Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Asystent osoby niepełnosprawnej
Kwalifikacja: SPO.01 - Udzielanie pomocy i organizacja wsparcia osobie niepełnosprawnej
Data rozpoczęcia: 19 grudnia 2025 21:12
Data zakończenia: 19 grudnia 2025 21:22

Egzamin zdany!

Wynik: 34/40 punktów (85,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Pochwal się swoim wynikiem!

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Dziewczynka w wieku 8 lat z lekkim stopniem niepełnosprawności intelektualnej uczęszcza do publicznej szkoły. Jest izolowana od swoich rówieśników. Jaka forma społecznej integracji będzie dla niej najkorzystniejsza?

A. udział w biernej muzykoterapii

B. uczestnictwo w hipoterapii

C. uczestnictwo w bajkoterapii

D. udział w zespołowych grach

Gry zespołowe to naprawdę świetny sposób na integrację dla 8-letniej dziewczynki z niepełnosprawnością intelektualną w stopniu lekkim. Dzięki nim ma szansę spędzać czas z rówieśnikami, bawić się i jednocześnie coś osiągnąć jako drużyna. To wszystko pomaga nawiązywać nowe znajomości, poprawia umiejętności komunikacyjne i uczy współpracy. Wspólna zabawa w grupie buduje pewność siebie i sprawia, że dziecko czuje się bardziej związane z innymi. Przykłady gier, które mogą być fajne, to piłka nożna, siatkówka, albo nawet proste gry planszowe. Z mojej perspektywy, takie aktywności to świetny sposób na rozwijanie umiejętności społecznych i emocjonalnych. Warto pamiętać, że według Polskiego Stowarzyszenia Terapii Zajęciowej, takie formy aktywności są polecane, bo naprawdę pomagają dzieciom w lepszym funkcjonowaniu w grupie. Wydaje mi się, że angażowanie dziecka w te gry może zupełnie zmienić jakość jego życia i pomóc w adaptacji w szkole oraz w kontaktach z rówieśnikami.

Pytanie 2

8-letni chłopiec, który korzysta z wózka inwalidzkiego, nie jest samodzielny, a jego matka, poświęcając swoją karierę, zajmuje się nim na co dzień, co prowadzi do tego, że chłopiec jest kapryśny i ma wymagającą postawę. Co przyczynia się do tej sytuacji?

A. Brak dojrzałości u dziecka

B. Zbyt wysokie oczekiwania matki wobec syna

C. Nadmierna troska ze strony matki

D. Brak interakcji z rówieśnikami bez ograniczeń

Nadopiekuńcza postawa matki ma istotny wpływ na kształtowanie się zachowań i umiejętności życiowych dziecka. Przykładem jest sytuacja, w której matka, zrezygnowawszy z pracy, poświęca całą swoją uwagę synowi, co może prowadzić do ograniczenia jego samodzielności. Nadmierna opieka skutkuje tym, że dziecko nie uczy się podejmowania decyzji ani radzenia sobie z wyzwaniami, co jest kluczowe dla jego rozwoju. Psychologia rozwojowa podkreśla znaczenie równowagi między opieką a autonomią dziecka, co pozwala na właściwe kształtowanie jego umiejętności społecznych i emocjonalnych. Dobrym przykładem jest wprowadzenie dziecka w interakcję z rówieśnikami, co sprzyja jego rozwojowi. W kontekście standardów wychowawczych, ważne jest, aby rodzice wspierali rozwój dzieci w sposób, który nie ogranicza ich niezależności, co wpisuje się w praktyki promujące zdrową dynamikę rodzin. Dlatego zachęcanie do samodzielności, mimo trudności, może znacząco wpłynąć na przyszłe życie dziecka oraz jego zdolność do radzenia sobie w społeczeństwie.

Pytanie 3

Jakie działania powinny być podjęte przez osobę ze stwardnieniem rozsianym (SM)?

A. brać udział w aktywnościach społecznych i pracować w miejscu przystosowanym dla osób z niepełnosprawnością

B. zostać w domu, unikając fizycznego wysiłku i rehabilitacji

C. zrezygnować z pracy zawodowej i skupić się na rehabilitacji

D. aktywnie uczestniczyć w życiu społecznym i kontynuować pracę na dotychczasowym stanowisku

Uczestnictwo w życiu społecznym i podejmowanie pracy na stanowisku dostosowanym do osoby z niepełnosprawnością jest kluczowe dla osób z stwardnieniem rozsianym (SM). Taka aktywność sprzyja nie tylko utrzymaniu zdrowia psychicznego, ale również fizycznego. Wykazano, że angażowanie się w różnorodne formy działalności społecznej i zawodowej może poprawić jakość życia, a także spowolnić postęp choroby. Ważnym aspektem jest dostosowanie stanowiska pracy do indywidualnych potrzeb chorego, co może obejmować zmiany w organizacji pracy, stosowanie pomocy technicznych czy modyfikację środowiska pracy. Dobrym przykładem może być praca zdalna lub elastyczny czas pracy, które pozwalają na większą samodzielność i redukcję stresu. Standardy takie jak WHO Disability Action Plan promują aktywne uczestnictwo osób z niepełnosprawnościami w życiu społecznym i zawodowym, co jest zgodne z zasadami inkluzyjności oraz z ideą równych szans. Warto również podkreślić, że aktywność zawodowa może wspierać rehabilitację oraz utrzymywanie kontaktów społecznych, co jest istotne w kontekście chorób przewlekłych.

Pytanie 4

34-letnia osoba cierpiąca na zaburzenia psychiczne potrzebuje wsparcia w formie rehabilitacji psychospołecznej. Do jakiej placówki należy ją skierować jako asystent?

A. Dom rencisty

B. Zakład opiekuńczo-leczniczy

C. Dom pomocy społecznej

D. Środowiskowy dom samopomocy

Środowiskowy dom samopomocy to instytucja, która oferuje wsparcie dla osób z zaburzeniami psychicznymi, pomagając im w integracji społecznej oraz w codziennym funkcjonowaniu. Ta forma rehabilitacji psychospołecznej jest ukierunkowana na stworzenie warunków sprzyjających rozwojowi umiejętności życiowych oraz nawsparcie w samodzielności. Osoby w takim ośrodku mogą korzystać z różnych form terapii, zajęć edukacyjnych oraz aktywizacji społecznej, co jest kluczowe dla ich powrotu do normalnego życia. Przykładowo, uczestnicy mogą brać udział w warsztatach artystycznych, zajęciach sportowych czy nauce umiejętności zawodowych, co przyczynia się do ich rozwoju osobistego i społecznego. Współczesne standardy w zakresie rehabilitacji psychospołecznej kładą duży nacisk na indywidualne podejście oraz na aktywizację osób z zaburzeniami psychicznymi, co czyni Środowiskowy dom samopomocy idealnym miejscem do skierowania takiej osoby.

Pytanie 5

Pacjentce z patologicznymi zmianami w jamie ustnej lekarz zalecił stosowanie Aphtinu do pędzlowania jej wnętrza. Co trzeba przygotować do zabiegu poza Aphtinem, miseczką z ciepłą wodą, gazikami, rękawiczkami jednorazowymi, szpatułkami i wazeliną?

A. pastę do zębów, kwacze, kubek z wodą

B. szczoteczkę z pastą do zębów, miskę nerkowatą

C. kwacze, miskę nerkowatą, ręcznik

D. szczoteczkę do zębów, ręcznik oraz kubek z wodą

Odpowiedź dotycząca przygotowania kwaczy, miskę nerkowatą oraz ręcznik jest prawidłowa, gdyż wszystkie te elementy są kluczowe dla prawidłowego przeprowadzenia zabiegu pędzlowania jamy ustnej. Kwacze, znane również jako narzędzia do aplikacji, są niezbędne do precyzyjnego nałożenia leku na zmiany patologiczne. Miska nerkowata, z kolei, służy do zbierania nadmiaru płynów, co zapewnia utrzymanie porządku i komfortu w trakcie zabiegu. Ręcznik jest istotny, aby zapewnić pacjentowi wygodę i ochronę przed ewentualnym zabrudzeniem odzieży. Zgodnie z aktualnymi wytycznymi dotyczącymi higieny w stomatologii, należy także stosować jednorazowe rękawiczki, co podkreśla znaczenie aseptyki w zabiegach medycznych. Tego typu przygotowanie jest standardem w praktykach medycznych, aby zminimalizować ryzyko zakażeń i zapewnić pacjentowi maksymalny komfort. Warto również pamiętać, że użycie odpowiednich narzędzi i materiałów podczas zabiegu ma istotne znaczenie dla jego efektywności oraz bezpieczeństwa.

Pytanie 6

Co oznacza zamieszczony piktogram?

A. Wjazd do budynku dla osoby niepełnosprawnej.

B. Parking dla osoby niepełnosprawnej.

C. Kierunek poruszania się w budynku osoby niepełnosprawnej.

D. Windę dla osoby niepełnosprawnej.

Wybór odpowiedzi 'Windę dla osoby niepełnosprawnej' jest prawidłowy, ponieważ piktogram przedstawia osobę na wózku inwalidzkim oraz strzałki wskazujące kierunek ruchu w górę i w dół. Taki symbol jest powszechnie stosowany w budynkach publicznych, aby wskazywać dostępność windy dla osób z ograniczeniami ruchowymi. Zgodnie z polskimi przepisami prawa budowlanego oraz normami oznakowania dostępy dla osób niepełnosprawnych, takie piktogramy mają kluczowe znaczenie w zapewnieniu ich komfortu i bezpieczeństwa. Przykładowo, w budynkach użyteczności publicznej, takich jak urzędy czy centra handlowe, właściwe oznakowanie wind jest fundamentalnym elementem systemu dostępu, co wpływa na pozytywne doświadczenia osób z niepełnosprawnościami. Prawidłowe oznakowanie również zgodne jest z międzynarodowymi standardami dotyczącymi dostępności budynków, co zwiększa ich funkcjonalność i integrację społeczną.

Pytanie 7

Podopieczna, będąca osobą samotną i słabosłyszącą, z powodu nagłego pogorszenia zdrowia wynikającego z udaru mózgu, potrzebuje całodobowej pomocy. Jaka forma opieki będzie dla niej najbardziej odpowiednia?

A. przeprowadzenie interwencji kryzysowej

B. przyjęcie do domu pomocy społecznej

C. zapewnienie usług opiekuńczych w jej domu

D. zapewnienie usług opiekuńczych w placówce wsparcia

Inne opcje, takie jak opieka w miejscu zamieszkania, interwencja kryzysowa czy ośrodki wsparcia, niekoniecznie sprawdzą się w przypadku kogoś po udarze. Opieka w domu, chociaż daje jakieś wsparcie, to często nie ma tylu zasobów, żeby zaspokoić potrzeby kogoś, kto potrzebuje stałej pomocy. Często brakuje wykwalifikowanego personelu, odpowiedniego sprzętu, a i z organizacją pomocy w nagłych przypadkach mogą być problemy. A interwencja kryzysowa to w sumie tylko krótkoterminowe wsparcie, a nie to, co jest potrzebne na dłużej. Ośrodki wsparcia mogą oferować różne formy pomocy, ale często bardziej skupiają się na sprawach społecznych i edukacyjnych, a nie na medycznej opiece 24/7, co w przypadku osoby po udarze jest zbyt mało. Wydaje mi się, że wielu ludzi myśli, że krótkoterminowe wsparcie jakoś zastąpi profesjonalną opiekę z domu pomocy społecznej. A to nie chodzi w parze z realiami, bo w przypadku poważnych problemów zdrowotnych to może tylko pogorszyć sytuację.

Pytanie 8

W jaki sposób asystent zorganizuje ćwiczenia zlecone przez specjalistę, które mają na celu odciążenie kończyn dolnych?

A. na basenie

B. na rowerze

C. na siłowni

D. w plenerze z kijkami

Ćwiczenia w wodzie, takie jak te wykonywane na basenie, są znane ze swoich licznych korzyści w rehabilitacji i odciążeniu kończyn dolnych. Woda, dzięki swoim właściwościom, minimalizuje siłę grawitacji, co pozwala na wykonywanie ruchów z mniejszym obciążeniem stawów. To szczególnie ważne dla osób z problemami ortopedycznymi, które mogą odczuwać ból podczas ćwiczeń na twardym podłożu. Na basenie można przeprowadzać różnorodne formy aktywności, takie jak pływanie, ćwiczenia w wodzie czy aqua aerobik, które angażują mięśnie, poprawiając jednocześnie wydolność i równowagę. Warto dodać, że woda działa również jako naturalny opór, co sprzyja rozwojowi siły i wytrzymałości. Tego rodzaju ćwiczenia są zalecane w standardach rehabilitacyjnych dla osób po urazach kończyn dolnych oraz dla tych, którzy borykają się z przewlekłymi schorzeniami. W praktyce, odpowiednio dobrane ćwiczenia na basenie mogą przyczynić się do szybszego powrotu do pełnej sprawności oraz poprawy jakości życia pacjentów.

Pytanie 9

Jakie rozwiązanie można zaproponować osobie z paraplegią, która często używa wózka inwalidzkiego, aby zapobiec powstawaniu odleżyn?

A. usztywniacze na dolne kończyny

B. pas ortopedyczny

C. dodatkowy koc na powierzchnię siedziska wózka

D. poduszkę z powietrzem

Poduszka pneumatyczna jest kluczowym elementem profilaktyki odleżyn u osób z paraplegią, korzystających z wózków inwalidzkich. Jej konstrukcja umożliwia redukcję punktów nacisku na skórę, co jest szczególnie istotne w przypadku osób unieruchomionych. Poduszki te są wypełnione powietrzem, co pozwala na ich dostosowanie do kształtu ciała użytkownika, co zapewnia lepsze rozłożenie ciężaru. Ponadto, zmiana pozycji ciała w wózku jest ułatwiona dzięki ich zastosowaniu, co w połączeniu z regularnym przemieszczaniem się może znacznie zmniejszyć ryzyko rozwoju odleżyn. W praktyce zaleca się, aby osoby z ograniczoną mobilnością zmieniały pozycję co 30 minut, a poduszki pneumatyczne, które są dostępne w różnych kształtach i rozmiarach, są idealnym rozwiązaniem do realizacji tego zalecenia. Warto także zwrócić uwagę na standardy dotyczące opieki nad pacjentami z ryzykiem odleżyn, które podkreślają znaczenie stosowania odpowiednich akcesoriów, jak właśnie poduszki pneumatyczne, w celu zapewnienia komfortu i bezpieczeństwa.

Pytanie 10

Jaką metodę spośród podanych powinien użyć asystent, aby zbadać warunki życia osoby z niepełnosprawnością?

A. Metody socjometryczne

B. Kwestionariusz

C. Obserwację

D. Przegląd dokumentów

Obserwacja to naprawdę fajna technika, bo pozwala na zebranie informacji o tym, jak żyje osoba z niepełnosprawnością w naturalny sposób. Widząc, jak osoba funkcjonuje w swoim otoczeniu, można dostrzec nie tylko fizyczne aspekty, ale też to, jak się porozumiewa z innymi i jak radzi sobie na co dzień. Na przykład, asystent może zauważyć, co przeszkadza osobie w poruszaniu się w domu, czy przestrzenie są dobrze zorganizowane i czy mieszkanie jest przystosowane do jej potrzeb. Ważne, żeby robić to z poszanowaniem prywatności i komfortu danej osoby. Fajnie też łączyć obserwację z innymi metodami, jak wywiady czy ankiety, żeby uzyskać pełniejszy obraz sytuacji. Te podejście, które stawia na indywidualne potrzeby osób z niepełnosprawnościami, jest coraz bardziej popularne i zgodne z dzisiejszymi standardami wsparcia społecznego i zdrowotnego.

Pytanie 11

Które urządzenie asystent powinien zidentyfikować jako narzędzie wspierające komunikację z osobą?

A. z apraksją

B. niesłyszącą

C. niewidomą

D. cierpiącą na demencję

Odpowiedzi wskazujące na osoby z demencją, apraksją czy niesłyszące, choć dotyczą różnych form niepełnosprawności, nie odpowiadają na pytanie o syntezator mowy jako narzędzie likwidujące bariery komunikacyjne dla osób niewidomych. Demencja prowadzi do osłabienia zdolności poznawczych, co może wpływać na proces komunikacji, ale syntezatory mowy nie są skierowane na pomoc w tym przypadku. Osoby z demencją mogą potrzebować bardziej kompleksowych rozwiązań, które obejmują wsparcie kognitywne oraz emocjonalne. Apraksja, będąca zaburzeniem motorycznym, wpływa na zdolność wykonywania ruchów potrzebnych do mówienia, a niekoniecznie na rozumienie mowy czy dostęp do informacji. W takim kontekście syntezator mowy nie działa jako rozwiązanie, ponieważ nie eliminuje źródła problemu, jakim są trudności w koordynacji ruchowej. W przypadku osób niesłyszących, inne technologie, takie jak napisy czy tłumaczenie na język migowy, są bardziej adekwatne do ułatwienia komunikacji. Użycie syntezatora mowy dla osób niesłyszących nie ma sensu, gdyż nie są one w stanie odbierać informacji w formie dźwiękowej. Warto zauważyć, że myślenie o syntezatorze mowy jako wsparciu dla wszystkich typów niepełnosprawności prowadzi do nieporozumień i błędnych wniosków, gdyż każda z grup wymaga innego podejścia, dostosowanego do specyficznych potrzeb ich funkcjonowania.

Pytanie 12

Podopieczna pod opieką asystenta osoby niepełnosprawnej cierpi na schizofrenię i ma epizod pobudzenia ruchowego. Słyszy głosy o wrogim nastawieniu i uważa, że jest ciągle obserwowana przez ludzi. Jakiego rodzaju urojenia przeżywa ta podopieczna?

A. hipochondryczne

B. wielkościowe

C. prześladowcze

D. depresyjne

Odpowiedź 'prześladowcze' jest poprawna, ponieważ odnosi się do specyficznego rodzaju urojeń, które występują u osób cierpiących na schizofrenię. Urojenia prześladowcze charakteryzują się przekonaniem, że osoba jest prześladowana, obserwowana lub w inny sposób narażona na niebezpieczeństwo ze strony otoczenia. W przypadku podopiecznej, która słyszy wrogie głosy i uważa, że ludzie ją obserwują, te objawy wskazują na obecność urojeń prześladowczych. W praktyce asystenci osób z zaburzeniami psychicznymi powinni być świadomi takich symptomów, aby skutecznie wspierać swoich podopiecznych. Kluczowe jest wprowadzenie odpowiednich strategii, takich jak tworzenie bezpiecznego środowiska i możliwość rozmowy o obawach podopiecznego bez ich bagatelizowania, co jest zgodne z najlepszymi praktykami w opiece nad osobami z zaburzeniami psychicznymi. Zrozumienie tego rodzaju urojeniowej myśli pozwala asystentom lepiej reagować w sytuacjach kryzysowych, oferując empatię i wsparcie, co może znacząco poprawić samopoczucie pacjenta.

Pytanie 13

Na bazie podanego opisu nie jest możliwe ocenienie

80-letnia podopieczna, po udarze mózgu, z niedowładem połowiczym, mieszka razem z 32-letnią wnuczką w dwupokojowym lokum, w budynku wielorodzinnym. Dzieli z wnuczką pokój o powierzchni 12 metrów kwadratowych. Ze względu na ograniczoną mobilność kobieta najczęściej przebywa w łóżku. Wnuczka pracuje zdalnie przez Internet i opiekuje się babcią.

A. zdolności opiekuńczej rodziny

B. stanu zdrowia podopiecznej

C. warunków lokalowych podopiecznej

D. sytuacji finansowej rodziny

Odpowiedź wskazująca na sytuację materialną rodziny jest prawidłowa, ponieważ w opisie podano, że 80-letnia podopieczna z niedowładem połowiczym mieszka z wnuczką, która wykonuje pracę zdalną. Ta informacja sugeruje, że sytuacja finansowa może być ograniczona, co wpływa na dostępność zasobów do opieki nad osobą starszą. Kluczowe w analizie sytuacji opiekuńczej jest zrozumienie, że środki finansowe determinują zarówno jakość opieki, jak i dostępność usług wsparcia, takich jak rehabilitacja czy pomoc medyczna. Przykładem zastosowania tej wiedzy mogą być działania podejmowane przez organizacje pozarządowe, które oferują pomoc finansową lub usługi doradcze dla rodzin w trudnej sytuacji materialnej. Należy również pamiętać, że w kontekście polityki społecznej, zrozumienie sytuacji materialnej rodzin opiekuńczych jest niezbędne do tworzenia programów wsparcia, które odpowiadają na ich potrzeby.

Pytanie 14

Jakiej metody powinien użyć asystent, aby najszybciej poznać opinię podopiecznego na temat grupy wsparcia, do której dołączył?

A. przeglądania akt.

B. analizy wyników.

C. rozmowy.

D. oglądania.

Wywiad jest jedną z najskuteczniejszych technik zbierania informacji, szczególnie w kontekście oceny satysfakcji podopiecznych z różnych usług, w tym z grup wsparcia. Umożliwia bezpośrednią interakcję pomiędzy asystentem a podopiecznym, co pozwala na uzyskanie szczegółowych i personalizowanych informacji. W ramach wywiadu asystent może zadać pytania dotyczące doświadczeń podopiecznego w grupie, jego odczuć oraz sugestii na przyszłość. Takie podejście jest zgodne z zasadami aktywnego słuchania, które podkreślają znaczenie empatii w relacji z klientem. W praktyce, wywiad może przyjmować formę nieformalnej rozmowy, co sprzyja otwartości podopiecznego. Dodatkowo, stosowanie wywiadów w pracy socjalnej oraz wsparciu psychologicznym jest standardem i jest zalecane przez organizacje branżowe, takie jak American Psychological Association, co podkreśla jego skuteczność w ocenie jakości świadczonych usług i zadowolenia klientów.

Pytanie 15

Jak powinien zachować się asystent podczas rozmowy z osobą niedosłyszącą, która nie korzysta z aparatu słuchowego?

A. stosować trąbkę akustyczną

B. ustawiać się obok osoby niedosłyszącej

C. korzystać z mikrofonu

D. ustawiać się naprzeciw osoby niedosłyszącej

Stawanie twarzą do osoby niedosłyszącej jest kluczowe, ponieważ umożliwia jej lepszą percepcję nie tylko dźwięków, ale także komunikacji niewerbalnej. Osoby z problemami ze słuchem często polegają na czytaniu z ruchu warg oraz mimiki, co sprzyja zrozumieniu przekazu. Dobrą praktyką w takich sytuacjach jest zapewnienie odpowiedniego oświetlenia, które nie zasłania twarzy mówiącego, co dodatkowo zwiększa komfort komunikacji. Warto również unikać zasłaniania ust, na przykład poprzez rękę lub ubranie, gdyż utrudnia to osobie niedosłyszącej możliwość odczytania słów. Stawiając się naprzeciwko rozmówcy, można także dostosować swoją mowę do jego potrzeb, na przykład przez wyraźne wypowiadanie słów oraz unikanie zbędnych hałasów w tle. Taka technika jest zgodna z zaleceniami wielu organizacji zajmujących się wspieraniem osób z ubytkami słuchu, które podkreślają znaczenie osobistego kontaktu oraz dostosowania komunikacji do indywidualnych potrzeb.

Pytanie 16

Przy myciu oczu osoby niesamodzielnej, w którym miejscu asystent powinien rozpocząć?

A. kącika zewnętrznego oka

B. górnej powieki

C. kącika wewnętrznego oka

D. dolnej powieki

Mycie oka niesamodzielnej podopiecznej od kącika zewnętrznego oka jest zgodne z praktykami medycznymi i standardami higieny. Rozpoczynanie od tego miejsca minimalizuje ryzyko przenoszenia zanieczyszczeń i drobnoustrojów z obszarów bardziej zainfekowanych do wnętrza oka. Kącik zewnętrzny jest zazwyczaj mniej narażony na kontakt z wydzielinami i innymi substancjami, które mogą powodować podrażnienia. W praktyce, podczas mycia oka, asystent powinien stosować jednorazowe chusteczki lub gaziki nasączone solą fizjologiczną, co dodatkowo zapewnia aseptyczność. Technika mycia powinna być delikatna, aby nie wywołać dyskomfortu u podopiecznego. Ponadto, warto pamiętać o tym, że właściwe mycie oczu to element pielęgnacji, który ma na celu nie tylko usunięcie zanieczyszczeń, ale również zapobieganie infekcjom, dlatego ważne jest, aby stosować się do wytycznych dotyczących higieny oraz używać odpowiednich materiałów. W sytuacjach, gdy podopieczny ma problemy z oczami, należy zawsze skonsultować się z lekarzem, co jest kolejną dobrą praktyką.

Pytanie 17

Jakie symptomy mogą wskazywać na hipoglikemię u osoby z cukrzycą?

A. Zaczerwieniona skóra, intensywne pocenie

B. Silne pocenie się, nagły głód, senność

C. Wzdęcia, bóle w nadbrzuszu

D. Drżenie, ból głowy, pobudzenie

Obfite pocenie, napad głodu i senność to klasyczne objawy hipoglikemii, czyli stanu, w którym poziom glukozy we krwi spada poniżej normy. W przypadku pacjentów z cukrzycą, szczególnie tych przyjmujących insulinę lub leki doustne zwiększające produkcję insuliny, hipoglikemia może wystąpić w wyniku zbyt dużej dawki leku, pominięcia posiłku lub intensywnej aktywności fizycznej. Obfite pocenie jest reakcją organizmu na stres, który towarzyszy hipoglikemii, a napad głodu jest sygnałem wysyłanym przez mózg, który wykrywa niski poziom cukru we krwi i stara się skłonić osobę do jedzenia. Senność jest objawem neurologicznym, który może wynikać z niedoboru glukozy, kluczowego źródła energii dla mózgu. W praktyce, dla osób z cukrzycą ważne jest, aby były świadome tych objawów, aby mogły szybko podjąć działania, takie jak spożycie glukozy w postaci cukru, soków owocowych lub tabletek glukozowych, co jest zgodne z zaleceniami towarzystw diabetologicznych.

Pytanie 18

Jaką metodę powinien zastosować asystent, aby określić domowe warunki życia osoby z niepełnosprawnością?

A. Przeprowadzenie obserwacji

B. Przeprowadzenie ankiety

C. Analizowanie dokumentów

D. Stosowanie technik socjometrycznych

Obserwacja jest kluczową techniką w określaniu warunków domowych osób z niepełnosprawnością, ponieważ pozwala na bezpośredni wgląd w sytuację i interakcję z otoczeniem. W przeciwieństwie do ankiety, która opiera się na subiektywnych odpowiedziach, obserwacja dostarcza obiektywnych danych na temat rzeczywistych warunków życia. Przykładowo, asystent może zaobserwować, jak osoba z niepełnosprawnością porusza się w swoim domu, jakie ma dostępne udogodnienia i jak radzi sobie w codziennych czynnościach. Takie informacje są nieocenione przy tworzeniu indywidualnych programów wsparcia, które są zgodne z najlepszymi praktykami w dziedzinie wsparcia osób z niepełnosprawnościami. Dodatkowo, obserwacja może ujawnić nie tylko fizyczne aspekty otoczenia, ale także relacje społeczne oraz interakcje z członkami rodziny, co jest istotne w kontekście holistycznego podejścia do wsparcia. Warto również zwrócić uwagę na etyczne aspekty tej techniki, takie jak potrzeba uzyskania zgody osoby obserwowanej oraz zapewnienie jej komfortu w trakcie obserwacji.

Pytanie 19

Podczas towarzyszenia osobie niewidomej na spacerze, jak powinien postępować asystent, jeśli chodzi o krok i miejsce w stosunku do podopiecznego?

A. przemieszczać się za osobą, trzymając ją za ramię i opisując otoczenie

B. być przed osobą i trzymać za ramię, informując o przeszkodach

C. iść przed osobą, oferując swoje ramię i ostrzegając o przeszkodach

D. kroczyć za osobą, oferując swoje ramię i opisując otoczenie

Istnieje wiele nieprawidłowych koncepcji w przedstawionych odpowiedziach, które prowadzą do błędnych wniosków dotyczących asystowania osobom niewidomym. Przede wszystkim, obecność asystenta za podopiecznym jest niewłaściwa, ponieważ uniemożliwia to skuteczną komunikację oraz przewidywanie przeszkód, co jest kluczowe dla bezpieczeństwa. Osoby niewidome polegają na kontakcie wzrokowym w interakcji z otoczeniem, a stojąc za nimi, asystent nie jest w stanie na bieżąco informować o nadchodzących przeszkodach, co może prowadzić do niebezpiecznych sytuacji. Podawanie ramienia podczas spaceru powinno się odbywać bezpośrednio z przodu, co pozwala na lepsze dostosowanie tempa spaceru do możliwości podopiecznego oraz zapewnia mu większą stabilność. Opowiadanie o otoczeniu z perspektywy za podopiecznym nie jest efektywne, ponieważ nie przekazuje istotnych informacji o tym, co się dzieje wokół, a jedynie może wprowadzać zamieszanie. Istotnym błędem jest również brak uwzględnienia indywidualnych potrzeb i preferencji niewidomego, co jest fundamentalne w asystowaniu. Zastosowanie dobrych praktyk opartych na współpracy i komunikacji jest kluczowe dla sukcesu w asystowaniu osobom z niepełnosprawnościami wzrokowymi.

Pytanie 20

Podczas wizyty w domu osoby niepełnosprawnej, asystent zauważa, że schody prowadzące do mieszkania są strome i bez poręczy. Jakie działanie powinien podjąć?

A. Zalecić zawieszenie obrazów na ścianach klatki schodowej

B. Zalecić posprzątanie schodów z liści

C. Zalecić przemalowanie schodów na jasny kolor

D. Zalecić instalację poręczy oraz rozważenie budowy rampy

W sytuacji, gdy schody prowadzące do mieszkania osoby niepełnosprawnej są strome i nie posiadają poręczy, zalecenie instalacji poręczy oraz rozważenie budowy rampy jest najbardziej odpowiednim działaniem. Poręcze stanowią kluczowy element bezpieczeństwa, zapewniając wsparcie dla osób z ograniczoną mobilnością, co jest zgodne z normami bezpieczeństwa budowlanego oraz standardami projektowania dla osób niepełnosprawnych. Rampa natomiast ułatwia dostęp osobom poruszającym się na wózkach inwalidzkich, co jest zgodne z zasadami dostępności infrastrukturalnej. W praktyce, takie rozwiązania nie tylko poprawiają bezpieczeństwo, ale także zwiększają samodzielność i poczucie niezależności osób z niepełnosprawnościami. Warto wspomnieć, że instalacja poręczy i ramp to działania rekomendowane przez organizacje zajmujące się wsparciem osób niepełnosprawnych, a także zgodne z prawem budowlanym, które nakłada obowiązek zapewnienia dostępności budynków dla osób z ograniczoną sprawnością. Dobór odpowiednich materiałów i konstrukcji jest kluczowy, aby zapewnić trwałość i funkcjonalność tych elementów.

Pytanie 21

Jaka jest maksymalna dopuszczalna długość czasu pracy osoby zatrudnionej z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności zgodnie z ustawą z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych?

A. 4 godziny dziennie i 20 godzin tygodniowo

B. 6 godzin dziennie i 30 godzin tygodniowo

C. 5 godzin dziennie i 25 godzin tygodniowo

D. 7 godzin dziennie i 35 godzin tygodniowo

Odpowiedź '7 godzin na dobę i 35 godzin tygodniowo' jest zgodna z zapisami ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych. Ustawa ta precyzuje, że osoby z umiarkowanym stopniem niepełnosprawności mają prawo do pracy w wymiarze nieprzekraczającym 7 godzin dziennie i 35 godzin tygodniowo, co stanowi standardowe podejście do zapewnienia odpowiednich warunków pracy dla osób z ograniczeniami zdrowotnymi. Praktyczne zastosowanie tej regulacji obejmuje zarówno sektory publiczne, jak i prywatne, gdzie pracodawcy muszą dostosować harmonogramy pracy, aby były zgodne z tymi ograniczeniami. Wspieranie zatrudnienia osób z niepełnosprawnościami jest kluczowe nie tylko z perspektywy prawnej, ale również społecznej, ponieważ pozwala na ich integrację w życie zawodowe i społeczne. Zgodność z tymi przepisami wspiera również realizację polityki równości szans w zatrudnieniu, co jest istotnym elementem odpowiedzialności społecznej firm.

Pytanie 22

Podopieczny z problemami z pamięcią często przebywa sam w domu. Jaką pomoc asystent powinien zalecić, aby podopieczny regularnie zażywał przepisane mu leki?

A. używanie codziennego dozownika leków z funkcją alarmu

B. odczytywanie informacji umieszczonych na opakowaniach leków

C. korzystanie z pisemnej listy dawek leków

D. ustawienie alarmu w budziku

Wybór dziennego dozownika leków z alarmem jako metody przypominającej o przyjmowaniu leków jest najlepszym rozwiązaniem dla podopiecznych cierpiących na zaburzenia w sferze pamięci. Tego rodzaju dozowniki pozwalają na podział leków na poszczególne dawki, co nie tylko ułatwia organizację, ale także minimalizuje ryzyko pomyłek. Alarm w dozowniku przypomina podopiecznemu o porze przyjęcia leku, co jest kluczowe w kontekście ich regularności. Takie rozwiązanie wspiera pacjentów w samodzielności i zwiększa ich bezpieczeństwo. Ponadto, zgodnie z zaleceniami Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) i innymi standardami opieki zdrowotnej, systematyczne przyjmowanie leków jest istotnym elementem terapii, a odpowiednie wsparcie w tym zakresie jest niezbędne dla efektywności leczenia. Przykładem zastosowania mogą być pacjenci z demencją, gdzie technologia dozowników z alarmami znacząco poprawia jakość życia i zdrowia, redukując ryzyko nieprzyjmowania leków lub ich przedawkowania.

Pytanie 23

25-letnia podopieczna z ciężką niepełnosprawnością intelektualną mieszka na stałe z matką, która zapewnia jej opiekę. Obecnie matka jest w sanatorium. Podczas jej nieobecności dziewczyna pozostaje pod opieką starszej siostry. Od chwili wyjazdu matki podopieczna jest niespokojna, wydaje się być lękliwa, a w nocy poci się. Te objawy sugerują niezaspokojoną potrzebę jakiej?

A. poczucia bezpieczeństwa

B. snu

C. oddychania

D. utrzymania odpowiedniej temperatury ciała

Wybór odpowiedzi 1, czyli bezpieczeństwa, jest uzasadniony, ponieważ objawy, które obserwujemy u podopiecznej, są typowe dla sytuacji, w której jednostka czuje się zagrożona lub niepewna. Osoby z niepełnosprawnością intelektualną często mają trudności z przetwarzaniem zmian w otoczeniu, co może prowadzić do lęku i niepokoju, szczególnie gdy ich podstawowa figura opiekuńcza, jak matka, jest nieobecna. W takiej sytuacji potrzeba bezpieczeństwa staje się kluczowa. Przykładem może być sytuacja, w której osoba z niepełnosprawnością intelektualną szuka pocieszenia w znanych przedmiotach lub rutynach, które dają jej poczucie stabilności. Ogólnie rzecz biorąc, potrzeba bezpieczeństwa jest jednym z fundamentalnych elementów teorii Maslowa, gdzie zaspokojenie tej potrzeby jest niezbędne do osiągnięcia kolejnych poziomów rozwoju psychicznego i emocjonalnego. W praktyce, zapewnienie stabilnego i bezpiecznego środowiska, w tym utrzymania znanych rutyn oraz stałego kontaktu z opiekunem, może znacząco pomóc w redukcji objawów lęku i niepokoju u osób z niepełnosprawnościami intelektualnymi.

Pytanie 24

Pacjent z cukrzycą osłabł podczas spaceru, a jego objawy to drżenie rąk, potliwość i mdłości. Tętno wynosiło 92 uderzenia na minutę. Co mogą oznaczać te objawy?

A. niski poziom cukru we krwi

B. szok anafilaktyczny

C. wysoki poziom cukru we krwi

D. szok septyczny

Objawy opisane w pytaniu, takie jak drżenie rąk, poty, nudności, a także tętno wynoszące 92/minutę, są typowe dla hipoglikemii, czyli stanu obniżonego poziomu glukozy we krwi. U osób chorych na cukrzycę, którzy stosują leki obniżające poziom cukru, hipoglikemia może wystąpić, gdy nie spożyją one wystarczającej ilości węglowodanów lub po intensywnym wysiłku fizycznym. W takich sytuacjach organizm reaguje poprzez wydzielanie adrenaliny, co prowadzi do objawów takich jak drżenie, pocenie się i uczucie niepokoju. W przypadku wystąpienia hipoglikemii, kluczowe jest szybkie dostarczenie glukozy, na przykład w postaci słodkich napojów lub żeli glukozowych, aby szybko podnieść poziom cukru we krwi. W praktyce ważne jest, aby osoby z cukrzycą były świadome objawów hipoglikemii i umiały odpowiednio reagować, aby uniknąć poważniejszych powikłań, takich jak utrata przytomności.

Pytanie 25

Które z wymienionych pojęć charakteryzuje się takimi objawami jak: nadmierna pewność siebie, ignorowanie niebezpieczeństw, szybkie tempo myślenia, brak odczuwania zmęczenia oraz nadmierna gadatliwość?

A. manii

B. stanów depresyjnych

C. zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych

D. katatonicznej schizofrenii

Zespół maniakalny, będący jednym z epizodów zaburzenia afektywnego dwubiegunowego, charakteryzuje się wieloma symptomami, które wskazują na podwyższony nastrój oraz nadmierną aktywność psychomotoryczną. Zawyżona samoocena jest istotnym elementem, który sprawia, że osoby w stanie manii mogą mieć nierealistyczne wyobrażenia o swoich umiejętnościach oraz możliwościach. Niedocenianie ryzyka prowadzi często do podejmowania nieodpowiedzialnych decyzji finansowych czy interpersonalnych. Przypisane cechy, takie jak przyśpieszone myślenie i wielomówność, są symptomami, które mogą skutkować chaotycznym, nieuporządkowanym wyrażaniem myśli, co może utrudnić komunikację z innymi. Praktycznym zastosowaniem tej wiedzy jest zrozumienie, w jaki sposób rozpoznawać te objawy w praktyce klinicznej, co może prowadzić do szybszej diagnostyki i interwencji terapeutycznych. Standardy postępowania w takich przypadkach uwzględniają terapię farmakologiczną oraz psychoterapeutyczną, co ma na celu stabilizację nastroju pacjentów oraz poprawę ich funkcjonowania w codziennym życiu.

Pytanie 26

Jaką terapię powinien zasugerować asystent podopiecznej, która wykazuje duże zainteresowanie zwierzętami?

A. terapię ogrodniczą

B. terapię kolorami

C. terapię przez zabawę

D. terapię z udziałem zwierząt

Animaloterapia, znana również jako terapia z udziałem zwierząt, to metoda rehabilitacyjna, która wykorzystuje interakcje z zwierzętami do poprawy dobrostanu psychicznego oraz fizycznego pacjentów. W kontekście podopiecznej, która bardzo lubi kontakt ze zwierzętami, zastosowanie animaloterapii może przynieść szereg korzyści, takich jak redukcja stresu, poprawa nastroju oraz zwiększenie motywacji do aktywności. Badania pokazują, że obecność zwierząt może znacząco wpływać na poziom oksytocyny i serotoniny, co sprzyja poprawie zdrowia psychicznego. Przykłady zastosowania animaloterapii obejmują sesje z psami terapeutycznymi, zajęcia z końmi lub inne formy interakcji ze zwierzętami. Warto zaznaczyć, że w ramach praktyki korzysta się z wytycznych takich jak te opracowane przez American Veterinary Medical Association, które podkreślają znaczenie etyki i bezpieczeństwa w kontaktach z zwierzętami. Wdrożenie animaloterapii w pracy z pacjentami powinno być poprzedzone odpowiednią oceną ich potrzeb oraz preferencji, co zapewnia skuteczne i bezpieczne wsparcie.

Pytanie 27

W jaki sposób asystent powinien rozpocząć zdejmowanie koszuli u pacjentki leżącej, która cierpi na lewostronne porażenie?

A. najpierw zdejmując z kończyny górnej lewej, następnie przez głowę, a na końcu z kończyny górnej prawej

B. najpierw zdejmując z kończyny górnej prawej, następnie przez głowę, a na końcu z kończyny górnej lewej

C. zdejmując z obu kończyn górnych równocześnie, a potem przez głowę

D. zaczynając od głowy, potem z kończyny górnej lewej, a na koniec z kończyny górnej prawej

Odpowiedź wskazująca, że należy zacząć zdejmowanie koszuli od kończyny górnej prawej, a następnie zdjąć przez głowę i z kończyny górnej lewej, jest zgodna z zasadami ergonomii oraz praktykami, które uwzględniają komfort oraz bezpieczeństwo pacjenta z porażeniem połowiczym. Początkowe usunięcie koszuli z kończyny zdrowej (w tym przypadku prawej) pozwala na minimalizację ruchu oraz dyskomfortu, które mogą wystąpić podczas obciążania strony porażonej. Po zdjęciu koszuli z prawej kończyny, można w bezpieczny sposób ściągnąć materiał przez głowę, co jest bardziej komfortowe dla pacjenta. Na koniec, zdjęcie koszuli z kończyny górnej lewej, porażonej, powinno być przeprowadzone w sposób ostrożny, aby unikać niepotrzebnego napięcia oraz bólu. Takie podejście jest zgodne z zaleceniami dotyczących opieki nad osobami z ograniczeniami ruchowymi, które zalecają unikanie działania na kończynie porażonej jako pierwszej, co pozwala na zachowanie stabilności i bezpieczeństwa podczas całego procesu. Pamiętajmy, że każdy ruch powinien być przemyślany, aby nie doprowadzić do pogorszenia stanu pacjenta lub wywołania dodatkowego stresu.

Pytanie 28

Jakie jest najlepsze podejście do przyrządzenia posiłku mięsnego dla osoby z problemami trawiennymi, nad którą opiekuje się asystent?

A. przyrządzić duszone mięso

B. usmażyć mięso na oleju z oliwek

C. przygotować pieczone mięso w piekarniku

D. przygotować gotowane mięso

Ugotowanie mięsa to naprawdę dobry sposób na przygotowanie czegoś dla kogoś, kto ma problemy z trawieniem. Gdy gotujemy, ryzyko powstawania tłuszczów trans jest mniejsze, a samo mięso łatwiej się trawi. Woda, w której gotujemy, pomaga rozpuścić odżywcze składniki, przez co nasze ciało lepiej je przyswaja. Dodatkowo, gotując mięso w wodzie, możemy lepiej kontrolować temperaturę i czas, co jest mega ważne, żeby zachować wartości odżywcze. Na przykład, gotując kurczaka, ograniczamy ryzyko podrażnienia żołądka. Fajnie też zauważyć, że metody gotowania polecane przez dietetyków, jak gotowanie w wodzie, naprawdę wspierają zdrowie osób z problemami trawiennymi.

Pytanie 29

Jaką dietę powinien zaproponować asystent osobie cierpiącej na otyłość i nadciśnienie tętnicze?

A. o niskiej zawartości błonnika oraz z ograniczeniem użycia przypraw

B. wysokobiałkową przy jednoczesnym zmniejszeniu spożycia soli

C. niskokaloryczną wraz z redukcją spożycia soli

D. łatwostrawną i wysokosodową

Wybór diety ubogokalorycznej i ograniczenie soli to świetna decyzja dla osób z otyłością i nadciśnieniem. Z mojego doświadczenia, taka dieta naprawdę może pomóc w zrzuceniu zbędnych kilogramów, a to jest mega ważne dla zdrowia. Dzięki temu, że zmniejszamy spożycie tłuszczów nasyconych i cukrów, łatwiej jest schudnąć, co ma pozytywny wpływ na ciśnienie krwi. American Heart Association podaje, że osoby z nadciśnieniem powinny starać się nie przekraczać 2,300 mg soli dziennie. A jeśli ktoś ma większe ryzyko chorób serca, to jeszcze lepiej, żeby zmniejszyć to do 1,500 mg. Dobre przykłady jedzenia, które możesz włączyć do swojej diety, to warzywa, owoce, produkty pełnoziarniste i chude źródła białka. To wszystko sprzyja nie tylko odchudzaniu, ale i poprawie ogólnego stanu zdrowia. Nie zapominaj też o ruchu – regularna aktywność fizyczna w połączeniu z dietą to klucz do sukcesu w walce z otyłością i nadciśnieniem.

Pytanie 30

Podopieczny z unieruchomioną lewą kończyną dolną z powodu złamania kości śródstopia powinien odciążać nogę. Jakiego sprzętu powinien używać do poruszania się?

A. kuli łokciowych

B. urządzenia pionizującego

C. stabilizatora

D. laski pomocniczej

Kul łokciowe są odpowiednim narzędziem do poruszania się w przypadku podopiecznych z urazami kończyn dolnych, szczególnie w sytuacjach, gdy zalecana jest odciążanie. Przy złamaniu kości śródstopia, zastosowanie kul łokciowych pozwala na przeniesienie ciężaru ciała na górne partie ciała, co minimalizuje ryzyko przeciążenia uszkodzonej kończyny. Kul łokciowych używa się w sposób, który umożliwia większą stabilność i kontrolę podczas poruszania się, co jest kluczowe w okresie rehabilitacji. Na przykład, posługując się kulami, pacjent może z łatwością poruszać się w różnych kierunkach, co jest trudniejsze w przypadku użycia innych urządzeń wspomagających. Ponadto, w przypadku kul łokciowych, użytkownik może dostosować wysokość do swoich indywidualnych potrzeb, co wpływa na komfort użytkowania i skuteczność rehabilitacji. W praktyce, zgodnie z wytycznymi organizacji zdrowotnych, kul łokciowe są rekomendowane jako jedno z podstawowych rozwiązań w rehabilitacji po urazach kończyn dolnych, co potwierdzają liczne badania i standardy kliniczne.

Pytanie 31

Jaką ilość dodatkowych dni urlopu wypoczynkowego w roku kalendarzowym przysługuje pracownikowi z orzeczonym znacznym stopniem niepełnosprawności, który pracuje na pełen etat?

A. 20 dni roboczych

B. 10 dni roboczych

C. 15 dni roboczych

D. 5 dni roboczych

Osoba ze znacznym stopniem niepełnosprawności, zatrudniona w pełnym wymiarze czasu pracy, ma prawo do dodatkowego urlopu wypoczynkowego wynoszącego 10 dni roboczych w roku kalendarzowym. To uprawnienie wynika z przepisów Kodeksu pracy, które mają na celu wsparcie osób z niepełnosprawnościami w dostosowywaniu swojego życia zawodowego do specyficznych potrzeb. Dodatkowy urlop jest formą rekompensaty za dodatkowe obciążenia związane z pracą, które mogą wynikać z ograniczeń zdrowotnych. Przykładowo, pracownik z niepełnosprawnością może potrzebować więcej czasu na regenerację po wysiłku związanym z wykonywaniem obowiązków służbowych. Warto również przypomnieć, że dodatkowy urlop wypoczynkowy ma na celu promowanie zdrowia pracowników oraz umożliwienie im lepszej równowagi między życiem zawodowym a osobistym. W praktyce oznacza to, że osoby te mogą lepiej zarządzać swoim czasem, co przekłada się na ich wydajność i ogólną jakość życia w pracy.

Pytanie 32

Pacjentka z afazją motoryczną, wynikającą z udaru mózgu, napotyka trudności?

A. w samodzielnym jedzeniu

B. w rozumieniu przekazów słownych

C. w swobodnym poruszaniu się

D. w prawidłowym wydawaniu dźwięków

Wybór odpowiedzi dotyczących trudności z samodzielnym poruszaniem się, rozumieniem komunikatów słownych oraz samodzielnym spożywaniem posiłków nie jest prawidłowy ze względu na charakter afazji ruchowej. W przypadku afazji, pacjenci dotknięci tym zaburzeniem mają często pełną zdolność do poruszania się, co oznacza, że ich trudności nie wynikają z problemów motorycznych, lecz z deficytów w obszarze mowy. Odpowiedź o trudnościach z rozumieniem komunikatów słownych jest również myląca; pacjenci z afazją motoryczną zazwyczaj potrafią zrozumieć słowa i zdania, jednak mają trudności z ich artykulacją. W praktyce skutkuje to tym, że pacjenci mogą na przykład reagować na pytania, ale nie są w stanie odpowiedzieć w sposób płynny lub zrozumiały. Samodzielne spożywanie posiłków nie jest bezpośrednio związane z afazją, chyba że występują dodatkowe problemy neurologiczne wpływające na koordynację ruchową, co nie jest typowe dla samego zaburzenia afazji. Warto zauważyć, że nieprawidłowe interpretacje mogą wynikać z braku zrozumienia, czym jest afazja oraz jakie są jej objawy. Kluczowe jest, aby w pracy z pacjentami z afazją motoryczną skupiać się na ich umiejętnościach komunikacyjnych oraz na metodach wsparcia, które mogą pomóc w poprawie zdolności artykulacyjnych.

Pytanie 33

Podopieczna często angażuje się w czytanie i pisanie krótkich artykułów społecznych publikowanych w lokalnych gazetach. Asystent wspiera ją w wypożyczaniu książek z biblioteki lub zakupie nowych tytułów, co przyczynia się do realizacji której potrzeby?

A. utrzymania kontaktu

B. przynależności

C. posiadania poczucia bezpieczeństwa

D. samorealizacji

Wybór odpowiedzi "samorealizacji" jest poprawny, ponieważ aktywność podopiecznej w zakresie czytania i pisania felietonów społecznych świadczy o jej dążeniu do rozwoju osobistego i intelektualnego. Samorealizacja, jako najwyższy poziom w hierarchii potrzeb Maslowa, odnosi się do potrzeby realizacji własnych potencjałów, talentów i zdolności. Wypożyczanie książek oraz pisanie artykułów to działania, które umożliwiają podopiecznej wyrażanie siebie i angażowanie się w społeczność lokalną. Asystent, wspierając te aktywności, przyczynia się do wzmacniania poczucia spełnienia i osiągania osobistych celów. Dobrą praktyką w pracy z osobami, które dążą do samorealizacji, jest identyfikowanie ich zainteresowań oraz tworzenie możliwości do rozwijania ich pasji poprzez różnorodne zasoby, takie jak warsztaty, kluby dyskusyjne czy spotkania autorskie, które mogą dodatkowo stymulować ich twórczość i zaangażowanie.

Pytanie 34

W jaki sposób asystent powinien poinstruować podopieczną z niepełnosprawnością, planującą skorzystanie z toalety przy użyciu balkonika, aby usiadła na krześle?

A. twarzą do balkonika, a potem wstawać, wspierając się na lasce

B. twarzą do balkonika, a następnie wstawać, trzymając się uchwytów balkonika

C. bokiem do balkonika, a następnie wstawać, opierając się na lasce

D. bokiem do balkonika, a kolejno wstawać, trzymając się uchwytów balkonika

Odpowiedź 'twarzą do balkonika, a następnie wstawać, trzymając się poręczy balkonika' jest właściwa, ponieważ zapewnia największe bezpieczeństwo i stabilność podczas wstawania. Skierowanie się twarzą do balkonika umożliwia użycie go jako wsparcia oraz zapewnia, że osoba niepełnosprawna ma pełną kontrolę nad swoim ciałem w momencie wstawania. Trzymanie się poręczy balkonika dodatkowo stabilizuje postawę i zmniejsza ryzyko upadku, co jest kluczowe w pracy z osobami o ograniczonej mobilności. W kontekście dobrych praktyk w opiece nad osobami z niepełnosprawnościami, istotne jest, aby asystenci przestrzegali zasad prawidłowego korzystania z pomocy ortopedycznych, takich jak balkoniki, które są projektowane z myślą o bezpieczeństwie. Przykładem zastosowania tej techniki może być sytuacja, w której osoba starsza lub z ograniczeniami ruchowymi wykorzystuje balkonika do poruszania się po domu; skierowanie się w stronę balkonika i użycie poręczy jako wsparcia znacząco zmniejsza ryzyko kontuzji. Ponadto, edukacja na temat bezpiecznego wstawania i siedzenia jest kluczowa, by promować niezależność i samodzielność w codziennym funkcjonowaniu.

Pytanie 35

59-letnia kobieta otrzymuje alimenty od byłego męża, a jej dochód nie przekracza progu dochodowego dla osoby samotnej. Ze względu na chorobę nowotworową nie ma wystarczających środków na żywność i podstawowe środki chemiczne. Jakie świadczenie pieniężne powinna uzyskać?

A. świadczenie pielęgnacyjne

B. dodatek pielęgnacyjny

C. zasiłek okresowy

D. zasiłek losowy

Zasiłek okresowy jest formą wsparcia finansowego, która ma na celu pomoc osobom znajdującym się w trudnej sytuacji materialnej, zwłaszcza gdy ich dochody są poniżej ustalonego kryterium. W przypadku 59-letniej podopiecznej, która zmaga się z chorobą nowotworową i nie ma wystarczających środków na zakup podstawowych artykułów spożywczych oraz środków chemicznych, zasiłek okresowy jest odpowiednim rozwiązaniem. Zasiłek ten jest przyznawany na określony czas oraz w sytuacjach, gdy niezbędne jest wsparcie w pokryciu podstawowych potrzeb życiowych. Przykładem zastosowania tego świadczenia może być sytuacja, w której osoba samotnie gospodarująca, mimo posiadania alimentów, nie jest w stanie pokryć kosztów życia. Standardy przyznawania zasiłków okresowych są określone w przepisach dotyczących pomocy społecznej, które wskazują na konieczność analizy sytuacji materialnej wnioskodawcy oraz jego zdolności do samodzielnego pokrywania kosztów. W praktyce, aby uzyskać zasiłek okresowy, podopieczna powinna udać się do ośrodka pomocy społecznej, gdzie zostanie przeprowadzona szczegółowa analiza jej sytuacji finansowej, co pozwoli na ustalenie wysokości świadczenia.

Pytanie 36

W jakim miejscu ustawiany jest znak przedstawiony na rysunku?

A. Przy niebezpiecznym poboczu.

B. Przed stromym podjazdem.

C. Przed podjazdem dla niepełnosprawnych.

D. Przy miejscu parkingowym dla niepełnosprawnych.

Znak przedstawiony na rysunku jest znakiem informacyjnym, który wskazuje na obecność podjazdu dla osób niepełnosprawnych. Umieszczanie takich znaków przed podjazdami jest zgodne z przepisami prawa drogowym, które nakładają obowiązek informowania kierowców oraz pieszych o udogodnieniach dla osób z ograniczoną mobilnością. Przykładowo, w przestrzeni miejskiej, znaki te pomagają w orientacji osobom niepełnosprawnym, zapewniając im dostęp do budynków oraz usług publicznych. Właściwe użycie znaków informacyjnych ma na celu zwiększenie bezpieczeństwa oraz komfortu osób z niepełnosprawnościami, co jest kluczowym aspektem w projektowaniu przestrzeni publicznych. Dodatkowo, zgodnie z międzynarodowymi standardami dostępu, takie rozwiązania powinny być częścią każdej infrastruktury, aby promować równość w dostępie do różnych miejsc. W kontekście poprawności umiejscowienia znaku, należy również zauważyć, że jego widoczność i lokalizacja powinny być dostosowane do specyfiki danego otoczenia, co jest praktyką powszechnie stosowaną w projektach urbanistycznych.

Pytanie 37

Jakie źródło finansowania można wykorzystać na likwidację barier architektonicznych dla osób z niepełnosprawnościami?

A. z oddziałów Narodowego Funduszu Zdrowia

B. z oddziałów terenowych Warsztatów Terapii Zajęciowej

C. z Zakładu Ubezpieczeń Społecznych

D. z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych

Fajnie, że zaznaczyłeś odpowiedź, która mówi, że można uzyskać dofinansowanie na likwidację barier architektonicznych z PFRON. To naprawdę dobra informacja, bo PFRON rzeczywiście wspiera osoby z niepełnosprawnościami i pomaga w różnych projektach, takich jak budowa podjazdów czy dostosowywanie toalet w budynkach. Dzięki temu nasze otoczenie staje się bardziej dostępne dla wszystkich. Warto też wiedzieć, że PFRON działa zgodnie z Konwencją ONZ o prawach osób z niepełnosprawnościami, co pokazuje, jak bardzo im na tym zależy. Jeśli kiedykolwiek będziesz chciał aplikować o takie dofinansowanie, pamiętaj, żeby dobrze zrozumieć wszystkie wymagania i dokładnie przygotować papierki. To naprawdę ma znaczenie.

Pytanie 38

Osoba z rozrusznikiem serca leży w łóżku w osłabionym stanie, z wysoką gorączką, nadmierną potliwością i odkrztuszającą się wydzieliną z dróg oddechowych. Czego asystent nie powinien uwzględnić w planie opieki?

A. dostarczania napojów

B. wymiany bielizny osobistej

C. oklepywania powierzchni pleców

D. przeprowadzenia higieny ciała

Podawanie płynów jest kluczowe w opiece nad pacjentami z wysoką temperaturą ciała, ponieważ pomaga w utrzymaniu odpowiedniego nawodnienia, które jest niezbędne do prawidłowego funkcjonowania organizmu. Osłabienie pacjentki wskazuje na potrzeby związane z uzupełnieniem elektrolitów i zapewnieniem odpowiedniej objętości płynów w organizmie. Wykonanie toalety ciała jest również istotne w kontekście higieny osobistej, co ma wpływ na komfort psychiczny oraz fizyczny pacjentki. Zmiana bielizny osobistej jest niezbędna, aby zapobiec podrażnieniom i infekcjom skóry, które mogą pojawić się w wyniku nadmiernego pocenia. To wszystko są standardowe praktyki opieki, które powinny być stosowane w codziennej pielęgnacji, jednak w kontekście podopiecznej z rozrusznikiem serca, nie należy wprowadzać praktyk, które mogą być obciążające. Oklepywanie pleców, mimo że ma swoje zastosowanie w terapii oddechowej, w przypadku pacjentów z osłabionym stanem zdrowia, takich jak ta podopieczna, jest niewskazane. Może to prowadzić do nadmiernego obciążenia układu sercowo-naczyniowego oraz wywoływać dodatkowy dyskomfort, a nawet podnosić poziom stresu, co jest sprzeczne z zasadami opieki paliatywnej, które koncentrują się na łagodzeniu objawów i poprawie jakości życia pacjenta.

Pytanie 39

Na jakich zasadach powinien opierać się asystent, tworząc plan pomocy dla osoby powierzonej jego opiece?

A. ekumenizacji, przedmiotowości

B. manipulacji, podmiotowości

C. uległości, indywidualności

D. indywidualności, podmiotowości

Odpowiedź wskazująca na zasady indywidualizacji i podmiotowości w kontekście opracowywania planu wsparcia dla podopiecznego jest poprawna, ponieważ fundamentalnie opiera się na potrzebach i możliwościach konkretnej osoby. Indywidualizacja oznacza dostosowanie działań do unikalnych cech, zainteresowań i umiejętności podopiecznego, co zwiększa skuteczność wsparcia oraz motywację do samodzielności. Przykładem wdrażania indywidualizacji może być stworzenie spersonalizowanego programu rozwoju umiejętności, który uwzględnia mocne strony oraz obszary do rozwoju danej osoby. Z kolei podmiotowość odnosi się do traktowania podopiecznego jako aktywnego uczestnika procesu wsparcia, a nie tylko biernego odbiorcy pomocy. Ważne jest, aby angażować podopiecznego w podejmowanie decyzji dotyczących jego życia oraz planów rozwojowych, co sprzyja poczuciu własnej wartości i niezależności. Stosowanie tych zasad jest zgodne z dobrymi praktykami w pracy z osobami potrzebującymi wsparcia, a także z dokumentami regulacyjnymi, takimi jak standardy usług społecznych, które podkreślają znaczenie indywidualnego podejścia w pracy asystenckiej.

Pytanie 40

Jaką metodę terapii zaleca się dla dzieci i młodzieży z problemami w zachowaniu?

A. terapia ruchem

B. terapia społeczna

C. terapia zajęciowa

D. terapia fizyczna

Wybór metod terapeutycznych dla dzieci i młodzieży z zaburzeniami zachowania wymaga dokładnego rozważenia specyfiki danego podejścia. Kinezyterapia, choć korzystna w kontekście fizycznym, koncentruje się głównie na poprawie ruchomości oraz koordynacji, co nie odpowiada na psychiczne i społeczne potrzeby młodych pacjentów z zaburzeniami zachowania. Ergoterapia, z kolei, ma na celu poprawę zdolności do wykonywania codziennych zadań poprzez rozwijanie umiejętności manualnych i życiowych, jednak nie skupia się w wystarczającym stopniu na zagadnieniach emocjonalnych i społecznych, które są kluczowe w pracy z dziećmi z zachowaniami problemowymi. Fizykoterapia, używana w leczeniu schorzeń fizycznych, również nie obejmuje aspektu psychologicznego i społecznego, co jest niezbędne w przypadku zaburzeń zachowania. Te podejścia, mimo że mogą być pomocne w różnych kontekstach, nie są właściwe dla dzieci z zaburzeniami zachowania, gdyż nie dostarczają im narzędzi do radzenia sobie w sytuacjach społecznych, co jest priorytetem w procesie terapeutycznym. Zrozumienie, że zaburzenia zachowania wymagają holistycznego podejścia, uwzględniającego zarówno interwencje emocjonalne, jak i społeczne, jest kluczowe dla skutecznego wsparcia tej grupy wiekowej.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej