Wyniki egzaminu

Nowy egzamin
Informacje o egzaminie:
  • Zawód: Technik logistyk
  • Kwalifikacja: SPL.04 - Organizacja transportu
  • Data rozpoczęcia: 4 grudnia 2025 11:51
  • Data zakończenia: 4 grudnia 2025 11:53

Egzamin niezdany

Wynik: 10/40 punktów (25,0%)

Wymagane minimum: 20 punktów (50%)

Udostępnij swój wynik
Facebook
X.com
LinkedIn
Szczegółowe wyniki:
Pytanie 1

Zgodnie z przedstawionym fragmentem umowy ADR przewoźnik powinien dostarczyć załodze pojazdu przewożącego materiały niebezpieczne instrukcje pisemne stanowiące pomoc w razie zaistnienia wypadku podczas przewozu. Kierowcy powinni się z nią zapoznać

Fragment Umowy europejskiej dotyczącej międzynarodowego przewozu drogowego towarów niebezpiecznych (ADR)
Tom II Część 5 Procedury nadawcze
Dział 5.4 Dokumentacja
5.4.3 Instrukcje pisemne

5.4.3.1 W kabinie kierowcy, w miejscu łatwo dostępnym, powinny być przewożone instrukcje pisemne (...), stanowiące pomoc w razie zaistnienia wypadku podczas przewozu.

5.4.3.2 Przed rozpoczęciem przewozu przewoźnik powinien dostarczyć załodze pojazdu instrukcje sporządzone w języku(-ach), które każdy członek załogi pojazdu może przeczytać i zrozumieć przed rozpoczęciem przewozu. Przewoźnik powinien zapewnić, aby każdy członek załogi pojazdu, którego to dotyczy, rozumiał instrukcje i potrafił je prawidłowo wykonywać.

5.4.3.3 Przed rozpoczęciem przewozu, członkowie załogi pojazdu powinni dowiedzieć się jakie towary niebezpieczne są załadowane oraz sprawdzić w instrukcjach pisemnych, jakie czynności powinny być podjęte w razie zaistnienia wypadku lub zagrożenia.
A. przed wyjazdem z ładunkiem w trasę.
B. przed przekazaniem ładunku odbiorcy.
C. po zaistniałym wypadku drogowym.
D. po dostarczeniu ładunku odbiorcy.
Wybór odpowiedzi, która sugeruje zapoznanie się z instrukcjami pisemnymi po zaistniałym wypadku drogowym, jest niebezpieczny i niezgodny z praktykami bezpieczeństwa. Tego rodzaju podejście ignoruje kluczowy element prewencji, gdyż wiedza o procedurach powinna być nabyta zanim dojdzie do jakiejkolwiek sytuacji kryzysowej. W momencie wypadku może być zbyt późno na naukę, a brak wcześniejszej wiedzy może prowadzić do chaotycznych reakcji, które mogą nasilić skutki zdarzenia. Odpowiedź sugerująca zapoznanie się z instrukcją po dostarczeniu ładunku odbiorcy jest również nieprawidłowa, ponieważ całkowicie pomija fakt, że incydenty mogą zdarzyć się w trakcie transportu, a nie dopiero po jego zakończeniu. Ignorowanie zagrożeń w trakcie przewozu stawia zarówno kierowcę, jak i innych uczestników ruchu w niebezpieczeństwie. Ponadto, zapoznanie się z instrukcjami dopiero po przekazaniu ładunku odbiorcy odbiega od standardów ADR, które nakładają na przewoźników obowiązek pełnego informowania załogi przed rozpoczęciem transportu. Każdy kierowca odpowiedzialny za materiały niebezpieczne powinien mieć pełne zrozumienie ryzyk i procedur związanych z ich przewozem, co jest kluczowe dla skutecznego zarządzania sytuacjami awaryjnymi.
Pytanie 2

Dokument dotyczący wspólnego użytkowania wagonów towarowych w transporcie międzynarodowym, zatwierdzony przez sygnatariuszy COTIF, jest oznaczony akronimem

A. RICo
B. ATMF
C. CUI
D. RIV
Wybór odpowiedzi ATMF, CUI czy RICo pokazuje brak znajomości podstawowych regulacji dotyczących międzynarodowego transportu kolejowego. ATMF (Aneks dotyczący materiału taborowego) odnosi się do standardów dotyczących taboru kolejowego, ale nie obejmuje bezpośrednio zasad użytkowania wagonów towarowych w transporcie międzynarodowym. CUI (Civile d’utilisation intermédiaire) dotyczy umowy o użytkowaniu wagonów, ale nie jest tożsame z umową RIV, która ma bardziej rozbudowaną strukturę i obejmuje także kwestie odpowiedzialności. RICo (Reglement Interne de Circulation) natomiast jest regulacją wewnętrzną dotyczącą ruchu kolejowego, co nie odnosi się do samej umowy użytkowania wagonów. W kontekście międzynarodowego transportu kolejowego, RIV jest kluczowym dokumentem, który harmonizuje zasady użytkowania wagonów, a zrozumienie różnic pomiędzy tymi skrótami jest istotne dla efektywności operacyjnej i prawidłowego zarządzania transportem towarów. Zbędne jest mylenie tych regulacji, co może prowadzić do błędów w organizacji transportu i opóźnień w dostawach.
Pytanie 3

Dokument przewozowy CMR jest wykorzystywany w transporcie

A. krajowym śródlądowym
B. międzynarodowym kolejowym
C. krajowym kolejowym
D. międzynarodowym samochodowym
Nieprawidłowe odpowiedzi wskazują na brak zrozumienia specyfiki dokumentacji przewozowej oraz różnic między rodzajami transportu. List przewozowy CMR jest ściśle związany z międzynarodowym transportem drogowym, a nie kolejowym czy śródlądowym. W przypadku transportu kolejowego, odpowiednim dokumentem jest list przewozowy CIM, który reguluje przewóz towarów koleją i bardzo różni się od CMR. Z drugiej strony, transport śródlądowy krajowy opiera się na zupełnie innych regulacjach prawnych, które nie wymagają stosowania listu CMR, a zamiast tego korzystają z dokumentów specyficznych dla danego rodzaju transportu, takich jak listy przewozowe FBL dla transportu drogowego i rzecznych. Ponadto, błędne przyjęcie, że list CMR jest używany w transporcie krajowym, również ignoruje fakt, że CMR dotyczy wyłącznie przewozów międzynarodowych. Takie myślenie może prowadzić do problemów prawnych w przypadku kontroli transportu, gdzie niewłaściwe dokumenty mogą skutkować sankcjami. Wreszcie, kluczowe jest, aby każdy uczestnik branży transportowej był świadomy znaczenia odpowiedniej dokumentacji, aby uniknąć nieporozumień oraz zapewnić zgodność z przepisami prawa, co jest niezbędne do prowadzenia działalności w sposób profesjonalny i zgodny z normami branżowymi.
Pytanie 4

Zbiór zasad określających prawa i obowiązki stron w umowie spedycji znajduje się w

A. SMGS
B. AGTC
C. OPWS
D. IMDGC
Pierwsza z podanych odpowiedzi, AGTC, odnosi się do Umowy o Międzynarodowym Transportcie Kombinowanym, która reguluje jedynie transport kombinowany, a nie specyfikę umowy spedycji. Z kolei IMDGC, czyli Międzynarodowa Umowa o Dystrybucji Gospodarczej, koncentruje się głównie na regulacjach związanych z dystrybucją produktów, co nie odpowiada na pytanie dotyczące umowy spedycji. Natomiast SMGS, czyli Umowa o Międzynarodowym Przewozie Towarów Koleją, dotyczy wyłącznie transportu kolejowego, co również nie jest adekwatne w kontekście umowy spedycji. Użytkownicy mogą popełniać błąd, myląc te dokumenty z normami regulującymi spedycję, co często wynika z braku zrozumienia różnicy między różnymi typami umów transportowych. Warto zaznaczyć, że stosowanie niewłaściwych regulacji może prowadzić do poważnych konsekwencji prawnych oraz finansowych, dlatego istotne jest, aby wszystkie strony zaangażowane w proces spedycji miały świadomość obowiązujących przepisów oraz umów, które regulują ich współpracę. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla efektywnego zarządzania łańcuchem dostaw oraz budowania długotrwałych relacji biznesowych w branży transportowej.
Pytanie 5

Z danych zawartych w tabeli wynika, że wskaźnik poprawnie wystawionych dokumentów transportowych w Przedsiębiorstwie TRANS wynosi

Zestawienie danych dotyczących Przedsiębiorstwa TRANS
WyszczególnienieUzyskane wyniki
Liczba zrealizowanych dostaw3 800
Liczba wystawionych listów przewozowych4 000
Liczba terminowych dostaw3 600
Liczba listów przewozowych z niekompletnymi informacjami200
Liczba listów przewozowych z błędnymi danymi100
Liczba dostaw z uszkodzonym ładunkiem podczas przewozu70
Liczba zagubionych przesyłek200
A. 7,5%
B. 92,5%
C. 95,0%
D. 5,0%
Wskaźnik poprawnie wystawionych dokumentów transportowych wynoszący 92,5% jest wynikiem skrupulatnej analizy dokumentacji w Przedsiębiorstwie TRANS. Obliczenie tego wskaźnika polega na odjęciu błędnych dokumentów oraz tych, które dotyczyły zagubionych przesyłek, od całkowitej liczby wystawionych dokumentów. Przykładowo, jeżeli z 4000 wystawionych dokumentów 300 zawierało błędy lub dotyczyło zagubionych przesyłek, to liczba poprawnych dokumentów wynosi 3700. Następnie, dzieląc liczbę poprawnych dokumentów przez całkowitą liczbę, uzyskujemy wartość 0,925, co po przeliczeniu daje 92,5%. Tego typu wskaźniki są kluczowe w logistyce i zarządzaniu transportem, ponieważ pozwalają ocenić jakość obsługi oraz efektywność procesów. Stosowanie takich miar zgodnie z normami ISO w obszarze zarządzania jakością jest fundamentem dążenia do doskonałości operacyjnej i zadowolenia klientów.
Pytanie 6

Rysunek przedstawia fragment

DataLista przeprowadzonych czynnościStan licznika [mth]Opinia o stanie technicznymData następnego przegląduPodpis i pieczęć konserwatora
A. książki konserwacji wózka widłowego.
B. dziennika konserwacji wózka unoszącego.
C. dziennika utrzymania wózka widłowego.
D. wykazu przeglądów wózka unoszącego.
Wybór odpowiedzi, która nie odnosi się do dziennika konserwacji wózka unoszącego, może wynikać z niepełnego zrozumienia dokumentacji związanej z konserwacją sprzętu. Na przykład, odpowiedzi sugerujące wykaz przeglądów wózka unoszącego lub dziennik utrzymania wózka widłowego nie są adekwatne, ponieważ nie zawierają wszystkich kluczowych informacji wymaganych do skutecznej konserwacji. Wykaz przeglądów zazwyczaj ogranicza się do dat i punktów kontrolnych, co nie pozwala na szczegółową analizę stanu technicznego wózka. Z kolei dziennik utrzymania może obejmować szersze działania związane z eksploatacją, ale nie skupia się na specyficznych czynnościach konserwacyjnych. Książka konserwacji wózka widłowego, chociaż zawiera ważne informacje, często nie zawiera indywidualnych wpisów dotyczących konkretnego urządzenia, co jest kluczowe dla efektywnego zarządzania konserwacją. Niezrozumienie głównych różnic między tymi rodzajami dokumentacji może prowadzić do błędów w zarządzaniu konserwacją, co w konsekwencji może zagrażać bezpieczeństwu użytkowania sprzętu oraz zwiększać ryzyko awarii. Dlatego ważne jest, aby w każdym przypadku korzystać z odpowiednich dokumentów, które są zgodne z normami bezpieczeństwa oraz wymaganiami prawnymi branży.
Pytanie 7

Polski Globalny Numer Identyfikacji Wysyłki, służący do rozpoznawania ładunków i nadawany przez nadawcę w międzynarodowej wymianie towarów oraz dla celów celnych, posiada prefiks

A. 480
B. 590
C. 580
D. 390
Wybór prefiksu 390, 480 lub 580 wskazuje na brak znajomości systemu numeracji używanego w międzynarodowej wymianie towarów. Prefiks 390 odnosi się do Niemiec, a prefiks 480 do Filipin. Z kolei prefiks 580 jest rzadko stosowany i zazwyczaj związany jest z konkretnymi typami produktów, które nie są powszechnie używane w kontekście identyfikacji przesyłek towarowych. Wybierając jeden z tych prefiksów, można dojść do błędnych wniosków o ich zastosowaniu w polskim kontekście. Często zdarza się, że osoby mylą prefiksy lub nie zdają sobie sprawy z ich specyfiki, co prowadzi do nieporozumień. Kluczowym błędem myślowym jest utożsamienie różnych prefiksów z ogólną funkcją identyfikacyjną bez zrozumienia ich przypisania do konkretnego kraju lub regionu. W kontekście systemu GS1, prefiksy są przypisane w taki sposób, aby jednoznacznie identyfikować pochodzenie danego towaru i zapewnić spójność w międzynarodowej wymianie handlowej. Zrozumienie tych zasad jest niezbędne dla skutecznego funkcjonowania w globalnym rynku.
Pytanie 8

Który akt prawny określa zasady pracy kierowców ciężarówek w Europie?

A. ADR
B. AETR
C. IMDGC
D. TIR
Dokumenty takie jak ADR, TIR i IMDGC, mimo że są istotne w kontekście transportu, nie regulują bezpośrednio czasu pracy załóg pojazdów ciężarowych. ADR, czyli Europejska Umowa o Międzynarodowym Przewozie Towarów Niebezpiecznych, koncentruje się na bezpieczeństwie transportu materiałów niebezpiecznych, określając standardy dotyczące ich przewozu oraz wymagania dla pojazdów i załóg. Chociaż jest to istotny dokument dla segmentu transportu, nie odnosi się do czasu pracy kierowców. TIR, z kolei, dotyczy międzynarodowego transportu towarów w systemie gwarancyjnym, umożliwiając przewoźnikom przewóz towarów przez granice bez konieczności płacenia ceł. Chociaż ma wpływ na procedury graniczne, nie określa zasad dotyczących czasu pracy. IMDGC, czyli Międzynarodowa Umowa dotycząca Przewozu Drogowego, również nie zawiera przepisów dotyczących czasu pracy kierowców. Typowym błędem myślowym jest mylenie dokumentów regulujących różne aspekty transportu. Właściwe zrozumienie, które regulacje dotyczą konkretnych kwestii, jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania operacjami transportowymi i zgodności z przepisami. Dlatego wiedza o AETR jest niezbędna dla wszystkich profesjonalistów w branży transportowej.
Pytanie 9

Dokument sternika potwierdzający przyjęcie i załadunek towaru na statek jest podpisywany przez oficera nadzorującego proces załadunku oraz wręczany

A. przewoźnikowi
B. załadowcy
C. dostawcy
D. agentowi celnemu
Odpowiedź 'załadowcy' jest prawidłowa, ponieważ kwit sternika, znany również jako 'kwit załadunkowy', jest dokumentem potwierdzającym przyjęcie towaru na pokład statku. Dokument ten jest podpisywany przez oficera nadzorującego załadunek, który potwierdza, że towar został załadowany zgodnie z umową przewozu. Kluczowym aspektem jest, że kwit ten jest wydawany załadowcy, który jest odpowiedzialny za dostarczenie towaru oraz organizację transportu. W praktyce, załadowca jest osobą lub podmiotem, który zleca przewóz i ma obowiązek dostarczyć towar w odpowiednim stanie. Z perspektywy prawnej, kwit sternika stanowi podstawowy dowód w przypadku jakichkolwiek sporów dotyczących załadunku czy odpowiedzialności, dlatego jego poprawne wypełnienie oraz wydanie jest kluczowe. W branży transportowej i logistycznej, znajomość procedur związanych z wydawaniem kwitów załadunkowych, zgodnych z standardami międzynarodowymi, jest niezbędna do efektywnego zarządzania łańcuchem dostaw. To także przykład dobrych praktyk w zakresie dokumentacji transportowej, który wpływa na transparentność i bezpieczeństwo procesów transportowych.
Pytanie 10

Grahamiczna forma przedstawiania danych w postaci dwuwymiarowych obrazów zbudowanych z czarno-białych kwadratów to

A. tag RFID
B. czytnik RFID
C. kod kreskowy 1D
D. kod kreskowy 2D
Kod kreskowy 2D, znany również jako kod QR (Quick Response), to forma graficznego zapisu informacji, która wykorzystuje dwuwymiarowe obrazy składające się z czarno-białych kwadratów w celu efektywnego przechowywania danych. W przeciwieństwie do tradycyjnych kodów kreskowych 1D, które mogą zakodować jedynie ograniczoną ilość informacji, kody 2D potrafią pomieścić znacznie więcej danych, co czyni je niezwykle przydatnymi w różnych zastosowaniach. Przykłady ich użycia obejmują skanowanie kodów QR na produktach, które prowadzą do stron internetowych, aplikacji mobilnych oraz informacji o produktach. Kody 2D są wykorzystywane w logistyce, marketingu oraz w płatnościach mobilnych, gdzie szybkość i dokładność są kluczowe. Zastosowanie kodów 2D jest zgodne z międzynarodowymi standardami, takimi jak ISO/IEC 18004 dla kodów QR, co zapewnia ich szeroką akceptację w branży. Warto również zwrócić uwagę, że kody 2D mogą być skanowane przez większość smartfonów, co czyni je dostępnymi dla szerokiego kręgu użytkowników.
Pytanie 11

Zgodnie z przedstawionym fragmentem umowy CMR drugi egzemplarz oryginału listu przewozowego jest przeznaczony dla

Fragment umowy międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR)
Artykuł 5.
1. List przewozowy wystawia się w trzech oryginalnych egzemplarzach, podpisanych przez nadawcę i przez przewoźnika, przy czym podpisy te mogą być wydrukowane lub też zastąpione przez stemplę nadawcy i przewoźnika, jeżeli pozwala na to ustawodawstwo kraju, w którym wystawiono list przewozowy. Pierwszy egzemplarz wręcza się nadawcy, drugi towarzyszy przesyłce, a trzeci zatrzymuje przewoźnik.
2. Jeżeli przeznaczony do przewozu towar ma być ładowany na różne pojazdy lub jeżeli chodzi o różne rodzaje towarów albo o oddzielne partie, nadawca lub przewoźnik ma prawo wymagać wystawienia tylu listów przewozowych, ile pojazdów należy użyć lub ile jest rodzajów bądź partii towarów.
A. przewoźnika.
B. odbiorcy.
C. spedytora.
D. nadawcy.
Odpowiedź wskazująca, że drugi egzemplarz oryginału listu przewozowego jest przeznaczony dla odbiorcy jest poprawna zgodnie z zapisami zawartymi w artykule 5 umowy CMR. Zgodnie z tymi przepisami, list przewozowy, który jest kluczowym dokumentem w transporcie towarów, wystawiany jest w trzech oryginalnych egzemplarzach. Pierwszy egzemplarz jest przekazywany nadawcy, co pozwala mu na ścisłe monitorowanie przesyłki. Drugi egzemplarz towarzyszy przesyłce, co oznacza, że odbiorca otrzymuje go bezpośrednio wraz z towarem, co ma kluczowe znaczenie dla potwierdzenia przyjęcia przesyłki. Ostatni egzemplarz pozostaje u przewoźnika, który wykorzystuje go do dokumentacji transportu. Praktyczne zastosowanie tej wiedzy jest istotne dla wszystkich uczestników procesu transportowego, gdyż pozwala na klarowną identyfikację odpowiedzialności oraz zapewnia zgodność z przepisami prawnymi. W przypadku jakichkolwiek niejasności lub sporów, posiadanie odpowiedniego egzemplarza listu przewozowego przez odbiorcę stanowi fundamentalny dowód w procesie reklamacyjnym lub przy rozliczeniach.
Pytanie 12

Dokumentem, który potwierdza, że towar, którego dotyczy, został wyprodukowany w kraju, z którego pochodzi, a dzięki któremu władze celne mogą stosować preferencje celne lub regulacje dotyczące importu wynikające z określonych źródeł, jest

A. konosament
B. faktura handlowa
C. packing list
D. świadectwo pochodzenia
Wybór packing list, konosamentu czy faktury handlowej jako odpowiedzi na pytanie jest błędny, ponieważ te dokumenty pełnią różne funkcje w procesie handlowym i nie są dokumentami potwierdzającymi pochodzenie towaru. Packing list to specyfikacja towarów, która zawiera szczegóły o przesyłce, takie jak ilość i rodzaj towarów, ale nie dostarcza informacji o kraju pochodzenia. Konosament to dokument przewozowy, który potwierdza odbiór towaru przez przewoźnika i jest związany z transportem, a nie z pochodzeniem. Faktura handlowa z kolei to dokument, który potwierdza transakcję sprzedaży, zawierający informacje o cenie, ilości i warunkach dostawy, ale również nie jest dowodem na tożsamość kraju produkcji. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe dla prawidłowego zarządzania dokumentacją w handlu międzynarodowym. Użycie niewłaściwego dokumentu w kontekście ceł może prowadzić do nieporozumień podczas odprawy celnej, wyższych opłat lub nawet zatrzymania towaru. Warto zwrócić uwagę, że skuteczne zarządzanie dokumentacją, w tym poprawne stosowanie świadectwa pochodzenia, jest zgodne z najlepszymi praktykami handlu międzynarodowego i może znacznie wpłynąć na efektywność procesów importowych.
Pytanie 13

W liście przewozowym podaje się zarówno miejsce nadania, jak i miejsce docelowe przesyłki

A. MAWB
B. CMR
C. CIM
D. HAWB
Odpowiedzi CMR, HAWB i MAWB, chociaż dotyczą przewozu towarów, nie są właściwe w kontekście podawania stacji nadania i stacji przeznaczenia w liście przewozowym na transport kolejowy. CMR, czyli Konwencja o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów, skupia się głównie na transporcie drogowym. Chociaż też wymaga podania miejsc, to dotyczy innych rzeczy prawnych, jak odpowiedzialność przewoźnika i ustalanie kosztów. HAWB (House Air Waybill) i MAWB (Master Air Waybill) to z kolei dokumenty lotnicze. HAWB jest dla przesyłek od spedytorów do nadawców, podczas gdy MAWB wystawia przewoźnik lotniczy. W tych przypadkach te standardy w ogóle nie dotyczą transportu kolejowego, więc to może prowadzić do błędnego zrozumienia pytania. Pomylenie tych dokumentów w praktyce może się skończyć poważnymi błędami w logistyce, jak złe klasyfikacje przesyłek czy kłopoty z transportem. Ważne jest, żeby znać szczegóły każdego dokumentu i ich zastosowanie w różnych rodzajach transportu, żeby uniknąć nieporozumień.
Pytanie 14

Jakim skrótem określa się umowę dotyczącą międzynarodowych przewozów szybko psujących się produktów spożywczych oraz specjalnych środków transportu przeznaczonych do ich przewozu?

A. CMR
B. ATA
C. TIR
D. ATP
Umowa ATP (Accord Transport Perissables) dotyczy międzynarodowych przewozów szybko psujących się artykułów żywnościowych oraz środków transportu przeznaczonych do tych przewozów. Została ona wprowadzona, aby zagwarantować, że transportowane produkty, takie jak świeże owoce, warzywa, mięso czy nabiał, będą dostarczane w odpowiednich warunkach temperaturowych, co minimalizuje ryzyko ich zepsucia oraz zapewnia bezpieczeństwo żywności. W praktyce, umowa ATP definiuje szczegółowe wymagania dotyczące pojazdów, ich wyposażenia oraz procedur transportowych, co jest kluczowe dla zachowania jakości produktów. Przykładem zastosowania umowy ATP może być transport świeżych owoców z jednego kraju do drugiego, gdzie pojazdy muszą być odpowiednio schłodzone, aby utrzymać optymalną temperaturę oraz wilgotność, co jest zgodne z normami określonymi w umowie. Dodatkowo, umowa ta ma na celu ułatwienie handlu międzynarodowego, stanowiąc ramy prawne dla przewoźników i producentów żywności, co wpływa na zaufanie konsumentów do jakości oferowanych produktów.
Pytanie 15

Odbiorca wskazany w krajowym samochodowym liście przewozowym potwierdza przyjęcie towaru na egzemplarzu zwanym

A. wtórnikiem dokumentu przewozowego
B. oryginałem dokumentu przewozowego
C. grzbietem dokumentu przewozowego
D. cedułą dokumentu przewozowego
Ceduła listu przewozowego jest kluczowym dokumentem, na którym odbiorca potwierdza odbiór towaru. Jest to egzemplarz, który zawiera wszystkie istotne informacje dotyczące przesyłki, takie jak nazwa nadawcy, odbiorcy, rodzaj towaru oraz jego ilość. Odbiorca, kwitując odbiór na cedułach, zapewnia, że towar dotarł w odpowiednim stanie i ilości, co stanowi istotny dowód w przypadku ewentualnych reklamacji lub sporów. Praktyka ta jest zgodna z normami transportowymi, obowiązującymi w branży logistycznej, które podkreślają znaczenie dokumentacji przewozowej w procesach transportowych. Warto zauważyć, że ceduła, jako egzemplarz potwierdzający, jest często używana w różnych scenariuszach przewozu, co czyni ją uniwersalnym narzędziem w zarządzaniu logistyką. Z tego powodu zrozumienie roli ceduły w procesie transportowym jest kluczowe dla efektywnego zarządzania łańcuchem dostaw.
Pytanie 16

Jaką całkowitą masę ładunku należy podać w liście przewozowym, odnosząc się do transportu 72 kartonów, gdzie każdy z nich ma masę brutto 50 kg, rozmieszczonych na 6 paletach o jednostkowej masie własnej 25 kg?

A. 3 600 kg
B. 3 900 kg
C. 3 750 kg
D. 3 450 kg
Przy analizie odpowiedzi, które nie są poprawne, warto skupić się na zrozumieniu, skąd mogą wynikać błędy w obliczeniach. Wiele osób może popełnić błąd, pomijając masę palet, co prowadzi do zaniżenia całkowitej masy brutto ładunku. Na przykład, odpowiedzi takie jak 3600 kg mogą wydawać się logiczne, ponieważ dokładnie odpowiadają masie kartonów, jednak nie uwzględniają one dodatkowego ciężaru palet, co jest kluczowe w transporcie. Inny typowy błąd polega na błędnym obliczeniu masy palet poprzez pomnożenie liczby palet przez jednostkową masę, ale zapominając o tym, że masa palet również wpływa na całkowitą masę brutto. W transporcie i logistyce, pełne zrozumienie komponentów masy ładunku jest niezbędne, aby unikać nieporozumień z przewoźnikami oraz przestrzegać obowiązujących regulacji prawnych dotyczących transportu. Prawidłowe podejście do obliczeń zapewnia nie tylko zgodność z przepisami, ale również efektywność operacyjną, co jest kluczowe dla zarządzania kosztami i optymalizowania zasobów w branży. Biorąc pod uwagę powyższe, istotne jest, aby nie tylko wykonywać obliczenia, ale również zrozumieć ich kontekst w szerokim zakresie operacji logistycznych.
Pytanie 17

Po pomyślnym zakończeniu kontroli przez Urząd Dozoru Technicznego, posiadacz wózka otrzymuje

A. księgę rewizyjną urządzenia technicznego
B. certyfikat jakości
C. certyfikat pochodzenia
D. dokumentację kontroli urządzenia
Wybór innych odpowiedzi może prowadzić do nieporozumień dotyczących funkcji i znaczenia dokumentacji związanej z urządzeniami technicznymi. Odpowiedź wskazująca na księgę kontroli urządzenia jest myląca, ponieważ dokument ten odnosi się zwykle do systemów zarządzania jakością i nie jest bezpośrednio związany z badaniami przeprowadzanymi przez Urząd Dozoru Technicznego. Księga rewizyjna jest natomiast kluczowym dokumentem, który rejestruje wszystkie istotne interwencje techniczne, jakie miały miejsce w urządzeniu, co jest istotne dla zachowania jego sprawności i bezpieczeństwa. Z kolei certyfikat pochodzenia dotyczy legalności i źródła urządzenia, a nie jego stanu technicznego czy przeprowadzonych kontroli. Certyfikat jakości, mimo że jest istotnym dokumentem w kontekście zapewnienia standardów produkcji, również nie jest bezpośrednio związany z inspekcją techniczną przeprowadzoną przez UDT. Zrozumienie różnic między tymi dokumentami jest kluczowe, aby uniknąć błędów myślowych i zapewnić właściwe zarządzanie dokumentacją urządzeń technicznych. Tylko właściwe podejście do tych kwestii pozwala na skuteczne monitorowanie i utrzymanie wysokich standardów bezpieczeństwa oraz jakości pracy urządzeń w różnych sektorach przemysłowych.
Pytanie 18

W Polsce regulacje dotyczące umowy spedycji znajdują się w Kodeksie

A. cywilnym
B. handlowym
C. celnym
D. pracy
Umowa spedycji nie jest regulowana przez Kodeks celny, który koncentruje się na przepisach dotyczących obrotu towarami i procedur celnych. Kodeks celny dotyczy ograniczeń w handlu międzynarodowym oraz zasad zwalniania towarów z cła, co nie ma bezpośredniego związku z regulowaniem umów spedycji jako takich. Również Kodeks pracy nie ma zastosowania w kontekście umowy spedycji, ponieważ reguluje on relacje między pracodawcami a pracownikami, a nie umowy o świadczenie usług transportowych. Kodeks handlowy, z drugiej strony, dotyczy działalności gospodarczej i przedsiębiorców, ale nie precyzuje szczegółowo zasad dotyczących umów spedycji, które są bardziej związane z umowami cywilnoprawnymi. W praktyce, osoby zajmujące się spedycją mogą mylić te kodeksy, co prowadzi do błędnych wniosków na temat obowiązujących przepisów. W kontekście spedycji, kluczowe jest zrozumienie, że umowy te są specyficznymi umowami cywilnymi z określonymi prawami i obowiązkami, które mogą być również regulowane przez dodatkowe przepisy takie jak Ustawa o przewozie towarów. Dlatego znajomość Kodeksu cywilnego jest niezbędna do prawidłowego zarządzania umowami spedycyjnymi.
Pytanie 19

Firma zajmująca się transportem wystawiła fakturę na kwotę 1 230,00 zł brutto za przewóz towaru na trasie 200 km. Jaką stawkę netto za kilometr należy przyjąć, jeśli usługa podlega 23% stawce VAT?

A. 23,00 zł
B. 5,00 zł
C. 6,15 zł
D. 244,00 zł
Podczas analizy błędnych odpowiedzi można zauważyć, że wiele osób popełnia typowy błąd, polegający na myleniu wartości brutto z netto. Odpowiedzi, które sugerują stawki takie jak 244,00 zł, 6,15 zł czy 23,00 zł, mogą wynikać z niewłaściwego zrozumienia podstawowych zasad dotyczących obliczania netto z kwoty brutto. Odpowiedź 244,00 zł sugeruje, że cała kwota brutto jest dzielona przez jedną jednostkę, co jest błędne, ponieważ nie uwzględnia się tutaj liczby kilometrów. Osoby wybierające 6,15 zł mogą myśleć o całkowitym koszcie transportu, jednak powinni zwrócić uwagę na to, że do prawidłowego obliczenia stawki za kilometr należy najpierw obliczyć wartość netto, a następnie podzielić ją przez liczbę kilometrów. Z kolei stawka 23,00 zł sugeruje mylne założenie, że całkowity koszt transportu jest równy wartości netto, co również jest nieprawidłowe. W wynikach tych odpowiedzi widać niewłaściwe podejście do obliczeń związanych z podatkiem VAT oraz braku zrozumienia, jak obliczać stawki za usługi transportowe. Kluczowym elementem w obliczeniach finansowych dla przedsiębiorstw transportowych jest zrozumienie różnicy między kwotą brutto a netto oraz umiejętność właściwego obliczania stawki za kilometr, co ma znaczenie dla prawidłowego kalkulowania kosztów i cen usług. W praktyce, nieznajomość tych zasad może prowadzić do strat finansowych, dlatego ważne jest, aby każda osoba pracująca w branży transportowej znała te podstawy.
Pytanie 20

Jaki list przewozowy w transporcie lotniczym powinien wystawić spedytor, gdy wysyła przesyłki różnych klientów do tego samego miejsca przeznaczenia?

A. AWB
B. CMR
C. MAWB
D. CIM
CMR, czyli Konwencja o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów, odnosi się wyłącznie do transportu drogowego i nie ma zastosowania w kontekście transportu lotniczego. Jako że pytanie dotyczy sytuacji w transporcie lotniczym, odpowiedź ta jest błędna, ponieważ CMR nie jest dokumentem akceptowanym w przewozach lotniczych. W przypadku CIM, który dotyczy międzynarodowego przewozu towarów koleją, również jest to rozwiązanie nieodpowiednie w kontekście lotnictwa. MAWB jest odpowiednim dokumentem dla operacji w transporcie lotniczym i łączy w sobie wszystkie przesyłki od różnych nadawców, które są transportowane do jednego miejsca. Master AWB różni się od AWB (Air Waybill), który dotyczy przesyłki pojedynczej. Zrozumienie tych różnic jest kluczowe w logistyce, gdzie wybór właściwego dokumentu jest niezbędny do zapewnienia sprawnej obsługi i zgodności z regulacjami prawnymi. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków mogą wynikać z niepełnego zrozumienia, jak różne dokumenty przewozowe są klasyfikowane w zależności od rodzaju transportu oraz kontekstu aplikacji. Każdy z tych dokumentów ma swoje specyficzne zastosowanie, które musi być rozumiane przez osoby pracujące w branży spedycyjnej, aby uniknąć problemów w czasie transportu.
Pytanie 21

Przewozy międzynarodowe drogowe dla towarów niebezpiecznych regulowane są przez Umowę

A. AETR
B. CMR
C. ADR
D. ATP
Umowy CMR, ATP i AETR, mimo że dotyczą transportu, nie regulują bezpośrednio przewozu towarów niebezpiecznych. CMR (Międzynarodowa Konwencja o Umowie Transportu Drogowego) dotyczy ogólnych zasad transportu towarów drogami międzynarodowymi, koncentrując się na odpowiedzialności przewoźnika i warunkach umowy. Nie uwzględnia ona specyficznych przepisów dotyczących towarów niebezpiecznych, co sprawia, że nie jest wystarczająca dla firm zajmujących się tym obszarem. Z kolei ATP (Umowa o międzynarodowym przewozie towarów wymagających szczególnego traktowania) koncentruje się na transporcie towarów wymagających chłodzenia, takich jak żywność i leki, ale również nie obejmuje towarów niebezpiecznych. AETR (Umowa europejska dotycząca pracy załóg pojazdów transportu drogowego) reguluje przepisy dotyczące czasu pracy kierowców, jednakże nie odnosi się do specyfiki transportu materiałów niebezpiecznych. Stosowanie tych umów w kontekście transportu towarów niebezpiecznych może prowadzić do poważnych błędów w interpretacji obowiązków i odpowiedzialności, co z kolei może wpływać na bezpieczeństwo przewozów i prowadzić do naruszeń prawa. Dlatego kluczowe jest, aby osoby zajmujące się transportem niebezpiecznych towarów znały i stosowały przepisy ADR, a nie opierały się na innych umowach, które nie są w stanie w pełni zabezpieczyć ich działań.
Pytanie 22

W transporcie morskim do przewozu towarów wykorzystywany jest dokument

A. Master Air Waybil
B. FIATA Warehause Receipt
C. FIATA Forwarding Instruction
D. Bill of Lading
Master Air Waybill (MAWB), FIATA Forwarding Instruction oraz FIATA Warehouse Receipt to dokumenty stosowane w różnych kontekstach transportu, jednak żaden z nich nie jest przeznaczony do przewozu ładunku morskiego. Master Air Waybill jest ściśle związany z transportem lotniczym i służy jako umowa między nadawcą a przewoźnikiem lotniczym. Jego funkcje są analogiczne do Bill of Lading, ale dotyczą wyłącznie przewozu lotniczego. Z kolei FIATA Forwarding Instruction to dokument, który służy do przekazywania instrukcji dotyczących przesyłki lub ładunku do spedytora, a nie do przewozu towaru. Dokument ten jest bardziej związany z organizacją transportu niż z samym przewozem. FIATA Warehouse Receipt odnosi się do potwierdzenia przechowywania towarów w magazynie i nie ma zastosowania w kontekście transportu morskiego. Powszechny błąd myślowy polegający na utożsamianiu dokumentów związanych z różnymi rodzajami transportu może prowadzić do zamieszania i błędnych decyzji w procesie logistycznym. Dlatego istotne jest, aby rozumieć różnice między tymi dokumentami oraz ich właściwe zastosowania w kontekście branży transportowej.
Pytanie 23

Jakie towary są całkowicie wyłączone z transportu pod osłoną karnetów TIR?

A. papierosy
B. produkty owocowe
C. odzież
D. perfumy
Odpowiedzi wskazujące na ubrania, owoce oraz perfumy jako towary całkowicie wykluczone z przewozów pod osłoną karnetów TIR opierają się na błędnym zrozumieniu regulacji dotyczących międzynarodowego transportu towarowego. Ubrania, jako ogólnie uznawane towary handlowe, mogą być przewożone w ramach karnetów TIR, co jest zgodne z międzynarodowymi standardami przewozu. Owoce również są dopuszczone do transportu, chociaż wymagają spełnienia określonych norm sanitarnych oraz fitosanitarnych, ale nie są wyłączone z możliwości przewozu pod karnetem TIR. Co więcej, perfumy są klasyfikowane jako towary luksusowe, jednak także one mogą być przewożone z zastosowaniem procedur celnych, o ile przewoźnik spełnia wymogi dotyczące akcyzy i innych regulacji. Typowym błędem myślowym w tym kontekście jest mylenie towarów akcyzowych z całkowitym zakazem ich transportu w ramach uproszczonych procedur. Kluczowe jest zrozumienie, że niektóre towary, mimo że mogą być obciążone dodatkowymi regulacjami, nie są automatycznie wykluczone z procedur TIR. Przewoźnicy powinni być świadomi obowiązujących przepisów, aby uniknąć nieporozumień oraz problemów prawnych związanych z przewozem towarów.
Pytanie 24

Która z międzynarodowych umów dotyczy transportu szybko psujących się produktów spożywczych?

A. ADN
B. AGC
C. ADR
D. ATP
AGC, czyli Umowa dotycząca międzynarodowego przewozu towarów, nie ma zastosowania w kontekście szybko psujących się artykułów żywnościowych, gdyż dotyczy bardziej ogólnych regulacji transportowych, a nie specyficznych wymagań dotyczących żywności. Z kolei ADR, dotycząca międzynarodowego przewozu towarów niebezpiecznych, jest skoncentrowana na bezpieczeństwie transportu materiałów, które mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia ludzi oraz środowiska, co jest zupełnie inną kategorią niż przewóz żywności. Natomiast ADN dotyczy transportu towarów w stanie płynnym na wodach, co również nie ma związku z wymaganiami dotyczącymi szybko psujących się artykułów żywnościowych. Często mylone koncepcje wynikają z nieprecyzyjnego rozumienia specyfiki różnych umów i ich zastosowania w kontekście branżowym. Należy pamiętać, że dla każdego rodzaju transportu istnieją odrębne regulacje, a ich znajomość jest kluczowa dla efektywnego i zgodnego z prawem prowadzenia działalności gospodarczej w obszarze logistyki i transportu. Brak znajomości tych regulacji może prowadzić do poważnych konsekwencji, w tym do narażenia zdrowia konsumentów oraz strat finansowych przedsiębiorstw.
Pytanie 25

Który dokument uprawnia do realizacji przewozów między państwami Unii Europejskiej?

A. Zezwolenie jednostronne
B. Wypis z licencji wspólnotowej
C. Wypis z licencji ogólnej
D. Zezwolenie dwustronne
Wypis z licencji wspólnotowej jest dokumentem, który uprawnia do wykonywania przewozów międzynarodowych pomiędzy krajami Unii Europejskiej. Licencja ta jest zgodna z regulacjami unijnymi, które nakładają obowiązek posiadania odpowiednich zezwoleń na transport drogowy. Wypis z licencji wspólnotowej poświadcza, że przewoźnik spełnia określone wymogi dotyczące zdrowia finansowego, profesjonalizmu, oraz rzetelności. Na przykład, przewoźnicy wykonujący transport międzynarodowy muszą wykazać, że posiadają wystarczające środki finansowe oraz odpowiednie kwalifikacje, co jest potwierdzane w procesie wydawania licencji. Dzięki tym regulacjom, możliwe jest zapewnienie wysokich standardów bezpieczeństwa i jakości usług transportowych w całej Unii Europejskiej. Warto również zauważyć, że licencje te są uznawane wzajemnie przez kraje członkowskie, co ułatwia wymianę handlową i mobilność w transporcie drogowym.
Pytanie 26

Firma wystawiła rachunek za wynajem 3 owijarek na kwotę 2 583,00 zł brutto. Usługa ta podlega 23% stawce VAT. Oblicz wartość jednostkową netto za wynajem jednej owijarki?

A. 650,00 zł
B. 2 100,00 zł
C. 700,00 zł
D. 500,00 zł
Kiedy patrzymy na błędne odpowiedzi dotyczące obliczeń ceny jednostkowej netto wynajmu owijarek, widać kilka naprawdę istotnych pomyłek, które prowadzą do złych wyników. Wiele osób ma problemy z tym, jak przeliczyć wartość netto z kwoty brutto, co właściwie jest podstawą księgowości. Często można zobaczyć błąd, gdzie ludzie zapominają o stawce VAT przy obliczaniu wartości. Na przykład, jeżeli ktoś wybiera 650,00 zł jako cenę jednostkową, może myśleć, że całkowitą kwotę brutto podzielił przez liczbę owijarek bez brania VAT pod uwagę, co jest błędne. W ten sposób nie uwzględnia się odpowiedniego przeliczenia podatku, co prowadzi do sporych błędów w szacowaniu rzeczywistych kosztów wynajmu. Z kolei, jeżeli ktoś weźmie 500,00 zł jako cenę jednostkową, to pewnie przez to, że źle podzielił kwotę brutto na owijarki, pomijając stawkę VAT i całą wartość netto. A w przypadku 2 100,00 zł, jeśli ktoś się pomylił w wyliczeniach jednostkowych, to mógłby myśleć, że kwota netto dotyczy jednej owijarki, co też jest błędem. Ważne jest, żeby przy takich obliczeniach stosować dobre metody i pamiętać o zasadach dotyczących VAT, bo to jest kluczowe dla zarządzania finansami w firmie.
Pytanie 27

Jak brzmi nazwa dokumentu kierowanego do klienta, mającego na celu informowanie go o nadchodzącej dostawie?

A. Licencja eksportowa
B. Zlecenie transportowe
C. Awizo dostawy
D. List przewozowy
List przewozowy, zlecenie transportowe oraz licencja eksportowa to dokumenty związane z procesem transportu, jednak nie pełnią one funkcji informowania klienta o zbliżającej się dostawie. List przewozowy jest dokumentem, który towarzyszy towarowi podczas transportu i zawiera szczegóły dotyczące przewożonego ładunku oraz warunków jego transportu. Zlecenie transportowe jest z kolei dokumentem, który formalizuje zlecenie przewozu, określając szczegóły usługi transportowej, ale nie jest bezpośrednio związane z informowaniem odbiorcy o dostawie. Licencja eksportowa to dokument wymagany w przypadku eksportu towarów, mający na celu zapewnienie zgodności z przepisami prawnymi, ale również nie informuje ona klienta o konkretnej dostawie. Odpowiedzi te mogą wprowadzać w błąd, gdyż zamiast koncentrować się na bezpośrednim powiadomieniu klienta, skupiają się na aspektach logistycznych i formalnych, które nie odpowiadają na pytanie. Typowym błędem myślowym jest mylenie funkcji dokumentów związanych z transportem z ich przeznaczeniem informacyjnym.
Pytanie 28

Zgodnie z regulacjami zatwierdzonymi przez lekarza weterynarii, dokumentacja dotycząca trasy transportu zwierząt kopytnych

A. zostaje u powiatowego lekarza weterynarii
B. jest przekazywana Inspekcji Transportu Drogowego
C. jest dołączana do dokumentów towarzyszących przesyłce
D. zostaje w siedzibie przewoźnika
Nieprawidłowe podejście do kwestii przewozu zwierząt kopytnych często polega na mylnym zrozumieniu roli dokumentacji w tym procesie. Pozostawienie planu trasy u powiatowego lekarza weterynarii może wydawać się wygodne, jednak w praktyce nie spełnia to wymogów formalnych związanych z transportem. Ten dokument powinien być dostępny w trakcie przewozu, a nie w siedzibie instytucji, co uniemożliwia jego natychmiastowe weryfikowanie. Z kolei przekazanie dokumentu Inspekcji Transportu Drogowego nie jest właściwe, ponieważ to nie ta instytucja jest odpowiedzialna za nadzór nad dokumentacją transportową, a raczej przewoźnik. Co więcej, pozostawienie planu w siedzibie przewoźnika również jest obarczone ryzykiem, gdyż w przypadku kontroli brak dokumentów może prowadzić do kar oraz problemów z legalnością transportu. Należy podkreślić, że odpowiednie przygotowanie i dołączenie planu trasy do dokumentów towarzyszących przesyłce jest nie tylko wymogiem prawnym, ale także kluczowym elementem zapewniającym dobrostan zwierząt oraz bezpieczeństwo podczas transportu. Prawidłowe podejście do regulacji transportowych wymaga zrozumienia ich kontekstu i celów, co często jest pomijane, prowadząc do błędnych wniosków i praktyk.
Pytanie 29

Co identyfikuje numer SSCC?

A. towary w sprzedaży detalicznej
B. pojedyncze produkty
C. pojedyncze jednostki logistyczne
D. towary w sprzedaży hurtowej
Pojęcie identyfikacji towarów w obrocie hurtowym lub detalicznym opiera się na innych systemach kodów, takich jak EAN lub UPC, które są używane głównie do identyfikacji pojedynczych produktów na poziomie sprzedaży detalicznej. Te systemy kodów pozwalają na identyfikację produktów w sklepach, jednak nie są przystosowane do śledzenia jednostek logistycznych na poziomie transportu. W kontekście obrotu hurtowego, zastosowanie SSCC jest kluczowe, ale nie należy mylić go z identyfikacją samych towarów. Z kolei twierdzenie, że SSCC identyfikuje towary w obrocie detalicznym, jest nieprecyzyjne, ponieważ detaliczna sprzedaż towarów zazwyczaj wymaga bardziej szczegółowej identyfikacji jednostkowej produktów, co osiąga się za pomocą innych kodów. Typowym błędem jest mylenie poziomu identyfikacji – jednostki logistyczne (jak palety) mają inne potrzeby identyfikacyjne niż pojedyncze produkty sprzedawane w sklepach. Znajomość różnicy między tymi systemami jest kluczowa dla efektywnego zarządzania zapasami i optymalizacji procesów logistycznych. Właściwe zrozumienie tych zagadnień jest istotne dla każdego profesjonalisty w dziedzinie logistyki i zarządzania łańcuchem dostaw.
Pytanie 30

Który z poniższych przykładów GS1-128 reprezentuje numer identyfikacyjny SSCC?

A. (01)03123451234569(15)121224(10)LV111
B. (00)006141411234567890
C. (420)45458(401)541234550127201
D. (02)05901234567015(17)140202(37)40
Odpowiedź (00)006141411234567890 jest trafna, bo zawiera SSCC, czyli kod identyfikacyjny, który jest mega ważny w systemie GS1. Składa się z 18 cyfr i pomaga w jednoznacznym określeniu całych jednostek transportowych, co potem ułatwia śledzenie i zarządzanie łańcuchem dostaw. Wiesz, ta prefiks (00) po prostu pokazuje, że mamy do czynienia z SSCC. Dodatkowo, w standardzie GS1-128 można wrzucić różne info w jednym kodzie, co sprawia, że operacje logistyczne są bardziej efektywne. Na przykład, w firmach, dzięki SSCC można błyskawicznie skanować przesyłki w magazynach, co znacznie przyspiesza przyjęcia i wydania towarów. Z mojego doświadczenia, znajomość i poprawne użycie numerów SSCC ma duże znaczenie, żeby wszystko zgadzało się z zasadami GS1 i żeby dobrze zarządzać danymi w systemach ERP.
Pytanie 31

Aby zrealizować transport ponadgabarytowy, konieczne jest uzyskanie

A. licencji.
B. zezwolenia.
C. świadectwa.
D. zezwolenia na przewóz.
Zezwolenie na przewóz ponadgabarytowy jest kluczowym dokumentem wymaganym do legalnego transportu ładunków, które przekraczają standardowe wymiary i masę. W praktyce, uzyskanie takiego zezwolenia wiąże się z koniecznością spełnienia określonych norm i procedur administracyjnych. Przewoźnicy muszą złożyć wniosek do odpowiednich organów, takich jak zarząd dróg czy urzędy transportowe, a także przedstawić szczegółowe informacje na temat planowanej trasy, rodzaju ładunku oraz środków transportu. Przykładowo, transport dużych elementów konstrukcji, takich jak wiatraki czy elementy infrastruktury, wymaga nie tylko zezwolenia, ale również opracowania szczegółowego planu transportu, który uwzględnia podjazdy, ograniczenia drogowe oraz ewentualne objazdy. Warto również zauważyć, że przewoźnicy są zobowiązani do przestrzegania norm wynikających z przepisów krajowych oraz europejskich, co zwiększa bezpieczeństwo operacji i minimalizuje ryzyko wypadków. Odpowiednie zezwolenia pozwalają na uniknięcie kar finansowych oraz problemów prawnych związanych z nielegalnym przewozem.
Pytanie 32

Do czynności procesu przewozowego zalicza się

A. zakup paliwa, obsługa celna, naprawa samochodów, rozliczanie podatków.
B. planowanie produkcji, magazynowanie towarów, obsługa kasowa, reklama usług.
C. przygotowanie, realizacja, kontrola jakości i dokumentacji, koordynacja działań między podmiotami.
D. projektowanie pojazdów, naprawa infrastruktury drogowej, szkolenie kierowców.
Niewłaściwe odpowiedzi na to pytanie wynikają z niepełnego zrozumienia, czym w istocie jest proces przewozowy oraz jakie działania wchodzą w jego skład. Wiele osób utożsamia ten proces z całokształtem czynności logistycznych lub technicznych, które towarzyszą transportowi, takich jak magazynowanie, obsługa celna, naprawy pojazdów czy działania marketingowe. Choć są one istotne z punktu widzenia funkcjonowania przedsiębiorstwa transportowego, nie stanowią bezpośrednich elementów procesu przewozowego. W rzeczywistości proces przewozowy koncentruje się na samym przemieszczaniu towarów – od momentu przygotowania przewozu, przez jego realizację, aż po kontrolę i koordynację działań między podmiotami zaangażowanymi w transport. Błędne odpowiedzi często skupiają się na działaniach technicznych, administracyjnych lub eksploatacyjnych, które mają charakter wspierający, ale nie są częścią zasadniczego przebiegu przewozu. Przykładowo, projektowanie pojazdów i naprawy techniczne to działania z zakresu inżynierii, a rozliczenia podatkowe czy reklama usług należą do obszaru zarządzania firmą, nie do operacji transportowych. Mylenie tych obszarów prowadzi do błędnego rozumienia struktury procesów logistycznych oraz roli poszczególnych etapów w łańcuchu dostaw. Poprawna odpowiedź - obejmująca przygotowanie, realizację, kontrolę jakości i dokumentacji oraz koordynację działań między podmiotami - odzwierciedla właściwe rozumienie procesu przewozowego jako spójnego ciągu działań mających na celu skuteczne, bezpieczne i terminowe przemieszczenie towaru z punktu nadania do punktu odbioru. Zrozumienie tych etapów jest kluczowe dla efektywnego zarządzania transportem oraz zapewnienia wysokiej jakości usług w branży logistycznej.
Pytanie 33

Rewizje wózka widłowego oraz jego serwisowanie powinny być rejestrowane

A. w książce eksploatacji wózka widłowego
B. w dokumentacji techniczno-ruchowej
C. w certyfikacie pochodzenia pojazdu
D. w dzienniku konserwacji wózka widłowego
Odnotowywanie przeglądów i napraw w certyfikacie pochodzenia pojazdu jest koncepcją błędną, ponieważ ten dokument ma na celu potwierdzenie legalności i historii pochodzenia danego pojazdu, a nie jego stanu eksploatacyjnego. Certyfikat ten jest istotny przy rejestracji pojazdów, ale nie zawiera szczegółowych informacji o serwisie czy konserwacji, co czyni go niewłaściwym narzędziem do monitorowania stanu technicznego wózka widłowego. Z kolei dokumentacja techniczno-ruchowa, choć istotna, również nie jest miejscem odpowiednim do zapisywania szczegółowych działań konserwacyjnych i naprawczych. Jej głównym celem jest dostarczenie ogólnych informacji o charakterystyce technicznej wózka oraz jego przeznaczeniu. Umieszczenie szczegółów dotyczących przeglądów w takiej dokumentacji mogłoby prowadzić do nieczytelności i utrudnień w śledzeniu historii konserwacyjnej. Książka eksploatacji natomiast może zawierać informacje o używaniu wózka, ale również nie jest dedykowanym miejscem na szczegółowe zapisy dotyczące przeglądów i napraw, co może skutkować brakiem pełnej dokumentacji dotyczącej stanu technicznego wózka. Często błędem popełnianym przez użytkowników jest mylenie tych dokumentów i niezdolność do zrozumienia, że każdy z nich ma swoją specyfikę i cel. Właściwe podejście do konserwacji wózka widłowego powinno skupiać się na prowadzeniu dokładnego dziennika konserwacji, który pomoże w utrzymaniu sprzętu w optymalnym stanie i zapewni bezpieczeństwo w miejscu pracy.
Pytanie 34

Dokumentem stosowanym dla jednego pojazdu lub zespołu pojazdów przy transporcie ładunków w międzynarodowym transporcie drogowym, który pełni rolę celną i gwarancyjną, jest

A. deklaracja RUS
B. karnet TIR
C. list FIATA
D. list UFO
Deklaracja RUS, list FIATA oraz list UFO nie są odpowiednimi dokumentami do stosowania w międzynarodowym transporcie drogowym, gdyż ich funkcje i zastosowanie znacząco różnią się od karnetu TIR. Deklaracja RUS to dokument stosowany w obrocie towarami, który głównie dotyczy procedur celnych na poziomie krajowym, a nie międzynarodowym. W związku z tym nie zapewnia takiej samej elastyczności i uproszczeń jak karnet TIR. List FIATA to międzynarodowy dokument przewozowy, który również jest stosowany w transporcie, jednak nie spełnia roli dokumentu celnego i nie oferuje gwarancji celnej w ramach systemu TIR. List UFO, będący mniej znanym dokumentem, również nie ma uznania w międzynarodowych procedurach celnych i transportowych. Typowym błędem jest mylenie rodzajów dokumentów i ich funkcji, co prowadzi do nieporozumień w zakresie obowiązków celnych i logistycznych. Ważne jest, aby zrozumieć, że karnet TIR nie tylko upraszcza proces przewozu, lecz także stanowi gwarancję zapewnianą przez odpowiednie organizacje i stowarzyszenia zawodowe, co czyni go fundamentalnym narzędziem w transporcie międzynarodowym.
Pytanie 35

Dokumentem, który potwierdza odbiór towaru przez załadowcę do magazynu portowego w celu załadunku na statek, jest

A. nota bukingowa
B. nota gotowości
C. kwit dokowy
D. umowa czarterowa
Nota gotowości, umowa czarterowa oraz nota bukingowa, mimo że są istotnymi dokumentami w procesach logistycznych i transportowych, nie pełnią roli potwierdzenia przyjęcia towaru do składu portowego. Nota gotowości jest dokumentem, który informuje o przygotowaniu statku do załadunku, ale nie potwierdza, że towar został fizycznie przyjęty przez załadowcę. Jej zastosowanie jest bardziej związane z koordynacją procesu załadunku niż z udokumentowaniem samego przyjęcia towaru. Umowa czarterowa to dokument regulujący warunki przewozu, który dotyczy relacji pomiędzy czarterującym a czarterobiorcą, a nie potwierdzenia przyjęcia towaru do transportu. Nota bukingowa to dokument wydawany przez agencję frachtową, potwierdzający rezerwację miejsca na statku, lecz nie stanowi dowodu na przyjęcie towaru przez załadowcę. Typowym błędem jest mylenie tych dokumentów z kwitem dokowym, co może prowadzić do nieporozumień w procedurach logistycznych. Każdy z tych dokumentów ma swoje specyficzne zastosowanie, jednak nie zastępuje on funkcji kwitu dokowego, który jest wyraźnie zdefiniowany w międzynarodowych regulacjach dotyczących transportu morskiego.
Pytanie 36

Nadawca towaru transportowanego poza terytorium Polski przy pomocy transportu drogowego przygotowuje międzynarodowy list przewozowy samochodowy

A. CMR
B. CIM
C. CIF
D. CRM
Odpowiedzi CRM, CIM i CIF są błędne, bo to nie są dokumenty, które się używa w międzynarodowym transporcie drogowym. CRM to w ogóle nie jest standardowy dokument przewozowy, a CIM dotyczy transportu kolejowego, więc to też się mija z celem, gdy mówimy o transporcie samochodowym. CIF to z kolei dotyczy warunków sprzedaży, a nie dokumentów przewozowych. Mylenie tych terminów z dokumentem CMR pokazuje brak zrozumienia w temacie transportu. W praktyce, jak się transportuje coś międzynarodowo drogą lądową, to CMR jest obowiązkowy. Jak go nie ma, to mogą być spore problemy prawne i finansowe.
Pytanie 37

Podczas transportu krzeseł biurowych z Lublina do Berlina, korzystając z kolei, należy przestrzegać zasad konwencji

A. SMGS
B. ADR
C. COTIF
D. CMR
Odpowiedzi ADR, CMR i SMGS są niewłaściwe w kontekście przewozu foteli biurowych koleją z Lublina do Berlina, ponieważ każda z tych konwencji odnosi się do innych form transportu. ADR odnosi się do przewozu towarów niebezpiecznych drogą, co nie ma zastosowania w przypadku przewozu foteli, które nie są klasyfikowane jako materiały niebezpieczne. CMR reguluje zasady międzynarodowego przewozu towarów drogą, również nie mając zastosowania w transporcie kolejowym. SMGS (Międzynarodowa konwencja o przewozie towarów koleją w krajach byłego ZSRR) dotyczy przewozu kolejowego w krajach postsowieckich i nie ma zastosowania w transporcie do Europy Zachodniej. Typowe błędy myślowe prowadzące do takich niepoprawnych wniosków to nieznajomość zakresu obowiązywania poszczególnych konwencji oraz ich specyfikacji dotyczących form transportu. Zrozumienie, że każda konwencja ma swoje unikalne zasady i obszar zastosowania, jest kluczowe dla prawidłowego podejścia do organizacji transportu międzynarodowego.
Pytanie 38

Książka serwisowa pojazdu nie zawiera danych dotyczących

A. adresu zameldowania właściciela pojazdu
B. licznika przebiegu pojazdu
C. napraw oraz wymiany komponentów
D. wykonanych przeglądów okresowych
Wielu użytkowników pojazdów myli zawartość książki serwisowej, sądząc, że może ona obejmować różnorodne dane osobowe, takie jak adres zamieszkania właściciela. Takie podejście jest błędne, ponieważ książka serwisowa jest dedykowana do gromadzenia i dokumentowania informacji technicznych związanych z pojazdem. Naprawy i wymiany części są kluczowymi informacjami, które pomagają w ocenie historii serwisowej i stanu technicznego auta. Tak samo, przebieg pojazdu oraz dane o przeglądach okresowych są niezbędne dla potencjalnych nabywców, którzy mogą chcieć poznać, w jakim stanie jest interesujący ich pojazd. Włączenie danych osobowych do książki serwisowej mogłoby prowadzić do naruszenia prywatności właściciela oraz łamania regulacji dotyczących ochrony danych osobowych. Tego typu informacje powinny być przechowywane w innych dokumentach, takich jak umowy sprzedaży czy ewidencja klientów w warsztatach. Dlatego, nie uwzględniając danych osobowych, książka serwisowa staje się dokumentem bardziej przejrzystym oraz zgodnym z przepisami prawa, a także ułatwia serwisom mechanicznym prowadzenie działalności zgodnie z dobrymi praktykami branżowymi w zakresie obsługi klienta.
Pytanie 39

Pisemna umowa, na mocy której realizowany jest transport ładunków w żegludze nieregularnej, to

A. nota bukingowa
B. nota gotowości
C. kwit sternika
D. czarter
Czarter to pisemna umowa, która reguluję przewóz ładunków w żegludze nieregularnej, co oznacza, że statki są wynajmowane na określony czas lub w celu przewozu konkretnych ładunków. Umowa czarterowa zawiera kluczowe informacje dotyczące warunków przewozu, takie jak trasa, terminy, stawki frachtowe oraz odpowiedzialność stron. Przykładowo, w przypadku wynajmu statku do przewozu towarów, czarterujący może ustalić dokładne wymagania dotyczące ładunku, co jest niezbędne dla efektywnego zarządzania logistyką. W branży żeglugi to standardowa praktyka, która zapewnia jasne zasady współpracy oraz minimalizuje ryzyko nieporozumień. Warto zaznaczyć, że umowy czarterowe są regulowane przez przepisy prawa morskiego oraz międzynarodowe konwencje, co dodatkowo zabezpiecza interesy obu stron. Znajomość tych zasad jest kluczowa dla każdego, kto zajmuje się organizacją transportu morskiego.
Pytanie 40

Jakiego dokumentu magazynowego należy użyć przy wydaniu towarów z magazynu na rzecz zewnętrznego odbiorcy?

A. WZ
B. PW
C. RW
D. PZ
Odpowiedzi PW, RW i PZ to różne dokumenty magazynowe, ale w kontekście wydania towarów na zewnątrz się nie sprawdzają. PW, czyli Przyjęcie Wewnętrzne, dotyczy przyjmowania towarów do magazynu, więc w przypadku wydania nie ma sensu. RW, Rozchód Wewnętrzny, służy do ewidencjonowania ruchów wewnętrznych, także nie pasuje przy wydaniu towaru. PZ, Przyjęcie Zewnętrzne, jest do udokumentowania przyjęcia towarów, co też nic nie wnosi w kontekście wydania. Często ludzie mylą te dokumenty, a to prowadzi do problemów w zarządzaniu magazynem. Ważne, żeby dobrze znać funkcje dokumentów, bo to kluczowe dla efektywnej logistyki i przestrzegania przepisów. Każda firma powinna dbać o porządne dokumentowanie swoich działań magazynowych, żeby nie mieć później problemów ze stanem magazynowym i finansami.
Rozpocznij nowy egzamin
Powrót do strony głównej