Wyniki egzaminu

Nowy egzamin

Informacje o egzaminie:

Zawód: Technik architektury krajobrazu
Kwalifikacja: OGR.03 - Projektowanie, urządzanie i pielęgnacja roślinnych obiektów architektury krajobrazu
Data rozpoczęcia: 13 października 2025 21:36
Data zakończenia: 13 października 2025 21:56

Egzamin niezdany

Wynik: 19/40 punktów (47,5%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik

Facebook

X.com

Szczegółowe wyniki:

Pytanie 1

Na terenie, z którego usunięto chwasty, wyznaczono obszar o wymiarach 2 x 3 m do obsadzenia roślinami kwiatowymi. Jakie narzędzia i sprzęt są niezbędne do posadzenia tych roślin jednorocznych?

A. Łopata, wał gładki, szufelka, wiadro

B. Szpadel, grabie, łopatka, konewka

C. Glebogryzarka, wał strunowy, sadzarka, system nawadniający

D. Widły, zagęszczarka, szpadel, wąż ogrodowy

Zestawy narzędzi i sprzętu, które nie zostały wybrane, nie spełniają podstawowych wymagań związanych z obsadzeniem gruntu roślinami jednorocznymi. W przypadku łopaty, wału gładkiego, szufelki i wiadra, kluczowym błędem jest brak narzędzi odpowiednich do spulchniania i wyrównywania gleby, co jest fundamentalne na etapie przygotowania terenu. Łopata, mimo że pomocna, jest mniej precyzyjna w kontekście sadzenia drobnych roślin, co jest istotne w przypadku roślin jednorocznych. Wał gładki jest narzędziem stosowanym głównie do utwardzania gleby, co nie jest wskazane w kontekście luźniejszego podłoża dla roślin. Z kolei glebogryzarka, wał strunowy, sadzarka i system nawadniający to sprzęt przeznaczony do większych powierzchni i bardziej skomplikowanych projektów ogrodniczych. Użycie glebogryzarki w małym kwietniku jest nieefektywne i niepraktyczne. Powoduje to także ryzyko nadmiernego spulchnienia gleby, co może prowadzić do problemów z jej właściwościami fizycznymi. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich wniosków to nieznajomość specyfiki upraw i nadmierne poleganie na narzędziach przeznaczonych do dużych projektów, które w rzeczywistości nie są konieczne w małych ogrodach. Efektywne sadzenie roślin jednorocznych wymaga zastosowania prostych i odpowiednich narzędzi, a brak takiego podejścia prowadzi do nieoptymalnych warunków wzrostu roślin.

Pytanie 2

Kiedy powinno się zbierać pędy roślin ozdobnych w celu wykonania sadzonek zdrewniałych?

A. Od stycznia do marca, w fazie bezlistnej

B. Od czerwca do sierpnia, w pełni fazy wegetacyjnej

C. Od października do listopada, przed opadnięciem liści

D. Od kwietnia do maja, po pojawieniu się oznak wegetacji

Pozyskiwanie pędów roślin ozdobnych w celu wykonania sadzonek zdrewniałych od stycznia do marca jest uzasadnione biologicznie i praktycznie. W tym okresie rośliny znajdują się w stanie spoczynku, co sprzyja procesom ukorzeniania się. Pędy pobrane w stanie bezlistnym mają skumulowane zapasy energetyczne, które są kluczowe dla rozpoczęcia wzrostu nowych korzeni. Warto również dodać, że w tym czasie rośliny są mniej podatne na choroby i szkodniki, co zwiększa szanse na sukces w ich rozmnażaniu. Dobrą praktyką jest również zastosowanie hormonów ukorzeniających, które mogą wspierać proces zdrewnienia sadzonek. W ogrodnictwie zawodowym oraz amatorskim, ta technika jest powszechnie stosowana, co potwierdzają liczne badania na temat skuteczności ukorzeniania w różnych warunkach. Dodatkowo, pozyskiwanie pędów w tym okresie pozwala na wcześniejsze zaplanowanie rozwoju ogrodu, co jest istotne zwłaszcza w kontekście sezonowych prac ogrodniczych.

Pytanie 3

Liście jakiego drzewa zmieniają kolor na intensywny żółty w okresie jesieni?

A. Wiśni piłkowanej (Prunus serrulata)

B. Miłorzębu dwuklapowego (Ginkgo biloba)

C. Ambrowca balsamicznego (Liquidambar styraciflua)

D. Dębu błotnego (Quercus palustris)

Wiśnia piłkowana to drzewo z pięknymi kwiatami, zwłaszcza wiosną, ale jak już mówiliśmy, nie zmienia liści na intensywne kolory jesienią. Zazwyczaj liście zmieniają się na czerwono czy pomarańczowo, ale nie widziałem ich w takim jasnym żółtym jak u miłorzębu. Bywa, że ludzie mylą wiśnię z innymi drzewami, więc trzeba uważać. Ambrowiec balsamiczny też zmienia kolor na czerwony czy purpurowy, a nie na intensywny żółty. W sumie, można się pomylić, bo oba drzewa wyglądają podobnie. Z kolei dąb błotny zmienia kolory na różne, ale częściej na brązowy niż żółty. Takie pomyłki mogą wynikać z tego, że często ludzie nie dostrzegają różnic w kolorze liści u różnych gatunków. Dlatego warto zwracać uwagę na szczegóły przy identyfikacji drzew, żeby dobrze dobierać je w projektach zieleni.

Pytanie 4

Małe zadrzewienie w polu, które jest tworzone lub zachowywane w celu dostarczenia schronienia i pożywienia dzikim zwierzętom, nazywa się

A. klombem

B. zagajnikiem

C. gajem

D. remizą

Klomb to kompozycja roślinna, często wykorzystywana w ogrodnictwie publicznym i prywatnym, która ma na celu dekorację przestrzeni poprzez uporządkowane sadzenie kwiatów i krzewów. Z tego powodu nie może być utożsamiane z remizą, ponieważ klomby są zazwyczaj aranżacjami estetycznymi, a nie elementami ekosystemu, które chronią dziką faunę. Gaj to obszar porośnięty drzewami, który często jest zorganizowany w sposób intensywny i może być wykorzystywany do produkcji drewna lub owoców, co również różni się od funkcji remizy. Zagajnik, natomiast, to niewielki las lub gęsty zadrzewiony teren, który również może nie pełnić roli schronienia dla dzikich zwierząt, jak to ma miejsce w przypadku remiz. W praktyce, błędne przypisanie tych terminów wynika z mylnego rozumienia ich funkcji w ekosystemie. Warto zrozumieć, że remiza, jako element przyrody, jest kluczowa dla wspierania bioróżnorodności, a nie tylko dla estetyki czy produkcji rolniczej. W powiązaniu z zasadami ochrony przyrody i zrównoważonego rozwoju, zrozumienie roli remiz w krajobrazie staje się jeszcze bardziej istotne.

Pytanie 5

Umiejscowienie mas ziemi z wykopu w niewielkiej odległości od drzew oddziałuje na

A. przesuszenie systemu korzeniowego tych drzew

B. obumieranie korzeni tych drzew

C. osuszanie terenu

D. zanieczyszczanie gleby

Odwodnienie terenu to dość trudny temat, bo nie jest to takie proste. Ludzie często myślą, że składowanie ziemi blisko drzew spowoduje, że będą miały więcej wody. W rzeczywistości może być wręcz odwrotnie – przez zagęszczenie gleby może dojść do zatrzymywania wody, co wcale nie jest dobre. Korzenie drzew mogą wysychać z innego powodu, głównie przez brak powietrza i niewłaściwy drenaż, a nie przez samą obecność ziemi. Również stwierdzenie, że składowanie gleby prowadzi do zanieczyszczenia, jest nie do końca prawdziwe, bo bardziej chodzi o skład tych mas ziemi, a nie o ich samą obecność. Generalnie, obumieranie korzeni to skomplikowana sprawa, bo to wynik wielu czynników – nie tylko składowania, ale też, na przykład, złego zarządzania wodą czy zmian w glebie spowodowanych przez ludzi.

Pytanie 6

Cis pospolity (Taxus baccata) nie jest wykorzystywany na placach zabaw dla dzieci, ponieważ posiada

A. kłujące, ostre igły

B. trujące: pestki czerwonych owoców, korę, drewno i szpilki

C. zbyt wielkie wymiary oraz zacienia teren zabaw

D. bardzo ciemną barwę, co wprowadza ponurą atmosferę

Cis pospolity (Taxus baccata) jest rośliną, która zawiera substancje toksyczne, co czyni go nieodpowiednim do stosowania na placach zabaw dla dzieci. Wszystkie części rośliny, w tym pestki czerwonych owoców, kora, drewno oraz igły, zawierają alkaloidy, które mogą być szkodliwe dla zdrowia. Spożycie jakiejkolwiek części cisa może prowadzić do objawów zatrucia, takich jak zawroty głowy, nudności, a w poważnych przypadkach nawet do śmierci. Z tego względu, w projektowaniu przestrzeni rekreacyjnych dla dzieci, należy stosować rośliny, które są nietoksyczne oraz bezpieczne. Standardy dotyczące projektowania placów zabaw, takie jak normy EN 1176, zalecają unikanie roślin, które mogą stwarzać zagrożenie dla zdrowia użytkowników. Przykładem bezpiecznych roślin mogą być krzewy owocowe lub kwiatowe, które nie tylko są estetyczne, ale także przyjazne dla dzieci. Wiedza na temat toksyczności niektórych roślin jest kluczowa w zapewnieniu bezpieczeństwa przestrzeni zabaw.

Pytanie 7

Aby przeprowadzić napowietrzanie gleby mocno eksploatowanego trawnika, należy zastosować

A. mechaniczne grabie.

B. mechaniczny aerator.

C. siatkowy wał.

D. spalinowy kultywator.

Kultywator spalinowy jest narzędziem przeznaczonym głównie do spulchniania gleby na większych obszarach, jednak nie jest on najlepszym rozwiązaniem do napowietrzania trawnika. Jego działanie skupia się na mieszaniu gleby, co może prowadzić do dalszej kompaktacji oraz uszkodzenia korzeni trawnika. Użycie kultywatora w intensywnie użytkowanych trawnika może spowodować niepożądane efekty, takie jak zniszczenie systemu korzeniowego trawnika, co jest niezgodne z dobrymi praktykami pielęgnacyjnymi. Grabi mechanicznych używa się do zbierania liści czy chwastów, a nie do napowietrzania, ponieważ ich działanie jest powierzchowne i nie wpływa na strukturę gleby. W przypadku wału siatkowego, narzędzie to jest używane głównie do wyrównywania i utwardzania powierzchni gleby, co również nie jest związane z napowietrzaniem. Używanie tych narzędzi bez odpowiedniego zrozumienia ich funkcji może prowadzić do nieefektywnego zarządzania trawnikiem oraz do jego pogorszenia w dłuższej perspektywie. Zrozumienie roli aeratora mechanicznego w pielęgnacji trawnika jest kluczowe dla jego zdrowia i estetyki."

Pytanie 8

Kto w zakładzie pracy sporządza dokumentację powypadkową?

A. asystentka.

B. naczelny kierownik zakładu.

C. pracownik służb bhp.

D. główna księgowa.

Wybór sekretarki, dyrektora zakładu czy głównej księgowej jako osób odpowiedzialnych za sporządzanie dokumentacji powypadkowej jest błędny z kilku powodów. Sekretarka, mimo że jest często osobą odpowiedzialną za administracyjne aspekty pracy, nie posiada specjalistycznej wiedzy z zakresu bhp, co jest kluczowe dla prawidłowego zarejestrowania incydentu. Jej rola skupia się na organizacji pracy biurowej, a nie na analizie zagrożeń czy wypadków. Dyrektor zakładu, choć ma ogólną odpowiedzialność za zarządzanie firmą, nie jest bezpośrednio zaangażowany w codzienne operacje związane z bhp. Jego zadaniem jest zapewnienie odpowiednich zasobów i polityki bezpieczeństwa, ale nie przeprowadza on szczegółowych analiz wypadków. Z kolei główna księgowa zajmuje się zagadnieniami finansowymi i nie ma kompetencji w zakresie szkoleń bhp ani w prowadzeniu dokumentacji powypadkowej. W praktyce, dokumentacja ta wymaga nie tylko znajomości przepisów prawnych, ale również umiejętności oceny ryzyka oraz prowadzenia dochodzeń w oparciu o szczegółowe wytyczne. Niestety, brak zrozumienia ról i obowiązków pracowników w kontekście bhp prowadzi do poważnych błędów decyzyjnych, co może skutkować niepełną lub nieprawidłową dokumentacją, a tym samym brakiem efektywnych działań prewencyjnych w przyszłości.

Pytanie 9

Materiał szkółkarski przeznaczony do wysyłki w pięciolitrowym pojemniku oznacza się symbolem

A. CE

B. C5

C. Pf5

D. P5

Odpowiedzi P5, Pf5 i CE są błędne z kilku powodów. Oznaczenie P5 często jest mylone z C5, ale w rzeczywistości oznacza coś zupełnie innego i nie wskazuje na pięciolitrową pojemność. Oznaczenie Pf5 też wprowadza zamieszanie, bo używa się go rzadko w kontekście materiałów szkółkarskich. Kiedy takie oznaczenia są niepoprawne, może to prowadzić do nieporozumień w handlu roślinami, bo nie dają jednoznacznych informacji o typie rośliny i jej pojemności. A dotyczące CE, to odnosi się do certyfikacji, co w ogóle nie ma związku z pojemnikami. Stosowanie błędnych oznaczeń może powodować, że dobierzemy niewłaściwe rośliny do projektów, co później może dać kłopoty z ich pielęgnacją i negatywnie wpłynąć na wygląd naszych ogrodów. Dlatego ważne jest, żeby znać poprawne oznaczenia i wiedzieć, jak je interpretować – to naprawdę kluczowe w tej branży.

Pytanie 10

Jaki jest maksymalny czas, przez jaki można przechowywać zrolowaną darń w chłodne wiosenne i jesienne dni, aby uniknąć jej uszkodzenia?

A. 3 doby

B. 2 doby

C. 0,5 doby

D. 7 dób

Maksymalny czas przechowywania zrolowanej darni w chłodne dni wiosenne i jesienne wynosi 2 doby. Ta odpowiedź jest oparta na zasadach dotyczących zachowania jakości darni oraz minimalizacji ryzyka uszkodzenia. W tych chłodnych porach roku, zwłaszcza przy niższych temperaturach, procesy biologiczne w darni, takie jak oddychanie i transpiracja, są znacznie spowolnione. Pozwala to na dłuższe przechowywanie darni, bez obaw o jej uszkodzenie. Przykładem zastosowania tej wiedzy jest moment planowania transportu darni z miejsca zakupu do miejsca instalacji. Umożliwiając odpowiedni czas na transport, można zapewnić, że darń dotrze w dobrym stanie. Praktyki te są zgodne z wytycznymi branżowymi, które zalecają monitorowanie warunków przechowywania takich materiałów, aby zachować ich jakość i żywotność. W przypadku, gdy czas przechowywania przekracza tę wartość, może nastąpić osłabienie struktury darni, co prowadzi do jej uszkodzenia lub obumierania.

Pytanie 11

Jakie z wymienionych gatunków drzew warto zasadzić w parku zdrojowym obok sanatorium usytuowanego w górach?

A. Sosnę limbę (Pinus cembra)

B. Dąb szypułkowy (Quercus robur)

C. Cypryśnik błotny (Taxodium distichum)

D. Jesion pensylwański (Fraxinus pennsylvanica)

Sosna limba (Pinus cembra) jest doskonałym wyborem do sadzenia w parkach zdrojowych, zwłaszcza w górskich lokalizacjach. Charakteryzuje się wysoką odpornością na trudne warunki klimatyczne, w tym na niskie temperatury i silne wiatry, co czyni ją idealną rośliną do środowisk górskich. Dodatkowo, sosna limba ma zdolność do akumulacji substancji odżywczych w glebie, co przyczynia się do poprawy jakości środowiska. Jej igły nie tylko są estetyczne, ale również uwalniają olejki eteryczne, które mogą mieć pozytywny wpływ na zdrowie, co jest szczególnie ważne w kontekście sanatoriów. Warto również zwrócić uwagę na jej długowieczność oraz niski poziom wymagania dotyczącego pielęgnacji, co sprawia, że jest to roślina przyjazna dla użytkowników parków. Dodatkowo, w przeciągu lat sosna limba dostarcza schronienia dla lokalnej fauny, co wspiera bioróżnorodność w tym ekosystemie.

Pytanie 12

Wiosną, z odsłoniętymi korzeniami, można sadzić

A. rośliny dwuletnie

B. krzewy liściaste zimozielone

C. rośliny jednoroczne

D. róże rabatowe

Wybór roślin do sadzenia w okresie wiosennym z odkrytym korzeniem powinien być starannie przemyślany w kontekście ich wymagań oraz warunków środowiskowych, które mogą znacząco wpłynąć na ich rozwój. Rośliny dwuletnie, mimo że mogą być sadzone na wiosnę, zazwyczaj preferują sadzenie jesienne, co wpływa na ich możliwość osiągnięcia pełnego potencjału w pierwszym roku. Sadzenie ich z odkrytym korzeniem wiosną może skutkować słabszym wzrostem. Z kolei rośliny jednoroczne, które są zazwyczaj sprzedawane w pojemnikach, lepiej przyjmują się po przesadzeniu, więc ich sadzenie z odkrytym korzeniem nie jest najlepszym rozwiązaniem, zwłaszcza że mogą wymagać bardziej stabilnych warunków. Krzewy liściaste zimozielone zdecydowanie nie są odpowiednie do sadzenia wiosną z odkrytym korzeniem, ponieważ ich system korzeniowy jest bardziej wrażliwy na uszkodzenia i trudniej im się przystosować po przesadzeniu. Zimozielone krzewy wymagają również starannego planowania czasowego, aby uniknąć stresu wywołanego zmieniającymi się warunkami atmosferycznymi. Te niepoprawne wybory sadzenia mogą prowadzić do niepowodzeń w ogrodnictwie, co wskazuje na konieczność zrozumienia specyfiki różnych roślin oraz ich optymalnych praktyk uprawowych.

Pytanie 13

Jak roślinność wpływa na klimat?

A. zwiększaniu zawartości tlenu w powietrzu w wyniku fotosyntezy

B. redukcji hałasu

C. działaniu bakteriobójczemu substancji fitoncydowych

D. odnawianiu terenów uszkodzonych

Roślinność odgrywa kluczową rolę w procesie fotosyntezy, który polega na przekształcaniu dwutlenku węgla i wody w glukozę, przy jednoczesnym wydzielaniu tlenu. To zjawisko ma ogromne znaczenie dla utrzymania równowagi ekologicznej na Ziemi, ponieważ tlen jest niezbędny do życia dla większości organizmów. W praktyce, lasy tropikalne i inne ekosystemy roślinne pełnią funkcję "płuc Ziemi", a ich ochrona jest kluczowa w kontekście walki ze zmianami klimatycznymi. Przykładem zastosowania tej wiedzy w praktyce jest tworzenie terenów zielonych w miastach, co przyczynia się do poprawy jakości powietrza oraz zdrowia mieszkańców. Zgodnie z międzynarodowymi standardami zrównoważonego rozwoju, zwiększanie powierzchni zieleni w przestrzeni miejskiej jest jedną z najlepszych praktyk w urbanistyce, co przekłada się na długofalowe korzyści zarówno dla ludzi, jak i środowiska.

Pytanie 14

Jakim jednoliściennym chwastem można spotkać w trawnikach?

A. pokrzywa zwyczajna (Urtica dioica)

B. bylica pospolita (Artemisia vulgaris)

C. perz właściwy (Elymus repens)

D. mniszek lekarski (Taraxacum officinale)

Perz właściwy (Elymus repens) jest jednym z najczęściej występujących chwastów jednoliściennych w trawnikach. Charakteryzuje się długimi, wąskimi liśćmi oraz rozbudowanym systemem korzeniowym, który sprawia, że jest bardzo trudny do zwalczenia. Jego rozmnażanie odbywa się zarówno przez nasiona, jak i przez kłącza, co przyczynia się do jego agresywnego wzrostu i zajmowania przestrzeni w trawnikach. W praktyce, aby skutecznie kontrolować perz właściwy, zaleca się regularne koszenie oraz stosowanie herbicydów selektywnych, które nie uszkadzają trawnika, ale skutecznie eliminują perz. Ponadto, utrzymanie zdrowego trawnika poprzez odpowiednie nawożenie oraz nawadnianie może pomóc w ograniczeniu jego występowania, ponieważ silne rośliny trawiaste mają większą konkurencyjność wobec chwastów. Warto również prowadzić monitoring i identyfikację chwastów, aby móc podjąć odpowiednie działania w odpowiednim czasie.

Pytanie 15

Ogród przedstawiony na zdjęciu zalicza się do ogrodów

A. botanicznych.

B. zoologicznych.

C. pomologicznych.

D. etnograficznych.

Pojęcia związane z ogrodami pomologicznymi, botanicznymi i zoologicznymi różnią się istotnie od charakterystyki ogrodu etnograficznego. Ogród pomologiczny ma na celu przede wszystkim hodowlę i prezentację różnych odmian drzew owocowych, co nie ma związku z kulturowym kontekstem przedstawionym w tej konkretnej sytuacji. Przykładowo, typowe pomologiczne ogrody są skoncentrowane na badaniach nad odmianami produktów rolnych, a ich wizualna estetyka jest podporządkowana funkcji produkcyjnej. Z kolei ogród botaniczny jest miejscem, w którym zbiera się i studiuje różnorodność roślin, w tym rośliny endemiczne oraz zagrożone wyginięciem. W tym kontekście, ważnym aspektem jest prowadzenie badań naukowych i edukacja ekologiczna. Ogród zoologiczny natomiast z definicji jest przestrzenią przeznaczoną do hodowli zwierząt, a jego celem jest przede wszystkim ochrona gatunków oraz edukacja odwiedzających. Odpowiedzi związane z tymi rodzajami ogrodów mogą prowadzić do mylnych wniosków, ponieważ nie uwzględniają one kulturowych i społecznych aspektów, które są kluczowe dla zrozumienia funkcji ogrodu etnograficznego. W kontekście etnograficznym, nie wystarczy tylko prezentacja roślinności czy zwierząt; istotne jest także przedstawienie lokalnych tradycji, architektury i historii, co odróżnia te przestrzenie od innych typów ogrodów.

Pytanie 16

Tabela inwentaryzacji ogólnej drzewostanu powinna zawierać gatunki drzew oraz

A. informacje o stanie zdrowotnym drzew

B. pierśnice w metrach

C. wysokości drzew w metrach

D. wiek różnych gatunków drzew

Warto zauważyć, że podawanie wysokości drzew w metrach jako kluczowej informacji w inwentaryzacji ogólnej drzewostanu jest niewłaściwe, ponieważ wysokość drzewa jest jedynie jednym z wielu parametrów, które powinny być brane pod uwagę w ocenie jego stanu. Wysokość może nie powodować bezpośredniego wpływu na jego zdrowotność, która jest znacznie ważniejsza z perspektywy zarządzania lasem. Podobnie, pomiar pierśnic w metrach, chociaż istotny dla określenia biomasy drzew, nie dostarcza informacji o wpływie na zdrowie drzew czy ich kondycję. Z kolei wiek poszczególnych gatunków drzew, mimo że ważny dla analizy struktury wiekowej drzewostanu, nie jest na tyle krytyczny, aby mógł zastąpić informacje o ich aktualnym stanie zdrowotnym. Typowym błędem myślowym jest koncentrowanie się na wymiarach fizycznych drzew, zamiast na ich kondycji i zdrowotności. Z perspektywy leśnej, dobrym podejściem jest holistyczne traktowanie drzewostanu, w którym zdrowie drzew jest traktowane jako priorytet, a nie tylko ich rozmiar czy wiek.

Pytanie 17

Jakie rośliny wykorzystuje się do urządzania ozdobnych ogrodów przy barokowych pałacach?

A. bukszpan wiecznie zielony (Buxus sempervirens)

B. irga szwedzka (Cotoneaster suecicus)

C. perukowiec podolski (Cotinus coggygria)

D. leszczyna pospolita (Corylus avellana)

Perukowiec podolski (Cotinus coggygria) to krzew, który często mylnie uznawany jest za odpowiedni do formowania ozdobnych parterów. Choć charakteryzuje się atrakcyjnymi, puszystymi kwiatostanami i interesującą barwą liści, jego naturalny, nieuporządkowany pokrój nie sprzyja tworzeniu regularnych wzorów typowych dla ogrodów barokowych. W przypadku bukszpanu widoczna jest jego zdolność do formowania się w precyzyjne kształty, co jest kluczowe w architekturze ogrodowej tego okresu. Leszczyna pospolita (Corylus avellana) również nie jest odpowiednia do takich kompozycji. Choć jest to drzewo owocowe, które oferuje cenne orzechy, jego pokrój nie jest przystosowany do formowania, a dodatkowo nie utrzymuje się w estetycznym stanie przez cały rok, co jest istotne w kontekście ogrodów zabytkowych. Irga szwedzka (Cotoneaster suecicus), z kolei, choć może być stosunkowo łatwa w uprawie i ma dekoracyjne owoce, nie jest rośliną wiecznie zieloną, co czyni ją mniej odpowiednią do kompozycji, które mają stały, estetyczny charakter przez cały rok. Zrozumienie odpowiednich roślin do specyficznych warunków, takich jak ozdobne partery, jest kluczowe w projektowaniu ogrodów, ponieważ wybór niewłaściwych roślin może prowadzić do efektów, które nie są zgodne z zamierzonym stylem lub estetyką.

Pytanie 18

Jakie obszary zieleni określane są mianem parków leśnych, które pełnią rolę uzupełniającą dla miejskich terenów wypoczynkowych?

A. Ogrody jordanowskie

B. Rezerwaty przyrody

C. Lasy gospodarcze

D. Lasy komunalne

Odpowiedzi wskazujące na lasy produkcyjne, parki narodowe oraz ogrody jordanowskie nie są właściwe w kontekście pytania o tereny zieleni nazywane parkami leśnymi, które pełnią rolę uzupełniającą dla terenów rekreacyjnych w miastach. Lasy produkcyjne są zarządzane głównie z myślą o pozyskiwaniu surowca drzewnego, co ogranicza ich funkcje rekreacyjne. Ich głównym celem jest produkcja drewna, a nie zapewnienie mieszkańcom przestrzeni do wypoczynku. Parki narodowe, z kolei, mają na celu ochronę unikalnych ekosystemów i bioróżnorodności, co sprawia, że dostęp do nich może być ograniczony. Zaletą parków narodowych jest ich ochrona przyrody, ale ich funkcje rekreacyjne są ograniczone przez regulacje prawne, które mają na celu zachowanie przyrody. Ogrody jordanowskie są przestrzeniami zaprojektowanymi dla dzieci, aby mogły się bawić i rozwijać, jednak nie są one terenami leśnymi, a ich funkcja jest inna niż lasów komunalnych. Właściwe zrozumienie definicji i funkcji różnych typów terenów zieleni jest kluczowe, aby móc skutecznie planować i zarządzać przestrzenią miejską oraz promować zrównoważony rozwój miast.

Pytanie 19

Która z roślin iglastych jest rekomendowana do zakupu w celu stworzenia formowanych żywopłotów, które osiągają wysokość większą niż 2,0 m?

A. Jodła pospolita (Abies alba)

B. Świerk serbski (Picea omorika)

C. Sosna górska (Pinus mugo)

D. Żywotnik zachodni (Thuja occidentalis)

Żywotnik zachodni (Thuja occidentalis) jest jedną z najczęściej polecanych roślin iglastych do tworzenia formowanych żywopłotów, szczególnie tych o wysokości przekraczającej 2,0 m. Charakteryzuje się szybkim wzrostem oraz gęstym pokrojem, co sprawia, że doskonale nadaje się do uzyskania efektownych i trwałych ekranów zieleni. W praktyce, żywotnik zachodni jest łatwy w formowaniu, co pozwala na osiągnięcie pożądanej wysokości oraz kształtu żywopłotu. Roślina ta dobrze znosi cięcie, co jest kluczowe dla utrzymania jej w odpowiedniej formie. Dzięki różnorodności odmian, można dostosować wybór do indywidualnych potrzeb estetycznych oraz warunków lokalnych. Ponadto, żywotnik wykazuje odporność na choroby i szkodniki, co czyni go praktycznym wyborem dla działkowiczów i architektów krajobrazu. W kontekście standardów branżowych, jego wykorzystanie w projektach krajobrazowych jest rekomendowane przez wiele organizacji zajmujących się ochroną zieleni.

Pytanie 20

Kiedy powinno się użyć przekompostowanego obornika pod róże?

A. Jesienią przed sadzeniem

B. Rok przed zasadzeniem

C. Latem przed zasadzeniem

D. Wiosną przed sadzeniem

Przekompostowany obornik jest cennym źródłem składników odżywczych oraz materii organicznej, które są niezbędne do prawidłowego wzrostu różanek. Aplikacja obornika jesienią przed sadzeniem jest optymalnym rozwiązaniem, ponieważ pozwala na naturalne procesy rozkładu i przekształcania substancji organicznych w formy dostępne dla roślin. W ciągu zimowych miesięcy mikroorganizmy glebowe rozkładają kompost, co przyczynia się do poprawy struktury gleby, zwiększenia jej zdolności do zatrzymywania wody oraz wzbogacenia w składniki pokarmowe. W praktyce, przed aplikacją obornika, warto przeprowadzić analizę gleby, aby ustalić jej aktualny stan i potrzeby pokarmowe. Jesienne nawożenie daje również czas na ustabilizowanie się obornika w glebie, co jest kluczowe dla uniknięcia ewentualnego wypłukiwania składników odżywczych podczas intensywnych opadów deszczu. Dobrą praktyką jest stosowanie obornika w ilości od 30 do 40 ton na hektar, co zapewnia optymalną podaż składników pokarmowych dla różanek.

Pytanie 21

Regularne koszenie trawy sprzyja

A. tworzeniu gęstej murawy.

B. rozwojowi filcu z mchu.

C. infekcjom wywołanym przez grzyby.

D. wzrostowi chwastów.

Częste koszenie trawników jest kluczowym elementem pielęgnacji, który sprzyja powstawaniu gęstej murawy. Regularne przycinanie trawy stymuluje wzrost bocznych pędów, co prowadzi do zagęszczenia roślinności. Zgodnie z zasadami dobrych praktyk w ogrodnictwie, optymalna wysokość koszenia powinna wynosić od 3 do 5 cm w zależności od gatunku trawy. Utrzymanie tej wysokości nie tylko poprawia estetykę trawnika, ale także zwiększa jego odporność na suszę i choroby. Ponadto, częste koszenie zapobiega zakwitaniu trawy, co z kolei utrudnia rozwój chwastów. Przykładem skutecznej strategii pielęgnacji jest stosowanie noży koszących o różnych wysokościach, co pozwala na lepsze dopasowanie do specyficznych potrzeb danego trawnika. Dodatkowo, regularne koszenie przyczynia się do równomiernego rozkładu składników odżywczych i poprawia ogólną kondycję gleby, co jest kluczowe dla długoterminowego zdrowia murawy.

Pytanie 22

Krzewy róż bez bryły korzeniowej, które mają być sprzedane, powinny być pęczkowane po

A. 20 albo 25 sztuk i wiązać w jednym miejscu

B. 5 albo 10 sztuk i wiązać w dwóch miejscach

C. 50 albo 55 sztuk i owijać folią

D. 30 albo 35 sztuk i owijać sznurkiem

Odpowiedź 5 lub 10 sztuk i wiązać w dwóch miejscach jest poprawna, ponieważ wynika z najlepszych praktyk w zakresie pakowania krzewów róż. Przy pęczkowaniu krzewów bez bryły korzeniowej ważne jest, aby nie uszkodzić ich delikatnych korzeni i zapewnić odpowiednią wentylację. Wiązanie w dwóch miejscach zapobiega przesuwaniu się roślin w trakcie transportu, co minimalizuje ryzyko uszkodzeń. Zmniejszenie liczby krzewów w jednym pęczku do 5 lub 10 pozwala również na lepszą cyrkulację powietrza i redukuje ryzyko wystąpienia pleśni. Przykładem zastosowania tej praktyki może być przygotowanie roślin do wysyłki na targi ogrodnicze lub do sklepów ogrodniczych, gdzie estetyka i stan roślin mają kluczowe znaczenie. Ponadto, zgodność z tym standardem sprzyja utrzymaniu wysokiej jakości roślin oraz zadowoleniu klientów, co jest niezwykle ważne w branży ogrodniczej.

Pytanie 23

Środki chemiczne stosowane do walki z chorobami roślin spowodowanymi przez grzyby to

A. fungicydy

B. insektycydy

C. herbicydy

D. akarycydy

Insektycydy, akarycydy oraz herbicydy to środki ochrony roślin, które są często mylone z fungicydami, jednak każdy z tych preparatów ma inny cel działania i zastosowanie. Insektycydy są przeznaczone do zwalczania owadów szkodliwych dla roślin, takich jak mszyce czy chrząszcze. Ich działanie polega na eliminacji szkodników, które mogą przenosić choroby wirusowe i uszkadzać tkanki roślinne, co prowadzi do spadku plonów. Akarycydy z kolei mają za zadanie zwalczanie roztoczy, które również są zagrożeniem dla upraw. Te preparaty są szczególnie ważne w ochronie roślin w szkółkach oraz ogrodach, gdzie roztocza mogą powodować usychanie liści i osłabienie roślin. Herbicydy są stosowane do eliminacji chwastów, które konkurują z roślinami uprawnymi o światło, wodę i składniki odżywcze. Chociaż wszystkie te preparaty są niezbędne w integrowanej ochronie roślin, ich niewłaściwe użycie lub mylenie z fungicydami może prowadzić do nieefektywności w zwalczaniu patogenów grzybowych. Właściwe rozpoznanie problemu i zastosowanie odpowiedniego środka ochrony roślin jest fundamentem skutecznego zarządzania zdrowiem roślin oraz produkcją rolną.

Pytanie 24

Korzystając z danych zawartych w tabeli, dotyczących nasion różnych gatunków pierwiosnków, wskaż liczbę nasion potrzebnych do wyprodukowania 2 000 roślin pierwiosnka kubkowego.

Gatunek	Liczba nasion w 1g	Zdolność kiełkowania w %	Dla wyprodukowania 1 000 roślin należy wysiać
Pierwiosnek kubkowy	5 000	50	0,5 g
Pierwiosnek pospolity	1 200	45	2,0 g
Pierwiosnek ślimakowy	10 000	55	0,2 g

A. 2 500 nasion.

B. 5 000 nasion.

C. 2 000 nasion.

D. 5 500 nasion.

Wybierając błędne odpowiedzi, możliwe jest wystąpienie pewnych typowych nieporozumień związanych z obliczaniem potrzebnej liczby nasion. Odpowiedzi takie jak 2 500 nasion mogą wynikać z mylnego założenia, że ilość nasion potrzebna do uzyskania określonej liczby roślin jest równoważna tej samej liczbie. Jednakże, aby zrozumieć proces kiełkowania, należy uwzględnić wskaźnik kiełkowania, który w tym przypadku wynosi tylko 50%. Dlatego też, zasiewając 2 500 nasion, uzyskalibyśmy jedynie 1 250 roślin, co jest niewystarczające. Z kolei odpowiedzi takie jak 5 500 nasion mogą być wynikiem nadmiernego ostrożności lub błędu w szacowaniu, które nie uwzględniają rzeczywistego wskaźnika kiełkowania. Przemnożenie liczby roślin przez wskaźnik kiełkowania powinno zawsze prowadzić do dokładnych obliczeń. Ponadto, odpowiedź 2 000 nasion jest również błędna, ponieważ sugeruje, że każda roślina wymaga tylko jednego nasiona, co jest błędnym podejściem do praktyki siewu. W rzeczywistości, zjawisko kiełkowania i przetrwania nasion jest o wiele bardziej złożone i wymaga uwzględnienia wielu czynników, takich jak genotyp, warunki glebowe oraz pielęgnacja nasion. W związku z tym, kluczowe jest posiadanie solidnych podstaw w zakresie agrotechniki oraz odpowiednich danych, aby podejmować właściwe decyzje w produkcji roślin.

Pytanie 25

Jaką wartość brutto będą miały wydatki na założenie trawnika, jeśli koszt netto to 1 740,00 zł, a stawka VAT wynosi 8%?

A. 1 879,20 zł

B. 1 753,92 zł

C. 1 741,39 zł

D. 3 132,00 zł

Poprawna odpowiedź wynika z poprawnego obliczenia wartości brutto kosztów założenia trawnika na podstawie kosztu netto oraz stawki VAT. Wartość netto wynosi 1 740,00 zł, a stawka VAT w tym przypadku to 8%. Aby obliczyć wartość brutto, należy zastosować następujący wzór: wartość brutto = wartość netto + (wartość netto * stawka VAT). Czyli: 1 740,00 zł + (1 740,00 zł * 0,08) = 1 740,00 zł + 139,20 zł = 1 879,20 zł. W praktyce, takie obliczenia są istotne w kontekście wyceny projektów budowlanych czy ogrodniczych. Znajomość zasad naliczania VAT jest kluczowa dla przedsiębiorstw zajmujących się takimi usługami, aby prawidłowo przygotować oferty i faktury dla klientów. Warto także zaznaczyć, że w przypadku różnorodnych stawki VAT, jakie mogą obowiązywać w różnych branżach, prawidłowe obliczenia wpływają na finalny koszt realizacji usługi, co ma bezpośrednie przełożenie na rentowność działalności.

Pytanie 26

Korzystając z danych zawartych w tabeli określ wysokość kary za usunięcie bez zezwolenia sosny zwyczajnej o obwodzie 73 cm

Lp.	Rodzaje, gatunki i odmiany drzew	Stawki w zł za 1 cm obwodu pnia drzewa mierzonego na wysokości 130 cm
1	Topola, olsza, klon jesionolistny, wierzba, czeremcha amerykańska, grochodrzew.	11,04
2	Kasztanowiec, morwa, jesion amerykański, czeremcha zwyczajna, świerk pospolity, sosna zwyczajna, daglezja, modrzew, brzoza brodawkowata i omszona.	30,01
3	Dąb, buk, grab, lipa, choina, głóg-forma drzewiasta, jarząb, jesion wyniosły, klon z wyjątkiem klonu jesionolistnego, gatunki i odmiany ozdobne jabłoni, śliwy, wiśni i orzecha, leszczyna turecka, brzoza (pozostałe gatunki i odmiany), jodła pospolita, świerk (pozostałe gatunki i odmiany), żywotnik (wszystkie gatunki), platan klonolistny, wiąz, cyprysik.	73,00
4	Jodła (pozostałe gatunki i odmiany), tulipanowiec, magnolia, korkowiec, miłorząb, metasekwoja, cis, cyprysik, bożodrzew.	275,40

A. 6572,19 zł

B. 4381,46 zł

C. 2190,73 zł

D. 8762,92 zł

Poprawna odpowiedź to 2190,73 zł, ponieważ jest to dokładnie obliczona kara za usunięcie sosny zwyczajnej o obwodzie 73 cm. Na podstawie danych z tabeli, stawka za 1 cm obwodu sosny wynosi 30,01 zł. Aby obliczyć wysokość kary, należy pomnożyć obwód pnia (73 cm) przez stawkę (30,01 zł), co daje 2190,73 zł. Tego rodzaju obliczenia są istotne w kontekście ochrony środowiska oraz zgodności z przepisami dotyczącymi wycinki drzew. W wielu przypadkach, przed przystąpieniem do jakiejkolwiek działalności związanej z usunięciem drzew, należy uzyskać odpowiednie zezwolenia, zwłaszcza gdy chodzi o gatunki chronione. Dbanie o zrównoważony rozwój oraz ochronę zasobów naturalnych jest obowiązkiem każdego z nas, a znajomość stawek za usunięcie drzew stanowi ważny element świadomego podejmowania decyzji w tej dziedzinie.

Pytanie 27

Na jaką głębokość powinna zostać przekopana gleba zbitą i słabo przepuszczalną, przygotowując miejsce pod sadzenie grupy krzewów?

A. 30-40 cm

B. 5-10 cm

C. 60-70 cm

D. 15-20 cm

Odpowiedzi, które sugerują płytkie przekopywanie gleby, takie jak 15-20 cm, 5-10 cm, czy nawet 60-70 cm, nie uwzględniają istotnych aspektów związanych z kondycją gleby oraz wymaganiami roślin. Płytkie przekopywanie, na przykład na głębokość 5-10 cm, jest niewystarczające do skutecznego rozluźnienia zbitą strukturę gleby, co prowadzi do utrzymania niekorzystnych warunków dla korzeni. Takie podejście może skutkować niewłaściwym drenażem oraz ograniczeniem dostępu do powietrza, co w konsekwencji wpływa na rozwój roślin. Z kolei głębokość 60-70 cm przekracza zalecane normy dla większości krzewów, które zazwyczaj nie potrzebują tak głębokiego podłoża, co może prowadzić do niepotrzebnego naruszenia warstw gleby i podniesienia kosztów przygotowania terenu. Warto zaznaczyć, że zbyt głębokie przekopywanie może również naruszyć bioróżnorodność mikroorganizmów glebowych oraz ich naturalne procesy, co jest kluczowe dla zdrowia gleby. Kluczową zasadą w pracach ogrodniczych jest dostosowywanie głębokości przekopywania do specyficznych potrzeb roślin oraz warunków glebowych, co pomoże w osiągnięciu optymalnych rezultatów.

Pytanie 28

Jakie rośliny występują w zbiorowiskach przywodnych?

A. grążela żółtego i osoki aloesowatej

B. rogatka sztywnego i moczarki kanadyjskiej

C. trzciny pospolitej i pałki wąskolistnej

D. żurawiny błotnej i dąbrówki kosmatej

Zbiorowiska przywodne, często występujące w pobliżu zbiorników wodnych, są charakterystyczne dla ekosystemów o dużej wilgotności i dużym zróżnicowaniu florystycznym. Trzcina pospolita (Phragmites australis) i pałka wąskolistna (Schoenoplectus triqueter) to dwa kluczowe gatunki roślin, które dominują w takich zbiorowiskach. Trzcina pospolita jest rośliną o silnych, elastycznych łodygach, która pełni istotną rolę w stabilizacji brzegów zbiorników oraz w filtracji wody. Jej obecność sprzyja bioróżnorodności, tworząc siedliska dla wielu organizmów, w tym ptaków, owadów oraz ryb. Pałka wąskolistna, z kolei, jest rośliną, która przyczynia się do zwiększenia retencji wody oraz wspomaga procesy biologiczne zachodzące w strefach przybrzeżnych. Oba te gatunki są także wykorzystywane w rekultywacji terenów zdegradowanych oraz w programach ochrony przyrody, co podkreśla ich znaczenie dla zrównoważonego rozwoju i ochrony ekosystemów wodnych.

Pytanie 29

Do używania nawozów do nawożenia trawników należy wykorzystywać nawozy

A. potasowe

B. azotowe

C. siarkowe

D. fosforowe

Pojęcie nawożenia pogłównego trawników wiąże się przede wszystkim z dostosowaniem dawek składników odżywczych do potrzeb roślin oraz etapów ich wzrostu. Nawozy siarkowe, fosforowe i potasowe pełnią różne funkcje w procesie nawożenia, jednak ich rola w kontekście pogłównego nawożenia trawnika jest ograniczona. Siarka jest ważnym składnikiem dla syntez białek, ale jej deficyt w glebie nie objawia się zwykle w szybkich efektach w wzroście trawnika, dlatego nie jest priorytetem w nawożeniu pogłównym. Fosfor wspiera rozwój korzeni, ale jego działanie jest bardziej widoczne w pierwszych stadiach wzrostu roślin oraz przed sadzeniem. W przypadku trawnika, brak fosforu można często zrekompensować przez odpowiednią agrotechnikę. Potas z kolei zwiększa odporność roślin na stresy, takie jak susza czy choroby, lecz jego niedobór również nie ogranicza bezpośrednio wzrostu masy zielonej. Stosowanie tych nawozów jako głównych w pogłównym nawożeniu trawnika może prowadzić do niedostosowania składników odżywczych do rzeczywistych potrzeb roślin, co z kolei może skutkować osłabieniem trawnika i niższą jego odpornością na choroby. Należy zatem pamiętać, że kluczowym elementem jest zrozumienie roli każdego ze składników oraz ich wpływu na stan trawnika, co podkreśla znaczenie przeprowadzania analiz gleby oraz dostosowywania programów nawożenia do specyficznych warunków.

Pytanie 30

Do tworzenia klasycznych nawierzchni kortowych używa się

A. drobny gruz ceglany

B. pumeks hutniczy

C. granulat styropianowy

D. kamień łupany

Kamień łupany, granulat styropianowy i pumeks hutniczy są materiałami, które nie są odpowiednie do budowy nawierzchni kortowych z kilku istotnych powodów. Kamień łupany, mimo że jest twardym i trwałym materiałem, nie zapewnia wystarczającej elastyczności ani przyczepności wymaganej na nawierzchniach sportowych. Jego ostre krawędzie mogą prowadzić do kontuzji zawodników, a także powodować uszkodzenia sprzętu sportowego. Granulat styropianowy, z drugiej strony, jest materiałem syntetycznym, który nie tylko ma niską gęstość, ale również nie jest wystarczająco stabilny, aby wytrzymać intensywne użytkowanie. Jego właściwości izolacyjne mogą być korzystne w innych zastosowaniach, ale w kontekście nawierzchni kortowej prowadzi do nieodpowiedniej przyczepności i dużych różnic w twardości. Pumeks hutniczy, chociaż lekki, charakteryzuje się porowatością, która sprawia, że nawierzchnia staje się zbyt miękka i trudna do utrzymania w dobrym stanie. Materiały te nie spełniają również norm dotyczących bezpieczeństwa i jakości rekomendowanych przez federacje tenisowe. Kluczowe jest, aby przy wyborze materiałów budowlanych kierować się ich właściwościami mechanicznymi oraz doświadczeniem z dotychczasowymi rozwiązaniami w budowie kortów, co pozwala uniknąć kosztownych błędów w przyszłości.

Pytanie 31

Ogrodzenie niewielkiego ogródka przy domu, o wymiarach 6 m x 6 m, w pobliżu ruchliwego szlaku dla pieszych, powinno być wykonane w formie

A. muru

B. żywopłotu z bukszpanu

C. drewnianych sztachet

D. płotu z wikliny

Ogrodzenie z wikliny, drewnianych sztachet czy żywopłotu z bukszpanu może wydawać się atrakcyjne na pierwszy rzut oka, jednak w kontekście konkretnego zadania, niesie ze sobą szereg ograniczeń. Płot z wikliny jest naturalną konstrukcją, która może dobrze wyglądać w spokojnym otoczeniu, jednak w przypadku ruchliwego ciągu pieszym może szybko ulec uszkodzeniu. Tego rodzaju ogrodzenie jest mniej odporne na czynniki atmosferyczne, kruszeje pod wpływem wilgoci i wiatru, co czyni je nietrwałym rozwiązaniem w dłuższej perspektywie. Drewniane sztachety, choć estetyczne, wymagają regularnej konserwacji, aby zapobiec gniciu oraz działaniu insektów, co czyni je czasochłonnym i kosztownym w utrzymaniu. Z kolei żywopłot z bukszpanu, mimo że może pełnić funkcję dekoracyjną, wymaga długotrwałego wzrostu oraz pielęgnacji, a jego efektywność w kontekście ochrony przed wiatrem i hałasem jest znacznie ograniczona w porównaniu do muru. W przypadku intensywnego ruchu pieszego, ogrodzenia z naturalnych materiałów mogą nie spełniać oczekiwań dotyczących prywatności i ochrony, co prowadzi do frustracji właścicieli. Warto zatem przy wyborze ogrodzenia brać pod uwagę nie tylko estetykę, ale przede wszystkim funkcjonalność i trwałość, co czyni mur najlepszym wyborem w tej sytuacji.

Pytanie 32

Typową roślinnością w lasach bukowych są

A. kserofity

B. geofity

C. hygrofity

D. sukulenty

Geofity to rośliny, które w swoim cyklu życiowym przechodzą przez fazy spoczynku, w trakcie których ich nadziemne części obumierają, a przetrwanie zapewniają podziemne organy, takie jak cebulki, bulwy czy kłącza. W lasach bukowych, które są typowe dla umiarkowanego klimatu Europy, geofity odgrywają kluczową rolę w ekosystemie, wykorzystując okresy, gdy korona drzew jest bez liści, aby maksymalnie wykorzystać światło słoneczne i składniki odżywcze. Przykładem geofitów są przylaszczki, śnieżyczki i zawilce, które kwitną wczesną wiosną, zanim liście buków zaczynają rozwijać się na dobre. Zastosowanie wiedzy na temat geofitów jest istotne w kontekście ochrony bioróżnorodności, planowania przestrzennego oraz zachowania naturalnych ekosystemów. Zgodnie z najlepszymi praktykami ochrony środowiska, zrozumienie roli tych roślin w lasach bukowych może wspierać działania na rzecz ich zachowania oraz rekultywacji terenów leśnych, co ma kluczowe znaczenie w obliczu zmian klimatycznych.

Pytanie 33

Najskuteczniejszym sposobem nawadniania żywopłotów jest podlewanie

A. z wykorzystaniem węży z systemem niewielkich otworków

B. za pomocą minizraszaczy

C. za pomocą konewki

D. przy użyciu deszczowni

Podlewanie żywopłotów konewką, minizraszaczami czy deszczowniami ma swoje minusy. Konewka przy większych terenach to niezła mordęga, bo wymaga sporo siły i czasu. A jak się nie uważa, można przelać rośliny i zepsuć ich korzenie. Minizraszacze niby są lepsze, ale też mogą robić bałagan, gdy nie nawadniają równomiernie, co skutkuje tym, że niektóre miejsca mogą wyschnąć, a inne będą miały za dużo wody. Deszczownie działają lepiej niż konewki, ale przez to, że nie idą bezpośrednio do korzeni, mogą sprzyjać chorobom grzybowym. Do tego, jak mocno wieje, to ich efektywność idzie w dół, więc nie zawsze są pewne. Myślę, że wybór metody nawadniania powinien się opierać na tym, czego potrzebują rośliny i jak można skutecznie dostarczać im wodę.

Pytanie 34

Aby zredukować ryzyko wysychania podłoża stosowanego do uprawy roślin doniczkowych, warto dodać do niego

A. hydrożel.

B. piasek.

C. keramzyt.

D. werermikulit.

Hydrożel jest materiałem, który ma zdolność do zatrzymywania wody, co czyni go idealnym dodatkiem do podłoża przeznaczonego do uprawy roślin doniczkowych. Dzięki swojej strukturze, hydrożel może pochłaniać wodę, a następnie oddawać ją stopniowo, co znacząco zmniejsza ryzyko przesychania podłoża. W praktyce oznacza to, że rośliny mają stały dostęp do wilgoci, co wpływa korzystnie na ich wzrost i rozwój. Stosowanie hydrożelu jest zgodne z dobrą praktyką ogrodniczą, szczególnie w przypadku roślin, które wymagają stabilnych warunków wilgotności. Zastosowanie hydrożelu jest szczególnie przydatne w sytuacjach, gdy rośliny są narażone na długotrwały brak wody lub w warunkach suszy. Przykładem może być uprawa roślin w donicach na balkonach czy tarasach, gdzie warunki atmosferyczne mogą szybko wpływać na stan wilgotności podłoża. Warto również zaznaczyć, że hydrożel nie tylko poprawia retencję wody, ale także wpływa na strukturę podłoża, co sprzyja lepszemu rozwojowi systemu korzeniowego.

Pytanie 35

Aby efektywnie przeprowadzić prace związane z zakładaniem dwurzędowego żywopłotu z roślin posiadających odkryty korzeń, ile osób jest potrzebnych?

A. 2 osoby

B. 1 osoby

C. 3 osoby

D. 4 osoby

Zakładanie żywopłotu dwurzędowego z roślin z odkrytym korzeniem jest zadaniem, które wymaga współpracy przynajmniej dwóch osób. Pracownicy muszą działać zespołowo, aby zapewnić prawidłowe rozmieszczenie roślin oraz ich właściwe sadzenie. Pierwsza osoba może zajmować się przygotowaniem terenu, co obejmuje wykopanie dołów i usunięcie chwastów, podczas gdy druga osoba zajmuje się umieszczaniem roślin w dołach oraz ich stabilizowaniem. Ważne jest, aby rośliny były sadzone w odpowiednich odstępach, co zapewnia ich zdrowy wzrost i odpowiednią ekspozycję na światło. Zgodnie z dobrymi praktykami w ogrodnictwie, żywopłoty powinny być zakładane w okresach wiosennych lub jesiennych, kiedy warunki glebowe są optymalne, a ryzyko uszkodzenia korzeni jest minimalne. Praca w zespole pozwala na szybsze zakończenie zadania oraz minimalizuje ryzyko błędów, które mogłyby wystąpić podczas samodzielnego sadzenia przez jedną osobę, co jest kluczowe dla sukcesu całego przedsięwzięcia.

Pytanie 36

Podczas projektowania terenów zielonych na obszarach wilgotnych nie powinno się brać pod uwagę

A. jabłoni purpurowej (Maluspurpurea) i berberysu pospolitego (Berberis vulgaris)

B. brzozy omszonej (Betula pubescens) i czeremchy pospolitej (Prunus padus)

C. jesionu wyniosłego (Fraxinus excelsior) i wierzby iwy (Salix caprea)

D. kaliny koralowej (Viburnum opulus) i derenia rozłogowego (Cornus sericea)

Jabłoń purpurowa (Malus purpurea) i berberys pospolity (Berberis vulgaris) są roślinami, które nie powinny być uwzględniane w projektowaniu terenów zieleni na stanowiskach wilgotnych. Jabłoń purpurowa, mimo że jest atrakcyjna wizualnie, ma swoje preferencje glebowe, które nie obejmują bardzo wilgotnych warunków. Nie toleruje długotrwałego zalewania, co czyni ją niewłaściwym wyborem. Berberys pospolity z kolei, preferuje gleby dobrze przepuszczalne i może być wrażliwy na nadmiar wilgoci, co wpływa na jego zdrowotność i wzrost. W dobrych praktykach projektowania terenów zieleni, kluczowe jest dostosowywanie wyboru roślin do warunków siedliskowych, co zapewnia ich prawidłowy rozwój oraz estetykę przestrzeni. Wybierając rośliny do wilgotnych stanowisk, warto kierować się gatunkami, które naturalnie występują w takich warunkach, jak np. wierzby, jesiony czy kaliny, które dobrze znoszą wysoką wilgotność i mogą wspierać lokalną bioróżnorodność.

Pytanie 37

Drzewa liściaste o odsłoniętym systemie korzeniowym należy sadzić jedynie

A. wiosną, przed pojawieniem się pierwszych oznak wegetacji

B. latem, w szczytowym okresie wegetacji

C. jesienią, zanim ich pędy zdrewnieją

D. późną wiosną, po zaobserwowaniu wyraźnych oznak wegetacji

Sadzenie drzew liściastych z odsłoniętym systemem korzeniowym w innych porach roku, takich jak jesień, lato czy późna wiosna, wiąże się z wieloma komplikacjami, które mogą negatywnie wpłynąć na przeżywalność i przyszły rozwój roślin. W przypadku jesieni, drzewka sadzone przed zimą mogą nie zdążyć się dobrze ukorzenić przed nadejściem mroźnych temperatur, co zwiększa ryzyko ich obumarcia. Korzenie, które nie zdobędą odpowiedniej stabilności, mogą być narażone na uszkodzenia w wyniku działania mrozu. Latem, kiedy rośliny są w pełni rozwoju wegetacyjnego, sadzenie może prowadzić do dużego stresu wodnego, gdyż rośliny muszą konkurować o wodę z innymi roślinami oraz walczyć z wysokimi temperaturami, co może skutkować ich osłabieniem. Późna wiosna nie jest również idealnym czasem, ponieważ nowe pędy mogą wymagać dużych nakładów energii, a sadzenie w tym okresie może zakłócać naturalny cykl wzrostu roślin. Błędem jest również zakładanie, że drzewka są odporne na stres związany z przeszczepem, niezależnie od pory roku. Właściwe sadzenie drzew liściastych wymaga uwzględnienia ich cykli biologicznych oraz lokalnych warunków klimatycznych, co podkreślają specjaliści w dziedzinie arborystyki i ogrodnictwa.

Pytanie 38

Piwonia chińska (Paeonia łactiflord), funkia sina (Hosta sieboldiana) oraz liliowiec ogrodowy (Hemerocallis xhybrida) to rośliny, które można wykorzystać w aranżacji

A. ogrodów skalnych

B. ogrodów ziołowych

C. kwietników sezonowych

D. rabat bylinowych

Piwonia chińska (Paeonia lactiflora), funkia sina (Hosta sieboldiana) oraz liliowiec ogrodowy (Hemerocallis x hybrida) to rośliny, które doskonale nadają się do rabat bylinowych. Rabaty bylinowe charakteryzują się wieloletnimi roślinami, które mogą tworzyć efektowne kompozycje, kwitnące w różnych porach roku. Piwonie, znane ze swoich dużych, efektownych kwiatów, kwitną wiosną i wczesnym latem, a ich liście są atrakcyjne przez pozostałą część sezonu. Funkie, z kolei, to rośliny liściaste, które doskonale sprawdzają się w cienistych zakątkach ogrodu, a ich różnorodne odmiany oferują piękne liście, które stanowią ozdobę nawet po zakończeniu kwitnienia. Liliowce, kwitnące latem, dodają koloru i różnorodności, a ich niewielkie wymagania dotyczące pielęgnacji sprawiają, że są bardzo popularne w ogrodach. Warto również zwrócić uwagę na zasady współżycia roślin, takie jak ich wymagania glebowe, nasłonecznienie oraz odporność na choroby, co jest kluczowe dla udanej kompozycji rabatowej. Dobrą praktyką jest również grupowanie roślin o podobnych wymaganiach, co pozwala na lepsze zarządzanie pielęgnacją i minimalizowanie konkurencji o zasoby.

Pytanie 39

Jakie narzędzie należy zastosować do cięcia korygującego krzewu liściastego z delikatnymi, cienkimi pędami?

A. piły spalinowej

B. piły ręcznej

C. sekatora jednoręcznego

D. sekatora dwuręcznego

Sekator jednoręczny to świetne narzędzie do cięcia krzewów liściastych, które mają cienkie i delikatne pędy. Dzięki temu, że jest taki precyzyjny, można robić dokładne cięcia i nie uszkodzić zdrowych części roślin. Powiem ci, że komfort użytkowania tego sekatora naprawdę się liczy, zwłaszcza jak spędzasz dłużej czasu w ogrodzie. Rośliny lepiej się rozwijają, gdy przycinamy je w odpowiedni sposób. Specjaliści od ogrodnictwa naprawdę podkreślają, jak ważne są precyzyjne narzędzia, więc warto się nimi posługiwać. Na przykład, przycinając pędy borówki, dobrze zastosowany sekator jednoręczny pomaga zachować ładny kształt krzewu, a to potem przekłada się na lepsze owocowanie w kolejnych sezonach.

Pytanie 40

Do formowania wysokich żywopłotów należy wybrać zestaw roślin:

A. jodła pospolita (Abies alba) i sosna pospolita (Pinus sylvestris)

B. jodła jednobarwna (Abies concolor) oraz świerk biały (Picea glauca)

C. jałowiec pośredni (Juniperus x media) oraz żywotnik wschodni (Thuja orientalis)

D. modrzew europejski (Larix decidua) oraz świerk pospolity (Picea abies)

Wybór roślin do formowania wysokich żywopłotów jest kluczowy, a podane alternatywy nie spełniają wymogów związanych z ich właściwościami. Jodła jednobarwna (Abies concolor) oraz świerk biały (Picea glauca) mogą być zbyt luźne w pokroju, co ogranicza ich zdolność do tworzenia zwartej struktury żywopłotu. Choć są to piękne drzewa, ich naturalny wzrost nie sprzyja kształtowaniu wysokich żywopłotów, co może prowadzić do wrażenia nieporządku w ogrodzie. Modrzew europejski (Larix decidua) i świerk pospolity (Picea abies) są bardziej odpowiednie, ponieważ ich gęstości i struktura umożliwiają osiągnięcie pożądanej formy. Kolejne połączenie jodły pospolitej (Abies alba) z sosną pospolitą (Pinus sylvestris) również jest problematyczne, ponieważ sosna ma tendencję do rozprzestrzeniania się, co może prowadzić do „rozmycia” linii żywopłotu. Ważne jest, aby unikać roślin, które nie mają naturalnej tendencji do gęstego wzrostu lub które mogą być zbyt szerokie. Jałowiec pośredni (Juniperus x media) i żywotnik wschodni (Thuja orientalis) to z kolei rośliny, które dobrze rosną, ale ich forma nie zawsze jest stabilna w wyższych żywopłotach, co czyni je mniej odpowiednimi do tego celu. Zrozumienie właściwych właściwości roślin jest kluczowe przy tworzeniu trwałych i estetycznych żywopłotów, dlatego wybór odpowiednich gatunków jest fundamentem dobrego projektu ogrodowego.

Rozpocznij nowy egzamin

Powrót do strony głównej