonne i wytrzymałe. Szorstkie podłoża wygładzić masą szpachlową.
1.2.	Przycinanie tapety Pasy tapety przycina się nożycami stalowymi lub ostrym nożem, dodając do żądanej długości zwyczajowy zapas około 10 cm.
1.3.	Nakładanie kleju Tapety z włókna szklanego należy przykleić nierozciończonym klejem Metylan extra. Klej nanieść na podłoże przy pomocy wałka, a w przypadku rzadkich tkanin przy użyciu szpachli, równomiernie i nie za grubo (klej nie może przedostawać się na zewnątrz przez tkaninę), pasmami. Następnie należy położyć na posmarowane podłoże tkaninę i docisnąć. Klej należy stosować zgodnie z zaleceniami producenta tapety.

A. Klej nanieść wałkiem na czyste i lekko wilgotne podłoże, a przycięte z zapasem bryty tapety również posmarować klejem i docisnąć do podłoża.

B. Klej nanieść wałkiem na suche i czyste podłoże, a przycięte z zapasem bryty tapety docisnąć do podłoża.

C. Klej nanieść przy użyciu szpachli na przycięte z zapasem bryty tapety, a następnie docisnąć bryty do czystego i suchego podłoża.

D. Klej nanieść przy użyciu szpachli na suche i czyste podłoże, a przycięte z zapasem bryty tapety również posmarować klejem i docisnąć do podłoża.

Klejenie tapet z włókna szklanego zgodnie z poprawną odpowiedzią wymaga naniesienia kleju wałkiem na suche i czyste podłoże, co zapewnia równomierne pokrycie i odpowiednią przyczepność. Wałek działa jak narzędzie, które pozwala na kontrolowanie grubości naniesionej warstwy kleju, co jest kluczowe w przypadku delikatnych materiałów, takich jak tapety włókna szklanego. Po nałożeniu kleju, przycięte z zapasem bryty tapety powinny być dociskane do podłoża, co pozwala na eliminację pęcherzyków powietrza i zapewnia trwałe przyleganie. Zastosowanie takiej technologii klejenia jest zgodne z dobrymi praktykami branżowymi, które podkreślają znaczenie czystości podłoża oraz odpowiedniej techniki aplikacji kleju. Warto również zwrócić uwagę na to, że w przypadku nierównych powierzchni, przed nałożeniem kleju należy wykonać odpowiednie przygotowanie podłoża, co również wpłynie na finalny efekt estetyczny i trwałość tapety. Stosowanie się do tych standardów gwarantuje długotrwałe i satysfakcjonujące rezultaty w procesie wykończenia wnętrz.

Pytanie 38

Podczas remontu budynku mieszkalnego stwierdzono konieczność wykonania dodatkowych prac, które nie były ujęte w projekcie. W rezultacie nastąpiło rozszerzenie zakresu prac realizowanych przez wykonawcę. Inwestor oraz wykonawca uzgodnili rozliczenie projektu na podstawie obmiaru. Z którego kosztorysu będą rozliczane dodatkowe prace?

A. Rzeczowego

B. Powykonawczego

C. Ofertowego

D. Inwestorskiego

Wybór kosztorysu rzeczowego, inwestorskiego lub ofertowego na rozliczenie dodatkowych robót może prowadzić do nieporozumień i nieprawidłowości w procesie rozliczenia inwestycji. Kosztorys rzeczowy, choć użyteczny w fazie planowania, nie uwzględnia rzeczywistych kosztów poniesionych w trakcie realizacji zadania, co czyni go niewłaściwym w kontekście robot dodatkowych. Kosztorys inwestorski, z drugiej strony, jest narzędziem planistycznym, które określa przewidywane wydatki, ale nie reflektuje rzeczywistych kosztów powstałych w wyniku nieprzewidzianych prac. Kosztorys ofertowy jest zaś dokumentem przedstawiającym ofertę wykonawcy przed podpisaniem umowy i również nie uwzględnia rzeczywistych kosztów poniesionych w trakcie budowy. Wybór któregokolwiek z tych kosztorysów do rozliczenia robót dodatkowych może prowadzić do nieścisłości finansowych, a także utrudnić proces zatwierdzenia kosztów przez inwestora. Dlatego kluczowe jest, by wykonawcy stosowali kosztorys powykonawczy, który dokładnie odzwierciedla zakres wykonanych prac oraz związane z nimi koszty, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w branży budowlanej i zapewnia transparentność oraz rzetelność w procesie rozliczeniowym.

Pytanie 39

Sprawdzanie odchylenia powierzchni muru od płaszczyzny polega na

A. przyłożeniu 2-metrowej łaty kontrolnej w dowolnym punkcie powierzchni muru oraz pomiarze z dokładnością do 1 mm prześwitu między łatą a powierzchnią muru

B. przyłożeniu do powierzchni muru kątownika murarskiego i zmierzeniu odchylenia od kąta prostego z dokładnością do 1°

C. zmierzeniu grubości 5 spoin w dowolnym miejscu muru z dokładnością do 1 mm, uśrednieniu wyniku pomiaru oraz porównaniu z wartością nominalną

D. zmierzeniu długości oraz wysokości muru z dokładnością do 10 mm i zestawieniu wymiarów z dokumentacją projektową

Wykorzystywanie pomiaru długości i wysokości muru z dokładnością do 10 mm nie jest wystarczająco precyzyjne do oceny jakości wykonania powierzchni muru. Takie podejście może prowadzić do zaniżenia rzeczywistych odchyleń, a tolerancje w budownictwie są znacznie bardziej rygorystyczne. Kontrola odchylenia powierzchni powinna opierać się na precyzyjnych pomiarach, aby zagwarantować odpowiednią jakość konstrukcji. Ponadto, stosowanie kątownika murarskiego do pomiaru odchylenia od kąta prostego, z dokładnością do 1°, może być mylne, ponieważ nie ocenia rzeczywistych nierówności powierzchni, a jedynie kąty, które niekoniecznie odzwierciedlają warunki na całej powierzchni muru. Co więcej, pomiar grubości spoin, choć ważny w kontekście wykonania muru, nie odnosi się bezpośrednio do odchyleń powierzchni, gdyż skupia się na innych aspektach wykonania. Tego rodzaju podejścia mogą prowadzić do nieprawidłowych wniosków dotyczących stanu muru i w konsekwencji do problemów strukturalnych. Ważne jest, aby w procesie kontroli budowlanej stosować metody, które są zgodne z dobrą praktyką inżynieryjną oraz aktualnymi normami budowlanymi, co zapewnia bezpieczeństwo i trwałość konstrukcji.

Pytanie 40

Materiały używane do izolacji termicznej budynku powinny mieć

A. wysoki współczynnik przewodzenia ciepła oraz znaczną gęstość

B. niski współczynnik przewodzenia ciepła oraz niewielką gęstość

C. niski współczynnik przewodzenia ciepła oraz znaczną gęstość

D. wysoki współczynnik przewodzenia ciepła oraz niewielką gęstość

Izolacja termiczna budynku odgrywa kluczową rolę w zwiększaniu efektywności energetycznej obiektów. Materiały stosowane do izolacji powinny charakteryzować się niskim współczynnikiem przewodzenia ciepła, co oznacza, że są w stanie skutecznie ograniczać przepływ ciepła przez przegrodę budowlaną. Niska gęstość materiałów izolacyjnych przyczynia się do ich lepszych właściwości izolacyjnych, co również wpływa na łatwość w montażu i obniża ciężar konstrukcji. Przykładami materiałów spełniających te normy są wełna mineralna, styropian czy pianka poliuretanowa. Zastosowanie tych materiałów pozwala na znaczną redukcję strat ciepła, co w praktyce przekłada się na niższe koszty ogrzewania oraz poprawę komfortu mieszkańców. Zgodnie z normą PN-EN 13162, właściwości materiałów izolacyjnych powinny być odpowiednio certyfikowane, co zapewnia ich wydajność i trwałość w czasie. Dlatego wybór materiałów o niskim współczynniku przewodzenia ciepła i małej gęstości jest zgodny z aktualnymi standardami i dobrą praktyką budowlaną.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej